docJesień Władzy - Słowo Wrocławian
download 
Reklamacja Transkrypt
Jesień Władzy - Słowo Wrocławian
Słowo numeru str 1 0,99 § Tylko Dział prawny w gazecie promoc yjna cena! - s. 22-23 nr 11/2012 (46) październik 2012 www.slowowroclawian.pl cena 0.99 z³ (w tym 8 % VAT) Jesień Władzy REKLAMA ISSN 2082-6761 CHROÑ ŒRODOWISKO. Słowo Wrocławian Gazeta lokalna PRZECZYTA£EŒ – PODAJ DALEJ czwartek, 24 marca 2011 str 2 Wstępniak Październik Adam T. Witczak Początek końca... Początek końca roku, rzecz jasna. Jeszcze niedawno myśleliśmy o tym, jak spędzić ostatnie dni wakacji, a tymczasem nastał październik, jesień trwa już na dobre. Oto najbardziej melancholijna pora roku, uniwersalne tworzywo i tło dla smutnie wzdychających poetów, opiewających przemijanie i obumieranie. Powyższa refleksja jest zapewne banalna, ale to właśnie o banalnych rzeczach zapominamy najczęściej. Większość z nas żyje w szybkim rytmie, a czas ma wypełniony po brzegi tzw. zajęciami. Okazja do zatrzymania się nadarza się rzadko, nawet wakacyjny urlop jest już tylko drobnym elementem schematu. Być może właśnie tej jesieni uderzy w nas owa cioranowska nuda życia, „des Lebens müde”, o której śpiewał niemiecki zespół Belborn... który zresztą zaprzestał działalności, jak zaprzestanie jej chyba wszystko, co z tego świata. Swoją drogą, samo słowo „wszystko” także przywodzi na myśl Ciorana: „Wszystko, co wiem, mając lat sześćdziesiąt, wiedziałem już mając lat dwadzieścia. Czterdzieści lat długiego, mozolnego i niepotrzebnego weryfikowania.” Podstawowym atrybutem większości czynności, jakie wykonujemy i większości rzeczy, których się tykamy, jest zbędność. Nasza monotonia nie jest czystą, spokojną i prostą monotonią średniowiecznego mnicha, u którego powtarzanie czynności było ascezą i odwzorowaniem wyższego ładu. Jednostajność życia przerażających ludzi wielkiego miasta jest mechaniczna, nerwowa, w dużej mierze absurdalna. Kradnie nam czas: „lat bezgrzesznych żywot święty dawno uciekł nam, co zostało z tej młodości, której ufał każdy z nas?” - śpiewał nieistniejący już zespół rockowy z Wrocławia. Być może tej jesieni coś zmieni jeśli nie nasze postępowanie, to choćby perspektywę. Zawsze to lepiej mieć prawdziwy ogląd „tego wszystkiego”, odrobinę wewnętrznej wolności w środku samego siebie. Co nas natchnie? Może te zeschnięte liście, zwłoki liści, zalegające na mokrych od deszczu ulicach? Może nagie gałęzie, targane coraz chłodniejszym wiatrem? Albo znani od lat sąsiedzi, którzy codziennie „wstają rano, kiedy świt”, zimną wodą zmywają sny i rozpaleni czarną kawą – zaczynają... żyć? I może właśnie taki widok uderzy w nas niczym buddyjski koan... Przypomnimy sobie, że lato się skończyło – i to nie jedno, a wiele, wiele poprzednich. Przypomnimy sobie te wszystkie radosne dni nadziei, spacery „unter den linden”, o ile kiedykolwiek takie przeżyliśmy. „O, w górach człowiek czuje się swobodny” – pisze Eliot w „Ziemi Jałowej”. Ale my odwrócimy wzrok i zobaczymy co innego: „Nierzeczywiste Miasto, pod mgłą brunatną zimowego świtu’... A co potem? „I z powrotem człowiekiem się stałeś – jeszcze wczoraj przeciętny obywatel” – słyszymy w piosence KSU. Ale co to tak naprawdę znaczy? Wspomniany na początku Cioran napisał w jednym ze swoich aforyzmów, że jedno tylko liczy się w życiu – nauczyć się być przegranym... Zostawiam was, drodzy Czytelnicy, w konsternacji. Może się okazać, że październikowo-listopadowy numer „Słowa Wrocławian” także okaże się nieco bardziej melancholijny niż te wakacyjne. Nie szkodzi, taka już specyfika tej pory roku, że skłania i skłaniać powinna do głębszego przemyślenia pewnych spraw. Nic dziwnego, że właśnie jesień to pora takich świąt katolickich jak Wszystkich Świętych i Dzień Zaduszny. A propos sensu codziennej gonitwy za tzw. sprawami – nie mogę powstrzymać się przed zacytowaniem jeszcze jednego fragmentu z rozmów z Emilem Cioranem, które leżą tuż obok mnie na biurku: „Dziś myślę, że byłoby dla mnie znacznie lepiej, gdybym był pozostał w swej rodzinnej wiosce i pasał trzody. Rozumiałbym tam podstawowe sprawy równie dobrze jak teraz. Byłbym tam bliżej prawdy”. Spis treści Co się działo... ...we Wrocławiu – s. 4 ...w Polsce – s. 5 ...w gospodarce – s. 5 Publicystyka Beata Bigda - Przyczyna powstania wrocławskich osiedli- s. 14 Marek Pietka - W biurowym labiryncie - s. 15 Krzysztof Żydziak - Aber Gold ZUS - s. 24 Nieruchomości Adam Tomasz Witczak - Pną się mury do góry– s. 8 Styl życia Olga Smoluk - Sylwestra czas zacząć - s. 18 Ewa Tomaszewska - Sylwester na wyjeździe - s. 19 Michał Ratajczak - Na plan filmowy od garkuchni - s. 25 Jak pomagamy? Radosław Musiałek – Jesień życia - wywiad z Krzysztofem Kurowskim – s. 27 Prawo Tomasz Piotr Chudzinski - Błędy w sztuce lekarskiej Sebastian Kryczka – Wadliwe wykonanie pracy – s. 23 Turystyka Michał Ratajczak - Będzie wiózł nas dziś ten wóz - s. 20 Gdzie najtaniej? Ewa Tomaszewska – Kartoteka marketowego człowieka - s. 12 Targi Relacja z targów ZooBotanica - s. 6 Rozrywka Wojciech Mach - Wrocławskie wspomnienia - s. 26 Sport Dariusz Parossa – Wystartowały rozgrywki halowe - s. 30 Dariusz Parossa - Lenczyk odszedł, smród pozostał - s. 30 Będzie się działo Październik 2012 - s. 28-29 REKLAMA REKLAMA REKLAMA Pełny spis firm Wrocławskich Dobrych Miejsc na przedostatniej stronie Słowa Wrocławian Miguel Restauracja włoska Wawrzyniaka 2 str.13 Wydawca: Magnes Media Sp. z o.o. [email protected] | Prezes Zarządu, redaktor naczelny: Emil Baran Redaktor prowadzący: Adam Witczak [email protected] | Redaktor techniczny: Piotr Ludkowski | Dział reklamy: tel. 513 509 429 Stali współpracownicy: Adam Łącki, Jerzy Ziomek, Bogdan Ludkowski, Dariusz Parossa, Ewa Tomaszewska, Michał Ratajczak, Piotr Sutowicz | Druk: Polskapresse Redakcja: Karola Miarki 6-10, 50-306 Wrocław | Skład: Logos | Numer zamknięto 12 października 2012 | Wydanie 15 października 2012 Redakcja nie odpowiada za treść publikowanych listów i reklam. Materiałów nie zamówionych nie zwraca, zastrzega sobie prawo do skrótów w nadesłanych tekstach i listach. Gazeta jest bezpłatna dla punktów biorących udział w programie „Wrocławskie Dobre Miejsca” oraz „Słowo Wrocławian dla Ciebie”. Punkty partnerskie „Wrocławskich Dobrych Miejsc” oraz „Słowo Wrocławian dla Ciebie” nie mają prawa do pobierania opłat za rozdane egzemplarze gazety. Traktowane są one jako bezpłatne. Słowo Wrocławian Gazeta lokalna październik 2012 str 3 Bawimy się za duże pieniądze REKLAMA Publicystyka Adam Tomasz Witczak Kryzys kryzysem, ale władze centralne i lokalne wszystkich szczebli muszą pokazać, że stać je na szeroki gest. I rzeczywiście – stać, ale to nie sztuka dużo wydawać, gdy płaci się cudzymi pieniędzmi, tj. środkami pochodzącymi z kieszeni podatnika. Biedny podatnik, sponiewierany i skołowany, już się o te kwoty nie upomni, a jeśli nawet się upomni, to... cóż z tego? Zresztą, w zamian może przecież cieszyć się porywającym widokiem stadionów wzniesionych na okoliczność Euro 2012, albo nawet paść plackiem przed wrotami któregoś z biurowych pałaców ZUS. Budowa wrocławskiego stadionu kosztowała blisko miliard złotych (ponad 904 mln zł brutto). Prawie 87 procent tej kwoty wyłożyło miasto Wrocław, resztę dał budżet państwa. Śmieszno-straszne to wszystko, biorąc pod uwagę, że zarówno budżet miasta, jak i budżet kraju po większej części składają się – pośrednio czy bezpośrednio – z naszych podatków. Ale wracając do stadionu... to jego budowa na dobrą sprawę nie została jeszcze ukończona, a niedawno miasto wypowiedziało umowę firmie Max Boegl, która spóźniała się z wykonaniem prac i w ogólności była krnąbrna. No cóż, a miało być tak pięknie. Gdzie ta niemiecka solidność? Przeminęła z wiatrem lub raczej z kurzem i pyłem, co to zazwyczaj unosi się nad placem budowy. celów nie warto mieszać spraw tak przyziemnych jak forsa. Forsa zawsze się znajdzie, w ostateczności można ją po prostu... wydrukować. Na przykład amerykański bank centralny (tzw. Fed) robi to notorycznie i na wielką skalę. Ba, po cóż bawić się w drukowanie papierków, co jest czynnością nieekologiczną? Wystarczy, że rząd do spółki z bankiem centralnym ustali kreację wirtualną. A ceny, inflacja, brak pokrycia i tak dalej? Tym będziemy martwić się... a nie, tym będą martwić się ci, co zastąpią nas po wyborach! Dobrze byłoby, gdyby stadion przynosił zyski, ale tak oczywiście nie jest. Nie pomógł „legendarny” zespół Queen, nie pomógł turniej Polish Masters. Ale nie ma się co przejmować, wszak w krajowych realiach przyzwyczajeni jesteśmy do tłumaczenia, że zysk to nie wszystko, liczą się „wyższe cele”, a pewne obiekty, instytucje czy usługi po prostu „muszą” być deficytowe, jak również nie mogą REKLAMA być prywatne. Deficytowa musi podobno być „wysoka kultura”, na stratach jechać musi kolej, rachunek zysków i strat nie może mieć zastosowania w szkolnictwie i służbie zdrowia itd. Czyżby do tej wyliczanki miały dołączyć stadiony? Ano, w zasadzie tak. Bądź co bądź to sport i kultura (koncerty), a do tak szczytnych REKLAMA październik 2012 Słowo Wrocławian Gazeta lokalna str 4 Co się działo w Polsce Co się działo WE WROCŁAWIU Przygotowali: Anna Kutkowska i Olga Smoluk – Wrzesień 2012 Studenci zakorkowali miasto Ale alkohol Szach-mat Kryminalny Wrocław Rozpoczął się nowy rok akademicki, więc wiele miast przeżywa prawdziwe oblężenie studentów. Problem ten dotyczy także Wrocławia. Aby dojechać do pracy na 8:00 trzeba się nieźle postarać. Pełne, naprawdę pełne tramwaje i autobusy, powoli stają się normą – i to niezależnie od numeru linii oraz częstotliwości odjazdów. Istnieje jednak szansa, że niebawem problem ten się skończy, bo część studentów będzie omijało wszelkie wykłady szerokim łukiem 25.09. słynny szachista – Garri Kasparow odwiedził Wrocław. Szachista najpierw odwiedził Klub Szachowy Polonia oraz spotkał się z szachistami z Dolnośląskiego Związku Szachowego. O 19.00 Kasparow wygłosił wykład pt: „Quo vadis, Rosjo?” w Pasażu Pod Złotym Słońcem Zakładu Narodowego im. Ossolińskich. Oprócz Kasparowa spotkać było można Piotra Borysa, Posła do Parlamentu Europejskiego, Adolfa Juzwenko, Dyrektora Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Wrocławiu oraz Jana Andrzeja Dąbrowskiego, prezesa Kolegium Europy Wschodniej im. Jana Nowaka-Jeziorańskiego we Wrocławiu. Afery z zatrutym alkoholem ciąg dalszy. W minionym miesiącu Wrocławianie mogli przynosić do zbadania swoje wysokoprocentowe zakupy. Wyniki badań były wstrząsające – na kilkadziesiąt przebadanych butelek aż 30 zawierało izopropanol, a w 3 wykryto metanol. Zanieczyszczony alkohol kupowany był głównie w Kotlinie Kłodzkiej, Kudowie, w przygranicznych sklepach (granica z Czechami) lub na Dworcu Świebodzkim. Spożycie alkoholu z izopropanolem może prowadzić do głębokiego snu, porównywalnego z narkotycznym. Izopropanol stosowany jest m. in. w produkcji środków do mycia szyb, lub do czyszczenia układów optycznych. Pierwsze dni października sprawiły, że mogliśmy się poczuć jak filmie. Oto pięciu mężczyzn postanowiło uwięzić dwudziestojednolatka w altanie. Jak się okazało wszystko przez dług, jakie ów mężczyzna miał wobec ich kolegi. Poszkodowany podczas feralnej nocy został pozbawiony dwóch zębów oraz małego palca w ręce. Podejrzani zostali zatrzymani przez policję. Wmurowano DNA Zmian i atrakcji we Wrocławiu ciąg dalszy. Już rozpoczęto budowę pierwszego w Polsce i największego w Europie Afrykarium-Oceanarium. W czwartek prezydent Rafał Dutkiewicz uczestniczył w akcji umieszczenia specjalnego kamienia węgielnego – kapsuły czasu, w której zamieszczono próbki DNA m.in. żółwia birmańskiego, szpaka balijskiego czy tygrysa sumatrzańskiego. Nowy pawilon ma prezentować faunę i florę wód afrykańskich i okołoafrykańskich. Poprzez wybudowany tunel ze szkła akrylowego będzie można się przedostać do świata wód oceanicznych, ma w nich pływać jeden z największych drapieżników – rekin. Poza nim w Oceanarium będą ryby z jezior Malawi i Tanganika oraz zwierzęta żyjące w dorzeczu Nilu np. hipopotamy. Goście będą mogli poruszać się po ścieżkach przecinających wybiegi, a duża część ekspozycji ma umożliwić bliski kontakt ze zwierzętami. Afrykarium będzie w całości oświetlane sztucznym światłem i czynne do późnych godzin wieczornych, także zimą. Budowa zakończy się na przełomie 2014 i 2015 roku. Koszt całej inwestycji to ok. 200 milionów zł. Wrocław stolicą nauki 8 października odbyła się Uroczysta Inauguracja Roku Akademickiego Uczelni Artystycznych Wrocławia: Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego, Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta oraz Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie, Filia we Wrocławiu. Uroczystość odbyła się w Auli Leopoldyńskiej Uniwersytetu Wrocławskiego. Gościem honorowym był prezydent Rzeczypospolitej Polskiej – Bronisław Komorowski. Podczas inauguracji tytuł Doktora Honoris Causa Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu otrzymał Ryszard Horowitz. Podczas wizyty prowadzone były rozmowy na temat strategii rozwoju województwa dolnośląskiego. Jedna z najistotniejszych poruszanych kwestii to budowa dróg i autostrad. Wro-eko W dniach 19-30.09. na rogu ulicy Szewskiej i Wita Stwosza odbył się Wrocławski Jarmark Ekologiczny. Podczas imprezy można było nie tylko rozsmakować się w pysznym i ekologicznym jedzeniu, ale także nabyć biżuterię, odzież, eko-torbę, a nawet zabawki. Odbywa się we Wrocławiu nieprzerwanie od 2001 roku, a jego organizatorem jest Fundacje EkoRozwoju. Słowo Wrocławian Gazeta lokalna październik 2012 str 5 Co się działo W POLSCE – Wrzesień 2012 Zarzuty dla żony prezesa Amber Gold O likwidacji spółki zadecydowano na przełomie lipca i sierpnia. Amber Gold to firma działająca od 2009 r., inwestująca w złoto i kruszce. Oferowała bardzo wysokie – ponad 10% w skali roku – oprocentowanie inwestycji. Po ogłoszeniu decyzji o likwidacji, tysiącom ludzi nie wypłacono zgromadzonych środków oraz odsetek. Prezesowi Amber Gold Marcinowi P. 17 sierpnia przedstawiono 6 zarzutów, aresztowany został 30 sierpnia. Katarzyna P. – żona Marcina P. - usłyszała osiem zarzutów w głównym śledztwie, dotyczącym Amber Gold. Zarzuty dotyczą wyłudzenia poświadczenia nieprawdy i przestępstw opisanych w ustawie o rachunkowości, a także w kodeksie spółek handlowych. Łączą się z funkcjonowaniem czterech spółek, w skład zarządu których wchodziła podejrzana– powiedział stacji rzecznik łódzkiej prokuratury okręgowej Krzysztof Kopania. Kobieta nie przyznaje się do winy. Katarzyna P. Została objęta dozorem policyjnym i zakazem opuszczania kraju. MEN chce skrócić urlopy nauczycieli Co się działo w Polsce REKLAMA W MEN trwają rozmowy na temat zmian w ustawie Karta Nauczyciela oraz w ustawie o systemie oświaty. Jedną z propozycji przedstawionych przez stronę rządową przedstawicielom związków zawodowych i korporacji samorządowych jest ograniczenie wymiaru urlopu nauczycieli do 47 dni. Obecnie posiadają 54 dni wolne w roku (w czasie wakacji, ferii, przerw świątecznych). Wiceminister Maciej Jakubowski poinformował dziennikarzy, że chodzi o takie doprecyzowanie przepisów dotyczących dni wolnych od zajęć