Medium - WordPress.com

Medium
Nr 5 (17) 2014
dwumiesięcznik
Jesienne pływanie
e-magazyn rozwoju osobistego
Lęk przed bliskością
Praktyka uważności
Jak rozmawiać z innymi?
Uzdrawianie relacji
Soul Body Fusion
Magia połączenia
Sztuka mądrej komunikacji
Energia
sukcesu
Jak spełniać
swoje
pragnienia?
Na dzień dobry...
Jesień okazała się w tym roku wyjątkowo łaskawa. Obsypuje nas złotem liści, obfitością owoców, a cudownym ciepłem słońca tworzy
złudzenie lata. Kilka dni temu byłam na spacerze
w parku i z zaskoczeniem zauważyłam, że wokół
mnie jest więcej zieleni niż tak charakterystycznych dla tej pory roku brązów i czerwieni. Temperatura również bliższa była dniom sierpnia niż
października. Chodząc boso po nagrzanej słońcem trawie, myślałam o tym, jak łatwo dostrzegać wokół piękno, jeśli tylko nasz wewnętrzny
kompas jest ustawiony na to, co dobre.
W tym numerze, podobnie jak w poprzednich, namawiać będziemy do pozytywnego myślenia i szukania w życiu prostych i pełnych uroku
cudów. Nie tylko natury, ale także tych, płynących z serca pełnego życzliwości. W każdym momencie istnienia to my i tylko my dokonujemy
wyboru, czy chcemy dostrzegać dobro, czy wolimy się skupiać na błędach i słabościach innych
ludzi, piętnując je z wytrwałością godną lepszej
sprawy.
Piszemy też o bliskości, która łączy nas ze
sobą, zabarwiając nasze życie miłością. Bo bez
bliskości trudno mówić o prawdziwym uczuciu.
A jesteśmy tu na Ziemi po to, by kochać i tę bliskość umieć odnaleźć. Ten temat niech zastąpi
opowieści o przemijaniu, które pojawią się
wkrótce jako zapowiedź zbliżającego się Święta
Zmarłych. Kiedy zapalać będziemy świece na
grobach, nasze emocje określi właśnie poczucie
bliskości wobec tych, którzy odeszli. Bardziej niż fi-
str. 1
lozofia przemijania. Proponuję, by zapalając
każdy płomyk, skupić się intensywnie na tym, jak
bardzo kochamy tego, dla kogo go zapalamy.
Miłość jest ponadczasowa i ponadwymiarowa.
Dociera także w zaświaty. Nie ma lepszego daru
niż pełna miłości myśl, rozświetlona ogniem
świecy.
Bliskość towarzyszy nam w codziennym życiu.
Często to ona właśnie powoduje, że znajdujemy
w sobie siły, by walczyć, pracować, mobilizować
się do działania. Polecamy naszym Czytelnikom
wywiad z Żanetą Kowalską, prezesem fundacji
Ponad Wszystko. Dowiecie się z niego, ile pasji
rodzi się z miłości do dzieci.
Zachęcamy wszystkich do przeczytania
o mocy Soul Body Fusion oraz o tym, jak cudowne może być jesienne pływanie w rzece.
Stali Czytelnicy znajdą tu jak zwykle nową bajkę,
opowieść o runach i o reiki, smakowite przepisy
i recenzję dobrej książki, którą szczególnie polecamy. Życzymy Wam miłej lektury.
Medium
W numerze
Psychologicznie
Psychologicznie
Słowa ................................................. 3
O bliskości ......................................... 5
Jak rozmawiać z bliskimi? ................. 7
Lęk przed bliskością .......................... 9
Sekret szczęśliwego związku
Kochając zołzę ...................................11
Naturalnie
Jakie pyszne! ..................................... 15
Jak dobrać terapię naturalną dla
siebie? ............................................... 17
Koloroterapia cz.1 ..............................19
Duchowo
Światło jest silniejsze ......................... 21
Narodziny .......................................... 23
Dualizm ............................................. 25
Ludzie, którzy nas inspirują
Marianne Williamson ......................... 27
Refleksje o Reiki
Reiki dla dzieci ...................................29
Bajecznie
Bajka o bliskości ................................31
Prosperująco
Energia sukcesu ................................33
Rozwój osobisty i pozytywne myśli ....35
Jak usłyszeć swój wewnetrzny głos? 39
Praktycznie
Soul Body Fusion............................... 43
Metoda Shumana .............................. 45
Moje Vedic Art .................................. 49
Widzenie aury – wyjątkowa zdolność
czy norma?
