Czym jest chrzest?

Wejście - Pytania i odpowiedzi - Czym jest chrzest?
Czym jest chrzest?
30.1.2014
Jesteśmy wezwani, by żyć naszym chrztem każdego dnia, jako rzeczywistością
aktualną w naszym życiu. Jeśli udaje się nam iść za Jezusem i trwać w Kościele,
pomimo naszych ograniczeń, słabości i grzechów, to dzieje się to jedynie ze
względu na sakrament, w którym staliśmy się nowymi stworzeniami i zostaliśmy
przyobleczeni w Chrystusa.
Papież Franciszek, Audiencja 8 stycznia 2014 r.
1. Czym jest chrzest?
Chrzest święty jest fundamentem całego życia chrześcijańskiego, bramą życia w
Duchu i bramą otwierającą dostęp do innych sakramentów. Przez chrzest
zostajemy wyzwoleni od grzechu i odrodzeni jako synowie Boży, stajemy się
członkami Chrystusa oraz zostajemy wszczepieni w Kościół i stajemy się
uczestnikami jego posłania.
Katechizm Kościoła Katolickiego, nr 1213.
2. Dlaczego tak jest nazywany?
Jest nazywany chrztem ze względu na główny obrzęd, przez który jest
wypełniany: chrzcić (gr. baptizein) oznacza: "zanurzyć, pogrążyć"; "zanurzenie" w
wodzie jest symbolem pogrzebania katechumena w śmierci Chrystusa, z której
powstaje przez zmartwychwstanie z Nim jako "nowe stworzenie", jak wyjaśnia św.
Paweł do Koryntian i do Galatów (2 Kor 5,17; Ga 6,15).
Sakrament ten jest także nazywany obmyciem odradzającym i odnawiającym w
Duchu Świętym (Tt 3, 5), ponieważ oznacza i urzeczywistnia narodzenie z wody i
z Ducha, bez którego nikt "nie może wejść do Królestwa Bożego", jak pisze
Ewangelia św. Jana (J 3, 5).
Ochrzczony, otrzymawszy w chrzcie Słowo, "światłość prawdziwą, która oświeca
każdego człowieka" (J 1, 9), staje się "synem światłości" i samą "światłością".
Katechizm Kościoła Katolickiego, nr 1214, 1215, 1216.
Kontemplować tajemnicę
1/6
Na mocy Chrztu świętego jesteśmy nosicielami słowa Chrystusa, które uśmierza,
rozpłomienia i napełnia pokojem zranione sumienia. Ażeby Pan działał w nas,
musimy Mu powiedzieć, iż jesteśmy gotowi do walki każdego dnia, jakkolwiek
czujemy się słabi i bezużyteczni, jakkolwiek odczuwamy olbrzymi ciężar osobistej
nędzy i osobistej niemocy. Musimy Mu powtarzać, że ufamy Mu, liczymy na Jego
pomoc nawet — jak Abraham — wbrew wszelkiej nadziei. W ten sposób
będziemy pracować z odnowionym zapałem i nieść będziemy ludziom pokój,
wolni od nienawiści, podejrzeń, ignorancji, niezrozumienia, pesymizmu, ponieważ
Bóg wszystko może.
Przyjaciele Boga, 210.
Nie ma chrześcijan drugiej kategorii, zobowiązanych do praktykowania jedynie
spłyconej wersji Ewangelii. Wszyscy przyjęliśmy ten sam Chrzest i chociaż istnieje
szeroka różnorodność charyzmatów i ludzkich sytuacji, to jeden i ten sam jest
Duch, który rozdziela Boże dary, jedna i ta sama jest wiara, jedna i ta sama jest
nadzieja, jedna i ta sama jest miłość.
Możemy więc potraktować postawione przez Apostoła pytanie: Czyż nie wiecie,
żeście świątynią Boga i że Duch Boży mieszka w was? jako skierowane do nas i
przyjąć je jako zaproszenie do bardziej osobistego i bezpośredniego obcowania z
Bogiem.
To Chrystus przechodzi, 134.
