Związki magnezu jako stabilizatory i źródło alkaliów podczas

Transkrypt

PRACE NAUKOWO - BADAWCZE
Związki magnezu jako stabilizatory i źródło alkaliów
podczas bielenia masy CTMP nadtlenkiem wodoru
Magnesium Compounds as the Stabilizers
and Alkali Source during Hydrogen Peroxide CTMP Bleaching
Adam Wójciak
Spektrofotometryczne oznaczenia stężenia rodników hydroksylowych za pomocą N,N-dimetylo-4-nitrozoaniliny (DMNA) umożliwiły ocenę zdolności stabilizującej tlenku i wodorotlenku
sodu w stosunku do nadtlenku wodoru. Zbadano wpływ pH, obecności katalizatora (Cu+2)
i krzemianu sodu na zużycie DMNA. Zwiększenie dozowania związków magnezu i pH roztworu
nadtlenku wodoru do 11,8 ogranicza stężenie rodników hydroksylowych. Potwierdzono synergistyczny efekt stabilizujący związany z obecnością krzemianu sodu i związków magnezu
w nadtlenkowej cieczy bielącej masy CTMP. Tlenek i wodorotlenek magnezu jako dodatkowe
źródła alkaliów i stabilizatory poprawiły wskaźniki środowiskowe ługów pobielarnianych
i ograniczyły zużycie nadtlenku wodoru. Bieląc masy CTMP z dodatkiem Mg(OH) 2, w porównaniu do warunków standardowych, uzyskano niewielki wzrost białości (o około 1%) przy
zmniejszonej o 2% wydajności.
Słowa kluczowe: bielenie nadtlenkowe, CTMP, tlenek magnezu, wodorotlenek magnezu
Spectrophotometric method using N,N-dimethyl-4-nitrosoaniline (DMNA) as a hydroxyl
radical trap has been applied to studies of the magnesium oxide and magnesium hydroxide
influence on hydrogen peroxide stability. The effects of pH conditions, catalyst (Cu+2) and
sodium silicate presence was evaluated. By increasing the charge of magnesium compounds
and pH of the hydrogen peroxide solution up to 11.8 the hydroxyl radical concentration can
be decreased. Synergistic effect of the hydrogen peroxide stabilization by sodium silicate
and magnesium compounds was confirmed for CTMP bleaching. Magnesium oxide and
magnesium hydroxide as the additional alkali source and stabilizers improved bleaching
effluent characteristics and decreased hydrogen peroxide consumption. The Mg(OH) 2-based
process resulted in a slight (1%) ISO brightness increase and 2% lower yield as compared
to conventional bleaching.
Keywords: peroxide bleaching, CTMP, magnesium oxide, magnesium hydroxide
Wprowadzenie
Ze względu na stosunkowo dużą zdolność do usuwania chromoforów i ograniczone działanie delignifikujące, nadtlenek
wodoru jest reagentem szczególnie
predestynowanym do bielenia mas mechanicznych i chemomechanicznych.
Bielenie nadtlenkowe decyduje nie tylko
o końcowych właściwościach optycznych
półproduktu włóknistego, ale umożliwia
również poprawę właściwości antyseptycznych produkowanych z niego papierów. Uzyskanie maksymalnego poziomu
białości, przy zachowaniu wysokiej wydajności i właściwości wytrzymałościowych
oraz optymalnym zużyciu środka bielącego wymaga stosowania odpowiednich
warunków technologicznych, m.in. pH
cieczy bielącej i stabilizatorów nadtlenku
wodoru.
Optymalne pH cieczy bielącej sprzyja
dysocjacji nadtlenku i generowaniu jonów
nadhydroksylowych, które są głównym
indywiduum chemicznym eliminującym z masy włóknistej chromofory (1).
