Osiągnięcia drużyny z Ośrodka Twórczej Psychoedukacji „DAMB” I

Transkrypt

Osiągnięcia drużyny z Ośrodka Twórczej Psychoedukacji „DAMB” I
Osiągnięcia drużyny z Ośrodka Twórczej Psychoedukacji „DAMB”
2010
I miejsce za rozwiązanie problemu technicznego „Latanie jest
w planie” w grupie wiekowej III na Ogólnopolskich Finałach Odysei
Umysłu i tym samym uzyskanie prawa do reprezentowania Polski na
Finałach Światowych w USA, które odbędą się w dniach 26 – 29 maja 2010
w Michigan State University, East Lansing, Michigan.
Drużyna otrzymała również prestiżową nagrodę Ranatra Fusca za wybitną
kreatywność w stworzeniu jednego z urządzeń latających.
Problem 2: Latanie jest w planie
Drużyna miała za zadanie skonstruować szereg pojazdów latających – wykonanych
z różnych materiałów i zasilanych różnymi źródłami energii. Zespół powinien był
pokierować swoimi statkami powietrznymi tak, aby pomyślnie ukończyły one
określone plany lotów – w tym: lot prosto, obrócenie celu, lot powolny, opuszczenie
czegoś do celu, lądowanie i wzlot oraz masowe wystrzelenie wielu pojazdów
latających. Drużyna miała wpleść testowanie statków powietrznych w przedstawienie
własnego autorstwa, w którym miała wystąpić postać pełniąca rolę pomysłowego
„kontrolera ruchu lotniczego”.
Drużyna stworzyła m.in:
Aerostat - dwa połączone koce ratownicze napełnione helem, wzmocnione
stelażem z lekkiego drewna balsa i sterowane za pomocą modułu podczerwieni.
Silniki napędowe pozyskano ze starych napędów CD-ROM.
Głównym konstruktorem modułu sterującego był Jan Kwapisiewicz.
Lewitujący klucz - pole magnetyczne wytworzone przy pomocy cewki,
sterowane za pomocą czujnika hallotronowego utrzymuje stałą odległość
rdzenia od lewitującego magnesu.
Aztecka Kula - kulisty pojazd stabilizowany za pomocą wody unoszący się
w tunelu aerodynamicznym nachylonym do podłogi pod kątem 45°. Jest on
wytworzony przez wentylator wyjęty z zezłomowanego solarium.
2009
II miejsce na Światowych Finałach Odysei Umysłu w USA w IOWA
State University za rozwiązanie problemu technicznego „Prawie jak
zwierzę” w grupie wiekowej III.
Drużyna stworzyła żyrafę – robota.
Mechaniczny robot (żyrafa), sterowany był przez własnej konstrukcji układ
mikroprocesorowy, zawierał m.in. 14 silników, które były sterowane na odległość za
pomocą modułu Bluetooth. Żyrafa - robot łączyła w sobie różne dziedziny nauki, od
mechaniki
przez
pneumatykę,
robotykę,
elektronikę
po
informatykę.
Zsynchronizowane elementy sterowane za pomocą modułu Bluetooth, tworzyły
integralną całość, wykonującą następujące czynności:
– poruszanie się,
– wznoszenie się,
– wydawanie dźwięku,
– wyrażanie emocji,
– rysowanie wyjścia z labiryntu.
Więcej o żyrafie – robocie jest na stronie: http://www.damb.org/index.cgi?pg=*|M
%B3odzi%20wynalazcy&wtitle=M%B3odzi%20wynalazcy
2008
II miejsce na Światowych Finałach Odysei Umysłu w USA w University
of Maryland za rozwiązanie problemu technicznego „Było nie było
dinozaury” w grupie wiekowej III oraz zdobycie prestiżowej nagrody
Ranatra Fusca za wybitne rozwiązania techniczne.
Członkiem tej grupy był m.in.: Krzysztof Kwapisiewicz. Krzysztof był głównym
twórcą urządzenia, wykonanego ze starych części drukarki, pompy powietrza
i Fletni Pana, które samodzielnie, po zaprogramowaniu, bez udziału człowieka
grało melodię ze znanej, dziecięcej piosenki - „Kolorowe kredki”).