3. Dlaczego Jezus został ochrzczony?
Rozpoczyna On swoje życie publiczne od przyjęcia chrztu w Jordanie z rąk Jana
Chrzciciela. Po swoim zmartwychwstaniu Jezus daje Apostołom taki nakaz:
"Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i
Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem".
Nasz Pan poddał się dobrowolnie Chrztowi Janowemu, w którym Duch zstępuje
wówczas na Niego, a Ojciec ukazuje Jezusa jako swego "umiłowanego Syna".
Przez swoją Śmierć i Zmartwychwstanie Chrystus otworzył wszystkim ludziom
źródła łaski. Dlatego, chrzest Kościoła usuwa grzech pierworodny i czyni nas
dziećmi Bożymi.
Katechizm Kościoła Katolickiego, nr 1223, 1224, 1225.
Kontemplować tajemnicę
Wtedy przyszedł Jezus z Galilei nad Jordan do Jana, żeby przyjąć chrzest od
niego [...]. A głos z nieba mówił: Ten jest mój Syn umiłowany, w którym mam
upodobanie (Mt 3, 13.17).
Przez chrzest Bóg, nasz Ojciec, wziął w posiadanie nasze życie, włączył nas do
Chrystusa i zesłał nam Ducha Świętego.
Siła i moc Boga oświetlają oblicze ziemi.
2/6
Rozpalmy świat ogniem, który przyniosłeś przychodząc na ziemię!... Wtedy w dniu
bez końca światło Twojej prawdy, o nasz Jezu, oświeci wszystkie umysły.
Królu mój, słyszę, jak wołasz głosem mocnym, nadal brzmiącym: "ignem veni
mittere in terram, et quid volo nisi ut accendatur?" (przyszedłem rzucić ogień na
ziemię, i jakże bardzo pragnę, żeby on już zapłonął) - I odpowiadam -całym sobą
wszystkimi moimi zmysłami i władzami: "ecce ego: quia vocasti me!" (Oto jestem:
przecież mnie wołałeś!)
Na chrzcie świętym Pan odcisnął na twej duszy niezniszczalną pieczęć: jesteś
dzieckiem Bożym.
Dziecko, czyż nie rozpala cię pragnienie dążenia do tego, by wszyscy Go kochali?
Różaniec święty, pierwsza tajemnica światła.
Oto wielka zuchwałość wiary chrześcijańskiej: głosić wartość i godność ludzkiej
natury i twierdzić, że dzięki łasce, która wynosi nas do porządku
nadprzyrodzonego, zostaliśmy stworzeni do osiągnięcia godności dzieci Bożych.
Rzeczywiście, niepojęta byłaby to zuchwałość, gdyby nie opierała się na
zbawczym postanowieniu Boga Ojca; gdyby nie została przypieczętowana krwią
Chrystusa i gdyby nie umacniało jej i nie umożliwiało nieustanne działanie Ducha
Świętego.
Świadomość wielkości godności ludzkiej - wynikającej w sposób najwznioślejszy i
niewypowiedziany z naszego synostwa Bożego, otrzy-manego przez łaskę - wraz
z pokorą stanowi u chrześcijanina jedno, gdyż to nie nasze siły nas zbawiają i
dają nam życie, lecz łaska Boża.
To Chrystus przechodzi, 133.
4. Odkąd Kościół udziela sakramentu chrztu?
Kościół celebrował chrzest i udzielał go od dnia Pięćdziesiątnicy. Istotnie, św.
Piotr mówi do tłumu poruszonego jego przepowiadaniem: "Nawróćcie się i niech
każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów
waszych, a weźmiecie w darze Ducha Świętego" (Dz 2, 38). Apostołowie i ich
współpracownicy udzielają chrztu każdemu, kto wierzy w Jezusa: Żydom bojącym
się Boga i poganom. Chrzest zawsze wiąże się z wiarą: "Uwierz w Pana Jezusa, a
zbawisz siebie i swój dom" - oświadcza św. Paweł strażnikowi w Filippi.
Opowiadanie mówi dalej: "Natychmiast przyjął chrzest wraz z całym swym
domem".
