Wielki sukces Szkoły Muzycznej w Ropczycach!

Transkrypt

IEMIA
Z
ROPCZYCKA
ISSN 1508-4604
GAZETA POWIATOWA
NR 12 (254)
GRUDZIEŃ 2012
CENA 2,50 ZŁ
(w tym 5% VAT)
MIESIĘCZNIK SAMORZĄDU TERYTORIALNEGO I TOWARZYSTWA PRZYJACIÓŁ ZIEMI ROPCZYCKIEJ
IWIERZYCE l OSTRÓW l ROPCZYCE l SĘDZISZÓW MŁP. l WIELOPOLE SKRZ.
W numerze m.in.:
Wielki sukces
Szkoły Muzycznej w Ropczycach!
Pierwsza sesja
Młodzieżowej Rady Gminy w Ostrowie
Zaproszenie na koncert noworoczny
orkiestry dętej w Ropczycach
Plebiscyt „Najpopularniejsi
w ropczyckim sporcie - 2012”
Pogodnych Świąt Bożego Narodzenia
By ten czas był źródłem radości i wiary,
że to co lepsze stoi u progu Nowego Roku
byłym i obecnym Pracownikom Spółki
oraz ich rodzinom zdrowia, szczęścia,
spełnienia planów i zamierzeń
oraz wszelkiej pomyślności
życzy
Zarząd Zakładów Magnezytowych
„ROPCZYCE” S.A.
Mieszkańcom gminy Ostrów
oraz powiatu ropczycko - sędziszowskiego
życzymy, aby zbliżające się Święta Bożego Narodzenia
upłynęły w miłej atmosferze, zdrowiu i spokoju,
a Nowy Rok przyniósł wiele sukcesów
w życiu prywatnym i zawodowym.
Przewodniczący Rady Gminy
Marian Pondo
Z okazji Świąt Bożego Narodzenia
oraz Nowego Roku 2013
szczęścia, zdrowia i wszelkiej
pomyślności klientom i konsumentom
życzy
Zarząd i pracownicy Gminnej Spółdzielni
„Samopomoc Chłopska” w Ropczycach.
Wójt Gminy Ostrów
Piotr Cielec
Na zbliżające się święta życzymy Czytelnikom
Ziemi Ropczyckiej przeżywania Bożego Narodzenia
w zdrowiu, radości i cieple rodzinnej atmosfery.
Nadchodzący 2013 rok niech będzie dla Wszystkich
czasem pokoju oraz realizacji osobistych zamierzeń.
Redakcja i Zarząd TPZR
ROPCZYCE
Ks. biskup Kazimierz Górny
Honorowym Obywatelem
Miasta Ropczyce
Idea nadawania honorowego obywatelstwa zrodziła się w XIX w. w Galicji
i kontynuowana była w okresie międzywojennym. Do tej pięknej tradycji
powrócono po 1989 roku. W tym okresie, czyli przez ponad 20 lat, tytuł ten
nadano siedmiu osobom. 29 października 2012 r. Rada Miejska w Ropczycach
podjęła jednomyślnie uchwałę o nadaniu honorowego obywatelstwa JE ks. bp
Kazimierzowi Górnemu, ordynariuszowi diecezji rzeszowskiej.
szczegóły na str. 7
ROPCZYCE
Fot. Piotr Skałuba
Ksiądz biskup Kazimierz Górny otrzymał tytuł Honorowego Obywatela
Miasta Ropczyce.
NAWSIE
Zakończenie
roku jubileuszowego
16 listopada br. XXIX sesją Rady Miejskiej w Ropczycach zakończyły się obchody jubileuszu 650-lecia nadania praw miejskich Ropczycom. Uroczysta sesja Rady Miejskiej jest symbolicznym podziękowaniem i okazaniem szacunku wszystkim Ropczycanom i dobroczyńcom, począwszy od powstania miasta, działającym na rzecz jego
rozwoju.
ciąg dalszy na str. 7
Szkoła imienia Sybiraków
13 listopada 2012 roku w Szkole Podstawowej w Nawsiu miało
miejsce wydarzenie niezwykle doniosłe dla całej społeczności szkolnej: uczniów, rodziców i nauczycieli. Była to uroczystość nadania
szkole imienia Sybiraków.
Uczestnicy uroczystości przed kościołem w Nawsiu - poczty sztandarowe
obecne na uroczystości.
W uroczystej sesji Rady Miejskiej w Ropczycach
uczestniczyli znamienici goście.
OSTRÓW
Ropczycki rynek
Perłą Podkarpacia
Ropczyce zostały laureatem konkursu „Unijne Perły
Podkarpacia” w kategorii „Perła wśród projektów
dotyczących ochrony środowiska, społeczeństwa
informacyjnego i rewitalizacji”, zgłaszając projekt pn.
„Rewitalizacja centrum Ropczyc”.
Fot. Piotr Skałuba
Więcej szczegółów na stronie internetowej www.ropczyce.eu
IEMIA
Z
ROPCZYCKA
GAZETA POWIATOWA
Henryk Sienkiewicz
patronem szkoły
15 listopada 2012
roku przejdzie do historii
Publicznej Szkoły Podstawowej w Ostrowie, bowiem w tym dniu placówka otrzymała imię Henryka Sienkiewicza. Uroczystość rozpoczęła się mszą
świętą w kościele pw. Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski.
Poczet sztandarowy Szkoły Podstawowej w Ostrowie
Wydawca: Towarzystwo Przyjaciół Ziemi Ropczyckiej w Ropczycach. Nakład: 1200 egz.
Zespół redakcyjny: Teresa Kiepiel – red. nacz., Elżbieta Kosydar, Agnieszka Szela, Edyta Pazdan, Piotr Skałuba, Jolanta
Kaszowska, Marcin Świerad – red. Wielopole Skrz. Współpracują: Katarzyna Sikora, Maria Wójcik, Przemysław Łagowski,
Mateusz Surman – red. Ostrów, Barbara Traciak (Zagorzyce).
Adres redakcji: ul. Bursztyna 1, 39-100 Ropczyce. Dyżury redakcyjne: czwartek w godz. 10.00-12.00 w Centrum Kultury
tel. 17 22-18-228. Redakcja zastrzega sobie prawo skracania nadsyłanych tekstów.
Za treść poszczególnych artykułów odpowiadają ich autorzy. Druk: Drukarnia „Duet”, tel. 17 87-11-281.
Reklamy prosimy przesyłać na e-mail: [email protected], [email protected]
www.gazeta-ziemiaropczycka.pl
Miesięcznik Powiatowy „Ziemia Ropczycka” jest członkiem Polskiego Stowarzyszenia Prasy Lokalnej
WIEŒCI Z MAGISTRATU
Urz¹d Miejski w Ropczycach
39-100 Ropczyce, ul. Krisego 1
tel. (17) 22 10 510;
fax. (17) 22 10 555
e-mail: [email protected]
www.ropczyce.eu
Dni pracy: pn.-pt. 7.30-15.30
Przyjêcia stron przez burmistrza
w pi¹tki 8.00-12.00
Boles³aw Bujak – burmistrz
Wies³aw Maziarz – I Z-ca Burmistrza
Robert Kuraszkiewicz – II Z-ca Burmistrza
Jakie sprawy
za³atwisz w Urzêdzie?
Urz¹d Stanu Cywilnego
tel. (17) 22 10 538
sprawy: aktów urodzenia, zawarcia
zwi¹zku ma³¿eñstwa i inne
Referat Spraw Organizacyjnych
i Obywatelskich
tel. (17) 22 10 520
Ewidencja Ludnoœci
tel. (17) 22 10 526
sprawy: zameldowania, wymeldowania,
dowody osobiste i inne
Ewidencja Dzia³alnoœci
Gospodarczej
tel. (17) 22 10 525
sprawy: zak³adania i prowadzenia
dzia³alnoœci gospodarczej
Referat Bud¿etu i Finansów
tel. (17) 22 10 540
Referat Podatków
tel. (17) 22 10 546
podatki z terenu miasta
tel. (17) 22 10 545
podatki z terenów wiejskich
Referat Gospodarki Przestrzennej,
Rolnictwa i Ochrony Œrodowiska
tel. (17) 22 10 560, 564
sprawy: decyzje o warunkach
zabudowy, wyrysy z miejscowego
planu, podzia³,
sprzeda¿ nieruchomoœci i inne
tel. (17) 22 10 557
sprawy: spory wodne, wycinka drzew,
decyzje œrodowiskowe i inne
Referat Gospodarki Komunalnej
i Mieszkaniowej
tel. (17) 22 10 531, 532
sprawy: utrzymania dróg
i ulic miejskich
tel. (17) 22 10 530
sprawy: dodatków mieszkaniowych
Referat Rozwoju Gospodarczego
tel. (17) 22 10 565
Referat Programów Pomocowych
i Rozwoju
tel. (17) 22 10 569
Zespó³ ds. Promocji Gminy
tel. (17) 22 10 559
Po¿ytek Publiczny
tel. (17) 22 10 523
STR. 4
Uroczysta Sesja Rady Miejskiej
16 listopada 2012 r. Samorz¹d
Miasta i Gminy oraz Towarzystwo Przyjació³ Ziemi Ropczyckiej oficjalnie zakoñczyli obchody roku jubileuszowego, 650-lecia nadania praw miejskich
Ropczycom przez króla Kazimierza Wielkiego. Oficjalne uroczystoœci rozpoczê³y siê od ods³oniêcia pomnika ks. dr. Jana
Zwierza i poœwiêcenia go przez
J.E. ks. biskupa Kazimierza Górnego, ordynariusza diecezji rzeszowskiej. Autorem postumentu
jest Kazimierz Malski.
Nastêpnie w Centrum Kultury odby³a siê XXIX sesja Rady
Miejskiej zwieñczaj¹ca rok jubileuszowy. Jednym z punktów
uroczystoœci by³ wyk³ad ks. prof.
Micha³a Hellera, œwiatowej s³awy fizyka, kosmologa, filozofa,
teologa, cz³onka Papieskiej Akademii Nauk, autora lub wspó³autora prawie 500 publikacji,
fundatora Centrum Kopernika
Badañ Interdyscyplinarnych,
laureata presti¿owej nagrody
Templetona. Ks. profesor przy-
bli¿y³ zebranym postaæ GeorgaHenri Lemaitre’a, ksiêdza i kosmologa, jednego z wspó³twórców kosmologii relatywistycznej
oraz ojca koncepcji wielkiego
wybuchu. Nastêpnie ks. biskup
Kazimierz Górnego, odebra³
z r¹k burmistrza Ropczyc Boles³awa Bujaka oraz Józefa Misiury, przewodnicz¹cego Rady
Miejskiej w Ropczycach dyplom
Honorowego Obywatela Miasta
Ropczyce. Tytu³ ten nada³a biskupowi Górnemu Rada Miejska
w Ropczycach, jako wyraz
wdziêcznoœci i wielkiego uznania
dla jego zas³ug. Ksi¹dz biskup
dziêkuj¹c za ten piêkny tytu³
¿yczy³, by Ropczyce by³y wzorem
dla innych miast.
Podsumowania obchodów
roku jubileuszowego dokona³
gospodarz miasta Boles³aw Bujak.
Burmistrz z³o¿y³ podziêkowania
wszystkim zaanga¿owanym w organizacjê jubileuszu. Uroczystoœæ
by³a tak¿e okazj¹ do wrêczenia orderów i odznaczeñ. Po zakoñczeniu oficjalnej czêœci uroczystoœci
goœcie obejrzeli spektakl muzyczny „Jaskó³ka uwiêziona” w wykonaniu ropczyckiej m³odzie¿y.
Gospodarze jubileuszowej sesji przygotowali dla wszystkich
goœci œwie¿o odebran¹ z drukarni monografiê, wydan¹ z inicjatywy Samorz¹du Ropczyc, pod
redakcj¹ naukow¹ profesora
W³odzimierza Bonusiaka z pozytywn¹ recenzj¹ profesora Feliksa Kiryka, przygotowan¹ przez
dwunastu autorów. Monografia
zawiera 14 rozdzia³ów, oddaje
w sposób przejrzysty obraz rozwoju gospodarczego, kulturalnego i spo³ecznego Ropczyc, który dokona³ siê od schy³ku PRL-u
do 2012 roku. Niezwyk³ego kolorytu w postaci cech edytorskich przyda³ jej wydawca Józef
Ambrozowicz, dyrektor wydawnictwa JOTA w Rzeszowie.
Zdjêcia na str. 28-29
Obchody œwiêta 11 Listopada
w 94. rocznicê odzyskania niepodleg³oœci rozpoczê³y siê msz¹
œw. za Ojczyznê z intencji Samorz¹du Miasta i Gminy. Ropczycki
koœció³ farny zgromadzi³ mieszkañców, samorz¹dowców, kombatantów, poczty sztandarowe
oraz m³odzie¿. Koncelebrze przewodniczy³ ks. proboszcz Stanis³aw Mazur, a homiliê wyg³osi³ ks.
Zygmunt Bochenek.
Po zakoñczeniu nabo¿eñstwa
przedstawiciele samorz¹du
gminnego oraz powiatowego
z³o¿yli wi¹zanki kwiatów pod tablicami pami¹tkowymi przy koœciele, pod pomnikiem papie¿a
Jana Paw³a II, a póŸniej pod Pomnikiem Pamiêci.
Po z³o¿eniu kwiatów przez
delegacje samorz¹du, s³u¿b
mundurowych, przedstawicieli
zak³adów pracy, firm i placówek
oœwiatowych, burmistrz Boles³aw Bujak w krótkim okolicznoœciowym przemówieniu przypomnia³, czym jest niepodleg³oœæ.
Podkreœli³, ¿e to dziêki oddaniu
wielu pokoleñ Polaków zachowaliœmy niepodleg³oœæ oraz
nasz¹ polsk¹ to¿samoœæ, tradycjê i kulturê. Podziêkowa³ zebra-
nym za obecnoœæ oraz zaprosi³
na I Ropczycki Bieg Niepodleg³oœci. Na zakoñczenie wszyscy
wys³uchali kilku patriotycznych
utworów w wykonaniu ropczyckiej orkiestry dêtej.
ZIEMIA ROPCZYCKA Nr 12/2012 (254)
miarach 19 x 32 m o nawierzchni
syntetycznej poliuretanowej. Wykonane zosta³o równie¿ ogrodzenie kompleksu, pi³kochwyty,
oœwietlenie boisk i budynek sanitarno-szatniowy. Koszt inwestycji
to ok. 1 mln 126 tys. z³ z czego
ponad 833 tys. z³ pochodzi ze œrodków pozyskanych przez Samorz¹d Ropczyc z Podkarpackiego
Urzêdu Marsza³kowskiego oraz
Ministerstwa Sportu i Turystyki.
Przekazany do u¿ytku kompleks bêdzie s³u¿y³ nie tylko dzieciom i m³odzie¿y, mog¹ z niego
korzystaæ tak¿e osoby doros³e –
mieszkañcy gminy Ropczyce.
Kompleks ma zapewniæ rozrywkê, umo¿liwiæ rozwój sportowych
talentów, a przede wszystkim zachêciæ dzieci i m³odzie¿ do zdrowego spêdzania czasu wolnego.
Konferencja dotycz¹ca zabezpieczenia powodziowego
5 listopada br. burmistrz Ropczyc Boles³aw Bujak uczestniczy³
w konferencji w Sêdziszowie
M³p., która dotyczy³a stanu zabezpieczenia przeciwpowodziowego na terenie województwa
podkarpackiego ze szczególnym
uwzglêdnieniem miejscowoœci
po³o¿nych w dolinie rzek Wis³o- ochrony przed powodzi¹ w doki i Wielopolki. By³o to kolejne rzeczu górnej Wis³y, który zapewspotkanie na terenie powiatu ni³ zgromadzonych, ¿e œrodki na
ropczycko-sêdziszowskiego ten cel s¹ zabezpieczone na rok
w tym roku, poprzednie odby³o przysz³y oraz lata kolejne. Stanis³aw Stachura – dyrektor Podsiê w styczniu w Ropczycach.
Firmy dzia³aj¹ce na terenie karpackiego Zarz¹du Melioracji
Sêdziszowa M³p. i Ropczyc oba- i Urz¹dzeñ Wodnych przedstawiaj¹ siê, ¿e rzeki Budzisz i Wie- wi³ zakres przygotowañ projeklopolka ponownie zalej¹ ich za- tów technicznych i poinformok³ady. W zwi¹zku z tym apelowa- wa³, na jakim etapie s¹ przygo³y o budowê polderów – suchych towania do kolejnych inwestycji
zbiorników. W chwili obecnej przeciwpowodziowych.
Obecni na spotkaniu samotrwa opracowywanie dokumentacji rz¹dowego programu rz¹dowcy wyrazili swoje obawy
ochrony przed powodzi¹ dorze- dotycz¹ce szybkiej realizacji incza Górnej Wis³y. W spotkaniu westycji zwi¹zanych z budow¹
uczestniczy³ Jerzy Miller – Woje- polderów. Uzasadniali to protewoda Ma³opolski, pe³nomocnik stami mieszkañców, którzy nie
rz¹du do spraw programu zgadzaj¹ siê na ich budowê.
Uroczystoœæ przekazania sztandaru ropczyckiego ko³a Œwiatowego
Zwi¹zku ¯o³nierzy AK
22 listopada br. odby³a siê
uroczystoœæ przekazania sztandaru Ropczyckiego Ko³a Œwiatowego Zwi¹zku ¯o³nierzy Armii
Krajowej do izby pamiêci w Liceum Ogólnokszta³c¹cym im.
Tadeusza Koœciuszki w Ropczycach. Po wprowadzeniu sztandaru Liceum i ko³a ŒZ¯AK, dyrektor Liceum Gra¿yna Baran letnie kultywowanie tradycji
powita³a zaproszonych goœci i etosu Armii Krajowej. Podziêoraz m³odzie¿ szkoln¹. Nastêp- kowa³ równie¿ za upowszechnianie sztandar ¿o³nierzy AK zosta³ nie wœród m³odzie¿y wiedzy hiprzekazany na jej rêce. Obecny storycznej dotycz¹cej dziedzicna sali prezes Ko³a Andrzej ¯ylicz twa ideowego AK oraz za obecwyg³osi³ wyk³ad o lokalnej dzia- noœæ podczas wa¿nych uroczy³alnoœci AK i powo³aniu Ko³a stoœci patriotycznych. Na zakoñZwi¹zku. Burmistrz Boles³aw czenie uroczystoœci m³odzie¿
Bujak podziêkowa³ cz³onkom szkolna zaprezentowa³a krótki
ŒZ¯AK w Ropczycach za wielo- monta¿ s³owno-muzyczny.
„Radosna szko³a” – kolejny plac zabaw w naszej gminie
Dziêki dotacji pozyskanej z rz¹- œcianki wspinaczkowe i huœtawdowego programu „Radosna ki), ³awki oraz kosze. Zdrowie
Szko³a” w naszej gminie powsta³ i bezpieczeñstwo u¿ytkowników
kolejny nowoczesny plac zabaw placów zabaw to kwestia objêta
dla dzieci. Do grona posiadaczy szczególn¹ trosk¹. W zwi¹zku
takich obiektów do³¹czy³ Zespó³ z tym, nowy plac wy³o¿ony jest
Szkó³ Nr 4 na osiedlu Chech³y. nowoczesn¹ nawierzchni¹ bezPlac o powierzchni 500 m2 piecznego upadku, a ca³oœæ jest
wyposa¿ony jest w sprzêt rekre- ogrodzona. Koszt przedsiêwziêacyjny (w tym zje¿d¿alnie, wie- cia to ponad 193 tys. z³, z czego
¿e, trapy, drabinki, pomosty, 50% to œrodki rz¹dowe.
29 listopada br. odby³a siê uroczystoœæ otwarcia dwóch nowych
boisk wykonanych w ramach rz¹dowego programu „MOJE BOISKO – Orlik 2012”, wybudowanych przy Zespole Szkó³ Nr 5 na
osiedlu Witkowice. Symbolicznego przeciêcia wstêgi dokonali:
burmistrz Ropczyc Boles³aw Bujak, wykonawca zadania – prezes
Zarz¹du Zak³adu Us³ug Miejskich
w Dêbicy Jan Bizoñ, wiceburmistrz Wies³aw Maziarz, dyrektor
Ropczyckiego Centrum Sportu
i Rekreacji Adam Wojdon, kierownik Referatu Rozwoju Gospodarczego UM w Ropczycach
Maria Bochenek, inspektor nadzoru budowlanego Józef Drozd
oraz dyrektor ZS Nr 5 Wies³aw
Nykiel. Po czêœci oficjalnej m³odzie¿ szkolna rozegra³a pierwszy
mecz pi³ki no¿nej.
W sk³ad nowoczesnego i funkcjonalnego kompleksu wchodzi
boisko pi³karskie o wymiarach 30
x 62 m pokryte sztuczn¹ muraw¹
oraz boisko wielofunkcyjne o wy-
Dzieñ Pracownika Socjalnego
21 listopada br. z okazji Dnia
Pracownika Socjalnego burmistrz Boles³aw Bujak spotka³ siê
z pracownikami placówek pomocy spo³ecznej z naszej gminy.
Burmistrz podziêkowa³ wszystkim zebranym za zaanga¿owanie w pracê na rzecz osób potrzebuj¹cych, mówi¹c: wasza
praca jest autentyczn¹ s³u¿b¹, przynosi ulgê w cierpieniu, ubóstwie, chorobie, osamotnieniu, czy uzale¿nieniu. Jest ona niezbêdnym wsparciem,
niezast¹pionym znakiem nadziei
i ludzkiej dobroci. Dziêkuj¹c za dotychczasow¹ wspó³pracê, ¿yczy³,
aby obowi¹zki zawodowe by³y
Ÿród³em zadowolenia oraz satysfakcji, a trud dnia codziennego
nagradzany by³ dobrym s³owem
i uœmiechem podopiecznych.
Dzieñ Pracownika Socjalnego, obchodzony 21 listopada,
wprowadzi³a ustawa o pomocy
spo³ecznej z dnia 29 listopada
1990 r. Dla wielu pracowników
socjalnych jest to bardzo wa¿ne
wydarzenie w ich zawodowym
¿yciu.
STR. 5
OBRADOWA£A RADA MIEJSKA
XXVIII sesja Rady Miejskiej
29 paŸdziernika 2012 r.
29 paŸdziernika 2012 r. odby³a siê XXVIII sesja Rady Miejskiej
w Ropczycach. Efektem pracy radnych miasta i gminy Ropczyce
by³o podjêcie 21 uchwa³. Z analizy przed³o¿onych projektów, które
w wyniku g³osowania sta³y siê obowi¹zuj¹cymi uchwa³ami, wyjaœnieñ i informacji burmistrza Ropczyc wynikaj¹ tematy spo³eczno-gospodarcze dotycz¹ce so³ectw i osiedli.
Zbli¿a siê zakoñczenie modernizacji czêœci budynku
(Ropczyce, ul. Armii Krajowej
7, osiedle œw. Barbary), w której bêdzie mieœci³ siê ¿³obek.
W zwi¹zku z tym zosta³a podjêta uchwa³a o utworzeniu
¯³obka Miejskiego i o nadaniu mu statutu. To formalnoprawne rozstrzygniêcie zapocz¹tkuje organizacyjny proces
utworzenia ¿³obka, w tym zatrudnienie kierownictwa placówki. Celem ¿³obka jest sprawowanie opieki nad dzieæmi,
które ukoñczy³y 20 tydzieñ
¿ycia do koñca roku szkolnego, w którym dziecko skoñczy
3 lata. Wysokoœæ odp³atnoœci
za pobyt w ¿³obku oraz za wy¿ywienie ureguluje odrêbna
uchwa³a rady. Godziny otwarcia ustali dyrektor, bior¹c pod
uwagê opinie rodziców.
¯³obek mo¿e pomieœciæ oko³o 30 dzieci. W zale¿noœci od
liczby zapisanych dzieci nast¹pi zatrudnienie kadry (wp³ynê³o kilkadziesi¹t podañ
o pracê). Gmina otrzyma³a
przyrzeczenie Ministerstwa
Pracy i Polityki Spo³ecznej
o 2-letniej dotacji na sfinansowanie zatrudnienia w wysokoœci oko³o 80%. Tym samym
bêdzie to jakby okres próbny
w dzia³alnoœci tej placówki.
Siedziba ¿³obka równie¿ poSTR. 6
wsta³a przy znacz¹cym udziale dotacji zewnêtrznej.
Kontynuowane s¹ inwestycje na drogach powiatowych
(ul. œw. Barbary, ul. Witosa
z ul. Najœw. Marii Panny).
Gmina Ropczyce kolejny rok
wspiera finansowo inwestycje
drogowe realizowane przez
ropczyckie starostwo. W bie¿¹cym roku bêdzie to kwota
w wysokoœci ok. 442.000 z³ na
modernizacjê dróg i ulic oraz
kilkadziesi¹t tysiêcy na przygotowanie projektów technicznych chodników przy
drogach powiatowych.
W zwi¹zku z obchodami
650-lecia miasta skrzy¿owanie
ulic Mickiewicza i Ogrodniczej, czyli rondo otrzyma³o
nazwê „Rondo 650-lecia Ropczyc”. Jest to nazwa, poprzez
któr¹ informujemy, ¿e nasze
miasto liczy 650 lat. W zwi¹zku z tym chcemy podkreœliæ,
¿e pamiêtamy o historii Ropczyc i mieszkaj¹cych tu ludziach zapisanych na kartach
historii z imienia i nazwiska
oraz o wszystkich pozosta³ych,
którzy w Ropczycach mieszkali i pracowali, prze¿ywali trudne i radosne lata, chwile, zarówno osobiste, jak i zwi¹zane z losami ojczyzny, a tak¿e,
¿e jest to nazwa odnosz¹ca siê
do wszystkich mieszkañców,
¿yj¹cych dziœ na ziemi ropczyckiej.
Bior¹c pod uwagê bie¿¹cy
i przysz³y kierunek dzia³añ
w sferze inwestycji, wiod¹c¹
dziedzin¹ jest oœwiata (obiekty typowo szkolne i przyszkolne jak boiska, place zabaw).
Jeœli chcemy, ¿eby nasze dzieci mia³y dobre warunki pobytu w szkole, a id¹c do szkó³
œrednich o ró¿nych kierunkach, nie by³y gorsze (zw³aszcza te z wiosek od dzieci z miasta), ¿eby placówki te posiada³y wspó³czesne pomoce dydaktyczne – inwestycje w oœwiacie s¹ nieodzowne. Musimy zrozumieæ, ¿e lepiej poczekaæ z innymi wydatkami
(droga, chodnik) na rzecz zainwestowania w edukacjê
dzieci, bo w tej dziedzinie czas
nie znosi pustki. W tê intencjê wpisuje siê miêdzy innymi uchwa³a o wydatkach inwestycyjnych na lata 2013-2014
na przedsiêwziêcie dotycz¹ce
rozbudowy Zespo³u Szkó³
w NiedŸwiadzie Dolnej i doposa¿enie bazy edukacyjnej
szkó³ podstawowych i gimnazjalnych. Kosztorysowa wartoœæ wydatków na wymienion¹
inwestycjê z bud¿etu Gminy
to ok. 4,4 mln, zaœ œrodki europejskie, o które Gmina zabiega, opracowuj¹c stosowny
wniosek, to prawie milion z³.
Z uwagi na du¿¹ iloœæ gmin
sk³adaj¹cych wnioski o dofinansowanie w tej dziedzinie,
rywalizacja jest bardzo trudna.
Ostateczna decyzja o losach
inwestycji zapadnie w przysz³ym roku. Dzia³ania przy innych szeroko pojêtych inwestycjach edukacyjnych to: budowa dachu nad rozbudowy-
wan¹ placówk¹ w Gnojnicy
Dolnej, zabiegi o œrodki z rezerwy Ministerstwa Edukacji
na przebudowê dachu nad
star¹ czêœci¹ szko³y, przygotowanie pozwolenia na budowê
boiska sportowego przy Zespole Szkó³ w NiedŸwiadzie
Górnej.
Koñcz¹ siê prace przy modernizacji budynku domu
kultury w NiedŸwiadzie. Finalizuj¹ siê przetargi i dostawy
wyposa¿enia pomieszczeñ bibliotecznych i przeznaczonych na dzia³alnoœæ kulturaln¹. Wartoœæ prac i wyposa¿enia siêga 2 mln z³, w tym 700
tys. z³ to dotacja z Ministerstwa
Kultury i ponad 200 tys. z³ ze
œrodków europejskich.
Burmistrzowie i wójtowie
gmin oraz starosta Powiatu
Ropczycko-Sêdziszowskiego
skierowali do Marsza³ka Województwa Podkarpackiego
wnioski o ujêcie w programie
inwestycyjnym województwa
na lata 2014-2020: modernizacji drogi wojewódzkiej Tuszyma – Wiœniowa (przebiega
w znacznej czêœci przez miasto i gminê Ropczyce), budowy ³¹cznika drogowego od zjazdu z autostrady w Borku Wielkim do drogi E-4 (wg uchwalonego planu zagospodarowania przestrzennego), tzw.
suchych zbiorników na rzekach Budzisz i Wielopolka.
W wyniku rozstrzygniêcia
przetargowego wybrany jest
wykonawca przebudowy fragmentu kolektora sanitarnego
przy ul. Grendysa i ul. Wyspiañskiego, co przyczyni siê
do efektywniejszej pracy systemu kanalizacji sanitarnej
w Ropczycach.
XXIX sesja
– 16 listopada 2012 r.
Ci¹g dalszy ze str. 3
W wyst¹pieniu otwieraj¹cym sesjê przewodnicz¹cy
Rady Miejskiej Józef Misiura
deklarowa³, i¿ myœl¹ przewodni¹ dzia³añ Rady i Burmistrza
jest wszechstronny rozwój miasta i gminy oraz przekazanie
tradycji religijno-patriotycznej przysz³ym pokoleniom.
Na ropczyckie œwiêto przyby³o wielu dostojnych i oczekiwanych goœci, miêdzy innymi delegacje samorz¹dów ze
S³owacji i Ukrainy, szefowie instytucji wojewódzkich w tym
Alicja Wosik Wicewojewoda
Podkarpacki, liczna delegacja duchowieñstwa na czele
z ksiêdzem prof. Micha³em
Hellerem (œwiatowej s³awy fizykiem, kosmologiem i filozofem, laureatem nagrody Templetona) oraz ksiêdzem biskupem Kazimierzem Górnym, osoby wchodz¹ce w sk³ad
komitetu honorowego obcho-
dów 650-lecia miasta, szefowie instytucji i stowarzyszeñ
powiatowych oraz gminnych.
Ksi¹dz prof. M. Heller,
w krótkiej prelekcji zapozna³
zebranych z ¿yciorysem i dorobkiem naukowym belgijskiego ksiêdza i uczonego
(matematyka i kosmologa)
Georgesa Lemaitre’a.
Uroczysta sesja Rady by³a
okazj¹ do wrêczenia dyplomu
na okolicznoœæ nadania tytu³u
Honorowego Obywatela Miasta
Ropczyce ksiêdzu biskupowi
Kazimierzowi Górnemu, ordynariuszowi diecezji rzeszowskiej. Honorowe obywatelstwo
zosta³o nadane przez Radê
Miejsk¹ w Ropczycach w podziêkowaniu za 20-letni¹ wspó³pracê z miastem i gmin¹ Ropczyce, w szczególnoœci za pos³ugê w sferze ¿ycia duchowego.
Podczas sesji wrêczone zosta³y równie¿ odznaczenia
pañstwowe nadane przez
Prezydenta RP. Krzy¿em Kawalerskim Orderu Odrodzenia
Polski odznaczeni zostali: Józef Siwiec, Stanis³aw Misztal
oraz poœmiertnie W³adys³aw
S¹siadek. Srebrnym Krzy¿em
Zas³ugi odznaczeni zostali: ks.
Jan Delekta, Joanna Jordan,
Józef Misiura, Bo¿ena Pyzik,
Andrzej Rachwa³, Leszek
Walczyk, Wojciech ¯uchowski. Br¹zowy Krzy¿ Zas³ugi
otrzymali: Danuta D¹browska,
El¿bieta Kosydar, Andrzej Panek, El¿bieta Ryniewicz, Maria ¯erkowska. Medale za d³ugoletni¹ s³u¿bê otrzymali: z³oty: Teresa Be³ko, Ma³gorzata
Bykowska, Bernadeta D³ugosz, Józef Drozd, Helena
Dziedzic, Janina Pazdan-Kêdziora, Edward Sidor,
Andrzej Trznadel, srebrny:
Teresa Fru¿yñska, El¿bieta
Harchut, Wies³awa Karaœ,
Danuta Kowalska, Tadeusz
Magdoñ, Dorota Skorupa,
Renata Wi¹cek, br¹zowy: El¿bieta Klimek, Jerzy Pasela,
Agata Pietraszewska.
W koñcowej czêœci sesji g³os
zabra³ burmistrz Ropczyc Boles³aw Bujak. Jego wyst¹pienie to
by³o podsumowaniem roku
obchodów jubileuszu miasta.
Burmistrz wspomnia³ uroczystoœci zorganizowane w ramach
roku jubileuszowego, celem
których by³o przypomnienie,
w szczególnoœci m³odym mieszkañcom, ró¿nych wydarzeñ sk³adaj¹cych siê na ponad 600-letni¹ historiê miasta, a tak¿e
utrwalanie naszej bogatej historii, przekazywanie m³odemu
pokoleniu tradycji, to¿samoœci
oraz idei poszanowania ma³ej
ojczyzny, co przek³ada siê na
troskê o ca³e nasze pañstwo.
Burmistrz przekaza³ s³owa
wdziêcznoœci goœciom, którzy
wspólnie z mieszkañcami Ropczyc dzielili uroczyste chwile
i wydarzenia. Wyrazy podziêkowania skierowa³ do wspó³organizatorów jubileuszu, Zarz¹du
Towarzystwa Przyjació³ Ziemi
Ropczyckiej. Podziêkowa³ tak¿e wszystkim, których praca
i poœwiêcony czas z³o¿y³y siê na
odœwiêtn¹ oprawê wszelkich
uroczystoœci odbywaj¹cych siê w
ramach urodzin miasta, tj. pracownikom Urzêdu Miejskiego,
jednostek organizacyjnych
Gminy, placówek oœwiaty, kultury oraz mieszkañców Ropczyc
i okolic.
Ks. biskup Kazimierz Górny
Honorowym Obywatelem Miasta Ropczyce
29 paŸdziernika 2012 r. na wniosek Samorz¹du Miasta i Gminy
Ropczyce oraz dziekana dekanatu ropczyckiego Rada Miejska
w Ropczycach podjê³a jednomyœlnie uchwa³ê (nr XXVIII /290/
12) o nadaniu honorowego obywatelstwa JE ks. bp Kazimierzowi Górnemu, ordynariuszowi
diecezji rzeszowskiej, przewodnicz¹cemu Rady ds. Rodziny
Konferencji Episkopatu Polski
i cz³onkowi Komisji Misyjnej
Konferencji Episkopatu Polski.
W obszernym uzasadnieniu
czytamy m.in:
„[...]Jego Ekscelencja ks. bp
Kazimierz Górny urodzi³ siê
24 grudnia 1937 r. w Lubniu
ko³o Myœlenic w rodzinie Stanis³awa i Barbary Lipieñ. Do
szko³y podstawowej uczêszcza³
w rodzinnej miejscowoœci. Po
jej ukoñczeniu w 1951 r. wst¹-
pi³ do krakowskiego Wy¿szego Seminarium Duchownego, gdzie odby³ studia filozoficzno-teologiczne i formacjê
pastoraln¹. Uwieñczeniem
tego etapu ¿ycia by³y œwiêcenia kap³añskie, które przyj¹³
29 czerwca 1960 z r¹k ks. bp
Karola Wojty³y w królewskiej
katedrze na Wawelu.
Przez pierwsze 10 lat ks. Kazimierz Górny pracowa³ jako
wikariusz w kilku parafiach
archidiecezji krakowskiej. Od
1970 r. zwi¹za³ siê Kuri¹ Metropolitaln¹ w Krakowie, organizuj¹c Wydzia³ Duszpasterstwa Rodzin, którego pracami
kierowa³ do 1977 r. W latach
1972-77 by³ sekretarzem krakowskiego Synodu Duszpasterskiego, nale¿a³ do archidiecezjalnej Rady Kap³añskiej
i Komitetu Roku Œwiêtego.
Nominacjê na proboszcza
w Oœwiêcimiu i dziekana
Idea nadawania honorowego obywatelstwa zrodzi³a siê
w XIX w. w Galicji i kontynuowana by³a w okresie miêdzywojennym. W Ropczycach po raz pierwszy zaszczytny tytu³
Honorowego Obywatela nadano adwokatowi Brunonowi Krise w 1922 r. Do tej piêknej tradycji powrócono po 1989
roku. W tym okresie, czyli przez ponad 20 lat, tytu³ ten nadano siedmiu osobom. W roku jubileuszu miasta do tego presti¿owego grona do³¹czy³y cztery osoby.
tego¿ dekanatu otrzyma³
w 1977 r.
Sakrê biskupi¹ otrzyma³
z r¹k papie¿a Jana Paw³a II
w styczniu 1985 r. w watykañskiej bazylice œw. Piotra. Wówczas te¿ s³owa „Omnia Tibi”
(Wszystko Tobie) obra³ jako
biskupie zawo³anie i dewizê
pos³ugiwania.
Kolejny, jak¿e owocny etap
¿ycia JE, rozpocz¹³ siê 25 marca 1992 r. z chwil¹ powo³ania
na ordynariusza nowo utworzonej diecezji rzeszowskiej.
Ks. Biskup, jako pierwszy pa-
sterz tej diecezji wniós³
ogromny wk³ad pracy organizacyjnej i duszpasterskiej
w obecny kszta³t administracyjny diecezji rzeszowskiej
i dekanatu ropczyckiego. Od
ponad 20 lat, dziêki pos³udze
Jego Ekscelencji, nast¹pi³ rozwój kultu maryjnego w ropczyckim Sanktuarium. Szczególnie wdziêczni jesteœmy za
koronacjê cudownej figury
Matki Bo¿ej Ropczyckiej i erygowanie trzech nowych parafii pw: œw. Barbary, Œwiêtej RoCi¹g dalszy na str. 8
STR. 7
dziny oraz œw. Urszuli Ledóchowskiej, gdzie JE wprowadzi³ relikwie œw. Siostry Faustyny Kowalskiej i b³. Jana Paw³a II. W znaku czcigodnych
relikwii ks. biskup da³ nam
narzêdzia do kultywowania
mi³osierdzia i g³êbok¹ perspektywê piêknej przysz³oœci,
któr¹ tworzymy ju¿ dziœ.
Arcypasterz diecezji rzeszowskiej gorliwie realizuje
misjê kierowania Koœcio³em
rzeszowskim w XXI wieku, wyznaczon¹ mu przez papie¿a
Jana Paw³a II, którego by³
uczniem i bliskim wspó³pracownikiem. Owoce tej pos³ugi s¹ obfite. To w³aœnie za czasów pasterzowania JE nast¹pi³
rozwój ruchów katolickich
i stowarzyszeñ, które pomagaj¹ nam w budowaniu wiary,
w³asnej to¿samoœci i odpowiedzialnoœci za drugiego cz³owieka, takich jak: Stowarzyszenie Rodzin Katolickich, Katolickie Stowarzyszenia M³odzie¿y, Krucjata Wyzwolenia
Cz³owieka, Ró¿e Ró¿añcowe,
Parafialny Zespó³ Caritas,
Duszpasterstwo Niepe³nosprawnych i Duszpasterstwo
Nauczycieli.
Czcigodny Nominat jest
równie¿ pionierem wspó³pracy z ropczyckim samorz¹dem
w dziele budowania instytucji
charytatywnych, tj. Warsztatów
Terapii Zajêciowej i pierwszej
w diecezji Stacji Obs³ugi Caritas, w których centrum zainteresowania pozostaje potrzebuj¹cy bliŸni.W tym kontekœcie
wyra¿amy podziêkowanie za
ogrom pomocy, jak¹ JE skierowa³ do Ropczyc niemal natychmiast po ust¹pieniu kataklizmu powodzi, która nawiedzi³a Ziemiê Ropczyck¹ w 2009 r.
Pierwszy pasterz diecezji
rzeszowskiej, przybywaj¹c do
Ropczyc, nieustanie dzieli siê
sw¹ ojcowsk¹ mi³oœci¹ z osobami najs³abszymi, chorymi,
niepe³nosprawnymi podczas
spotkañ w Œrodowiskowym
Domu Samopomocy i Klubie
Seniora, czy Parafialnym Zespole Caritas.
Wyra¿amy równie¿ g³êbok¹
wdziêcznoœæ za dzie³o wi¹zania
mi³oœci ojczyzny z mi³oœci¹ bo¿¹,
któr¹ Czcigodny Nominat
w sposób szczególny realizuje,
uczestnicz¹c w ropczyckich
uroczystoœciach patriotycznych,
religijnych i jubileuszowych m.
in. z okazji Dekanalnych Spotkañ Zespo³ów Synodalnych,
Kongregacji Dekanatów Ropczyckiego i Sêdziszowskiego,
jubileuszu 70-lecia ZS AgroTechnicznych i 25 rocznicy
nadania szkole im. W. Witosa,
poœwiêcenia sztandaru w ZS
im. ks dra Jana Zwierza, a tak¿e
przez udzia³ w Diecezjalnych
Do¿ynkach i Dniach Kultury
Chrzeœcijañskiej.
Duchowy kszta³t naszej ma³ej
ojczyŸnie nadaje ks. biskup
przez osobisty kontakt z m³odzie¿¹ podczas udzielania sakramentu bierzmowania, dziel¹c siê op³atkiem z przedszkolakami, harcerzami, wolontariuszami, stra¿akami, funkcjonariuszami s³u¿b mundurowych,
tak¿e we wspólnej modlitwie na
szklaku pielgrzymkowym.
Zas³ug¹ Jego Ekscelencji
jest równie¿ otwarcie naszej
parafii na œrodki spo³ecznego przekazu, powo³anie radia
„Via” i wydawania wielu katolickich tytu³ów prasowych za
poœrednictwem których dokonuje siê misja nowej ewangelizacji i pog³êbianie wiedzy
o naszym królewskim grodzie.
Wyra¿amy tak¿e radoœæ
i dumê z tego, ¿e JE ksi¹dz biskup ceni sobie szczególnie
wspó³pracê z kap³anami pochodz¹cymi z Ropczyc, spo-
œród których ks. prof. Janusz
Mi¹so pe³ni³ funkcjê osobistego sekretarza ksiêdza biskupa, a ks. dr Wies³aw Matyskiewicz piastujê j¹ do dziœ.
Przytoczone w du¿ym skrócie dokonania predestynuj¹
JE ks. bp Kazimierza Górnego do nadania godnoœci Honorowego Obywatela Miasta
Ropczyce, bowiem zapisuj¹
siê z³otymi zg³oskami w wielowiekowej historii miasta i parafii, przynosz¹ splendor królewskim Ropczycom i przyczyniaj¹ siê do duchowego i materialnego wzrostu miasta
i parafii Ropczyce [...]”.
Uroczystego wrêczenia dyplomu Honorowego Obywatela Miasta ks. bp Kazimierzowi
Górnemu dokonali 16 listopada 2012 r. burmistrz Ropcyzyc
Boles³aw Bujak i przewodniczacy Rady Miejskiej Józef Misura. Odby³o siê to w ropczyckim Centrum Kultury podczas
sesji Rady Miejskiej wieñcz¹cej
jubileuszowe obchody jubileuszu 650-lecia Ropczyc. Laudacjê na czeœæ Nominata wyg³osi³a Teresa Rachwa³ – wiceprzewodnicz¹ca Rady Miejskiej w Ropczycach.
