wersja pdf - Gimnazjum nr 6

Nr 12/13, wrzesień – październik, 2007 r.
Po wakacyjnej przerwie gazetka szkolna powraca! Nowi uczniowie, nowa redakcja, nowe
nazwy rubryk, które tak dobrze znacie i nowy tytuł szkolnego czasopisma. Nie zabraknie
niczego. Poczynając od Waszej twórczości, kończąc na poradach kulinarnych. Z pewnością
znajdziecie tu coś dla siebie. Życzymy miłego czytania.
Redakcja.
Uwaga! Uwaga! Uwaga!
Redakcja gazetki ogłasza konkurs na nową nazwę czasopisma. Propozycje można
składać w bibliotece lub przesyłać e-maile na adres [email protected]. Termin przyjmowania
zgłoszeń upływa 31 października.
W numerze:
Stałe tematy:
⇒ Aktualki s.2
⇒ Nasze talenty s.3
⇒ Zwierzyniec s.4
⇒ Po sportowemu s.7
⇒ Gotuj z nami s.8
⇒ Skrzyp regałów s.9
⇒ Podróże z Agniechą s.11
⇒ Łamiłepek s.13
Na topie:
⇒ 25 września klasy pierwsze były na
wycieczce integracyjnej w Sobótce
więcej s.3
⇒ Casting s. 2
⇒ Jak powiedzieć rodzicom o złych
ocenach? Czytaj na s. 12
To warto wiedzieć:
⇒ 15. października apel z okazji Dnia Edukacji Narodowej
⇒ 17. października zebrania dla rodziców
⇒ 27. października odrabiamy 2 listopada
⇒ ruszyła akcja Góra Grosza więcej s. 2
Nasza redakcja: Po sportowemu - Adrian Błaszczak (1a), Adrian Czaja (1a) Tańce - Marta
Brychacek (1c) Gotuj z nami, Zwierzyniec - Joanna Konstanciuk (1c), Marta Brychacek
(1c), Edyta Eljaszewicz (1c) Nasze talenty - Magda Dawidiuk (3c), Karolina Tomczyszyn
(3c) Aktualki- Kamila Smółkowska (3c), Karolina Draczyńska (3c), Nina Dębska (3c)
Skrzyp regałów - Magda Dawidiuk (3c), Kamila Smółkowska (3c) Łamiłepek - Magda
Pakiet (1c) Kinga Fedeczko (1c) Podróże z Agniechą - Agnieszka Bogucka (1c) Grafika Karolina Tomczyszyn (3c), Nina Dębska (3c)
Aktualki
Zapominalskim przypominamy:
I kalendarz roku szkolnego 2007/2008
1. Zakończenie roku szkolnego: 20.06.2008
2. I półrocze – 3.09.2007 – 20.01.2008
II półrocze – 21.01.2008 – 20.06.2008
3. Świąteczna przerwa bożonarodzeniowa –
24.12 – 31.12.2007
4. Ferie zimowe – 11.02 – 23.02 2008
5. Świąteczna przerwa wielkanocna - 2025.03.2008
6. Egzamin gimnazjalny – 22 i 23.04.2008
7. Dni wolne od nauki dla klas 1 i 2 – dni
egzaminu gimnazjalnego
Dni wolne od nauki dla klas 1 - 3 - 2.05 i
23.05.2008
8. Dni wolne po odpracowaniu 2.11.2007 –
9. Ferie letnie – 21.06-31.08.2008
II Diagnozy wewnętrzne:
1. II połowa stycznia 2008 – diagnozy dla
klas 1 i 2
2. Styczeń 2008 – próbny egzamin
gimnazjalny dla klas 3
III Godziny pracy:
1.: Pedagodzy: od poniedziałku do piątku:
http://platynews.deviantart.com/
8.00 – 14.30
2.: Pielęgniarka: poniedziałek i czwartek od 8.00 – 15.00
3. Biblioteka: od poniedziałku do piątku: 8.00 – 14.00
IV Inne ważne informacje:
1. Mamy obowiązek noszenia jednolitego stroju, który stanowią: niebieska bluza dżinsowa,
biała bluzka/koszulka oraz tarcza. Konsekwencją nie noszenia będzie obniżona ocena
z zachowania.
2. Mamy obowiązek noszenia stroju galowego podczas uroczystości szkolnych oraz
w przypadkach wskazanych przez wychowawcę.
Dnia 1 października odbył się nabór do „Szkolnej Grupy Tanecznej”. Zgłosiło się siedem osób,
zakwalifikowały się…. Wszystkie! ☺
Obecnie grupa liczy 12 osób, są to: Agata Piątkowska (kl. 3d), Ewelina Piętak (kl. 3d), Monika
Jankowska (kl. 3a), Mariusz Elbert (kl. 3a), Aleksander Dziedzic (kl. 3a), Sandra Cudek (kl.
2d), Karolina Różyczka (kl. 2c), Radosław Antczak (kl. 2c), Karolina Fabisiak
(kl. 1d), Paulina Olejnik (kl. 1c), Magdalena Pakiet (kl. 1c) i Kinga Fedeczko
(kl. 1c).
Od 15 do 26 października zbieramy pieniądze w ramach akcji Góra Grosza.
Zbieramy nominały od 1 gr aż do 5 zł. W każdej klasie wybrana jest osoba,
która odpowiada za zbieranie pieniędzy. Pieniądze uzbierane w pokaźną „górę
grosza” mogą przyczynić się do poprawy losu dzieci, które nie z własnych przyczyn zostały
odseparowane od domu rodzinnego, od najbliższych.