Według św. Pawła Apostoła człowiek wierzący ma przez chrzest udział w śmierci
Chrystusa, zostaje z Nim pogrzebany i powstaje z martwych: My wszyscy,
którzyśmy otrzymali chrzest zanurzający w Chrystusa Jezusa, zostaliśmy
zanurzeni w Jego śmierć. Zatem przez chrzest zanurzający nas w śmierć,
zostaliśmy razem z Nim pogrzebani po to, abyśmy i my wkroczyli w nowe życie
(Rz 6, 3-4).
3/6
Ochrzczeni "przyoblekli się w Chrystusa" (Ga 3, 27). Dzięki Duchowi Świętemu
chrzest jest obmyciem, które oczyszcza, uświęca i usprawiedliwia.
Katechizm Kościoła Katolickiego, nr 1226, 1227.
Kontemplować tajemnicę
Chciałbym, abyście porozmyślali nad fundamentalną zasadą, która nas stawia w
obliczu odpowiedzialności naszego sumienia. Nikt nie może wybrać za nas: oto
mamy najwyższy stopień godności człowieka: to że sam z siebie, a nie poprzez
innych, zwraca się ku dobru. Wielu z nas odziedziczyło wiarę katolicką po
rodzicach, i z łaski Bożej, z chwilą przyjęcia Chrztu świętego, zaraz po narodzeniu
rozpoczęło się w ich duszy życie nadprzyrodzone. Ale przez całe nasze życie — i
to każdego dnia — winniśmy odnawiać postanowienie miłowania Boga ponad
wszystko. Chrześcijaninem, prawdziwym chrześcijaninem, jest ten, kto poddaje
się władzy jedynego Słowa Bożego, bez stawiania warunków tej uległości, i jest
gotowy sprzeciwić się pokusom diabła naśladując postawę samego Chrystusa:
Panu Bogu swemu będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz.
Przyjaciele Boga, 27
Apostoł - to chrześcijanin, który czuje się wszczepiony w Chrystusa, utożsamiony
z Chrystusem poprzez Chrzest; uzdolniony do walki dla Chrystusa poprzez
Bierzmowanie; powołany do służenia Bogu przez swoje działanie w świecie na
mocy powszechnego kapłaństwa wiernych, które daje mu swego rodzaju
uczestnictwo w kapłaństwie Chrystusa. Chociaż bowiem w swej istocie różni się
ono od tego uczestnictwa, jakie stanowi kapłaństwo urzędowe, to jednak uzdalnia
do brania udziału w kulcie Kościoła i do pomagania ludziom na ich drodze do
Boga, poprzez świadectwo słowa i przykładu, poprzez modlitwę i pokutę.
Każdy z nas ma być ipse Christus. On jest jedynym pośrednikiem między Bogiem
a ludźmi, my zaś jednoczymy się z Nim, żeby wszystko razem z Nim ofiarować
Ojcu. Nasze powołanie dzieci Bożych pośród świata wymaga, abyśmy nie szukali
tylko własnej świętości, lecz szli ziemskimi szlakami, przemieniając je w ścieżki,
które - pośród przeszkód - będą prowadzić dusze do Pana; abyśmy jako zwykli
obywatele brali udział we wszystkich doczesnych działaniach, będąc zaczynem,
który ma zakwasić całe ciasto.
To Chrystus przechodzi, 120.
5. Jak celebruje się sakrament chrztu?
Następuje wówczas istotny obrzęd sakramentu - chrzest w sensie ścisłym.
Oznacza on i urzeczywistnia śmierć dla grzechu i wejście w życie Trójcy Świętej
przez upodobnienie do Misterium Paschalnego Chrystusa. W sposób najbardziej
znaczący dokonuje się chrztu przez trzykrotne zanurzenie w wodzie chrzcielnej.
Już od starożytności może on być także udzielany przez trzykrotne polanie wodą
4/6
głowy kandydata.
W Kościele łacińskim trzykrotnemu polaniu wodą towarzyszą słowa szafarza: "N.,
ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego".
W liturgiach wschodnich katechumen zwrócony jest w kierunku wschodnim, a
kapłan mówi: "N., sługo Boży, jesteś chrzczony w imię Ojca i Syna, i Ducha
Świętego". Przy wzywaniu każdej z Osób Trójcy Świętej kapłan zanurza
kandydata w wodzie i podnosi go z niej.
