Nr 01/2014 - Politechnika Wrocławska

Biuletyn Informacyjny
Wydziału Inżynierii Środowiska
Nr 01/2014 (41) 25.02.2014
Wydział Inżynierii Środowiska Politechniki Wrocławskiej
Podziękowania
List od absolwentki – bardzo ciekawy
warto przeczytać!
Dzień dobry,
To ja, Anka Karpinska (Portela po mężu), „gaduła”, SOWiG rocznik 2006, portugalski
emigrant, max. 1,58 m wzrostu, krótkie ciemne włosy, niebieskie oczy, piegi. Stan na dzisiaj:
piegi, niebieskie oczy, 1,61 m (tak mi wpisali w dowodzie portugalskim, pomiaru dokonano
w trampkach), włosy długie (brak kompetentnych fryzjerów) odbarwione od słońca i całych dni
spędzonych latem przy zbiornikach osadu czynnego. Gadatliwość bez zmian, myślę, że nawet
z wiekiem mi się pogorszyło.
Kilka dni temu obroniłam pracę doktorską zatytułowaną „ New Design Tools for Activated
Sludge Process / Nowe narzędzia projektowe do procesu osadu czynnego”. Praca opierała się
na zastosowaniu CFD (ang. Computational Fluid Dynamics) – numerycznej dynamiki
(mechaniki) płynów jako narzędzia projektowego do: opracowania nowej, wysokoskutecznej
technologii napowietrzania systemów osadu czynnego; określenia wpływu proponowanej
technologii oraz konwencjonalnych systemów napowietrzania i mieszania w Komorach Osadu
Czynnego na hydrodynamikę bioreaktorów i na skuteczność biologicznego oczyszczania
ścieków; i wreszcie do określenia efektywności energetycznej proponowanego systemu celem
wyboru najekonomiczniejszych rozwiązań projektowych.
W numerze:
 Podziękowania
List od absolwentki
Napisz do BIIS
Zapraszamy autorów tekstów
i reportaży do współtworzenia BIIS.
Zapewne każdy z Was ma
swoje zainteresowania poza
nauką i pracą na uczelni.
Chętnie zamieścimy informację
o nich na łamach naszego
Biuletynu. Zapraszamy do
dzielenia się z nami Waszymi
hobby!
Przysyłajcie zdjęcia i ich
krótki opis!
W BIIS przewidziano również
miejsce na komunikaty
i ogłoszenia.
Nowa kolumna
Chcemy informować, a także
bawić i zmuszać do refleksji.
Jeśli macie materiały, które
można opublikować w rubryce „Bez komentarza” przesyłajcie je na adres redakcji.
Kontakt z redakcją
W wielkim skrócie opiszę obronę – a więc zbiegło się około 200 osób z inżynierii chemicznej,
środowiska i budownictwa. Nie mieli gdzie usiąść, bo tzw. Sala Aktów Wydziału Inżynierii jest
obliczona na max. 120 osób, więc nawet przy ścianach był tłok. Oczywiście jak tradycja
nakazuje, każdy podchodzi do bohatera dnia, cmok cmok w policzki i życzenia powodzenia, za
co się nie dziękuje (tak jak u nas). Statystycznie na każdej obronie, w jakiej uczestniczyłam
brało udział do około 30 osób, więc łatwiej i szybciej zostać obcałowanym przez 30 niż przez
200. Prawie jak na ślubie. Po 15 minutach czułam się zdecydowana do jak najszybszego
przystąpienia do rozprawy.
BIIS 01/2014 (41)
Wszelkie materiały, uwagi
i propozycje proszę przesyłać
na adres:
[email protected]
Strona 1
Najpierw wygłosiłam 30 minut prezentacji, później
recenzenci ocenili pracę na „celujący”, następnie rozgadałam
się w ramach pytań i odpowiedzi trzymając się tematu mojej
pracy, później coś się stało i wykroczyliśmy z recenzentami
poza tematykę a bardziej w stronę systemów MBR i ich
zastosowania w oczyszczaniu wód, później gdybaliśmy nad
różnymi scenariuszami kontrolowania procesów oczyszczania i nad neksusem wody i energii. Bawiłam się
wyśmienicie, toteż z wielkim żalem po 3 godzinach pytań
i odpowiedzi musiałam ucichnąć, bo Komisja zamknęła się
(beze mnie) w audytorium obradować nad moją oceną.
