Recenzja_ Subbotkoi_PWr - Politechnika Wrocławska

Recenzja_ Subbotkoi_PWr - Politechnika Wrocławska

Opole, dnia 13.01.2016 r.
Prof. dr hab. inŜ. Wit Grzesik
Katedra Technologii Maszyn
i Automatyzacji Produkcji
Wydział Mechaniczny
Politechnika Opolska
RECENZJA
Pracy doktorskiej mgra inŜ. Rafała Subbotki pt.: „MoŜliwości zwiększenia
efektywności wiercenia głębokich otworów wiertłami monolitycznymi z
węglików spiekanych”.
Promotor pracy: prof. dr hab. inŜ. Aleksander Streubel, emerytowany profesor
Wydziału Mechanicznego PWr
Podstawa opracowania recenzji: zlecenie Dziekana Wydziału Mechanicznego
Politechniki Wrocławskiej nr W10/41d/121/2015 z dnia 17.12.2015 r.
1. Układ i zakres rozprawy, uzasadnienie wyboru tematu
Badanie procesów i operacji obróbkowych jest zawsze podstawowym czynnikiem
rozwoju procesów wytwórczych, ich optymalizacji i doskonalenia jakości wyrobów. Z
tego powodu ośrodki badawcze przemysłowe i akademickie zajmują się obecnie
szeroko rozumianymi badaniami doświadczalnymi i modelowaniem MES procesu
skrawania odniesionymi do róŜnych sposobów skrawania, o duŜej skali
rozpowszechnienia, takich jak toczenie, frezowanie i wiercenie. Proces wiercenia tak
ze strony fizykalnej jak geometrycznej jest bardzo złoŜony, gdyŜ reprezentuje
przypadek skrawania nieswobodnego trójwymiarowego. Według danych CIRP
(International Academy of Production Engineering) udział wiercenia we wszystkich
operacjach skrawania szacowany jest na ok. 33%, a udział czasowy na 25%.
Znaczący udział we wszystkich operacjach wiercenia w przemyśle ma wiercenie
otworów o zwiększonym stosunku długości do średnicy (L/D) i róŜnej dokładności,
które jest tematem recenzowanej rozprawy doktorskiej. Zwykle przyjmuje się, Ŝe
wiercenie otworów o L/D>5 naleŜy do oddzielnej grupy wiercenia głębokich/długich
otworów i wymaga stosowania narzędzi o specjalnej konstrukcji, zdecydowanie
róŜnej od konwencjonalnych wierteł krętych. NaleŜy jednak podkreślić, Ŝe np. według
danych firmy Sandvik Coromant na obrabiarkach CNC moŜna bez problemów wiercić
otwory o długości (5÷8) D za pomocą wierteł monolitycznych z węglików spiekanych
o zwiększonej sztywności, a nawet do 10×D stosując wiertła z wymiennymi
głowiczkami.
Podjęcie się przez autora przeprowadzenia wszechstronnych badań procesu
wiercenia wiertłami monolitycznymi z węglików spiekanych (zwanych potocznie
pełnowęglikowymi) poza wcześniej wspomnianą granicę L/D>5 i wpływu na
dokładność wymiarowo-kształtową i chropowatość wykonywanych otworów, a takŜe
analiz kosztów obróbki, jest w świetle dokonanych analiz i przytoczonych informacji w
pełni uzasadnione. Są one zbieŜne z zauwaŜalną obecnie tendencją stosowania w
przemyśle motoryzacyjnym, lotniczym i narzędziowym frezów, wytaczadeł, wierteł,
1
frezów obwiedniowych monolitycznych z węglików spiekanych (rzadziej z ceramiki
narzędziowej).
W literaturze krajowej obszerną charakterystykę konstrukcji i geometrii wierteł ze
stali szybkotnącej i węglików spiekanych, takŜe do głębokich otworów, podał S.
Kunstetter w monografii „Narzędzia skrawające do metali. Konstrukcja”, WNT, 1973,
a później w „Podstawach konstrukcji narzędzi skrawających”, WNT, 1980. W 2006 r.
ukazała się wartościowa ksiąŜka P. Cichosza pt. „Narzędzia skrawające” podająca
zaktualizowane informacje o konstrukcjach i zastosowaniach róŜnych grup narzędzi
skrawających. Niestety te dwie pierwsze, waŜne pozycje literatury pozostały
niezauwaŜone, co jest dla recenzenta duŜym zaskoczeniem in minus. Referencyjną
pozycją literatury dla autora była monografia profesorska A. Streubla poświęcona
metodom wykonywania długich otworów wydana w 2003 r.
