SST - część I

Transkrypt

SST - część I

SZCZEGÓŁOWE SPECYFIKACJE TECHNICZNE
D-M.00.00.00. WYMAGANIA OGÓLNE.
1. WSTĘP.
1.1. Przedmiot SST.
Przedmiotem niniejszej SST są wymagania wspólne dla poszczególnych wymagań
technicznych związanych z przebudową mostu przez rzekę Wilga w miejscowości Wilczyska.
1.2. Zakres stosowania SST.
Jako część dokumentów przetargowych i kontraktowych niniejszą SST należy odczytywać i
rozumieć w zlecaniu i wykonywaniu robót opisanych w pkt 1.1.
1.3. Zakres robót objętych SST.
Wymagania ogólne zawarte w niniejszej SST należy rozumieć i stosować w powiązaniu z
niżej wymienioną Szczegółową Specyfikację Techniczną, dotyczącą przebudowy mostu
drogowego.
1.4. Określenia podstawowe.
Użyte w SST wymienione poniżej określenia należy rozumieć następująco:
1.4.1. Budowla drogowa - obiekt budowlany, nie będący budynkiem, stanowiący całość
techniczno-użytkową ( drogę ) albo jego część stanowiącą odrębny element konstrukcyjny lub
technologiczny ( obiekt mostowy, korpus ziemny, węzeł ).
1.4.2. Chodnik - wyznaczony pas terenu przy jezdni lub odsunięty od jezdni, przeznaczony
do ruchu pieszych i odpowiednio utwardzony.
1.4.3. Droga - wydzielony pas terenu przeznaczony do ruchu lub postoju pojazdów oraz
ruchu pieszych wraz z wszelkimi urządzeniami technicznymi związanymi z prowadzeniem
i zabezpieczeniem ruchu.
1.4.4. Dziennik budowy - opatrzony pieczęcią Zamawiającego zeszyt, z ponumerowanymi
stronami, służący do notowania wydarzeń zaistniałych w trakcie wykonywania zadania
budowlanego, rejestrowania dokonywanych odbiorów robót, przekazywania poleceń i innej
korespondencji technicznej pomiędzy Inżynierem, Wykonawcą i projektantem.
1.4.5. Jezdnia - część korony drogi przeznaczona do ruchu pojazdów.
1.4.6. Kierownik budowy - osoba wyznaczona przez Wykonawcę, upoważniona do
kierowania robotami i do występowania w jego imieniu w sprawach realizacji kontraktu.
1.4.7. Korona drogi - jezdnia z poboczami lub chodnikami, zatokami, pasami awaryjnego
postoju i pasami dzielącymi jezdnię.
1.4.8. Konstrukcja nawierzchni - układ warstw nawierzchni wraz ze sposobem ich
połączenia.
1.4.9. Kosztorys ofertowy - wyceniony kosztorys ślepy.
1.4.10. Kosztorys ślepy - wykaz robót z podaniem ich ilości ( przedmiar ) w kolejności
technologicznej ich wykonania.
1.4.11. Laboratorium - drogowe lub inne laboratorium badawcze, zaakceptowane przez
Zamawiającego, niezbędne do przeprowadzenia wszelkich badań i prób związanych z oceną
jakości materiałów.
1.4.12. Materiały - wszelkie tworzywa niezbędne do wykonania robót, zgodnie z
dokumentacją projektową i specyfikacjami, zaakceptowane przez Inżyniera.
1.4.13. Niweleta - wysokościowe i geometryczne rozwinięcie na płaszczyźnie pionowego
przekroju w osi drogi lub obiektu mostowego.
1.4.14. Pas drogowy - wydzielony liniami rozgraniczającymi pas terenu przeznaczony do
umieszczania w nim drogi oraz drzew i krzewów. Pas drogowy może również obejmować
teren przewidziany do rozbudowy drogi i budowy urządzeń chroniących ludzi i środowisko
przed uciążliwościami powodowanymi przez ruch na drodze.
1.4.15. Pobocze - część korony drogi przeznaczona do chwilowego zatrzymania się
pojazdów, umieszczenia urządzeń bezpieczeństwa ruchu i wykorzystywana do ruchu
pieszych, służąca jednocześnie do bocznego oparcia konstrukcji nawierzchni.
1.4.16. Polecenie Inspektora Nadzoru - wszelkie polecenia przekazywane Wykonawcy
przez Inspektora Nadzoru, w formie pisemnej, dotyczące sposobu realizacji robót lub innych
spraw związanych z prowadzeniem budowy.
1.4.17. Projektant - uprawniona osoba prawna lub fizyczna będąca autorem dokumentacji
projektowej.
1.4.18. Przedsięwzięcie budowlane - kompleksowa realizacja nowego połączenia drogowego
lub całkowita modernizacja ( zmiana parametrów geometrycznych trasy w planie i przekroju
podłużnym ) istniejącego połączenia.
1.4.19. Przeszkoda naturalna - element środowiska naturalnego, stanowiący utrudnienie w
realizacji zadania budowlanego, np. dolina, bagno, rzeka itp.
1.4.20. Przeszkoda sztuczna - dzieło ludzkie, stanowiące utrudnienie w realizacji zadania
budowlanego, np. droga, kolej, rurociąg itp.
1.4.21. Rekultywacja - Roboty mające na celu uporządkowanie i przywrócenie pierwotnych
warunków terenom naruszonym w czasie realizacji zadania budowlanego.
1.4.22. Rysunki - część dokumentacji projektowej, która wskazuje lokalizację,
charakterystykę i wymiary obiektu będącego przedmiotem robót.
1.4.23. Zadanie budowlane - część przedsięwzięcia budowlanego, stanowiąca odrębną
całość konstrukcyjną lub technologiczną, zdolną do samodzielnego spełnienia
przewidywanych funkcji techniczno-użytkowych. Zadanie może polegać na wykonywaniu
robót związanych z budową, modernizacją, utrzymaniem oraz ochroną budowli drogowej lub
jej elementu.
1.5. Ogólne wymagania dotyczące robót.
Wykonawca robót jest odpowiedzialny za jakość ich wykonania oraz za ich zgodność
z dokumentacją projektową, SST i poleceniami Inżyniera.
1.5.1. Przekazanie placu budowy.
Zamawiający, w terminie określonym w Warunkach Szczegółowych, przekaże Wykonawcy
plac budowy wraz ze wszystkimi wymaganymi uzgodnieniami prawnymi i
administracyjnymi, Dziennik Budowy i Książkę Obmiaru Robót oraz dwa egzemplarze
Dokumentacji Projektowej i dwa egzemplarze Szczegółowej Specyfikacji Technicznej.
1.5.2. Dokumentacja projektowa.
Dokumentacja projektowa będzie zawierać rysunki inwentaryzacyjne konstrukcji stalowej
przęseł, opis techniczny, przedmiar robót, kosztorys „ślepy” i kosztorys inwestorski i
dokumenty zgodnie z wykazem podanym w SST D-M.00.00.00., stanowiącej dokument
przetargowy. Z wykazu musi jasno wynikać, które dokumenty zostaną przekazane
Wykonawcy po przyznaniu mu kontraktu.
W Dokumentacji Projektowej, będącej w posiadaniu Zamawiającego, rozwiązano wszystkie
podstawowe problemy. Jeżeli jednak w trakcie wykonywania robót okaże się koniecznym
uzupełnienie dokumentacji projektowej, przekazanej przez Zamawiającego, dotyczącej
podstawowego zakresu robót, Wykonawca sporządzi brakujące rysunki i SST na własny koszt
w 4 egzemplarzach i przedłoży je Inżynierowi do zatwierdzenia.
Niezależnie od powyższego Wykonawca opracuje i przedstawi do akceptacji Inżynierowi
następujące opracowania, nie będące przedmiotem wykonania przez Jednostkę Projektującą:
- program zapewnienia jakości wykonywanych robót.
1.5.3. Zgodność robót z dokumentacją projektową i SST.
Dokumentacja Projektowa, SST oraz dodatkowe dokumenty przekazane przez Inżyniera
Wykonawcy stanowią część Kontraktu, a wymagania wyszczególnione w choćby jednym z
nich są obowiązujące dla Wykonawcy tak jakby zawarte były w całej dokumentacji.
W przypadku rozbieżności w ustaleniach poszczególnych dokumentów obowiązuje
następująca kolejność ich ważności:
- Szczegółowe Specyfikacje Techniczne,
- Dokumentacja Projektowa.
Wykonawca nie może wykorzystywać błędów lub opuszczeń w Dokumentach
Kontraktowych, a o ich wykryciu winien natychmiast powiadomić Inżyniera, który dokona
odpowiednich zmian lub poprawek.
W przypadku rozbieżności opis wymiarów ważniejszy jest od odczytu ze skali rysunków.
Wszystkie wykonane roboty i dostarczone materiały powinny być zgodne z Dokumentacją
Projektową i SST.
Dane określone w dokumentacji projektowej i w SST powinny być uważane za wartości
docelowe, od których dopuszczalne są odchylenia w ramach określonego przedziału
tolerancji. Cechy materiałów i elementów budowli powinny być jednorodne i wykazywać
bliską zgodność z określonymi wymaganiami, a rozrzuty tych cech nie powinny przekraczać
dopuszczalnego przedziału tolerancji.
Jeżeli przedział tolerancji nie został określony w dokumentacji projektowej i/lub w SST to
należy przyjąć przeciętne tolerancje, akceptowane zwyczajowo dla danego rodzaju robót.
Jeżeli została określona wartość minimalna lub wartość maksymalna tolerancji albo obie te
wartości, to roboty powinny być prowadzone w taki sposób, aby cechy tych materiałów lub
elementów budowli nie znajdowały się w przeważającej mierze w pobliżu wartości
granicznych.
W przypadku, gdy materiały lub roboty nie są w pełni zgodne z dokumentacją projektową
lub SST, ale osiągnięto możliwą do zaakceptowania jakość elementów budowli, to Inżynier
może zaakceptować takie roboty i zgodzić się na ich pozostawienie, jednak zastosuje
odpowiednie potrącenia od ceny kontraktowej, zgodnie z ustaleniami szczegółowymi
kontraktu i/lub SST.
W przypadku, gdy materiały lub roboty nie są w pełni zgodne z dokumentacją projektową lub
SST, i wpłynęły na nie zadawalającą jakość elementu budowli, to takie materiały i roboty nie
zostaną zaakceptowane przez Inżyniera. W takiej sytuacji elementy budowli powinny być
niezwłocznie rozebrane i zastąpione innymi ( właściwymi ) na koszt Wykonawcy.
1.5.4. Zabezpieczenie placu budowy.
Wykonawca jest zobowiązany do utrzymywania ruchu publicznego na placu budowy, w
sposób określony w SST D-M.00.00.00., w okresie trwania realizacji kontraktu aż do
zakończenia i odbioru ostatecznego robót.
W czasie wykonywania robót Wykonawca dostarczy, zainstaluje i będzie obsługiwał
wszystkie czasowe urządzenia zabezpieczające takie jak: zapory, światła ostrzegawcze,
sygnały, znaki drogowe itp., zapewniając w ten sposób bezpieczeństwo pojazdów i pieszych.
Wykonawca zapewni stałe warunki widoczności w dzień i w nocy tych zapór i znaków, dla
których jest to nieodzowne ze względów bezpieczeństwa.
Wszystkie znaki, zapory i inne urządzenia zabezpieczające powinny być akceptowane przez
Inżyniera.
Koszt zabezpieczenia placu budowy nie podlega odrębnej zapłacie i przyjmuje się, że
włączony jest w cenę kontraktową ( koszty ogólne budowy ).
1.5.5. Ochrona środowiska w czasie wykonywania robót.
(1) Ustalenia ogólne dotyczące ochrony środowiska.
Wykonawca ma obowiązek znać i stosować w czasie prowadzenia robót wszelkie przepisy
ochrony środowiska naturalnego. W szczególności Wykonawca powinien zapewnić
spełnienie następujących warunków:
a). Miejsca na bazy, maszyny, składowiska i wewnętrzne drogi transportowe powinny
być tak wybrane, aby nie powodować zniszczeń w środowisku naturalnym,
b). Powinny zostać podjęte odpowiednie środki zabezpieczające przed:
- zabezpieczeniem zbiorników i cieków wodnych pyłami, paliwami, olejami,
materiałami bitumicznymi, chemikaliami oraz innymi szkodliwymi substancjami,
- przekroczeniem norm zanieczyszczenia powietrza pyłami i gazami,
- przekroczeniem dopuszczalnych norm hałasu,
- możliwością powstania pożaru.
c). Praca sprzętu budowlanego, używanego podczas realizacji robót nie może powodować
zniszczeń w środowisku naturalnym,
d). Materiały stosowane do robót nie powinny zawierać składników zagrażających
środowisku, o natężeniu przekraczającym dopuszczalne normy.
Opłaty i kary za przekroczenie w trakcie realizacji robót norm, określonych w odpowiednich
przepisach, dotyczących ochrony środowiska obciążają Wykonawcę.
(2) Ochrona wód.
Wody powierzchniowe i wody gruntowe nie mogą być zanieczyszczane w czasie robót.
Jeśli teren budowy lub wyrobiska materiałów lokalnych albo ukopy położone są w
sąsiedztwie zbiorników lub cieków wodnych, to w razie potrzeby obszary te powinny być
oddzielone rowami lub innymi przegrodami. Wody odprowadzone z terenu robót powinny
być oczyszczone przez filtrację i osadniki, albo inne urządzenia, które redukują zawartość
pyłów i innych zanieczyszczeń w odprowadzanych wodach do poziomu nie większego od
występującego w naturalnych zbiornikach i ciekach wodnych, do których są odprowadzane.
Wody powierzchniowe odprowadzane z baz, magazynów i składowisk powinny być
oczyszczone, jeśli zawierają składniki szkodliwe dla otoczenia, takie jak pyły, oleje, bitumy,
chemikalia czy inne szkodliwe dla środowiska substancje.
Zbiorniki materiałów napędowych, olejów, bitumów, chemikaliów i innych szkodliwych dla
środowiska substancji powinny być wykonane i obsługiwane w sposób gwarantujący nie
przedostawanie się materiałów do otoczenia.
Maszyny i sprzęt mechaniczny nie mogą poruszać się w obrębie granic zbiorników i cieków
wodnych z wyjątkiem przypadków gdy uzyskano na to zgodę władz, a ruch ten odbywa się w
celu przeprowadzenia robót, określonych w kontrakcie.
(3). Ochrona powietrza.
Stężenie pyłów i zanieczyszczeń odprowadzanych do atmosfery w sąsiedztwie wytwórni
materiałów drogowych ( kruszyw, mieszanek itp.) nie może przekraczać wartości
dopuszczalnych przez odpowiednie przepisy.
Wytwórnie materiałów drogowych powinny być wyposażone w systemy odpylania,
gwarantujące obniżenie emisji pyłów do poziomu mniejszego od dopuszczalnego.
Wykonawca ma obowiązek sprawdzenia stężenia pyłów i zanieczyszczeń odprowadzanych do
atmosfery w sąsiedztwie wytwórni mieszanek mineralno-bitumicznych i w razie potrzeby,
wytwórni innych materiałów. Raporty z kontroli zanieczyszczeń atmosfery powinny być
prowadzone na bieżąco i udostępniane odpowiednim władzom.
Jeśli roboty będą prowadzone metodą mieszania materiałów na drodze z użyciem
materiałów pylących, takich jak popioły lotne, wapno cement itp. to stosowany sprzęt i
technologia powinny ograniczyć zapylenie. Roboty takie mogą być prowadzone na terenach
zabudowanych za zgodą organów administracji terenowej.
(4). Ochrona przed hałasem.
Jeżeli roboty prowadzone będą na terenach zabudowanych to Zamawiający powinien określić
w dokumentacji projektowej lub SST i uzgodnić z odpowiednimi organami administracji
samorządowej, technologię i czas robót, ograniczające w miarę możliwości poziom hałasu i
jego uciążliwość dla mieszkańców. Wykonawca nie powinien stosować innej technologii
robót o większym poziomie hałasu, niż określona przez Zamawiającego pod rygorem
wstrzymania robót.
1.5.6. Ochrona przeciwpożarowa.
Wykonawca powinien przestrzegać przepisów ochrony przeciwpożarowej.
Wykonawca powinien utrzymywać sprawny sprzęt przeciwpożarowy, wymagany przez
odpowiednie przepisy, na terenie baz produkcyjnych, w pomieszczeniach biurowych i
mieszkalnych, magazynach oraz maszynach i pojazdach.
Materiały łatwopalne powinny być składowane w sposób zgodny z odpowiednimi przepisami
i zabezpieczone przed dostępem osób trzecich.
Maszyny i urządzenia napędzane silnikami spalinowymi i parowymi powinny być
wyposażone w urządzenia zabezpieczające przed rozprzestrzenianiem się iskier.
Jeśli przy realizacji robót konieczne jest spalanie korzeni, pni lub innych materiałów, to przed
rozpoczęciem spalania Wykonawca powinien powiadomić odpowiednie władze i/lub służby.
Lokalizacja i sposób spalania powinny być takie, aby nie dopuścić do jakichkolwiek
uszkodzeń sąsiadujących obiektów, drzew i krzewów. Zarówno lokalizacja jak i sposób
spalania powinny być uzgodnione przez Wykonawcę z odpowiednimi władzami. Przy
operacji spalania, w razie potrzeby Wykonawca powinien zorganizować patrole
przeciwpożarowe. Spalanie powinno być przerwane na polecenie odpowiednich władz. W
razie przerwania lub zakończenia spalania ogniska powinny być wygaszone.
Wykonawca pod kierunkiem odpowiednich władz i/lub służb albo samodzielnie, powinien na
własny koszt wygasić pożar na terenie budowy lub jej sąsiedztwie, wywołany bezpośrednio
lub pośrednio, jako rezultat realizacji robót. Wykonawca będzie odpowiedzialny za wszelkie
straty spowodowane pożarem wywołanym jako rezultat realizacji robót albo przez personel
Wykonawcy.
1.5.7. Materiały szkodliwe dla otoczenia
Materiały, które w sposób trwały są szkodliwe dla otoczenia, nie mogą być dopuszczone do
użycia.
Jeśli jakiekolwiek szkodliwe składniki mogłyby przedostać się z wbudowanych materiałów
do wód powierzchniowych i/lub gruntowych albo do powietrza to materiały takie nie mogą
być stosowane.
Nie dopuszcza się użycia materiałów wywołujących szkodliwe promieniowanie o stężeniu
większym od dopuszczalnego.
Wszelkie budowle i elementy budowli wykonane z takich materiałów powinny być rozebrane
i wykonane ponownie z właściwych materiałów.
Wszelkie materiały odpadowe użyte do robót powinny mieć świadectwa dopuszczenia,
wydane przez uprawnioną jednostkę, jednoznacznie określające brak szkodliwego
oddziaływania tych materiałów na środowisko.
Materiały, które są szkodliwe dla otoczenia tylko w czasie robót, a po zakończeniu robót ich
szkodliwość znika ( np. materiały pylaste) mogą być użyte pod warunkiem przestrzegania
wymagań technologicznych wbudowania. Jeżeli wymagają tego odpowiednie przepisy,
Zamawiający powinien otrzymać zgodę na użycie tych materiałów od właściwych organów
administracji państwowej.
Jeśli Wykonawca użył materiałów szkodliwych dla otoczenia według warunków
szczegółowych kontraktu i zgodnie ze specyfikacjami, a ich użycie spowodowało
jakiekolwiek zagrożenie środowiska, to konsekwencje tego poniesie Zamawiający.
1.5.8. Ochrona własności publicznej i prywatnej.
Wykonawca jest zobowiązany do ochrony przed uszkodzeniem lub zniszczeniem własności
publicznej i prywatnej.
Jeśli w związku z zaniedbaniem, niewłaściwym prowadzeniem robót lub brakiem
koniecznych działań za strony Wykonawcy nastąpi uszkodzenie lub zniszczenie własności
publicznej lub prywatnej, to Wykonawca na swój koszt naprawi lub odtworzy uszkodzoną
własność. Stan naprawionej własności powinien być nie gorszy niż przed powstaniem
uszkodzenia.
Wykonawca jest w pełni odpowiedzialny za spowodowanie uszkodzeń uzbrojenia terenu,
przewodów, rurociągów kabli teletechnicznych itp., których położenie było wskazane przez
Zamawiającego lub ich właścicieli.
Wykonawca na podstawie informacji podanej przez Zamawiającego, dotyczącej istniejących
urządzeń uzbrojenia terenu, powinien przed rozpoczęciem robót zasięgnąć od ich właścicieli
danych odnośnie dokładnego położenia tych urządzeń w obrębie placu budowy.
Wykonawca zobowiązany jest umieścić w swoim harmonogramie rezerwę czasową dla
wszelkiego rodzaju robót, które mają być wykonane w zakresie przełożenia instalacji i
urządzeń podziemnych na terenie budowy i powiadomić Inżyniera i władze lokalne o
zamiarze rozpoczęcia robót.
Jakiekolwiek uszkodzenia instalacji i urządzeń podziemnych nie wskazanych w informacji
dostarczonej Wykonawcy przez Zamawiającego i powstanie bez winy lub zaniedbania
Wykonawcy zostaną usunięte na koszt Zamawiającego. W pozostałych przypadkach koszt
naprawy obciąża Wykonawcę.
1.5.9. Bezpieczeństwo i higiena pracy.
Podczas realizacji robót Wykonawca powinien przestrzegać wszystkich przepisów
dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy. W szczególności Wykonawca ma obowiązek
zadbać aby personel nie wykonywał pracy w warunkach niebezpiecznych, szkodliwych dla
zdrowia oraz nie spełniających odpowiednich wymagań sanitarnych.
Wykonawca powinien zapewnić wszelkie urządzenia zabezpieczające oraz sprzęt i
odpowiednią odzież dla ochrony życia i zdrowia osób zatrudnionych na budowie oraz dla
zapewnienia bezpieczeństwa publicznego.
Wykonawca powinien zapewnić i utrzymywać w odpowiednim stanie urządzenia socjalne dla
personelu prowadzącego roboty objęte kontraktem.
Uznaje się, że wszelkie koszty związane z wypełnieniem wymagań określonych wyżej nie
podlegają odrębnej zapłacie i są uwzględniane w cenie kontraktowej.
1.5.10. Utrzymanie robót.
Wykonawca powinien utrzymywać roboty do czasu ostatecznego odbioru. Utrzymanie
powinno być prowadzone w taki sposób aby budowla drogowa lub jej elementy były w
zadowalającym stanie przez cały czas, do momentu odbioru ostatecznego.
Jeśli Wykonawca w jakimkolwiek czasie zaniedba utrzymanie, to na polecenie Inżyniera
powinien rozpocząć roboty utrzymaniowe nie później niż w 24 godziny po otrzymaniu
polecenia. W przeciwnym razie Inżynier może natychmiast zatrzymać roboty.
1.5.11. Stosowanie się do prawa i innych przepisów.
Wykonawca zobowiązany jest znać wszystkie przepisy wydane przez władze centralne i
miejscowe oraz przepisy i wytyczne, które są w jakikolwiek sposób związane z robotami
i będzie w pełni odpowiedzialny za przestrzeganie tych praw, przepisów i wytycznych
podczas prowadzenia robót.
Wykonawca będzie przestrzegać praw patentowych i będzie w pełni odpowiedzialny za
wypełnienie wszelkich wymagań prawnych odnośnie wykorzystania opatentowanych
urządzeń lub metod i w sposób ciągły będzie informować Inżyniera o swoich działaniach,
przedstawiając kopie zezwoleń i inne odnośne dokumenty.
2. MATERIAŁY.
2.1. Źródła uzyskiwania materiałów.
Źródła uzyskiwania wszystkich materiałów powinny być wybrane przez Wykonawcę z
wyprzedzeniem, przed rozpoczęciem robót - nie później niż 2 tygodnie przed użyciem
materiału Wykonawca powinien dostarczyć Inżynierowi wymagane wyniki badań
laboratoryjnych i reprezentatywne próbki materiałów. Zatwierdzenie źródła materiałów nie
oznacza, że wszystkie materiały z tego źródła będą przez Inżyniera dopuszczone do
wbudowania.
Wykonawca zobowiązany jest do prowadzenia badań w celu udokumentowania, że materiały
uzyskane z dopuszczonego źródła w sposób ciągły spełniają wymagania SST w czasie
postępu robót.
2.2. Wariantowe dostarczanie materiałów.
Jeśli dokumentacja projektowa lub SST przewidują możliwość wariantowego wyboru rodzaju
materiału w wykonywanych robotach, Wykonawca powinien powiadomić Inżyniera o swoim
wyborze co najmniej 2 tygodnie przed użyciem materiału, albo w okresie dłuższym jeśli
będzie to wymagane dla badań prowadzonych przez Inżyniera. Wybrany i zaakceptowany
rodzaj materiału nie może być później zmieniany bez zgody Inżyniera.
2.3. Materiały nie odpowiadające wymaganiom.
Materiały nie odpowiadające wymaganiom zostaną przez wykonawcę wywiezione z placu
budowy, bądź złożone w miejscu wskazanym przez Inżyniera. Jeśli Inżynier zezwoli
Wykonawcy na użycie tych materiałów do innych robót, niż te, dla których zostały
zakupione, to koszt tych materiałów zostanie przewartościowany przez Inżyniera.
Każdy rodzaj robót, w którym znajdują się zbadane i nie zaakceptowane materiały,
Wykonawca wykonuje na własne ryzyko, licząc się z jego nie przyjęciem i nie zapłaceniem.
2.4. Przechowywanie i składowanie materiałów.
Wykonawca powinien zapewnić wszystkim materiałom warunki przechowywania i składowania zapewniające zachowanie ich jakości i przydatności do robót oraz zgodność z
wymaganiami poszczególnych SST. Odpowiedzialność za wady materiałów powstałe w
czasie przechowywania i składowania ponosi Wykonawca. Inżynier może zezwolić na inny
sposób przechowywania i składowania materiałów niż podany w SST lecz nie zwalnia to
Wykonawcy z odpowiedzialności za ewentualne powstałe z tego tytułu straty. Składowanie
powinno być prowadzone w sposób umożliwiający inspekcję materiałów.
Wszystkie miejsca czasowego składowania materiałów powinny być po zakończeniu robót
doprowadzone przez Wykonawcę do ich pierwotnego stanu, w sposób zaakceptowany przez
Inżyniera.
3. SPRZĘT.
Wykonawca jest zobowiązany do używania jedynie takiego sprzętu, który nie spowoduje
niekorzystnego wpływu na właściwości wykonywanych robót. Sprzęt używany do robót
powinien być zgodny z ofertą Wykonawcy i powinien odpowiadać pod względem typów i
ilości wskazaniom zawartym w SST, PZJ lub projekcie organizacji robót, zaakceptowanym
przez Inżyniera; w przypadku braku ustaleń w takich dokumentach sprzęt powinien być
uzgodniony i zaakceptowany przez Inżyniera.
Liczba i wydajność sprzętu powinna gwarantować przeprowadzenie robót zgodnie z zasadami
określonymi w dokumentacji projektowej, SST i wskazaniami Inżyniera w terminie
przewidzianym kontraktem.
Sprzęt powinien być stale utrzymywany w dobrym stanie technicznym. Wykonawca powinien
również dysponować sprawnym sprzętem rezerwowym, umożliwiającym prowadzenie robót
w przypadku awarii sprzętu podstawowego.
Jeżeli dokumentacja projektowa lub SST przewidują możliwość wariantowego użycia sprzętu
przy wykonywanych robotach, Wykonawca powiadomi Inżyniera o swoim wyborze co
najmniej 2 tygodnie przed użyciem sprzętu. Wybrany sprzęt, po akceptacji Inżyniera, nie
może być później zmieniany bez jego zgody.
Jakikolwiek sprzęt, maszyny, urządzenia i narzędzia nie gwarantujące zachowania warunków
kontraktu, zostaną przez Inżyniera zdyskwalifikowane i niedopuszczone do robót.
4. TRANSPORT.
Wykonawca jest zobowiązany do stosowania jedynie takich środków transportu, które nie
wpłyną niekorzystnie na właściwości wykonywanych robót i przewożonych materiałów.
Liczba środków transportowych powinna zapewniać prowadzenie robót zgodnie z zasadami
określonymi w dokumentacji projektowej, SST i wskazaniach Inżyniera, w terminie przewidzianym kontraktem.
Wykonawca powinien dysponować sprawnymi rezerwowymi środkami transportowymi,
umożliwiającymi prowadzenie robót w przypadku awarii podstawowych środków
transportowych.
Przy ruchu na drogach publicznych pojazdy powinny spełniać wymagania dotyczące
przepisów ruchu drogowego w odniesieniu do dopuszczalnych obciążeń na osie i innych
parametrów technicznych. Środki transportu nie odpowiadające warunkom kontraktu, na
polecenie Inżyniera powinny być usunięte z placu budowy.
Wykonawca będzie usuwać na bieżąco, na własny koszt, wszelkie zanieczyszczenia
spowodowane jego pojazdami na drogach publicznych oraz dojazdach do terenu budowy.
5. WYKONANIE ROBÓT.
5.1. Ogólne zasady wykonywania robót.
Wykonawca jest odpowiedzialny za prowadzenie robót zgodnie z warunkami kontraktu, oraz
za jakość zastosowanych materiałów i wykonanych robót, za ich zgodność z dokumentacją
projektową, wymaganiami SST, PZJ, projektu organizacji robót oraz poleceniami Inżyniera.
Wykonawca ponosi odpowiedzialność za dokładne wytyczenie w planie i wyznaczenie wysokości wszystkich elementów robót zgodnie z wymiarami i rzędnymi określonymi w
Dokumentacji Projektowej lub przekazanymi na piśmie przez Inżyniera.
Następstwa jakiegokolwiek błędu spowodowanego przez Wykonawcę w wytyczeniu i
wyznaczeniu robót zostaną, jeśli wymagać tego będzie Inżynier, poprawione przez
Wykonawcę na własny koszt.
Sprawdzenie wytyczenia robót lub wyznaczenia wysokości przez Inżyniera nie zwalnia
Wykonawcy od odpowiedzialności za ich dokładność.
5.2. Współpraca Inżyniera i Wykonawcy.
Inżynier będzie podejmował decyzje we wszystkich sprawach związanych z jakością robót,
oceną jakości materiałów i postępem robót, a ponadto we wszystkich sprawach, związanych z
interpretacją dokumentacji projektowej i SST oraz dotyczących akceptacji i wypełniania
warunków kontraktu przez Wykonawcę.
Inżynier będzie podejmował decyzje w sposób sprawiedliwy i bezstronny.
Decyzje Inżyniera dotyczące akceptacji lub odrzucenia materiałów i elementów robót będą
oparte na wymaganiach sformułowanych w kontrakcie, dokumentacji projektowej i w SST,
a także w normach i wytycznych. Przy podejmowaniu decyzji Inżynier uwzględni wyniki
badań materiałów i robót, rozrzuty normalnie występujące przy produkcji i przy badaniach
materiałów, doświadczenia z przeszłości, wyniki badań naukowych oraz inne czynniki
wpływające na rozważaną kwestię.
Inżynier jest upoważniony do kontroli wszystkich robót i kontroli wszystkich materiałów
dostarczonych na budowę lub na niej produkowanych, włączając przygotowanie i produkcję
materiałów Inżynier powiadomi Wykonawcę o wykrytych wadach i odrzuci wszystkie te
materiały i roboty, które nie spełniają wymagań jakościowych określonych w dokumentacji
projektowej i w SST. Z odrzuconymi materiałami należy postępować jak w pkt.2.5.
Polecenia Inżyniera powinny być wykonywane nie później niż w czasie przez niego
wyznaczonym, po ich otrzymaniu przez Wykonawcę, pod groźbą zatrzymania robót. Skutki
finansowe z tego tytułu ponosi Wykonawca.
5.3. Wady robót spowodowane przez poprzednich wykonawców.
Jeśli Wykonawca wykonał roboty zgodnie z wymaganiami dokumentacji projektowej i SST, a
zaistniała wadliwość tych robót spowodowana została robotami wykonanymi wcześniej przez
innych wykonawców, to Inżynier zleci taki sposób postępowania z poprzednio wykonanymi
robotami, aby wyeliminować ich wady, a Wykonawca wykona dodatkowe roboty zlecone
przez Inżyniera na koszt Zamawiającego.
6. KONTROLA JAKOŚCI ROBÓT.
6.1. Program zapewnienia jakości (PZJ).
Do obowiązków Wykonawcy należy opracowanie i przedstawienie do aprobaty Inżyniera
Programu Zapewnienia Jakości, w którym przedstawi on zamierzony sposób wykonywania
robót, możliwości techniczne, kadrowe i organizacyjne gwarantujące wykonanie robót
zgodnie z dokumentacją projektową, SST oraz poleceniami i ustaleniami przekazanymi przez
Inżyniera.
Program zapewnienia jakości powinien zawierać:
a). część ogólną opisującą:
- organizację wykonania robót, w tym terminy i sposób prowadzenia robót,
- organizację ruchu na budowie wraz z oznakowaniem robót,
- bhp,
- wykaz zespołów roboczych, ich kwalifikacje i przygotowanie praktyczne,
- wykaz osób odpowiedzialnych za jakość i terminowość wykonywania
poszczególnych elementów robót,
- system (sposób i procedurę) prowadzonej kontroli i sterowania jakością wykonywanych
robót,
- wyposażenie w sprzęt i urządzenia do pomiarów i kontroli (opis laboratorium własnego lub
laboratorium, któremu Wykonawca zamierza zlecić przeprowadzenie badań),
- sposób oraz formę gromadzenia wyników badań laboratoryjnych zapis pomiarów nastaw
mechanizmów sterujących, a także wyciąganych wniosków i zastosowanych korekt w
procesie technologicznym, proponowany sposób i formę przekazywania tych informacji
Inżynierowi.;
b). część szczegółową opisującą dla każdego asortymentu robót:
- wykaz maszyn i urządzeń stosowanych na budowie z ich parametrami technicznym i oraz
wyposażeniem w mechanizmy do sterowania i urządzenia pomiarowo-kontrolne,
- rodzaj i ilość środków transportowych oraz urządzeń do magazynowania i załadunku
materiałów, spoiw, lepiszczy, kruszyw itp,
- sposób zabezpieczenia i ochrony ładunków przed utratą ich właściwości w czasie transportu,
- sposób i procedurę pomiarów i badań (rodzaj i częstotliwość pobieranych próbek,
legalizację i sprawdzanie urządzeń, itp.) prowadzonych podczas dostaw materiałów,
wytwarzania mieszanek i wykonywania poszczególnych elementów robót,
- sposób postępowania z materiałami i robotami nie odpowiadającymi wymaganiom.
6.2. Zasady kontroli jakości robót.
Celem kontroli robót powinno być takie sterowanie ich przygotowaniem i wykonaniem aby
osiągnąć założoną jakość robót. Wykonawca jest odpowiedzialny za pełną kontrolę robót i
jakość materiałów. Wykonawca powinien zapewnić odpowiedni system kontroli, włączając
personel, laboratorium, sprzęt, zaopatrzenie i wszystkie niezbędne do pobierania próbek i
badań materiałów oraz robót.
Przed zatwierdzeniem systemu kontroli Inżynier może zażądać od Wykonawcy przepro wadzenia badań w celu zademonstrowania, że poziom ich wykonania jest zadowalający.
