D - Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej

Sygn. akt II K 249/15
1 Ds. 617/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 19 listopada 2015 r.
Sąd Rejonowy w Środzie Śląskiej II Wydział Karny, w składzie:
Przewodniczący: SSR Radosław Gluza
Protokolant: Karolina Raszowska
przy udziale prokuratora Jacka Grabonia z Prokuratury Rejonowej w Środzie Śląskiej
po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 08 września 2015r., 15 października 2015r., 05 listopada 2015r., i 19 listopada
2015r.
sprawy R. K. (K.)
syna T. i Z. z d. M.
ur. (...) w C.
oskarżonego o to, że:
I. w dniu 10 lutego 2015 roku w Ś., dokonał przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 553,58 złotych, które zostały mu
powierzone przez listonosza Poczty Polskiej, a które stanowiły przekaz pieniężny adresowany na nazwisko K. J., czym
działał na jej szkodę,
tj. o czyn z art. 284 § 2 k.k.;
II. w dniu 25 maja 2015 roku w Ś., działając wspólnie i w porozumieniu z nieletnim nie objętym niniejszym
postępowaniem, po uprzednim wybiciu szyby w drzwiach balkonowych, dokonał włamania do nowo wybudowanego
domu jednorodzinnego przy ul. (...), z którego wnętrza usiłował dokonać kradzieży elementów instalacji centralnego
ogrzewania i instalacji elektrycznej o wartości około 700 złotych, lecz zamierzonego celu nie osiągnął gdyż został
zatrzymany przez policję,
tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k.;
orzeka:
I. uznaje oskarżonego R. K. za winnego tego, że w dniu 10 lutego 2015r. w Ś., dokonał przywłaszczenia pieniędzy
w kwocie 553,58 złotych, przekazanych mu przez listonosza Poczty Polskiej, które stanowiły przekaz pieniężny
adresowany na nazwisko J. K., czym działał na jej szkodę, tj. popełnienia przestępstwa z art. 284 § 1 k.k. i za to, na
podstawie tego przepisu, wymierza mu karę 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności;
II. uznaje oskarżonego R. K. za winnego tego, że w dniu 25 maja 2015 roku w Ś., działając wspólnie i w porozumieniu
z nieletnim nie objętym niniejszym postępowaniem, poprzez wybicie szyby w drzwiach balkonowych włamał się
do nowo wybudowanego domu jednorodzinnego przy ul. (...), z którego wnętrza usiłował dokonać zaboru w celu
przywłaszczenia elementów instalacji centralnego ogrzewania i instalacji elektrycznej o wartości około 700 złotych,
lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na interwencję Policji, tj. popełnienia przestępstwa z art. 13 § 1 k.k. w zw.
z art. 279 § 1 k.k. i za to, na podstawie art. 14 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k., wymierza mu karę 1 (jednego) roku
pozbawienia wolności;
III. na podstawie art. 85 § 1 i 2 k.k. i art. 86 § 1 k.k. łączy oskarżonemu R. K. kary jednostkowe pozbawienia wolności
orzeczone w pkt I i II części dyspozytywnej wyroku i wymierza mu karę łączną 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;
IV. na podstawie art. 63 § 1 k.k. zalicza oskarżonemu na poczet wymierzonej mu kary łącznej pozbawienia wolności,
okres jego zatrzymania w sprawie od dnia 25.05.2015r. do dnia 26.05.2015r., który odpowiada dwóm dniom kary
pozbawienia wolności;
V. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. O. kwotę 1047,96 zł, tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy
prawnej udzielonej z urzędu oskarżonemu;
VI. na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973 r. opłatach w sprawach karnych, zwalnia
oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych, w tym opłaty, zaliczając je na rachunek Skarbu Państwa.
UZASADNIENIE WYROKU
Na podstawie przeprowadzonego przewodu sądowego Sąd Rejonowy ustalił następujący stan
faktyczny:
Pokrzywdzona J. K. mieszka wraz z mężem w Ś., przy ul. (...). Pod tym samym adresem zamieszkiwał przez pewien
okres czasu także brat pokrzywdzonej – oskarżony R. K..
Dowód:
zeznania świadka J. K., k. 4, 112v – 113,
zeznania świadka K. W., k. 113v.
W dniu 10 lutego 2015r. do domu J. K. przyszła listonoszka Poczty Polskiej K. W., w celu doręczenia jej kwoty
imiennego przekazu pieniężnego, stanowiącego wynagrodzenie pokrzywdzonej za pracę w firmie (...) w L..