Gra¿yna WoŸny
SPO£ECZEÑSTWO I GOSPODARKA
OG£OSZENIE O PRZETARGU
Nieruchomoœæ zabudowana,
po³o¿ona w £¹czkach Kucharskich, oznaczona w ewidencji
gruntów jako dzia³ka nr 3064,
o powierzchni 2000 m2, objêta
ksiêg¹ wieczyst¹ numer 32144.
Ww. dzia³ka jest zabudowana
budynkiem by³ej szko³y podstawowej oraz budynkiem gara¿owym, zlokalizowana jest w miej-
STR. 8
scowoœci £¹czki Kucharskie,
gm. Ropczyce, powiat ropczycko-sêdziszowski, woj. podkarpackie. Odleg³oœæ od Ropczyc
– ok. 9 km, dojazd drog¹ wojewódzk¹ nr 986 o jezdni asfaltowej. Kszta³t dzia³ki wyd³u¿ony,
zbli¿ony do prostok¹ta, teren
o niewielkim spadku. Media na
dzia³ce, woda z w³asnej studni,
kanalizacja odprowadzona do
szamba. W niewielkiej odleg³oœci znajduj¹ siê zabudowania
zagrodowe i pola uprawne.
Przez po³udniow¹ czêœæ dzia³ki
przebiega droga dojazdowa do
pól.
CENA WYWO£AWCZA NIERUCHOMOŒCI: 70.000,00 z³
(s³ownie: siedemdziesi¹t tysiêcy
i zero groszy).
Cena nie zawiera podatku VAT
– zwolnienie na podst. art.43
ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11
marca 2004 r. o podatku od towarów i us³ug (Dz.U. Nr 54, poz.
535 ze zm.)
Przetarg odbêdzie siê 20 grudnia 2012 roku o godz. 9:00
w pokoju nr 207 Urzêdu Miejskiego w Ropczycach, ul. Krisego 1 – II piêtro.
Szczegó³owe informacje dotycz¹ce przetargu mo¿na uzyskaæ
w Referacie Gospodarki Przestrzennej, Rolnictwa i Ochrony Œrodowiska Urzêdu Miejskiego w Ropczycach tel. (17) 22
10 561 lub (17) 22 10 562
1 lutego 2013 r. rozpocznie dzia³alnoœæ ¿³obek w Ropczycach.
Bêdzie w nim sprawowana opieka nad dzieæmi w wieku od ukoñczenia 20 tygodnia ¿ycia do 3 lat.
Stawki za pobyt i wy¿ywienie
dzieci ¿³obku zosta³y ustalone
na ostatniej sesji Rady Miejskiej w Ropczycach. Odp³atnoœæ na pobyt dziecka
w ¿³obku bêdzie wynosiæ 0,65z³
za ka¿d¹ rozpoczêt¹ godzinê.
Za pobyt wyd³u¿ony na wniosek rodzica (powy¿ej 10 godzin) stawka roœnie do kwoty
10 z³ za ka¿d¹ rozpoczêt¹ godzinê. Za wy¿ywienia dziecka
trzeba bêdzie zap³aciæ maksymalnie 5,50 z³. Kwota ta mo¿e
siê zmniejszyæ, jeœli w przetargu oferenci przedstawi¹ ni¿sze stawki. Wysokoœæ op³at jest
oparta na kalkulacji kosztów
utrzymania ¿³obka i udzia³u
w³asnego Gminy.
W okresie przejœciowym pisemne zg³oszenia dziecka do
¿³obka nale¿y sk³adaæ w sekretariacie Urzêdu Miejskiego w
Ropczycach. Dodatkowe in-
formacje mo¿na uzyskaæ
w Miejsko-Gminnym Zespole
Oœwiaty w Ropczycach, pokój
116.
Inf. w³asna
Odbudowa kompleksu sportowo-rekreacyjnego
w Ma³ej
WOJEWÓDZTWO PODKARPACKIE
12 listopada br. zakoñczono realizacjê projektu pn. Odbudowa kom- nie mieszank¹ traw skarp
pleksu sportowo-rekreacyjnego w Ma³ej. G³ównym celem projektu wlotu.
Na realizacjê tego projektu
by³a likwidacja skutków powodzi, która mia³a miejsce w 2010 r.,
Gmina Ropczyce pozyska³a
a tak¿e poprawa bezpieczeñstwa, funkcjonalnoœci i dostêpnoœci
dofinansowanie ze œrodków
do obiektu sportowo-rekreacyjnego.
W ramach projektu wykona- wanych oraz obsianie trawy
ne zosta³y nastêpuj¹ce robo- po wykonaniu wykopów p³yty boiska,
ty:
- remont drena¿u p³yty bo- - remont umocnienia wlotu
iska, polegaj¹cy na odwod- kana³u zamkniêtego odbienieniu zniszczonych ele- raj¹cego wodê, polegaj¹cy
mentów drena¿u boiska do na odtworzeniu zniszczonepi³ki no¿nej z rur perforo- go ubezpieczenia oraz obsia-
Europejskiego Funduszu
Rozwoju Regionalnego oraz
bud¿etu pañstwa w ramach
dzia³ania 5.3 Infrastruktura
sportowa i rekreacyjna Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Podkarpackiego na lata 2007-2013.
Ca³kowity koszt realizacji zada-
nia wynosi 174 362,21 z³;
w tym dofinansowanie ze œrodków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego –
142 337,91 z³ oraz bud¿etu
pañstwa – 25 118,46 z³, wk³ad
w³asny – 6 905,84 z³.
Odbudowa tego obiektu,
który po wiêkszych opadach
nie nadawa³ siê do u¿ytku
przez d³u¿szy czas, przyczyni
siê do poprawy jego funkcjonalnoœci,.
S. Wójcik
Odœnie¿anie i utrzymanie czystoœci dróg gminnych
na okres zimowy do 31.03.2013 r.
Œródmieœcie - Jan Wrona, Us³ugi Budowlano-Handlowe
OSIEDLA
– utrzymanie interwencyjne
Brzyzna - Robert Dar³ak, Us³ugi Budowlano-HanPrzedsiêbiorstwo Us³ug Komunalnych –
dlowe
utrzymanie sta³e
Chech³y - Damian Cabaj, Firma Handlowo-BudowŒw. Barbary - Przedsiêbiorstwo Us³ug Komunalnych
lano-Produkcyjno-Us³ugowa ADBUD –
utrzymanie interwencyjne;
Przedsiêbiorstwo Us³ug Komunalnych – SO£ECTWA
Lubzina - Damian Cabaj, Firma Handlowo-Budowutrzymanie sta³e
lano-Produkcyjno-Us³ugowa ADBUD
Czekaj - Jan Wrona, Us³ugi Budowlano-Handlowe
Brzezówka - Damian Cabaj, Firma Handlowo-BudowGranice - Robert Dar³ak, Us³ugi Budowlano-Hanlano-Produkcyjno-Us³ugowa ADBUD
dlowe
Okonin - Damian Cabaj, Firma Handlowo-BudowPietrzejowa - Jan Wrona, Us³ugi Budowlano-Handlowe
lano-Produkcyjno-Us³ugowa ADBUD
– utrzymanie interwencyjne;
£¹czki Kuch. - Robert Zapa³
Przedsiêbiorstwo Us³ug Komunalnych –
Gnojnica Dolna - Robert Dar³ak, Us³ugi Budowlano-Hanutrzymanie sta³e
dlowe
Pó³noc - Jan Wrona, Us³ugi Budowlano-Handlowe
Witkowice - Jan Wrona, Us³ugi Budowlano-Handlowe Gnojnica Wola - Robert Dar³ak, Us³ugi Budowlano-Handlowe
– utrzymanie interwencyjne;
NiedŸwiada - Jan Cabaj, Us³ugi Transportowe
Przedsiêbiorstwo Us³ug Komunalnych –
Ma³a - Gra¿yna Madeja, Zak³ad Hand.-Us³ug.
utrzymanie sta³e
STR. 9
Projekt pod nazw¹: „Zapewnienie
prawid³owej gospodarki wodnoœciekowej w aglomeracji Ropczyce – etap I” realizowany przez
Przedsiêbiorstwo Us³ug Komunalnych bliski zakoñczenia.
Dobiegaj¹ koñca prace zwi¹zane z projektem budowy kanalizacji, wodoci¹gu oraz kanalizacji deszczowej pn. „Zapewnienie prawid³owej gospodarki wodno-œciekowej w aglomeracji Ropczyce – etap I” wspó³finansowanego ze œrodków
Unii Europejskiej w ramach
Funduszu Spójnoœci, Program
Operacyjny Infrastruktura
i Œrodowisko, Priorytet I Gospodarka wodno-œciekowa,
Dzia³anie 1.1 Gospodarka
wodno-œciekowa w aglomeracjach powy¿ej 15 tys. RLM.
Realizowany przez Przedsiêbiorstwo Us³ug Komunalnych
od 2009 r. projekt jest najwiêkszym tego typu z dotychczas
prowadzonych na terenie
miasta i gminy Ropczyce. Dziêki wspó³finansowaniu œrodkami Unii Europejskiej uda³o
siê skanalizowaæ znaczn¹
czêœæ miasta, co przek³ada siê
bezpoœrednio na komfort
¿ycia mieszkañców, atrakcyjnoœæ miasta oraz przyczynia siê
w znacznej mierze do ochrony œrodowiska. W ramach projektu wykonano ponad
30 800 mb sieci kanalizacji
sanitarnej oraz ponad 8700
mb przy³¹czy do budynków.
Ogólne zaawansowanie projektu wynosi 96%. Wykonawca robót budowlanych zakoñ-
osiedla Chech³y. Wykonanie
wszystkich przy³¹czy zaplanowano na koniec 2012 r.
W ostatnim czasie zosta³y wykonane równie¿ drogi osiedlowe na osiedlu Za Stadionem oraz przy ul. Dêbowej. Na
wczeœniej przygotowanej podbudowie po³o¿ono nawierzchniê asfaltow¹, a w nied³ugim czasie zostan¹ rozpoczête prace zwi¹zane z budow¹
chodników.
W ramach projektu „Zapewnienie prawid³owej gospodarki wodno-œciekowej w aglomeracji Ropczyce – etap I” do
sieci kanalizacji sanitarnej
pod³¹czonych zostanie oko³o
600 budynków z obszaru ca³ego miasta.
Piotr Mi¹so
czy³ budowê sieci kanalizacji
sanitarnej oraz monta¿ przepompowni œcieków.
Obecnie prowadzone s¹
prace zwi¹zane z odbiorami
poszczególnych odcinków
sieci, które s¹ niezbêdne do
oddania do eksploatacji a tym
samym wykonywania przy³¹czy
kanalizacji od budynków.
W tym roku ukoñczono ju¿
prace budowlane obejmuj¹ce
równie¿ wykonywanie przy³¹czy m.in. na osiedlach: Za stadionem i Œródmieœcie oraz
przy ulicach: W. Witosa, Dêbowej i Topolowej. W chwili
Publikacja wspó³finansowana
obecnej wykonywane s¹ przy- przez Uniê Europejsk¹ ze œrodków
³¹cza na ostatnim niezakoñ- Funduszu Spójnoœci w ramach proczonym zadaniu, tj. w rejonie gramu Infrastruktura i Œrodowisko
Wymiana wodoci¹gu miejskiego
WOJEWÓDZTWO PODKARPACKIE
Przedsiêbiorstwo Us³ug
Komunalnych w dalszym ci¹gu realizuje na terenie miasta Ropczyce projekt pn.:
„Przebudowa wodoci¹gu
miejskiego w Ropczycach”.
Rozpoczête w maju roboty
budowlane maj¹ na celu wymianê eksploatowanego od
ponad 35 lat odcinka wodoci¹gu wykonanego z rur stalowych i zast¹pienie go rurami
PE, SDR 17. Obecnie zakoñczone zosta³y roboty w rejonie ul. Wyszyñskiego i Mickiewicza. £¹cznie wymieniono wodoci¹g o d³ugoœci
1 188 metrów (228 metrów na
ul. Wyszyñskiego i 960 metrów na ul. Mickiewicza).
W 2013 r. planowana jest
dalsza przebudowa wodoci¹gu miejskiego wzd³u¿ ul. Pi³sudskiego na odcinku 1137
metrów. Równolegle do robót
budowlanych zwi¹zanych
STR. 10
Szanowni Pañstwo,
z wymian¹ prowadzone s¹ roboty obejmuj¹ce swoim zakresem modernizacjê uzdatniania wody pitnej w zbiornikach terenowych przy ul. Rataja, polegaj¹ce na monta¿u
kompletnej stacji dezynfekcji
wody z automatycznym pomiarem chloru wolnego w wodzie
pitnej, opomiarowaniem
przep³ywu wody w szeœciu
przepompowniach oraz tworzeniem radiowego systemu
odczytu wodomierzy z funkcj¹
zdalnego przekazywania danych do systemu bilingowego
dla 100 punktów odczytowych. Zawansowanie realizacji
projektu na koniec paŸdziernika wynosi 50% .
Zakoñczenie ca³ego projektu planowane jest na dzieñ 30
sierpnia 2013 r. Prace postêpuj¹ zgodnie z przedstawionym harmonogramem.
Piotr Mi¹so
z okazji Œwi¹t
Bo¿ego Narodzenia
i Nowego Roku,
w tym szczególnym czasie
radoœci i spokoju
mam przyjemnoœæ z³o¿yæ
w imieniu pracowników
PUK Sp. z o.o.
oraz w³asnym
serdeczne ¿yczenia
zdrowych i radosnych
Œwi¹t spêdzonych
w rodzinnym gronie,
a tak¿e pomyœlnoœci
w nadchodz¹cy
Nowym Roku.
Janusz Œroda
Prezes Zarz¹du PUK
w Ropczycach
Nowe stawki podatkowe
Na ostatniej sesji Rady Miejskiej w Ropczycach, która odby³a siê 30 listopada, uchwalone zosta³y
stawki podatku obowi¹zuj¹ce w 2013 roku.
1 m2 powierzchni u¿ytkowej
Wzrastaj¹ one œrednio o ok.
nym – 10,65 z³ od 1 m2 po3,8% w stosunku do roku u od budynków lub ich czêwierzchni u¿ytkowej
ubieg³ego i przedstawiaj¹ siê
œci zwi¹zanych z udziela- u od pozosta³ych budynków
nastêpuj¹co:
niem œwiadczeñ zdrowotlub ich czêœci, w tym zajêu od budynków mieszkalnych
nych w rozumieniu przepitych na prowadzenie odlub ich czêœci – 0,48 z³ od
sów o dzia³alnoœci lecznip³atnej statutowej dzia³al1 m2 powierzchni u¿ytkowej
czej, zajêtych przez podmionoœci po¿ytku publicznego
ty udzielaj¹ce tych œwiadprzez organizacje po¿ytku
u od budynków lub ich czêczeñ – 4,63 z³ od 1 m2 popublicznego – 3,46 z³ od
œci zwi¹zanych z prowadze1 m2 powierzchni u¿ytkowej
niem dzia³alnoœci gospowierzchni u¿ytkowej
darczej oraz od
u od budynków lub ich czê- u od budowli – 2% ich wartobudynków mieszkalnych
œci zajêtych na prowadzenie
œci, okreœlonej na podstalub ich czêœci zajêtych na
dzia³alnoœci gospodarczej
wie art. 4 ust. 1 pkt 3 i ust. 3
prowadzenie dzia³alnoœci
w zakresie obrotu kwalifiko– 7 ustawy
gospodarczej – 21,86 z³ od
wanym materia³em siew- u od gruntów zwi¹zanych
Centrum Kultury w Ropczycach, Stowarzyszenie Orkiestr Dêtych,
Szko³a Muzyczna w Ropczycach, Ochotnicza Stra¿ Po¿arna
serdecznie zapraszaj¹ mieszkañców Ropczyc
na Koncert Noworoczny orkiestry dêtej
Koncert odbêdzie siê
6 stycznia 2013 roku
w hali
widowiskowo-sportowej
w Ropczycach.
Pocz¹tek
o godz. 18.00.
Wstêp wolny.
z prowadzeniem dzia³alnoœci gospodarczej bez wzglêdu na sposób zakwalifikowania w ewidencji gruntów
i budynków – 0,80 z³ od
1 m2 powierzchni
u od gruntów pod jeziorami,
zajêtych na zbiorniki wodne
retencyjne lub elektrowni
wodnych – 4,51 z³ od 1 ha
powierzchni
u od gruntów pozosta³ych,
w tym zajêtych na prowadzenie odp³atnej statutowej
dzia³alnoœci po¿ytku publicznego przez organizacje
po¿ytku publicznego –
0,24 z³ od 1 m2 powierzchni.
Inf. w³asna
Gabinet Logopedyczny
MÓWIÊ
œwiadczy us³ugi
z zakresu logopedii
(diagnoza oraz terapia),
które dotycz¹ kszta³towania
mowy, wad wymowy,
jak i nauczania komunikacji
w wyniku braku mowy.
Us³ugi œwiadczone s¹
na terenie Mielca i okolic!
Kontakt:
tel. +48 536 869 830
W programie: muzyka operetkowa, hity muzyki filmowej, œwiatowe przeboje muzyki rozrywkowej
Wyst¹pi¹: ropczycka orkiestra dêta i zaproszeni goœcie
Fot. archiwum CK
e-mail: [email protected]
www.logopeda-mowie.host77.pl
Dzieñ Honorowego Krwiodawstwa
28 listopada 2012 r. w Zespole Szkó³ Agro-Technicznych im. Wincentego Witosa odby³o siê spotkanie zorganizowane przez Zarz¹d Rejonowy Polskiego Czerwonego Krzy¿a w Ropczycach w osobach Gra¿yny Ska³uby i Zofii Jasek z okazji obchodów Dni Honorowego Krwiodawstwa. By³a to okazja do przypomnienia, i¿ zdrowie i ¿ycie ludzkie
zawsze stanowi¹ najwiêksz¹ wartoœæ, a krew jest
najcenniejszym darem, który mo¿e je ratowaæ.
W spotkaniu uczestniczyli:
burmistrz Boles³aw Bujak,
przewodnicz¹cy Rady Miejskiej Józef Misiura, przewodnicz¹cy Komisji ds. Zdrowia
i Porz¹dku Publicznego Rady
Miejskiej Andrzej Rachwa³,
dyrektor Podkarpackiego
Oddzia³u Okrêgowego PCK
Maciej Maruszak i Eugeniusz
Taradajko, który pe³ni³ tê
funkcjê przez ostatnie lata,
a tak¿e Zenon Ko³buc – prezes Klubu Honorowych Dawców Krwi w Ropczycach.
Burmistrz podziêkowa³,
w imieniu Samorz¹du Miasta
i Gminy Ropczyce, wszystkim
honorowym krwiodawcom za
propagowanie tak szczytnych
inicjatyw, jak krzewienie idei
honorowego oddawania krwi
i realizowanie humanitarnych idei Polskiego Czerwo-
nego Krzy¿a. Zapewni³ tak¿e
o dalszym wsparciu inicjatyw
ropczyckiego Ko³a PCK. Uroczystoœæ zakoñczy³ program
artystyczny przygotowany przez
Polskie Stowarzyszenie na
Rzecz Osób z Upoœledzeniem
Umys³owym, Ko³o w Sêdziszowie M³p. pt. „Spotkanie z Miko³ajem”.
Krwiodawc¹ mo¿e zostaæ
ka¿da zdrowa osoba w wieku
od 18 do 60 lat. Na pobranie
musi zg³osiæ siê z dokumentem to¿samoœci. Wa¿ne, aby
nie by³a w tym czasie przeziêbiona i nie za¿ywa³a leków.
Inf. w³asna
STR. 11
Œrodowiskowy Dom Samopomocy
Pocz¹tek listopada w Œrodowiskowym Domu Samopomocy
zacz¹³ siê nastrojowo i refleksyjnie, zaœ koniec miesi¹ca
up³yn¹³ na zabawach integracyjnych organizowanych z okazji
Andrzejek.
2 listopada grupa pensjonariuszy odwiedzi³a groby swoich kolegów, których nie ma
ju¿ z nami, ale zawsze bêd¹
czêœci¹ historii Œrodowiskowego Domu Samopomocy.
Nie zapomnieliœmy równie¿ o
grobie ¿o³nierzy, którzy zginêli
podczas bombardowania
Ropczyc. Wêdrówce po cmentarzach towarzyszy³a refleksja,
zaduma, a tak¿e modlitwa za
dusze zmar³ych.
8 listopada pensjonariusze
Œrodowiskowego Domu Samopomocy wziêli udzia³
w V edycji „Integracyjnej Biesiady Teatralnej”, która odby³a siê w Miejskim Oœrodku
Kultury w Przeworsku. W przegl¹dzie uczestniczyli przedstawiciele kilkunastu ŒDS-ów
z województwa podkarpackie-
go oraz goœcinnie dzieci
z miejscowych przedszkoli
i gimnazjum. Nasi podopieczni zaprezentowali pantomimê
zatytu³owan¹ „Si³a dobra”, która wzbudzi³a du¿e zainteresowanie wœród ogl¹daj¹cych.
14 listopada 2012 zwiedziliœmy osadê s³owiañsk¹ w Stobiernej. Dziêki przewodnikom
przebranym za œredniowiecznych wojów na chwilê przenieœliœmy siê w dawne, œrednio-
wieczne czasy. Podopieczni z zainteresowaniem wys³uchali
opowieœci o ¿yciu S³owian i zajêciach, z jakimi musieli siê
w ówczesnych czasach zmagaæ.
21 listopada Œrodowiskowy
Dom Samopomocy odwiedzi³
Stefan PoŸniak – iluzjonista.
Pokaza³ kilka magicznych sztuczek i zachêca³ pensjonariuszy do udzia³u w pokazach iluzji, za co nagradza³ ich pami¹tkowymi dyplomami.
Dzia³ania przeciw uzale¿nieniom
3 grudnia 2012 roku w Powiatowej Stacji Sanitarno- Epidemiologicznej w Ropczycach odby³o
siê spotkanie poœwiêcone profilaktyce uzale¿nieñ od ró¿nych
œrodków psychoaktywnych (nikotyny, alkoholu, tzw. dopalaczy
i narkotyków).
Narada szkoleniowa jest
efektem porozumienia zawartego w 19 stycznia 2011 roku
Rzeszowie pomiêdzy stronami: Wojewod¹ Podkarpackim, Podkarpackim Pañstwowym Wojewódzkim Inspektorem Sanitarnym, Podkarpackim Komendantem Policji,
Podkarpackim Kuratorem
Oœwiaty i innymi instytucjami.
Celem tego porozumienia
jest nawi¹zanie wspó³pracy
w zakresie zwalczania reklamy,
produkcji i obrotu œrodkami
STR. 12
zastêpczymi w rozumieniu
przepisów o zwalczaniu narkomanii.
Obecni na spotkaniu: dyrektor Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej w Ropczycach – Zofia Dylska, przedstawiciel Komendy Powiatowej
Policji, Pañstwowy Powiatowy
Inspektor Sanitarny Wac³aw
Tobiasz oraz pracownicy Powiatowej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w Ropczycach, prowadzili rozmowy o sytuacji na terenie powiatu rop-
28 listopada w ŒDS w Ropczycach odby³a siê integracyjna zabawa andrzejkowa, na
któr¹ zaprosiliœmy osoby ze
ŒDS w Dêbicy i Woliczce,
a dzieñ póŸniej uczestniczyliœmy w podobnej zabawie
w ŒDS w Przysiekach.
Obecnie w Œrodowiskowym
Domu Samopomocy pensjonariusze przygotowuj¹ stroiki
œwi¹teczne oraz ozdoby choinkowe, które ozdobi¹ choinkê
w naszym domu w okresie
œwi¹tecznym.
Na zbli¿aj¹ce siê Œwiêta
wszystkim czytelnikom „Ziemi Ropczyckiej” kierownik
podopieczni i pracownicy
Œrodowiskowego Domu Samopomocy sk³adaj¹ najlepsze
¿yczenia zdrowych, radosnych
œwi¹t, pe³nych ciep³a, spêdzonych w gronie najbli¿szych. By
w chwilach refleksji choæ na
chwilê zatrzymaæ siê i spostrzec to, czego nie widaæ
w ci¹g³ym biegu – prostych radoœci. A na Nowy 2013 rok
pomyœlnoœci w podejmowanych przedsiêwziêciach.
Halina Chmiel
kresie danych naukowych
i regulacji prawnych dotycz¹cych œrodków zastêpczych oraz
ewentualnie innych zagadnieñ z tym zwi¹zanych.
Efektem spotkania bêdzie
prowadzenie wspólnych dzia³añ instytucjonalnych: kontrolnych, interwencyjnych,
edukacyjno-profilaktycznych
i terapeutycznych. Aby dotrzeæ do jak najszerszego grona odbiorców z krêgu osób
wspieraj¹cych rodziny (nauczyciele, pedagodzy, policja,
lekarze, pracownicy socjalni,
rodzice, itp.) na spotkaniu zaproponowano podjêcia siê
zorganizowania powiatowej
konferencji na temat szeroko
pojêtych uzale¿nieñ i ich
wp³ywu na zdrowie psychiczne i fizyczne cz³owieka.
czycko-sêdziszowskiego w zwi¹z-
ku z tymi zagro¿eniami. Strony porozumienia zadeklarowa³y wzajemn¹ pomoc, zgodnie z posiadan¹ wiedz¹ w za-
Powiatowa Stacja
Sanitarno-Epidemiologiczna
w Ropczycach
Park Historyczny w BliŸnie
W atmosferze jubileuszu
650-lecia nadania praw miejskich Ropczycom emeryci
zrzeszeni w Polskim Zwi¹zku
Emerytów Rencistów i Inwalidów postanowili bli¿ej poznaæ
historiê bliskiego Ropczycom
regionu Polski, a jako cel wycieczki obrali Kraków, dawn¹
stolicê Polski z siedzib¹ w³adców narodu – Wawelem.
W Krakowie wycieczkowicze,
oprócz wspomnianego Wawelu, obejrzeli Koœció³ Mariacki, podziemia krakowskiego
rynku, a tak¿e zawêdrowali
pod „okno papieskie”.
W drodze powrotnej zwiedzili sanktuarium Mi³osierdzia Bo¿ego w £agiewnikach,
a tak¿e, bêd¹ce w budowie,
Centrum Jana Paw³a II „Nie
lêkajcie siê”. Zosta³o ono po-
wo³ane przez ks. kard. Stanis³awa Dziwisza 2 stycznia 2006
r. Misj¹ Centrum Jana Paw³a
II jest stworzenie ¿ywej pami¹tki osoby i dzie³ naszego Wielkiego Rodaka. Ma ono strzec,
utrwalaæ i pog³êbiaæ papieskie dziedzictwo oraz promowaæ wartoœci, jakimi ¿y³, i o których naucza³ Jan Pawe³ II.
Nastêpna wycieczka o tematyce historycznej pod¹¿y³a do
Niepo³omic, gdzie znajduje
siê drugi zamek królewski wybudowany przez Króla Kazimierza Wielkiego. Przy okazji
tej wyprawy
emeryci zwiedzili kopalniê
soli w Wieliczce, której historyczne znaczenie dla rozwoju
po³udniowego regionu Polski, a szczególnie Krakowa,
jako g³ównego oœrodka han-
Kopalnia Soli
w Wieliczce
dlowego, by³o bardzo du¿e.
W pobli¿u tych miejscowoœci znajduje siê ma³o u nas
znany, a maj¹cy bardzo bogat¹
historiê klasztor sióstr benedyktynek w Stani¹tkach. Na
murze koœcio³a stani¹teckiego widnieje napis, ¿e biskup
Wis³aw œwiêci³ koœció³ w 1228
roku na czeœæ œw. Wojciecha.
Mniej mo¿e zwi¹zana z regionem po³udniowej Polski,
ale maj¹ca równie¿ historyczne znaczenie mia³a wycieczka
do Jêdrzejowa i Nag³owic.
Podczas tego wyjazdu godnym
obejrzenia okaza³ siê jeden
z najstarszych i najcenniejszych
zabytków – klasztor i opactwo
Cystersów, którego pocz¹tki siêgaj¹ XI/XII wieku. W 1149 r.
jêdrzejowski klasztor zosta³
podniesiony do godnoœci
opactwa, a w 1152 r. opaci za³o¿yli tutaj szpital klasztorny,
jako najstarszy w Polsce.
W opactwie tym jest ci¹gle ¿ywe
sanktuarium b³. Wincentego
Kad³ubka, który ¿y³ w latach
1157-1223. Jest pierwszym polskim historykiem, jako biskup
krakowski spisa³ historiê narodu polskiego. Najwa¿niejszym
celem tej¿e wycieczki by³y Nag³owice – dworek Miko³aja
Reja, gdzie emeryci mieli okazjê poznaæ bogaty ¿yciorys
pierwszego poety pisz¹cego
w jêzyku polskim, za co nazwano go „ojcem literatury polskiej”. Dobra organizacja wycieczki pozwoli³a jeszcze wst¹piæ do Buska Zdroju.
Na zakoñczenie lata emeryci spotkali siê w Domu Pomocy Spo³ecznej w Rudzie k. Kamionki, gdzie mieli okazjê
poznaæ warunki ¿ycia pensjonariuszy tego domu. W drodze
do celu odwiedzili historyczne miejsca na terenie s¹siaduj¹cych gmin: Ostrowa i Pustkowa. Zwiedzaj¹c muzeum historyczne – rekonstrukcjê obozu
pracy w Pustkowie wielu z nas
po raz pierwszy dowiedzia³o siê
o tragicznych losach oko³o
15 tysiêcy ludzi, którzy z g³odu, przemêczenia i nieludzkich warunków ¿ycia zmarli na
terenie tego¿ obozu i zostali
spaleni, a ich prochy rozsypano tworz¹c górê nazwan¹ Gór¹
Œmierci.
Wszystkie wycieczki zosta³y
dofinansowane przez Burmistrza i Samorz¹d Ropczyc, za
co przy tej okazji serdecznie
dziêkujemy.
El¿bieta Bizoñ
Fot Józef Rybski
Wawel
STR. 13
Informacja o wywieszeniu wykazu nieruchomoœci
podlega podaniu do publicznej wiadomoœci przez og³oszenie w prasie lokalnej oraz w inny sposób zwyczajowo przyjêty w danej
miejscowoœci, a tak¿e na stronach internetowych w³aœciwego urzêdu, zgodnie z art.35 ust.1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r.
o gospodarce nieruchomoœciami (Dz. U. z 2010 r. nr 102, poz.651 ze zm.)
Uprzejmie informuje siê, ¿e na tablicy og³oszeñ w budynku Urzêdu Miejskiego w Ropczycach, ul. Krisego 1, wywieszony zosta³
do publicznej wiadomoœci, na okres 21 dni, wykaz nieruchomoœci, stanowi¹cej w³asnoœæ Gminy Ropczyce, przeznaczonej do:
NIERUCHOMOŒCI GRUNTOWE
650-LECIE ROPCZYC
Jubileusz miasta
w Zespole Szkó³ nr 2 w Ropczycach
Rok jubileuszowy, 650-lecia
nadania praw miejskich Ropczycom to wyj¹tkowa data w dziejach naszego miasta. Spo³ecznoœæ szkolna Zespo³u Szkó³ nr 2
na wiele sposobów w³¹czy³a siê
w obchody upamiêtniaj¹ce to
wydarzenie.
W roku szkolnym 2011/
2012 odby³y siê liczne konkursy o zasiêgu powiatowym,
gminnym i szkolnym, m. in.
konkurs plastyczny pod patronatem burmistrza Ropczyc na
komiks Jak król Kazimierz Wielki lokowa³ Ropczyce, po³¹czony
z wyk³adem prof. dr. hab. W.
Tabasza Ropczyce dawniej i dziœ,
St¹d pochodzê, tutaj mieszkam
oraz konkurs multimedialny
ph. 650 lat mojego miasta.
Na prze³omie maja i czerwca 2012 r. zosta³y zorganizowane konkursy: historyczny pod
patronatem przewodnicz¹cego Rady Powiatu i burmistrza
Ropczyc Król Kazimierz Wielki
i jego czasy oraz plastyczny Ropczyce moje miasto. Wiele emocji
dostarczy³ konkurs na strój
Najszykowniejsza dama dworu
i najszykowniejszy rycerz podczas
Pikniku Jubileuszowego. Du¿ym
zainteresowaniem
uczniów naszego Zespo³u cieszy³y siê konkursy zorganizowane w ramach Tygodnia Kultury Jêzyka Polskiego ph. Ropczyce – moja mi³oœæ. Priorytetem
by³o wzbogacenie wiedzy dzieSTR. 14
ci i m³odzie¿y o otaczaj¹cej
rzeczywistoœci, wyszukiwanie
najpiêkniejszych zak¹tków
okolicy, umiejêtne eksponowanie walorów naszego miasta. Uczniowie samodzielnie
wykonali akty lokacyjne, pisali wiersze i opowiadania, które nastêpnie prezentowano
podczas ró¿nych uroczystoœci
szkolnych i œrodowiskowych.
Kolejnym wa¿nym przedsiêwziêciem by³o wspó³organizowanie przez nauczycieli Zespo³u Szkó³ nr 2 w Ropczycach miêdzynarodowej konferencji naukowej Dzieje i rozwój
Królewskiego Miasta Ropczyce.
1 czerwca 2012 r. mia³a miejsce inna wyj¹tkowa uroczystoœæ
– Piknik Jubileuszowy, podczas którego zaprezentowano
Star¹ historiê o Ropczyc lokowaniu, pojedynek rycerzy ze Stowarzyszenia Zakonu Rycerzy
Boju Dnia Ostatniego, a tak¿e
przeprowadzono akcjê charytatywn¹ na rzecz W. Dar³ak.
Wszystkie uroczystoœci
wzbogaca³ szkolny chór oraz
zespól fletowy. M³odzie¿ zaprezentowa³a siê m. in. podczas sesji Rady Miejskiej inauguruj¹cej obchody 650-lecia
nadania praw miejskich Ropczycom, wykonuj¹c hymn Bogurodzica oraz Breve reqnum.
Uczniowie gimnazjum realizowali projekty edukacyjne: Wpisani w dzieje Ropczyc.
Historia, tradycja, nowoczesnoœæ,
S³awni obywatele Ropczyc, ¯ycie
codzienne w Ropczycach za czasów króla Kazimierza Wielkiego,
Ropczyce moje miasto – prezentacja multimedialna, Siatkówka dawniej i dziœ na terenie miasta i gminy Ropczyce, Turniej pi³ki no¿nej z okazji 650-lecia nadania praw miejskich Ropczycom.
Efekty naszej pracy zwi¹zanej z promocj¹ królewskiego
miasta Ropczyce prezentowaliœmy na bie¿¹co na stronie
internetowej szko³y, w Kurierze
Szkolnym oraz lokalnej prasie.
Jubileusz sta³ siê okazj¹ do
pozostawienia pami¹tki. Narodzi³ siê pomys³ wydania
ksi¹¿ki promuj¹cej talenty
uczniów naszej szko³y i m³odzie¿y z powiatu, która chêtnie w³¹czy³a siê w proponowane przez nas dzia³ania. Publikacja ta nie dosz³aby do skut-
ku, gdyby nie pomoc wielu
sprawdzonych przyjació³ naszej szko³y. Serdecznie dziêkujemy: Zarz¹dowi Powiatu
Ropczycko-Sêdziszowskiego,
burmistrzowi Ropczyc, prezes
Zarz¹du Zak³adu Produkcji
Cukierniczej Cukromix BIS,
dyrektorowi naczelnemu
Südzcuker Polska SA, Podkarpackiemu Bankowi Spó³dzielczemu, prezesowi Zarz¹du, dyrektorowi naczelnemu
ZM INVEST S.A., firmie ART
– NET i Radzie Rodziców.
Mamy nadziejê, ¿e ksi¹¿ka Moje
Ropczyce bêdzie pami¹tk¹
z obchodów jubileuszu, dobr¹
lektur¹, a przede wszystkim
promocj¹ Ropczyc – naszej
Ma³ej Ojczyzny.
D. Siwulec-Pawlik,
D. Worowska
Fot. Piotr Ska³uba
650-LECIE ROPCZYC
Szanowni Mieszkañcy
królewskich Ropczyc
i Ziemi Ropczyckiej
Samorz¹du Terytorialnego
odby³a siê sesja Rady Miejskiej, podczas której Prezes
Trybuna³u Konstytucyjnego
Jerzy Andrzej Stêpieñ przedstawi³ wyk³ad pt. Perspektywy
rozwoju samorz¹dnoœci w Polsce.
W tym szczególnym czasie
samorz¹d Miasta i Gminy wypracowa³ i przyj¹³ jednomyœlnie dwa akty: Rezolucjê i Przes³anie stanowi¹ce wieczyst¹ dokumentacjê Ropczyc. Dokonaliœmy tak¿e pe³nego t³umaczenia Aktu Lokacyjnego, którym
3 marca 1362 r. król wprowadzi³ na widowniê dziejów miasto Ropczyce.
Do panteonu Honorowych
Obywateli Miasta Ropczyce
w 2012 r. do³¹czyli JE ks. bp
Kazimierz Górny, ks. Jan Delekta, Stanis³aw Ziemiñski
i Jan Kopeæ z Chicago. Warto
zaznaczyæ, ¿e od 1922 r. ten zaczytany tytu³ nadano zaledwie
12 osobom, w tym ks. prof. Micha³owi Hellerowi, laureatowi presti¿owej nagrody Templetona, który ponownie zagoœci³ w naszym mieœcie z wyk³adem 16 listopada 2012 r. podczas sesji posumowuj¹cej 650lecie Ropczyc.
Kulminacyjnym punktem
obchodów by³y jubileuszowe
Dni Ziemi Ropczyckiej, które g³êboko zakorzenione w lokalnej tradycji, podobnie jak
Miêdzynarodowy Jarmark Kowalski i Œwiêto Plonów zgromadzi³y ponad 10-tysiêczn¹
publicznoœæ. Znakomit¹ atmosferê i frekwencjê na konFot. Piotr Ska³uba certach zapewni³y mam najpopularniejsi w Polsce artyœci:
Ks. prof. Micha³ Heller, Honorowy
Kamil Bednarek, zespó³
Obywatel Miasta Ropczyce podczas wyk³adu, który mia³ miejsce FEEL, Katarzyna Jamróz, zespó³ Baciary, Maciej Maleñ16 listopada 2012 r.
Dobiega koñca 2012 rok,
który by³ dla miasta i parafii
szczególnym czasem. Œwiêtowaliœmy bowiem niezwyk³y jubileusz 650-lecia nadania
praw miejskich Ropczycom
przez króla Kazimierza Wielkiego. To doskona³a okazja, by
przybli¿yæ m³odemu pokoleniu trwa³e wartoœci, które
z pietyzmem s¹ przekazywane,
kultywowne i utwalane w lokalnej historografii, a tak¿e
aby pokazaæ olbrzymie przemiany, które dokona³y siê
w naszym mieœcie, szczególnie
od chwili odrodzenia siê samorz¹dnoœci terytorialnej
w Polsce. Wiêkszoœæ jubileuszowych wydarzeñ ju¿ za nami,
zatem pozwólcie Pañstwo, ¿e
w ogromnym skrócie przypomnê o najwa¿niejszych, kluczowych wydarzeniach.
Obchody 650-lecia zainaugurowaliœmy 2 marca uroczyst¹ sesj¹ z wyk³adem prof.
W³adys³awa Tabasza o Dziejowym znaczeniu Ropczyc i znakomitym musicalem „Wiwat
Ropczyce” w wykonaniu utalentowanej ropczyckiej m³odzie¿y. 28 maja, z okazji Dnia
Jerzy Stêpieñ, Prezes Trybuna³u
Konstytucyjnego na sesji Rady Miejskiej 28 maja 2012 r.
Odczytanie Rezolucji przez Boles³awa Bujaka na sesji Rady Miejskiej 2 marca 2012 r.
czuk i inni artyœci.
Niezapomniany i wzruszaj¹cy koncert dali znani na ogólnopolskiej estradzie, a zwi¹zani z Ropczycami: Grzegorz Kopala, Grzegorz Wa¿ny i Zespó³
MONK, Przemys³aw Ska³uba
z zespo³em WARSAW KLEZMER BAND, Beata Wiater
z zespo³em LATINO GRANDA, i wszystkim znany, Marcin
Daniec.
Przez ca³y rok odbywa³y siê
spotkania z kultur¹ i lokaln¹
tradycj¹. Na wyró¿nienie zas³uguj¹ I Festiwal Galicja
w Gnojnicy Dolnej, festiwale
m³odzie¿owe, liczne wernisa¿e i wieczory filmowe, konkursy i widowiska historyczne,
które dostarczy³y estetycznych
prze¿yæ i wiedzy o historii
Ropczyc. Królewski rodowód
miasta i parafii by³ tematem
miêdzynarodowej konferencji z udzia³em wybitnych naukowców z polskich i s³owackich uczelni.
W roku jubileuszu odby³o
siê wiele imprez sportowych
promuj¹cych aktywny i rodzinny wypoczynek. Spektakularny przebieg mia³y pikniki sportowe i motoryzacyjne,
pokazy spadochroniarskie,
biegi uliczne, turnieje firm
i zak³adów pracy, mecze rozegrane na ropczyckich „Orlikach”.
Pok³osiem „urodzin miasta”, z którego czerpaæ bêd¹
obecne i przysz³e pokolenia
s¹: rewitalizacja rynku, monografia bêd¹ca syntez¹ dziejów
Ropczyc od schy³ku PRL-u do
wspó³czesnoœci, liczne okolicznoœciowe publikacje, rondo 650-lecia Ropczyc oraz pomnik ks. dra Jana Zwierza, któ-
rego poœwiêcenia dokona³ 16
listopada ks. bp Kazimierz
Górny w asyœcie ksiê¿y, w³adz
samorz¹dowych, rodziny œp.
ks. Zwierza i mieszkanców
Ropczyc. Tego dnia odby³a siê
równie¿ uroczysta sesja Rady
Miejskiej posdumowuj¹ca
i zamykaj¹ca jubileusz miasta,
z udzia³em wielu znamienitych goœci, którym bliskie s¹
Ropczyce.
Jako d³ugoletni gospodarz
królewskich Ropczyc jestem
g³êboko przeœwiadczony, ¿e
spe³niliœmy oczekiwania ka¿dej grupy odbiorców bez
wzglêdu na wiek, p³eæ i wykszta³cenie, ¿e te kilka miesiêcy przyœpieszonego pulsu
miasta przynios³y satysfakcjê,
wyzwoli³y pozytywne emocje,
refleksje i pog³êbi³y znajomoœæ dziedzictwa kulturowego naszego miasta.
Pragnê podziêkowaæ wszytkim, którzy w³¹czyli siê w jubilueusz naszego miasta.
Dziêkujê moim wspó³pracownikom z Urzêdu Miejskiego, zarz¹dowi TPZR na czele
z prezesem prof. W³adys³awem Tabaszem, placówkom
kulturalnym, oœwiatowym
i sportowym, instytucjom charytatywnym, organizacjom pozarz¹dowym oraz kap³anom
z parafii pw. Przemienienia
Pañskiego wspieraj¹cych nas
modlitw¹.
Dziêkujê za cenne wsparcie, którego udzielili nam liczni sponsorzy oraz lokalne
media, które zaprasza³y, informowa³y i promowa³y królewski gród nad Wielopolk¹.