Wykonawca powinien przeprowadzić pomiary i badania materiałów oraz robót z częstotliwością zapewniającą stwierdzenie, że roboty wykonano zgodnie z wymaganiami zawartymi
w dokumentacji projektowej i SST.
Minimalne wymagania co do zakresu badań i ich częstotliwości powinny być określone w
SST lub w innych dokumentach kontraktowych. Jeżeli nie zostały one określone, to
Wykonawca powinien ustalić jaki zakres kontroli jest konieczny aby zapewnić wykonanie
robót zgodnie z kontraktem. Ustalenia takie powinny być zatwierdzone przez Inżyniera.
Wykonawca powinien dostarczyć Inżynierowi zaświadczenie, że wszystkie stosowane
urządzenia i sprzęt badawczy posiadają ważną legalizację, zostały prawidłowo
wykalibrowane i odpowiadają wymaganiom norm określających procedury badań.
Pomieszczenia laboratoryjne powinny być utrzymane w stanie czystości, a wszystkie
urządzenia w dobrym stanie technicznym. Inżynier powinien mieć nieograniczony dostęp do
pomieszczeń laboratoryjnych, w celu ich inspekcji.
Inżynier będzie przekazywać Wykonawcy pisemne informacje o jakichkolwiek niedociągnięciach dotyczących urządzeń laboratoryjnych, sprzętu, zaopatrzenia laboratorium, pracy
personelu lub metod badawczych. Jeżeli niedociągnięcia te są tak poważne, że mogą wpłynąć
na wyniki badań, Inżynier natychmiast wstrzyma użycie do robót badanych materiałów i
dopuści je do użycia dopiero wtedy, gdy niedociągnięcia w pracy laboratorium Wykonawcy
zostaną usunięte i stwierdzona zostanie odpowiednia jakość tych materiałów.
Wszystkie koszty związane z organizowaniem i prowadzenia badań materiałów ponosi
Wykonawca.
6.3. Pobieranie próbek.
Próbki powinny być pobierane losowo. Zaleca się stosowanie statystycznych metod
pobierania próbek, opartych na zasadzie, że wszystkie jednostkowe elementy produkcji mogą
być z jednakowym prawdopodobieństwem wytypowane do badań.
Inżynier powinien mieć zapewnioną możliwość udziału w pobieraniu próbek.
Na zlecenie Inżyniera Wykonawca powinien przeprowadzić dodatkowe badania tych
materiałów, które budzą wątpliwości co do jakości, o ile kwestionowane materiały nie
zostaną przez Wykonawcę usunięte lub ulepszone z własnej woli. Koszty tych dodatkowych
badań pokrywa Wykonawca tylko w przypadku stwierdzenia usterek; w przeciwnym
przypadku koszty te pokrywa Zamawiający.
Pojemniki do pobierania próbek powinny być dostarczone przez Wykonawcę i zatwierdzone
przez Inżyniera.
Próbki dostarczone przez Wykonawcę do badań wykonywanych przez Inżyniera powinny być
odpowiednio opisane i oznakowane, w sposób zaakceptowany przez Inżyniera.
Przed przystąpieniem do pomiarów lub badań, Wykonawca powinien powiadomić Inżyniera o
rodzaju, miejscu i terminie pomiaru lub badania. Po wykonaniu pomiaru lub badania,
Wykonawca przedstawi na piśmie ich wyniki do akceptacji Inżyniera.
6.4. Raporty z badań.
Wykonawca powinien przekazywać Inżynierowi kopie raportów z wynikami badań jak
najszybciej, nie później jednak niż w terminie określonym w programie zapewnienia jakości.
Wyniki badań powinny być przekazywane Inżynierowi na formularzu według dostarczonego
przez niego wzoru lub innych przez niego zaaprobowanych.
Wykonawca powinien przechowywać kompletne raporty ze wszystkich badań i inspekcji, i
udostępniać je na życzenie Inżynierowi.
6.5. Badania prowadzone przez Inżyniera.
Inżynier po uprzedniej weryfikacji systemu kontroli robót prowadzonego przez Wykonawcę,
może oceniać zgodność materiałów i robót z wymaganiami SST na podstawie wyników
badań dostarczonych przez Wykonawcę.
Inżynier może pobierać próbki materiału i prowadzić badania niezależnie od Wykonawcy, na
swój koszt. Jeżeli wyniki tych badań wykażą, że raporty Wykonawcy są niewiarygodne, to
Inżynier może polecić Wykonawcy lub zlecić niezależnemu laboratorium przeprowadzenie
powtórnych lub dodatkowych badań albo może opierać się wyłącznie na własnych badaniach
przy ocenie zgodności materiałów i robót z dokumentacją projektową i SST. W takim
przypadku całkowite koszty powtórnych lub dodatkowych badań i pobierania próbek
poniesione zostaną przez Wykonawcę.
6.6. Badania i pomiary.
Wszystkie badania i pomiary będą przeprowadzone zgodnie z wymaganiami norm. W
przypadku, gdy normy nie obejmują jakiegokolwiek badania wymaganego w SST, stosować
można wytyczne krajowe, albo inne procedury, zaakceptowane przez Inżyniera.
Przed przystąpieniem do pomiarów lub badań, Wykonawca powiadomi Inżyniera o rodzaju,
miejscu i terminie pomiaru lub badania. Po wykonaniu pomiaru lub badania, Wykonawca
przedstawi na piśmie ich wyniki do akceptacji Inżyniera.
6.7. Atesty jakości materiałów i urządzeń.
Przed wykonaniem badań jakości materiałów przez Wykonawcę, Inżynier może dopuścić do
użycia materiały posiadające atest producenta stwierdzający ich pełną zgodność z warunkami
podanymi w SST.
W przypadku materiałów, dla których atesty są wymagane przez SST, każda partia
dostarczona do robót powinna posiadać atest określający w sposób jednoznaczny jej cechy.
Produkty przemysłowe powinny posiadać atesty wydane przez producenta, poparte w razie
potrzeby wynikami wykonanych przez niego badań. Kopie wyników tych badań powinny być
dostarczone przez Wykonawcę Inżynierowi na jego życzenie.
Urządzenia laboratoryjne i sprzęt kontrolno-pomiarowy zainstalowany w wytwórniach lub
maszynach powinny posiadać ważną legalizację wydaną przez upoważnione instytucje.
Inżynier zdyskwalifikuje i nie dopuści do użycia jakichkolwiek urządzeń laboratoryjnych,
wytwórni lub maszyn, które nie mają ważnych wymaganych legalizacji.
Materiały posiadające atesty a urządzenia - ważne legalizacje mogą być badane w dowolnym
czasie. Jeżeli zostanie stwierdzona niezgodność ich właściwości z SST to takie materiały i /
lub urządzenia zostaną odrzucone.
6.8. Dokumenty budowy.
(1). Dziennik budowy.
Dziennik budowy jest dokumentem prawnym obowiązującym Zamawiającego i Wykonawcę
w okresie od przekazania Wykonawcy placu budowy do końca okresu gwarancyjnego.
Odpowiedzialność za prowadzenie dziennika budowy zgodnie z obowiązującymi przepisami
spoczywa na kierowniku budowy.
Zapisy w dzienniku budowy powinny być dokonywane na bieżąco i powinny dotyczyć
przebiegu robót , stanu bezpieczeństwa ludzi i mienia oraz technicznej i gospodarczej
strony budowy.
Każdy zapis w dzienniku budowy powinien być opatrzony datą jego dokonania, podpisem
osoby, która dokonała zapisu, z podaniem jej imienia i nazwiska oraz stanowiska służbowego.
Zapisy powinny być czytelne, dokonane trwałą techniką , w porządku chronologicznym,
bezpośrednio jeden pod drugim, bez przerw.
Załączone do dziennika budowy protokoły i inne dokumenty powinny być oznaczone
kolejnym numerem załącznika i opatrzone datą i podpisem kierownika budowy i Inżyniera.
Do dziennika budowy należy wpisać w szczególności :
- datę przekazania Wykonawcy placu budowy,
- datę przekazania przez Zamawiającego dokumentacji projektowej,
- uzgodnienie przez Inżyniera programu zapewnienia jakości i harmonogramów robót,
- terminy rozpoczęcia i zakończenia poszczególnych elementów robót,
- przebiegu robót , trudności i przeszkody w ich prowadzeniu okresy i przyczyny przerw w
robotach,
- uwagi i polecenia Inżyniera,
- daty zarządzenia wstrzymania robót , z podaniem powodu,
- zgłoszenia i daty odbiorów robót zanikających, ulegających zakryciu, częściowych i
ostatecznych odbiorów robót,
- wyjaśnienia, uwagi i propozycje Wykonawcy,
- stan pogody i temperaturę powietrza w okresie wykonywania robót podlegających
ograniczeniom lub wymaganiom szczególnym w związku z warunkami klimatycznymi,
- zgodność rzeczywistych warunków geotechnicznych z ich opisem w Dokumentacji
Projektowej,
- dane dotyczące czynności geodezyjnych ( pomiarowych) dokonywanych przed i w trakcie
wykonywania robót,
- dane dotyczące sposobu wykonywania zabezpieczenia robót,
- dane dotyczące jakości materiałów, pobierania próbek oraz wyniki przeprowadzonych
badań z podaniem kto je przeprowadzał,
- inne istotne informacje o przebiegu robót.
Propozycje, uwagi i wyjaśnienia Wykonawcy wpisane do dziennika budowy powinny być
przedłożone Inżynierowi do ustosunkowania się.
Decyzje Inżyniera wpisane do dziennika budowy Wykonawca podpisuje z zaznaczeniem ich
przyjęcia lub zajęciem stanowiska.
Wpis projektanta do dziennika budowy obliguje Inżyniera do ustosunkowania się.
Projektant w trakcie realizacji budowy ma prawo żądania wpisem do Dziennika Budowy
wstrzymania robót budowlanych w razie stwierdzenia możliwości powstania zagrożenia oraz
w razie wykonywania ich niezgodnie z projektem.
Projektant nie jest jednak stroną kontraktu i nie ma uprawnień do wydawania poleceń
Wykonawcy robót.
(2). Księga obmiaru.
Księga obmiaru stanowi dokument pozwalający na rozliczenie faktycznego postępu każdego
z elementów robót. Obmiary wykonanych robót przeprowadza się w sposób ciągły w
jednostkach przyjętych w wycenionym ślepym kosztorysie i wpisuje do księgi obmiaru.
(3). Dokumenty laboratoryjne.
Dzienniki laboratoryjne, atesty materiałów, orzeczenia o jakości materiałów, recepty robocze
i kontrolne wyniki badań Wykonawcy i Zamawiającego powinny być gromadzone w formie
uzgodnionej w programie zapewnienia jakości.
Dokumenty te stanowią załączniki do odbioru robót. Winny być udostępnione na każde
życzenie Zamawiającego.
(4). Pozostałe dokumenty budowy.
Do dokumentów budowy zalicza się, oprócz wymienionych w pkt (1) - (3) następujące
dokumenty:
a). pozwolenie na realizację zadania budowlanego,
b). protokoły przekazania placu budowy,
c). umowy cywilno - prawne z osobami trzecimi i inne umowy cywilno - prawne,
d). protokoły odbioru robót,
e). protokoły z narad i ustaleń,
f). korespondencję na budowie.
(5). Przechowywanie dokumentów budowy.
Dokumenty budowy powinny być przechowywane na placu budowy w miejscu odpowiednio
zabezpieczonym .
Zaginięcie któregokolwiek z dokumentów budowy powinno spowodować jego
natychmiastowe odtworzenie w formie przewidzianej prawem.
Wszelkie dokumenty budowy powinny być zawsze dostępne dla Inżyniera i przedstawione do
wglądu na życzenie Zamawiającego.
7. OBMIAR ROBÓT.
7.1. Ogólne zasady obmiaru robót.
Obmiar robót powinien określić faktyczny zakres wykonywanych robót, zgodnie z
Dokumentacją Projektową i SST, w jednostkach ustalonych w kosztorysie ofertowym i SST.
Obmiaru robót dokonuje Wykonawca po pisemnym powiadomieniu Inżyniera o zakresie
obmierzanych robót i terminie obmiaru co najmniej na 3 dni przed tym terminem.
Obmiar odbywa się w obecności Inżyniera i wymaga jego akceptacji. Wyniki obmiaru
powinny być wpisane do księgi obmiarów.
Jakikolwiek błąd lub przeoczenie ( opuszczenie ) w ilościach podanych w ślepym kosztorysie
lub gdzie indziej w SST nie zwalnia Wykonawcy od obowiązku ukończenia wszystkich robót.
Błędne dane zostaną poprawione wg instrukcji Inżyniera na piśmie.
Obmiar gotowych robót będzie przeprowadzony z częstością wymaganą do celu miesięcznej
płatności na rzecz Wykonawcy lub w innym czasie określonym przez Wykonawcę i
Inżyniera.
7.2. Zasady określania ilości robót i materiałów.
O ile dla pojedyńczych elementów zadania budowlanego nie określono inaczej , wszystkie
pomiary długości , służące do obliczeń pola powierzchni robót , będą wykonywane w
poziomie.
Wszystkie elementy robót określone w metrach, takie jak dreny, przepusty rurowe,
ogrodzenia, będą mierzone równolegle do podstawy fundamentu.
Do obliczeń objętości i robót ziemnych należy stosować metodę przekrojów poprzecznych
lub inną , zaakceptowaną przez Inżyniera .
Pojazdy używane do przewożenia materiałów , których obmiar następuje na podstawie masy
na pojeździe powinny być ważone co najmniej raz dziennie , w czasie wskazanym przez
Inżyniera.
Każdy pojazd powinien być oznakowany w sposób czytelny , umożliwiający jego
identyfikację.
Materiały , których obmiar następuje na podstawie objętości na pojeździe powinny być
przewożone pojazdami zaakceptowanymi przez Inżyniera. Pojazdy przeznaczone do tego celu
mogą być dowolnego typu i wielkości pod warunkiem , że skrzynia pojazdu ma taki kształt,
że jej pojemność można łatwo i dokładnie określić .
Każdy pojazd powinien być oznakowany w sposób czytelny , umożliwiający jego
identyfikację. Objętość materiału przewożonego jednym pojazdem powinna być przed
rozpoczęciem robót uzgodniona przez Wykonawcę i Inżyniera na piśmie , dla każdego typu
używanych pojazdów. Obmiar objętości nastąpi w punkcie dostawy.
Objętość materiału na pojeździe, stanowiąca nadmiar w stosunku do uzgodnionej przez
Wykonawcę i Inżyniera, nie podlega zapłacie.
Pojazdy przewożące mniejszą objętość od uzgodnionej mogą być odrzucone przez Inżyniera,
albo zaakceptowane przy zmniejszonej objętości określonej przez Inżyniera.
Inżynier ma prawo sprawdzać losowo stopień załadowania pojazdów . Jeżeli przy losowej
kontroli stwierdzi on , że objętość materiału przewożona danym pojazdem jest mniejsza od
uzgodnionej , to całość materiałów przewiezionych przez ten pojazd od czasu poprzedniej
kontroli zostanie zredukowana w stopniu określonym przez stosunek objętości obmierzonej
do uzgodnionej .
Jeżeli zostało to uzgodnione na piśmie przez Wykonawcę i Inżyniera , materiał rozliczany na
podstawie objętości może być ważony i przeliczany na odpowiednią liczbę jednostek
objętości z zastosowaniem gęstości i objętości materiału. Ustalenia o takiej metodzie obmiaru
oraz wartość gęstości objętościowej stosowana w przeliczeniach , powinny być uzgodnione
przed rozpoczęciem robót. Wykonawcy nie przysługuje prawo do korekt objętości lub
gęstości objętościowej materiału, jeżeli rzeczywista gęstość objętościowa dostarczonego
materiału wykazywała wahania i była mniejsza w stosunku do wartości uzgodnionej na
piśmie przed rozpoczęciem robót.
Ilość lepiszczy bitumicznych może być określona w megagramach. Objętość lepiszczy będzie
mierzona w temperaturze 25 stopni stosując współczynniki przeliczeniowe zaakceptowane
przez Inżyniera.
W przypadku elementów standaryzowanych takich jak profile walcowe , drut, rury , elementy
w rolkach i belach, siatka ogrodzeniowa , dla których w ateście producenta podano ich
wymiary lub masę, dane te mogą stanowić podstawę obmiaru.
Wymiary lub masa tych elementów mogą być losowo sprawdzane na budowie , a ich
akceptacja nastąpi na podstawie tolerancji i określonych przez producenta , o ile takich
tolerancji nie określono w SST.
Cement i wapno będą mierzone w megagramach.
Drewno będzie mierzone w metrach sześciennych , przy uwzględnieniu ilości wbudowanej w
konstrukcje.
7.3. Urządzenia i sprzęt pomiarowy .
Wszystkie urządzenia i sprzęt pomiarowy, stosowane w czasie obmiaru robót powinny być
zaakceptowane przez Inżyniera.
Urządzenia i sprzęt pomiarowy zostaną dostarczone przez Wykonawcę. Jeżeli urządzenia te
lub sprzęt wymagają badań atestujących to Wykonawca powinien posiadać ważne
świadectwa legalizacji.
Wszystkie urządzenia pomiarowe powinny być przez Wykonawcę utrzymywane w dobrym
stanie, w całym okresie trwania robót.
7.4. Czas przeprowadzania obmiaru.
Obmiary powinny być przeprowadzone przed częściowym lub ostatecznym odbiorem robót,
a także w przypadku występowania dłuższej przerwy w robotach i zmiany Wykonawcy robót.
Obmiar robót zanikających przeprowadza się w czasie ich wykonywania.
Obmiar robót podlegających zakryciu przeprowadza się przed zakryciem. Roboty pomiarowe
do obmiaru oraz nieodzowne obliczenia powinny być wykonane w sposób zrozumiały i
jednoznaczny.
Wymiary skomplikowanych powierzchni lub objętości powinny być uzupełnione
odpowiednimi szkicami umieszczonymi w Księdze Obmiaru. W razie braku miejsca szkice
mogą być dołączone w formie oddzielnego załącznika do Księgi Obmiaru, którego wzór
zostanie uzgodniony z Inżynierem.
8. OBMIAR ROBÓT.
8.1. Rodzaje odbiorów robót.
W zależności od ustaleń odpowiednich SST, roboty podlegają następującym etapom odbioru ,
dokonywanym przez Inżyniera przy udziale Wykonawcy:
a) odbiorowi robót zanikających i ulegających zakryciu,
b) odbiorowi częściowemu ,
c) odbiorowi ostatecznemu,
d) odbiorowi pogwarancyjnemu.
8.2. Odbiór robót zanikających i ulegających zakryciu .
Odbiór robót zanikających i ulegających zakryciu polega na finalnej ocenie ilości i jakości
wykonywanych robót, które w dalszym procesie realizacji ulegną zakryciu.
Odbiór robót zanikających i ulegających zakryciu powinien być dokonany w czasie
umożliwiającym wykonanie ewentualnych korekt i poprawek bez hamowania ogólnego
postępu robót.
Odbioru robót dokonuje Inżynier.
Gotowość danej części robót do odbioru zgłasza Wykonawca wpisem do dziennika budowy i
jednoczesnym powiadomieniem Inżyniera . Odbiór powinien być przeprowadzony
niezwłocznie nie później jednak niż w ciągu 3 dni od daty zgłoszenia wpisem do dziennika
budowy i powiadomieniem o tym fakcie Inżyniera.
Jakość i ilość robót ulegających zakryciu ocenia Inżynier na podstawie dokumentów
zawierających komplet wyników badań laboratoryjnych i w oparciu o przeprowadzone
pomiary, w konfrontacji z dokumentacją projektową, SST i uprzednimi ustaleniami.
W przypadku stwierdzenia odchyleń od przyjętych wymagań i innych wcześniejszych ustaleń.
Inżynier ustala zakres robót poprawkowych lub podejmuje decyzje dotyczące zmian i korekt.
W wyjątkowych przypadkach podejmuje decyzje dokonania potrąceń.
Przy ocenie odchyleń i podejmowaniu decyzji o robotach poprawkowych lub robotach
dodatkowych Inżynier uwzględnia tolerancje i zasady odbioru podane w SST dotyczących
danej części robót.
8.3. Odbiór częściowy.
Odbiór częściowy polega na ocenie ilości i jakości wykonanych części robót wraz z
ustaleniem należnego wynagrodzenia. Odbioru częściowego robót dokonuje się wg zasad jak
przy odbiorze ostatecznym robót.
Odbioru dokonuje Inżynier.
8.4. Odbiór ostateczny robót.
Odbiór ostateczny polega na finalnej ocenie rzeczywistego wykonania robót w odniesieniu do
ich ilości , jakości i wartości.
Całkowite zakończenie robót oraz gotowość do odbioru ostatecznego powinna być
stwierdzona przez kierownika robót wpisem do dziennika budowy z bezzwłocznym
powiadomieniem na piśmie o tym fakcie Inżyniera.
Odbiór ostateczny robót powinien nastąpić w terminie ustalonym w warunkach kontraktu ,
licząc od dnia potwierdzenia przez Inżyniera zakończenia robót i kompletności oraz
prawidłowości operatu kolaudacyjnego.
Odbioru ostatecznego robót dokonuje komisja wyznaczona przez Zamawiającego przy
udziale Inżyniera i Wykonawcy . Komisja dokonująca odbioru robót dokonuje ich oceny
jakościowej na podstawie przedłożonych dokumentów wyników badań i pomiarów, ocenie
wizualnej oraz zgodności wykonania robót z dokumentacją projektową i SST. W toku
odbioru ostatecznego robót komisja powinna się zapoznać z realizacją ustaleń przyjętych w
trakcie odbiorów robót zanikających i ulegających zakryciu , zwłaszcza w zakresie
wykonania robót uzupełniających i robót poprawkowych.
W przypadkach niewykonania wyznaczonych robót poprawkowych lub robót uzupełniających
w warstwie ścieralnej lub robotach wykończeniowych , komisja przerywa swoje czynności i
ustala nowy termin odbioru ostatecznego .
W przypadku stwierdzenia przez komisję , że jakość wykonywanych robót w poszczególnych
asortymentach nieznacznie odbiega od wymaganej dokumentacją projektową i SST z
uwzględnieniem tolerancji i nie ma większego wpływu na cechy eksploatacyjne obiektu i
bezpieczeństwo ruchu , komisja dokonuje potrąceń , oceniając pomniejszoną wartość
wykonywanych robót w stosunku do wymagań przyjętych w dokumentach kontraktowych.
We wszystkich sprawach nie objętych SST będą obowiązywały przepisy "Instrukcji DP-T 14
o dokonywaniu odbiorów robót drogowych na drogach zamiejskich krajowych i
wojewódzkich z dnia 14 lipca 1989 r. wraz z późniejszymi zmianami i uzupełnieniami.
8.5. Dokumenty do odbioru ostatecznego robót.
Podstawowym dokumentem do wykonania odbioru ostatecznego robót jest protokół odbioru
ostatecznego robót sporządzony wg wzoru ustalonego przez Zamawiającego .
Do odbioru ostatecznego Wykonawca jest zobowiązany przygotować następujące dokumenty
- dokumentację projektową z naniesionymi zmianami ,
- umowę na wykonanie robót wraz z ewentualnymi aneksami,
- szczegółowe specyfikacje techniczne ,
- uwagi i zalecenia Inżyniera , zwłaszcza przy odbiorze robót zanikających i
ulegających zakryciu i udokumentowanie wykonania jego zaleceń,
- recepty i ustalenia technologiczne ,
- dzienniki budowy ,
- księgi obmiaru,
- wyniki pomiarów kontrolnych oraz badań i oznaczeń laboratoryjnych zgodnie z SST i
PZJ ,
- atesty jakościowe wbudowanych materiałów,
- świadectwa dopuszczenia lub aprobaty techniczne wbudowanych materiałów,
- opinię technologiczną sporządzoną na podstawie wszystkich wyników badań i
pomiarów załączonych do dokumentów odbioru , a wykonywanych zgodnie z PZJ i
SST ,
- ocena techniczna wykonania robót sporządzona przez Inżyniera,
- sprawozdanie techniczne,
- ostateczne rozliczenie robót,
- dokumenty kontraktowe ( oferta, kosztorys ofertowy, instrukcja dla oferentów, ogólne
i szczegółowe warunki umowy ),
- inne dokumenty wymagane przez Zamawiającego .
W dzienniku budowy powinien być wpis Inżyniera o zakończeniu robót i stwierdzenie
kompletności i prawidłowości przygotowania operatu kolaudacyjnego
Sprawozdanie techniczne powinno zawierać :
- zakres i lokalizację wykonywanych robót ,
- wykaz wprowadzonych zmian w stosunku do dokumentacji projektowej przekazanej
przez Zamawiającego ,
- dane personalne kierownika budowy,
- dane personalne inspektora nadzoru,
- uwagi dotyczące warunków realizacji robót ,
- datę rozpoczęcia i zakończenia robót.
W przypadku gdy wg komisji , roboty pod względem przygotowania dokumentacyjnego nie
są gotowe do odbioru ostatecznego, komisja w porozumieniu z Wykonawcą wyznacza
ponowny termin odbioru ostatecznego robót.
Wszystkie zarządzone przez komisję roboty poprawkowe lub uzupełniające powinny być
zestawione wg wzoru ustalonego przez Zamawiającego.
Termin wykonania robót poprawkowych i robót uzupełniających wyznacza komisja.
8.6. Odbiór pogwarancyjny.
Odbiór pogwarancyjny polega na ocenie wykonanych robót związanych z usunięciem wad
stwierdzonych przy odbiorze ostatecznym i zaistniałych w okresie gwarancyjnym.
Odbiór pogwarancyjny powinien być dokonany na podstawie oceny wizualnej obiektu z
uwzględnieniem zasad odbioru ostatecznego.
9. PODSTAWA PŁATNOŚCI .
9.1. Ustalenia ogólne.
Podstawą płatności jest stawka jednostkowa , skalkulowana przez Wykonawcę za jednostkę
obmiarową ustaloną dla danej pozycji ślepego kosztorysu.
Stawka jednostkowa pozycji powinna uwzględniać wszystkie wymagania oraz czynności i
badania składające się na jej wykonanie, określone w pkt 9 SST dla tej roboty i w
Dokumentacji Projektowej.
Stawka jednostkowa powinna obejmować:
- robociznę bezpośrednią,
- wartość zużytych materiałów wraz z kosztami ich zakupu ,
- wartość pracy sprzętu wraz z kosztami jednorazowymi ( sprowadzenie sprzętu na
plac budowy i z powrotem, montaż i demontaż na stanowisku pracy),
- koszty pośrednie w skład, których wchodzą: płace personelu i kierownictwa budowy,
pracowników nadzoru i laboratorium, koszty urządzenia i eksploatacji zaplecza
budowy ( w tym doprowadzenie energii i wody, budowa dróg dojazdowych itp. ),
koszty dotyczące oznakowania robót, wydatki dotyczące bhp , usługi obce na rzecz budowy,
opłaty za dzierżawę placów i bocznic, ekspertyzy dotyczące wykonywanych robót,
ubezpieczenia oraz koszty zarządu przedsiębiorstwa Wykonawcy ,
- zysk kalkulacyjny zawierający ewentualne ryzyko Wykonawcy z tytułu innych wydatków
mogących wystąpić w czasie realizacji robót i w okresie gwarancyjnym,
- podatki obliczane zgodnie z obowiązującymi przepisami.
Do stawek jednostkowych nie należy wliczać podatku VAT.
Uzgodniona stawka jednostkowa zaproponowana przez Wykonawcę za daną pozycję w
kosztorysie ofertowym jest ostateczna i wyklucza możliwość żądania dodatkowej zapłaty za
wykonanie robót objętych tą pozycją kosztorysową za wyjątkiem przypadków omówionych w
warunkach kontraktu .
10. PRZEPISY ZWIĄZANE .
1. Ustawa o zamówieniach publicznych z dnia 10.06.1994 r.
2. Ogólne i Szczegółowe Warunki Kontraktu.
SZCZEGÓŁOWE SPECYFIKACJE TECHNCZNE
D.01.01.01. ODTWORZENIE OSI GŁÓWNYCH I PUNKTÓW
WYSOKOŚCIOWYCH.
1. WSTĘP.
1.1. Przedmiot SST.
Przedmiotem niniejszej SST są wymagania dotyczące wykonania i odbioru prac
pomiarowych związanych z przebudową mostu przez rzekę Wilga w miejscowości
Wilczyska.
SST jest stosowana jako dokument przetargowy i kontraktowy przy zlecaniu i realizacji robót
wymienionych w pkt 1.1.
Ustalenia zawarte w niniejszej SST mają zastosowanie przy wykonaniu prac pomiarowych
związanych z odtworzeniem osi głównych i założeniem reperów roboczych na budowie a
także wykonaniem inwentaryzacji powykonawczej na przebudowywanym obiekcie.
Określenia podane w niniejszej SST są zgodne z obowiązującymi polskimi normami
i SST D-M.00.00.00. "Wymagania ogólne" pkt.1.4.
Ogólne wymagania dotyczące robót podano w SST D-M.00.00.00. "Wymagania ogólne",
pkt. 1.5.
Wykonawca robót jest odpowiedzialny za jakość ich wykonania oraz za zgodność z
dokumentacją techniczną, SST i poleceniami Inżyniera.
2. MATERIAŁY.
Paliki drewniane, rurki metalowe, bolce metalowe, słupki betonowe - do stabilizowania
punktów geodezyjnych.
3. SPRZĘT.
Sprzęt pomiarowy taki jak: niwelator, teodolit, łata niwelacyjna, taśma stalowa itp. powinien
być dobrej jakości, posiadać świadectwa dopuszczenia ( legalizacje ) i być dopuszczony przez
Inżyniera.
4. TRANSPORT.
Nie dotyczy.
a). Przed przystąpieniem do robót Wykonawca powinien przejąć od Zamawiającego
zastabilizowane punkty główne trasy i punkty wysokościowe wraz ze szkicem wytyczenia osi
drogi. Przyjęcie tych punktów powinno być dokonane protokolarnie w obecności Inżyniera.
b). W oparciu o dokumenty dostarczone przez Zamawiającego, Wykonawca powinien
przeprowadzić obliczenia i pomiary geodezyjne niezbędne do szczegółowego wytyczenia
robót.
c). Wykonawca powinien natychmiast poinformować Inżyniera o jakichkolwiek błędach
wykrytych w wytyczeniu osi obiektów mostowych i drogi oraz reperów roboczych.
d). W nawiązaniu do otrzymanych od Zamawiającego punktów wysokościowych,
Wykonawca
powinien wyznaczyć poza granicami korpusu drogowego robocze punkty wysokościowe w
ilości nie mniej niż 3 szt.
e). Punkty główne osi drogi powinny być zastabilizowane w sposób trwały, przy użyciu rur
metalowych, bolców stalowych lub słupków betonowych, a także dowiązane do punktów
pomocniczych położonych poza granicą robót ziemnych.
f). Dopuszczalne odchylenia sytuacyjne wyznaczonej osi drogi w stosunku do dokumentacji
projektowej nie powinno być większe niż 5 cm.
g). Rzędne punktów osi należy wyznaczyć z dokładnością do 1 cm w stosunku do rzędnych
określonych w dokumentacji projektowej.
h). Rzędne reperów roboczych należy określić z dokładnością do 0,5 cm, stosując niwelację
podwójną w nawiązaniu do reperów stałych.
6. KONTROLA JAKOŚCI.
Inżynier dokona kontroli prawidłowości wytyczenia osi mostu w odniesieniu do dokładności
wymaganych wg pkt. 5.
7. OBMIAR.
Jednostką obmiarową robót jest 1 km wytyczonej osi obiektu mostowego i drogi oraz 1 kpl
wykonania inwentaryzacji powykonawczej obiektu.
8. ODBIÓR ROBÓT.
Na podstawie przeprowadzonej kontroli wykonanych robót Inżynier dokona ich odbioru
wg zasad odbioru robót zanikających i ulegających zakryciu.
Odchyłki w wykonaniu prac pomiarowych, przekraczające dopuszczalne tolerancje
spowodują nieodebranie ich przez Inżyniera, który zarządzi ponowne ich wykonanie.
9. PŁATNOŚĆ.
Wykonane i odebrane roboty zostaną opłacone wg cen jednostkowych faktycznie
SZCZEGÓŁOWE SPECYFIKACJE TECHNCZNE
wykonanych prac obejmujących:
- sprawdzenie wytyczenia punktów głównych i punktów wysokościowych,
- uzupełnienie punktów głównych punktami dodatkowymi,
- wykonanie pomiarów bieżących w miarę postępu robót,
- utrwalenie punktów w sposób trwały wraz z zabezpieczeniem i oznakowanie w sposób
ułatwiający odszukanie i ewentualnie odtworzenie pomiarów
- wykonanie inwentaryzacji powykonawczej obiektu.
10. PRZEPISY ZWIĄZANE.
Brak.
D.02.01.01. WYKOPY W GRUNCIE KAT. I - III. Rozebranie nasypów
1. WSTĘP.
1.1. Przedmiot SST.
Przedmiotem SST są wymagania dotyczące wykonania i odbioru wykopów w gruncie
niespoistym kat I - III na odkład i z odwozem, związanych z przebudową mostu przez rzekę
Wilga w miejscowości Wilczyska.
wymienionych w pkt. 1.1.
Ustalenia zawarte w niniejszej SST mają zastosowanie przy wykonywaniu robót ziemnych
i obejmują wykonanie wykopu gruncie kat. I - III z odwozem na odl.do 1,0 km w celu
odsłonięcia ścian przyczółków istniejącego mostu.
Określenia podstawowe zawarte w niniejszej SST są zgodne z obowiązującymi polskimi
normami i SST D-M.00.00.00. "Wymagania ogólne".
Ogólne wymagania dotyczące robót podano w SST D-M.00.00.0. "Wymagania ogólne".
dokumentacją projektową, SST i poleceniami Inżyniera.
2. MATERIAŁY.
Nie występują.
3. SPRZĘT.
3.1. Ogólne warunki stosowania sprzętu.
Ogólne warunki stosowania sprzętu podano w SST D-M.00.00.00. "Wymagania ogólne".
Jakikolwiek sprzęt, maszyny i urządzenia nie gwarantujące zachowania wymagań
jakościowych robót zostaną przez Inżyniera zdyskwalifikowane i niedopuszczone do robót.
Roboty ziemne należy wykonywać ręcznie lub przy użyciu sprzętu wg uznania Wykonawcy
po akceptacji Inżyniera.
Przykładowo może być stosowany następujący sprzęt:
- koparki jednonaczyniowe kołowe, samochodowe lub gąsienicowe,
- koparko-ładowarki
- samochody wywrotki
4. TRANSPORT.
4.1. Warunki ogólne transportu.
Ogólne warunki transportu podano w SST D-M.00.00.00. "Wymagania ogólne".
Materiały mogą być przewożone dowolnymi środkami transportu. Należy je umieścić
równomiernie na całej powierzchni ładunkowej i zabezpieczyć przed spadaniem lub
przesuwaniem. Ukopany grunt powinien być niezwłocznie przetransportowany.
Transport gruntu powinien być tak zorganizowany, aby nie był hamowany dowóz innych
materiałów do budowy i odbywał się poza prawdopodobnym klinem odłamu gruntu.
5.1. Ogólne warunki wykonania robót.
Ogólne warunki wykonania robót podano w SST D-M.00.00.00. "Wymagania ogólne".
