Ermitaż

Ermitaż
•
Ermitaż, Paostwowe Muzeum Ermitażu, mieści się w pięciu pałacach,
znajdujących się w Sankt Petersburgu, nad brzegiem Newy. Pałac Zimowy
(1754-1762), Mały Ermitaż (1764-1775), Duży (lub Stary) Ermitaż
(1771-1787), Nowy Ermitaż (1842-1851) Teatr Ermitażu (17831789). Pięd budynków, wzniesionych na przełomie XVIII i XIX wieku i
reprezentujących różne style, łączy się w jednolitą, okazałą całośd,
mieszczącą bogate zbiory sztuki i rzemiosła artystycznego z całego
świata, które podzielono na osiem następujących działów: kultura
ludów prymitywnych, kultura i sztuka Wschodu, sztuka starożytna,
sztuka rosyjska, sztuka Europy Zachodniej (w dwóch częściach) oraz
numizmatyka.
• Государственный Эрмитаж
Data założenia 1852
W wystawnych salonach reprezentacyjnych i
wspaniałych dziełach sztuki, które można w nich
zobaczyd (chod może się okazad, że niektóre z sal są
chwilowo zamknięte lub zmieniono ich wystrój,
albowiem Ermitaż, podobnie jak Rosja, podlega
ciągłym zmianom), znajdują odbicie dzieje Sankt
Petersburga, historia niezliczonych arcydzieł oraz
tradycja narodu rosyjskiego. Stałe więzi z Europą,
utrzymywane przez Piotra I i jego następców,
zaowocowały powstaniem wspanialej pinakoteki, w
której znalazły się dzieła malarstwa europejskiego
od XV do XX wieku.
Zaczątek malarskiej kolekcji Ermitażu stanowiły
dzieła artystów flamandzkich i holenderskich
zgromadzone przez Piotra I. Z inicjatywy
Katarzyny Wielkiej (1729-1796) wzniesiono
pawilon rozrywkowy przylegający do Pałacu
Zimowego, nazwany Małym Ermitażem i
obejmujący dwie części połączone wiszącym
ogrodem. Tu, wśród egzotycznych roślin, ptaków
i małych zwierząt, można było podziwiad
dwieście dwadzieścia pięd obrazów
flamandzkich i holenderskich, kupionych od
berlioskiego kupca Johanna Ernesta
Gotzkowskiego
Widok kompleksu gmachów Ermitażu od strony Newy
/za Starym Ermitażem (z lewej) Nowy Ermitaż, za
Pałacem Zimowym (z prawej) Sztab Generalicji/
Po śmierci Katarzyny II w 1796 r., na rosyjskim tronie zasiadł jej syn Paweł I,
który jednak nie przejawiał zainteresowao artystycznych i za jego
panowania zupełnie zaprzestano zakupów do Ermitażu. Dopiero wnuk
Wielkiej Carycy - Aleksander I okryty chwałą pogromcy Napoleona postanowił wzbogacid odziedziczone zbiory i w 1814 roku kupił kolekcję,
która zdobiła siedzibę cesarzowej Józefiny Beauharnais (pałac Malmaison).
W połowie XIX stulecia do Sankt Petersburga sprowadzono dzieła Tycjana,
m.in.: "Świętego Sebastiana", prace Veronesego oraz Rogiera van der
Weydena. Częśd kolekcji znalazła nowe miejsce ekspozycji (od 1852 r.), gdyż
po pożarze Pałacu Zimowego (1837 r.) car Mikołaj I (zachwycony muzeami w
Berlinie i Monachium) podjął decyzję o budowie nowej siedziby. Nowy
Ermitaż powstał w latach 1839 - 1851, sąsiadował z odbudowanym Pałacem
Zimowym i był utrzymany w tym samym stylu - bogato zdobiona elewacja i
wnętrza pokryte freskami i stiukami. W pięddziesięciu sześciu salach
nowego muzeum zaprezentowano arcydzieła sztuki i rzemiosła.
Mimo wojen i rewolucji Ermitaż przetrwał i dziś szczyci się jedną z
najbogatszych na świecie kolekcji malarstwa: flamandzkiego i
holenderskiego doby baroku (Rubens, Rembrandt, van Dyck), francuskiego
(od Poussina do Matisse`a), włoskich mistrzów renesansu (Leonardo da
Vinci, Rafael, Giorgione, Tycjan) oraz arcydzieł: Caravaggia, Cranacha, El
Greca, Velazqueza, Goi i Picassa.
Za datę powstania Ermitażu tradycyjnie uznaje
się rok 1764. Pragnąc stworzyd kolekcję, która
mogłaby rywalizowad ze wspaniałymi zbiorami
zachodnich dygnitarzy, Katarzyna poleciła swoim
ambasadorom i agentom, by poszukiwali
wybitnych dzieł sztuki na licytacjach i w
pracowniach malarzy we wszystkich krajach
Europy. Dzięki zaangażowaniu swego
ambasadora w Paryżu, księcia Golicyna, caryca
Katarzyna pozyskała liczne obrazy i rysunki,
m.in.: arcydzieła Rembrandta, Rubensa,
Cranacha, Tiepola i Bellotta
• Stale rosnąca ilośd dzieł sztuki sprowadzanych
do Petersburga przyczyniła się do podjęcia
decyzji o wybudowaniu nowego gmachu,
który nazwany został Dużym Ermitażem
(wzniesiony w latach 1771 - 1779). Kolekcja,
która zachowywała status muzeum carskiego,
była otwarta dla szerokiej publiczności
(turyści, mecenasi, studenci).
Po rewolucji październikowej na własnośd paostwa przeszły i
znalazły się w Ermitażu największe kolekcje prywatne:
hrabiego Aleksandra Strogonowa, księcia Grigorija Potiomkina,
księcia Mikołaja Jusupowa i braci Morozowów. W kolekcji
Ermitażu znajduje się min. 26 obrazów Rembranta, 25 – van
Dycka, 40 - Rubensa, 12 – Pousinna, 12 - Lorraina, 12 Watteau, 9 - Tiepolo, 11 - Tycjana 15 - Gaugina, 31 - Picassa, 37
- Matissa, 8 - Moneta, 12 rzeźb Canovy i pokazywane od 1995
wywiezione z Niemiec 74 płótna impresjonistów (większośd z
nich skradziona została w 1945 przez Armię Czerwoną z
prywatnych kolekcji niemieckich). W 1930 Józef Stalin sprzedał
amerykaoskiemu milionerowi Andrew Mellonowi 31 obrazów
z kolekcji Ermitażu, które trafiły do Galerii Narodowej w
Waszyngtonie. Obecnie Ermitaż to jedno z największych
muzeów sztuki i malarstwa w Europie.
Dziękujemy
Wojtek Durczak
Karol Napierkowski