Rapid palatal expansion

Prace oryginalne
Original papers
Tom 7, nr 2, 2011
Volume 7, no 2, 2011
Rapid palatal expansion
in late growth phase and
after the growth completion
- part I (a review)
Szybkie poszerzanie szczęki
w późnej fazie wzrostu
i po ukończeniu wzrostu
- część I (przegląd)
Anna Hajduk 1 A B D E F
Michał Tarnawski 2 A D E
Wkład autorów
– Plan badań
A
– Zbieranie danych
B
– Analiza statystyczna
C
– Interpretacja danych
D
– Redagowanie pracy
E
F– Wyszukiwanie piśmiennictwa
1
Authors’ Contribution
– Study design
A
– Data Collection
B
– Statistical Analysis
C
– Data Interpretation
D
– Manuscript Preparation
E
F– Literature Search
NZOZ Stomatologia Rodzinna s.c. B.M. Tarnawscy, Zabrze
Streszczenie
Abstract
Celem pracy było usystematyzowanie danych dotyczących
oceny skuteczności metod ekspansji szwu podniebiennego
po 15 roku życia. W części teoretycznej przedstawiono
zarówno doniesienia dotyczące klinicznych prób zastosowania szybkiej ekspansji szczęki po skoku wzrostowym,
jak również histologicznej i radiologicznej dojrzałości szwu
podniebiennego w zależności od wieku. Przegląd literatury
przeprowadzono w oparciu o indeksowane piśmiennictwo
z lat 1953–2010 zaczerpnięte z medycznych baz danych oraz
zasobów bibliotek lekarskich. Z piśmiennictwa wybrano
The aim of our study was to rationalise data related to
the effectiveness of methods for palatal suture opening in
patients after 15 years of age. Reports concerning clinical
trials of the usage of the rapid maxillary expansion after the
growth spurt and also histological and radiological maturity
of palatal suture depending on age were presented. The
review was carried out based on an indexed bibliography
between 1953 – 2010, from medical data bases and the
hand searching at medical libraries. Twenty four papers
were selected from the literature and they were used as
1
2
lek. stom.; dentist
dr n. med., specjalista ortodonta; DDS, orthodontist
Adres do korespondencji; correspondence address:
NZOZ Stomatologia Rodzinna s.c. B.M. Tarnawscy
ul. 3-go Maja 55/1
Zabrze, 41-800
Poland
tel.: +48 32 273 33 33
e-mail: [email protected], [email protected]
ForumOrthodontic
Ortodontyczneforum
78
Prace oryginalne
Original papers
Tom 7, nr 2, 2011
Volume 7, no 2, 2011
24 artykuły, które posłużyły jako źródło informacji
w niniejszym zestawieniu. Wg pierwszej dość znacznej
grupy autorów rozejście wyrostków podniebiennych
kości szczękowych u dorosłych uniemożliwia obliteracja
szwu podniebiennego, więc zaleca się techniki chirurgicznego wspomagania. Uzyskanie poszerzenia przy stosowaniu RME jest wynikiem wychylenia wyrostków
zębodołowych, a towarzyszyć mu mogą komplikacje, takie
jak: utrata kości, resorpcja korzeni oraz recesje dziąsłowe.
W drugiej grupie autorów dominują poglądy o możliwości
ortopedycznej ekspansji szczęki. Badacze konfrontują
wyniki badań histologicznej i radiologicznej dojrzałości
szwu podniebiennego oraz oceniają wpływ szybkiego
poszerzania na przyzębie w zależności od protokołu
aktywacji oraz typu aparatu.
Główny wniosek poglądowy stanowi, że do tej pory nie
wypracowano schematu alternatywnego w stosunku do
chirurgicznego wspomagania u pacjentów dorosłych ze
zwężeniem szczęki (Forum Ortod. 2011; 7: 78 - 84 ).
source in our study. According to the majority of authors,
obliteration of the palatal suture prevents dehiscence of
palatal processes of the maxilla and so it requires surgical
intervention. With the use of rapid maxillary expansion
the inclination of alveolar processes can be achieved and it
might be accompanied by some complications like loss of
bone, root resorption and gum recession. The other group
of authors consider the possibility of orthopaedic maxilla
expansion alone. The researchers compare histological
examinations and the radiological maturity of palatal
suture. They also checked the effect of rapid maxillary
expansion on the periodontium depending on activation
protocol and the type of appliance. The main conclusion is
that, until now there is no alternative pattern for surgical
procedure for adult patients with maxillary constriction.