Boles³aw Bujak
Burmistrz Ropczyc
STR. 15
650-LECIE ROPCZYC
Dzieje Ropczyc u schy³ku PRL
i w III Rzeczypospolitej
Jubileusz 650-lecia miasta i parafii przypadaj¹cy na 2012 r. by³ doskona³¹ okazj¹, by przybli¿yæ
m³odemu pokoleniu trwa³e wartoœci, które z pietyzmem s¹ przekazywane, kultywowane i uwalane
w lokalnej tradycji. Organizatorzy jubileuszu podjêli szereg inicjatyw, by pokazaæ olbrzymie przemiany, które dokona³y siê w naszym mieœcie, szczególnie od chwili odrodzenia siê samorz¹dnoœci
terytorialnej w Polsce.
Pod koniec 2012 r., na podsumowanie 650-lecia Ropczyc, wydano naukowe opracowanie Dziejów Ropczyc, które stanowi zmaterializowane
pok³osie jubileuszu miasta
i parafii Ropczyce.
Monografiê wydano z inicjatywy Samorz¹du Miasta
i Gminny Ropczyce pod redakcj¹ naukow¹ prof. W³odzimierza Bonusiaka z recenzj¹
nau. krakowskiego uczonego
Feliksa Kiryka. Ksi¹¿kê przygotowa³o dwunastu autorów,
g³ównie naukowców zwi¹zanych z Uniwersytetem Rzeszowskim. Autorami artyku³ów s¹: Andrzej Bonusiak, Stanis³awa Bonusiak, W³odzimierz Bonusiak, Pawe³ Grata,
W³adys³aw Tabasz, ks. Julian
Tarnawski, Stanis³aw Zaborniak, Edyta Czop, Marcin Ja-
nowski, Ewa Rabczak, Anna
Wenc i Gra¿yna WoŸny. Monografia wydana zosta³a przez
wydawnictwo JOTA w Rzeszowie, którego dyrektorem jest
Józef Ambrozowicz.
Ksi¹¿ka zawiera 14 rozdzia³ów, których cezura czasowa
siêga1984 r., bowiem na tej
dacie koñczy siê materia³ zamieszczony w pierwszej monografii pt. Ropczyce. Zarys dziejów, wyd. 1991 r. z inicjatywy ks.
dra Jana Zwierza. Ka¿dy rozdzia³ zawiera streszczenie,
które przet³umaczono na jêzyk angielski, niemiecki
i ukraiñski.
Jubileuszowe wydawnictwo
zatytu³owane Dzieje Ropczyc
u schy³ku PRL i w III Rzeczypospolitej, jak ka¿de tego typu naukowe opracowanie wymaga³o du¿ego trudu organizator-
skiego i wysi³ku autorskiego,
gdy¿ dotarcie do prymarnych
Ÿróde³ by³o utrudnione, czasami wrêcz niemo¿liwe, chocia¿by ze wzglêdu na powódŸ,
która dokona³a olbrzymich
zniszczeñ w zasobach archiwalnych. Nowe opracowanie
ma 703 strony. Zawiera niemal 650 stron tekstu omawiaj¹cego rozwój gospodarczy,
kulturalny i spo³eczny Ropczyc, jaki dokona³ siê od schy³ku PRL-u do 2012 r. Ca³oœæ
wydawnictwa uzupe³nia indeks osób oraz fotografie
(g³ównie kolorowe), które
w sposób harmonijny i przejrzysty oddaj¹ nastrój, specyfikê i o¿ywiony pulsu miasta,
jaki nast¹pi³ wskutek transformacji systemowej pañstwa, daj¹cej pocz¹tek gminnym samorz¹dom, z czego od lat 90-
tych XX wieku korzysta nasze
miasto i mieszkañcy Ziemi
Ropczyckiej.
Ksi¹¿ka Dzieje Ropczyc u schy³ku PRL i w III Rzeczypospolitej
stanowi wa¿ny przyczynek naukowy do dziejów Ropczyc
i inspiracjê do dalszych badañ
nad histori¹ miasta i mieszkañców królewskiego grodu
nad Wielopolk¹. Ksi¹¿ka jest
dostêpna w ropczyckich bibliotekach i do nabycia w ksiêgarni „Kleks”. To doskona³y
prezent dla wszystkich, którym bliskie jest nasze miasto,
jego przesz³oœæ i przysz³oœæ,
któr¹ wspólnie tworzymy ju¿
dziœ.
Gra¿yna WoŸny
650-lecie Ropczyc motywacj¹ do twórczego pisania
Cudze chwalicie, swego nie znacie. To stwierdzenie z pewnoœci¹
nie dotyczy uczniów Zespo³u Szkó³ nr 1 w Ropczycach, którzy wziêli
udzia³ w XIX M³odzie¿owym Konkursie Krajoznawczym „Poznajemy Ojcowiznê 2012”, którego g³ównym celem jest zachêcanie
m³odych ludzi do poznawania ziemi ojczystej.
Uczniowie naszej szko³y dostrzegaj¹ i doceniaj¹ to, co
piêkne w najbli¿szej okolicy,
o czym œwiadczy fakt, i¿ wszystkie poni¿ej wymienione prace zosta³y nagrodzone na etapie wojewódzkim konkursu.
Praca konkursowa w kategorii zbiorowej szkó³ podstawowych pt. „Ropczyckie legendy i bajania”, przygotowywana przez Ewelinê Pieprzak
i Piotra Bochenka z klasy Va,
pod opieka Ma³gorzaty S¹siadek, zdoby³a III miejsce
w województwie podkarpackim.
Uczniowie gimnazjum wziêli udzia³ w trzech kategoriach
STR. 16
tego konkursu. W kategorii
prac zbiorowych pt. „Ocaliæ od
zapomnienia wojenne losy
mieszkañców Ropczyc” uczennice: Marianna Siuda, Natalia
Dar³ak, Paulina Przetocka
i Karolina Zamróz z klasy IIb
zdoby³y II miejsce w województwie podkarpackim (opiekunk¹ grupy by³a Barbara
Strzy¿). W kategorii prac multimedialnych pt. „Moja Ojcowizna, czyli powiat ropczycko-sêdziszowski” uczennice: Amelia
Feret, Anastazja Feret i Aleksandra Urbanek z klasy Ic zdoby³y II miejsce w województwie
podkarpackim (dziewczêta
Tegoroczna edycja konkursu realizowana by³a w ramach „Roku szko³y z pasj¹”,
og³oszonego przez Ministra
Edukacji Narodowej.
pracowa³y pod kierunkiem
Agnieszki Mazur). Praca konkursowa w kategorii indywidualnej pt. „Dzieje mojej ma³ej
ojczyzny, rodzinne tradycje
i zwyczaje” przygotowywana
przez Kamila Ziobro z klasy IIIc,
pod opiek¹ Alicji Ziobro zdoby³a I miejsce na etapie wojewódzkim (warto dodaæ, ¿e
uczeñ ten zosta³ laureatem
I nagrody na etapie centralnym).
Uroczyste podsumowanie
wojewódzkiego etapu tego
konkursu mia³o miejsce w sali
kolumnowej Urzêdu Wojewódzkiego w Rzeszowie. Wszyscy uczestnicy otrzymali dyplomy i nagrody ksi¹¿kowe.
Uczestników Centralnego
Zlotu Laureatów XIX edycji
konkursu goœci³ oddzia³
PTTK Sudetów Wschodnich
w Prudniku na OpolszczyŸnie. Laureaci z ca³ej Polski
uczestniczyli w bardzo bogatym pod wzglêdem krajoznawczym programie. Zwiedzali m.in. G³ogówek, Prudnik, Górê Œw. Anny, muzeum
Powstañców Œl¹skich, miejsce
internowania Prymasa Tysi¹clecia kardyna³a Stefana Wyszyñskiego. Kamil Ziobro,
oprócz dyplomu i cennych
nagród, przywióz³ ze sob¹ niezapomniane wra¿enia.
ZS nr 1 w Ropczycach
650-LECIE ROPCZYC
W poszukiwaniu mi³oœci i wolnoœci
Kilka miesiêcy temu zosta³y
zainaugurowane obchody jubileuszu 650-lecia nadania praw
miejskich Ropczycom i z tej
okazji powsta³ koncert „Wiwat,
Ropczyce!”, w którym m³odzi
ludzie prezentowali swoje talenty, zaznaczaj¹c swoj¹ przynale¿noœæ do miasta – „ma³ej ojczyzny”.
Ropczycka m³odzie¿ zaprezentowa³a swoje zdolnoœci
równie¿ 16 listopada podczas
uroczystej sesji Rady Miejskiej,
koñcz¹cej obchody jubileuszu,
wystêpuj¹c w spektaklu muzycznym pt. „Jaskó³ka uwiêziona”, tym razem podkreœlaj¹c
idee tak samo wa¿ne na ca³ym
œwiecie dla wszystkich ludzi
szukaj¹cych wolnoœci.
Jest to opowieœæ o tym, jak
potrzebna w ¿yciu cz³owieka
jest mi³oœæ, która pomaga czyniæ rzeczy na pozór niemo¿liwe, daje motywacje do dzia³ania, bywa przyczyn¹ poszukiwañ, ale przede wszystkim
pozwala braæ czyjeœ wielkie
idea³y za swoje i wskazuje dro-
gê do prawdziwej wolnoœci.
Ta droga, jak¿e zawi³a, pokazuje, ¿e w ka¿dym momencie
i ka¿dym miejscu warto ryzykowaæ, by daæ dowód na to, ¿e
jesteœmy wa¿nym ogniwem
wszechœwiata. Prezentowana
historia wskazuje na konkretny moment dziejowy – jest to
splot wydarzeñ bêd¹cy fragmentem czyjegoœ zwyk³ego
¿ycia, uderzaj¹cy w typowe
mechanizmy i elementarne
ludzkie pragnienia. Wszystko
po to, by sta³a siê bardziej uniwersalna i ka¿dy móg³ odnaleŸæ w niej samego siebie,
uœwiadamiaj¹c sobie, ¿e
wspólne dzia³ania zawsze jednocz¹. Wspomniana Solidarnoœæ ma tu wiêc niema³e znaczenie. Ide¹ tego niezwyk³ego przedstawienia muzycznego jest wszelako rozumiana
wolnoœæ, a raczej trudna droga do niej, któr¹ nale¿y pokonaæ, aby osi¹gn¹æ szczêœcie.
To dzie³o wielu osób na czele z Renat¹ Dumar¹, Dian¹
Dumar¹ oraz Anet¹ Dylska –
autork¹ scenariusza. W spektaklu udzia³ wziêli uczniowie
Pamiêæ o Ropczycach
Pamiêtasz przesz³e lata przyjacielu stary,
Piêkne wzgórza ropczyckie i szkolne wagary.
Te parowy, zaroœla przez wszystkich kochane,
Zaszczytnie Szwajcari¹ Ropczyck¹ nazwane.
Ze wzgórza widok hen w dal, a¿ po horyzonty,
W dolinie miasto, na pó³noc – szwajcarskie k¹ty.
W w¹wozach ros³y krzewy, olchy, brzozy, graby,
Wieczorem radoœnie kumka³y tu ¿aby.
W Szwajcarii Ropczyckiej lud odpoczywa³ w œwiêta,
By³o tu du¿o kwiatów, bylin, ros³a miêta.
Teraz te dró¿ki polne asfaltem zalano,
A w górki wryto domy – beton stan¹³ œcian¹.
Wielopolka wije siê pomiêdzy domami,
Wiklina kiedyœ gêsta wita³a kwiatami.
W rzece dawniej, mierz¹c w g³¹b, du¿o wody by³o,
Przeciêto rowy wœród ³¹k, a wiêc jej uby³o.
W niej by³a woda czysta i karpie pluska³y,
Nie chcia³y ¿yæ w uwiêzi, ze stawu ucieka³y.
W rzece dzieci przed s³oñcem szuka³y och³ody,
Dawa³a rozkosz k¹piel, kryszta³owe wody.
Teraz woda nieczysta – trochê brudna p³ynie,
Ona latem leniwie ci¹gnie siê w g³êbinie.
W mieœcie studniê zna³ ka¿dy mieszczanin stary,
A dawniej nazywano j¹ œwiêtej Barbary.
Zespo³u Szkó³ im. ks. dra Jana
Zwierza: Andrzej Œwierad,
Ewa Wojnarowska Klaudia
Drygaœ, Natalia Myzia, Klaudia Myzia, Robert Chor¹¿y,
Kamil Ocha³, Dawid Nowak,
Wojtek Pociask, Micha³ Sypieñ, Tomasz Gabor, Wiktor
Borowiec, uczennica Zespo³u
Szkó³ Agro-Technicznych Gabriela Koœ oraz uczennice Liceum Ogólnokszta³c¹cego
oraz Zespo³u Szkó³ nr 1 wchodz¹ce w sk³ad Formacji Tañca
Nowoczesnego Vega: Antonina
Gwi¿d¿, Sonja S³awek, Alicja
Lach, Gabriela Kot, Justyna
Ka³u¿a, Joanna Motowid³o,
And¿elika Poœko, Agnieszka
Czochara, Aneta Bykowska,
Aleksandra Daniel. Goœcinnie
wyst¹pili: Martyna Toton tancerka, jednoczeœnie autorka
choreografii do ca³ego spektaklu oraz Krzysztof Szaraniec u¿yczaj¹c swojego g³osu. Niezwyk³a muzyka na ¿ywo,
dodaj¹ca uroku ca³emu przedstawieniu powsta³a dziêki artystom, nauczycielom Szko³y
Muzycznej I – go stopnia
w Ropczycach, którzy na tê oka-
zjê stworzyli zespó³ w sk³adzie: Mariusz Stêpieñ – klawisze, klarnet, Mariusz Knot – instrumenty perkusyjne, Krystian Têczar – gitara, Wojciech
Front – gitara basowa, Dariusz
Kot – klawisze, akordeon, Andrzej Gorczyca – saksofon. Fragmenty filmów zosta³y
nagrane dziêki Telewizji Ropczyce i ¿yczliwoœci £ukasza
Kawy. Nag³oœnienie to dzie³o Tomasza Guziora oraz Tomasza Szarañca, a niezwyk³e
oœwietlenie to zas³uga Artura
Œwierka oraz Tomasza Idziora.
Autorzy scenografii to Mateusz
Raœ, Katarzyna Borys oraz Karolina Dar³ak – Ksi¹¿ek, natomiast wszystkie projekty graficzne przygotowa³o Studio Shockdesign, czyli Damian i Konrad
Feliñscy. M³odzie¿ przygotowuj¹c siê przez kilka miesiêcy do
spektaklu bra³a udzia³ w warsztatach aktorskich prowadzonych przez Mariolê £abno –
Flaumenhaft oraz wokalnych
przygotowanych przez Katarzynê Salê.
Inf. w³asna
Miasto szczyci siê œwietnoœci¹ swojej historii,
Król Kazimierz Wielki pozosta³ tu w glorii.
Nakaza³ nad Wielopolk¹ gród wybudowaæ,
Kupcom zwoziæ towary, uczciwie handlowaæ.
Ropczyce, jak port wokó³ wodami oblano,
Dlatego ma³ym Gdañskiem kiedyœ je nazwano.
W rynku sta³ ratusz, on mia³ wygl¹d okaza³y,
Jego kszta³ty Ropczycom blasku dodawa³y.
Wielkich ludzi wyda³a ta ropczycka ziemia,
O nich gwarz¹ starzy, pamiêtaj¹ pokolenia.
Profesor Olszewski w p³yn powietrze obróci³,
Nieraz myœlami tu, nad Wielopolkê wróci³.
Miasto prze¿ywa³o wojny, wci¹¿ je ³upili
Tatarzy, Austriacy, Rosjanie, Niemcy te¿ byli.
Po zniszczeniach wstawa³o, jak Feniks z popio³ów.
Ile¿ ta wojna zostawi³a ruin, do³ów.
Widaæ nowe osiedla i na skwerach kwiaty,
Architektura inna, ni¿ by³a przed laty.
Przyby³e osoby losy z miastem zwi¹za³y,
Twórcze myœli i czyny dla ludzi odda³y.
Takim jest ksi¹dz doktor Jan Zwierz znany wszêdzie.
Senior spêdza ¿ycie w wytartej rewerendzie.
Nie zapomni o Tobie ta ropczycka ziemia!
Bêd¹ Ciebie w historii s³awiæ pokolenia,
Za ewangeliê, oœwiatê, szlachetne czyny,
Lud zachowa w sercach nale¿ne Ci wawrzyny
Ten wiersz dedykujê mieszkañcom Ropczyc
Julian Król (1994)
O autorze: Julian Król jest uczniem ks. dr Jana Zwierza, absolwentem Gimnazjum Mechanicznego i Liceum Mechanicznego z lat 1948/49
STR. 17
650-LECIE ROPCZYC
Przez lata s³u¿y³ Ropczycom
16 listopada w po³udnie, przy dŸwiêkach orkiestry dêtej, ods³oniêty zosta³ pomnik ks. dr Jana Zwierza.
W uroczystoœci uczestniczyli m.in. ks. biskup Kazimierz
Górny, wicewojewoda podkarpacka Alicja Wosik, przedstawiciele samorz¹du gminnego
i powiatowego, m³odzie¿ i licznie zgromadzenie mieszkañcy Ropczyc. Wœród goœci obecna by³a tak¿e przyrodnia siostra ksiêdza Zwierza Bogumi³a Serwatka.
Postaæ ksiêdza, najbardziej
znanego ropczyckiego spo³ecznika, przedstawi³ Józef
S³odyczka, nauczyciel historii
w Zespole Szkó³ w Ropczycach, nosz¹cego imiê ksiêdza
Zwierza. – Uczestniczymy w podnios³ej uroczystoœci ods³oniêcia i
poœwiêcenia pomnika ksiêdza
doktora Jana Zwierza, wielkiego
Polaka i Pierwszego Obywatela
Ropczyc. Czynimy to w roku jubileuszu 650-lecia nadania praw
miejskich i utworzenia parafii w
Ropczycach. W naszym mieœcie
tylko papie¿ Jan Pawe³ II i Kazimierz Wielki maj¹ swoje pomniki.
Jan Pawe³ II, „najwiêkszy w rodu
Polaków”, symbolizuje wartoœci
CENTRUM KULTURY
W
duchowe, Kazimierz Wielki –
wartoœci materialne, a ksi¹dz Jan
Zwierz zdaje siê ³¹czyæ ducha
i materiê. Jako osoba duchowna,
a jednoczeœnie jako wielki budowniczy szkó³ zawodowych, zak³adów
i instytucji u¿ytecznoœci publicznej
³¹czy w sobie te wielkie wartoœci –
ducha i materiê (…). To dziêki
niemu Ropczyce nazywano „miastem m³odzie¿y i szkó³”, „miastem
ró¿”, miastem – mistrzem gospodarnoœci, miastem przemys³owym, a nie
rolniczym, miastem czystym i piêknym, prawdziwym centrum Ziemi
Ropczyckiej.
Ksi¹dz Zwierz by³ inicjatorem
podniesienia rangi Ropczyc. To
dziêki niemu powsta³y tutaj œrednie
szko³y zawodowe kszta³c¹ce kadry
dla zak³adów przemys³owych. To
dziêki niemu tysi¹ce ludzi znalaz³o
tu pracê i mieszkanie, a dziêki pracy tych ludzi do bud¿etu miasta
i gminy trafia³y podatki, które mo¿na by³o przeznaczyæ na poprawê infrastruktury miejskiej.
W czasach ksiêdza Jana Zwierza Ropczyce zmieni³y siê nie do
poznania. Pamiêtaj¹ o tym starsi
obywatele miasta. To on by³ inicjatorem powstania w 1937 roku dzisiejszego Towarzystwa Przyjació³
Ziemi Ropczyckiej, to on by³ jego
wieloletnim prezesem, a póŸniej honorowym prezesem. To on by³ inicjatorem obchodów 600-lecia Ropczyc w 1962 roku, to on zapocz¹tkowa³ obchody Dni Ziemi Ropczyckiej w 1977 roku, to on przyczyni³
siê do powstania miesiêcznika „Ziemia Ropczycka” w 1991 roku.
To tylko nieliczne przyk³ady dzia³alnoœci ksiêdza, które mia³y s³u¿yæ rozwojowi naszej „ma³ej ojczyzny” – Ziemi Ropczyckiej. To
ksi¹dz Jan Zwierz mówi³, ¿e „patriotyzm lokalny to nie jest taki
ma³y patriotyzm”. To on zostawi³
nam swój duchowy testament, którego fragment wyryto u podstawy
pomnika: „kochajcie swoje miasto,
uczcie siê jego historii, nie mówcie
Ÿle o ropczyckim grodzie, miejscu
waszego zamieszkania i pracy.
Na koniec zadajmy sobie pytanie: ilu mieszkañców naszego miasta w ¿yciu codziennym realizuje
jego testament? – mówi³ Józef
S³odyczka.
ROPCZYCACH
Poznajemy kulturê naszych s¹siadów
Zbli¿aj¹ siê œwiêta Bo¿ego
Narodzenia. Jak co roku o tej
porze zapraszamy Pañstwa
30 listopada, w andrzejkowy wieczór
w Centrum Kultury w Ropczycach zosta³a otwarta wystawa fotograficzna
z cyklu „Poznajmy kulturê naszych
s¹siadów”. Autorami prac zaprezentowanych na wystawie s¹: Dorota
Strzy¿, Pawe³ Strzy¿, Jan Domagalski, Stanis³aw Misztal i Krzysztof Sadura.
Tym razem by³a to retrospekcja, podsumowanie szeœciu wypraw fotograficznych, których
efektem jest uwiecznienie drewnianych cerkwi, zjawisk zwi¹zanych z folklorem i tradycj¹, krajobrazów zarówno w Polsce
(m.in. Bieszczady, Beskid Niski), jak i na S³owacji (okolice
Œvidnika, Bardejova i Sniny)
i Ukrainie (m.in. Bukowina, Zakarpacie, Huculszczyzna).
Ta cykliczna impreza, organizowana od szeœciu lat, przygotowana zosta³a przy wsparSTR. 18
Ods³oniêcia pomnika dokonali: burmistrz Boles³aw
Bujak, przewodnicz¹cy Rady
Miejskiej Józef Misiura, prezes Zarz¹du Towarzystwa Przyjació³ Ziemi Ropczyckiej W³adys³aw Tabasz oraz ks. Stanis³aw Mazur, proboszcz parafii
p.w. Przemienienia Pañskiego w Ropczycach. Aktu poœwiêcenia dokona³ biskup
Kazimierz Górny, który chwilê potem, jako pierwszy z³o¿y³
pod pomnikiem ksiêdza
Zwierza czerwon¹ ró¿ê. Ró¿e,
przy dŸwiêkach melodii „Ropczyckie ró¿e” (której autorem
jest Ropczycanin, Karol Kramarz) zagranej przez ropczyck¹ orkiestrê dêt¹, z³o¿yli
te¿ pozostali uczestnicy uroczystoœci.
Chocia¿ na pewno znajd¹
siê tacy, którzy skrytykuj¹ wygl¹d lub miejsce postawienia
pomnika, najwa¿niejsze jest,
¿e pomnik powsta³. Bêdzie on
przypomnia³ starszym obywatelom naszego miasta ksiêdzaspo³ecznika, a m³odych –
mo¿e zainteresuje postaæ, która „przechadza siê” wœród
mieszkañców.
Inf. w³asna
ciu finansowym Zak³adu Produkcyjnego „Cukrownia Ropczyce” i osobistym zaanga¿owaniu dyrektora Stanis³awa Misztala, mi³oœnika i znawcy kultury ³emkowskiej i architektury cerkiewnej, inicjatora
wszystkich wypraw fotograficznych. Patronat nad wystaw¹
obj¹³ starosta Powiatu Ropczycko-Sêdziszowskiego, który
tak¿e dofinansowa³ imprezê
inauguruj¹ca wystawê.
Podczas otwarcia dyrektor
Misztal podzieli³ siê swoimi
na wystawê
aran¿acji
œwi¹tecznych
El¿biety
Kosydar.
refleksjami na temat fotografowanych obiektów, nawi¹za³
do wydarzeñ (nierzadko dramatycznych) zwi¹zanych z wyjazdami, a tak¿e przedstawi³
pokrótce cz³onków grupy.
Wernisa¿ uœwietni³ koncert
bojkowskiej kapeli spod Sambora „Na drabinie”, bardzo
czêsto wystêpuj¹cej w Polsce,
zw³aszcza w Bieszczadach, która zaprezentowa³a cudownie
melodyjne i nieco melancholijne ukraiñskie pieœni.
Teresa Kiepiel
Prace mo¿na ogl¹daæ, a tak¿e kupowaæ w Centrum Kultury w Ropczycach od 14 do 21 grudnia, od
poniedzia³ku do pi¹tku w godz. 8.0020.00, a w sobotê od 9.00 do 15.00.
MIEJSKA I POWIATOWA BIBLIOTEKA PUBLICZNA W ROPCZYCACH
Wyk³ad wyg³oszony 27 kwietnia 2012 r. przez prof. dr hab. Halinê
Bursztyñsk¹ podczas Miêdzynarodowej Konferencji Naukowej
z okazji Jubileuszu 650-lecia Ropczyc.
Regionalni twórcy kultury.
Wilhelm Mach,
Tadeusz Kantor
Czêœæ II
Z tej samej rodzinnej gleby
wyszed³ Tadeusz Kantor, jedyny wspó³czesny nam artysta o
œwiatowej randze; w kraju marginesowany, nieprzystaj¹cy
erupcj¹ nieposkromionego talentu do polskiej, intelektualnej zaœciankowoœci.1 Jego ¿yciowy start by³ odmienny od Wilhelma Macha. Kantor sta³ wy¿ej w hierarchii spo³ecznej.
Urodzi³ siê 6 czerwca 1915 roku
w rodzinie ojca Mariana (nauczyciela) i Heleny z Bergerów,
krewnej ówczesnego proboszcza, ks. Józefa Radoniewicza
z Wielopola Skrzyñskiego. Ma³y
Kantor pod jego opiek¹ mieszka³ na plebanii z matk¹ i starsz¹
siostr¹ po opuszczeniu rodziny przez ojca.
Wielopole dzieciñstwa
Kantora by³o jednym z wielu
nieciekawych, banalnych dla
przygodnego obserwatora,
dwukulturowych, polsko¿ydowskich miasteczek galicyjskich. Dla niego przez ca³e
¿ycie by³o jedynym Ÿród³em
twórczych inspiracji. Mo¿na
rzec, ¿e Kantor do kresu swych
dni psychicznie nie opuszcza³ tego miejsca. Jako dojrza³y cz³owiek teatru o¿ywia³ je,
na zasadzie mitologizowania,
w ró¿norakich artystycznych
nawrotach.
Ju¿ w pierwszych dzieciêcych latach Wielopole urzeka³o jego wyobraŸniê sw¹ sceniczn¹ teatraln¹ dekoratywnoœci¹. Postrzega³ j¹ w koœciele w wystroju Grobu Pañskiego, w szopkach, pogrzebowych i œlubnych ceremoniach,
czy w rytua³ach ¿ydowskich
wspó³mieszkañców. Ch³on¹³
dysputy ksiêdza-wuja z miejscowym rabinem. Bywa³ œwiadkiem perypetii licznej rodzi-
ny nie przeczuwaj¹c, ¿e gromadzi materia³ na „kliszy pamiêci” dla przysz³ych spektakli. Pierwszy swój „teatr” zbudowa³ jako szeœcioletnie dziecko zainspirowany ujrzanymi
w Ropczycach na stacji kolejowej wagonami. W domu
skonstruowa³ wagoniki, wype³ni³ je kukie³kami i uruchomi³ przy pomocy sznurka.
W latach 1922-1924 Kantor
pobiera³ wstêpn¹ naukê
w wiejskiej szkó³ce o prostych,
drewnianych ³awkach. Izba
szkolna o¿yje po latach
w spektaku Umar³a klasa. Nastêpnym etapem by³o gimnazjum im. Kazimierza Brodziñskiego w Tarnowie. Pierwsze
fascynacje prawdziwym teatrem wi¹¿¹ siê ze Stanis³awem Wyspiañskim. Tarnowskiego gimnazjalistê frapowa³
fenomen autora Wesela jako
neoromantyka i symbolisty,
malarza oraz dramaturga europejskiego teatru Wielkiej
Reformy prze³omu wieków,
który przekroczy³ granicê miêdzy dyscyplinami sztuki.
Od 1933 roku Kantor studiowa³ w Krakowie malarstwo
oraz scenografiê u wybitnego
scenografa Karola Frycza.
Wakacje spêdza³ w Wielopolu, gdzie zaprzyjaŸni³ siê
z proboszczem ks. Julianem
Œmietan¹. Na jego proœbê
pomaga³ przy odnawianiu o³tarzy w okolicznych koœcio³ach, a tak¿e namalowa³ kilka
obrazów. By³ to piêkny czas
emocjonalnego wrastania
w ojczyst¹ ziemiê. Jako obywatel œwiata, znawca wielu krajów i kultur wyzna³ po latach:
By³em w wielu miejscach na œwiecie, zwiedzi³em wiele krajów, ale
nigdzie nie spotka³em tak piêk-
nych kwiatów i tak zielonych ³¹k
jak w czasach mojego dzieciñstwa
w Wielopolu.2
W Krakowie jako student
bywa³ na g³oœnych spektaklach teatru malarzy CRICOT, zapoznawa³ siê z rosyjsk¹
i niemieck¹ awangard¹ teatraln¹. Pocz¹³ te¿ rozsmakowywaæ siê w dramatach Witkacego, opowiadaniach Brunona Schulza, g³oœnej powieœci
Witolda Gombrowicza Ferdydurke. Te pierwsze fascynacje
i poszukiwania teatralne, wahania miêdzy pójœciem w kierunku teatru awangardy czy
symbolizmu, sta³y siê sta³ym
sk³adnikiem twórczej materii
Kantora.
Szczególnie wa¿nym doœwiadczeniem przyspieszonej
dojrza³oœci, równie¿ artystycznej, by³ czas okupacji niemieckiej w Krakowie. W dobie nazistowskiego terroru, w odciêciu od œwiata ludzi wolnych,
Kantor sta³ siê liderem konspiracyjnej grupy teatralnej
m³odych, która podjê³a próbê wypracowania idei sztuki
awangardowej. W 1942 roku
powstaje podziemny TEATR
NIEZALE¯NY. Premierowym
spektaklem by³a Balladyna
S³owackiego. Po niej wystawienie Powrotu Odysa Wyspiañskiego. Treœæ tej sztuki
pos³u¿y³a inscenizatorowi nawi¹zaæ do realnoœci ówczesnych wydarzeñ. Mityczny
Edyp przybiera maskê ¿o³nierza niemieckiego wracaj¹cego do Itaki po bitwie pod Stalingradem. Powrotowi towarzyszy szczekaj¹cy odg³os niemieckich komunikatów wojennych.
Okres stalinizmu po 1945
roku by³ czasem prymatu ma-
larstwa w sztuce Kantora. Wiele wówczas malowa³ i wystawia³,
poszukuj¹c swej drogi w abstrakcji i surrealizmie. Stypendium w Pary¿u umo¿liwi³o
poznanie zbiorów Luwru oraz
licznych galerii malarskich,
wzmog³o zainteresowanie
sztuk¹ Picassa i surrealizmu.
Wkroczenie na tê drogê oznacza³o dla Kantora objêcie go
w kraju ostracyzmem. W ówczesnej polskiej rzeczywistoœci nie by³o bowiem miejsca
do uprawiania sztuki innej ni¿
sztuka realizmu socjalistycznego, nakazana odgórnie
jako „jedynie postêpowa metoda twórcza”. Nieugiêty Kantor zaprzesta³ wystawiaæ obrazy i zosta³ wyeliminowany
z ¿ycia artystycznego. W 1950
roku usuniêto go z profesury
w Wy¿szej Szkole Sztuk Plastycznych z powodu „niew³aœciwego kierunku nauczania”.
W 1955 roku na fali postalinowskiej odwil¿y powstaje
w Krakowie s³ynny, nieprofesjonalny, kantorowski TEATR
CRICOT 2.3 Na inauguracyjnym wieczorze 12 maja 1956
roku wystawiono M¹twê Witkacego w re¿yserii Kantora. By³
to pierwszy spektakl Witkacego po wojnie, po zniesieniu
zakazu wystawiania jego sztuk.
Spektakl by³ odebrany jako
symbol oczekiwanej wolnoœci.
Spe³nia³ blisk¹ Kantorowi
ideê absurdu, deformacji i destrukcji ¿ycia, potrzeby ³amania konwenansów, potrzeby
przekroczenia bariery miêdzy
scen¹ a widowni¹, tworzenia
wewnêtrznych napiêæ i kontrastów. Odt¹d dramaty WitkaCi¹g dalszy na str. 20
STR. 19
cego by³y w sta³ym repertuarze
CRICOT 2.
Od 1957 roku Kantor wróci³ do malarstwa. Rozpocz¹³
triumfalne zdobywanie Zachodu: Skandynawii, Francji,
W³och, Niemiec, Stanów Zjednoczonych. Zarazem artysta
dojrzewa³ do realizacji swej
idei przekroczenia bariery
miêdzy malarstwem a teatrem,
barw¹ a kszta³tem i s³owem,
gestem i sceniczn¹ przestrzeni¹. W oparciu o doœwiadczenia teatru CRICOT 2 stworzy³
TEATR INFIRMEL, gdzie
wprowadzi³ metodê automatyzmu i dzia³ania przypadku
w grze aktorskiej, re¿yserii i inscenizacji. Materia³em eksperymentu by³a sztuka Witkacego W ma³ym dworku. Celem
inscenizatora by³o uzyskanie
tzw. „ruchów zagêszczonych”.
St¹d aktorzy byli pomieszczeni w ciasnej szafie, gdzie grali
œciœniêci jak wieszaki na ubrania, pozbawieni w³asnej woli,
doprowadzeni do stanów
emocjonalnych, przy których
zosta³a rozbita klasyczna leksyka i sk³adnia jêzykowa. Kantor
wówczas odkry³, ¿e W sztuce realnoœæ przyjmuje w sposób nieoczekiwany – postaæ atrapy.4 Odt¹d
na sta³e w jego spektaklach
bêd¹ obecne przedmioty – atrapy oraz dialogi – atrapy.
Rozg³os artysty za granic¹
coraz bardziej wzrasta³. A w kraju uznano go za amatora i eksperymentatora. By³ lekcewa¿ony. Nie wspó³pracowa³
z ¿adnym teatrem zawodowym
w proteœcie o prawo artysty do
obrony w³asnej, indywidualnej koncepcji teatru. By³ cz³owiekiem buntu i walki. Na
pytanie, dlaczego nie wybra³
emigracji, odpowiedzia³: Pojêcie emigracji by³o sprzeczne z moj¹
natur¹ buntu, protestu, z potrzeb¹
istnienia muru, o który móg³bym
biæ g³owê, co oznacza dla mnie
twórczoœæ.5
Poszukiwania teatru doskona³ego wci¹¿ trwa³y. W 1963
roku Kantor wystawi³ w teatrze
CRICOT 2 sztukê Witkacego
Wariat i zakonnica pod has³em
TEATRU ZEROWEGO. W tym
spektaklu akcja zosta³a sprowadzona do zera. Na scenie
STR. 20
ukaza³a siê ogromna konstrukcja z powi¹zanych krzese³, nazwana MASZYN¥ UNICESTWIENIA. Uruchomiana poci¹gniêciami linki prowadzi³a swoisty dialog ruchowo-dŸwiêkowy ze sceniczn¹
akcj¹. Zag³usza³a dialogi aktorów, uniemo¿liwia³a samodzielnoœæ ich ruchów, spycha³a z podestu.
Kolejnym etapem teatru
poszukuj¹cego by³o stworzenie w 1973 roku teatru happeningowego. Materi¹ eksperymentu by³a sztuka Witkacego Kurka Wodna. Podstawow¹
treœci¹ sta³a siê idea podró¿y.
Aktorzy grali rolê wêdrownej
trupy, nie rozstawali siê z baga¿ami w bezustannym wêdrowaniu. Miejscem przestawienia by³a autentyczna szatnia.
W ten sposób iluzja teatru zosta³a krañcowo rozbita. Grê
aktorów uniemo¿liwia³y kostiumy parali¿uj¹ce ruchy, np.
cz³owieka z desk¹ na plecach,
czy cz³owieka z wroœniêtymi
do nóg ko³ami rowerowymi.
Sam Kantor nieod³¹cznie
w czarnym ubraniu, pojawia³
siê wœród aktorów i na widowni jako swoisty demiurg, niekiedy interweniuj¹cy w przebieg spektaklu. Kurka Wodna
otworzy³a artyœcie drogê do
podboju œwiatowych teatrów.
Krytyk teatralny w Polsce napisa³: […] pariasem, którego nie
wpuszcza siê do prawdziwych salonów sztuki, jest nareszcie Tadeusz Kantor, o którym mówi siê krótko i dobitnie – prowincjonalny
hochsztapler.6
W 1975 roku Kantor nieoczekiwanie odrzuca ideê zacierania granic miêdzy
¿yciem a sztuk¹. Wydaje manifest „TEATR ŒMIERCI”,
gdzie g³osi absolutny priorytet œmierci „przeciwko konformizmowi sztuki ¿ycia”.
Twierdzi, ¿e rzeczywistoœæ
w sztuce nie jest kalk¹ ¿ycia,
ale podrabianym przedmiotem rzeczywistoœci. Dlatego
w teatrze ludzi winne zast¹piæ
woskowe maski – manekiny.
Realizacj¹ „teatru œmierci”
by³a premiera Umar³ej klasy
w listopadzie 1975 roku. By³a
to wa¿na data w historii œwiatowego teatru. Grana by³a
przez 17 lat w ponad tysi¹c
piêæset prezentacjach. Po wystawieniu na festiwalu w Edynburgu w 1976 roku opiniotwórczy „Newsweek” uzna³ j¹
za „najlepszy spektakl teatralny œwiata”. Sztuka zak³ada³a,
¿e teatr nie mo¿e wskrzesiæ
z przesz³oœci postaci literackich czy historycznych, nie jest
w stanie zrekonstruowaæ ich
wewnêtrznych prze¿yæ, gdy¿
jest to fa³sz i fikcja. W sztuce
mo¿na wyraziæ ¿ycie wy³¹cznie
przez jego brak. Przez przywo³anie minionego jedynie
w formie obrazów, zarejestrowanych na kliszy ludzkiej pamiêci, a zatem ulotnych, migawkowych, jak na fotograficznej taœmie. Ich treœci nie maj¹
logicznego ci¹gu. S¹ popl¹tane i urywkowe, nasycone bogat¹ symbolik¹ znaczeniow¹.
Oscyluj¹ wokó³ problemu
przemijania w zmierzaniu do
wiecznoœci przez œmieræ.
W Umar³ej klasie Kantor da³
próbê metaforycznego zdefiniowania ¿ycia przez metafizyczny niebyt. Chodzi³o mu
o poruszenie widzów do g³êbi
w prze¿ywaniu sztuki w sposób
okreœlany w antyku jako katharsis.7 Przyk³adem by³a scena „Wielkie Entree”. Rzecz
dzieje siê w autentycznych
szkolnych ³awkach, jak przed
laty w Wielopolu w klasie ma³ego Kantora. Klasê zaludniaj¹
starcy z manekinami ich samych jako zmar³ych uczniów.
Odgrywaj¹ szkolne sytuacje,
popadaj¹ w zrutynizowane,
dzieciêce dzia³ania, zdeformowane przez starcz¹ dewiacjê. S¹ automatami poruszanymi dŸwiêkami walca a¿ do momentu przerwania przez zniecierpliwion¹ widowniê.
W 1980 odby³a siê premiera spektaklu Wielopole, Wielopole. Sztuka by³a kontynuacj¹
„teatru œmierci”. Przestrzeni¹
dzia³añ by³ pokój dzieciñstwa
Kantora z kilkoma rekwizytami. Stanowi³y je szafa, gdzie
ukrywa³a siê ca³a zmar³a rodzina Kantora; ³ó¿ko, na którym
umiera³ ksi¹dz-wuj; drzwi,
okno, stó³, krzes³a. Scenografiê dope³nia³ cmentarny kopczyk ziemi z wetkniêt¹ ³opat¹
oraz kilka krzy¿y. Pojawia³y siê
o¿ywione z fotografii klisze
zmar³ych cz³onków rodziny
o autentycznych imionach
w³asnych: matka, ojciec, wuj –
Sybirak, ciotki, wujkowie. Aktorzy mieli graæ manekiny,
podszywaj¹ce siê pod zmar³ych dla pokazania, ¿e idea
o¿ywienia ich fotograficznych
kalek jest niemo¿liwa. W osobist¹ biografiê postaci – klisz
fotograficznych zosta³y wplecione w¹tki z wydarzeñ historycznych jak pierwsza wojna
œwiatowa; z motywów literackich i biblijnych. Pokój dzieciêcy wype³ni³y migawki egzekucji, pogrzebów, Golgoty,
Drogi Krzy¿owej odprawianej
przez wielopolsk¹ rodzinê; a¿
po finaln¹ scenê Ostatniej
Wieczerzy jako kalki malowid³a Leonarda da Vinci.
Sztuka ta, podobnie jak
Umar³a klasa, sugerowa³a daremnoœæ pamiêci i bezsens
œmierci. Wskazywa³a te¿ na
defensywê wielowiekowych
mitów religijnych i narodowych, w zetkniêciu z naporem, agresywnego w koñcu
XX stulecia, mitu „Techniki,
Konsumpcji i Polityki”. Spektakl utrwali³ nazwisko Kantora w œwiecie. W 1984 roku producent amerykañskich filmów i musicali zaproponowa³
oburzonemu Kantorowi milion dolarów za odsprzeda¿
praw autorskich.
Do rodzinnego Wielopola
wróci³ Kantor 15 grudnia
1983 roku. Staraniem proboszcza Juliana Œmietany wystawiono wówczas w koœciele
parafialnym Wielopole, Wielopole. Widzowie nie zrozumieli
idei spektaklu. Odczytali jedynie jego powierzchown¹
warstwê treœciow¹ jako oœmieszenie rodziny Bergerów, matki i krewnych Kantora, ludzi
ciesz¹cych siê szacunkiem
Wielopolan.
Kolejne sztuki: Niech zczezn¹
artyœci (1985), Nigdy tu ju¿ nie
powrócê (1990) by³y kontynuacj¹ teatru œmierci. Kantor
pracowa³ do ostatnich dni.
W przededniu zgonu prowadzi³ próbê ostatniego spektaklu Dziœ s¹ moje urodziny. Zmar³
na rozleg³y zawa³ 8 grudnia
1990 roku w Krakowie.
By³ najwiêkszym artyst¹ XX
wieku, artyst¹, który potrafi³
historiê i kulturê polsk¹ prze-
transponowaæ do uniwersalnej kultury europejskiej. 8
Krzysztof Pleœniarowicz napisa³: Uda³o mu siê w unikalny sposób rozwi¹zaæ trawi¹cy wielu naszych twórców dylemat polskoœci
i uniwersalnoœci. Strzêpy osobistego ¿ycia, indywidualnej pamiêci, nasyci³ tradycj¹ i histori¹ w³asnego narodu, tradycj¹ i histori¹
polskiej sztuki jako czêœci doœwiadczenia europejskiego.9
Kantor by³ cz³owiekiem
trudnym. We wspó³¿yciu
z ludŸmi utrzymywa³ sta³y dystans. Stanowi³ typ samotnika
otoczonego t³umem. Jerzy
Turowicz, uczestnik okupacyjnego teatru Kantora wspomina³ jego gwa³townoœæ i kapryœnoœæ. By³ introwertykiem
skupionym na sobie. Ca³ym
œwiatem by³a dla niego w³asna, metafizyczna autobiograficzna wizja twórcza.10 Jako artystê cechowa³o go obsesyjne,
drêcz¹ce nienasycenie w bezustannym poszukiwaniu najpe³niejszego wyrazu dla kreowanej przez niego sztuki.
