Nr 2 2012 - Zgromadzenie Sióstr Adoratorek Krwi Chrystusa

Transkrypt

Biuletyn Prowincjalny
Nr 2 (18) 2012
Kwiecień - Czerwiec
Adoratorki Krwi Chrystusa - Prowincja Wrocław
Spotkania formacyjne sióstr
- Czy jestem Martą, która służąc
Jezusowi, równocześnie zapomina o Nim i koncentruje się na
rzeczach drugorzędnych?
- Czy jak Maria uświadamiam
sobie, że „dom” buduje się na
fundamencie Słowa?
W dniach 16 -20 maja 2012
w domu macierzystym Adoratorek Krwi Chrystusa w Bolesławcu
odbyły się dwie tury spotkań formacyjnych dla sióstr naszej prowincji. Obie prowadził salwatorianin ks. Romuald Baingo.
Wprowadzał on nas w modlitwę
Słowem Bożym perykopą biblijną o Marcie i Marii z Ewangelii
wg św. Łukasza.
- Jakiej zmiany oczekuje ode mnie
Jezus?
- Co pod wpływem Słowa pragnę
powiedzieć Jezusowi?
Postawione pytania, dokonane
wyjaśnienie i interpretacja tekstu,
niewątpliwie pomogły nam wejść
w głąb Słowa.
Słowa, które nieustannie tłumaczy
nam nasze życie, pokazuje co jest
W czasie konferencji padały pro- najważniejsze wobec wielości
pozycje pytań do indywidualnego spraw i rzeczy, abyśmy nie marrozważania:
twiły i niepokoiły się o wiele, bo
przecież jedno jest potrzebne.
- Co przeczytane Słowo mówi
Życzmy więc sobie, umiejętności
do mnie o moim życiu ?
wybierania dobrej części, która
nie będzie nam odebrana.
- Co dzieje się ze mną kiedy
słyszę tę historię biblijną?
- Która z sióstr jest mi bliższa,
z którą się bardziej utożsamiam?
W tym numerze m.in..:
Spotkania formacyjne sióstr
str. 2
Odwiedziny sióstr radnych
generalnych
str. 2
Inicjatywy sióstr w tygodniu
modlitw o powołania
str. 3
Świadectwa z pielgrzymki po
Ziemi Świętej
str.1416
Obrady wyższych przełożonych zakonów żeńskich
str. 20
Str. 2
Odwiedziny sióstr radnych generalnych
W dniach 8 – 15 maja 2012 roku nasżą Prowincję odwiedżiły dwie radne generalne: s. Zita
Resch i s. Nadia Coppa.
Obie siostry gosciły w Polsce po raż pierwsży.
Celem wiżyty było żapożnanie się rżecżywistoscią Prowincji.
Siostry po jednodniowym spotkaniu i rożmowach ż żarżądem prowincjalnym, odwiedżiły
wspolnoty siostr ASC w Cżęstochowie,
Bolesławcu
Każda spotkana siostra żostała żaprosżona do
podżielenia się swoim życiem i posługą apostolską. Także nasże siostry – goscie dały się
bliżej pożnac.
W każdej wspolnocie można było doswiadcżyc
polskiej goscinnosci.
Bardżo miłym doswiadcżeniem rżecżywistosci
apostolskiej było spotkanie ż dżiecmi ż żaganskiej swietlicy. Z okażji tych odwiedżin, dżieci
żaspiewały piesn „O sw. Mario De Mattias”,
ktorą spiewają w swięta nasżej Założycielki.
Po drodże do nasżych wspolnot siostry żwiedżiły: Jasna Gorę, Auschitż, Krakow (Katedra,
Groby Krolewskie, Rynek i Koscioł Mariacki,
Łagiewniki), Wielicżka, Zagan (koscioł, biblioteka poaugustianska), Wrocław (Park Sżcżytnicki, Plac Katedralny, Rynek).
s. Ewa Kleps, asc
Koscielisku, Zaganiu, Wrocławiu – parafia sw.
Francisżka ż Asyżu. Miały też możliwosc dżielenia wspolnoty modlitwy i stołu we wspolnocie
domu prowincjalnego.
Nr 2 (18) 2012
Str. 3
Tydzień Modlitw o Powołania kapłańskie i zakonne
Baumgärtle
Świder
W Baumgärtle z okazji Tygodnia Modlitw
o Powołania kapłańskie i zakonne w czwartek
(3 maja) w kaplicy domu misyjnego została odprawiona Msza święta i nabożeństwo, a siostry
Maria Grygiel i Iwona Wanke w piątek ofiarowały modlitwę Drogi Krzyżowej w tych intencjach.
W Tygodniu Modlitw o Powołania do kapłaństwa i życia konsekrowanego pamiętałyśmy
o włączeniu się w modlitwę Kościoła w intencji
nowych powołań. Nasza wspólnota podjęła inicjatywę modlitwy. Siostra prowadząca wybrała modlitwę o powołania, którą odmawiałyśmy każdego
dnia po nieszporach.
Wrocław – Dom prowincjalny
W niedzielę rozpoczynającą Tydzień Modlitw
o Powołania kapłańskie i zakonne, siostry podczas adoracji przed Najświętszym Sakramentem,
odprawiły specjalne nabożeństwo w intencji nowych powołań. Przez cały tydzień ofiarowały
w tej intencji nabożeństwo majowe, modlitwę
o powołania oraz adorację Najświętszego Sakramentu.
Częstochowa
Wrocław, parafia św. Franciszka z Asyżu
W Tygodniu Modlitw o Powołania kapłańskie
i zakonne, w naszej parafii w Kiedrzynie, z inicjatywy sióstr i ks. proboszcza Adama Zyzika było
specjalne nabożeństwo o powołania. S. Marta
Majka przeprowadziła katechezy w szkole na ten
temat.
Dokszyce
23 kwietnia została zorganizowana adoracja
przez siostry w intencji powołań, a po modlitwie
spotkanie przy ognisku. Nie brakło wspólnych
zabaw i dzielenia się swoimi poglądami i trudnościami jakie niesie życie w tym środowisku. Temu
spotkaniu towarzyszyła rodzinna atmosfera.
Pogorzela
Od 29 kwietnia - w szkołach, parafii i wspólnocie
prowadzona była modlitwa, kazania i katechezy
o tematyce powołaniowej oraz prezentacja naszego zgromadzenia.
W intencji powołań została odprawiona Msza św.
w naszej kaplicy oraz przez cały tydzień siostry
uczestniczyły w nabożeństwie majowym, gdzie
modliły się z całym Kościołem modlitwami wyznaczonym przez Kurię Metropolitalną w o nowe
powołania.
Żagań
W Tygodniu Modlitw o Powołania w naszej
wspólnocie po Nieszporach prosiłyśmy Chrystusa
Dobrego Pasterza o powołania odmawiając
wspólnie modlitwę „O nowe powołania do Zgromadzenia Sióstr Adoratorek Krwi Chrystusa”.
Str. 4
W naszej wspólnocie...
wiele sił psychicznych i duchowych oraz wymaga
ciągłego dokształcania się. Otoczmy zatem
s. Lucję naszą modlitwą, aby dać jej nasze wsparcie.
Częstochowa
W Wielki Piątek i Sobotę, część sióstr z naszych
obydwu wspólnot, uczestniczyła w nabożeństwach paschalnych w kaplicy Księży Misjonarzy
CPPS w parafii pw. św. Kaspra del Bufalo na
Grabówce.
10 kwietnia, w drugą rocznicę tragedii pod Smoleńskiem, siostry uczestniczyły we Mszy św.
w kaplicy Cudownego Obrazu Królowej Polski.
Po Mszy św. wszyscy przeszli w pochodzie Alejami Najświętszej Maryi Panny do Bazyliki Archikatedralnej pw. św. Rodziny.
W niedzielę Miłosierdzia Bożego, siostry razem
z licznie zgromadzonym ludem i księżmi Pallotynami w Częstochowie, uczestniczyły we Mszy
św. w Sanktuarium Miłosierdzia prosząc Jezusa
o miłosierdzie dla całego świata.
Od 28 kwietnia do 6 maja, przez cały tydzień,
s. Maria Dobrzycka razem z pielgrzymką kurialną
wędrowała po Sanktuariach Maryjnych w Chorwacji: Medjugorje, Zagrzeb, Maria Bistrica, Sinia,
Split, Vepnc, chorwackie Lourdes, Dubrownik,
Słowacja – Jaskinie Postojna.
Jak siostrom wiadomo, w tym roku apostolskim
dołączyła do naszej wspólnoty s. Lucja Lis.
Z wielką ofiarnością i poświęceniem pracuje ona
w swoim zawodzie jako psychoterapeuta, pomagając ludziom cierpiącym psychicznie i duchowo.
Osoby przychodzą do naszego domu i z miesiąca
na miesiąc jest ich coraz więcej. Problemy, z którymi ludzie przychodzą są bardzo różne i niejednokrotnie bardzo złożone, co wymaga długotrwałego procesu psychoterapeutycznego. Posługa ta
jest bardzo trudna i odpowiedzialna, pochłania
3 maja w święto Matki Bożej Królowej Polski,
dla uczczenia pamięci poległych osób w katastrofie pod Smoleńskiem, przed Mszą św., dokonano
odsłonięcia i poświęcenia Epitafium Smoleńskiego na dziedzińcu przed Kaplicą Cudownego Obrazu Matki Bożej Jasnogórskiej. W tej pięknej
uroczystości uczestniczyły też siostry ze wspólnoty kiedrzyńskiej.