(Orthod. Forum 2011; 7: 78 - 84).
Słowa kluczowe: dorośli, ekspansja szczęki, szew
podniebienny, zwężenie szczęki
Key words: adults, maxillary constriction, palatal
suture, transversal expansion of the maxilla
Wstęp
Introduction
Szybkie rozsuwanie szwu podniebiennego szczęki jest
metodą wykorzystywaną w leczeniu nasilonych zwężeń
szczęki. Celem tego zabiegu jest powiększenie podstawy
szczęki, poprzez rozsunięcie wyrostków podniebiennych
kości szczękowych i blaszek poziomych kości podniebiennych, a następnie utrzymanie tej szerokości do czasu
wytworzenia nowej kości uzupełniającej szczelinę kostną.
Następstwem zwężenia szczęki jest niedobór miejsca
w górnym łuku zębowym, zgryz krzyżowy oraz często
podniebienie gotyckie. Ekspansja poprzeczna szwu
podniebiennego jest efektywną metodą terapii nasilonych
zwężeń szczęki, a morfologia szwu zajmuje kluczową
pozycję w planowaniu tej metody leczenia. Stopień
dojrzałości szwu i zdolność jego rozsunięcia decydują
o wyborze sposobu terapii. W niniejszej pracy prześledzono
możliwości leczenia nasilonych zwężeń szczęki metodą
rozsunięcia szwu podniebiennego u pacjentów po skoku
wzrostowym. W środowisku ortodontycznym toczą się
obecnie rozważania na temat możliwości przeprowadzenia
leczenia tą metodą pacjentów dorosłych.
The rapid expansion of palatal suture is a method used
in treatment of severe maxillary constriction. The aim
of this procedure is the enlargement of the base of the
maxilla through the expansion of the palatal processes and
horizontal plates of palatal bones followed by the build-up
of new bone in the fissure.
The effects of maxillary constrictions are: lack of space
in upper dental arch, a crossbite and frequently high palate
so called gothic arch. Palatal suture opening is an effective
treatment method for severe maxillary constrictions and
the suture’s morphology plays a key role in treatment
planning. The degree of palatal suture maturity and the
capability of its extension determine the therapy options.
In the present study the treatment possibilities for severe
maxillary constriction using palatal suture expansions in
patients after pubertal growth peak were checked. There
is an ongoing discussion in the orthodontic community
about the possibilities of providing this kind of treatment
for adult patients.
Cel
Aim
Celem pracy było przedstawienie doniesień dotyczących
klinicznych, radiologicznych i histologicznych możliwości
The aim of the study was a presentation of reports
regarding clinical, radiological and histological possibilities
Nadesłano: 4.05.2011
Przyjęto do druku: 13.06.2011
Received: 4.05.2011
Accepted: 13.06.2011
ForumOrthodontic
Ortodontyczneforum
79
Prace oryginalne
Original papers
Tom 7, nr 2, 2011
Volume 7, no 2, 2011
dystrakcji szwu podniebiennego przy zastosowaniu
protokołu szybkiej ekspansji szczęki u pacjentów powyżej
15 roku życia.
of palatal suture opening using a rapid maxillary expansion
protocol for patients over 15 years old.
Materiał i metoda
Material and method
Materiał stanowiło piśmiennictwo wyszukiwane
poprzez bazy internetowe: Pubmed, Medline, Ebsco oraz
z zasobów Głównej Biblioteki Lekarskiej oraz Biblioteki
Narodowej.
Dokonano zbioru i opisu głównych wniosków płynących
z tych prac.
The material for this part of our study were articles
found in internet data bases: Pubmed, Medline, Ebsco and
archives of the Central Medical Library and the National
Library. The main conclusions from those papers were
collected and described
Wyniki
Results
Współczesna ortodoncja nie określa jednoznacznie
górnej granicy wieku, przy której możliwe jest rozsunięcie
szwu podniebiennego. W 1953 r. Derischweiler wprowadził do ortopedii zabieg szybkiego poszerzania
szczęki (1). Od 1961 roku prace Haasa przyczyniły się
do szerokiej akceptacji metody RME w środowisku
naukowym (2). Zastosowanie protokołu RME u pacjentów
po skoku wzrostowym nie zostało do końca wyjaśnione.