Metoda wykonania robót ziemnych powinna być dobrana w zależności od wielkości robót,
głębokości wykopu, ukształtowania terenu, rodzaju gruntu oraz posiadanego sprzętu
mechanicznego. Wykopy powinny być wykonywane w takim okresie, żeby można po ich
zakończeniu można było przystąpić natychmiast do wykonywania przewidzianych w nich
robót i szybko zlikwidować wykopy przez ich zasypanie.
Przy wykonywaniu wykopów na Wykonawcy spoczywa odpowiedzialność za
bezpieczeństwo obszaru przyległego do wykopu.
6.1. Ogólne zasady kontroli jakości robót.
Ogólne zasady kontroli jakości robót podano w SST D-M.00.00.00. "Wymagania ogólne".
6.2. Kontrola prawidłowości wykonywania robót ziemnych.
W czasie wykonywania robót Wykonawca zobowiązany jest do kontroli jakości
wykonywanych robót.
Inżynier dokona wizualnej oceny prawidłowości wykonania robót i ich jakości.
7. OBMIAR ROBÓT.
Jednostką obmiarową jest 1 m3 wykonania robót. Ilość robót określa się na podstawie
Dokumentacji Projektowej z uwzględnieniem zmian zaaprobowanych przez Inżyniera i
sprawdzonych w naturze.
Obmiaru ilościowego usuniętego gruntu dokonuje się w m3 w stanie rodzimym.
8. ODBIÓR ROBÓT.
Ogólne zasady odbioru robót podano w SST D-M.00.00.00. "Wymagania ogólne".
Roboty objęte niniejszą SST podlegają odbiorowi robót zanikających, który jest dokonywany
na podstawie wyników pomiarów i oceny wizualnej. W przypadku stwierdzenia usterek
Inżynier ustali zakres robót poprawkowych do wykonania, a Wykonawca wykona je na
własny koszt w ustalonym terminie.
9. PŁATNOŚĆ.
Ogólne zasady płatności podano w SST D-M.00.00.00. "Wymagania ogólne".
Płatność się za 1 m3 wykopu należy przyjmować zgodnie z obmiarem, z oceną jakości robót
i na podstawie wyników pomiarów.
1.PN-68/B-06050. Roboty ziemne budowlane. Wymagania w zakresie wykonywania i
badania przy odbiorze.
2. BN-72/8932-01. Budowle drogowe i kolejowe. Roboty ziemne.
28
D.02.03.01. WYKONANIE I FORMOWANIE NASYPU.
1. WSTĘP.
1.1. Przedmiot SST.
Przedmiotem niniejszej SST są wymagania dotyczące wykonania i odbioru nasypu
związanego z przebudową mostu drogowego przez rzekę Wilga w miejscowości Wilczyska.
SST są stosowane jako dokument przetargowy i kontraktowy przy zlecaniu i realizacji robót
Ustalenia zawarte w niniejszej SST obejmują wszystkie czynności mające na celu
odtworzenie nasypu drogowego i obejmują swoim zakresem:
- zasypanie konstrukcji wielopłaszczyznowej,
- wykonanie skarp mostu,
- wykonanie brzegów rzeki,
Nasyp zostanie odtworzony z gruntu z odkładu i dokopu i dostarczony na miejsce
wbudowania na odl.do 10 km.
Określenia podane w niniejszej SST są zgodne z obowiązującymi odpowiednimi normami i z
definicjami podanymi w SST D-M.00.00.00. "Wymagania ogólne"
Wykonawca robót jest odpowiedzialny za jakość ich wykonania oraz za ich zgodność z
2. MATERIAŁ.
Grunty do wykonania nasypu powinny spełniać wymagania normy BN-72/8932-01.
Górne 0,5 -metrowe warstwy nasypu należy wykonać z gruntów niewysadzinowych, o
wskaźniku różnoziarnistości U nie mniejszym niż 5 i wskaźniku wodoprzepuszczalności k nie
mniejszym od 8 m/dobę.
Jeśli Wykonawca wbuduje w nasyp grunty lub materiały nieprzydatne, to wszelkie takie
części nasypu zostaną przez Wykonawcę usunięte na jego koszt i wykonane powtórnie z
gruntów o odpowiednich właściwościach.
3. SPRZĘT.
Wykonawca jest zobowiązany do użycia jedynie takiego sprzętu i transportu, który nie
spowoduje niekorzystnego wpływu na właściwości gruntu, zarówno w miejscu naturalnego
29
zalegania ( w miejscu ukopu ) - w czasie odspajania, jak i w czasie transportu, wbudowania i
zagęszczania.
Do robót ziemnych mogą być użyte następujące sprzęty:
- koparki samochodowe lub gąsienicowe,
- zagęszczarki płytowe wibracyjne do 200 kg,,
- sprzęt do spryskiwania wodą.
Sprzęt używany w robotach ziemnych powinien uzyskać akceptację Inżyniera.
4. TRANSPORT.
Wykonawca do transportu urobku ziemnego zapewni samochody samowyładowcze lub
ciągniki kołowe z przyczepami samowyładowczymi.
5.1. Ogólne zasady budowania nasypów.
Wskaźnik zagęszczenia podłoża w 0,5 -metrowej warstwie gruntu rodzimego, na którym
będzie wznoszony nasyp, nie może być mniejszy od 1,00. Jeżeli wskaźnik ten jest mniejszy
niż 1,00 podłoże należy dogęścić.
Nasypy powinny być wznoszone przy zachowaniu przekroju poprzecznego i profilu
podłużnego określonego w dokumentacji technicznej.
Nasypy należy wznosić warstwami o równej grubości, dobranej w zależności od rodzaju
gruntu i sprzętu używanego do zagęszczenia. Warstwy nie powinny być jednak grubsze niż
30 cm.
Układanie kolejnej warstwy można rozpocząć dopiero po stwierdzeniu prawidłowego
zagęszczenia warstwy poprzedniej. Wilgotność zagęszczanego podłoża powinna być równa
wilgotności optymalnej z tolerancją +2%.
Należy doświadczalnie określić grubość warstwy i ilość przejść maszyny zagęszczającej w
celu wyznaczenia kombinacji tych elementów pozwalającej uzyskać wskaźnik zagęszczenia
nie mniejszy niż 1,00 dla warstw leżących poniżej 1,20 m od niwelety robót ziemnych i nie
mniejszy niż 1,03 dla warstw leżących do 1,2 m od tej niwelety.
Każda warstwa po rozłożeniu powinna być jak najszybciej zagęszczona. Warstwy należy
zagęszczać od krawędzi nasypu w kierunku jego osi.
Wykonawca winien zapewnić stałą kontrolę laboratoryjną i pomiary zagęszczenia gruntów
zgodnie z wymaganiami D-M.00.00.00. "Wymagania ogólne".
Przy wykonywaniu nasypów obowiązują następujące wymagania:
- szerokość korony drogi może się różnić od przewidzianej w dokumentacji projektowej
o 10 cm,
- krawędzie korony drogi nie powinny mieć wyraźnych załamań,
- rzędne robót ziemnych w stosunku do projektowanych nie mogą przekraczać + 1,0 cm
i - 3,0 cm,
- pochylenia skarp nasypów nie mogą się różnić od projektowanych o więcej niż 10% ich
wartości wyrażonej tangensem kąta nachylenia,
- wilgotność gruntu w czasie zagęszczania nie może się różnić o więcej niż 2% od wilgotności
optymalnej,
- wybrzuszenia i wklęśnięcia skarp nie mogą być większe niż 10 cm przy pomiarze łatą
długości 3 m.
5.2.Wykonanie nasypu
Do wykonania nasypu należy użyć gruntu kat. I - II ( najlepiej pospółki ) z dokopu.
Grunt użyty do nasypu nie powinien zawierać cząstek większych niż 75 mm, zmarzliny,
cząstek gliniastych, materiału organicznego itp.
Materiał powinien być układany warstwami obustronnie, o grubościach zależnych od rodzaju
użytej zagęszczarki, a następnie zagęszczany do Is= 0,98
Przykładowo:
- przy zastosowaniu płyty wibracyjnej 100 kg - grubość warstwy do 15 cm,
- przy zastosowaniu płyty wibracyjnej 200 kg - grubość warstwy do 20 cm,
- przy zastosowaniu płyty wibracyjnej 400 kg - grubość warstwy do 30 cm.
Do zagęszczania zasypki w strefie pachwinowej - tam gdzie dostęp jest utrudniony generalnie stosuje się krawędziaki o przekroju 50 x 100 mm. Pozostałe miejsca mogą być
zagęszczane zagęszczarkami mechanicznymi. Należy tylko uważać żeby nie uderzać w
konstrukcję sprzętem zagęszczającym.
Sprawdzenie jakości wykonania nasypów polega na kontrolowaniu zgodności z wymaganiami
określonymi w niniejszej SST i w dokumentacji projektowej.
Szczególną uwagę należy zwrócić na:
- badania przydatności gruntów do budowy nasypów,
- badania prawidłowości wykonania poszczególnych warstw nasypu,
- badania zagęszczenia nasypu,
- pomiary kształtu nasypu.
Badania przydatności gruntów do budowy nasypów powinny być przeprowadzone na
próbkach pobranych z każdej partii przeznaczonej do wbudowania w korpus ziemny,
pochodzącej z nowego źródła. W każdym badaniu należy określić następujące właściwości:
- skład granulometryczny - w/g PN-88/B-04481,
- zawartość części organicznych - w/g PN-88/B-04481,
- wilgotność naturalną - w/g PN-88/B-04481,
- wilgotność optymalną i maksymalną gęstość objętościową szkieletu gruntowego - w/g PN-88/B-04481,
- granicę płynności - wg PN-88/B-04481,
- kapilarność bierną - w/g PN-60/B-04493.
Badania kontrolne prawidłowości wykonania poszczególnych warstw nasypu polegają na
sprawdzeniu:
- prawidłowości rozmieszczenia gruntów o różnych właściwościach w nasypie,
- grubości każdej warstwy i jej wilgotności przy zagęszczaniu.
Sprawdzenie zagęszczenia nasypu oraz podłoża nasypu polega na skontrolowaniu
zgodności wartości wskaźnika zagęszczenia Is. Oznaczenie to powinno być przeprowadzone
w/g BN-77/8931-12.
Zagęszczenie należy kontrolować nie rzadziej niż jeden raz na cztery warstwy
wbudowywanego gruntu.
Wyniki kontroli zagęszczenia robót ziemnych wykonawca powinien wpisywać do
31
dokumentów kontrolnych. Prawidłowość zagęszczenia poszczególnej warstwy nasypu lub
podłoża pod nasypem powinna być potwierdzona przez Inżyniera wpisem w dzienniku
budowy.
Pomiary kształtu nasypu obejmują kontrolę:
- prawidłowość wykonania skarp,
- szerokość korony nasypu.
7. OBMIAR ROBÓT.
Jednostką obmiarową robót jest 1 m3 faktycznie wykonanego i odebranego nasypu. Objętość
faktycznie wykonanych nasypów będzie mierzona w m3 na podstawie wykonanych przez
wykonawcę i zaakceptowanych przez
Inżyniera przekrojów poprzecznych robót ziemnych.
8. ODBIÓR KOŃCOWY.
Inżynier dokona odbioru faktycznie wykonanych przez Wykonawcę robót zgodnie z
postanowieniami zawartymi w SST D-M.00.00.00 "Wymagania ogólne" w zakresie odbioru
robót zanikających i ulegających zakryciu.
Jeżeli wszystkie pomiary dały wyniki pozytywne, przy uwzględnieniu dopuszczalnych
tolerancji określonych w pkt.5, wykonane roboty Inżynier uznaje za zgodne z wymaganiami
kontraktu.
Jeżeli choć jeden z pomiarów dał wynik ujemny, Inżynier uznaje roboty za niezgodne z
wymaganiami kontraktu i poleca doprowadzenie robót do zgodności z wymaganiami.
Na podstawie wyników pomiarów należy sporządzić protokół odbioru końcowego robót.
9. PŁATNOŚĆ.
Wykonane faktycznie i odebrane roboty zostaną opłacone w/g ceny jednostkowej za 1 m3
nasypu obejmującej:
- sprowadzenie niezbędnego sprzętu do wykonania robót ziemnych,
- prace pomiarowe,
- ukop i transport urobku do miejsca wbudowania,
- wbudowanie dostarczonego na nasyp gruntu warstwami,
- zagęszczenie poszczególnych warstw gruntu,
- wykonanie zabezpieczeń miejsca robót,
- niezbędne badania.
Powyższe roboty obejmują również wyprofilowanie skarp dokopu, rekultywację dokopu,
odwodnienie terenu robót oraz przeprowadzenie wymaganych w SST pomiarów i badań.
1. PN-88/B-04481.
2. PN-60/B-04493.
3. BN-72/8932-01.
4. BN-77/8931-12
D.03.01.02. PRZEPUST STALOWY Z BLACHY FALISTEJ SUPERCOR.
1. WSTĘP.
1.1. Przedmiot SST.
Przedmiotem niniejszej SST są wymagania dotyczące wykonania i odbioru robót związanych z przebudową
mostu drogowego przez rzekę Wilga w miejscowości Wilczyska.
Ustalenia zawarte w niniejszej SST obejmują wszystkie czynności umożliwiające wykonanie przepustu z blach
falistych typu SuperCor typ SC-28B i obejmują swoim zakresem:
- wykonanie robót ziemnych na odkład,
- wykonanie ławy fundamentowej z betonu zbrojonego kl. C25/30 (B 30),
- zmontowanie całego przepustu- mostu,
zasypanie przepustu- mostu..
Określenia podstawowe zawarte w niniejszej SST są zgodne z obowiązującymi polskimi normami i SST DM.00.00.00. "Wymagania ogólne".
Wykonawca robót jest odpowiedzialny za jakość ich wykonania oraz za zgodność z dokumentacją projektową,
SST i poleceniami Inżyniera.
2. MATERIAŁY.
Materiały stosowane do wykonania przepustu:
przepust – most z blach karbowanych montowanych na miejscu o nazwie SuperCor typ SC-28B
- beton klasy C25/30 (B30),
- stal zbrojeniowa klasy A- IIIN
- roztwory asfaltowe na zimno
- kruszywo
3. SPRZĘT.
Do wykonania przepustu –mostu potrzebny będzie następujący sprzęt i narzędzia pracy:
koparka samochodowa lub samojezdna o pojemności łyżki miń. 0,4 m3,
zagęszczarka spalinowa lub ubijak spalinowy 200 kg,
- dźwig 16- 20 t,
- betonomieszarka
parciane zawiesia,
drewniane ubijaki.
4. TRANSPORT.
Do transportu blach karbowanych do wykonania przepustu wykorzystane mogą być samochody skrzyniowe lub
dostawcze. Blachy, na czas transportu, powinny być zabezpieczone przed przesuwaniem się, żeby nie uszkodzić
powłoki cynkowej i uchronić przed deformacjami.
Blachy dostarczane są w otaśmowanych paczkach z załączonymi śrubami i nakrętkami zapakowanymi w
kartony. Dostawa obejmuje również szczegółowe instrukcje montażu.
Ciężar jednej paczki nie przekracza zwykle 2 ton tak, żeby lekki dźwig lub inny sprzęt rozładunkowy mógł na
33
budowie dokonać rozładunku. Należy dochować normalnych środków ostrożności aby nie uszkodzić płaszczy w
trakcie obchodzenia się z nimi.
Wszystkie płaszcze ( blachy ) oznaczony są w sposób trwały tak, że umożliwia to łatwą ich
identyfikację w nawiązaniu do oznaczeń podanych w instrukcji montażu.
Na pierwszym płaszczu w paczce podana jest ilość płaszczy oraz ich typ.
Zalecana jest wcześniejsza lektura instrukcji montażu tak aby płaszcze, które są potrzebne w pierwszej
kolejności były dostępne na początku bez konieczności niepotrzebnego przekładania.
Przepust układany będzie na fundamencie z betonu zbrojonego kl. C25/30 (B 30).
Montaż przepustu należy wykonywać zgodnie z instrukcją montażu, która dostarczona będzie wykonawcy robót
przez producenta przy dostawie blach karbowanych. Montaż przepustu z blach przeprowadzany będzie w
świetle istniejącego mostu .
Na końcach rur należy wykonać ścięcia dostosowujące jej wyloty do nachylenia skarp nasypów i do kąta
przecięcia osi z osią drogi.
Sposób wykonania zasypki rury przepusty podaje SST D.02.03.01.
Karbowane konstrukcje stalowe, jako konstrukcje sprężyste, mogą zmienić swój kształt w trakcie montażu i
zagęszczania - jeśli jest to wykonywane niepoprawnie.
W trakcie zasypywania konstrukcji mogą wystąpić dwa rodzaje odkształceń:
- wypiętrzenie - wywołane przez parcie boczne od zagęszczonego gruntu,
- wyboczenie - wywołane przez niesymetryczne obciążenie konstrukcji naziomem lub z różnicowane zagęszczenie naziomu na jednej ze stron przepustu.
Ogólna zasada mówi, że dla konstrukcji łukowo-kołowych dopuszcza się maksymalne przemieszczenia lub
ugięcia miejscowe rzędu 2 % maksymalnego wymiaru przekroju poprzecznego. Prosty sposób na kontrolę
odkształceń polega na zawieszeniu pionu w kilku
miejscach u korony konstrukcji i mierzeniu odległości pionu od dna konstrukcji porównując je
ze sobą parami po obu stronach osi symetrii. Różne wyniki pomiarów w symetrycznych punktach mówią o
wypiętrzeniu konstrukcji.
Jeśli nastąpi wyboczenie na jedną ze stron, można temu zaradzić poprzez nasypanie i zagęszczenie zasypki
jednostronnie, tzn. po stronie, na którą nastąpiło wyboczenie. Jeśli nastąpi wypiętrzenie konstrukcji, wtedy
należy odsunąć się ze sprzętem zagęszczającym trochę dalej od konstrukcji.
Jeśli działania korygujące nie dają efektu, lub jeśli odkształcenia przekraczają zalecane granice wtedy należy
wymienić część lub całość zasypki. O ile odkształcenie nie było nadmierne, konstrukcja stalowa odzyska swój
uprzedni kształt po usunięciu zasypki.
W trakcie wykonywania robót należy kontrolować:
- przygotowanie podłoża pod ułożenie konstrukcji,
- kolejność montażu płatów blachy zgodnie z projektem montażu,
- wyboczenie i wypiętrzenie konstrukcji przepustu.
7. OBMIAR ROBÓT.
Jednostką obmiarową jest 1 mb bieżący ułożonej konstrukcji przepustu - mostu.
8. ODBIÓR ROBÓT.
Inżynier dokona odbioru faktycznie wykonanych robót zgodnie z postanowieniami zawartymi w SST DM.00.00.00. "Wymagania ogólne". w zakresie zasad odbioru robót ulegających
zakryciu, na podstawie oględzin wizualnych i analizy wyników badań i pomiarów.
Jeśli w wyniku odbioru stwierdzone zostaną niezgodności z dokumentacją projektową lub SST
roboty wadliwie wykonane należy poprawić na koszt wykonawcy i powtórnie zgłosić do odbioru.
9. PŁATNOŚĆ.
Ilość zakończonych i odebranych robót zostanie zapłacona wg ceny jednostkowej za 1mb
wykonania przepustu obejmującej:
- sprowadzenie niezbędnego sprzętu,
- zakup i zmontowanie przepustu,
- niezbędne badania i pomiary
- oznakowanie strefy robót,
- niezbędne zabezpieczenia bhp na czas wykonywania robót.
1. Wytyczne do projektowania i wykonywania konstrukcji wielopłaszczyznowej typu Super Cor
2. PN-85/S-10030. Obiekty mostowe. Obciążenia.
3. PN-83/N-03010. Statyczna kontrola jakości. Losowy wybór jednostek produktu do próbki.
4.Aprobata Techniczna IBDiM Warszawa Nr AT/2005-03-0879
35
SZCZEGÓŁOWQE SPECYFIKACJE TECHNICZNE
D.04.03.01.OCZYSZCZENIE I SKROPIENIE WARSTW
KONSTRUKCYJNYCH NAWIERZCHNI
1. WSTĘP
1.1. Przedmiot SST
Przedmiotem niniejszej szczegółowej specyfikacji technicznej (SST) są
wymagania dotyczące wykonania i odbioru robót związanych z oczyszczeniem i
skropieniem warstw konstrukcyjnych nawierzchni.
1.2. Zakres stosowania SST
Ogólna specyfikacja techniczna (SST) jest stosowana jako dokument przetargowy
i kontraktowy przy zlecaniu i realizacji: Przebudowy mostu przez rzekę Wilga w
miejscowości Wilczyska
1.3. Zakres robót objętych SST
Ustalenia zawarte w niniejszej specyfikacji dotyczą zasad prowadzenia robót
związanych z oczyszczeniem i skropieniem warstw konstrukcyjnych przed ułożeniem
następnej warstwy nawierzchni.
1.4. Określenia podstawowe
Określenia podstawowe są zgodne z obowiązującymi, odpowiednimi polskimi
normami i z definicjami podanymi w OST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne” pkt 1.4.
1.5. Ogólne wymagania dotyczące robót
Ogólne wymagania dotyczące robót podano w OST D-M-00.00.00 „Wymagania
ogólne” pkt 1.5.
2. MATERIAŁY
2.1. Ogólne wymagania dotyczące materiałów
Ogólne wymagania dotyczące materiałów, ich pozyskiwania i składowania,
podano w OST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne” pkt 2.
2.2. Rodzaje materiałów do wykonania skropienia
Materiałami stosowanymi przy skropieniu warstw konstrukcyjnych nawierzchni
są:
a) do skropienia podbudowy nieasfaltowej:
− kationowe emulsje średniorozpadowe wg WT.EmA-1994 [5],
− upłynnione asfalty średnioodparowalne wg PN-C-96173 [3];
36
b) do skropienia podbudów asfaltowych i warstw z mieszanek mineralno-asfaltowych:
− kationowe emulsje szybkorozpadowe wg WT.EmA-1994 [5],
− upłynnione asfalty szybkoodparowywalne wg PN-C-96173 [3],
− asfalty drogowe D 200 lub D 300 wg PN-C-96170 [2], za zgodą Inżyniera.
2.3. Wymagania dla materiałów
Wymagania dla kationowej emulsji asfaltowej podano w EmA-94 [5].
Wymagania dla asfaltów drogowych podano w PN-C-96170 [2].
2.4. Zużycie lepiszczy do skropienia
Orientacyjne zużycie lepiszczy do skropienia warstw konstrukcyjnych nawierzchni
podano w tablicy 1.
Tablica 1. Orientacyjne zużycie lepiszczy do skropienia warstw konstrukcyjnych
nawierzchni
Lp.
Rodzaj lepiszcza
Zużycie (kg/m2)
1
Emulsja asfaltowa kationowa
od 0,4 do 1,2
2
Asfalt drogowy D 200, D 300
od 0,4 do 0,6
Dokładne zużycie lepiszczy powinno być ustalone w zależności od rodzaju
warstwy i stanu jej powierzchni i zaakceptowane przez Inżyniera.
2.5. Składowanie lepiszczy
Warunki przechowywania nie mogą powodować utraty cech lepiszcza i obniżenia
jego jakości.
Lepiszcze należy przechowywać w zbiornikach stalowych wyposażonych w
urządzenia grzewcze i zabezpieczonych przed dostępem wody i zanieczyszczeniem.
Dopuszcza się magazynowanie lepiszczy w zbiornikach murowanych, betonowych lub
żelbetowych przy spełnieniu tych samych warunków, jakie podano dla zbiorników
stalowych.
Emulsję można magazynować w opakowaniach transportowych lub stacjonarnych
zbiornikach pionowych z nalewaniem od dna.
Nie należy stosować zbiornika walcowego leżącego, ze względu na tworzenie się
na dużej powierzchni cieczy „kożucha” asfaltowego zatykającego później przewody.
Przy przechowywaniu emulsji asfaltowej należy przestrzegać zasad ustalonych
przez producenta.
3. SPRZĘT
3.1. Ogólne wymagania dotyczące sprzętu
Ogólne wymagania dotyczące sprzętu podano w OST D-M-00.00.00 „Wymagania
ogólne” pkt 3.
37
3.2. Sprzęt do oczyszczania warstw nawierzchni
Wykonawca przystępujący do oczyszczania warstw nawierzchni, powinien
wykazać się możliwością korzystania z następującego sprzętu:
− szczotek mechanicznych,
zaleca się użycie urządzeń dwuszczotkowych. Pierwsza ze szczotek powinna być
wykonana z twardych elementów czyszczących i służyć do zdrapywania oraz usuwania
zanieczyszczeń przylegających do czyszczonej warstwy. Druga szczotka powinna posiadać
miękkie elementy czyszczące i służyć do zamiatania. Zaleca się używanie szczotek
wyposażonych w urządzenia odpylające,
− sprężarek,
− zbiorników z wodą,
− szczotek ręcznych.
3.3. Sprzęt do skrapiania warstw nawierzchni
Do skrapiania warstw nawierzchni należy używać skrapiarkę lepiszcza. Skrapiarka
powinna być wyposażona w urządzenia pomiarowo-kontrolne pozwalające na sprawdzanie
i regulowanie następujących parametrów:
− temperatury rozkładanego lepiszcza,
− ciśnienia lepiszcza w kolektorze,
− obrotów pompy dozującej lepiszcze,
− prędkości poruszania się skrapiarki,
− wysokości i długości kolektora do rozkładania lepiszcza,
− dozatora lepiszcza.
Zbiornik na lepiszcze skrapiarki powinien być izolowany termicznie tak, aby było
możliwe zachowanie stałej temperatury lepiszcza.
Wykonawca powinien posiadać aktualne świadectwo cechowania skrapiarki.
Skrapiarka powinna zapewnić rozkładanie lepiszcza z tolerancją ± 10% od ilości
założonej.
4. TRANSPORT
4.1. Ogólne wymagania dotyczące transportu
Ogólne wymagania dotyczące transportu podano w OST D-M-00.00.00
„Wymagania ogólne” pkt 4.
4.2. Transport lepiszczy
Asfalty mogą być transportowane w cysternach kolejowych lub samochodowych,
posiadających izolację termiczną, zaopatrzonych w urządzenia grzewcze, zawory spustowe
i zabezpieczonych przed dostępem wody.
Emulsja może być transportowana w cysternach, autocysternach, skrapiarkach,
beczkach i innych opakowaniach pod warunkiem, że nie będą korodowały pod wpływem
emulsji i nie będą powodowały jej rozpadu. Cysterny przeznaczone do przewozu emulsji
powinny być przedzielone przegrodami, dzielącymi je na komory o pojemności nie
38
większej niż 1 m3, a każda przegroda powinna mieć wykroje w dnie umożliwiające
przepływ emulsji. Cysterny, pojemniki i zbiorniki przeznaczone do transportu lub
składowania emulsji powinny być czyste i nie powinny zawierać resztek innych lepiszczy.
5. WYKONANIE ROBÓT
5.1. Ogólne zasady wykonania robót
Ogólne zasady wykonania robót podano w OST D-M-00.00.00 „Wymagania
ogólne” pkt 5.
5.2. Oczyszczenie warstw nawierzchni
Oczyszczenie warstw nawierzchni polega na usunięciu luźnego materiału, brudu,
błota i kurzu przy użyciu szczotek mechanicznych, a w razie potrzeby wody pod
ciśnieniem. W miejscach trudno dostępnych należy używać szczotek ręcznych. W razie
potrzeby, na terenach niezabudowanych, bezpośrednio przed skropieniem warstwa powinna
być oczyszczona z kurzu przy użyciu sprężonego powietrza.
5.3. Skropienie warstw nawierzchni
Warstwa przed skropieniem powinna być oczyszczona.
Jeżeli do czyszczenia warstwy była używana woda, to skropienie lepiszczem może
nastąpić dopiero po wyschnięciu warstwy, z wyjątkiem zastosowania emulsji, przy których
nawierzchnia może być wilgotna.
Skropienie warstwy może rozpocząć się po akceptacji przez Inżyniera jej
oczyszczenia.
Warstwa nawierzchni powinna być skrapiana lepiszczem przy użyciu skrapiarek, a
w miejscach trudno dostępnych ręcznie (za pomocą węża z dyszą rozpryskową).
Temperatury lepiszczy powinny mieścić się w przedziałach podanych w tablicy 2.
Tablica 2. Temperatury lepiszczy przy skrapianiu
Lp.
1
2
3
Temperatury (oC)
Rodzaj lepiszcza
od 20 do 40 *)
od 140 do 150
od 130 do 140
Asfalt drogowy D 200
Asfalt drogowy D 300
*) W razie potrzeby emulsję należy ogrzać do temperatury zapewniającej wymaganą
lepkość.
Jeżeli do skropienia została użyta emulsja asfaltowa, to skropiona warstwa
powinna być pozostawiona bez jakiegokolwiek ruchu na czas niezbędny dla umożliwienia
penetracji lepiszcza w warstwę i odparowania wody z emulsji. W zależności od rodzaju
użytej emulsji czas ten wynosi od 1 godz. do 24 godzin.
Przed ułożeniem warstwy z mieszanki mineralno-bitumicznej Wykonawca
powinien zabezpieczyć skropioną warstwę nawierzchni przed uszkodzeniem dopuszczając
39
tylko niezbędny ruch budowlany.
6. KONTROLA JAKOŚCI ROBÓT
6.1. Ogólne zasady kontroli jakości robót
Ogólne zasady kontroli jakości robót podano w OST D-M-00.00.00 „Wymagania
ogólne” pkt 6.
6.2. Badania przed przystąpieniem do robót
Przed przystąpieniem do robót Wykonawca powinien przeprowadzić próbne
skropienie warstwy w celu określenia optymalnych parametrów pracy skrapiarki i
określenia wymaganej ilości lepiszcza w zależności od rodzaju i stanu warstwy
przewidzianej do skropienia.
6.3. Badania w czasie robót
6.3.1. Badania lepiszczy
Ocena lepiszczy powinna być oparta na atestach producenta z tym, że Wykonawca
powinien kontrolować dla każdej dostawy właściwości lepiszczy podane w tablicy 3.
Tablica 3. Właściwości lepiszczy kontrolowane w czasie robót
Lp.
Rodzaj lepiszcza
1
2
Asfalt drogowy
Kontrolowane
właściwości
Badanie
według normy
lepkość
EmA-94 [5]
penetracja
PN-C-04134 [1]
6.3.2. Sprawdzenie jednorodności skropienia i zużycia lepiszcza
Należy przeprowadzić kontrolę ilości rozkładanego lepiszcza według metody
podanej w opracowaniu „Powierzchniowe utrwalenia. Oznaczanie ilości rozkładanego
lepiszcza i kruszywa” [4].
7. OBMIAR ROBÓT
7.1. Ogólne zasady obmiaru robót
Ogólne zasady obmiaru robót podano w OST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne”
pkt 7.
7.2. Jednostka obmiarowa
Jednostką obmiarową jest:
- m2 (metr kwadratowy) oczyszczonej powierzchni,
40
- m2 (metr kwadratowy) powierzchni skropionej.
8. ODBIÓR ROBÓT
Ogólne zasady odbioru robót podano w OST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne”
pkt 8.
Roboty uznaje się za wykonane zgodnie z dokumentacją projektową, SST i
wymaganiami Inżyniera, jeżeli wszystkie pomiary i badania z zachowaniem tolerancji wg
pkt 6 dały wyniki pozytywne.
9. PODSTAWA PŁATNOŚCI
9.1. Ogólne ustalenia dotyczące podstawy płatności
Ogólne ustalenia dotyczące podstawy płatności podano w OST D-M-00.00.00
„Wymagania ogólne” pkt 9.
9.2. Cena jednostki obmiarowej
−
−
−
−
−
−
Cena 1 m2 oczyszczenia warstw konstrukcyjnych obejmuje:
mechaniczne oczyszczenie każdej niżej położonej warstwy konstrukcyjnej nawierzchni
z ewentualnym polewaniem wodą lub użyciem sprężonego powietrza,
ręczne odspojenie stwardniałych zanieczyszczeń.
Cena 1 m2 skropienia warstw konstrukcyjnych obejmuje:
dostarczenie lepiszcza i napełnienie nim skrapiarek,
podgrzanie lepiszcza do wymaganej temperatury,
skropienie powierzchni warstwy lepiszczem,
przeprowadzenie pomiarów i badań laboratoryjnych wymaganych w specyfikacji
technicznej.
10. PRZEPISY ZWIĄZANE
10.1. Normy
1.
2.
3.
PN-C-04134
PN-C-96170
PN-C-96173
Przetwory naftowe. Pomiar penetracji asfaltów
Przetwory naftowe. Asfalty drogowe
Przetwory naftowe. Asfalty upłynnione
nawierzchni drogowych
AUN
do
10.2. Inne dokumenty
4. „Powierzchniowe utrwalenia. Oznaczanie ilości rozkładanego lepiszcza i kruszywa”.
Zalecone przez GDDP do stosowania pismem GDDP-5.3a-551/5/92 z dnia
1992-02-03.
5. Warunki Techniczne. Drogowe kationowe emulsje asfaltowe EmA-94. IBDiM - 1994 r.
41
D.04.05.01. ULEPSZONE PODŁOŻE Z GRUNTU STABILIZOWANEGO
CEMENTEM NA MIEJSCU.
1. WSTĘP.
1.1. Przedmiot SST.
Przedmiotem niniejszej SST są wymagania dotyczące wykonania i odbioru robót związanych
z wykonaniem ulepszonego podłoża z gruntu stabilizowanego cementem pod nawierzchnię
drogową przebudowywanego mostu drogowego przez rzekę Wilga w miejscowości
Wilczyska.
Ustalenia zawarte w niniejszej SST dotyczą zasad prowadzenia robót związanych z
wykonaniem ulepszonego podłoża z gruntu stabilizowanego cementem w miejscu:
- wbudowania przy grubości warstwy 15 cm o wytrzymałości 2,50 MPa – 5,0 MPa
- pod nawierzchnię drogową
Określenia podstawowe podane w niniejszej SST są zgodne z obowiązującymi odpowiednimi
polskimi normami i z definicjami podanymi w SST D-M.00.00.00."Wymagania ogólne",
pkt 1.4.
Ogólne wymagania dotyczące robót podano w SST D-M.00.00.00."Wymagania ogólne",
pkt 1.5.
Dokumentacją Projektową, SST i poleceniami Inżyniera.
2. MATERIAŁY.
2.1. Warunki ogólne stosowania materiałów.
Warunki ogólne stosowania materiałów, ich pozyskania i składowania podano
w SST D-M.00.00.00."Wymagania ogólne", pkt. 2.
Stosowane materiały:
- cement kl. 32.50,
- mieszanka żwirowa.
2.2. Cement.
Do stabilizacji kruszywa należy stosować cement portlandzki marki 32.5, według zaleceń
Inżyniera wydanych w oparciu o badania laboratoryjne. Cement powinien spełniać
wymagania PN-88/B-30000. Cement używany do stabilizacji powinien być sypki, bez
zawartości grudek. W normalnych warunkach czas przechowywania cementu nie powinien
przekraczać trzech miesięcy. Cement zawierający grudki lub przechowywany na budowie
dłużej niż 3 miesiące może być użyty za zgodą Inżyniera, gdy zaroby próbne wykażą
zadowalającą wytrzymałość na ściskanie i zadowalającą mrozoodporność. Niezależnie od
atestu producenta Wykonawca ma obowiązek badania dla każdej dostawy czasów wiązania,
stałości objętości i 28-dniowej wytrzymałości cementu według PN-88/B-04300.