Obecnie moŜna zaobserwować większą liczbę prac badawczych poświęconych
obróbce z duŜą prędkością skrawania (HSM) i ze zwiększoną produktywnością
(HPM). Niestety te ostatnie fakty teŜ nie są dostatecznie zaakcentowane i
przeanalizowane w pracy, gdyŜ autor ogranicza się do oferty firmy Gühring. Z drugiej
strony mogę jednak stwierdzić, Ŝe zastosowane techniki pomiarowe i analizy
wyników badań korespondują z prowadzonymi w świecie badaniami procesu
wiercenia.
W pracy o łącznej objętości 169 stron wydzielono 12 rozdziałów i zamieszczono
wykaz cytowanej literatury w porządku alfabetycznym.
Rozdz. 1 to bardzo krótki i bardzo ogólny wstęp, praktycznie bez odniesień
merytorycznych do tematyki pracy.
W rozdz. 2 pracy autor podaje podstawowe informacje o wiertłach, w tym omawia
odmiany konstrukcyjne wierteł, materiały z których są wykonywane, ich cechy
geometryczne oraz moŜliwe sposoby ich korekcji oraz regeneracji przez ostrzenie.
Podział wierteł podany na rys. 2.1.1 jest dyskusyjny poniewaŜ czytelnik nie ma
pewności, Ŝe zarówno wiertła monolityczne jak i składane mogą być chłodzone
zewnętrznie i wewnętrznie.
W rozdz. 3 autor skupia się na waŜnym dla wiercenia długich otworów chłodzeniu
strefy skrawania i transporcie wiórów przez podawanie odpowiedniego medium
chłodząco-smarującego (zwykle cieczy chłodząco-smarującej-CCS). Omawia róŜne
sposoby podawania CCS i charakteryzuje ich zalety i niedostatki. DuŜo uwagi
poświęca minimalizacji wydatku CCS, zwanej techniką MQL/MQC. Dostrzega tu
takŜe problem wpływu sposobu chłodzenia, rodzaju środka CS i intensywności
chłodzenia na zuŜycie ostrza narzędzia. Przedstawione wykresy (rys. 3.4.1-3.4.5)
dotyczą jednak narzędzi ze stali szybkotnących i nie mają bezpośredniego związku
prowadzonymi badaniami.
Przegląd literaturowy zagadnienia oparto na 77 pozycjach, spośród których
znaczną część stanowią artykuły publikowane w języku niemieckim i polskim w
latach 1971-2010. Brak jest późniejszych publikacji z uwagi na problemy
proceduralne. W wykazie literatury dostrzegłem cztery współautorskie publikacje z
promotorem pracy, w tym dwie w czasopiśmie TiAM [38 i 39], jedną w czasopiśmie
InŜynieria Maszyn [41] i jedną konferencyjną [40] związane ściśle z problematyką
pracy doktorskiej.
Spis literatury zawiera dwie części sporządzone w porządku alfabetycznymdruga od pozycji [66]. Materiał ilustracyjny obejmuje 222 rysunki (w tym tabele
numerowane jako rysunki), z których 119 przedstawia wyniki badań własnych.
Łącznie część literaturową podano na 88 stronach, co stanowi połowę objętości
pracy.
2
Cel i zakres pracy oraz sformułowaną tezę naukową przedstawiono odpowiednio
w rozdz. 5 i 6. Teza pracy jest połączeniem oczekiwań technologicznych i
ekonomicznych w odniesieniu do wiercenia wiertłami lufowymi.
W kolejnym rozdz. 7 omówiono koncepcję badań własnych wiercenia oraz
podano charakterystyki obrabiarek, narzędzi i skrawanych materiałów, cieczy
chłodząco-smarujących oraz przygotowanie i mocowanie próbek. Autor
wyselekcjonował dwa gatunki stali- C45 i 42CrMo4V oraz dwa gatunki Ŝeliwa-szare
GG25 (EN GJL250) i sferoidalne GGG40 (EN GJS400-15) biorąc pod uwagę, jak
najbardziej prawidłowo, ich zastosowanie w przemyśle motoryzacyjnym na elementy
wymagające operacji wiercenia długich otworów.