Podobnie artystom doby modernizmu odczuwa³ boleœnie
œwiadomoœæ, ¿e akt stworzenia
doskona³ego dzie³a jest gonitw¹ za mira¿em. Ta œwiadomoœæ, z biegiem czasu, mocno go przyt³acza³a. Mimo
ogromnego uznania, nagród,
miêdzynarodowych odznaczeñ, a pod koniec ¿ycia nawet akceptacji polskich œrodowisk twórczych, odczuwa³
potêguj¹c¹ samotnoœæ. Nie
skar¿y³ siê. O swym stanie na
rok przed œmierci¹ poinformowa³ jedynie wielopolskiego proboszcza, ksiêdza Œmietanê. W liœcie z Krakowa z dnia
26 sierpnia 1989 roku pisa³:
Wielce Wielebny i Kochany Ksiê¿e Pra³acie! […] Proszê Ksiêdza,
Ksiê¿e Pra³acie – jutro w niedzielê, w moim rodzinnym koœciele,
pomodliæ siê do Boga, aby da³ mi
jeszcze trochê si³, bym móg³ dokoñczyæ mego dzie³a tu na naszej ziemi i prosiæ Go, aby przebaczy³ mi
wszystkie moje winy! Nied³ugo ju¿
chyba trzeba mi bêdzie wybraæ siê
w tê najd³u¿sz¹ wêdrówkê. Proszê
przyj¹æ wyrazy mojego wielkiego
szacunku i mi³oœci. Tadeusz Kantor.11
1
W tekœcie o Tadeuszu Kantorze wykorzystano pracê Krzysztofa Pleœniarowicza,
Kantor. Artysta koñca wieku, Wroc³aw
1997, ss. 348.
2
Cyt. za: tam¿e, s. 33.
3
Nazwa teatru CRICOT 2 nawi¹zywa³a do
krakowskiego teatru artystów malarzy
CRICOT (1933-1939). Jest to anagram
polskiego wyra¿enia „to cyrk”.
4
Cyt, za: K. Pleœniarowicz, Kantor…, op. cit.,
s. 131.
5
Tam¿e, s. 140.
6
Chodzi o artyku³ Jerzego Koeniga na
³amach „Wspó³czesnoœci” 1967. Cyt. za:
K. Pleœniarowicz, j.w., s. 172.
7
B. Riss, Dalej ju¿ nic…, „Wiedza i ¯ycie”
1998 nr 2.
8
Por.: M. Porêbski, Odszed³ Tadeusz Kantor,
„Tygodnik Powszechny” 1990, nr 49; B.
Mamoñ, Ci¹gle w drodze, „Tygodnik Powszechny” 1990, nr 51-52.
9
K. Pleœniarowicz, Kantor…, op. cit., s. 282.
10
J. Turowicz, Gra³em w jego teatrze, „Tygodnik Powszechny” 1990, nr 51-52.
11
Z listu T. Kantora do Ks. J. Œmietany. Cyt.
za: K. Pleœniarowicz, Kantor…, op. cit. s.
300.
kie s¹ filary zdrowego trybu ¿ycia, jak¹ wartoœæ dla organizmu
ma sokoterapia i gotowanie na parze, co robiæ, aby poprawiæ
sprawnoœæ umys³ow¹, jak skutecznie stosowaæ diety odchudzaj¹ce, jak postêpowaæ w przypadku konkretnych schorzeñ.
Lista schorzeñ zosta³a opracowana na podstawie praktyki.
Autor: Katarzyna Majgier
W poradniku umieszczono przepisy na domowe nalewki,
Tytu³: Gdybym by³a czekolad¹
które pomagaj¹ utrzymaæ zdrowie w dobrej kondycji i os³aWydawnictwo: Akapit Press
niaj¹ przed takimi chorobami jak cukrzyca, rak, ¿ylaki, ³ysienie, jaskra, choroby krêgos³upa, w¹troby, nerek, goœæcowoW nowohuckiej szkole uczniowie
reumatyczne, krwi, serca.
¿yj¹ wed³ug regu³ znanych im, odMarcin Mierzwa
k¹d pamiêtaj¹. Ka¿dy zna swoje miejCzytelnia
sce w spo³ecznoœci i cokolwiek o tym
myœli, zachowuje to dla siebie.
Autor: Charles Martin
A¿ pewnego dnia w szkole nieTytu³: Pomiêdzy nami góry
oczekiwanie pojawia siê nauczycielWydawnictwo: WAM
ka, która na pozór, zupe³nie tu nie
pasuje: wyposa¿ona w drogie gad¿ety, stosuj¹ca metody wyNad lotnisko w Salt Lake City nadchowawcze, które wywracaj¹ œwiat klasy Ani Szuch do góry
ci¹ga burza œnie¿na. Dwoje pasa¿enogami. Niektórzy s¹ zachwyceni otaczaj¹c¹ j¹ aur¹ luksusu,
rów musi jak najszybciej dostaæ siê
innych ujmuje jej chêæ rozmawiania o problemach i zainterena wschodnie wybrze¿e. Ben – wziêsowanie uczniami. Jeszcze inni podejrzewaj¹, ¿e skoro tak barty chirurg ortopeda, ma ¿onê, któr¹
dzo ró¿ni siê od pozosta³ych nauczycielek, to byæ mo¿e wcale
bardzo kocha, Ashley jest uznan¹ fenauczycielk¹ nie jest?
lietonistk¹. On musi zd¹¿yæ na wa¿n¹
Jêzyk u¿yty w ksi¹¿ce jest bardzo prosty i przystêpny, co zaoperacjê, ona – na w³asny œlub. Rejs
wdziêczamy autorce i narracji pamiêtnikarskiej. Spotykamy
zostaje odwo³any. W perspektywie
siê z codziennymi wyra¿eniami, co w tej sytuacji przemawia na
maj¹ kilkanaœcie godzin oczekiwania
korzyœæ. £atwo zrozumieæ treœæ i poj¹æ g³ówn¹ myœl ksi¹¿ki.
na poprawê pogody. Wynajmuj¹ wiêc wspólnie awionetkê.
Monika Panek
Krótki lot na zawsze zmienia ich ¿ycie: samolot rozbija siê
Oddzia³ dla Dzieci
w górach. Od tej chwili oboje musz¹ siê zmagaæ z okrutn¹
codziennoœci¹: fizycznym bólem, g³odem, zimnem, lêkiem,
Tytu³: Na zdrowie.
ale tak¿e z w³asnymi s³aboœciami i uczuciami. Rozpoczyna siê
Porady dr Górnickiej
walka o przetrwanie. Ben i Ashley maj¹ teraz czas przemyœleæ
najwa¿niejsze dla nich kwestie, spojrzeæ na wszystko z dystanJadwiga Górnicka, znana polska lesu. Dziel¹ siê spostrze¿eniami na temat ma³¿eñstwa, mi³oœci
karka-naturalistka, opracowa³a nowoi odpowiedzialnoœci, które mog¹ nas wiele nauczyæ.
czesne kompendium wiedzy o natuJak poradz¹ sobie z pokonywaniem kolejnych przeszkód?
ralnych metodach leczenia i przede
Czy uda im siê przetrwaæ? Czy zdo³aj¹ pokonaæ góry odcinaj¹wszystkim zapobiegania chorobom.
ce ich od œwiata i te, które, jak¿e czêsto, wyrastaj¹ pomiêdzy
Przejrzysty uk³ad tekstu wzbogacoludŸmi?
ny materia³em ilustracyjnym pozwoEwa Ozga
li ka¿demu szybko i sprawnie odnaWypo¿yczalnia
leŸæ interesuj¹ce go zagadnienie: ja-
Biblioteka poleca
STR. 21
Lekcje
historii
4 i 18 paŸdziernika 2012 r. w czytelni
Miejskiej i Powiatowej Biblioteki Publicznej w Ropczycach odby³y siê lekcje
historii pt. „Dzia³ania niepodleg³oœciowe na Ziemi Ropczyckiej w latach 17721918” pod kierunkiem pana Andrzeja
¯ylicza, prezesa Œwiatowego Zwi¹zku
¯o³nierzy Armii Krajowej Ko³a Ropczyce. W lekcjach uczestniczy³a m³odzie¿
z Liceum Ogólnokszta³c¹cego Sportowego o profilu policyjno-wojskowym wraz
z opiekunem – Bogdanem Pawe³kiem.
Helena Róg
15 listopada w Miejskiej i Powiatowej Bibliotece Publicznej
w Ropczycach odby³y siê spotkania autorskie z ³ódzk¹ pisark¹
Monik¹ Sawick¹.
Najpierw m³odzie¿ maturalna wziê³a udzia³ w warsztatach
literackich. W zabawowej formie uczniowie tworzyli wiersze dadaistyczne. Na wieczornym spotkaniu z doros³ymi,
wyrobionymi czytelnikami
autorka oœmiu ksi¹¿ek opowiedzia³a o swojej twórczoœci.
Mówi³a o tym, jak przekazywanie w³asnych lub zas³yszanych
prze¿yæ wi¹¿e siê z emocjami
autora, jak wyczerpuj¹cy potrafi byæ proces twórczy. Wed³ug
pisarki, aby coœ wiarygodnie
przekazaæ czytelnikowi, trzeba to poczuæ. Monika Sawicka przyznaje, ¿e pisze ksi¹¿ki dla
kobiet, ksi¹¿ki o mi³oœci, o niemi³oœci, o pragnieniach, marzeniach, radoœci i smutku. O naszej codziennoœci i o tym, jak mog³aby ona wygl¹daæ, gdyby…
Agnieszka Szela
Miejska i Powiatowa Biblioteka Publiczna w Ropczycach
zaprasza dzieci do udzia³u w akcji promuj¹cej
czytelnictwo wœród m³odzie¿yt i doros³ych.
Akcja ma na celu pozyskanie
nowych czytelników za
poœrednictwem najm³odszych.
Ka¿de dziecko, które
przyprowadzi nowego
czytelnika, weŸmie udzia³
w losowaniu nagród.
Akcja trwa od 1.10. do 31.12.2012 r.
Losowanie nagród odbêdzie siê 24.01.2013 r.
Oferta biblioteki:
- obszerny, aktualizowany ksiêgozbiór,
- ponad 50 tysiêcy tytu³ów prasowych,
- bezp³atny dostêp do Internetu,
- us³ugi kserograficzne,
- mo¿liwoœæ rezerwacji ksi¹¿ek,
- bogata oferta imprez kulturalno-oœwiatowych (spotkania autorskie, akcje czytelnicze, kluby dyskusyjne, kó³ka zainteresowañ, konkursy, itp.)
- ksi¹¿ka na telefon (pracownicy
biblioteki nieodp³atnie zanosz¹
ksi¹¿ki do domu osobom starszym i chorym).
Anio³owie, anio³owie biali,
przyœwieæcie blaskiem skrzyde³ swoich,
by do Pana trafi³ ten zgubiony
i ten, co siê oczu podnieœæ boi,
i ten, który bez nadziei czeka,
i ten rycerz w rozszarpanej zbroi,
by jak cz³owiek szed³ do Boga-Cz³owieka,
anio³owie, anio³owie biali.
Krzysztof Kamil Baczyñski
Zdrowych i pogodnych
Œwi¹t Bo¿ego Narodzenia
wszystkim Czytelnikom
oraz Przyjacio³om biblioteki
¿ycz¹
dyrekcja oraz pracownicy
MiPBP w Ropczycach.
tel. 17 22 18 367, e-mail: [email protected]
STR. 22
NA KARTACH HISTORII
Orlêta Lwowskie
z „Ropczyckiej kompanii”
W dniu 18 listopada br., na cztery dni przed 94. rocznic¹ zakoñczenia krwawych walk we Lwowie, odwiedziliœmy z przyjació³mi kolejny raz cmentarz „Orl¹t
Lwowskich”.
Miejsce szczególne dla naszych narodowych dziejów, ale
tak¿e przykuwaj¹ce uwagê
przybywaj¹cego z ziemi ropczyckiej. Na jednej z p³yt upamiêtniaj¹cych poleg³ych
obroñców Lwowa wyryto nazwisko strzelca Stanis³awa Pazdana, ¿o³nierza tzw. „Kompani ropczyckiej”. Zmar³ w wyniku odniesionych ran w dniu
3 stycznia 1919 roku. W walkach z ukraiñskimi strzelcami
siczowymi, tocz¹cymi siê niemal przez ca³y listopad 1918
roku, wziêli udzia³ m.in. ¿o³nierze Batalionu Piechoty
Ziemi Ropczyckiej. Oddzia³
pod tak¹ nazw¹ zorganizowa³
wczesn¹ jesieni¹ 1918 roku
hr. Tadeusz £ubieñski z Zasowa ko³o Dêbicy, syn powstañca styczniowego. Bêd¹c
¿o³nierzem w czasie I wojny
œwiatowej, mimo ¿e w mundurze austriackim, przyczyni³ siê
do szerzenia idei niepodleg³oœciowych. Po zakoñczeniu
dzia³añ zosta³ pierwszym wojskowym komendantem Dêbicy, a gospodaruj¹c w pobliskim Zasowie z w³asnych œrodków sfinansowa³ organizacjê
wspomnianego batalionu
ropczyckiego, a nastêpnie
szwadronu 9. Pu³ku U³anów
i Samodzielnego Batalionu
16. Pu³ku Piechoty Ziemi
Tarnowskiej, którym dowodzi³ w wojnie polsko-bolszewickiej z 1920 roku. Oprócz
¿o³nierzy batalionu ropczyckiego do obrony Lwowa stanê³a m³odzie¿ akademicka tamtejszej Politechniki, a wœród
tej¿e Franciszek Kotowski
z Brzezin (póŸniejszy konstruktor szybowców „Mucha”
i „Rekin”), przep³acaj¹c bohaterstwo utrat¹ oka.
Autor artyku³u pod jedn¹ z tablic Orl¹t Lwowskich, upamiêtniaj¹c¹ Stanis³awa Pazdana z kompanii ropczyckiej.
Fot. J. Rak
Œledz¹c nieliczne zachowane Ÿród³a œwiadcz¹ce o udziale Ropczycan w obronie Lwowa, natrafiamy na nazwisko
Boles³awa F. Stachonia. PóŸniejszy pu³kownik lotnictwa –
Boles³aw Feliks Stachoñ urodzi³ siê 18 maja 1897 r. w Woli
Wadowskiej ko³o Mielca. Jego
matka pochodzi³a z Dobrowolskich i ta mo¿e okolicznoœæ
przywiod³a m³odego Boles³awa na nauki do Gimnazjum
w Ropczycach. Nastêpnie kontynuowa³ naukê w Dêbicy,
gdzie z³o¿y³ maturê, a póŸniej
rozpocz¹³ studia na Politechnice Lwowskiej. Nie dokoñczy³
wówczas studiów, a jako wcielony do armii austriackiej przeszed³ przeszkolenie, uzyskuj¹c
szlify oficerskie. Walczy³ na
Wo³yniu i we W³oszech nad
rzek¹ Piaw¹. Po odzyskaniu
przez Polskê niepodleg³oœci
zosta³ oficerem Wojska Polskiego, dowodz¹c pomiêdzy
listopadem 1918 r. i grudniem
1919 r. kompani¹ i batalionem
w Pu³ku Ziemi Ropczyckiej,
bêd¹c w stopniu porucznika.
Ranny podczas walk na froncie
polsko-bolszewickim
w 1920 roku, po nied³ugiej
przerwie wróci³ do s³u¿by wojskowej, gdzie w stopniu pu³kownika od po³owy maja do
koñca sierpnia 1939 r. dowodzi³ pu³kiem lotniczym w Toruniu. W jego sk³adzie wyruszy³ na front, obejmuj¹c dowodzenie zgrupowaniem lotniczym i obron¹ przeciwlotnicz¹
armii „Pomorze”. Przedosta³
siê nastêpnie przez Rumuniê
do Wielkiej Brytanii, gdzie
pe³ni³ funkcjê polskiego komendanta stacji zbornej
w miejscowoœci Eastchurch,
a nastêpnie polskiego dowódcy bazy RAF w Swindbery.
W dniu 4 lipca 1941 r. wyruszy³ na swój ostatni lotniczy rejs
(ze wzglêdu na wiek by³ dodatkowym cz³onkiem za³ogi bombowca) w okolice Hamburga.
Zgin¹³ œmierci¹ lotnika zestrzelony nad Holandi¹, gdzie
zosta³ pochowany. Poœmiertnie
awansowany do stopnia genera³a bryg., Boles³aw F. Stachoñ
jest patronem Szko³y Podstawowej w rodzinnej Woli Wadowskiej.
Wracaj¹c do wydarzeñ we
Lwowie z roku 1918 warto przy-
pomnieæ, ¿e wówczas, kiedy
tworzy³a siê na nowo polska
pañstwowoœæ, a Polska Komisja Likwidacyjna postanowi³a
w dniu 1 listopada przej¹æ
miasto we w³adanie administracji polskiej, oddzia³y ukraiñskie podsycane wp³ywami
bolszewickimi podjê³y dzia³ania uprzedzaj¹ce. Polega³y
one na wznieceniu bratobójczych walk, do czego przyczyni³o siê poœrednio przekazanie przez Austriaków w dniu
31 paŸdziernika 1918 r. lwowskich koszar tzw. Ukraiñskiemu Komitetowi Wojskowemu.
W rêce uzurpuj¹cej sobie prawa do zarz¹dzania miastem
grupy ukraiñskiej wpad³y ponadto opró¿nione przez
urzêdników zaborczych budynki publiczne, jak obiekt
Namiestnictwa, Sejmu Krajowego, policji, ratusz miejski
i budynek poczty g³ównej.
W³adztwo ukraiñskie rozprzestrzenia³o siê na miasto, ale
Polacy, a g³ównie m³odzie¿
szkolna i akademicka, usi³owali nie dopuœciæ do umocnienia siê atakuj¹cych. By³o to
trudne zadanie, gdy¿ garnizon polski (batalion kadrowy
Wojska Polskiego) usytuowany g³ównie w Szkole im. Henryka Sienkiewicza przy ul. Polnej oraz w Domu Technika
przy ulicy Issakowicza, nie dysponowa³ broni¹ wojskow¹,
a tylko sztucerami myœliwskimi w niewielkiej liczbie.
Mimo tego, punkty oporu polskiego dowodzone przez mjr.
Zdzis³awa Tatara-Trzeœniowskiego (zmar³ w 1921 r., spoczywa wœród swoich podkomendnych na £yczakowie)
i pchor. Ludwika Wasilewskiego (póŸniejszego profesora i major artylerii, hrabiego herbu Ostoja) broni³y siê
dzielnie. M³odzie¿ zebrana
w paŸdzierniku we Lwowie na
ZjeŸdzie Polskiej M³odzie¿y
Akademickiej podjê³a próbê
uspokojenia nastrojów, wydaj¹c pod adresem Ukraiñców
odezwê nastêpuj¹cej treœci:
Narody polski i ruski od wieków
wspólnie zamieszkuj¹ce tê ziemiê,
zwi¹zane s¹ ze sob¹ tyloma wêz³ami i interesami, ¿e szukaæ musz¹
Ci¹g dalszy na str. 24
STR. 23
NA KARTACH HISTORII
sposobów wzajemnego wspó³¿ycia.
Apel zyska³ pierwotnie uznanie, a Wspólny Komitet Polaków i Ukraiñców skierowa³
kolejn¹ odezwê „Do ludnoœci
Lwowa”, pisz¹c m.in.: Was, obywatele, wzywamy do zachowania
bezwzglêdnego spokoju. Unikaæ
nale¿y tak ze strony polskiej, jak
i ukraiñskiej wszystkiego, co by
mog³o mieæ charakter jakiejkolwiek
akcji zbrojnej. Jednak¿e ju¿
2 listopada grupa komunizuj¹cych Ukraiñców rozejm zerwa³a. Rozgorza³a regularna
bitwa, której zakoñczenie przynios³a odsiecz oddzia³ów
pp³k. Micha³a Karaszewicza –
Tokarzewskiego (lwowiaka
i póŸniejszego komendanta
Obszaru Nr 3 Lwów ZWZ, zastêpcy dowódcy Armii Polskiej na Wschodzie, genera³a
zmar³ego 22 maja 1964 r.
w Casablance i pochowanego
na warszawskich Pow¹zkach).
Nad ranem dnia 22 listopada
1918 r. polscy obroñcy Lwowa
z³amali opór ukraiñskich
strzelców, a porucznik Roman
Abraham, dowódca oddzia³u
„Straceñców” – od nazwy tzw.
„Góry Stracenia” (lwowiak,
póŸniejszy genera³ i doktor
praw) wywiesi³ flagê bia³o
czerwon¹. Orze³ bia³y powróci³ na obiekty u¿ytecznoœci
publicznej miasta Lwowa,
a obroñcy Lwowa otrzymali na
Oddzia³ m³odocianych obroñców Lwowa
wieki miano Orl¹t Lwowskich.
Po latach poeta Kornel Makuszyñski (urodzony w Stryju,
pochowany na Cmentarzu Zas³u¿onych na Pêksowym Brzyzku w Zakopanem), który patronuje Domowi Polskiemu
i Zwi¹zkowi Polaków w Stryju
na Ukrainie napisa³ takie s³owa: ... Na te groby powinni z daleka
przychodziæ ludzie ma³ej wiary, aby
siê nape³niæ wiar¹ niez³omn¹, ludzie ma³ego ducha, aby siê nadyszeæ bohaterstwa. A ¿e tu le¿¹ uczniowie w mundurkach, przeto ten cmentarz jest jak szkó³ka, w której dzieci
jasnow³ose, b³êkitnookie nauczaj¹
siwych ludzi o tym, ¿e ze œmierci ofiernej najbujniejsze wyrasta ¿ycie.
Z kolei polska m³odzie¿ szkolna, oddaj¹c czeœæ Orlêtom
Lwowskim, œpiewa³a w okresie
II Rzeczypospolitej pieœñ o nastêpuj¹cej treœci:
Fot. Za BLOGMEDIA24pl
Poœród wichrów i zamieci
Id¹, id¹ Lwowskie Dzieci,
Dr¿y karabin w s³abej d³oni,
Niech ich £aska Boska broni.
Poœród wichrów i zamieci,
Poœród wichrów, œwistu kul,
Broni¹ Lwowa polskie dzieci,
Znosz¹c rany, trud i ból.
Na placówkach grzmi¹ armaty
Polska m³odzie¿ trzyma stra¿,
Nie oddamy polskiej chaty,
Bo Lwów by³ i bêdzie nasz.
Optymizm autora tych s³ów
okaza³ siê przedwczesny. Przywódcy mocarstw, koalicji antyhitlerowskiej na spotkaniu
4 lutego 1945 roku postanowili ustaliæ „nowy” porz¹dek
w Europie. Lwów pozosta³ za
tzw. Lini¹ Curzona. Po latach
historyk II wojny œwiatowej,
brytyjski badacz prof. Norman
Davies tak skomentuje tamte
wydarzenia (P. Gociek, „Ja³ta,
najwiêksze zwyciêstwo Stalina”, „Prawo i ¿ycie” Nr 05/
2005): Z punktu widzenia prawa miêdzynarodowego „umowa
ja³tañska” jest nieprawomocna.
By³o to tymczasowe porozumienie
miêdzy aliantami na temat tego,
co jest potrzebne, by jak najszybciej
wygraæ wojnê. Roosevelt i Churchill s¹dzili, ¿e po jej zakoñczeniu zostanie zorganizowana specjalna konferencja – tak, jak po
I wojnie œwiatowej. ¯e wszystkie
konflikty, kwestie sporne dopiero
wtedy zostan¹ przedyskutowane
i rozstrzygniête. Uwieñczeniem tego
powojennego spotkania mia³ byæ
oficjalny traktat pokojowy, zgodny z miêdzynarodowym prawem.
Oczywiœcie teraz wiadomo, ¿e
taka konferencja nigdy siê nie odby³a. A prywatne decyzje trójki
przywódców nie zosta³y po wojnie
zmienione. Kraje, które trafi³y pod
dominacjê ZSRR, odnios³y wiêc
wra¿enie, ¿e sytuacja, w której siê
znalaz³y, to efekt jakichœ „prawomocnych” uzgodnieñ. Nic podobnego – Ja³ta nie by³a ¿adn¹ „konferencj¹ pokojow¹” i nie zawierano tam ¿adnych oficjalnych traktatów. Oczywiœcie osobn¹ kwesti¹
jest pytanie, dlaczego póŸniej nikt
na Zachodzie nie próbowa³ nawet
dyskutowaæ na ten temat, nie mówi¹c ju¿ o jakichœ zmianach –
nawet gdy trwa³a ju¿ zimna wojna i ZSRR nie by³ sprzymierzeñcem Zachodu. To bardzo ciekawa
sprawa.
W³adys³aw Tabasz
¯o³nierz dzielny, dowódca nieszczêœliwy
Przez wiele lat otacza³o go powszechne milczenie: i dlatego,
¿e czasy nie sprzyja³y wywo³ywaniu z niepamiêci bohatera
walk legionowych, ale i dlatego, ¿e w Kampanii Wrzeœniowej
nie okry³ siê s³aw¹. Ale mo¿e jednak przypomnijmy Jana
Edwarda dwojga imion Dojana-Surówkê, ¿o³nierza dzielnego,
a dowódcê nieszczêœliwego? Jeœli nie z innego powodu, to
bodaj w 30. rocznicê œmierci.
A przecie¿ powinno byæ inaczej. Nie wstydliwie, nie z szukaniem pretekstów. Surówka
by³ jednym z pierwszych legionistów, oficerem I Brygady,
wiernym, odwa¿nym, niezawodnym. Urodzony 27 grudnia 1894 r. w Wielopolu
Skrzyñskim, jako 20-latek wyruszy³ na front w stopniu podporucznika 5. Pu³ku PieSTR. 24
choty Legionów. Pod komend¹ brygadiera Pi³sudskiego s³u¿y³ do koñca istnienia pierwszej od Powstania
Styczniowego polskiej formacji, awansuj¹c na porucznika
i kapitana.
Po kryzysie przysiêgowym
zosta³ w 1917 r. wcielony do
armii austro-wêgierskiej, a po
jej rozpadzie, znalaz³ siê na
ziemiach rosyjskich, gdzie
wst¹pi³ do Brygady Syberyjskiej. W czasie walk trafi³ na
krótko do niewoli bolszewickiej, aby po odzyskaniu wolnoœci rych³o znaleŸæ siê w odrodzonym Wojsku Polskim.
Przed weteranem legionów
kariera sta³a otworem – w wojnie z bolszewikami dowodzi³
(w stopniu majora) 201.
Ochotniczym Pu³kiem Piechoty Dywizji Ochotniczej, nastêpnie pe³ni³ funkcjê dowódcy piechoty dywizyjnej
w 2. Dywizji Piechoty Legionów.
Jego kariera rozwija³a siê
harmonijnie. W 1921 zosta³
dowódc¹ 15. Pu³ku Piechoty
„Wilków”, stacjonuj¹cego
w Dêblinie, trzy lata póŸniej
obj¹³ ni¿sz¹ funkcjê – zastêpcy dowódcy 45. Pu³ku Piechoty Strzelców Kresowych w Równem, aby po nied³ugim czasie otrzymaæ presti¿owy przydzia³: dowództwo 21. Pu³ku
Piechoty Dzieci Warszawy
(z garnizonem w stolicy, na Cytadeli).
Œwietnie wyorderowany
(jego mundur zdobi³ Order
Virtuti Militari V klasy, Krzy¿
Niepodleg³oœci z Mieczami,
czterokrotnie nadany Krzy¿
Walecznych, a ponadto Krzy¿
Oficerski Orderu Polonia
Restituta, Z³oty Krzy¿ Zas³ugi,
Krzy¿ Zas³ugi Wojsk Litwy
NA KARTACH HISTORII
Œrodkowej, Medal za wojnê
1918-1921 i Medal Dziesiêciolecia Odzyskania Niepodleg³oœci), regularnie awansuj¹cy (w 1924 zosta³ podpu³kownikiem, w 1929 pe³nym pu³kownikiem), w kwietniu 1938
r. wspi¹³ siê na tyle¿ wysokie
co presti¿owe stanowisko: zosta³ dowódc¹ 2. Dywizji Piechoty Legionów w Kielcach.
Choæ nominacja sugerowa³a posiadanie przez Surówkê
wysokich kwalifikacji bojowych, co mog³oby te¿ potwierdzaæ wysokie starszeñstwo na
listach awansowych podpisywanych osobiœcie przez marsza³ka Pi³sudskiego (13. lokata w korpusie oficerów piechoty z pu³kownikowskim
starszeñstwem z 1 stycznia
1929), nie cieszy³ siê on bynajmniej powszechnym szacunkiem, jako wybitny oficer.
W literaturze cytowana jest
najczêœciej mia¿d¿¹ca zgo³a
opinia, któr¹ wystawi³ mu p³k
dypl. Stefan Rowecki, póŸniejszy komendant g³ówny
Armii Krajowej, ps. Grot, zajmuj¹cy w 2DPLeg. stanowisko
dowódcy piechoty dywizyjnej:
Osobiœcie ma on nieŸle pod wzglêdem taktycznym posprz¹tane w
g³owie, jednak obserwujê u niego
jakby pewne lenistwo myœlenia, no
i brak wszelkiego entuzjazmu do
pracy osobistej. (…) Przesz³oœæ tylko liniowa, bojowa, dobra. Ma
charakter w decyzjach. Pokojowo
wygodny i nic mu siê nie chce robiæ. Lenistwo pracy, a nawet myœlenia. Na wojnie powinien byæ
dobrym dowódc¹ dywizji.
Ta ostatnia opinia wybitnego sztabowca nie okaza³a siê
prorocza: po wybuchu wojny,
jako dowódca dywizji, stoj¹cej
w odwodzie Armii £ódŸ, Dojan-Surówka kompletnie zawiód³. W nocy, 8 wrzeœnia
1939 r., gdy jego sztab zaatakowali dywersanci niemieccy,
dozna³ za³amania nerwowego.
Naganna wszelako by³a nie
sama przypad³oœæ, ale jej konsekwencje: zamiast przyznaæ
siê do niemo¿noœci wype³niania obowi¹zków, z³o¿yæ stanowisko i oddaæ komendê nad
dywizj¹ w rêce zastêpcy, pu³kownik zabra³ szefa sztabu
oraz dowódcê ³¹cznoœci dywizyjnej do samochodu i odje-
Legionowa elita. Z³o¿enie wieñca przy Grobie Nieznanego ¯o³nierza przez uczestników zjazdu by³ego 6.
Batalionu 1. Brygady Legionów. Od lewej: gen. Tadeusz Piskor, p³k Bogus³aw Miedziñski, p³k Edward
Dojan-Surówka, komisarz rz¹du w Gdyni Franciszek Sokó³ i p³k Leopold Engel-Ragis.
Fot. Narodowe Archiwum Cyfrowe
cha³. Ponoæ jego celem by³a
Warszawa, a powodem – chêæ
spotkania z Naczelnym Wodzem.
Tymczasem… Jak podaje
ceniony historyk, wieloletni
wyk³adowca Wy¿szej Szko³y
Wojennej, potem attache wojskowy ambasady RP w Rzymie
pp³k dypl. pil. Marian Romeyko, który wiedzê o perturbacjach Surówki czerpa³ z relacji jego szefa sztabu, z³o¿onej
w Rzymie, P³k Dojan-Surówka
wraz ze swym szefem sztabu i szefem ³¹cznoœci wyjechali z dywizji
zwi¹zanej walk¹ do lasów pod
Skierniewicami, w poszukiwaniu
nowej pozycji obronnej. W tym czasie Niemcy odciêli go od dywizji.
Zdecydowa³ siê jechaæ samochodem do Warszawy, do naczelnego
wodza. Marsz. Œmig³y by³ ju¿
w Brzeœciu, pu³kownik pod¹¿y³
wiêc za nim, pozostawiaj¹c w stolicy swego szefa ³¹cznoœci. W Brzeœciu te¿ nie zasta³ Rydza. Uda³
siê wiêc szos¹ do Che³ma. Po drodze, chc¹c wypocz¹æ, zatrzyma³
siê na trzy dni w maj¹tku znajomych, a stamt¹d skierowa³ siê ju¿
wprost do Zaleszczyk, rzekomo
wci¹¿ w poszukiwaniu naczelnego wodza.
Komendê nad opuszczon¹
po dezercji dowódcy dywizj¹
obj¹³ jego rówieœnik, dowódca piechoty dywizyjnej p³k
dypl. Antoni Staich, te¿ legionista (z 4. Pu³ku Piechoty),
weteran wojny bolszewickiej,
kawaler Virtuti Militari V kla-
P³k Edward Dojan-Surówka, dowódca 21PP, wrêcza najlepszemu strzelcowi kursu pu³kowej szko³y podoficerskiej nagrodê – zegarek. Zdjêcie
z 1933 r.
Fot. Narodowe Archiwum Cyfrowe
sy, Krzy¿a Niepodleg³oœci,
Krzy¿a Walecznych i Z³otego
Krzy¿a Zas³ugi, nierozpieszczany jednak stanowiskami
(dowództwo pu³ku obj¹³
w wieku 37 lat, podczas gdy
Surówka analogiczny etap kariery osi¹gn¹³ 11 lat wczeœniej). Z zadania wywi¹za³ siê
tak, ¿e dowódca armii gen.
Juliusz Rómmel w uznaniu
zas³ug za wybitne dowodzenie w
najciê¿szych chwilach walk ca³¹
2DP odznaczy³ go 29 wrzeœnia
Z³otym Krzy¿em Orderu Virtuti Militari.
A nieszczêœliwy dowódca?
Pod¹¿aj¹c szlakiem naczelnego wodza znalaz³ siê w Rumunii, potem – w przeciwieñstwie
do Œmig³ego-Rydza – unikn¹³
internowania i dotar³ a¿ do
Wielkiej Brytanii. Do armii nie
zosta³ przyjêty, do kraju nie
wróci³. Resztê ¿ycia spêdzi³ na
emigracji w Walii. Zmar³ 6 listopada 1982 r., w miejscowoœci Llambedr Pont Steffan
(w angielskiej wersji: Lampeter). A nad jego ¿yciem zapanowa³o milczenie.
(wald)
STR. 25
Z PRZEDSZKOLI I SZKÓ£ GMINY ROPCZYCE
Wieœci ze Szko³y Muzycznej
Zespó³ wokalny
Nauka w szko³ach powinna byæ
prowadzona w taki sposób, aby
uczniowie uwa¿ali j¹ za cenny
dar, a nie za ciê¿ki obowi¹zek.
We wrzeœniu rozpocz¹³ siê
kolejny rok szkolny. Radoœæ,
nadzieja, oczekiwanie na spe³nienie planów – to tylko namiastka uczuæ, jakie towarzyszy³y uczniom, rodzicom oraz nauczycielom. W odnowionym
budynku szko³y czeka³y na
uczniów odœwie¿one sale oraz
spora iloœæ nowo zakupionych
instrumentów muzycznych.
G³oœna i radosna muzyka wype³nia³a mury naszej szko³y, a
uœmiechniête twarze uczniów
napawa³y optymizmem. 43
nowoprzyjêtych uczniów klas
pierwszych z zainteresowa-
niem przygl¹da³o siê swoim
starszym kolegom i nauczycielom. Czy kolejny rok szkolny
bêdzie równie udany, jak poprzedni? Czy praca w naszej
placówce bêdzie równie owocna, a nasi uczniowie bêd¹ mogli przynosiæ chlubê zarówno
rodzicom, nauczycielom, jak i
swemu rodzinnemu miastu?
Po podnios³ych inauguracjach trzeba by³o przejœæ do
prozy ¿ycia i wzi¹æ siê ostro do
pracy. Nasi uczniowie z zapa³em zaczêli mierzyæ siê z nowymi obowi¹zkami. Efekty ich
pracy mogliœmy podziwiaæ ju¿
na pierwszym popisie, który
odby³ siê 25 paŸdziernika w
zwi¹zku z uroczystoœci¹ „Pasowania na ucznia”. Uczniowie
bardzo siê starali, aby swym
m³odszym kolegom jak najpiêkniej zaprezentowaæ instrumenty, na których bêd¹
æwiczyæ w najbli¿szej przysz³oœci. Owacje wyra¿a³y szczere
uznanie oraz szacunek zarówno dla uczniów, jak i nauczycieli. Rozbrzmiewaj¹ca muzyka imponowa³a i zara¿a³a swym
piêknem, zagrzewaj¹c do dalszej pracy.
Na kolejny koncert nie trzeba by³o czekaæ zbyt d³ugo, odby³
siê on 15 listopada, a poœwiêcony by³ w ca³oœci muzyce polskiej. Tym razem na scenicznych deskach uczniowie oddawali ho³d rodzimym kompozytorom, prezentuj¹c polonezy,
mazurki, a tak¿e pieœni i popularne utwory ludowe. Koncert,
jednolity pod wzglêdem naro-
dowoœciowym, uwa¿any by³ za
barwny i bardzo udany.
W organizacjê koncertów
czynnie zaanga¿owali siê równie¿ nasi nauczyciele (A. Gorczyca, M. Knot, M. Stêpieñ, D.
Kot, K. Têczar , W. Front), którzy mimo licznych obowi¹zków
pedagogicznych znaleŸli czas,
aby oprawiæ muzycznie wystawiany w ropczyckim Domu
Kultury spektakl pt. „ Jaskó³ka uwiêziona”.
Nasi uczniowie wraz z gronem
pedagogicznym planuj¹ kolejne interesuj¹ce muzyczne
przedsiêwziêcia. Jeszcze w grudniu bêdziemy mogli nacieszyæ
nasze zmys³y koncertem pt.
„Muzyka dla ka¿dego” (20. XII
2012 r., godz.17 00). W styczniu
planowane s¹: „Wieczór kolêd
dla klas pierwszych” i barwnie
zapowiadaj¹cy siê „Koncert karnawa³owy”. Mamy nadziejê, ¿e
wszystkie planowane koncerty
spe³ni¹ oczekiwania i przepe³ni¹ duszê s³uchaczy pozytywnymi emocjami, a nasi uczniowie
bêd¹ trwali w swych postanowieniach, pokonuj¹c kolejne progi ku doskona³oœci.
W zwi¹zku z nadchodz¹cymi
Œwiêtami Bo¿ego Narodzenia
¿yczymy wszystkim mieszkañcom Ropczyc spokojnych, œnie¿nych, niezwykle rodzinnych i
ciep³ych Œwi¹t oraz wszelkiej
pomyœlnoœci w Nowym Roku.
Szko³a Muzyczna
w Ropczycach
Wielki sukces Szko³y Muzycznej I stopnia w Ropczycach
27 listopada 2012 r.
uczeñ III klasy
Szko³y Muzycznej I
stopnia w Ropczycach Jakub Babicz
odniós³ ogromny
sukces w Makroregionalnych Przes³uchaniach Centrum
Edukacji Artystycznej w Mielcu.
Jakub Babicz wraz z nauczycielem klarnetu
Mariuszem Stêpniem.
Jako jeden z nielicznych zakwalifikowa³ siê do Ogólnopolskich Przes³uchañ CEA w Warszawie. Daj¹c niesamowity popis
swoich umiejêtnoœci zachwyci³
komisjê wykonuj¹c program
przes³uchañ: F. Zehm „Sonatina giocosa”, H. Impertro„ReveSTR. 26
rie Intermezzo” przy akompaniamencie nauczycielki fortepianu Klaudyny Hyjek. Jakub
uczy siê w naszej szkole gry na
klarnecie u Mariusza Stêpnia.
Jako ambitny uczeñ zawsze
godnie reprezentowa³ nasz¹
szko³ê, oferuj¹c bogat¹ dawkê
pozytywnych emocji podczas
wykonywania ró¿norodnych
utworów, zarówno na koncertach wewn¹trzszkolnych, jak i
goœcinnie w zaprzyjaŸnionych
placówkach, m.in. w Centrum
Kultury w Ropczycach.
Sukces Jakuba zawdziêczamy nie tylko jego ambitnej pracy i talentowi, ale równie¿ wspania³emu nauczycielowi prowadz¹cemu – Mariuszowi Stêpniowi, który mimo krótkiego
sta¿u oraz m³odego wieku odniós³ ju¿ bardzo wiele sukcesów, nie tylko pedagogicznych.
Mariusz Stêpieñ jest absolwentem Krakowskiej Akademii
Muzycznej, a tak¿e studiów
podyplomowych w klasie prof.
Andrzeja Godka. Od 2005
roku wspó³pracuje z Krakowsk¹ Oper¹ Kameraln¹.
Wspomnieæ nale¿y, i¿ pan
Mariusz (pochodz¹cy z Ropczyc) wraz ze swoim zespo³em
Cracow Clarinet Quartet w
2007 roku zdoby³ II miejsce na
VII Festiwalu Klarnetowym w
Piotrkowie Trybunalskim (kategoria kwartety klarnetowe).
W 2008 roku zdoby³ III miejsce na Miêdzynarodowym Festiwalu Klarnetowym w Szczecinie (kategoria zespo³y).
Przepe³nieni ogromn¹ radoœci¹ ¿yczymy dalszych wspania³ych sukcesów Kubie oraz
panu Mariuszowi.
Rada Szko³y Muzycznej
Dzieñ Patrona w Zespole Szkó³ w Ma³ej
19 listopada 2012 r. odby³y siê
uroczystoœci Dnia Patrona w Zespole Szkó³ im. prof. Tadeusza
Sinki w Ma³ej, których organizatorami byli dyrektor, Rada Pedagogiczna, Rada Rodziców, nauczyciele emerytowani oraz
uczniowie.
Uroczystoœæ rozpoczê³a siê
msz¹ œwiêt¹ pod przewodnictwem absolwenta tej szko³y,
ksiêdza misjonarza Edwarda
£ojka, podczas której homiliê
wyg³osi³ ks. proboszcz Jacek
Piróg. Po mszy uczestnicy uroczystoœci spotkali siê w szkole, gdzie dyrektor Stanis³aw
Strza³ka przywita³ wszystkich
goœci, wœród których byli m.in.
burmistrz Ropczyc Boles³aw
Bujak, dr hab. prof. W³adys³aw Tabasz, dyrektor Biura
Podkarpackiej Izby Rolniczej
Arkadiusz Bêben, poprzedni
dyrektorzy szko³y w Ma³ej:
Genowefa Zygmunt, Bo¿ena
Ruman, Julian Zegar oraz
Maria Pitera. Spotkanie mia³o charakter wspomnieniowy.
Zaproszeni zostali nauczyciele, którzy pracowali kiedyœ
w Szkole Podstawowej w Ma³ej Dolnej oraz, niefunkcjonuj¹cej ju¿ od 1998 r., szkole
filialnej w Ma³ej Górnej. Przyby³o wielu nauczycieli, zarówno emerytowanych, jak i czynnych, a tak¿e mieszkañcy wsi.
Po czêœci artystycznej przygotowanej przez dzieci i m³odzie¿ szkoln¹ przy poczêstunku, który przygotowa³a Rada
Rodziców goœcie wspominali
dawne czasy, trudne warunki,
naukê w tamtych nie³atwych
czasach i wspó³pracê miêdzy
sob¹. Prof. Tabasz oprócz wyk³adu nt. historii szkolnictwa
w Ma³ej, zachêca³ nauczycieli
do wspomnieñ, podsuwaj¹c
M³odzie¿ szkolna w programie artystycznym.
ró¿norodne tematy i ciekawostki. Na zakoñczenie spotkania dwie nauczycielki, które rozpoczê³y pracê w tutejszej
szkole w latach piêædziesi¹tych, Czes³awa Durek oraz
Zofia Œwiderska zosta³y obdarowane kwiatami.
ZS w Ma³ej Wœród goœci obecnych na uroczystoœci by³ burmistrz Boles³aw Bujak.