Powszechnie stosowanym źródłem
alkaliów jest dozowany do cieczy bielącej
wodorotlenek sodu. Wadą NaOH, jako
silnej zasady, jest rozpuszczanie węglowodanów, szczególnie hemiceluloz, ale
i ligniny. Powoduje to wzrost ładunku
ChZT i BZT ścieków pobielarnianych (2).
Niskocząsteczkowe, anionowe produkty
degradacji hemiceluloz przechodzą do
części mokrej maszyny papierniczej,
pogarszając odwadnianie masy, zwiększając pośrednio koszty produkcji przez
wzrost zużycia dodatków masowych oraz
wpływając negatywnie na jakość produko-
wanego papieru. Zwraca uwagę zjawisko
wytrącania się trudno rozpuszczalnych
związków węglanowych, szczawianów lub
siarczanów wapnia i baru, które stwarzają
trudności w dalszym przerobie mas papierniczych prowadzonym w środowisku
obojętnym (3). Stosowanie jako źródła alkaliów NaOH, zwłaszcza w podwyższonej
temperaturze, może być także przyczyną
niekorzystnego zjawiska ciemnienia masy
(„alkali darkening”), k tóre związane
jest z występowaniem nadmiaru jonów
wodorotlenowych w pobliżu włókien,
w miejscach sprzyjających tworzeniu się
nowych chromoforów (4).
Na odczyn nadtlenkowej cieczy bielącej
wpływa obecność stabilizatorów. Wprowadzenie krzemianu sodu powoduje nie
tylko ograniczenie rozkładu nadtlenku, ale
dostarcza dodatkowych porcji alkaliów,
powstających w wyniku hydrolizy krzemianu (5). Jest to korzystne, gdyż w miarę
zużywania się nadtlenku w wyniku reakcji
utleniania składników mas włóknistych,
zmniejsza się alkaliczność cieczy bielącej wskutek przechodzenia do roztworu
produktów kwasowych.
W bieleniu nadtlenkiem wodoru ważną
funkcję pełnią stabilizatory magnezowe
(6, 7). Najczęściej stosowany jest siarczan magnezu, który przeciwdziała zbyt
szybkiemu rozkładowi nadtlenku z wydzieleniem wolnych rodników. Stężenie
wolnych rodników w czasie bielenia,
a zwłaszcza rodnika hydroksylowego, ze
względu na jego wysoką reaktywność,
ale i małą selektywność działania (może
przyczynić się do degradacji celulozy),
powinno być ograniczane. Ponadto siarczan magnezu może zwiększać rozpuszczalność osadów, głównie szczawianów,
które utrudniają przerób bielonych mas
mechanicznych (8).
Dr hab. A. Wójciak, Instytut Chemicznej Technologii Drewna, Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu
PRZEGLĄD PAPIERNICZY · 68 · MAJ 2012
291
Tabela 1. Porównanie zdolności stabilizującej MgO i Mg(OH)2 (bez regulacji pH i dla pH 10,8)
Table 1. Comparison of the MgO and Mg(OH)2 stabilizing effect (without pH regulation and at pH
10.8)
Doświadczenie
Experiment
Ilość moli DMNA zużytych w reakcji
DMNA consumption
(x10-7 M)
Bez regulacji alkaliczności roztworu
Without pH regulation
MgO
Mg(OH)2
15,3
(pH 9,6)
13,4
(pH 8,0)
8,2
6,3
pH 10,8 (NaOH)
Tabela 2. Porównanie efektów stabilizacji H2O2 przez różne związki magnezu
Table 2. The effects of H2O2 stabilization by various magnesium compounds
Liczba moli DMNA zużytych w reakcji
DMNA consumption
(x10-7 M)
MgO
Mg(OH)2
Mg(NO3)2
MgCl2
MgSO4
6,23 – 9,0
5,72 – 7,84
7,15 – 8,09
6,84 – 7,96
6,83 - 8,34
Rys. 1. Wpływ dozowania tlenku i wodorotlenku magnezu na stabilizację roztworu nadtlenku wodoru
(pH 10,8)
Fig. 1. Influence of various amounts of magnesium oxide and magnesium hydroxide on hydrogen
peroxide stability (pH 10,8)
Znaczenie odpowiedniego pH cieczy
bielącej i konieczność ograniczenia rozkładu wolnorodnikowego nadtlenku, skłaniają
do poszukiwania takich stabilizatorów,
które mogłyby stanowić dodatkowe źródło
alkaliów (9, 10). Do tego rodzaju związków
należą: tlenek magnezu (MgO) i wodorotlenek magnezu – Mg(OH) 2. Zagadnienie
wykorzystania tych związków w bieleniu
nadtlenkowym jest przedmiotem stosunkowo nielicznych publikacji. Suess i in.
