Twoje dziecko a internet- co powinni wiedzieć rodzice?

TWOJE DZIECKO A INTERNET
DZIECI W SIECI ~ CO POWINNI WIEDZIEĆ RODZICE?
„Dawniej musieliśmy się przejmować jedynie nadmiernym wpływem telewizji.
Dzisiaj mamy konsole do gier, komputery i komórki. Małe dzieci to przerasta —
pojawiają się u nich symptomy podobne do objawów uzależnienia. (...) Ich
umysły przyzwyczajają się do nadmiernej stymulacji słuchowej i wzrokowej,
a gdy jej brakuje, dzieci nie wiedzą, co ze sobą zrobić” (lekarka Mali Mann).
INTERNET oraz rozwój techniki sprawia, że żyjemy dziś w świecie oplecionym coraz gęstszą
siecią połączeń.
Wielu młodych nie wychodzi z domu bez przenośnego odtwarzacza multimedialnego albo telefonu
komórkowego. A ponieważ te i inne urządzenia są coraz sprawniejsze, bardziej uniwersalne i tańsze,
zalew techniki wciąż przybiera na sile i stwarza rodzicom coraz to nowe trudności związane ze
sprawowaniem nadzoru, pouczaniem i korygowaniem dzieci.
Rodzice mogą sprostać tym wyzwaniom, jeśli wezmą pod uwagę fakt, że technika może wywierać
na dziecko dobry albo zły wpływ, i dołożą wszelkich starań, aby w wypadku ich dziecka ów wpływ był
pozytywny.
Ale może powiesz: „Jak mam pomóc moim dzieciom, skoro nie potrafię nawet obsługiwać
urządzeń, których używają?”.
Jeśli jesteś matką lub ojcem, musisz spojrzeć faktom w oczy: W tym nowym wirtualnym świecie twoje
dziecko czuje się zapewne o wiele swobodniej niż ty. Może nawet potrafi cię trzymać w błogiej
nieświadomości co do tego, czym się tam zajmuje.
Czy stanowi to powód do niepokoju? Oczywiście, że tak. Ale czy sytuacja nie jest beznadziejna?
W żadnym wypadku. Co prawda świat Internetu, w którym twoje dziecko czuje się jak ryba
w wodzie, może ci się jawić jako nieprzebyta dżungla. Mimo to możesz się w niej odnaleźć.
I aby ochronić swoje dzieci, wcale nie musisz być ekspertem w dziedzinie informatyki.
Warto więc nauczyć się przynajmniej podstaw. Dziewięćdziesięcioparoletnia Melba zaczęła
korzystać z komputera, gdy miała ponad osiemdziesiąt lat. Opowiada: „Kiedy po raz pierwszy
spróbowałam go użyć, miałam ochotę cisnąć nim przez okno. Po kilku miesiącach wreszcie pojęłam,
o co chodzi, i teraz mogę bez większych trudności wysyłać e-maile i korzystać z innych funkcji”.
Przyjrzyjmy się pewnym usługom internetowym, które absorbują młodzież, a także ryzyku, jakie ze
sobą niosą.
E-MAILE
Czym są? Są to listy i wiadomości przesyłane pocztą elektroniczną.
Co umożliwiają? E-maile pozwalają szybko i niedrogo korespondować ze znajomymi i członkami
rodziny.
Co warto wiedzieć? Niepożądane wiadomości, nazywane spamem, mogą się stać czymś więcej niż
tylko niedogodnością. Często zawierają dwuznaczne lub rażąco obsceniczne treści albo hiperłącza
służące wyłudzaniu — na przykład od nieświadomego dziecka — informacji osobistych, co może
prowadzić do kradzieży tożsamości. Odpowiadanie na takie wiadomości, nawet z kategorycznym
żądaniem nieprzysyłania ich, tylko potwierdzi, że faktycznie korzystasz z danego adresu poczty
elektronicznej, i spowoduje, że spamu będzie jeszcze więcej.