dydaktyczno-wychowawczych, aby dyrektorzy szkół mogli w dni te wzywać nauczycieli w celu przeprowadzenia z uczniami zajęć dodatkowych. Samorządowcy chcą także zmian w urlopach dla poratowania zdrowia oraz skrócenia urlopów wypoczynkowych. Przedstawiona została także propozycja zmian w systemie wynagradzania. NIKE 2012 W tym roku po raz pierwszy w historii Nike przypadła literackiemu esejowi. Otrzymał ją historyk literatury, powieściopisarz, eseista i felietonista – Marek Bieńczyk. Jury pod przewodnictwem Tadeusza Nyczka nagrodziło zbiór esejów „Książka Twarzy”. Marek Bieńczyk pracuje jako historyk literatury w Instytucie Badań Literackich PAN. Wykłada też w Studium Literacko-Artystycznym na UJ w Krakowie. Jego debiutem naukowym była rozprawa Czarny człowiek. Zygmunt Krasiński wobec śmierci (1990). Jest członkiem International Federation of Wine and Spirits Journalists and Writers (F.I.J.E.V.). Co się działo W GOSPODARCE – Wrzesień 2012 Uchylony zakaz sprzedaży alkoholu z Czech Podrabiane produkty czeskich marek Ab Style i Drak były zanieczyszczone metanolem – substancją niezwykle trującą, której spożycie powoduje ślepotę. Większa dawka może nawet powodować śmierć. Z powodu spożycia alkoholu metylowego w Polsce mogło umrzeć kilka osób. Zakaz wprowadzania do obrotu alkoholu sprowadzonego z Czech, Główny Inspektor Sanitarny uchylił 09 października. Rzecznik GIS, Jan Bondar poinformował, że pracownicy Inspekcji Sanitarnej skontrolowali ok 70 tys. punktów handlowych, zabezpieczyli ponad 175 tys. butelek alkoholu pochodzącego z Czech. Przebadano ponad 600 próbek. W kilku przypadkach alkoholu przywiezionego prywatnie i przekazanego do Państwowej Inspekcji Sanitarnej, stwierdzono jednak obecność metanolu – stężenie przekraczające dopuszczalną wartość. Dlatego też zaleca się niespożywanie alkoholu pochodzącego z nieznanych źródeł. październik 2012 Gazowa więź Rosja – Niemcy 8 października kontrolowane przez Gazprom konsorcjum Nord Stream, zaczęło dostarczać gaz po dnie Morza Bałtyckiego, bezpośrednio do Niemiec. Ceremonia oddania nitki do użytku, odbyła się w tłoczni Portowaja koło Wyborga. Na uroczystości prezydenta Rosji reprezentował szef jego administracji – Siergiej Iwanow. Należy podkreślić duże geopolityczne znaczenie bałtyckiego gazociągu. Projekt ten ma za zadanie zapewnienie Rosji bezpieczeństwa energetycznego, niezależności od państw tranzytowych. Rosja może obecnie transportować gaz do Europy Zachodniej, omijając tradycyjne szlaki – przez Polskę, Białoruś i Ukrainę. Pod uwagę brana jest budowa kolejnych rur – jedna z nich łączyłaby Rosję z Wielką Brytanią. Według komunikatu Nord Stream, decyzja w sprawie nowej inwestycji zapadnie w pierwszym kwartale przyszłego roku. ! NICTWA WEKTORY NOWOŚCI WYDAW inni milczą... Fakty, o których James H. Billington PŁONĄCE UMYSŁY ŹRÓDŁA REWOLUCYJNEJ WIARY BESTSELLER! W SPRZEDAŻY POD KONIEC SIERPNIA KULISY PERMANENTNEJ REWOLUCJI Celem Celem niniejszej niniejszej książki książki jest jest odkrycie odkrycie korzeni korzeni wiary wiary –– wiary wiary naszych naszych czasów. czasów. Współcześni Współcześni rewolucjoniści rewolucjoniści toto luludzie dzie wierzący, wierzący, nie nie mniej mniej gorliwi gorliwi ii oddani oddani swej swej wierze wierze niż niż dawni dawni chrześcijanie chrześcijanie czy czy muzułmanie. muzułmanie. Nowością Nowością jest jest ww ich ich wypadku wypadku jedynie jedynie przekonanie, przekonanie, że że obalenie obalenie tradycyjnej tradycyjnej władzy władzy przyniesie przyniesie doskonały doskonały świecki świecki porządek. porządek. (ze (ze Wstępu Wstępu autora) autora) Przejdź na naszą stronę: www.WydawnictwoWektory.pl tel. 693 977 999 Słowo Wrocławian Gazeta lokalna str 6 Targi XXI edycja Wrocławskich targów ZOO-BOTANICA już za nami! Kolejna edycja targów Zoo-Botanika, która odbyła się w dniach 14-16 września, udowodniła, że największa tego typu impreza w Polsce, od lat cieszy się niesłabnącym zainteresowaniem odwiedzających. To wszystko dzięki połączeniu profesjonalistów i hobbystów, wsparciu ze strony licznych, zaprzyjaźnionych stowarzyszeń, branżowych mediów polskich i zagranicznych oraz patronatu Wrocławskiego Uniwersytetu Przyrodniczego. Tegoroczne Targi zgromadziły w odrestaurowanej Hali Stulecia 196 wystawców z branży zoologicznej i botanicznej. W kilkudziesięciometrowych kolejkach po bilety ustawiło się natomiast 18 tysięcy osób. O tym, że warto było czekać, przekonali się wszyscy natychmiast po wejściu do Hali. Celem Zoo-Botaniki 2012 była nie tylko prezentacja oferty z dziedziny karmy, akcesoriów i usług dla psów, kotów, akwarystyki, terrarystyki, ptaków , małych gryzoni czy aranżacji ogrodów, ale także liczne wystawy, konkursy, wykłady i szlachetny cel jakim jest pomoc bezdomnym i potrzebującym zwierzętom. Uczestnictwo w targach to skuteczna promocja własnej marki. W centrum Hali znalazły się stoiska producentów i dystrybutorów produktów dla zwierząt oraz sklepów i hurtowni z branży zoologicznej. Ważnym aspektem targów była możliwość bezpośredniego spotkania się z klientami, wsłuchania się w ich potrzeby i sugestie. W tej edycji pojawiło się wiele firm posiadających w swej ofercie ekologiczne produkty, oparte na naturalnych składnikach, bezglutenowe, zawierające szereg prozdrowotnych dodatków, witamin, ziół, dostosowane do różnych grup wiekowych i odpowiadające na problemy zdrowotne m.in. alergie. Pojawiły się marki prezentujące nowoczesne i sprawdzone rozwiązania dla akwariów. Nie zabrakło też innowacyjnych i przyjaznych dla środowiska rozwiązań dla wygody zwierząt, profesjonalnych produktów zdrowotnych i środków higieny zwierząt. Tuż przy wejściu na odwiedzających czekała „Strefa prezentacji nowości”, w której zaprezentowano przysmaki O’Canis, Thrive, karmy z serii Moonlight Dinner, odżywki i szampony PSH, profesjonalne produkty pielęgnacyjne Nootie, obroże wykładane kamieniami Swarovskiego czy najnowszą linię produktów TropiCat i TropiDog. Strefa Prezentacji Nowości okazała się znakomitą okazją, aby wypromować produkty debiutujące na rynku zoologicznym, nawiązać intratne kontrakty handlowe, omówić swoją ofertę i zachęcić odbiorców do zapoznania się z marką. Wystawców, szczególnie tych odwiedzających Zoo-Botanikę po raz pierwszy , bardzo mile zaskoczyła frekwencja i rozmach imprezy. REKLAMA Więcej informacji na temat targów – statystyki, fotorelację, wyniki konkursów i wystaw znajdziecie Państwo, już wkrótce, na www.wigor-targi.com. Już dziś zapraszamy do udziału w targach ZOO-BOTANICA 2013, we wrześniu przyszłego roku! te l. + 4 8 5 1 6 0 5 8 5 0 4 , 7 1 3 4 9 5 6 3 8 www.sklepdrzewny.com mail: [email protected] Wrocław, ul. Robotnicza 6 REKLAMA 20 –21 pazdziernika WROCŁAW, Hala Stulecia Pobierz darmowy bilet: www.targirednet.pl Patronat Honorowy: Patronat Medialny: Patronat Internetowy: Słowo Wrocławian Gazeta lokalna DOLNY ŚLĄSK PrezydenT MIasTa wrOcławIa Organizator Targów: październik 2012 str 7 REKLAMA Targi ARKOP październik 2012 Słowo Wrocławian Gazeta lokalna str 8 Targi Pną się mury do góry... Adam Tomasz Witczak Z dużym opóźnieniem przeczytałem o kolejnej odsłonie planów „rekultywacji” sporego obszaru gruntu na północy Wrocławia, a mianowicie pól irygacyjnych, które przybliżałem szanownym czytelnikom w pierwszych numerach „Słowa”. Nie jest to może w początkach października najświeższa informacja, bo o sprawie pisano już pod koniec lipca, ale warto poświęcić zagadnieniu choćby parę linijek. Oto okazuje się, że istniejące ponad 100 lat rozległe pola „na końcu świata we Wrocławiu” nie spełniają odpowiednich norm Unii Europejskiej, a co za tym idzie – muszą zakończyć swe funkcjonowanie. Nie ma rady na tzw. ekologię (najwidoczniej). Cały ten obszar zajmuje ponad 1000 hektarów. Z tego, jak się dowiadujemy z oficjalnych materiałów, 170 hektarów już dostało się w ręce Zarządu Zieleni Miejskiej. 200 hektarów w północnej części ma zostać zachowanych dla potomności w obecnej formie – jako teren szczególnie cenny przyrodniczo (przypomnijmy, że pola są prawdziwym rezerwatem ptaków!). Reszta będzie stopniowo osuszana i sprzedawana jako atrakcyjny inwestycyjnie teren, położony niedaleko obwodnicy Wrocławia. Pożyteczną funkcję pól przejmie Wrocławska Oczyszczalnia Ścieków. Plan zagospodarowania terenu przewiduje natomiast, że na miejscu pól powstaną parki, sklepy, domy, parkingi... i tak dalej. Cóż, ciekawe jak to wszystko będzie wyglądać. Ze swej strony podzielę się taką refleksją, że wyprawy na pola, czasem całodobowe i dłuższe, to jedne z jaśniejszych punktów w czasie mojego wieloletniego pobytu w stolicy Dolnego Śląska. Dziwne to będzie wrażenie – przemierzać te same okolice za lat kilka czy kilkanaście, tyle że tym razem zmienione nie do poznania, przekształcone w nowe osiedla. Oczywiście wszystko zależy od tego, czy znajdzie się wystarczająco wielu chętnych inwestorów. Zresztą, do tego czasu wiele może się wydarzyć, może się nawet zdarzyć cud i kryzys zdąży przeminąć. Warto zwrócić uwagę, że pola mają pełnić swoją dotychczasową rolę jeszcze do roku 2015. Mimo spowolnienia gospodarczego, które w dużym stopniu dotknęło branżę budowlaną, wciąż jeszcze cegły są w ruchu, cement leje się i zastyga, dźwigi i koparki pracują, innymi słowy – buduje się, przynajmniej we Wrocławiu. Buduje się – lub oddaje do użytku. Oto np. wynajęte jest już 95 procent nowego budynku o nazwie Green Towers, wznoszonego przez Skanska. Za kilka miesięcy budowla przy Strzegomskiej i Śrubowej będzie gotowa. Zielone wieże to dwa identyczne biurowce, których powierzchnia to w sumie 23 tysiące metrów kwadratowych. Inne niedawno zakończone inwestycje to Lofty Platinum, budowane przez Archicom, biurowiec Epsilon (firmy Vantage Development), a także zespół budynków mieszkalnych przy Słowiańskim Wzgórzu, wznoszony staraniami Echo Investment. Lofty mieszczą się w budynku dawnych zakładów przemysłowych Tricot, co jest oczywiście dla loftów typowe – w końcu na tym polega sens tego rodzaju budownictwa, by stanowiło ono sensowne wykorzystanie dawnych fabryk i innych tego rodzaju miejsc. Szare, zdawałoby się ponure hale przerabiane są na pomieszczenia nie tylko nowoczesne, ale często wręcz luksusowe. Epsilon przy Rychtalskiej to z kolei 6,5 tysiąca metrów kwadratowych przeznaczonych na biura. Budynek jest częścią składową większego projektu – mianowicie Promenad Wrocławskich, które mają powstać w tej okolicy w najbliższych latach. Przy Słowiańskim Wzgórzu mają natomiast powstać cztery budynki liczące razem 205 mieszkań. Będą tam także lokale użytkowe oraz podziemny parking. Warto dodać, że we wrześniu wniosek o upadłość złożył jeden z dolnośląskich dewelope- rów – a mianowicie firma Religa Development. Cóż, przedsiębiorstwo to od dłuższego czasu miało problemy z realizacją choćby swoich formalnych zobowiązań wobec giełdy NewConnect, na której funkcjonuje (chodziło m.in. o terminową publikację raportów), a w internecie można znaleźć nieprzychylne opinie na temat jakości osiedli budowanych przez firmę – trudno więc powiedzieć, czy jest to (jak czy- tamy w niektórych mediach) początek wielkiej fali upadłości, czy tylko casus źle zarządzanego podmiotu. Oczywiście o kryzysie mówi się coraz więcej, na razie jednak dotknął on – gdy chodzi o budowlankę – przede wszystkim firmy realizujące wielkie inwestycje zamawiane przez władze centralne i samorządowe. REKLAMA REKLAMA Słowo Wrocławian Gazeta lokalna październik 2012 str 9 Targi Rok we Wrocławiu REKLAMA Adam Tomasz Witczak Badanie rynku, które ma obejmować spory odcinek czasu, rozległe terytorium i liczne aspekty branży z konieczności pochłonąć musi dużo czasu. To z kolei powoduje, że kiedy już się ukazuje, jest zazwyczaj mocno opóźnione w stosunku do omawianego okresu. Oczywiście nowoczesne techniki obliczeniowe w połączeniu z komunikacją internetową i tak znacząco przyspieszyły proces zbierania i analizy danych, ale np. raport Narodowego Banku Polskiego na temat rynku nieruchomości w roku 2011 ukazał się dopiero na początku października roku bieżącego, tj. 2012. Cóż, aby nie zmarnował się trud dzielnych badaczy zatrudnianych przez bank centralny, przyjrzyjmy się wnioskom, jakie wyciągnęli z gęstej zupy danych liczbowych i innych. Interesować będzie nas przede wszystkim Wrocław i jego okolice. Rozdział poświęcony Wrocławiowi rozpoczyna się nieco enigmatycznym stwierdzeniem na temat „zróżnicowanych tendencji” w roku 2011. Później dowiadujemy się m.in., że w roku tym spadła ilość zawieranych małżeństw, spadło także saldo migracji, a ludzie w dalszym ciągu chętnie przeprowadzali się do miejscowości podwrocławskich. Jednocześnie jednak czytamy, że czynniki ekonomiczne (a to mianowicie spadek bezrobocia i wzrost wynagrodzeń) miały pozytywny wpływ na popyt na rynku mieszkaniowym. Mimo tego jednak „liczba mieszkań oddanych do użytku w 2011 r. obniżyła się o blisko 20%”. Aż o 50% w porównaniu z rokiem 2010 wzrosła liczba pozwoleń na budowę, zaś o 56% - liczba rozpoczętych budów. Dzięki oddaniu do użytku nowych dróg (np. AOW) wzrosła atrakcyjność zachodniej i północnej części miasta. Popyt zwiększało to, że klienci chcieli złożyć wnioski kredytowe przed końcem roku 2011 z obawy przed Rekomendacją S i T Komisji Nadzoru Finansowego, ograniczającą dostępność walutowych kredytów hipotecznych. Z drugiej strony, deweloperom zależało na zawarciu odpowiednich umów przed wejściem w życie „Ustawy o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego”. Na rynku wtórnym przedmiotem transakcji najczęściej były mieszkania 2-pokojowe o powierzchni od 40 do 60 metrów kwadratowych. W ogólności liczba transakcji na tym rynku niewiele zmieniła się w stosunku do roku 2010. Dalsza część raportu zawiera różne ciekawe wykresy i tabele. Zwraca uwagę dość ponura prognoza demograficzna dla Wrocławia. Otóż, o ile w 2002 roku, sądząc z wykresu, notowano w mieście 640 tys. mieszkańców, o tyle na rok 2035 przewiduje się ok. 610 tysięcy wrocławian. W 2011 roku, według szacunków NBP, we Wrocławiu operowało aż 100 deweloperów (rok wcześniej jedynie 75), a także 167 spółdzielni mieszkaniowych. Co do deweloperów, to autorzy raportu przewidują, że „wysoka podaż nowych mieszkań prawdopodobnie skłoni (ich) do ograniczenia działalności inwestycyjnej”. REKLAMA październik 2012 Słowo Wrocławian Gazeta lokalna Publicystyka Czy lepiej o tym nie myśleć? Adam Tomasz Witczak „Koniec końców nie ma innego tematu” - powiedział Emil Cioran o śmierci w rozmowie Helgą Perz. „Oczywiście, o wiele lepiej jest o tym nie myśleć, ale myślenie o śmierci nie ma w sobie nic nienormalnego. Inne problemy nie istnieją” - uzupełnił rumuński pisarz, piewca negacji i własnego znużenia, który opowiadał się „przeciw wszystkiemu po Adamie”. A my? Jak często myślimy o śmierci? We współczesnej kulturze temat ten obecny jest w sposób dość dziwny, by nie rzec – groteskowy. Z jednej strony o śmierci wolimy nie pamiętać, odsuwamy od siebie jej obrazy, rzadko o niej rozmawiamy, wstydzimy się także tego, co o śmierci przypomina nam choćby pośrednio – np. ludzi starych i schorowanych. Preferujemy wizję „wygrywania życia” póki jest jeszcze na to czas. Ale