Ćwiczenia reakcji i zdolności przewidywania w treningu bramkarskim

Ćwiczenia reakcji i zdolności przewidywania
w treningu bramkarskim
Opracował; Marek Dragosz
Marek Dragosz
Trener II klasy piłki nożnej w klubie Orzeł Myślenice. Założyciel szkoły bramkarskiej KeeperLeo w Krakowie. Były
trener bramkarzy w m.in. MKS Trzebinia, Koszarawa Żywiec. Uczestnik i prelegent wielu szkoleń i kursów w Polsce,
Niemczech, USA, Holandii, Anglii, Włoszech, Hiszpanii i Czechach. Posiadacz certyfikatu Holenderskiego i
Angielskiego Związku Piłki Nożnej. Odbył staże szkoleniowe w Lechii Gdańsk, Zagłębiu Lubin, Legii Warszawa i
Cracovii Kraków, AIK Sztokholm, MŠK Žilina i FC Porto.
Konsultant szkolenia bramkarzy w Libiih Thomas Sports Academy w Kamerunie, a także twórca pierwszej szkoły
bramkarskiej w tym kraju - „Goalkeeper Cameroon”, doradca techniczny w Alvasto Soccer Academy w Nigerii, prezes
Sotonte Football Academy w Lagos (Nigeria).
Zdolność przewidywania i reakcji na sytuacje boiskowe nie jest jednoznacznie zdefiniowana w piłkarskiej terminologii.
Nie zmienia to faktu, że intuicja i odgadywanie zamiarów rywala jest umiejętnością, która wiele razy w ciągu meczu
decyduje o powodzeniu akcji.
Ćwiczenia, które prezentuję – poza nadrzędną cechą przewidywania - mogą być wykorzystywane do poprawy
zdolności komunikacyjnych bramkarza. Grający na tej pozycji często w czasie gry jest zmuszony do interwencji w
różnych obszarach pola karnego, najczęściej pod presją czasu i zwykle w konieczności uzyskania przewagi nad
przeciwnikiem. Podczas tych ćwiczeń uwaga i skupienie bramkarza muszą być maksymalne. Każde dośrodkowanie,
każdy strzał na bramkę to dla bramkarza swoiste studium ruchu i dystansu do rywala, trajektorii i prędkości piłki. Brak
skupienia a co za tym idzie prawidłowego odczytania tych informacji powoduje, że trenowanie cech przewidywania nie
ma sensu.
Myślę, że podane niżej przykłady ćwiczeń można zarówno używać w pracy z bramkarzami w każdym wieku,
niezależnie od umiejętności bramkarza jak i modyfikować je dowolnie w zależności od grupy, z którą pracujemy.
Trener naprzeciw bramkarza trzymając w
dłoniach za sobą dwa znaczniki różnych
kolorów. Pokazuje jeden z nich i to jest
sygnał dla bramkarza do startu w kierunku
jednego z dwóch znaczników o barwie takiej
samej jak te trzymane przez trenera
ustawionych 7 metrów od bramki. Start ma
nastąpić w kierunku koloru wskazanego
przez trenera (1). Następnie bramkarz
szybko wraca do pozycji wyjściowej. W tym
czasie zza pola karnego wbiegają w nie dwaj
zawodnicy prowadzący piłkę ubrani w
koszulki w kolorach odpowiadających
znacznikom. Bramkarz równie szybko
startuje w kierunku tego z nich, który nosi kolor taki jak znacznik wskazany przez trenera i ten do którego przed chwilą
startował (3) i broni w sytuacji 1 x 1 (4).
Bramkarz po zagraniu trenera będzie
atakował piłkę w jednym z trzech pasów
wyznaczonych przez znaczniki w różnych
kolorach: niebieskim (pas najdalszy od
bramkarza), zielonym (pas środkowy) i
czerwonym (pas najbliższy bramkarza). W
momencie zagrania trenera, bramkarz
obserwując tor lotu piłki musi głośno krzyknąć
deklarując, w którym pasie (obszarze) będzie
chwytał piłkę.
Bramkarz ustawiony w polu bramkowym.
Trzech innych zawodników będzie zagrywać
piłkę w kierunku czterech stref
wyznaczonych przez pary kolorowych
znaczników. Na rysunku: pierwsza z prawej
strony bramkarza strefa wyznaczona przez
dwa zielone znaczniki, pierwsza z lewej –
przez czerwone, dwie środkowe – para
czerwonych i para niebieskich. Po zagraniu
partnerów, a przed wejściem w kontakt z
piłką bramkarz musi krzyknąć określając, w
której strefie znajdzie się gdy będzie chwytał
piłkę
Bramkarz ustawiony w polu bramkowym.
Trener w bocznej strefie boiska na
wysokości pola karnego zagrywa piłkę w
kierunku czterech stref wyznaczonych przed
polem bramkowym.
Na rysunku: pierwsza z prawej strony
bramkarza strefa wyznaczona przez cztery
pomarańczowe znaczniki, pierwsza z lewej –
przez zielone, dwie środkowe – cztery
czerwone i cztery niebieskie.
W momencie zagrania trenera, bramkarz
obserwując tor lotu piłki musi głośno
krzyknąć deklarując, w której strefie będzie
chwytał piłkę.
Bramkarz ustawiony w polu bramkowym.
Jeden z zawodników w bocznej strefie
boiska na wysokości pola karnego zagrywa
piłkę w kierunku zawodników atakujących
piłkę po dośrodkowaniu. W okolicach połowy
boiska, w różnych jej częściach ustawiona
trójka zawodników – każdy w koszulce
innego koloru. Po zagraniu partnerów, a
przed wejściem w kontakt z piłką bramkarz
musi krzyknąć (A) określając, w kierunku
którego zawodnika ustawionego na połowie
boiska będzie podawał piłkę, przemieszcza
się szybko w kierunku linii pola karnego i
zagrywa tam gdzie zadeklarował (B).
Podobnie jak powyżej z tą różnicą, że
zawodnik, który wykonuje dośrodkowanie
głośno nakreśla bramkarzowi kierunek
podania piłki. Bramkarz musi zatem jeszcze
przed chwytem (A) zareagować na
ustawienie partnerów na linii środkowej by
potem przemieszczając się w kierunku linii
pola karnego znaleźć jak najkrótszą drogę
do przebycia (B) i zagrać tam gdzie wskazał
dośrodkowujący zawodnik.