G³os Weterana i Rezerwisty
Transkrypt
G³os Weterana i Rezerwisty
G³os Weterana i Rezerwisty www.gwir.pl do zaangażowania społecznego. W latach 1974-1975 działał jako członek Komisji Przestrzegania Prawa i Porządku Publicznego w Dzielnicowej Radzie Narodowej w Poznaniu. W 1974 roku otrzymał odznakę honorową „Za Zasługi dla Rozwoju Województwa Poznańskiego”. Od 1975 do 1979 r. działał na rzecz lokalnej społeczności jako radny Miejskiej Rady Narodowej w Poznaniu. W 1977 roku kontynuował służbę w Dowództwie Wojsk Lotniczych w Poznaniu. Odznaczony: złotym medalem .,Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”, Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 1989 roku został zastępcą dowódcy Węzła Łączności Wojsk Lotniczych w Poznaniu. Funkcję tę pełnił do roku 1991, w którym po 32 latach służby wojskowej przeszedł emeryturę. Od początku lat 90. działał w Państwowej Komisji Wyborczej, a od 1992 roku udzielał się w Zarządzie Wojewódzkim Polskiego Komitetu Pomocy Społecznej. W tej instytucji z wielkim poświęceniem pracował na wielu stanowiskach, m.in. jako przewodniczący Komisji Rewizyjnej. Zajmował się organizowaniem pomocy oraz wypoczynku dla dzieci i młodzieży, prowadził działalność charytatywną we współpracy z Białorusią i Holandią. Od 1994 roku w Regionalnym Centrum Krwiodawstwu i Krwiolecznictwa został inspektorem ds. wojskowych. Od 2005 roku pomagał w prowadzeniu Przychodni Specjalistycznej GUTMED, świadczącej usługi medyczne mieszkańcom Wildy i całego Poznania. W obu tych placówkach oraz w PKPS pracował do czasu swej ciężkiej choroby. Odszedł 21 listopada 2008 roku. Został pochowany z należnymi honorami wojskowymi, pożegnany przez rodzinę, przyjaciół, znajomych, kolegów. W imieniu Koła mowę pogrzebową wygłosił pułkownik Zbigniew Wolszczak. Mjr Zygmunt ANTOSIK (06.02.1930-13.10.2006). W 1953 roku ukończył Oficerską Szkołę Artylerii w Toruniu i skierowany został na stanowisko dowódcy plutonu w 120 Pułku Artylerii Ciężkiej w Tarnowskich Górach. W latach 1957-1961 był technikiem samochodowym w 20 DO w Szczecinku. W 1962 roku skierowany został do J W 3421 w Grudziądzu, gdzie pełnił obowiązki dowódcy plutonu, a następnie wykładowcy budowy pojazdów. W 1968 roku przeniesiony został do Centralnej Składnicy Samochodowej w Klęczkach, po jej reorganizacji pełnił służbę w JW 2185 w Braniewie. W 1971 roku ze względu na stan zdrowia uzyskał grupę inwalidzką i przeszedł w stan spoczynku. Podjął pracę jako instruktor-wykładowca w Stargardzie Szczecińskim i wstąpił do tamtejszego koła ZBŻZiORWP. W 1992 roku przeniósł się do Gru- dziądza i podjął działalność w Kole nr 16 przy jednostce wojskowej 3421. Od 2000 roku pełnił w nim funkcję zastępcy prezesa. Ppłk Stanisław TATAREK (3.01.193511.03.2007). Szkołę oficerską ukończył pod koniec lat pięćdziesiątych. Ze względu na trwającą w tym czasie redukcję kadry w wojsku w stopniu sierżanta skierowany został do jednostki 3421 w Grudziądzu na stanowisko szefa kompanii. Po kilku latach rzetelnej służby i podnoszenia kwalifikacji został oficerem. Na różnych stanowiskach przesłużył w jednostce prawie 25 lat, po czym skierowany został na wyższe stanowisko do JW 1109 w Grudziądzu, gdzie służbę pełnił je do czasu przejścia do rezerwy. Zawsze pozostawał w bliskim kontakcie ze swą pierwszą jednostką, a po przejściu do rezerwy podjął aktywną pracę w Kole nr 16. Mjr Bohdan ZAWADZKI (17.01. 