(11) wskazują na możliwość zastąpienia
NaOH przez Mg(OH) 2, przy zachowaniu
zbliżonego poziomu białości masy. Auto-
292
rzy ci zwrócili uwagę na korzystne efekty
bielenia, gdy obok Mg(OH) 2 do środowiska
reakcji wprowadzono krzemian sodu. Nie
wiązali jednak tych efektów, podobnie
jak inni autorzy (1, 2, 4, 12–18), z synergistycznym działaniem stabilizującym
jonów magnezu i krzemianu w stosunku
do nadtlenku wodoru.
W niniejszej pracy przedstawiono wyniki badań zdolności stabilizującej tlenku
i wodorotlenku magnezu wobec nadtlenku
wodoru, a następnie porównano efekty
bieleń masy CTMP w obecności tych
stabilizatorów, w odniesieniu do warun-
ków standardowych z użyciem NaOH
i Na 2SiO3.
Metodyka badań
Analiza rodników hydroksylowych
Analizy ilościowe rodników hydroksylowych w roztworach nadtlenku wodoru
w ykonano metodą kolor ymetr yczną
stosując roztwór N,N-dimetylo-4-nitrozoaniliny (DMNA) o stężeniu 2,5 x 10-5
M/dm 3 (19). Doświadczenia przybliżały
warunki występujące w czasie bielenia,
jednak do analizowanych roztworów nie
wprowadzano masy włóknistej. Reakcje
prowadzono w woreczkach PET, przez
30 min w temperaturze 50°C. Dozowanie
reagentów w doświadczeniach podstawowych: zakładając stężenie masy 1%
(symulacja dla naważki 1 g b.s. masy)
obliczono ilości związków wprowadzanych do analizowanych roztworów – 1,2
% H 2 O 2 do b.s. masy, 0,2% związków
magnezu do b.s masy, 3% Na 2SiO3 do b.s
masy. Stężenie katalizatora (CuSO4): 3,71
x 10-8 M/dm3. Do regulacji odczynu (pH
10,8) stosowano roztwór NaOH. Kolejność
dozowania reagentów: związek magnezu
> katalizator > Na 2SiO3 > DMNA > H2O2
> regulacja pH (NaOH). Warunki doświadczeń ułatwiały rozpuszczanie związków
magnezu (np. rozpuszczalność Mg(OH) 2
w wodzie w temperaturze pokojowej
– 0,000924 g/100 cm 3 ). W przypadku
doświadczeń, w których z powodu nierozpuszczalności związków magnezu nie
uzyskano roztworów rzeczywistych (badania wpływu ilości związków magnezu na
stabilność roztworów nadtlenku wodoru),
analizie poddano próbki po odwirowaniu
w wirówce laboratoryjnej i dekantacji.
Pomiary wykonano na spektrofotometrze
SPECORD M-40 przy długości fali 440 nm.
Odchylenie standardowe dla równoległych
pomiarów: ±0,2 x 10-7M.
Bielenie
W badaniach stosowano niebieloną
świerkową masę chemotermomechaniczną (CTMP) z zakładu IP-Kwidzyn, o białości
ISO 50,0 %. Przed bieleniem część masy
poddano chelatacji (stężenie masy 5%,
60°C, 1 godz., 0,5% EDTA do b.s. masy).