Wyniki badań własnych autor przestawił i omówił w rozdz. 8, który podzielił
umownie na dwie części. Pierwsza część obejmująca rozdz. 8.1-8.6 zawiera ocenę
jakości dostarczonych przez firmę Gühring narzędzi (pomiar długości krawędzi
skrawających i ścina oraz szerokości łysinek), pomiary sztywności niektórych wierteł,
zasady doboru warunków wiercenia, a następnie pomiary temperatury metodą
termopary obcej i rozkładu temperatury metodą termowizyjną (rozdz. 8.5) oraz siły
osiowej i momentu wiercenia (rozdz. 8.6).
W rozdz. 8.7 przedstawiono obszerne omówienie wyników badań zuŜycia ostrza
na podstawie wyznaczonych krzywych naturalnego zuŜycia uzyskanych dla wierteł
monolitycznych bez i z kanałkami wewnętrznymi do przepływu CCS. Przyjęto za
kryterium zuŜycia wartość wskaźnika zuŜycia powierzchni przyłoŜenia od strony
naroŜa VBC=0,35 mm. Oprócz informacji czysto technologicznych autor dochodzi do
oczywistego wniosku, Ŝe dostarczanie CCS zarówno przez dysze zewnętrzne jak i
przez kanałki wewnętrzne ma wpływ na intensywność zuŜycia ostrza. Nie zajmuje się
jednak wpływem wydatku CCS, czy wymiarami i kształtem kanałków.
W rozdz. 8.8 autor omówił dokładność kształtu (błędy walcowości i okrągłościstoŜkowość, owalność oraz prostoliniowości) uzyskaną za pomocą wierteł krętych i
lufowych, ale tylko dla Ŝeliwa szarego GG25. W rozdz. 8.8.4 zamieszczono
wyrywkowe wyniki pomiarów parametru chropowatości powierzchni Rz odniesionych
tym razem do wierteł ze stali szybkotnącej z chłodzeniem i bez chłodzenia.
Przydatne mogły tu być zapisy profilu powierzchni. Wydaje się błędem pominięcie
profili powierzchni poniewaŜ na ich podstawie moŜna równieŜ ocenić występujące
zakłócenia regularności śladów obróbkowych. Brak jest powiązania chropowatości
powierzchni z dokładnością wymiarową otworów co jest podstawowym wymogiem w
technologii maszyn.
W rozdz.8.9 autor bada moŜliwości zmniejszenia błędów kształtu wykonanych
otworów (nie są to badania jakości jak utrzymuje) przez wykonanie otworu
pilotującego. Sposób przedstawienia wyników badań jest dość chaotyczny, są one
odnoszone do róŜnych narzędzi i róŜnych warunków obróbki (np. róŜnego posuwu),
co utrudnia ich ocenę w sensie metrologicznym i uŜytkowym.
Rozdz. 9 poświęcono kosztom obróbki, takŜe w aspekcie ogólnym kosztom
wytwarzania/produkcji. Oczywiście ma to waŜne znaczenie praktyczne, jeśli
monolityczne wiertła kręte mają stanowić konkurencję dla wierteł lufowych. Podane
zyski w euro i osiągnięta oszczędność czasu odniesione do wykonania 20.000
otworów są wystarczającym dowodem na prawidłowość i celowość
przeprowadzonych badań.
Rozdz. 10 zawiera podsumowanie oraz obszerne wnioski końcowe, które
nawiązują w duŜej części do celu i zakresu pracy oraz zrealizowanych zadań
badawczych. Nie podzielono ich jednak na poznawcze, utylitarne i rozwojowe, jak to
3
zwyczajowo wymagane jest w pracach doktorskich. NaleŜy jednak zastanowić się,
czy sugerowane dalsze badania są konieczne w aspekcie naukowym.
Praca ma wybitnie charakter eksperymentalny i jak podano wcześniej
koncentruje się na zagadnieniach wiercenia długich otworów – do 10D w elementach
z czterech gatunków materiału- dwóch stali i dwóch Ŝeliwa. Swoje badania autor
przeprowadził częściowo w Instytucie Technologii Maszyn i Automatyzacji PWr
wykorzystując dostępne obrabiarki CNC, urządzenia i aparaturę pomiarową, a
przede wszystkim w zakładach i ośrodkach badawczych firmy Gühring.