2
Wycieczka do Sobótki
Wycieczka klas 1 do Sobótki odbyła się
dnia 25.09. Na miejsce dojechaliśmy
autokarem, który odjechał z pod szkoły o
godzinie 9.00. Po krótkiej przyjemniej
drodze dotarliśmy na miejsce rozdzielono
nas na poszczególne klasy, ponieważ
wycieczka ta miała na celu zintegrowania
nas. Panie pedagog przygotowały różne
zadania, które później w trakcie marszu
mieliśmy odszukiwać za pomocą strzałek i
rozwiązywać. Drużyna, która zdobyła
najwięcej punktów zwyciężyła. Nagrodą
miał być jeden dzień z odpowiedzi ustnej.
Droga
była
bardzo
ciężka,
choć
uprzyjemniona
przez
możliwość
podziwiania piękna przyrody.
Najtrudniejszy był ostatni etap
podróży, w którym to wspinaliśmy się po
dużych, niewygodnie rozmieszczonych
kamieniach. Zwyciężyła najlepiej zgrana i
zdyscyplinowana grupa z klasy 1”D”.
Nasze talenty
„Mur” – ***
Myślałam.
Choć mylnie.
Już prawie
skończyłam.
Ten wielki mur.
Który tak długo
budowałam.
Tak długo i
dokładnie.
Przymykam oko.
Wybaczam.
Przecież ideały są
nudne.
Została mi jedna cegła.
Rozpadła się.
Na moich oczach.
W moich dłoniach.
Został pył.
Nie zdążyłam zamknąć dłoni.
Pomyśleć.
Wiatr pozbawił mnie…
Wspomnień po ostatniej cegle.
A mur.
Tak się starałam.
Przepadł.
„Piękno wiary” – Puma
Coś pięknego
i małego
w moim sercu siedzi.
Czy to miłość?
Czy też radość?
Nie. To tylko wiary cząstka.
Lecz kiedyś z tego
ziarenka piasku,
w mym serduszku małym,
stworzę świat.
Co piękno w sobie
będzie miał i miłość.
Zbuduje go na łożach
dziecięcej wiary,
która wciąż we mnie
niczym kwiat rośnie.
Aż stanie się czymś pięknym
i wielkim.
I nastanie boski czas.
"Zmarłam niedawno" – Sunako
Zmarłam
niedawno...
nie czuję już
nic
Zmarłam
niedawno...
jeszcze po
mnie płaczą
Zmarłam
niedawno...
ma dusza
wciąż błądzi
Zmarłam
niedawno...
z miłości do
Corgea
niego
Zmarłam niedawno...
za bardzo tęskniłam
Zmarłam niedawno...
bo chciałam być z nim
Zmarłam niedawno...
jesteśmy teraz razem
Zmarłam niedawno...
... więc jak ja to piszę?
3
Zwierzyniec
LIS
Gatunek: Lis-vulpes vulpes
Rodzina:Psowate
Rząd:Drapieżne
Gromada:Ssaki
Podtyp:Kręgowce
Lis należy do zwierząt o bardzo dużych
zdolnościach
adaptacyjnych.
Szybko
przystosowuje się do zmian w środowisku.
Niektóre grupy tych zwierząt nauczyły się
żyć w wielkich miastach.
ŚRODOWISKO
Lis
zamieszkuje
większość
obszarów
półkuli północnej. W XIX
w. Został sprowadzony
do Australii gdzie szybko
się
zaaklimatyzował.
Zwierzę to doskonale
radzi
sobie
w
różnorodnych
typach
środowisk. Zamieszkuje
góry, lasy wybrzeża, łąki, pola uprawne,
oraz
kamieniste
pustynie.
tundrę
Najchętniej osiedla się na skrajach lasów i
w zagajnikach. Często obszar jego
występowania pokrywa się z siedliskami
innych gatunków lisów. Na ogół lis ze
względu na duże zdolności adaptacyjne nie
stanowi
konkurencji
dla
gatunków
najbardziej
pokrewnych,
które
są
wyspecjalizowane w zdobywaniu pokarmu.
ZACHOWANIE
Zazwyczaj lisy żyją w stałych parach wraz
z młodymi. Zdarzają się także osobniki
żyjące samotnie. Czasami spotykane są
grupy liczące 4-6 dorosłych zwierząt. Są to
pary z przygarniętymi obcymi samicami.
Jednak w okresie rui samiec kopuluje
jedynie z dominującą samicą. Każda grupa
ma własne terytorium. Znakowanie jego
granic należy głównie do samca, który
używa w tym celu wydzieliny z gruczołów
okołoodbytowych, nadogonowego oraz
znajdujących się miedzy palcami przednich
łap, a także moczu i kału. W czasie
odchowu młodych także samica znaczy
rewir, aby lepiej chronić potomstwo. Kiedy
spotykają się 2 obce lisy, krążą wokół
siebie lub wspinają się na tylne łapy
i otwierają pysk, ustalając w ten sposób swą
pozycję. Lis jest bardzo sprawnym
myśliwym. Poluje przede wszystkim
o świcie lub po zmierzchu. Bardzo chętnie
chwyta ptaki, takie jak drobno wróblowate
czy gniazdujące na ziemi kaczki. Często
plądruje ptasie gniazda, zjadając jaja
i pisklęta. W lecie odżywia się także
chrząszczami, szarańczakami, motylami,
larwami owadów i konikami polnymi.