53
Magicznie
Runa Raido ....................................... 55
O rozwoju PSI ................................... 59
Literacko
Bractwo Dusz .................................... 63
Uniwersalnie
Fundacja „Ponad wszystko” .............. 71
Wypatrując znaków ........................... 75
Medium
Recenzja ........................................... 77
str. 2
Psychologicznie
Aneta Śladowska
trener rozwoju osobistego,
nauczyciel Reiki, rebirther,
numerolog
http://wierzewsiebie.com
Słowa
Słowa, słowa, słowa...
Te wypowiedziane i te pomyślane tylko.
Na początku było słowo.
Słowo budujące, słowo świadome, dojrzałe,
oparte na głębokim zrozumieniu, wyrosłe z miłości. Słowa uświadomione.
Są też słowa rujnujące, niszczące, upośledzające czyjeś całe życie nieraz. Słowa błędy.
Dlatego teraz zwracam uwagę na słowa
błędy, które pojawiają się w moim umyśle, zanim
jeszcze je wypowiem, aby je zmienić na słowa
dojrzałe.
Jesli okaże się, że byłam zbyt słaba i słowa
błędy padły już z ust moich, to wtedy przepraszam, wtedy tłumaczę sobie i tym, których życie
mogłam zniszczyć, że się pomyliłam, że byłam
taka niedojrzała, zagniewana, jak małe dziecko,
ktore nie dostało zabawki.
Właśnie teraz przepraszam wszystkich i siebie za krzywdy słowem wyrządzone.
Właśnie teraz przepraszam wszystkich i siebie za krzywdy słowem wyrządzone.
Własnie teraz przepraszam wszystkich i siebie za krzywdy słowem wyrządzone.
Dziękuję.
Zaczynam mój dzisiejszy dzień od słów miłosci. Tworzę swoje piękne i radosne życie, a przy
okazji każdy na tym korzysta.
– Ty nic nie potrafisz, jesteś do niczego...
Słowa w głowie bombardowały z każdej strony,
odwzorowując moje nieszczęśliwe – wtedy –
życie. Świat jest zły, wszystko idzie nie tak.
Szczęście nie istnieje. Bóg wcale o mnie nie dba
– wierzyłam w to, ale trochę później...
Przeczytałam gdzieś, że każdy tworzy swoje
życie, że można być szczęśliwym, jesli tylko się
chce i to wcale nie zależy od tego, kim się jest,
jakim się jest, ani co się robi.
Jakoś nie mogłam w to uwierzyć, ale zaciekawiło mnie to na tyle, że za kilka tygodni:
– Jestem wspaniała, cenna i wartościowa,
kocham siebie i wiem, że Bóg mnie kocha, a cały
świat jest po mojej stronie – powtarzałam sobie
cały czas, nie wierząc w to, ale czując w tym jakiś
sens. Wiedziałam już, że to, co myślę o sobie i to,
co inni mi mówią o świecie, to nie musi być
prawda. Zaczęłam wątpić w swoje dotychczasowe programy. Moja świadomość już zaakceptowała, że nie musi wcale tak być, jak mowią inni,
że to może być pomyłka. Nazwałam je słowa
błędy.
Słowa błędy atakowały najczęściej, kiedy najbardziej byłam zajęta, np pracą w ogrodzie albo
zmywaniem naczyń. Wślizgiwały się niepostrzeżenie, tak, jakby bały się, że zostaną wykryte
i zniszczone. Bały się śmierci.