Według niektórych autorów ekspansja na poziomie
ortopedycznym u pacjentów dorosłych jest trudna do
osiągnięcia ze względu na stopień dojrzałości szwu (3-10).
Inni donoszą o skutecznych próbach poszerzenia szczęki
u młodych dorosłych, a nawet dorosłych (11-18). Najstarszy
opisywany pacjent leczony z powodzeniem protokołem RME
liczył 50 lat (16) a najmłodszy, u którego nie udało się tego
dokonać 17 lat (12).
Wertz i wsp. uzyskali stabilne efekty poszerzenia
szczęki na poziomie szkieletowym u pacjentów do 12 roku
życia (3). Kraut w swoich doniesieniach dotyczących
operacyjnego leczenia metodą osteotomii szczęki z oddzieleniem wyrostków skrzydłowatych oraz rozdzieleniem
szwu podniebiennego, dowodzi powodzenia zabiegu w 23
z 25 leczonych przypadków (7). Lehman i wsp. donoszą, że
osteotomia z przecięciem podstawy grzebienia jarzmowozębodołowego w połączeniu z aparatem do szybkiej ekspansji
szczęki jest niezawodnym sposobem leczenia zwężeń
szczęki (8). Melsen w badaniach histologicznych materiału
autopsyjnego wykazała korelację pomiędzy wiekiem
a wzrostem stopnia dojrzałości szwu podniebiennego.
W wieku „dziecięcym” poniżej 10 r.ż. przekrój szwu był
prosty, u nastolatków młodszych 10–13 lat przebieg
stopniowo zapętlał się, by w wieku 13–14 lat osiągnąć
formę mocno zakrzywionych meandrów z obecnością
mostków kostnych (9). Szew pacjentów dorosłych wykazywał cechy kościozrostu. Z powyższych badań wynika, że
zaawansowane stadium dojrzałości szwu podniebiennego
znacznie utrudnia ortopedyczne poszerzenie szczęki (9).
Baccetti podążając za Melsen przeprowadził badania
dotyczące szybkiej ekspansji szczęki w dwóch grupach
The upper age limit for maxillary suture expansion is
not explicitly determined in modern orthodontics. In 1953,
Derischweiler introduced the rapid maxillary expansion
(RME) procedure to orthopaedics (1). From 1961, thanks
to work of Haas, the RME method was widely accepted (2).
But the use of a RME protocol for patients after pubertal
peak growth was not exactly clarified. According to some
authors, the expansion at the orthopaedic level in adult
patients is difficult to achieve depending on the maturity
of palatine suture (3–10). The others report successful
attempts of maxillary expansion in young or even mature
adults (11–18). The oldest reported patient successfully
treated with RME method was a 50 year old patient (16),
whilst the youngest one, with a failed treatment, was a 17
year old one (12).
Wertz et al. obtained stable results with maxillary
expansion on a skeletal level in patients up to 12 years
old (3). In his reports about osteotomy of maxillary bones
with separation of pterygoid processes and palatal suture,
Kraut shows a successful results in 23 out of 25 cases (7).
According to Lehman et al. osteotomy with additional
zygomaticomaxillary buttress cut combined with a rapid
maxillary expansion appliance is a successful treatment
method for transverse maxillary constriction (8). In his
histological tests of autopsy material, Melsen demonstrated
the correlation between the age and the increase of palatal
suture maturity. The section of palatal suture was straight
in children under the age of 10, getting gradually looped at
the age of 10–13 and finally reaching a form of convoluted
profile with bony bridges at the age of 13–14 (9). The
palatal suture of adult patients showed bony ankylosis.
According to the studies mentioned, above the advanced
stage of palatal suture maturity hinders orthopaedic
maxillary expansion (9). Following Melsen research,
Baccetti carried out studies into RME in two age groups. In
the first group there were the patients before the pubertal
peak growth (CVM 1-3), in the second group there were the
patients after pubertal peak growth (CVM 4-6). Patients
in the first group showed expansion at a skeletal level,
ForumOrthodontic
Ortodontyczneforum
80
Prace oryginalne
Tom 7, nr 2, 2011
Original papers
Volume 7, no 2, 2011
wiekowych. W pierwszej znaleźli się badani przed skokiem
wzrostowym (CVM 1–3). Do drugiej grupy zaliczono
pacjentów po skoku wzrostowym (CVM 4–6). Pacjenci
poddani leczeniu przed skokiem wzrostowym wykazali
ekspansję na poziomie szkieletowym. Badanych z grupy po
skoku wzrostowym cechowały zmiany przede wszystkim
na poziomie zębowo-wyrostkowym (10). Podobne wyniki
opisał Handelman w grupie 27 dorosłych pacjentów (19).
