Historia Ho Chi Minh

Historia Ho Chi Minh
Początki
Powstanie państwa indochińskiego datuje się na rok 1969. Trwała wtedy wojna w
Wietnamie. Wielu było przeciwników tej wojny. Jednym z nich był dowódca 3. Dywizji
Spadochronowej, pułkownik Johnnatan Benjamin Kurtz. Dnia 23 kwietnia 1969 roku
ogłosił odłam od Armii Stanów Zjednoczonych i założył w środku kambodżańskiej puszczy
armię złożoną z tubylców, dezerterów armii i odrzuconych obywateli. Gdy w 1973 roku
Amerykanie wszczęli odwrót z Wietnamu, armia zaatakowała. W 1974 zdobyła Sajgon, a
nazwa została zmieniona na Ho Chi Minh. Kurtz ruszył na północ, na stolicę Wietnamu,
Hanoi. Padła w 1976 po spuszczeniu wykradzionej sowieckiej bomby atomowej na Hanoi.
W latach 90. tę bombę nazwano HCM-1. Cały kraj został opanowany przez Kurtza i został
wybrany Naczelnikiem Państwa. Wtenczas Wietnam nazywał się Państwem Indochin. Nie
był uznawany na arenie międzynarodowej, ani przez blok komunistyczny, ani zachodni.
Republika
W 1978 roku sytuacja w państwie zaczęła się stabilizować. W państwie panował
autorytaryzm. Wodzem był Kurtz, a 58-osobowy parlament składał się z partii Kurtza
(Ruch Wyzwolenia Narodowego) i Partii Komunistycznej Wietnamu. Dopiero, po licznych
apelach z areny międzynarodowej, Kurtz zgodził się na całkowitą zmianę ustroju państwa.
W 1979 roku pojawiła się pierwsza konstytucja państwa, usunięto stary parlament i
wprowadzono nowy. Odbyły się także pierwsze demokratyczne wybory prezydenckie, w
których Kurtz nie brał udziału. 31 grudnia 1979 roku Indochiny zostały uznane jako
państwo na arenie międzynarodowej i przyjęte do ONZ. Prezydentem został sojusznik
Johnnatana Kurtza, Hu Yang.
Powiększanie granic państwa
Hu Yang łącznie rządził przez 2 pełne kadencje (12 lat). W 1983 roku zapowiedział
powiększenie granic państwa „metodą pokojową”. Niestety, w lutym 1984 roku wojsko
zajęło 23 kilometrową prowincję we wschodnim Laosie i wypędziło lub wymordowało 1000
mieszkańców. Według historyków, jest to najtragiczniejsza zbrodnia wojenna Indochin.
Mimo wszystko, rządy w Laosie i Kambodży porozumiały się z Indochinami i utworzyły tzw.
Unię Indochin. W roku 1989 Hu Yang zaproponował całkowitą zmianę ustrojów we
wszystkich trzech państwach. Zainicjował Referendum 3xTak. Składało się z 3 pytań.
Zwolennicy tego referendum zachęcali, aby odpowiedzieć „tak” na wszystkie 3 pytania,
stąd nazwa referendum. W 1989 roku zostało przeprowadzone w Indochinach, w 1990 - w
Laosie, a w 1992 - w Kambodży. We wszystkich 3 państwach najwięcej osób
odpowiedziało na „tak” w całym referendum. 31 grudnia 1992 roku, Indochiny, Laos i
Kambodża połączyły się w jedno państwo. Jego nazwa brzmiała Demokratyczna
Republika Indochin Ho Chi Minha. Ponieważ przewodniczącym państwa były Indochiny,
połączenie uznano jako powiększenie granic, za zgodą mieszkańców obu państw.
Lata 90.
Lata 90. w historii Ho Chi Minhu są najszybszym momentem rozwoju tego państwa.
Ruszyła gospodarka, z biednego kraju powstało imperium na Półwyspie Indochińskim.
Nawiązano także kontakty z Mardinem - równie młodym państwem. Nie wszyscy jednak
chcieli żyć w unii. Komuniści z północnego Laosu odłączyli się od Ho Chi Minh i utworzyli
tzw. Niepodległe Państwo Północnego Laosu. Kraj ten był obszerny, ale miał mało
mieszkańców. Stolicą była wieś licząca 200 osób! Państwo nie miało rządu, każdy robił, co
chciał. Nic dziwnego, że po 15 dniach od powstania, państwo upadło. Stolicę zajęto
Historia Ho Chi Minh
raptem 4 żołnierzami. Drugim najlepszym prezydentem po Hu Yangu był Ju Na Kher.
Godnie reprezentował swój kraj i dbał o jego rozbudowę, gospodarkę i armię. Uznał także
Kurtza za bohatera narodowego.
Początek XXI w.
Okres od 2003 do 2009 roku był jednym z cięższych w całej historii Ho Chi Minhu. Pod
koniec 2004 roku doszło do tzw. Wielkiej Afery Korupcyjnej. Wyszło na jaw, że Ju Na Kher,
prezydent państwa uzyskał swoje stanowisko wskutek przekupienia prowadzących ponad
30% lokali wyborczych. W latach 2004-2005 skazano na śmierć prawie 200
współpracowników prezydenta, odbyło się nawet referendum, za którym 86% ludności
domagało się dymisji prezydenta. Na początku 2005 roku Ju Na Kher został zdjęty ze
stanowiska, skazany na 10 lat więzienia w więzieniu o zaostrzonym rygorze, bez
możliwości przedwczesnego wyjścia i odbyły się wybory prezydenckie, w których wygrał
Xien Phau.
Jednak za czasów Ju Na Khera, Ho Chi Minh utrzymywał dobre relacje z Chińską
Republiką Ludową. W roku 2006 nieznani sprawcy zamordowali ambasadora Ho Chi
Minhu w Pekinie. Rząd w Ho Chi Minh uznał to za pretekst do rozpoczęcia wojny. Mimo
wielkiej przewagi ze strony komunistów, Xien Phau porozumiał się z rządami w Tokio,
Seulu i Tajpeju, i namówił je do współpracy. W odpowiedzi, ChRLd rozpoczęło sojusz z
Koreą Północną. Wojna trwała 3 lata i dopiero klęski armii chińskiej zmusiły prezydenta
Państwa Środka do zaprzestania walk na warunkach koalicji Ho Chi Minhu. Na mocy
traktatu rozejmowego, wyspa Hajnan do 2109 miała się stać częścią terytorium Ho Chi
Minh.
Kolejnym takim wojnom miało zapobiec utworzenie Unii Państw Azji PołudniowoWschodniej. Organizacja ta była utworzona z następujących państw: Ho Chi Minh,
Tajlandia, Birma, Malezja, Singapur, Brunei, Indonezja, Timor Wschodni i Filipiny.
Ważnym wydarzeniem była wojna w Vi Xuyen. Ten mały region zbuntował się i przez 4 dni
prowadził konfrontację z Ho Chi Minhem. Udało się jednak pokonać rebeliantów pod
dowództwem Bhu Donga i wcielić go z powrotem do państwa.
Na przełomie 2009 i 2010 roku nastąpiło znaczne przyspieszenie rozwoju technologii.
Powstało wiele ambitnych planów: nowe wojskowe projekty, program kolonizacji kosmosu.
Zanotowano nowe odkrycia w dziedzinie biologii i chemii.
W marcu 2010 roku wybuchła II wojna koreańska, aby zniszczyć odwiecznego wroga,
Koreę Północną. Ho Chi Minh wybrnął z tej wojny zwycięsko, a wiele państw poczuło się
bezpieczniejszych.