Okres mojej niedojrzałosci w dużej mierze
Rozumiem je, ale to nie takiego życia, jak te
spędziłam na słuchaniu niedojrzałych słów od in- słowa mi mówiły – chciałam.
nych, a potem w mojej głowie:
str. 3
Medium
Psychologicznie Słowa
Chciałam mieć spokojne i szczęśliwe życie.
Chciałam mieć kochającego mężczyznę przy
boku i cokolwiek zapragnę dobrego – otrzymywać to!
Dlatego słowa błędy wychwytywałam wtedy,
analizowałam, przemieniałam na słowa świadomie kreujące moje życie, które nazwałam: słowa
uświadomione, bo uświadomiłam sobie po drodze to, co nieuświadomione we mnie było.
Bolesne to czasami i takie oporne to uświadamianie. Coś się w środku tak broniło i wolało
przyjąć mnie głupią i brzydką, niż mnie piękną
i mądrą. Jakoś tak nie mogło to coś w środku zaakceptować mnie wpaniałej i kochanej.
Ale po pewnym czasie...
W lesie usiadłam na trawie oparta o drzewo.
Cisza, której wcześniej się bałam, tak jakoś łagodnie do mnie teraz przemowiła.
Listek machał do mnie, szukając mojej uwagi.
Z całej korony, oblepionej zielonymi, drobnymi
płatkami, tylko ten jeden się poruszał. Inne były
dość bierne lub bardzo delikatnie, ledwo zauważalnie drgały. Ten jeden, jedyny energicznie
z prawa na lewo sprawnie i rytmicznie się poruszał, tak jakby machał mi na przywitanie. Pomachałam mu zatem. Musiał zauważyć, bo przestał
się ruszać.
Przyleciała osa, siadając mi na ręce. Pierwsza myśl, że mnie ugryzie, wleciała w moją
głowę, ale juz ją wychwyciłam i uświadomiłam,
że nie musi tak być. "Zobaczmy, kto ma rację" –
powiedziałam. Czekałam, co zrobi, trzymając
rękę w tej samej pozycji. Ona pochodziła trochę,
widziałam nawet, jak lizała mi skórę, swoim cienkim, czarnym języczkiem.
„Pewnie chce jej się pić” – słowa w głowie się
odezwały. „Pewnie tak” – potwierdziłam. Wypiła
trochę potu z mojej skóry i odleciała. Nie zrobiła
mi żadnej krzywdy. Cieszę się, że dałam jej
szansę na to, aby pokazała mi swoją miłość, zamiast ją przeganiać – widząc w niej najgorszego
wroga.
Świat jest bezpieczny – powiedziały mi
oświecone słowa.
Myślę sobie, że gdyby teraz przyleciał ich
cały rój, to zachowałabym się tak samo spokojnie. Ufając, że natura jest po mojej stronie, że
może w tej chwili po prostu chce jej się pić i chce
skorzystać z wilgoci mojej skóry. Nie dałam jej
powodu, żeby się na mnie zezłościła i ugryzła
mnie.
Medium
Teraz już w słowa włączyły się obrazy. Wyobraźnia moja, jak już rój os przeleciał obok, totalnie
mnie ignorując, zobaczyła stado wielkich, dzikich
swiń. Przechodziły obok, a ja się nie bałam, tylko
siedziałam w podziwie, bo do tej pory jeszcze nie
widziałam nawet jednej dzikiej świni wolno biegającej po lesie, a tu ich tyle na raz! Trwałam
w fascynacji. Stado przechodziło obok, szukając
czegoś pod sciółką. Nagle jeden wielki samiec
stanął, popatrzył na mnie. Podszedl bliżej, lokując swój ciemny, owłosiony pysk na wysokości
mojej twarzy. Widzę głębokie, okrągłe oczy wpatrzone w moje. Uruchomiły się nozdrza, którymi
zaczął wąchać moją twarz i włosy, poczułam
nawet muśnięcie jego twardego włosia na moim
policzku, a za chwilę odszedł. Widocznie nie wyczuł zagrożenia.