2.3. Mieszanka żwirowa.
Materiał stanowiący nawierzchnię istniejącej drogi.
2.4. Woda.
Woda stosowana do stabilizacji gruntu lub kruszywa cementem i ewentualnie do pielęgnacji
wykonanej warstwy powinna być czysta, bez zawartości szkodliwych dodatków,
odpowiadająca wymaganiom PN-88/B-32250. Bez badań laboratoryjnych można stosować
wodociągową wodę pitną. Gdy woda pochodzi z wątpliwych źródeł nie może być użyta bez
jej przebadania zgodnie z wyżej podaną normą.
3. SPRZĘT.
3.1. Ogólne wymagania dotyczące sprzętu.
Ogólne wymagania dotyczące sprzętu podano w SST D-M.00.00.00."Wymagania ogólne",
pkt. 3.
Wykonawca przystępujący do wykonania podbudowy lub ulepszonego podloża
stabilizowanego cementem powinien wykazać się możliwością korzystania z następującego
sprzętu:
- mieszarki jedno lub wielowirnikowe do wymieszania gruntu ze spoiwem,
- spycharki, równiarki lub sprzętu rolniczego ( pługi, brony , kultywatory ) do spulchnienia
gruntu,
- ciężkich szablonów do wyprofilowania warstwy,
- rozsypywarek wyposażonych w osłony przeciwpylne i szczeliny o regulowanej szerokości
do rozsypywania spoiw,
- przewoźnych zbiorników na wodę, wyposażonych w urządzenia do równomiernego i
kontrolowanego dozowania wody,
- walców ogumionych i stalowych wibracyjnych lub statycznych do zagęszczania,
- zagęszczarek płytowych, ubijaków mechanicznych lub małych walców wibracyjnych do
zagęszczania w miejscach trudnodostępnych.
4. TRANSPORT.
4.1. Ogólne wymagania dotyczące transportu.
Ogólne wymagania dotyczące transportu podano w SST D-M.00.00.00."Wymagania ogólne",
pkt. 4.
Transport cementu powinien odbywać się zgodnie z BN-88/6731-08.
5.1.2.Ogólne zasady wykonywania robót podano w SST D-M.00.00.00."Wymagania ogólne",
5.2. Wykonywanie robót
Na przygotowane podłoże należy równomiernie rozłożyć cement w ilości ok 2 kg/m2 i
wymieszać w podłożu kultywatorem lub innym sprzętem rolniczymi a następnie zagęścić
zagęszczarką lub walcem.
Podbudowa i ulepszone podłoże po wykonaniu, a przed ułożeniem następnej warstwy
nawierzchni powinny być utrzymywane w dobrym stanie.
Pielęgnacja powinna być przeprowadzona według jednego z następujących sposobów:
- skropienie specjalnymi preparatami powłokotwórczymi posiadającymi aprobatę techniczną
IBDiM,
- utrzymanie w stanie wilgoci poprzez kilkakrotne skrapianie wodą w ciągu dnia, w czasie
Co najmniej 7 dni,
- przykrycie na okres 7 dni nieprzepuszczalną folią z tworzywa sztucznego, ułożoną na zakład
o szerokości co najmniej 30 cm i zabezpieczoną przed zerwaniem z powierzchni warstwy
przez wiatr,
- przykrycie warstwą piasku lub grubej włókniny technicznej i utrzymywanie jej w stanie
wilgotnym w czasie co najmniej 7 dni.
6. KONTROLA ROBÓT.
6.1. Ogólne zasady kontroli jakości robót.
Ogólne zasady kontroli jakości robót podano w SST D-M.00.00.00."Wymagania ogólne",
pkt. 6.
6.2. Badania przed przystąpieniem do robót.
Przed przystąpieniem do robót wykonawca powinien wykonać badania spoiw, kruszyw i
gruntów przeznaczonych do wykonania robót i przedstawić wyniki tych badań Inspektorowi
Nadzoru w celu akceptacji.
6.3. Badania w czasie robót.
6.3.1. Uziarnienie gruntu lub kruszywa.
Próbki do badań gruntu należy pobierać z podłoża przed podaniem spoiwa. Uziarnienie
gruntu powinno być zgodne z wymaganiami podanymi w dokumentacji.
44
6.3.2. Wilgotność gruntu ze spoiwem.
Wilgotność powinna być równa wilgotności optymalnej, określonej w projekcie składu tej
mieszanki, z tolerancją + 10 % - 20 % jej wilgotności.
6.3.3. Rozdrobnienie gruntu.
Grunt powinien być spulchniony i rozdrobniony tak, aby wskaźnik rozdrobnienia był, co
najmniej równy 80 % ( przez sito o średnicy 4 mm powinno przejść 80 % gruntu ).
6.3.4. Jednorodność i głębokość wymieszania.
Jednorodność wymieszania gruntu ze spoiwem polega na ocenie wizualnej jednolitego
zabarwienia mieszanki.
Głębokość wymieszania mierzy się w odległości miń. 0,50 m od krawędzi podbudowy czy
ulepszonego podłoża. Głębokość wymieszania powinna być taka, aby grubość warstwy po
zagęszczeniu była równa projektowanej.
6.3.5. Zagęszczenie warstwy.
Mieszanka powinna być zagęszczana do osiągnięcia wskaźnika zagęszczenia nie mniejszego
od 1,00 oznaczonego zgodnie z BN-77/8931-12.
6.3.6. Grubość ulepszonego podłoża.
Grubość warstwy należy mierzyć bezpośrednio po jej zagęszczeniu w odległości, co najmniej
0,5 m od krawędzi. Grubość warstwy nie może różnić się od projektowanej o więcej niż
+- 1 cm.
6.3.7. Wytrzymałość na ściskanie.
Określa się na próbkach walcowych fi i wysokości 8 cm. Próbki do badań należy pobierać z
miejsc wybranych losowo, w warstwie rozłożonej przed jej zagęszczeniem. Próbki w ilości 6
szt należy formować i przechowywać zgodnie z normami dotyczącymi poszczególnych
rodzajów stabilizacji spoiwami. Trzy próbki należy badać po 7 lub 14 dniach oraz po 28 lub
42 dniach przechowywania. Wyniki wytrzymałości na ściskanie powinny być zgodne z
wymaganiami w projekcie.
6.3.8. Mrozoodporność.
Wskaźnik mrozoodporności określony przez spadek wytrzymałości na ściskanie próbek
poddanych cyklom zamrażania i odmrażania powinien być zgodny z wymaganiami.
6.3.9. Częstotliwość pomiarów cech geometrycznych podbudowy.
- szerokość ulepszonego podłoża nie może się różnić od szerokości projektowej o więcej niż
+ 10 cm i - 5 cm,
- nierówności podłużne i poprzeczne mierzone 4 m łatą nie powinny być większe niż 15 mm,
- spadki poprzeczne i podłużne powinny być zgodne z dokumentacją projektową z tolerancją
+- 0,5 %,
- rzędne wysokościowe powinny być zgodne z projektowanymi z tolerancją + 1 cm, - 2 cm.
- oś podbudowy w planie nie może być przesunięta w stosunku do projektowanej o więcej niż
+- 5 cm,
- grubość podbudowy nie może się różnić od grubości projektowanej o więcej niż + 10 %,
- 15 %.
7. OBMIAR ROBÓT.
7.1. Ogólne zasady obmiaru robót.
Ogólne zasady obmiaru robót podano w SST D-M.00.00.00."Wymagania ogólne", pkt. 7.
7.2. Jednostka obmiarowa.
Jednostką obmiarową jest 1 m2 wykonanej podbudowy z kruszywa stabilizowanego
cementem o Rm = 2,5,0 MPa przy gr. miń. 15 cm.
8. ODBIÓR ROBÓT.
Ogólne zasady odbioru robót podano w SST D-M.00.00.00."Wymagania ogólne", pkt. 8.
Roboty uznaje się za wykonane zgodnie z Dokumentacją techniczną, SST i wymaganiami
Inżyniera, jeżeli wszystkie pomiary i badania, z zachowanymi tolerancjami wg pkt. 6 dały
wyniki pozytywne.
9. PŁATNOŚĆ.
9.1. Ogólne ustalenia dotyczące podstawy płatności.
Ogólne ustalenia dotyczące podstawy płatności podano w SST D-M.00.00.00. "Wymagania
ogólne", pkt. 9.
9.2. Cena jednostki obmiarowej.
Cena jednostki obmiarowej obejmuje:
- prace pomiarowe,
- sprawdzenie i ewentualną naprawę podłoża,
- dostarczenie składników i rozłożenie na drodze,
- zagęszczenie i pielęgnacja podbudowy według metody uzgodnionej z Inżynierem,
- przeprowadzenie pomiarów i badań laboratoryjnych wymaganych w specyfikacji
technicznej, a dotyczącej w szczególności właściwości mieszanki i warstwy podbudowy.
1. PN-88/B-04481.
2. PN-76/B-06714/12.
3. PN- 91/B-06714/15.
4. PN-78/B-06714/28.
Grunty budowlane. Badania próbek gruntu.
Kruszywa mineralne. Badania. Oznaczenie zawartości zanieczyszczeń obcych.
Kruszywa mineralne. Badania. Oznaczenie składu ziarnowego.
Kruszywa mineralne. Badania. Oznaczenie zawartości siarki
46
5. PN-88/B-30000.
6. PN-88/B-32250.
7. BN- 68/8931-04.
8. BN- 68/8933-08.
metodą bromową.
Cement portlandzki
Materiały budowlane. Woda do betonów i zapraw.
Drogi samochodowe. Pomiar równości nawierzchni planografem
i łatą.
Drogi samochodowe. Podbudowa z gruntów stabilizowanych.
SZCZEGÓŁOWA SPECYFIKACJA TECHNICZNA
D.05.03.05. NAWIERZCHNIA Z BETONU ASFALTOWEGO MODYFIKOWANEGO
POLIMEREM – WARSTWA WIĄŻĄCA.
1. WSTĘP.
1.1. Przedmiot SST.
Przedmiotem niniejszej SST są wymagania dotyczące wykonania i odbioru robót związanych z
wykonaniem warstwy wiążącej z betonu asfaltowego modyfikowanego dla przebudowywanego mostu przez
rzekę Wilga w miejscowości Wilczyska.
Ustalenia zawarte w niniejszej SST obejmują wszystkie czynności umożliwiające i mające na celu
wykonanie robót związanych z układaniem na jezdni mostu i na dojazdach do mostu:
- warstwa wiążąca gr. 5 cm.
l..4. l. Mieszanka mineralna - mieszanka kruszywa i wypełniacza mineralnego o określonym składzie i
uziarnieniu.
1.4.2. Mieszanka mineralno-asfaltowa - mieszanka mineralna z odpowiednią ilością asfaltu, wytworzona
w określony sposób, spełniająca określone wymagania.
1.4.3. Beton asfaltowy (BA) - mieszanka mineralno-asfaltowa o uziarnieniu równomiernie
stopniowanym, ułożona i zagęszczona.
1.4.4. Środek adhezyjny - substancja powierzchniowo czynna dodawana do lepiszcza w celu zwiększenia
jego przyczepności do kruszywa.
1.4.5. Podłoże pod warstwę asfaltową - powierzchnia przygotowana do ułożenia warstwy z
mieszanki mineralno - asfaltowej.
l .4.6. Asfalt upłynniony - asfalt drogowy upłynniony lotnymi rozpuszczalnikami.
1.4.7. Emulsja asfaltowa kationowa - asfalt drogowy w postaci zawiesiny rozproszonego
asfaltu w wodzie.
1.4.8. Pozostałe określenia podstawowe są zgodne z obowiązującymi polskimi normami i SST DM.00.00.00. „Wymagania ogólne”, pkt. 1.4.
Ogólne wymagania dotyczące robót podano w SST D-M.00.00.00. „Wymagania ogólne”, pkt. 1.5.
2. MATERIAŁY.
2.1. Ogólne wymagania dotyczące materiałów.
48
Lp.
Rodzaj materiału
nr normy
Kategoria ruchu
KR 1-2
KR 3-6
1
Kruszywo łamane granulowane wg
PN-B-11112 1996
a) z litego surowca skalnego, ze
skał:
kl. I, II: gat. 1, 2 kl. I, II: gat. 1,
- magmowych
jw.
- przeobrażonych
jw.
jw.
- osadowych
jw.
b)
z
surowca
sztucznego
(żużle
pomiedziowe i stalownicze)
jw.
kl. I; gat. 1
c) z surowca naturalnie rozdrobnionego
jw.
kl. I. II; gat.1
2
Kruszywo łamane zwykłe
Wg PN-B-11112:1996
jw.
3
4
Zwir i mieszanka wg PN-B-11111:1996
Grys i żwir kruszony wg WT/MK-CZDP 84
kl. I, II
kl. I, II
gat. I, II
5
6
Piasek wg PN-B-1111:1996
Wypełniacz mineralny:
a) wg PN-S-96504:1961
Gat. 1, 2
b) innego pochodzenia wg orzeczenia
laboratorium drogowego
-
kl. I,II; gat 1, 2
-
kl. I, II
gat. 1
-
podstawowy
podstawowy
zastępczy
pyły z odpylania
popioły lotne z
węgla kamienn.
7
Asfalt drogowy wg PN-C-96170:1996
D50, D70, D100
8
Polimeroasfalt drogowy wg TWT PAD,
Prace IBDiM 4/93
DE30A,B
DE80A,B,C
DP80
D50, D70
DE30A,B
DE80A,B,C
DP80
1) tylko pod względem ścieralności w bębnie kulowym pozost. Cechy jak dla kl. I: gat.
1 stosunek wypełniacza podstawowego do pyłów powinien być=>1
2)
3) za zgodą lokalnych służb ochrony środowiska
49
Ogólne wymagania dotyczące materiałów podano w SST D-M.00.00.00. "Wymagania ogólne", pkt 2.
Warstwę wiążącą z betonu asfaltowego 0/16 mm o strukturze zamkniętej projektuje się dla drogi o kategorii
ruchu KR 2 wg. „ Katalogu typowych konstrukcji nawierzchni podatnych i półsztywnych” IBDiM – 1997
[10].
Wymagania wobec materiałów do warstwy wiążącej z betonu asfaltowego podano w tablicy 1.
2.2. Asfalt
Należy stosować asfalt drogowy spełniający wymagania określone w PN-C-96170:1965 [5].
Rodzaje asfaltów drogowych i ich stosowanie w zależności od rodzaju warstwy i kategorii ruchu
podano w tablicy l.
2.3. Polimeroasfalt
Jeżeli dokumentacja projektowa lub ST przewiduje stosowanie asfaltu modyfikowanego polimerami, to
polimeroasfalt musi posiadać aprobatę techniczna, wydana, przez upoważnioną, jednostkę. Rodzaje
polimeroasfaltów i ich stosowanie w zależności od rodzaju warstwy i kategorii ruchu podano w
tablicy l.
2.4. Wypełniacz
Należy stosować wypełniacz wapienny, spełniający wymagania określone w PN-S-96504:1961 [8] dla
wypełniacza podstawowego.
Przechowywanie wypełniacza powinno być zgodne z PN-S-96504:1961[8].
2.5. Kruszywo
W zależności od kategorii ruchu i warstwy należy stosować kruszywa podane w tablicy l.
Składowanie kruszywa powinno odbywać się w warunkach zabezpieczających je przed
zanieczyszczeniem i zmieszaniem z innymi asortymentami kruszywa lub jego frakcjami.
2.6. Asfalt upłynniony
Należy stosować asfalt upłynniony spełniający wymagania określone w PN-C-96173:1974 [6].
50
2.7. Emulsja asfaltowa kationowa
Należy stosować drogowe kationowe emulsje asfaltowe spełniające wymagania określone w WT.EmA-94
[12].
3. SPRZĘT.
3.1. Ogólne wymagania dotyczące sprzętu.
Ogólne wymagania dotyczące sprzętu podano w SST D-M.00.00.00. "Wymagania ogólne", pkt 3.
3.2.Sprzęt do wykonania nawierzchni z betonu asfaltowego
Wykonawca przystępujący do wykonania warstw nawierzchni z betonu asfaltowego powinien wykazać
się możliwością korzystania z następującego sprzętu:
- wytwórni stacjonarnej (otaczarki) o mieszaniu cyklicznym lub ciągłym do wytwarzania mieszanek
mineralno-asfaltowych,
- układarek do układania mieszanek mineralno-asfaltowych typu zagęszczanego,
- skrapiarek.
- walców lekkich, średnich i ciężkich stalowych gładkich,
- walców ogumionych,
- samochodów samowyładowczych z przykryciem brezentowym.
4. TRANSPORT.
4.1. Ogólne wymagania dotyczące transportu.
Ogólne wymagania dotyczące transportu podano w SST D-M.00.00.00. "Wymagania ogólne", pkt 4.
4.2. Transport materiałów
4.2.l. Asfalt
Asfalt należy przewozić zgodnie z zasadami podanymi w PN-C04024:1991 [4].
4.2.2. Polimeroasfalt
Polimeroasfalt należy przewozić zgodnie z zasadami podanymi w TWT PAD BDiM [11] oraz w
aprobacie technicznej.
4.2.3. Wypełniacz
Wypełniacz luzem należy przewozić w cysternach przystosowanych do przewozu materiałów sypkich,
umożliwiających rozładunek pneumatyczny. Wypełniacz workowany można przewozić dowolnymi
środkami transportu w sposób zabezpieczony przed zawilgoceniem i uszkodzeniem worków.
4.2.4. Kruszywo
Kruszywo można przewozić dowolnymi środkami transportu, w warunkach zabezpieczających je przed
zanieczyszczeniem, zmieszaniem z innymi asortymentami kruszywa lub jego frakcjami i nadmiernym
zawilgoceniem.
4.2.5. Mieszanka betonu asfaltowego
Mieszankę betonu asfaltowego należy przewozić pojazdami samowyładowczymi wyposażonymi w
pokrowce brezentowe. W czasie transportu mieszanka powinna być przykryta pokrowcem.
51
Czas transportu od załadunku do rozładunku nie powinien przekraczać 2 godzin z jednoczesnym
spełnieniem warunku zachowania temperatury wbudowania. Zaleca się stosowanie samochodów
termosów z podwójnymi ścianami skrzyni wyposażonej w system ogrzewczy.
Ogólne zasady wykonywania robót podano w SST D-M.00.00.00. "Wymagania ogólne", pkt 5.
5.2. Projektowanie mieszanki mineralno-asfaltowej
Przed przystąpieniem do robót, w terminie uzgodnionym z Inżynierem, Wykonawca dostarczy
Inżynierowi do akceptacji projekt składu mieszanki mineralno-asfaltowej oraz wyniki badań
laboratoryjnych i próbki materiałów pobrane w obecności Inżyniera.
Projektowanie mieszanki mineralno-asfaltowej polega na:
- doborze składników mieszanki,
- doborze optymalnej ilości asfaltu,
- określeniu jej właściwości i porównaniu wyników z założeniami projektowymi.
Krzywa uziarnienia mieszanki mineralnej powinna mieścić się w polu dobrego uziarnienia wyznaczonego
przez krzywe graniczne.
5.2.1.Warstwa wiążąca z betonu asfaltowego
Rzędne krzywych granicznych uziarnienia mieszanek mineralnych do warstwy wiążącej betonu asfaltowego
oraz orientacyjne zawartości asfaltu podano w tablicy 2.
Wymiar oczek
sit #, mm
Kategoria ruchu
0/20
przechodzi przez:
25,0
20,0
16,0
12,8
9,6
8,0
6,3
4,0
2,0
(zawartość frakcji
grysowej)
0,85
0,42
0,30
0,18
0,15
0,075
orientacyjna
zawartość asfaltu
w miesz. min.-asf.
%, m/m
KR 1-2
Mieszanka mineralna, mm
0/16
0/12,8
0/25
KR 3-6
0/20
0/16
100
80-100
66-90
58-82
50-75
44-67
36-55
25-41
100
80-100
70-91
62-83
55-73
41-60
30-45
100
75-100
65-93
57-86
52-81
47-77
40-67
30-55
100
80-100
70-100
64-94
55-85
42-70
30-50
100
70-100
62-100
55-80
45-65
35-55
100
80-100
70-90
62-83
55-74
50-69
45-63
32-52
25-41
(60-80)
13-29
8-22
6-19
5-15
5-12
4-8
(55-75)
17-30
11-22
9-19
6-14
6-13
4-8
(50-70)
15-33
9-24
7-20
5-13
5-12
4-8
(70-83)
10-22
7-17
5-14
4-11
3-10
3-6
(66-81)
12-24
8-18
7-16
5-12
5-11
4-7
(66-81)
12-24
8-18
7-16
5-12
5-11
4-7
4,0-5,2
4,0-5,5
4,0-5,8
2,8-4,5 52 3,0-4,7
3,0-4,7
Krzywe graniczne uziarnienia mieszanek mineralnych do warstwy wiążącej, wyrównawczej i
wzmacniającej z betonu asfaltowego 0/16 mm dla KR 6.
Skład mieszanki mineralno-asfaltowej powinien być ustalony na podstawie badań próbek wykonanych wg
metody Marshalla; próbki powinny spełniać wymagania podane w tablicy 3 Ip. 1-6. Wykonana warstwa
wiążąca, wyrównawcza i wzmacniająca z betonu asfaltowego powinna spełniać wymagania podane w
tablicy 3 Ip. 7-9.
Tablica 3. Wymagania wobec mieszanek mineralno-asfaltowych i warstwy wiążącej,
wyrównawczej oraz wzmacniającej z betonu asfaltowego.
Lp.
1
Właściwości
Uziarnienie mieszanki, mm
Kategoria ruchu
0/12,8; 0/16
0/16; 0/20;
0/20
0/25
Nie wymaga się
=> 16
2
Moduł sztywności pełzania , MPa
3
4
Stabilność wg Marshalla w temp. 60 oC, kN
Odkształcenie wg Marshalla w temp. 60 oC, kN
=>8,0
2,0-5,0
=>11,0
1,5-4,0
Wolna przestrzeń w próbkach Marshalla
Zagęszczonych 2x75 uderzeń, % v,v
6
Wypełnienie wolnej przestrzeni w próbkach
Marshalla, %
7
Grubość warstwy z mieszanki min.-asf.
O uziarnieniu: , w cm
0/12,8
0/16
0/20
0/25
8
Wskaźnik zagęszczenia warstwy, %
9
Wolna przestrzeń w warstwie, % v/v
1) oznaczony wg wytycznych – IBDiM, Zeszyt nr. 48
4,5-8,0
4,5-8,0
65,0-80,0
=<75,0
3,5-5,0
4,0-6,0
6,0-8,0
=>98,0
5,0-9,0
4,0-6,0
6,0-8,0
7,0-10,0
=>98,0
5,0-9,0
5
5.3. Wytwarzanie mieszanki mineralno-asfaltowej
Mieszankę mineralno-asfaltową produkuje się w otaczarce o mieszaniu cyklicznym lub ciągłym
zapewniającej prawidłowe dozowanie składników, ich wysuszenie i wymieszanie oraz zachowanie
temperatury składników i gotowej mieszanki mineralno-asfaltowej.
Dozowanie składników, w tym także wstępne, powinno być wagowe i zautomatyzowane oraz zgodne z
recepta.. Dopuszcza się dozowanie objętościowe asfaltu, przy uwzględnieniu zmiany jego gęstości w
zależności od temperatury.
Tolerancje dozowania składników mogą wynosić:
53
jedna działka elementarna wagi, względnie przepływomierza, lecz nie więcej niż + 2 % w stosunku do
masy składnika.
Jeżeli jest przewidziane dodanie środka adhezyjnego, to powinien on być dozowany do asfaltu w sposób i
w ilościach określonych w recepcie.
Asfalt w zbiorniku powinien być ogrzewany w sposób pośredni, z układem termostatowania,
zapewniając) mu utrzymanie stałej temperatury z tolerancją. ± 5° C.
Minimalna i maksymalna temperatura w zbiorniku powinna wynosić:
- dla D 50 - 145° C-165°
- dla D 70 - C140° C - 160° C
- dla D 100 - i 35° C-160° C
dla polimeroasfaltu - wg wskazań producenta polimeroasfaltu.
Kruszywo powinno być wysuszone i tak podgrzane, aby mieszanka mineralna po dodaniu wypełniacza
uzyskała właściwa, temperaturę. Maksymalna temperatura gorącego kruszywa nie powinna być wyższa o
więcej niż 30° C od maksymalnej temperatury mieszanki mineralno - asfaltowej.
Minimalna i maksymalna temperatura mieszanki mineralno-asfaltowej powinna wynosić:
- z D 50 - 140° C-170° C
- z D70 - 135° C-165° C
- z D 100- 130° C-160° C
z polimeroasfaltem - wg wskazań producenta polimeroasfaltu.
Mieszanka mineralno-asfaltową przegrzana (z oznakami niebieskiego dymu w czasie wytwarzania) oraz o
temperaturze niższej od wymaganej powinna być potraktowana jako odpad produkcyjny.
5.4. Przygotowanie podłoża
Podłoże pod warstw ę nawierzchni z betonu asfaltowego powinno być wyprofilowane i równe, bez kolein.
Powierzchnia podłoża powinna być sucha i czysta.
Nierówności podłoża pod warstwy asfaltowe nie powinny być większe niż 9 mm.
W przypadku gdy nierówności podłoża są większe od podanych, podłoże należy wyrównać poprzez
frezowanie lub ułożenie warstwy wyrównawczej.
Przed rozłożeniem warstwy nawierzchni z betonu asfaltowego, podłoże należy skropić emulsją asfaltową
lub asfaltem upłynnionym w ilości ustalonej w ST. Zalecane ilości asfaltu po odparowaniu wody z emulsji
lub upłynniacza podano w tablicy 4.
Lp. Podłoże do wykonania warstwy z mieszanki betonu
asfaltowego
1
2
3
4
Podłoże pod warstwę asfaltową
Podbudowa / nawierzchnia tłuczniowa
Podbudowa z kruszywa stabilizowanego mechanicznie
Podbudowa z chudego betonu lub gruntu stabilizowanego
cementem
Nawierzchnia asfaltowa o chropowatej powierzchni
Ilość asfaltu po odparowaniu wody z
emulsji lub upłynniacza z asfaltu
upłynnionego kg/m2
0,7-1,0
0,5 - 0,7
0,3 - 0,5
0,2-0,5
Tablica 4. Zalecane ilości asfaltu po odparowaniu wody z emulsji asfaltowej lub upłynniacza z asfaltu
upłynnionego.
Powierzchnie czołowe krawężników, włazów, wpustów itp. urządzeń powinny być pokryte asfaltem lub
materiałem uszczelniającym określonym w ST i zaakceptowanym przez Inżyniera.
5.5. Połączenie międzywarstwowe.
Każdą, ułożoną, warstwę należy skropić emulsją asfaltową, lub asfaltem upłynnionym przed ułożeniem
następnej, w celu zapewnienia odpowiedniego połączenia międzywarstwowego, w ilości ustalonej w SST.
Zalecane ilości asfaltu po odparowaniu wody z emulsji asfaltowej lub upłynniacza podano w tablicy 5.
54
Lp.
Połączenie nowych warstw
1
2
Podbudowa asfaltowa
Asfaltowa warstwa wyrównawcza lub
wzmacniająca
Asfaltowa warstwa wiążąca Asfaltowa warstwa
ścieralna
3
Ilość asfaltu po odparowaniu wody z
emulsji lub upłynniacza z asfaltu
upłynnionego kg/m2
0,3-0,5
0,1 -0,3
Tablica 5. Zalecane ilości asfaltu po odparowaniu wody z emulsji asfaltowej lub upłynniacza z asfaltu
upłynnionego.
Skropienie powinno być wykonane z wyprzedzeniem w czasie przewidzianym na odparowanie wody lub
ulotnienie upłynniacza; orientacyjny czas wyprzedzenia wynosi co najmniej:
8 h przy ilości powyżej 1,0 kg/m2 emulsji lub asfaltu upłynnionego 2 h przy
ilości 0,5 - 1,0 kg/ml emulsji lub asfaltu upłynnionego 0,5 h przy ilości 0,2 0,5 kg/m2 emulsji lub asfaltu upłynnionego.
5.6. Warunki przystąpienia do robót
Warstwa nawierzchni z betonu asfaltowego może być układana, gdy temperatura otoczenia w ciągu doby
była nie niższa od 5° C. Nie dopuszcza się układania warstw nawierzchni z betonu asfaltowego podczas
opadów atmosferycznych oraz silnego wiatru (V > 16 m/s).
5.7. Zarób próbny
Wykonawca przed przystąpieniem do produkcji mieszanek mineralno - asfaltowych jest zobowiązany do
przeprowadzenia w obecności Inżyniera kontrolnej produkcji w postaci próbnego zarobu.
W pierwszej kolejności należy wykonać próbny zarób na sucho, tj. bez udziału asfaltu, w celu kontroli
dozowania kruszywa i zgodności składu granulometrycznego z projektowaną krzywa, uziarnienia. Próbkę
mieszanki mineralnej należy pobrać po opróżnieniu zawartości mieszalnika.
Po sprawdzeniu składu granulometrycznego mieszanki mineralnej, należy wykonać pełny zarób próbny z
udziałem asfaltu, w ilości zaprojektowanej w recepcie. Sprawdzenie zawartości asfaltu w mieszance
określa się wykonując ekstrakcję. Tolerancje zawartości składników mieszanki mineralno-asfaltowej
względem składu zaprojektowanego powinny być zawarte w granicach podanych w tablicy 6.
Tablica 6. Tolerancje zawartości składników mieszanki mineralno-asfaltowej względem składu
zaprojektowanego przy badaniu pojedynczej próbki metoda, ekstrakcji, % m/m,
LP.
Składniki mieszanki mineralnoMieszanki
- asfaltowej
mineralno - asfaltowe nawierzchni drogo kategorii
1 Ziarna pozostające na sitach o oczkach # (mm):
±5,0
ruchu
KR 3-6
±4,0
31,5; 25,0; 20,0;
2 0,85; 0,42; 0,30; 0,18; 0,15; 0,075
3 Ziarna przechodzące przez sito o oczkach # 0,075
+3,0
+2,0
+2,0
+1,5
4
+0,5
+0,3
KR 1-2
Asfalt
5.8. Wbudowywanie i zagęszczanie warstwy z betonu asfaltowego
55
Mieszanka mineralno-asfaltowa powinna być wbudowywana układarką wyposażoną, w układ z
automatycznym sterowaniem grubości warstwy i utrzymywaniem niwelety zgodnie z dokumentacją
projektową.
Temperatura mieszanki wbudowywanej nie powinna być niższa od minimalnej temperatury mieszanki
podanej w pkt 5.3.
Zagęszczanie mieszanki powinno odbywać się zgodnie ze schematem przejść walca ustalonym na
odcinku próbnym.
Początkowa temperatura mieszanki w czasie zagęszczania powinna wynosić nie mniej niż:
- dla asfaltu D 50
135° C,
- dla asfaltu D 70
125° C,
-dla asfaltu D 100
120° C ,
- dla polimeroasfaltu - wg wskazań producenta polimeroasfaltów.
Zagęszczanie należy rozpocząć od krawędzi nawierzchni ku środkowi. Wskaźnik zagęszczenia ułożonej
warstwy powinien być zgodny z wymaganiami podanymi w tablicy 3. Złącza w nawierzchni powinny być
wykonane w linii prostej, równolegle lub prostopadle do osi drogi. Złącza w konstrukcji wielowarstwowej
powinny być przesunięte względem siebie co najmniej o 15 cm. Złącza powinny być całkowicie związane, a
przylegające warstwy powinny być w jednym poziomie.
6. Kontrola jakości robót
6. l. Ogólne zasady kontroli jakości robót
Ogólne zasady kontroli jakości robót podano w ST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne" pkt 6.
Przed przystąpieniem do robót Wykonawca powinien wykonać badania lepiszcza, wypełniacza oraz
kruszyw przeznaczonych do produkcji mieszanki mineralno-asfaltowej i przedstawić wyniki tych badań
Inżynierowi do akceptacji.
6.3.1. Częstotliwość oraz zakres badań i pomiarów
Częstotliwość oraz zakres badań i pomiarów w czasie wytwarzania mieszanki mineralno-asfaltowej
podano w tablicy 7.
Tablica 7. Częstotliwość oraz zakres badań i pomiarów
podczas wytwarzania mieszanki mineralno
– asfaltowej
Lp,
Wyszczególnienie badań
Częstotliwość badań. Minimalna liczba badań
na dziennej działce roboczej
1
2
Uziarnienie mieszanki mineralnej
Skład mieszanki mineralno - asfaltowej pobranej w
wytwórni
Właściwości asfaltu
Właściwości wypełniacza
Właściwości kruszywa
Temperatura składników mieszanki mineralno asfaltowej
Temperatura mieszanki mineralno - asfaltowej
2 próbki
1 próbka przy produkcji do 500 Mg 2 próbki
przy produkcji ponad 500 Mg
dla każdej dostawy (cysterny)
1 na 100 Mg
1 na 200 Mg przy każdej zmianie
dozór ciągły
3
4
5
6
7
8
9
Wygląd mieszanki mineralno - asfaltowej
Właściwości próbek mieszanki mineralno asfaltowej pobranej w wytwórni
każdy pojazd przy załadunku i w czasie
wbudowania
jw.
jeden raz dziennie
56
6.3.2. Uziarnienie mieszanki mineralnej
Próbki do badań uziarnienia mieszanki mineralnej należy pobrać po wymieszaniu kruszyw, a przed
podaniem asfaltu. Krzywa uziarnienia powinna być zgodna z zaprojektowaną w recepcie laboratoryjnej.
6.3.3. Skład mieszanki mineralno-asfaltowej.
Badanie składu mieszanki mineralno-asfaltowej polega na wykonaniu ekstrakcji wg PN-S-04001:1967
[17]. Wyniki powinny być zgodne z receptą laboratoryjną z tolerancją określoną w tablicy 6.
6.3.4. Badanie właściwości asfaltu
Dla każdej cysterny należy określić właściwości asfaltu, zgodnie z pkt 2.2.
6.3.5. Badanie właściwości wypełniacza
Na każde 100 Mg zużytego wypełniacza należy określić właściwości wypełniacza, zgodnie z pkt 2.4.
6.3.6. Badanie właściwości kruszyw
Z częstotliwością podaną w tablicy 7 należy określić właściwości kruszywa, zgodnie z pkt 2.5.
6.3.7. Pomiar temperatury składników mieszanki mineralno-asfaltowej
Pomiar temperatury składników mieszanki mineralno-asfaltowej polega na odczytaniu temperatury na
skali odpowiedniego termometru zamontowanego na otaczarce. Temperatura powinna być zgodna z
wymaganiami podanymi w recepcie laboratoryjnej i ST.
6.3.8. Pomiar temperatury mieszanki mineralno-asfaltowej.
Pomiar temperatury mieszanki mineralno-asfaltowej polega na kilkakrotnym zanurzeniu termometru w
mieszance i odczytaniu temperatury. Dokładność pomiaru +, 2° C. Temperatura powinna być zgodna z
wymaganiami podanymi w recepcie i SST.