W dniach 10 – 11 maja odwiedziły naszą wspólnotę dwie radne generalne: s. Nadia Coppa
i s. Zita Resch. Spotkanie trwało krótko, ale było
bogate w treści duchowe. Rozmawiałyśmy o naszym charyzmacie i pracy ASC.
2 czerwca o godz. 15.30, w intencji Zarządu Generalnego zostanie odprawiona Msza św., w Kaplicy Cudownego Obrazu.
Pod koniec kwietnia, po stronie nowicjatu rozpoczęto zmianę podłóg w pokojach na parterze, które uległy zniszczeniu z powodu braku podpiwniczenia.
s. Łucja Partyka, asc
Nr 2 (18) 2012
Str. 5
kapucyni. Po Mszy św. goście zostali zaproszeni
na uroczyste śniadanie.
Dokszyce
Czas Wielkiego Postu w naszej wspólnocie był
związany z różnymi wydarzeniami.
W każdy piątek w naszej parafii i w Bierezowce
odbywało się nabożeństwo Drogi Krzyżowej. Prowadziły je dzieci pierwszokomunijne, rodzice
dzieci, młodzież, kółka różańcowe, Legion Maryi,
mężczyźni. W Wielki Piątek odbyła się Droga
Krzyżowa po ulicach miasta. Choć było późno
i niezbyt sprzyjająca pogoda, wzięło udział dużo
dzieci, młodzieży i dorosłych. To świadectwo modlitwy ulicami Dokszyc głęboko zapisało się
w sercach tych, którzy uczestniczyli, a także tych,
którzy wychodzili patrzeć na idących i modlących
się ludzi. Przygotowanie tych nabożeństw wymagało od nas większego zaangażowania. Trud przemieniający się w dobro nie ciąży, ale daje siły do
przezwyciężania trudności.
Od 18 do 20 marca odbyły się wielkopostne rekolekcje, które prowadził o. Jerzy Katowicz kapucyn i siostry, które pomagały w organizacji i prowadzeniu spotkań dla dzieci i młodzieży. Tematem rekolekcji był „Grzech, który niszczy najmniejsze dobro w człowieku”.
3 marca z okazji rocznicy założenia Zgromadzenia w naszej kaplicy była odprawiona w intencji
sióstr Msza św. dziękczynno - błagalna za powołanie każdej i o nowe powołania. Celebrowali
liturgię o. Andrzej, o. Marek i o. Witalik. Wraz
z nami byli obecni również parafianie i bracia
Od 26 do 31 marca w naszej parafii odbywały
się młodzieżowe rekolekcje „Oaza życia”, w których uczestniczyło ok. 60 młodych ludzi z różnych zakątków Białorusi. Głównym tematem
rekolekcji był: „Wybór drogi życiowej ”. Każdy
dzień rozpoczynał się gimnastyką, a po niej było
śniadanie i modlitwa uwielbienia. Konferencje
przygotowane przez animatorów były bogate
w treści i wprowadzały w tematy dnia. Każda grupa miała za zadanie przygotować liturgię. Animatorzy nad tym wszystkim czuwali. Praca w grupach, dzielenie się między sobą pozwalały młodzieży skonfrontować się z sobą oraz z różnymi
życiowymi sprawami. Wieczorne adoracje pomagały uczestnikom odczuć szczególną bliskość Pana Boga. Piątek był dniem pokutnym. W tym dniu
wielkim bogactwem była Droga Krzyżowa, przygotowana przez animatorów. Każdy z nas miał
napisać krótkie rozważania, opierając się na fragmentach z Pisma św. Nie zabrakło czasu na rekreację, konkursy i przybywanie razem, co sprawiało wiele radości. W ostatnim dniu młodzież,
dając świadectwa o przeżytych rekolekcjach,
dziękowała Bogu za wszystkie dary i łaski otrzymane w tym czasie, za animatorów, organizatorów i za to, że mogli nauczyć się bardziej świadomie dokonywać wyborów w swoim życiu, a Boga
stawiać na pierwszym miejscu.
1 kwietnia w Palmową Niedzielę odbył się konkurs palm, który zorganizowała s. Małgorzata
Augustyn. Każde dziecko nawet najmłodsze, które liczyło dwa latka przyszło z piękną palmą.
Po wręczeniu nagród i zrobiono wspólne zdjęcie.
Możliwość wzięcia udziału w takim konkursie
była dla dzieci wielką radością.
4 kwietnia siostry brały udział w uroczystej Mszy
św. Krzyżma w Witebsku, którą celebrował Nuncjusz Apostolski na Białorusi ks. bp Claudio
Str. 6
c.d. ze str.5
Gugerotti wraz z ks. biskupem Władysławem
Blinem, a także z księżmi z Witebskiej diecezji.
Na zakończenie spotkania była wspólna agapa.
W czasie triduum siostry prowadziły adorację
dla dzieci i młodzieży, aby głębiej mogły wniknąć
w tajemnicę Zmartwychwstania Chrystusa obecnego wśród nas.
W niedzielę Miłosierdzia Bożego siostry brały
udział w odpustowych uroczystościach w Gniezdziłowie. Byli zaproszeni księża z sąsiednich
parafii i goście. Z Dokszyc wyruszyła piesza pielgrzymka, w której brała udział s. Hanna Dziatlik.
Podczas uroczystej Mszy św. homilię wygłosił
ojciec jezuita Stanisław Pomykała. Towarzyszył
uroczystości piękny śpiew chóru z Dokszyc. Po
Mszy św. wszyscy zostali ugoszczeni żurkiem
przygotowanym przez br. Wojciecha.
22 kwietnia s. Małgorzata uczestniczyła w uroczystościach poświęcenia kaplicy pod wezwaniem
św. Jerzego w Barsukach. Kaplicę poświęcił
ks. bp Władysław Blin. Po nabożeństwie odbył
się koncert w miejscowej szkole w wykonaniu
uczniów, a po nim uroczysty obiad.
28 kwietnia zaprosiłyśmy na wspólną kawę kapucyna o. Błażeja z Ukrainy, który przyjechał, aby
głosić rekolekcje braciom.
3 maja s. Małgorzata uczestniczyła w odpuście
w parafii pod wezwaniem Królowej Polski
w Porpliszczach.
6 maja w naszej parafii odbyła się Pierwsza Komunia św. Przystąpiło 17 dzieci, wśród nich dwie
osoby z domu dziecka. Była to wielka uroczystość
dla całej parafii, szczególnie dla rodziców dzieci
i ich rodzin. Rodzice wyrażali wdzięczność
s. Małgorzacie za włożony trud, który przyczynił
się do głębszego przeżycia tej pięknej uroczystości. Po południu dzieci z rodzicami wyruszyli
w pielgrzymkę do Matki Bożej Miłosierdzia
do Bierezowki.
W kościele odbyło się dziękczynne nabożeństwo
przygotowane przez dzieci, po czym były wręczone komunijne pamiątki. Wszyscy rozjechali się w
duchu wdzięczności za ten dzień, w którym mogli
odczuć bliskość Pana Boga i Jego miłość do każdego z nas osobiście. Ta uroczystość była również
katechezą dla rodziców w zrozumieniu wartości
chrześcijańskich, by przyjąć je i według nich żyć.
9 maja siostry uczestniczyły w odpustowych uroczystościach ku czci św. Stanisława w rodzinnej
parafii s. Hanny w Dołginowie.
12 maja z rąk ks. biskupa Cyryla Klimowicza
z Irkucka w naszej parafii brat Aleg Wojciechowicz otrzymał święcenia kapłańskie. Dzieci i młodzież uświetniły tę uroczystość programem artystycznym. Po obiedzie Ksiądz Biskup spotkał się
z siostrami.
15 maja brałyśmy udział w pogrzebie ks. Władysława Piatrajcisa w Miorach. Urodzony na Litwie,
od razu po święceniach w 1985 r. przyjechał pracować na Białoruś. Duży wkład wniósł w rozwój
kościoła na Białorusi. Zmarł nagle, mając 57 lat.
Został pochowany przy kościele w Miorach, gdzie
rozpoczynał swoją służbę Bogu.
Wspólnota z Dokszyc
Nr 2 (18) 2012
Str. 7
Kościelisko
2 kwietnia odbyło się w naszym domu zakonnym
spotkanie i modlitwa do Krwi Chrystusa oraz
przygotowanie do Triduum Paschalnego dla seniorów z Kościeliska. 7 maja zaś spotkaniu formacyjnemu dla seniorów przewodniczyła s. profesor Margerita Sondej, która wygłosiła konferencję
o Eucharystii.
29 kwietnia s. Wanda Kościk i s. Krystyna Kusak
uczestniczyły w odpuście w parafii Dobrego
Pasterza w Krakowie.
o ile ludzie odwołają się do Miłosierdzia Bożego.
To główne przesłanie homilii wygłoszonej przez
Ks. Kardynała Stanisława Dziwisza podczas uroczystej Mszy św. odprawionej w kościele parafialnym w Kościelisku.