Bo go nie było. Byłam spokojna. Pełna fascynacji i radości. Nie chciałam go skrzywdzić, ponieważ nie życzyłam mu źle, ponieważ nie
uciekałam, ani nie marzyłam, żeby pojawił się
ktoś ze strzelbą, stający w mojej obronie. Dalam
mu wolność obwąchania mnie, tak, jak wąchałby
drzewo, a on, czując się bezpiecznie, po prostu
poszedł dalej.
Świat jest bezpieczny i tak naprawdę to nic
i nikt nie chce mi nic zrobić. Krzywdy, jakiekolwiek działy się i dzieją, wynikają z poczucia zagrożenia. To strach przed życiem pęta nogi, a nie
życie. Strach przed śmiercią, przed bólem, przed
wyśmianiem... Tak samo boi się i krzywdzi, jak te
słowa błędy – boją się unicestwienia i krzywdzą.
Ale one nie zostaną skrzywdzone, tylko uświadomione. Nawet jeśli przyjdzie moment, że zamienią się w ciszę, to pozostanę ciszą.
Świat to Bóg, a Bóg to świat. Miłość to Bóg.
Miłość nie krzywdzi.
To my sami się krzywdzimy przez nieprawdziwe wyobrażenie o świecie, o sobie.
Zmieńmy to i otwórzmy się na miłość.
Wiem, że świat Cię kocha, każdy człowiek
Cię kocha! A jeśli w jakikolwiek sposób Cię
skrzywdził lub Ty jego, to tylko dlatego, że oboje
byliście w błędzie.
Miłość wyrwie Cię z błędu, jak chluśnięcie
kubłem lodowatej wody wyrywa z uśpienia albo
jak delikatny promień słońca obudzi Cię swoim
światłem we właściwym momencie.
str. 4
Krzysztof Matusiak
trener rozwoju osobistego
i biznesowego, praktyk Reiki,
terapeuta
http://doradztwoartex.pl
Bliskość
Przez długie lata poszukiwałem odpowiedzi
na nurtujące pytanie: skoro miłość jest stanem i zawsze jest taka sama (do wszystkich
istot, a nie tylko do wybranych osób), to co
odróżnia stopnie miłości? Próbowałem ogarnąć to rozumem, umysłem, myślą. Czułem
jakiś fałsz w tym, że mówi się, iż kogoś kocha
się bardziej czy mocniej, a kogoś nie tak bardzo, a innych wręcz wcale. Żyłem w zdziwieniu, że rodzice czy dziadkowie wybierają
sobie dziecko czy wnuka bardziej wartego
miłości od innych. Był w tym fałsz i przeinaczanie istoty miłości. Czułem, iż miłość to
stan, w którym się nie wybiera, on jest i trwa
bez żadnych warunków. Jest czystą akceptacją wszystkich i wszystkiego.
Jednak wokół widziałem inne pojmowanie
miłości. Wciąż wracało pytanie: czemu? Co
odróżnia miłość w naszym trzecim wymiarze?
I odpowiedź nie nadchodziła. A że mam niską
str. 5
tolerancję na wszelkie odgórne nakazy i dogmaty, autorytety i guru, poszukiwałem w swoich życiowych doświadczeniach i pytałem
swej Jaźni.
Odpowiedź przychodzi wtedy, gdy człowiek jest gotów, więc i ja czekałem, budując
w sobie gotowość. Kierunek wskazał mi De
Mello w swym „Przebudzeniu”, pisząc o tym,
czym miłość nie jest. To był początek olśnienia. Zobaczyłem, iż w naszym ziemskim
świecie, słowo miłość jest źle lub w ogóle nie
rozumiane. Słowem tym nazywa się zafascynowanie, zakochanie, pożądanie, potrzebę
posiadania kogoś, programowanie na bycie
niewolnikiem itd. Pięknie brzmi i jest nośne,
jednak to, co za nim stoi, nie jest prawdziwe.
Jednak co odróżnia tzw. miłość w naszym
wymiarze od innych jej stopni? Poczułem
pewnego dnia odpowiedź - brzmiała ona: bliskość.
Medium
Psychologicznie Bliskość
Bliskość to tak naprawdę rodzaj ufności i
pozwolenie sobie na dopuszczenie innych
osób do swego wnętrza. Bliskość jest różna.