Bardzo lubi dżdżownice. Zjada
także padlinę, potrafi chwytać
niewielkie ryby. Dietę uzupełnia
owocami jak porzeczki, winogrona,
jabłka, czarne jagody, borówki,
jeżyny czy owoce dzikiej róży. Lis
chwyta swej ofiary na różne
sposoby. Polując na gryzonie,
zbliża się do ofiary drobnymi,
sprężystymi krokami i wykonuje
precyzyjny skok. Czasami zwierzęciu udaje
się umknąć przed atakiem lisa i zakopać
w norze. Drapieżnik potrafi jednak
rozkopać podziemne schronienie i schwytać
gryzonia. Drugim sposobem łowów jest
polowanie z zasadzki. Najczęściej lis
czatuje w pobliżu nor. Chwyta króliki, gdy
wychodzą z kryjówek. Niekiedy lis zakrada
się do kurników. Zwierzęta żyjące
w mieście żywią się przede wszystkim
odpadkami przez ludzi.
SZCZEGÓLNE CECHY BUDOWY
Oczy: Brązowe, płowe lub żółte oczy są
osadzone dość blisko siebie.
Uszy: Trójkątne, szpiczaste uszy są bardzo
ruchliwe.
Głowa: Lis ma niewielką, lekko
spłaszczoną głowę.
4
Nos: Czarny nos jest bardzo czułym
narządem węchu.
Pysk: spód wydłużonego pyska jest
przeważnie biały.
Ciało: Smukłe ciało pokrywa gęsta sierść.
Kończyny: Kończyny przednie maja 5
palców, a tylne 4. Palce są zakończone
pazurami.
Ubarwienie: Barwa futra zmienia się od
żółtej do brązowej. Gardło, spodnia część
tułowia i koniec ogona są białe. Końce uszu
i łap są ciemno-brązowe.
Ogon: Długi ogon pomaga zwierzęciu
utrzymać równowagę.
Lis-Vulpes vulpes
długość ciała: 80 cm
długość ogona : 45 cm
wysokość w kłębie: 35-40 cm
waga: 6-7 kg
ciąża: 51-53 dni
liczba młodych: 3-12, średnio 5
dojrzałość płciowa: 10 miesięcy
pożywienie: myszy, króliki, zające, ptaki,
owady, owoce leśne i padlina
długość życia do 12 lat średnio 3-4 lata
CIEKAWOSTKI
- Lisy porozumiewają się za pomocą
dźwięków oraz postawy ciała. Potrafią
szczekać, wyć, warczeć, mruczeć, piszczeć
i prychać. Postawą ciała wyrażają groźbę,
akceptacje lub poddanie.
- Dorosły lis zjada dziennie 300-600 g
pokarmu. Samica karmiąca młode musi
zjadać, co najmniej 700 g pokarmu
dziennie. Jeśli w okolicy występuje obfitość
pożywienia, jego nadmiar lis magazynuje.
Puma
Gatunek: Puma- Felis concolor
Rodzina: Kotowate
Rząd: Mięsożerne
Gromada: Ssaki
Podtyp: Kręgowce
Puma jest drapieżnikiem obdarzonym dużą
siłą i niezwykłą elegancją. Kot ten budził
zawsze obawę człowieka i stał się
bohaterem wielu legend.
ŚRODOWISKO
Pumy przystosowały się do życia w bardzo
różnorodnych typach środowiska. Na
terenach Kanady i Stanów Zjednoczonych
koty te występują przede wszystkim
w Górach Skalistych, gdzie panuje ostry,
kontynentalny klimat. Natomiast na
Florydzie żyją w wilgotnym i morskim
klimacie. W Ameryce Południowej dzielą
one często swe terytorium z jaguarami.
Zamieszkują także pustynne tereny.
Drapieżniki te mają niewielkie wymagania
środowiskowe. Na zajmowanym terytorium
muszą występować zapewniające im osłonę
rośliny oraz woda.
ZACHOWANIE
Puma jest samotnikiem. Terytorium
zajmowane przez samicę jest mniejsze od
rewiru samca. Rewiry samców mogą
jedynie graniczyć ze sobą, a terytoria samic
często na siebie zachodzą. Zimą drapieżnik
schodzi w doliny, latem powraca w wyższe
partie gór. Puma w ciągu jednego dnia
pokonuje duże odległości. Poluje na 10
różnych gatunków zwierząt jeleniowatych,
które są jej ulubionym pożywieniem.
Potrafi zabić dużego kanadyjskiego łosia,
chwyta również maleńkie pudu żyjące
w Andach. Ponadto jej ofiarami padają
wapiti, jelenie wirgińskie, mulaki, jelenie
pampasowe i taruki. Sporadycznie puma
poluje na bydło domowe. Chętnie zjada też
jeżozwierze, mimo że ich kolce nieraz
wbijają się w jej pysk. Puma w czasie
swych wędrówek wypatruje zdobyczy.
Porusza się cicho, czujna na każdy szmer.
Gdy dostrzeże ofiarę, ocenia odległość
i szanse powodzenia ataku. Podkrada się
blisko i atakuje. Przez kilka sekund może
5
poruszać się z prędkością 80 km/h.
Chwytając zwierzę, stara się dosięgnąć jego
tętnicy szyjnej lub złamać mu kręgi szyjne.
Kiedy kot zaspokoi głód, przykrywa
zdobycz gałęziami i liśćmi, by powrócić do
upolowanej zwierzyny na następny posiłek.
SZCZEGÓLNE CECHY BUDOWY
Ogon: Długi ogon pomaga utrzymać
równowagę w czasie skoku
Kończyny
Tylne:
Dzięki
mocno
umięśnionymi kończynom tylnym puma
doskonale biega i świetnie skacze.
Pazury: kończyny przednie mają 5, a tylne
4
pazury
całkowicie
wciągane
w
pochewki
skórne.
Kończyny
Przednie:
Kończyny
przednie
są
krótsze
od
tylnych.
Wibrysy: Długie wąsy czuciowe tzw.
wibrysy, są czułym narządem dotyku.