SERWISY INTERNETOWE
Czym są? To zbiory informacji zamieszczane w sieci w postaci stron internetowych, tworzone
i aktualizowane przez różne instytucje, ośrodki edukacyjne, firmy czy osoby prywatne.
Co umożliwiają? Istnieją miliony takich serwisów, toteż młodzi mają nieograniczone możliwości
dokonywania zakupów, szukania informacji, kontaktu z kolegami, grania w gry komputerowe
i ściągania ich z sieci oraz słuchania i pobierania muzyki.
Co warto wiedzieć? Internet jest wykorzystywany przez najrozmaitszych osobników pozbawionych
wszelkich skrupułów. Wiele stron ukazuje stosunki seksualne i nieostrożna osoba z łatwością może
się natknąć na takie materiały. Na przykład w Stanach Zjednoczonych 90 procent ankietowanych
dzieci w wieku 8-16 lat przyznało, że niechcący natrafiło na treści pornograficzne — i to przeważnie
w trakcie odrabiania lekcji!
W sieci nietrudno też znaleźć serwisy dla młodzieży propagujące hazard. W Kanadzie niemal co
czwarty nastolatek uczęszczający do 10 lub 11 klasy przyznaje się, że przynajmniej raz odwiedził taki
serwis. Budzi to słuszny niepokój wśród specjalistów, gdyż hazard w sieci wywołuje silne uzależnienie.
Istnieją też strony internetowe zwane pro-ana, lansujące „anorektyczny styl życia”.
[Przypis]
Wiele tego typu serwisów i organizacji twierdzi, że wcale nie promuje anoreksji. Niemniej niektóre
z nich przedstawiają ją jako dobrowolnie obrany przez kogoś styl życia, a nie chorobę. Na forach
internetowych powiązanych z takimi serwisami młodzi mogą znaleźć informacje, jak ukryć przed
rodzicami swoją niedowagę i fakt, że często nie zjadają posiłku.
Inne podżegają do nienawiści wobec mniejszości etnicznych lub religijnych. Na niektórych stronach
można przeczytać, jak skonstruować bombę, przygotować truciznę lub przeprowadzić akcję
terrorystyczną. A w wielu grach internetowych dominują krwawe sceny i brutalne akty przemocy.
CZATY
Czym są? Niektóre serwisy w Internecie udostępniają usługę zwaną czatem, pozwalającą na
prowadzenie interaktywnej rozmowy tekstowej. Takie pogawędki w pokoju czatowym (chatroomie)
zazwyczaj skupiają się wokół konkretnego tematu.
Co umożliwiają? Twoje dziecko może komunikować się z wieloma osobami, których nigdy nawet nie
spotkało, ale które podzielają jego zainteresowania.
Co warto wiedzieć? Z czatów nierzadko korzystają pedofile, licząc na to, że skłonią jakieś dziecko do
nawiązania kontaktów o podłożu seksualnym — poprzez sieć lub nawet osobiście. Zobaczmy, co się
przytrafiło jednej z autorek książki na temat zagrożeń w Internecie. W ramach badań udawała na
czacie dwunastolatkę. „Niemal natychmiast została zaproszona przez nieznajomego do prywatnego
pokoju czatowego. Odpisała, że nie wie, jak do niego wejść, ale jej usłużny nowo poznany przyjaciel
poprowadził ją krok po kroku. Następnie chciał się dowiedzieć, czy miałaby ochotę na [wirtualny] seks”
(What in the World Are Your Kids Doing Online?).
KOMUNIKATORY INTERNETOWE
Czym są? Są to programy służące do prowadzenia na żywo rozmów tekstowych z jedną lub kilkoma
osobami.
Co umożliwiają? Użytkownik takiego programu może wybrać rozmówcę ze stworzonej przez siebie
listy kontaktów. Jak ujawniły badania przeprowadzone w Kanadzie, 84 procent tamtejszych 16- i 17latków poświęca na tę formę komunikacji ponad godzinę dziennie.
