Przemówienie Przewodniczącego o stanie Międzynarodowej

Przemówienie Przewodniczącego o stanie Międzynarodowej Federacji Stowarzyszeń
Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca
18. Zgromadzenie Ogólne zostało otwarte w Genewie. W swoim przemówieniu
Przewodniczący Federacji, Tadateru Konoé, odniósł się do najważniejszych wyzwań
stojących przed Federacją. Podkreślił wagę działań całego Międzynarodowego Ruchu w
„duchu wspólnoty”, a także fakt, że połączone siły mogą zdziałać o wiele więcej niż
indywidualne możliwości każdego wolontariusza, pracownika, czy krajowego
stowarzyszenia.
W ciągu dwóch lat przewodnictwa Tadateru Konoé, Federacja stawiła czoła licznym
wyzwaniom: trzęsieniom ziemi na Haiti, w Chile, Nowej Zelandii i Japonii; powodziom w
Pakistanie, Sri Lance, Australii i Boliwii; niepokojom politycznym na Środkowym
Wschodzie i w Północnej Afryce; kryzysom żywnościowym w Rogu Afryki.
Postęp i upowszechnienie technologii informacyjnych następują bardzo szybko, szczególnie
w zakresie nowych mediów i mediów społecznościowych. Dzięki temu wzrosła świadomość
społeczności międzynarodowej odnośnie problematyki humanitarnej. Przewodniczący Konoé
podkreślił, że nasza globalna sieć ma zupełnie wyjątkową możliwość wpływania na
społeczność i decydentów. Technologie sprawiły również, że komunikacja beneficjentów
stała się bardziej dynamiczna. Można przekazywać ratujące życie wiadomości telefonami
komórkowymi, informować na bieżąco potrzebujących o naszych działaniach, a także zbierać
ich opinie, by móc ulepszyć skierowane do nich programy. Pomogło to poprawić działania na
rzecz osób potrzebujących pomocy.
Duch wspólnoty jest obecny na międzynarodową skalę. Dynamiczne stowarzyszenia krajowe
z krajów rozwijających się włączyły się w działania pomocowe. W przypadku trzęsienia
ziemi w Haiti w 2010 roku, zaangażowała się rekordowa liczba stu stowarzyszeń krajowych –
(największa liczba w historii Federacji), w tym wiele stowarzyszeń z obu Ameryk. Po raz
pierwszy symbole czerwonego krzyża, półksiężyca i kryształu były widoczne w akcji razem.
W swoim przemówieniu Przewodniczący zwrócił uwagę na klęski i katastrofy mniej
nagłośnione przez media, a tak samo wymagające federacyjnych działań. Przypomniał, że
Federacja jest orędownikiem hasła „prewencja lepsza niż leczenie” i że potrzebne jest
stworzenie skutecznych działań skoncentrowanych na redukcji zagrożeń i przygotowaniach,
szczególnie na szczeblu lokalnym. Powinnyśmy się kierować wskazówkami zawartymi w
Strategii 2020.
Innym problemem, o którym mówił, były środki finansowe na rozwój. Międzynarodowy
Ruch Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca jest znany ze swoich działań
pomocowych, ale mniej jako organizacja nastawiona na działania rozwojowe i prewencyjne.
Jednak według Przewodniczącego ma w tym zakresie wielki potencjał i z powodzeniem może
korzystać ze wsparcia rządów i innych organów przydzielających środki w tym zakresie.
Jeśli chodzi o współpracę Międzynarodowej Federacji i Międzynarodowego Komitetu
Czerwonego Krzyża, obie organizacje zachowują własny mandat, jednak co raz częściej
pracują ramię w ramię na terenie jednego kraju. Typowym przykładem jest Pakistan. MKCK,
stowarzyszenia krajowe i Federacja od wielu lat działają tam w kilku regionach, a Pakistański
Czerwony Półksiężyc jest partnerem dla wszystkich komponentów Ruchu.
Przewodniczący Federacji podkreślił znaczenie koordynacji działań całego Ruchu, opartego
na zaufaniu i zasadzie wzajemności, na czym korzystają potrzebujący. Lepsza koordynacja
oznacza lepsze zrozumienie działań prowadzonych przez poszczególne komponenty Ruchu, a
także lepsze postrzeganie Ruchu jako całości. Rewizja zasad dotyczących reagowania w
przypadku klęsk i katastrof w 2013 roku przyczyni się do wypracowania skuteczniejszych
metod współpracy.
W przemówieniu została również poruszona ważna rola wolontariuszy oraz definicja pojęcia
zawarta w federacyjnej publikacji „Wartość wolontariuszy”.
Na koniec Tadateru Konoé opisał swoje działania i wizyty podczas dwóch lat
przewodniczenia Federacji, a także bieżącą sytuację członków. Stowarzyszenia krajowe
rozwijają się, a według Przewodniczącego kluczem do rozwoju jest wsparcie młodzieżowych
liderów.
186 stowarzyszeń tworzy prawdziwy mikrokosmos: znajdują się w nim wszystkie religie,
kultury i polityczne konfiguracje. Wiele możemy się od siebie nauczyć. Według
Przewodniczącego „duch wspólnoty” jest kluczem do wykorzystania tego potencjału.
Problemy z komunikacją istnieją, ale można je przezwyciężyć dialogiem na każdym
poziomie, zrozumieniem kulturowego kontekstu i wzajemnym szacunkiem. Zgromadzenie
Ogólne jest ważnym krokiem w tym kierunku.