Na zakończenie Mszy św. ks. Jacek Mola podziękował wszystkim gościom obecnym na uroczystości, a Ks. Kardynałowi złożył szczególne podziękowanie przewodniczenie Mszy św. Ks. Kardynał
podzielił się refleksją, że bardzo często modli się
prosząc o wstawiennictwo bł. Jana Pawła II i zachęcał parafian do podobnych zachowań. Wyraził
zadowolenie z dużej ilości osób przystępujących
do Komunii Św., w szczególności mężczyzn, mówiąc „oni są wierzący, ale jakoś inaczej” .
13 maja s. Krystyna i s. Wanda uczestniczyły
w procesji fatimskiej na Krzeptówkach.
18 maja s. Krystyna wzięła udział w uroczystości
ogłoszenia Jana Pawła II patronem Wadowic
19 maja s. Krystyna i s. Zofia Pitoń uczestniczyły
w uroczystości święceń kapłańskich Macieja
Rutowicza pochodzącego z Kościeliska w Stadnikach k/ Krakowa, a 20 maja s. Krystyna, s. Zofia
i s. Wirginia Czerepak uczestniczyły we Mszy św.
prymicyjnej nowo wyświęconego prezbitera
w kościele parafialnym w Kościelisku.
Peregrynacja Obrazu Jezusa Miłosiernego,
Relikwii św. siostry Faustyny
i bł. Jana Pawła II
Uroczystość tę parafianie z Kościeliska przeżywali w dniach 24 i 25 kwietnia 2012 r. Były na
niej obecne również Siostry Adoratorki Krwi
Chrystusa ze wspólnoty kościeliskiej.
W pierwszym dniu odprawione zostały dwie
Msze św. o godz. 17.00 i o 21.00. Pierwszej przewodniczył Ks. Kardynał Stanisław Dziwisz. Byli
na niej obecni księża ze wszystkich parafii dekanatu zakopiańskiego.
Polska i świat może zaznać pokoju i ukojenia,
W drugiej odprawionej Mszy św. o godz. 21.00 w
intencji powołań kapłańskich i zakonnych uczestniczyli księża, którzy w przeszłości byli wikariuszami parafii w Kościelisku. Przewodniczył jej ks.
Władysław Salawa, a kazanie wygłosił ks. Robert
Jończyk. Ks. Robert przypomniał nazwiska kapłanów, którzy wywodzili się z naszej parafii.
Przez całą noc i następny dzień trwała adoracja
obrazu, a na zakończenie peregrynacji ks. proboszcz Jacek Mola odprawił Mszę św., po której
odmówił koronkę do Miłosierdzia Bożego.
Z Kościeliska obraz został przewieziony do parafii na Cyrli w Zakopanem.
Str. 8
Pogorzela
Błogosławiona
Krew Jezusowa!
Kochane Siostry, tak oto w zarysie przedstawiają
się ostatnie wydarzenia z życia naszej wspólnoty:
3 marca Msza święta była sprawowana przez
ks. kan. Dariusza Bandosza - proboszcza parafii
w kaplicy domu z okazji rocznicy założenia zgromadzenia ASC, a po niej agapa.
13 marca s. Bernadetta Pajdzik i Ks. Kanonik uczestniczyli w pielgrzymce do Częstochowy
z maturzystami ze swoich szkół.
Od 17 do 22 marca wszystkie siostry posługiwały w parafii podczas rekolekcji wielkopostnych.
Od 26 do 30 marca s. Bernadetta pomagała przy
rekolekcjach szkolnych dla uczniów ze Szkoły
Podstawowej i Gimnazjum oraz dla Zespołu
Szkół Ogólnokształcących i Zawodowych
w Pogorzeli.
Od 2 do 3 kwietnia wraz z uczniami z ZSOiZ budowaliśmy Grób Pański i Kaplicę Adoracji oraz
przygotowywaliśmy świątynię na Triduum
Paschalne i Uroczystość Zmartwychwstanie Pańskiego.
23 kwietnia s. Bernadetta uczestniczyła w spotkaniu katechetów w Ostrowie Wielkopolskim.
30 kwietnia s. Marianna Konefał, Ks. Kanonik
i parafianie uczestniczyli w Częstochowie w pielgrzymce dziękczynnej za Peregrynację obrazu
Matki Bożej Częstochowskiej w diecezji kaliskiej.
6 maja – odbyła się Pierwsza Komunia Święta.
S. Bernadetta pomagała w przygotowaniu uroczystości i w białym tygodniu.
28 maja - Ks. Biskup udzielił młodzieży sakramentu bierzmowania.
Z siostrzanymi pozdrowieniami
wspólnota z Pogorzeli
Świder
Drugie półrocze roku szkolnego to nowe wyzwania. Środowisko, w którym pracują siostry
w Świdrze jest trudne i wymagające. Praca
z dziećmi zawsze będzie potrzebna, ponieważ
oprócz środowiska świetlicy nie ma dla tych dzieci innych alternatyw na życie. Siostry stwarzają
dzieciom warunki, aby mogły czuć się bardziej
wartościowe i kochane. Jednak, aby dzieci były
w pełni szczęśliwe, nade wszystko rodzice potrzebują uaktywnienia do działań samopomocowych.
Jak zawsze w takich środowiskach następuje proces, coraz większych roszczeń, tutaj skierowanych ku Caritasowi jako instytucji, która ma obowiązek dawać, dawać …, a wszelkie wymagania
są traktowane jako „niesprawiedliwość i niezrozumienie i tak trudnej sytuacji”. Dzieci dorastając
w takim środowisku biedy zawinionej lub niezawinionej, przejmują postawę rodziców – postawę
biorczą, która nie daje szans rozwoju własnej
aktywności. Dlatego na pewno widzimy potrzebę
posługi w tym miejscu mimo różnorodnych problemów, z jakimi się borykamy.
Palenie marzanny
Kiedy chłody zimowe miały się ku końcowi nastąpiło spalenie marzanny, które miało już na
dłuższy czas unieszkodliwić zimę. Tak więc ze
z białym puchem się pożegnaliśmy i małymi
kroczkami zaczęła zbliżać się wiosna, a z nią ciepełko.
Spotkanie wielkanocne
Spotkanie przy stole wielkanocnym, jest okazją
do wspólnego świętowania najważniejszych wydarzeń Dzieła Zbawienia. Dzieci przygotowały
z s. Ewą wierszyki. Był poczęstunek, którego
podstawą były jajka i żurek wielkanocny. Rodzice
jak zwykle popisali się swoimi zdolnościami
Nr 2 (18) 2012
Str. 9
30 marca odbyła się Droga Krzyżowa ulicami
naszej parafii, w której udział wzięły siostry.
c.d. ze str.8
KWIECIEŃ:
Naszą wspólnotę odwiedziła pani dr Teresa
Małachowska z Wrocławia.
Tuż przed maturą s. Alina i ks. Jacek wraz
z młodzieżą z LO im. W. Górnickiego udali się na
pielgrzymkę do Częstochowy, aby prosić Jezusa
przez ręce Maryi o błogosławieństwo i łaski.
Teatr interaktywny
W kwietniu kolejny raz mieliśmy przyjemność
gościć w naszej świetlicy teatr interaktywny. Są to
pouczające przedstawienia o różnej tematyce.
Tym razem nasi goście przygotowali dla nas
przedstawienie o ekologii.
Wizytacja
Kwiecień był także czasem wizytacji s. Wiesławy
Przybyło naszej Prowincjalnej. Wspólne spotkanie było przyjemne i owocne. Był czas na dzielenie się Słowem Bożym i na wspólne posiedzenie
przy kawie. Wizytacja była także czasem refleksji
nad życiem wspólnotowym i nad posługą sióstr
w Świdrze.
s. Barbara Makowska, asc
21 kwietnia s. Aldona uczestniczyła w sympozjum naukowym pt. „WIARA POMIĘDZY ZAKRYSTIĄ A SUPERMARKETEM” na Papieskim Wydziale Teologicznym w Warszawie Sekcja św. Jana Chrzciciela. Prelegentami byli m. in.
O. dr Wojciech Giertych, bp. prof. Andrzej Czaja,
ks. prof. Tomas Halik, ks. prof. Andrzej Draguła,
o. dr Maciej Zięba oraz red. Szymon Hołownia.
Poruszono takie tematy jak: Wiara a religijność;
czym jest wiara?, Wiara wiernych, Wiara niewierzących, Polityczna poprawność czy męczeństwo?, Wiara, kultura, popkultura.
27 – 28 kwietnia s. Aldona brała udział w I Ogólnopolskiej Konferencji dla Nauczycieli Religii.
Spotkanie zorganizowane zostało w Bibliotece
Narodowej, a temat sympozjum brzmiał:
Nauczyciel religii jako autorytet.
MAJ:
Warszawa
MARZEC:
15 marca s. Irena Ancygier przeszła operację kolana. Dzięki fachowo przeprowadzonej operacji
s. Irena bez żadnych komplikacji wróciła do zdrowia. Radosna i pełna wigoru podjęła swoje obowiązki. Przez cały Wielki Post s. Aldona Kala
wraz z dziećmi prowadziła nabożeństwo Drogi
Krzyżowej, a s. Alina Bilecka z młodzieżą.