Ostatnie doniesienia jednakże dowodzą, że radiologicznie
stwierdzona obliteracja szwu podniebiennego nie jest
równoznaczna z jego obrazem histologicznym (20).
Górna granica wieku określająca powodzenie rozejścia
szwu podniebiennego metodą ortodontyczną jest trudna
do określenia ze względu na dużą zmienność czasu
kostnienia szwu podniebiennego. Persson i wsp. w swoich
badaniach radiologicznych stwierdzili, że najstarszą
pacjentką z niezossyfikowanym szwem była 27 letnia
kobieta, a najmłodsza z pełną obliteracją liczyła 15 lat, co
przeczy próbom przypisywania stopnia dojrzałości szwu
do krzywej wzrostu (21). N’Guyen i wsp. na podstawie
wyników badań tomografii komputerowej wykazali
całkowitą obliterację szwu podniebiennego u pacjentów
dorosłych jedynie w 13% przypadków (22). W przeprowadzonym przez N’Guyen i wsp. badaniu histologicznym oceniono 20 preparatów pobranych ze świeżych
zwłok w wieku 84,52 ± 7,61. Udowodniono obecność
ossyfikacji w 1/3 przedniej części szwu.
W 1/3 środkowej kostnienie występowało już jedynie
w górnej części szwu. Natomiast 1/3 tylna część zawierała
jedynie tkankę łączną ulegającą hialinizacji (23). Badania
Schlegel i wsp. dotyczące histologicznej oceny skostnienia
szwu podniebiennego w dwóch przedziałach wiekowych
23–30 i 32–50 potwierdziły obliterację tylko u 50%
badanych (24). Inne doniesienia również dowodzą, że
istnieje możliwość efektywnego poszerzenia szczęki po
skoku wzrostowym (11–18).
Alpern i wsp. osiągnęli skuteczną ekspansję u osób
po 16,5 roku życia, przy czym 82 pacjentów poniżej 25
roku życia nie wymagało chirurgicznego wspomagania,
a u 25 powiększono uzyskany ortodontycznie efekt poprzez
zabieg kortykotomii. Średnia wieku pacjentów poddanych
zabiegowi wynosiła 30 lat. Średnia wieku pacjentów płci
żeńskiej bez chirurgicznego wspomagania wynosiła 16,5
roku. Najstarsza kobieta poddana nieoperacyjnej ekspansji
liczyła 20 lat, a najstarszy mężczyzna 25 lat. Autorzy tych
doniesień preferują ortodontyczne poszerzanie szwu u kobiet do 18 r.ż., a u mężczyzn do 21 r.ż. (11).
Kamińska opublikowała badania dotyczące oceny
efektów rozsuwania szwu podniebiennego metodą
szczękowo-ortopedyczną (ortodontyczną) w zależności
od wieku badanych. Badani zostali podzieleni ze względu
na wiek na dwie grupy: I w wieku od 10 do 15 lat i II w wieku
od 16 do 30 lat. W grupie II znaleźli się pacjenci, którzy
nie wyrazili zgody na rozsunięcie szwu podniebiennego
whilst patients in the second group had mainly dental and
alveolar changes (10). Similar results were described by
Handelman in a group of 27 adult patients (19). However,
latest reports show, that radiography prooved obliteration
of palatal suture is not tantamount with its histological
picture (20).
The patients’ age limit for successful orthodontic
maxillary expansion is difficult to determine because
of huge variation of the palatal suture ossification time.
During their radiological studies, Persson et al. (21) found
out that the oldest female patient with non-ossificated
suture was 27 years old, whilst the youngest with an
obliterated suture was 15 years old. This contradicts all the
attempts of attributing palatal suture maturity level to the
growth curve. Based on the results of computer generated
tomography, N’Guyen et al. revealed a total obliteration
of palatal suture only in 13% of adult patients (22). In a
histological study carried out by N’Guyen et al. 20 samples
from new human cadavers at the age of 84.52 ± 7.61
were tested. They noticed ossification in the frontal 1/3
of the sutures. The middle part showed ossification only
in the anterior part of the suture and the posterior part
contained hyalinisation of the connective tissue (23). The
research by Schlegel et al. about histological assessment of
palatal suture ossification in the age range of 23–30 and
32–50 years; confirmed obliteration in 50% of subjects
(24). Other reports also prove that it is possible to provide
effective maxillary extension after pubertal peak growth
(11–18).