Wyk³ad W³adys³awa Tabasza nt.
„Historii szkolnictwa w Ma³ej”
Uczestnicy uroczystoœci
Pos³uchajcie wszyscy goœcie,
my pierwszaki tak radoœnie
dziœ œpiewamy, przyrzekamy,
byæ uczniami, prymusami
Przyrzekamy byæ uczniami
Tak œpiewali pierwszoklasiœci
podczas uroczystoœci pasowania na ucznia, która odby³a siê
30 paŸdziernika 2012 r. w Zespole Szkó³ w Lubzinie.
Uroczystoœæ uœwietnili zaproszeni goœcie: radny Dariusz Skórski, dyrektor Miejsko-Gminnego
Zespo³u
Oœwiaty w Ropczycach Stanis³aw Mazur, dyrektor Zespo³u
Szkó³ w Lubzinie Bo¿ena Pyzik, rodzice i nauczyciele.
Kandydaci na uczniów musieli wykazaæ siê wiedz¹ i umie-
jêtnoœciami. Z przejêciem i wypiekami na twarzach recytowali wiersze, œpiewali piosenki,
odpowiadali na pytania. Grom-
kie brawa publicznoœci potwierdzi³y, ¿e umiej¹ ju¿ naprawdê du¿o i mo¿na przyj¹æ ich w
poczet uczniów. Z³o¿yli wiêc
Dyrektor szko³y Stanis³aw Strza³ka.
uroczyste œlubowanie po raz
pierwszy na sztandar szko³y, a
pani dyrektor „wielkim o³ówkiem” dokona³a aktu pasowania. Ukoronowaniem tego aktu
by³o wrêczenie pami¹tkowych
dyplomów i legitymacji szkolnych. Dzieci otrzyma³y równie¿
upominki przygotowane przez
rodziców oraz mnóstwo s³odyczy od zaproszonych goœci.
Ten radosny dzieñ przepe³niony emocjami na d³ugo pozostanie w pamiêci uczniów.
Rodzicom gratulujemy tak
wspania³ych pociech, a pierwszakom ¿yczymy sukcesów w
nauce i jak najlepszych ocen
na pierwszym szkolnym œwiadectwie.
ZS w Lubzinie
STR. 27
Ropczycka orkiestra dęta uświetniła uroczystość odsłonięcia pomnika ks.
Jana Zwierza
Uroczystą sesję Rady Miejskiej
otworzył przewodniczący Rady
Józef Misiura
Burmistrz Bolesław Bujak
podsumował wydarzenia
roku jubileuszowego
Młodzież Zespołu Szkół im. ks. dra Jana Zwierza
uczestnicząca w uroczystości
Sylwetkę kapła
przedstawił his
Józef Słodyczka
Krzyż
pośmi
Goście uczestniczący w sesji
Srebrne Krzyże Zasługi wręczyła odznaczonym Wicewojewoda Podkarpacka Alicja Wosik
Odznaczeni Srebrnym Medalem za długoletnią służbę
Odznaczeni Brązowym Krzyżem Zasługi
Odznaczeni Brązowym Medalem za długoletnią
służbę
ana
storyk
a
Uczestnicy uroczystości, m.in. siostra księdza Bogumiła Serwatka Twórca pomnika
Kazimierz Malski
(pierwsza z prawej)
Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski przyznany
iertnie W. Sąsiadkowi odebrała jego żona Maria.
Poświęcenie pomnika przez biskupa Kazimierza Górnego
Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski odznaczeni zostali Stanisław Misztal i Józef Siwiec
Aneta Dylska, reżyserka spektaklu przygotowanego przez
młodzież na zakończenie roku jubileuszowego
Fot. Piotr Skałuba
Odznaczeni Złotym Medalem za długoletnią służbę
Spektakl „Jaskółka uwięziona” w wykonaniu młodzieży z udziałem nauczycieli Szkoły Muzycznej w Ropczycach i Formacji Tańca Nowoczesnego Vega
Pierwszy sprzêt dociera do szko³y
Od pocz¹tku wrzeœnia w Zespole Szkó³ nr 2 w Ropczycach funkcjonuje Siatkarski Oœrodek
Szkolny.
Siatkarskie Oœrodki Szkolne powsta³y w ramach ministerialnego „Programu upowszechniania sportu wœród
dzieci i m³odzie¿y w zakresie
pi³ki siatkowej w latach 2012/
2015”. Na terenie ca³ego kraju utworzonych zosta³o 35 takich oœrodków, oddzielnie
dla dziewcz¹t i ch³opców. Ka¿dy sk³adaæ siê bêdzie z jednego liceum i trzech gimnazjów.
Systemem szkolenia objêtych
zostanie 128 szkó³ z klasami
sportowymi, ³¹cznie blisko 4,5
tys. m³odych siatkarek i siatkarzy.
- W po³owie listopada do Ropczyc przyjecha³a pierwsza partia
sprzêtu w postaci trena¿erów i urz¹dzeñ. Ju¿ w tym momencie jest problem w magazynie z miejscem na
sprzêt sportowy. Ostatnio przyjecha³o 70 pi³ek do siatkówki, 3
pe³ne zestawy siatek i antenek, a
w ca³ym roku szkolnym dostaniemy tego sprzêtu jeszcze wiêcej –
mówi nauczyciel, koordynator
projektu Micha³ Betleja. Do
szko³y oprócz pi³ek i siatek
dotar³y ró¿nego rodzaju podesty, zestawy wymiennych trena¿erów, które poprawi¹ technikê bloku i rozegrania, platformy pliometryczne kszta³tuj¹ce moc wyrzutow¹, atrapy bloku, p³otki, specjalne pi³ki dla
rozgrywaj¹cych.
Uczniowie bêd¹cy w S.O.S
nie kryj¹ zadowolenia i jeszcze chêtniej bior¹ udzia³ w
zajêciach. Od kiedy sprzêt pojawi³ siê w szkole u¿ywamy go na
lekcjach, co zwiêksza atrakcyjnoœæ
tych zajêæ, jak i wiêksz¹ mo¿liwoœæ
rozwojow¹ dla nas. W zale¿noœci
od tematów zajêæ pan Micha³ Betleja stara siê u¿ywaæ tych urz¹dzeñ jak najwiêcej – mówi uczeñ
Siatkarskiego Oœrodka Szkolnego i zawodnik Klubu Siatkarskiego B³êkitni Ropczyce
Dominik Fabianowicz.
Nabór do S.O.S prowadzony
jest wœród uczniów klas szóstych. Chêtnych do udzia³u
w profesjonalnych zajêciach zapraszamy na zajêcia w czwartki
o godzinie 14:30. Dodatkowych
informacji udziela Micha³ Betleja pod numerem telefonu
696505675.
Inf. w³asna
LICEUM OGÓLNOKSZTA£C¥CE W ROPCZYCACH
Pere³ki Koœciuszki b³yszcz¹ w Warszawie
W czerwcu Tadeusz Koœciuszko
„wypuœci³” spod swych skrzyde³ kolejnych absolwentów.
Wœród nich sporo by³o pere³ek z
najwy¿szymi wynikami na
œwiadectwie dojrza³oœci. Z myœl¹, ¿e mi³o czasem siêgn¹æ pamiêci¹ do wydarzeñ, miejsc
i osób, Joanna Chodak i £ukasz
Dunaj zawitali w progach naszego liceum i podzielili siê „studenckimi wra¿eniami”.
Joasia uczêszcza do Szko³y
G³ównej Handlowej w Warszawie, a £ukasz, mimo posiadania Diamentowych Indeksów
AGH, wybra³ Uniwersytet
Warszawski. Ich szko³y znajduj¹ siê w czo³ówce najlepszych polskich uczelni.
Po najd³u¿szych wakacjach
w karierze szkolnej nasta³ czas
wyk³adów, nieprzespanych nocy
i zakuwania do œwitu.
Jak Warszawê widz¹ studenci?
Joanna Chodak: Miasto jest
niezwykle piêkne i ciekawe,
g³ównie ze wzglêdu na wielokulturowoœæ œrodowiska studenckiego. Wbrew pozorom,
w Warszawie ³atwo siê odnaleŸæ, a przyjazna atmosfera
sprzyja nawi¹zywaniu nowych
znajomoœci.
STR. 30
rodnoœæ kultur. Na korytarzach mo¿na spotkaæ studentów z Korei, Turcji, Azji, Rosji.
£ukasz Dunaj: Uczelnia,
któr¹ wybra³em, spe³nia moje
oczekiwania dotycz¹ce jakoœci
i poziomu nauczania. Uniwersytet Warszawski ma naprawdê du¿o do zaoferowania
swoim studentom. Dziêki wymianom miêdzynarodowym
mo¿na poznaæ ludzi z ró¿nych
zak¹tków œwiata, ich kulturê,
£ukasz Dunaj: Stolica zdecy- obyczaje. Jestem bardzo zadodowanie poszerza horyzonty wolony ze swojego wyboru.
ka¿dego. Pozwala na rozwój, Czêsto mo¿na spotkaæ siê z opinie tylko kariery studenckiej, ni¹, ¿e osobom z ma³ych miejczy potem zawodowej, ale tak- scowoœci trudno zab³ysn¹æ
¿e osobowoœci. Urok Warszawy, w metropoliach…
ciekawi ludzie, otwartoœæ mia- Czy zgadzacie siê z tym?
Joanna Chodak: Pochodzesta u³atwiaj¹ aklimatyzacjê.
nie
nie gra roli. Licz¹ siê
Wybraliœcie Warszawê.
przede wszystkim umiejêtnoCzy jesteœcie zadowoleni
œci. Ka¿dy ma równe szanse.
ze swojej decyzji?
Joanna Chodak: Zdecydo- Mieszkañcy Warszawy s¹ trochê
wanie uwa¿am, ¿e by³ to dobry „leniwi”. Ambitniejsi s¹ ludzie
wybór. Szko³a, któr¹ wybra³am, z mniejszych miast czy miejscoposiada renomê, ma wysoki woœci. Po prostu trzeba iœæ
poziom nauczania oraz wy- w œwiat, realizowaæ zamierzone
kwalifikowan¹ kadrê. Nale¿y cele i spe³niaæ marzenia!
£ukasz Dunaj: Najwa¿niejte¿ wspomnieæ o szerokiej
gamie przedmiotów i specja- sze s¹: wytrwa³e d¹¿enie do wylizacji, które otwieraj¹ przed znaczonego sobie celu, wiem³odymi ludŸmi wiele mo¿li- dza, umiejêtnoœci. To one
woœci i pozwalaj¹ na zdobywa- wiod¹ do sukcesu. Fakt, ¿e ponie i poszerzanie umiejêtno- chodzê z niewielkiego miaœci w ró¿nych dziedzinach. steczka w ¿adnym stopniu nie
Szko³a jest otwarta na ró¿no- wp³yn¹³ na moje szanse czy
mo¿liwoœci na studiach. Zachêcam wszystkich m³odszych
kolegów i kole¿anki, ¿eby wyp³ynêli na szerokie wody. Nie
ma siê czego baæ!
Wybrane przez Was studia
otwieraj¹ przed Wami wiele
mo¿liwoœci. Czy myœlicie ju¿
o pracy? Co planujecie robiæ
po studiach?
Joanna Chodak: Wierzê, ¿e
moja szko³a przygotuje mnie
dobrze do rozpoczêcia kariery zawodowej. Plany ci¹gle siê
zmieniaj¹, jednak mam nadziejê, ¿e ukoñczenie studiów
na warszawskiej uczelni u³atwi
mi znalezienie pracy.
£ukasz Dunaj: Z³o¿y³em ju¿
CV na praktykê do Microsoftu
i planujê z³o¿yæ do Google. Na
uczelnie przyje¿d¿aj¹ rekruterzy z ca³ego œwiata. Co druga
osoba ma praktykê w du¿ej
korporacji. Ju¿ na trzecim roku
wiêkszoœæ studentów pracuje
na pó³ etatu. Najpierw chcia³bym zdobyæ doœwiadczenie
u gigantów, a potem mo¿e próbowaæ w³asnych si³…
Serdecznie Wam dziêkujemy,
¿e znaleŸliœcie czas, by odwiedziæ mury naszej szko³y i opowiedzieæ o studenckim podboju
Warszawy. Gratulujemy i ¿yczymy dalszych sukcesów.
Karolina Rymut
i Beata Ziajor
LICEUM OGÓLNOKSZTA£C¥CE W ROPCZYCACH
Matma w liceum nie jest straszna
9 listopada 2012 r. w Liceum
Ogólnokszta³c¹cym im. Tadeusza Koœciuszki w Ropczycach
odby³ siê powiatowy etap konkursu matematycznego im. Jana
Marsza³a. Z naszego liceum
wziê³y w nim udzia³ 22 osoby.
Do rywalizacji przyst¹pili
nie tylko uczniowie klas drugich i trzecich, ale równie¿
sporo pierwszoklasistów,
wœród których najwy¿sze miejsca zajêli: Pawe³ Kulig oraz
Maksymilian Maræ, zaœ wyró¿nienia otrzymali: Krzysztof
Kania, Pawe³ Kusibab, Katarzyna Sieroñ, Joanna Wrzos
i Kamil Ziobro. Zarówno uczniowie klas drugich, jak i trzecich nie dali szans rywalom,
zajmuj¹c wszystkie miejsca na
podium. Najlepsz¹ drugoklasistk¹ okaza³a siê Iwona Ziajor, drugi stopieñ podium
przypad³ Dominikowi Baljonowi, a na trzecim miejscu
uplasowa³ siê Henryk Ksi¹¿ek. Wœród uczniów klas trzecich pierwsze miejsce zajêli:
Martyna Jamróz i Piotr Waleñ,
drugie miejsce przypad³o
Magdalenie Kisiel, a trzecie
Aleksandrze Kisiel.
W finale XXVIII Konkursu
Matematycznego im. Jana
Marsza³a nasz powiat reprezentowaæ bêd¹: Martyna Jamróz, Piotr Waleñ, Magdalena
Kisiel oraz Aleksandra Kisiel.
O swojej przygodzie z matematyk¹ zgodzili siê nam opowiedzieæ: Magdalena Kisiel
i Piotr Waleñ.
Od lewej: Piotr Waleñ, Martyna Jamróz, Aleksandra Kisiel, Magdalena Kisiel
- Niektórzy uwa¿aj¹, ¿e matematyki nie da siê nauczyæ,
trzeba posiadaæ zdolnoœci
matematyczne. Jak jest
w Waszym przypadku?
Magdalena Kisiel: Zdolnoœci matematyczne na pewno
u³atwiaj¹ naukê matematyki.
Jednak myœlê, ¿e najwa¿niejsze jest systematyczne rozwi¹zywanie zadañ. Wówczas matematyka staje siê bli¿sza i matura nie jest taka straszna.
Wa¿ne jest tak¿e, by nauczyciel dobrze wyt³umaczy³, bo
jeœli siê coœ zrozumie, nie ma
z tym póŸniej ¿adnego problemu.
Piotr Waleñ: Wszystko zaczê³o siê w liceum. Wczeœniej
by³em raczej przeciêtnym
uczniem. W pierwszej klasie
szko³y œredniej bardziej przy³o¿y³em siê do przedmiotu.
Zaczê³o wychodziæ, wiêc zdecydowa³em siê braæ udzia³
w konkursach matematycznych. Wyniki by³y zadowalaj¹ce. NajwyraŸniej jestem naj-
lepszym przyk³adem na to, ¿e
matematyki da siê nauczyæ
(œmiech).
- Ka¿dy trzecioklasista raczej
ma ju¿ sprecyzowane plany na
przysz³oœæ. Jakie s¹ Wasze?
Magdalena Kisiel: Na razie
myœlê jedynie o maturze. Moje
plany bêd¹ zale¿eæ od wyników. Na pewno bêd¹ to studia zwi¹zane z biologi¹ i chemi¹, albo matematyk¹.
Piotr Waleñ: Po pierwsze –
dobrze zdaæ maturê. Potem
chcia³bym rozpocz¹æ studia
na AGH w Krakowie na kierunku automatyka i robotyka.
Pod uwagê biorê te¿ kierunek zamawiany w Rzeszowie,
ale musi byæ dobry (œmiech).
Mimo ¿e lubiê matematykê,
nie interesuje mnie ona jako
kierunek studiów. Po studiach – oczywiœcie praca.
- Choæ z pewnoœci¹ du¿o czasu
poœwiêcacie matematyce
i przygotowaniom do matury,
na pewno macie równie¿ inne
pasje…
Magdalena Kisiel: Jak na razie ca³y swój wolny czas poœwiêcam na przygotowania do matury. Mam zamiar wypocz¹æ po
egzaminach. Jednak¿e zawsze
znajdê chwilê, by spêdziæ trochê czasu z rodzin¹, np. ogl¹daj¹c ciekawe filmy.
Piotr Waleñ: Rzeczywiœcie,
spêdzam trochê czasu nad
matematyk¹, jednak staram siê
znajdowaæ czas na to, co sprawia mi przyjemnoœæ i pozwala
siê odprê¿yæ. Wolne chwile
spêdzam na si³owni. Moj¹ wielka pasj¹ jest motoryzacja.
Nale¿y dodaæ, ¿e Martyna
Jamróz i Magdalena Kisiel
oraz Piotr Waleñ wziêli udzia³
w I etapie Ogólnopolskiej
Olimpiady o Diamentowy Indeks AGH. Wszystkim gratulujemy wysokich osi¹gniêæ,
a trojgu kandydatom do Diamentowego Indeksu ¿yczymy
powodzenia w zmaganiach
olimpijskich.
Karolina Rymut
i Beata Ziajor
ZESPÓ£ SZKÓ£ AGRO-TECHNICZNYCH W ROPCZYCACH
Na skrzyd³ach muzyki
5 i 16 listopada 2012 r. w Rzeszowskim Domu Kultury Filia
„Pobitno” odby³ siê ju¿ po raz 9.
Podkarpacki Festiwal Piosenki
dzieciêcej i M³odzie¿owej „Na
skrzyd³ach muzyki”.
Prezentacje odbywa³y siê
w czterech kategoriach wiekowych: 7-9 lat, 10-14 lat, gimnazja oraz szko³y œrednie.OceZIEMIA ROPCZYCKA Nr 12/2012 (254)
niali je profesjonalni jurorzy,
specjaliœci dzie³a muzycznego
w sk³adzie: Magdalena Kocój,
Dominika Zieliñska, Bart³omiej Skubisz.
Zespó³ Szkó³ Agro- Technicznych reprezentowa³a dobrze znana wszystkim Agata
Dziedzic, uczennica III klasy
technikum, kszta³c¹ca siê
w zawodzie technik architektury krajobrazu, która w rywa-
lizacji z 27 solistami m.in.:
z Krosna, Rzeszowa, Tarnobrzega, czy Stalowej Woli zdoby³a wyró¿nienie za wykonanie piosenki pt. „Miasteczko
cud” z repertuaru Agnieszki
Osieckiej. Nad wyborem piosenki i ca³oœci¹ przygotowañ
do konkursu czuwa³a Joanna
Kozubowska.
Gratulujemy Agacie i ¿yczymy dalszych sukcesów, tym
bardziej, ¿e kolejny konkurs
tu¿, tu¿… Trzymajcie kciuki!!!
JK
STR. 31
Spotkanie z Witosem
W paŸdzierniku minê³a 67. rocznica œmierci Wincentego Witosa,
wybitnego mê¿a stanu, dzia³acza ruchu ludowego i trzykrotnego
premiera Polski. Co roku pierwszoklasiœci podczas œwiêta szko³y
poznaj¹ sylwetkê patrona oraz ¿yciowe dokonania tego nieprzeciêtnego cz³owieka. Podobnie by³o tym razem.
msz¹ œwiêt¹ odprawion¹ przez
ksiê¿y katechetów w intencji
uczniów, nauczycieli i pracowników Zespo³u Szkó³ AgroTechnicznych. Po mszy œwiêtej w szkolnej auli licznie zgromadzili siê pierwszoklasiœci,
nauczyciele oraz zaproszeni
goœcie. Po raz pierwszy w dniu
œwiêta szko³y goœciliœmy przyjació³ z Ukrainy i S³owacji.
Wœród nich byli uczniowie
i nauczyciele Ekologicznego
Kolegium Lwowskiej Pañstwowej Wy¿szej Szko³y Rolniczej na czele z dyrektorem
Igorem Flysem oraz przedstawiciele Súkromnej strednej
odbornej školy w Giraltovcach. Swoj¹ obecnoœci¹ zaszczycili nas równie¿: wicestarosta Dorota Strzy¿, Anna Ziêba – dyrektor Specjalnego
Oœrodka Szkolno-Wychowawczego w Ropczycach, ksi¹dz
dziekan Stanis³aw Mazur, Jacek Worowski – skarbnik Powiatu, Robert Kuraszkiewicz –
zastêpca burmistrza Ropczyc,
Tadeusz Mi¹so - zastêpca komendanta powiatowego Pañstwowej Stra¿y Po¿arnej, Andrzej Feret – przedstawiciel
Komendy Powiatowej Policji.
Podczas uroczystoœci dyrektor Pawe³ Bujny wyró¿ni³ i nagrodzi³ tych uczniów, którzy
brali udzia³ w konkursach lub
wykazali siê aktywnoœci¹ w ró¿nych dziedzinach ¿ycia szkolnego. Czêœæ oficjalna zakoñczy³a siê przedstawieniem pt.
„Szkolny wehiku³ czasu”, podczas którego widzowie zostali
zaproszeni do odbycia podró¿y w czasie i przestrzeni, do
ma³ej podtarnowskiej wsi
Wierzchos³awice, w latach 40tych ubieg³ego wieku. Tutaj
spotkaliœmy Wincentego Witosa, z którym porozmawiali
wspó³czeœni uczniowie. Zderzenie tych dwóch œwiatów
by³o zabawne i pouczaj¹ce.
Akcja przedstawienia rozgrywa³a siê w wiejskiej scenerii,
pod cha³up¹ Witosa, dok³adnie odtworzon¹ w scenografii
przygotowanej przez Adrian-
nê Sulimirsk¹ i Agnieszkê
Kasprzyk. Witos (w tej roli
wyst¹pi³ Konrad Rój) opowiedzia³ o trudnym dzieciñstwie,
o tym, ¿e ze wzglêdu na biedê
skoñczy³ tylko cztery klasy
szko³y powszechnej, ale to nie
przeszkodzi³o mu w trzykrotnym zdobyciu urzêdu premiera. Uczniowie: Kinga Kot
i Micha³ Balasa zaprezentowali styl bycia, ubierania i zachowania wspó³czesnej m³odzie¿y. Imponuj¹co wypad³a konfrontacja tradycyjnego tañca –
krakowiaka ze wspó³czesnym,
¿ywio³owym pokazem breakdance’a w wykonaniu goœcinnie wystêpuj¹cych ch³opców
z grupy „Urodzeni bez grawitacji” z Mateuszem Macio³kiem. Oprawê choreograficzn¹ dla szkolnego zespo³u
ludowego przygotowa³a Joan-
Bran¿owe targi w Krakowie
lon Kawy i Herbaty. Jego oferta dawa³a nie tylko szansê na
nawi¹zanie kontaktów biznesowych, ale umo¿liwia³a poznanie sztuki parzenia i przygotowania kawy oraz herbaty.
Niew¹tpliwie najwiêksz¹
atrakcj¹ by³y pokazy kulinarne po³¹czone z degustacjami.
Najwiêkszym uznaniem wœród
m³odzie¿y cieszy³o siê w³oskie
espresso, przygotowywane
przez najlepszych baristów
oraz s³odkie lody.
Od 14 do 16 listopada 2012 w hali
wystawienniczej w Krakowie
odbywa³y siê Miêdzynarodowe
Targi Wyposa¿enia Hoteli i Gastronomii HORECA, Targi Artyku³ów Spo¿ywczych i Napojów dla
Gastronomii GASTROFOOD oraz
Miêdzynarodowe Targi Wina
ENOEXPO. Ostatni dzieñ targów
otwarty jest dla m³odzie¿y szkó³
gastronomicznych.
Jak co roku m³odzie¿ ZSAT oraz uczniowie zaprzyjaŸnionej szko³y w Giraltovcach
uczestniczyli, wraz z opiekunami, w tej bran¿owej imprezie, na której zaprezentowa³o
siê ponad 300 firm z Polski i
zagranicy. Wystawcy przedstaSTR. 32
wili bogat¹ ofertê wyposa¿enia
hotelu i restauracji, najnowsze rozwi¹zania, produkty i
us³ugi, niezwykle ciekawe i
bezp³atne szkolenia oraz
na Kozubowska, a krakowiaka
zatañczyli: Monika Filipek,
Natalia Wiktor, Martyna Czekajska, Ireneusz Klacza, Przemys³aw Maræ i Micha³ Napora.
W przedstawieniu, które
publicznoœæ nagrodzi³a gromkimi brawami, udzia³ wziêli:
Sylwia Szeliga, Mariusz Przyby³owicz, Mateusz Petka, Marcin Pijar, Wojciech Bochnak,
Pawe³ Przypek. Piosenki zaœpiewali: Agata Dziedzic, Gabriela Koœ, Edyta Dubiel, Marcelina Misiewicz i Bart³omiej
Longosz. Nad przygotowaniem przedstawienia czuwa³y:
Sabina Urbanek i Ma³gorzata
Piêta. Na zakoñczenie uroczystoœci w mini recitalu wyst¹pi³y uczennice z Ekologicznego
Kolegium ze Lwowa.
S.U.
warsztaty dla hotelarzy, restauratorów i w³aœcicieli lokali gastronomicznych.
Specjalnie wydzielon¹
stref¹ podczas targów by³ Sa-
Pragniemy podziêkowaæ
Radzie Rodziców dzia³aj¹cej przy Zespole Szkó³
Agro-Technicznych im.
W. Witosa w Ropczycach za
dofinansowanie naszego
wyjazdu.
M³odzi kucharze
w finale konkursu kulinarnego
Agnieszka Zaj¹c i Micha³ Balasa, uczniowie technikum w zawodzie kucharz wywalczyli sobie przepustkê do fina³u konkursu kulinarnego, który odbêdzie
siê 15 i 16 grudnia w Warszawie.
Podkarpacie reprezentowaæ bêd¹ dwie szko³y: Zespó³
Szkó³ Agro-Technicznych
w Ropczycach i ZST w Lesku.
M³odzi kucharze zaserwuj¹
dania wed³ug autorskich
przepisów z wykorzystaniem
produktów regionalnych.
Eliminacje do konkursu
odby³y siê podczas warsztatów
kulinarnych „Tradycyjne produkty – nowoczesna kuchnia
polska’ w piêciu województwach: lubelskim, kujawskopomorskim, zachodniopomorskim, podlaskim i podkarpackim w ramach projektu „¯ywnoœæ wysokiej jakoœci.
Krótsza droga od producenta do konsumenta”. Wziê³o
w nich udzia³ 50 zespo³ów,
sk³adaj¹cych siê z uczniów
i nauczycieli ponadgimnazjal-
nych szkó³ gastronomicznych.
Ka¿de ze spotkañ trwa³o
dwa dni. Podczas czêœci teoretycznej uczestnicy zdobywali
wiedzê na temat lokalnych
produktów oraz systemów jakoœci ¿ywnoœci w Polsce i w Unii
Europejskiej. Nastêpnie by³a
Œniadanie
daje moc
Tradycj¹ w ZSA- T sta³o siê ju¿
to, ¿e w listopadzie uczniowie z
klas I-III w³¹czaj¹ siê w ogólnopolsk¹ akcjê pod has³em „Œniadanie daje moc”, której organizatorem jest Instytut Matki i Dziecka, a honorowym patronem Rzecznik Praw Dziecka oraz Polskie Towarzystwo Nauk ¯ywieniowych.
W tym roku „œniadanie” przygotowane zosta³o 8 listopada w Zespole Szkó³ w Nagawczynie.
Uczniowie z klasy II i III
sprostali wyzwaniu. Zdrowe
i po¿ywne kanapki, sa³atki wykona³y prawie samodzielnie,
pod czujnym okiem wychowawczyñ i rodziców. Pierwszakom natomiast z pomoc¹ pospieszyli uczniowie Zespo³u
Szkó³ Agrotechnicznych: Barbara Bieszczad, Anna Zaj¹c,
Justyna Gubernak, Kamil Skóra wraz z opiekunk¹ Wiolett¹
Walczak-Weselak, którzy „wyczarowali” dla dzieciaków
i goœci weso³e, po¿ywne kanapki i owocowe koktajle.
Uœmiecha³y siê wiêc z kanapek misie, p³ynê³y stateczki,
jecha³y samochody wyciête
z plastra sera itd. Uczniowie
czêœæ praktyczna, czyli wielkie gotowanie pod czujnym
okiem Eugeniusza Mientkiewicza, smakosza i znawcy produktów regionalnych, oraz
szefów kuchni lokalnych. Na
pocz¹tku zadaniem ka¿dej
grupy by³o przygotowanie poprzyrz¹dzili równie¿ pyszne
cocktaile z mleka i piêknie je
podali. Przyszli adepci sztuki
kucharskiej ozdobili te¿ stó³
kwiatami wyciêtymi z warzyw.
Na sto³ach zagoœci³y wytworne
pó³miski wykonane z dyni oraz
dostojne ³abêdzie uformowane z jab³ek.
Spo¿ywanie pysznego œniadanka poprzedzi³a bardzo
ciekawa prezentacja multimedialna przygotowana przez
Wiolettê Walczak–Weselak.
Podczas tej interaktywnej
prezentacji dzieci bardzo
du¿o dowiedzia³y siê o potrzebie spo¿ywania ró¿norodnych
pokarmów zawieraj¹cych
wapñ, bia³ko, sole mineralne,
t³uszcze i witaminy. Aplauz
dzieciaków wzbudzi³y prezentowane przyk³ady wymyœlnych
kanapek, potraw przypominaj¹cych kszta³tem ró¿ne
traw wed³ug przepisów prowadz¹cych. Nastêpnie m³odzi
kucharze mogli poeksperymentowaæ i stworzyæ potrawy
w oparciu o w³asne przepisy.
Agnieszka i Micha³ wybrali, ze
sto³u bogato zastawionego regionalnymi surowcami, produkty pospolite, ale potrafili
przygotowaæ z nich dania, które zaskoczy³y jury.
Na przystawkê – pasztet
dro¿d¿owy w trzech smakach:
borowikowym, sezamowym
i czosnkowym, danie g³ówne
stanowi³y skrzyde³ka „maczugi” na torciku z pumpernikla
i kiszonych ziemniaków, a na
deser zaserwowali konfitowan¹ dyniê z bakaliami w jadalnym, chrupi¹cym koszyczku. G³ównym kryterium tworzenia receptur zatwierdzonych do warszawskiego fina³u by³o zastosowanie w nich
regionalnych produktów oraz
lokalnych technik wykonania
takich, jak np. kiszenie ziemniaków, charakterystyczne dla
dawnej ubogiej kuchni
ch³opskiej. Teraz nie pozostaje nam nic innego jak tylko
mocno trzymaæ kciuki za naszych przedstawicieli i ¿yczyæ
im, aby podkarpacie przysmaki zawojowa³y stolicê. Powodzenia!
ZSAT
œmieszne zwierz¹tka, czy
przedmioty. Dzieci mia³y równie¿ okazjê rozwi¹zywaæ zagadki o owocach i warzywach
i wykazaæ siê przy tym posiadan¹ wiedz¹.
Po zakoñczeniu prezentacji
dyrektor Barbara Szczerbiñska podziêkowa³a goœciom
z Ropczyc za ciekaw¹ prezentacjê i pomoc w zorganizowaniu akcji „Œniadanie daje
moc”. Podziêkowania z³o¿y³a
równie¿ na rêce rodziców, którzy poœwiêcili swój czas, aby
pomóc dzieciom i wychowawcom w przygotowaniu tego wydarzenia.
Wspólne spotkanie zakoñczy³o siê sesj¹ zdjêciow¹ z m³odymi kucharzami, która równie¿ dostarczy³a dzieciom
sporo radoœci.
Katarzyna Czajkowska
STR. 33
ZESPÓ£ SZKÓ£ W ROPCZYCACH
Marcin – gawêdziarz
Miêdzyszkolny Oddzia³ Polskiego Towarzystwa TurystycznoKrajoznawczego w Przeworsku
od wielu lat organizuje konkurs
krasomówczy, którego zadaniem jest zachêcenie m³odzie¿y do poznawania w³asnego regionu, jego historii i dorobku oraz
zwrócenie uwagi na potrzebê
pielêgnacji jêzyka ojczystego.
W tym roku 17 paŸdziernika 2012 r. odby³ siê ju¿ XLI
Wojewódzki Konkurs Krasomówczy M³odzie¿y Ponadgimnazjalnej, w którym Marcin
Ogrodnik, uczeñ kl. 2A Liceum Profilowanego w Zespole Szkó³ im. ks. dra Jana Zwierza w Ropczycach zdoby³ III
miejsce. Zainteresowa³ jurorów, uczniów i ich opiekunów
opowieœci¹ o swojej wakacyjnej
wêdrówce po Pogórzu Dynowsko – Strzy¿owskim i wyprawie
na Górê Che³m, ubarwiaj¹c
dziesiêciominutowe wyst¹pienie legendami i cieka-
wostkami. Prezentacjê przygotowa³ pod opiek¹ polonistki Ma³gorzaty Bieniasz, przy
du¿ej pomocy Stanis³awa Wójciaka, który zna wiele ciekawych historii zwi¹zanych z naszym regionem. Kilka z nich
znalaz³o siê w opowieœci Marcina, m.in. o królu wê¿y zamieszkuj¹cym górê, czy o tajemniczych, piêknych dziewczynach zaklêtych w go³êbice.
Materia³ów dostarczy³a tak¿e
Renata Kopala, opiekunka
szkolnego ko³a PTTK.
Po wstêpnych eliminacjach
jury wy³oni³o fina³ow¹ pi¹tkê,
której zadanie polega³o na
zmierzeniu siê z trzyminutow¹
improwizowan¹ wypowiedzi¹
na wylosowany temat. Marcinowi przypad³o zagadnienie:
Cudze chwalicie, swego nie znacie … – rozwiñ tê myœl, promuj¹c
ciekawe miejsce zwi¹zane ze swoj¹
Ma³¹ Ojczyzn¹. Marcin, nie
zastanawiaj¹c siê d³ugo,
w piêknych s³owach zaprosi³
wszystkich do odwiedzenia
Marcin Ogrodnik i Ma³gorzata Bieniasz
Szufnarowej, malowniczo po³o¿onej wsi, z której pochodzi,
przekonuj¹c, ¿e najpiêkniejsze s¹ miejsca najbli¿sze sercu. Po zaciêtej rywalizacji,
(pozostali finaliœci snuli równie ciekawe opowieœci), jury
og³osi³o werdykt, który przyniós³ uczniowi Zespo³u Szkó³
III miejsce na podium.
To nie pierwszy sukces Marcina Ogrodnika. Wystêpuje
z powodzeniem w muzycznych konkursach powiato-
Mój pomys³ na Halloween
31 paŸdziernika 2012 r. podczas spotkania zorganizowanego
przez Dianê Dumarê oraz m³odzie¿ klas 1 FO i 2 TFH z okazji Halloween og³oszone zosta³y wyniki konkursu „Mój pomys³ na dyniê”.
Uczniowie bior¹cy udzia³
w konkursie wykazali siê ogromn¹ inwencj¹ twórcz¹ i niezwyk³ymi zdolnoœciami artystycznymi. Wyró¿nione zosta³y prace:
Martyny Antosz (kl. 2 TFH) –
I miejsce, Justyny Hyliñskiej
(kl. 4 THT) – II miejsce oraz
Anny Róg (kl. 2 TFH) – III miejsce. Nagrody dla laureatów oraz
pozosta³ych uczestników kon-
kursu ufundowa³o Wydawnictwo Pearson.
Uczniowie bior¹cy udzia³
w spotkaniu, oprócz mo¿liwoœci zaprezentowania na forum
swoich umiejêtnoœci, mieli
równie¿ okazjê poznaæ bli¿ej
„halloweenow¹” historiê, zwyczaje i symbole oraz poczuæ
niezwyk³y klimat tego popularnego œwiêta, ogl¹daj¹c
Folklorystycznie w Ropczycach
M³odzie¿ powiatu ropczyckosêdziszowskiego uczestnicz¹ca w projekcie „Edukacja
folklorystyczna w regionie”
realizowanego przez Stowarzyszenie Na Rzecz Wspierania Zespo³u Szkó³ im. ks.
dra Jana Zwierza w Ropczycach wspó³finansowanego przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego
STR. 34
przedstawienie „Duchy szko³y” oraz bior¹c udzia³ w typowych dla Halloween zabawach. Zadbano równie¿ o „pokarm dla uszu”, zapraszaj¹c na
spotkanie Ewê Wojnarowsk¹ (kl. 3 TFO), która tradycyjnie zachwyci³a wszystkich
swoim piêknym g³osem.
Organizatorka dziêkuje za
pomoc w przygotowaniu spo-
wych i ogólnopolskich, zdobywaj¹c pierwsze nagrody w kategorii solistów, dzia³a w szkolnym kabarecie i aktywnie w³¹cza siê w ¿ycie szko³y.
W dobie powszechnej infantylizacji jêzyka to niezwyk³e
prze¿ycie dla polonisty, us³yszeæ kilkanaœcie prezentacji
uczniowskich wyg³oszonych
swobodn¹, piêkn¹ i poprawn¹
polszczyzn¹.
Ma³gorzata Bieniasz
tkania wszystkim zaanga¿owanym, tj. Katarzynie Przybyle,
Paulinie Szczepanek, Edycie
Cynarskiej, Kornelii Wójtowicz, Wioletcie Oleœ, Maricie
Zaj¹c, Arkadiuszowi Kobosowi, Andrzejowi Pieprzakowi,
Judycie Pszenicznej, And¿elice Bokocie, Klaudii Rokosz,
Wojciechowi Pociaskowi, Robertowi Chor¹¿emu, Ewie
Wojnarowskiej, Martynie
Król i Katarzynie Augustyn.
Zapraszamy do obejrzenia
zdjêæ z imprezy na szkolnym
facebooku (http://www.facebook.com/zs.ropczyce)
Diana Dumara
Mamy przyjemnoœæ zaprosiæ wszystkich zainteresowanych
na wystawê prac rêkodzielnictwa artystycznego, któr¹ mo¿na ogl¹daæ od 3 grudnia w bibliotece szkolnej Zespo³u
Szkó³. Na stoiskach, oprócz niezwyk³ych prac uczniów
powsta³ych w wyniku zetkniêcia z magicznym œwiatem
lalek podczas wyjazdów m³odzie¿y do Muzeum Lalek
w PilŸnie, bêdzie równie¿ mo¿na podziwiaæ zdjêcia z wycieczek tematycznych, maj¹cych na celu poszerzenie wiedzy m³odych ludzi na temat folkloru oraz rozwijanie ich
zainteresowañ artystycznych i twórczych umiejêtnoœci.
3D
ZESPÓ£ SZKÓ£ W ROPCZYCACH
Realizujemy projekt ogólnopolski
Od 1 wrzeœnia 2012 w Zespole
Szkó³ im. ks. dra Jana Zwierza
realizowany jest projekt edukacyjny Eduscience w ramach Programu Operacyjnego Kapita³
Ludzki Priorytet III – Wysoka jakoœæ systemu oœwiaty – Dzia³anie 3.5 – projekty innowacyjne.
Projekt ten ma na celu
zwiêkszenie zainteresowania
podjêciem studiów na kierunkach o kluczowym znaczeniu dla gospodarki opartej na
wiedzy uczniów i uczennic
z ca³ej Polski poprzez opracowanie, pilota¿owe wdro¿enie
oraz upowszechnienie inno-
wacyjnych programów nauczania z wykorzystaniem interaktywnej platformy e-learningowej. Projekt realizowany
jest w klasie 1 TFO o profilu
technik fototechnik i technik
mechanik. W ramach projektu uczniowie korzystaj¹ z nowoczesnej platformy, na której umieszczone s¹ lekcje
z zakresu geografii, chemii,
biologii, fizyki, informatyki, jêzyka angielskiego przygotowane przez pracowników naukowych Polskiej Akademii Nauk
zrzeszonych w Centrum Badañ Ziemi i Planet GEOPLANET, tj. Instytutu Geofizyki,
Instytutu Nauk Geologicz-
nych, Instytutu Oceanografii
oraz Centrum Badañ Kosmicznych.
Dziêki Polskiej Akademii
Nauk uczniowie mog¹ korzystaæ bezpoœrednio z wiedzy
naukowców osi¹gaj¹cych sukcesy na skalê miêdzynarodow¹, zajmuj¹cych siê na co
dzieñ naukami przyrodniczymi. M³odzie¿ bior¹ca udzia³ w
projekcie bêdzie mia³a okazjê wzi¹æ udzia³ w bezpoœrednich transmisjach satelitarnych ze Stacji Polarnej na
Spitsbergenie.
Zaplanowano tak¿e zajêcia
lekcyjne w obserwatorium
w Ksi¹¿u (23-24 maja 2013 r.).
Wszystkie dzia³ania zmierzaj¹
do wykorzystania i wdra¿ania
najnowszej wiedzy nt. budowy
mózgu i potrzeb cz³owieka
oraz motywowania go do dzia³ania i poznawania z w³asnej
inicjatywy.
Ka¿da szko³a bior¹ca udzia³
w projekcie otrzyma³a tablicê
interaktywn¹ wraz z oprogramowaniem oraz zestaw do
monitoringu przyrodniczego.
Zosta³y zakupione profesjonalne kamery, dziêki którym
mo¿liwa jest transmisja lekcji
on-line prowadzonych w obserwatoriach Polskiej Akademii.
Renata Dumara
Najlepsi „budowlañcy” w Zespole Szkó³
Klasê IV TB reprezentowa- sprawdzi³a prace i wy³oni³a fi26 paŸdziernika 2012 roku odby³ siê etap szkolny III edycji Olimli:
Mateusz Bobek, Krystian nalistów. Na pierwszym miejpiady Wiedzy i Umiejêtnoœci Budowlanych, w którym uczestniLaska, Kamil Malisiewicz, scu uplasowa³ siê Kamil Saj,
czy³o dwunastu uczniów.
Kto jest kim?
Myœlisz, ¿e wiesz wszystko o teatrze? Mylisz siê! Mogli siê o tym
przekonaæ uczniowie kl. II a i III a
LP z paniami Ma³gorzat¹ Bieniasz i Anit¹ Bieniasz, bêd¹c 26
paŸdziernika 2012 r. na premierze
spektaklu pt. „Aktor zdemaskowa- naszych uczniów nie tylko
ny, albo Co (tu) jest grane?!”
kompozycj¹ spektaklu, ale
By³a to jedna z piêciu czêœci jednoaktowej komedii,
przewrotnie nazywanych lekcjami. Mia³a ona na celu
przedstawienie poszczególnych elementów sk³adaj¹cych
siê na fenomen teatru oraz
wci¹gniêcie widza w jego wir.
Pytaj¹c widzów o wra¿enia,
mo¿na by³o us³yszeæ: dezorientuj¹ca lub nieprzewidywalna.
Teatr im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie zaskoczy³
tak¿e otwartoœci¹ sceny wchodz¹cej na widowniê, aktorów
przemieszczaj¹cych siê po ca³ej sali oraz samego re¿ysera. Na scenie mieliœmy przyjemnoœæ ogl¹daæ wybitnych
artystów, którzy œwietnie nawi¹zywali kontakt z widzami.
Nale¿eli do nich: Katarzyna
Bieniek, Józef Hamka³o,
Adam Mê¿yk oraz Grzegorz
Paw³owski. Dziêki doskona³emu warsztatowi aktorskiemu
Kr ystian Ocytko, Dawid
O¿óg, Micha³ Ptaszek, Konrad Rogala, Kamil Walczyk, natomiast z klasy III TB
udzia³ wziêli: Mateusz Kieba³a, Wojciech Jaworek, Przemys³aw Piêta, Kamil Saj.
