Temat: SKARBY PRZYJAŹNI
Transkrypt
Temat: SKARBY PRZYJAŹNI
Zajęcia przeprowadzone w świetlicy w Szkole Podstawowej nr 111 w Łodzi w dniu 10 marzec 2009 przez Katarzynę Macutkiewicz i Katarzynę Gostyńską Temat: SKARBY PRZYJAŹNI Cele ogólne: • Uświadomienie potrzeby przyjaźni • Kształtowanie umiejętności odnajdywania i nazywania cech prawdziwej przyjaźni (przyjaciela) Cele operacyjne: Uczeń • Uzasadni potrzebę posiadania przyjaciela • Wymieni cechy przyjaciela po przeczytaniu bajki. • Wskaże warunki trwałej przyjaźni • Określi cechy i zachowania świadczące o przyjaźni Metody: Pogadanka, plątanina literowa, piramida priorytetów, promyczkowe szeregowanie „słoneczko”, zabawa, plakat z informacją zwrotną Formy: Indywidualna, grupowa, zbiorowa Środki dydaktyczne: Tekst bajki M. Molickiej „ Bajka o dwóch ołówkach”, papierowe dłonie, karty pracy dla grup, karteczki z wyrażeniami dotyczącymi przyjaciół, karteczki z aforyzmami, spinacze, mazaki, długopisy, klej, dwie papierowe kule. Literatura: M.Molicka „ Bajki terapeutyczne” J. Griesbeck „Zabawy na wszystkie okazje” Czas trwania zajęć: 45 minut PRZEBIEG: 1. Wprowadzenie – zabawa integracyjna Nauczyciel wita dzieci podając głoskę, a uczniowie wymieniają imię osoby z grupy, której imię zaczyna się tą głoską. 2. Zgadnij, kto będzie bohaterem zajęć – wspólne rozwiązywanie przez dzieci plątaniny literowej. 3. „O przyjaźni” - przeczytanie przez nauczyciela opowiadania M. Molickiej „Bajka o dwóch ołówkach” - omówienie przeczytanego tekstu: • Jak wyglądały ołówki leżące w piórniku? • Jak nazwiemy to co łączyło ołówek szary i kolorowy? • Jak inne kredki postrzegały przyjaźń dwóch ołówków • Co zrobił ołówek szary, gdy przyjaciela spotkało nieszczęście? • Czy warto mieć przyjaciela i dlaczego? 4. „Mieszanie kleju” - zabawa w kręgu Dzieci improwizują, że mieszają klej w dużym wiadrze, następnie smarują nim dłonie i sklejają z dłońmi kolegów tworząc krąg. Nie puszczając sklejonych dłoni siadają, kucają, klękają i kładą się na podłodze. 5. Cechy przyjaciela - Podział uczniów na dwie drużyny wg kolorów . Jedna drużyna otrzymuje kartkę szarą z narysowanym jednym ołówkiem. Druga drużyna otrzymuje kolorową kartkę z kilkoma narysowanymi ołówkami. − praca w dwóch grupach – dyskusja i zapis na kartkach, jakie cechy charakteru posiadał ołówek szary, a jakie miały kolorowe kredki mieszkające w piórniku. − na forum ogólnym – prezentacja wyników pracy w grupach, jako podsumowanie- podkreślenie przez nauczyciela wyższości takich cech jak: uczynność, uprzejmość, chęć niesienia pomocy, poświęcenie, bezinteresowność. 6. „Halo, pomocy!” - zabawa − Wprowadzenie do zabawy – nauczyciel mówi: Nie ma piękniejszego doświadczenia niż to, gdy w ciężkich czasach mamy kogoś, kto nam pomoże. Pewność ta sprawia, że warto żyć. W tej zabawie możemy to wypróbować. − Objaśnienie przez nauczyciela przebiegu zabawy − Wspólna zabawa Uczniowie swobodnie spacerują po klasie. Kierujący dyskretnie dotyka palcem pleców pewnej osoby. Osoba musi po kilku sekundach zawołać „HALO, POMOCY!” i upaść na podłogę. Czujna grupa przybywa na pomoc, by pochwycić wzywającego zanim upadnie. - Omówienie: - spostrzeżenia i odczucia dzieci po tym ćwiczeniu. 7. Cechy i zachowania świadczące o prawdziwej przyjaźni. - Podział na dwie grupy – dzieci młodsze i starsze (wg klas) - Praca w dwóch grupach: • grupa młodszych dzieci dostaje pudełko „ze skarbami”. Z wielu różnych przygotowanych przez nauczyciela karteczek z cechami i zachowaniami dotyczącymi przyjaźni dzieci wybierają 6 najważniejszych ich zdaniem. Naklejają na promienie słońca. • grupa starszych dzieci – uczniowie sami wymyślają i spisują cechy i zachowania świadczące o prawdziwej przyjaźni. Wybierają 6 najważniejszych, układają piramidę priorytetów. Nauczyciel wyjaśnia, jak należy ułożyć taką piramidę. - na forum ogólnym - prezentacja wyników pracy w grupach oraz omówienie jakie cechy i zachowania wybrały grupy. 8. „ Nie szata zdobi człowieka” - zabawa - Przygotowanie przez nauczyciela dwóch kulek: jedna - bardzo ładna, z której łatwo będzie można zdjąć kolejne warstwy druga - brzydka, mocno posklejana najgłębszą warstwą każdej z nich powinna być błyszcząca kulka. − − Podział dzieci na dwie grupy (wg kolorów) Każda grupa ma wybrać jedną kulkę. Gdy wybór padnie na ładną z obu grup – przeprowadzamy losowanie. Zadaniem dzieci jest rozpakowanie tych kulek. podsumowanie - Gdy na koniec okaże się, że obie mają takie same błyszczące kulki należy podsumować zabawę porównując kulki do człowieka. To, co w człowieku najważniejsze jest niewidoczne na pierwszy rzut oka: charakter, talenty, stosunek do innych. 9. Zakończenie zajęć - „Stajemy w kole”- zabawa „Stoimy ramię przy ramieniu, możemy być wielcy w oka mgnieniu, możemy też być całkiem mali, ale nigdy nie będziemy sami”. - Podziękowanie za aktywny udział dzieciom - Ewaluacja – dzieci naklejają dłonie otrzymane na początku zajęć na drzewie z dwoma konarami. Jeden konar oznacza, że zajęcia były ciekawe, podobały się. Drugi konar – przeciwnie. - Aforyzmy na pamiątkę jako zakładki do książki - dzieci czytają wiszące w sali aforyzmy i każdy uczeń może zabrać jeden na pamiątkę.