Uprzedzano mnie, że tutaj, na najlepszej uczelni technicznej
Portugalii, w dziedzinie inżynierii środowiska dostaje się
jedynie aprobatę, na zasadzie „ma tu pani tytuł PhD, dużo
szczęścia, powodzenia w przyszłości i do widzenia”.
W moim wypadku komisja egzaminacyjna naradzała się aż
5 minut, po czym mnie zawołano i ogłoszono, że jednogłośnie
zadecydowano o przyznaniu mi wyróżnienia summa cum
laude, z wyrazami uznania, bo podniosłam poziom, później
zapytano, gdzie to ja robiłam magisterium, skąd takie
przygotowanie, itp. .. No i posypały się gratulacje.
W zasadzie nie wiem, kto się bardziej cieszył, czy ja, czy moja
ko-promotorka, czy mój promotor, którego po prostu zatkało
(stał z uśmiechem od ucha do ucha i tylko mrugał oczami).
No ale dosyć o tym.
Moi kochani! Ukończenie mojego doktoratu na Wydziale Inżynierii Uniwersytetu w Porto oznacza koniec pełnego
wrażeń etapu mojej przygody naukowej, wymagającej zaangażowania, wytrwałości, odporności, a przede wszystkim
cierpliwości. Myślę także, że teraz nadszedł właściwy moment, aby spojrzeć o kilka lat wstecz i przypomnieć
wszystkich ludzi, którym zawdzięczam doskonałe przygotowanie akademickie i właśnie dzięki którym otrzymałam
wyróżnienie cum laude. Ludzi, którzy na zawsze pozostaną w mojej pamięci nie tylko jako doskonali technolodzy
i wspaniali nauczyciele akademiccy, ale także mentorzy i przyjaciele, którzy zaszczepili we mnie prawdziwą pasję do
technologii wody i ścieków „od pierwszego wykładu, ćwiczeń, projektu, czy laborki”.
Zaczynamy od pań: prof. Maria Świderska-Bróż,
dr inż. Elżbieta Grochulska-Segal, Śp dr inż. Jolanta
Czarniecka oraz mgr.inż. Maria Szetela, a z panów:
dr inż. Marek Mołczan, dr inż. Andrzej Biłyk, prof.
Ryszard Szetela.
Moi kochani profesorowie i doktorzy, to Wy nauczyliście mnie nie tylko podstaw teoretycznych, ale także
technik laboratoryjnych, używania inżynierskiej
intuicji w diagnostyce systemów oczyszczania wody
i ścieków, i przede wszystkim interdyscyplinarnego
i logicznego myślenia oraz podejmowania trafnych
decyzji projektowych. Tutaj na Uniwersytecie w Porto
zapewniono mi najlepsze narzędzia diagnostyczne,
jednakże bez odpowiedniego przygotowania oraz
zdolności interpretowania wyników, na nic mi by się
przydały lasery, sondy fluorescencyjne i dopplerowskie, specjalistyczne oprogramowania, symulatory
i komputery. Dlatego dzisiaj dziękuję Wam za to.
Chwalipięta ze mnie po prostu marna, jakaś „-1”
w skali od 1-10, ale myślę, że w tym wypadku moje
małe osiągnięcia należałoby wpisać na Wasze konto,
a także Instytutu Inżynierii Ochrony Środowiska
i Zakładu Naukowo-Dydaktycznego Technologii
Oczyszczania Wody i Ścieków.
Zamiast wymieniać od myślnika, postaram się króciutko opisać moją historię. Zaczęło się od mojej pracy
magisterskiej obronionej w 2006, której promotorem był dr. inż. Marek Mołczan, i która dotyczyła usuwania
związków organicznych z wody na namagnetyzowanej żywicy MIEX.
Praca została nagrodzona w konkursie Wrocławskiej Magnolii.
W 2007 dołączyłam do IV-ej grupy badawczej (inżynieria i ochrona
środowiska) Associated Laboratory LSRE/LCM na Wydziale
Inżynierii Uniwersytetu Porto, jednostki badawczej zajmującej
pierwszą pozycję w rankingu narodowych instytutów naukowych
od ponad 20 lat i jako pierwsza Polka. Początkowo pracowałam
w zakresie technologii uzdatniania wody, z kontynuacją projektu
MIEX autorstwa dr inż. Marka Mołczana i dr inż. Andrzeja Biłyka,
nad oceną skuteczności ciągu technologicznego ZUW Lever
o wydajności 530 000 m3/d. Wyniki pracy zostały opublikowane
zarówno w czasopismach narodowych, jak i międzynarodowych.