Mamę łączy z dzieckiem inny rodzaj bliskości
niż kochanka z kochanką, przyjaciela z przyjacielem oraz znajomego ze znajomym. Bliskość może się zmieniać, znajomi zostają
przyjaciółmi, kochankowie zaczynają się nienawidzić, wróg może stać się bliski wrogowi.
Bliskość jest zmienna, płynna, jak wszystko
we Wszechświecie. Jedyny stały stan to miłość. Miłość to wolność wyboru i akceptacja.
Bliskość to ufność i zgoda na bycie sobą
mniej lub bardziej, na odkrywanie się, na pokazywanie prawdziwego siebie. Miłość prawdziwa nie może być nigdy zdeptana,
zniszczona czy wykorzystana. Bliskość tak.
To właśnie bliskość i jej ufność bywa wykorzystywana i deptana.
Aczkolwiek i bliskość jest rzadkością
w naszym wymiarze. Ilu z nas pozwoliło
sobie, po różnych doświadczeniach z dzieciństwa, na całkowitą bliskość i ufność w stosunku do innych? Pierwsza bliskość matki i
niemowlęcia po narodzinach jest święta. To
ta pierwotna bliskość dusz. Potem najczęściej dziecko zostaje oduczone bliskości poprzez różne uwarunkowania. Zostaje
odepchnięte i traci rozumienie prawdziwej bliskości. Niemowlę wie i czuje, że ze strony tej,
która nosiła go w swoim łonie, nie grozi nic i z
Medium
pełną ufnością tuli się do jej piersi. Lecz
każdy dzień najczęściej przynosi oddalenie.
Niemowlę tuli swe ciałko i duszę do kreatorki,
która pomogła mu ujrzeć świat, tak, jak jego
dusza zawsze tuli się do Źródła, z pełną ufnością. Lecz o ile Źródło zawsze oddaje tę
samą ufną bliskość, to większość matek już
nie. I ojców również. I nie można ich winić za
to, ponieważ sami doświadczyli tego samego
w momencie swych narodzin. I zakodowali to
w swej pamięci komórkowej i trwają w oddzieleniu. I kończy się miłość bezwarunkowa
i kończy się bezwarunkowa bliskość. Pojawiają się maski, negatywne zapisy w pamięci
komórkowej.
Lecz wewnątrz każda dusza chce wrócić
do tej pierwszej chwili narodzin, gdy znała
tylko miłość i bliskość bezwarunkową. Czasem otwiera się przed innymi, jednak najczęściej jest nierozumiana i źle odczuwana
w swej intencji. Bliskość staje się wtedy bolesna i daleka. Coś wewnątrz każe milczeć
i nie poddawać się bliskości, ponieważ czuje,
że nie znajdzie prawdziwego zrozumienia
i bliskości, którą zna. I tak czekamy jej i uciekamy od niej. Paradoks życia w trzecim wymiarze. Wierzę jednak, że kiedyś bliskość
połączy obcych sobie ludzi, tak, jak łączą się
ich Jaźnie i dusze poza Ziemią. Niech tak się
dzieje…
str. 6
Krzysztof Jankowski
– psycholog, coach i mentor
harmonii życia
http://akademiaharmoniizycia.pl
Jak rozmawiać z bliskimi?
Często borykamy się z problemem – jak powiedzieć o czymś ważnym. Zazwyczaj bierzemy oddech, otwieramy usta i … mówimy!
Niestety większość z nas nie mówi o problemach, łudząc się, że druga osoba potrafi
czytać w myślach. Kiedy czujemy się zranieni, naturalne jest, że przyjmujemy
postawę obronną i obwiniamy inną osobę.
Niestety taka postawa jedynie pogarsza
sytuację, ponieważ kierujemy pretensje
w stronę osoby, nie zaś problemu. Często zachowujemy się tak w stosunku do osób,
które są nam najbliższe – naszych partnerów
i dzieci.