ten medal ma także drugie oblicze: równocześnie bowiem fascynujemy się śmiercią, ale śmiercią często zwulgaryzowaną, prezentowaną tak ostentacyjnie, że przestaje być czymś rzeczywistym, staje się kuriozum. Świadectwem tego jest popularność rozmaitych krwawych filmideł typu gore (czy po prostu hollywoodzkich strzelanin gangstersko-policyjnych), rozkwit estetyki death metalu czy grindu w ciągu ostatnich 30 lat, „epatujące śmiercią” teksty zespołów gotyckich i zimnofalowych, popularność horrorów Kinga czy Mastertona. Do innej, poważniejszej refleksji nad końcem życia skłaniają nas cmentarze, które na ogół odwiedzamy bardzo rzadko. Zauważmy jednak, że nawet cmentarze dość mocno odgradzają nas od prawdy o marności ciała. Rzędy nagrobków, grobowców i krzyży stanowią pewnego rodzaju symbole. Wiemy, co wyrażają – i wiemy, kto leży pod nimi, ale nie myślimy o tym. Śmierć – jej niezwykłość, cała zmiana, jaka się z nią wiąże, uderza w nas dopiero, gdy spoglądamy na ossuaria, takie jak te w Czermnej czy Kutnej Horze, gdy widzimy katakumby sycylijskich kapucynów w Palermo, gdzie w długich rzędach stoją nieruchome, zniekształcone, wyschnięte ciała o pustych spojrzeniach. Wizyta w takim miejscu – lub choćby tylko obejrzenie kilkunastu fotografii tam wykonanych – to coś, co powinno nami wstrząsnąć. W pewnym sensie świadomość tego, czym jesteśmy – a przynajmniej, czym będzie nasza zewnętrzna powłoka – skłania do zadumy, ale i zadziwienia. To nieprawdopodobne, nie sposób się z tym pogodzić, jeśli tylko głębiej się nad tym zastanowimy. Zabawna i niepoważna staje się gorączkowa pogoń za młodością, za fryzurą i zdrową cerą, nawet za higieną, skoro ostatecznie najpiękniejsza dama jest tylko formą na pewnym etapie „odwrotnego rozwoju”, którego „motylem” jest biały szkielet, wyzbyty cech osobowych, wyzbyty podobieństwa do kogokolwiek konkretnego. A więc to są nasi „ukochani zmarli” z portretów i fotografii? To jesteśmy my? Trudno powiedzieć, czy sytuacja ta jest straszna, czy zabawna. Jedno splata się z drugim. W tym kontekście egzaltacja religijna, umocowanie swojej egzystencji w wizji wieczności staje się jedyną rozsądną formą przezwyciężenia wspomnianej groteski. Nie przypadkiem zresztą miejsca, o których wspomnieliśmy – Czermna, Kutna Hora i katakumby Palermo – to obiekty sakralne lub ich str 10 części. Ossuarium w dzielnicy Sedlec miejscowości Kutna Hora w środkowych Czechach – to kaplica, której cały niemal wystrój zbudowany jest z ludzkich kości. Czaszki, piszczele, kręgosłupy, żebra, miednice kilkudziesięciu tysięcy ludzi spoglądają na nas z sufitu, ze ścian, z kolumn i ołtarzy. To imperium śmierci, niewątpliwie mające w sobie coś ekscentrycznego, ale czy niestosownego? Nie wydaje się. Nikt nie zamierzał odnosić się do tych szczątek w sposób niefrasobliwy – i efekt również daleki jest od braku powagi. To raczej miejsce, które skłania do refleksji, przypomina o czymś, uzmysławia pewne fakty. Podobnie rzecz się ma z dużo mniejszą, choć w Polsce lepiej znaną, kaplicą w Czermnej. Katakumby Palermo – pełne mumii mnichów i kobiet świeckich – pod pewnymi względami są jeszcze bardziej znamienne. W tych postaciach rozpoznajemy jeszcze resztki ich osobowości, odrębności – z powodu częściowo zachowanych rysów twarzy czy resztek ubrań. A więc nie jest to pełna anonimowość, nie są to „przedmioty”, ale postaci, które zastygły w tej niezwykłej przemianie. Rzeczą wiary jest to, czy to rzeczywiście wszystko, czym są teraz - czy może to tylko ziemskie, cielesne powłoki pozostały tu w milczeniu, podczas gdy duszom przypadł zupełnie inny los? Wbrew pozorom rozważania te nie miały być makabryczne i nie było moim celem epatowanie fizycznymi obrazami śmierci i jej ponurymi insygniami. Zdaje mi się jednak, że Wszystkich Świętych i Dzień Zaduszny powinny skłaniać nas nie tylko do wspomnienia zmarłych, a więc do przywołania w pamięci chwil, gdy żyli i byli z nami – ale także do refleksji nad dziwnością i sensem życia, a przede wszystkim śmierci. Uświadomienie sobie przemijania i kruchości wszystkiego, co materialne, z naszymi ciałami włącznie, może znacząco zmienić nasze postrzeganie życia jako takiego. A w jaki sposób? To już zależy od każdego z nas. REKLAMA Słowo Wrocławian Gazeta lokalna październik 2012 str 11 Dwa przykłady dlaczego uważam, że Polski system sprawiedliwości bardziej broni oszustów niż uczciwych przedsiębiorców Tom Dierick Wiadomo, że posiadanie 1% udziałów w Coca-Cola lub IBM ma sens i jest w stu procentach legalne. Sytuacja ta jednak drastycznie się zmienia, kiedy ktoś dysponuje 1% udziałów w firmie z kapitałem zakładowym 4000 PLN, a pozostałą część, czyli 99% dzierży młody, niewiedzący o niczym i niczego nieświadomy„słup” (najlepiej bezdomny pijak z dworca). Wiadomo, że ten, który posiada wyłącznie ten 1% udziału, w najlepszym wypadku robi to żeby prowadzić biznes bez ponoszenia odpowiedzialności, jeśli coś nie wyjdzie tak, jak powinno. A w najgorszym przypadku jego działanie jest całkowicie celowe, żeby bezkarnie dokonywać przestępstw gospodarczych. Pomimo, że każdy Prokurator, każdy Policjant, każdy Sędzia i każdy Prawnik zgadza się z tym stwierdzeniem, obecny system sprawiedliwości nie jest w stanie zatrzymać takiej osoby na powyższej podstawie. Po prostu oszuści są mądrzejsi niż system.... Weźmy pod rozwagę sytuację, kiedy uczciwy przedsiębiorca kupił towar, a ani towar do niego nie dotarł, ani pieniędzy nie odzyskał (lub sytuację, gdy uczciwe przedsiębiorstwo sprzedaje towar, a nie dostaje pieniędzy). Pełen wiary w sprawiedliwość, zakłada sprawę sądową przeciwko nieuczciwemu REKLAMA Publicystyka kontrahentowi i po bardzo długim czasie ją wygrywa. Kontrahent zaś po prostu (zupełnie bez powodu) nie płaci. W wielu przypadkach tego typu dłużnik dawno zdążył przepisać majątek na żonę (z którą oczywiście ma rozdzielność majątkową). Oczywiście istnieje „skarga paulińska”, którą wnosi się po to, żeby unieważnić przepisanie przez dłużnika majątku. Potrzeba kolejnych pieniędzy i dużo czasu. A potem nawet komornik nie może zająć domu, w którym dłużnik mieszka, ze względu na „humanitarne” argumenty”! Aby doszło do opuszczenia domu przez dłużnika, zrealizować trzeba aż pięć długich etapów. A po tych pięciu etapach dochodzi do sytuacji, w której Komornik ma obowiązek zabezpieczenia dłużnikowi nowego miejsce zamieszkania! Dlatego w większości przypadków Komornik nawet nie spróbuje tej drogi. Natomiast w momencie, kiedy ten uczciwy przedsiębiorca sam zaczyna mieć problemy finansowe, spowodowane przez nieuczciwych kontrahentów i nie jest w stanie płacić VAT i podatków, Urząd Skarbowy natychmiast wysyła dokument uprawniający do zajęcia jego majątku. Widocznie wtedy „humanitarne” argumenty nie wchodzą w grę.... Odpowiedzialność powyższego fragmentu należy w 100% do T.Dierick, właściciela M&A Cefta Sp.z o.o. (www.macefta.pl) oraz Aurelius Sp. z o.o. (www.aurelius.com.pl). Tom Dierick juz pół roku walczy o odzyskanie 142.000,-EUR zainwestowanych w zakup PP, którego nigdy nie dostał od Pana Aleksandra Kowalczyk, nie odzyskał także pieniędzy. Sprawa została zgłoszona do Prokuratury 14 maja 2012. Do tej pory sprawa nadal nie została rozwiązana. REKLAMA październik 2012 Słowo Wrocławian Gazeta lokalna str 12 Gdzie najtaniej Kartoteka marketowego człowieka Ewa Tomaszewska Po półtora roku od rozpoczęcia rankingu cenowego wrocławskich marketów, można by pomyśleć, iż napisaliśmy o nich już absolutnie wszystko. Było klasyczne porównywanie cen, był półroczny ranking rankingów, było o psychologicznych chwytach, jakie markety stosują celem włożenia klientowi do koszyka jak największej ilości towaru (tym samym wyjęcia z jego portfela jak największej ilości pieniędzy). Było o bardzo wielu aspektach, ale nie pisaliśmy jeszcze o wszelkiej maści kartach rabatowych i programach partnerskich… „Karta stałego klienta jest?” – pytanie, które obok żądania drobnych, słyszymy od kasjerów i kasjerek bodaj najczęściej. I wtedy się zaczyna. Wyciągamy portfel, z portfela wypadają kolejno: karta kredytowa, karta biblioteczna, karta upoważania- jąca do przejazdu komunikacją miejską, potem jeszcze kilka kart płatniczych i już prawie są, już prawie, ale nie, jeszcze przecież dowód osobisty i prawo jazdy (wszak one taż mają formę karty); no i w końcu mamy: karta stałego klienta delikatesów, karta na punkty i półpunkty, karta, na którą przyklejają nam małe radosne biedronki, karta familijna ze zniżką dla klientów posiadających dwoje i więcej dzieci, karta seniora, gdzie przy kasie nabijają pieczątki ze złotym liściem i inne cuda. Tak więc w karty jesteśmy bogaci. Niejednokrotnie mamy ich w portfelu więcej niż tego, co w portfelu faktycznie powinno się nosić. Jednak sensem kart nie jest wyłącznie ich posiada- nie; o nie, nie, nie. Na kartach kumuluje się moc bonusów, które marketowi łaskawcy pozwolą nam kiedyś wykorzystać. A bonusy są najróżniejsze: od procentowego rabatu na wybrane produkty począwszy, przez wymienialne na towar talony, na godności „klienta miesiąca” skończywszy. Przyciąganie jest więc dość silne i konsumenci chętnie wyposażają się w tego typu gadżety. Jednak jak świat światem, a biznes biznesem, istnieje jedna, ale złota zasada – nic za darmo. Oczywiście wejście w program partnerski i stanie się „specjalnym” klientem danego hipermarketu nie wymaga od nas nakładu finansowego, jednak często okazuje się, że to, czego od nas się żąda w zamian, jest dużo bardziej cenne niż niejedne pieniądze. W głównej mierze chodzi oczywiście o nasze dane osobowe. Wyrobienie sobie karty na punktu niemal zawsze (a może nawet zawsze) wymaga podania swoich personaliów. Takie dane (co do których sami wyrażamy zgodę na przetwarzanie) bardzo łatwo i z całkiem przyjemnym zyskiem można upłynnić. W tym momencie łatwo zrozumieć, dlaczego markety tak szczodrze obdarowują nas gratisami; tym bardziej, że ich koszty w porównaniu z zyskami z naszych danych, są praktycznie żadne. Używając biologicznej terminologii: markety ze swoimi klientami bardzo PRODUKT Auchan Kaufland Lidl Leclerc Real Biedronka Tesco Carrefour Najtańszy chleb w przeliczeniu na kg 3,14 2,96 2,66 2,70 2,96 2,96 3,18 4,38 1 kg mąki pszennej 1,45 1.45 1,49 1,59 1,99 1,45 1,45 1,69 Piwo Żywiec 0,5 l 2,28 2,95 2,86 2,99 2,99 3,14 3,19 2,50 Najtańsze piwo 0,5 l 1,49 1,44 1,44 1,29 1,39 1,45 1,29 1,39 Czekolada mleczna Wedel 100 g 2,60 2,45 2,69 2,85 2,79 2,65 2,99 2,99 Najtańsza czekolada 100 g 1,34 1,39 1,39 1,29 1,39 1,39 1,69 1,69 Masło 82% 200 g 3,19 3,19 3,29 2,99 2,49 3,29 3,99 3,75 10 jaj najtańszych 4,68 4,39 4,39 4,49 5,99 4,29 3,99 4,49 Karton mleka 1,5% (1 l) 1,85 1,85 1,85 2,25 2,19 1,85 1,99 1,99 Najatńsza woda niegazowana 1,5 l 0,57 0,65 0,65 0,69 0,65 0,59 0,59 0,57 Cukier biały kryształ 1 kg 3,64 3,65 3,65 3,59 3,39 3,65 3,99 3,65 1 kg kurczaka 7,69 7,49 7,49 6,99 7,29 7,49 7,59 7,29 1 kg najtańszych jabłek 1,68 1,00 1,90 2,00 1,33 1,73 1,99 1,85 1 kg najtańszych ziemniaków 0,52 0,65 0,49 0,59 0,59 1,32 0,39 0,49 8 rolek najtańszego papieru toaletowego 1,74 2,25 1,99 1,85 1,99 2,25 1,69 1,79 Herbata Saga 100 torebek 4,84 5,06 5,09 5,45 5,07 5,04 5,05 4,75 SUMA: 42,70 42,82 43,32 43,60 44,49 44,54 45,05 45,26 ADRESY WYLOSOWANYCH SKLEPÓW: - Hipermarket Tesco w Magnolii (ul. Legnicka 58) - Real. Centrum Handlowe Korona, - Sklep Biedronka, ul. Traugutta 98 - Centrum Handlowe E.Leclerc, ul. Zakładowa 2-4, Słowo Wrocławian Gazeta lokalna często zamiast żyć w symbiozie, funkcjonują na zasadzie pasożytnictwa. I to pasożytnictwa do tego stopnia podłego, że klient najczęściej w ogóle nie czuje się wykorzystywany; wręcz przeciwnie – gotów całować swoich oprawców po stopach i wpisywać się w kolejne, zazwyczaj bzdurne programy. Tak zupełnie na marginesie – zasadzki, mające na celu pozyskanie naszych danych, stosowane są niemal wszędzie. Zwróćmy uwagę, że przy zwykłym zakładaniu konta pocztowego proszeni jesteśmy o sprecyzowanie swoich zainteresowań. Oczywiście wszystko po to, bo potem otrzymywać wyłącznie spersonalizowane reklamy. Problem sprzedaży danych osobowych jest niestety coraz bardziej poważny, a my, niczym dzieci we mgle, złapani na haczyk darmowego tostera, zdajemy się go zupełnie nie zauważać. Dlatego też, kiedy następnym razem zostaniemy przy kasie zagadnięci o nasz kod pocztowy, prewencyjnie rzućmy pięć zer – ot tak, dla własnego bezpieczeństwa. - Hipermarket Auchan, ul. Francuska 6, Bielany Wrocławskie - Hipermarket Carrefour, Aleja Generała Józefa Hallera 52, - Sklep Kaufland, ul. Legnicka 62A, - Lidl: Bierutowska 4-6, Sprawdzanie cen miało miejsce 7 września 2012 październik 2012 str 13 Żywot kobiety pracującej REKLAMA Styl życia Malkom Jestem kobieta pracującą i żadnej pracy się nie boję… Kiedy więc po wielu miesiącach poszukiwań, dorywczych zleceń i opiece nad dzieckiem przemęczonej, niepracującej matki dostałam posadę w osiedlowym sklepie spożywczo-monopolowym byłam dość zadowolona. W miarę upływu czasu ulatnia się jednak mój początkowy zapał. - Jutro pracujesz. Stwierdziłyśmy, że tobie najbardziej pasuje. Ruda ma pierwsza zmianę i nie da rady, a ja mam drugą, więc sama rozumiesz. Nie rozumiałam. Dlaczego mam pracować w święto? Czy to w ogóle legalne? - Pojedziesz do sklepu w sąsiednim mieście. Jakbyś miała kontrolę to powiesz, że jesteś zatrudniona na umowę zlecenie przez brata szefa, a dokumenty ma on u siebie w domu. Adresu nie znasz. - ??? - Czyli wszystko jasne. W zasadzie to miałam już plany na ten wolny od pracy dzień, ale kiedy szef proponuje podwójną dniówkę, fakt, że być może dzięki temu ominie mnie zmiana w Boże Narodzenie oraz to, że do tego czasu utrzymam stanowisko nie jestem w stanie mu odmówić… Z jego tokiem rozumowania w ogóle ciężko dyskutować. - Co to za bałagan na środku sklepu? - Dostawa. – odpowiadam. - Proszę się z tym pospieszyć.