BEZPIECZEŃSTWO W GÓRACH

BEZPIECZEŃSTWO W GÓRACH
Na podstawie informacji ze stron WWW:
GOPR i KOMISJA LEKARSKA I PROFILAKTYKI GRUPY KARKONOSKIEJ GOPR
Góry bywają groźne i niebezpieczne również dla tych, którzy je znają.
PRZYCZYNY WYPADKÓW
Przyczyną wypadków w górach jest przeważnie brawura, lekkomyślność turystów lub niekompetencja
opiekunów. A także: zboczenie ze szlaku, pobłądzenie we mgle, upadek, brak odpowiedniego
ekwipunku itp.
Wyruszając w góry powinniśmy dostosować wysiłek do swoich możliwości, jak również znać kondycję
zdrowotną swoich współwędrowców (aby zaproponowana forma aktywności nie była szkodliwa dla
innych). Nie wszyscy cieszymy się doskonałym zdrowiem i kondycją, aby zaznać raz w roku, może
rzadziej, przyjemności przebywania w górach. Czasami walczymy ze swoimi słabościami (np. lękiem
wysokości), chcemy się sprawdzić (np. po lub w trakcie rehabilitacji ruchowej) czy też chcemy
zobaczyć coś więcej, niż własne codzienne „podwórko”.
Powinniśmy wiedzieć o występowaniu w górach gwałtownych zmian ciśnień (ze względu na zmianę
wysokości jak również szybko zachodzące zmiany pogody), które niekorzystnie wpływają na
samopoczucie (ostrożnie z osobami o dolegliwościach sercowych), przemęczenie powodujące utratę
pracy mięśni, (szczególnie przy schodzeniu stromo w dół dokucza nam mało ukształtowany mięsień
stawu kolanowego).
Pamiętajmy o nagłych zmianach pogody, co w klimacie górskim występuje wyjątkowo często.
Wielkim niebezpieczeństwem jest; mgła, zadymka śnieżna lub obfite opady śnieżne. Poruszanie się w
takich warunkach wymaga szczególnej rozwagi, a nawet zaniechania osiągnięcia obranego celu
(nawet czasem wydającego się pozornie łatwego). Takie warunki powodują częste zabłądzenia,
wychłodzenia a następnie sprowadzają do tzw. białej śmierci - zamarznięcia (następuje przy temp
ciała ok. 26 st/C).
Bardzo groźne są burze, zwłaszcza, jeśli nas zaskoczyły w partiach szczytowych. Słysząc grzmoty
nawet z oddali, należy śpiesznie schodzić w doliny, gdzie niebezpieczeństwo porażenia jest znacznie
mniejsze (błyskawice trafiają w miejsca o najmniejszym oporze elektrycznym, najczęściej w drzewa,
wzgórza i wysokie budynki). Nie szukaj schronienia pod okazałym drzewem (tu występuje tzw.
napięcie krokowe), zwróć uwagę na swój plecak ze stelażem i inne metalowe dobrze służące
przedmioty (mogą wytworzyć korzystne pole do wyładowania atmosferycznego). Czasami lepiej jest
się ich pozbyć na czas burzy. Bezwzględnie wyłączamy telefony komórkowe i chowamy je głęboko w
plecaku.
Odpowiedni ubiór – zwłaszcza obuwie (chroniące i usztywniające staw skokowy) jest bardzo istotne
na skalistych ścieżkach, luźnych kamieniach, mokrych lub ośnieżonych czy nawet oblodzonych
szlakach turystycznych. Musimy być przygotowani na zmiany pogody; deszcz, wiatr czy nawet
śnieżyce. Posiadanie nieprzemakalnego okrycia i ciepłej odzieży zapewni poczucie komfortu w
każdych warunkach.
