ix edycji konkursu pisania listów

LXXV LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE IM.JANA III SOBIESKIEGO W WARSZAWIE
ZAPRASZA WSZYSTKICH UCZNIÓW GIMNAZJÓW I LICEÓW DO UDZIAŁU W
IX EDYCJI KONKURSU
PISANIA LISTÓW
Mottem w tej edycji niech staną się słowa Stanisława Grzesiuka –chłopaka z czerniakowskiej ferajny międzywojnia.
Stanisław Grzesiuk, człowiek-symbol rdzennej Warszawy, urodził się w Małkowie koło Chełmna 6
maja 1918 roku. Do stolicy rodzina przeprowadziła się, gdy mały Staś miał dwa latka. Zamieszkali na
Sielcach, na ulicy Tatrzańskiej. Ten region Grzesiuk opisze po latach w książce "Boso, ale w ostrogach”
Przedwojenne Sielce, gdzie mieszkali Grzesiukowie, nie były wcale dzielnicą biedoty. Grzesiuk przed
wojną ukończył szkołę zawodową i rozpoczął pracę w Państwowych Zakładach
Teleradiotechnicznych.
Podczas okupacji Grzesiuk, jak wspominał po latach, zaangażował się w działalność powstającego
właśnie ruchu oporu. Zrezygnował z pracy w fabryce, żył z szabru i handlu łupami z włamań do
przejętych przez Niemców zakładów. Aresztowany został na początku 1940 roku w trakcie łapanki,
trafił na roboty przymusowe do Niemiec, w okolice Koblencji. Za pobicie gospodarza niemieckiego i
ucieczkę z jego gospodarstwa, Grzesiuka zesłano do obozu koncentracyjnego w Dachau, skąd po kilku
miesiącach przeniesiono go do Mauthausen. Przebywał tam do maja 1945 roku.
9 lipca 1945 r. Grzesiuk wrócił do kraju. W 1946 r. ożenił się, miał dwoje dzieci - córkę Ewę i syna
Marka.
Swoje przeżycia obozowe Grzesiuk opisał po wojnie w książce "Pięć lat kacetu" (1958). Aby
urozmaicić spotkania autorskie zaczął śpiewać piosenki i wtedy właśnie narodził się Grzesiuk - bard
Warszawy. Zaproszono go do "Podwieczorku przy mikrofonie", którego wówczas słuchała cała Polska,
zaczął występować regularnie, stał się popularny jako wykonawca piosenek z przedwojennego
folkloru stolicy, takich jak "Czarna Mańka", "Bujaj się Fela", "Bal na Gnojnej", "Ballada o Felku
Zdankiewiczu", "Komu dzwonią", "U cioci na imieninach" oraz "Nie masz cwaniaka nad warszawiaka".
Trzecia książka Grzesiuka, wydana dopiero w rok po śmierci pisarza, "Na marginesie życia"
opisuje walkę z chorobą. Stanisław Grzesiuk zmarł w 21 stycznia 1963 w Warszawie. Jest
patronem jednej z ulic na warszawskim Czerniakowie.
LISTY NALEŻY NADSYŁAĆ NA ADRES SZKOŁY DO 30 MARCA 2014R.
STANISŁAW GRZESIUK
Cytaty ,do których ma nawiązywać autor listu:






„Taką ja mam po ojcu zasadę życiową: Boso, ale w ostrogach".
„Powiedział mi kiedyś kolega, że największe zwycięstwo to zwyciężyć samego siebie.”
„Nie znosiłem bezwzględnej dyscypliny, która pozbawia człowieka własnej inicjatywy.
Dyscypliny, która każe prężyć się przed innym człowiekiem, mimo że uważa się go za
głupszego od siebie. Natomiast chętnie podporządkowuję się poleceniom takiego człowieka,
który potrafi zaimponować mi wiedzą i twardym charakterem.”
„I tu powiedział mi on coś tak mądrego, co stało się dla mnie nauką i dewizą mojego
postępowania do końca życia. Powiedział zdziwionym tonem: - To ty na mnie liczysz? Och,
jaki ty jesteś głupi. Naucz się w życiu liczyć tylko sam na siebie.”
„Powiedz, mała, kogo ja się mogę bać, jak ja sam siebie się nie boję.”
„Kiedy wreszcie uwierzą, że pętla nie musi się zaciągać, jeśli jest w człowieku ambicja?”
(„Boso, ale w ostrogach”)