Komisja w sk³adzie: Janina
Pupa (przewodnicz¹ca), Agnieszka Róg i Adam Nowak
drugie miejsce zaj¹³ Konrad
Rogala, a trzecie – Krystian
Ocytko.
Zespó³ Szkó³ w eliminacjach okrêgowych w Rzeszowie bêdzie reprezentowa³o
dwóch najlepszych uczniów.
mogliœmy dog³êbnie poznaæ
sztukê, któr¹ prezentowali,
zw³aszcza ¿e siedzieliœmy najbli¿ej sceny. Ogl¹daliœmy grê
pe³n¹ ekspresji oraz zaanga¿owania.
Pocz¹tkowo wydawaæ siê
mog³o, ¿e aktorzy ju¿ na pocz¹tku akcji odgrywaj¹ swoje
role, lecz póŸniej pojawi³y siê
spekulacje, czy to nie jest tylko próba. Celem i wizj¹ re¿ysera, Remigiusza Cabana by³o
poruszenie kwestii podwójnej
to¿samoœci aktora, który oddaj¹c swoj¹ prywatnoœæ granej
przez siebie postaci, musi ka¿dorazowo sam wyznaczyæ granicê dziel¹c¹ to¿samoœæ
„prawdziw¹” od „fikcyjnej”. Po
spektaklu mieliœmy okazjê
spotkaæ siê z re¿yserem, który
tu¿ po wystêpie udziela³ nam
informacji dotycz¹cych teatru
oraz gry aktorskiej. Udostêpniono nam tak¿e kulisy teatru. Na scenê wchodziliœmy
boso (w koñcu to œwi¹tynia
sztuki) i mogliœmy, choæ
w niewielkim stopniu, poczuæ
siê jak aktorzy. Niektórzy nie
chcieli siê rozstaæ z kostiumami przymierzanymi w garderobie. Kolejnym etapem by³o
zwiedzanie jedynej w Polsce
i na œwiecie sta³ej ekspozycji
prac profesora Józefa Szajny,
jednego z najwa¿niejszych artystów XX wieku. Wszystkie
dzie³a, które mo¿na ogl¹daæ
w galerii, s¹ darem profesora
dla Rzeszowa – miasta, w którym siê urodzi³.
Je¿eli do tej pory uwa¿a³eœ,
¿e teatr jest nudny, bardzo siê
myli³eœ! Rzeszowski teatr radykalnie zmieni Twoj¹ opiniê.
Mariola So³tys, kl. III a LP
ZS w Ropczycach
STR. 35
ZESPÓ£ SZKÓ£ ZAWODOWYCH W SÊDZISZOWIE MA£OPOLSKIM
Targi
œlubne
23 paŸdziernika odby³y siê
w Sêdziszowie M³p. II Ropczycko-Sêdziszowskie Targi Œlubne
organizowane przez Katarzynê
Wo³os, w³aœcicielkê firmy Gabrielle, przy udziale Zespo³u
Szkó³ Zawodowych.
M³odzie¿ technikum mia³a
przyjemnoœæ prezentowaæ
ofertê odzie¿y œlubnej i fryzur
okolicznoœciowych, które zosta³y przygotowane przez
uczennice ZSZ. Uczennice
i uczniowie technikum us³ug
fryzjerskich, technikum handlowego, elektronicznego,
elektrycznego i mechanicznego dumnie reprezentowali Zespó³ Szkó³ Zawodowych
w Sêdziszowie M³p.
Iwona Idzik, absolwentka
technikum us³ug fryzjerskich
zachêca³a m³odych ludzi do
Uczennice i uczniowie ZSZ w Sêdziszowie M³p. Dziewczêta prezentuj¹ suknie œlubne z salonu Katarzyny
Wo³os.
skorzystania z oferty edukacyjnej Zespo³u Szkó³ Zawodowych. – Jestem przyk³adem absolwentki, która po ukoñczeniu technikum otworzy³a w³asn¹ dzia³alnoœæ gospodarcz¹. Ta szko³a umo¿liwi³a mi zdobycie zawodu,
a umiejêtnoœci i wiedzê, które pozyska³am w tej szkole pozwoli³y mi
na spe³nienie mojego marzenia,
czyli otworzenie w³asnej firmy.mówi³a pani Iwona. Zadowolona i uœmiechniêta opowiada³a m³odszym kole¿ankom
Konkurs dla gimnazjalistów
Zespó³ Szkó³ Zawodowych. im. prof. Karola Olszewskiego w Sêdziszowie M³p. organizuje dla uczniów
gimnazjów I Konkurs Gimnazjalny na najlepsz¹ prezentacje multimedialn¹.
Celem konkursu jest popularyzacja wiedzy o Stanach
Zjednoczonych, Niemczech
lub Rosji.
Warunkiem uczestnictwa
jest m. in. wykonanie jednej
prezentacji zawieraj¹cej zdjêcia i napisy na temat polityki
i historii, b¹dŸ kultury i geo-
grafii Stanów Zjednoczonych
Ameryki Pó³nocnej, Niemiec
lub Rosji.
Prace nale¿y nadsy³aæ do
koñca grudnia 2012 roku na
adres mailowy: [email protected] lub dostarczyæ na p³ycie CD do sekretariatu Zespo³u Szkó³ Za-
STR. 36
ZSZ w Sêdziszowie M³p.
Szlachetna
Paczka
wodowych w Sêdziszowie M³p.
z dopiskiem Konkurs Gimnazjalny. Wiêcej informacji mo¿na znaleŸæ na stronie szko³y.
Na zwyciêzców czekaj¹ nagrody.
ZSZ w Sêdziszowie M³p.
Kiedy pójdziemy jak magowie do S³owa, które siê sta³o, niech ob³askawi nas Jego mi³oœæ.
Kiedy Anio³ów chóry rozbijaj¹ ciszê adwentowego czuwania, niech obudz¹ têsknotê za
Dobrem i Prawd¹.
Kiedy Betlejemska Gwiazda rozraduje blaskiem mroki nocy, niech rozpalaj¹ siê serca a twarze
rozjaœniaj¹ siê œwiat³em.
Wiary, mi³oœci i nadziei, zdrowia i radoœci
oraz wszelkiego dobra na ka¿dy dzieñ
Nowego Roku 2013
¿yczy ZSZ
im. prof. Karola Olszewskiego
w Sêdziszowie M³p.
o zaletach bycia bizneswoman.
Prezentowa³a równie¿ swoje
umiejêtnoœci, wykonuj¹c makija¿ œlubny.
Uczennice
Technikum
Us³ug Fryzjerskich z Zespo³u
Szkó³ Zawodowych im. prof.
Karola Olszewskiego zaanga¿owa³y siê w promocjê Szlachetnej Paczki. Pod okiem nauczycieli wykonywa³y fryzury œlubne
podczas imprezy zapowiadaj¹cej Szlachetn¹ Paczkê, która
odby³a siê w Miejsko – Gminnym Oœrodku Kultury w Sêdziszowie Ma³opolskim oraz prezentowa³y suknie œlubne z salonu sukien Anny Markiewicz.
ZSZ w Sêdziszowie M³p
WIADOMOŒCI Z GMINY OSTRÓW
Henryk Sienkiewicz patronem szko³y
W uroczystej procesji do koœcio³a przesz³y poczty sztandarowe, spo³ecznoœæ uczniowska,
nauczyciele, zaproszeni goœcie i
rodzice uczniów. Delegacja szko³y, w sk³ad której wchodzili: dyrektor Jan Weso³owski, wiceprzewodnicz¹ca Rady Rodziców
Marzena Cielec i przewodnicz¹ca Samorz¹du Uczniowskiego
Gabriela Mazur, przywita³a ksiêdza biskupa Wies³awa Lechowicza. Do liturgii s³owa i eucharystii w³¹czyli siê nauczyciele,
uczniowie i rodzice: Halina Hajduk, Dominika Mita, Piotr Strêk,
Wiktoria Cielec, Daria Ogrodnik, Karolina Jagie³ka, Mateusz
Wilk. Dary ofiarne nieœli: Julia
Rudny, Krzysztof Cielec, Weronika Kobos, Kamil Socha. Ksi¹dz
biskup, wspominaj¹c w homilii
postaæ Henryka Sienkiewicza –
patrona szko³y, powiedzia³, ¿e to
wielki Polak i patriota, tworz¹cy
„ku pokrzepieniu serc”, zas³uguj¹cy na uznanie, szacunek,
wdziêcznoœæ i wieczn¹ pamiêæ.
Przypomina³ równie¿, ¿e pogrzeb pisarza by³ wielkim wydarzeniem dla naszego kraju. Wa¿nym momentem uroczystoœci
by³o poœwiêcenie sztandaru szko³y, wprowadzonego do koœcio³a
przez poczet sztandarowy rodziców: Agnieszkê Walewsk¹, Ma³gorzatê Klimek i Grzegorza
Rudnego.
Dalsza czêœæ uroczystoœci odby³a siê szkole. Rozpoczê³a siê od
wprowadzenia pocztów sztandarowych i odœpiewania hymnu
pañstwowego. Nastêpnie dyrektor powita³ zgromadzonych goœci, wœród których byli m.in.:
ksi¹dz biskup dr Wies³aw Lechowicz, wójt Gminy Ostrów Piotr
Cielec, senator RP W³adys³aw
Ortyl, wiceprzewodnicz¹cy Sejmiku Województwa Podkarpackiego Edward Brzostowski, wicemarsza³ek Województwa Podkarpackiego Anna Kowalska, dyrektora Mariusz Kawa reprezentuj¹cy pos³a na Sejm Jan Burego, dyrektor Kancelarii Zarz¹du
Samorz¹du Województwa Podkarpackiego Wies³aw Rygiel, dyrektor Wydzia³u Ewaluacji Kuratorium Oœwiaty Alina Pieni¹¿ek, przewodnicz¹cy Rady Gminy w Ostrowie Marian Pondo
wraz z radnymi, starosta Powiatu Ropczycko – Sêdziszowskiego Stanis³aw Ziemiñski. W uroczystoœci uczestniczyli równie¿
emeryci i renciœci – byli pracownicy szko³y, sponsorzy uroczystoœci, poczty sztandarowe z przedszkola w Kozodrzy, szkó³ podstawowych z Kozodrzy, Skrzyszowa,
Ocieki, Woli Ocieckiej i Gimnazjum w Kamionce oraz poczet
sztandarowy OSP w Ostrowie.
Dyrektor Jan Weso³owski
przedstawi³ postaæ patrona i
uzasadni³ jego wybór, podkreœlaj¹c m.in. ¿e to wielki patriota,
laureat literackiej Nagrody Nobla, zaœ wybór patrona – to
wspólna decyzja nauczycieli,
uczniów i ich rodziców. Dyrektor poinformowa³ równie¿ o
dzia³aniach maj¹cych na celu
dok³adne poznanie pisarza,
wœród których by³y m.in.: wzbogacenie ksiêgozbioru o pozycje
zwi¹zane z patronem, promowanie sylwetki patrona na lekcjach
jêzyka polskiego, historii i godzinach wychowawczych, konkurs
plastyczny na projekt sztandaru
i tablicy pami¹tkowej dla
uczniów klas IV – VI i rodziców,
prowadzenie kroniki dzia³añ
zwi¹zanych z przygotowaniem
nadania imienia szkole, przygotowanie hymnu szkolnego o patronie (autorstwa Gra¿yny Ferfeckiej), miêdzyszkolny konkurs
plastyczny „Moje inspiracje przygodami Stasia i Nel”, konkurs
wiedzy o ¿yciu i twórczoœci Sienkiewicza dla uczniów klas IV – V,
wycieczka do muzeum H. Sienkiewicza w Oblêgorku, zakup
sztandaru i tablicy pami¹tkowej.
Uchwa³ê Rady Gminy w
Ostrowie o nadaniu szkole imienia Henryka Sienkiewicza odczyta³ przewodnicz¹cy Rady Gminy Marian Pondo. Przy dŸwiêkach hymnu szko³y odœpiewanego przez m³odzie¿, ods³oniêta
zosta³a tablica pami¹tkowa poœwiêcona patronowi szko³y. Nastêpnie poczet sztandarowy rodziców przekaza³ sztandar dyrektorowi szko³y, który odda³ go
przedstawicielom spo³ecznoœci
uczniowskiej: Gabrieli Mazur,
Wiktorii Cielec i Mateuszowi
Wilkowi. Chwilê póŸniej delegacja uczniów z klas I – VI (Milena
Rogala, Faustyna Gryboœ, Oliwier Strêk, Mi³osz Wdowik, Wiktoria Dêborowska, Aleksandra
Lelek) z³o¿y³a uroczyste œlubowanie na sztandar szko³y.
Wójt Gminy Ostrów Piotr Cielec, zabieraj¹c g³os, podkreœli³,
¿e to szczególna chwila dla szko³y, ale równie¿ dla ca³ej gminy.
Wyrazi³ zadowolenie, ¿e spoœród
wielu propozycji to w³aœnie Henryk Sienkiewicz zosta³ wybrany
na patrona szko³y, jako postaæ,
która bêdzie kszta³towa³a m³o-
dych obywateli.
Na zakoñczenie uroczystoœci
dyrektor Jan Weso³owski podziêkowa³ za ¿yczenia i gratulacje.
Powiedzia³, ¿e œwiadomoœæ tego,
¿e tak wiele osób i instytucji
wspiera szko³ê s³owami, ¿yczliw¹
aprobat¹, a czêsto i konkretnymi czynami jest inspiracj¹ i bodŸcem do jeszcze lepszej i skuteczniejszej pracy. Dyrektor podziêkowa³ goœciom i sponsorom uroczystoœci, którymi byli: Tomasz
Kasprzycki, Jadwiga i Jan Niwowie, Ma³gorzata i Grzegorz Rudny, Ewa i Wies³aw Milczanowscy,
Jadwiga i Jacek Krajewscy, Marcin Chrobak. Wyrazem wdziêcznoœci by³y pami¹tkowe medale,
wrêczone przez uczniów.
Ostatnim punktem uroczystoœci by³ program artystyczny pt.
„Quo vadis cz³owieku XXI wieku” przygotowany przez Katarzynê Przydzia³. W g³ównych rolach wyst¹pili: Katarzyna Walewska i Alan Ogrodnik. Po zakoñczonej uroczystoœci goœcie z³o¿yli wpisy do ksiêgi pami¹tkowej.
SP Ostrów
Goœcie uczestnicz¹cy w uroczystoœciach wraz z gospodarzem Gminy i szko³y.
STR. 37
WIADOMOŒCI Z GMINY OSTRÓW
Pierwsza sesja M³odzie¿owej Rady Gminy
Gmina Ostrów, jako pierwsza w powiecie ropczycko-sêdziszowskim,
powo³a³a M³odzie¿ow¹ Radê Gminy, która bêdzie mia³a charakter
konsultacyjny wobec dzia³añ „doros³ej” Rady Gminy Ostrów. W sk³ad
rady wchodzi 10 osób, a jek kadencja trwa 2 lata. Pod koniec wrzeœnia
odby³y siê wybory, a 31 paŸdziernika
odby³a siê pierwsza sesja.
tr ycja Podjasek, a sekretarzem – Jowita Turoñ. W sesji,
oprócz dyrektorów szkó³, w
których zosta³y zorganizowane
wybory, uczestniczyli równie¿:
Piotr Cielec – wójt Gminy
Ostrów, Bogus³aw Wójcik – zastêpca wójta i dyrektor ZEASiP, Agnieszka Sochacka –
sekretarz Gminy, Marian
Pondo – przewodnicz¹cy
Rady Gminy . Opiekunem i
koordynatorem nowej rady
jest Grzegorz O¿óg.
W M³odzie¿owej Radzie
Gminy Ostrów zasiadaj¹: Jowita Turoñ, Piotr Pêkala, Anita
Kru¿el, Jakub Rudny, Aleksandra Cebulska, Klaudia Strêk,
Aleksandra Kruczek, Aneta
Cieœla, Patr ycja Podjasek,
Mateusz Zieliñski.
Na mocy uchwa³y z 10 lipca
2012 Rada Gminy w Ostrowie
powo³a³a i nada³a statut M³odzie¿owej Radzie Gminy. Powo³anie tej instytucji pomo¿e
upowszechniæ idee
samorz¹dnoœci wœród m³odzie¿y i umo¿liwi jej uczestnictwo w procesach demokracji.
Osoby zasiadaj¹ce w m³odzie¿owej radzie nie ukoñczy³y 18 lat, nie bêd¹ pobieraæ
wynagrodzenia z tego tytu³u i
nie mog¹ podejmowaæ
uchwa³, które wójt by³by zobowi¹zany realizowaæ.
Na pierwszej sesji g³ównym
punktem porz¹dku obrad by³
wybór przewodnicz¹cego
M³odzie¿owej Rady Gminy
Ostrów. W tajnym glosowaniu
najwiêcej g³osów otrzyma³
Piotr Pêkala ze Skrzyszowa,
jego zastêpczyni¹ zosta³a Pa-
Tradycyjnie, jak co roku 22, listopada dzieci z przedszkola w
Kozodrzy obchodzi³y Andrzejki.
Wspania³y bal owoców i warzyw
W tym roku zabawa by³a wyj¹tkowo ciekawa, gdy¿ odby³a
siê pod has³em ,,Bal owoców i
warzyw”. Celem imprezy by³o
pog³êbienie (w formie zabawy) wiedzy na temat zdrowego od¿ywiania siê oraz uœwiadomienie dzieciom, ¿e warzywa i owoce s¹ niezbêdne w codziennym jad³ospisie, jako
Ÿród³o cennych witamin. Bal
mia³ przekonaæ dzieci, ¿e spo¿ywanie warzyw i owoców nie
musi byæ nudne, a posi³ki przygotowane w oparciu o owoce
i warzywa s¹ bardzo smaczne.
Wszystkie dzieci z pomoc¹
rodziców przygotowa³y kolorowe stroje odpowiednie do tematu zabawy. Andrzejki rozpoczê³y siê od tradycyjnego lania wosku. Z tej wró¿by dzieci
dowiedzia³y siê, co ich czeka
w przysz³oœci. Potem by³y tañce i kolejne wró¿by, a tak¿e
konkursy przygotowane przez
panie nauczycielki na temat
STR. 38
w³aœciwego od¿ywiania siê,
Nie oby³o siê bez s³odkich nagród.
Jedn¹ z najwiêkszych atrakcji balu by³o rozstrzygniêcie
rodzinnego konkursu plastycznego og³oszonego przez
dyrektor przedszkola pod has³em ,,Nasze drzewo genealogiczne”, w którym wziêli udzia³
rodzice i dzieci. W konkursie
wziê³o udzia³ dziesiêæ rodzin.
Komisja konkursowa z udzia³em nauczyciela-plastyka przyzna³a nagrody nastêpuj¹cym
dzieciom i ich rodzicom:
Amelii Bobek , Igorowi Wójcikowi, Jakubowi £agowskiemu, Milenie i Rados³awowi
£¹ca³a, Kamilowi Kêdziorowi,
Maciejowi Lew, Mai Popielarz,
Rafa³owi Mazanowi, Miko³ajo-
Mateusz Surman
wi Czocharze oraz Julii Longosz.
Dyrektor Publicznego Przedszkola im. Wandy Chotomskiej
w Kozodrzy Kazimiera £¹ca³a
serdecznie dziêkuje rodzinom
za udzia³ w konkursie i piêknie
wykonane prace oraz gratuluje
wspania³ych pomys³ów.
PP Kozodrza
WIADOMOŒCI Z GMINY WIELOPOLE SKRZYÑSKIE
Wybór patrona, daty i miejsca nadania nie s¹ dzie³em
przypadku. 11 listopada 1944
r. aresztowano i zes³ano na Sybir 12 mieszkañców Nawsia:
Antoniego Ambrozowicza,
Konstantego Gawrona, Wincentego Jaworka, Antoniego
Kieba³y, Micha³a Kieba³y, Franciszka Klicha, Ludwika Oponia, W³adys³awa Oponia, Józefa Rogowskiego, Stanis³awa
RzeŸnikiewicza, Józefa Szkotnickiego oraz Ludwika Targa.
Groby zes³añców znajduj¹ siê
na cmentarzu w Nawsiu, Wielopolu Skrzyñskim i Gliniku.
Dwóch spoœród nich na zawsze
pozosta³o na Syberii: Antoni
Ambrozowicz (zm. 1945 r.)
i Ludwik Opoñ (zm. 1946 r.)
Do tego wydarzenia ca³a szko³a przygotowywa³a siê od 2007
roku. Szczególnie wa¿ne by³o
przybli¿enie dzieciom i m³odzie¿y problematyki zes³añ Polaków na Syberiê, a w szczególnoœci mieszkañców Nawsia.
Z tego zadania szko³a wywi¹za³a siê znakomicie. Organizowane by³y akademie, konkursy,
spotkania z Sybirakami.
Patronat honorowy nad uroczystoœci¹ nadania imienia
objêli: ks. biskup ordynariusz
Kazimierz Górny, pose³ na
Sejm RP Jan Bury, Marsza³ek
Województwa Podkarpackiego Miros³aw Karapyta, Podkarpacki Kurator Oœwiaty Jacek Wojtas, starosta Powiatu
Ropczycko- Sêdziszowskiego
Stanis³aw Ziemiñski.
msz¹ œwiêt¹ w koœciele p.w. œw.
Andrzeja Boboli w Nawsiu, której przewodniczy³ ksi¹dz biskup
Edward Bia³og³owski. W koncelebrze uroczystoœci uczestniczyli: ks. Józef K³osowski – dziekan dekanatu Wielopole
Skrzyñskie, proboszcz parafii
Brzeziny, ks. Marian Baran-wicedziekan dekanatu Wielopole Skrzyñskie, proboszcz parafii £¹czki Kucharskie, ks. Stanis³aw Saletnik, ks. pra³at Andrzej Mucha i ks. Jacek Tomaszewski – rodacy z Wielopola
Skrzyñskiego, ks. Julian Jarz¹bproboszcz parafii Góra Ropczycka i ks. Piotr Mucha – rodacy z Nawsia, ks. Marcin Nabo¿ny, ks. Marek Marchut – pro-
Szko³a imienia Sybiraków
boszcz parafii Nawsie, ks. Marek £¹czkowski i ks. Wies³aw
Lisowicz – parafia Wielopole
Skrzyñskie, ks. Jan Ziemiñskiproboszcz parafii Szufnarowa,
ks. Stanis³aw Pos³uszny – by³y
katecheta z Nawsia, obecnie
proboszcz parafii Brzezna
w diecezji tarnowskiej. Homiliê wyg³osi³ ks. biskup Edward
Bia³og³owski. Zwróci³ w niej
m.in. uwagê na to, ¿e Sybiracy to
ci, którzy zap³acili najwy¿sz¹ cenê
tylko za to, ¿e byli Polakami.
Podczas mszy œwiêtej zosta³
poœwiêcony sztandar szko³y
ufundowany przez Radê Rodziców oraz uczniów. Poczet
sztandarowy rodziców stanowili: Józef Pas – chor¹¿y, w asyœcie Ma³gorzaty Jaworek i Bogus³awy ¯uczek.
Po zakoñczeniu mszy œwiêtej
uczestnicy uroczystoœci, przy
rytmach stra¿ackiej orkiestry
dêtej z Brzezin, przemaszerowali w orszaku do budynku szko³y. Tam nast¹pi³ punkt kulminacyjny, ods³oniêcie tablicy pami¹tkowej patronów szko³y
umieszczonej na œcianie g³ównego holu szko³y. Na tablicy,
w centralnym miejscu jest
umieszczona Matka Boska Sybiraków, a pod ni¹ nazwiska
wywiezionych na Sybir mieszkañców Nawsia. Fundatorami
tablicy s¹: Œwiatowy Zwi¹zek
¯o³nierzy AK, Towarzystwo Przyjació³ Ziemi Wielopolskiej im.
T.M. Kantora, Zwi¹zek Strzelecki „Strzelec”, wójt gminy, Rada
gminy oraz nauczyciele.
Tablicê ods³oni³ Sybirak,
kapitan W³adys³aw Kmieæ,
a jej poœwiêcenia dokona³ biskup Edward Bia³og³owski. Po
poœwiêceniu tablicy na placu
przed szko³¹ posadzony zo-
sta³, przez Józefa Ambrozowicza (bratanka zmar³ego na
Syberii Antoniego Ambrozowicza) i ks. biskupa D¹b Pamiêci poœwiêcony Sybirakom.
W dalszej czêœci uroczystoœci, w Domu Ludowym nast¹pi³o przekazanie sztandaru
uczniom oraz uroczysta akademia i wyst¹pienia goœci.
Dyrektor Krystyna Paryœ w swoim wyst¹pieniu powiedzia³a,
jakimi przes³ankami kierowano siê przy wyborze Sybiraków
na patronów szko³y. Przewodnicz¹cy Rady Gminy Robert
Pieczonka odczyta³ uchwa³ê
Rady Gminy z 26 wrzeœnia
2012 r. o nadaniu szkole imienia Sybiraków. Kulminacyjnym punktem uroczystoœci
by³o przekazanie uczniom
sztandaru szko³y, na który potem przedstawiciele wszystkich klas z³o¿yli œlubowanie.
Sztandar to symbol pracy dla
dobra naszej ojczyzny. Akt
ufundowania sztandaru odczyta³a przewodnicz¹ca Rady
Rodziców Dorota Zarêba.
Awers sztandaru jest koloru
bia³ego. Centraln¹ jego czêœæ
zajmuje wizerunek Matki Bo¿ej Sybiraków. Po lewej stronie
umiejscowiony zosta³ Krzy¿
Armii Krajowej, po prawej –
Krzy¿ Zes³añców Sybiru. Rewers, w barwach narodowych,
przedstawia srebrnego or³a.
Po œlubowaniu uczniowie
zaprezentowali monta¿ poetycko-muzyczny „Golgota Wschodu”, przygotowany przez Dorotê Pociask, Halinê Traciak
i Tomasza Andreasika (aran¿acje muzyczne). Wzruszaj¹ce
wiersze oraz wspaniale wykonane pieœni zrobi³y du¿e wra¿enie na widzach.
Po czêœci artystycznej dyrektor Krystyna Paryœ podziêkowa³a wszystkim, za udzia³
w uroczystoœci, a ks. biskupowi Edwardowi Bia³og³owskiemu i Sybirakowi W³adys³awowi Kmieciowi wrêczy³a miniaturkê obrazu Matki Bo¿ej Sybiraków wykonan¹ z br¹zu.
Gor¹ce s³owa wdziêcznoœci
otrzymali: Chór Rolników
z Wielopola Skrzyñskiego,
który uœwietni³ swoim œpiewem mszê œwiêt¹ oraz orkiestra dêta i poczty sztandarowe.
Goœcie w swoich wyst¹pieniach wyrazili s³owa uznania za
piêkn¹ i wzruszaj¹c¹ lekcjê historii oraz przekazali na rêce
dyrektor szko³y okolicznoœciowe ¿yczenia i upominki, które
wzbogac¹ ksiêgozbiór biblioteki szkolnej. Uczestnicy uroczystoœci otrzymali pami¹tkowy
pakiet, na który z³o¿y³y siê: okolicznoœciowy kotylion z budynkiem szko³y i wizerunkiem
Matki Bo¿ej Sybirackiej, folder
o szkole oraz jednodniówka
okolicznoœciowa.
Nadanie imienia szkole nie
mia³oby zapewne takiej rangi
i oprawy, gdyby nie pomoc
sponsorów, przyjació³ szko³y,
za któr¹ nale¿¹ siê im szczególne s³owa podziêkowania
i uznania. Ten piêkny dzieñ
pozostanie na zawsze w pamiêci wszystkich uczestników uroczystoœci. A s³owa wypowiedziane przez jedn¹ z uczennic: aby siê Sybir nigdy nie powtórzy³, tylko pozosta³ dalekim wspomnieniem niech stan¹ siê wa¿nym przes³aniem i zapadn¹
g³êboko w sercach wspó³czesnych i przysz³ych pokoleñ.
Krystyna Paryœ
Zdjêcia na str. 54
STR. 39
Pamiêæ przywrócona
11 listopada 1944 roku zosta³
aresztowany przez NKWD i wywieziony do sowieckiego ³agru
w Bia³ogrodzie, mój stryj, Antoni Ambrozowicz, najm³odszy
brat mojego ojca. Wziêli go z
rodzinnego domu, który znajdowa³ siê w Nawsiu, na niewielkim wzniesieniu widocznym z
drogi z Wielopola do Zawadki.
WywieŸli, razem w grupie 12
akowców z tej wsi i tysi¹cami
innych niewinnych ludzi,
w bydlêcych wagonach i zmusili do kator¿niczej pracy przy
wyrêbie lasu i w odkrywkowej
kopalni wêgla kamiennego.
Nagrod¹ za 12-godzinny
dzieñ pracy, pod warunkiem
wyrobienia 100 procent normy, by³a zupa z brukwi i kawa³ek mokrego chleba. Kto nie
wyrobi³ normy, nie dosta³
i tego. Stryj prze¿y³ zaledwie
pó³ roku. Zmar³ z wycieñczenia 15 lipca 1945 roku. Cia³o
rzucono gdzieœ na ha³dê, bez
¿adnego ceremonia³u. Nie
wiadomo, gdzie le¿¹ jego koœci.
Ukaza³o siê wiele wspomnieñ tych, co prze¿yli. Ale
chyba nikt bardziej przejmuj¹co nie wyrazi³ tego tak, jak
Tadeusz Borowski w wierszu
pt. „Czasy pogardy”:
Spod brwi zmarszczonych,
boleœnie oczy patrz¹:
gromady niewolników,
pêdzone po œcie¿kach leœnych,
zwalaj¹ drzewa siekier¹,
pnie wydzieraj¹ ziemi,
palcami rw¹ korzenie,
ci¹gn¹ rêkoma p³ug,
i w korytarzach podziemnych
w czarnej wykutych skale,
³ami¹ kamienie spod stóp,
dŸwigaj¹ z nich piramidy,
bladzi, prze¿arci g³odem,
padaj¹ dozorcom u nóg
i skoml¹c o chleba okruchy pod
œwistem bata mr¹.
A jeszcze latem 1944 roku,
jako starszy strzelec placówki
AK Ropczyce, uczestniczy³
w akcji „Burza”. By³ dowódc¹
dru¿yny w sk³adzie kompanii
porucznika „Grzmota” – W³adys³awa Grzegorskiego. Zbli¿a³ siê koniec wojny. S³ychaæ
ju¿ by³o odg³osy frontu. Mo¿na by³o uk³adaæ ¿ycie po wojnie. Cieszy³ siê z posiadania
niedawno za³o¿onej rodziny.
Mia³ kochaj¹c¹ ¿onê, ma³¹
córeczkê Zosiê. I wtedy przyszed³ cios. Zanim nadszed³
front, pojawili siê czerwonoarmiœci, tzw. czujki z NKWD.
Wêszyli po okolicy, pytali o
akowców. I uczynni Judasze
wskazali. Gdyby ¿y³, móg³by
powtórzyæ za poet¹:
Tobie Ojczyzn¹ – Triumfalny £uk
defiladowa muzyczka zwyciêska,
a mnie Ojczyzn¹ – parszywy grób
w lasku pod Smoleñskiem.
Tobie Ojczyzn¹ spokojny k¹t
i kark, który pos³usznie siê gnie,
a mnie Ojczyzn¹ spalony dom
i rejestracja w NKWD.
Córka mojego stryja mieszka dzisiaj w Kanadzie. Co parê
lat przyje¿d¿a do Polski, odwiedza rodzinne strony. Spogl¹da na ³agodne pagórki, na
które patrzy³ jej ojciec, ale nie
ma gdzie zapaliæ œwieczki, bo
jego grób nie istnieje. Winni
œmierci jej ojca byli tzw. wyzwoliciele. Ale trzeba pamiêtaæ
i o tych, którzy wydali go w sowieckie rêce. Jego – patriotê,
¿o³nierza AK, niespe³na 25letniego niewinnego cz³owieka. Pisa³ Tadeusz Borowski
nie wierz¹c, ¿e po czasach pogardy nastanie œwit:
Nad nami noc, gorej¹ gwiazdy,
d³awi¹cy trupi nieba fiolet
Zostanie po nas z³om ¿elazny
i g³uchy, drwi¹cy œmiech pokoleñ.
Certyfikat dla Gimnazjum
w Wielopolu Skrzyñskim
Promocja zdrowia to nauka i sztuka pomagania ludziom
by zmieniali swój styl ¿ycia na sprzyjaj¹cy ich zdrowiu
M. P. O’ Donnell
30 paŸdziernika 2012 r. Publiczne Gimnazjum im. ks. Jerzego Popie³uszki w Wielopolu Skrzyñskim otrzyma³o Wojewódzki Certyfikat Szko³y Promuj¹cej Zdrowie. Uroczyste
wrêczenie Certyfikatu przez p.
Wróblewsk¹ reprezentuj¹c¹
Kuratora Oœwiaty oraz p. Kie³boñ, Wojewódzkiego Koordynatora Szkó³ Promuj¹cych
Zdrowie odby³o siê w Podkarpackim Centrum Edukacji
Nauczycieli w Rzeszowie.
Gimnazjum w Wielopolu
STR. 40
od wielu lat jest miejscem
w którym promowany jest
zdrowy styl ¿ycia, postawy prozdrowotne i proekologiczne.
Organizowane s¹ ró¿ne imprezy sportowe, apele, konkursy i kampanie spo³eczne
szerz¹ce idee Szko³y Promuj¹cej Zdrowie. Za zadania priorytetowe realizowane w trakcie ubiegania siê o Certyfikat
Wojewódzki przyjêto: tworzenie atmosfery wzajemnego
zrozumienia, poszanowania i
¿yczliwoœci, podnoszenie œwia-
domoœci ekologicznej, œwiadome i chêtne podejmowanie przez uczniów trudu zwi¹zanego ze zdobywaniem wiedzy, propagowanie zdrowego
stylu ¿ycia (aktywnoœæ rucho-
Szczêœliwie poeta siê pomyli³. Doczekaliœmy wolnej Polski.
Ofiara nie posz³a na marne.
13 listopada br. w Nawsiu
odby³a siê wzruszaj¹ca uroczystoœæ nadania miejscowej
Szkole Podstawowej imienia
Sybiraków. Wœród uczniów
szko³y, grona nauczycielskiego, parlamentarzystów, w³adz
samorz¹dowych i licznych goœci by³, przyjmowany szczególnie serdecznie, JE ks. bp
Edward Bia³og³owski. W budynku szko³y ods³oniêto okaza³¹ tablicê pami¹tkow¹ zaprojektowan¹ przez Marka Jerzego Nowakowskiego, absolwenta Pañstwowej Wy¿szej Szko³y
Sztuk Piêknych w Poznaniu
i Mieczys³awa Cierpia³a z Ropczyc. Szko³a otrzyma³a tak¿e
piêkny sztandar wykonany
przez strzy¿owsk¹ artystkê Stanis³awê Mareck¹, a na klombie przed budynkiem zosta³
posadzony D¹b Pamiêci.
Mia³em zaszczyt uczestniczyæ w tej podnios³ej uroczystoœci. Jestem g³êboko
wdziêczny wszystkim, którzy
przywrócili pamiêæ o miejscowych Sybirakach, a zw³aszcza
pani Krystynie Paryœ – dyrektor szko³y i panu Robertowi
Pieczonce – przewodnicz¹cemu Rady Gminy w Wielopolu Skrzyñskim.
Józef Ambrozowicz
wa, zdrowe ¿ywienie, ¿ycie bez
na³ogów)
Otrzymanie Certyfikatu
Szko³y Promuj¹cej Zdrowie
jest wyrazem du¿ego zaanga¿owania spo³ecznoœci szkolnej w dzia³ania prozdrowotne
i uznaniem dla systematycznej
pracy. Certyfikat potwierdza,
¿e Gimnazjum w Wielopolu
Skrzyñskim tworzy warunki,
które sprzyjaj¹ dobremu samopoczuciu cz³onków spo³ecznoœci szkolnej, przygotowuje m³ode pokolenie do
zdrowego stylu ¿ycia, do aktywnego uczestnictwa w ¿yciu spo³ecznym, a tak¿e kszta³tuje
poczucie odpowiedzialnoœci
za siebie i innych oraz wspiera spo³ecznoœæ szkoln¹ w rozwijaniu dialogu cz³owieka
z drugim cz³owiekiem.
Koordynator:
Anna Waszczuk
Grali o puchar starosty i prezesa UKS
17 listopada Szko³a Podstawowa im. Tadeusza Marii Kantora
by³a miejscem miêdzywojewódzkich zawodów sportowych
w szachach, zorganizowanych
przez Uczniowski Klub Sportowy Wielopole.
Zawody by³y rozgrywane o
puchar starosty powiatu ropczycko-sêdziszowskiego i prezesa Uczniowskiego Klubu
Sportowego Wielopole. By³ to
ju¿ drugi turniej zorganizowany przez udziale UKS w Wielopolu.
- Cieszê siê, ¿e po raz drugi uda³o nam siê zorganizowaæ ten turniej. Wydaje siê on byæ trafionym
pomys³em, o czym œwiadczy liczba
szachistów bior¹cych w nim
udzia³. Musieliœmy ograniczyæ
liczbê uczestników, bo niestety nie
bylibyœmy w stanie wszystkich chêtnych pomieœciæ. Ranga naszego
turnieju corocznie wzrasta. W tym
roku mieliœmy uczestników Mistrzostw Polski, a nawet Europy. –
mówi³ Adam Porêba, prezes
UKS Wielopole. Zawody zgromadzi³y na starcie 85 zawodników, z tego 53 startowa³o
w kategorii junior, a 32 w kategorii junior starszy.
Kategoria juniorów starszych:
ch³opcy:
1. Krzysztof ¯arnowski – GKS Kornuty
Gorlickie
2. Krzysztof Skiba – Skoczek Sêdziszów M³p.
3. Mi³osz Szpar – LKS Parnas Stara Wieœ
dziewczêta:
1. Justyna Fia³kowska – ZS Niebylec
2. Magdalena Olszewska – Niechobrz
3. Martyna Wdowik – UKS Wielopole
Kategoria juniorów m³odszych.
ch³opcy:
1. Szymon Gaj – RzKS Rzeszów
2. Arkadiusz Babiarz – RzKS Rzeszów
3. Micha³ Baran – Komunalni Sanok
dziewczêta:
1. Patrycja Mi¹sik – RzKS Rzeszów
2. Martyna Olszewska – RzKS Rzeszów
3. Magdalena Gaj – RzKS Rzeszów
Podczas zawodów wy³oniono najlepszych
zawodników z gminy Wielopole Skrzyñskie. Kolejnoœæ by³a nastêpuj¹ca:
junior starszy:
1. Daniel Wiœniowski – UKS Nawsie
2. Dawid Wiœniowski – UKS Nawsie
3. Przemys³aw Duwer – UKS Wielopole
junior m³odszy:
1. Hubert Rêbisz – UKS Nawsie,
2. Grzegorz Duwer – UKS Wielopole
3. Jakub Wrona – UKS Wielopole
Na zakoñczenie turnieju
Adam Porêba – prezes UKS
Wielopole, Józef Pilch – pomys³odawca turnieju, Marek
Œliwiñski – dyrektor SP Wielopole Skrz., Renata Góra przewodnicz¹ca Komitetu
Rodzicielskiego oraz Robert
Pieczonka – przewodnicz¹cy
Rady Gminy Wielopole Skrz.
wrêczyli najlepszym zawodnikom okaza³e puchary oraz dyplomy.
Organizatorzy dziêkuj¹ osobom które w³¹czy³y siê w przy-
gotowanie tego turnieju,
a byli to: starosta powiatu ropczycko-sêdziszowskiego Stanis³aw Ziemiñski, wójt Gminy
Wielopole Skrz. Czes³aw
Leja, dyrektor SP w Wielopolu Skrz. Marek Œliwiñski, dyrektor Gminnego Oœrodka
Kultury i Wypoczynku – Marcin Œwierad, przewodnicz¹cy
rady Gminy Wielopole Skrz.
– Robert Pieczonka, prezes
Skoczka Sêdziszów – Robert
Stefañski, instruktor szachowy przy UKS Wielopole – Józef Pilch oraz Adam Porêba,
prezes UKS Wielopole.
Sêdzi¹ g³ównym zawodów
by³ Marian Bysiewicz, miêdzynarodowy sêdzia FIDE.
Inf. klubowa
Druga w okrêgu, dziesi¹ta w województwie
Na pocz¹tku listopada w Dukli odby³y siê drugie okrêgowe
eliminacje do wojewódzkiego turnieju klasyfikacyjnego
w tenisie sto³owym. W zawodach, w kategorii m³odziczek, startowa³a zawodniczka Uczniowskiego Klubu Sportowego Wielopole, Klaudia Froñ, zajmuj¹c II miejsce, daj¹ce bezpoœredni awans do zawodów wojewódzkich.
W turnieju wojewódzkim, rozegranym w Nowej Sarzynie,
który odby³ siê tydzieñ po eliminacjach w Dukli, zawodniczka
z Wielopola uplasowa³a siê na dziesi¹tym miejscu, wœród najlepszych m³odziczek z Podkarpacia. Nie by³y to jedyne, tak
udane starty tej m³odej zawodniczki. Na pocz¹tku wrzeœnia,
na zawodach okrêgowych w B³a¿owej, Klaudia w kategorii
kadetek zajê³a I miejsce.
Inf. klubowa
STR. 41
TO I OWO
Jej wysokoœæ,
królowa witamin
ki nie powoduj¹ nadmiernego obci¹¿enia nerek, zwiêkszenia iloœci wapnia, który
musi siê przez nerki wydaliæ,
co mo¿e powodowaæ sk³onnoœæ do kamicy nerkowej,
a nawet do zwapnienia nerek.
W ka¿dym razie, ten sposób
leczenia zarzucono i dopiero
dzisiaj wiem, ¿e mog³o ono
przynieœæ wiêcej szkód, ni¿
po¿ytku. Tak du¿a dawka witaminy D3 wyzwala³a natychmiast zwiêkszenie enzymów,
które podan¹ dawkê rozk³adaj¹. Przychodzi moment, kiedy ca³a podana witamina D3
zostaje roz³o¿ona, a enzymu
nadal jest du¿o i wtedy rozk³ada on ka¿d¹ iloœæ witaminy D3,
jaka tylko wytworzy siê w organizmie. To dopiero daje
ogromne niedobory witaminy
D3 i st¹d moje spostrze¿enia,
¿e takie mega dawki nie zawsze krzywicê leczy³y.
