Mistrz kaligrafii - Zespół Szkół Muzycznych im. Michała Spisaka w

Mistrz kaligrafii
III MIEJSKI KONKURS KALIGRAFICZNY
Gimnazjum nr 6 w Dąbrowie Górniczej
oraz III Liceum Ogólnokształcące im. Lucjana Szenwalda
w Dąbrowie Górniczej
zapraszają do udziału w III edycji Miejskiego Konkursu Kaligraficznego.
REGULAMIN KONKURSU:
Konkurs adresowany jest do uczniów szkół: podstawowych, gimnazjalnych oraz
ponadgimnazjalnych.
Cele konkursu:
- rozbudzanie umiejętności pięknego pisania piórem,
- rozwijanie wrażliwości na piękno języka ojczystego,
- rozpowszechnianie sztuki kaligrafii,
- uwrażliwienie na piękno pisma odręcznego ksiąg ręcznie iluminowanych,
- rozwijanie zainteresowań i talentów uczniów.
Warunki uczestnictwa w konkursie:
1. Kategorie wiekowe:
I kategoria - uczniowie klas IV-VI szkół podstawowych,
II kategoria - uczniowie szkół gimnazjalnych,
III kategoria - uczniowie szkół ponadgimnazjalnych.
Uczestnicy konkursu mają za zadanie przepisać dołączony do regulaminu tekst
(załączniki)
3. Tekst należy przepisać jednostronnie na czystych kartkach (bez linii czy kratek) formatu
A4 lub A3. Podczas pisania można wspomagać się liniuszkiem, nie wolno kreślić na
kartce żadnych linii pomocniczych.
4. Tekst musi być przepisany na jednej stronie.
5. Technika pisania – dowolna, narzędzie pisarskie – pióro lub piórko.
6. Teksty można ozdobić, np. inicjałami, miniaturami itd., wykonanymi dowolnymi
narzędziami pisarskimi.
7. Obowiązuje zakaz korzystania z korektorów.
8. Prace należy opatrzyć metryczką, umieszczoną na odwrocie ostatniej strony pracy.
Powinna zawierać: imię, nazwisko, klasę ucznia , nazwisko nauczyciela-opiekuna, pełną
nazwę szkoły oraz numer telefonu do szkoły.
9. Prace muszą być przesłane w kopertach A-4, niezłożone i odpowiednio zabezpieczone.
10. Nadesłane prace nie podlegają zwrotowi i stają się własnością organizatorów.
11. Prace nagrodzone i wyróżnione zostaną zaprezentowane na wystawie w ZSO nr 2
w Dąbrowie Górniczej.
2.
Prace zostaną ocenione przez specjalnie powołane w tym celu jury.
Kryteria oceny prac:
- estetyka pracy, regularność pisma.
- staranność i oryginalność elementów graficznych,
- płynność pisma i estetyka połączeń literowych,
- poprawność ortograficzna i interpunkcyjna,
Prace konkursowe należy przesłać do dnia 31.01.2016r. na adres:
Zespół Szkół Ogólnokształcących nr 2,
ul. Prusa 3, 41-303 Dabrowa Górnicza, z dopiskiem „Konkurs kaligraficzny”.
Decyduje data stempla pocztowego.
Uroczyste ogłoszenie wyników oraz wręczenie nagród i wyróżnień nastąpi w Zespole
Szkół Ogólnokształcących nr 2 w dniu 10 lutego 2016 roku, o czym zainteresowani
zostaną powiadomieni osobnym pismem.
Postanowienia końcowe:
1. Udział w konkursie jest równoznaczny z wyrażeniem przez osoby uczestniczące zgody
na wykorzystanie i przetwarzanie przez Organizatora danych osobowych oraz wizerunku
uczestnika na potrzeby konkursu.
2. Nauczyciel przygotowujący ucznia do konkursu, bierze pełną odpowiedzialność
za samodzielność wykonania pracy konkursowej.
3. Prace niespełniające wymogów konkursowych nie będą podlegać ocenie komisji
konkursowej.
4. Decyzja komisji konkursowej jest ostateczna.
5. Zwycięzcy zostaną powiadomieni o terminie wręczenia nagród telefonicznie. Lista
laureatów zostanie umieszczona na stronie internetowej: www.zso2.dabrawa.pl. Teksty
do napisania znajdują się w załącznikach regulaminu.
Zapraszamy do udziału w konkursie!