Głowa: Mała głowa przypomina głowę
kota domowego.
Umaszczenie: Okrywa włosowa ma
jednolicie płową barwę. Spód ciała
i okolice nosa są białe
Puma felis concolor
Długość ciała: samiec 1,05-1,95m
Samica 0,95-1,50
Długość ogona: 55-80 cm
Wysokość: 60-70 cm
Waga: samiec 65-60 kg
Samica 35-60 kr
Ciąża: 3 miesiące
Liczba młodych:3-4
Dojrzałość płciowa: 2,5-3 lata
Pożywienie: drapieżnik
Długość życia: 10-12 lat
MUSTANG
Rodzina: Koniowate
Gatunek: Equus caballus
Mustangi pochodzą od koni sprowadzonych
przez Hiszpanów w XVI w. Część z nich
uciekła na wolność i zdziczała na
rozległych preriach.
ZWYCZAJE
Mustangi
tworzą
niewielkie
stada
składające się z ogiera i jego haremu
liczącego od 2 do 18 klaczy, źrebiąt i różnej
liczby młodych koni. Stada – tabuny –
zapewniają
lepszą
ochronę
przed
drapieżnikami. Samotny mustang nie byłby
w stanie jej sobie zapewnić. Miało to
szczególnie duże znaczenie wcześniej,
kiedy istniało większe zagrożenie ze strony
wilków, kojotów i pum, które żyły na tych
samych obszarach. Stado zajmuje teren,
którego broni i na którym poszukuje
pożywienia. Toleruje ono inne stada na
skraju własnego obszaru i łączy się czasami
z nimi w obronie przed drapieżnikami.
POŻYWIENIE
Podobnie jak inne koniowate, mustang
żywi się jedynie roślinami. Ponieważ
jednak brakuje pożywienia, a wartość
pokarmowa w dostępnych w otoczeniu
gatunkach traw i krzewów jest niska,
mustang przystosował się do odmiennej
diety, której nie przeżyłyby inne koniowate.
WYSTĘPOWANIE
W niewielkiej liczbie występuje w
dziewięciu zachodnich stanach USA.
OCHRONA
Mustangi były na skraju wymarcia, kiedy to
w roku 1971 prawnie zabroniono ich
ścigania i zabijania. Pomimo to nadal
padają one ofiarą farmerów i hodowców
bydła.
Rząd: Nieparzystokopytne
6
Po sportowemu:
Alonso pogodził się z porażką:
do zakończenia obecnego sezonu F1
pozostały jeszcze dwa wyścigi, ale broniący
mistrzostwa Fernando Alonso już wie, kto
zdobędzie tytuł! Mówi: "Jestem realistą. nie
liczę na cud. Sprawa mistrzowskiego tytułu
jest
już
rozstrzygnięta
na
korzyść
Hamiltona. Nie
oznacza
to
jednak, że nie
będę walczył
o zwycięstwo
w
Chinach
i Brazylii - twierdzi Hiszpan.
Wzięte z gazety "Życie Warszawy".
• Maciek Karnaś,
• Radek Antczak,
• Bartek Piętak.
Po morderczej walce nasza szkoła zajęła
5, na 10 możliwych, miejsce. Wygrało gim.
nr 20 (sportowe). Natomiast reprezentacja
damska nie wzięła udziału z powodu braku
składu.
Gratulujemy chłopakom zajęcia 5
miejsca.
Karolina Draczyńska i Kamila Smółkowska
Taniec Towarzyski
Jest to uprawiana od początku XX wieku
forma rozrywki, wywodząca się z tańców
salonowych (tańce dworskie i ludowe) i
zabaw ludowych. Poszczególne tańce
różnią się pochodzeniem, charakterem,
schematem ruchów i muzyką.
W ostatnim wyścigu Robert Kubica
prowadził przez kilka okrążeń. Niestety
z powodu problemów ze skrzynią biegów,
musiał zjechać z toru. Stracił swoje
najlepsze miejsce.
To także dyscyplina zajmująca się tańcami
wykonywanymi kiedyś na salach balowych,
a obecnie na zawodach organizowanych
przez Międzynarodowy Związek Tańców
Towarzyskich.
Polskie siatkarki przegrały mecz z
Rosjankami. Polacy są wstrząśnięci! Serbia
Mistrzem Świata!
Historia tańca
Z życia szkoły:
Dnia 02.10.2007 r. o godzinie 11.00, nasi
wspaniali chłopcy wystartowali w
mistrzostwach dzielnicy, sztafetowych
biegach przełajowych.
Skład drużyny był
następujący:
• Hubert Sudół,
• Tomek Streich,
• Mateusz
Orzechowski,
• Konrad Kafar,
• Bartek Kafar,
• Bartek Tarnowski,
• Łukasz Józefiak,
• Dawid Konopka,
Historia tańca jest tak samo długa jak
historia ludzkości. Taniec był obecnie we
wszystkich epokach i kulturach. Możemy
się tylko domyślać, jak wyglądały
najstarsze tańce. Taniec nie pozostawia nie
namacalnych
śladów.
W
kulturze
europejskiej najwcześniejsze wiadomości
na ten temat pochodzą od Homera, który
w Iliadzie opisuje grecką choreę.
Starszy jeszcze opis tańca, jaki
dotrwał do naszych czasów
pochodzi ze Starego Testamentu i
odnosi się on do króla Dawida
tańczącego
przed
Arką
Przymierza.
Taniec, który jest najstarszym
,,popędem
duchowym”
człowieka, zawsze wyrażał jego wzruszenia
i emocje.Człowiek prymitywny klaskał w
dłonie, tupał nogami, poruszał ciałem w
7
określony takt. Dzisiejsze dyskotekowe
tańce niewiele odbiegają od tego modelu,
lecz choć brak im finezji skomplikowanych
figur menueta, spełniają pożyteczną rolę,
lekarze zalecają bowiem taniec jako
skuteczną terapię w wypadku wielu
psychosomatycznych schorzeń.
