Plany dydaktyczny

PLAN PRACY NAUCZANIA
PLASTYKI W GIMNAZJUM DO PODRĘCZNIKA
„SZTUKA W ZASIĘGU RĘKI”
ROK SZKOLNY 2010/2011
KLASA III
LP.
TEMAT LEKCJI
WYMAGANIA PROGRAMOWE
PODSTAWOWE
1.
Zaproszenie do plastyki.
2.
Sztuka I-szej połowy XX
wieku: dadaizm,
surrealizm, futuryzm
i tendencje w sztuce
polskiej (formizm,
koloryzm,
konstruktywizm). Cechy
charakterystyczne
kierunków.
3.
Portret ekspresyjny.
4.
„Mój sen” – kolaż.
PONADPODSTAWOWE
Zapoznanie uczniów z programem nauczania plastyki, wymaganiami
programowymi, kryteriami ocen na lekcjach plastyki. Przypomnienie
wiadomości z klasy II.
- wymienia ważne kierunki
- określa na czym polega nowa
w sztuce XX w.,
forma obrazów nadrealnych,
- wymienia nazwiska twórców
- wymienia cechy
omawianych kierunków i potrafi
charakterystyczne stylu,
przyporządkować im właściwy styl - omawia nowe zasady
i prace,
kształtowania obrazu,
- dostrzega i analizuje kontekst
- charakteryzuje i interpretuje
plastyczny niezbędny do
twórczość M. Chagalla,
interpretacji dzieł kultury,
- wskazuje zależności sztuki,
- podaje przykłady obrazów,
- analizuje i porównuje informacje
- podaje i omawia tematykę
zawarte w dziełach sztuki,
obrazów,
- dostrzega wartości wpisane
- dostrzega w dziełach plastycznych w dzieła sztuki;
środki wyrazu typowe dla nich i
określa ich funkcje;
- dokonuje analizy twarzy ludzkiej, - omawia pojęcie kanon i
- nadaje pracy tytuł i uzasadnia
deformacja,
swój wybór,
- analizuje, porównuje informacje
- omawia kompozycje,
zawarte w dziełach sztuki,
- zachowuje logikę kompozycji,
- dostrzega w dziełach
- stosuje technikę farb plakatowych, plastycznych środki wyrazu
- dobiera barwy abstrakcyjne
typowe dla nich i określa ich
w celu uzyskania ekspresji
funkcje,
w przedstawieniu charakteru
- formułuje problem i podaje
portretowanej osoby;
sposób rozwiązania,
- w sposób twórczy przedstawia
swoją koncepcję;
- wykorzystuje praktycznie
- wskazuje źródła informacji,
wiadomości o surrealizmie,
- omawia kompozycje,
- dostrzega i analizuje kontekst
- formułuje, porządkuje i
plastyczny niezbędny do
wartościuje argumenty
interpretacji dzieł kultury,
uzasadniające stanowisko wobec
- stosuje technikę kolażu (wycinki
prezentowanego tematu,
gazet kolorowych, do których
- określa charakter kompozycji,
domalowuje ciąg dalszy),
- przedstawia ciekawą koncepcję
5.
Oderwani od ziemi. Dzieło
sztuki.
6.
Sztuka za oceanem.
7.
Tradycje Świąt Wielkiej
Nocy – stroik
okolicznościowy.
8.
Formy optyczne. Linia.
9.
Wielcy indywidualiści
w sztuce XX wieku.
