Poradnik dla rodziców małego przedszkolaka

Poradnik dla rodziców małego
przedszkolaka
Motto:
„Wszystkiego, co naprawdę
powinienem
wiedzieć,
nauczyłem się w przedszkolu –
o tym jak żyć, co robić,
jak postępować, współżyć z innymi, patrzeć,
odczuwać, myśleć,
marzyć i wyobrażać sobie lepszy świat”
Robert Fulghum
O czym warto pamiętać,
gdy dziecko staje się przedszkolakiem?
Drogi Rodzicu!
Twojego malucha czekają poważne zmiany w
życiu. Dotychczas mama była zawsze gdzieś
blisko, teraz nagle go opuszcza. Maluch musi
rano opuścić dom i udać się w obce mu miejsce,
w którym jest inne światło, inne zapachy, inne
głosy, inne zwyczaje.
To, co nowe i trudne, wcale nie musi być
niedobre. Należy dziecko przygotować do takich
sytuacji, aby potrafiło sobie z nimi poradzić.
Uprzedź malucha: „Już za tydzień (za
dzień, za dwa dni itp.) idziemy poznać
twoje przedszkole. Mam nadzieję, że
będzie miło”. Przypominaj mu o tym.
Opowiedz mu o przedszkolu : co tam się
robi, czego się uczy. Pamiętaj, że nawet
dorosły denerwuje się, wchodząc w nowe
środowisko, zmieniając pracę, miejsce
zamieszkania, poznając nowych ludzi.
Przygotuj dziecko do rozstania z mamą,
zostawiając je
na dłużej np. u babci lub cioci.
Weź koniecznie udział w programie
adaptacyjnym, który ma na
celu zapoznanie dziecka z nowym miejscem,
poznaniem placu
zabaw, sali, personelu i innych dzieci ,
które będą uczęszczać
do przedszkola. Pozwól , aby Twoje dziecko
oswoiło się z tym,
co nieznane u boku najbliższej osoby.
Już w domu ucz samodzielności –
samodzielnego jedzenia,
mycia rąk, korzystania z toalety, ubierania
się i rozbierania.
Im dziecko jest bardziej samodzielne, tym
łatwiej dostosować
się do nowych warunków.
Ubranie dziecka musi być wygodne i nie
może sprawiać
kłopotów. Unikaj spodni na szelkach lub z
trudnymi do
odpięcia guzikami. Rękawy swetra lub bluzki
muszą być łatwe
do podciągania. Buty i kapcie najlepsze są
bez wiązania lub
zapinane na rzepy (chyba ze są to buty
ortopedyczne,
zazwyczaj wiązane).
Czas pobytu małych dzieci w przedszkolu
nie powinien być
długi. Jeżeli to możliwe , w pierwszych
dniach odbieraj dziecko
po obiedzie. Do tak dużej zmiany warto
przyzwyczajać powoli.
Małe dziecko szybko się męczy, zwłaszcza
kiedy ma dużo
wrażeń.
Uwaga! Nie spóźniaj się z odbieraniem
dziecka z przedszkola –
jeśli obiecałeś, że przyjdziesz wcześniej,
dotrzymaj słowa.
Pożegnanie powinno się odbywać bez
pośpiechu, ale
jednocześnie bez zbędnego przedłużania
samego momentu
rozstania. Nie odprowadzaj dziecka w
ostatniej chwili, kiedy
zostało Ci tylko piętnaście minut na dojazd
do pracy. Dziecko
powinno mieć trochę czasu na pożegnanie
się z Tobą.
Nie oszukuj dziecka! Jeśli obiecałaś, że
będziesz z nim
w przedszkolu , dopóki się nie przyzwyczai,
to nie wymykaj się
z sali , gdy dziecko się bawi. Następnym
razem nie uwierzy.
Gdy wiesz, że musisz wyjść z przedszkola,
uprzedź o tym
Dziecko, a jeśli trudno mu się z Tobą rozstać,
poproś o pomoc
nauczycielkę. Czasem nieuchronne jest
przytrzymanie dziecka,
które płacze i wyrywa się. Zapewne serce
będzie Ci się krajało,
ale możesz być pewna, że gdy
wychowawczyni przytuli małego
i zapewni go, że mama wróci po obiedzie łzy szybko
obeschną.
Dziecku będzie raźniej, jeśli weźmie z
domu ukochaną
przytulankę. Czasami wystarczy, że maluch
będzie miał przy
sobie coś, co pachnie mamą i domem, co
stwarza poczucie
bezpieczeństwa.
Dziecko ma prawo płakać. W ten sposób
wyraża swój smutek,
wyładowuje napięcie, jakie w nim narosło.
Jeżeli płacze
w domu, w przedszkolu, po prostu przytul
je, powiedz, że je
bardzo kochasz, że też będziesz za nim
tęskniła.