5 maja s. Alina Bilecka s. Cecylia Haftarczyk
brały udział w pogrzebie babci ks. Jacka Laskowskiego.
13 maja w naszej parafii odbyła się I Komunia
Święta. W tym roku szkolnym do sakramentu
przystąpiło 122 dzieci.
20 maja w naszej parafii miała miejsce rocznica
I Komunii Świętej. Udział w tej uroczystości
wzięło 70 dzieci.
24 maja młodzież naszej parafii przyjęła sakrament bierzmowania z rąk księdza biskupa Mariana Dusia. Za przygotowanie młodzieży odpowiedzialna była s. Alina wraz z kapłanami.
Str. 10
Wrocław –
Dom prowincjalny
w Częstochowie, uczestniczyła s. Adela. Była to
też okazja, aby zaoferować zainteresowanym materiały z naszej duchowości.
W dniach 30 kwietnia – 3 maja s. Halina
Cyganowska i s. Jolanta Chojnowska uczestniczyły
w Ogólnopolskim Sympozjum Teologii Życia Konsekrowanego pt. „Kościół naszym Domem. Osoba
Konsekrowana w Kościele powołana i przez Kościół posłana”. Odbyło się ono w Klaretyńskim
Centrum Dialogu i Spotkań w Krzydlinie Małej
k/Wrocławia. Organizatorami Sympozjum byli:
Polska Prowincja Misjonarzy Klaretynów oraz Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
(Podyplomowe Studia Teologii Życia Konsekrowanego).
29 maja Ks. Arcybiskup Marian Gołębiewski
udzielił sakramentu dojrzałości chrześcijańskiej
70 osobom.
W dniach 11 -13 maja s. Kamila Burniak
uczestniczyła
w
sesji
formacyjnej
pt.
„Rozmawiając z Bogiem, czyli o drodze modlitwy.” Sesję poprowadziła s. Wiesława Przybyło
Wrocław
parafia św. Franciszka z Asyżu
12 maja kleryk z naszej parafii Piotr Żuber został
wyświęcony na diakona. Uroczystość odbyła się w
katedrze o godz.10.00, a uczestniczyły w niej s.
Modesta Ciupik i s. Adela Rostecka. Po zakończonej uroczystości siostry zostały zaproszone na
obiad w domu parafialnym.
13 maja to ważny dzień dla parafii, dzień I Komunii św. Jezusa Eucharystycznego przyjęło 70 dzieci.
13 maja wspólnota uczestniczyła w wieczornym Nabożeństwie Fatimskim, które rozpoczęło się nabożeństwem majowym, po nim była uroczysta procesją z różańcem. Nabożeństwo zakończyło się Apelem Jasnogórskim.
26 maja w odpuście Matki Bożej Wspomożenia
Wiernych w Sanktuarium Krwi Chrystusa
Żagań
28 kwietnia dzieci ze świetlicy z rodzicami
i siostrami: s. Anną Kaczmarek i s. Elżbietą
Kurnatowską pojechały na pielgrzymkę do Grodowca niedaleko Głogowa. Jest to Sanktuarium
Maryjne Matki Bożej Jutrzenki Nadziei znajdujące się na dolnośląskim szlaku św. Jakuba.
W planie pielgrzymki o godz. 11.00 była Msza
święta w Sanktuarium, zwiedzanie
i grillowanie kiełbasek przy ogromnym parafialnym grillu. Wokół kościoła jest doskonale przygotowane miejsce nie tylko na grillowanie ale
i na zabawę dla dzieci. Do Żagania wracaliśmy
w godzinach popołudniowych i w drodze powrotnej zatrzymaliśmy się jeszcze na lody ku
ogromnej radości dzieci.
W sobotę 19 czerwca s. Elżbieta Mróz pojechała z grupą Odnowy w Duchu Świętym na czuwanie do Częstochowy na Jasną Górę. Z Żagania na to czuwanie pojechało ponad 40 osób.
22 maja dzieci ze świetlicy bawiły się w ogrodzie parafialnym. Oprócz miłej zabawy siostry
przygotowały dla nich kiełbaski z grilla, słodycze i napoje. Przez miesiąc maj w ramach zajęć
w naszej świetlicy, dzieci z uczestniczą w nabożeństwach majowych w kościele.
Nr 2 (18) 2012
Str. 11
Poprzez modlitwę, trwaniu u stóp Jezusa ukrzyżowanego i codzienną konfrontację mojego życia
ze Słowem Bożym w medytacji widzę jak dokonuje się powolna przemiana sposobu mojego myślenia, moich postaw wobec życia.
Odkrywam też sens, aby się nie zniechęcać, i podążać dalej tą drogą, która wierzę, że prowadzi do
świętości. Wczytuję się w listy Założycielki,
w których odkrywam prawdziwe skarby duchowości Krwi Chrystusa. W zachętach Świętej odnajduję swoje pragnienia: ‘’czynić wszystko na
chwałę Boskiej Krwi’’.
‘’Krew Jezusa jest całą moją nadzieją i całym moim dobrem.’’
Nasza nowicjuszka o sobie...
Nazywam się Nadzieja pochodzę z Białorusi,
do Zgromadzenia Adoratorek Krwi Chrystusa
Prowincji Wrocławskiej wstąpiłam 21 listopada
2009 r.
Pierwszy rok mojej formacji w aspiranturze
odbywał się na Białorusi. Dla mnie był to czas
przyjrzenia się życiu wspólnotowemu sióstr. Bardzo mnie zbudowała rodzinna atmosfera, jaka panowała we wspólnocie. Coraz bardziej też pociągał mnie Jezus poprzez świadectwo życia sióstr.
Po aspiranturze zostałam przyjęta do postulatu,
który kontynuowałam w Częstochowie, w Polsce .
W ramach formacji uczęszczałam na studia teologiczne.
Obecnie jestem w pierwszym roku nowicjatu.
Jest to czas wchodzenia w duchowość zgromadzenia, między innymi poprzez studium Konstytucji.
Pragnę by coraz bardziej stawała się ona kodeksem mojego życia.
Nowicjat bez wątpienia jest dla mnie ważnym
czasem zatrzymania się i głębszej refleksji chociaż także trudnym czasem pozostawania w pewnej „izolacji” od świata zewnętrznego, a także od
swojej kultury. Jako modlitwę często powtarzam
słowa za Marią De Mattias odnosząc je do siebie
‘’Krew Jezusa jest całą moją nadzieją i całym moim dobrem.’’
Serdecznie Siostry pozdrawiam i cieszę się, że
miałam okazje podzielić się swoim krótkim życiem jako ASC,
Nadzieja Rachtyskaya
Str. 12
Stow ar zy szenie Krw i Chry stusa
Kościelisko
12 kwietnia s. Krystyna Kusak uczestniczyła
w rocznicy Stowarzyszenia Krwi Chrystusa w parafii pw. Dobrego Pasterza w Krakowie.
W dniach 15 – 16 kwietnia gościłyśmy 40 osób
ze Stowarzyszenia Krwi Chrystusa z Tarnobrzega
z ks. prałatem Adamem Markiem. Podczas modlitwy wieczornej został poświęcony obraz Jezusa
Miłosiernego. Była także sprawowana Msza św.
dla tejże grupy w kaplicy i konferencja. SKC pielgrzymowało także do zakopiańskich Sanktuariów.
W dniach 21 – 22 kwietnia s. Krystyna Kusak
spotkała się grupą Stowarzyszenia Krwi
Chrystusa w Końskich.
3 maja - s. Krystyna odwiedziła grupę SKC
w Rycerce k/ Żywca.
Wrocław
Od 4 marca Stowarzyszenie Krwi Chrystusa
z parafii pw. Matki Bożej Częstochowskiej w Lubinie posiada ornat z Marią De Mattias.
12 maja odbyła się 10. Jubileuszowa pielgrzymka
Kolejarzy i Stowarzyszenia Krwi Chrystusa do
Wambierzyc. Z regionów Wrocław i Bolesławiec
udział wzięło ok.350 Stowarzyszonych. Mszę św.
odprawiali: Jego Ekscelencja ks. bp pomocniczy
Adam Bałabuch, ks. Andrzej Gidziński, ks. dr
Marek Zołoteńki, o. A. Krzywański OFM - autor
strony Internetowej Sanktuarium, na której już po
południu była o nas relacja i foto. Stowarzyszeni
przygotowali Drogę Krzyżową. Pielgrzymkę zakończyła się śpiewem, zabawą i pieczeniem kiełbasek przy ognisku.
S. Halina Cyganowska
„Ku pogłębieniu rozumienia duchowości Krwi
Chrystusa”- sesja dla Stowarzyszenia Krwi Chrystusa
19 maja 2012 roku w parafii pw. św. Bonifacego we Wrocławiu odbyła się sesja formacyjna dla
członków Stowarzyszenia Krwi Chrystusa, w której wzięli udział przedstawiciele Wspólnoty Krwi
Chrystusa oraz s. Ewa Kleps ASC, s. Halina
Cyganowska, s. Modesta Ciupik. Konferencje dla
uczestników poprowadził ks. Wojciech Czernatowicz, cpps. Została jasno zarysowana aktualność
duchowości Krwi Chrystusa. Krew Chrystusa
przelana na krzyżu przypomina, że cierpienie samo w sobie jest prawdziwe i rzeczywiste, i zazwyczaj niesprawiedliwe. Nie musi ono jednak
dominować, bo Krew Chrystusa jest źródłem
energii w cierpieniu i ostatecznej nadziei; znakiem, że cierpienie nie może trwać wiecznie. Zatem Krew Jezusa jest wezwaniem dla dzisiejszego
świata, by być świadkami nadziei.
