Spotkanie 21 dla dzieci mlodszych

NAJWIĘKSZE PRZYKAZANIE – KOCHAJ!
„To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was
umiłowałem. Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za
przyjaciół swoich. Wy jesteście przyjaciółmi moimi, jeżeli czynicie to, co wam
przykazuję (J 15,12-14).
Poproś o pomoc Ducha Świętego i pomyśl
Przykazania Boże, o których mówiliśmy w cyklu ostatnich spotkań,
wskazują każdemu człowiekowi drogę do nieba. Dlaczego? Bo bardzo szczegółowo określają
wymagania miłości do Boga i do człowieka. Co więcej, to właśnie przykazania stoją na straży tej
miłości.
Zatem – pewnie zastanawiasz się, dlaczego na zakończenie tych spotkań proponuję ci
jeszcze jedno przykazanie – największe – kochaj! Bo to właśnie miłość do Boga i do człowieka
powinna być najważniejsza w całym naszym życiu. To miłość powinna być początkiem wszystkich
naszych czynów, słów, myśli, postanowień, zachowań i wszystkiego.
Miłujcie się jak Ja was umiłowałem. Przykazanie to każdemu z nas daje sam Pan Jezus. On
tak bardzo pokochał człowieka, a więc także pokochał ciebie, że oddał swoje życie na krzyżu. Pan
Jezus umiłował każdego – nawet Judasza, który Go zdradził i Piotra, który się Go zaparł... Tak! Tak
bardzo pokochał człowieka, że w swojej wielkiej miłości jest On gotowy przebaczyć każdemu.
Miłość – choć odnosi się do Boga i do człowieka – jest jedna. Dlatego też bardzo ściśle
powiązane są ze sobą wszystkie przykazania Boże. Stoją one na straży jednej miłości. Nie można
przecież okazywać miłości drugiemu człowiekowi, a jednocześnie nie kochać Boga. Bowiem to
miłość do Stwórcy jest początkiem przyjaźni z Nim. Każdy człowiek jest powołany do tego, aby
cały czas pogłębiać swoją przyjaźń z Panem Bogiem, a jednocześnie uczyć jej innych ludzi.
Przyjaźń ta – miłość do Pana Jezusa – nie może ograniczać się tylko do wyznania. Powinna
ona być widoczna w bardzo konkretnych czynach. Na przykład w myśleniu o Nim, w codziennej
modlitwie, adoracji, Mszy Świętej, w wypełnianiu Jego woli, w czytaniu Pisma Świętego, w
przestrzeganiu Dekalogu... Po prostu – życie każdego człowieka, który kocha, powinno być troską o
to, aby Bóg był na pierwszym miejscu. Aby już tu i teraz był On największym skarbem, który
zajmuje najważniejsze miejsce w twoim sercu.
Czy to wszystko? Nie! Nie tylko bowiem mamy kochać Boga. Pan Jezus mówi o
wzajemnym miłowaniu się ludzi. I wcale nie chodzi o to, aby znakiem rozpoznawczym Jego
uczniów był jakiś wyjątkowy strój. Nie! Tu chodzi o MIŁOŚĆ. Miłość, którą wzajemnie się
obdarzają ludzie – Jego przyjaciele. Zatem prawdziwego ucznia Pana Jezusa wyróżnia postawa
pełna miłości. Miłości, którą obdarza innych ludzi.
Jak ją rozpoznać? Poprzez czyny! Jeśli kochasz, to jesteś dobry, pomagasz, odwiedzasz,
modlisz się za innych, okazujesz cześć, szanujesz życie, bronisz godności, zachowujesz czystość,
dochowujesz wierności, troszczysz się o dobro wspólne i indywidualne, żyjesz w prawdzie,
pokonujesz pokusy... Mnóstwo różnych cech można by tu jeszcze wymienić. Ale przede wszystkich
ważne jest to, aby pokazać innym szczęście, które płynie ze wzajemnej miłości. Jeśli kochasz, jesteś
szczęśliwy! To jest ten wielki skarb, wspaniała wartość, którą uczniowie Chrystusa mają
przekazywać innym ludziom.
W tym spotkaniu przyjaciółmi, którzy chcą ci pomóc nauczyć się wzajemnej miłości są twoi
święci patronowie, twój Anioł Stróż i każdy z twoich ulubionych świętych. Poznaj ich życie i