W podsumowaniu tej części opinii stwierdzam, Ŝe praca obejmuje zagadnienia
mechaniczne, termiczne i tribologiczne
procesu skrawania (siły, moment,
temperaturę skrawania, zuŜycie ostrza), pomiary dokładności wymiarowokształtowej, metrologię powierzchni, planowania doświadczeń, uŜytkowania
skomputeryzowanych systemów pomiarowych oraz akwizycję i statystyczną analizę
wyników pomiarów.
2. Analiza poprawności sformułowania tezy, celu i zakresu pracy
a) Cele pracy zostały przedstawione jasno i we właściwym porządku. Nadrzędny
b)
c)
d)
e)
cel pracy to wykazanie przydatności specjalnych, monolitycznych wierteł
krętych z wewnętrznymi kanałkami doprowadzającymi CCS do wiercenia
otworów o długości do 10×D w stali i Ŝeliwie, jako alternatywę do wierteł
lufowych.
Tezy pracy są zbiorem oczekiwań technologicznych, które autor weryfikuje na
podstawie badań doświadczalnych. W wielu przypadkach są one oczywiste dla
technologów i nie wymagają weryfikacji naukowej.
Zakres pracy jest bardzo rozległy, gdyŜ autor rozszerzył badania na cztery
gatunki materiałów obrabianych, w tym dwa gatunki stali (niestopowej i
stopowej) i dwa gatunki Ŝeliwa (szarego i sferoidalnego) o róŜnej skrawalności.
Na uwagę zasługują równieŜ oryginalne koncepcje układów pomiarowych
(m.in. do badań sztywności dla róŜnych wariantów obciąŜenia), transmisji
sygnałów i ich cyfrowego przetwarzania (szczególnie w analizie termografów).
Analiza literaturowa i wstępne wnioskowanie zostały przeprowadzone
poprawnie. W szczególności wykazano moŜliwość wystąpienia niedokładności
wymiarów i kształtu wierteł pozyskanych z produkcji. Było to podstawą do
przeprowadzenia własnych badań zasadniczych i zgromadzenia pokaźnej
wiedzy o procesie wiercenia długich otworów wiertłami monolitycznymi z
węglików spiekanych.
O wadze problematyki badawczej i konieczności jej rozwijania moŜe świadczyć
fakt znacznych oszczędności czasu obróbki i redukcji poniesionych kosztów w
stosunku do wiercenia lufowego. W przypadku produkcji masowej ma to
decydujące znaczenie w doborze warunków wiercenia i projektowania całego
procesu technologicznego.
3. Uwagi merytoryczne i dyskusyjne
I. Część literaturowa
1. Autor powinien sprecyzować w rozdz. 5 na czym oparł koncepcję zwiększenia
efektywności wiercenia zasygnalizowaną w tytule pracy. W tej strukturze pracy
jest to moŜliwe dopiero po przestudiowaniu całego materiału.
4
2. Podział węglików spiekanych w tabl. 2.2.2 nie jest zgodny z normą PN-ISO
513:1999, ale opiera się wyłącznie na propozycji firmy Gühring. NaleŜy to
uzupełnić w prezentacji pracy.
3. Autor często uŜywa nazwy „wiertło pełnowęglikowe” jako dosłowne
tłumaczenie nazwy angielskiej- solid carbide drill, co kontrastuje z tytułem
pracy. NaleŜy zadbać o konsekwentne stosowanie poprawnej terminologii w
zakresie technologii maszyn.
4. W rozdz. 2.6 zamiennie uŜyto pojęć geometrii i stereometrii ostrza
skrawającego. Co o tym zadecydowało?.
5. Analizę materiału literaturowego i wyników badań utrudnia stosowanie
handlowych nazw powłok nakładanych na wiertła przez firmę Gühring – Fire,
Moly Glide czy Movic. PrzecieŜ bez problemu moŜna podać strukturę powłoki i
oznaczenia poszczególnych warstw.
6. W pracy stosuje się dawno usunięty z literatury termin „opory skrawania”.
Obecnie są to „składowe siły i/lub moment skrawania”. W rozdz.8.6 autor
uporczywie odnosi wyniki pomiarów do oporów skrawania, gdy tymczasem
opisy osi na wykresach dotyczą siły osiowej i momentu skrawania.