Krzyż oznacza konfrontację z cierpieniem, ze
śmiercią, z konfliktem, z tym wszystkim, co zagraża naszemu życiu. Krzyż jest miejscem , które
często odwiedzała św. Maria De Mattias, św.
Kasper. Przebywanie u stóp Krzyża sprawia, że
nasze nauczanie i świadectwo nie będzie sprowadzać się jedynie do pustych słów. Św. Maria
De Mattias często powtarzała: „ Niech nasze serca nigdy nie oddalają się od owego niewyczerpanego źródła, które wypływa z miłującej Rany Boku Jezusa ukrzyżowanego, naszego najukochańszego Oblubieńca.”
Refleksja dopołudniowa zakończyła się Mszą
świętą, której przewodniczył ks. prałat Wojciech
Tokarz – proboszcz parafii, homilię wygłosił
ks. Wojciech Czernatowicz.
We Mszy świętej dziękczynnej w 9 rocznicę
kanonizacji Marii De Mattias oraz w 10 rocznicę
powstania Stowarzyszenia Krwi Chrystusa w tutejszej parafii modlono się za Zgromadzenie
Adoratorek Krwi Chrystusa, o nowe powołania do
Zgromadzenia, za Stowarzyszonych i ich rodziny,
za zmarłe siostry i zmarłych członków SKC.
s. Ewa Kleps,
asc
Nr 2 (18) 2012
Str. 13
Ce ntr um Duc how ośc i
23-25 marca
„Życie w prawdzie w relacjach rodzinnych,
wspólnotowych i społecznych” ...tak brzmiał temat sesji prowadzonej w dniach 23-25 marca
przez p. Elżbietę Łozińską - doradcę psychologiczno-pedagogicznego Dziś kiedy pojęcie prawdy nieustannie jest podważane, warto raz jeszcze
uzmysłowić sobie czym ona jest i jak bardzo potrzebujemy jej w relacjach z innymi ludźmi.
Umiejętność życia w prawdzie wymaga odwagi
zmierzenia się z własną historią życia, osobistymi
słabościami i mocnymi stronami. Konieczna jest
również zdolność przyjęcia drugiego człowieka,
takim jaki jest i rezygnacja z prób uczynienia, go
takim, jakiego pragniemy mieć. Uczestnicy sesji
mogli dowiedzieć się, jak tego dokonać w własnej
rodzinie, miejscu pracy, wszędzie tam, gdzie żyjemy i spotykamy się z innymi.
11-13 maja
„Rozmawiając z Bogiem czyli o drodze modlitwy.” Sesję rekolekcyjną na ten temat w Centrum Duchowości św. Marii De Mattias, przeprowadziła s. Wiesława Przybyło i o. Tobiasz Fiećko
OFM.
S. Wiesława głosiła konferencje, o. Tobiasz sprawował posługę sakramentalną oraz wprowadzał
do modlitwy Słowem Bożym.
Na początku konferencji zostało zaznaczone, że
aby w całej prawdzie modlić się, należy przede
wszystkim odpowiedzieć sobie na pytania: do kogo się modlę? Kim jest Bóg, przed którym klękam? Jaki obraz Boga noszę w sobie? Znalezienie
prawdziwego obrazu Boga, jest warunkiem wkroczenia na drogę modlitwy. Punktem „zerowym”,
tej drogi jest „przebudzenie”. Jest to doświadczenie wejścia w relację z Bogiem. Po przebudzeniu
modlitwa staje się realnym dialogiem
z Bogiem żywym.
Następnie prowadząca omówiła pierwszy etap
drogi duchowej - „oczyszczenie”.
Tu człowiek odkrywa z jednej strony swoją słabość i grzeszność, z drugiej zaś doświadcza nieskończonego miłosierdzia i mocy Boga – Ojca,
który go miłuje. Świadomy siebie i obecności Bo-
ga w swoim życiu podejmuje odpowiedzialność
za nie.
Jednak bywa i tak, że w tym momencie życia duchowego wycofujemy się, gdyż trzeba nam zrezygnować z własnej woli i poddać się prowadzeniu Boga i Jego planom. Ci, którzy postanowili
nie zawracać wchodzą na etap „oświecenia”.
Bardzo ubogie byłoby życie duchowe człowieka,
gdyby jedynym jego celem było być w porządku
wobec Boga: być czystym. Mamy stać się czyści,
aby Bogu zrobić miejsce. Stąd drugim etapem
życia jest „oświecenie”. Tu nie my sami oświecamy siebie, ale pozwalamy się oświecić. Światłem
człowieka jest Chrystus. Najpoważniejsze decyzje i wybory życiowe chrześcijanin podejmuje
właśnie na tym etapie życia duchowego. Tu
w modlitwie jest mniej rozważania, a więcej patrzenia, kontemplowania. Zaczynamy patrzeć
oczyma Boga. Zaczynamy pragnąć tego, czego
pragnie Bóg.
Pod wpływem Jego łaski możemy wejść na trzeci
etap - „zjednoczenia”, gdzie jedynym pragnieniem będzie zbawienie dusz, z miłości do Chrystusa. „Zjednoczenie” jest , przedsmakiem trwania w obecności Boga w życiu wiecznym.
S. Wiesława przedstawiła też metody modlitwy
chrześcijańskiej. Są one tylko narzędziami, pomocami na usługach zasadniczego celu życia duchowego, jakim jest trwanie w głębokiej, intymnej jedności z Bogiem. Oczywiście najlepszą metodą modlitwy dla konkretnego człowieka będzie
ta, która najlepiej służy mu w nawiązaniu więzi
z Bogiem, poznaniu Jego woli i wypełnianiu jej
w swoim życiu.
Str. 14
Rekolekcje wielkopostne
W dniach 25 – 29 marca 2012 roku, na zaproszenie nowego proboszcza parafii pw. Matki
Bożej Pocieszenia w Oławie ks. Pawła
Cembrowicza, s. Wiesława Przybyło, s. Ewa
Kleps, s. Anna Mikołajewicz prowadziły wielkopostne rekolekcje parafialne. Do tej parafii należą
filie w Ścinawie Polskiej i Ścinawie. Nauki dla
dorosłych w Oławie głosiła s. Wiesława, na filiach s. Ewa.
Nauczaniem rekolekcyjnym objęte zostały dzieci
ze szkół podstawowych znajdujących się na terenie parafii. Do nich w twórczy sposób przemawiała s. Anna, a na filii s. Ewa. Było to nowe i ciekawe doświadczenie zarówno dla dzieci, jak i dla
nauczycieli. W prowadzeniu spotkań wspomagała
siostry młodzież z bolesławieckiego Zespołu
Szkół, w którym pracuje s. Anna. Przeżyty czas
zachęcił do refleksji nad pytaniem, jaki obraz
Boga noszę w swoim sercu i w jakiego Boga
wierzę.
s. Ewa Kleps,
asc
Zi e mi a Ś w i ę t a -
świadectwa pielgrzymów
Droga Siostro Czesławo, moja żona i ja jesteśmy bardzo wdzięczni za czas poświęcony na naszą pielgrzymkę, która – jak powiedział o. Łukasz
była czasem wyjątkowych i niepowtarzalnych rekolekcji, które wyryły niezatarty ślad w naszych
sercach i duszach.
Dziękujemy za Słowo Boże, a przede wszystkim za osobiste świadectwo, które wśród ogromu
przekazanych informacji przez Siostrę błyszczały
jak perły, a obok których nie możemy przejść
obojętnie.
Prawie rok temu – po przeczytaniu książki Immaculeé Ilibagiza „Ocalona, aby mówić” rozpoczęło się moje żmudne nawrócenie. Zacząłem rozumieć wartość i moc przebaczenia. Pielgrzymka
sprzed kilkunastu dni „śladami Jezusa”, to jeden
z kolejnych etapów tego nawrócenia.
Spełniają się Siostry życzenia wypowiedziane
do nas na zakończenie pielgrzymowania:
„Obyście wrócili do swoich domów odmienieni…” Te słowa stają się faktem. To jest prawda,
bo kolejne dni nie są już takie jak przedtem, kolejne Msze św. i czytania nie są już słuchane o wydarzeniach historycznych, ale są żywym Słowem
mocno zaczepionym o skały, których dotykaliśmy
i o fakty, których byliśmy świadkami.
Zupełnie nowego wymiaru w moim życiu nabrały słowa opowiadające o życiu Jezusa, z akcentem na miejsce zdarzenia:
„to TU Słowo stało się Ciałem”
„to TU Jezus umarł”
„to TU Jezus zmartwychwstał”
Po powrocie do domu zrozumiałem, że to
„TU” oznacza „w moim domu”, „w mojej rodzinie”.
Niech dobry Bóg błogosławi Siostrze na każdy
dzień: w pracy, w rodzinie zakonnej, a w życiu
duchowym obdarza wiarą ziarnka gorczycy.