Co warto wiedzieć? Rozmowy z wykorzystaniem komunikatorów internetowych mogą rozpraszać
uwagę dziecka, jeśli akurat się ono uczy lub zajmuje czymś, co wymaga koncentracji. A ponadto
możesz nie wiedzieć, z kim się kontaktuje, bo przecież nie słyszysz treści rozmowy.
BLOGI
Czym są? To pamiętniki prowadzone w Internecie.
Co umożliwiają? Blogi dają młodym możliwość pisania o swoich uczuciach, pasjach i zajęciach.
Zazwyczaj czytelnicy blogów mogą komentować ich treść. Wielu młodych bardzo ekscytuje
okoliczność, że ich zwierzenia spotykają się z odzewem.
Co warto wiedzieć? Blogi może czytać każdy. Niektórzy młodzi lekkomyślnie ujawniają informacje,
które mogą posłużyć komuś do zidentyfikowania ich krewnych, szkoły czy adresu zamieszkania.
Istnieje też inne zagrożenie: blog może zaszargać komuś opinię, z jego autorem włącznie. Na
przykład niektórzy pracodawcy, aby wyrobić sobie zdanie o potencjalnym pracowniku, zaglądają do
jego bloga.
SERWISY SPOŁECZNOŚCIOWE
Czym są? Mianem tym określa się serwisy umożliwiające stworzenie własnej strony internetowej
zawierającej między innymi zdjęcia, filmy i dodatkowe opisy (podobne do zamieszczanych w blogach).
Co umożliwiają? Utworzenie i dalsze rozwijanie własnej strony internetowej pozwala młodej osobie
zaprezentować siebie. Za pośrednictwem takich serwisów można nawiązywać liczne znajomości.
Co warto wiedzieć? „Serwis społecznościowy jest jak impreza, tyle że odbywa się w necie” — mówi
dziewczyna imieniem Joanna. „Mogą się na niej pojawić straszni ludzie”. Umieszczane tam dane
osobowe bywają perfidnie wykorzystywane przez pozbawionych skrupułów młodych i dorosłych.
Z tego powodu Parry Aftab, specjalista w dziedzinie bezpieczeństwa w Internecie, nazywa takie
serwisy „hipermarketem dla pedofilów”.
„Rodzice mogą postrzegać kamerę internetową jako prosty i tani sposób komunikowania się ich
dziecka z krewnymi i kolegami. Pedofil traktuje ją jednak jak otwarte okno do sypialni dziecka” (Robert
Mueller III, dyrektor Federalnego Biura Śledczego).
Ponadto znajomości zawierane online są często powierzchowne. Niektórzy młodzi prześcigają
się w gromadzeniu jak największej liczby kontaktów, nawet do osób, których nigdy nie spotkali
osobiście. Robią to jedynie po to, by zyskać popularność w oczach ludzi odwiedzających ich
stronę. W książce Generation MySpace (Pokolenie MySpace) autorka Candice Kelsey pisze, że
w rezultacie wszystko sprowadza się do „osądzania czyjejś wartości społecznej jedynie na
podstawie liczby ludzi, którzy tego kogoś lubią”. Dodaje też: „Takie typowo handlowe
podejście spycha nasze dzieci do poziomu bezosobowych wpisów i powoduje, że młodzi
przykładają ogromną wagę do zaprezentowania się w sposób, który pozwoli im zdobyć jak
najwięcej kontaktów”. Dlatego w innej książce zadano stosowne pytanie: „Jak pomóc dzieciom
zrozumieć, że powinny rozwijać empatię i współczucie, skoro w elektronicznym świecie mogą
poznawać przypadkowych ludzi, a potem jednym kliknięciem myszki ich odrzucać?”.
Sześć omówionych przykładów to zaledwie niektóre z mnóstwa możliwości, jakimi Internet
przyciąga młodych ludzi. Co możesz zrobić, by ochronić swoje dziecko przed
niebezpieczeństwami czającymi się w sieci?
POMOŻE NAM W TYM KOLEJNY ARTYKUŁ ,,DZIECI W SIECI-CO MOGĄ ZROBIĆ RODZICE?"