Pod koniec XVIII wieku pojawił się taniec,
który stać się miał szlagierem Europy na
blisko wiek. Był to oczywiście walc. Jego
tempo było wolne, wirowano niemal w
miejscu i to właśnie uchodziło za dowód
kunsztu tanecznego. Początkowo nic nie
zapowiadało oszałamiającej kariery, walc
był podmiejskim kopciuszkiem tańczonym
tylko w podrzędnych lokalach. Z salonów
mieszczaństwa, a nawet arystokracji,
zaczęto spoglądać na niego łaskawszym
okiem od 1786 r., kiedy to na scenie Teatru
Wiedeńskiego odtańczono po raz pierwszy
walca w operze ,,La cosa rara”.
Walc Wiedeński
Takt: ¾
Tempo: 60 taktów na minutę
Zarys historii
Walc wywodzi się z tańców ludowych
południowych Niemiec, początków należy
dopatrywać się już w XIV wieku.
W początkowym okresie walc miał większe
możliwości rozwoju w Austrii niż
w Niemczech, za sprawą dworu cesarskiego
Austrii, gdzie pieśni i tańce ludowe cieszyły
się zawsze nie zmierną popularnością. Do
muzyki operowej walc wkroczył po raz
pierwszy w 1786 roku za sprawą finału
opery ,,Una cosa rara”. Zanim jednak walc
zaczął panować na parkietach
dworskich pojawiały się liczne
protesty i sprzeciwy, ostrzegano
np.
Przed
zgubnymi
konsekwencjami
wirowania
mogącymi prowadzić nawet do
śmierci. Na początku XIX wieku
ukształtowały się w Europie dwa
typy
walca:
niemiecki
i
francuski. Kolejnym był walc
wiedeński z charakterystycznym
rotacyjnym ruchem obrotowym.
Styl i charakter tańca
Walc wiedeński jest tańcem wirowym,
wymagającym dużej przestrzeni. Może byc
tańczony w wersji uproszczonej na (walc
dwukrokowy)
lub
na
trzy
(walc
wirować
trzykrokowy)
pozwalający
w obrotach w prawo dookoła sali. Walc
wiedeński
ma
charakter
liryczny,
romantyczny.
Postawa taneczna
Partner ze swoja partnerką ustawiają się na
przeciwko siebie w postawie naturalnie
wyprostowanej, biodra blisko siebie, twarze
zwrócone lekko w lewo,
głowy uniesione. Prawa
dłoń tancerza znajduje się
w okolicach lewej łopatki
tancerki,
pozostałe,
połączone ręce unoszą na
wysokość głowy tancerki.
Rytm
Każdy
krok
walca
wiedeńskiego ma taką samą
wartość rytmiczną. W ciągu
jednego taktu wykonujemy
trzy kroki, ostatni łączy obie stopy razem.
Technika
Walca wiedeńskiego tańczymy wirując
dookoła sali w prawo i lewo. Kroki w przód
stawiamy od pięty, kroki boczne na
podeszwie.
Po
wykonaniu
kroku
przenosimy ciężar ciała na ostatnio
postawioną nogę.
Gotuj z nami
Ciasto Japońskie
Roztopioną i ostudzoną
kostkę margaryny ucieramy
z 1 szkl. cukru dodając 8
żółtek.
30 dag maku sparzyć
zemleć w maszynce
60 dag jabłek obrać i
zetrzeć na tarce z grubymi
oczkami.
Do utartej masy dodajemy
po łyżce maku, potem
dodajemy utarte jabłka.
8
Ubijamy pianę z jabłek, dodajemy do masy
na koniec dodać 9 czubatych łyżek grysiku
i 1,5 łyżeczek proszku do pieczenia,
wymieszać i piec ok. 1 godz. w 180o.
zrobić polewę czekoladową i udekorować
połówkami orzechów
Polewa
3 łyżki margaryny
3 łyżki kakao
3 łyżki cukru
2 łyżki wody
Skrzyp regałów
Scena z kieliszkami wódki z filmu
"Katyń" nie zapisze się w annałach
światowej kinematografii. Zabrakło w niej
ognia. Mimo to swoim najnowszym
dziełem Andrzej Wajda nie zawodzi widza
oczekującego pomnikowego dramatu.
Najważniejsze fakty dotyczące zbrodni
katyńskiej zostały przedstawione w filmie z
punktu widzenia Andrzeja, rotmistrza 8-go
Pułku Ułanów w Krakowie i jego żony
Anny. To oni stanowią oś, wokół
której
krążą
pozostali
bohaterowie "Katynia": koledzy,
współtowarzysze
niedoli
Andrzeja oraz kobiety czekające
w Krakowie na powrót swoich
synów, mężów, braci. I nie
o finał
owego
oczekiwania,
znany przecież z historii, chodzi,
a raczej o postawę bohaterów
wobec tragedii.
Z tego właśnie względu obraz
został skonstruowany w dość
interesujący
sposób.
Wajda
przeciwstawił
los
czterech
oficerów kolejom życia związanych z nimi
kobiet. Po niekorzystnym początku - źle
zagrana i ogólnie niewiarygodna scena
spotkania Anny (Maja Ostaszewska) z
wziętym już do niewoli Andrzejem (Artur
Żmijewski) - w filmie następuje seria
wyważonych scen-etiud, które pozwalają na
bliższe przyjrzenie się bohaterom. Zbolałe
twarze osamotnionych kobiet i sylwetki
mężczyzn okutanych w żołnierskie
płaszcze, skupionych na niewielkiej
przestrzeni obozowych baraków pozostają
w
pamięci.