- rzuca obserwując jak próbuję podnieść skrzynkę piwa i umieścić ja na wieży z 7 wcześniejszych. Po czym oddala się aby pobrać z sejfu utarg z poprzedniego dnia, co sprawi, że nie będę jak miała dziś zapłacić dostawcom. Wiele słów ciśnie mi się na usta, więc skupiam się na pracy. Przerywam gdy słyszę jakieś niecierpliwe bębnienie. To palce szefa uderzające o ladę… Rzucam wszystko i biegnę skasować mu paczkę gum owocowych. Że też w dzieciństwie nie ugryzł mnie żaden zmutowany pająk. Nie żegnając się opuszcza sklep. A ja dostaję telefon od kierowniczki z burą za ślady błota na kafelkach. Muszę więc uporać się z dostawą, dołożyć brakujący towar, ponownie umyć podłogę, a gdzie w tym wszystkim mam znaleźć czas na obsługę klientów i jak zareagują, kiedy im powiem żeby zmierzając do kasy unosili się nad ziemią. Przy zdrowych zmysłach trzyma mnie fakt, że za parę minut kończy się moja zmiana i że to dzień wypłaty. Zmienniczka spóźniła się godzinę, bo coś jej wypadło, a wypłat nie będzie, były ważniejsze wydatki. REKLAMA październik 2012 Słowo Wrocławian Gazeta lokalna str 14 Publicystyka Przyczyny powstania wrocławskich osiedli Beata Bigda Metamorfoza Wrocławia, zapoczątkowana w XIX stuleciu, umożliwiła późniejszy rozwój miasta, stworzenie nowych ulic, placów, parków, osiedli. Dzięki niej – z drugiego miasta Prus stał się trzecim – po Berlinie i Hamburgu – miastem Cesarstwa Niemieckiego, by zostać później znaczącym ośrodkiem handlowym Europy Środkowowschodniej, godnym miana stolicy Śląska. Rozwój przestrzenny Bresslau w Królestwie Prus (1741-1871) Początek wieku dziewiętnastego był przełomowym momentem dla przestrzennego rozwoju Wrocławia. Podjęto wówczas decyzję o likwidacji fortyfikacji. Wcześniejsze zamknięcie grodu w okowach średniowiecznych murów powodowało nie tylko przeludnienie i złe warunki sanitarne, ale także ciasnotę gęstej zabudowy, pozbawionej zieleni i wolnych przestrzeni, które umożliwiałyby przewietrzanie tkanki miejskiej. Wprawdzie kilkadziesiąt lat wcześniej, w 1749 r., po uderzeniu pioruna, które spowodowało eksplozję prochowni – Friedrich II począł nie tylko naprawiać, ale też powiększać fortyfikacje. Na uzyskanych w ten sposób terenach ulokowano garnizon, potem – obok gmachu dowództwa – cukrownię i wiele budynków przemysłowych, a nawet mieszkalnych. W latach 1768-1783 na północ od Ostrowa Tumskiego powstał system fortyfikacji, oparty na odnogach Odry. Jednak po kilkudziesięciu latach miasto i tak przelało się przez nowe umocnienia – które straciły w ten sposób swoje militarne znaczenie. Na początku XIX w. pruski Bresslau nie cieszył się dobrą opinią. Mówiono i pisano o nim niepochlebnie: „stara, brudna, ciasna i ponura twierdza, pełna przykrych zapachów”. Johann Wolfgang Goethe, odwiedzając Bresslau jesienią 1790 r. stwierdził, iż jest to miasto, od którego chciałby być „wybawiony”. Jednak przyszły amerykański prezydent John Quincy Adams, po przejeździe przez Bresslau w 1804 r. skonstatował, że mimo wcześniejszych ostrzeżeń – miasto to „ma dość ciekawostek, by przyjemnie spędzić tych kilka dni, które mu poświęciliśmy”. Na rozkaz Napoleona Bresslau pozbawiono fortyfikacji. Mury miejskie miały być rozebrane, a fosy zasypane, bramy miejskie jednak pozostawiono. Prace trwały kilkadziesiąt lat. Po wycofaniu się Francuzów, również król Prus zaproponował, by umocnienia zamienić w promenady. Miasto odetchnęło, uzyskując przestrzeń życiową poza średniowiecznymi murami. Johann Friedrich Knorr – miejski radca budowlany (pełniący swoje funkcje w latach 1809-1821) przygotował projekt przeobrażenia fortyfikacji w promenady i czuwał nad jego realizacją. Jako pierwszy we Wrocławiu stworzył wizję spójnego systemu terenów spacerowych, dostępnych dla wszystkich mieszkańców miasta. Na ten system złożyły się promenady wzdłuż fosy i Odry, lasek przy obecnej ul. Pomorskiej, zieleńce na Kępie Mieszczańskiej, zadrzewiony plac Katedralny i spacerowy deptak przy obecnej ul. Szczytnickiej. W czasie sprawowania swojego urzędu, Knorr zrealizował dwa z planowanych założeń parkowych. Na podstawie jego projektu poddano regulacji dawną zewnętrzną fosę miejską, przekształcając ją w ciąg podłużnych stawów, a po jej wewnętrznej stronie utworzono spacerowe aleje, obsadzone rzędami drzew. Monotonię tego układu urozmaicały zachowane dwa dawne bastiony: Sakwowy i Ceglany, przeistoczone w widokowe wzgórza. Z usytuowanych tam punktów widokowych podziwiać można było ogrody na przedmieściach (po zewnętrznej stronie Podwala), a w oddali – malowniczy krajobraz otoczenia Ślęzy. W połowie XIX w. Bresslau mógł być dumny ze swojej metamorfozy. W artykule „Nowa postać miasta”, zamieszczonym w periodyku „Przyjaciel Ludu” w 1836 r., pisano: „Mało już nawet jest śladów, że Wrocław niegdyś mocną był twierdzą. Groźne wały zamienione na zielone ogrody i wesołe promenady, bujnymi obsadzone drzewami. Wszędzie teraz przestronniej, jaśniej, weselej.(…)Trzy bastiony zamiast dział śmiercionośnych dźwigają zielonych drzew wierzchołki i kwiatów rozlicznych wieńce.” W 1840 r. populacja miasta wzrosła o dwie trzecie w porównaniu do roku 1800. W dalszych latach rozwój przedmieść następował lawinowo, o czym pisano w 1865 r. w krakowskim „Tygodniku Ilustrowanym”: „Pociąg do budowania z każdym rokiem widocznie tu rośnie. Nie ma już miejsca w mieście samym, szukają go więc za rogatkami, gdzie nie pojedyncze domy, ale całe ulice jak grzyby wystrzelają z ziemi. W wielkim łuku obejmują stary gród, w założeniu swym tyle z Krakowem podobieństwa mający – przedmieścia, z których każde odrębną oznacza się cechą. Świdnickie uważają za siedzibę dostatku i zamożności, na Mikołajskim zaś i innych, rozciągających się ponad brzegami Odry, rozgościł się przemysł fabryczny.”. Rozrastający się Bresslau wchłaniał okalające go wioski. Po przyłączeniu w 1868 r. gmin Gabitz, Neudorf, Hofchen, Lehmgruben, Huben, Fischerau i Alt-Scheitnig jego populacja wzrosła o 14 tysięcy. W 1871 r. miasto liczyło już 200 tysięcy mieszkańców. Rozwój Breslau w Cesarstwie Niemieckim (1871-1918) Eksplozja demograficzna w latach 1871-1914 spowodowała zwiększenie populacji Breslau o 150%. Organizm miejski wchłonął kolejne wioski: Kleinburg (Dworek) i Popelwitz (Popowice) w 1896 r.; Herdain (Gaj), Durrgoy (Tarnogaj) i Morgenau (Rakowiec) w 1904 r.; Grabschen (Grabiszyn) w 1911 r. Uregulowanie rzeki na terenie niegdyś bagnistej doliny Leerbeutel (Zalesie) w 1901 r. i Karlowitz (Karlowice) w 1904 r.– umożliwiło utworzenie na tych obszarach nowoczesnych zielonych przedmieść. Żywiołowa ekspansja miasta wymusiła wkrótce wzniesienie 16 nowych mostów. Na przełomie XIX i XX wieku rozwinęła się też sieć tramwajowa, łączność telefoniczna i telegraficzna. Powtarzające się powodzie były przyczyną powstania w latach 1912-1917 kanału odciążającego (Flutkanal), który rozpoczynał się w Bartheln (Bartoszowicach), a kończył przy moście Hindenburga, wpadając do Alte Oder. W efekcie osiedla: Scheitnig (Szczytniki), Wilhelmsruh (Zacisze), Gruneiche (Dąbie) i Bischofswalde (Biskupin) zamienione zostały w sztuczną wyspę. W 1864 otwarto pierwszą gazownię miejską, potem udoskonalono system, tworząc sieć gazowni, która zaspokajała potrzeby miasta w 85%. Podobny rozwój nastąpił w dziedzinie elektryczności. Ponadto, na początku XX w., Breslau zdobył reputację ośrodka architektury modernistycznej. Dwóch kolejnych dyrektorów Miejskiego Wydziału Architektury przyczyniło się do wdrożenia wielu awangardowych projektów. Richard Pluddemann działał w latach 1885-1908, a jego następca – Max Berg swój urząd piastował w latach 1908-1925. Pierwszy był autorem (wspólnie z F.A. Kusterem) wspaniałej Rittermarkthalle (Hali Targowej) z 1908 r., a drugi – twórcą słynnej Jahrhunderthalle (Hali Stulecia) z 1913 r. Obie konstrukcje charakteryzowały się nowatorskimi zastosowaniami pracującego betonu – tyle, że w przypadku Hali Targowej były to betonowe łuki konstrukcji przekrycia budynku, natomiast Hala Stulecia została wzniesiona w całości z pracującego betonu, a jej olbrzymia kopuła (o średnicy 67 m) jest większa od sławnej kopuły rozpiętej nad Bazyliką św. Piotra. Tuż przed rozpoczęciem pierwszej wojny światowej Breslau był miastem na ówczesne czasy wspaniałym: pełnym zieleni, rozległych widoków, monumentalnych gmachów – ale też uroczych historycznych zakątków i nowoczesnych przedmieść. Harmonia pomiędzy architekturą poprzednich stuleci, a nowymi obiektami oraz różnorodność tkanki miejskiej stanowiły o atrakcyjności miasta stu wież. Nic dziwnego więc, że w tym okresie Breslau był połączony kolejowo ze wszystkimi regionami Niemiec i Europy. Niestety – w czasie pierwszej wojny światowej i po niej nastał okres poważnych politycznych i gospodarczych niepokojów i zawirowań. Przed drugą wojną światową (1918-1939) Stabilizacja polityczna w połowie lat dwudziestych przyczyniła się do znacznej poprawy warunków społeczno-gospodarczych, jednak Breslau zajmował ciągle jedno z ostatnich miejsc w niemieckich statystykach, ukazujących porównawczo poziom bezrobocia, dochód na głowę mieszkańca, poziom opieki zdrowotnej, zasoby mieszkaniowe. W 1925 r. na przykład – ponad dwie trzecie rodzin dysponowało zaledwie dwoma izbami, a cztery lata później co szósty mieszkaniec był bezrobotny. W reakcji na światowy kryzys gospodarczy (1929) miasto przeszło na stronę nazizmu. Po roku 1932 sytuacja ekonomiczna stopniowo zaczęła się poprawiać. Budowie autostrady miasto zawdzięczało swój powrót do roli ośrodka handlowego Europy Środkowowschodniej. W 1935 r. otwarto Targi Południe-Wschód (Sud-Ost Messe), przemianowane dwa lata później na Breslauer Messe. Na początku XX w. poprawa warunków życia i stanu zasobów mieszkaniowych stały się głównymi wyzwaniami w Breslau. Dlatego też w 1921 roku rozpisano architektoniczny konkurs na plan rozwoju miasta w dwóch kategoriach: osiedli bloków mieszkaniowych i nowych przedmieść mieszkalnych. O rezultatach tego konkursu, pierwszym planie generalnym Wrocławia z 1924 roku i dalszym rozwoju przedmieść Breslau, opowiem w następnym numerze „Słowa Wrocławian”. Beata Bigda Wrocław, październik 2012 r. REKLAMA Słowo Wrocławian Gazeta lokalna październik 2012 str 15 Publicystyka W biurowym labiryncie Marek Pietka Dowolność, z jaką w tzw. dyskursie publicznym używane są najrozmaitsze pojęcia z obszaru teorii ekonomii czy doktryn politycznych, jest tyleż zabawna, co i smutna. Ogół odbiorców przekazu medialnego (a więc także ogół wyborców) łatwo ulega prostym schematom i stereotypom, a w skrajnych przypadkach jest gotów trzymać się ich na przekór wszelkim namacalnym kontrprzykładom. Oto rządząca nami od pięciu lat Platforma Obywatelska przedstawiała się zawsze jako siła liberalna i wolnorynkowa, reprezentująca ludzi przedsiębiorczych i nowoczesnych – w opozycji np. do (rzekomo) roszczeniowych, prosocjalnych mas upatrujących w Jarosławie Kaczyńskim nowego Gierka i czekających, aż „ktoś im da”. Nie jest moim celem zagłębianie się w meandry psychiki wyborców i działaczy PiS, skądinąd wiem, że można wśród nich znaleźć osoby o najróżniejszych przekonaniach – wolę skupić się na „rynkowym” i „wolnościowym” obliczu partii rządzącej. Materiałem pomocniczym niech będzie raport opracowany przez Fundację Republikańską, zatytułowany „Zatrudnienie w administracji rządowej – dynamika i koszty”, będący podsumowaniem realizacji idei „taniego państwa” przez PO. Ktoś może oczywiście zarzucić, że raport ten jest stronniczy, choćby dlatego, że jednym z jego autorów jest poseł Wipler (który za młodu „terminował” zresztą w kręgach libertariańskich), ale takie stwierdzenie byłoby jedynie przesłanką – a tę należałoby udowodnić. Niech zresztą przemówią tzw. „konkrety”, w szczególności – liczby, których we wspomnianym dokumencie jest sporo. Pomińmy także dywagacje na temat tego, jak kształtowałaby się biurokracja, gdyby w okresie tym Polską rządził PiS, bo w końcu nie idzie nam o przerzucanie piłeczki i argumentację z cyklu „A u was biją Murzynów”. Z raportu dowiadujemy się, że już samo obliczanie ilości urzędników to niepewna sprawa, a to z uwagi na panują- cy w Polsce bałagan pojęciowy (rodzi się pytanie, co właściwie jest urzędem, czym są rozmaite państwowe „agencje” etc.). Metodologia przyjęta przez Fundację obejmuje: naczelne i centralne organy administracji państwa, wojewodów i urzędy wojewódzkie, podmioty wykonujące zadania rządu w terenie – np. urzędy skarbowe. Pominięto natomiast sędziów i prokuratorów (oprócz Trybunału Konstytucyjnego, Naczelnego Sądu Administracyjnego i Sądu Najwyższego), żołnierzy i funkcjonariuszy mundurowych, pracowników szkolnictwa, lasów państwowych etc. Główny wniosek, jaki płynie z opracowania, zawiera się w zdaniu: „W latach 20082012 liczba urzędników administracji centralnej wzrosła o 19 285, co daje wzrost o 10,64%”. Z tego 16640 urzędników centralnych zatrudnionych zostało w oparciu o umowy o pracę. Wielkość, o którą wydatki na administrację centralną wzrosły w badanym okresie – a więc 10,6 mld zł – jest „dwa razy większa niż dodatko- we wpływy z VAT wygenerowane podwyżką z 22 do 23%“, a przy tym „to połowa sumy, którą Polska wydała w 2011 r. na obronę narodową“. Ciekawe jest – w kontekście modnej propagandy antyklerykalnej – porównanie z kwotą przeznaczoną na Fundusz Kościelny w tych samych latach. Otóż było to raptem... 89 mln zł. Skumulowany wzrost wydatków budżetowych z tytułu zatrudnienia w administracji w latach 2008-2012 wyniósł aż 23,80% - dla roku bieżącego przyjęto dane z planu budżetu państwa. Zauważmy przy tym, że – jak podają autorzy raportu – wydatki na edukację roku 2011 to 58 mld zł, a więc tylko 5 razy więcej niż koszt rozbudowy biurokracji przez lata rządów PO. Czytamy także, że „refundacja leków w roku 2011 (8,8 mld) dałaby się w całości sfinansować z oszczędności na dodatkowych urzędnikach”. Inny interesujący wniosek to ten, że stale rosną (bardziej niż w innych sektorach gospodarki) wynagrodzenia urzędników... Co ciekawe, wiele urzędów (m.in. kilka ministerstw) udzieliło niepełnej odpowiedzi na pytania autorów raportu, nie informując o liczbie pracowników na umowach cywilnoprawnych. Niektóre urzędy w ogóle nie raczyły odpowiedzieć (np. Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, Agencja Rynku Rolnego). W latach 2008-2012 o prawie 103 proc. wzrosło zatrudnienie w Centralnym Biurze Antykorupcyjnym, zaś w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej – o 67,7 proc. UOKiK zwiększył zatrudnienie o 54,6 proc. 36 urzędów zwiększyło zatrudnienie, a tylko 10 je zmnieszyło, zresztą nieznacznie (rekord pobiła Kancelaria Prezesa Rady Ministrów – spadek w ciągu czterech lat o 13,3 proc.). Wszystkie te dane są oczywiście jeszcze bardziej porażające, jeśli zestawić je z liczbą urzędników w ogóle (tzn. dodać tych samorządowych), a także porównać z analogicznymi liczbami np. dla roku 1989. Mówi się, że mamy około półmilionową armię urzędników, z czego 1/4 to ci na szczeblu centralnym. Oczywiście można oponować, że przecież ci ludzie „coś robią” i że nie można pochopnie uznawać wszystkich za niepotrzebnych. Znamienne jednak, że 20 lat temu – przy dużo mniejszym poziomie informatyzacji – wystarczała nam dużo mniejsza liczba biurokratów (a radykałowie z UPR i tak pomstowali rozmiar administracji oraz zakres spraw, jakim się zajmuje), jak więc można usprawiedliwić obecną sytuację? W tym artykule nie będziemy więc zagłębiać się w to, czym zajmują się biurokraci, nie będziemy także pisać o nadużyciach i błędach urzędników, ani odnosić się do takich kwestii jak ilość przepisów w Polsce czy wysokość podatków. Po co do reszty psuć sobie humor? Z raportem Fundacji Republikańskiej można się zapoznać na stronie http://www.cafr.pl/ REKLAMA październik 2012 Słowo Wrocławian Gazeta lokalna str 16 Kultura Kradzież i kara Adam Tomasz Witczak „Kieszonkowiec” Robert Bressona, nakręcony w roku 1959, to swobodna wariacja na temat „Zbrodni i kary” Fiodora Dostojewskiego, osadzona jednak w realiach Francji lat 50-tych. Czarno-biały, wyciszony film nieodparcie kojarzy się z wcześniejszym dziełem Bressona, „Pamiętnikiem wiejskiego proboszcza”, osnutym na motywach powieści Georgesa Bernanosa pod tym samym tytułem. Strona formalna obu filmów jest bardzo podobna. W jednym i drugim akcja toczy się powoli, przerywana jest wypisami z pamiętnika głównego bohatera, zaś gra aktorska jest niezwykle wręcz stonowana, zgoła ascetyczna. Nie uświadczymy tu jazgotu i chaosu typowego dla współczesnych produkcji