Jak rozmawiać z innymi, kiedy czujemy
się zranieni, tak, żeby nie obrażać osoby i nie
powodować starcia? Czy możesz przekazać
swoje uczucia bez naskakiwania na drugą
osobę?
Pamiętasz, jak mama mówiła Ci, że jest
jedno magiczne słowo?
Cóż, jest ich więcej…
1. Czuję
2. Ty
3. Kiedy
4. Ja
Znasz je skądś?
Kiedy zmienisz kolejność, utworzą zdanie, które uspokoi najbardziej zdenerwowaną
osobę
i
ukoi
najbardziej
zaniepokojoną.
„Kiedy ty… ja czuję…”
Widzisz różnicę?
A między tymi zdaniami:
„Nie liczysz się z nikim. Wkurza
mnie to!”
str. 7
i…
„Kiedy nie dzwonisz, żeby poinformować, że spóźnisz się, czuję się tak, jakbyś
nie troszczył się o mnie.”
Jest ogromna różnica pomiędzy oceną
kogoś i czyjegoś zachowania. Jeśli kierujesz
swoje uwagi ku osobie, a nie zachowaniu,
ten ktoś przyjmuje pozycję obronną i próbuje usprawiedliwić się. Jeśli mówimy
o tym, co osoba zrobiła, nie oceniamy jej, ani
nie potępiamy. Mówimy jedynie o jednorazowej sytuacji, która nam się nie spodobała.
Nie akceptujesz zachowania, nie zaś osoby.
Warto również wziąć odpowiedzialność za
własne uczucia i powiedzieć:
„Czuję…” raczej niż: „ Sprawiasz, że…”
Na przykład:
Zamiast: „Jesteś głupi i wkurza mnie to”!
– „Kiedy nie masz dla mnie czasu, czuję
się…”
Lepiej zabrzmi: „Kiedy nie odpowiadasz na
moje smsy, czuję, że nie liczysz się ze
mną.” Niż: „Jesteś tak samolubny, że aż
źle mi się od tego robi.”
Rozumiesz na czym polega różnica?
Pamiętaj również o tym, co kryje się pod zachowaniem. Zranione uczucia.
Teraz masz już gotową receptę – wyjdź naprzeciw, powiedz o swoich uczuciach w sposób przekonujący i ciesz się wspaniałymi
relacjami!
Medium
Wyobraź sobie układ partnerski, w którym całkowita uwaga skupiona jest na Tobie, na tym, czego
chcesz w życiu i na tym w jaki sposób osiągać zaplanowane cele.
Coaching indywidualny jest, jak posiadanie prywatnego pilota podczas podróży, jaką jest Twoje
życie, kogoś, kto pomaga Ci odnaleźć drogę i podążać nią. Coaching osobisty jest skierowany do
osób, które są gotowe, by przeprowadzić ważne zmiany w swoim życiu.
Czy potrzebujesz osobistego coacha?
Jeśli już wiesz, kim jesteś naprawdę, określ swój cel. Postaraj się odkryć swoje pasje. W tym momencie możesz potrzebować pomocy coacha. Jeśli jesteś na drodze ku wykorzystaniu swoich
pasji i dzięki nim zarobieniu pieniędzy, najprawdopodobniej coach nie jest Ci potrzebny. Jeśli zmagasz się z odkładaniem na później lub brakiem odpowiedzialności, jesteś zdezorientowany i nie
wiesz, co zrobić z własnym życiem, sięgnij po pomoc coacha.
http://www.coachingskype.com.pl/
Medium
str. 8
Tomasz Sobolewski
pomoc psychologiczna
http://tomaszsobolewski.pl
Lęk przed bliskością
Co z tym lękiem?
Lęk jest najbardziej wszechobecny z negatywnych stanów emocjonalnych. Cechuje się nieprzyjemnym napięciem, nerwowym wręcz
oczekiwaniem na niejasne, zagrażające zdarzenie. Nadmierny lęk prowadzi do zaburzeń psychicznych m.in. takich jak zaburzenia
obsesyjno–kompulsyjne, agorafobia (lęk przed
znalezieniem się w miejscu publicznym), fobie
społeczne….
nalne w rodzinach dysfunkcyjnych, np. z problemem alkoholowym (Dorosłe Dzieci Alkoholików)
lub w rodzinach nadopiekuńczych, gdzie rodzic
nadmiernie kontrolował nasze poczynania, tak
dokładnie, że nie było miejsca na intymność…
Tam, gdzie brakowało nam poczucia bezpieczeństwa, intymności, bliskości, zaufania, miłości, zrozumienia i poczucia przynależności.