Wszelkich informacji o konkursie udzielają:
Piotr Bieńkowski tel. 505 576 004,
Ewa Wróbel tel. 600 224 063,
Małgorzata Zaporowska tel. 500 588 670
Kontakt:
Zespół Szkół ogólnokształcących nr 2
ul. Bolesława Prusa 3
41- 303 Dąbrowa Górnicza
tel./fax 32 264 25 82, 32 264 14 9
Załącznik nr 1. Tekst dla gimnazjów i szkół ponadgimnazjalnych
John Ronald Reuel Tolkien „Silmarillion”
AINULINDALE
Muzyka Ainurów
Na początku był Eru, Jedyny, którego na obszarze Ardy nazywają Iluvatarem; On to powołał
do życia Ainurów, Istoty Święte, zrodzone z Jego myśli. Ci byli z Nim wcześniej, niż
powstało wszystko inne. Rozmawiał z nimi i poddawał im tematy muzyczne. Ainurowie zaś
śpiewali dla Niego i On radował się tą muzyką. Przez długi wszakże czas każdy Ainur
śpiewał sam albo też łączył swój głos z kilku jedynie współbraćmi, a reszta słuchała. Każdy
bowiem pojmował tylko tą cząstkę myśli Iluvatara, z której się zrodził, a do zrozumienia
swoich współbraci dochodził bardzo powoli. W miarę jednak, jak się wsłuchiwali, zaczynali
rozumieć coraz głębiej, a głosy ich zespalały się w coraz doskonalszej harmonii. Aż wreszcie
Iluvatar zgromadził wszystkich Ainurów i objawił im potężny temat, odsłaniając rzeczy
większe i wspanialsze niż te, które im przedtem dał poznać, a blask początku i wspaniałość
zakończenia
tak
olśniły
Ainurów,
że
pokłonili
się
Iluvatarowi
w
milczeniu.
Wówczas rzekł:
- Chcę, abyście z tego tematu, który wam objawiłem, rozwinęli harmonijną Wielką Muzykę,
a ponieważ natchnąłem was Niezniszczalnym Płomieniem, możecie, jeśli chcecie, wzbogacić
temat własnymi myślami i pomysłami. A ja będę słuchał i radował się, że za waszą sprawą
wielkie piękno wcieli się w pieśń. Wtedy głosy Ainurów na podobieństwo harf i lutni, fletów
i trąb, wiol i organów, i niezliczonych chórów wyśpiewujących słowa, zaczęły kształtować
z tematu Iluvatara Wielką Muzykę; z przeplatających się i nieustannie zmiennych melodii
wzbiły się harmonijne dźwięki i popłynęły poza zasięg słuchu w głębie i wysokości,
wypełniły przestrzeń, którą zamieszkiwał Iluvatar, przelały się przez jej granicę; Muzyka
i echa Muzyki rozległy się w Pustce, aż przestała być pustką. Nigdy już później Ainurowie
nie stworzyli równie wspaniałej muzyki, chociaż powiedziane jest, że chóry Ainurów i Dzieci
Iluvatara zaśpiewają piękniejszą jeszcze pieśń przed Jego obliczem po dopełnieniu się dni.
Wówczas dopiero objawione przez Niego tematy znajdą wyraz doskonały i w tym samym
momencie staną się Bytem, gdyż każdy będzie już w pełni rozumiał Jego myśl zawartą
w przydzielonej sobie cząstce i będzie wiedział, że pozostali pojmują równie dobrze swoje
cząstki, a Iluvatar natchnie ich tajemnym ogniem i będzie się radował. W tamtej wszakże
godzinie Iluvatar słuchał i przez pewien czas wydawało się, że to jest dobra muzyka, bo nie
było w niej skazy. Lecz gdy temat rozwijał się dalej, w sercu Melkora zbudziła się chęć, żeby
wpleść wątki wysnute z własnej wyobraźni, niezgodne z tematem Iluvatara; chciał bowiem
w ten sposób przydać swojej roli więcej mocy i blasku. Melkorowi dana była szczególna
władza i wiedza, a nadto udział we wszelkich darach, rozdzielonych między innych jego braci
Ainurów. Często zapuszczał się samotnie w puste przestrzenie, szukając Niezniszczalnego
Płomienia, paliła go bowiem żądza stwarzania Bytów własnego pomysłu; wydawało mu się,
że Iluvatar nie ma żadnych planów co do Pustki i niecierpliwie pragnął ją po swojemu
wypełnić. Nie znalazł jednak Płomienia, który należy wyłącznie do Iluvatara, a ponieważ
wiele czasu spędzał w samotności, wylęgły się w jego sercu myśli odmienne niż myśli innych
Ainurów.
Załącznik nr 2. Tekst dla szkół podstawowych
Julian Tuwim
Okulary
Biega, krzyczy pan Hilary:
„Gdzie są moje okulary?”
Szuka w spodniach i w surducie,
W prawym bucie, w lewym bucie.
Wszystko w szafach poprzewracał,
Maca szlafrok, palto maca.
„Skandal! - krzyczy - nie do wiary!
Ktoś mi ukradł okulary!”
Pod kanapą, na kanapie,
Wszędzie szuka, parska, sapie!
Szuka w piecu i w kominie,
W mysiej dziurze i w pianinie.
Już podłogę chce odrywać,
Już policję zaczął wzywać.
Nagle zerknął do lusterka...
Nie chce wierzyć... Znowu zerka.
Znalazł! Są! Okazało się,
Że je ma na własnym nosie.
Tekst © Copyright by Fundacja im. Juliana Tuwima i Ireny Tuwim, Warszawa 2006