hollywoodzkich, nie zbombarduje nas mnogość płytkich wrażeń i krzykliwa muzyka. Przeciwnie wręcz: filmy te należy oglądać w skupieniu i bez pośpiechu, nie oczekując taniego efekciarstwa. Bohater Bressona, podobnie jak Raskolnikow, wkracza na ścieżkę przestępstwa i grzechu. Nie zabija jednak, jak jego rosyjski pierwowzór, ale... kradnie. Nie są to bynajmniej pomysłowe i wyszukane włamania w manierze Arsena Lupin, ale dość ordynarne kradzieże portfeli, pierścionków, zegarków i banknotów, dokonywane wśród widzów wyścigów konnych, pasażerów tramwaju, przypadkowych przechodniów na zatłoczonej ulicy czy bywalców restauracji. „Przestępczy artyzm” objawia się tu co najwyżej precyzją ruchów wyćwiczonych dłoni, zdolnych wychwycić przedmioty w sposób (na ogół) niezauważalny. Nasz bohater, Michel, nie jest jednak prostakiem. To młody intelektualista, znudzony życiem i próbujący przekroczyć bariery nałożone przez społeczeństwo. Kradnie, by okazać (przede wszystkim samemu sobie) swoją wyższość nad innymi ludźmi, by dostąpić transgresji, wyjść poza proste kanony moralne. Znamienne, że podobnie jak w przypadku Raskolnikowa, jego czyny nie są heroiczne czy wzniosłe. To nie dramatyczne akty podpalenia świątyni Ateny czy miasta Rzym, ale wyzwolenie osiągane przez to, co przed wojną zwałą się u nas „doliniarstwem” („dolina” w złodziejskim żargonie oznacza kieszeń). Raskolnikow zabił starą, nieciekawą lichwiarkę, Michel okrada zwykłych, szarych ludzi z przedmiotów codziennego użytku. Reszta historii jest zbliżona do fabuły Dostojewskiego - pojawia się młoda, uboga kobieta, która koniec końców wzbudza wyrzuty sumienia u młodzieńca, jest także komisarz policji, który od dawna wszystko wie, ale przez długi czas zachowuje tę wiedzę w tajemnicy, jest też schorowana, kochająca matka. Co uderza w całym filmie najbardziej (przynajmniej mnie), to fakt, że bohater przez cały czas trwania swojej przestępczej działalności, nie wydaje się być szczęśliwy. Jego twarz jest nieodmiennie pozbawiona wyrazu lub smutna, jego głos spokojny i zmęczony, kolejne dni jego życia sprawiają wrażenie pustych i pozbawionych głębszego znaczenia. Kwestia minimalizmu formalnego, na który zdecydował się reżyser czy wyraźny sygnał z jego strony, że dążenie do porzucenia ludzkich ograniczeń przez występek to ostatecznie jałowa ścieżka? Oceńcie sami. „Kieszonkowiec” („Pickpocket”), reż. Robert Bresson, premiera: 1959 Występują: MartinLaSalle (Michel), Marika Green (Jeanne), Jean Pelegri (inspektor), Dolly Scal (matka Michela), Pierre Leymarie (Jacques) REKLAMA Słowo Wrocławian Gazeta lokalna październik 2012 str 17 październik 2012 Reklama PReklama Słowo Wrocławian Gazeta lokalna str 18 Styl życia Sylwestra czas zacząć Olga Smoluk Przygotowania do sylwestrowej nocy najlepiej zacznij już dziś! Niecałe 3 miesiące – to idealny czas, który pozwoli nam stuprocentowo przygotować się do tego długo wyczekiwanego wydarzenia. Już teraz postaraj się zadbać o to, aby w tę wyjątkową noc prezentować się perfekcyjnie. Jeżeli już dziś zaczniesz myśleć o tym, co zrobić, żeby pod koniec grudnia być gotową, aby olśnić wszystkich, na pewno zrealizujesz swoje założenie. Okres jesienno-zimowy nie wpływa korzystnie na nasz wygląd i samopoczucie. Jednak nie możemy dać się pokonać jesiennej chandrze, zacznijmy działać! Jak wiadomo aktywność fizyczna korzystnie wpływa nie tylko na nasz wygląd, ale także na nasze samopoczucie. We Wrocławiu mamy niezliczoną ilość miejsc, w których możemy ćwicząc, zadbać o swoje zdrowie i wygląd. Możliwości jest mnóstwo – siłownie, fitness cluby, baseny itp. Póki pogoda jeszcze nam na to pozwala, znakomitym pomysłem jest zamienienie tradycyjnego środka transportu, (którym dojeżdżamy do pracy lub szkoły) na rower. Osoby, które nie posiadają swojego własnego roweru, mogą za niewielką opłatą wypożyczyć Wrocławski Rower Miejski. Warto także wybrać się do jednego z licznych fitness clubów. Znajdziemy tam szeroką gamę różnego rodzaju zajęć. Każdy, niezależnie od wieku i poziomu kondycji znajdzie coś odpowiedniego dla siebie. Począwszy od zajęć dla osób, którym aktywność fizyczna nie jest obca, skończywszy na zajęciach rehabilitacyjno-mentalnych (takich jak joga), skierowanych do osób, które dopiero rozpoczynają swoją przygodę ze sportem. Jeżeli będziemy ćwiczyć z zaangażowaniem, przez 2 miesiące możemy uzyskać naprawdę spektakularny efekt. Na pewno miejscem godnym polecenia jest Wrocławskie Centrum Treningowe SPARTAN. Jest to największe centrum ruchowo – rekreacyjne w naszym mieście, posiadające aż 6 obiektów. W ośrodkach tych, do dyspozycji mamy zajęcia siłowe, fitness, kąpieliska oraz wiele innych możliwości aktywnego spędzania wolnego czasu, gdzie profesjonalnie przygotowana kadra instruktorów, pomoże nam osiągnąć zamierzone cele. WTC Spartan w swojej ofercie, posiada również lodowiska, gdzie podczas dobrej zabawy możemy pozbyć się kilku zbędnych centymetrów. Oczywiście, możemy też zdecydować się na profesjonalne lekcje jazdy na łyżwach. Warto także zorientować się jakie zabiegi pielęgnacyjne proponują nam salony kosmetyczne. Możemy wybrać kuracje, które w widoczny sposób poprawią nasz wygląd i sprawią, że będziemy wyglądać młodo i promiennie. Do wyboru mamy niezliczoną ilość zabiegów odżywczych, które poprawią kondycję naszej zmęczonej, przesuszonej od ciągłych zmian temperatur skóry. Warto sięgnąć również po tzw. nutrikosmetyki, które dostarczają organizmowi składniki, korzystnie wpływające na wygląd włosów, skóry i paznokci. Dobrym pomysłem jest także przestrzeganie zdrowej, bogatej w witaminy i składniki odżywcze diety. Przestrzeganie zbilansowanej diety, połączonej z aktywnością fizyczną pomoże nam pozbyć się zbędnych kilogramów i czuć się dobrze we własnej skórze w ten wyjątkowy, długo wyczekiwany sylwestrowy wieczór. Jeżel i m am y taką możliwość, świetnym pomysłem jest wyjazd do SPA, w którym specjaliści zadbają o nasz wygląd od stóp do głów. Możemy tam poddać się wielu zabiegom upiększającym i relaksacyjnym. Kilkudniowe oderwanie się od ulicznego zgiełku, doskonale wpłynie na nasz wygląd oraz samopoczucie. Bardzo często taki wyjazd z wielu powodów nie jest możliwy – wtedy możemy odwiedzić ośrodki SPA usytuowane w centrum Wrocławia. W miejscach takich przenosimy się do świata, gdzie czas zwalnia, a my możemy w pełni oddać się relaksowi w najróżniejszych formach. Jeżeli mamy ochotę na zmianę naszego wizerunku może warto pomyśleć o przedłużaniu rzęs? Zabieg ten, w zależności od naszych oczekiwań, może dawać efekt delikatny, subtelny lub bardziej teatralny. Jeżeli chcemy zrobić naprawdę duże wrażenie, świetnym pomysłem jest nowa fryzura. Odpowiednie cięcie potrafi zdziałać cuda. Możemy eksperymentować z kolorem włosów, trwałą, a nawet przedłużyć włosy. Nawet niewielka zmiana sprawi, że zauważymy różnicę i poczujemy się lepiej. REKLAMA REKLAMA Słowo Wrocławian Gazeta lokalna październik 2012 str 19 Styl życia Sylwester na wyjeździe REKLAMA Ewa Tomaszewska O tym, że noc z 31. grudnia na 1. stycznia ma w sobie coś wyjątkowego, przekonywać chyba nikogo nie trzeba. I niestety jest to zupełnie niezależne od naszych sympatii czy antypatii do tego typu okazji. Kiedy tylko miną Święta Bożego Narodzenia, tłum ludzi zaczyna rozmyślać nad tym, w co się ubierze, z kim pójdzie się bawić i jakiego szampana spożyją, kiedy wybije północ. Niestety najczęściej data 27.12. jest już dalece zbyt późna, by przygotowania do Sylwestra były naprawdę porządne. Tym bardziej, jeśli chcemy te noc spędzić na wyjeździe, a przyznać trzeba, że coraz więcej z nas uznaje taką właśnie formę za obligatoryjną. Jeśli chcemy, aby tegoroczny Sylwester nie był kolejnym, który spędzimy przed odbiornikiem telewizyjnym lub w najlepszym przypadku przed garstką znajomych, powinniśmy zacząć działać już dziś. Nie da się ukryć, że oferty spędzenia ostatniego dnia w roku w jakimś miłym hotelu czy przyjaznym pensjonacie, już od jakiegoś czasu zaczynają być coraz bardziej widoczne. Październik jest chyba najbardziej optymalnym miesiącem na wybór miejsca, w którym będziemy się bawić. Dlaczego? Po pierwsze – są jeszcze miejsca, po drugie – można załapać się na całkiem przystępne ceny. Jak zwykli mawiać pesymiście: „Później będzie tylko gorzej”. A jak można spędzić Sylwestra na wyjeździe? Ta część osób, która zdecyduje się powitać Nowy Rok poza miejscem zamieszkania, z pewnością będzie chciała sylwestrowym szaleństwem zakończyć cały okres świąteczny. Spędzanie Świąt Bożego Narodzenia poza domem staje się coraz bardziej popularne. Zarówno młode gospodynie domowe, jak i te nieco starsze (które mają duże prawo do czucia się zmęczonymi obowiązkiem przygotowania Świąt, gdyż zazwyczaj spada on właśnie na nie) chętnie korzystają z możliwości spędzenia Świąt nie przy piekarniku i piecu, ale za stołem wraz z rodziną. Łącząc temat Świąt i Sylwestra, trzeba zauważyć, iż ostatni dzień roku bywa najlep- szym początkiem do odzyskania swojej przedświątecznej wagi. W końcu coraz popularniejsze stają się Sylwestry, które spędza się na stokach narciarskich. Dolnoślązacy mają to szczęście, że mieszkają w okolicy na tyle wyżynnej, że sylwestrowe szusowanie wcale nie musi pozostać w sferze marzeń. Wszak takie miejscowości turystyczne, jak: Karpacz, Świeradów Zdrój, Szklarska Poręba czy Zieleniec wydają się doskonałe jeśli chodzi o miejsce spędzenia aktywnego Sylwestra. Rzecz jasna, nie każdy lubi tego typu formę spędzania wolnego czasu. Dla osób, które chciałyby, aby ich Sylwester nie był kolejnym zwyczajnym Sylwestrem, istnieje szeroka oferta np. salonów SPA. Istnieje przesąd, który mówi, że jaki Sylwester, taki cały Nowy Rok. Z pewnością warto to rozważyć i zastanowić się, czy nie byłoby miło, gdyby nasz 2013 rok był pełen relaksu, pięknego zapachu i wypoczynku. REKLAMA październik 2012 Słowo Wrocławian Gazeta lokalna str 20 Dodatek turystyczny „Będzie wiózł nas dziś ten wóz…” Michał Ratajczak Między innymi tym stwierdzeniem w 1963 roku Karin Stanek wyśpiewała sobie wyróżnienie na I Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. Tytułowy fragment pochodzi z utworu „Autostop” wokalistki. Powstał on i odniósł sukces w nieprzypadkowym czasie, gdy podróżowanie okazją, szczególnie w okresie wakacyjnym, sięgało zenitu popularności. Nieformalny skądinąd ruch autostopowiczów narodził się w latach pięćdziesiątych, a moda na podróże za jeden uśmiech dotarła do komunistycznej Polski ze Stanów Zjednoczonych. Zaczęło się od środowisk studenckich w Warszawie. Wtedy jednak, by w ogóle wyruszyć w podróż „stopem”, trzeba było zaopatrzyć się w specjalne zezwolenie wydawane przez milicję. Ci, którzy postawili na spontaniczność, nie dbając o dokument, mogli spodziewać się wielu trudności na drodze do celu, którym najczęściej było morze, jezioro bądź góry. W 1958 redak- cja młodzieżowego pisma „Dookoła Świata“ objęła patronatem krajowy autostop. Powstał nawet Społeczny Komitet Autostopu. W tym samym roku wydano po raz pierwszy słynną książeczkę autostopowicza, która, wyciągnięta na trasie, oznajmiała kierowcy obecność na poboczu „swojego“. Obecnie podobnych przywilejów nie ma. Zmieniły się też obyczaje, a dla wielu wciąż podróżowanie z przygodnymi ludźmi oznacza stres i upokorzenie. Symptomem braku mody na autostop jest również niemalże brak publikacji o tej tematyce w dziale podróżniczym. W księgarni można się natknąć na książki nieżyjącej już Kingi Choszcz, która autostopem zjeździła Afrykę. Dla zainteresowanych trendem w granicach kraju jedyną ofertą znaczącą, ale niepełną, jest książka Jakuba Czupryńskiego „Autostop polski. PRL i współczesność”, zawierająca opowiadania, wiersze, wspomnienia i eseje opisujące z różnych perspektyw zjawisko autostopu. To zaledwie próba wskrzeszenia tradycji, głównie za pomocą wspomnień i obrazów z dawnych lat. Prawdziwym kompendium wiedzy jest internet. Podróżowanie stopem, czyli na wyciągnięty kciuk – inne formy łącznie z energicznym machaniem są mało skuteczne – wciąż pozostaje jedną z najlepszych alternatyw w stosunku do transportu publicznego, który zresztą nie wszędzie jest w stanie dotrzeć. Kierowca samochodu – wręcz przeciwnie. Autostop nie umarł, ale w dzisiejszych czasach zszedł niejako do podziemia, próbując odrodzić się w okresie letnich przemieszczeń między festiwalami, koncertami i spontanicznymi wypadami za miasto. Tego jednak nie można powiedzieć o całej Europie. Różne warunki kształtują się w zależności od położenia danego kraju, więc Francja Czarnogórze nierówna. Za autostopem nierozerwalnie ciągnie się kwestia bezpieczeństwa. Popularność tego typu podróży warunkują nie tylko szkodliwe stereotypy, ale także, niestety, faktyczne zdarzenia, jak kradzieże czy pobicia ze strony zarówno kierowców, jak i pasażerów. Prawda leży jak zwykle pośrodku – jednakowo ryzykują obie strony. Aby szczęśliwie dojechać do celu per okazja, nie zaszkodzi pamiętać o kilku żelaznych zasadach bez- pieczeństwa. Wciąż nieomylnym partnerem jest własna intuicja, ale nieoceniona jest obecność drugiej osoby i to koniecznie płci przeciwnej, bo pary mieszane wykazują się największą skutecznością. Dwie kobiety ryzykują więcej, a z kolei dwóch mężczyzn stwarza u potencjalnego kierowcy poczucie zagrożenia. Bezpieczeństwo to również właściwy dobór miejsca do wyłapywania podwózki. Niezastąpione są szeroki pobocza, zjazdy i autobusowe zatoczki. Inną możliwość stwarzają stacje benzynowe, na których można zawsze REKLAMA Słowo Wrocławian Gazeta lokalna październik 2012 str 21 Dodatek turystyczny REKLAMA zapytać tankujących kierowców o chęć wspólnej podróży. Aby zwiększyć swoje szanse na złapanie stopa, dobrze jest wyglądać na podróżnika. Plecak, przewiązana chusta i uśmiech są zawsze na wyposażeniu autostopowicza. Co łapać? Tiry stanowią najbezpieczniejszy i najwygodniejszy środek transportu drogowego, jednak posiadają mankament natury prawnej. Kabina ciężarówki jest zarejestrowana na obecność w niej dwóch osób. A co w takim razie z podróżującą parą? Wszelkie odstępstwa i wyjątki jak zwykle weryfikuje życie, mentalność kierowców oraz kraj. We Wrocławiu jest kilka miejsc, z których ruszają stopowicze. W kierunku Warszawy to najczęściej długa zatoczka przechodząca w trzeci pas ruchu na Psim Polu naprzeciwko budynku stacji kolejowej. Często można się tam natknąć na podróżnego z tabliczką „Bełchatów“ lub „Warszawa“. By wydostać się z zachodniej części miasta, warto minąć przejazd kolejowy za Leśnicą, gdzie szersze pobocze i przystanek PKS. Jadący do Poznania najczęściej koczują w okolicach pętli Poświętne albo tuż za zjazdem z obwodnicy śródmiejskiej. By dostać się do Opola, Katowic czy Krakowa polecane są dzielnica Księże Małe lub – w przypadku chęci jazdy autostradą – stacja benzynowa tuż przy zjeździe na A4. Ta sama stacja, tyle że po przeciwnej stronie, stanowi punkt odniesienia dla podróżujących ku zachodniej granicy. Autostopowicze, aktywni zwłaszcza w sieci, tworzą własne mapy, fora i blogi – te ostatnie ci najbardziej doświadczeni. W Polsce coraz popularniejszy staje się tak zwany e-autostop, czyli w skrócie ucywilizowana forma podróżowania za niewielką, z góry ustaloną