Jednak
w niektórych
momentach napięcie opada; dobrym
przykładem jest wątek Magdy (Magdalena
Cielecka),
który
wyraźnie
odbiega
atmosferą od całości.
Reżyser podszedł do tematu z wielka
uwagą i czcią. Złożył godny, lecz
pozbawiony napuszonego patosu hołd
pomordowanym i ich rodzinom. Przy okazji
przypomniał jak łatwo, bo przy pomocy
zwykłego komentarza, można manipulować
dowodami filmowymi.
"Katyń" Andrzeja Wajdy jest filmem, o
którym było głośno, już przed wejściem na
ekrany. Tematyka ta jest drażliwym
tematem do dnia dzisiejszego, ponieważ
śledztwo toczyło się aż do aktualnych
czasów, wiele lat przemilczano prawdę,
a stosunki
polsko-rosyjskie
wciąż
pozostawiają
wiele
do
życzenia.
Jest to film, w którym bardziej aniżeli na
historii, polityce, skupiono się na relacjach
międzyludzkich, osobistych uczuciach.
Historia bowiem przedstawiona jest przede
wszystkim
z
punktu
widzenia
żon
uwięzionych oficerów, ich
bliskich. Anna (Maja
żona
Ostaszewska),
rotmistrza
Andrzeja
(Artur Żmijewski), nie
chce
przyjąć
do
wiadomości, że jej mąż
został
brutalnie
zamordowany i wciąż
żyje nadzieją, że ten
powróci.
Widzimy
również
bezkompromisowe kobiety jak Różę
(Danuta Stenka), żonę generała (Władysław
Kowalski), która nie zgadza się kłamać, że
zbrodni dokonali Niemcy, oraz Agnieszkę
(Magdalena Cielecka), która chce utrwalić
na płycie nagrobnej brata (Paweł
Małaszyński) jak ten zginął. Jest również
Jerzy (Andrzej Chyra), który przez strach
unika głośnego mówienia prawdy oraz
9
Irena
(Agnieszka
Glińska),
która
postanawia iść na kompromis z sowieckimi
władzami, by ocalić pozostałą przy życiu
polską inteligencję. Nie zgadza się z tym
młody
entuzjasta
Tadeusz
(Antoni
Pawlicki), który odważnie postanawia
zmierzyć się z rzeczywistością.
Widzimy, więc plejadę ludzkich
charakterów, postaw. "Katyń" przypomina
przede
wszystkim
obyczajowy dramat, ale
pewne sceny przemawiają
bardziej,
niż
fakty
historyczne. Jest to między
innymi wątek rodzącego się
uczucia Tadeusza i Ewy,
gdzie wiadomo, że nie
będzie
ono
mogło
przetrwać
w wojennej
rzeczywistości, Jerzego, który stara się
zagłuszyć cierpienie alkoholem. To właśnie
następuje
dramatyczny,
na
końcu
przerażający
koniec,
niezwykle
wstrząsająco przedstawiony, który stanowi
komentarz, nie potrzebujący zbyt wielu
słów, obrazy mówią same za siebie.
Andrzej Wajda stwierdził, że ma być to
film o "indywidualnym cierpieniu, które
wywołuje obrazy mające znacznie większą
uczuciową pojemność niż historyczne
fakty".
Rzeczywiście
dzięki
tak
osobowemu podejściu, film wydaje się być
wciąż aktualny, a bohaterowie zdają się być
naszymi znajomymi. Zwraca uwagę
znakomite aktorstwo Artura Żmijewskiego,
który bezpretensjonalnie i naturalnie wciela
się w rolę wielkiego bohatera, Andrzeja
Chyry oraz Agnieszki Glińskiej. "Katyń"
może się nie podobać z powodu pewnych
uproszczeń, ograniczenia sfery politycznej,
z tego, że chwilami przypomina
romantyczną balladę, ale to, że potrafi
wywołać polemikę, dyskusje, przedstawia
losy wojny z niezwykle uczuciowego
punktu widzenia, już czyni go filmem
udanym i niezwykle ważnym.
Zapowiedź „Ratatutuj”:
Remy marzy o karierze wielkiego kucharza.
Dwie rzeczy stoją mu na przeszkodzie niechętna rodzina i fakt, iż jest szczurem.
Nasz bohater jednak się tym nie zraża
i dzielnie dąży do realizacji celu. Zbieg
okoliczności sprawia, że trafia on do
kanałów mieszczących się dokładnie pod
ekskluzywną,
paryską
restauracją. Początkowo Remy
nie jest w lokalu mile widziany,
ale pasja gotowania bierze górę
nad różnicami gatunkowymi.
Wkrótce cały kulinarny światek
zostaje wywrócony do góry
nogami...
"Kiedy piorun uderza"
"Kiedy piorun uderza" jest to
pierwszy tom książek z serii 1-800-JEŚLIWIDZIAŁEŚ-ZADZWOŃ autorstwa Meg
Cabot (w starszych wydaniach pod
pseudonimem Jenny Carrol).
Główna bohaterka nazywa się Jessica.
Na początku jest ona zwykłą licealistką,
która czasami kogoś bije. Któregoś dnia,
kiedy wychodziła z "kozy" zmieniła się. Jej
koleżanka, która miała po nią przyjechać
zjawiła się, owszem, ale
bez samochodu, a do
domu
miały
spory
kawałek. Nie miały też
szans, by zdążyć na
autobus szkolny, bo on już
odjechał. Musiały iść pieszo, a tu nagle
zaczęło padać i to w dodatku był głównie
grad z duuuuużymi kulkami. Trochę
deszczu i piorunów też było, ale to tylko
margines. No może oprócz piorunów.