Bielenia mas CTMP wykonano w woreczkach PET z zapięciem strunowym,
umieszczonych w termostatowanej łaźni
wodnej. Stałe warunki bielenia: 5% H2O2 do
b.s. masy, 4,14% NaOH do b.s. masy, 3%
Na 2SiO3 do b.s. masy, temperaturze 70°C,
czas 3 godz., stężenie masy 10%. Część
masy bielono stosując oprócz zasady
sodowej jako dodatkowe źródła alkaliów
związki magnezu w proporcji 80% NaOH
i 20% MgO lub Mg(OH) 2 (w przeliczeniu
na liczbę grup OH). W doświadczeniach
stosowano wodę zdejonizowaną i odczynniki cz.d.a. Wydajność masy oznaczono na
podstawie oznaczeń wilgotności, susząc
próbki w temperaturze 105°C do stałej
masy. Zużycie H 2O 2 oznaczono metodą
jodometryczną z molibdenianem amonu
jako katalizatorem. W oznaczeniach
wydajności masy i zużycia nadtlenku
wodoru średni błąd oznaczeń wynosił
odpowiednio 0,1 i 1%. Wskaźniki ChZT
oznaczono metodą dwuchromianową.
Przewodność i pH (dokładność ±0,1)
ługów pobielarnianych oznaczono za pomocą aparatów HANNA HI 8733 i Elmetron
CP-401. Białość arkusików papierowych
oznaczono na aparacie L&W Elrepho wg
normy ISO 2469. Wyniki oznaczeń białości
analizowano pod względem istotności
różnic, testami statystycznymi.
Tabela 3. Wpływ częściowego zastąpienia NaOH przez MgO lub Mg(OH)2 na efekty bielenia masy CTMP:
udział MgO/Mg(OH)2 – 20% (w bieleniach użyto równe ilości Na2SiO3, 3% do b. s. masy)
Table 3. The influence of partial replacement of NaOH with MgO or Mg(OH)2 on CTMP bleaching: MgO/
Mg(OH)2 replacement – 20% (3% Na2SiO3 on o.d. pulp was used in all experiments)
Doświadczenie
Experiment
Zużycie H2O2 [%]
Consumption
NaOH
63,2
NaOH : MgO
53,1
NaOH : Mg(OH)2
55,3
Wydajność Yield [%]
93,5
93,5
91,6
Białość Brightness ISO
69,4
69,5
70,7
11,45
11,30
11,29
9,48
9,02
8,94
11360
9860
7160
8,63
5,46
5,33
pH przed obróbką
pH before bleaching
pH po obróbce
pH after bleaching
ChZT/COD [mg O2/dm3]
Przewodność
Conductivity [mS]
Wyniki badań
Stabilizacja roztworów nadtlenku
wodoru przez Mg(OH) 2 i MgO
Wyniki wstępnych doświadczeń kolorymetrycznych wskazują na niewielkie
różnice w efektywności stabilizującej
tlenku i wodorotlenku magnezu (tabela 1).
Chociaż po wprowadzeniu MgO do analizowanych roztworów uzyskano wyższe pH,
to Mg(OH) 2 lepiej stabilizował nadtlenek
wodoru. Istotne obniżenie zużycia DMNA,
oznaczające ograniczenie ilości rodników
hydroksylowych w roztworze nadtlenku,
uzyskano dla roztworów, w których po dodaniu NaOH podwyższono pH do 10,8. Ten
rezultat stanowi potwierdzenie wcześniej
opublikowanych danych (8) i uzasadnia
celowość stosowania związków magnezu
nie jako jedynego, ale jako dodatkowego
źródła alkaliów. Zarówno tlenek, jak i wodorotlenek magnezu są związkami trudno
rozpuszczalnymi, w porównaniu do NaOH,
słabo alkalizującymi roztwory wodne.