Płaty śniegu - zalegające do późnego nieraz lata północne żleby i podłoża ścian, niemal co roku są
przyczyną wielu wypadków. Chodzenie po twardym zlodowaciałym, gruboziarnistym śniegu (firn)
wymaga dobrego sprzętu i umiejętności alpinistycznych. W warunkach zimowych, gdzie występują
nawisy śnieżne, nie wolno zbliżać się nad krawędź urwiska, gdyż możemy spowodować lawinę.
Luźno leżące kamienie - nieostrożnie potrącone stanowią duże niebezpieczeństwo. Spadające z
dużą szybkością mogą wywołać lawinę kamienną, zagrażając turystom znajdującym się poniżej
(dzieje się to po obfitych opadach deszczu, kiedy wypłukane kamienie w każdej chwili grożą
obsunięciem).
Schodzenie ze szlaku – absolutnie nie wolno poruszać się na tzw. skróty, czasami pozornie
wydające się łatwym zejściem terenu (możemy trafić na mokradła, nierówności czy zaostrzone
nieforemnie części skał). To specjaliści, doskonale znający teren i aktualne jego uwarunkowania,
ustalili miejsca szlaku i bezwzględnie należy się do tego dostosować.
Podstawowe zasady zachowania się w górskim terenie
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Na szlakach wędrujemy z dziećmi i młodzieżą zawsze w tzw. szyku „jeden za drugim”. Na
początku i na końcu kolumny idzie osoba dorosła.
Początek grupy stanowią osoby najmniej wprawione w pokonywaniu szlaków górskich, a na
końcu grupy idą osoby silne i wytrzymałe kondycyjnie. Tempo marszu musi być dostosowane
do wieku i kondycji uczestników wycieczki.
Co pewien czas należy zarządzić odpoczynek. Na początku wycieczki robimy odpoczynki
krótkie i często, a po przebyciu połowy trasy zatrzymujemy się na dłużej w celu spożycia
posiłku. Grupy z zasady poruszają się wolniej, niż pojedyncze osoby, a odpoczynek grupy
zajmuje często więcej czasu niż przewidujemy.
Wyruszając w góry planujemy dokładnie trasę oraz czas pokonywania poszczególnych jej
etapów. Jest to jeden z warunków udanej wyprawy w góry i zapewnia bezpieczeństwo jej
uczestnikom. Wskazane jest, aby dojście do celu pokonać przed południem. Należy
zasięgnąć informacji o terenie w który się udajemy i dokładnie zapoznać z mapą.
Wycieczki w góry organizujemy w ciepłe, pogodne dni, zawsze jednak pamiętając o zabraniu
ciepłego ubioru na kaprysy górskiej aury. Konieczne jest również dobre okrycie od deszczu.
Wszystkie potrzebne rzeczy staramy się nieść w plecaku, który najlepiej nadaje się na górskie
wędrówki. W plecaku powinno znaleźć się także (oprócz ubioru): okulary przeciwsłoneczne,
latarka, pojemnik z piciem, inne niezbędne drobiazgi.
Wycieczki w partie gór powyżej 600m n.p.m. wymagają odpowiedniego ubioru, skutecznie
chroniącego przed wiatrem i chłodem, niezbędne jest także odpowiednie obuwie, o grubych,
porowatych podeszwach.
Wśród opiekunów, jest osoba posiadająca umiejętność udzielania pierwszej pomocy, a
podręczną apteczkę zabieramy ze sobą i niesiemy z tyłu grupy.
Zawsze poruszamy się po wyznaczonych szlakach – zbaczanie z nich grozi zabłądzeniem lub
zaginięciem, dlatego jest całkowicie zabronione.
Zostawiamy wiadomość: gdzie i z kim idziemy, którędy i kiedy mamy zamiar wrócić oraz
numer telefonu komórkowego kierownika grupy, przewodnika lub opiekuna!
Przypominamy
Wyprawy w wyższe partie gór mogą odbywać się tylko pod nadzorem osoby posiadającej pełne
uprawnienia przewodnika turystyki górskiej.