Z wdzięcznością i zapewnieniem o pamięci
w modlitwie
Wojciech Habrat z rodziną z Krosna
Nr 2 (18) 2012
Str. 15
Zi e mi a Ś w i ę t a - ś w i a d e c t w a
Z Maryją i jej wspólnotą w misji
Moje siedem dni na świętej ziemi, którą Bóg
zechciał wybrać sobie na ziemskie mieszkanie
Nie wiem, czy ten czas się dla mnie skończył,
czy dopiero zaczął... Czy już wróciłam, nie wiem,
bo ciągle się przemieszczam TAM i tu…
Z przewodnikami, mapami, zdjęciami, albumami, płytami, zgłębiam wymiary historyczne, topografię miejsc, wrażenia i wzruszenia. W modlitwie liturgią dnia usiłuję umiejscowić się znów
w tamtych miejscach. I trwam, trwam…
Teraz więcej włączam rozum, zmysły, czerpiąc
z notatek i przewodników to, czego nie zapamiętałam (najwięcej czytam Jana Gacia „Moja Ziemia Święta"). Co za radość z powtórnego dotykania tamtych miejsc w czasie i w przestrzeni.
Na pielgrzymce byłam bardziej duchowo, modlitewnie i wstawienniczo, więc umykały rzeczy
i otoczenie zewnętrzne. Niech mi wybaczy wspaniały Antonio Berluzzi, który tyle pracy i wyobraźni włożył w dzieło odnowienia tych świętych
miejsc.
Zadziwiam się, jak Bóg przez całe wieki dbał
o to, by pamięć o ziemskich śladach Jego obecności nie zaginęła, byśmy jako ludzie i Jego dzieci
odnajdywali swoją tożsamość, by nikt nie zaprzeczył, że Jezus stąpał po ziemi jako człowiek, miał
rodzinę, swój dom, przyjaciół... że nie jest postacią mitologiczną.
pielgrzymów
Wdzięczna jestem ewangelistom, pisarzom
(pątniczka Egeria urzekła mnie za świadectwo
Trzech Skał i tego miejsca z OŁTARZEM
CHRYSTUSA, który mogłam ucałować). Myślę
o tylu świętych rycerzach, dobroczyńcach,
„sponsorach" (cesarze, książęta, żony królów, które tu mają swoje kaplice...). Wszyscy oni, a i zwykli pątnicy także (mój ukochany św. Ignacy Loyola) odcisnęli swoje ślady miłości i wiary.
Dziękuję dobremu Bogu - OJCU WSZYSTKICH LUDZI - za te miejsca wielu religii. Próbuję to ogarnąć, a pomaga mi Jan Paweł II i Jego
pielgrzymka w 2000 r.: „Do korzeni naszej wiary”. Urzekła mnie Jego postawa, słowa, pochylanie się nad każdym człowiekiem. Uczę się od Niego naśladować Jezusa przez te i inne jego pielgrzymki. Kocham braci chrześcijan obecnych na
tych miejscach, szczególnie naszych braci franciszkanów. Kocham za wielki, niewyobrażalny
wysiłek, by te miejsca czcić, o nie dbać i nam je
udostępniać. Cieszę się, że byłam tam jako świadek i żeby świadczyć o tych miejscach.
Dziękuję Wspólnocie za oprawę liturgiczną
i wokalną, Ojcu Duchownemu Wspólnoty W MISJI oraz s. Czesławie za wszystko!!!
Przychodzą mi na myśl Eucharystie, które tak
głęboko przeżyłam, chwile adoracji, o które Siostra dbała, by były procesją wewnątrz Bazyliki
Grobu.
Str. 16
Zi e mi a Ś w i ę t a - ś w i a d e c t w a p i e l g r z y m ó w
c.d. ze str. 15
Dziękuję za dwie wolne godziny w piątek,
w którym to czasie, z naszą małą grupką, trwaliśmy u stóp Kalwarii o godz. 15-tej, a potem
w kaplicy Najświętszego Sakramentu z Siostrami
z Nysy (tak się cieszyłam, że spełniły się marzenia sióstr o takiej pielgrzymce!) i z rozmodlonym
staruszkiem - zakonnikiem franciszkańskim, któremu upadłam do stóp w podzięce za wszystkich
stróżów i opiekunów tego miejsca.
Cicha obecność Maryi, Matki Jezusa. Ogarnęło
mnie wielkie wzruszenie przy jej sarkofagu,
w miejscu, gdzie przebywała - tak blisko Wieczernika!! Mam przeświadczenie, że i Ona nam
towarzyszyła, a obraz Matki Bożej Jerozolimskiej, który nie zatonął!!! Bóg zechciał, by nie
zaginęła i w tych miejscach Jej obecność, ślady,
Jej dróżki. Piszę o tym ze szczególnym wzruszeniem, wszak Niepokalana jest moją patronką.
We mnie i jakby za mnie - najlepiej wypowiada się Karol Wojtyła przez poezję z 1965 r., gdy
pielgrzymował po tej Świętej Ziemi. Ujął tę poezję album pana Bujaka: „Ziemia Jezusa". Medytuję tę poezję, dotykam z nim tożsamości, spotkania
z miejscami i Bogiem.
Noszę w sercu modlitwę o jedność i pokój na
tych ziemiach. Panie Boże, daj znów człowieka,
który zawoła: NIECH ZSTĄPI DUCH TWÓJ
I ODNOWI OBLICZE TEJ ZIEMI. Daj, Panie
ludzi SOLIDARNOŚCI, którzy zaśpiewają:
A MURY RUNĄ, RUNĄ, RUNĄ...
Dziękuję Bogu, że mogłam z Wami Wspólnotą W MISJI - przeżywać ten czas, dany
nam jako wielki dar, łaskę i błogosławieństwo.
Dziękuję za wasze świadectwo wiary i Wspólnoty. Dziękuję za mojego męża, Wojciecha, który
mnie wyprawił z Wami.
Świadectwo ku pokrzepieniu serc i ku przyszłym
pokoleniom składa pielgrzym i „pątniczka"
Mariola Jańczak-Bogdan z Kalisza ze Wspólnoty
Życia Chrześcijańskiego
Nr 2 (18) 2012
Str. 17
Ar tykuł formacyjny
Maria Louise Hughes, ASC
Instytut Formacji Zakonnej, Unia Teologii Katolickiej
Chicago, IL USA
Wybierz więc życie… duże wezwanie do przemienionego życia ASC
Objąć Ewangelię i jej wymagania: sprzedać wszystko, ryzykując 10% więcej
Jeszcze inna historia ilustrująca wezwania Jezusa, które są mocniejsze od skierowanego do bogatego
młodzieńca. Oto osoba w Piśmie Świętym, która mówi nam o życiu konsekrowanym. Znamy tę historię.
Któregoś dnia pewien młodzieniec zbliżył się do Jezusa i zapytał „Nauczycielu dobry, co muszę uczynić, aby osiągnąć życie wieczne?”
Pamiętacie pierwszą odpowiedź Jezusa? „Czemu nazywasz mnie dobrym?” Nie chce przyznać temu młodzieńcowi możliwości ucieczki w kult bohatera i żadnej ucieczki od wymagań terminowania. Jezus mówi nam, aby pozostawić ten typ kultu bohatera (jak ten) dla tych rockowych. Następnym problemem jest
to, że ten młody człowiek chce osiągnąć życie wieczne. Poszukuje pewności, czy przypadkiem nie może
posiąść nieba, czyli sposobu, przez który może odłożyć pieniądze do banku lub też przechować ziarna
pszenicy. Jezus odpowiada pytaniem „Co mówi Pismo?” – jest to dobry młodzieniec hebrajski, wie dokładnie co mówi Pismo… i odpowiada „Miłować Pana Boga całym swoim sercem, całą swoją duszą,
wszystkimi siłami, całym swoim umysłem i zachować przykazania”. Ta historia mówi nam, że Jezus
spojrzał na niego z miłością. Jezus idzie dalej… aby otrzymać życie wieczne, jest jeszcze coś innego …
sprzedaj wszystko co masz, oddaj ubogim, a potem przyjdź i chodź za mną. Ten młodzieniec jest na dobrej drodze do terminowania, w 90 %, ale jest jeszcze to 10% więcej. Jezus widzi to w nim i zachęca go,
dodaje odwagi, prowokuje, Jezus widzi dobrego człowieka, który może stać się wielką osobowością,
taką, którą Jezus nazywa wielką… ale… młodzieniec ten idzie dalej swoją drogą, którą przyszedł: dobry
bogacz jest osobą smutną. Co zrobić, aby być wielkim człowiekiem, bo tym, co Jezus nazywa wielkim… jest wszystko to, co mamy i co zdobędziemy. Żyjemy jak wierne uczennice i to jest dobre, ale to
więcej…do którego jesteśmy wezwane, aby tym żyć? Jesteśmy dobre w naszym posługiwaniu i solidnie
pracujemy, gorliwie się modlimy, wiernie podzielamy nasze wspólne życie, ale co uczyni nas wielkimi?