6.3.9. Sprawdzenie wyglądu mieszanki mineralo-asfaltowej
Sprawdzenie wyglądu mieszanki mineralno-asfaltowej polega na ocenie wizualnej jej wyglądu w czasie
produkcji, załadunku, rozładunku i wbudowywania.
6 3.10. Właściwości mieszanki mineralno -asfaltowej
Właściwości mieszanki mineralno-asfaltowej należy określać na próbkach zagęszczonych metodą
Marshalla. Wyniki powinny być zgodne z receptą laboratoryjną.
6.4. Badania dotyczące cech geometrycznych i właściwości warstw nawierzchni z betonu asfaltowego.
6.4. 1. Częstotliwość oraz zakres badań i pomiarów
Częstotliwość oraz zakres badań i pomiarów wykonanych warstw nawierzchni z betonu asfaltowego podaje
tablica 8.
57
Tablica 8. Częstotliwość oraz zakres badań i pomiarów
wykonanej podbudowy z betonu asfaltowego
Lp.
Badana cecha
Minimalna
pomiarów
częstotliwość
1
Szerokość warstwy
2 razy na odcinku drogi o dł. 1 km
2
3
Równość warstwy
Spadki poprzeczne warstwy
4
Rzędne wysokościowe warstwy
5
Ukształtowanie osi w planie
pomiar rzędnej niwelacji podłużnej i
poprzecznej oraz usytuowania osi wg
dokumentacji budowy
6
Grubość wykonywanej warstwy
3 razy (w osi i na brzegach warstwy) co
25 m
7
8
9
10
11
12
13
Złącza podłużne i poprzeczne
Krawędź, obramowanie warstwy
Wygląd warstwy
Zagęszczenie warstwy
Wolna przestrzeń w warstwie
Grubość warstwy
Moduł sztywności i pełzania
cała długość złącza
cała długość
ocena ciągła
2 próbki z każdego pasa o dł. do 1 km
jw..
jw..
1 próbka na odcinku drogi o dł. 2 km
6.4.2. Szerokość warstwy
Szerokość warstwy wiążącej z betonu asfaltowego powinna być zgodna z dokumentacją projektową, z
tolerancją ±5 cm. Szerokość warstwy asfaltowej niżej położonej, nie ograniczonej krawężnikiem lub
opornikiem w nowej konstrukcji nawierzchni, powinna być szersza z każdej strony co najmniej najmniej
grubość warstwy na niej położonej, nie mniej jednak niż 5 cm.
6.4.3. Moduł sztywności pełzania
Moduł sztywności pełzania określony na próbkach wyciętych z warstwy, powinien być zgodny z
ustalonym w recepcie laboratoryjnej.
opornikiem w nowej konstrukcji nawierzchni, powinna być szersza z każdej strony co najmniej o grubość
warstwy na niej położonej, nie mniej jednak niż 5 cm.
6.4.3. Równość warstwy
Nierówności podłużne i poprzeczne warstw z betonu asfaltowego mierzone wg BN-68/8931-04 [9] nie
powinny być większe od 6 mm.
6.4.4. Spadki poprzeczne warstwy
Spadki poprzeczne warstwy z betonu asfaltowego na odcinkach prostych i na łukach powinny być zgodne
z dokumentacją projektową z tolerancją ± 0,5 %.
6.4.5. Rzędne wysokościowe
Rzędne wysokościowe warstwy powinny być zgodne z dokumentacją projektową z tolerancją ± l cm.
6.4.6. Ukształtowanie osi w planie
Oś warstwy w planie powinna być usytuowana zgodnie z dokumentacją projektową z tolerancją ±5 cm.
6.4.7. Grubość warstwy
58
badań
i
Grubość warstwy powinna być zgodna z grubością projektową z tolerancją ± 10 %. Wymaganie to nie
dotyczy warstw o grubości projektowej do 2,5 cm.
6.4.8. Złącza podłużne i poprzeczne
Złącza w nawierzchni powinny być wykonane w linii prostej, równolegle lub prostopadle do osi. Złącza w
konstrukcji wielowarstwowej powinny być przesunięte względem siebie co najmniej o 15 cm. Złącza
powinny być całkowicie związane, a przylegające warstwy powinny być w jednym poziomie.
6.4.9. Krawędź, obramowanie warstwy
Warstwa wiążąca przy opornikach drogowych i urządzeniach w jezdni powinna wystawać 3-5 mm ponad
ich powierzchnię. Warstwy bez oporników powinny być równo obcięte lub wyprofilowane oraz pokryte
asfaltem.
6.4.10. Wygląd warstwy
Wygląd warstw) z betonu asfaltowego powinien mieć jednolitą teksturę, bez miejsc przeasfaltowanych,
porowatych, łuszczących się i spękanych.
6.4.11 Zagęszczenie warstwy i wolna przestrzeń w warstwie
Zagęszczenie i wolna przestrzeń w warstwie powinny być zgodne z wymaganiami ustalonymi w recepcie
laboratoryjnej.
6.4.12. Moduł sztywności pełzania
Moduł sztywności pełzania określony na próbkach wyciętych z warstwy, powinien być zgodny z
ustalonym w recepcie laboratoryjnej.
7. OBMIAR ROBÓT
7. l. Ogólne zasady obmiaru robót
Ogólne zasady obmiaru robót podano w ST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne" pkt 7.
Jednostką obmiarową jest m2 (metr kwadratowy) warstwy wiążącej i wyrównawczej nawierzchni z
betonu asfaltowego na dojazdach do mostu o grubościach podanych w dokumentacji technicznej.
8. ODBIÓR ROBÓT
Ogólne zasady odbioru robót podano w ST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne" pkt 8.
Roboty uznaje się za wykonane zgodnie z dokumentacja, projektowa., ST i wymaganiami Inżyniera,
jeżeli wszystkie pomiary i badania z zachowaniem tolerancji wg pkt 6 dały wyniki pozytywne.
9. PODSTAWA PŁATNOŚCI .
9. l. Ogólne ustalenia dotyczące podstawy płatności
Ogólne ustalenia dotyczące podstawy płatności podano w ST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne" pkt 9.
9.2. Cena jednostki obmiarowej Cena wykonania l m2 warstwy nawierzchni z
betonu asfaltowego obejmuje:
- prace pomiarowe i roboty przygotowawcze, oznakowanie robót,
- dostarczenie materiałów,
- wyprodukowanie mieszanki mineralno-asfaltowej i jej transport na miejsce wbudowania,
- posmarowanie lepiszczem krawędzi urządzeń obcych i krawężników, rozłożenie i zagęszczenie
- mieszanki mineralno-asfaltowej,
59
- obcięcie krawędzi i posmarowanie asfaltem- przeprowadzenie pomiarów i badań laboratoryjnych, wymaganych w specyfikacji technicznej.
10.1. Normy
1. PN-B-11ll:1996
2.PN-B-11112:1996
3.PN-B-11113:1996
4. PN-C-04024:1991
5. PN-C-96170.-1965
6.PN-C-96173:1974
7.PN-S-04001:1967
8. PN-S-96504:1961
9.BN-68/8931-04
Kruszywa mineralne. Kruszywa naturalne do nawierzchni drogowych, żwir i
mieszanka
Kruszywa mineralne. Kruszywa łamane do nawierzchni drogowych
Kruszywa mineralne. Kruszywa naturalne do nawierzchni drogowych. Piasek
Ropa naftowa i przetwory naftowe. Pakowanie, znakowanie i transport
Przetwory naftowe. Asfalty drogowe
Przetwory naftowe. Asfalty upłynnione AUN do nawierzchni drogowych
Drogi samochodowe. Mieszanki mineralno - bitumiczne. Badania
Drogi samochodowe. Wypełniacz kamienny do mas bitumicznych
Drogi samochodowe. Pomiar równości nawierzchni
planografem i łatą.
10.2. Inne dokumenty.
10. Katalog typowych konstrukcji nawierzchni podatnych i półsztywnych. IBDiM -1997
11. TWT Tymczasowe Wytyczne. Polimeroasfalty drogowe. Prace IBDiM 4/1993
12. Warunki techniczne. Drogowe kationowe emulsje asfaltowe EmA-94. IBDiM -1994
13 - WT /MK-CZDP84. Wytyczne techniczne oceny jakości grysów i żwirów kruszonych z naturalnie
rozdrobnionego surowca skalnego przeznaczonego do nawierzchni drogowych.
14. Zasady projektowania betonu asfaltowego o zwiększonej odporności na odkształcenia trwałe.
Wytyczne oznaczania odkształcenia i modułu sztywności mieszanek mineralno-bitumicznych metoda.
pełzania pod obciążeniem statycznym. IBDiM - Zeszyt 48/1995.
60
61
D.05.03.06. NAWIERZCHNIA Z BETONU ASFALTOWEGO MODYFIKOWANEGO POLIMEREM WARSTWA ŚCIERALNA.
1. WSTĘP
1.1. Przedmiot SST.
Przedmiotem niniejszej SST są wymagania dotyczące wykonania i odbioru robót związanych z wykonaniem
warstwy ścieralnej z betonu asfaltowego modyfikowanego na przebudowywanym moście przez rzekę Wilga w
miejscowości Wilczyska.
Specyfikacja Techniczna jest stosowana jako dokument przetargowy i kontraktowy przy zlecaniu i
realizacji robót wymienionych w punkcie 1.1.
Ustalenia zawarte w niniejszej specyfikacji obejmują wszystkie czynności umożliwiające i mające na celu
wykonanie robót związanych z układaniem na moście warstwy ścieralnej z betonu asfaltowego,
modyfikowanego polimerem na całej szerokości przebudowywanej jezdni grubości 4,0 cm.
1 .4. Określenia podstawowe
l .4 l. Określenia podstawowe wg SST D 05.03.06.
1.4.2. Pozostałe określenia podstawowe są zgodne z obowiązującymi, odpowiednimi polskimi normami i
z definicjami podanymi w SST D-M-00.00.00 "Wymagania ogólne" pkt 1.4.
1.5. Ogólne wymagania dotyczące robót podano w SST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne" pkt 1.5.
2. MARERIAŁY.
2.1. Ogólne wymagania dotyczące materiałów.
Ogólne wymagania dotyczące materiałów, ich pozyskiwania i składowania, podano w SST D-M-00.00.00
„Wymagania ogólne" pkt 2.
Warstwę ścieralną z betonu asfaltowego 0/12 mm o strukturze zamkniętej projektuje się dla drogi o kategorii
ruchu KR2 wg „Katalogu typowych konstrukcji nawierzchni podatnych i półsztywnych" IBDiM- 1997|10].
61
Wymagania wobec materiałów do warstwy ścieralnej z betonu asfaltowego podano w tablicy l.
Lp.
1
Rodzaj materiału
nr normy
Kategoria ruchu
Kruszywo łamane granulowane wg PN-B-11112
1996
a) z litego surowca skalnego, ze skał:
- magmowych
- przeobrażonych
- osadowych
b) z surowca sztucznego (żużle pomiedziowe i
stalownicze)
c) z surowca naturalnie rozdrobmionego
2
KR 1-2
KR 3-6
kl. I, II: gat. 1, 2
jw.
jw.
kl. I, II: gat. 1,
jw.
jw.
jw.
jw.
kl. I; gat. 1
kl. I. II; gat.1
jw.
jw.
Kruszywo łamane zwykłe
Wg PN-B-11112:1996
-
kl. I,II; gat 1, 2
3
4
Zwir i mieszanka wg PN-B-11111:1996
Grys i żwir kruszony wg WT/MK-CZDP 84
kl. I, II
kl. I, II
gat. I, II
5
6
Piasek wg PN-B-1111:1996
Wypełniacz mineralny:
wg PN-S-96504:1961
Gat. 1, 2
-
podstawowy
zastępczy
pyły z odpylania
popioły lotne z
węgla kamienn.
podstawowy
D50, D70, D100
D50, D70
DE30A,B
DE80A,B,C
DP80
DE30A,B DE80A,B,C
DP80
a)
b) innego pochodzenia wg orzeczenia
laboratorium drogowego
7
Asfalt drogowy wg PN-C-96170:1996
8
Polimeroasfalt drogowy wg TWT PAD,
Prace IBDiM 4/93
-
kl. I, II
gat. 1
1) tylko pod względem ścieralności w bębnie kulowym pozost. Cechy jak dla kl. I: gat. 1
2) tylko dolomity kl. I, gat. 1 w ilości =<50% mm we frakcji grysowej w mieszance z innymi
kruszywami, w ilości < 100% mm we frakcji piaskowej oraz kwarcyty i p[piaskowce bez
ograniczenia ilościowego
62
2.2 Asfalt
Należy stosować asfalt drogowy spełniający wymagania określone w PN-C-96170:1965 [5].
Rodzaje asfaltów drogowych i ich stosowanie w zależności od rodzaju warstwy i kategorii ruchu
podano w tablicy l.
2.3. Polimeroasfalt
Jeżeli dokumentacja projektowa lub SST przewiduje stosowanie asfaltu modyfikowanego polimerami, to
polmieroasfalt musi posiadać aprobatę techniczna, wydaną przez upoważnioną, jednostkę.
Rodzaje polimeroasfaltów i ich stosowanie w zależności od rodzaju warstwy i kategorii ruchu podano
w tablicy l.
2.4. Wypełniacz
Należy stosować wypełniacz wapienny, spełniający wymagania określone w PN-S-96504:1961 [8] dla
wypełniacza podstawowego.
Przechowywanie wypełniacza powinno być zgodne z PN-S-96504:1961[8].
2.5. Kruszywo
W zależności od kategorii ruchu i warstwy należy stosować kruszywa podane w tablicy l.
Składowanie kruszywa powinno odbywać się w warunkach zabezpieczających je przed
zanieczyszczeniem i zmieszaniem z innymi asortymentami kruszywa lub jego frakcjami.
2.6. Asfalt upłynniony
Należy stosować asfalt upłynniony spełniający wymagania określone w PN-C-96173:1974 [6].
2.7. Emulsja asfaltowa kationowa
Należy stosować drogowe kationowe emulsje asfaltowe spełniające wymagania określone w WT.Em A-94
63
|12].
3. SPRZĘT.
Ogólne wymagania dotyczące sprzętu podano w SST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne" pkt 3.
Pozostałe wymagania wg SST D 05.03.05.
4. TRANSPORT.
4. 1. Ogólne wymagania dotyczące transportu
Ogólne wymagania dotyczące transportu podano w SST D-M-00.00.00. „Wymagania ogólne" pkt 4.
Pozostałe wymagania wg SST D 05.03.05.
Ogólne zasady wykonania robót podano w SST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne" pkt 5.
5.2. Projektowanie mieszanki mineralno-asfaltowej
Przed przystąpieniem do robót, w terminie uzgodnionym z Inżynierem, Wykonawca dostarczy Inżynierowi do
akceptacji projekt składu mieszanki mineralno-asfaltowej oraz wyniki badań laboratoryjnych i próbki
materiałów pobrane w obecności Inżyniera.
Projektowanie mieszanki mineralno-asfaltowej polega na:
- doborze składników mieszanki,
- doborze optymalnej ilości asfaltu,
- określeniu jej właściwości i porównaniu wyników z założeniami projektowymi.
Krzywa uziarnienia mieszanki mineralnej powinna mieścić się w polu dobrego uziarnienia wyznaczonego przez
krzywe graniczne.
5.2. l. Warstwa ścieralna z betonu asfaltowego
Rzędne krzywych granicznych uziarnienia mieszanek mineralnych do warstwy ścieralnej oraz
orientacyjne zawartości asfaltu podano w tablicy 2.
Wymiar oczek
sito, mm
przechodzi przez:
20,0
16,0
12,8
9,6
8,0
6,3
4,0
2,0
Kategoria ruchu
KR 1-2
Mieszanka mineralna, mm
0/20
0/16
0/8
lub 0/12,8 lub 0/6,3
KR 3-6
0/20
0/16
0/12,8
100
83-100
70-88
61-78
56-70
43-58
30-42
100
75-100
68-89
57-75
48-60
35-48
100
83-100
66-93
61-88
53-83
48-79
40-70
30-60
100
85-100
70-100
62-94
56-87
45-76
35-64
100
82-100
60-100
40-70
100
80-100
67-85
60-74
54-67
48-60
40-50
28-38
(40-70)
22-46
17-36
15-31
11-22
10-21
6-9
(36-65)
26-50
20-39
17-33
13-24
12-22
7-11
(30-60)
27-52
21-40
17-34
13-25
12-22
8-12
(62-72)
20-28
13-20
11-18
7-12
6-11
5-7
(58-70)
18-28
12-20
10-18
9-14
8-12
6-9
(52-64)
25-36
18-27
16-23
12-17
11-15
7-9
4,5-5,6
4,8-6,0
4,8-6,5
(zawartość frakcji
grysowej)
0,85
0,42
0,30
0,18
0,15
0,075
orientacyjna
zawartość asfaltu
w miesz. min.-asf.
%, m/m
64
5,0-6,5
5,0-6,5
5,5-6,8
Krzywe graniczne uziarnienia mieszanki mineralnej do warstwy ścieralnej z betonu asfaltowego 0/12.8 min dla
KR 6.
Skład mieszanki mineralno-asfaltowej powinien być ustalony na podstawie badań próbek wykonanych wg
metody Marshalla; próbki powinny spełniać wymagania podane w tablicy 3 Ip. 1-6. Wykonana warstwa
wiążąca, wyrównawcza i wzmacniaja.ca z betonu asfaltowego powinna spełniać wymagania podane w tablicy 3
p. 7-9.
Tablica 3. Wymagania wobec mieszanek mineralno-asfaltowych i warstwy wiążącej, wyrównawczej oraz
wzmacniającej z betonu asfaltowego.
65
Lp.
1
Właściwości
Uziarnienie mieszanki, mm
Moduł sztywności pełzania , MPa
Kategoria ruchu
0/12,8; 0/16
0/20
Nie wymaga się
0/16; 0/20;
0/25
=> 16
2
3
4
Stabilność wg Marshalla w temp. 60 oC, kN
Odkształcenie wg Marshalla w temp. 60 oC, kN
=>8,0
2,0-5,0
=>11,0
1,5-4,0
Wolna przestrzeń w próbkach Marshalla
Zagęszczonych 2x75 uderzeń, % v,v
6
Wypełnienie wolnej przestrzeni w próbkach
Marshalla, %
7
Grubość warstwy z mieszanki min.-asf.
O uziarnieniu: , w cm
0/12,8
0/16
0/20
0/25
8
Wskaźnik zagęszczenia warstwy, %
9
Wolna przestrzeń w warstwie, % v/v
1) oznaczony wg wytycznych – IBDiM, Zeszyt nr. 48
4,5-8,0
4,5-8,0
65,0-80,0
=<75,0
3,5-5,0
4,0-6,0
6,0-8,0
=>98,0
5,0-9,0
4,0-6,0
6,0-8,0
7,0-10,0
=>98,0
5,0-9,0
5
6.l. Ogólne zasady kontroli jakości robót
Ogólne zasady kontroli jakości robót podano w SST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne" pkt 6.
Przed przystąpieniem do robót Wykonawca powinien wykonać badania lepiszcza, wypełniacza oraz kruszyw
przeznaczonych do produkcji mieszanki mineralno-asfaltowej i przedstawić wyniki tych badań Inżynierowi do
akceptacji.
Pozostałe badania i tolerancje wykonania robót jak dla SST D 05.03.06.
7. OBMIAR ROBÓT.
7. l. Ogólne zasady obmiaru robót
Ogólne zasady obmiaru robót podano w SST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne" pkt 7.
Jednostką obmiarową jest m2 (metr kwadratowy) warstwy ścieralnej nawierzchni z betonu asfaltowego
na dojazdach i na moście o grubościach podanych w dokumentacji technicznej.
8. ODBIÓR ROBÓT.
Ogólne zasady odbioru robót podano w SST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne" pkt 8.
Roboty uznaje się za wykonane zgodnie z dokumentacja, projektowa., SST i wymaganiami Inżyniera.
jeżeli wszystkie pomiary i badania z zachowaniem tolerancji wg pkt 6 dały wyniki pozytywne.
9. PODSTAWA PŁATNOŚCI.
Ogólne ustalenia dotyczące podstawy płatności podano w SST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne" pkt 9.
66
Cena wykonania l m2 warstwy nawierzchni z betonu asfaltowego obejmuje:
- prace pomiarowe i roboty przygotowawcze, oznakowanie robót,
- dostarczenie materiałów,
- wyprodukowanie mieszanki mineralno-asfaltowej i jej transport na miejsce wbudowania,
- posmarowanie lepiszczem krawędzi urządzeń obcych i krawężników, rozłożenie i zagęszczenie
mieszanki mineralno-asfaltowej,
- obcięcie krawędzi i posmarowanie asfaltem,
- przeprowadzenie pomiarów i badań laboratoryjnych, wymaganych w specyfikacji technicznej.
10.1. Normy
1. PN-B-11111:1996
Kruszywa mineralne. Kruszywa naturalne do nawierzchni drogowych, żwir i
mieszanka
2. PN-B-11112:1996 Kruszywa mineralne. Kruszywa łamane do nawierzchni drogowych
3. PN-B-11113:1996 Kruszywa mineralne. Kruszywa naturalne do nawierzchni drogowych. Piasek
4. PN-C-04024:1991 Ropa naftowa i przetwory naftowe. Pakowanie, znakowanie i transport
5. PN-C-96170:1965 Przetwory naftowe. Asfalty drogowe
6. PN-C-96173:1974 Przetwory naftowe. Asfalty upłynnione AUN do nawierzchni drogowych
7. PN-S-04001:1967 Drogi samochodowe. Mieszanki mineralno - bitumiczne. Badania
8. PN-S-96504:1961 Drogi samochodowe. Wypełniacz kamienny do mas bitumicznych
9. BN-68/8931-04
Drogi samochodowe. Pomiar równości nawierzchni planografem i łatą.
10.2 Inne dokumenty
10. Katalog typowych konstrukcji nawierzchni podatnych i półsztywnych. IBDiM -1997
11. TWT Tymczasowe Wytyczne. Polimeroasfalty drogowe. Prace IBDiM 4/1993
12. Warunki techniczne. Drogowe kationowe emulsje asfaltowe EmA-94. IBDiM -1994
13. WT /MK-CZDP84. Wytyczne techniczne oceny jakości grysów i żwirów kruszonych z naturalnie
rozdrobnionego surowca skalnego przeznaczonego do nawierzchni drogowych.
14. Zasady projektowania betonu asfaltowego o zwiększonej odporności na odkształcenia trwałe.
Wytyczne oznaczania odkształcenia i modułu sztywności mieszanek mineralno-bitumicznych metoda.
pełzania pod obciążeniem statycznym. IBDiM - Zeszyt 48/1995.
67
68
D.07.03.01. TYMCZASOWA ORGANIZACJA RUCHU.
1. WSTĘP.
1.1. Przedmiot SST.
Przedmiotem niniejszej SST są wymagania dotyczące wykonania i odbioru tymczasowej
organizacji ruchu na czas przebudowy mostu przez rzekę Wilga w miejscowości Wilczyska.
wymienionych w pkt.1.1.
Ustalenia zawarte w niniejszej SST dotyczą zasad prowadzenia robót związanych z:
- dostarczeniem na budowę tablic znaków drogowych, a także ich zamontowanie i utrzymanie
przez okres budowy oraz demontaż po zakończeniu budowy,
- dostarczeniem i zamontowaniem urządzeń zabezpieczających jak światła ostrzegawcze czy
lampy wczesnego ostrzegania.
Zakresem swym obejmują wymagania stawiane materiałom i wykonywanej pracy.
Określenia podane w niniejszej SST są zgodne z obowiązującymi odpowiednimi normami i z
definicjami podanymi w SST D-M.00.00.00. "Wymagania ogólne".
2. MATERIAŁY.
Zgodnie z wykazem znaków i urządzeń bezpieczeństwa zawartym w projekcie organizacji
ruchu.
3. SPRZĘT.
Ogólne wymagania dotyczące sprzętu podano w SST D-M.00.0.00. "Wymagania ogólne",
pkt 3.
Sprzęt używany do montażu znaków i urządzeń zabezpieczających powinien mieć akceptację
Inżyniera.
4. TRANSPORT.
Ogólne zasady stosowania transportu podano w SST D-M.00.00.00. "Wymagania ogólne",
67
pkt 4.
Załadunek, transport, rozładunek i składowanie materiałów do wykonania oznakowania
powinny odbywać się tak aby zachować ich dobry stan techniczny.
Ogólne wytyczne wykonawstwa robót podano w SST D-M.00.00.00. "Wymagania ogólne",
pkt 5.
Oznakowanie prowadzonych robót i tras objazdowych powinno być wykonywane wyłącznie
na podstawie zatwierdzonego projektu tymczasowej organizacji ruchu.
Urządzenia ostrzegawczo-zabezpieczające oraz znaki drogowe powinny być wykonane z
materiałów odblaskowych.
Światła na zastawach drogowych powinny być zasilane prądem o napięciu max. 25 V i
świecić się od zmierzchu do świtu oraz w warunkach zmniejszonej przejrzystości powietrza.
Ogólne wytyczne kontroli jakości podano w SST D-M.00.0.0. "Wymagania ogólne", pkt 6.
Kontroli podlegają: zamocowanie i ustawienie słupków wraz z montażem wszystkich
elementów znaków i tablic.
7. OBMIAR ROBÓT.
Ryczałt.
8. ODBIÓR ROBÓT.
Na podstawie wyników kontroli wg pkt 6 należy sporządzić protokół odbioru robót.
Jeżeli wszystkie badania dały wyniki dodatnie, organizację ruchu należy uznać za wykonaną
zgodnie z SST i dokumentacją techniczną. W przeciwnym wypadku wykonawca obowiązany
jest doprowadzić roboty do zgodności z wymaganiami i zgłosić do ponownego odbioru.
9. PŁATNOŚĆ.
Płatność ryczałtem za wykonane roboty.
W skład ceny ryczałtowej wchodzi:
- zakup znaków i urządzeń bezpieczeństwa ruchu,
- wbudowanie i rozebranie znaków drogowych i urządzeń bezpieczeństwa ruchu,
- bieżące utrzymywanie oznakowania w trakcie robót z uzupełnianiem zniszczonych lub
uszkodzonych elementów.
1. Instrukcja oznakowania robót prowadzonych w pasie rozdziału, zał. nr 1 do Zarządzenia
Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej oraz Spraw Wewnętrznych z 6 czerwca 1990 r
( poz. 184 ).
2. Instrukcja o znakach drogowych pionowych, zał. nr 1 do Zarządzenia Ministra Transportu
i Gospodarki Morskiej z dnia 3 czerwca 1994 r.
D.07.05.01. BARIERA OCHRONNA STALOWA.
1. WSTĘP.
1.1. Przedmiot SST.
Przedmiotem niniejszej SST są wymagania dotyczące wykonania i odbioru montażu
stalowych barier ochronnych drogowych na dojazdach do mostu drogowego przez rzekę
Wilga w miejscowości Wilczyska.
Niniejsza SST jest stosowana, jako dokument przetargowy i kontraktowy przy zlecaniu i
realizacji robót wymienionych w pkt. 1.1.
Ustalenia zawarte w niniejszej SST obejmują wszystkie czynności umożliwiające i mające na
celu zmontowanie stalowej bariery ochronnej typu SP-06/2/D na dojazdach do mostu.
Wszystkie określenia podane w niniejszej SST są zgodne z obowiązującymi odpowiednimi
polskimi normami i z definicjami podanymi w SST D-M.00.00.00. "Wymagania ogólne".
2. MATERIAŁY.
Zastosowane będą następujące materiały:
- bariera drogowa typ SP-06/D.
Do elementów barier należy używać stali St3SX wg PN-88/H-084020.
3. SPRZĘT.
Ogólne warunki stosowania sprzętu podano w SST D-M.00.00.00. "Wymagania ogólne.
Sprzęt używany do montażu musi być na wniosek Wykonawcy zaakceptowany przez
Inżyniera.
4. TRANSPORT.
Ogólne warunki transportu podano w SST D-M.00.00.00. "Wymagania ogólne".
Materiały mogą być przewożone dowolnymi środkami transportu.
Załadunek, transport, rozładunek i składowanie elementów do wykonania bariery ochronnej
drogowej powinny odbywać się tak, aby zachować jej dobry stan techniczny.
Ogólne warunki wykonania robót podano w SST D-M.00.00.00. "Wymagania ogólne".
Montaż bariery będzie wykonywany na podstawie dokumentacji technicznej.
Słupki bariery kotwione będą w gruncie przez wbijanie słupków. Ostatnie 10cm otworu
powinno być wypełnione takim materiałem jak pobocze drogi.
Ogólne zasady kontroli jakości robót podano w SST D-M.00.00.00. "Wymagania ogólne".
Odbiorowi podlegają:
- ustawienie słupków bariery wraz z montażem wszystkich elementów,
- odbiór wszystkich elementów bariery wraz z odbiorem powłoki cynkowej zabezpieczenia.
7. OBMIAR ROBÓT.
Jednostką obmiaru jest 1 m wykonanej i zmontowanej bariery o określonych w dokumentacji
technicznej parametrach.
8. ODBIÓR ROBÓT.
Ogólne zasady odbioru robót podano w SST D-M.00.00.00. "Wymagania ogólne".
Na podstawie wyników badań odbiorów wg pkt. 6 należy sporządzić protokoły odbioru robót.
Jeżeli wszystkie odbiory dały wyniki dodatnie, wykonanie bariery należy uznać za zgodne
z SST.
9. PŁATNOŚĆ.
Ogólne zasady płatności podano w SST D-M.00.00.00. "Wymagania ogólne".
Płaci się za 1 m ustawionej i odebranej bariery.
Cena jednostkowa uwzględnia zapewnienie niezbędnych czynników produkcji, zakup i
dostarczenie na obiekt, montaż barier oraz oczyszczenie terenu budowy po zakończeniu
roboty.
Odpady i ubytki materiałowe są uwzględnione w cenie jednostkowej.
1. Katalog typowych barier ochronnych "TRANSPROJEKTU".
D.10.10.11.GEOSIATKA KOMÓRKOWA W KONSTRUKCJACH
PODBUDÓW, NAWIERZCHNI I POBOCZY
DROGOWYCH ORAZ SKARP I ŚCIAN OPOROWYCH
1. WSTĘP
1.1. Przedmiot SST
Przedmiotem niniejszej szczegółowej specyfikacji technicznej (SST) są
wymagania dotyczące wykonania i odbioru elementów budownictwa drogowego z
zastosowaniem geosiatek komórkowych.
Szczegółowa specyfikacja techniczna (SST) stosowana jest jako dokument
przetargowy i kontraktowy przy zlecaniu i realizacji robót na przebudowie mostu przez
rzekę Wilga w miejscowości Wilczyska
1.3. Zakres robót objętych SST
Ustalenia zawarte w niniejszej specyfikacji dotyczą zasad prowadzenia robót
związanych z wykonaniem i odbiorem podbudów nawierzchni, gruntowych nawierzchni
drogowych, utwardzonych przy zastosowaniu geosiatki komórkowej, wypełnionej
materiałem zasypowym przy przebudowie mostu w miejscowości Wilczyska.
1.4.1. Geosiatka komórkowa – elastyczna struktura trójwymiarowa, złożona z zespołu taśm
polietylenowych, łączonych zgrzeinami punktowymi, którą w konstrukcjach rozciąga
się do kształtu „plastra miodu”.
1.4.2. Komórkowy system ograniczający – system złożony z geosiatek komórkowych,
wypełnionych materiałem zasypowym, który będąc zamknięty w geosyntetycznych
komórkach, jest chroniony przed ścinaniem i bocznymi przesunięciami, umożliwiając
rozkładanie działającego obciążenia na większym obszarze.
1.4.3. Materiał zasypowy – materiał wypełniający komórki geosiatki, dostosowany do
funkcji konstrukcji, obejmujący m.in. kruszywo łamane, żwir, pospółkę, piasek,
rozkruszony stary beton, pokruszony żużel hutniczy, beton, grunt miejscowy, ziemię
roślinną itp.
1.4.4. Geosyntetyk – materiał o postaci ciągłej, wytwarzany z wysoko spolimeryzowanych
włókien syntetycznych, jak polietylen, polipropylen, poliester, charakteryzujący się
m.in. dużą wytrzymałością oraz wodoprzepuszczalnością. Geosyntetyki obejmują:
geosiatki, geokraty, geowłókniny, geodzianiny, georuszty, geokompozyty,
geomembrany.
1.4.5. Geowłóknina – materiał płaski, wytworzony metodami włókienniczymi z włókien
syntetycznych, których spójność jest zapewniona przez igłowanie lub inne procesy
71
łączenia (np. dodatki chemiczne, połączenie termiczne) i który maszynowo zostaje
uformowany w postaci maty.
1.4.6. Geotkanina – materiał tkany, ze splecionymi ze sobą ciągłymi włóknami
polipropylenowymi we wzajemnie prostopadłych kierunkach (wątek i osnowa).
Struktura geotkaniny sprawia, że materiał ten przyjmuje własności tworzących go
włókien. Mimo, że włókna ułożone są prostopadle do siebie, dzięki ich spleceniu i
wzajemnemu tarciu, materiał posiada znaczną wytrzymałość na rozciąganie w kierunku
ukośnym.
1.4.7. Geosiatka płaska – geosyntetyczna płaska struktura w postaci siatki z otworami
znacznie większymi niż elementy składowe, z oczkami połączonymi węzłami.
1.4.8. Rama montażowa – lekka przenośna rama, służąca do montażu dostarczonych na
budowę geosiatek z wzajemnie przylegającymi do siebie taśmami i zapewniająca
dokładne rozciągnięcie geosiatki i nadanie jej komórkom nominalnych wymiarów.
1.4.9. Nawierzchnia gruntowa – wydzielony pas terenu, przeznaczony do ruchu lub postoju
pojazdów oraz ruchu pieszych, na którym rozłożono geosiatkę komórkową i
wypełniono jej komórki materiałem zasypowym.
1.4.10. Podbudowa nawierzchni drogowej – dolna część nawierzchni służąca do
przenoszenia obciążeń od ruchu na podłoże.
1.4.11. Umocnienie skarp – trwałe umocnienie powierzchniowe pochyłych elementów pasa
drogowego w celu ochrony przed erozją, za pomocą geosiatki komórkowej ułożonej na
skarpach z wypełnieniem komórek geosiatki gruntem miejscowym lub ziemią roślinną.
1.4.12. Ściana oporowa – budowla utrzymująca w stanie stateczności uskok naziomu
gruntów rodzimych lub nasypowych.
1.4.13. Utwardzone pobocze – część pobocza drogowego, posiadająca w ciągu całego roku
nośność wystarczającą do przejęcia obciążenia od kół samochodów dopuszczonych do
ruchu.
1.4.14. Gruntowe pobocze – część pobocza drogowego, stanowiąca obrzeże utwardzonego
pobocza, przeznaczona do ustawiania znaków i urządzeń zabezpieczenia ruchu.
1.4.15. Pozostałe określenia podstawowe są zgodne z obowiązującymi, odpowiednimi.
polskimi normami i z definicjami podanymi w OST D-M-00.00.00 „Wymagania
ogólne” [1] pkt 1.4.
Ogólne wymagania dotyczące robót podano w SST D-M-00.00.00 „Wymagania
ogólne” [1] pkt 1.5.