1931-18.12. 2007). Do wojska wstąpił w 1949 roku jako 18letni ochotnik. W 1951 roku po ukończeniu Oficerskiej Szkoły Uzbrojenia w Bartoszycach objął stanowiska kierownika warsztatów, a następnie szefa uzbrojenia w 109 Pułku Artylerii Haubic w Grudziądzu. W 1954 roku przeniesiony został na stanowisko szefa uzbrojenia w 55 Pułku Zmechanizowanym w Braniewie, skąd w 1967 roku powraca do Grudziądza na stanowisko szefa uzbrojenia-wykładowcy w 31 Ośrodku Szkolenia. W 1986 roku, po 36 latach służby w Wojsku Polskim przeszedł do rezerwy. W czasie pełnienia służby i po jej zakończeniu był zawsze aktywny społecznie, założył i kierował pracami koła PTTK, koła filatelistycznego. W 1987 roku wstąpił do ZBŻZiORWP, był jednym z założycieli Koła nr 16, pełnił m.in. funkcję sekretarza i skarbnika. Za działalność w Związku wyróżniony został odznaką honorową „Za Zasługi dla ZBŻZiORWP” oraz 15-lecia ZBŻZ. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. St. chor .Waldemar SADOWSKI (23.08. 1941-28.03.2008). Urodził się w Grudziądzu. Tu ukończył Technikum Elektryczne i został wcielony do jednostki samochodowej w Chełmnie. Po ukończeniu szkoły podoficerskiej służył w sztabie dywizji w Szczecinku, jako adiutant gen. Tarnowskiego. Po jego śmierci w 1964 roku powrócił do rodzinnego Grudziądza i podjął służbę w jednostce wojskowej 3421, najpierw jako elektryk warsztatów szkolnych oraz jako szef pododdziału remontowego. Na przełomie lat 1977/78 pełnił służbę w VIII Zmianie Sił Pokojowych ONZ na Bliskim Wschodzie. Do rezerwy odszedł w 1988 roku. Członek Koła nr 16 w Grudziądzu. Por. Janusz RUBASZKO (25.02. 1929–27.01. 2009). Urodził się w Batorzu na Lubelszczyźnie. Służbę zawodową rozpoczął w 1955 roku jako podoficer w WKU Kraśnik i na stałe związał się z tym miastem. Następnie ukończył kurs chorążych o specjalności kwatermistrzowskiej, po którym wyznaczony został na stanowisko szefa służby w składnicy MPS. Służbę w Wojsku Polskim pełnił do 1987 roku. Był cenionym fachowcem, o wysokim poczuciu odpowiedzialności. Rodzina była jego wielką miłością i celem życia, o którą troszczył się niezwykle. Bezpośrednio po przejściu na emeryturę wstąpił do ZBŻZiORWP w Kraśniku. Dzięki koledze Januszowi Koło otrzymało od społeczności Kraśnika sztandar, jako jedyne do dzisiaj, w lubelskiem. Zaangażował się również w działalność innych organizacji – Związku Inwalidów Wojennych, Klubie Oficerów Rezerwy LOK, Związku Kombatantów RPiBWP. W Kole nr 16 ZBŻZiORWP był dwukrotnie prezesem Zarządu Koła. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Srebrnym Krzyżem Zasługi, a także medalami resortowymi i odznakami honorowymi stowarzyszeń. Po mszy w Kościele Garnizonowym w towarzystwie pocztów sztandarowych organizacji społecznych, w których działał, z udziałem żony Janiny i Rodziny oraz licznie zgromadzonych kolegów ze służby, przyjaciół i znajomych pochowany został na miejscowym cmentarzu. W imieniu kolegów i Zarządu Wojewódzkiego pożegnali Go płk Aleksander Chmiel i obecny