Osiągnięcia drużyny z Ośrodka Twórczej Psychoedukacji „DAMB” I
Transkrypt
Osiągnięcia drużyny z Ośrodka Twórczej Psychoedukacji „DAMB” I
Osiągnięcia drużyny z Ośrodka Twórczej Psychoedukacji „DAMB” 2010 I miejsce za rozwiązanie problemu technicznego „Latanie jest w planie” w grupie wiekowej III na Ogólnopolskich Finałach Odysei Umysłu i tym samym uzyskanie prawa do reprezentowania Polski na Finałach Światowych w USA, które odbędą się w dniach 26 – 29 maja 2010 w Michigan State University, East Lansing, Michigan. Drużyna otrzymała również prestiżową nagrodę Ranatra Fusca za wybitną kreatywność w stworzeniu jednego z urządzeń latających. Problem 2: Latanie jest w planie Drużyna miała za zadanie skonstruować szereg pojazdów latających – wykonanych z różnych materiałów i zasilanych różnymi źródłami energii. Zespół powinien był pokierować swoimi statkami powietrznymi tak, aby pomyślnie ukończyły one określone plany lotów – w tym: lot prosto, obrócenie celu, lot powolny, opuszczenie czegoś do celu, lądowanie i wzlot oraz masowe wystrzelenie wielu pojazdów latających. Drużyna miała wpleść testowanie statków powietrznych w przedstawienie własnego autorstwa, w którym miała wystąpić postać pełniąca rolę pomysłowego „kontrolera ruchu lotniczego”. Drużyna stworzyła m.in: Aerostat - dwa połączone koce ratownicze napełnione helem, wzmocnione stelażem z lekkiego drewna balsa i sterowane za pomocą modułu podczerwieni. Silniki napędowe pozyskano ze starych napędów CD-ROM. Głównym konstruktorem modułu sterującego był Jan Kwapisiewicz. Lewitujący klucz - pole magnetyczne wytworzone przy pomocy cewki, sterowane za pomocą czujnika hallotronowego utrzymuje stałą odległość rdzenia od lewitującego magnesu. Aztecka Kula - kulisty pojazd stabilizowany za pomocą wody unoszący się w tunelu aerodynamicznym nachylonym do podłogi pod kątem 45°. Jest on wytworzony przez wentylator wyjęty z zezłomowanego solarium. 2009 II miejsce na Światowych Finałach Odysei Umysłu w USA w IOWA State University za rozwiązanie problemu technicznego „Prawie jak zwierzę” w grupie wiekowej III. Drużyna stworzyła żyrafę – robota. Mechaniczny robot (żyrafa), sterowany był przez własnej konstrukcji układ mikroprocesorowy, zawierał m.in. 14 silników, które były sterowane na odległość za pomocą modułu Bluetooth. Żyrafa - robot łączyła w sobie różne dziedziny nauki, od mechaniki przez pneumatykę, robotykę, elektronikę po informatykę. Zsynchronizowane elementy sterowane za pomocą modułu Bluetooth, tworzyły integralną całość, wykonującą następujące czynności: – poruszanie się, – wznoszenie się, – wydawanie dźwięku, – wyrażanie emocji, – rysowanie wyjścia z labiryntu. Więcej o żyrafie – robocie jest na stronie: http://www.damb.org/index.cgi?pg=*|M %B3odzi%20wynalazcy&wtitle=M%B3odzi%20wynalazcy 2008 II miejsce na Światowych Finałach Odysei Umysłu w USA w University of Maryland za rozwiązanie problemu technicznego „Było nie było dinozaury” w grupie wiekowej III oraz zdobycie prestiżowej nagrody Ranatra Fusca za wybitne rozwiązania techniczne. Członkiem tej grupy był m.in.: Krzysztof Kwapisiewicz. Krzysztof był głównym twórcą urządzenia, wykonanego ze starych części drukarki, pompy powietrza i Fletni Pana, które samodzielnie, po zaprogramowaniu, bez udziału człowieka grało melodię ze znanej, dziecięcej piosenki - „Kolorowe kredki”).