- zachowuje logikę kompozycji,
- zachowuje zgodność wypowiedzi
z tematem,
- nadaje pracy tytuł i uzasadnia
swój wybór;
- dostrzega wpływ epoki, kultury,
ideologii na formę i treść dzieła
sztuki,
- ma szacunek dla sztuki
nieprofesjonalnej,
- poznaje i rozwija umiejętność
stosowania technik lawowania,
- utrwala wiedzę na temat
twórczości Marca Chagala;
- zna najważniejsze tendencje
w sztuce II poł. XX wieku,
- wymienia nazwy kierunków:
informel, pop – art, hiperrealizm,
konceptualizm, land – art,
happening,
- potrafi określić wyżej
wymienione kierunki i rozróżnia je
na przykładach dzieł sztuki,
- zna założenia i cechy
wymienionych kierunków,
- jest przygotowany do odbioru
sztuki awangardowej;
- zna obrzędy i zwyczaje związane
ze Świętami Wielkanocnymi,
- tworzy dowolny stroik
wielkanocny,
- stosuje techniki i materiały
wykorzystywane w sztuce ludowej,
- samodzielnie projektuje swoją
pracę,
- umiejętnie dobiera kolory,
stwarzając odpowiedni świąteczny i
wiosenny nastrój,
- stosuje symbolikę wielkanocną,
- odczytuje znaczenie symboli;
- zna rolę linii jako środka wyrazu
plastycznego,
- tworzy kompozycje nawiązujące
do sztuki op – artu,
- jest przygotowany do odbioru
sztuki XX wieku,
- posiada informacje na temat roli
linii w obrazie,
- potrafi wymienić różne rodzaje
linii,
- zwraca uwagę na kompozycję i
dynamikę w pracy;
- zna twórczość Rousseau,
Bonnarda, Modiglianiego, Chagala,
- rozpoznaje style malowania w/w
twórców,
- posiada wrażliwość estetyczną,
kolorystyczną,
- przedstawia swoją koncepcję
w sposób twórczy;
- posiada umiejętność
pogłębionego, świadomego
odbioru dzieła sztuki,
- kieruje się w pracy intuicją,
- stosuje indywidualizm w dziele
sztuki;
- dostrzega wartości wpisane
w dzieła sztuki,
- analizuje, porównuje informacje
zawarte w dziełach sztuki,
- omawia poznane kierunki sztuki
awangardowej, odnajduje
i interpretuje związki
przyczynowo – skutkowe
w rozwoju kultury;
- podchodzi do pracy w sposób
twórczy,
- projektuje pracę o wysokich
walorach artystycznych,
- tworzy pracę oryginalną i
niepowtarzalną,
- jest inspiracją dla innych
uczniów,
- wykorzystuje wcześniej zdobytą
wiedzę teoretyczną, posługując
się z pełną świadomością
środkami wyrazu artystycznego;
- dokonuje analizy i oceny prac,
- tworzy pracę niepowtarzalną
o wysokich walorach
estetycznych i plastycznych,
- potrafi wykorzystać wiedzę
teoretyczną w tworzeniu swej
pracy;
- podchodzi do pracy w sposób
twórczy,
- projektuje pracę o wysokich
walorach artystycznych,
- tworzy pracę oryginalną i
- samodzielnie projektuje swoją
pracę;
10.
11.
Architektura XX wieku.
Konstrukcje i budowle
nowej generacji. Funkcja
użytkowa sztuki.
12.
Dzieła w przestrzeni.
Rzeźba XX wieku.
13.
Symbol regionu. Znak
plastyczny.
14.
Podwodny świat
/rozdmuchany tusz/.
- zna nazwę niemieckiej Szkoły
Rzemiosł Artystycznych Bauhaus,
- potrafi określić cechy
charakterystyczne wzornictwa
Bauhaus,
-zna cechy konstruktywizmu w
architekturze XX wieku,
- zna zasady funkcjonalizmu,
- podaje przykłady twórców i ich
dzieł,
- umiejętnie projektuje obiekt z
uwzględnieniem jego funkcji,
- we właściwy sposób posługuje się
techniką malarską z
wykorzystaniem kredek,
- kształtuje swoją wyobraźnię,
- jest przygotowany do odbioru
architektury sztuki XX wieku;
- zna najwybitniejszych rzeźbiarzy
XX wieku,
- potrafi wskazywać ich dzieła,
- rozpoznaje najbardziej znane
rzeźby XX wieku,
- potrafi opisać wpływ, jaki miały
na rzeźbę nowe tendencje w sztuce,
- zna i rozumie pojęcia: rzeźba
kinetyczna, ekspresjonistyczna,
kubistyczna, futurystyczna,
dadaistyczna, abstrakcyjna,
konstruktywistyczna,
- jest przygotowany do rozumienia
i odbioru sztuki nowoczesnej;
- rozumie uniwersalność języka
sztuki,
- zna pojęcie znaku plastycznego,
- potrafi zaprojektować
przestrzenny znak plastyczny,
- zna i potrafi zastosować technikę
„papier – mache”,
- wykazuje poczucie więzi
z regionem,
- potrafi przekazać określoną
informację, posługując się
symbolem;
- stosuje nową technikę –
rozdmuchany tusz,