Namaszczenie krzyżmem świętym, wonnym olejem poświęconym przez biskupa,
oznacza dar Ducha Świętego dla neofity. Stał się on chrześcijaninem, to znaczy
"namaszczonym" Duchem Świętym, wszczepionym w Chrystusa, który jest
namaszczony jako kapłan, prorok i król(Por. Obrzędy chrztu dzieci, 62).
W liturgii Kościołów wschodnich po udzieleniu chrztu następuje namaszczenie,
które jest sakramentem chryzmacji (bierzmowanie). W liturgii rzymskiej zapowiada
ono drugie namaszczenie krzyżmem świętym, którego w przyszłości udzieli
biskup. Będzie to sakrament bierzmowania, który niejako "umacnia" i dopełnia
namaszczenie chrzcielne.
Biała szata ukazuje, że ochrzczony "przyoblekł się w Chrystusa" (Ga 3, 27) i
zmartwychwstał z Chrystusem. Świeca zapalona od paschału oznacza, że
Chrystus oświecił neofitę i że ochrzczeni są w Chrystusie "światłem świata" (Mt
5,14).
Nowo ochrzczony jest teraz dzieckiem Bożym w Jedynym Synu. Może odmawiać
modlitwę dzieci Bożych: "Ojcze nasz".
Katechizm Kościoła Katolickiego, nr 1240,1241,1242,1243
Kontemplować tajemnicę
Poprzez chrzest stajemy się fideles - wiernymi; tego słowa, podobnie jak
drugiego, sancti - święci - używali wobec siebie pierwsi zwolennicy Jezusa i
stosuje się je do dziś: mówi się o “wiernych” Kościoła.
- Zastanów się nad tym.
Kuźnia, 622.
W Chrzcie nasz Ojciec Bóg wziął w posiadanie nasze życie, włączył nas w
Chrystusa i zesłał nam Ducha Świętego. Pan - mówi Pismo Święte - zbawił nas
przez obmycie odradzające i odnawiające w Duchu Świętym, którego wylał na nas
obficie przez Jezusa Chrystusa, Zbawiciela naszego, abyśmy, usprawiedliwieni
Jego łaską, stali się w nadziei dziedzicami życia wiecznego.
Natomiast doświadczenie naszej słabości i naszych błędów; zgorszenie, jakie
może zostać wywołane przez bolesny obraz małości, a nawet niegodziwości
niektórych z tych, którzy mienią się chrześcijanami; pozorne niepowodzenie lub
mylne ukierunkowanie pewnych przedsięwzięć apostolskich - wszystko to, jako
5/6
doświadczenie rzeczywistości grzechu i ludzkiej ograniczoności, może stanowić
próbę dla naszej wiary i sprawić, że pojawi się pokusa oraz zwątpienie: gdzie jest
moc i potęga Boga? Jest to chwila, w której trzeba zareagować, praktykować w
sposób czystszy i bardziej intensywny naszą nadzieję, a w związku z tym starać
się, aby nasza wierność była bardziej niezachwiana.
To Chrystus przechodzi, 128.
Największym dowodem naszej wdzięczności wobec Boga jest namiętne
umiłowanie naszego statusu dziecięctwa Bożego.
Kuźnia, 333.
Chciałbym, żebyśmy zastanowili się teraz nad tym źródłem łaski Bożej, jakim są
sakramenty, cudowny przejaw Bożego miłosierdzia. Rozważmy powoli definicję
podaną w Katechizmie św. Piusa V: pewne znaki widzialne, które dają łaskę, a
zarazem ją oznaczają, jakby ukazując ją naszym oczom. Bóg Nasz Pan jest
nieskończony, Jego miłość jest niewyczerpalna, Jego łaskawość i litość nad nami
nie znają granic. I chociaż udziela nam swojej łaski na różne inne sposoby,
ustanowił w sposób wyraźny i dobrowolny - tylko On mógł to uczynić - siedem
skutecznych znaków, żeby ludzie mogli w sposób stały, prosty i dostępny dla
wszystkich stawać się uczestnikami zasług Odkupienia.
To Chrystus przechodzi, 78.
6/6
Powered by TCPDF (www.tcpdf.org)