Co jeszcze musimy zaryzykować? Czy nasz sposób działania, nasz sposób podejmowania decyzji, nasz
sposób pojmowania kształtu naszego życia, naszą drogę do wspólnego dobra? Kiedy jakaś osoba odpowiada na to mocne wezwanie, kiedy odpowiada wspólnota, wtedy jest radość, moc i jest ŻYCIE. Dzisiejsze wspólnoty zakonne są bardzo podobne do bogatego młodzieńca. Wszystko robimy dobrze. Jesteśmy wspaniałe. Znajdujemy się w miejscu, w którym znajduje się bogaty młodzieniec. Chcemy wiedzieć, jak uczynić następny krok, aby przejść od bycia „dobrymi” do bycia „wielkimi”. Bardzo często
nie możemy uczynić następnego kroku i pozostajemy w tym, w czym jesteśmy. Nie ma zbyt wiele wina.
Następnym poziomem, w kierunku którego mamy iść, jest kroczenie w czystej wierze. Nie możemy zobaczyć tego, do czego idziemy. „Sprzedaj wszystko” mówi Jezus „a będziesz miał skarb w niebie”. Nie
możecie poznać nieba tak długo, dopóki nie przyjmiecie ryzyka sprzedania wszystkiego. W jaki więc
sposób przekonamy siebie samych, aby oddać Bogu swoje 10%, czyli te rzeczy, które chcemy zachować
dla siebie jako zabezpieczenie?
Str. 18
c.d. ze str. 17
Być natchnionymi / oświeconymi nową wizją: Chrztem Ogniem
Ten odruch, aby zanieść resztę z 10%, wymaga przejścia od chrztu Jana do chrztu Jezusa. Kiedy został
zapytany, czy jest Mesjaszem, Jan odpowiedział „Nie, ja chrzczę tylko wodą, ale przyjdzie inny, który będzie chrzcił ogniem”. Woda może obmyć coś, co jest czyste, ale tylko ogień może przemienić. Mogę potępić wojnę w Iraku, ale nie mogę jej zatrzymać, mogę krytykować nadużycie seksualne w Kościele, ale nie
mogę zreformować Instytucji. W ostatnich dziesięcioleciach mieliśmy wielkie zniszczenie, które okazało
się bardzo ważne. Jest to prorocze, demaskuje bożki, to wszystko jest bardzo cenne. Sam niczego nie może
zmienić. W Ewangelii Jana, kiedy Jan Chrzciciel wysyła swoich uczniów do Jezusa aby zapytali, czy jest
Mesjaszem, pytam siebie, czy ja miałabym obawę, że Jezus (faktycznie) jest mesjaszem. Jezus nie był
niszczycielem gotowym do rozsadzenia planety na kawałki. Jezus, dzieciątko (złożony) na słomie, cichy,
ale mocny, który może uwolnić serca królów, i może także zniszczyć grzech. Kto jest Tym Jezusem, którego poszukujemy? Czy jesteśmy gotowe do bycia ochrzczonymi ogniem przemieniającym? Pragniemy być
innymi, być zauważonymi, inaczej zrozumianymi? Do działania na korzyść sprawiedliwości, pokoju, komunii?
Rozbudzić nasze prorockie głosy: dalej wyśpiewywać pieśni - święte hymny
To wezwanie prowadzi nas do historii zawartej w księdze Daniela (R. 3), do trzech młodzieńców w piecu ognistym. Odrzucili zanurzenie się w tym, co nie było w zbawczych przestrzeniach ówczesnej kultury,
nie kompromitowali tego, co uważali za Bożą misję. Zostali wrzuceni do pieca ognistego rozpalonego siedem razy więcej niż zawsze, niż normalnie. Kiedy jednak piec otworzono, oni przechadzali się pomiędzy
płomieniami i śpiewali święte hymny… uwielbiając chwałę Boga w swoim życiu.
Jest to dla nas wielkim obrazem. Są to czasy, które dają wyzwanie do dochowania wierności ślubom ubóstwa, czystości i posłuszeństwa w życiu zakonnym pośród otaczającej nas wokół chciwości, pożądliwości,
chęci władzy, zgorzknienia, poszukiwania przyjemności itd. Jeśli jednak mimo wszystko będziemy wyśpiewywać pośród tych płomieni święte hymny, to one nie uczynią nam żadnej szkody, (i nie będą nam
szkodzić). Jeśli oddamy Bogu chwałę w uwielbieniu, wtedy On będzie nas podtrzymywał i naszej słabości
użyje jako daru dla Królestwa Bożego. W jaki sposób przeżywamy życie w czystości, kiedy wszystko wokół nas jest pełne seksu? W jako sposób chronimy serce spokojne w jakiejś społeczności lub w kościele,
które bardzo mocno są skupione na sobie? Jak możemy oddalić możliwość stania się zgorzkniałymi z powodu braku zaufania i zdrady? Jak możemy pozostać słabymi mimo ufności, która jest w nas? Potrzebujemy pewnego „My”, potrzebujemy włączenia w coś większego od nas samych i o wiele głębszego. Potrzebujemy świętych kręgów komunii. W całym naszym życiu poszukujemy i gorąco pragniemy Boga dlatego,
że wymawia nasze imię z miłością podobnie jak Maria Magdalena, która w swoim pragnieniu usłyszała
w ogrodzie Jezusa, który zapytał Kogo szukasz? Szukała ciała Jezusa, a Jezus zwyczajnie wypowiedział
Maria. Wypowiedział jej imię z miłością i nic więcej się nie liczyło. W Ewangelii Jana wyrażenie
„umiłowany uczeń” nie chce powiedzieć, że jest mowa tylko o Janie, ale oznacza „wszyscy”. Myślimy
o Ostatniej Wieczerzy, kiedy oparł głowę na piersiach Jezusa, o chwili bardzo intymnej, w której słuchał
bicia serca i był jedno z sercem Jezusa. To jest tym, co chcemy sobie zaproponować, …to jest naszym
świętym śpiewem… słuchać bicia serca Jezusa i mieć uwagę zwróconą na świat, zatroszczyć się o świat
z miłością tego bicia serca. Potrzebujemy złączenia się z Jezusem. Nie możemy żyć ślubami, radami ewangelicznymi, jeżeli nie będziemy karmione przez Jezusa na płaszczyźnie najgłębszej, osobistej, jeśli nie będziemy doświadczać Jezusa jedna w drugiej i w całym naszym życiu. Potrzebujemy śpiewu hymnu pomiędzy płomieniami. Jak przygotowujemy drogę dla Chrystusa? Być „doskonałymi” jak Chrystus jest
„doskonały”.
Nr 2 (18) 2012
Str. 19
c.d. ze str. 18
Abyśmy wybierały życie dla siebie samych i dla innych: jedne drugim umywać nogi
Doskonały w tradycji hebrajskiej znaczyło współczujący. By współczującym jak to pokazał nam Chrystus.
Żyjemy w świecie, w którym jest całkowita polaryzacja skupiająca się na tym: kto jest wewnątrz, kto jest
na zewnątrz, kogo to ma dotyczyć, a kogo nie może, kto może żyć, a kto nie może, są liberałowie, konserwatyści, jest świat „etykietek” i osądów.
W pewnym momencie historii pokazali się prorocy i wezwali naród, aby religia skupiała się na doktrynie,
katechezie i liturgii oraz na byciu sprawiedliwym. W ich wizji Boga była troska o biednych! Mieli twarde
stwierdzenia dotyczące jakości wiary i osądzano ją na podstawie sposobu, w jaki traktowano najbiedniejszych i w jaki ziemia była zdobywana. Kiedy Bóg patrzy na nasz świat, nie pyta nas o katechizmy, ale pyta, w jaki sposób w naszych miejscach zamieszkania żyją najbiedniejsi. Nakarmić głodnych, napoić spragnionych, pokrzywdzonym naprawić krzywdy, oddać sprawiedliwość wdowie, uwolnić niewolników. Dom
pełen pokoi, we wszystko zaopatrzony, Ojciec, który wychodzi naprzeciw synowi marnotrawnemu i urządza świętowanie. Osoba, która jest zdolna objąć słabości młodych i gniew starych. Miłość Boga jaśnieje
nad kwiatami i nad chwastami. Miłość Boga jest dla wszystkich i jest odpowiedzią na miłość, która czyni
różnice. Miłość Boga nigdy się nie pomniejsza. Jest tym, co jest od nas wymagane – abyśmy promieniowały szerokim i serdecznym uściskiem Boga w życiu naszym i naszej wspólnoty.
Może to być zilustrowane przez obraz gdzie jedni drugim myją nogi. W Ewangelii Jana w głównym momentem czasie Ostatniej Wieczerzy jest obraz, kiedy to Jezus umywa nogi swoim uczniom. Jest to akt
współczucia. Jan mówi nam, że ceną współczucia jest wyrzeczenie się prawa do bycia sprawiedliwym.