W czasie bielenia w warunkach przemysłowych, nadtlenek wodoru ulega rozkładowi wolnorodnikowemu pod wpływem
obecnych w środowisku reakcji metali
ciężkich (20). Wyniki kolejnego doświadczenia (tabela 2) wskazują, iż wśród kilku
testowanych związków magnezu, również
w obecności katalizatora miedziowego,
najefektywniejszym stabilizatorem okazał
się wodorotlenek magnezu. Powtarzalne
rezultaty analiz kolorymetrycznych (zakres wyników w nawiasach) wskazują, iż
związek ten stabilizował nadtlenek wodoru
Rys. 2. Wpływ pH na stabilizację roztworu nadtlenku wodoru przez tlenek i wodorotlenek magnezu
Fig. 2. Influence of pH and magnesium oxide or magnesium hydroxide addition on hydrogen peroxide
stability
lepiej niż powszechnie stosowany w praktyce przemysłowej siarczan magnezu
(tabela 3).
Zwiększenie ilości wodorotlenku oraz
tlenku magnezu w roztworze (do 3%
do b.s. masy) spowodowało generalnie
ograniczenie rozkładu wolnorodnikowego
nadtlenku wodoru (rys. 1). Pomimo, iż dla
ilości powyżej 0,5% (do b.s. masy) oba te
związki praktycznie nie ulegały rozpuszczeniu, nie wpłynęło to na ograniczenie
ich zdolności stabilizującej w stosunku
do nadtlenku wodoru.
Wzrost tendencji do stabilizacji nadtlenku przez MgO i Mg(OH) 2 zaobserwowano
również, zwiększając pH roztworu w zakresie od 9,8 do 11,8 (rys. 2).
Wiadomo, że mechanizmy stabilizacji
roztworów nadtlenku wodoru przez związki
magnezu i krzemian sodu są odmienne
(5). Wyniki kolejnych doświadczeń (rys.
3 i 4) wskazują na złożoność zagadnienia
stabilizacji nadtlenku w obecności tych stabilizatorów. Wprowadzenie do roztworów
nadtlenku, wodorotlenku lub tlenku magnezu wraz z krzemianem sodu, ograniczyło
wprawdzie rozkład wolnorodnikowy (rys.
3), jednak dodatkowa regulacja pH (NaOH)
w układzie H2O2 : stabilizator magnezowy
: Na 2SiO3 obniżyła zdolność stabilizującą
Mg(OH) 2 (rys. 4). Wyniki doświadczeń
prowadzonych w obecności katalizatora
(Cu +2 ) również były korzystniejsze gdy
zastosowano jako stabilizator MgO niż
293
wodoru przez Mg(OH) 2 i MgO. Jeszcze
bardziej złożony układ reakcyjny występuje w czasie bielenia mas włóknistych.