Alpern et al. achieved an effective expansion in patients
over 16.5 years old. Eighty two patients under 25 years old
did not require surgical intervention, while in a group of 25
patients (average age 30 years) they got better orthodontic
results after corticotomy procedures. The average age of
female patients treated without surgical intervention was
16.5 years. The oldest female treated with non-surgical
expansion was 20 years old, the oldest male was 25 years
old. The authors prefer orthopaedic maxillary expansion
to be performed by the age of 18 for females and by the age
of 21 for male patients (11).
In 2008 Kamińska published studies about the effects of
orthodontic palatal suture extension depending of the age
of patients. The patients were divided into two age groups:
group I – 10–15 years old and group II – 16–30 years old. In
the second group there were patients who declined surgical
intervention. Palatal suture expansion was observed in
all patients from group I and in 54% of patients in group
II. The age of patients was statistically significant for the
time of diastema appearance (in the 4th day for group
I and in the 7th day for group II) and its width ( respectively
3.6 mm and 2.7 mm). The patients’ age did not have an
impact on the increase of palatal width after mobilization,
the range of the increase nor on the stability of the results for
the anterior and posterior width of upper dental arch. The
ForumOrthodontic
Ortodontyczneforum
81
Prace oryginalne
Tom 7, nr 2, 2011
Original papers
Volume 7, no 2, 2011
ze wspomaganiem chirurgicznym. W grupie pierwszej
rozsunięcie szwu podniebiennego nastąpiło u 100%
badanych. W grupie drugiej natomiast u 54% badanych.
Wiek badanych w sposób istotny statystycznie wpłynął
na czas powstawania diastemy (w 4 dniu w grupie I oraz
w 7 dniu w grupie II) i jej szerokość (odpowiednio 3,6 mm
oraz 2,7 mm). Nie wykazano wpływu wieku na przyrost
szerokości podniebienia po mobilizacji szwu podniebiennego, wielkość przyrostu i stabilność wyników tylnej
i przedniej szerokości górnego łuku zębowego. Najstarsza
osoba, u której Kamińska otworzyła szew podniebienny
metodą ortodontyczną liczyła 30 lat, a najmłodsza, u której
nie udało się tego dokonać miała lat 17 (12). Capellozo
i wsp. dokonali skutecznej ekspansji u 81,5% z 38 badanych
pacjentów w wieku 17–44 lat stosując protokół rozkręcania
2 obroty 2 razy dziennie. Ponad połowa badanych (68%)
wykazywała powikłania w postaci bólu, obrzęku i uszkodzenia błony śluzowej podniebienia.
Najstarszy pacjent, u którego doszło do mobilizacji
szwu podniebiennego liczył 28 lat. Warto dodać, że
u dwóch młodszych pacjentów nie udało się otworzyć
szwu. W komentarzu redakcyjnym zwrócono uwagę na
konieczność uzupełnienia diagnostyki o zróżnicowanie
etiologii, zębowo-wyrostkowa czy szkieletowa, obecność
grupy kontrolnej leczonej aparatem stałym oraz metodą
chirurgiczną, określenie długoterminowych efektów
leczenia i stabilności wyników, ocenę wieku kostnego
(13). Alpern i wsp., Haas, Handelman preferują w swoich
doniesieniach aktywację aparatu raz dziennie w celu
zmniejszenia powikłań w postaci bólu, obrzęku i uszkodzeń
błony śluzowej podniebienia (11, 2, 14).
Doniesienia przedstawione przez Handelman i wsp.
świadczą o skuteczności nieoperacyjnej metody leczenia
zwężeń szczęki u osób dorosłych. Badaniu poddano grupę
47 osób dorosłych i grupę 47 dzieci. Grupę kontrolną
stanowiły 52 osoby nie wymagające szybkiej ekspansji
szczęki. Średni wzrost przedniej i tylnej szerokości
górnego łuku zębowego był porównywalny w obu grupach.