- wykazuje się bogatą fantazją
tworząc obraz podwodnego świata
z bezładnych linii przypadkowo
rozlanego tuszu,
niepowtarzalną,
- jest inspiracją dla innych
uczniów,
- wykorzystuje wcześniej zdobytą
wiedzę teoretyczną, posługując
się z pełną świadomością
środkami wyrazu artystycznego;
- wyjaśnia pojęcia związane z
architekturą XX wieku,
- odnajduje i interpretuje związki
przyczynowo – skutkowe
w rozwoju cywilizacyjnym
kultury,
- twórczo wypełnia swoją rolę
w grupie,
-samodzielnie i z dużą inwencją
tworzy pracę projektową,
- dostrzega wartości wpisane
w dzieła sztuki,
- odnajduje i interpretuje związki
przyczynowo – skutkowe
w rozwoju cywilizacyjnym
kultury,
- dostrzega w dziełach
plastycznych środki wyrazu
typowe dla nich i określa ich
funkcję,
- dostrzega wartości wpisane
w dzieła sztuki;
- zna uniwersalny język sztuki
oraz jej miejsce w życiu jednostki
i społeczeństwa,
- tworzy pracę o dużych walorach
artystycznych,
- jego praca jest inspiracją dla
pozostałych uczniów;
- tworzy pracę o dużych walorach
artystycznych,
- inspiruje innych do lepszej
pracy,
- wykazuje się dużym
zaangażowaniem w procesie
- właściwie stosuje poznane środki
wyrazu plastycznego,
- nadaje pracy odpowiedni nastrój
operując kolorem,
- zwraca uwagę na estetykę
wykonania pracy;
15.
Otwarte drzwi wyobraźni.
Polska sztuka współczesna.
16.
Barwne dźwięki. Ekspresja.
17.
Poza akademią.
Prymitywność, fantastyka.
18.
Kosmiczny skrzat. Kicz a
sztuka.
- zna twórczość najlepszych
współczesnych polskich artystów,
- wymienia takie nazwiska, jak:
A. Wróblewski, T. Kantor,
B.W. Linke, M. Jarema,
T. Brzozowski, R. Opałka,
J. Lebenstein, J. Nowosielski,
Z. Beksiński, J. Duda-Gracz,
X. Dunikowski, J. Bereś,
M. Abakanowicz, W. Hasior,
R. Olbiński,
- rozpoznaje twórczość najlepszych
współczesnych artystów polskich,
-jest przygotowany do rozumienia
i odbioru sztuki nowoczesnej;
- wie, co oznacza pojęcie ekspresji
w sztuce,
- zna i potrafi określić znaczenie
środków wyrazu plastycznego
w uzyskiwaniu ekspresji w obrazie,
- dostrzega znaczenie barwy
w budowaniu nastroju obrazu
i potrafi ją stosować w kontekście,
- ma rozwiniętą wrażliwość
plastyczną
- właściwie posługuje się techniką
akwareli,
- wie, że pojęcie „ekspresja” jest
cechą nie tylko prac plastycznych,
- zna najwybitniejszych twórców
sztuki naiwnej,
- posiada umiejętność
rozpoznawania twórczości
najlepszych artystów
nieprofesjonalnych,
- wie, że talent i wrażliwość mogą
być cechami ludzi prostych,
- docenia rolę wyobraźni
i wyczucia w tworzeniu,
- zapisuje notatkę do zeszytu
opierając się na tym, czego
dowiedział się na lekcji;
- zna i rozumie znaczenie pojęcia
kiczu,
- potrafi podać przykłady kiczu
w sztuce i życiu codziennym,
- potrafi wymienić nazwiska
artystów z tzw. pogranicza kiczu,
- wykonuje pracę w technice
tworzenia,
- umiejętnie wykorzystuje wiedzę
zdobytą do tej pory,
- w twórczy sposób przedstawia
temat,
- potrafi dokonać oceny pracy
swojej i innych według podanych
przez nauczyciela kryteriów;
- wymienia wzorce, na których
opiera się twórczość
współczesnych twórców polskich,
- analizuje i porównuje informacje
zawarte w dziełach sztuki,
- dostrzega w dziełach
plastycznych środki wyrazu
typowe dla nich i określa ich
funkcje,
- dostrzega wartości wpisane
w dziełach sztuki;
- potrafi dostrzec analogię między
różnymi dziedzinami sztuki
i wykorzystuje swe spostrzeżenia
w pracy,
- wykonuje pracę głęboko
przemyślaną, nastrojową,
o dużych walorach estetycznych
i plastycznych,
- jego praca jest inspiracją
dla innych uczniów,
- potrafi dokonać analizy i oceny
wykonanych prac;
- dostrzega odrębność kulturową
wyrażoną w dziełach
plastycznych,
- wskazuje różnice i wspólne
cechy sztuki ludowej i naiwnej,
- określa swój stosunek
do malarstwa naiwnego
i uzasadnia swoje zdanie,
- odnajduje związki przyczynowo
– skutkowe w rozwoju kultury;
- rozumie znaczenie sztuki
w życiu codziennym jednostki
i społeczeństwa,
-określa swój stosunek
do wartości estetycznych w życiu
codziennym i uzasadnia swoje
stanowisko,
19.