Po pół roku pracy w grupie inżynierii środowiska i pokazaniu na co mnie stać, zaproponowano mi dwuletnie
stupendium naukowe i dodatkowe włączenie mnie do III grupy badawczej – zajmującej się numerycznym
modelowaniem, projektowaniem i kontrolą procesów. Projekt badawczy dotyczył modelowania systemów osadu
czynnego, napowietrzania i nowych koncepcji projektowych za pomocą numerycznej dynamiki płynów CFD.
BIIS 01/2014 (41)
Strona 2
Po niecałym roku i z pierwszymi wynikami symulacji,
wraz ze znaczkiem absolwenta PWr wpiętym
w marynarkę, zaraz obok srebrnego orzełka (godła
Polski) zaprezentowałam Portugalię na międzynarodowym kongresie na tyle dobrze, że w następnym
roku otrzymałam w trybie natychmiastowym
obywatelstwo
portugalskie,
celem
stanowienia
dorobku naukowego Portugalii na wszelkich
międzynarodowych spotkaniach, a więc prawie takim
samym sposobem, jakim otrzymują je tutaj brazylijscy
piłkarze wchodzący w skład reprezentacji narodowej
przed mundialem. Wkrótce przyznano mi 4-letni
grant doktorski z tutejszej Narodowej Fundacji na
Rzecz Nauki i Technologii.
Od 2009 roku prezentowałam moje wyniki (referaty
ustne, plakaty, albo i oba wystąpienia na raz) na
kilkunastu konferencjach IWA/WEF, m.in w Kopenhadze, Amsterdamie, Montrealu, Quebeku, MontSaint Anne, Dublinie, już straciłam rachubę gdzie
jeszcze.
I wszędzie pojawiałam się z moim znaczkiem PWr
i orzełkiem. Oczywiście, jak na gadułę przystało,
szybko dołączyłam do interdyscyplinarnych grup
działających
w
zakresie
wody/energii/zmian
klimatycznych, technologii napowietrzania/kontroli
procesu, oraz modelowania ścieków.
W 2012 zaproszono mnie (ale już nie mojego
promotora) po raz kolejny na zamknięte seminarium
„modelarzy ścieków” IWA/WEF WWTmod do Kanady.
Znaczki PWr i orzełek ze mną oczywiście poleciały.
Później był Dublin i kolejne narady nad szacowaniem
BIIS
Biuletyn Informacyjny Wydziału Inżynierii Środowiska
Politechniki Wrocławskiej.
Wydanie internetowe. Opracowanie i skład własne.
Wydania archiwalne dostępne na stronie www.wis.pwr.wroc.pl
BIIS 01/2014 (41)
wydatków energetycznych oczyszczalni i ZUW-ów.
Kilka tygodni temu otrzymałam wiadomość, że
podczas ostatniej konferencji WEFTEC w Chicago
wybrano mnie do zarządu IWA Working Group on
CFD.
Co by tu jeszcze napisać? .Mam na swoim koncie
chyba jakieś 10 artykułów - straciłam zupełnie
rachubę, kolejne cztery w przygotowaniu, 1 rozdział
w książce, kilkanaście artykułów konferencyjnych,
a obecnie pracuję nad patentem.
To by było chyba wszystko...
Moi kochani profesorowie i doktorzy, moje małe
osiągnięcia i mój doktorat wyróżniony cum laude
dedykuję przede wszystkim Wam. Bo to od Was
wszystko się zaczęło i dla mnie zawsze będziecie
najlepszymi wzorami do naśladowania. Jeszcze raz
Wam wszystkim serdecznie dziękuję, za wszystko.
Wierzę, że oprócz mnie znajdzie się wielu
absolwentów za granicą, którzy są świadectwem
doskonałej jakości kształcenia przez nasz Wydział.
I tak trzymać, proszę Państwa.
Pozdrawiam serdecznie
Anka „Gaduła”
przesłała dr inż. Elżbieta Grochulska-Segal
Zespół Redakcyjny:
Redaktor naczelna:
dr inż. Marta Laska
[email protected]
dr inż. Iwona Polarczyk
[email protected]
Strona 3