prezes Koła nr 16 mjr Zygfryd Klimczyk. Przy składaniu trumny myśliwi Koła Łowieckiego pożegnali swojego Kolegę salwą honorową. Zygfryd Klimczyk Por. Bolesław SĄSIADEK (8.11.1923-18.01.2009). Żywa legenda Wojskowej Akademii Medycznej, Fakultetu Wojskowo-Medycznego Oficerskiej Szkoły Felczerów, KPO i KDO w ramach WCWMED. Przez wiele dziesiątek lat szef Kursu był Matką podchorążego, troszczył się o wszystkie sprawy bytowe młodych chłopaków-podchorążych. Został na zawsze w naszej pamięci. Urodził się roku w woj. tarnopolskim. Ojciec, legionista Marszałka i wojskowy osadnik. Po zajęciu tych ziem w 1939 roku przez Armię Czerwoną całą rodzinę, w tym 16-letniego Bolka wywieziono początkowo do Kazachstanu, a potem do Republiki Komi, gdzie pracował przy wyrębie lasu. Tam też w roku1943 usłyszał komunikat o utworzeniu 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki. Żeby dostać się do Sielc nad Oką musiał wpierw przejść 120 km piechotą do najbliższej stacji kolejowej. A potem ...tak jak droga polskich tułaczy – „broń dostaniesz do ręki, polski mundur ci dadzą”.12 października 1943 roku uczestniczył w bitwie pod Lenino, potem forsowanie Bugu, bitwa na przyczółku warecko-magnuszewskim, Warszawa, Wał Pomorski, forsowanie Odry pod Siekierkami - wreszcie szturm na Berlin. Cały czas w 3 Pułku Piechoty 1 Dywizji. Dwukrotnie ranny, raz kontuzjowany. Odznaczony: Krzyżem Kawalerskim Odrodzenia Polski, Srebrnym i Brązowym Orderem Krzyża Virtuti Militari, Krzyżem Walecznych, Krzyżem Bitwy pod Lenino, medalem „Za Warszawę”, medalami radzieckimi „Za Wyzwolenie Warszawy” i „Za Zdobycie Berlina”. Złotym, Srebrnym i Brązowym Krzyżem Zasługi, medalem „Zasłużonym na Polu Chwały” oraz wieloma innymi odznaczeniami państwowymi, resortowymi i stowarzyszeniowymi polskimi i zagranicznymi. Przez cały czas swojej służby wojskowej był szefem Kursu. Walnie przyczynił się do wykształcenia kilkuset lekarzy wojskowych. Dziękujemy Ci Szefie- dobry Szefie! Odpoczywaj w pokoju - z Bogiem! Cześć Twojej pamięci!!! Jarosław Mikołajewicz Sierż. szt. Klemens MACIEJEWSKI (8.09.193528.01.2009). Członek Koła ZBŻZiORWP nr 17 im. Lotników Polskich w Rosnowie, Rejon Koszalin. Urodził się w m. Samoklęski koło Bydgoszczy. Po ukończeniu szkoły zawodowej i uzyskaniu zawodu kierowcy-mechanika, podjął pracę w Bydgoskich Zakładach Fotochemicznych. Pracował tam w latach 1952-1963, z dwuletnią przerwą (1955-57), w czasie której odbył zasadniczą służbę wojskową. W roku 1963 został powołany do zawodowej służby wojskowej jako podoficer. Służbę rozpoczął w jednostce artyleryjskiej w Bydgoszczy. W 1966 roku skierowany został do 26 Pułku Lotnictwa Myśliwskiego OPK w Zegrzu Pomorskim na stanowisko podoficera kwaterunkowego Wojskowej Administracji Koszar. Należał do wyróżniających się żołnierzy zawodowych: rzetelny, uczciwy i koleżeński. Odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi oraz brązowymi i srebrnymi medalami „Za Zasługi dla Obronności Kraju” oraz „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”. Do rezerwy został przeniesiony w1984 roku. Swoje pasje życiowe realizował jako wędkarz i działkowicz. Pochowany 31 stycznia 2009 roku, w obecności ~ Grudzień 2009 ~ 25