Generalnie witamina D3
u cz³owieka wytwarza siê w skórze podczas dzia³ania na ni¹
promieni s³onecznych, konkretnie tej czêœci pasma s³onecznego, które nazywamy
promieniowaniem ultrafioletowym. W naszej szerokoœci
geograficznej, gdy w porze jesienno-zimowej s³oñca jest
zawsze ma³o, a nasze cia³o
szczelnie okryte, synteza skór-
na ustaje i st¹d w miesi¹cach
tych mamy najni¿sze stê¿enie
witaminy D3 w surowicy krwi,
a to oznacza k³opoty. W badaniach populacyjnych odkrywamy teraz, jak wa¿na jest ta
substancja dla naszego zdrowia, nie tylko w okresie dzieciêco – m³odzie¿owym, gdy
organizm intensywnie ro¿nie,
ale równie¿ w wieku doros³ym. U ka¿dego z nas witamina D3 zwiêksza wydolnoœæ
miêœniow¹ i zapobiega osteoporozie, powoduje prawid³ow¹ odpornoœæ na choroby
i hamuje procesy zapalne,
w tym procesy autoagresji, jak
i choroby tkanki ³¹cznej,
zmniejsza te¿ iloœæ cukrzycy
typu I u ludzi. Witamina D3
poprawia kurczliwoœæ miêœnia serca, dzia³a przeciwmia¿d¿ycowo i obni¿a nadmiernie wysokie ciœnienie
krwi, chroni organizm przed
powstawaniem nowotworów
(najbardziej zbadana jest rola
ochronna witaminy D3 przed
rakliem jelita grubego, piersi i prostaty). Ostatnio odkryto jej ochronny wp³yw na komórkê nerwow¹, co prowadzi
do stwierdzenia, ¿e jej niedobór mo¿e powodowaæ depresjê, a u dzieci nawet doprowadziæ do autyzmu. W póŸniejszym wieku konsekwencj¹
Witamina D3 towarzyszy ca³emu mojemu zawodowemu
¿yciu, jako lekarza pediatry,
póŸniej specjalisty chorób
dzieciêcych, a¿ do teraz, gdy
sta³em siê te¿ specjalist¹ z zakresu medycyny rodzinnej. Jej
rolê pozna³em jeszcze na studiach w Akademii w Krakowie, gdy niedobór witaminy
D3 wystêpowa³ pod nazw¹
Choroby Angielskiej. Jeszcze
w XIX wieku zauwa¿ono, ¿e
w Anglii, podczas braku ekspozycji na s³oñce (bo tam
wszak o s³oñce trudno, ci¹gle
tylko mg³a i mg³a, szczególnie
w okresie jesienno-zimowym)
u najmniejszych dzieci (do 2go roku ¿ycia, gdy organizm
najszybciej siê rozwija) wystêpuj¹ objawy deformacji koœci.
Chodzi³o g³ównie o koœci
czaszki, które staj¹ siê miêkkie, a pod wp³ywem ucisku
palców uginaj¹ siê i ulegaj¹
odkszta³ceniu, jak w pi³eczce
pingpongowej, w której palcami mo¿emy spowodowaæ
wgniecenie do wewn¹trz. Jest
to jeden z najbardziej charakterystycznych objawów niedoboru witaminy D3 – objaw pi³eczki pingpongowej. Wiele
razy uda³o mi siê ten objaw wywo³aæ na czaszce ma³ego
dziecka. Jest to dla dziecka zupe³nie niebolesne, a œwiadczy
o chorobie z niedoboru witaminy D3, czyli o krzywicy.
Gdy wchodzi³em w moje Ofiarnoœæ jest ukryta w zwyk³ych ludziach,
¿ycie zawodowe, krzywicê leczo- a kiedy j¹ ukazuj¹, jak szlachetne owoce potrafi¹ z siebie wydaæ!
no dawkami uderzeniowymi
Dni Honorowego Krwiodawwitaminy D3. By³y to jednorastwa przypadaj¹ce pod koniec
zowe kapsu³ki, które zawiera³y
listopada to symbol wspó³cze300000 jednostek. Dla porówsnej ofiarnoœci, która zakodowanania, dzisiaj leczymy dawkana jest w ka¿dym cz³owieku. Jemi w wysokoœci 840 jednostek
œli cz³owiek potrafi bezinterecodziennie; s¹ one 330 razy
sownie podzieliæ siê t¹ ofiarnomniejsze od dawki uderzenioœci¹ zauwa¿amy, jak piêkne i powej. Najbardziej dziwi³o mnie
¿yteczne s¹ tego nastêpstwa. Te
to, ¿e mimo tych dawek nie
s³owa mo¿na odnieœæ do krwiozawsze dochodzi³o do szybkiedawców, którzy dziel¹ siê z innygo leczenia krzywicy.
mi „owocem ¿ycia”, jakim jest
Piêæ lat póŸniej zaczê³y siê
krew, aby ¿ycie, czasami kogoœ
w¹tpliwoœci, czy te du¿e dawobcego, mog³o trwaæ nadal.
Krew leczy i ratuje
STR. 42
niedoboru witaminy D3 mo¿e
byæ choroba Parkinsona,
stwardnienie rozsiane, a nawet choroba Alzhaimera.
Prawda, ze to ³adny powrót
na tron dawno zapomnianej
witaminy, która dzisiaj znowu
zostaje królow¹ witamin? Co
wiêc robiæ, by j¹ mieæ. Dawniej
istnia³o zalecenie, ¿e nale¿y
codziennie przebywaæ na
s³oñcu 30 minut, przy ods³oniêtej przynajmniej w 30%
powierzchni cia³a. Coœ tu nie
pasowa³o. W zimie, pó³ godziny przy 1/3 nagiej powierzchni cia³a to idealny sposób na
wychowanie morsów, a jeœli to
siê nie uda, to przynajmniej
œwietna okazja, ¿eby siê przeziêbiæ. Dzisiaj wiem, ¿e ¿adne
metody nas³onecznienia
w naszej szerokoœci geograficznej nie s¹ skuteczne. Musimy
wprowadziæ witaminê D3
w postaci kapsu³ek, tranu, czy
innych z³o¿onych preparatów
witaminowych. Starajcie siê
znaleŸæ taki sk³ad tych preparatów, by witaminy D3 by³o
1000 jednostek na dzieñ. Pamiêtajcie – raz dziennie 1000
jednostek przez okres jesienno-zimowy, tj. od paŸdziernika do koñca marca. Potem
s³oñce rozb³yœnie w nas pod
postaci¹ dobrego nastroju
i wiosennej radoœci. Ju¿ nied³ugo, jeszcze tylko trochê
szarych dni. A wiêc byle do
wiosny!
Marek Ziajor
Specjalista medycyny
rodzinnej
Dlatego te¿ w imieniu tych
którzy z tego „daru ¿ycia” hojnie korzystaj¹, licznych pacjentów uratowanych i uleczonych krwi¹ bezimiennych
krwiodawców, trzeba krwiodawcom okazaæ wdziêcznoœæ
i du¿e uznanie spo³eczne!
Trzeba podziêkowaæ za to, ¿e
ca³e grono bez reszty ¿yczliwych osób, ofiaruje cz¹stkê
swego ¿ycia – nie oczekuj¹c
niczego w zamian.
Innych zaœ nale¿y zachêciæ,
aby stali siê moraln¹ podpor¹
i oaz¹ dla tych, którzy pilnie
potrzebuj¹ ratunku.
Stanis³aw Wlezieñ
koordynator HDK PCK
TO I OWO
Oscillococcinum
– cukierki które lecz¹?
Zmienna jesienna pogoda
i niska temperatura sprzyjaj¹
przeziêbieniu, grypie, anginie etc. Skupmy siê na grypie. Na rynku szeroko dostêpne s¹ leki, na które nie
jest wymagana recepta. Maj¹
one pewne wady, ³agodz¹ bowiem objawy choroby, lecz nie
zapobiegaj¹ jej wyst¹pieniu,
nie zwalczaj¹ wirusa grypy.
Nale¿y o tym pamiêtaæ i nie
traktowaæ leków przeciwgrypowych, jako remedium na
sam¹ chorobê. Niestety, zapominaj¹ o tym niekiedy równie¿ producenci leków, tak
w³aœnie przedstawiaj¹c swoje
produkty. Przede wszystkim,
aby unikn¹æ groŸnych powik³añ, nale¿y udaæ siê do lekarza.
Wœród leków przeciwgrypowych poczesne miejsce zajmuje parafarmaceutyk o nazwie Oscillococcinum. Jest to
najpopularniejszy lek homeopatyczny. Dziêki agresywnej
kampanii reklamowej sprzedaje siê go ogromne iloœci,
tak¿e w Polsce. Nazwê „Oscillococcinum” stworzy³ w 1925
roku wojskowy lekarz Joseph
Roy. Analizowa³ on próbki
krwi pacjentów, którzy zapadli na grypê. Za ka¿dym razem obserwowa³ „coœ”, jakieœ
wibruj¹ce,
„oscyluj¹ce”
obiekty w krwi pacjenta. Tak
te¿ je nazwa³. PóŸniej odnalaz³ to samo w krwi pacjentów
zapadaj¹cych na ró¿ne choroby (od egzemy do raka).
Zacz¹³ poszukiwaæ podobnych obiektów w innych miejscach i znalaz³ je w ekstrakcie wykonanym z w¹troby
kaczki pi¿mowej (pi¿mówka
amerykañska). Reszta to historia: preparat stworzony z
tego ekstraktu sprzedaje siê
jak ciep³e bu³eczki. Ze wzglêdu na homeopatyczne metody tworzenia lekarstw (a
zw³aszcza oscillococcinum)
do wyprodukowania wszystkich dotychczas sprzedanych
sztuk leku wystarczy³aby kro-
pla preparatu. Nawiasem
mówi¹c, owa kropla wystarczy³aby na lek dla ka¿dego cz³owieka od pocz¹tku, po kres
istnienia ludzkoœci.
Sama ta historia o powstaniu „leku” jest doœæ banalna.
I jak to zwykle w przypadku
homeopatii bywa, za³o¿enia
s¹ bardzo niejasne i oparte
na ogólnych wra¿eniach –
znaleziono coœ podobnego w
dwóch substancjach, jedn¹
uznano za wynik choroby, a
drug¹ za lecznicz¹. Podobne
lecz podobnym – similia similibus curantur – to jedna z podstawowych zasad homeopatii
Chocia¿, bardziej pasuj¹cym
do homeopatii by³aby zasada
Ad patres, a nawet Graviora
manent. Ale istniej¹ problemy z „odkryciem” Roya. Dlaczego?
- To, co zaobserwowa³ Roy
pod mikroskopem nie mog³o
byæ wirusem grypy. Ówczesne
narzêdzia nie pozwala³y na zaobserwowanie tak ma³ych
obiektów.
- To, ¿e widzia³ wszêdzie to
samo, wskazuje ¿e to co obserwowa³ by³o artefaktem, czymœ,
co nie istnia³o, a by³o np. par¹
wodn¹ na soczewce.
- Przypisa³ tak du¿o chorób
jednemu Ÿród³u, ¿e to po prostu niemo¿liwe. Przy tym pomiesza³ choroby o Ÿródle bakteryjnym, jak i wirusowym.
Có¿, chcia³ dobrze. Nie
przeszkadza to jednak producentowi wmawiaæ pacjentom, ¿e to lek na grypê i przeziêbienia. Na stronie internetowej produktu, znajdujemy m.in. informacjê, ¿e to
Produkt Roku 2010. Po bli¿szym przyjrzeniu siê widzimy,
¿e to produkt wybrany przez
czytelników magazynu Reader’s Digest w kategorii „lek
homeopatyczny”. Na tej samej stronie znajdujemy informacjê, ¿e skutecznoœæ
leku potwierdzi³o niezale¿ne
badanie. W 1989 roku w magazynie British Journal of
Clinical Pharmacology zosta³y opublikowane wyniki badania potwierdzaj¹cego skutecznoœæ dzia³ania Oscillococcinum w leczeniu zespo³ów grypowych. W ten sposób
lek zyska³ przychyln¹ opiniê
presti¿owych œrodowisk lekarskich. Przyjrzyjmy siê
temu badaniu. Okaza³o siê ¿e
chodzi o badanie A controlled
evaluation of a homoeopathic
preparation in the treatment of
influenza-like syndromes przeprowadzone przez zespó³ JP
Ferleya. Wiêcej na: http://
www.skepdic.com/oscillococcinum.html. I nie jest to
bynajmniej powód do chluby. W skrócie: do badania dopuszczono chorych na ró¿nym etapie choroby (mogli
wiêc w trakcie badania wyzdrowieæ bez pomocy leków),
jednym kryterium wyleczenia
by³o badanie temperatury
(przy czym nie badano zawsze
o tej samej porze dnia, a jak
wiadomo temperatura cia³a
cz³owieka zmienia siê w ci¹gu doby), a drugim kryterium – samoocena samopoczucia. Do tego pomieszano
osoby w ró¿nym wieku, a wiêc
ró¿ni¹ce siê mo¿liwoœciami
organizmu w walce z chorob¹. Ró¿nica w wyzdrowieniu grupy placebo i grupy,
której podano Oscillococcinum (czyli te¿ placebo – jak
nale¿y dodaæ), by³a na tyle
nieznacz¹ca – 10% i 16% –
¿e sami autorzy badania przyznali ¿e nie dowiedli zwi¹zku przyczynowo skutkowego
pomiêdzy podawaniem leku
i wyzdrowieniem. W zwi¹zku
z t¹ konkluzj¹, nie by³o ¿adnych badañ, maj¹cych na
celu obaliæ lub potwierdziæ
ten wynik. St¹d powszechne
cytowanie badañ JP Ferleya
na stronach poœwiêconych
homeopatii.
Oscillococcinum jest preparatem homeopatycznym
produkowanym przez francuski koncern Boiron. W 1 g
preparatu znajduje siê 0,85
g sacharozy (cukru spo¿ywczego) oraz 0,15 g laktozy
(cukru mlecznego). Substancja aktywna znajduj¹ca
siê w sprzedawanym dziœ
leku ma stê¿enie 200K
(100 200 )odpowiadaj¹ce 1
czêœci substancji aktywnej na
10400 (jedynka i 400 zer) czêœci rozpuszczalnika. Oznacza
to, ¿e w pigu³kach preparatu
nie znajduje siê ani jedna
cz¹steczka substancji aktywnej. Praktycznie, gdyby jedn¹
cz¹steczkê preparatu zmieszaæ z ca³¹ materia Wszechœwiata, to jeszcze nie otrzymalibyœmy takiego rozcieñczenia. Wymyœlono wiêc w 1988
r. „pamiêæ wody”. Jej twórca
Jacques Benveniste udowadnia³, ¿e woda potrafi zapamiêtywaæ, z jak¹ substancj¹
by³a w kontakcie i zachowaæ
jej w³aœciwoœci nawet wtedy,
gdy substancja jest ju¿ nieobecna. Warunkiem „zapamiêtania” jest silne potrz¹sanie ka¿dego kolejnego rozcieñczenia. Jak dot¹d, ¿adne
(licz¹ce siê na œwiecie) laboratorium nie potwierdzi³o
wyników Benveniste’a (jest
on dwukrotnym laureatem
antynobla z 1991 i 1998 r.).
Mówi¹c krótko, teoria Benveniste’a to fizyczna bzdura.
Reasumuj¹c, lecz¹c siê tym
lekarstwem pacjent przyjmuje
jedynie dwie postacie cukru,
w których „zakodowana” jest
substancja czynna, czyli wyci¹g
z w¹troby dzikiej kaczki. Narzuca siê tu doœæ prosty wniosek –
du¿o taniej (i z lepszym efektem) kosztowa³aby kuracja popularnymi krówkami.
Roman Cwanek
STR. 43
TO I OWO
Œwi¹teczne dekoracje
W toku codziennych obowi¹zków ma³o czasu poœwiêcamy na wykonywanie dekoracji
kwiatowych w naszych mieszkaniach. Inaczej jest w grudniu, gdy zastanawiamy siê, jak
udekorowaæ dom, aby w okresie Œwi¹t Bo¿ego Narodzenia
wygl¹da³ wyj¹tkowo.
Ju¿ gdy rozpoczyna siê Adwent mo¿emy, na podk³adzie
ze s³omy, uwiæ wianek z pêdów
krzewów iglastych. Mocujemy
na nim cztery walcowate œwiece, równomiernie roz³o¿one
na okrêgu wianka, dekorujemy kokardami, szyszkami i zasuszonymi elementami. Wianek taki wieszamy lub k³adziemy na stole i zapalamy œwiece
w kolejne niedziele adwentu.
Zwyczaj takiej dekoracji przywêdrowa³ do nas z Niemiec,
podobnie jak kiedyœ w XIX
wieku choinka, która wpisa³a
siê na sta³e do naszej polskiej
tradycji. Oczywiœcie najbardziej po¿¹dana jest choinka
¿ywa, która piêknie pachnie i
przywo³uje, zapomniane nieco, zapachy z dzieciñstwa. Mo¿emy zakupiæ roœlinê w pojemniku i po okresie œwi¹t wysadziæ j¹ do ogrodu. Szczególn¹
odmian¹ dekoracji jest choin-
ka florystyczna, któr¹ wykonujemy z pêdów roœlin i niekonwencjonalnych naturalnych
materia³ów. Ozdabiamy j¹ szyszkami, bombkami, gwiazdkami,
orzechami, suszonymi pomarañczami lub jab³kami.
Obecnie panuje moda na
ekologiczne dekoracje, wiêc
czêsto pojawiaj¹ siê ozdoby
wykorzystuj¹ce naturalne elementy roœlinne. Zbierane jesieni¹, zasuszone szyszki i
kwiaty tak¿e mo¿emy wykorzystaæ do kompozycji bo¿onarodzeniowych. Tradycj¹ polsk¹
jest, aby na wigilijnym stole zagoœci³o siano, wiêc mo¿e ono
staæ siê elementem stroika.
Jak wykonaæ tradycyjn¹ dekoracjê na wigilijny stó³? Przygotowujemy pojemnik szklany
lub ceramiczny w zale¿noœci
od tego, jaki pasuje nam do
wystroju mieszkania. Mo¿e byæ
to wiklinowy koszyk, je¿eli
kompozycja nawi¹zuje do ludowego charakteru. Moczymy
g¹bkê i nape³niamy ni¹ pojemnik. Uk³adamy dooko³a
ga³¹zki roœlin iglastych tak, aby
stworzy³y bazê do kompozycji.
Mocujemy dwie œwiece, szyszki nawiniête na drut, bombki
choinkowe i kokardê. Ca³oœæ
kompozycji powinna byæ utrzymana w odpowiednich proporcjach i barwie (stroik powinien pasowaæ kolorystycznie
do wystroju mieszkania). Oczywiœcie floryœci mog¹ nieco eksperymentowaæ i wykonywaæ
kompozycje bardziej zaawansowane i nowoczesne, zawsze jednak nale¿y braæ pod uwagê
miejsce, gdzie bêd¹ one prezentowane. Nasze mieszkania
nie s¹ zbyt obszerne, wiêc warto czasem zawiesiæ pod lamp¹
ma³e ga³¹zki sosny, bombki lub
ceramiczne anio³ki, aby poczuæ zbli¿aj¹ce siê œwiêta. Je¿eli ktoœ nie ma zdolnoœci artystycznych i nie umie wykonaæ
sam dekoracji, warto odwiedziæ kwiaciarniê i wybraæ odpowiedni stroik bo¿onarodzeniowy.
Od kilkunastu lat panuje
równie¿ moda na dekorowa-
nie mieszkania doniczkami
z poinsecj¹, czyli gwiazd¹ betlejemsk¹. Ta roœlina przywêdrowa³a do nas z Ameryki
Œrodkowej i dziêki swym czerwonym przykwiatkom sta³a siê
synonimem bo¿onarodzeniowych dekoracji. W kwiaciarniach mo¿emy nabyæ równie¿
odmiany bia³e, ró¿owe lub
w pastelowych barwach, ale ta
czerwona najbardziej urzeka
kupuj¹cych.
Poniewa¿ œwiêta to czas wyj¹tkowy postarajmy siê jak naj³adniej udekorowaæ nasze domy
na to wydarzenie. W³¹czmy dzieci do strojenia choinki, wykonywania ozdób i kompozycji.
Na drzwiach wejœciowych zwieœmy powitalny wianek. W odœwiêtnie udekorowanym domu
na pewno zapanuje mi³a atmosfera i wyj¹tkowy nastrój.
Od 14 grudnia2012 r. zapraszam do galerii Centrum Kultury w Ropczycach na wystawê
aran¿acji œwi¹tecznych mojego autorstwa.
Zwyczaje bo¿onarodzeniowe w Europie
Zanim chrzeœcijanie zaczêli obchodziæ koñcówkê roku jako radosny czas narodzin Jezusa, okres ten s³yn¹³ wy³¹cznie z zimowego
przesilenia. Dok³adnie 25 grudnia poganie celebrowali powrót s³oñca – ka¿dy móg³ zobaczyæ, jak s³oñce na nowo pojawia siê na
horyzoncie, zwyciê¿ywszy d³ugie, ciemne noce, co dla wielu oznacza³o symboliczny powrót do ¿ycia. Poganie okreœlali nawet dzieñ
zimowego przesilenia mianem Urodzin Nieprzezwyciê¿onego, a
jego obchody w wielu aspektach przypomina³y... narodziny Jezusa.
STR. 44
Portugalia – œwi¹teczna
kolacja dla zmar³ych
Pamiêtacie o pozostawieniu dodatkowego nakrycia
dla niespodziewanego wêdrowca? Portugalczycy id¹ w tej tradycji o kilka kroków dalej –
dla nich œwiêta Bo¿ego Narodzenia to nie tylko czas radoœci z narodzin, ale tak¿e cele-
browania pamiêci o tych, którzy odeszli. Podczas wigilii
Portugalczycy zostawiaj¹ dla
zmar³ych nakrycie, tyle, ¿e nie
jest ono puste, lecz pe³ne jedzenia – w ten sposób pragn¹
obdarowaæ umar³ych, wierz¹c, ¿e ich pamiêæ i szczodroœæ zapewni im spokojny,
szczêœliwy nowy rok.
TO I OWO
Ukraina – pajêczyna na choince
Okna ju¿ umyte? Kurze poœcierane? Pajêczyny zza szafek
wyci¹gniête? Pewnie zaskoczy
Was wiadomoœæ, ¿e bêd¹c na
Ukrainie, nie musielibyœcie
siê tak staraæ – tam, im wiêksza pajêczyna, tym lepiej i wcale nie nale¿y jej skrywaæ za
szafk¹, wrêcz przeciwnie.
Ukraiñcy traktuj¹ pajêczynê
jako kolejn¹ ozdobê choinkow¹, odwo³uj¹c siê tym samym do legendy o ubogiej
wdowie i jej dzieciach, które
nie mog³y sobie pozwoliæ na
udekorowanie œwi¹tecznego
drzewka, gdy¿ ledwo starczy³o
im pieniêdzy na przygotowanie kolacji. Legenda g³osi, ¿e
pierwszego dnia œwi¹t podekscytowane dzieci obudzi³y
swoj¹ matkê, krzycz¹c, ¿e
drzewko ju¿ jest ozdobione.
Okaza³o siê, ¿e dekoratorem
zosta³ paj¹k, który w nocy spowi³ choinkê w migocz¹c¹
w œwietle pajêczynê. Ta z czasem przemieni³a siê w srebro
i z³oto, sprawiaj¹c, ¿e rodzina
nie by³a ju¿ uboga. Dziœ nie
trzeba szukaæ ca³ej pajêczyny
– wystarczy ukryæ w drzewku
plastikowego paj¹ka, który ma
przynieœæ szczêœcie i dostatek
w nadchodz¹cym roku.
£otwa – mumifikacja
Zapomnijcie na dobre o
anio³kach, które chodz¹ od
drzwi do drzwi, nuc¹c kolêdy.
S³yn¹cy z uwielbienia dla
przebieranek £otysze w œwiêta Bo¿ego Narodzenia zmieniaj¹ siê nie do poznania.
Œwi¹teczn¹ tradycjê okreœlaj¹
mianem mumifikacji, co daje
pewne wyobra¿enie co do skali przedsiêwziêcia. Tej nocy
³otewskie ulice zape³niaj¹ siê
mieszkañcami skrytymi za
maskami zwierz¹t takich, jak
niedŸwiedzie, czy kozy lub
pod strojami zombie i snopów
siana. Nie jesteœmy pewni, jak
dok³adnie wygl¹da strój stogu
siana, jednak nie w¹tpimy, ¿e
£otysze umiej¹ sobie z tym
poradziæ.
ganizuj¹c wyœcig butów? NajwyraŸniej to, w czym kroczymy
przez ¿ycie, ma spore znaczenie dla kierunku, który obierzemy. Mieszkanki Czech równie¿ wykorzystuj¹ buty, by pomóc szczêœciu i poznaæ przysz³oœæ – w wigilijny wieczór
staj¹ ty³em do drzwi wejœciowych i rzucaj¹ obuwiem przez
ramiê. Jeœli but spadnie ty³em
do drzwi, wtedy w³aœcicielka
pozostanie pann¹ przez nastêpny rok, natomiast jeœli but
skieruje siê noskiem do wejœcia – wtedy pora szykowaæ siê
do przysz³orocznego wesela.
Hiszpania – katalan, czyli
robi¹cy kupkê pieniek
Nie zapominajmy, ¿e ze
œwi¹t Bo¿ego Narodzenia najbardziej ciesz¹ siê dzieci i to
w³aœnie im poœwiêcona jest
hiszpañska tradycja zwana katalan. Co roku jeden z cz³onków rodziny kupuje specjalnie przygotowany, uœmiechniêty kawa³ drewna. Najczêœciej przypomina on psa albo
³osia, który stoi na stojaku imituj¹cym nogi. Po wniesieniu
pieñka do domu, rodzina nape³nia go s³odyczami i zabawkami. W œwiêta dzieci stukaj¹
w drewno, póki dos³ownie nie
wydali ono z siebie przyjemnej zawartoœci. Wszystkiemu
towarzyszy bardzo radosna piosenka: Zrób kupkê, Pieñku, wydal nugat, orzechy i twaróg, jeœli
Ci siê to nie uda, wtedy Ciê zbijemy, wiêc zrób kupkê, Pieñku.
W³ochy – wiedŸma La Befan
Istnieje pewna zabawna, ale
te¿ wzruszaj¹ca legenda, mówi¹ca o uprzejmej starej czarownicy, napotkanej przez
trzech króli na drodze do Betlejem. Królowie poprosili
wiedŸmê o schronienie, a ona
siê zgodzi³a. Nastêpnego ranka zaproponowali jej, by do
nich do³¹czy³a i wraz z nimi
poszuka³a wyj¹tkowego, boskiego dzieciêcia. Befana odmówi³a, twierdz¹c, ¿e musi ...
posprz¹taæ. Gdy skoñczy³a,
ruszy³a za trzema królami, jednak nie uda³o jej siê znaleŸæ
Jezuska. Mówi siê, ¿e od tego
czasu co roku chodzi po w³oskich domach, nie ustaj¹c
w poszukiwaniach. W³oskie
dzieci wystawiaj¹ dla niej wino
i jedzenie, a Befana zostawia
im prezent, gdy¿ nie ma pewnoœci, czy nie trafi³a tym razem
na w³aœciwy dom.
Amsterdam – Czarny Piotruœ
Czarny Piotruœ pe³ni rolê
ciemnoskórego pomocnika
œw. Miko³aja, który bierze na
siebie przykry obowi¹zek uporania siê z niegrzecznymi holenderskimi dzieæmi. Uznaje
siê tak¿e, ¿e podczas gdy œw.
Miko³aj stanowi uosobienie
Boga, Czarny Piotruœ jest jego
diabelskim s³ug¹. Co roku
setki dzieci w Holandii maluj¹ twarze na czarno za pomoc¹ wêgla, przebieraj¹ siê
w szaty Piotrusia i tak przemierzaj¹ ulice Holandii. Odbywaj¹ siê tak¿e parady, których
Czechy – buty mi³oœci
Pamiêtacie jedn¹ z wró¿b
andrzejkowych, kiedy to samotne dziewczêta toruj¹ sobie drogê wzd³u¿ pokoju, or- Hiszpañskie uœmiechniête „katalany”
jedn¹ z atrakcji jest przejazd
platformy, na której jedzie œw.
Miko³aj i jego czarni s³udzy.
Walia – Wielka Mara
Walijczycy potrafi¹ zarobiæ
pieni¹dze na wszystkim, nawet przy u¿yciu g³owy konia.
Dok³adniej jego czaszki. Nale¿y znaleŸæ star¹, koñsk¹
czaszkê, nabiæ j¹ na pikê, przykryæ starym przeœcierad³em
i wystawiæ na ulicy. Pochód ludzi nios¹cych czaszkê stara siê
przeró¿nymi sposobami sprawiæ, aby czaszka ugryz³a jednego z przechodniów. Jeœli to siê
uda, pogryziony nie dostanie
odszkodowania, za to sam
musi zap³aciæ ofiarê.
Niemcy – ogórkowa ozdoba
Niemcy wieszaj¹ na choince bombkê w kszta³cie ogórka. Nie jest to jednak zwyk³a
bombka. Tak jak dla nas najwa¿niejsz¹ ozdob¹ wieszan¹ na
drzewku jest gwiazda, b¹dŸ
czubek, tak Niemcy wieszaj¹
w³aœnie ogórek i to wcale nie
na szczycie – ogórkowa bombka nie mo¿e byæ ³atwo dostêpna dla dzieci, które spêdzaj¹
wigiliê na poszukiwaniach.
Kto pierwszy znajdzie bombkê, dostaje dodatkowy prezent oraz b³ogos³awieñstwo na
nadchodz¹cy rok.
Szwecja – palenie kozy
W szwedzkim mieœcie Gavle
zwyk³o siê na œwiêta budowaæ
wielk¹ s³omian¹ kozê, która
w pierwszy dzieñ œwi¹t Bo¿ego Narodzenia staje w ogniu.
Tradycja ta narodzi³a siê
w roku 1966 i tak naprawdê
powsta³a w wyniku wypadku,
który zaowocowa³ po¿arem.
Pewien szwedzki architekt
chcia³ wznieœæ w centrum
miasta ozdobn¹ kozê, bêd¹c¹
odpowiednikiem kozy wywodz¹cej siê z tradycji pogañskiej. Koza by³a zrobiona ze
s³omy, a w okolicy Nowego
Roku ktoœ zaprószy³ ogieñ,
w wyniku czego koza doszczêtnie sp³onê³a. Od tego czasu
a¿ do dziœ, s³omian¹, wielk¹
kozê spala siê w Szwecji w okresie œwi¹tecznym.
Informacje pochodz¹ ze strony www. podroze.gazeta.pl
STR. 45
TO I OWO
Miêdzy ustami,
a brzegiem pucharu
Jesieñ ju¿ w pe³ni, zbli¿aj¹ siê d³ugie zimowe wieczory. Jest to najlepszy okres na lampkê dobrego,
czasem grzanego wina, które nas rozgrzeje.
Wino to œwiat³o s³oñca uwiêzione w wodzie. Tak twierdzi³
Galileusz. Wina zaskakuj¹ nas
swoj¹ ró¿norodnoœci¹. W zale¿noœci od gatunku lub miejsca pochodzenia trunku mo¿emy cieszyæ podniebienie
zupe³nie ró¿nymi walorami
smakowymi. Aby jednak cieszyæ siê pe³ni¹ napoju bogów,
powinniœmy zapewniæ równie¿ odpowiedni¹ oprawê.
Nim przyst¹pimy do degustacji win, powinniœmy zadbaæ
o to, by wszystkie zalety napoju by³y odpowiednio wyeksponowane. Przygotowuj¹c eleganck¹ oprawê sto³u, kieliszki powinniœmy ustawiæ z prawej strony nakrycia. Nad sztuæcami, najbli¿ej rêki ustawiamy
naczynia w kolejnoœci spo¿ywania trunków lub w zale¿noœci od wysokoœci zastawy: kieliszek do wódki, wina bia³ego
i wina czerwonego. W okolicy
powinniœmy postawiæ tak¿e
szklankê na wodê. Eksperci
zalecaj¹ stosowanie kieliszków
z czystego bia³ego szk³a, które
pozwoli oceniæ klarownoœæ
wina oraz jego barwê. Szk³o
powinno byæ tak¿e doœæ cienkie tak, aby zawartoœæ w szybkim tempie mo¿na by³o
ogrzaæ ciep³em d³oni, poniewa¿ niektóre gatunki dopiero wówczas rozwijaj¹ pe³n¹
gamê bukietu. Inne zaœ,
wprost przeciwnie – powinny
pozostaæ sch³odzone, dlatego
kieliszek powinien posiadaæ
nó¿kê, ¿eby unikn¹æ niekorzystnej zmiany temperatury.
Szampan i wina musuj¹ce
podajemy w tzw. fletach – w¹skich kieliszkach zwæýajàcych
siæ ku górze. Nape³niamy 3/4
wysokoœci. Kieliszek podczas
degustacji wina trzymamy za
nó¿kê, aby nie rozgrzaæ trunku. Butelka powinna spoczySTR. 46
waæ w wiaderku z lodem. Powszechnie stosowane p³ytkie
i szerokie kieliszki nie s¹ zalecane przez koneserów, ze
wzglêdu na szybkie ulatnianie
siê aromatu i dwutlenku wêgla.
Wina czerwone degustujemy z kieliszków o krótkich nó¿kach. Wyj¹tkiem jest burgund, który podajemy w kieliszkach z d³ug¹ nó¿k¹. Nape³niamy je do 3/4 wysokoœci
i mo¿emy trzymaæ zarówno za
nó¿kê, jak i za czarkê.
Apereitif i wina deserowe
– stosujemy mniejsze kieliszki. Przed posi³kiem spo¿ycie
trunku ma wp³yn¹æ na pobudzenie apetytu, dlatego te¿
nape³niamy je jedynie do po³owy. Podajemy je w temperaturze pokojowej, w przeciwieñstwie do win deserowych, które nale¿y sch³odziæ.
Degustujemy trzymaj¹c kieliszki za nó¿kê.
Wiele osób, próbuj¹c urozmaiciæ sobie picie wina, ³¹czy
je z wod¹, ró¿nymi alkoholami, czy owocowymi dodatkami. Na pewno jest to „profanacja” tradycji winiarskich,
gdy¿ wino samo w sobie jest
idealnym trunkiem, harmonizuj¹cym w sobie smak, barwê i zapach. Poni¿ej prezentujê jednak listê siedmiu
„grzechów g³ównych”, czyli,
jak „zaœmieciæ” wino, aby przypad³o nam do gustu.
Wino z wod¹ – wiele win
rozcieñcza siê z wod¹ w proporcjach 1/3 wody, 2/3 wina.
Doskona³ym przyk³adem
mo¿e byæ œliwkowe wino
Choya, które samo w sobie ma
doœæ gêst¹ konsystencjê
i mocny smak; rozcieñczenie
go z wod¹ spowoduje z³agodzenie smaku.
Czerwone wytrawne wino
z Coca-Col¹ – najbardziej kontrowersyjne po³¹czenie, jednak zawsze znajd¹ siê amatorzy, którym ten smak „podpasuje” i za nic siê tego nie
wypr¹. Jak to zrobiæ? Mieszamy 1/3 coca-coli i 2/3 wina
lub, wed³ug drugiej szko³y,
2/3 coca coli i 1/3 wina.
Bia³e s³odkie wino z musem
morelowym – bardzo przyjemne po³¹czenie, choæ nie³atwo znaleŸæ mus morelowy.
Mo¿na go zast¹piæ syropem
z moreli lub sokiem ze zmiksowanym mi¹¿szem. Sposób
po³¹czenia: 2/3 musu morelowego, 1/3 bia³ego s³odkiego wina, dodatkowo mo¿na
dodaæ 3 kostki lodu. Niektóre osoby praktykuj¹ taki sposób picia równie¿ z winem
czerwonym.
Wino ró¿owe i sok pomarañczowy – doœæ ciekawe po³¹czenie, wina i soku. Proporcje
wed³ug uznania, mo¿na dodaæ 2-3 kostki lodu do ka¿dego kieliszka, aby zachowaæ
odpowiedni¹ temperaturê.
Grzane wino – przyrz¹dzamy podgrzewaj¹c razem: goŸdziki, pomarañczê lub cytrynê, szczyptê cukru i czerwone wytrawne/pó³wytrawne
wino.
Bia³e wino na ciep³o – alternatyw¹ dla grzañca mo¿e
byæ bia³e wino z cukrem i jajkami. Przyrz¹dzamy podgrzewaj¹c i jednoczeœnie miksuj¹c
przez kilka minut: bia³e wino,
ok. 5 dag cukru, 2 jajka, 4 ¿ó³tka.
Poncz z owocami – mix drobno pokrojonych owoców z miodem, wod¹, bia³ym i czerwonym
winem. Ca³oœæ nale¿y doprowadziæ do zagotowania, po czym
odstawiæ do ostygniêcia. Przy
podawaniu dodaæ kostki lodu.
Takich pomys³ów i praktyk
jest wiele, zachêcam do dzielenia siê nimi i czarowania
goœci w³asnymi. Mój przepis
na grzane wino jest taki.
· butelka czerwonego pó³wytrawnego wina
· 1 laska cynamonu lub szczypta cynamonu z proszku
· opakowanie cukru waniliowego
· dojrza³a pomarañcza
· kilka goŸdzików
Wino wlewamy do rondelka, dodajemy laskê cynamonu, cukier waniliowy, pokrojone w plasterki pomarañcze
oraz 2-4 goŸdziki (do smaku).
Wszystko podgrzewamy na
ma³ym ogniu, tak by nie doprowadziæ do wrzenia. Gdy
wino bêdzie ju¿ wystarczaj¹co
gor¹ce przecedzamy przez sitko i podajemy w kubkach, kieliszki mog¹ nam pêkn¹æ. Na
koniec mo¿emy dodaæ do ka¿dego kubka plasterek pomarañczy do ozdoby.
Eugenia Strojny
Powiatowy Zespó³
Doradztwa Rolniczego
w Ropczycach
TO I OWO
W dzisiejszym artykule opiszê
kolejn¹ grupê piêknych ptaków,
jakimi s¹ papugi.
Papugi to ptaki o piêknym
ubarwieniu oraz mi³ym i towarzyskim charakterze, dlatego
s¹ bardzo chêtnie przyjmowane przez ludzi do domów.
Najbardziej znanym gatunkiem papug jest papuga falista. Prawid³owo wybarwiona,
ma zielony korpus z ¿ó³t¹ g³ow¹
i skrzyd³ami. Wystêpuje u nich
du¿o ró¿nych kolorów piór.
Jedn¹ z podstawowych cech,
dla których s¹ one trzymane
w domach, jest umiejêtnoœæ
naœladowania g³osów, czy to
ludzkich, czy wielu innych
(potrafi¹ one nauczyæ siê do
500 s³ów). Papugi mog¹ byæ
trzymane zarówno oddzielnie,
jak i w grupach, w wiêkszych
klatkach. Tworz¹ wtedy mi³y
dla oka widok, a komunikuj¹c
siê miêdzy sob¹ – przyjemne
kompozycje dŸwiêkowe. Ich
atrybutem jest tak¿e ³atwoœæ
rozmna¿ania.
Kolejnym gatunkiem jest
nimfa. To doœæ ma³y ptaszek
o szarym zabarwieniu z ¿ó³t¹
g³ow¹ i pomarañczowymi
plamkami na policzkach. S¹
one bardzo ³atwe w chodowli
i nawet dla niedoœwiadczonego hodowcy nie stanowi¹ problemu. Œwietnie nadaj¹ siê
dla osób, które maj¹ niewiele
czasu do poœwiêcenia swoim
pupilom. Nie wymagaj¹ du¿o
uwagi ze strony w³aœciciela
i nie stresuje ich jego czêsta
nieobecnoœæ w domu. W dobrych warunkach nimfa potrafi prze¿yæ ok. 15 lat.
Nieroz³¹czki s¹ papugami
pochodz¹cymi
g³ównie
z Ameryki Po³udniowej oraz
wysp Oceanu Indyjskiego. S¹
to niedu¿e, wa¿¹ce œrednio
oko³o 50 g ptaki. Najczêœciej
spotykane gatunki w tej grupie to nieroz³¹czka rudog³owa oraz czarnog³owa. Nieroz-
³¹czki s¹ bardziej agresywn¹
grup¹ ni¿ inne papugi. Wymagaj¹ od w³aœciciela poœwiêcenia im codziennie czasu
i zajmowania siê nimi. Jako
ptaki towarzyskie powinny by³y
trzymane osobno i dobrze, gdy
wychowujemy je od m³odoœci.
Ptaki te s¹ czêsto sprzedawane w parach, jednak doœwiadczenie pokazuje, ¿e wtedy
trudniej jest w³aœcicielowi
nawi¹zaæ z nimi kontakt. Jeœli
jednak trzymamy pojedynczy
okaz i jesteœmy w³aœcicielami
od urodzenia, a tak¿e mamy
odpowiednio du¿o czasu dla
naszego pupila, mo¿emy liczyæ na dobrego przyjaciela
w naszej papu¿ce nieroz³¹czce.
Œrednio prze¿ywaj¹ one, podobnie jak nimfy, oko³o 15 lat.
Grup¹ wiêkszych papug s¹
kakadu. Pochodz¹ one g³ównie z Australii. Dziel¹ siê na
gatunki czarne oraz bia³e.
Kakadu czarne s¹ doœæ rzadko spotykane w hodowlach,
dlatego s¹ drogie. Bia³e kakadu s¹ natomiast bardziej popularnymi, du¿ymi papugami. Bardzo dobrze naœladuj¹
g³osy, tak¿e ludzkie. Ptaki te
wspaniale przywi¹zuj¹ siê do
swoich w³aœcicieli. Jednak ta
pozytywna cecha mo¿e staæ siê
problemem w przypadku, gdy
nie mo¿emy im poœwiêciæ
odpowiednio du¿o czasu.
Gdy zbyt d³ugo pozostaj¹
w samotnoœci mo¿e dochodziæ
do ró¿nych nieporz¹danych
zachowañ, w tym samookale-
czeñ. Jeœli jednak potrafimy,
a przede wszystkim chcemy,
znaleŸæ czas dla naszego pupila, bêdzie on równie¿ dobrym i przywi¹zanym przyjacielem. Przyjecielem na d³ugie
lata, gdy¿ ptaki tego gatunku
do¿ywaj¹ nawet 40 lat.
Bardzo popularnymi du¿ymi ptakami s¹ papugi ¿ako.
Charakteryzuj¹ siê du¿¹ zdolnoœci¹ naœladowania ludzkiego g³osu. Ich ciemnoszary
kolor piór i czerwony ogon
czyni¹ z nich bardzo eleganckie ptaki. Mog¹ byæ równie¿
przyjaznymi ptakami, jednak
podobnie jak kakadu, niedostateczne zainteresowanie ze
strony w³aœciciela mo¿e przysporzyæ stresuj¹cych sytuacji.
¯yj¹ œrednio 30-40 lat.
Ptakiem pochodz¹cym
z obydwu Ameryk jest ara. Do
tej grupy nale¿¹ prawdopodobnie najwiêksze utrzymywane przez cz³owieka ptaki. Dla
przyk³adu ara hiacyntowa wa¿y
nawet ponad 1 kg. Jest ona
niezwykle towarzyskim ptakiem. Niestety, ze wzglêdu na
swoje unikatowe cechy jest
doœæ droga. Jednak s¹ te¿ inne
mniejsze ary, które równie¿
mog¹ poszczyciæ siê dobrymi
zdolnoœciami wokalnymi.
Jako du¿e gatunki, ary potrzebuj¹ odpowiednio du¿o przestrzeni. Nale¿y siê te¿ liczyæ ¿e
maj¹ donoœny g³os, wiêc nie
mo¿e to nikomu w przysz³oœci
przeszkadzaæ. Prze¿ywaj¹ nawet do 50 lat.
Papugi to ptaki bardzo popularne i wdziêczne w hodowli domowej. Jednak przed
zakupem któregokolwiek
z tych ptaków obowi¹zkiem
ka¿dego z nas jest mocne przemyœlenie, czy na pewno potrafimy sprostaæ wymaganiom
tych ptaków, zarówno fizycznym, jak i psychologicznym.
Nale¿y pamiêtaæ, ¿e hodowla
papug znacznie ró¿ni siê od
utrzymywania w domu ma³ego pieska. Jeœli jednak lubimy egzotyczne zwierzêta i dysponujemy odpowiednimi warunkami pozostaje mi tylko
¿yczyæ powodzenia i du¿o satysfakcji w hodowli takich okazów.