72
2. MATERIAŁY
2.1. Ogólne wymagania dotyczące materiałów
Ogólne wymagania dotyczące materiałów, ich pozyskiwania i składowania,
podano w SST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne” [1] pkt 2.
2.2. Materiały do wykonania robót
2.2.1. Zgodność materiałów z dokumentacją projektową i aprobatą techniczną
Materiał do wykonania robót powinien być zgodny z ustaleniami dokumentacji
projektowej lub ST oraz z aprobatą techniczną IBDiM.
2.2.2. Materiały do wykonania obiektów i elementów drogowych z zastosowaniem
geosiatki komórkowej
Materiałami stosowanymi przy wykonywaniu
drogowego przy użyciu geosiatek komórkowych są:
– geosiatka komórkowa,
– geosyntetyki,
– materiały wypełniające geosiatkę (materiały zasypowe),
– materiały do mocowania geosiatki.
konstrukcji
budownictwa
2.2.3. Geosiatka komórkowa
Geosiatka komórkowa powinna być wykonana z zespołu taśm z polietylenu dużej
gęstości (HDPE), zabezpieczonego przed działaniem promieniowania UV. Taśma jest
dwustronnie teksturowana, połączona seriami głębokich, ultradźwiękowych zgrzein
punktowych rozmieszczonych pasmowo, prostopadle do wzdłużnych osi taśm. Cechy
fizyczne, mechaniczne i geometryczne powinny być określone w aprobacie technicznej
IBDiM.
Wszystkie taśmy powinny mieć obie powierzchnie teksturowane romboidalnymi
wgłębieniami, przy czym teksturowanie powinno stanowić od 22 wgłębień do 31 wgłębień
o amplitudzie 0,5 mm na powierzchni 1 cm2 taśmy. Grubość taśmy przed teksturowaniem
wynosi 1,27 mm z tolerancją -5%, +10%, a po teksturowaniu grubość taśmy wynosi 1,52
± 0,15 mm.
Geosiatka komórkowa jest produkowana w odcinkach, zwanych sekcjami,
składających się z siedemdziesięciu sześciu taśm. W pozycji złożonej (transportowej i
magazynowej) sekcja stanowi zespół wzajemnie do siebie przylegających taśm. W pozycji
rozłożonej (rozciągniętej) sekcja stanowi układ faliście wygiętych taśm, złączonych
grzbietami, wyznaczających trójwymiarowe struktury komórkowe.
Geosiatki komórkowe produkuje się w różnych typach i rodzajach, których
wyboru dokonuje się w dokumentacji projektowej. Np. wysokość geosiatki, równa
szerokości taśm może wynosić: 50 mm, 75 mm, 100 mm, 150 mm i 200 mm. W zakresie
wielkości komórek można stosować geosiatki z (rys. 1):
– sekcją standardową (GWS/NWS), o normalnych wielkościach komórek,
– sekcją średniokomórkową (GWM/NWM),
– sekcją wielkokomórkową (GWL/NWL), z komórkami dużych wymiarów.
73
W zakresie wypełnienia materiałem powierzchni taśmy geosiatki, można użyć:
– taśmę nieperforowaną,
– taśmę perforowaną (rys. 3).
Materiał taśm może być wytwarzany w kolorach: a) czarnym z użyciem wagowym
1,5% ÷ 2% sadzy, będącej absorberem nadfioletu, zapobiegającego degradacji polimeru,
b) brązowym, zielonym lub innym, przy zastosowaniu pigmentów do kolorowania taśm bez
zawartości metali ciężkich oraz aminowego stabilizatora opóźniającego działanie światła w
ilości wagowej 1% nośnika.
W siatkach typu GWS pasma zgrzein są odległe od siebie o 330 mm ± 2,5 mm, a
w siatce typu GWL o 660 ± 2,5 mm.
Taśmy perforowane powinny mieć rozmieszczone otwory o średnicy 10 mm w
sposób przedstawiony na rysunku 3, z tolerancją średnicy i rozmieszczenia otworów
± 0,5 mm (lub ± 2%).
Geosiatki komórkowe mogą być też produkowane na zamówienie w różnych
wymiarach sekcji.
Oznaczenie typów geosiatek i odpowiadające im ciężary, wymiary oraz
powierzchni komórek podano w załączniku 1, tab. 1, wymagania dotyczące materiału, z
którego wykonane są taśmy podano w zał. 1, tab. 2, a wymagania dotyczące taśmy podano
w zał. 1, tab. 3 i 4.
Wymiary sekcji powinny być zgodne z podanymi na rysunku 1 i 2; tolerancja
wynosi 2%. Sekcje wykonywane na zamówienie o innych wymiarach powinny odpowiadać
wymaganiom i tolerancjom jak sekcje standardowe.
Sekcja geosiatki komórkowej rozłożona na płaskiej, poziomej powierzchni
powinna mieć kształt prostopadłościanu. Górna powierzchnia siatki powinna być płaska
bez widocznych sfalowań.
Szerokość taśmy, mierzona przymiarem z dokładnością 1 mm, może różnić się o
3%, ale nie więcej jak 3 mm.
Przechowywanie geosiatki komórkowej powinno się odbywać w stanie złożonym
(rys. 2). Każda sekcja powinna mieć etykietę zawierającą jej oznaczenie. Przechowywanie
geosiatki w warunkach bezpośredniego działania światła nie powinno trwać dłużej niż dwa
miesiące.
2.2.4. Geosyntetyki
Do konstrukcji wykonywanych z użyciem geosiatki komórkowej należy stosować
geosyntetyki określone w dokumentacji projektowej, np.:
– geotekstylia, w tym geotkaniny (wytwarzane przez przeplatanie przędzy, włókien,
filamentów, taśm) i geowłókniny (warstwa runa lub włókien połączonych siłami tarcia
lub kohezji albo adhezji),
– geosiatkę płaską, w postaci regularnej otwartej siatki wewnętrznie połączonych
elementów.
Każdy zastosowany geosyntetyk powinien odpowiadać właściwej normie lub mieć
aprobatę techniczną, wydaną przez uprawnioną jednostkę, np. IBDiM.
74
Geosyntetyk powinien mieć charakterystykę zgodną z aprobatą techniczną oraz
wymaganiami dokumentacji projektowej i ST. Zaleca się, aby geosyntetyki były odporne
na działanie wilgoci, promieniowanie słoneczne, starzenie się. Geosyntetyki powinny być
dostarczone bez rozdarć, dziur i przerw ciągłości, z odpowiednią wytrzymałością na
rozciąganie i rozerwanie oraz z odpornością na działanie mikroorganizmów występujących
w ziemi.
Geosyntetyki, dostarczane w rolkach opakowanych w folie, mogą być składowane
bez specjalnego zabezpieczenia. Geosyntetyki nieopakowane należy chronić przed
zamoczeniem wodą, zapyleniem i przed działaniem słońca. Przy składowaniu
geosyntetyków należy przestrzegać zaleceń producentów.
Rolki geosyntetyków mogą być wyładowane ręcznie lub za pomocą żurawi lub
ładowarek.
2.2.5. Materiał wypełniający geosiatkę
Rodzaj materiału zasypowego tj. wypełniającego geosiatkę komórkową musi być
dostosowany do funkcji konstrukcji, zgodnie z ustaleniem dokumentacji projektowej:
a) w konstrukcjach wzmacniających powierzchnię skarp i stożków i pełniących funkcję
przeciwerozyjną oraz w ścianach oporowych stosuje się zwykle grunt miejscowy lub
ziemię roślinną, z tym że w ścianach oporowych dopuszcza się również wypełnienie
betonem,
b) w konstrukcjach nawierzchni drogowych wymagane jest wypełnienie niespoistymi
materiałami naturalnymi jak kruszywo łamane, żwir, pospółka, piasek, rozkruszony
stary beton, pokruszony żużel hutniczy, destrukt asfaltowy, itp.,
c) w obrzeżach geosiatki, w celu ograniczenia poziomej podatności konstrukcji można
zastosować wypełnienie betonem.
Materiał niespoisty stosowany w konstrukcjach nawierzchni (np. dróg
tymczasowych, parkingów, dróg o nawierzchni gruntowej, podbudów) zaleca się, aby miał
uziarnienie do 25 mm, z zawartością frakcji ilastej nie przekraczającej 7% i części
organicznych do 2%.
Kruszywo stosowane do konstrukcji wykonywanych z użyciem geosiatki
komórkowej powinno odpowiadać wymaganiom norm:
1) PN-B-11111:1996 [8] dla żwiru i mieszanki kruszywa naturalnego,
2) PN-B-11112:1996 [9] dla kruszywa łamanego,
3) PN-B-11113:1996 [10] dla piasku.
Składowanie kruszyw powinno odbywać się w warunkach zabezpieczających je
przed zanieczyszczeniem, zmieszaniem z innymi materiałami i nadmiernym
zawilgoceniem.
Beton do wypełniania komórek na obrzeżach geosiatek może być chudym
betonem, odpowiadającym wymaganiom BN-70/8933-03 [11] o wytrzymałości na
ściskanie Rm > 7,5 MPa lub betonem B10.
Beton do wypełnienia komórek w geosiatkach użytych do wykonania ścian
oporowych może być betonem zwykłym wg PN-B-06250:1988 [7].
Grunt miejscowy do wypełniania geosiatek powinien być zaaprobowanym przez
Inżyniera materiałem uzyskanym na miejscu budowy lub w jego sąsiedztwie. Ziemi
75
roślinna (grunt urodzajny) powinna mieć zawartość od 3 do 20% składników
organicznych i powinna być pozbawiona kamieni większych od 5 cm oraz wolna od
zanieczyszczeń obcych.
Wybór gatunku roślin powinien być dostosowany do warunków miejscowych, tj.
do rodzaju gleby i jej stopnia nawilgocenia. Przy wyborze traw należy brać pod uwagę
specjalne mieszanki traw wieloletnich, mających gęste i drobne korzonki. Do obsiania
gruntu urodzajnego można użyć uniwersalnej mieszanki traw.
2.2.6. Materiały do mocowania geosiatki
2.2.6.1. Kotwy firmowe
Kotwy firmowe służące do przymocowania geosiatek komórkowych lub linek
napinających do podłoża składają się z pręta zbrojeniowego oraz nałożonego na niego
zacisku z tworzywa sztucznego, zwykle z polimeru zbrojonego włóknem szklanym (rys. 5a
i 5b). Zacisk ma dwa ramiona umożliwiające jednoczesne przymocowanie do podłoża
dwóch ścian geosiatek, chociaż w większości przypadków wystarczy zastosowanie jednego
ramienia (rys. 5c, 5d, 7b).
Średnica pręta zbrojeniowego zwykle wynosi 10 ÷ 12 mm.
2.2.6.2. Pręty i kołki do mocowania
Do przymocowania materiałów stosowanych przy budowie urządzeń z
zastosowaniem geosiatek mogą służyć również:
– pręty ze stali zbrojeniowej w kształcie litery J (rys. 11b) o różnych średnicach, np. 8,
10, 12, 16 i 20 mm,
– pręty proste ze stali zbrojeniowej, średnicy 8 ÷ 20 mm,
– kołki drewniane, dowolnych przekrojów poprzecznych.
Długość prętów i kołków powinna być ustalona w dokumentacji projektowej.
Pręty i kołki proste mogą być stosowane do umocowania elementów konstrukcji
nie wymagających kotwienia miejscowego, tj. najkorzystniej jest używać je np. przy
rozciąganiu geosiatek komórkowych, mocowaniu geotekstyliów, geotkanin, geowłóknin
itp.
2.2.6.3. Linki napinające
Linki polimerowe służą do dodatkowego przymocowania geosiatki komórkowej
do podłoża i nadania większej stabilności przy działających siłach grawitacyjnych i
hydrodynamicznych, zwłaszcza na skarpach i ciekach wodnych. Stosowanie linek jest też
korzystne, gdy naturalne twarde (np. skalne) podłoże uniemożliwia częste przymocowanie
do niego geosiatek, np. za pomocą wbijanych kotew.
Linki wprowadza się do geosiatki przy użyciu fabrycznie wykonanych otworów
(rys. 6), prowadząc je w linii prostej przez sekcję lub kilka sekcji geosiatek. Linki
przymocowuje się do podłoża zwykle za pomocą wbijanych stalowych kotew, ograniczając
ich liczbę w przypadku podłoża twardego (rys. 5c).
Standardowe linki są wykonane z wysokowytrzymałej poliestrowej, dzianej
przędzy wielowłókienkowej, dostępne z różnymi wytrzymałościami na rozciąganie. Można
również uzyskać linki poliestrowe z powłoką polietylenową, które korzystne są przy
specjalnych rozwiązaniach wymagających bardzo mocnego przymocowania geosiatek.
Średnica linek powinna być ustalona w dokumentacji projektowej. Najczęściej
stosuje się następujące linki poliestrowe:
średnica, mm
13
19
min. wytrzymałość na zerwanie, kN
3,11
6,7 i 9,3
2.2.6.4. Inne materiały mocujące geosiatkę
Do innych materiałów stosowanych przy mocowaniu geosiatek należą:
– metalowe galwanizowane zszywki, np. 12 mm, do łączenia boków sąsiednich sekcji
geosiatek,
– ew. taśmy (opaski) samozaciskowe polimerowe lub poliestrowe,
– przenośne ramy montażowe z dostępnego materiału, zapewniające dokładne
rozciągnięcie sekcji geokomórki i nadające komórkom nominalne wymiary.
3. SPRZĘT
Ogólne wymagania dotyczące sprzętu podano w SST D-M-00.00.00 „Wymagania
ogólne” [1] pkt 3.
3.2. Sprzęt stosowany do wykonania robót
Przy wykonywaniu robót Wykonawca w zależności od potrzeb, powinien wykazać
się możliwością korzystania ze sprzętu dostosowanego do przyjętej metody robót, jak:
– sprzęt do wykonania koryta pod nawierzchnią, np. koparki, równiarki, spycharki itp.,
– układarki do układania geowłókniny o prostej konstrukcji, umożliwiające rozwijanie
materiału ze szpuli, np. przez podwieszenie rolki do wysięgnika koparki, ciągnika,
ładowarki itp.,
– ładowarki, równiarki lub układarki do rozkładania kruszywa,
– walce statyczne, ew. walce ogumione, wibracyjne,
– zagęszczarki płytowe, ubijaki ręczne i mechaniczne, małe walce wibracyjne,
– przenośne ramy montażowe do rozciągania geosiatki na budowie i nadania jej
komórkom nominalnych wymiarów,
– betoniarki do wykonania betonu,
– inny drobny sprzęt pomocniczy, np. pneumatyczne zszywarki, noże do cięcia
geosiatek.
Sprzęt powinien odpowiadać wymaganiom określonym w dokumentacji
projektowej, ST, instrukcjach producentów lub propozycji Wykonawcy i powinien być
zaakceptowany przez Inżyniera.
4. TRANSPORT
77
4.1. Ogólne wymagania dotyczące transportu
Ogólne wymagania dotyczące transportu podano w SST D-M-00.00.00
„Wymagania ogólne” [1] pkt 4.
4.2. Transport materiałów
Materiały sypkie (kruszywa) można przewozić w warunkach zabezpieczających je
przed zanieczyszczeniem, zmieszaniem z innymi materiałami i nadmiernym
zawilgoceniem.
Transport geosiatek komórkowych powinien odbywać się w stanie złożonym w
opakowaniu fabrycznym.
Geotkaniny w czasie transportu muszą zachować oryginalne opakowanie bel
(rolek). W czasie przewozu należy zabezpieczyć opakowane bele przed przemieszczaniem
się oraz chronić przed zawilgoceniem i nadmiernym ogrzaniem.
Drobne przedmioty należy przewozić w opakowaniach fabrycznych, w warunkach
zabezpieczających je przed zanieczyszczeniem, zmieszaniem z innymi materiałami i
nadmiernym zawilgoceniem.
Wszystkie materiały można przewozić dowolnym środkiem transportu.
5. WYKONANIE ROBÓT
Ogólne zasady wykonania robót podano w SST D-M-00.00.00 „Wymagania
5.2. Zasady wykonywania robót
Sposób wykonania robót powinien być zgodny z dokumentacją projektową i ST.
W przypadku braku wystarczających danych można korzystać z ustaleń podanych w
niniejszej specyfikacji oraz z informacji podanych w załącznikach.
Podstawowe czynności przy wykonywaniu robót obejmują:
1. roboty przygotowawcze,
2. roboty odwodnieniowe,
3. ułożenie geosiatki komórkowej z robotami pomocniczymi i zasypką,
4. wykonanie innych elementów robót,
5. roboty wykończeniowe.
5.3. Roboty przygotowawcze
Przed przystąpieniem do robót należy, na podstawie dokumentacji projektowej,
ST lub wskazań Inżyniera:
– ustalić lokalizację robót,
– przeprowadzić obliczenia i pomiary geodezyjne niezbędne do szczegółowego
wytyczenia robót oraz ustalenia danych wysokościowych,
– usunąć przeszkody, np. humus, grunt nieprzydatny, drzewa, krzaki, obiekty, elementy
dróg, ogrodzeń itd.,
– dokonać prac potrzebnych do udostępnienia terenu robót,
– sprawdzić czy warunki geotechniczne placu budowy odpowiadają warunkom zawartym
w dokumentacji projektowej,
– zgromadzić wszystkie materiały potrzebne do rozpoczęcia budowy.
Zaleca się korzystanie z ustaleń SST D-01.00.00 [2] w zakresie niezbędnym do
wykonania robót przygotowawczych oraz z ustaleń SST D-02.00.00 [3] przy występowaniu
robót ziemnych.
5.4. Roboty odwodnieniowe
W przypadkach przewidzianych w dokumentacji projektowej lub na wniosek
Wykonawcy zaakceptowany przez Inżyniera, należy wykonać niezbędne roboty
odwodnieniowe, np.:
– wykonanie sączków, drenów lub innych elementów odwodnienia wgłębnego,
– obniżenie zbyt wysokiego poziomu wody gruntowej,
– ew. wykonanie warstwy filtracyjno-separacyjnej z geotkaniny lub geowłókniny
zainstalowanej wg zaleceń producenta.
Przy instalacji systemu odwodnieniowego należy:
– upewnić się czy zachowana jest drożność rur oraz szczelność wszystkich połączeń,
– zabezpieczyć wyloty rur odwodnieniowych przez owinięcie ich końca geosyntetykiem,
– sprawdzić czy woda wypływająca z rury nie powoduje lokalnej erozji.
5.5. Rozłożenie geosiatki komórkowej i wypełnienie jej komórek
1.
2.
3.
4.
5.
6.
Sposób rozłożenia sekcji geosiatki komórkowej obejmuje:
wytyczenie obszaru, na którym będą rozkładane sekcje geosiatki komórkowej,
rozłożenie (rozciągnięcie) pierwszej sekcji geosiatki komórkowej do wymaganych
rozmiarów i kształtu plastra miodu, stosując kotwy, pręty, kołki, ramy montażowe,
wypełnienie skrajnych komórek sekcji materiałem zasypowym. Skrajne krawędzie
sekcji należy zakotwić przez wbicie pionowych elementów mocujących geosiatkę
lub zapełniając skrajne komórki kruszywem lub materiałem ziemnym. Przy
stosowaniu ramy montażowej, naciąga się na nią całą sekcję geosiatki, a następnie
całość odwraca się i ustawia w wymaganej pozycji,
rozłożenie sąsiedniej (kolejnej) sekcji geosiatki komórkowej z dopasowaniem
krawędzi przyległych sekcji,
wykonanie połączenia sąsiadujących sekcji za pomocą pneumatycznej zszywarki
wbijającej metalowe zszywki lub inną metodą (np. za pomocą kotew, prętów w
kształcie litery J, opasek itp.),
rozpoczęcie wypełniania komórek materiałem zasypowym po wykonaniu połączenia
wszystkich sąsiadujących sekcji geosiatek lub ich części,
wypełnianie komórek geosiatki, przy:
– zastosowaniu najlepiej sprzętu mechanicznego jak: ładowarki (rys. 8), spycharki,
równiarki itp.,
79
7.
8.
9.
10.
11.
– zakazie zrzucania materiału zasypowego na rozłożoną sekcję geosiatki z
wysokości większej niż 1 m,
– zapełnianiu komórek geosiatki metodą „od czoła”, z tym że niedopuszczalny jest
ruch maszyn po niewypełnionych sekcjach,
– zakończeniu zasypywania komórek geosiatek, gdy materiał zasypowy znajduje się
ok. 5 cm ponad górnymi krawędziami komórek (po zagęszczeniu nie powinny być
widoczne na powierzchni komórki geosiatek),
– wyrównaniu materiału zasypowego do równej powierzchni, ręcznie lub
mechanicznie (np. równiarką, spycharką),
zagęszczenie materiału zasypowego, walcem, ubijakiem lub wibracyjną zagęszczarką
płytową do uzyskania wskaźnika zagęszczenia nie mniejszego od 0,95 próby
Proctora. Sprzęt cięższy można stosować w obszarze wewnątrz sekcji geosiatki,
natomiast sprzęt lekki (np. zagęszczarkę płytową) zaleca się stosować do
zagęszczenia materiału znajdującego się poza sekcją geosiatki,
usunięcie nadmiaru materiału uzupełniającego do poziomu górnych krawędzi
komórek, jeśli przewiduje się ułożenie kolejnej, wyżej leżącej warstwy geosiatki
komórkowej, tak aby widoczna była struktura komórkowa sekcji,
układanie kolejnych, wyżej leżących warstw geosiatek, które dokonuje się z
przesunięciem, co zabezpiecza przed utratą materiału zasypowego (wypieranie
materiału zasypowego z pomiędzy kolejnych warstw geosiatek komórkowych
oznacza nadmierne zagęszczenie materiału),
wypełnianie skrajnych komórek sekcji, sąsiadujących bezpośrednio z dowolnym
prefabrykowanym betonowym elementem drogowym, za pomocą betonu (np. B10) w
celu ochrony przed zniszczeniem tej części sekcji w wyniku najeżdżania na nią
pojazdów,
pozostawienie nadkładu z materiału zasypowego na ostatniej, najwyższej warstwie
geosiatki komórkowej i wykończenie powierzchni zgodnie z dokumentacją
projektową.
5.6. Wykonanie podbudowy pod nawierzchnią drogową
Wykonanie podbudowy pod warstwą wiążącą i ścieralną nawierzchni (rys. 9)
obejmuje czynności podane w dalszym ciągu, z uwzględnieniem prac związanych z
rozłożeniem geosiatki komórkowej i jej wypełnieniem materiałem zasypowym,
przedstawionych w punkcie 5.5:
1. wykonanie koryta pod nawierzchnię
Koryto pod nawierzchnię zaleca się wykonać bezpośrednio przed rozpoczęciem
robót związanych z wykonaniem warstwy separacyjno-filtracyjnej, ułożeniem geosiatki
komórkowej i leżących wyżej warstw nawierzchni. Koryto można wykonywać ręcznie lub
mechanicznie, np. przy użyciu równiarek, spycharek, koparek. Grunt odspojony powinien
być wykorzystany zgodnie z ustaleniami dokumentacji projektowej. Po oczyszczeniu
wykonanego dna koryta ze wszelkich zanieczyszczeń, należy sprawdzić czy istniejące
rzędne umożliwią uzyskanie po profilowaniu zaprojektowanych rzędnych podłoża. Zaleca
się aby rzędne koryta przed profilowaniem były o co najmniej 5 cm wyższe niż
projektowane rzędne podłoża. Profilowanie podłoża zaleca się wykonać równiarką. Ścięty
grunt powinien być wykorzystany w sposób zaakceptowany przez Inżyniera.
Szerokość koryta (profilowanego podłoża) nie może się różnić od szerokości
projektowanej więcej niż +10 cm i -5 cm. Nierówności podłużne i poprzeczne, mierzone
łatą 4-metrową, nie mogą przekraczać 20 mm. Spadki poprzeczne powinny być zgodne z
dokumentacją projektową z tolerancją ± 0,5%. Wykonanie koryta powinno odpowiadać
wymaganiom SST D-04.01.01 [4].
2. ułożenie warstwy separacyjnej
Warstwa separacyjna (lub separacyjno-filtracyjna) powinna odpowiadać
wymaganiom określonym w dokumentacji projektowej (może być np. warstwą
geowłókniny lub geotkaniny, warstwą geowłókniny i kruszywa itp.). W przypadku
stosowania geotkaniny (patrz rys. 9a), odpowiadającej wymaganiom pktu 2.2.4, zaleca się
układać ją w korycie pod nawierzchnią na podstawie planu, określającego wymiary pasm,
kierunek postępu robót, kolejności układania pasm, szerokości zakładów, sposób łączenia
itp. Folię, w którą są zapakowane rolki geotkaniny, zaleca się zdejmować bezpośrednio
przed układaniem. W celu uzyskania mniejszej szerokości rolki można ją przeciąć piłą, tak
aby po przycięciu możliwe było połączenie sąsiednich pasm z zakładem.
Geowłókninę lub geotkaninę można rozkładać bez fałd i wybrzuszeń ręcznie lub
za pomocą układarki, umożliwiającej rozwijanie materiału ze szpuli podwieszonej np. do
wysięgnika koparki. Pasma zaleca się układać prostopadle do osi drogi, a jeśli pokrywana
powierzchnia jest węższa niż dwie szerokości pasma, to pasma można układać wzdłuż osi
drogi, przy czym zakłady sąsiednich pasm powinny wynosić 0,2 ÷ 0,3 m. Po ułożeniu,
pasma niezwłocznie mocuje się do podłoża kotwami z odpadowej stali zbrojeniowej
średnicy 6÷8 mm, wykształconych w kształt litery „J” o długości ≥ 250 mm. Kotwy
powinny być rozmieszczone na krawędziach pasm i na zakładach w odstępach co około
2,0 m, a na płaszczyźnie materiału: 1 szt. kotwy na około 8 m2 powierzchni.
Tak przygotowana warstwa separacyjna jest gotowa do szybkiego ułożenia
geosiatki komórkowej.
3. ułożenie geosiatki komórkowej z zasypką
Sekcje (odcinki) geosiatki komórkowej należy układać prostopadle do osi drogi i
wypełniać je według zasad podanych w pkcie 5.5.
Materiał zasypowy powinien odpowiadać wymaganiom ustalonym w
dokumentacji projektowej (np. według pktu 2.2.5: kruszywo łamane, żwir, pospółka,
piasek, rozkruszony stary beton, destrukt asfaltowy, pokruszony żużel hutniczy itp.).
Zagęszczanie materiału zasypowego wykonuje się jednocześnie dla geokomórek i
nadsypki jeśli łączna ich grubość nie przekracza 25 ÷ 30 cm. Dla grubszej warstwy zaleca
się osobno zagęszczać wypełnienie komórek i osobno warstwę nadsypki. Przy
zagęszczaniu należy zwracać uwagę, aby nie uszkodzić geosiatki komórkowej.
W przypadku, gdy dokumentacja projektowa przewiduje ułożenie dwóch (rys. 9d)
lub większej liczby warstw geosiatek komórkowych, stanowiących łączną podbudowę, to
następne warstwy siatek należy ułożyć jedna nad drugą z wypełnieniem zasypką i jej
zagęszczeniem oraz wykonaniem nadsypki tylko nad najwyższą warstwą geosiatek
komórkowych.
4. ułożenie warstwy wiążącej i/lub ścieralnej nawierzchni na wykonanej podbudowie
81
Na podbudowie z geosiatek komórkowych wypełnionych zasypką i uzupełnionych
warstwą pokrywającą (nadsypką) można układać warstwę ścieralną i/lub wiążącą
nawierzchni, zgodną z dokumentacją projektową, np. (rys. 9c):
– nawierzchnię z betonu asfaltowego,
– nawierzchnię z betonowej kostki brukowej,
– inny rodzaj nawierzchni,
odpowiadającą osobnym wymaganiom odpowiednich specyfikacji technicznych.
5. ewentualne wykonanie odcinka próbnego
Jeśli w ST przewidziano konieczność wykonania odcinka próbnego, to co najmniej
na 3 dni przed rozpoczęciem robót, Wykonawca powinien wykonać odcinek próbny w
celu:
– doboru sprzętu i technologii wykonania robót,
– określenia grubości warstw materiału w stanie luźnym, koniecznej do uzyskania
wymaganej grubości warstwy po zagęszczeniu.
Na odcinku próbnym Wykonawca powinien użyć takich materiałów oraz sprzętu,
jakie będą stosowane do wykonania robót właściwych. Powierzchnia odcinka próbnego
powinna wynosić co najmniej 400 m2 dla każdego rodzaju robót. Odcinek próbny powinien
być zlokalizowany w miejscu wskazanym przez Inżyniera. Wykonawca może przystąpić do
wykonywania robót po zaakceptowaniu odcinka próbnego przez Inżyniera.
5.7. Wykonanie nawierzchni gruntowych
Nawierzchnie gruntowe dróg, których konstrukcja składa się tylko z geosiatek
komórkowych wypełnionych materiałem zasypowym, lecz które nie mają warstwy
ścieralnej nawierzchni, powinny być zgodne z ustaleniami dokumentacji projektowej,
obejmując wykonanie:
1. koryta pod nawierzchnię,
2. robót odwodnieniowych, w tym np. warstwy separacyjnej, warstwy separacyjnofiltracyjnej, warstwy odsączającej, odcinającej, mrozoochronnej itp.,
3. ułożenia geosiatki komórkowej z zasypką,
4. ewentualnego odcinka próbnego.
Nawierzchnie gruntowe mogą być wykonywane na ciągach dróg zamiejskich, na
parkingach, placach przeładunkowych, drogach tymczasowych itp.
Sposób wykonania nawierzchni gruntowej powinien odpowiadać ustaleniom:
– SST D-04.01.01 [4] w zakresie koryta nawierzchni,
– SST D-04.02.01 [5] i D-04.02.02 [6] w zakresie warstw odsączającej, odcinającej i
mrozoochronnej,
– pktu 5.6 niniejszej specyfikacji w zakresie ułożenia warstwy separacyjnej, ułożenia
geosiatki komórkowej z zasypką i ew. odcinka próbnego.
5.8. Wykonanie utwardzonego pobocza
Konstrukcja, szerokość i pochylenie poprzeczne utwardzonego pobocza,
wykonanego przy użyciu geosiatki komórkowej oraz połączenie pobocza z konstrukcją
jezdni, powinny być zgodne z ustaleniami dokumentacji projektowej. Wykonanie
utwardzonego pobocza może obejmować:
1. wykonanie koryta,
2. ew. wykonanie odwodnienia (np. warstwy odsączającej, odcinającej, separacyjnej,
separacyjno-filtracyjnej, mrozoochronnej itp.),
3. ew. wykonanie podbudowy,
4. ułożenie geosiatki komórkowej z zasypką,
5. wykonanie nadsypki (np. z kruszywa, humusu itp.).
Sposób wykonania utwardzonego pobocza powinien odpowiadać ustaleniom:
– SST D-04.01.01 [4] i pktu 5.6 w zakresie wykonania koryta,
– SST D-04.02.01 [5] i D-04.02.02 [6] w zakresie warstw odsączającej, odcinającej i
mrozoochronnej,
– punktu 5.6 niniejszej specyfikacji, w zakresie ułożenia warstwy separacyjnej i ułożenia
geosiatki komórkowej z zasypką i nadsypką,
– osobnych specyfikacji technicznych, określonych w dokumentacji projektowej, w
przypadku wykonania podbudowy innej konstrukcji niż geosiatka komórkowa,
– punktu 5.9 w zakresie zatrawienia pobocza.
Szczególną uwagę należy zwrócić na właściwe wykonanie utwardzonego pobocza
przy krawędzi jezdni. Styk jezdni i utwardzonego pobocza powinien być równy i szczelny.
Do zagęszczania zaleca się stosowanie maszyn o szerokości nie większej niż
szerokość utwardzanego pobocza.
Dopuszczalne odchyłki szerokości utwardzonego pobocza wynoszą ± 5 cm, a
dopuszczalne nierówności mierzone łatą 4 m wynoszą 10-15 mm.
Przykłady utwardzonego pobocza przedstawiono na rys. 14.
5.9. Wykonanie umocnienia przeciwerozyjnego powierzchni pochyłych
Wykonanie umocnienia przeciwerozyjnego powierzchni pochyłych, jak skarpy
wykopów i nasypów drogowych, stożki nasypów przy przyczółkach mostowych względnie
powierzchnie skarp kanałów i cieków przydrożnych, powinny być zgodne z ustaleniami
dokumentacji projektowej, obejmując wykonanie:
1. powierzchni podłoża ziemnego na skarpie według rzędnych wysokościowych
umożliwiających ułożenie geosiatki komórkowej,
2. warstwy separacyjnej (lub separacyjno-filtracyjnej) np. z geosyntetyków, jeśli
przewiduje to dokumentacja projektowa lub poleci Inżynier. Sposób wykonania
warstwy separacyjnej powinien odpowiadać wymaganiom pktu 5.6 podpunkt 2 z
dostosowaniem do potrzeb robót na skarpie,
3. ewentualnych robót odwodnieniowych, przewidzianych przez dokumentację
projektową, np. sączków, drenów lub innych elementów odwodnienia wgłębnego,
według sugestii pktu 5.4, upewniając się czy zachowana jest drożność i szczelność
systemu odwodnieniowego,
4. ułożenia geosiatek komórkowych na skarpie, z tym że w pierwszej kolejności należy
zakotwić górną część sekcji geosiatki na szczycie skarpy (np. na poboczu korony drogi
w przypadku skarpy nasypu – patrz rys. 11 i 12). W tym celu na szczycie skarpy w dnie
usuniętej części pobocza lub wykopanego rowu należy wbić w grunt stalowe pręty
długości np. 60 ÷ 100 cm średnicy 10 ÷ 12 mm, w odległościach co około 50 cm, tj.
83
zwykle w co drugą komórkę siatki. W pręty należy włożyć jeden rząd komórek, po
czym należy geosiatkę komórkową rozciągnąć w dół, do pełnego jej napięcia, tworząc
siatkę podobną do kształtu plastra miodu. Komórki siatki w jej dolnej krawędzi należy
zakotwić w grunt skarpy podobnymi prętami stalowymi we właściwych odstępach.
Między górną a dolną krawędzią siatki należy wbić większą liczbę prętów w
odległościach około 80 ÷ 100 cm.
Pręty stalowe do mocowania siatki mogą:
– mieć kształt litery J i ich zagięcie po wbiciu musi utrzymywać górną krawędź ściany
komórki dobrze przymocowaną do podłoża skarpy (rys. 11b),
– być firmową kotwą, wykonaną z pręta stalowego i zacisku z tworzywa sztucznego
(rys. 5b).
Sąsiadujące ze sobą sekcje geosiatek komórkowych należy przymocować np.
galwanizowanymi zszywkami 12 mm, przy pomocy pneumatycznej zszywarki.