W trakcie aktywacji 9 osób dorosłych wykazywało
oznaki bólu i obrzęku tkanek, natomiast jedna zgłaszała
bóle głowy. Jeśli ekspander był dobrze wykonany oraz
częstotliwość rozkręcania nie przekraczała 1 obrotu/
dzień procedura była dobrze tolerowana. Wśród dorosłych
poprzeczna ekspansja oraz eliminacja zgryzu krzyżowego
bocznego były stabilne (średni czas obserwacji 5,9 roku
od zakończenia retencji). W grupie dorosłych doszło
do zwiększenia policzkowego wychylenia trzonowców
jedynie o 3° na stronę. Przyczyn policzkowego wychylenia
trzonowców autorzy upatrują w zmianie kąta nachylenia
wyrostków podniebiennych szczęki o około 4° na
stronę. Wśród kobiet stwierdzono wzrost wysokości
koron klinicznych trzonowców i przedtrzonowców
0,6 mm. W grupie dorosłych powiększenie szerokości
międzytrzonowcowej osiągnięto u 18% poprzez wzrost
oldest patient, who had palatal suture opened using an
orthodontic procedure was 30 years old, the youngest with
unsuccessful attempt was 17 years old (12). Capellozo et
al. provided an effective maxillary expansion for 81.5% of
38 patients 17–44 years old using a protocol of activating
the appliance twice a day. More than half of the patients
(68%) complained of pain, swelling and a damage of palatal
mucosa.
The oldest patient with mobilization of palatal suture
was 28 years old. It is worth mentioning, that in two
younger patients, opening the suture was not successful.
The necessity of diversifying dento–alveolar or skeletal
aetiology, using the control group treated with fixed
appliances and with surgical intervention, defining long–
term treatment effects and stability of results and the bone
age evaluation was pointed out in the editorial commentary
(13). Alpern et al., Haas, Handelman prefer in their reports
to activate appliances once a day to reduce pain, swelling
and soft tissues damage (11, 2, 14).
The study presented by Handelman et al. shows the
effectiveness of the non-surgical method of maxillary
constriction treatment in adult patients. One group of 47
adults and one group of 47 children were investigated. The
control group contained 52 patients, who did not need
rapid maxillary expansion. The average growth of anterior
and posterior width of upper dental arch was similar in
both groups. Nine of adult patients complained of pain
and swelling during activation, while one was suffering
from headaches. If the expander was properly made and
the frequency of activation was not greater than one turn
per day, the procedure was well tolerated. The effects of
transverse expansion and lateral cross bite correction
were stable in adult patients (the average observation time
was 5.9 years after the retention phase). In the adult group
the buccal inclination of molars was greater only by 3° per
side. According to the authors it was caused by the change
the inclination of palatal processes by about 4° per side.
The elongation of clinical crowns of molars and premolars
by 0.6 mm was observed in female patients. In the group
of adult patients the increase of intermolar width was
achieved in 18% of patients by the increase of the palatal
width and in 72% by dislocation of dental arch. The above
study did not provide any data regarding diastema, only
statistical increase of the posterior palatal width was
described (14).
According to Pithon, with the correct protocol followed,
non–surgical expansion in adult patients is possible. The
final decision about surgical procedure should be made
after the gum recession and periodontal disease have been
eliminated and stable bony support confirmed. Pithon
published a study of successful maxillary expansion in 28
year old patient with a skeletal class III with an angle of
ANB= -2° and a bilateral cross bite (15).
Northway et al. refer in their study to the effective
ForumOrthodontic
Ortodontyczneforum
82
Prace oryginalne
Original papers
Tom 7, nr 2, 2011
Volume 7, no 2, 2011
szerokości podniebienia, a pozostałe 72% poprzez zmiany
w położeniu wyrostków zębowych. Powyższe badania
nie dostarczyły danych na temat występowania diastemy,
omówiono w nich jedynie istotny statystycznie wzrost
szerokości podniebienia (14).
Pithon stoi na stanowisku, że nieoperacyjna ekspansja
u osób dorosłych jest możliwa przy doborze odpowiednich
wskazań. Decyzja o podjęciu leczenia bez zabiegu chirurgicznego powinna opierać się na wykluczeniu recesji dziąsłowych, potwierdzeniu stabilnego podparcia kostnego
i wykluczeniu chorób błony śluzowej oraz dziąseł.
Opublikował on doniesienie skutecznej ekspansji szczęki
u 28 letniej kobiety wykazującej szkieletową klasę III
z kątem ANB= -2° oraz obustronnym zgryzem krzyżowym (15).
