Stanisław Piątkowski (1914-1988)

Stowarzyszenie Asnykowców
Stanisław Piątkowski (1914-1988)
Stanisław Piątkowski – ortopeda, traumatolog.
Ur. 30 maja 1914 w Hrubieszowie jako syn Antoniego i Marii z Grabskich. Od 1922 mieszkał w majątku
matki w Dębsku k/Koźminka. Razem ze starszym o rok bratem Janem (ur.11 marca 1913) uczęszczał do
Państwowego Gimnazjum Humanistycznego im. A. Asnyka, gdzie w 1933 zdał maturę. W latach 1927-32
mieszkał z bratem na stancji u Marii Denel w Kaliszu.
W klasie maturalnej mieszkał razem z Józefem Garlińskim na stancji u p. Kryńskiej. P. przyjaźnił się z Tadeuszem
Pniewskim. W 1933 w szkolnym przedstawieniu Wesela St. Wyspiańskiego przygotowanym przez polonistę prof.
Nowosielskiego P. grał rolę Stańczyka. Pisał artykuły do pisma szkolnego „Sztubak”. W latach 1933-38 studiował na
Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Poznańskiego, następnie Uniwersytetu Warszawskiego (1940). Staż lekarski odbył
w Szpitalu św. Trójcy w Piotrkowie Trybunalskim (1940-41). W l. 1941-44 był lekarzem w Wiejskim Ośrodku w Kornicy,
następnie w l. 1944-46 ordynatorem oddziału dla rannych w kończyny w 28 Szpitalu Lekko Rannych II Armii Wojska
Polskiego. Później pracował w Klinice Ortopedii Akademii Medycznej w Poznaniu (do 1950 Wydział Lekarski
Uniwersytetu Poznańskiego) najpierw jako asystent, potem adiunkt 1948-53, w l. 1953-54 jako adiunkt delegowany do
Szpitala w Korei Północnej.
Organizator ortopedii klinicznej na Lubelszczyźnie, był założycielem Katedry i Kliniki Ortopedii Akademii Medycznej w
Lublinie, którą kierował w latach 1954-84, do chwili przejścia na emeryturę. W klinice utworzył warsztaty
ortopedyczne, później ośrodek ortopedii onkologicznej. W l. 1964-66 pełnił funkcję dziekana Wydziału Lekarskiego, w
1969-72 – prorektora do spraw klinicznych Akademii Medycznej w Lublinie.
W 1948 uzyskał tytuł doktora nauk medycznych, w 1955 – docenta, w 1964 – prof. nadzwyczajnego i w 1977 – prof.
zwyczajnego. Odbył staże naukowe w klinikach ortopedii i traumatologii narządów ruchu w Paryżu, Bordeaux, Lyonie,
Tuluzie, Marsylii i Lille.
Był członkiem Polskiego Towarzystwa Walki z Kalectwem, w l. 1974-82 pełnił funkcję prezesa Oddziału Lubelskiego,
później prezes honorowy. Członek Polskiego Towarzystwa Ortopedycznego i Traumatologicznego (członek honorowy
1980, prezes Zarządu Głównego 1980-82). Od 1983 członek honorowy francuskiego Towarzystwa Ortopedycznego i
Traumatologicznego (SOPCOT), od 1965 korespondent polski „Revue de Chirurgie Orthopedique et Repatrice de
l'Appareil Moteur”.
P. stworzył podstawy naukowe podologii oraz onkologii ortopedycznej; prowadził badania nad profilaktycznym i
fizjologicznym obuwiem dla stóp wrażliwych. Autor lub współautor ponad 100 prac dotyczących ortopedii,
traumatologii i rehabilitacji w piśmiennictwie polskim i zagranicznym, m.in. „Słownik kliniczny francusko-polski
ortopedii, traumatologii i rehabilitacji” 1972, „Ochrona nóg” 1974.
Odznaczony Krzyżem Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, wyróżniony
tytułem Zasłużony Nauczyciel PRL, Zasłużony Lekarz PRL, Zasłużony dla Lublina i Lubelszczyzny, Zasłużony dla
Akademii Medycznej w Lublinie, Honorowy Obywatel Lublina i Iwonicza.
Zmarł 20 VIII 1988 w Lublinie, pochowany został tamże na cmentarzu przy ul. Lipowej. Żonaty z Ireną Bajon (1913
Nosków k. Kalisza – 1992 Lublin) absolwentką Gimnazjum im. Anny Jagiellonki w Kaliszu, mgr farmacji Uniw.
Poznańskiego. Dzieci: 2 synów, Włodzimierz (ur. 1951) dr socjologii i Marek (ur. 1952) mgr, grafik.
„Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny”. Edycja 2. Warszawa 1989 s. 1006; „Kto jest kim w polskiej
medycynie. Informator biograficzny”. Warszawa 1987 s. 514; Garliński J., „Świat mojej pamięci”. Warszawa 1992 s.
142, 154; Pniewski T., „Kalisz z oddali”. Kalisz 1988 s. 71, 84. - Wspomnienie o prof. dr. med. Stanisławie Piątkowskim,
„Kurier Lubelski” 1988 z 23 VIII s. 1, 4, fot. + nekrolog. - Informacje brata Jana Piątkowskiego.
1
Stowarzyszenie Asnykowców
Opracowała dr Ewa Andrysiak
2