W przypadku gdy długość skarpy jest większa od długości rozłożonej sekcji
geosiatki, należy wzdłuż dolnej krawędzi sekcji wbić kolejny rząd prętów i zahaczyć o
nie kolejną sekcję geosiatki,
5. wzmocnienia konstrukcji geosiatki za pomocą linek poliestrowych (rys. 6 i 12), jeśli
przewiduje to dokumentacja projektowa lub Inżynier. W tym celu należy przygotować
linki o długości zbocza (skarpy) i odcinka zakotwienia sekcji geosiatki oraz
dodatkowej długości około 15%. Linki należy przewlec przez otwory nawiercone w
złożonej sekcji geosiatki, a wolne końce należy zabezpieczyć węzłami, aby
uniemożliwić wysunięcie się linek. Wolne końce linek można zakotwić w gruncie za
pomocą kołków, prętów, kotew itp. Linki można dodatkowo przymocować wewnątrz
komórki kotwą (rys. 5c), prętem w kształcie litery J w celu uzyskania większej
stabilności systemu komórkowego. Jeśli nie można zastosować kotew lub prętów do
przymocowania linki wewnątrz komórki (np. gdy nie wolno przebić znajdującego się
pod geosiatką materiału geotekstylnego) należy linki ustabilizować przez umocowanie
zacisku kotwy w ciągu linki (rys. 5e),
6. napełnienia komórek geosiatki materiałem zasypowym, tj. gruntem miejscowym lub
ziemią roślinną według punktu 2.2.5 ew. betonem, zgodnie z ustaleniami dokumentacji
projektowej. W przypadku przewidywanego zatrawienia skarpy, dopuszcza się
wypełnienie dolnej części komórek materiałem mniej wartościowym, lecz z
zapewnieniem wykonania górnej warstwy 5÷10 cm z ziemi roślinnej wg pktu 2.2.5.
Napełnianie komórek materiałem wypełniającym należy dokonywać przez
nasypywanie go z góry w dół po skarpie wg zasad podanych w pkcie 5.5, z nadmiarem
do 5 cm w celu umożliwienia zagęszczenia ziemi roślinnej,
7. robót utrwalająco-umacniających np. przez obsianie mieszankami traw wg pktu 2.2.5.
Przy przewidywaniu spływu wody powierzchniowej po skarpie można wykonać
powierzchniowe ścieki skarpowe w odpowiednich miejscach, przez napełnienie
komórek geosiatki betonem. W przypadku dużych powierzchni spływania wody,
można ją przejąć przez wgłębne sączki podłużne, tj. dreny umieszczone w wykopach
wąskoprzestrzennych.
5.10. Wykonanie ścian oporowych
5.10.1. Wykonanie ściany oporowej typu zwykłego
Ściana oporowa typu zwykłego składa się z warstw geosiatek komórkowych
ułożonych jedna nad drugą i zapełnionych materiałem wypełniającym, bez jakichkolwiek
urządzeń wzmacniających (zbrojących) konstrukcję nasypu. Ścianę taką
można
zastosować do podtrzymania zarówno wykopu jak i nasypu.
Konstrukcja ściany oporowej powinna być zgodna z dokumentacją projektową w
zakresie kształtu, wymiarów, wymagań materiałowych i materiału wypełniającego komórki
(np. grunt miejscowy, ziemia roślinna, ew. beton).
Zasady wykonania ściany oporowej typu zwykłego (rys. 10a, 10c, 10d), jeśli
dokumentacja projektowa nie przewiduje inaczej, powinny obejmować następujące
czynności:
1. przygotowanie wykopu pod fundament ściany oporowej
Grunt podłoża, leżący bezpośrednio pod konstrukcją ściany, powinien być
dostosowany do kształtu fundamentu, próbnie zagęszczony i wyrównany przed
wykonaniem fundamentu. W niektórych przypadkach należy usunąć grunt słaby lub
ściśliwy, zastępując go właściwym zagęszczonym materiałem nasypowym,
2. wykonanie fundamentu pod konstrukcję ściany polegające na:
– ułożeniu geotkaniny jako warstwy oddzielającej i filtracyjnej,
– rozłożeniu warstwy kruszywa i zagęszczeniu jej do wartości 95% wg normalnej
próby Proctora, stosując tradycyjne metody i sprzęt. Niektóre kruszywa można
zagęszczać do wskaźnika zagęszczenia mniejszej wartości,
– jeśli przewiduje się zastosowanie kruszywa pozwalającego na swobodny przepływ
wody (bez drobnych cząstek), wówczas należy kruszywo całkowicie owinąć
geotkaniną,
3. ułożenie warstwy przygruntowej ściany z geosiatki, która może być wykonana jednym z
trzech wariantów:
a) wariant 1: geosiatkę komórkową należy rozciągnąć wzdłuż odcinków prostych i
zakrzywionych trasy ściany oporowej, wbijając odpowiednią liczbę prętów w
komórki geosiatki, w celu napięcia jej do właściwego położenia i późniejszego
napełnienia,
b) wariant 2: geosiatkę komórkową należy rozciągnąć na prętach ramy napinającej,
ułożonej w dostosowaniu do potrzeb wymiarowych budowli. Następnie należy
odwrócić ramę i uzyskać położenie sekcji geosiatki przed napełnieniem jej
materiałem zasypowym. Po napełnieniu geosiatki, należy usunąć ramę i przystąpić
do powtarzania procesu układania i napełniania kolejnych sekcji geosiatek,
c) wariant 3: sekcję geosiatki komórkowej należy rozciągnąć do właściwego
położenia i zakotwić kołkami w gruncie,
4. wykonanie odwodnienia, napełnienie geosiatki i zagęszczenie materiału zasypowego
Przy wykonywaniu prac odwodnieniowych, zasypywaniu i zagęszczaniu
materiału wypełniającego geosiatki, należy przestrzegać:
– zastosowania tradycyjnego sposobu napełniania komórek geosiatki, zagęszczania
materiału wypełniającego komórki i jego wyrównywania w zastosowaniu do
wszystkich warstw geosiatek,
85
– ułożenia, zgodnie z dokumentacją projektową, drenu odwadniającego z wylotem
rurowym, zapewniając minimalny spadek podłużny 1% na całej jego długości,
– sprawdzenia czy wypływ wody z wylotu drenu nie powoduje erozji, która
zagroziłaby stateczności ściany oporowej,
– napełnienia komórek geosiatki i strefy zasypki za ścianą materiałem zasypowym na
wysokość około 5 cm ponad ściany komórek,
– zagęszczenia materiału wypełniającego komórki geosiatki i strefę zasypki do
wskaźnika zagęszczenia co najmniej 95% wg normalnej próby Proctora, przy
zastosowaniu tradycyjnych metod i sprzętu (niektóre kruszywa mogą mieć wskaźnik
zagęszczenia mniejszy),
– usunięcia nadmiaru materiału po zagęszczeniu każdej warstwy aż do odsłonięcia
górnych krawędzi komórek geosiatki,
5. wykonanie ściany oporowej z geosiatek komórkowych
Wykonanie kolejnych warstw geosiatki, w celu stworzenia konstrukcji ściany
oporowej, wymaga:
– ułożenia w każdej warstwie geosiatek, które rozciąga się przy pomocy posiadanych
narzędzi (np. ramy napinającej) lub prętów i kołków,
– dostosowania rozłożonych geosiatek do kształtu ściany, zapewnienia stykania się
sąsiednich sekcji geosiatek w poziomie warstwy i ułożenia w jednej płaszczyźnie
pionowej geosiatek z sąsiadujących warstw,
– przymocowania ze sobą zszywkami sąsiednich stykających się komórek geosiatek,
najlepiej przy użyciu pneumatycznych zszywarek,
– nasypania do komórek geosiatki ustalonego materiału wypełniającego na wysokość
około 50 mm ponad ściany komórek,
– wypełnienia gruntem miejscowym przestrzeni pomiędzy tylną powierzchnią ściany
oporowej a nasypem, wykonanego warstwami z właściwym zagęszczeniem,
– wypełnienia zewnętrznych komórek ziemią roślinną (jeśli tak przewiduje
dokumentacja projektowa), w celu umożliwienia powstania zewnętrznego pokrowca
roślinnego ściany (rys. 10b). W związku z tym, przed nasypywaniem materiału
wypełniającego (np. ziarnistego) do zasadniczej części ściany, przykrywa się
komórki zewnętrzne płytą (np. drewnianą), usuwając ją w celu późniejszego
napełnienia komórek ziemią roślinną,
– zagęszczenia materiału wypełniającego komórki do wskaźnika zagęszczenia co
najmniej 95% wg normalnej próby Proctora, przy zastosowaniu tradycyjnych metod
i sprzętu (niektóre kruszywa mogą mieć wskaźnik zagęszczenia mniejszy),
– zastosowania sprzętu do zagęszczenia materiału wypełniającego geosiatki, przy
czym należy unikać użycia ciężkiego sprzętu zagęszczającego w obrębie 1m sekcji
ściennych zewnętrznych,
– zwrócenia uwagi, aby nie powstawały widoczne poprzeczne przemieszczenia sekcji
ściany, wskazujące na zastosowanie nadmiernych obciążeń zagęszczających,
– zapewnienia, aby przy układaniu kolejnych następnych warstw zostało zachowane
poprawne położenie każdej warstwy oraz została utrzymana właściwa płaszczyzna
pionowa zewnętrznych komórek,
– zwrócenia uwagi, przy wykonywaniu ściany na łuku poziomym, na możliwość
zmiany promienia krzywizny przy układaniu kolejnych warstw, w następstwie czego
powstanie nieliniowość położenia komórek, co można poprawić stosując warstwę
korygującą z odsadzką do 15 cm.
5.10.2.Wykonanie ściany oporowej typu złożonego z geosiatek komórkowych i zbrojenia
gruntu geosyntetykami
Ściany typu złożonego składają się z geosiatek komórkowych i znajdującego się
między nimi zbrojenia z geowłóknin (geotkanin) lub geosiatek płaskich wydłużonych poza
ścianę na obszar gruntu. Konstrukcja taka tworzy przyczepność cierną pomiędzy
elementami konstrukcji. Napełnienia komórek geosiatki materiałem wypełniającym,
zagęszczenie i wyrównanie materiału w kolejnych warstwach geosiatek komórkowych i
zasypki za ścianą powinno być wykonane w sposób przewidziany dla zwykłej ściany
oporowej.
Sposób wykonania ściany oporowej typu złożonego powinien obejmować:
– ułożenie, we wszystkich przewidzianych miejscach przekroju pionowego ściany,
zbrojenia z odpowiednio przyciętych płaszczyzn geosyntetyków (geotkanin,
geowłóknin, geosiatek płaskich) i tymczasowe utrwalenie ich położenia na podłożu za
pomocą szpilek stalowych lub ręcznie nasypanych kopczyków z gruntu; zewnętrzna
krawędź zbrojenia powinna znajdować się w obrębie pasa szerokości 150 mm od lica
ściany oporowej,
– rozłożenie geosiatek komórkowych na zbrojeniu z geosyntetyków z zachowaniem
właściwego położenia i napełnienie ich materiałem wypełniającym. Następnie zbrojenie
należy ręcznie naciągnąć, naprężając je przez wyciąganie spod napełnionych geosiatek
komórkowych i utrwalając w takim położeniu za pomocą szpilek stalowych lub przez
ręczne trzymanie w stanie naprężonym,
– nasypanie gruntu na zbrojenie z geosyntetyków, rozciągnięte poza ścianę oporową oraz
jego zagęszczenie np. za pomocą walców ogumionych, które mogą poruszać się
bezpośrednio po zbrojeniu, lecz unikając nagłych zatrzymań i ostrych zwrotów
względnie przy pomocy pojazdów gąsienicowych, które mogą się poruszać po zasypce
grubości minimum 150 mm rozłożonej na zbrojeniu,
– kontynuowanie wykonania ściany do wysokości przewidzianej przez dokumentację
projektową.
5.11. Roboty wykończeniowe
Roboty wykończeniowe powinny być zgodne z dokumentacją projektową i ST. Do
robót wykończeniowych należą prace związane z dostosowaniem wykonanych robót do
istniejących warunków terenowych, takie jak:
− odtworzenie przeszkód czasowo usuniętych, np. parkanów, ogrodzeń, nawierzchni,
chodników, krawężników itp.,
− niezbędne uzupełnienia zniszczonej w czasie robót roślinności, tj. zatrawienia,
krzewów, ew. drzew,
− roboty porządkujące otoczenie terenu robót.
87
6. KONTROLA JAKOŚCI ROBÓT
6.1. Ogólne zasady kontroli jakości robót
Ogólne zasady kontroli jakości robót podano w SST D-M-00.00.00 „Wymagania
Przed przystąpieniem do robót Wykonawca powinien:
– uzyskać wymagane dokumenty, dopuszczające wyroby budowlane do obrotu i
powszechnego stosowania (aprobaty techniczne, certyfikaty zgodności, deklaracje
zgodności, ew. badania materiałów wykonane przez dostawców itp.),
– ew. wykonać własne badania właściwości materiałów przeznaczonych do wykonania
robót, określone przez Inżyniera,
– sprawdzić cechy zewnętrzne gotowych materiałów z tworzyw.
Wszystkie dokumenty oraz wyniki badań Wykonawca przedstawia Inżynierowi do
akceptacji.
Częstotliwość oraz zakres badań i pomiarów, które należy wykonać w czasie robót
podaje tablica 1.
Tablica 1. Częstotliwość oraz zakres badań i pomiarów w czasie robót
Lp.
Wyszczególnienie robót
Częstotliwość
badań
Wartości dopuszczalne
1
Lokalizacja i zgodność granic terenu
robót z dokumentacją projektową
1 raz
Wg pktu 5 i dokumentacji
projektowej
2
Roboty przygotowawcze
Bieżąco
Wg pktu 5.3
3
Roboty odwodnieniowe
Bieżąco
Wg pktu 5.4
4
Ułożenie geosiatki komórkowej z
robotami pomocniczymi i zasypką
Bieżąco
Wg pktów 5.5 ÷ 5.9
5
Wykonanie innych elementów robót
Bieżąco
Wg pktów 5.5 ÷ 5.9
6
Wykonanie robót wykończeniowych
Ocena ciągła
Wg pktu 5.10
7. OBMIAR ROBÓT
7.1. Ogólne zasady obmiaru robót
Ogólne zasady obmiaru robót podano w SST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne”
[1] pkt 7.
Jednostką obmiarową jest:
– m2 (metr kwadratowy) wykonanej podbudowy, nawierzchni gruntowej lub umocnienia
przeciwerozyjnego powierzchni,
– m3 (metr sześcienny) wykonanej ściany oporowej.
Jednostki obmiarowe robót towarzyszących (np. warstw wiążącej lub ścieralnej
nawierzchni) są ustalone w odpowiednich SST.
8. ODBIÓR ROBÓT
8.1. Ogólne zasady odbioru robót
Ogólne zasady odbioru robót podano w SST D-M-00.00.00 „Wymagania ogólne”
[1] pkt 8.
Roboty uznaje się za wykonane zgodnie z dokumentacją projektową, ST i
wymaganiami Inżyniera, jeżeli wszystkie pomiary i badania z zachowaniem tolerancji wg
pktu 6 dały wyniki pozytywne.
8.2. Odbiór robót zanikających i ulegających zakryciu
Odbiorowi robót zanikających i ulegających zakryciu podlegają:
roboty odwodnieniowe,
wykonanie koryta (wykopu fundamentowego),
ułożenie geosiatki komórkowej wypełnionej materiałem zasypowym.
Odbiór tych robót powinien być zgodny z wymaganiami pktu 8.2 D-M-00.00.00
„Wymagania ogólne” [1] oraz niniejszej SST.
–
–
–
9. PODSTAWA PŁATNOŚCI
Ogólne ustalenia dotyczące podstawy płatności podano w SST D-M-00.00.00
„Wymagania ogólne” [1] pkt 9.
Cena wykonania jednostki obmiarowej obejmuje:
prace pomiarowe i roboty przygotowawcze,
oznakowanie robót,
przygotowanie podłoża,
dostarczenie materiałów i sprzętu,
roboty przygotowawcze,
roboty odwodnieniowe,
ułożenie sekcji geosiatek komórkowych z materiałem wypełniającym, zagęszczeniem i
innymi robotami, według wymagań dokumentacji projektowej, ST i specyfikacji
technicznej,
– roboty wykończeniowe,
– przeprowadzenie pomiarów i badań wymaganych w specyfikacji technicznej,
–
–
–
–
–
–
–
89
– odwiezienie sprzętu.
9.3. Sposób rozliczenia robót tymczasowych i prac towarzyszących
Cena wykonania robót określonych niniejszą OST obejmuje:
− roboty tymczasowe, które są potrzebne do wykonania robót podstawowych, ale nie są
przekazywane Zamawiającemu i są usuwane po wykonaniu robót podstawowych,
− prace towarzyszące, które są niezbędne do wykonania robót podstawowych,
niezaliczane do robót tymczasowych, jak geodezyjne wytyczenie robót itd.
10.1. Ogólne specyfikacje techniczne (OST)
1.
2.
3.
4.
D-M-00.00.00
D-01.00.00
D-02.00.00
D-04.01.01
5.
D-04.02.01
6.
D-04.02.02
Wymagania ogólne
Roboty przygotowawcze
Roboty ziemne
Koryto wraz z profilowaniem i zagęszczaniem podłoża
(specyfikacja zawarta w zbiorze OST D-04.01.01÷04.03.01
„Dolne warstwy podbudów oraz oczyszczenie i skropienie”)
Warstwy odsączające i odcinające (specyfikacja zawarta w
zbiorze OST wg pktu 4)
Warstwa mrozoochronna (specyfikacja zawarta w zbiorze
OST wg pktu 4)
10.2. Normy
7.
8.
PN-B-06250:1988
PN-B-11111:1996
9.
PN-B-11112:1996
10.
PN-B-11113:1996
11.
BN-70/8933-03
Beton zwykły
Kruszywa mineralne. Kruszywa naturalne do nawierzchni
drogowych. Żwir i mieszanka
Kruszywa mineralne. Kruszywa łamane do nawierzchni
drogowych.
Kruszywa mineralne. Kruszywa naturalne do nawierzchni
drogowych. Piasek
Podbudowa z chudego betonu
10.3. Inne dokumenty
12.
Aprobata techniczna IBDiM nr AT/2007-03-1212. Geosiatka komórkowa
GEOWEB, wydana 5.02.2007, oraz zmiana nr 1/2008 do aprobaty technicznej,
wydana 2.01.2008 (Geosiatka komórkowa NEOWEB, dot. nawierzchni,
podbudowy,
podłoża,
skarp)
13.
11. ZAŁĄCZNIKI
ZAŁĄCZNIK 1
CHARAKTERYSTYKA GEOSIATEK KOMÓRKOWYCH (wg [13])
1.1. Powstanie geosiatki komórkowej i jej cechy charakterystyczne
Geosiatka komórkowa powstała pod koniec lat 70-tych ubiegłego stulecia we
współpracy z Korpusem Inżynierskim Armii Amerykańskiej. W Polsce stosowana jest od
1995 r.
Główną cechą systemu, po rozciągnięciu sekcji geosiatki komórkowej do postaci
„plastra miodu” i wypełnieniu komórek różnymi materiałami zasypowymi, jest
„zamknięcie” tych materiałów w środku geosyntetycznych komórek, których ścianki
chronią wypełniający je materiał przed ścinaniem i bocznymi przesunięciami przy
przenoszeniu obciążeń. Dzięki temu, obciążenie to jest rozkładane na sąsiednie komórki
sekcji, tworząc elastyczne działanie nad większym obszarem. Zamknięcie materiału
zasypowego w komórkach pozwala na odpowiednio wysokie ich zagęszczenie. Wzrost
odporności materiału zasypowego na ścinanie i zwiększenie jego sztywności uzyskuje się
na skutek tzw. biernej pierścieniowej wytrzymałości sąsiednich komórek wypełnionych
zagęszczonym materiałem zasypowym.
Przedstawione powyżej charakterystyczne cechy systemu powodują, że często
używa się dla niego nazwy „komórkowy system ograniczający”.
1.2. Charakterystyka ogólna geosiatki
Geosiatka komórkowa zbudowana jest z zespołu elastycznych taśm polimerowych
(z polietylenu dużej gęstości HDPE – high density polyethylene).
Geosiatki komórkowe mogą różnić się w zakresie:
– szerokości taśmy, od 50 mm do 200 mm,
– wielkości sekcji (odcinków), np. 8,0 × 2,5 m, 16,0 × 2,5 m, z tym że można zamawiać u
dostawcy różne wymiary sekcji,
– istnieniem perforacji taśmy, tj. taśmami nieperforowanymi i taśmami perforowanymi,
– barwą taśmy, z tym że podstawowym kolorem jest brązowy.
1.3. Wielkości komórek i sekcji geosiatki
Podstawowe wielkości komórek wynoszą (rys. 1):
a)
b)
c)
gęstość komórek na powierzchni 1 m2
geosiatki
nominalny wymiar komórki (rzeczywisty
wymiar różni się w zależności od
rozciągnięcia geosiatki), mm
powierzchnia komórki, cm2
GWS
38
GWL
9,5
Tolerancja
-
250 × 210
500 × 420
± 3%
262
1050
± 2%
Produkowane typy geosiatek, z danymi dotyczącymi wymiarów standardowych
sekcji przedstawiono w tablicy 1.
91
Tablica 1. Przykładowe typy geosiatek z danymi dotyczącymi wymiarów standardowych
sekcji
Sekcja standardowa
Symbol
geosiatki
wymiary
sekcji, m
teksturowanych,
nieperforowanych
teksturowanych,
perforowanych
586
439
293
220
146
586
439
293
494
375
247
188
123
494
375
247
200
150
100
75
50
200
150
100
220
188
75
146
123
50
Ciężar sekcji, N (niutonów) dla taśm
GWS 200 lub GWS 200+
8,00 × 2,50
GWL 200 lub GWL 200+
GWL 150 lub GWL 150+
GWLC A 430 lub GWL
100+
GWLC A 3-30 lub GWL
075+
GWLC A 2-30 lub GWL
050+
Komórki
głębokość
mm
(=wysokość
taśmy)
16,00 × 2,50
powierzchnia
m2
0,0262
0,1050
Nominalne wymiary sekcji geosiatki (rzeczywiste wymiary zależą od sposobu
rozciągnięcia geosiatki), wynoszą:
Typ
siatki
Szerokość
standardowa, m
minimalna
GWS
GWL
2,50
2,50
0,63
1,26
Długość, m
standardowa maksymalna
8,00
16,00
9,47
18,95
Powierzchnia sekcji
standardowej, m2
20 (± 3%)
40 (± 3%)
1.4. Wykończenie powierzchni taśm geosiatki
Tekstura powierzchniowa taśm składa się z licznych rombowych wytłoczeń na
całej powierzchni taśmy o gęstości powierzchniowej 22 ÷ 31 cm2. Perforacja taśm
polietylenowych wykonywana jest poziomymi rzędami w odstępach osiowych co 19 mm
ze średnicą otworów 10 mm. Otwory w kolejnych rzędach są przesunięte o 12 mm w
stosunku do środków otworów rzędu sąsiedniego. Środek otworu skrajnego powinien
znajdować się co najmniej 6 mm od zewnętrznej krawędzi taśmy. Całkowita powierzchnia
otworów wynosi 16% (± 10%) powierzchni ścian komórki.
Właściwość teksturowanej i perforowanej taśmy powinna odpowiadać
wymaganiu, aby maksymalny kąt tarcia pomiędzy powierzchnią teksturowaną i
perforowaną a luźnym piaskiem krzemionkowym przechodzącym przez sito # 40 mm przy
100% gęstości względnej nie powinien być mniejszy od 85% maksymalnego kąta tarcia
piasku krzemionkowego izolowanego, badanego metodą bezpośredniego ścinania wg
ASTM D 5321.
1.5. Wymagania dotyczące materiału
Wymagania dotyczące materiału z którego wykonane są taśmy podano w tablicy
2, a wymagania dotyczące taśmy podano w tablicach 3 i 4.
Tablica 2. Wymagania dotyczące właściwości materiału, z którego wykonuje się taśmy
do geosiatek komórkowych
Lp.
1
Właściwości
Wymagania
g/cm3
od 0,935 do 0,965
Gęstość
2
Wytrzymałość na rozciąganie
3
Odporność na korozję
naprężeniową
Metody badań
według
Jednostki
kN/m
2
wg aprobaty
technicznej
≥ 21000
h
≥ 3000
Tablica 3. Wymagania dotyczące właściwości taśmy geosiatki komórkowej o symbolach
GWS 050 ÷ GWS 200 i GWL 200, GWL 150, GWLC A430, GWLC A3-30 i
GWL C A2-30
Lp.
Właściwości
Jedn.
Wysokość geosiatki, mm
1
Szerokość
taśmy
mm
50
75
100
150
200
2
Wytrzymałość
taśmy na
rozciąganie
kN
≥1,10*
≥1,65*
≥2,20*
≥3,30*
≥4,40*
3
Wytrzymałość
złącza na ścinanie
Wytrzymałość
połączenia na
oddzieranie
(badanie typu T)
4
Metody badania według
przymiarem z
dokładnością
1 mm
wg aprobaty
kN
≥0,90
≥1,35
≥1,80
≥2,70
≥3,60
kN
≥0,70
≥1,05
≥1,40
≥2,10
≥2,80
technicznej
*
/ Taśma perforowana ma mniejszą wytrzymałość na rozciąganie; wymagane jest co najmniej 60% podanej
wartości
Tablica 4. Wymagania dotyczące właściwości taśmy geosiatki komórkowej o symbolach
GWS 050+ do GWS 200+ oraz GWL 050+ do GWL 200+
93
Lp.
Właściwości
Jedn.
Wymagania dla geosiatki
1
Szerokość
taśmy
mm
50
75
100
150
200
2
Wytrzymałość
taśmy na
rozciąganie
kN
≥ 1,2*
≥ 1,8*
≥ 2,4*
≥ 3,6*
≥ 4,8*
3
4
Wytrzymałość
złącza na ścinanie
Wytrzymałość
połączenia na
oddzieranie
(badanie typu T)
Metody badania według
przymiarem z
dokładnością
1 mm
wg aprobaty
kN
≥ 1,2
≥ 1,8
≥ 2,4
≥ 3,6
≥ 4,8
kN
≥ 1,1
≥ 1,6
≥ 2,2
≥ 3,3
≥ 4,5
technicznej
*
/ Taśma perforowana ma mniejszą wytrzymałość na rozciąganie; wymagane jest co najmniej 60% podanej
wartości
Materiał taśm geosiatki jest materiałem palnym. W temperaturze około 130°C
materiał ulega uplastycznieniu, a w temperaturze 360°C zapala się.
1.6. Cechy charakterystyczne taśm nieperforowanych i taśm perforowanych
Taśmy nieperforowane zaleca się stosować w konstrukcjach, w których:
– stawiane są większe wymagania w stosunku do taśm, w zakresie ich wytrzymałości na
rozciąganie,
– istotne są potrzeby nieprzepuszczalności konstrukcji, np. w zbiornikach wodnych,
stawach przeciwpowodziowych, basenach ściekowych oraz na wałach i zaporach.
Taśmy perforowane można stosować w różnych konstrukcjach, gdzie dopuszczona
jest zmniejszona (w stosunku do taśm nieperforowanych) wytrzymałość na rozciąganie
oraz gdy istotne znaczenie mają następujące cechy systemu perforowanego:
– perforacja zwiększa kąt tarcia między wypełnieniem z kruszywa a ścianą komórki,
przez co materiał zostaje lepiej ustabilizowany i następuje większe rozłożenie
obciążenia,
– perforacja umożliwia ukośne odprowadzenie nadmiaru wody powierzchniowej i
gruntowej między komórkami,
– perforacja, w przypadku wypełnienia komórek betonem, umożliwia jego przepływ
między komórkami, co zwiększa opór tarcia między wypełnieniem a ścianami komórki,
– na skarpach, większy opór tarcia między materiałem wypełnienia a perforowaną ścianą
komórki zapewnia większy opór przy przemieszczaniu w górę, powodowanym przez
cykle zamarzania i rozmarzania oraz proces usuwania kruszywa z komórek przez wodę,
– w systemach z pokrywą roślinną korzenie mogą przerastać przez otwory komórek,
tworząc bardziej stabilną masę roślinną, trwalszą konstrukcję i ochronę przed
krótkotrwałymi niekorzystnymi zjawiskami hydrologicznymi,
– perforacja tworzy warunki bardziej naturalne dla fauny, gdyż między komórkami mogą
przemieszczać się drobne organizmy gruntowe (np. robaki, dżdżownice) i przenikać ich
składniki pokarmowe,
– w ścianach oporowych powstaje większy opór tarcia pomiędzy tylną ścianą a gruntem
nasypowym.
ZAŁĄCZNIK 2
PRZEZNACZENIE I ZAKRES STOSOWANIA GEOSIATEK
KOMÓRKOWYCH (wg [12])
Geosiatki komórkowe o wysokości co najmniej 100 mm można stosować w
drogownictwie przede wszystkim do wykonania:
a) podbudowy nawierzchni drogowej,
b) nawierzchni gruntowych, w tym:
– dróg o nawierzchni gruntowej dla ruchu kategorii KR1,
– nawierzchni parkingów dla samochodów osobowych i dostawczych (do 3,5 Mg)
oraz pojazdów wywołujących nacisk jednostkowy na podłoże do 350 kPa,
– dróg tymczasowych o nawierzchni nieulepszonej dla ruchu kategorii KR1, KR2 i
KR3,
c) umocnienia przeciwerozyjnego powierzchni, w tym:
– powierzchni skarp wykopów i nasypów drogowych (dopuszcza się wysokość
geosiatki < 100 mm),
– powierzchni stożków nasypów przy przyczółkach mostowych (dopuszcza się
wysokość geosiatki < 100 mm),
– powierzchni skarp kanałów, cieków i zbiorników wodnych,
d) ścian oporowych i utwardzonych poboczy.
Geosiatkę komórkową można użyć do umocnienia przeciwerozyjnego skarp
kanałów, cieków i zbiorników wodnych tylko wtedy, gdy wypełnienie geosiatki stanowi
materiał nie ulegający wypłukiwaniu.
Stosowanie geosiatki perforowanej jest ograniczone tylko do tych konstrukcji, w
których jest dopuszczalna zmniejszona wytrzymałość taśmy na rozciąganie.
W konstrukcjach dróg i parkingów, budowanych z zastosowaniem geosiatki
komórkowej, należy uwzględnić wymagania wynikające z przemarzania gruntu.
ZAŁĄCZNIK 3
RYSUNKI
95
Rys. 1. Sekcje geosiatki komórkowej z różnymi wielkościami komórek w stanie
rozłożonym (wymiary w mm)
a) Sekcja standardowa (GWS), o normalnych wielkościach komórek
b) Sekcja wielkokomórkowa (GWL), z komórkami dużych wymiarów
a)
b)
Rys. 2. Geosiatka komórkowa w stanie złożonym, stosowanym przy transporcie i
składowaniu
Rys. 3. Przykłady perforacji taśm geosiatki komórkowej (wymiary w mm)
a) Perforacja taśmy o szerokości 100 mm,
b) Perforacja taśmy o szerokości 200 mm
a)
b)
Rys. 4. Materiały stosowane przy wykonywaniu konstrukcji z zastosowaniem geosiatek
komórkowych (kotwy, pręty mocujące, linki wzmacniające, zaciski mocujące)
97
Rys. 5. Kotwa
i
jej
zastosowanie
a) Zacisk kotwy, b) Kotwa wykonana z zacisku i pręta, c) Linka wzmacniająca
przymocowana do podłoża za pomocą kotwy, d) Wbijanie kotwy w grunt w celu
umocowania w nim geosiatki komórkowej,
e) Ustabilizowanie systemu
komórkowego na powierzchni skarpy przez umocowanie zacisku kotwy w ciągu
linki
b)
c)
a)
d)
e)
Rys. 6. Linki poliestrowe wzmacniające konstrukcję geosiatki komórkowej
Rys. 7. Ułożona
i
wypełniona
geosiatka
komórkowa
a) Geosiatka po ułożeniu, b) Geosiatka przymocowana do podłoża kotwami i
częściowo zasypana, c) Geosiatka całkowicie zasypana kruszywem
a)
b)
c)
Rys. 8. Zasypywanie kruszywem komórek geosiatki za pomocą ładowarki
99
Rys. 9. Podbudowa nawierzchni drogowej wykonana przy użyciu geosiatki komórkowej
a)
Przekrój poprzeczny konstrukcji podbudowy lub nawierzchni
b) Widok z góry
c)
Zasada
wykonania
podbudowy
nawierzchni
drogowej
(Na podłożu gruntowym ułożono kolejno: geotekstylia, dolną warstwę kruszywa,
geosiatkę komórkową z wypełnieniem. Na takiej podbudowie można ułożyć warstwę
ścieralną)
d)
Przykład przekroju poprzecznego podbudowy (lub nawierzchni) z dwóch warstw
101
Rys. 10. Ściany oporowe wykonane z geosiatek komórkowych
a) Ściana oporowa z komórkami
b) Ściana oporowa, większej wysokości z
wypełnionymi gruntem
zazielenieniem materiałem roślinnym
c)
Przekrój poprzeczny ściany oporowej z geosiatki komórkowej z licem ściany lekko
pochylonym
d) Przekrój poprzeczny niskiej ściany oporowej oraz umocnionej skarpy, wykonanych z
Rys. 11. Zakotwienie górnej części geosiatki komórkowej na poboczu drogi przy
umocnieniu skarpy nasypu
a) Schemat skarpy nasypu z miejscem zakotwienia geosiatki na poboczu drogi
b) Górna część geosiatki komórkowej jest ułożona na szerokości 80÷100 cm
pobocza drogi z przymocowaniem prętami stalowymi w kształcie litery J
c) Widok z góry geosiatki na poboczu i części skarpy
a)
b)
103
c)
Rys. 12. Umocnienie skarpy geosiatką komórkową
a) Umocnienie skarpy z geosiatką wypełnioną kruszywem
b) Umocnienie skarpy z geosiatką komórkową z zazielenieniem
Rys. 13. Droga o nawierzchni gruntowej z zastosowaniem geosiatki komórkowej
105
Rys. 14. Przykładowe przekroje poprzeczne utwardzonego pobocza, wykonanego przy
użyciu geosiatki komórkowej
a) Pobocze utwardzone geosiatką, z zasypką gruntem miejscowym i ziemią roślinną oraz z
zatrawieniem
b) Pobocze utwardzone geosiatką z zasypką kruszywem
106
107
M.11.01.01. WYKONANIE WYKOPU W ŚCIANCE SZCZELNEJ
1. Wstęp.
1.1. Przedmiot SST.
Przedmiotem niniejszej Specyfikacji Technicznej są wymagania dotyczace
wykonania i odbioru robót związanych z przebudową mostu drogowego przez
rzekę Wilga w miejscowości Wilczyska.
Szczegółowa Specyfikacja Techniczna jest stosowana jako dokument
przetargowy i kontraktowy przy zlecaniu i realizacji robót wymienionych
w pkt.1.1.
1.3. Zakres robót objetych SST.
Ustalenia zawarte w niniejszej specyfikacji obejmują wszystkie czynności
umożliwiające i mające na celu wykonanie wykopów w wykonanych ściankach
szczelnych dla mostu drogowego.
1.4. Okreslenia podstawowe.
Określenia podane w niniejszej SST są zgodne z obowiązującymi odpowiednimi
normami i ST D-M.00.00.00 "Wymagania ogólne".
Wykonawca robót jest odpowiedzialny za jakość ich wykonania oraz za godność
z Dokumentacją Projektowa, ST i poleceniami Inżyniera. Ogólne wymagania
dotyczące robót podano w ST D-M.00.00.00 „Wymagania ogólne”.