Korzystaj¹c z okazji sk³adam
Pañstwu najserdeczniejsze
¿yczenia z okazji nadchodz¹cych Œwi¹t Bo¿ego Narodzenia. ¯yczê, aby by³y spokojne
i rodzinne, a przede wszystkim zdrowe, zaœ w nadchodz¹cym Nowym Roku ¿yczê samych sukcesów, zarówno
w ¿yciu prywatnym jak i zawodowym.
lek. wet. Dominik Rachwa³
STR. 47
TO I OWO
Nowy rozk³ad jazdy
2012/2013
W nocy z 8 na 9 grudnia europejscy przewoŸnicy kolejowi wprowadzili w ¿ycie nowy rozk³ad jazdy poci¹gów, który bêdzie obowi¹zywaæ w sezonie 2012/2013.
Dla pasa¿erów PKP Intercity oznacza to atrakcyjniejszy
uk³ad po³¹czeñ miêdzynarodowych, nowe po³¹czenia
krajowe oraz now¹ politykê
cenow¹ dla osób kupuj¹cych
bilety wczeœniej. Na wybranych 20 dworcach w ca³ym
kraju pojawi¹ siê informatorzy, którzy bêd¹ s³u¿yæ pomoc¹ pasa¿erom w czasie
wdro¿enia nowego rozk³adu.
Bilety na po³¹czenia z nowego rozk³adu jazdy pasa¿erowie
PKP Intercity mog¹ kupowaæ
w 30-dniowej przedsprzeda¿y
w kasach i przez Internet ju¿
od 12 listopada. Informacje o
po³¹czeniach oraz godzinach
kursowania dostêpne s¹ na
stronach www.intercity.pl,
www.rozklad-pkp.pl. Pracuj¹c
nad kszta³tem nowego rozk³adu jazdy przewoŸnik uwzglêdnia³ prowadzone na liniach
kolejowych prace modernizacyjne, m. in. pomiêdzy Warszaw¹ a Trójmiastem, Krakowem a Rzeszowem, czy Wroc³awiem i Rawiczem. W sezonie 2012/13 pasa¿erowie poci¹gów PKP Intercity korzystaæ bêd¹ z rozwi¹zañ ju¿
sprawdzonych, ale równie¿ te¿
z nowych po³¹czeñ krajowych
i miêdzynarodowych. W sumie PKP Intercity zapowiada
uruchomienie 407 poci¹gów,
z czego 355 kursowaæ bêdzie
na krajowych trasach.
Komunikacja krajowa
– nowe poci¹gi, nowe trasy
PrzewoŸnik pracuj¹c nad
now¹ siatk¹ po³¹czeñ krajowych uwzglêdni³ zapowiadanie przez zarz¹dcê infrastruktury, PKP Polskie Linie Kolejowe, prace remontowe i modernizacyjne prowadzone na
liniach kolejowych w ca³ym
kraju.
Zmiany w organizacji ruchu
poci¹gów czekaj¹ pasa¿erów z
rejonu Podkarpacia. Od 9
STR. 48
grudnia podró¿uj¹cy na po³udnie i zachód kraju korzystaj¹
z przesiadek w Krakowie, a
pasa¿erowie udaj¹cy siê w rejon Warszawy, Bydgoszczy i
Trójmiasta otrzymaj¹ do dyspozycji poci¹gi kursuj¹ce bezpoœrednio przez Lublin, lub
Skar¿ysko Kamienn¹.
Ju¿ w grudniu kupuj¹cy
wczeœniej p³ac¹ mniej
Po raz pierwszy PKP Intercity wprowadzi³o ofertê, która
opiera siê na bardzo prostej
zasadzie: wczeœniej równa siê
taniej. Od 1 grudnia 2012 do
10 stycznia 2013 roku w poci¹gach EIC i EX obowi¹zywaæ
bêdzie bilet œwi¹teczny. Ka¿dy
kto kupi bilet przez Internet
lub w kasie na min. 8 dni
przed wyjazdem otrzyma nawet do 30 % zni¿ki. Oferta nie
ma ograniczeñ co do liczby
sprzedanych biletów na dany
poci¹g, klasê, termin, czy trasê i jest ju¿ dostêpna w 30dniowej przedsprzeda¿y.
Od 12 listopada pasa¿erowie mog¹ kupowaæ bilety na
wszystkie poci¹gi kursuj¹ce
od 9 grudnia 2012 roku w komunikacji krajowej i miêdzynarodowej. Ka¿dy podró¿ny
mo¿e nabyæ bilet przez Internet, w kasie, biletomacie, czy
za pomoc¹ telefonu komórkowego w przedsprzeda¿y – w
przypadku poci¹gów krajowych z 30-dniowym, a miêdzynarodowych z 60-dniowym wyprzedzeniem.
Powracaj¹ informatorzy
mobilni
Wprowadzeniu nowego
rozk³adu jazdy towarzyszyæ bêdzie akcja informacyjna skierowana do pasa¿erów. PKP
Intercity przygotuje kilkadziesi¹t tysiêcy ulotek z rozk³adem jazdy na najwa¿niejszych trasach. Ulotki dla pasa¿erów dostêpne bêd¹ na
dworcach, przy okienkach kasowych, w centrach obs³ugi
klienta oraz w strefach VIP.
Ulotki znajd¹ siê równie¿ na
stronach www.pkp.pl i www.intercity.pl. Dodatkowo na 20
najwiêkszych dworcach podró¿nym pomog¹ informatorzy
mobilni ubrani w pomarañczowe kurtki, którzy bêd¹
udzielaæ informacji na temat
np. godzin odjazdów poci¹gów, w³aœciwych peronów, a
tak¿e pomagaæ w obs³udze biletomatów. Osoby nieposiadaj¹ce dostêpu do Internetu
mog¹ uzyskaæ informacje,
dzwoni¹c pod numer Ogólnopolskiej Infolinii Intercity
19 757, która w tym czasie zostanie wzmocniona o 20%
wiêcej stanowisk, ni¿ w ci¹gu
zwyk³ych dni.
Rozk³ad jazdy 2012/2013 –
zmiany w ofercie PKP Intercity
Zmiana relacji poci¹gów:
l Lwów Express bêdzie
kursowa³ w relacji Kraków
G³ówny – Przemyœl G³ówny –
Lwów, a nie jak dotychczas z
Wroc³awia G³ównego. Na odcinku Kraków G³ówny – Przemyœl G³ówny wagony bêd¹
prowadzone w poci¹gu TLK
Józef Che³moñski
Komunikacja krajowa:
l od 9 grudnia rozpoczn¹
kursowanie dwie pary poci¹gów, które po³¹cz¹ stolicê Podkarpacia i Lubelszczyzny. Poci¹gi TLK Wieniawski (Rzeszów – Gdynia- Rzeszów) i Solina (Przemyœl – Bydgoszcz –
Przemyœl) bêd¹ kursowa³y z
zatrzymaniem na stacjach:
G³ogów Ma³opolski, Kolbuszowa, Nowa Dêba, Tarnobrzeg, Pilchów, Kraœnik
(NOWY!). Przejazd poci¹gu
pomiêdzy Lublinem, a Rzeszowem zajmie 3 godziny i 22
minuty. Zmianie nie ulegnie
uk³ad po³¹czeñ pomiêdzy Lublinem, a Krakowem i Wroc³awiem.
l w zwi¹zku z ograniczeniem przepustowoœci na linii
pomiêdzy Krakowem i Rzeszowem oraz wprowadzeniem na
ca³ym odcinku ruchu jednotorowego dwukierunkowego
(wahad³owego) na wniosek
zarz¹dcy infrastruktury zostanie zmieniona organizacja
ruchu poci¹gów na tej linii, w
tym tak¿e skrócenie relacji
poci¹gów. Wiêkszoœæ poci¹gów TLK kursowa³a bêdzie w
relacji niewykraczaj¹cej poza
odcinek Kraków – Rzeszów:
v Brzechwa rel. Kraków G³. –
Przemyœl G³. – Kraków G³.
v Wis³ok rel. Kraków G³. –
Rzeszów G³. – Kraków G³.
v Bieszczady rel. Kraków G³.
– Przemyœl G³.- Kraków G³.
v Podkarpacie rel. Kraków G³.
– Przemyœl G³. – Kraków G³.
v Hetman rel. Kraków G³. –
Zamoœæ – Kraków G³.
v Wo³odyjowski rel. Kraków G³.
– Przemyœl G³. – Kraków G³.
v Lubomirski rel. Kraków G³.
– Rzeszów G³. – Kraków G³.
v Józef Che³moñski rel. Kraków G³. – Przemyœl G³. –
Kraków G³. (dodatkowo
prowadzi wagony komunikacji miêdzynarodowej do/
ze Lwowa).
v Przemyœlanin rel. Kraków
G³. – Przemyœl G³. – Kraków
G³. (nocnym po³¹czeniem
TLK pasa¿erowie dotr¹ bezpoœrednio ze/do Szczecina
G³. – wagony w Krakowie
doczepiane bêd¹ do poci¹gu TLK Pomerania).
l W zwi¹zku ze zmianami w
kursowaniu poci¹gów na odcinku Kraków – Rzeszów w
ofercie po³¹czeñ dla Podkarpacia pojawi¹ nowe po³¹czenia z pozosta³¹ czêœci¹ kraju:
v TLK Monciak – Krupówki
rel. Przemyœl G³. – Warszawa Wsch. – Przemyœl G³.
(nowy!) przez Le¿ajsk, Stalow¹ Wolê, Sandomierz, Radom z wagonami komunikacji bezpoœredniej do/z
Gdyni
v TLK Wieniawski rel. Rzeszów
G³. – Gdynia G³. – Rzeszów
G³. (nowy!) przez G³ogów
Ma³opolski, Kolbuszow¹,
Now¹ Dêbê, Tarnobrzeg, Pilchów, Kraœnik, Lublin
v TLK Solina rel. Przemyœl
G³. – Bydgoszcz G³. i Solina
rel. Pi³a G³. – Przemyœl G³.
(nowy!) przez G³ogów Ma³opolski, Kolbuszow¹, Now¹
Dêbê, Tarnobrzeg, Pilchów,
Kraœnik, Lublin
Ma³gorzata Sitkowska
Rzecznik Prasowy
PKP Intercity S.A
kom. + 48 697 012 001
PTTK W ROPCZYCACH
Rok turystyki rowerowej
dobiega koñca
Uchwa³¹ nr 209/XVII/2011
z 11 lutego 2011 r. Zarz¹d
G³ówny PTTK ustanowi³ rok
2012 Rokiem Turystyki Rowerowej
w PTTK. Zosta³ on zainaugurowany w naszym powiecie 12
maja XXXI Rajdem Kolarskim „Œladami Akcji V”.
Wielk¹ pomoc¹ przy organizacji rajdów by³ przewodnik opracowany w 2011 r. przez Paw³a
Pleziê przewodnik „Rowerem
po okolicach Ropczyc”, który
znajduje siê w jednostkach
PTTK, bibliotekach szkolnych
w gimnazjach i szko³ach ponadgimnazjalnych oraz wszystkich bibliotekach miejskich,
gminnych i ich filach na terenie Ziemi Ropczyckiej.
Jedn¹ z form aktywnoœci
podczas Roku Turystyki Rowerowej by³ konkurs Moja Rodzina
na rowerowych szlakach. Wziêli
w nim udzia³ wychowankowie
Publicznego Przedszkola Nr 2
w Ropczycach, a prace swoje
wykonali pod kierunkiem wychowawców, bêd¹cych cz³onkami PTTK. Kilka osób wziê³o
udzia³ w konkursie fotograficznym Rowerzysta na szlaku.
Gmina Ropczyce podejmowa³a w ostatnich latach wiele
dzia³añ w zakresie turystyki, w
tym turystyki rowerowej. Wyznaczone zosta³y trzy szlaki rowerowe, na których ka¿dego
roku organizowane s¹ rajdy
rowerowe, wydany zosta³ równie¿ folder zwieraj¹cy mapki
i opisy tras. Samorz¹d Ropczyc
wspiera finansowo dzia³alnoœæ
programow¹ Oddzia³u PTTK
w Ropczycach, w tym rajd kolarski „Œladami Akcji V”, organizowany na naszym terenie
od 31 lat. Podobn¹ dzia³alnoœæ
prowadzi gmina Sêdziszów
M³p., która zg³osi³a swój udzia³
w konkursie „Gmina przyjazna
rowerzystom”.
Obecnie oczekujemy na
przewodnik turystyki rowerowej „Wybieram rower”, który
zostanie przekazany do kó³
PTTK oraz SKKT w szko³ach
i pomo¿e rozwijaæ nadal tê
dyscyplinê turystyki.
Przygotowano
na podstawie materia³ów
W³adys³awa Chmury
WIADOMOŒCI SPORTOWE
Urz¹d Miejski w Ropczycach i Ropczyckie Centrum Sportu i Rekreacji
serdecznie zapraszaj¹ na
SZTUCZNE LODOWISKO
(przy ul. Mickiewicza 56 w Ropczycach)
poniedzia³ek – niedziela 9:00-13.00; 15.00-20.00
przerwa
13:00-15.00
Ceny biletów (1 godz.)
godziny bilet normalny bilet ulgowy
poniedzia³ek – pi¹tek 9:00-13.00
3 z³
2 z³
poniedzia³ek – pi¹tek 15:00-20.00
4 z³
3 z³
sobota i œwiêta
9:00-13.00
5 z³
4 z³
15.00-20.00
Przy lodowisku mo¿na wypo¿yczyæ ³y¿wy w cenie 2,5 z³ za godzinê.
Dru¿ynowy tenis sto³owy
Zespó³ Szkó³ w £¹czkach
Kucharskich goœci³ uczestników dru¿ynowego turnieju tenisa sto³owego dziewcz¹t i
ch³opców szkó³ gimnazjalnych.
Do turnieju zg³osi³o siê siedem
dru¿yn dziewcz¹t i osiem ch³opców. Zawody rozgrywano systemem pucharowym.
W kategorii ch³opców do fina³u awansowa³y oba zespo³y
z Ma³ej, zajmuj¹c dwa pierwsze
Dwie najlepsze dru¿yny ch³opców w tenisie sto³owym
Ropczyckie Centrum Sportu i Rekreacji
zaprasza do udzia³u w rozgrywkach
Ropczyckiej Amatorskiej Ligi
Siatkówki (RALS)
Warunki udzia³u:
- dru¿yna mo¿e liczyæ od 6 do 12 zawodników
- op³ata wpisowa: 250 z³ za zg³oszon¹ dru¿ynê
- wszystkich zawodników obowi¹zuj¹ aktualne badania lekarskie
Indywidualne karty zg³oszeñ zawodników nale¿y pobraæ
w biurze RCSiR – Stadion Ropczyce, ul. Mickiewicza 56.
Zg³oszenia przyjmowane bêd¹ do 20 grudnia 2012 r.
Dodatkowe informacje pod numerem
tel./fax. (17) 2218 426
Serdecznie zapraszamy
miejsca w turnieju. O trzecia
lokatê w zawodach walczy³y zespo³y: Gimnazjum w £¹czkach
Kucharskich oraz Gimnazjum
w NiedŸwiadzie Górnej. Pojedynek zakoñczy³ siê zwyciêstwem gospodarzy 3-1.
W kategorii dziewcz¹t, najlepsze okaza³y siê uczennice
z Gimnazjum w Gnojnicy Dolnej, wygrywaj¹c wszystkie pojedynki do zera. Druga lokata
przypad³a zawodniczkom
z Gimnazjum w Ma³ej, a trzecia I dru¿ynie z £¹czek Kucharskich.
RCSiR
Najlepsza dru¿yna dziewcz¹t w dru¿ynowym tenisie sto³owym. Od lewej Karolina Pos³uszna i Aneta
Godek (Gimnazjum w Gnojnicy
Dolnej)
Do zawodów powiatowych awansowa³y:
dziewczêta:
- I miejsce: Gimnazjum w Gnojnicy Dolnej (Aneta Godek, Karolina Pos³uszna)
- II miejsce Gimnazjum w Ma³ej (Klaudia Kêdzior, Agnieszka Pasek)
ch³opcy:
- I miejsce Gimnazjum w Ma³ej I (Mateusz Proczek, Patryk Nowak)
- II miejsce Gimnazjum w Ma³ej II (Eryk Pasowicz, Daniel Musielak)
STR. 49
I Ropczycki Bieg Niepodleg³oœci
11 listopada 2012 r., w ramach
obchodów 650-lecia nadania
praw miejskich Ropczycom,
odby³ siê I Ropczycki Bieg Niepodleg³oœci. Patronat nad imprez¹ obj¹³ Burmistrz Ropczyc
Boles³aw Bujak. Bieg zosta³ zorganizowany z inicjatywy Ropczyckiego Stowarzyszenia Biegowego „Zabiegani” we wspó³pracy z Ropczyckim Centrum
Sportu i Rekreacji.
Piêædziesiêciu dziewiêciu
uczestników (17 kobiet i 42
mê¿czyzn) rywalizowa³o na dystansie 5340 m w dwóch kategoriach open kobiet i mê¿czyzn. Jak oceniaj¹ uczestnicy
biegu, trasa by³a niezwykle
ciekawa, ale równie¿ bardzo
wymagaj¹ca. Pomimo tego,
wszyscy zawodnicy ukoñczyli
bieg, mo¿e nieco zmêczeni,
ale w doskona³ych humorach,
gdy¿ byli mocno dopingowani przez liczn¹ grupê mieszkañców i sympatyków biegania. Udzia³em w imprezie zaszczyci³a nas Matylda Szlêzak,
olimpijka z Londynu na dystansie 3000 m z przeszkodami. Wszyscy uczestnicz¹cy
w biegu otrzymali medale i pami¹tkowe dyplomy, natomiast
zwyciêzcy w obu kategoriach
odebrali puchary z r¹k burmistrza Ropczyc, Boles³awa Bujaka. Na podium uplasowali siê:
- w kategorii kobiet:
1. Matylda Szlêzak – AZS AWF Kraków
(0:19:11)
2. Danuta Zatorska – Moto-Hurt (0:22:20)
3. Aleksandra Ponikwia – 6. Brygada
Powietrzno-Desantowa
(0:22:58)
- w kategorii mê¿czyzn:
1. Krzysztof Kania – Ropczyce (0:18:38)
2. Bogdan Karkut – Witar Tarnobrzeg
(0:18:41)
3. £ukasz Pato³a – AZS SGH Warszawa
(0:18:46)
Nagrody w wysokoœci 300 z³,
200 z³, 100 z³ dla osób, które
uplasowa³y siê na podium
ufundowa³ Pawe³ Mielniczek,
w³aœciciel firmy E-Tonery Tusze.pl w Ropczycach. W³aœciciel sklepu Comax Computers w Ropczycach Grzegorz
Chodak ufundowa³ bony na
zakupy w wysokoœci 75 z³ dla
najstarszych uczestników biegu, które otrzymali: Danuta
STR. 50
Burmistrz Boles³aw Bujak dekoruje medalami trzy najlepsze zawodniczki.
Trzech najlepszych zawodników
na podium.
Dar³ak i W³adys³aw Rudny. Na
uczestników biegu czeka³y
równie¿ nagrody-niespodzianki w formie bonów po
50 z³ na zakupy, które ufundowa³ Pawe³ Mosior, w³aœciciel sklepu sportowo- turystycznego Tur-Sport w Ropczycach. Dziêki uprzejmoœci
Roberta Rasia z Centrum Leczenia Krêgos³upa i Rehabilitacji w Ropczycach zawodnicy skorzystali z bezp³atnych
zabiegów masa¿u sportowego,
masa¿u rozluŸniaj¹cego oraz
tapingu sportowego.
Za pomoc w organizacji imprezy i wielkie wsparcie
nale¿¹ siê podziêkowania dla
s³u¿by medycznej, stra¿aków
z OSP Ropczyce i OSP Lubzina, Komendy Powiatowej Policji w Ropczycach, a tak¿e licznej grupy wolontariuszy, w tym
nauczycieli i uczniów Zespo³u Szkó³ nr 1 w Ropczycach.
Dziêkujemy równie¿ lokalnym mediom za okazane zainteresowanie i relacje z im-
Rozpoczêcie biegu.
Autografy rozdaje olimpijka Matylda Szlêzak.
prezy. Dziêkujemy zawodnikom za czyst¹ rywalizacjê i publicznoœci za wspania³y doping, a sponsorom za ufundowanie nagród.
Podziêkowania tak¿e kierujemy w stronê wszystkich, którzy wspólnie z nami podjêli
siê tego wyzwania tj. burmistrzowi Boles³awowi Bujakowi,
Ropczyckiemu Centrum
Sportu i Rekreacji, a tak¿e
Centrum Kultury.
Wspania³a atmosfera, liczny
udzia³ mieszkañców Ropczyc
w biegu, a tak¿e du¿e zainteresowanie kolejnymi biegami
spowodowa³y, ¿e z wielk¹ przyjemnoœci¹ bêdziemy przygotowywaæ nastêpne edycje imprezy, do udzia³u, w których
wszystkich mieszkañców Ropczyc i Ziemi Ropczyckiej serdecznie zachêcamy.
Ropczycki Klub Biegowy
„Zabiegani”
www.zabieganiropczyce.pl
zdjêcia £ukasz Pieja
Koszykówka ch³opców
jednak najlepszy bilans ma³ych punktów mieli przedstawiciele NiedŸwiady Dolnej,
którzy wygrali ca³y turniej.
Po zawodach dru¿yny otrzyma³y pami¹tkowe dyplomy
i puchary ufundowane Ropczyckie Centrum Sportu
i Rekreacji.
RCSiR
wa³o ostatnie spotkanie, w którym zagrali przeciwko sobie
gimnazjaliœci z Ropczyc. Minimalne zwyciêstwo gospodarzy
sprawi³o, ¿e wszystkie dru¿yny
Do zawodów zg³osi³y siê trzy wygra³y po jednym spotkaniu,
dru¿yny, które rywalizowa³y systemem „ka¿dy z ka¿dym”. Po
rozegraniu pierwszego spotkania, w którym uczniowie Gimnazjum nr 2 w Ropczycach
pokonali gimnazjalistów
z NiedŸwiady Dolnej, ten
pierwszy zespó³ sta³ siê g³ównym pretendentem do wygrania zawodów. W nastêpnym
meczu uczniowie z NiedŸwiady Dolnej bez problemu uporali siê z rówieœnikami z Gimnazjum nr 3 w Ropczycach. O Zwyciêzcy turnieju koszykówki ch³opców – dru¿yostatecznej kolejnoœci decydo- na Gimnazjum w NiedŸwiadzie Dolnej
W sali Zespo³u Szkó³ nr 3 w Ropczycach odby³ siê turniej koszykówki ch³opców szkó³ gimnazjalnych.
Wyniki spotkañ:
GIM NR 2 – GIM NiedŸwiada D ...... 14-11
GIM NiedŸwiada Dolna – GIM 3 ..... 18-10
GIM 2 – GIM 3 .................................. 6-8
Tabela koñcowa:
Lp. Nazwa dru¿yny
Pkt.
1. GIM NiedŸwiada Dolna ...... 3 . 29-24
2. GIM 2 Ropczyce ................ 3 . 20-19
3. GIM 3 Ropczyce ................ 3 . 18-24
Zdobywcy II miejsca w turnieju koszykówki ch³opców –
Gimnazjum nr 2 w Ropczycach
Z ¿ycia Soccera Ropczyce
18 listopada zawodnicy
z rocznika 2004 uczestniczyli
w turnieju halowym organizowanym przez Igloopol Dêbica. Zajêli w nim wysokie III
miejsce, co mo¿na uznaæ za
du¿y sukces zwa¿ywszy, ¿e rywalizowali z najlepszymi szkó³kami w regionie. Dla wiêkszoœci zawodników by³ to debiut
w turniejowych zmaganiach.
M³odzi adepci ropczyckiej
szkó³ki zagrali odwa¿nie i bez
kompleksów.
Wyniki:
Igloopol – Soccer 1:0
Soccer – Stal Mielec 2:1 (bramki: Marcel
Ch³opek, Miko³aj Wójtowicz)
Soccer – MKS Radymno 0:0
Soccer – TAP Tarnów 1:0 (bramka: Miko³aj
Wojtowicz)
Soccer – Dunajec Nowy S¹cz 0:0
Igloopol – Soccer 4:1. (bramka: Miko³aj Wójtowicz)
Kolejnoœæ w zawodach:
1. Igloopol Dêbica
2. Dunajec Nowy S¹cz
3. Soccer Ropczyce
4. Korona Kielce
5. TAP Tarnów
6. Stal Mielec
7. UKS 6 Jas³o
8. DAP Dêbica
9. Igloopol II Dêbica
10. Stal Rzeszów
11. Ziomki Rzeszów
12. MKS Radymno
Inf. w³asna
Medale sumoków z Lubziny
W dniach 9-10 listopada w Gorzowie Wielkopolskim odby³y siê
zawody Pucharu Polski m³odzików i kadetów w sumo.
W turnieju wystartowa³o bli- Mistrzostw Europy w tych grusko 200 zawodników z ca³ego pach wiekowych, które odkraju. By³ to pierwszy etap eli- bêd¹ siê w Warszawie.
minacji do przysz³orocznych
Bardzo dobrze zaprezento-
Sk³ad dru¿yny: Emil Wajda, Filip Wilczyñski, Marcel Ch³opek, Kacper
Grabiec, Maksymilian Boœ, Bart³omiej Kordek, Kacper Cesarz, Micha³
Kobiera, Rados³aw Wojnowski, Maciej Wilk, Miko³aj Wojtowicz, Miko³aj
Drozd. Trener: £ukasz Bieszczad
wali siê sumocy z Uczniowskiego Klubu Sportowego w Lubzinie zdobywaj¹c cztery medale. W grupie m³odzików
I miejsca zajêli w swoich kategoriach wagowych: Adrian
Gondek (50 kg) i Bart³omiej
Pawlus (60 kg), zaœ II miejsce
wywalczy³
Jakub Nowakowski (60 kg).
W kategorii kadetów na III
stopniu podium uplasowa³
siê Piotr Wiktor (55 kg).
W punktacji dru¿ynowej m³odzików UKS Lubzina zaj¹³ II
miejsce, za Spartakusem Pyrzowice, a przed Koron¹ Ka³awa.
Bardzo cieszy postawa zawodników w najm³odszej grupie –
m³odzików, bo w tej grupie wiekowej najprawdopodobniej
bêdziemy organizatorami
w marcu Mistrzostw Polski. Po
wzorowej organizacji tegorocznych Mistrzostw Polski kadetów i juniorów, w³adze Polskiego Zwi¹zku Sumo podjê³y decyzje o przyznaniu UKS Lubzina po raz kolejny zawodów rangi mistrzowskiej. Ostateczna
decyzja bêdzie znana na pocz¹tku grudnia, po zatwierdzeniu przez Zarz¹d PZS kalendarza imprez na rok 2013.
A. J.
STR. 51
Turniej pi³ki no¿nej klas V
Uczniowie klas V z gminy
Ropczyce rozegrali w ropczyckiej hali widowiskowo -sportowej turniej pi³ki no¿nej. Do
zawodów zg³osi³y siê reprezentacje piêciu szkó³: SP nr
1, 2, 5 w Ropczycach oraz pi¹toklasiœci z Ma³ej i NiedŸwiady Dolnej.
Turniej by³ bardzo ciekawy.
Dru¿yny zaprezentowa³y
wprawdzie zró¿nicowany poziom, ale gra³y bardzo ambitnie i ofiarnie. Niespodziewanym zwyciêzc¹ turnieju
(awans do zawodów powiato-
wych) zostali uczniowie z NiedŸwiady Dolnej, którzy w decyduj¹cym o pierwszej lokacie
meczu, pokonali rówieœników
ze Szko³y Podstawowej nr 1
w Ropczycach.
Wyniki spotkañ:
SP 1 – Ma³a ...................................... 2-2
NiedŸwiada D – SP 5 ......................... 1-0
Ma³a – SP 2 ...................................... 0-0
SP 1 – SP 5 ...................................... 3-0
NiedŸwiada D – SP 2 ......................... 0-0
Ma³a – SP 5 ...................................... 3-1
SP 1 – SP 2 ...................................... 5-2
Ma³a – NiedŸwiada D ........................ 1-2
SP 5 – SP 2 ...................................... 1-2
NiedŸwiada D – SP 1 ......................... 3-0
I miejsce w turnieju pi³ki no¿nej klas
V – SP NiedŸwiada Dolna
Tabela koñcowa:
Lp. Nazwa dru¿yny ...................... punkty
1. SP NiedŸwiada Dolna .............. 10
2. SP 1 Ropczyce ............................ 7
3. SP Ma³a ........................................ 5
4. SP 2 Ropczyce ............................ 5
5. SP 5 Ropczyce ............................ 0
I miejsce w turnieju pi³ki no¿nej klas
V – SP 1 Ropczyce
i nagrody ufundowane przez
Gminny Szkolny Zwi¹zek
Sportowy w Ropczycach.
Turniej pi³ki
no¿nej klas VI
W hali widowiskowo-sportowej w Ropczycach rozegrane
zosta³y zawody w pi³ce no¿nej
klas VI. Do turnieju zg³osi³o
siê osiem reprezentacji, które rywalizowa³y w dwóch grupach.
W grupie pierwszej zwyciê¿yli uczniowie SP nr 1, wygrywaj¹c dwa spotkania i remisuj¹c mecz z dru¿yn¹ z Lubziny.
Drugie miejsce zapewnili sobie przedstawiciele SP nr 5,
odnosz¹c dwa zwyciêstwa.
Grupê drug¹ zdominowali
szóstoklasiœci z NiedŸwiady
Dolnej, którzy pokonali
wszystkich grupowych rywali.
Zespó³ z Gnojnicy Dolnej, po
zwyciêstwie z Ma³¹ oraz remisie z NiedŸwiad¹ Górn¹, zapewni³ sobie drugie miejsce
w grupie, daj¹ce szanse gry
w meczu o trzeci¹ lokatê w turnieju.
Po spotkaniach grupowych
rozgrywano mecze o poszczególne miejsca w zawodach.
Pi¹te miejsce zdoby³a szko³a
z Lubziny pokonuj¹c uczniów
z Ma³ej 3-0. Rywalizacja o trzecie miejsce zakoñczy³a siê zwyciêstwem dru¿yny SP nr 5, która okaza³¹ siê lepsza od zespo³u z Gnojnicy Dolnej. Zwyciêzcami turnieju zostali uczniowie z NiedŸwiady Dolnej, którzy po bardzo zaciêtym meczu
pokonali SP nr 1 Ropczyce.
STR. 52
Zwyciêzcy turnieju pi³ki no¿nej ch³opców klas VI – SP
NiedŸwiada Dolna
Wyniki meczów – grupa I:
SP 1 – SP 6 ................................. 3-1
Lubzina – SP 5 ........................... 0-2
SP 1 – SP 5 ................................. 1-0
Lubzina – SP 6 ........................... 3-0
Lubzina – SP 1 ........................... 2-2
SP 5 – SP 6 ................................. 2-1
Wyniki meczów – grupa II:
Gnojnica D – Ma³a ...................... 2-0
NiedŸwiada D – NiedŸwiada G ..... 5-1
Ma³a – NiedŸwiada G .................. 3-0
NiedŸwiada D – Gnojnica D ......... 2-0
Ma³a – NiedŸwiada D .................. 2-4
NiedŸwiada G – Gnojnica D ......... 1-1
Tabela koñcowa:
Lp. Nazwa dru¿yny
1. SP NiedŸwiada Dolna
2. SP 1 Ropczyce
3. SP 5 Ropczyce
4. SP Gnojnica Dolna
5. SP Lubzina
6. SP Ma³a
7. SP NiedŸwiada Górna
8. SP 6 Ropczyce
i nagrody ufundowane przez
Gminny Szkolny Zwi¹zek
Sportowy w Ropczycach.
RCSiR
Zdobywcy II miejsca turnieju pi³ki no¿nej ch³opców – SP 1 Ropczyce
VII Plebiscyt
„Najpopularniejsi w Ropczyckim Sporcie 2012”
Zawodnik Roku (seniorzy)
………………………………..…………………………………………
Zawodnik Roku Grup M³odzie¿owych (sporty dru¿ynowe)
…...…………………………...…………………………………………
Zawodnik Roku Grup M³odzie¿owych (sporty indywidualne)
....……………………………………..…………………………...…….
Trener Roku (seniorzy)
………….………...…………………………………………….……….
Trener Roku Grup M³odzie¿owych (sporty dru¿ynowe)
…..……………………...………………………………………….……
Trener Roku Grup M³odzie¿owych (sporty indywidualne)
…..…………………………………………...………………………….
Prezes Roku
………..…………………………………………………..…………….
Dzia³acz roku
…………….……………………………………………………………
Imiê i nazwisko czytelnika
……………………………………………………………………….....
Adres …………………………………………………………...
………………………………………………………………………….
Wyra¿am zgodê dla RCSiR z siedzib¹ w Ropczycach przy ul. Konarskiego 6 na przetwarzanie danych w celach
marketingowych, w szczególnoœci poprzez publikacjê w prasie w przypadku wygrania nagrody moich danych osobowych zawartych w kuponie, zgodnie z ustaw¹ z 29.09.1997r. o ochronie danych osobowych.
RCSiR informuje, ¿e s³u¿y Pañstwu prawo do wgl¹du
i poprawy zgromadzonych danych.
………………………
czytelny podpis
VII Plebiscyt „Najpopularniejsi
w Ropczyckim Sporcie – 2012”
* W kategoriach Prezes Roku i Dzia³acz Roku nagrodzoRopczyckie Centrum Sportu i Rekreacji zaprasza czytelników „Zienych
bêdzie 5 osób, a w pozosta³ych kategoriach po 3 osoby
mi Ropczyckiej” do udzia³u w VII plebiscycie „Najpopularniejsi
z poœród nominowanych.
w Ropczyckim Sporcie – 2012”. Czytelnicy mog¹ g³osowaæ w nastêpuj¹cych kategoriach:
* Wype³nione kupony nale¿y przes³aæ lub dostarczyæ osoü Zawodnik Roku
ü Zawodnik Roku Grup M³odzie¿owych (sporty dru¿ynowe)
ü Zawodnik Roku Grup M³odzie¿owych (sporty indywidualne)
ü Trener Roku
ü Trener Roku Grup M³odzie¿owych (sporty dru¿ynowe)
ü Trener Roku Grup M³odzie¿owych (sporty indywidualne)
ü Prezes Roku
ü Dzia³acz Roku
biœcie (w godz. 800-1500) do 22 lutego 2013 roku na adres:
Ropczyckie Centrum Sportu i Rekreacji (stadion)
39-100 Ropczyce, ul. Mickiewicza 56
* Wa¿ne kupony wezm¹ udzia³ w losowaniu cennych nagród rzeczowych
* Nad prawid³owoœci¹ Plebiscytu czuwaæ bêdzie Gminna
Rada Sportu
Lista osób nominowanych w plebiscycie „Najpopularniejsi w Ropczyckim Sporcie – 2012”
Zawodnik Roku (seniorzy)
MKS „B³êkitni” Ropczyce (pi³ka no¿na)
Dariusz Kosiba
£ukasz Ciska³
Robert Raœ
Mateusz Pasik
KS „B³êkitni” Ropczyce (pi³ka siatkowa)
Tomasz Kotyla
Pawe³ Rusin
Mateusz Sroka
LKS „Stra¿ak” Lubzina
(pi³ka no¿na)
Marek Wegrzynowicz
Piotr Kurgan
Jacek Rybski
LKS „£opuchowa”
(pi³ka no¿na)
Arkadiusz Jagoda
Mariusz Pociask
Krystian Laska
LKS „Inter” Gnojnica
(pi³ka no¿na)
£ukasz Chudyba
Krystian Œwistak
LUKS „Syrena” Gnojnica Wola (zapasy,
sumo)
Pawe³ Pieprzak
Damian Ocha³
Karolina Pieprzak
Waldemar Ocha³
Katarzyna Pieprzak
UKS Lubzina
(zapasy i sumo)
Magdalena Macios
LZS Ma³a (pi³ka no¿na)
Julian Paryœ
Micha³ Skóra
Zawodnik Roku Grup
M³odzie¿owych – sporty
dru¿ynowe
MKS „B³êkitni” Ropczyce
(pi³ka no¿na)
Marcin Toœ
Dominik Ocha³
Jakub Róg
Dominik Za³ocha
Kamil Waszczuk
Micha³ Mich
Jakub Andreasik
Marcin Bia³orudzki
Aleksander KaŸmierczak
Aleksander Skworzec
(pi³ka no¿na)
Wojciech Kubik
Micha³ Papiernik
Aneta Godek
(pi³ka no¿na)
Krystian Kordek
Krystian Budzik
(pi³ka no¿na)
Dominik Cieœla
Jakub Piku³a
SP „Soccer” Ropczyce
(pi³ka no¿na)
Krystian Majka
Daniel Ocha³
Robert Œwierad
Barbara Godek
UKS „Sokó³” Ropczyce
(badminton)
Joanna Stanisz
Sebastian Sado
Grzegorz Laska
(pi³ka no¿na)
£ukasz Bieszczad
Grzegorz Róg
Trener Roku (seniorzy)
Bogus³aw Pacanowski
Micha³ Betleja
UKS Lubzina (zapasy
i sumo)
Andrzej Jedynak
(pi³ka no¿na)
Tomasz Gdowik
(pi³ka no¿na)
Grzegorz Laska
Tadeusz Stolarski
LUKS „Syrena” Gnojnica Wola (zapasy,
sumo)
Ryszard Prokop
Trener Roku Grup
indywidualne
UKS Lubzina (zapasy
i sumo)
Andrzej Jedynak
„Fala” Ropczyce
(p³ywanie)
Jerzy Chmura,
Jerzy Pudo,
LUKS „Syrena” Gnojnica Wola (zapasy
i sumo)
Ryszard Prokop
(badminton)
Dariusz Rachwa³
Zawodnik Roku Grup
indywidualne
KP „Fala” Ropczyce
(p³ywanie)
Dominik Skiba
Kewin Rogala
Bartosz Pudo
Aleksandra Niemiec
Micha³ Siewierski
UKS Lubzina
(zapasy i sumo)
Rafa³ G³odek
Marcin Ziarnik
Hubert Dêborowski
i sumo)
Klaudia Pieprzak
Trener Roku Grup
dru¿ynowe
Robert Raœ
Wojciech Baszak
Micha³ Betleja
(pi³ka no¿na)
Witold Œwierad
Pawe³ Jasek
(pi³ka no¿na)
Dariusz Raœ
(pi³ka no¿na)
Prezes Roku
Grzegorz Laska
Wojciech Baszak
(pi³ka no¿na)
Adam Stec
(pi³ka no¿na)
Marek Cesarz
(pi³ka no¿na)
Mariusz Wiktor
Arkadiusz Bêben
(p³ywanie)
Jerzy Pudo
UKS Lubzina (zapasy
i sumo)
Bo¿ena Pyzik
i sumo)
Ryszard Prokop
(pi³ka no¿na)
Bogus³aw Pacanowski
Dzia³acz Roku
Stanis³aw Mich,
Miros³aw Jamróz,
Krzysztof Waszczuk
Witold Ziêba
Marek Misiura
(pi³ka no¿na)
Zenon Charchut
Witold Œwierad
Tomasz Bieœ
(pi³ka no¿na)
Augustyn Olech
(pi³ka no¿na)
Adam Jagoda
(p³ywanie)
Jerzy Chmura
UKS Lubzina (zapasy
i sumo)
Andrzej Jedynak
i sumo)
Witold Dar³ak,
Zbigniew Macio³ek
(badminton)
Dariusz Rachwa³
(pi³ka no¿na)
£ukasz Bieszczad
Grzegorz Róg
Dariusz Chmura
W³odzimierz Niedziela
STR. 53
Szkoła imienia Sybiraków
Przemarsz na mszę świętą do kościoła - poczty sztandarowe Szkoły
Podstawowej w Nawsiu: rodziców i uczniów. W tle oddział
Strzelców z Gimnazjum w Wielopolu Skrzyńskim oraz dzieci
ze Szkoły w Nawsiu
Delegacja Towarzystwa Przyjaciół Ziemi
Wielopolskiej im. T.M. Kantora - prezes Julian
Zegar i skarbnik Franciszek Ślusarczyk. Pierwszy
od lewej - kpt. Władysław Kmieć - Sybirak
Msza święta w kościele pod przewodnictwem ks. biskupa Edwarda Białogłowskiego
Posadzenie Dębu Pamięci na placu szkolnym
Tablica z nazwiskami Sybiraków
z Nawsia
Przekazanie sztandaru szkoły dyrektor Krystynie Paryś
Ślubowanie uczniów na sztandar
Uczniowie Szkoły Podstawowej w Nawsiu podczas uroczystej akademii
Mieszkańcy Nawsia uczestniczący we mszy świętej
Organizacja zarządzania drogami publicznymi
na terenie Miasta i Gminy Ropczyce
DROGI KRAJOWE
GDDKiA;
Rejon Dróg Krajowych w Dębicy
tel. (14) 670 35 11
DROGI WOJEWÓDZKIE
Marszałek Województwa
Podkarpackiego; Zarząd Dróg
Wojewódzkich w Dębicy
tel. (14) 677 50 88
DROGI POWIATOWE
Starosta Powiatu
Ropczycko-Sędziszowskiego;
Wydział Dróg Powiatowych
tel. (17) 22 28 922
DROGI GMINNE
Burmistrz Ropczyc;
Referat GKiM
tel. (17) 22 10 532 / 533
Schemat połączeń w rejonie Podkarpacia 2012/13
DELIKATESY
www.sklepy.orzech.com.pl
ROPCZYCE, ul. Św. Barbary 40
SĘDZISZÓW MŁP., ul. Michałowskich 16
Wesołych świąt!
A w święta niech snuje się kolęda,
i gałązki świerkowe, niech pachną na zdrowie.
Pełnych radości, ciepła i spokoju
świąt Bożego Narodzenia
spędzonych z dala od codziennych zmagań
oraz wielu twórczych pomysłów
i ich realizacji
w Nowym 2013 Roku
Zapraszamy na zakupy!!!
W naszej ofercie czekają na Państwa codziennie
ciepłe bułeczki wypiekane w naszym sklepie,
a także pyszny kurczak z rusztu.
życzy Zarząd
oraz
Pracownicy
Firmy ORZECH
GABINET
STOMATOLOGICZNY
dr n. med. Robert Brodowski
specjalista chirurgii szczękowo-twarzowej
STOMATOLOGIA OGÓLNA
CHIRURGIA; IMPLANTY;
PROTETYKA; KOSMETOLOGIA
www.e-brodowski.pl
Godziny otwarcia:
pn.-sob. 6.00-22.00, niedz. 9.00-20.00
FUH
BRODMED
computers
Ropczyce
ul. Rynek 1
Komputery
pokój 319
tel. 664-192-400
Kasy fiskalne
Akcesoria
SALON SPRZEDAŻY
ul. 3 Maja 34A, 39-120 Sędziszów Młp.
tel. 17 22 16 746
[email protected]
Papiery do drukarek i kas fiskalnych
OG£OSZENIA
DROBNE
BEZP£ATNIE !
ul. 3 Maja 4, 39-100 Ropczyce
tel. 17 222 85 86
[email protected]
Lokal do wynajęcia
(od listopada 2012 r.)
przy ul. Wyspiańskiego
w Ropczycach.
Powierzchnia
- 50 m2 + zaplecze.
Cena do negocjacji.
Tel. 510 115 379
W sprawie reklam prosimy o kontakt: tel. 17 22 18 228
e-mail: [email protected] lub na adres redakcji (w stopce)

Wielki sukces Szkoły Muzycznej w Ropczycach!

Transkrypt

Podobne dokumenty