kwotę. Internetowa platforma wspólnych przejazdów ma październik 2012 skuje rozmówcę, towarzystwo do wspólnego posiłku, a podróżny chroni się przed utratą ostatnich pieniędzy. Od każdej reguły zdarzają się jednak wyjątki. Autostopowicz nie zawsze musi być osobą ubogą, może być kimś spragnionym przygody oraz odmienności. Wyciągnięty kciuk bywa tylko wierzchołkiem prawdziwej przygody, za którą kryją się noclegi w namiocie lub u napotkanych ludzi, posiłki spożywane na łonie natury, nowe odkrycia smaków, chęć poznania obcego języka i wiele innych aspektów. Miłośnicy tej formy transportu cenią sobie przede wszystkim możliwość poznawania nowych ludzi, odkrywania niesamowitych miejsc swoją znacznie bogatszą historię na przykład w Niemczech, gdzie stanowi realną konkurencję, co widać po liczbie ogłoszeń, dla drogiej kolei. Polski portal carpooling. pl w porównaniu z niemieckim REKLAMA mitfahrgelegenheit.de znajduje się jeszcze w powijakach, ale trudno się dziwić temu stanowi rzeczy, choćby ze względu na porównanie długości autostrad. To właśnie one najlepiej sprawdzają się w przypadku e-autostopu, który część ze stale podróżujących nazywa autostopem komercyjnym, zaprzeczającym odgórnej idei. Jakie są korzyści? Kierowca zy- i doznawania niecodziennych wrażeń. Podróżowanie autostopem ma to do siebie, że nigdy do końca nie da się zaplanować, którędy pobiegnie droga. Cierpliwości potrzeba tyle samo, co szczęścia. Jednak ci, którzy raz spróbowali, zapędzają się w coraz odleglejsze zakątki Polski, Europy i świata. Wielu z nich podpisze się pod opinią użytkownika o pseudonimie draco: „Autostop przede wszystkim rozszerzył moje widzenie rzeczywistości. Rozmowy z kierowcami i wczuwanie się w ich życie, słuchanie co mają do powiedzenia powoduje, że lepiej rozumiem różne sytuacje życiowe. Dzięki autostopowi wiem, że chcieć to móc.” REKLAMA Słowo Wrocławian Gazeta lokalna e ę , y h str 22 Prawo Błędy w sztuce medycznej – możliwe drogi dochodzenia roszczeń. Tomasz Piotr Chudzinski Ostatnimi czasy coraz częściej opinia publiczna dowiaduje się o rażącyh błędach i zaniedbaniach związanych z działalnością służby zdrowia. Poszkodowani co raz częściej decydują się na dochodzenie swoich praw licząc na odszkodowania adekwatne do poniesionej szkody oraz zapłatę określonej kwoty pieniężnej tytułem zadośćuczynienia za krzywdę. W aspekcie dochodzenia takich roszczeń poszkodowany był zmuszony do długotrwałych postępowań sądowych trwających w wielu przypadkach nawet kilka lat. Odpowiednie powództwa były opierane na przepisach kodeksu cywilnego. Warto zwrócić tu uwagę na całyTytuł VI Księgi trzeciej dotyczący zobowiązań powstających w wyniku czynów niedozwolonych. Do najważniejszych przepisów należą tu regulacja ogólna art 415: „kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia.” oraz art. 445 przewidujący roszczenia o naprawienie szkody wynikającej z uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, możliwością odpowiednich kosztó leczenie jeszcze przed zapadnięciem prawomocnego wyroku przed sądem, a także regulacje dotyczące możliwości żądania od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty. Ustawodawca przewidział również możliwość zasądzenia odpowiedniego zadośćuczynienia za doznaną krzywdę (445KC) jak również przypadki gdy wskutek uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia nastąpiła śmierć poszkodowanego, zobowiązany do naprawienia szkody powinien zwrócić koszty leczenia i pogrzebu temu, kto je poniósł. Aby na gruncie cywilnoprawnym była mowa o możliwości dochodzenia odszkodowania powinny zostać spełnione łącznie trzy przesłanki: a) musi wystąpić działanie (błąd lekarza; najbardziej kuriozalnym przykładem może być np. wycięcie pacjentowi niewłaściwej nerki) b) wystąpienie realnej szkody (np. utrata zarobków w skutek długotrwałego leczenia; koszty rechabilitacji i zakupu leków etc.) c) związek przyczynowo skutkowy między błędem lekarskim oraz zaistniałą szkodą W kwestiach procesowych należy pamiętać, iż przeważnie osobą pozywaną będzie Szpital zatrudniający lekarza, z którego działaniem wiąże się szkoda. W przypadku prywatnej praktyki odpowiednie roszczenia powinny być kierowane do lekarza, który popełnił błąd medyczny. W praktyce podmioty te nie będą jednak ponosić bezpośredniej odpowiedzialności majątkowej, a po wydaniu prawomocnego wyroku świadczenie odszkodowawcze spełni ubezpieczyciel, ubezpieczający wybrany Zakład Opieki Zdrowotnej. Droga cywilnoprawna jest drogą długotrwałą i żmudną, dlatego poszkodowany powinien się zastanowić nad stosunkowo nową (01.01.2012 roku weszła w życie nowelizacja ustawy o prawach pacjenta i Rzecz- niku Praw Pacjenta ) regulację wprowadzającą znaczące zmiany w zakresie dochodzenia odszkodowań za błędy medyczne. Skraca ona czas trwania postępowania dowodowego do 4 miesięcy, w ciągu któych odpowiednia komisja wojewózka powinna rozpatrzeć czy wniosek o wypłatę odszkodowania z tytułu popełnienia błędu medycznego, jest w ogóle zasadny. Nadmienić należy, że odpowiednie roszczenia mogą być związane tylko i wyłącznie z czynami popełnionymi po dniu 1 stycznia 2012r, wartość dochodzonej przed komisjami wojewódzkimi kwoty także jest ściśle ograniczona. W tym miejscu zachęcam do lektury kolejnego numeru Magazynu Słowo Wrocławian, w której ten rodzaj dochodzenia odszkodowania za błąd w sztuce medycznej będzie odpowiednio rozwinięty. REKLAMA Słowo Wrocławian Gazeta lokalna październik 2012 str 23 Prawo Wadliwe wykonanie pracy Sebastian Kryczka Prawnik Pracownik jest obowiązany wykonywać swoją pracę w sposób staranny i sumienny stosując się do poleceń przełożonych, jeżeli nie są one sprzeczne z prawem. W praktyce zdarza się jednak, że pracownik wykona swoje obowiązki w sposób nienależyty, a produkt przez niego wykonany daleki jest od oczekiwanego – w takiej sytuacji pracodawca ma możliwość obniżenia pracownikowi wynagrodzenia. Wadliwość produktu lub usługi Wadliwość rezultatów pracy – produktów czy usług może wynikać z przyczyn od pracownika niezależnych lub z takich, które są związane z niewłaściwym wykonywaniem przez niego obowiązków służbowych. Do przyczyn niezależnych zaliczyć możemy np. brak surowców, awarie sprzętu, złą organizację pracy. Pracownik co do zasady nie może ponosić ujemnych konsekwencji z powodu występowania któregokolwiek z tych przypadków, ponieważ to na pracodawcy ciąży odpowiedzialność z tytułu ryzyka prowadzenia działalności. Ina- czej wygląda sytuacja w przypadku, gdy wadliwość produktów czy usług wynika z niesumiennego, niestarannego wykonywania pracy. Wadliwość ta może się wyrażać albo w obniżeniu jakości danego produktu lub poprzez jego całkowitą bezwartościowość. Kiedy wynagrodzenie nie przysługuje W przypadku wykonania przez pracownika wadliwych produktów lub usług wynagrodzenie nie będzie przysługiwało co bezpośrednio reguluje art 82 kp. Jest to logiczne, ponieważ pracodawca nie powinien ponosić ujemnych konsekwencji – zwłaszcza na polu ekonomicznym, jeżeli zapewnił pracownikowi właściwe warunki pracy, a ten z własnej winy nie wywiązał się ze swoich obowiązków służbowych. Koniecznym elementem, umożliwiającym pozbawienie pracownika wynagrodzenia za wadliwie wykonaną pracę jest więc wina pracownika, która powinna zostać wykazana przez pracodawcę. Pracownikowi nie będzie przysługiwało wynagrodzenie niezależnie od tego czy pracodawca poniósł szkodę z tytułu wadliwie wykonanej pracy czy też nie. Usunięcie wady produktu lub usługi W sytuacji, gdy pracownik usunie wadę produktu lub usługi, będzie mu przysługiwało wynagrodzenie odpowiednie do ostatecznej wartości produktu lub usługi. Wynagrodzenie nie będzie natomiast obniżone w przypadku, gdy pracownik usunie wadę przywracając produktowi pierwotnie zakładaną jakość. Należy pamiętać, że za czas, jaki pracownik przeznacza na poprawianie wadliwych produktów lub usług pracownik nie będzie uprawniony do wynagrodzenia. Nie ma tu znaczenia okoliczność czy pracownik usuwał wadę w normalnym czasie pracy, czy czynił to poza godzinami pracy wynikającymi z jego rozkładu czasu pracy. W pierwszym przypadku wynagrodzenie nie będzie się należało, ponieważ pracownik usuwa wadę produktu w ramach pracy bieżącej – nie wykonuje wówczas zadań, które w normalnych warunkach wykonywać powinien. W drugiej sytuacji – gdy wada jest usuwana po godzinach – wynagrodzenie nie przysługuje, ponieważ usuwanie wad wcześniej świadczonej pracy nie stanowi pracy dodatkowej w rozumieniu Inne możliwe konsekwencje prawnym. Pracodawca obok możliwość Warto mieć na względzie, że pozbawienia lub ograniczeprzepisy kodeksu pracy, do- nia wysokości wypłacanetyczące wadliwie wykonanej go wynagrodzenia za wadlipracy i konsekwencji z tym wie wykonany produkt lub związanych mają charak- usługę może zastosować woter norm jednostronnie bez- bec pracownika inne środki względnie obowiązujących. prawne. W sytuacji, gdy waOznacza to, że pracodawca dliwe wykonanie produktu lub może je stosować, ale nie usługi nosi znamiona również musi. Pracodawca może za- przewinienia porządkowego, tem, mimo wadliwego wyko- pracodawca może pracownika nania przez pracownika pro- ukarać karą porządkową na duktu lub usługi, nie pozba- podstawie art 108 kp. Powiać go wynagrodzenia czy nadto w sytuacji, gdy wadokonywać jego obniżenia. dliwie wykonanej pracy towarzyszy ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków p r a c o w n ic z y c h , n ie m o ż na wykluczyć, iż pracodawca zechce skorzystać z rozwiązania z pracownikiem umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika na podstawie art 52 kp. Sebastian Kryczka, prawnik specjalizujący się w problematyce prawa pracy oraz prawa cywilnego [email protected] REKLAMA październik 2012 Słowo Wrocławian Gazeta lokalna str 24 Publicystyka Aber Gold ZUS Krzysztof Żydziak Po wybuchu afery Amber Gold, w internecie pojawiła się tabelka, porównująca firmę Marcina Plichty z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych. Zestawienie wypadło niekorzystnie dla ZUS, który nie dość, że (podobnie jak Amber Gold) jest piramidą finansową, to jeszcze (w przeciwieństwie do Amber Goldu) jest przymusowy – z wszystkimi tego konsekwencjami. Tabelka dowodząca, że z dwojga złego lepiej powierzyć pieniądze szemranemu „biznesmenowi” niż państwowej ubezpieczalni, zrobiła natychmiast furorę. Spotkała się z jednak z krytyką ze strony niejakiego Macieja Głogowskiego, eksperta gospodarczego radia TOK FM. Pan Głogowski uznał ją za populizm, bo choć - jego zdaniem - ZUS faktycznie przypomina piramidę, to nią nie jest, gdyż wypłatę emerytur gwarantuje państwo. Na czym owe gwarancje polegają? Dzisiejszym emerytom, ow- naliczono. Dowodzi tego przykład Grecji, gdzie po załamaniu się finansów publicznych obcięto emerytury. Innymi słowy, państwo gwarantuje obywatelom, że po osiągnięciu bliżej nieokreślonego wieku (o ile go dożyją i o ile po drodze nie zdarzy się żaden kataklizm) dostaną bliżej nieokreśloną sumę pieniędzy szem, rząd gwarantuje wypłatę (niekoniecznie wystarczającą do świadczeń w określonej wysokości. przeżycia). To już nawet Plichta Ale co gwarantuje osobom, któ- dawał lepsze gwarancje. re na emeryturę przejdą dopiero za kilkanaście lat, nie wspomi- Problemem rozsypujących się systenając o ludziach w moim wieku, mów emerytalnych jest leżące u ich którzy dopiero zaczynają karierę podstaw przekonanie, że opieka nad zawodową? Otóż rząd gwarantuje osobami starszymi jest zadaniem nam, że jeśli będziemy sumiennie państwa. Tymczasem natura, tradypłacić składki, to kiedyś dostaniemy cja i zdrowy rozum podpowiadają, jakąś emeryturę. „Kiedyś” i „ja- że powinno to być przede wszystkąś” to słowa - klucze. „Kiedyś” kim zadanie rodziny, mówiąc ściślej znaczy, że może w wieku 67 lat, - dorosłych, pracujących dzieci. a może później, po ukończeniu 68, Skoro rodzice opiekują się dziećmi, 70 lub 75 roku życia. Skoro rząd dopóki te nie staną się samodzielne, mógł raz, wbrew woli zdecydo- skoro utrzymują je, póki nie zaczną wanej większości wyborców, pod- same na siebie zarabiać, to logiczne nieść wiek emerytalny, nie ponosząc jest, by dzieci zrewanżowały się tym przy tym żadnych konsekwencji, samym, tzn. by zajęły się rodzicami, to w razie potrzeby będzie mógł gdy ci nie będą już w stanie sami to zrobić po raz kolejny. „Jakąś” zadbać o siebie i by wzięły wówczas oznacza z kolei „taką jaką naliczy na siebie ich utrzymanie. Oczywinam ZUS”, czyli nie wiadomo jaką, ście, ktoś może powiedzieć w tej bo sposób naliczania może się w każ- chwili, że to niby rozsądne rozwiądej chwili zmienić. A jeśli nawet się zanie, ale co stanie się z osobami nie zmieni, to i tak nie możemy być bezdzietnymi lub z takimi, którymi pewni, że dostaniemy tyle, ile nam dzieci nie mogą albo nie chcą (czasem nawet ze zrozumiałych i usprawiedliwionych przyczyn) się zająć? Cóż, można się zgodzić, że państwo powinno wesprzeć takie osoby. Czemu jednak to wsparcie ma polegać na przymusowym wciąganiu wszystkich podatników do piramidy finansowej? I dlaczego musi być udzielane na szczeblu centralnym? Czy nie byłoby lepiej, gdyby tego rodzaju problemy rozwiązywano na poziomie gminy lub powiatu, choćby dlatego, że władze lokalne są zwykle lepiej zorientowane w sytuacji konkretnej osoby lub rodziny ze swojego terenu, niż urzędnik siedzący gdzieś w odległej Warszawie? Oczywiście, że byłoby lepiej. Przede wszystkim jednak „wsparcie” nie może oznaczać „wyparcia”, wyręczania rodziny, przejmowania jej obowiązków przez ZUS czy inną publiczną instytucję. Państwo powinno wypełniać luki, działać tam, gdzie rodzina sobie nie radzi, albo gdzie jej nie ma, a nie tam, gdzie bliscy mogą sami, bez problemu, poradzić sobie z opieką nad krewnym. Powinno pomagać rodzinie, jeśli to konieczne, zamiast próbować ją zastąpić, do czego zdecydowanie się nie nadaje. Niestety, rząd postępuje wbrew zdrowemu rozsądkowi i zamiast państwa pomocniczego, o jakim pisał papież Pius XI w encyklice Quadragessimo Anno, mamy państwo opiekuńcze, państwo-niańkę, państwo, które bierze na siebie cudze obowiązki i usiłuje sprawić, by wszelkie niezależne od niego wspólnoty, z rodziną na czele, stały się niepotrzebne. Państwo nie chce pomóc rodzicom w wychowaniu dzieci, ono chce wychowywać dzieci za nich. Państwo nie chce pomóc dzieciom w opiece nad rodzicami, państwo chce opiekować się nimi samo. Państwo zdejmuje z nas odpowiedzialność, co nam się nawet do pewnego momentu podoba, ale wraz z odpowiedzialnością zabiera nam wolność. I będzie zabierało jej coraz więcej, jeśli modelu opiekuńczego nie zastąpi model pomocniczy. Czas najwyższy, by tak się stało. REKLAMA Bufiplast s.c. 55-095 Mirków Budziwojowice 15 tel. 71 315 48 04 fax 71 315 48 03 E-mail: [email protected] WWW: www.bufiplast.pl Słowo Wrocławian Gazeta lokalna październik 2012 str 25 Na plan filmowy od garkuchni Michał Ratajczak Praca statysty nie jest zwykłym zajęciem. Ani – wbrew pozorom – łatwym, bo chociaż nie potrzeba specjalnych predyspozycji, zapanowanie nad sobą samym w obliczu bezczynnie spędzanych godzin i nużących powtórzeń tej samej sceny urasta do rangi nie lada osiągnięcia. Statystowanie to także pomysł na wakacje i