Reakcje nadtlenku mają w zasadzie charakter powierzchniowy (23), ale wpływ
na bielenie wywiera nie tylko ilość i skład
jakościowy, ale i rodzaj połączeń chemicznych, w jakich występują metale ciężkie
znajdujące się w rozwłóknianych zrębkach
(24) lub masie włóknistej i przestrzeni reakcyjnej (19). Efekty bielenia zależą także
od rodzaju i ilości grup chromoforowych,
a zatem od gatunku przerabianego drewna
czy sposobu obróbki wstępnej zrębków
(np. mielenie zrębków w obecności alkalicznych związków uplastyczniających
zrębki) (4). Dane w tabeli 3 pozwalają na
porównanie efektywności bielenia mas
CTMP z IP Kwidzyn, charakteryzujących
się ze względów technologicznych stosunkowo niską białością i podatnością na
Rys. 3. Wpływ obecności krzemianu sodu na stabilizację roztworu nadtlenku wodoru przez tlenek
bielenie nadtlenkowe – białość wyjściowa
i wodorotlenek magnezu (bez regulacji pH)
tej masy była o około 10% niższa od przeFig. 3. Influence of sodium silicate on hydrogen peroxide stability by magnesium oxide and magnesium
hydroxide (no pH adjustment)
ciętnej białości drewna świerka pospolitego (25). Biorąc pod uwagę przedstawione
wyniki oznaczeń kolor ymetr ycznych
oraz dane literaturowe wskazujące na
korzyści połączonego dozowania zasady
sodowej z wodorotlenkiem magnezu (8),
porównano efekty bielenia w obecności
tlenku i wodorotlenku magnezu oraz krzemianu sodu, przy czym związki magnezu
stanowiły 20% ogólnej ilości alkaliów
w badanym układzie (w przeliczeniu na
grupy OH), a 80% alkaliów wprowadzono
wraz z NaOH. Obecność związków magnezu spowodowała przede wszystkim
ograniczenie zużycia nadtlenku wodoru
oraz poprawę wskaźników środowiskowych dla ługów pobielarnianych. Chociaż,
stwierdzono statystycznie istotną różnicę
wyników oznaczeń, to wzrost białości
dla masy bielonej w obecności wodorotlenku magnezu był nieznaczny (o około
1%). Obecność tlenku magnezu, a zatem
dodatkowej ilości alkaliów w ogóle nie
Rys. 4. Wpływ obecności krzemianu sodu na stabilizację roztworu nadtlenku wodoru przez tlenek spowodowała wzrostu białości masy.
i wodorotlenek magnezu (pH 10,8)
Masy bielone w obecności wodorotlenku
Fig. 4. Influence of sodium silicate on hydrogen peroxide stability by magnesium oxide and magnesium magnezu otrzymano również z nieco
hydroxide (pH 10.8)
niższą wydajnością. Ponieważ ilość alkaliów dozowanych we wszystkich trzech
Bielenie nadtlenkowe masy CTMP
wariantach bielenia była równa (4,14% do
w przypadku użycia Mg(OH) 2 (rys. 4).
w obecności Mg(OH) 2 i MgO
b.s. masy) wydaje się, że część alkaliów
Rezultaty te są istotne, gdyż inni autorzy
Wyniki pomiarów kolorymetrycznych
wprowadzonych w postaci wodorotlenku
wskazują na wzrost szybkości rozkładu
(rys. 3 i 4) wykazały, że zwiększenie
magnezu wywarła większy wpływ na
nadtlenku w układach zawierających krzezłożoności badanego układu reagentów
warunki obróbki bielącej, a zatem np.
mian sodu i miedź (21). Stwierdzono także,
przez wprowadzenie krzemianu sodu,
rozpuszczalność hemiceluloz, niż ta sama
że zwiększenie dodatku Na 2SiO3 nie miało
katalizatora i dodatkowej porcji alkaliów
część w postaci tlenku magnezu czy
wpływu na stabilizację H 2 O 2 przez MgO
(regulacja pH za pomocą NaOH) zmieniło
samej zasady sodowej. Ta sama porcja
(rys. 5). Podobne wyniki uzyskano badając
wcześniej obserwowane tendencje (tabela
alkaliów w postaci wodorotlenku magnewpływ ilości samego krzemianu sodu na
1 i 2) w zakresie stabilizacji nadtlenku
zu w mniejszym stopniu stabilizowała
stabilność roztworów nadtlenku (22).
294
nadtlenek (większe zużycie nadtlenku) niż
tlenek magnezu. Pomimo niższej wydajności masy, najkorzystniejsze wskaźniki
ChZT, a w mniejszym stopniu również
przewodności ługów pobielarnianych
uzyskano również po bieleniu w obecności
wodorotlenku magnezu. Podobne dane
przytaczają inni autorzy (2, 3, 4, 12, 26),
jednak nie uzyskano zależności wiążącej
wydajność masy lub zużycie nadtlenku
wodoru ze wskaźnikami ChZT czy przewodności.