Doniesienia Northway i wsp. o efektywnej ekspansji
szczęki u 15 osób dorosłych nawiązują do występowania
znacznego zwiększenia wysokości koron klinicznych
zębów przedtrzonowych i trzonowych (17). Uwzględniając
ograniczenia efektywnego leczenia zaburzeń poprzecznych
szczęki u osób dorosłych Lee i wsp. proponują metodę
MARME (mini-screw anchorage rapid maxillary expansion),
która stanowi modyfikację tradycyjnej metody RME.
Opublikowali oni doniesienie leczenia 20–letniej pacjentki
wykazującej zwężenie szczęki współistniejące z progenią.
Tego typu nieprawidłowość, wg autorów stanowi prawdziwe wyzwanie kliniczne i wymaga dwuetapowego postępowania chirurgicznego, jakim jest SARPE i następującej po
nim korekty doprzedniego zaburzenia. Dzięki zastosowaniu
MARME uzyskano ortopedyczne poszerzenie szczęki z minimalnym wychyleniem segmentów bocznych. Powyższą
metodę uznano za bezpieczną dla tkanek przyzębia,
zapewniającą stabilność osiągniętego efektu oraz pozwalająca uniknąć chirurgicznego wspomagania (18).
Stuart i wsp. w swojej pracy zadaje pytanie: Czy nie
czas na zmianę poglądów? Opisuje przypadek 19 letniej
pacjentki ze zwężeniem szczęki oraz prowadzi rozprawę
poglądową dotyczącą skuteczności nieoperacyjnej metody
leczenia tego zaburzenia.
Zastanawiamy się więc podążając za autorem „Time for
a Paradigm Shift?”
maxillary expansion in a group of 15 adults to the
occurrence of significant elongation of clinical crowns of
molars and premolars (17). Taking into consideration the
limitations of the effective treatment of transverse maxilla
discrepancies in adults patients, Lee et al. suggest MARME
(mini-screw anchorage rapid maxillary expansion), which
is a modification of traditional RME. They published
a case study of 20 years old female patient with maxillary
constriction combined with prognathism. According to
the authors, this was a real clinical challenge and required
two–stage surgical procedure like SARPE with a following
correction of the class III malocclusion. Owing to the
MARME procedure orthopaedic maxillary extension with
minimal inclination of the lateral segments was achieved.
Method mentioned above is considered to be safe for the
periodontium, with a stable final effect and without the
need for surgical intervention (18).
In their study Stuart et al. ask “Time for Paradigm Shift?”.
They describe a case of a 19 year old female patient with
a maxillary constriction and discuss the effectiveness
of non–surgical procedures for this kind of discrepancy.
So, we follow the authors, thinking “Time for Paradigm
Shift?”.
Wnioski
Conclusion
1.
2.
W piśmiennictwie nie określono jednoznacznie
górnej granicy wieku, do której możliwe jest
rozerwanie szwu podniebiennego metodą ortodontyczną bez konieczności wspomagania chirurgicznego.
Obserwacje kliniczne, radiologiczne i histologiczne
wskazują na dużą zmienność czasu kostnienia szwu
i brak korelacji obrazu histologicznego ze stanem
radiologicznym.
3. Do tej pory nie wypracowano alternatywy dla
postępowania chirurgicznego u pacjentów doros-
1. According to the bibliography, the age limit for
non–surgical orthopaedic palatal suture expansion
is not explicitly defined.
2. Clinical, radiological and histological observations
show a wide variability in the palatal suture
ossification time and no correlation between the
histological picture and the radiological status.
3. To date, there is no alternative for surgical
treatment for adults with maxillary constriction
present.
ForumOrthodontic
Ortodontyczneforum
83
Prace oryginalne
Original papers
Tom 7, nr 2, 2011
Volume 7, no 2, 2011
łych wykazujących zwężenie szczęki.
4. Ekspansja szczęki konwencjonalną metodą RME
u pacjentów dorosłych wydaje się być dobrą
metodą przy odpowiednim doborze wskazań, choć
w wielu przypadkach może być obarczona
powikłaniami takimi jak: resorpcje korzeni, recesje
dziąsłowe, wydłużenie koron klinicznych zębów
bocznych, ból i obrzęk w trakcie ekspansji.
4. The expansion of the maxilla by the conventional
RME in adults appears to be a good method, although
in many cases it can provokes some complications
such as root resorption, gingival recessions,
alongation of clinical crowns of posterior teeth, pain
and swelling during the expansion.