Jedną z najważniejszych rzeczy, które
powinnaś robić
nie tylko wtedy, gdy dziecko idzie do
przedszkola, ale wtedy
w sposób szczególny, to jak najczęstsze
zapewnianie go
o Twojej miłości. Jedną z podstawowych
potrzeb człowieka
jest potrzeba bezpieczeństwa, a zaraz za
nią przynależności
i miłości. Te dwie potrzeby mogą być w
niedostatecznym
stopniu zaspokajane, zwłaszcza gdy
dziecko większość dnia
przebywa w przedszkolu. Słowa "kocham
cię", "będę tęskniła",
powinny być obecne w codziennym życiu.
Bardzo ważne są
pieszczoty, pocałunki, szczęście i podziw
malujący się na
twarzy rodzica, gdy patrzy na dziecko.
Ono powinno czuć,
widzieć i słyszeć, że jest kochane.
Oczekiwania przedszkola wobec dzieci
trzyletnich
Z chwilą pójścia do przedszkola dziecko
zaczyna funkcjonować w dwóch środowiskach
: rodzinnym
i przedszkolnym.
Doświadczenia dziecka wyniesione z domu
rodzinnego są inne od wymagań i oczekiwań
przedszkola.
Rodzina jest pierwszym środowiskiem
wychowawczym dziecka i jej rola w
odniesieniu do niego jest znacząca i
szczególna. Stwarza ona najkorzystniejsze
warunki do zaspokajania potrzeb dziecka,
stymuluje jego rozwój, w niej dokonuje się
socjalizacja. Rodzice myśląc o rozpoczęciu
edukacji przedszkolnej przez dziecko powinni
przygotować je znacznie wcześniej do nowego
środowiska, tak aby ułatwić mu proces
adaptacji do przedszkola.
Dlatego możliwie wcześniej należy zadbać
aby trzylatek opanował następujące
czynności ułatwiające mu funkcjonowanie w
przedszkolu :
Jak przygotować dziecko na spotkanie
z przedszkolem?
-samodzielne jedzenie łyżką, widelcem
-mycie rąk
-czynności higieniczne przy załatwianiu
potrzeb fizjologicznych
-zdejmowanie i wkładanie podstawowych
części garderoby
-rozpoznawanie swoich rzeczy wśród innych
-wycieranie nosa
-rytmiczne chodzenie po schodach przy
poręczy
-znajomość swojego imienia i nazwiska
-komunikowanie o swoich potrzebach
Staraj się jak najwięcej mówić o
przedszkolu. Pamiętaj, że jest to dla
trzylatka pojęcie zupełnie abstrakcyjne.
Musisz powiedzieć dziecku, że będzie mogło
się tam bawić z kolegami, rysować, lepić z
plasteliny, że będą duże sale, zabawki. Jeśli
dziecko będzie Ci zadawało pytania, nie
pozostaw żadnego z nich bez odpowiedzi.
Nie wolno straszyć przedszkolem, np. jeśli
Oto kilka rad zatroskanej Mamy :
będziesz niegrzeczny pani postawi cię do
kąta lub w przedszkolu musisz wszystko
zjadać...
Dziecko musi wiedzieć, jak wygląda jego
przedszkole.
Wybierz się tam na spacer. Zapytaj
dyrektora, czy ktoś
z personelu może cię oprowadzić. Dobrze ,
jeśli dziecko zobaczy inne bawiące się dzieci
lub weźmie udział w zabawie. Przyjdź z
dzieckiem na spotkania adaptacyjne.
Możesz być pewna, że przedszkolne sale z
zabawkami
i dziecięcymi dekoracjami spodobają się
trzylatkowi.
Nie kupuj sama rzeczy, których dziecko
nie będzie potrzebowało w przedszkolu.
Wybierzcie się razem po zakupy - pozwól,
żeby dziecko wybrało kapcie czy worek.
Jeśli Twój maluch nie miał do tej pory
kontaktu
z rówieśnikami, postaraj się to nadrobić.
Zaproś do siebie znajomych z dziećmi albo
wybierzcie się na plac zabaw. Postaraj się,
żeby dzieci bawiły się bez Twojego udziału.
Sprawdź, czy Twoje dziecko potrafi
samodzielnie wykonywać proste codzienne
czynności : zakładać czapkę, sweter,
wkładać kapcie, jeść łyżką i widelcem. Jeśli
się okaże, że ma z czymś problemy,
poćwiczcie razem. Chwal je za każdy sukces.
Jeżeli do tej pory dziecko nigdy nie
rozstawało się z domem, zostaw je na
godzinę, czy dwie u dziadków lub znajomych.
To ważne, gdyż w przeciwnym razie
przedszkole będzie mu kojarzyło się z
pierwszym rozstaniem.
