Routing dynamiczny ..........................................................

Routing dynamiczny ..........................................................

Routing dynamiczny ................................................................................................................................ 2
Czym jest metryka i odległość administracyjna? ................................................................................. 3
RIPv1 .................................................................................................................................................... 4
RIPv2 .................................................................................................................................................... 4
Interfejs pasywny ................................................................................................................................ 5
Podzielony horyzont ............................................................................................................................ 5
Podzielony horyzont z zatruciem wstecz............................................................................................. 5
Vyatta i RIP .............................................................................................................................................. 5
Komendy.............................................................................................................................................. 6

Wyłączenie komunikatów zdarzeń RIP .................................................................................... 6

Wyłączenie komunikatów debugowania pakietów RIP .......................................................... 6

Odległość administracyjnej - zmiana ....................................................................................... 6

Rozgłoszenie trasy domyślnej – bardzo ważne, domyślnie RIP nie rozgłasza trasy domyślnej
6

Rozgłoszenie trasy statycznej .................................................................................................. 6

Rozgłoszenie trasy uzyskanej z protokołu OSPF ...................................................................... 6

Zmiana domyślnej metryki RIP ................................................................................................ 6

Funkcjonowanie RIP na interfejsie .......................................................................................... 6

Odległość administracyjna dla sieci......................................................................................... 6

Interfejs pasywny .................................................................................................................... 6

Trasa statyczna RIP .................................................................................................................. 6

Odstęp czasowy pomiędzy aktualizajami (domyślnie 30) ....................................................... 7

Autoryzacja RIP na interfejsie.................................................................................................. 7

Podzielony horyzont [ z zatruciem wstecz ] ............................................................................ 7
Zadania .................................................................................................................................................... 7
Routing dynamiczny
Jak to już zostało wspomniane w poprzednim laboratorium protokoły routingu dynamicznego
ułatwiają wymianę informacji pomiędzy routerami. Pozwalają dynamicznie pozyskiwać informacje o
zdalnych sieciach i automatycznie wprowadzać stosowne informacje do tablicy routingu. Protokoły
dynamicznie same ustalają najlepszą trasę w oparciu o różne parametry a następnie zapisują ją w
tablicy routingu. Niewątpliwą zaletą jest to iż tablice routingu modyfikowane są automatycznie np. w
momencie awarii jakiegoś węzła sieci. Minusem są zasoby niezbędne do działania protokołu routingu
dynamicznego – w związku z koniecznością wymiany komunikatów dotyczących tras wzrasta użycie
procesora oraz wykorzystanie pasma.
Protokoły routingu mogą zostać podzielone w kilku różnych płaszczyznach. Ze względu na domenę
routingu podział wygląda następująco:
 IGP (interior Gateway protocols) – protokoły bramy wewnętrznej, używane w routingu
wewnątrz konkretnej domeny,
 EGP (exterior Gateway protocols) – protokoły bramy zewnętrznej, wykorzystywane do
routingu pomiędzy różnymi domenami.
W trakcie laboratoriów omawiane będą tylko protokoły z rodziny IGP. Protokoły te można podzielić
ze względu na sposób wyznaczania tras:
 Protokoły wektora odległości – trasy rozgłaszane są jako wektory odległości i kierunku.
Odległość definiowana jest przy użyciu metryki (np. liczba skoków), kierunek z kolei to router
następnego skoku. Tego typu protokoły wykorzystują do wyznaczania najlepszej trasy
algorytm Bellmana-Forda. Protokoły wektora odległości wysyłają pełne tablice routingu co
powoduje wzrost przepływu informacji w sieci. Routery nie są w stanie poznać całej topologii
sieci – interesuje je tylko następny skok dla danej sieci oraz metryka i odległość
administracyjna. Niektóre protokoły wektora odległości wysyłają okresowe aktualizacje
informacji o trasach.
 Protokoły łącze-stan – informacje na temat topologii zbierane są ze wszystkich węzłów dzięki
czemu router zna całą topologię sieci. Protokoły wykorzystują informację łącze-stan do
utworzenia mapy topologii i wyboru najlepszej trasy z pośród wszystkich dostępnych. W
przypadku protokołów łącze-stan aktualizacje wysyłane są tylko gdy w topologii nastąpi jakaś
zmiana.
Kolejnego podziału protokołów routingu można dokonać na podstawie informacji zawartych w
aktualizacji:
 Klasowe protokoły routingu – nie wysyłają w aktualizacji informacji o masce podsieci.
Oznacza to, że klasowych protokołów nie można stosować w sieciach w których podział na
podsieci dokonany został przy wykorzystaniu więcej niż jednej maski. Router użyje maski
podsieci skonfigurowanej na lokalnym interfejsie gdy adresy są w tej samej sieci głównej lub
zastosuje domyślną maskę podsieci w oparciu o klasę adresu. Dla poszczególnych klas
domyślne maski wyglądają następująco (w tabeli pominięte zostały sieci klasy D i E):
Klasa
A
B
C
Zakres IP
1.0.0.0 – 126.0.0.0
128.0.1.0 – 191.254.0.0
192.0.1.0 – 223.255.254.0
Domyślna maska klasy
255.0.0.0 /8
255.255.0.0 /16
255.255.255.0 /24
Adresy prywatne
10.0.0.0 – 10.255.255.255 /8
172.16.0.0 – 172.31.255.255 /12
192.168.0.0 – 192.168.255.255 /16