Dziewczyny nie wiedząc, co robić szybko
pobiegły pod METALOWE trybuny. Taak,
taak, genialne są. Kiedy lecą pioruny one
idą pod metal... Ale nie ważne. W pewnym
momencie w te trybuny uderzył piorun i
dostało się Jessice i ot właśnie zmieniło jej
życie. Czemu? Ponieważ "posiadła" moc,
dzięki, której jak zobaczy zdjęcie jakiegoś
zaginionego dziecka i pójdzie spać to
zobaczy miejsce jego pobytu. Nieźle, nie?
10
Książka pełna humoru. Jest w niej też
pewien motyw miłosny, kiedy główna
bohaterka zakochuje się w chłopaku z...
Hmmm... Niższej warstwy społecznej. Czy
coś w tym guście. A jeszcze jest w tym
trochę SF, w końcu ta jej moc nie jest
chyba normalna, nie?
Osobiście polecam książkę głównie
dziewczynom, bo, no cóż... Lepiej żeby
chłopaki nie czytały, jakie "myśli" mają
dziewczyny, przynajmniej większość nich.
Jessica, mimo że ma taką moc jest, pod
względem umysłowym, chyba, taka jak
każda dziewczyna.
Podróże z Agniechą
Zamki Dolnego Śląska:
Bolków - Ruiny zamku książęcego na
wzgórzu nad
Nysą
Szaloną.
Założony
został przez
księcia
Bolesława
Łysego
w latach
1277-1293.
W
drugiej
połowie XIV
w. przeszedł w ręce królów czeskich.
Przebudowany w stylu renesansowym
i poszerzony. Oblegany i zdobyty przez
Szwedów. Zachowały się mury zamku
z renesansową attyką z XVI w. oraz wieża,
baszty, mury obwodowe.
Kamienna Góra - Ruiny zamku nad
Bobrem.
Zbudowany
w
drugiej połowie XIII w. przez
książąt świdnickich. Nie ma
po nim śladu. Drugi zamek
wzniesiono
w
stylu
renesansowym w pierwszej
połowie XVI w. Zachowały
się mury, Krużganki i wieża.
Zagórze Śląskie - Ruiny
zamku książęcego "Grodno"
na górze nad Bystrzycą. Rozbudowany,
przebudowany w stylu renesansowym.
Zajęty przez Szwedów w XVII w.
Opuszczony w roku 1774. Popadł w ruinę.
Zachowała się główna bryła zamku górnego
i dolnego oraz fortyfikacje. Obecnie
muzeum i schronisko PTTK.
Świdnica - Ruiny zamku zbudowanego
w końcu XIII w. przez księdza Bolka I. od
1368 r. w rękach wielu rodów. Spłonął w
1528 r., niebawem odbudowany.
Legnica - Zamek piastowskich książąt
legnickich. Wielokrotnie przebudowany.
Był siedzibą Piastów Śląskich do 1675 r.
Zachowały się dwie wieże: św. Piotra i św.
Jadwigi oraz renesansowe portale.
Chojnów
Zamek
zbudowany
w pierwszej połowie XIV w. Otoczony fosą
i murami. Spalony w 1508 r. zachowało się
jedno skrzydło z renesansowym portalem
z popiersiami księcia Fryderyka III i jego
małżonkami. Jest to obecnie muzeum.
Bolesławiec - Ruiny królewskiego
zamku nad Prosną. Zbudowany w stylu
gotyckim. Przyłączony do Korony przez
króla Władysława Jagiełłę. Zniszczony
przez Szwedów w XVII w.
Żagań - Zamek książęcy nad Bobrem.
Zbudowany w XIV w. przez książąt
żagańskich, był ich rezydencją do 1504 r.
Zniszczony
w
czasie
wojny
trzydziestoletniej w XVII w. Przebudowany
na pałac w stylu barokowym o trzech
skrzydłach otoczonych fosą. Uszkodzony w
1945 r. Później odbudowany.
Głogów - Zamek książęcy nad Odrą.
Zbudowany w stylu gotyckim. W XVII w.
w rękach króla czeskiego i węgierskiego, a
następnie w posiadaniu Jana Olbrachta
i Zygmunta Starego. Zniszczony w czasie
wojny
trzydziestoletniej.
W 1740 r. przeszedł w ręce
Prusów.
W
ocalałych
pomieszczeniach mieści się
muzeum
regionalne
i górnictwa miedziowego.
Wołów
Zamek
książęcy nad Jezieryczą.
Zbudowany
w
stylu
gotyckim przez księcia
11
oleśnickiego Konrada I. Przebudowany
i rozbudowany w stylu renesansowym.
Zachowały się sklepienia sal, renesansowy
portal.
Obecnie
siedziba
urzędu
powiatowego.
Oleśnica - Zamek książęcy wzniesiony
w stylu gotyckim na przełomie XIII w.
i XIV w. w miejscu wcześniejszego grodu
książęcego. Przebudowany i rozbudowany
w stylu renesansowym na pałac. Po wojnie
śląskiej od 1742 roku w rękach pruskich.
Zachowały
się
budynki
zamku
z arkadowym dziedzińcem i wieże. Obecnie
dom kultury.
Informacje zebrała Agnieszka Bogucka (1c)
Jak powiedzieć rodzicom o złych
ocenach?
1. Nie mówcie im o tym. Udawajcie, że
nic nie wiecie. Powiedzcie o ocenie dopiero
jak ją poprawicie. I zróbcie to przed
wywiadówką, bo inaczej będzie źle.