O wiele ważniejsze jest bycie razem, bycie wspólnotą. W dzisiejszym świecie i w dzisiejszym Kościele jest
wiele podziałów. Wyrzeczenie się prawa do bycia sprawiedliwym aby wejść w komunię, dzięki której możemy stworzyć świat, w którym pokój będzie możliwy i gdzie byłoby więcej właściwych dróg. Ostatnio
byłam w Ziemi Świętej, miejscu wielkich
podziałów i łaski. Zabolało mnie serce, kiedy usiadłam w kościele Grobu Świętego,
gdzie każda grupa „chrześcijan” ma swoje
własne terytorium, zamiast miejsce dla celebracji największego daru naszego zbawienia! Dar (Jezus), który przyszedł, abyśmy
stanowili JEDNO? A może naszym dzisiejszym powołaniem jest kształtowanie siebie
w taki sposób, aby nasze serca tak się poszerzyły, aby mogły włączyć i pomieścić
wszystkich. Nie jest problemem to, do jakich „etykietek” jesteśmy zakwalifikowane,
ale jak „wierne” jesteśmy. Mówimy, że jesteśmy niosącymi pojednanie, to znaczy, że
często siebie odkrywamy „pośrodku
spraw”. Żyć pełnią współczucia znaczy, że
musimy dojść do poziomu dojrzałego terminowania tak, aby móc kroczyć odważnie do
każdego ciemnego zakątka ziemi.
Str. 20
O b r a d y w y żs z y c h p r z e ł o ż o n y c h z a k o n ó w że ń s k i c h
Dlatego podczas zebrania plenarnego Konferencji, przełożone zakonne zastanawiały się, co zrobić, aby prowadzone przez zgromadzenia dzieła
apostolskie były odpowiedzią na współczesne potrzeby czy zagrożenia wiary.
W dniach 17- 19 kwietnia s. Wiesława Przybyło uczestniczyła w 125. zebraniu plenarnym Konferencji Wyższych Przełożonych Żeńskich Zgromadzeń Zakonnych w. Warszawie. Celem tego
zebrania było przygotowanie do Synodu Biskupów i Roku Wiary ogłoszonych przez papieża Benedykta XVI.
Wiosenne zebranie Konferencji rozpoczęło się
Mszą św. pod przewodnictwem nuncjusza apostolskiego abp. Celestino Migliore. W części popołudniowej obrad odbyła się relacja m. Leticji
Niemczury ze spotkania Europejskiej Unii Konferencji Przełożonych Wyższych (UCESM) w Lourdes oraz dyskusja na temat reorganizacji struktur Konferencji.
18 kwietnia gościem przełożonych zakonnych był
bp Grzegorz Ryś – przewodniczący Zespołu KEP
ds. Nowej Ewangelizacji. Ks. bp Wojciech Polak
– sekretarz generalny Episkopatu Polski mówił o
aktualnych problemach Kościoła. Zostały też poruszone kwestie dotyczące działalności oświatowej zgromadzeń zakonnych.
S. Leticja Niemczura, Przewodnicząca Konferencji zwróciła uwagę, że zgromadzenia zakonne od
dawna pracują na rzecz misji czy szeroko rozumianej ewangelizacji. Jednak obecnie aktywność
sióstr zakonnych winna być skierowana „do tych,
którzy pozostawili praktyki religijne – powinnyśmy ich odnaleźć”. Nowa ewangelizacja jest dla
nas wyzwaniem.
S. Leticja Niemczura wymieniła także nowe formy ewangelizacji, jakie obecnie podejmują różne
zgromadzenia żeńskie.
Duży odsetek sióstr jest zaangażowanych w kierownictwo duchowe, w bezpośredni kontakt
z młodzieżą.
Kiedyś w naszych placówkach służby zdrowia
zajmowałyśmy się tylko osobą chorą, natomiast
teraz coraz częściej trafiają do nich także osoby
niepraktykujące, które same jak też ich rodziny
potrzebują ewangelizacji. Zwróciła też uwagę na
wspólnotowy wymiar nowej ewangelizacji.
Od jakości wspólnoty, jej wiary, zakorzenienia
w Chrystusie, relacji we wspólnocie zależą owoce
ewangelizacji. Podzieliła się też spostrzeżeniem,
że młodzież, która trafia do wspólnot zakonnych
coraz mniej pyta siostry: jaki jest charyzmat ich
zgromadzenia, kto je założył czy jaka jest ich duchowość, ale przede wszystkim obserwuje jak
wyglądają relacje sióstr z Bogiem czy między sobą we wspólnocie.
W ostatnim dniu spotkania przełożonych zakonów żeńskich dyskutowano na temat ewangelicznego świadectwa we wspólnocie, którą poprowadziła m. Petra Kowalczyk, Przełożona Generalna
Sióstr Miłosierdzia.
Ponadto gościem zebrania plenarnego była
s. Anna Bałchan, oddelegowana przez swoje zgromadzenie do pomocy osobom wykorzystywanym
do prostytucji, ofiarom handlu ludźmi oraz przemocy domowej. W swoim wystąpieniu przybliżyła przełożonym zakonnym zagadnienia dotyczące
współczesnych form niewolnictwa.
Nr 2 (18) 2012
Str. 21
K ale ndari um Zar ządu Prow i ncjal nego
MARZEC
3, 17, 31
S. Wiesława – wykłady na Podyplomowych Studiach Duchowości w Krakowie
3–7
S. Wiesława i s. Maria - wizytacja wspólnoty sióstr w Kościelisku
8
S. Wiesława i s. Maria - odwiedziny wspólnoty sióstr w Żaganiu
3 – 15
18
Dzień skupienia we Wrocławiu
19 – 27
S. Maria - rekolekcje Lectio Divina w Krakowie
25 – 28
S. Wiesława i s. Ewa – rekolekcje parafialne w Oławie
30.03-12.04
S. Ewa – zastępstwo w Baumgärtle
KWIECIEŃ
1–3
S. Maria – Grójec-Bolesławiec przewożenie rzeczy s. Elżbiety Żołędziewskiej
20
Posiedzenie Rady Prowincjalnej we Wrocławiu
11 – 13
S. Wiesława – wizytacja wspólnoty sióstr w Świdrze
13 – 15
S. Wiesława – wizytacja wspólnoty sióstr w Grójcu
15 – 17
S. Wiesława – wizytacja wspólnoty sióstr w Warszawie
16 – 17
S. Ewa – odwiedziny wspólnoty sióstr w Warszawie
17 – 19
S. Wiesława – udział w Konferencji Wyższych Przełożonych Żeńskich Zgromadzeń Zakonnych w Warszawie
22
23 – 26
S. Wiesława i s. Maria – wizytacja wspólnoty sióstr w Baumgärtle
25.04 – 3.05 S. Ewa - rekolekcje Lectio Divina w CFD w Krakowie
27.04 – 7.05 S. Maria – zastępstwo w Baumgärtle
MAJ
22, 23
9, 15
Zarząd – spotkanie z s. Nadią Coppa i Zitą Resch we Wrocławiu
11 – 13
S. Wiesława – sesja formacyjna dla świeckich w Bolesławcu
10
S. Maria, s. Bożena, s. Ewa, s. Nadia , s. Zita – odwiedziny wspólnoty sióstr i wspólnoty
formacyjnej w Częstochowie
Str. 22
K ale ndari um Zar ządu Prow i ncjal nego
MAJ (C.D.)
11-12
S. Maria, s. Bożena, s. Ewa, s. Nadia , s. Zita – odwiedziny wspólnoty sióstr w Kościelisku
13-14
Zarząd i s. Nadia , s. Zita – odwiedziny wspólnoty sióstr w Bolesławcu
14
Zarząd i s. Nadia , s. Zita – odwiedziny wspólnoty sióstr w Żaganiu
14
Zarząd i s. Nadia , s. Zita – odwiedziny wspólnoty sióstr we Wrocławiu, parafia św. Franciszka z Asyżu
15 – 17
Zarząd – uczestniczenie w sesji w CFD w Krakowie
20
24
S. Maria – spotkanie dla ekonomek w Warszawie
26.05 – 4.06 S. Maria – zastępstwo w Baumgärtle
CZERWIEC
12, 18, 19
7 – 10
S. Wiesława, s. Maria – uczestniczenie w sesji w CFD w Krakowie
9- 10
S. Ewa – pielgrzymka SKC do Mucharza
20 – 25
S. Wiesława – pomoc w rekolekcjach ignacjańskich w CFD w Krakowie
24.06 –
S. Maria – zastępstwo w Baumgärtle
24.07
LIPIEC
2 – 10
S. Wiesława – rekolekcje zakonne ASC w Bolesławcu
16 – 20
S. Wiesława – rekolekcje dla świeckich w Bolesławcu
24.07-
S. Ewa – zastępstwo w Baumgärtle
24.08
30.07 –
S. Bożena - rekolekcje
7.08
SIERPIEŃ
26
Zarząd jubileusz 25 lecia profesji zakonnej s. Ewy Brauza, s. Marii Grygiel,
s. Lucji Lis i s. Małgorzaty Przybyło
Siostry Adoratorki Krwi Chrystusa; ul. Szymanowskiego 25; 51-609 Wrocław
Tel.: 71 337 45 40
e-mail: [email protected]
www.adoratorki.pl

Nr 2 2012 - Zgromadzenie Sióstr Adoratorek Krwi Chrystusa

Transkrypt

Podobne dokumenty

Nr 4 2015 - Zgromadzenie Sióstr Adoratorek Krwi Chrystusa

zapraszamy - Nazaretanki

pobierz - Gimnazjum nr 1 im. Polskich Noblistów

Pielgrzymka do Ziemi Świętej