Bezklasowe protokoły routingu – w aktualizacjach oprócz adresu sieci umieszczana jest
również maska. Bezklasowe protokoły routingu są stosowane w większości współczesnych
sieci. W przypadku powyższego przykładu dla obu przypadków protokoły routingu
bezklasowego prawidłowo obsłużą sieć. Co więcej możliwe jest również wykorzystanie sieci
nieciągłych o których mówimy gdy np. po jednej stronie sieci znajduje się podsieć
172.16.1.0/28 a po drugiej stronie sieci podsieć 172.16.1.16/28. Przykład sieci nieciągłej:
Routing w przypadku powyższej sieci i protokołu RIPv2 będzie się odbywał prawidłowo. Gdy
w powyższej sieci zastosujemy RIPv1 komunikacja pomiędzy siecią 172.16.1.0/28 i
172.16.1.16/28 nie będzie możliwa.
Czym jest metryka i odległość administracyjna?
Metryka jest sposobem mierzenia i porównywania, wykorzystywana jest przez protokoły
routingu do ustalenia najlepszej trasy. W przypadku gdy router dowie się o kilku trasach do sieci
docelowej koniecznym jest podjęcie decyzji, którą trasę wybrać. Wówczas router skorzysta z metryki
– wybierze trasę o najlepszej metryce. W ramach każdego protokołu routingu wykorzystywane są
inne metody obliczania metryki. Przykładowo RIP wykorzystuje liczbę skoków (routerów) do sieci
docelowej. Oprócz liczby skoków metryki mogą być wyznaczana na przykład na podstawie:
 Szerokości pasma,
 Obciążenie łącza,
 Opóźnienie,
 Niezawodność.
Odległość administracyjna jest wykorzystywana w momencie gdy router dowiaduje się o trasie
do sieci zdalnej z kilku źródeł. Wówczas aby podjąć decyzję o wyborze źródła trasy router skorzysta z
odległości administracyjnej. Krótko mówiąc odległość administracyjna określa pierwszeństwo źródła
routingu. Każdy protokół routingu, sieci statyczne i podłączone bezpośrednio mają swój priorytet.
Router w momencie gdy dowie się o kilku trasach do sieci docelowej z więcej niż jednego źródła
może wykorzystać odległość administracyjną aby wybrać najlepszą trasę. Odległość administracyjna
może znajdować się w przedziale od 0 do 255 przy czym im niższa wartość tym wyższy priorytet.
Tylko sieć podłączona bezpośrednio ma odległość administracyjną 0. Odległość 255 oznacza, że
źródło nie jest zaufane.
Podsumowując metryka wykorzystywana jest w procesie instalowania trasy w tablicy routingu –
wybrana zostanie trasa z najlepszą metryką. W przypadku wykorzystania jednego protokołu routingu
dynamicznego w tablicy nie mogą istnieć dwa wpisy dotyczące tej samej sieci docelowej. Ponieważ
różne protokoły routingu w różny sposób obliczają metrykę wprowadzona została odległość
administracyjna. Stosowana jest gdy router otrzymuje informację o trasie do sieci docelowej z więcej
niż jednego źródła – protokołu routingu. Decyzja o tym którą trasę wybrać podejmowana jest na
podstawie odległości administracyjnej. Wartości odległości administracyjnej dla poszczególnych
protokołów routingu wyglądają następująco:
 0 – interfejs podłączony bezpośrednio,
 1 – trasa statyczna,
 5 – trasa sumaryczna EIGRP,
 20 – trasa zewnętrzna BGP,
 90 – trasa wewnętrzna EIGRP,
 100 – IGRP,