Piśmiennictwo / References
1.
Derichsweiler H. Die Gamennahtsprengung. Fortschr Kieferorthop 1953; 14: 5-23.
3.
Wertz RA. Changes in Nasal Airflow Incident to Rapid Maxillary Expansion. Angle Orthod 1968; 38: 1-11.
2.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
Haas AJ. Rapid expansion of the maxillary dental arch and nasal cavity by opening the midpalatal suture. Angle Orthod 1961; 31: 73-90.
Haas AJ. Palatal expansion: Just the beginning of dentofacial orthopedics. Am J Orthod 1970; 57: 219-55.
Bishara SE. Stale RN. Maxillary expansions: clinical implications. Am J Orthod Dentofac Orthop 1987; 91: 3-14.
Karłowska I. Zarys współczesnej ortodoncji. PZWL Warszawa 2001.
Kraut RA. Surgically assisted rapid maxillary expansion by opening midpalatal suture. J Oral Maxillofac Surg 1984; 42: 651-5.
Lehman JA. Haas AJ. Haas D. Orthodontic correction of transverse maxillary deficiency. A simplify approach. Plast and Reconstr Surg
1984; 73: 62-8.
Melsen B. Palatal growth studied on human autopsy material. A histologic microradiographic study. Am J Orthod. 1975; 68: 42-54.
10. Baccetti T, Franchi L. Cameron CG. McNamara JA Jr. Treatment timing for rapid maxillary expansion. Angle Orthod. 2001; 71: 343-50.
11. Alpern MC, Yurosko JJ. Rapid palatal expansion in adults with and without surgery. Angle Orthod 1987; 57: 245-63.
12. Kamińska I. Efekty ortodontyczne rozsuwania szwu podniebiennego. Annales Academiae Medicae Stetinensis 2008; 54: 94-105.
13. Capelozza Filho L, Cardoso Neto J, daSilva Filho OG, Ursi WJ. Non-surgically assisted rapid maxillary expansion in adults. Int J Adult
Orthod Orthognath Surg 1996; 11: 57-66.
14. Handelman CS, Wang W, BeGole EA, Haas AJ. Nonsurgical rapid maxillary expansion in adults: report of 47 cases using the Haas expander. Angle Orthod. 2000; 70: 129-44.
15. Pithon MM. Non-surgical palatal expansion in adult patient: a clinical case report. Oral Surgery 2011; 4: 15-9.
16. Inoue N, Oyama K, Ishiguro K, Azuma M, Ozaki T. Radiographic observation of rapid expansion of human maxilla. Bull Tokyo Med Dent
Univ 1970; 17: 249-61.
17. Northway WM, Meade JB Jr. Surgically assisted rapid maxillary expansion: a comparison of technique, response and stability. Angle
Orthod 1997; 67: 309-20.
18. Lee KJ, Park YC, Park JY, Hwang WS. Miniscrew-assisted nonsurgical palatal expansion before orthognathic surgery for a patient with
severe mandibular prognathism. Am J Orthod Dentofac Orthop 2010; 137: 830-9.
19. Handelman CS. Nonsurgical rapid maxillary alveolar expansion in adults: a clinical evaluation. Angle Orthod 1997; 67: 291-305.
20. Wehrbein H, Yidizhan F. The mid-palatal suture in young adults. A radiological-histological investigation. Eur J Orthod 2001; 23: 105-14.
21. Persson M, Thilander B. Palatal suture closure in man from 15 to 35 years of age. Am J Orthod 1977; 72: 42-5.
22. N’Guyen T,Cyna-Gorse F,Vacher C. Anatomical modifications of the mid-palatal suture during ageing. A radiographic study. Surg Radiol
Anat 2007; 29: 253-9.
23. N’Guyen T, Ayral X, Vacher C. Radiographic and microscopic anatomy of the mid-palatal suture in the elderly. Surg Radiol Anat 2008; 30: 65-8.
24. Schlegel KA, Kinner F. The anatomic basis for palatal implants in orthodontics. Int J Adult Orthod Orthognath Surg 2002; 2: 17.
25. Stuart DA, Wiltshire WA. Rapid palatal expansion in the young adult: Time for a paradigm shift? J Can Dent Assoc 2003; 69: 374-7.
ForumOrthodontic
Ortodontyczneforum
84