Martwa o zabarwieniu
wakacyjnym – rysunek
z natury.
dekalkomanii z użyciem tempery
i flamastra,
- rozumie pojęcie dobrego smaku,
wykorzystuje tę wiedzę w życiu
codziennym;
- tworzy iluzję przestrzeni zgodnie
z zasadami perspektywy zbieżnej,
- starannie rysuje posługując się
proporcjami i wielkościami,
- stosuje metodę planów,
- buduje swą pracę uwzględniając
zasady kompozycji w dziele
plastycznym,
- wprowadza stopniowanie
walorowe,
- używa wybranego przez siebie
przedmiotu, który kojarzy się
z wakacjami nadając przez to pracy
właściwy nastrój i charakter;
- realizuje oryginalne pomysły,
- twórczo wykorzystuje wiedzę,
- omawia własną pracę
plastyczną, nadaje jej tytuł,
wymienia użyte środki wyrazu;
- twórczo wykorzystuje wiedzę,
- realizuje oryginalne pomysły,
- określa swój stosunek
do podejmowanych przez siebie
i kolegów działań plastycznych,
- dokonuje oceny tych działań;
PRZEDMIOTOWY SYSTEM OCENIANIA
Z PLASTYKI W KLASACH I – III GIMNAZJUM
Kryteria ocen – wymagania programowe.
Przedmioty artystyczne, do których należy plastyka stanowią grupę przedmiotów, w których
system oceniania stanowi problem złożony, trudny i często traktowany niejednoznacznie .
Należy wyjść z założenia, że ocena z plastyki powinna być raczej elementem zachęty niż
egzekwowania wiadomości. Docenić należy fakt, iż uczeń podjął temat oraz aktywnie uczestniczy
w zajęciach.
Uwzględniając zarówno trudności okresu dojrzewania uczniów gimnazjum, jak i specyfikę
przedmiotu, nauczyciel powinien indywidualizować oceny.
Oceniając uczniów należy pamiętać, że poziom ich umiejętności praktycznych oraz wiedzy o
sztuce może być bardzo zróżnicowany. Uzdolnienia plastyczne i wiedza o sztuce nie zawsze muszą
się pokrywać.
Stąd ocena ostateczna nie może być średnią arytmetyczną wyprowadzaną z ocen prac plastycznych
i wiedzy o sztuce.
Ogólne kryteria i zasady oceniania
1. Skala ocen i ogólne kryteria wystawiania stopni współgrają z ustaleniami zawartymi
w Wewnątrzszkolnym Systemie Oceniania.
2. O ocenie semestralnej decydują oceny cząstkowe (w szczególności z zadań plastycznych-
twórczość swobodna). Oceny uzyskane za pozostałe formy aktywności są brane pod uwagę
w drugiej kolejności.
3. W stosunku do ucznia, u którego stwierdzono trudności w uczeniu się lub deficyty
rozwojowe uniemożliwiające sprostanie wymaganiom edukacyjnym wynikającym
z programu nauczania, nauczyciel jest zobowiązany, na podstawie pisemnej opinii poradni
psychologiczno-pedagogicznej lub innej poradni specjalistycznej, obniżyć wymagania
programowe.
4. Każdej ocenie towarzyszy wyjaśniający komentarz słowny.
5. Ocena jest zindywidualizowana oraz zależna od możliwości ucznia tak, aby uwzględniała
jego wkład pracy.
6. Przy wykonywaniu pracy grupowej wszyscy członkowie zespołu otrzymują taką samą
ocenę.
7. Przy ustalaniu oceny śródrocznej i końcowej nie przewiduje się sprawdzianu
poprawkowego. Możliwe jest wykonanie dodatkowej pracy plastycznej.