 110 – OSPF,
 115 – IS-IS,
 120 – RIP,
 140 – EGP,
 170 – trasa zewnętrzna EIGRP,
 200 – trasa wewnętrzna BGP,
 255 – odległość nieznana.
Jeśli przyjrzymy się tablicy routingu i konkretnemu wpisowi dotyczącemu danej trasy ujrzymy taką
informację: [120/1] – oznacza to trasę o odległości administracyjnej 120 i metryce 1.
Do sprawdzenia jakie protokoły routingu działają na routerze wykorzystać można następujące
polecenia:
show protocols – konfiguracja protokołów routingu działających na routerze.
show ip protocol – wyświetlenie informacji o trasach uzyskanych z poszczególnych protokołów
routingu.
RIPv1
RIP w wersji pierwszej jest klasowym protokołem routingu wektora odległości. Jedyną
metryką jest liczba skoków. Aktualizacje tablic routingu wysyłane są co 30 sekund. RIP wykorzystuje
dwa typy komunikatów – żądanie i odpowiedź. Komunikat żądanie oznacza, iż router chce od
wszystkich pozostały routerów uzyskać pełne tablice routingu. Komunikat odpowiedź jest skutkiem
otrzymania żądania. W przypadku RIPv1 maksymalna liczba skoków to 15. Komunikaty w RIPv1
przesyłane są w formie rozgłoszenia.
RIPv2
RIP w wersji drugiej jest bezklasowy protokołem routingu wektora odległości. Tak jak w
przypadku RIPv1 metryką jest liczba skoków. Niewątpliwą zaletą RIPv2 jest to iż w aktualizacjach
umieszczane są maski podsieci – bezklasowość. Wersja druga protokołu RIP jest udoskonalenie wersji
pierwszej w związku z czym poza pewnymi różnicami pozostałe założenia zostały nie zmienione.
RIPv2 jest kompatybilny wstecz z wersją pierwszą. W związku z tym zachowano ograniczenie do 15
hopów. Wersja druga wykorzystuje transmisję multicast do przekazywania informacji o trasach.
Interfejs pasywny
Każdy interfejs może zostać skonfigurowany jako interfejs pasywny. Wówczas przez dany
interfejs informacje RIP nie będą rozgłaszane. Dzięki temu zmniejszamy obciążenie sieci i unikamy
problemów związanych z bezpieczeństwem informacji.
Podzielony horyzont
Protokoły routingu wektora odległości zazwyczaj umożliwiają wykorzystanie tzw.
Podzielonego horyzontu. Zapobiega on wysyłaniu informacji z tego samego interfejsu na którym
została odebrana. Domyślnie podzielony horyzont jest włączony.
Podzielony horyzont z zatruciem wstecz
Wysyłając aktualizacje z określonego interfejsu należy wszystkie sieci o których router
dowiedział się przez ten interfejs oznaczyć jako nieosiągalne. Domyślnie podzielony horyzont z
zatruciem wstecz jest wyłączony.
Vyatta i RIP
W systemie Vyatta można korzystać z protokołu RIPv2. Konfiguracja protokołu RIPv2
sprowadza się do wydania kilku poleceń. W pierwszej kolejności należy skonfigurować wszystkie
karty sieciowe. Następnie można przystąpić do konfiguracji protokołu RIP.
Rozpoczynając konfigurację do dyspozycji mamy dwa podejścia:
 Uruchomienie rozgłaszania RIP na interfejsach – sieć podłączona do interfejsu zostanie
automatycznie rozgłoszona. Każdy interfejs, który działa w RIP rozgłasza też swoje
podłączone sieci. Nie należy rozgłaszać RIP do sieci w których nie działają routery.
set protocols rip interface ethx