2. Materiały.
2.1. Brusy drewniane lub elementy stalowe na rozparcie ścian.
3. Sprzęt.
Roboty ziemne należy wykonać mechanicznie koparkami o odpowiedniej
wielkości do zakresu i charakteru robót. Ostatnią warstwę ziemi wybrać ręcznie.
Wykopy o małych wymiarach należy wykonywać ręcznie.
4. Transport.
Transport mas ziemnych pojazdami samowyładowczymi. Transport po budowie
powinien odbywać się po odpowiednio przygotowanych drogach dojazdowych.
5. Wykonanie robót.
Ogólne warunki wykonania robót podano w ST D-M.00.00.00 „Wymagania
ogólne”. Roboty ziemne powinny być wykonane zgodnie ze szczegółowymi
wymaganiami technicznymi wykonania oraz wymaganiami w zakresie
wykonania i badania przy odbiorze określonymi przez normy PN-72/8932-01
orazPN-B-06050:1999. Przed przystąpieniem do robót Wykonawca ma
obowiązek sprawdzić zgodność rzędnych terenu z danymi zawartymi
w Dokumentacji Projektowej. Wszelkie odstępstwa od Dokumentacji winny być
odnotowane w Dzienniku Budowy wpisem potwierdzonym przez Inżyniera, co
będzie stanowić podstawę do korekty ilosci robót w Księdze Obmiaru.
Wykonawca ma obowiązek bieżącej kontroli i oceny warunków gruntowych
w trakcie wykonywania wykopów i ich konfrontacji z Dokumentacją
Projektowa. Niezgodność właściwości gruntu wydobywanego z danymi
zawartymi w Dokumentacji Projektowej powinna być odnotowana w Dzienniku
Budowy.
5.2. Wykonanie wykopów.
Wykopy powinny być wykonywane w takim okresie, aby po ich zakończeniu
można było przystąpić natychmiast do wykonania przewidzianych w nich robót
budowlanych i szybko zlikwidować wykopy przez ich zasypanie. Wykopy
powinny być wykonywane bez naruszenia naturalnej struktury dna wykopu.
Ostatnia warstwa o grubości co najmniej 20cm powinna być usunięta ręcznie,
bezpośrednio przed wykonaniem korka. W przypadku przegłębienia wykopu
w stosunku do poziomu przewidzianego w Dokumentacji Projektowej, opuszcza
się wyrównanie poziomu posadowienia przez pogrubienie „korka" betonowego
na koszt Wykonawcy.
6. Kontrola jakości robót.
Sprawdzenie wykonania wykopów polega na kontrolowaniu zgodnosci z
wymaganiami określonymi w niniejszej specyfikacji oraz w Dokumentacji
Projektowej. Przy każdym odbiorze robót zanikających należy stwierdzić ich
jakość w formie protokołów lub wpisów do dziennika budowy. Odbioru
dokonuje Inżynier na podstawie zgłoszenia Kierownika Budowy. Sprawdzenie
i odbiór robót ziemnych powinno być wykonane zgodnie z normą PN-B-06050:
l W.) oraz BN83/8836-02 i ST DM.00.00.00.
Wymiary wykopów w planie powinny być wykonane z dokładnością ±15cm.
Ostateczny poziom dna wykopu po wykonaniu korka betonowego powinien być
wykonany z Tolerancją .L2cm w stosunku do rzędnych projektowanych spodu
fundamentu. Przy wykonywaniu wykopów w ściankach szczelnych powinny
być przeprowadzone następujące badania:
-sprawdzenie wymiarów,
-sprawdzenie zgodności rodzaju gruntu oraz aktualnego stanu poziomu wód
gruntowych z danymi podanymi w dokumentacji technicznej,
-sprawdzenie zabezpieczeń (rozparć),
-sprawdzenie zagęszczenia gruntu w wykopie,
-niwelacji dna wykopu po wykonaniu korka.
W czasie wykonywania ścianek szczelnych, wykopów i wykonywaniu korka
betonowego, kontrolę nad przebiegiem prac powinna prowadzić służba
geodezyjna Wykonawcy.
7. Obmiar robót.
Obmiaru ilościowego dokonuje się w m3 gruntu w stanie rodzimym. Ilość
wykonanych robót ziemnych, która stanowi podstawę płatności, określa się jako
iloczyn powierzchni podstawy wykopu i średniej głębokości wykopu liczonej od
spodu wykopu do powierzchni terenu. Ogólne zasady obmiaru robót podano
w ST D-M.00.00.00 „Wymagania ogólne”.
8. Podstawa płatności.
8.1. Ogólne wymagania dotyczące płatności podano w ST DM.00.00.00.
8.2. Cena jednostkowa za 1 m3 wykopu w ściance szczelnej obejmuje:
-roboty przygotowawcze (drogi technologiczne, dojazdowe),
-odspojenie gruntu, wydobycie i odrzucenie na odkład,
-utrzymanie zabezpieczenia wykopu (ścianki szczelnej),
-wywiezienie gruntu z odkładu na składowisko Podwykonawcy lub miejsce
wskazane przez Inżyniera.
9. Przepisy związane.
PN-86/B-93433 Kształtowniki stalowe walcowane na gorąco. Grodziec PU-6R.
PN-83/B-02482 Fundamenty budowlane. Nośność pali i fundamentów
palowych.
PN-86/M-84018 Stal niskostopowa o podwyższonej wytrzymałości. Gatunki.
PN-88/M-84020 Stal niestopowa konstrukcyjna ogólnego przeznaczenia.
Gatunki.
PN-B-06050:1999 Roboty ziemne. Wymagania ogólne.
PN-B-02481:1998 Geotechnika. Terminologia podstawowa, symbole literowe i
jednostki miar.
PN-86/B-02-180 Grunty budowlane. Określenia, symbole podział i opis
gruntów.
PN-S-02205:1998 Roboty ziemne. Wymagania i badania.
109
M.11.07.02. ŚCIANKA SZCZELNA STALOWA WRAZ ZE ŚCIĘCIEM.
1. WSTĘP.
1.1. Przedmiot SST.
Przedmiotem niniejszej Specyfikacji Technicznej są wymagania dotyczące wykonania i
odbioru robót związanych z wbiciem ścianki szczelnej stalowej z grodzic typu PU-6R dla
potrzeb przebudowy mostu przez rzekę Wilga w miejscowości Wilczyska.
l .2. Zakres stosowania
Specyfikacja techniczna jest stosowana jako dokument przetargowy i kontraktowy przy
zlecaniu i realizacji robót wymienionych w punkcie 1.1.
1.3. Zakres robót objętych ST
Ustalenia zawarte w niniejszej specyfikacji dotyczą prowadzenia robót związanych z wbiciem
ścianki szczelnej dla budowy przyczółków mostu i obejmują:
- wbicie grodzic o długości 6,00 m
- ucięcie ścianki szczelnej
Pozostałe określenia podane w niniejszej specyfikacji są zgodne z obowiązującymi
odpowiednimi normami i ST D-M.00.00.00 "Wymagania ogólne".
Ogólne wymagania dotyczące robót podano w ST D-M.00.00.00 "Wymagania ogólne".
2. MATERIAŁY.
Materiałami stosowanymi do wykonania robót według zasad niniejszej ST są:
2.1. Grodzice PU-R6 ze stali zgodnie z PN-86/B-93433.
Stal powinna spełniać wymagania norm PN-86/M-84018 i PN-88/M-84020.
Grodzice powinny mieć oznaczone trudno zmywalną farbą ich gabaryty, numer partii i datę
produkcji.
3. SPRZĘT.
Roboty należy wykonywać przy użyciu sprawnego technicznie sprzętu mechanicznego,
110
spełniającego wymagania BHP i zaakceptowanego przez Inżyniera. Do wbijania grodzic należy
stosować kafar o masie młota dostosowanej do masy grodzic lub wibromłoty, do wyciągania
stosować wibromłoty. Do podnoszenia stosować żuraw samochodowy.
4. TRANSPORT.
Transport grodzic powinien odbywać się po odpowiednio przygotowanych i wyznaczonych
drogach dojazdowych, w razie potrzeby ze specjalnymi znakami ostrzegawczymi i
informacyjnymi.
Pojazdy służące do transportu powinny spełniać warunki techniczne wymagane w ruchu
drogowym.
Transport powinien zapewniać:
- stabilność pozycji załadowanych materiałów,
- zabezpieczenie grodzic przed ich uszkodzeniem,
- kontrolę załadunku i wyładunku.
Grodzice należy układać równomiernie na całej powierzchni ładunkowej.
5.1. Ogólne warunki wykonania robót podano w ST D-M.00.00.00. "Wymagania ogólne".
5.2. Zakres wykonywanych robót.
Wykonawca przed przystąpieniem do robót związanych z wbiciem ścianki szczelnej powinien
wykonać Projekty: pomostów roboczych, ścianki szczelnej i ewentualnej konstrukcji
rozporowej oraz przedstawić je do akceptacji Inżynierowi. Grodzice stanowić będą
zabezpieczenie wykopów pod fundamenty podpór pośrednich i skrajnych.
Przed przystąpieniem do wbijania ścianki szczelnej Wykonawca powinien wykonać na
podstawie w/w Projektu pomosty robocze dla kafara. Po wbiciu ścianki szczelnej pomosty
należy rozebrać.
5.2.2. Roboty przygotowawcze.
Grodzice na placu budowy należy układać w stosach z przekładaniem ich warstw drewnianymi
dylami, których górne płaszczyzny powinny być w jednym poziomie. W pionie dyle powinny
być jedne pod drugimi. Rozmieszczenie stosów grodzic powinno zapewniać do nich swobodny
dostęp.
Przed przystąpieniem do robót palowych należy sprawdzić zgodność grodzic z Dokumentacją
Projektową oraz ich stan. Grodzice uszkodzone należy usunąć z placu budowy.
5.2.3. Zasady wbijania elementów ścianki szczelnej.
Grodzic nie należy rzucać, gwałtownie podnosić i wlec po ziemi. Przed rozpoczęciem wbijania
należy zapewnić współosiowość grodzicy i młota.
111
W przypadku uszkodzenia głowicy należy odciąć uszkodzony odcinek grodzicy. Przy
powtarzaniu się uszkodzeń głowic należy zmienić parametry młota.
Wbijanie grodzic należy przerwać, gdy uzyskuje się wpędy grodzic mniejsze niż l
mm/uderzenie.
Dobór masy młota do wbijania należy uzależnić od wielkości uzyskiwanych wpędów i od masy
grodzic.
Nie należy dążyć do wbijania grodzic do rzędnej projektowanej mimo małego wpędu.
Ściankę szczelną należy zagłębić w warstwę gruntu nieprzepuszczalnego. W trakcie wbijania
grodzic należy dbać o zapewnienie szczelności zamków łączących poszczególne grodzice.
Wbijanie grodzic przeprowadza się kolejno.
Przed przystąpieniem do właściwego wbijania należy przeprowadzić test na długość grodzic.
Grodzice do testu należy usytuować tak, aby mogły stać się elementami ścianki szczelnej.
Grodzice te muszą być wbijane tymi samymi urządzeniami, które będą używane do
pozostałych.
Wpęd grodzic należy mierzyć z dokładnością do l mm. W przypadku młotów wolnospadowych
i parowo-powietrznych pojedynczego działania oblicza się wpęd średni z 10 uderzeń młota.
Przy stosowaniu młotów uderzających z dużymi częstotliwościami mierzy się wpęd uzyskany
w ciągu l min. działania młota i oblicza się średni wpęd. Wyniki pomiarów wpędu są właściwe
jedynie wtedy, gdy głowica grodzicy jest nieuszkodzona. W czasie robót palowych należy
prowadzić Dziennik wbijania ścianki szczelnej.
Elementy narożne ścianki należy wykonać z dwóch grodzic zespawanych ze sobą na całej
długości.
Po wbiciu ścianki szczelnej i odebraniu jej przez Inżyniera należy przystąpić niezwłocznie do
wykonania wykopów zgodnie z Dokumentacją Projektową.
5.2.4. Wyciągnięcie elementów ścianki szczelnej przy pomocy wibromłota.
Po wykonaniu podpór mostu należy wyciągnąć grodzice (elementy ścianki szczelnej).
Wyciągnięte grodzice po przejrzeniu i zakwalifikowaniu przez Kierownika Projektu można
użyć ponownie.
Ogólne zasady kontroli jakości robót podano w ST D-M.00.00.00. "Wymagania ogólne".
6.1. Elementy stalowe
Przed przystąpieniem do wbijania grodzic należy sprawdzić:
- wymiary i jakość grodzic przygotowanych do wbicia,
- geodezyjne wytyczenie ścianki szczelnej.
Grodzice nie powinny być powyginane, a ich końce nie mogą być uszkodzone. Zamki powinny
zapewniać szczelność połączeń.
112
Materiały przeznaczone do wbudowania powinny posiadać atest producenta oraz uzyskać
każdorazowo przed wbudowaniem akceptację Inżyniera z wpisem do Dziennika budowy.
6.2. Sprawdzenie warunków transportu i składowania polega na sprawdzeniu zgodności z
zasadami przyjętymi w Dokumentacji Projektowej.
6.3. W trakcie wbijania grodzic należy kontrolować ich wpęd.
Po wykonaniu ścianki szczelnej należy sprawdzić jej położenie w planie i wysokościowe.
Tolerancje wbijania grodzic są następujące:
- przesunięcie w planie nie powinno być większe niż 3 cm,
- odchylenie od kierunku wbijania grodzic nie powinno być większe niż 1.0% i 2 cm na
długości od dna wykopu do góry.
7. OBMIAR ROBÓT.
Jednostką obmiaru robót jest l m2 wbitej ścianki szczelnej wraz z wyciągnięciem zgodnie z
Dokumentacją Projektową.
Ogólne zasady obmiaru robót podano w ST D-M.00.00.00. "Wymagania ogólne".
8. ODBIÓR ROBÓT.
Ogólne zasady odbioru podano w ST D-M.00.00.00. "Wymagania ogólne".
Roboty powinny być wykonane zgodnie z Dokumentacją Projektową, Specyfikacją Techniczną
i pisemnymi decyzjami Inżyniera.
Podstawą dokonania oceny ilości i jakości robót są następujące dane i dokumenty:
- Dokumentacja Projektowa z naniesionymi na niej zmianami dokonywanymi w trakcie
budowy,
- dane geotechniczne zawierające informacje o rodzaju gruntu, w którym wykonywane były
roboty fundamentowe,
- Dziennik Budowy,
- Dziennik wbijania ścianki szczelnej.
9. PODSTAWA PŁATNOŚCI.
Ogólne wymagania dotyczące płatności podano w ST D-M.00.00.00. "Wymagania ogólne".
Płatność za m2 wbitej i wyciągniętej ścianki szczelnej stalowej z grodzic typu PU-6R należy
przyjąć zgodnie z obmiarem, oceną jakości wykonanych robót i jakości użytych materiałów na
podstawie wyników pomiarowych i badań.
Zgodnie z Dokumentacją Projektową należy wykonać:
113
- wbicie grodzic dla podpór skrajnych o długości 6,00 m,
- ucięcia 1m ścianki szczelnej
Cena wykonania robót obejmuje:
- prace przygotowawcze i pomiarowe,
- wykonanie Projektów pomostów roboczych, wbicia (i ewentualnego rozparcia) ścianki
szczelnej,
- transport grodzic PU-6R
- montaż, demontaż i przemieszczanie urządzenia do wbijania grodzic w obrębie budowy,
- przygotowanie i rozbiórka pomostów roboczych,
- przygotowanie grodzic do wbicia,
- wbicie grodzic do właściwej głębokości z zapewnieniem szczelności połączeń,
- przeprowadzenie niezbędnych badań laboratoryjnych i pomiarów wymaganych w
specyfikacji.
PN-83/B-02482 Fundamenty budowlane. Nośność pali i fundamentów palowych.
PN-86/B-93433 Kształtowniki stalowe walcowane na gorąco.. Grodzice PU-6R
PN-86/M-84018 Stal niskostopowa o podwyższonej wytrzymałości. Gatunki.
PN-88/M-84020 Stal niestopowa konstrukcyjna ogólnego przeznaczenia. Gatunki.
114
SZCZEGÓŁOWE SPECYFILACJE TECHNICZNE
M.12.01.03. STAL ZBROJENIOWA KLASY A-IIIN ( BST 500 S ).
1. WSTĘP.
1.1. Przedmiot SST.
Przedmiotem niniejszej SST są wymagania dotyczące wykonania i odbioru robót zbrojarskich
związanych z przebudową mostu na rz. Wilga w m. Wilczyska
wymienionych
w pkt.1.1.
Ustalenia zawarte w niniejszej SST dotyczą zasad prowadzenia robót związanych z
przygotowaniem i montażem zbrojenia z prętów stalowych wiotkich klasy A-IIIN ( BST
500 ) na niżej wymienione elementy mostu:
ławy fundamentowe,
- podpory kładki,
Pręty stalowe wiotkie - pręty stalowe o przekroju kołowym gładkie lub żebrowane o
średnicy do 40 mm.
Pozostałe określenia podane w niniejszej SST są zgodne z obowiązującymi odpowiednimi
normami i z definicjami podanymi w SST D-M.00.00.00. "Wymagania ogólne".
Ogólne wymagania dotyczące robót podano w SST D-M.00.00.00 "Wymagania ogólne"pkt.1.
2. MATERIAŁY.
2.1. Warunki ogólne stosowania materiałów.
Warunki ogólne stosowania materiałów podano w SST D-M.00.00.00. "Wymagania ogólne",
pkt.2.
2.2. Klasy i gatunki stali zbrojeniowej.
Przy wykonywaniu robót objętych niniejszą SST stosuje się klasę stali A-III N ( BST 500 )
na elementy zbrojenia.
2.3. Własności mechaniczne i technologiczne stali.
115
Własności mechaniczne i technologiczne dla walcówki i prętów powinny odpowiadać
wymaganiom podanym w PN-89/H-84023/01 i PN-89/H-84023/06.
2.4. Wady powierzchniowe.
Powierzchnia walcówki i prętów powinna być bez pęknięć, pęcherzy i naderwań. Na
powierzchni czołowej prętów niedopuszczalne są pozostałości jamy wsadowej,
rozwarstwienia i pęknięcia widoczne nieuzbrojonym okiem. Wady powierzchniowe takie jak
rysy, drobne łuski i zawalcowania, wtrącenia niemetaliczne, wżery, wypukłości, wgniecenia,
zgorzeliny i chropowatości są dopuszczalne:
- jeśli mieszczą się w granicach dopuszczalnych odchyłek średnicy dla walcówki i prętów
gładkich,
- jeśli nie przekraczają 0,5 mm dla walcówki i prętów żebrowanych o średnicy nominalnej do
25 mm, zaś 0,7 mm dla prętów o większych średnicach.
2.5. Odbiór stali na budowie.
Odbiór stali na budowie powinien być dokonany na podstawie zaświadczenia, w który
powinien być zaopatrzony każdy krąg lub wiązka stali. Zaświadczenie to powinno zawierać:
- znak wytwórcy,
- średnicę nominalną,
- gatunek stali,
- numer wyrobu lub partii,
- znak obróbki cieplnej,
Cechowanie wiązek i kręgów powinno być dokonane na przywieszkach metalowych po 2 szt.
dla każdej wiązki czy też pręta.
Dostarczoną na budowę stal, która:
- nie ma zaświadczenia ( atestu ),
- oględziny zewnętrzne nasuwają wątpliwości co do jej własności,
- pęka przy wykonywaniu łuków,
należy zbadać laboratoryjnie zgodnie z PN-91/H-04310.
2.6. Magazynowanie stali zbrojeniowej.
Stal zbrojeniowa powinna być magazynowana pod zadaszeniem w przegrodach lub stojakach
z podziałem wg wymiarów i gatunków.
2.7. Badanie stali na budowie.
Badaniu stali na budowie należy poddać każdą osobną partię stali do 60 ton. Z każdej partii
należy pobrać po 6 próbek do badania na zginanie i 6 próbek do określenia granicy
plastyczności. Stal może być przeznaczona do zbrojenia tylko wówczas, jeśli na próbkach
zginanych nie następuje pęknięcie lub rozwarstwienie. Jeśli rzeczywista granica plastyczności
jest niższa od stwierdzonej na zaświadczeniu lub żądanej - stal badana może być użyta tylko
za zezwoleniem Inżyniera. Można odstąpić od badania stali na budowie i za zgodą Inżyniera
dopuścić ją do wbudowania na podstawie dołączonych przez Wykonawcę atestów lub
deklaracji zgodności.
3. SPRZĘT.
116
3.1. Ogólne warunki stosowania sprzętu.
Ogólne warunki stosowania sprzętu podano w SST D-M.00.00.00 "Wymagania ogólne"pkt.3.
3.2. Sprzęt do wykonania robót.
Do wykonania robót zbrojarskich wykonawca powinien posiadać następujący sprzęt i
narzędzia pracy:
- dźwig samochodowy 6 t,
- nożyce mechaniczne i ręczne,
- giętarka mechaniczna lub ręczna,
- spawarka elektryczna.
- klucze zbrojarskie do wiązania prętów.
- szczotki druciane ręczne lub mechaniczne.
- prostowarki lub wciągarki.
Stosowany sprzęt powinien mieć akceptację Inżyniera.
4. TRANSPORT.
4.1. Warunki ogólne transportu.
Ogólne warunki transportu podano w SST D-M.00.00.00. "Wymagania ogólne", pkt. 4.
Stal zbrojeniowa i kotwy talerzowe powinny być przewożone odpowiednimi środkami
transportu, żeby uniknąć trwałych odkształceń oraz zgodnie z przepisami BHP i ruchu
drogowego.
Ogólne warunki wykonania robót podano w SST D-M.00.00.00. "Wymagania ogólne", pkt. 5.
5.2. Wykonanie zbrojenia.
5.2.1. Czyszczenie prętów.
W przypadku skorodowania prętów zbrojenia lub ich zanieczyszczenia w stopniu
przekraczającym wymagania punktu 5.3.1. należy przeprowadzić ich oczyszczenie. Rozumie
się, że zanieczyszczenia powstały w okresie od przyjęcia stali na budowie do jej wbudowania.
Pręty zatłuszczone lub zabrudzone farbami można opalać lampami benzynowymi lub czyścić
preparatami rozpuszczającymi tłuszcz. Stal narażoną na choćby chwilowe działanie słonej
wody należy zmyć wodą słodką. Stal pokrytą łuszczącą się rdzą i zabłoconą oczyszcza się
szczotkami drucianymi ręcznie lub mechanicznie lub też przez piaskowanie. Po oczyszczeniu
należy sprawdzić wymiary przekroju poprzecznego prętów. Stal tylko zabłoconą można zmyć
strumieniem wody. Pręty oblodzone odmraża się strumieniem ciepłej wody.
Możliwe są również inne sposoby czyszczenia stali zbrojeniowej akceptowane przez
Inżyniera.
Czyszczenie prętów powinno być dokonywane metodami nie powodującymi zmian we
117
właściwościach technicznych stali ani późniejszej ich korozji.
5.2.2. Prostowanie prętów.
Pręty stalowe użyte do wykonania wkładek zbrojeniowych powinny być wyprostowane.
Dopuszczalna wielkość miejscowego odchylenia od linii prostej wynosi 4 mm.
W przypadku stwierdzenia krzywizn w prętach stali zbrojeniowej należy ją prostować.
Cięcie i gięcie stali zbrojeniowej należy wykonywać ręcznie lub mechanicznie. Dopuszczalna
różnica długości pręta, liczona wzdłuż jego osi od odgięcia do odgięcia, w stosunku do
podanych na rysunku nie powinna przekraczać 10 mm.
Dopuszcza się prostowanie prętów za pomocą kluczy, młotków, prostowarek i wciągarek.
5.2.3. Cięcie prętów zbrojeniowych.
Cięcie prętów należy wykonywać przy maksymalnym wykorzystaniu materiału. Wskazane
jest sporządzenie w tym celu planu cięcia. Pręty ucina się z dokładnością do 1,0 cm. Cięcia
przeprowadza się przy użyciu
mechanicznych lub ręcznych ( do φ 10 mm ) nożyc. Dopuszcza się również cięcie palnikiem
acetylenowym.
Należy ucinać pręty krótsze od dokładności podanej w projekcie o wydłużenie zależne od
wielkości odgięć. Wydłużenie, w zależności od średnicy pręta i od kąta odgięcia, wynosi od
0,5 cm ( dla małych średnic i małych kątów) do 6,0 cm ( dla φ 30 mm i kąta 180o).
5.2.4. Odgięcia prętów, haki.
Minimalna odległość od krzywizny pręta do miejsca gdzie można na nim położyć spoinę
wynosi 10d.
Wewnętrzna średnica odgięcia prętów zbrojenia głównego w obrębie haka powinna być nie
mniejsza niż:
- 5d - dla stali klasy A-O i A-I,
- 10d - dla stali klasy A-II,
- 15d - dla stali klasy A-III i A-IIIN.
W miejscach zgięć i załamań elementów konstrukcji w których zagięciu ulegają jednocześnie
wszystkie pręty zbrojenia rozciąganego należy stosować średnicę zagięcia równą co najmniej
20d.
Wewnętrzna średnica odgięcia strzemion i prętów montażowych powinna spełniać warunki
podane dla haków.
Należy zwrócić uwagę przy odbiorze haków ( odgięć ) prętów na ich zewnętrzną stronę.
Niedopuszczalne są tam pęknięcia powstałe podczas wyginania.
5.3. Montaż zbrojenia.
5.3.1. Wymagania ogólne.
Do zbrojenia betonu należy stosować stal spawalną ( PN-91/S-10042 ).
Wymaga się następujących klas stali:
- dla elementów drugorzędnych i niekonstrukcyjnych - A-0,
- dla elementów nośnych - A-I, A-II, A-III, A-IIIN ( PN-91/S-10041, PN-89/M-84023/06 ).
Inne gatunki stali zbrojeniowej mogą być używane do budowy mostów betonowych pod
118
warunkiem dopuszczenia ich przez Ministerstwo Transportu i Gospodarki Morskiej.
Układ zbrojenia w konstrukcji musi umożliwiać jego dokładne otoczenie przez jednorodny
beton.
Po ułożeniu zbrojenia w deskowaniu, rozmieszczenie prętów względem siebie i względem
deskowania nie może ulec zmianie.
Zbrojeniu prętami wiotkimi podlegają wszelkie konstrukcje mostowe wykonane z betonu.
Konstrukcje nie żelbetowe muszą posiadać zbrojenie zabezpieczające przed pojawieniem się
rys ( PN-91/S-10042 ).
W konstrukcję można wbudować stal pokrytą co najwyżej nalotem nie łuszczącej się rdzy.
Nie można wbudowywać stali zatłuszczonej smarami lub innymi środkami chemicznymi,
zabrudzonej farbami, zabłoconej i oblodzonej, stali, która była wystawiona na działanie słonej
wody. Stan powierzchni wkładek zbrojeniowych ma być zadawalający bezpośrednio przed
betonowaniem. Możliwe jest wykonanie zbrojenia z prętów o innej średnicy niż
przewidziane w projekcie oraz zastosowanie innego gatunku stali ( wymaga to pisemnej
zgody Inżyniera ).
Zaleca się zbroić beton prętami o średnicy nie większej niż 32 mm, choć dopuszczalna
maksymalna średnica wynosi 40 mm.
W dźwigarach belkowych w każdym przekroju na całej długości dźwigara muszą znajdować
się co najmniej 2 pręty w dolnej i 2 pręty w górnej strefie.
W płytach maksymalny rozstaw zbrojenia może wynosić 35 cm, minimalna grubość otuliny
zewnętrznej w świetle prętów i powierzchni przekroju elementu żelbetowego powinna
wynosić co najmniej:
- 0,07 m - dla zbrojenia głównego fundamentów i podpór masywnych,
- 0,055 m - dla strzemion fundamentów i podpór masywnych,
- 0,05 m - dla prętów głównych lekkich podpór i pali,
- 0,03 m - dla zbrojenia głównego dźwigarów,
- 0,025 m - dla strzemion dźwigarów głównych i zbrojenia płyt pomostów.
Układanie zbrojenia bezpośrednio na deskowaniu i podnoszenie na odpowiednią wysokość w
trakcie betonowania jest niedopuszczalne. Niedopuszczalne jest chodzenie i transportowanie
materiałów po wykonanym szkielecie zbrojeniowym.
5.3.2. Montowanie zbrojenia.
5.3.2.1. Łączenie prętów za pomocą spawania.
W mostach drogowych dopuszcza się następujące rodzaje spawanych połączeń prętów:
- czołowe - elektryczne oporowe ( zgrzewanie ),
- nakładkowe spoiny dwustronne - łukiem elektrycznym,
- nakładkowe spoiny jednostronne - łukiem elektrycznym,
- zakładkowe spoiny jednostronne - łukiem elektrycznym,
- zakładkowe spoiny dwustronne - łukiem elektrycznym,
- czołowe wzmocnione - spoinami bocznymi z blachą półkolistą,
- czołowe wzmocnione - dwustronną spoiną z płaskownikiem,
- zakładkowe wzmocnione - jednostronną spoiną z płaskownikiem,
- czołowe wzmocnione - dwustronną spoiną z mniejszym bokiem płaskownika.
5.3.2.2. Łączenie pojedynczych prętów na zakład bez spawania.
Dopuszcza się łączenie na zakład bez spawania ( wiązanie drutem ) prętów prostych, prętów z
hakami oraz zbrojenia wykonanego z drutów w postaci pętlic.
119
5.3.2.3. Skrzyżowania prętów.
Skrzyżowania prętów należy wiązać drutem wiązałkowym, zgrzewać lub łączyć tzw.
słupkami dystansowymi. Drut wiązałkowy wyżarzony o średnicy 1 mm używa się do łączenia
o średnicy do 12 mm. Przy średnicach większych należy stosować drut o średnicy 1,5 mm.
W szkieletach zbrojenia belek i słupów należy łączyć wszystkie skrzyżowania prętów
narożnych ze strzemionami.
6.1. Ogólne zasady kontroli jakości.
Ogólne zasady kontroli jakości podano w SST D-M.00.00.00. "Wymagania ogólne", pkt. 6.
Kontrola jakości wykonania zbrojenia polega na sprawdzeniu jakości materiałów, zgodności z
Dokumentacją Projektową oraz podanymi powyżej wymaganiami i obowiązującymi
normami.
Należy przestrzegać następujących zasad przy montażu zbrojenia:
- dopuszczalne odchylenie strzemion od linii prostopadłej do zbrojenia głównego nie powinno
przekraczać 3%,
- różnica w wymiarach oczek siatki nie powinna przekraczać + 3 mm,
-dopuszczalna różnica w wykonaniu siatki na jej długości nie powinna przekraczać + 25 mm,
- liczba uszkodzonych skrzyżowań w dostarczonych na budowę siatkach nie powinna
przekraczać 20% w stosunku do wszystkich skrzyżowań w siatce;
liczba uszkodzonych skrzyżowań na jednym pręcie nie może przekraczać 25% ogólnej ich
liczby na tym pręcie,
- różnice w rozstawie między prętami głównymi w belkach nie powinny przekraczać +0,5cm,
- różnice w rozstawie strzemion nie powinny przekraczać +2 cm.
6.2. Badania w czasie budowy.
6.2.1. Sprawdzenie materiałów.
Sprawdzenie materiałów polega na stwierdzeniu, czy gatunki stali odpowiadają
przewidzianym w Dokumentacji Projektowej i czy są zgodne ze świadectwami jakości i
protokółami odbiorczymi.
6.2.2. Sprawdzenie zbrojenia.
Sprawdzenie zbrojenia wykonuje się przez bezpośredni pomiar taśmą, poziomicą i taśmą,
suwmiarką i porównanie z Dokumentacją Projektową oraz normą PN-63/B-06251.
6.
OBMIAR.
Ogólne zasady obmiaru wykonanych robót podano w SST D-M.00.00.00. „Wymagania
ogólne”, pkt. 7.
Jednostką obmiaru robót jest:
- 1 kg stali zbrojeniowej..
Nie dolicza się stali użytej na zakłady przy łączeniu prętów, przekładek montażowych ani
drutu wiązałkowego.
120
Nie uwzględnia się też zwiększonej ilości materiału w wyniku stosowania przez wykonawcę
prętów o średnicach większych od wymaganych w projekcie.
8. ODBIÓR KOŃCOWY.
Ogólne zasady odbioru robót podano w SST D-M.00.00.00. "Wymagania ogólne", pkt. 8.
Roboty objęte niniejszą SST podlegają odbiorowi robót zanikających i ulegających zakryciu,
który jest dokonywany na podstawie wyników pomiarów, badań i oceny wizualnej.
Odbiór zbrojenia przed przystąpieniem do betonowania powinien być dokonywany przez
Inżyniera oraz wpisany do Dziennika Budowy. Odbiór powinien polegać na sprawdzeniu
zgodności zbrojenia z Dokumentacją projektową i postanowieniami niniejszej SST, zgodności
liczby prętów w poszczególnych przekrojach, rozstawu strzemion, wykonaniu haków, złącz i
długości zakotwień prętów oraz możliwości dobrego otulenia prętów betonem.
Badania w/g pkt.6 należy przeprowadzić w czasie odbiorów robót. Na podstawie wyników
badań należy sporządzić protokoły odbioru ostatecznego robót.
Jeżeli wszystkie badania dały wynik pozytywny wykonane roboty należy uznać za zgodne z
wymaganiami. Jeżeli choć jedno badanie dało wynik ujemny, wykonane roboty należy uznać
za niezgodne z wymaganiami norm i kontraktu. W takiej sytuacji wykonawca zobowiązany
jest doprowadzić roboty do zgodności z normą i przedstawić je do ponownego odbioru
9. PŁATNOŚĆ.
Płatność za jednostkę wykonanej i odebranej przez Inżyniera roboty.
Cena jednostkowa uwzględnia:
- zakup i dostarczenie materiału,
- oczyszczenie i wyprostowanie,
- przecięcie,
- wygięcie,
- montaż w deskowaniu zgodnie z projektem i SST,
- koszt podkładek dystansowych,
- oczyszczenie terenu robót z odpadów zbrojenia i usunięcie ich poza pas drogowy.
Płatność należy przyjmować zgodnie z obmiarem i oceną jakości wykonanych robót na
podstawie wyników pomiarów i badań laboratoryjnych, oceny wizualnej oraz zgodnie z
Dokumentacją Projektową.
1. PN-89/H-84023/06. Stal określonego stosowania. Stal do zbrojenia betonu. Gatunki.
2. PN-82/H-93215. Pręty stalowe walcowane na gorąco w podwyższonych temperaturach.
3. PN-91/H-04310. Próba statyczna rozciągania metali.
4. PN-78/H-04408. Technologiczna próba zginania.
5. PN-91/S-10042. Obiekty mostowe. Konstrukcje betonowe, żelbetowe i sprężone.
Projektowanie.
6. PN-91/S-10041. Konstrukcje mostowe z betonu sprężonego. Wymagania i badania.
7. PN-63/121B-06251. Roboty betonowe i żelbetowe. Wymagania techniczne.
8. PN-77/S-10040. Żelbetowe i betonowe konstrukcje mostowe. Wymagania i badania.
9. Świadectwo dopuszczenia do stosowania w budownictwie nr 83591.
10. Świadectwo dopuszczenia do stosowania w budownictwie nr 83891.
121
122

SST - część I

Transkrypt

Podobne dokumenty

Informacja nr 2 o wyniku postępowania wraz z wykazem