Podsumowanie
Obecność tlenku lub wodorotlenku
magnezu jako dodatkowego, oprócz
zasady sodowej, źródła alkaliów wpływa korzystnie na stabilizację nadtlenku
wodoru. Zwiększenie ilości dozowanego
MgO lub Mg(OH) 2 powoduje wzrost stabilności nadtlenku wodoru, pomimo bardzo
ograniczonej rozpuszczalności związków
magnezu.
Obecność MgO lub Mg(OH) 2 jako dodatkowego źródła alkaliów w nadtlenkowej
cieczy bielącej obniża przede wszystkim
zanieczyszczeń obciążających środowisko
(wskaźniki ChZT, przewodność) i pozwala
ograniczyć zużycie H2O2. Dozowanie tlenku
magnezu nie wpłynęło na zmiany białości
i wydajności masy w stosunku do standardowych warunków bielenia. Stosując
wodorotlenek magnezu uzyskano niewielki
przyrost białości masy o około 1%, przy
obniżonej o około 2% wydajności.
LITERATURA
1.Nystrom M., Pykalainen J., Lehto J.: „Peroxide
bleaching of mechanical pulp using different
types of alkali”, Paperi Puu 75, 6, 419-425
(1993).
2.He Z., Wekesa M., Ni Y.: „Pulp properties and effluent characteristics from the Mg(OH)2-based
peroxide bleaching”, Tappi J. 3, 12, 27-31
(2004).
3.Harrison R., Parrish T., Gibson A., Knapp C.,
Wajer M., Johnson D.: „Refiner bleaching with
magnesium hydroxide Mg(OH)2 and hydrogen
peroxide”, Tappi J. 10, 16-20 (2008).
4.He Z., Ni Y.: „Peroxide bleaching of eucalyptus
CTMP using magnesium hydroxide as the alkali
source”, Paptac Annual Meeting Proceedings,
Montreal 2005, 1-7.
5.Colodette J.L., Rothenberg S., Dence C.W.:
„Factors affecting hydrogen peroxide stability
in brightening of mechanical and chemical
pulps. Part 3. Hydrogen peroxide stability in the
presence of magnesium and combinations of
stabilizers”, J. Pulp. Pap. Sci. 15, 2, J45-J50
(1989).
6.Lapierre L., Berry R., Bouchard J.: „The effects of the order of chemical addition on the
peroxide bleaching of an oxygen-delignified
softwood kraft pulp”, Holzforsch. 54 3, 279286 (2000).
7.Lapierre L., Berry R., Bouchard J.: „The effects
of magnesium ions and chelants on peroxide
bleaching”, Holzforsch. 57, 6, 627-633
(2003).
Rys. 5. Wpływ dozowania krzemianu sodu na stabilizację nadtlenku wodoru przez tlenek magnezu
(bez regulacji pH)
Fig. 5. Influence of various amounts of sodium silicate on hydrogen peroxide stability by magnesium
oxide (no pH adjustment)
8.Yu L., Ni Y.: „Decreasing calcium oxalate scaling
by partial substitution of Mg(OH)2 for NaOH in
the peroxide bleaching of mechanical pulps”,
Tappi J. 5, 2, 9-12 (2006).
9.Griffiths P., Abbot J.: „Magnesium oxide as
a base for peroxide bleaching of radiate pine
TMP”, Appita J. 47, 1, 50-54 (1994).
10. Mahagaonkar M. Abbot J.: „Peroxide bleaching of radiate pine TMP and eucalyptus regnans
cold caustic soda pulps with sodium hydroxide
and magnesium oxide”, Appita J. 48, 1, 40-44
(1995).
11. Suess H., Del Grasso M., Schmidt K., Hopt
B.: „Options for bleaching of high yield pulp
with lower COD load”, Appita J. 55, 4, 276280 (2002).