Późniejsze traumatyczne doświadczenie (np.
doświadczenie przemocy w związku) może rówSkąd ten lęk?
nież przyczynić się do przekonania, połączonego
Umiejętności radzenia sobie z lękiem i prze- z doświadczeniem, że gdy zaangażujemy się
żywania stanów lękowych uczymy się już jako emocjonalnie będziemy odrzucani, ranieni, ocedzieci. Jesteśmy „wyczuleni’ na bliskość poprzez niani i nieakceptowani…
Stąd też lęk, że gdy zwiążemy się z kimś,
nasze wczesnodziecięce doświadczenia, szczególnie gdy nie dbano o nasze potrzeby emocjo- utracimy kontrolę nad swoim życiem…
str. 9
Medium
Psychologicznie Lęk przed bliskością
Czego boimy się w bliskiej relacji?
1. Utraty własnego „Ja” – to, że nie możemy siebie pokazać takimi, jakimi jesteśmy naprawdę, tłumimy naszą osobowość przed lękiem,
że partner nas nie zaakceptuje, nie pokocha;
2. Lęk przed porzuceniem; zazwyczaj prowadzi do zaspakajania wszystkich potrzeb drugiej osoby i przyczynia się często do
nieangażowania się emocjonalnie w związek;
3. Lęk przed konfliktem; wiara w to, że
związek przetrwa wtedy, gdy nie ma w nim żadnych konfliktów, nieporozumień;
4. Obawa przed wrażliwością: to lęk, że jak
się będzie otwartym na drugą osobę, utraci się
kontrolę nad własnym życiem;
5. Lęk przed zdemaskowaniem; związany
jest z niską samooceną, obawa, że gdy partner
zorientuje się, że niewiele znaczymy, to nas opuści, zostawi
6. Przekonanie, że partner powinien instynktownie spełniać nasze oczekiwania,
abyśmy mogli się czuć kochani, potrzebni…
Jak sobie radzić z lękiem przed bliskością?
samooceną. Doceń siebie. W Tobie również
jest coś pięknego i niepowtarzalnego.
Bez otwarcia się na drugą osobę nie jest
możliwe zbudowanie autentycznego związku,
prawdziwej, intymnej więzi. Otwórz się na drugą
osobę.
Nie obwiniaj się za niepowodzenia, również związane z Twoimi poprzednimi związkami.
To normalne, że ludzie się rozstają, Być może nie
doświadczyłeś radości bycia razem, bo nie spotkałeś odpowiedniej osoby.
Nie bój się zaufać ponownie. Zaufanie to
cenny skarb, którym obdarujesz najbliższą
osobę. Wymaga czasu, bo buduje się je powoli
i na różnych doświadczeniach.
Konflikty są nieodłączną częścią każdego
związku. Należycie rozwiązane przyczyniają się
do pogłębienia waszej relacji i poczucia wyjątkowości bycia razem.
Mów o potrzebach, pragnieniach i uczuciach. Tylko wtedy mają szansę zaistnieć w waszym związku. Komunikowanie o swoich
Zdrowy, autentyczny związek z bliską nam obawach, lękach czy niepokojach może zapobiec
osobą pozwala nam w pełni być sobą. To właśnie konfliktom w związku, bo bliska osoba może się
poprzez związek poznajesz siebie, a Twój partner nie domyślić tego, czego sam nie powiesz.
wspiera i wzmacnia się w Twoim rozwoju –
zdrowy związek nie stłumi Twego „Ja”
Korzystaj ze wsparcia innych, nie bój się
czerpać z pomocy innych. Kiedy masz poczuAby czuć się bezpiecznie, ustal granice cie, że nie radzisz sobie korzystaj z pomocy tew związku tak, aby czuć się ze sobą bezpiecz- rapeutów, psychologów. Nazwanie głośnio
nie. Kochająca osoba na pewno to zaakceptuje swoich lęków powoduje to, że często stają się
one dużo mniejsze i dają siłę do radzenia sobie
Nie wtykaj sobie ciągle wad. Popracuj nad z nimi.