Skonfigurowanie sieci, do których rozgłaszane będą informacje RIP
set protocols rip network IP/maska
Dalsze kroki są wspólne i nie zależą od wcześniej wybranej opcji:
1. Następnie należy uruchomić rozgłaszanie tras podłączonych bezpośrednio
set protocols rip redistribute connected
2. Potwierdzenie wprowadzonej konfiguracji
commit
3. Sprawdź poprawność konfiguracji
show protocols
show ip route
show ip rip
ping
Komendy

Wyłączenie komunikatów zdarzeń RIP
monitor protocol rip disable events

Wyłączenie komunikatów debugowania pakietów RIP
monitor protocol rip disable packet [recv | send ]

Odległość administracyjnej - zmiana
set protocols rip default-distance distance
show protocols rip default-distance
delete protocols rip default-distance

Rozgłoszenie trasy domyślnej – bardzo ważne, domyślnie RIP nie rozgłasza trasy
domyślnej
set protocols rip default-information originate
show protocols rip default-information originate
delete protocols rip default-information originate

Rozgłoszenie trasy statycznej
set protocols rip redistribute static [metric metryka]
show protocols rip redistribute static [metric]
delete protocols rip redistribute static [metric]

Rozgłoszenie trasy uzyskanej z protokołu OSPF
set protocols rip redistribute ospf [metric metryka]
show protocols rip redistribute ospf [metric]
delete protocols rip redistribute ospf [metric]

Zmiana domyślnej metryki RIP
set protocols rip default-metric metric
show protocols rip default-metric
delete protocols rip default-metric

Funkcjonowanie RIP na interfejsie
set protocols rip interface ethx
show protocols rip interface ethx
delete protocols rip interface ethx

Odległość administracyjna dla sieci
set protocols rip network-distance ipv4
show protocols rip network-distance ipv4
delete protocols rip network-distance ipv4

Interfejs pasywny
set protocols rip passive-interface ethx
show protocols rip passive-interface
delete protocols rip passive-interface ethx

Trasa statyczna RIP
set protocols rip route ipv4
show protocols rip route
delete protocols rip route ipv4

Odstęp czasowy pomiędzy aktualizajami (domyślnie 30)
set protocols rip timers update seconds
show protocols rip timers update
delete protocols rip timers update [seconds]

Autoryzacja RIP na interfejsie
set interfaces ethernet ethx ip rip authentication [md5 md5-key password md5password | plaintext-password password]
delete interfaces ethernet ethx ip rip authentication [md5 md5-key password |
plaintext-password]
show interfaces ethernet ethx ip rip authentication [md5 md5-key password |
plaintext-password]

Podzielony horyzont [ z zatruciem wstecz ]
set interfaces ethernet ethx ip rip split-horizon [disable | poison-reverse]
show interfaces ethernet ethx ip rip split-horizon
delete interfaces ethernet ethx ip rip split-horizon [disable | poison-reverse]
Zadania
1. Zestaw połączenia i wirtualne maszyny zgodnie z poniższym schematem. Wykorzystaj pulę
adresów 172.16.0.0/16. Uruchom RIPv2 i skonfiguruj wszystkie niezbędne informacje.
Sprawdź czy możliwa jest transmisja pomiędzy PC1<->PC2, PC1<->PC3 oraz PC2<->PC3 .
(Router Rx – maszyna vyatta_czysty, Komputer PCx – maszyna debian_czysty, opcja „I
copied it” dla wszystkich maszyn)
2. Dla sieci z zadania 1 sprawdź poleceniem traceroute ściężkę pakietów z PC1 do PC2. Jak
ścieżka jest aktualnie wykorzystywana? Spróbuj uszkodzić tę trasę (np. poprzez wyłączenie
karty sieciowej) i sprawdź czy i po jakim czasie router zmieni wpis w tablicy routingu.
Sprawdź ponownie jaką trasą podróżują pakiety z PC1 do PC2.
3. Uzupełnij konfigurację z zadania 1 o połączenie do sieci WAN routera R1. Zmodyfikuj
konfigurację tak aby możliwa była transmisja z dowolnego komputera do sieci WAN.
Wykorzystaj połączenie routingu statycznego i dynamicznego.
4. Uruchom wirtualne maszyny: lab3_R1_p, lab3_R2_p, lab3_R3_p, lab3_R4_p, lab3_PC1_p,
lab3_PC2_p, lab3_PC3_p oraz lab3_PC4_p, wybierz opcję „I moved it” dla każdej maszyny.
Zdiagnozuj wszystkie problemy występujące w komunikacji pomiędzy poszczególnymi
urządzeniami w sieci. Przetestuj komunikację pomiędzy wszystkimi węzłami sieci.
Węzeł
R1
R2
R3
R4
PC1
PC2
PC3
PC4
Przyjęta adresacja:
Interfejs
IP
Eth1
192.168.0.1
Eth2
192.168.1.1
Eth1
192.168.1.2
Eth2
192.168.2.1
Eth3
192.168.3.1
Eth1
192.168.3.2
Eth2
192.168.4.1
Eth3
192.168.5.1
Eth1
192.168.5.2
Eth2
192.168.6.1
Eth0
192.168.0.2
Eth0
192.168.2.2
Eth0
192.168.4.2
Eth0
192.168.6.2
Maska
255.255.255.252
255.255.255.252
255.255.255.252
255.255.255.252
255.255.255.252
255.255.255.252
255.255.255.252
255.255.255.252
255.255.255.252
255.255.255.252
255.255.255.252
255.255.255.252
255.255.255.252
255.255.255.252