Dowód:
zeznania świadka J. K., k. 4, 112v – 113,
zeznania świadka K. W., k. 113v,
wyjaśnienia oskarżonego R. K., k. 23, 54.
W tym czasie w domu przebywał wyłącznie oskarżony R. K., który poinformował o tym listonoszkę i zobowiązał się
oddać kwotę przekazu pieniężnego siostrze. W związku z tym K. W. przekazała R. K. jako dorosłemu domownikowi,
pieniądze w kwocie 553,58 zł a ten pokwitował ich odbiór.
Dowód:
zeznania świadka K. W., k. 113v,
wyjaśnienia oskarżonego R. K., k. 23, 54.
Oskarżony nie przekazał uzyskanej kwoty przekazu pieniężnego J. K., przeznaczając gotówkę własne potrzeby, tj.
zakup telefonu komórkowego i alkoholu.
Dowód:
zeznania świadka J. K., k. 4, 112v – 113.
W dniu 25 maja 2015r. oskarżony R. K. przebywał w godzinach popołudniowych na przystanku autobusowym w Ś..
Spotkał tam znajomego M. P. ur. (...) i wspólnie wypili posiadane przez niego wino. Mężczyźni zakupili następnie
kolejne butelki nalewek, które także spożyli. Po tym M. P. powiedział R. K., że można dobrze zarobić i wspólnie poszli
na ulicę (...) w Ś.. M. P. wskazał oskarżonemu dom w budowie, stanowiący własność pokrzywdzonego M. R..
Dowód:
wyjaśnienia oskarżonego R. K., k. 23, 54,
zeznania świadka M. R., k. 42 – 43, 113,
częściowo zeznania świadka M. P., k. 56.
M. P. przy pomocy cegłówki wybił szybę w zamkniętych drzwiach balkonowych budynku należącego do M. R., a
następnie wspólnie z R. K. weszli do środka. Wewnątrz budynku M. P. wyrywał miedziane rury z instalacji centralnego
ogrzewania oraz przewody elektryczne ze ścian a następnie podawał te przedmioty oskarżonemu, który układał je
na podłodze przy drzwiach wyjściowych. W pewnym momencie do budynku weszli funkcjonariusze Policji, którzy
zatrzymali R. K. i M. P.. W tym czasie zdążyli oni już przygotować do wyniesienia z budynku miedziane rury i przewody
elektryczne o łącznej wartości około 700 zł.
Dowód:
wyjaśnienia oskarżonego R. K., k. 23, 54,
zeznania świadka M. R., k. 42 – 43, 113,
częściowo zeznania świadka M. P., k. 56,
protokół oględzin miejsca, k. 46 – 48.
Oskarżony R. K. ma 28 lat, jest kawalerem, nie posiada dzieci, utrzymuje się z prac dorywczych.
Dowód:
wyjaśnienia oskarżonego R. K., k. 23, 54,
notatka urzędowa na podstawie art. 213 § 1 k.p.k., k. 79.
R. K. nie jest chory psychicznie ani upośledzony umysłowo. Występuje u niego zespół uzależnienia mieszanego od
środków psychoaktywnych. T. criminis oskarżony miał zachowaną zdolność rozpoznania znaczenia swojego czynu i
pokierowania swoim postępowaniem.
Dowód:
opinia sądowo – psychiatryczna, k. 61 – 64.
Oskarżony był karany sądownie. Wyrokiem Sądu Rejonowego w Środzie z dnia 27.02.2015r., sygn. akt II K 599/14
został on skazany za przestępstwo z art. 279 § 1 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem
jej wykonania na okres 2 lat próby.
Dowód:
informacja z Krajowego Rejestru Karnego, k. 26,
odpis wyroku, k. 28.
Oskarżony R. K. przyznał się do zarzucanych czynów i złożył częściowo wyjaśnienia.
Ponadto Sąd Rejonowy zważył, co następuje:
Dokonując ustaleń faktycznych w sprawie sąd oparł się na zeznaniach świadków J. K., M. R., K. W., wyjaśnieniach
oskarżonego R. K. oraz dowodach o charakterze materialnym wymienionych w pierwszej części uzasadnienia.
Sąd uznał iż zgromadzony w sprawie materiał dowodowy pozostaje wiarygodny, pozwala na dokonanie ustaleń
faktycznych zgodnych z rzeczywistością. W tymże zakresie sąd pominął jednakże częściowo zeznania świadka M. P., tj.
w takim zakresie w jakim przedstawiał on przebieg zdarzenia z dnia 25 maja 2015r. odmiennie od relacji oskarżonego.