II. Część doświadczalna
7. Rozdz. 3.3 i 3.4 dotyczą minimalizacji wydatku CCS (a nie minimalizacji
chłodzenia jako niefortunnego skrótu myślowego) i nie ma potrzeby ich
rozdzielania.
8. Równanie Taylora (3.1) podane na str. 48 jest niezgodne z zapisem normy
PN-ISO 3685.
9. W jaki sposób autor dokonywał porównania efektywności stosowania wierteł
monolitycznych ze stali szybkotnącej i węglików spiekanych oraz z węglików
bez i z naniesioną powłoką, np. TiAlN? Czy brał pod uwagę odpowiednie
wskaźniki skrawalności.
10. Na str. 92 wytrzymałość doraźna na rozciąganie powinna być wyraŜona w
MPa.
11. Jaki wskaźnik zuŜycia stosowano dla wierteł typu RT100T poniewaŜ podano
tylko część oznaczenia VB bez podania symbolu strefy pomiaru (wcześniej
VBC) .
12. W jaki sposób dokonywano selekcji obrabianych materiałów. Czy oceniano ich
jakość podobnie jak uŜytych narzędzi?
13. W rozdz. 9.1 pozostawiono oryginalne zapisy wyników testów kosztów w
języku angielskim (np. rys. 9.1.1 i 9.1.3, 9.2.1 i 9.2.3, 9.3.1 i 9.3.3, 9.4.1 i
9.4.3). NaleŜało jednak wprowadzić, chociaŜby do niektórych terminów, np.
break-even, odpowiedniki w języku polskim.
14. W wielu przypadkach nie podano rozrzutów wyników badań. Nie moŜna takiej
sytuacji zaakceptować dla zmiennych o charakterze losowym, np. wartości
parametru chropowatości powierzchni Rz w rozdz. 8.8.4 i błędów kształtu w
rozdz. 8.9.
15. Pewnym niedostatkiem przeprowadzonych analiz jest brak określenia
udziałów składowych wpływów na wysokość chropowatości powierzchni dla
róŜnych materiałów obrabianych i warunków obróbki. Występują wyraźne
róŜnice w wartościach parametru Rz dla stali i Ŝeliwa (rys. 8.8.4.6 i 8.8.4.7),
wpływu chłodzenia, gdy tylko stosuje się wiertło o większej średnicy (rys.
8.8.4.1 i 8.8.4.2). Jak w takich przypadkach wykorzystać wcześniejsze
5
badania procesu skrawania (siły, moment, temperaturę, tworzenie i łamanie
wióra, chłodzenie)?
16. Autor przesadził stosując wieloczłonową numerację rysunków (patrz uwaga #
15) dostosowaną do numeracji podrozdziałów. Zwykle ogranicza się ją do
numeracji pełnych rozdziałów.
17. Recenzent sugeruje, aby podczas obrony pracy autor wyraźnie sprecyzował
swój oryginalny udział w testowaniu lub modyfikacji konstrukcji monolitycznych
wierteł z węglików spiekanych.
4. Poziom edytorski rozprawy
Wszystkie usterki redakcyjne, stylistyczne i interpunkcyjne zaznaczyłem w
tekście. Naniosłem je odręcznie w przesłanej mi kopii pracy, którą zwróciłem
autorowi z zaleceniem korekty w przyszłych opracowaniach. NaleŜy zdecydowanie
zadbać o konsekwentne stosowanie poprawnej terminologii z zakresu technologii
maszyn.
Spośród opracowań problemowych, rozdz. 8.5 poświęcony pomiarom
temperatury metodą termopary obcej i kamerą termowizyjną jest najlepiej
opracowany pod względem programu badań, a przede wszystkim trafności
obserwacji zjawisk fizycznych i ich interpretacji. Wyniki tego opracowania mogą mieć
duŜą wartość praktyczną dla przyszłych układów monitorowania procesu wiercenia.
5. Osiągnięcia naukowe i badawcze pracy
W świetle analizy wyników badań i przedstawionych wniosków moŜna tu wymienić:
- wyznaczenie
wpływu warunków wiercenia
na zmiany obciąŜenia
mechanicznego, wartości i rozkładu temperatury, tworzenia wióra i zuŜycia ostrza
oraz błędy kształtu i chropowatość powierzchni w wierceniu otworów o długości
do 10×D.