8. Za trzykrotny brak zeszytu lub pracy domowej uczeń otrzymuje ocenę niedostateczną.
9. Prace wytwórcze powinny być wykonywane samodzielnie (w szkole w czasie zajęć)
i w określonym terminie.
10. Materiały do wykonywania prac wytwórczych organizują uczniowie we własnym zakresie.
Na lekcjach plastyki bieżącej ocenie podlega:
- przygotowanie do lekcji,
- aktywne uczestnictwo w zajęciach,
- umiejętność pracy w grupie,
- zdolność analizy i syntezy zadań,
- twórcze i samodzielne rozwiązywanie problemów.
Oceny wystawiane w trakcie roku szkolnego dotyczą następujących form pracy ucznia:
- praktyczne ćwiczenia plastyczne,
- różnorodne technicznie prace plastyczne,
- motywacja do twórczej pracy,
- udział w konkursach plastycznych,
- wypowiedzi ustne,
- zadania domowe,
- rozwijanie zainteresowań i zdolności przedmiotowych,
- aktywne uczestnictwo w życiu szkoły.
Najtrudniejszą do ocenienia formą pracy ucznia na lekcji plastyki jest ocena jego prac plastycznych.
W związku z tym należy zwrócić na tę właśnie kwestię szczególną uwagę.
W ocenie działalności twórczej ucznia powinno wziąć się pod uwagę następujące elementy :
- kompozycja płaszczyzny i głębi,
- rytm,
- kontrast walorowy i barwny,
- wyraz ogólny,
- inwencję i fantazję,
- zaangażowanie i wysiłek włożony w pracę,
- staranność wykonania.
Kryteria oceny semestralnej i rocznej.
Ocena celująca
- zauważalne zainteresowanie sztuką (np. kolekcjonowanie książek o sztuce, reprodukcji,
pocztówek),
- pełne przyswojenie wiadomości objętych programem, uzupełnianych informacjami z innych
źródeł,
- znajomość zabytków miejscowych,
- czynny udział w zajęciach lekcyjnych, dociekliwość podczas wspólnej interpretacji
prezentowanych obiektów pod kątem ich formy, znaczeń i emocjonalnego oddziaływania,
- w działalności plastycznej kompletne, staranne wykonywanie ćwiczeń obligatoryjnych, żywe
zainteresowanie twórczością swobodną i ewentualnie uczestnictwem w konkursach plastycznych.
Ocena bardzo dobra
- pełne przyswojenie wiadomości objętych programem, uzupełnianych samodzielnie dobranymi lub
wskazanymi przez nauczyciela lekturami na temat stanowiący przedmiot nauczania,
- aktywny udział w lekcjach i dyskusjach związanych z prezentowanymi obiektami pod kątem ich
formy, znaczeń i emocjonalnego oddziaływania,
- staranne wykonywanie ćwiczeń obligatoryjnych i zaangażowanie w twórczości swobodnej.
Ocena dobra
- pełne przyswojenie wiadomości objętych programem,
- skupiony udział w lekcjach, gotowość i zdolność zabierania głosu w dyskusjach o prezentowanych
obiektach, ewentualnie po zachęcie ze strony nauczyciela,
- staranne wykonywanie ćwiczeń obligatoryjnych i zaangażowanie w twórczość swobodną.
Ocena dostateczna
- średnie opanowanie materiału objętego programem (luki w wiadomościach o charakterze
szczegółowym),
- gotowość zabierania głosu w dyskusjach o prezentowanych obiektach, przede wszystkim
w odniesieniu do ich formy, po zachęcie ze strony nauczyciela,
- poprawne wykonywanie ćwiczeń obligatoryjnych, zaangażowanie w twórczości swobodnej.
Ocena dopuszczająca
- spore luki w wiadomościach objętych programem, z szansą ich wypełnienia (ewentualnie przy
pomocy nauczyciela),
- bierność podczas dyskusji o prezentowanych obiektach,
- zgodne z postawionym tematem, ale niestaranne wykonywanie ćwiczeń obligatoryjnych.
Ocena niedostateczna
- luki w wiadomościach objętych programem, trudne do uzupełnienia (notoryczne nie
przygotowywanie się do lekcji),
- bierność w zajęciach lekcyjnych.
- brak zainteresowania przedmiotem,
- niechlujne wykonywanie ćwiczeń obligatoryjnych.