Mając na uwadze przeprowadzone w sprawie dowody, sąd uznał oskarżonego R. K. za winnego popełnienia obu
zarzucanych mu czynów. Zdaniem sądu nie budziło jakichkolwiek wątpliwości, że oskarżony dopuścił się występków
kwalifikowanych z art. 284 § 1 k.k. oraz art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k.
Odnośnie pierwszego ze wskazanych czynów R. K. przywłaszczył pieniądze na szkodę J. K., rozporządzając nimi wg
własnego uznania, mimo że wiedział on o tym, że stanowią one własność jego siostry. Ustalając sprawstwo oskarżonego
w tymże zakresie, sąd dokonał zmiany kwalifikacji prawnej w stosunku do wskazanej w akcie oskarżenia, uznając iż
doszło do realizacji podstawowego typu przestępstwa z art. 284 k.k. Zdaniem sądu okoliczności zdarzenia nie dają
podstaw do ustalenia iż doszło do „powierzenia” oskarżonemu środków pieniężnych w rozumieniu art. 284 § 2 k.k.
Co do czynu przypisanego oskarżonemu w pkt II części dyspozytywnej wyroku wskazać należy, iż R. K. usiłował
dokonać kradzieży z włamaniem do budynku należącego do M. R.. Oskarżony współdziałał w tym zakresie z
małoletnim M. P., realizując wspólnie i w porozumieniu uzgodniony zabór rzeczy po uprzednim pokonaniu przeszkody
w postaci zamkniętego okna budynku, do którego jednakże nie doszło w wyniku interwencji Policji.
Czyny oskarżonego były zawinione, nie zachodziły okoliczności wyłączające bezprawność ani winę.
Sąd wymierzając oskarżonemu R. K. kary jednostkowe za przypisane mu przestępstwa baczył na dyrektywy wskazane
w art. 53 k.k., uwzględniając stopień zawinienia i społecznej szkodliwości jego czynów, a nadto cele zapobiegawcze
i wychowawcze, która to kara winna osiągnąć wobec oskarżonego. Mając na uwadze okoliczności dokonanych
przestępstw, a w tym wysokość wyrządzonej szkody, sąd uznał za zasadne orzeczenie wobec oskarżonego kar
pozbawienia wolności w dolnych granicach ustawowego zagrożenia, tj. odpowiednio w wysokości 2 miesięcy oraz 1
roku. Zdaniem sądu kary w tymże wymiarze pozostają sankcjami o charakterze adekwatnym.
W pkt III wyroku, sąd na podstawie art. 85 § 1 i 2 k.k. i art. 86 § 1 k.k., połączył kary jednostkowe pozbawienia
wolności orzeczone wobec R. K. i wymierzył mu karę łączną 1 roku pozbawienia wolności. Zdaniem sądu kara łączna
we wskazanej wysokości pozostaje w pełni uzasadniona względami prewencji indywidualnej oraz generalnej.
Sąd nie znalazł podstaw do zastosowania wobec oskarżonego R. K. dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia
wykonania wymierzonej mu kary łącznej pozbawienia wolności. Zdaniem sądu postawa oskarżonego który dopuścił się
kolejnego przestępstwa z art. 279 § 1 k.k., przed upływem 3 miesięcy od poprzedniego wyroku skazującego, wskazuje
na to, że kara o charakterze wolnościowym nie osiągnie wobec niego zamierzonych celów. Wręcz przeciwnie mogłoby
wywołać u niego poczucie bezkarności i braku odpowiedzialności za własne czyny.
Zgodnie z dyspozycją art. 63 § 1 k.k. sąd w pkt IV wyroku zaliczył oskarżonemu na poczet wymierzonej mu kary łącznej
pozbawienia wolności, okres jego rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie.
Mając na względzie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 prawo o adwokaturze oraz treść przepisów rozporządzenia
Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenie
przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, sąd zasądził od Skarbu Państwa
na rzecz obrońcy oskarżonego z urzędu koszty nieopłaconej pomocy prawnej, udzielonej z urzędu. Łączna kwota
1047,96 zł ustalona w stawce minimalnej z uwzględnieniem stawki podatku VAT, obejmuje koszt udziału obrońcy
w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym w formie dochodzenia oraz rozprawie prowadzonej w trybie
zwyczajnym, przy czym została odpowiednio zwiększona z uwagi na trzy kolejne terminy rozprawy.
Sąd zwolnił oskarżonych od ponoszenia kosztów sądowych, uznając że nie będzie się on w stanie z nich wywiązać, a
ich przymusowa egzekucja będzie bezskuteczna.
SSR Radosław Gluza