podreperowanie budżetu, choć bardziej przypomina przygodę niż formę zatrudnienia. Powyższy wniosek wypływa z prostego rachunku – polski statysta za dzień zdjęciowy otrzymuje około 40 złotych. Niemiecki w przybliżeniu dziesięć razy więcej, ale za Odrą statysta jest zawodem jak każdy inny. U nas to wciąż zajęcie dodatkowe i w pełni amatorskie. Kim jest statysta? Amatorem, naturszczykiem, wyczekującym swojej kolejności. Póki co określenie ‘statysta’ nie doczekało się właściwego spolszczenia. Wiele mogłoby przemawiać za ‘stójkowym’ albo, co bardziej karkołomne, ‘dalszoplanowcem’. Bo rzeczywiście osoba statystująca urozmaica najczęściej tło kadru, a przy zbliżeniach na twarz głównego bohatera-aktora, znajduje się na dalszym, nieostrym już planie. Droga na plan filmowy nie jest aż tak zawiła i daleka. W samym tylko Wrocławiu, mieście z bogatą filmową tradycją i siedzibą Wytwórni Filmów Fabularnych, działa kilka agencji pośredniczących, które tworzą swoistą bazę statystów zlecając chętnym nowe oferty. Po wielkiej państwowej Wytwórni pozostały już raczej wspomnienia, a istniejące agencje filmowe istnieją na potrzeby produkcji tasiemcowej. Film długometrażowy jest przy nich świętem. Zapisanie się do tzw. banku twarzy nie jest procesem skomplikowanym. Dobrze jest być charakterystycznym. Posiadanie niepospolitego typu urody zwiększa szanse na tymczasowe, co trzeba podkreślić, zatrudnienie. Mile widziane będą też osoby dyspozycyjne w dniu zdjęciowym, wyrozumiałe, a przede wszystkim cierpliwe, bo opanowanie nadmiaru czasu staje się sztuką większą niż X muza. Odporność na duble, czyli precyzyjne, niemal automatyczne powtarzanie tego samego układu w scenie, jest barwnym uzupełnieniem dnia zdjęciowego. Podana za niego wcześniej kwota jest zmienna i zależy od kilku czynników. Inna „rozmowa” toczy się w wypadku produkcyjniaka, reklamy telewizyjnej, filmu fabularnego czy dokumentu. Ten ostatni gatunek stanowi ciekawy potencjał dla pracy w roli statysty albo raczej statysty w roli… no właśnie, kogo? Niemiecka telewizja ZDF kręciła wiosną tego roku na terenie poligonu w podwrocławskim Rakowie paradokument traktujący o młodości Adolfa Hitlera w czasach pierwszej wojny światowej. Okazją było wystąpienie w replikach mundurów wojskowych, nocne sceny w okopach i ćwiczenia w koszarach. Niemcami byli tylko reżyserzy, a ekipa techniczna wespół z przeszło setką statystów wywodziła się z okolicy. Niskie koszty produkcji filmowej zapowiadają wzrost liczby nagrań w Polsce. Szeroką lukę między kolejnymi dokumentami wypełniają produkcje dnia powszedniego. Stały repertuar seriali jest obecny w wytwórni na Bielanach. Rzadsze jest zapotrzebowanie statystów do ról w re- klamie. By się do niej dostać, koniecznym jest najpierw przejście przez wewnętrzny casting agencji rekrutującej. Wbrew pozorom spędzony na planie czas (a niekiedy to cały dzień), nie jest czasem straconym. Wielu wykorzystuje go do nadrabiania pozycji książkowych, zawierania nowych znajomości i dzielenia się wrażeniami. Zawsze niepowtarzalnym jest dobór statystów do konkretnego dnia zdjęciowego. Środowisko jest zróżnicowane i specyficzne. Na tyłach kadru obecna jest niekiedy mieszanka ludzi oryginalna tak z powodu pochodzenia, jak i z powodu wykonywanego (bądź nie) zawodu. Statysta zaledwie ociera się o film czy serial, choć zdarza się, że jest mu dane zagrać epizod. Oczywiście za inną stawkę, nie mówiąc już o drobnej roli. W końcu każdy ma szanse zostać Janem Himilsbachem, czyli najsłynniejszym kamieniarzem (zawód wyuczony) wśród aktorów i najlepszym aktorem wśród kamieniarzy. Wszystko zależy od upodobań reżysera i elastyczności scenariusza. Osobną kwestią jest traktowanie na planie statystów. Stereotyp podpowiada traktować ich jak „tło Kultura konieczne” i ludzi drugiej kategorii. Bo statystów się przesuwa, nie informuje, każe czekać w nieskończoność, daje gorszy obiad, a potem wymaga, aby wykazywali entuzjazm i radość w kadrze, podporządkowując się reżimowi. Dopiero bycie na planie uświadamia, jak ciężką pracą jest film. Ilu wymaga starań, ustawień, drobiazgów, ludzi, sprzętu, energii (także elektrycznej), obiektów, samochodów, plenerów, rekwizytów itd. Samych ludzi od ustawiania lamp, blend i zaciemnień zjawia się kilkunastu. Są kamerzyści, wózkowy i prawdziwi statyści z definicji, Kultura czyli najczęściej dwóch filmowców trzymających statyw z mikrofonem niby wędkę. Tę absurdalną nadliczbowość etatów zauważył Charles Bukowski, a wyraził szczególnie dosadnie w powieści Hollywood. Znalazł w niej rozwiązanie zagadki tak wielkiego za każdym prawie razem budżetu kinowego dzieła. Głównym winowajcą byli wiecznie czekający na kamery, światła i konsultacje, a przy tym pokrzykujący na siebie „panowie od filmu”. REKLAMA październik 2012 Słowo Wrocławian Gazeta lokalna str 26 Publicystyka Wrocławskie wspomnienia Wojciech Mach W ostatnich 20 latach gwałtownie zmieniło się życie i otoczenie wrocławskich mieszczuchów. Wszystko przyśpieszyło, zelektronizowało się i bezpowrotnie minął czar siermiężnych. lecz spokojniejszych, ustabilizowanych lat 50. – 70. Niezależnie od wysiłku przy budowie socjalistycznej, świetlanej przyszłości były to jednak czasy ekologiczniejsze, nie tak nerwowe, bez wielu dzisiejszych pokus konsumpcyjnych… Młodzież wychowywano w duchu poszanowania pewnych zasad. Słynne rodzicielskie trójki klasowe chadzały po ulicach i po godzinie 20 wyłapywały nieletnich znajdujących się bez opieki dorosłych. W środku nocy czerwcowej można było spokojnie powędrować do Parku Szczytnickiego, aby posłuchać słowików i pocałować dziewczynę – nieraz tego sam doświadczałem! Na przełomie lat 40. i 50., w okresie największych „błędów i wybrzuszeń” ZMP-owskie komisje kontrolowały mieszkania – czy nie pali się za dużo żarówek. Organizowano zbiórki tubek po paście do zębów, intensywnie zbierano makulaturę, a z pól zrzucaną przez wrednych amerykańskich imperialistów stonkę ziemniaczaną. Do czynów i współzawodnictwa zagrzewały socrealistyczne piosenki typu: „Do roboty” – „Marsz młodości” – „Budujemy nowy dom” – „Wszystko, co nasze, Polsce oddamy”. W szkole na obowiązkowych. porannych apelach śpiewano hymn Światowej Federacji Młodzieży Demokratycznej „Naprzód młodzieży świata”. Dopiero w 1953 r. cały kraj radośnie śpiewał z Mieczysławem Foggiem oraz Martą Mirską szlagier H. Jabłońskiego „Pierwszy siwy włos”. Była to wreszcie pierwsza piosenka normalna, melodyjna, po kilkuletniej fali „songów” propagandowo-socjalistycznych. Dzięki inicjatywie niezmordowanej działaczki społecznej i cenionej poetki – Haliny Krzysztoforskiej, w Klubie PKPS-u odbyło się niezwykłe wspomnieniowe spotkanie o Januszu Gniatkowskim. Od roku 1953 do lat 90. był on legendą polskiej piosenki, występując prawie w całym świecie. Tworzył też piosenkarsko – przyjacielskie trio z Nataszą Zylską i Janem Dankiem. Jego występy ściągały do sal i na stadiony nadkomplety publiczności. Władza PRL-owska zaczęła być zazdrosna o jego sukcesy i od lat 70. utrudniała mu częstsze wyjazdy na zachód. Każda z setek piosenek śpiewanych przez Janusza była lub dzięki niemu stawała się szlagierem. Przypomnę kilka: „Apasjonata”, „Piosenka kubańska” „Bolero”, „Indonezja”, „Chleb twój i mój”, „W kalendarzu jest wciąż taki dzień”. W 1991 r. piosenkarz miał tragiczny wypadek: na pasach potrącił go samochód. Po kilkuletniej walce o życie i zdrowie, po ciężkich, heroicznych wysiłkach żony Krystyny Maciejewskiej, powrócił do życia codziennego i nawet artystycznego. Związany był też z naszym miastem i śpiewał trzy piosenki o nim: „Wrocławskie gwiazdy”, „Spotkanie z Wrocławiem” oraz „Wrocławski ptaszek”. Od 3 lat w Poraju koło Częstochowy p. Krystyna wspólnie z tamtejszym operatywnym Domem Kultury organizuje w czerwcu Festiwal Piosenek Janusza Gniatkowskiego. Zjeżdżają się fani i wykonawcy dosłownie z połowy świata. Śpiewał z nimi także sam Janusz! Urodzony we Lwowie idol odszedł 24 lipca 2011 w wieku 83 lat. Natomiast ZO PKPS wiosną przyszłego roku zorganizuje dolnośląski I Festiwal Piosenek O Wrocławiu z obowiązkowym odśpiewaniem przeboju wykonywanego niegdyś przez Janusza Gniatkowskiego. Piosenek o naszym mieście jest około 40, począwszy od nagranej w 1949 przez młodego studenta z nieodłączną gitarą Jerzego Michotka piosenki „Wrocław mój gród”. Miasto opiewali m.in. Irena Gałuszko, Jan Kaczmarek, Krystyna Borecka, Igor Przegrodzki, Maria Koterbska, Wiesława Drojecka, Roman Kołakowski, Wrocławska Kapela Podwórkowa Dreptaki – Pomianowie, a niedawno Optymiści i Bank. Na spotkanie w wypełnionym do ostatniego miejsca Klubie PKPS-u przyjechała z Częstochowy przemiła i owacyjnie witana Krystyna Maciejewska wraz z bratem Zbigniewem. Przybyli też wrocławianie – siostra piosenkarza – Krystyna z mężem Andrzejem Gładyszem, niegdyś Naczelnym Lekarzem Kraju. P. Krystyna nie tylko ciekawie i zabawnie opowiadała o mężu idolu, lecz jako znana piosenkarka zaśpiewała nam również. Wystąpił także popularny showman wrocławski Stanisław Stembalski i wraz z Józefem Hnennym oraz muzykiem i piosenkarzem Romanem Grabcem. Istniejący 6 lat przy Klubie Chór Echo pod wodzą operowej artystki Łucji Markowskiej i kierowniczki Heleny Miłoś też się zaprezentował. Cala sala śpiewała szlagiery lwowskie i z repertuaru Gniatkowskiego. Wielki fan piosenkarza – redaktor naczelny „Tygodnika Żużlowego” z Leszna – Adam Zając i jego małżonka Iwona – dedykowali nam nagranie Gniatkowskiego „Motor gra, motor gna”. ZO PKPS był współorganizatorem obchodów Dni Seniora. M.in. w Imparcie wystąpił z powodzeniem Chór Echo w ramach Przeglądu Amatorskich Chórów Senioralnych. W jury pod przewodnictwem Andrzeja Turkiewicza zasiadała Krystyna Maciejewska, a całość prowadził niżej podpisany. Tych, którzy chcą przypomnieć sobie czasy radosnej młodości oraz poznać zapomniane widoki i uroki naszego grodu, serdecznie zapraszam w imieniu Zarządu Okręgowego Polskiego komitetu Pomocy Społecznej do siedziby przy ul. Dubois 11/13 róg Pomorskiej, I piętro, tel. 71 328 70 73. Mieści się tam popularny Klub Seniora, w którym możemy podziwiać wystawę tematyczną „Wrocław dawniej i dziś”. Przygotował ją znany i ceniony filokratysta czyli kolekcjoner widokówek, mający ich kilkadziesiąt tysięcy – Stanisław Chmura. Niedługo wznawiamy w Klubie cykl prelekcji o naszym mieście, uruchamiamy pracownię komputerową. Odbywały się już spotkania teatralne i działa Klub Dyskusyjny. Niezależnie od tego bardzo serdecznie zapraszamy – nie tylko seniorów - do ładnych, remontowanych sal w Klubie przy Dubois 11/13. Od 8 lat można poszaleć na wieczorkach tanecznych przy 3 różnych orkiestrach w środy, czwartki i soboty od 16 do 20. W poniedziałki od 12 – 15 a w środy od 10 – 14 w Klubie wszystkim bezpłatnie porad prawnych udziela Włodzimierz Konarski z renomowanej kancelarii prawnej. Niżej podpisany, jako wolontariusz i wieloletni balowy wodzirej, niejedno widział, organizując i prowadząc wiele różnych imprez, na czele z balami, weselami i rozwodami. Zatem wraz z asystentkami udzielać będę niezawodnych porad miłosno-sercowych. Także w czasie imprez! REKLAMA Słowo Wrocławian Gazeta lokalna październik 2012 str 27 Reklama PReklama Jesień życia - wywiad z Krzysztofem Kurowskim Radosław Musiałek Od kilku miesięcy na naszych łamach poruszamy tematykę „jesieni życia” i wszelkich aspektów z nią związanych. Pisaliśmy już o wielu kwestiach dotyczących życia Seniorów, opieki nad nimi i różnych jej form. Sygnalizowaliśmy też, na jakie czynniki należy zwrócić uwagę przy analizie oferty różnych podmiotów. Dziś rozmawiamy z osobą bezpośrednio zaangażowaną w działalność tego typu – wiceprezesem Fundacji Europejskiego Centrum Opieki „Symeon”, Panem Krzysztofem Kurowskim. SW: Panie Prezesie, jaki jest kluczowy, nadrzędny cel działalności podmiotów takich, jak Wasza Fundacja? KK: Podstawowym celem Fundacji Symeon jest zapewnianie profesjonalnej opieki dla osób starszych. Podkreślam tu, z dużym naciskiem słowo „profesjonalnej”. Bardzo mocno pracujemy nad tym, żeby zapewnić Seniorom jak najwyższy poziom usług opiekuńczych, w szerokim rozumieniu tego słowa. Usługi, które proponujemy naszym „podopiecznym”, dotykają różnych sfer ich życia. Od tej najbardziej oczywistej, nazwijmy to „praktycznej”, polegającej na pomocy przy zakupach, utrzymaniu mieszkania, przyrządzeniu posiłku, na sferze bardziej mentalnej. Ta natomiast polega na tym, że Senior jest stale aktywny w codziennych czynnościach, stymulowany do działania, a to z kolei pozwala na znacznie dłuższe utrzymanie wysokiej formy psychofizycznej. SW: Powiedział Pan, że podkreśla słowo „profesjonalnej”. Dlaczego? Czy chce Pan przez to powiedzieć, że tego typu usługi mogą być świadczone również nieprofesjonalnie? KK: Z pełną odpowiedzialnością muszę niestety stwierdzić, że tak. Musimy zdawać sobie sprawę z tego, że dzisiaj opieka nad osobami starszymi nie jest prowadzona tylko przez ośrodki zdrowia, w których opieka sprawowana jest przez personel medyczny. A i to rozwiązanie dalekie jest, z różnych wzglę- październik 2012 dów, od doskonałości. Dzisiaj, aby oferować tego typu usługi, nie trzeba wcale merytorycznego przygotowania czy odpowiedniego przeszkolenia. Wystarczy prowadzić działalność gospodarczą i po prostu pozyskiwać Klientów.Nikt tak naprawdę tego rynku nie reguluje, nie nadzoruje podmiotów na nim funkcjonujących, a co za tym idzie, pojawiają się instytucje i firmy zatrudniające ludzi „z łapanki”, bez predyspozycji do pracy z osobami starszymi, a co gorsza bez odpowiednich szkoleń. I w ten sposób poziom świadczonej opieki dramatycznie spada, nie bez znaczenia również dla bezpieczeństwa samych podopiecznych. SW: Co ma Pan na myśli mówiąc o bezpieczeństwie podopiecznych? W jaki sposób opiekun może im zagrozić? KK: Wbrew pozorom może to być bardzo poważne zagrożenie, a na dodatek zagrożenie wielokierunkowe. Nieodpowiedni, niewyselekcjonowani ludzie mogą bowiem okazać się oszustami, którzy podejmują pracę w charakterze opiekuna tylko po to, żeby swojego Podopiecznego przykładowo okraść. Możemy sobie również wyobrazić sytuację, w której opiekun nie potrafi właściwie zadbać o bezpieczeństwo Seniora, chociażby przy schodzeniu po schodach. A potem, jeśli dochodzi już do wypadku, okazuje się, że firma, którą w dobrej wierze zatrudniliśmy do opieki nad naszą ukochaną Mamą, czy Ojcem, nie dysponuje polisą ubieczeniową odpowiedzialności cywilnej prowadzonej działalności gospodarczej. I niestety o ewentualne odszkodowanie, czyli pieniądze niezbędne dla rehabilitacji naszego bliskiego, zmuszeni jesteśmy miesiącami lub latami walczyć w sądzie. SW: A jak sytuacja wygląda w Domach Pomocy Społecznej, czy Ośrodkach Dziennego Pobytu dla Osób Starszych? Przecież tam chyba nie można zarzucić personelowi braku profesjonalizmu? KK: I tak, i nie. Sytuacja w takich ośrodkach może się bowiem radykalnie różnić. Nieobce są nam przecież historie złego traktowania podopiecznych w Domach Pomocy Społecznej. Nie twierdzę, że tak jest wszędzie, bo znam też i ośrodki, w których personel jest doskonale przeszkolony, a co najważniejsze, świadom swojej funkcji i realizowanych zadań, ale tu problem jest