12. Johnson D., Park S., Genco J., Gibson A.,
Wajer M.: „Hydrogen peroxide bleaching of
TMP pulps using Mg(OH)2”, TAPPI Fall Conference & Trade Fair Proceedings, San Diego
9-11.08.2002, s. 483-496.
13. Zhang X., Ni Y., Zhou Y., Joliette D.: „Mg(OH)2
- based peroxide process for CTMP hardwood
pulp”, Paptac 90th Annual Meeting Proceedings,
Montreal 2004, s. B133-B136.
14. Li Z., Court G., Belliveau R., Crowell M., Murphy R., Gibson A., Wajer M., Branch B., Ni Y.:
„Using magnesium hydroxide Mg(OH)2 as the
alkali source during peroxide bleaching at Irving
Paper”, Proceedings of the 90th Paptac Annual
Meeting, Montreal 2004, s. 26-29.
15. Li Z., Court G., Belliveau R., Crowell M.,
Murphy R., Gibson A., Wajer M., Branch B., Ni
Y.: „Using magnesium hydroxide Mg(OH)2 as
the alkali source in peroxide bleaching at Irving
Paper”, Pulp Paper Can. 106, 6, 24 (2005).
16. Wang H., He Z., Ni Y.: „Kinetic Model of the
Magnesium Hydroxide-Based Peroxide Bleaching Process of a TMP”, J. Wood Chem. Technol.
28, 1, 55-65 (2008).
17. Kong F., Ni Y., He Z.: „Partial Magnesium
Hydroxide Substitution for Sodium Hydroxide
in Peroxide Bleaching of an Aspen CTMP”, J.
Wood Chem.Technol. 29, 2, 136-149 (2009).
18. Zeinaly F., Shakes J., Shakeri A.: „Hydrogen
peroxide bleaching of CMP using magnesium
hydroxide”, BioResources 4, 4, 1409-1416
(2009).
19. Hobbs G.C., Abbot J.: „The role of radical
species in peroxide bleaching process”, Appita
J. 45, 5, 344-348 (1992).
20. Coupeau S., Trinh T., Voillot C., d’Aveni
A.: „Décomposition catalytique du peroxide
d’hydrogéne en milieu alcalin”, Rev. ATIP 49,
6, 223-230 (1995).
21. Colodette J.L., Rothenberg S., Dence C.W.:
„Factors affecting hydrogen peroxide stability
in brightening of mechanical and chemical
pulps. Part 2. Hydrogen peroxide stability in
the presence of sodium silicate”, J. Pulp. Pap.
Sci. 15, 1, J3-J10 (1989).
22. Wójciak A.: „Wpływ wybranych warunków
technologicznych na efektywność obróbki mas
włóknistych nadtlenkiem wodoru w środowisku kwaśnym i alkalicznym”, Wydawnictwo
Uniwersytetu Poznańskiego 396 (2009).
23. Chirat Ch., Lachenal D.: „Effect of ozone on
pulp components. Application to bleaching of
kraft pulps”, Holzforsch. 48 (Suppl.), 133-139
(1994).
24. Johansson M.: „Formation of chromophores
and leucochromophores during manufacturing
of mechanical pulp”, Licentiate Thesis, Royal
Institute of Technology Department of Pulp and
Paper Chemistry and Technology, Division of
Wood Chemistry Stockholm 2000.
25. Kosikova B., Ebringerova A.: „Reaktivita
ligninu a hemiceluloz smrekoveho dreva v
procese termomechanickeho spracovania”,
Drevarsky vyskum 27, 3/4, 13-21 (1982).
26. Ni Y.: „A review of recent technological advances in the brightening of high-yield pulps”,
Can. J. Chem. Eng. 83, 4, 610-617 (2005).
295

Związki magnezu jako stabilizatory i źródło alkaliów podczas

Transkrypt

Podobne dokumenty

Restonum x 30tabl.

ADLER Bleichaktivator 82490

łatwa metoda, aby podnieść poziom zadowolenia