Streszczenie. Katecheza IV. Ks. Jan Klinkowski. Obietnica Chrystusa
Transkrypt
Streszczenie. Katecheza IV. Ks. Jan Klinkowski. Obietnica Chrystusa
Streszczenie. Katecheza IV. Ks. Jan Klinkowski. Obietnica Chrystusa zesłania Ducha Świętego i jej urzeczywistnienie. 1. Duch Święty w Biblii. W Starym Testamencie Duch Święty jest ukazany jako moc Boża, która działa w świecie. Duch uczestniczy w akcie stwórczym, działa przez osoby powołane do przekazywania woli Bożej. I tak, Duch działa poprzez Mojżesza, działa w epoce sędziów, królów i proroków, którzy bronią tożsamości religijnej izmagają się z niewiernością ludu Bożego. Duch działając w czasach Starego Testamentu przygotowuje przyjście Mesjasza. W Nowym Testamencie, Duch Święty zstępuje na Maryję. Duchem Świętym napełniony zostaje Jan Chrzciciel, jeszcze w łonie Elżbiety. Duch objawia światu Jezusa w czasie chrztu w Jordanie, działa w słowach i czynach Jezusa. Jezus raduje się w Duchu Świętym po powrocie uczniów z misji. Zapowiadając swoją ofiarę wyjaśnia uczniom, że po Jego odejściu przyjdzie Pocieszyciel, którego On pośle. Zapowiada też prześladowania, jednak podkreśla, że to właśnie Duch Święty będzie umacniał wtedy uczniów. Duch Święty nazywany jest również Duchem Prawdy, bo będzie prowadził do poznania Ewangelii. Zmartwychwstały Jezus obiecuje, że dar Ducha Świętego stanie się dostępny całej wspólnocie. Słowa te potwierdzają się w Dniu Pięćdziesiątnicy „… I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym i zaczęli mówić obcymi językami tak jak im Duch pozwalał mówić” (Dz 2,4). Ducha Świętego nie można dotknąć, rozpoznaje się Jego pojawienie w znakach, słyszy się Jego głos. Najczęściej działa przez jakąś osobę. Powołana osoba może otworzyć się na dary Ducha, które wyrażają się w mądrości, umiejętności wykorzystania rozumu, udzielania rady, męstwa w realizacji woli Bożej, zdobywania wiedzy, życia w łączności z Bogiem i wyjątkowej pobożności. W ten sposób wyznawca Jezusa staje się świadkiem Ewangelii. Pierwotny Kościół również odwołuje się do Ducha Świętego. Czyni to przy wydawaniu wyroków, wyboru do posługi charytatywnej. Apostołowie wkładali ręce na wierzących, prosząc o dar Ducha Świętego. Paweł wielokrotnie podkreśla, że w chrześcijaninie mieszka Duch, który sprawia, że człowiek żyje Ewangelią. Zatem Duch Święty działa w Kościele i powołuje każdego z nas do budowania wspólnoty wiary uzdalniając go odpowiednimi charyzmatami. 2. Urzeczywistnianie obietnicy Ducha Świętego w naszym życiu. „Gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi” (Dz 1,8). To świadczenie o Jezusie, urzeczywistnianie się obietnicy Ducha Świętego dokonuje się poprzez wiele naszych postaw w codziennym życiu.Duch Święty nie tylko przez sakramenty i posługi uświęca i prowadzi lud Boży, ale także poprzez szczególne łaski czyni nas zdolnymi do podejmowania rozmaitych dzieł, mających na celu rozwój Kościoła. Dlatego też, wszyscy w Kościele powołani są do świętości. Świętość Kościoła powinna ujawniać się w owocach łaski, które Duch rodzi w wiernych. Powołanie do świętości oznacza życie według Ducha, włączenie w rzeczywistość doczesną i poprzez uczestnictwo w działalności ziemskiej. Świeccy powinni dążyć do przemiany rzeczywistości świata według zasad Ewangelii. A mogą to czynić poprzez eliminowanie zła i grzechu, poprzez krzewienie poszanowania godności osoby ludzkiej. Do istotnych zadań należy zaangażowanie się w życie społeczno-polityczne, wspierając oficjalne nauczanie Kościoła własną postawą. Świeccy powinni włączyć się w posługę charytatywną Kościoła, wspierać różne formy wolontariatu. Szczególnie w dobie wielkiego bezrobocia należy przypominać, że praca jest dobrem, za które odpowiedzialny jest każdy człowiek, przypominać kryteria etyczne, które winny kierować rynkiem i gospodarką, aby na centralnym miejscu zawsze był człowiek. Ważnym elementem świeckiej duchowości jest uświęcenie siebie przez pracę. Codzienne obowiązki należy łączyć z modlitwą, a centrum życia duchowego świeckich powinno ogniskować się w Eucharystii, która staje się źródłem mocy ewangelizacyjnej.Należy również zwrócić uwagę na propagowanie kultury.Swoje zadanie w tym zakresie mają w sposób szczególny ruchy i stowarzyszenia oraz szkoły katolickie. Istotną rolę odgrywa tu także turystyka, sport, rekreacja, które nie tylko rozwijają ciało, ale uczą także wytrwałości. Ważnym elementem jest też promocja odpowiedzialnego korzystania z proponowanych treści w mediach. Pogłębianie znajomości prawd wiary, daje możliwość prezentowania stanowiska Kościoła na portalach społecznościowych. Nie ulega wątpliwości, że formacja do apostolstwa powinna rozpoczynać się w rodzinie i trwać przez całe życie. Stowarzyszenia i grupy nie powinny koncentrować się tylko na własnych celach, ale określać wspólne cele dla wszystkich wspólnot w parafii. Przestrzeni działania Ducha Świętego w Kościele jest o wiele więcej, dlatego też, każda wspólnota Akcji Katolickiej powinna odczytać w swoim środowisku potrzeby ewangelizacyjne. Następnie wydobyć możliwości, otwierając się na charyzmaty potrzebne do realizacji przyjętych kierunków. Duch Święty z pewnością przeniknie swą mocą wszystkich, którzy z pokorą otworzą swoje serca na Jego obecność.A kiedy nasze uczynki przepełnione będą miłością, radością, pokojem, cierpliwością, uprzejmością, dobrocią, wiernością, łagodnością i opanowaniem (por. Ga 5,22), to wówczas poznamy, że nasze działanie jest faktycznie urzeczywistnianiem się obietnicy Ducha Świętego.