popatrz na miłość, która prowadziła ich do nieba. Zachęcam cię, byś poszukał informacji o św.
Teresie od Dzieciątka Jezus i jej „małej drodze”. To ona szukając swojego miejsca w Kościele
powiedziała, że: „w sercu kościoła będę miłością”. Również piękne jest jej opowiadanie o schodach
i dziecku, które nie jest zdolne ich pokonać, ale to Boża miłość wyniesie je na szczyt. Nie zapomnij
też zaprzyjaźnić się z bł. Janem Pawłem II, szczególnie teraz, gdy zbliżamy się do Jego kanonizacji.
Słuchaj i rozmawiaj z Panem Jezusem
Co należy zrobić?
W PIERWSZYM TYGODNIU na adoracji podziękuj Panu Jezusowi za to piękne przykazanie
miłości. Pomyśl: po czym ludzie rozpoznają twoją przynależność do uczniów Jezusa? Czy
twoje zachowania pokazują innym ludziom, że jesteś w bliskiej relacji z Jezusem? Jaka jest twoja
miłość do najbliższych – rodziców, rodzeństwa, kolegów i koleżanek?
Najpierw oddaj Panu Jezusowi swoje życie prosząc Go, byś wpatrując się w Niego i Jego
postawy, nauczył się kochać drugiego człowieka. Kochać tak mocno i głęboko, by było to
widocznym znakiem dla innych, że jesteś Jego uczniem.
Oddaj także Panu Jezusowi wszystkie swoje relacje – te rodzinne, szkolne, przyjacielskie – by
była w nich wzajemna miłość – na wzór miłości Jezusa.
Oddaj również Panu Jezusowi te osoby, wobec których brakuje ci wzajemnej miłości. Może są
to koledzy albo koleżanki z klasy. Poproś Pana Jezusa, aby dodawał ci miłości.
A na koniec adoracji pomódl się słowami modlitwy „Gdzie miłość wzajemna i dobroć, tam
znajdziesz Boga żywego”. Postaraj się codziennie odmawiać tę modlitwę – tak często, jak tylko
będziesz pamiętać.
Wytnij drzwi do tego spotkania i na zewnętrznej stronie lewego skrzydła drzwi napisz
wskazówkę z tego przykazania – „Kochaj!”.
Porozmawiaj w domu z rodzicami o tym przykazaniu. Wspólnie przeczytajcie Hymn o miłości
z pierwszego Listu do Koryntian – rozdział 13.
Przeczytaj z rodzicami „Kartkę dwudziestą pierwszą z pamiętnika Tosi i Franka”.
W DRUGIM TYGODNIU
przed adoracją przeczytaj z rodzicami „Wspomnienia Anioła Stróża o...”.
Podczas adoracji Najświętszego Sakramentu pomyśl o życiu świętych, którzy towarzyszą ci w
tym spotkaniu. Podziękuj Panu Jezusowi za przykład ich życia. Na modlitwie pomyśl, w czym
chciałbyś ich naśladować. Podejmij postanowienie pracy nad jedną konkretną rzeczą, która pomoże
ci we wzajemnej miłości. Poproś Pana Jezusa oraz świętych, by pomogli ci wypełniać
postanowienie.
Na zewnętrznej stronie prawego skrzydła drzwi naklej portrety danych świętych (lub jednego
wybranego świętego).
Na koniec pracy w tym tygodniu, wewnątrz otwartych drzwi, narysuj serce. W jego środku
napisz: „Panie Boże, dziękuję Ci za Twoją miłość, którą mnie obdarzasz. Proszę Cię, naucz
mnie kochać Ciebie oraz każdego człowieka”.
W tym tygodniu nakleisz ostatnie znaczki na twój „klucz do wiary”. Zobacz jaką długą drogę
przebyłeś. Podziękuj za nią Panu Jezusowi. Weź udział z rodzicami w uroczystości zamknięcia
Roku Wiary.
Poproś dorosłych, aby:

przeczytali z tobą „Kartkę dwudziestą pierwszą z pamiętnika”; „Wspomnienia Anioła Stróża
o...”; Hymn o miłości z pierwszego Listu do Koryntian – rozdział 13;

umożliwili ci adorowanie Pana Jezusa ukrytego w Najświętszym Sakramencie;

porozmawiali z tobą o treści przykazania miłości;

pomogli ci wydrukować pomoce: „Spotkanie 21”, drzwi do spotkania, portrety świętych do
naklejenia na drzwi oraz znaczki, które naklejasz na klucz.