innej natury. Chodzi bowiem o dostępność tych usług. Warto zadać sobie trud i sprawdzić, jak w rzeczywistości wygląda oferta takich ośrodków, jaki zakres usług jest współfinansowany ze środków publicznych, czy też jakie trzeba spełnić warunki i kryteria, żeby na taką pomoc móc liczyć. I tu okazać się może, że w ramach tzw. „darmowej” opieki ośrodek zapewnia tylko całkowicie podstawowe świadczenia, ale już przykładowo wyżywienie jest płatne, ewentualne zabiegi rehabilitacyjne również, a na dodatek ilość opiekunów, w stosunku do Podopiecznych jest niewystarczająca, aby zapewnić chociażby minimalny komfort pobytu. SW: Jaka jest zatem alternatywa? KK: To, co my proponujemy jako alternatywę, to opieka domowa, świadczona przez kompetentny, fachowy i zaangażowany w swoje obowiązki personel. To swoiste nowum na polskim rynku, ale jest to model sprawdzony z powodzeniem w Europie Zachodniej. Ten rodzaj opieki, tak jak wspominałem na początku naszej rozmowy, daje Seniorowi komfort przebywania w swoim ukochanym domu, gdzie czuje się on najbezpieczniej, a jednocześnie stymuluje do aktywności większej niż oglądanie telewizji i wyczekiwanie na zakupy dostarczane przez dzieci czy wnuki. Rola opiekuna, w dużej mierze polega właśnie na aktywowaniu osób starszych, na pobudzaniu ich do wyjścia z domu, do wspólnych zakupów, spacerów, czy lektury książki. Właśnie taka forma pomocy jest najbardziej efektywna, ponieważ nie „tuszuje” ona oznak starzenia, poprzez wyręczanie Seniora we wszelkich obowiązkach, ale przeciwdziała przyczynom wywołującym te procesy, takim jak samotność, odosobnienie, poczucie odtrącenia przez bliskich i otoczenie. SW: Taka propozycja wydaje się być ciekawa i skuteczna, ale musi być bardzo kosztowna. Przecież indywidualna opieka, tak jak przykładowo indywidualnie prowadzone korepetycje dla uczniów to najdroższa forma pomocy. KK: Nie jest to tak kosztowne, jak mogłoby się wydawać. Nasza oferta dostępna jest w dostosowanych do potrzeb oraz możliwości finansowych pakietach. Najtańszy wariant, przewidujący 2,5-godzinną opiekę, raz w tygodniu kosztuje tylko 220 zł brutto. Jak więc widać, nie jest to usługa bardzo kosztowna, a warto też rozważyć, jakie koszta ponosi Rodzina, żeby zapewnić chociażby zbliżony poziom opieki nad ich Bliskim. Kalkulując wszystkie za i przeciw, a także biorąc pod uwagę ceny usług świadczonych chociażby przez Domy Opieki Społecznej, okazuje się, że taka właśnie forma pomocy nie jest wcale „dobrem luksusowym”, ani nie jest niedostępna dla przeciętnej kieszeni. Warto zawsze rozważyć różne alternatywy, ale pamiętać należy na pewno o tym, że za niską ceną najczęściej idzie niska jakość, a na tą na peno pozwolić sobie tu nie można. Przypominam tu o wspomnianych wcześniej, realnych zagrożeniach, na które na pewno nie chcielibyśmy narażać naszych najbliższych. Warto zatem zainwestować w pomoc fachową, efektywną, a więc taką, która naszemu Seniorowi pozwoli jak najdłużej cieszyć się godnym i szczęśliwym życiem. SW: Co zatem można zrobić, żeby właściwie dla naszego bliskiego dobrać zakres opieki? Jak ocenić potrzeby tak, żeby możliwie najlepiej mu pomóc. KK: Proponuję skontaktować się z naszą Fundacją i spotkać się z nami. Podczas takiego spotkania będziemy mogli bliżej przedstawić zakres świadczonych usług, a co najważniejsze poznać naszego Seniora, jego aktualną formę psychofizyczną i jego potrzeby. Na podstawie takiej analizy będziemy mogli zaproponować optymalny zakres i wariant usług i przedyskutować wszystkie pozostałe kwestie. SW: Dziękuję bardzo za rozmowę. KK: Dziękuję również i zapraszam do kontaktu. Krzysztof Kurowski – inżynier, ekonomista, absolwent Uniwersytetu Przyrodniczego oraz Wyższej Szkoły Zarządzania i Marketingu. Od roku 1990 działacz samorządowy, burmistrz i członek Zarządu Powiatu Strzelińskiego. Członek rad nadzorczych, NZOZ-ów oraz zarządów organizacji społecznych. Były członek Rady Krajowej Izby Gospodarczej Wodociągów Polskich. Odznaczony przez prezydenta RP orderem – Srebrny Krzyż Zasługi. Słowo Wrocławian Gazeta lokalna str 28 Będzie się działo Październik/Listopad 2012 Opracował: Adam Tomasz Witczak – Co się będzie działo we Wrocławiu? 17 października w Filharmonii Wrocławskiej pojawi się Ana Vidović – chorwacka gitarzystka klasyczna, która ma w repertuarze utwory różnych kompozytorów europejskich. Wydała dotąd 6 albumów dla Croatia Records, BGS i Naxos. Jej koncert rozpocznie się o godzinie 19:00. 18 października w sali kameralnej ImpArt (Mazowiecka 17) zagra i zaśpiewa Robert Kasprzycki wraz z zespołem. Jest to jeden z bardziej znanych polskich wykonawców tzw. piosenki autorskiej. Zadebiutował na 28. Studenckim Festiwalu Piosenki w Krakowie, zdobył tam wówczas pierwszą nagrodę. 18 października w klubie ŁYKEND wystąpi norweska formacja rockowa Team Me. Zespół jest nowym zjawiskiem w świecie muzyki, wydał dotąd tylko jedną płytę – „To The Treetops”, zresztą bardzo ciepło odebraną przez słuchaczy w Norwegii i nie tylko. 24 października w Sali Audytoryjnej WCK będzie można usłyszeć największe przeboje grupy Genesis w symfonicznych aranżacjach. Wystąpi ostatni wokalista grupy – Ray Wilson, a także jego zespół i muzycy z The Berlin Symphony Ensemble. Genesis to legendarna grupa art-rocka i rocka progresywnego. Śpiewali w niej m.in. Phil Collins i Peter Gabriel. 25 października w klubie Eter wystąpią Bethel, Lion Vibrations, Naaman, ZGAS i Mesajah – kapele wykonujące różne formy muzyki reggae. Grupa Lion Vibrations na początku występowała jako Zgroza. 26 października w Centrum Kultury ImpArt zagra Zebra – zespół wykonujący muzykę opartą na dubie, a więc na elektronicznie zmodyfikowanej formie klasycznego, jamajskiego reggae 27 października w klubie LOG:IN wystąpi Robert Babicz – artysta muzyki elektronicznej, który nagrywał m.in. dla Mille Plateaux, K2 czy Force Inc. W jego muzyce przeplatają się elementy minimal, house i ambientu. Koncert zacznie się o godzinie 21:00. 28 października w klubie Eter zagrają Zielone Żabki – legenda polskiego punk-rocka, zespół znany m.in. z takich utworów jak „Kultura” czy „Dzieci są złe”. Wokalistą jest Mirosław Malec, znany jako „Smalec”. Grupa pochodzi z miejscowości Jawor na Dolnym Śląsku. 29 października w Synagodze pod Białym Bocianem wystąpi irańska wokalistka irańska wokalistka Mamak Khadem. Artystka czerpie przede wszystkim z tradycji perskiej, ale nie ogranicza się do niej. Wystąpowała na całym świecie, wspomagała także kompozytorów filmowych. REKLAMA Słowo Wrocławian Gazeta lokalna październik 2012 str 29 Będzie się działo 15 października we Wrocławiu rozpocznie się VIII Międzynarodowa Konferencja SAHC 2012, która potrwa do 17 października. SAHC to skrót od Structural Analysis of Historical Constructions. Konferencje tego typu organizowane są co dwa lata w różnych miastach na całym świecie. Omawiane będą zagadnienia związane z konstrukcją i renowacją obiektów zabytkowych, a więc m.in. metody konserwacji, analiza sejsmiczna, koncepcje architektoniczne etc. Konferencja odbędzie się w Kompleksie Konferencyjnym Hali Stulecia. Od 10 do 14 października na deskach Wrocławskiego Teatru Współczesnego im. Edmunda Wiercińskiego codziennie (o 19:15) wystawiany będzie spektakl „Hopla, żyjemy!”. Jest to autorski scenariusz Krystyny Meissner o miłości i starości luźno inspirowany twórczością Gabriela Garcíi Márqueza. 11 i 12 października na scenie kameralnej Teatru Polskiego oglądać będzie można spektakl „Smycz” Bartosza Porczyka, inspirowany piosenką zespołu Maanam. W przedstawieniu tym jedynym aktorem jest sam Porczyk, który wciela się w osiem postaci. Towarzyszy mu sześcioosobowy zespół muzyczny. 18 października Zakład Socjologii Edukacji Uniwersytetu Wrocławskiego zaprasza na konferencję poświęconą roli sportu w życiu współczesnego pokolenia młodych ludzi. Konferencja odbędzie się w Zakładzie Socjologii Edukacji Instytutu Socjologii Uniwersytetu Wrocławskiego przy ulicy Koszarowej. 15 października o godzinie 20:30 w Operze Wrocławskiej wystawiane będzie widowisko pt. „Fredro dla dorosłych mężów i żon”, komedia oparta na dziełach znanego polskiego autora, Aleksandra Fredro. Od 18 do 20 października w Instytucie im. Jerzego Grotowskiego (ul. Na Grobli) będzie można oglądać spektakl „Mauzer” Theodorosa Terzopoulosa. Jest to sztuka, która przedstawia losy Rosji i Rosjan podczas rewolucji bolszewickiej. Osią jest rozprawa sądowa, która kończy się wyrokiem śmierci dla rewolucyjnych katów... 18 października Katedra Prawa Finansowego Uniwersytetu Wrocławskiego wraz ze Studenckim Kołem Naukowym FISCUS zaprasza na konferencję naukową poświęconą płatnościom elektronicznym i praktycznym problemom, jakie się z nimi wiążą. Wystąpią prelegenci z renomowanych uczelni i instytucji, polskich i zagranicznych. 20 października w Teatrze PWST we Wrocławiu (przy ul. Braniborskiej) wystawiana będzie sztuka pt. „maria s.”. Jej bohaterkami są trzy kobiety imieniem Maria – Maria, pracownica muzeum, jej zaborcza matka – oraz Maria Stuart z portretu, przy której ludzie robią sobie zdjęcia. Spektakl rozpocznie się o godzinie 14:00. 19 października Wydział Architektury Politechniki Wrocławskiej zaprasza na konferencję „Architektura bez granic – kultura miasta, miasto w kulturze”. Omawiane będą m.in. takie Od 5 do 14 października odbywać będzie się we Wrocławiu „Pax et bonum per musicam – IX Międzynarodowy Festiwal Muzycznych Spotkań Kultur”. Koncerty odbywać będą się w kościele św. Antoniego przy ul. Kasprowicza 26. Wystąpią m.in. Olivier Latry, muzycy Filharmonii Wrocławskiej, a także wykonawcy z Ghany i Wielkiej Brytanii. 6 października spotkanie z red. Łukaszem Warzechą. Temat: „Rzeczpospolita Polska (czy do końca niepodległa?)”, pl. Solidarności 1/3/5, godz. 17:00. 8 października w lokalu Katolickiego Stowarzyszenia „Civitas Christiana” odbędzie się spotkanie z ks. prof. dr. hab. Rajmundem Pietkiewiczem (PWT Wrocław). Temat: „Historia Polski Biblią pisana”. Godzina 17:00, ul. Kuźnicza 11-13, I piętro. Od 8 do 14 października we Wrocławiu trwać będzie festiwal „Tydzień w kryminale”. Zainteresowanych zaprasza się do Dolnośląskiej Biblioteki Publicznej. W programie m.in. warsztaty detektywistyczne, projekcje filmów, wykłady i prelekcje, a także... spacer kryminalny, czyli wędrówka szlakiem skazańców. targi reklama 2012 1-4 126x141 mm Slowo Wroclawian druk.pdf 1 2012-10-02 13:59:53 REKLAMA WROCŁAW - 13 HOTEL ORBIS PAZDZIERNIKA 2012 TARGI 18-20 października 2012 Pałac Kultury i Nauki C M Y CM MY CY CMY K Największy przegląd pomysłów na firmę w Europie Środkowo-Wschodniej * 100 wystawców - firm oferujących biznes na licencji * 7,5 tys. odwiedzających - potencjalnych franczyzobiorców * 2 dni wykładów ekspertów na Forum Szkoleniowym Spotkaj swoją szansę na biznes! Organizator październik 2012 Fanczyza.pl Patron honorowy Zaprojektuj Swoją przyszłość Słowo Wrocławian Gazeta lokalna str 30 Sport Wystartowały rozgrywki halowe Dariusz Parossa W październiku tradycyjnie wystartowały rozgrywki w sportach halowych. W jakich ligach wystartowały wrocławskie zespoły siatkarskie, koszykarskie i piłki ręcznej – i czego się po nich możemy spodziewać? Wszyscy pamiętamy, jak przed laty Wrocław był potęgą w grach zespołowych rozgrywanych na hali. W każdej z lig występowała co najmniej jedna drużyna z naszego miasta, z reguły walcząc o najwyższe cele. Potem liczba naszych zespołów grających w najwyższych ligach systematycznie się zmniejszała, przy absolutnym braku reakcji ludzi odpowiedzialnych za sport we Wrocławiu. W tych dziedzinach sportu ponad 600-tysięczne miasto stało się prowincją. Nadzieja na odwrócenie tej tendencji pojawiła się przed rokiem, kiedy trzy drużyny z naszego miasta grały w ekstraklasach. Niestety, dziś mamy tylko jeden zespół biorący udział w rozgrywkach o mistrzostwo Polski. Siatkarze Gwardii ponownie będą występować w II lidze (trzecia klasa rozgrywkowa) i trudno się spodziewać, by włączyli się do walki o awans. Bez pomocy z zewnątrz trudno jest zbudować zespół, który może Mowa tu o siatkarkach Impelu. być czymś więcej niż drugoliPod pod tą nazwą występować gowym średniakiem. będzie zespół znany wszystkim jako Gwardia. Właściciele W koszykówce sytuacja też klubu postanowili zbudować nie wygląda najlepiej. Wojenekipę, która ma powalczyć ka polityczna dwóch Śląsków o miejsce w pierwszej czwórce. nie przyniosła nic dobrego. Patrząc na dokonane transfery, Po rocznych występach w ekszadanie te wydaje się realne. traklasie Śląsk pana Koelnera Udało się zatrudnić gwiazdy nie dostał licencji, a cała sprawa europejskiego formatu, jakimi to wielka kompromitacja nasą Holenderka rozgrywająca szego miasta. Natomiast Śląsk Kim Stalens i Serbka Vesna prezesa Zielińskiego po awanDjurisić. Trzecią siatkarką spo- sie do I ligi ma teraz walczyć za granic naszego kraju jest o awans do ekstraklasy, jednak Amerykanka Makare Wilson. już w pierwszym meczu na rozDo tego dochodzi grupa zna- grzane głowy wrocławian kubeł nych polskich zawodniczek. zimnej wody wylała Spójnia Na papierze wyglada to całkiem Stargard Szczeciński, wygrynieźle, a jak to będzie wygląda- wając w „kosynierce”. ło w rzeczywistości, przekonamy się wkrótce. A pan Koelner powrócił do dawnego projektu, czyli swo- jego WKK z którym planuje w tym sezonie awansować do I ligi, a potem do najwyższej klasy rozgrywkowej. Może tym razem ta inicjatywa będzie bardziej skuteczna od tego co się działo w zeszłych rozgrywkach. W I lidze koszykarek wystąpi Ślęza, a jej priorytetem będzie utrzymanie się w tej klasie rozgrywkowej. Po likwidacji sekcji piłki ręcznej kobiet przy AZS-ie w naszym mieście nie mamy zespołu grającego w jakiejkolwiek centralnej lidze. Lepiej sytuacja wygląda u panów. Reaktywowany przed rokiem Śląsk, po awansie na zaplecze ekstraklasy, marsz ku niej rozpoczął znakomicie od serii zwycięstw. W tym klubie widzę szansę na to, by stan posiadania drużyn walczących o medale mistrzostw Polski w przyszłym roku się powiększył. Lenczyk odszedł, smród pozostał Wydawało się, że rozwiązanie umowy z trenerem Orestem Lenczykiem zakończy nieprzyjemną atmosferę wokół drużyny Śląska Wrocław. Jednak konflikt szkoleniowca ze swoim (byłym już) klubem przeniósł się teraz na łamy prasowe. Trener w wywiadach opluwa Śląsk, a ten nie pozostaje dłużny i odwzajemnia się tym samym. Jak widać, w naszym kraju rozstanie się w cywilizowany sposób jest niemożliwe. Ludzie współpracujący ze sobą przez dwa lata, razem osiągający sukcesy, stają się teraz wrogami. Tylko po co? Po to, by się wzajemnie kompromitować. Typowe polskie piekiełko sprawia, że zamiast pamiętać o tym, co było dobre, będziemy wspominać to, co najgorsze. Tylko komu to potrzebne? REKLAMA REKLAMA Słowo Wrocławian Gazeta lokalna październik 2012 str 31 Reklama PReklama REKLAMA październik 2012 Słowo Wrocławian Gazeta lokalna str 32 REKLAMA Reklama Słowo Wrocławian Gazeta lokalna październik 2012
Podobne dokumenty
we współpracy z - Słowo Wrocławian
Wydawca: Magnes Media Sp. z o.o. [email protected] | Prezes Zarządu, redaktor naczelny: Emil Baran
Redaktor prowadzący: Adam Witczak [email protected] | Redaktor techniczny: Piot...