2. Podlizujcie się. Bądźcie mili, pomóżcie
trochę w domu... Udawajcie, że nic się
złego nie dzieje. Jak już będą w "błogim
stanie", powiedzcie im o złej ocenie
i miejcie nadzieję, że nic wam nie zrobią.
3. Mówcie wprost. Może nie oberwiecie
za mocno, za to, że się przyznaliście od
razu.
4. Ujmijcie to w sposób żartobliwy, tak
jakby nic się takiego złego nie stało. Może
potraktują to tak samo.
12
5. Powiedzcie jak już będą przysypiać po
ciężkim dniu pracy. Będą zbyt skonani,
żeby was baaardzo ukarać. Choć kto wie...
Część z tych sposobów zostało już
przeze mnie wypróbowanych. Niestety nie
wszystkie, ale zawsze wy możecie to zrobić
XD. Wzięłam te informacje z jakiejś gazety
i wycięłam, obecnie nie wiem, z jakiej.
Magda Dawidiuk
Recenzja Halo 3! Test megahitu na
Xboxa 360!
Nie ma wątpliwości, że Halo 3 jest
jednym z najbardziej oczekiwanych tytułów
w historii gier komputerowych. Do dziś
jeszcze żadna gra nie wzbudziła tyle emocji
i napięcia wśród fanów. Trudno jednak się
dziwić, wszakże 10 milionów dolarów
przeznaczonych na kampanię promocyjną
dziecka Bungie Studios musiało zrobić
swoje. Pytaniem pozostaje czy sama gra
jest warta burzy, jaka wokół
niej panuje? Czy zaspokaja
oczekiwania, jakie wzbudziła
wśród
graczy?
Aby
odpowiedzieć na to pytanie
wystarczy użyć jedynie trzech
słów: "Oczywiście, że tak!"
Na początek najbardziej
palące pytanie - "czy gra jest
warta swojej ceny?". Moja
odpowiedź jest krótka - "tak,
jak najbardziej". Z całą
pewnością mogę stwierdzić, że Halo 3
warte jest dosłownie każdej złotówki, jaką
będziemy musieli wydać na pudełko z
płytą. Więcej, dla samej gry warto nawet
kupić sobie nowiutkiego Xboxa 360, jeśli
jeszcze ktoś go nie posiada.
Cena Xboxa360 jest ok.1200-1800 złoty
Na rynku znajdują się trzy wersje gry w
różnych przedziałach cenowych. Pierwsza
to edycja limitowana za ok. 299 złotych. W
jej skład wchodzą takie dodatki jak np. film
dokumentalny z tworzenia gry. Druga opcja
to edycja legendarna. Nie jest ona jednak
niezbędna, jeśli ktoś nie jest fanatykiem
serii i/lub nie posiada w domu psa lub kota,
któremu można by nałożyć miniaturowy
hełmik. Jak łatwo się domyślić, jest to
najdroższa wersja - kosztuje w przybliżeniu
około 450 złotych. Trzecią opcją jest edycja
standardowa.
Nie zawiera
żadnych
dodatków, a więc i jej koszta są najniższe.
Cena to ok. 249 złotych.
Odsmażany kotlet? O nie! Nic z tych
rzeczy...
Jeśli ktoś grał w jedną z poprzednich
części serii, to z pewnością nie będzie
musiał zbyt długo przestawiać się na Halo
3. Jeśli jednak wkraczacie w ten świat po
raz pierwszy, nie ma powodów do
zmartwień. Gra jest na tyle prosta w
obsłudze, że poradzi sobie z nią każdy, kto
choćby parę razy w życiu zetknął się z FPP.
Jeśli chodzi o fabułę... Cóż, zaczynając
swoją przygodę z Halo 3 musicie wiedzieć
jedynie, że niejaki Master Chief to
specjalista od zabijania innych, a
tłuc trzeba generalnie wszystko co
się rusza.
Do rzeczy jednak. Co nowego
pojawiło się trzeciej części gry?
Pomijając nową kampanię w
trybie single-player z unikalną
fabułą, to... I tak sporo.
Począwszy od nowego wyglądu
świata gry, poprzez masę nowych
broni, ekwipunek, możliwość
rywalizowania pomiędzy drużynami online, a na edytorze poziomów kończąc. Ten
ostatni pozwala graczom na tworzenie
swoich własnych leveli i rywalizowanie na
nich w trybie multiplayer.
Omówię wszystkie te elementy po
kolei, jednak najpierw wypadałoby
wspomnieć o elemencie, który większość
graczy uważa za kluczowy - o grafice.
Z większych danych zebrane i napisane
własnymi słowami przez Gazetkę Szkolną
...
13
Łamiłepek
WYSZUKAJ W DIAGRAMI 9 PLANET (POZIOMO, PIONOWO LUB NA UKOS),
A Z RESZTY LITER UTWÓRZ HASŁO
P
J
O
W
I
S
Z
D
N
M
L
U
K
Ł
A
E
Z
U
R
A
N
R
I
M
T
K
E
A
Ł
U
M
R
R
I
Y
A
E
W
S
P
O
E
O
T
N
E
N
C
U
S
A
T
U
R
N
Z
N
Y
S
HASŁO: ……………………………………………….
CIEKAWOSTKA I POMOC:
W okresie, kiedy tworzył się ……………., prócz Słońca powstało także
wiele innych ciał niebieskich. Z części gwiezdnego pyłu uformowały się mniejsze
kule, które w postaci planet okrążają Słońce, czerpiąc z niego światło i ciepło. Po
najbliższej Słońcu orbicie krążył Merkury, następnie Wenus na trzecim miejscu
Ziemia, potem Mars, Jowisz, Saturn, Uran, Neptun i daleko nieduży Pluton.
14