Wymagania
Debiut w przedszkolu to niełatwa sprawa!
Malucha czekają poważne zmiany w życiu,
często trudne do zaakceptowania.
Ale to, co nowe, wcale nie musi być niedobre.
Do trudnych sytuacji trzeba po prostu dziecko i
siebie przygotować.
Dziecku, Rodzicom i sobie życzymy, aby ten
pierwszy krok do samodzielności łączył się z
miłymi przeżyciami.
CO DO PRZEDSZKOLA?
Luźne spodnie lub spódnica z gumką, bluza
dresowa lub lekki sweterek - czyli ubiór na
"cebulkę", ważniejsza wygoda od elegancji.
Kapcie - najlepiej na rzepy, kurtka z
suwakiem, który łatwo się zapina.
Ubrania z rozciągliwymi dekoltami.
Majtki i spodnie na zmianę (gdyby zdarzyła
się "wpadka").
Podkoszulek do przebrania (gdy przy zupie
zadrży ręka).
Podpisana piżama.
Duża paczka chusteczek higienicznych.
Ukochany miś, który pomoże przy rozstaniu z
mamą.
Zdjęcie dziecka na tablicę do sali
przedszkolnej.
NADAJĘ SIĘ NA PRZEDSZKOLAKA
Zostaję na trochę bez mamy.
Umiem się ubrać i rozebrać (jeszcze nie
całkiem samodzielnie).
Umiem się sam załatwić i umyć ręce(czasami
ktoś mi pomaga).
Sam jem (chociaż nie robię tego szybko).
Mówię zdaniami (jeśli nie to nic, w
przedszkolu się nauczę).
PIERWSZEGO DNIA DO PRZEDSZKOLA
NALEŻY PRZYNIEŚĆ:
Dziecko:
- piżamkę podpisaną imieniem i nazwiskiem
dziecka,
- pantofelki, podpisane inicjałami dziecka,
- płaską poduszeczkę w poszewce oraz małą
kołderkę, podpisane imieniem i nazwiskiem
dziecka,
- misia lub inna "przytulankę", która będzie
stanowić "kawałek domu" i pomoże znieść
rozstanie z mamą,
- uśmiech na buzi i dobry humor,
- zdjęcie dziecka (np. z wakacji).
Rodzice pierwszego dnia przynoszą ze sobą:
-pewność, że dziecko sobie poradzi,
-zaufanie do nauczycielek i personelu
przedszkola,
-uśmiech na twarzy, która będzie bardzo
obserwowana przez dziecko i z której dziecko
szybko potrafi wyczytać dobre i złe emocje.
Rodzice powinni mieć również świadomość tego,
że pobyt malucha w przedszkolu wywiera istotny
wpływ na jego rozwój. Nawet w porównaniu z
najbardziej kochającą babcią, która mogłaby
zaopiekować się wnukiem, przedszkole ma liczne
zalety:
uczy samodzielności - maluch ćwiczy
ubieranie się i rozbieranie, korzystanie z
toalety, jedzenie łyżką, widelcem,
wycieranie nosa, wiązanie butów. W domu
chętnie go wyręczamy, w przedszkolu z
czasem musi sobie radzić sam,
rozwija ruchowo - rytmika, gimnastyka
korekcyjna, ćwiczenie sprawności rąk,
tańce, za- wody sportowe, a nawet
skakanie na jednej nodze rozwijają zmysł
równowagi, pozwalają na wyładowanie
energii, ćwiczą sprawność fizyczną,
rozwija społecznie - we wspólnych
zabawach, także naśladując kolegów,
dziecko może pomagać innym, przeżywać
pierwsze waśnie i pierwsze przyjaŸnie.
Dowiaduje się w praktyce, co to
współdziałanie, ustępstwo, kompromis,
przygotowuje do szkoły - dziecko uczy się
nie tylko literek i cyferek, ale także
koncentracji, sprzątania po sobie,
dokańczania rozpoczętych zadań,
spełniania poleceń, ponoszenia konsekwencji
swoich zachowań,
rozszerza horyzonty - przedszkolak
poznaje nowe, ważne dla niego dorosłe
osoby, które w wielu sprawach mogą stać
się do niego wzorcami. Uczy się w ten
sposób, że można ufać nie tylko mamie i
tacie czy babci.
Pobyt w przedszkolu jest tylko jednym z etapów
w życiu dziecka. Dołóżmy starań, aby on był
wspominany jako jeden z najradośniejszych
okresów jego życia.
Niniejszy poradnik jest analizą dostępnej
literatury fachowej, związanej z rozwojem
dziecka w wieku przedszkolnym oraz mojego
kilku letniego doświadczenia w pracy z dziećmi.
Miejmy jednak na uwadze, że każde dziecko
jest inne i każde podąża swoim indywidualnym
tokiem rozwoju.
Monika Opoka