- szersze wyjaśnienie problematyki wpływu konstrukcji wierteł na dokładność
wymiarowo-kształtową i chropowatość powierzchni dla róŜnych warunków
skrawania oraz sposobów chłodzenia. Autor zwraca uwagę na dbałości o
wiarygodność i dokładność wyników badań.
- opracowanie sposobu pomiaru sztywności wierteł dla róŜnych schematów
obciąŜenia opartych na doświadczeniach z przemysłu motoryzacyjnego, m.in.
obróbki korbowodów i wałów korbowych.
- waŜnym osiągnięciem jest rozpoznawanie charakterystycznych stref zuŜycia w
kontakcie krawędzi skrawającej z obrabianym materiałem. Na uwagę zasługuje
teŜ sposób przygotowania odpowiedniej próbki i jej mocowania oraz wyjątkowa
dbałość o dokładność i powtarzalność prób.
- opanowanie technik eksperymentalnych, w tym pomiarów dokładnych i bardzo
małych wymiarów, chropowatości powierzchni oraz cyfrowego przetwarzania
obrazów, a takŜe akwizycji, przetwarzania i analizy zarejestrowanych sygnałów
pomiarowych.
- wykorzystanie nowoczesnych przyrządów do pomiarów niedokładności
wykonania narzędzia.
- nabyte umiejętności w zestawieniu i wzorcowaniu torów pomiarowych sił,
momentu i temperatury narzędzia.
- istotnym osiągnięciem w pracy jest analiza kosztów z uwzględnieniem wielu
czynników zmiennych o charakterze technologicznym i logistycznym.
6
6. Końcowa ocena pracy i dopuszczenie do obrony
Na podstawie analizy treści rozprawy, poruszonych problemów badawczych i
naukowych, a takŜe zastosowanych metod ich rozwiązania i uzyskanych wyników
stwierdzam, Ŝe ogólna ocena pracy jest pozytywna.
Na takie stanowisko składają się następujące fakty:
1. Opiniowana rozprawa dotyczy waŜnych i aktualnych problemów technologii
maszyn, głównie wiercenia długich otworów w zautomatyzowanej produkcji.
2. Zadania badawcze i końcowe analizy zostały przeprowadzone poprawnie pod
względem metodologicznym.
3. Realizacja rozległych badań doświadczalnych i analiz świadczy o dobrym
przygotowaniu inŜynierskim i naukowym autora.
4. Praca wnosi nowe i wartościowe informacje nt. warunków wiercenia narzędziami
monolitycznymi z wewnętrznymi kanałkami do transportu CCS na centrach
obróbkowych CNC z uwzględnieniem stabilności procesu.
5. Uzyskane rezultaty mogą być wykorzystane w projektowaniu procesów
technologicznych obróbki części wymagających operacji głębokiego wiercenia.
Autor rozprawy wykazał się w trakcie jej realizacji:
1) Przygotowaniem do samodzielnego przeprowadzenia badań doświadczalnych w
aspekcie materiałowym, technologicznym i uŜytkowym, w tym pomiarów narzędzi
i badania procesu skrawania.
2) Umiejętnością formułowania problemów badawczych, doboru właściwej metodyki
badań i umiejętnością poprawnego wnioskowania,
3) Bogatą wiedzą w zakresie teorii skrawania, narzędzi skrawających do metali,
procesów technologicznych obróbki i kalkulacji kosztów.
4) Umiejętnością programowania i realizacji eksperymentu oraz statystycznego
opracowania wyników badań,
5) Umiejętnością korzystania z literatury technicznej i naukowej.
Na podstawie powyŜszych uzasadnień wyraŜam opinię, Ŝe rozprawa doktorska pt.:
„MoŜliwości zwiększenia efektywności wiercenia głębokich otworów wiertłami
monolitycznymi z węglików spiekanych”, której autorem jest mgr inŜ. Rafał
Subbotko, spełnia ustawowe wymagania stawiane pracom doktorskim (Ustawa o
stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki z
dnia 14 marca 2003 r., Dz. U. Nr 65, Art. 13.1 z dnia 16.04.2003 r.) i wnoszę o jej
dopuszczenie do publicznej obrony.
7