Medium
str. 10
Bogusława M. Andrzejewska
trener rozwoju osobistego,
publicystka, nauczyciel Reiki,
konsultant NAO,
astropsycholog, numerolog.
http://prosperita.edu.pl
Sekret szczęśliwego związku
Kochając zołzę
Dwie kobiety siedzą przy kawie i rozmawiają. Jedna z nich zadaje refleksyjne pytanie:
– Ciekawa jestem, co można zrobić, żeby
mężczyzna był naprawdę szczęśliwy?
Druga bez wahania odpowiada:
– A kogo to obchodzi?
Uwielbiam ten żart, przyznaję, zupełnie
bez złośliwości. Dbam o swojego męża
i widzę po nim, że jest szczęśliwy. Jednak doceniam humor kobiety niezależnej, która rozumie, że jej celem tu na Ziemi nie jest
uszczęśliwianie kogokolwiek innego poza
sobą samą. My same powinnyśmy być dla
siebie na pierwszym miejscu. Tymczasem biologia skłania nas do zajmowania się wszystkimi dookoła z takim przejęciem, że na
odrobinę zadbania o siebie często brakuje
czasu.
To nie jest artykuł feministyczny. Dla mężczyzn równie ważne jest, aby dbali o siebie
str.11
i własne szczęście. Oni także są tu na Ziemi
po to, by rozwijać w sobie miłość i radość,
a w tym miłość do samych siebie. I równie
często mają z tym problem. Jednak w przeciwieństwie do kobiet nie mają w sobie
pędu, by zadowalać wszystkich dookoła.
W pewien sposób jest im łatwiej znaleźć czas
dla siebie i postawić swoje sprawy na pierwszym miejscu.
Większość z nas zna doskonałą książkę
Sherry Argov "Dlaczego mężczyźni kochają
zołzy?". Nie muszę zatem wyjaśniać, że
„zołza” to nie wredna baba, która złośliwie
dokucza partnerowi, tylko kobieta silna i niezależna. Taka, która ma wysokie poczucie
własnej wartości i umie być asertywna, która
rozwija swoje pasje i czuje się spełniona,
która nie jest bluszczem owijającym się emocjonalnie wokół partnera, lecz samodzielną,
atrakcyjną osobą. To świetnie się sprawdza
w związkach. Stąd zaczerpnęłam tytuł artykułu, lecz nie będę pisać o książce, tylko
o własnych doświadczeniach.
Medium
Psychologicznie Sekret szczęśliwego związku
Wielokrotnie podkreślam, że punktem
wyjścia do szczęśliwej relacji jest wysokie poczucie własnej wartości. Dotyczy to obu płci.
Bez tego, nigdy nie poczujemy się kochane
czy kochani. Po pierwsze dlatego, że to
nasza własna miłość i akceptacja dla siebie
odbija się jak w lustrze w oczach partnera.
Jeśli jej nie ma, to zamiast uczucia dostajemy
lekceważenie, niechęć i znudzenie, a czasem nawet pogardę i przemoc. Po drugie
tylko człowiek, który kocha sam siebie, potrafi naprawdę kochać drugiego.
W byciu zołzą jest jednak coś więcej niż
tylko wysoka samoocena. To kobieta nieco
zadziorna i z tak zwanym „pazurkiem”. Dynamiczna, pomysłowa, odważna. Jest atrakcyjna dla partnera przez szczyptę
nieprzewidywalności. Mężczyźni lubią zdobywać i chcą być czasem zaskakiwani. Wyzwanie i odrobina adrenaliny potrafi
zmysłowo nakręcić związek. Jest jak przysłowiowa sól dla potrawy – dodaje smaku. I ponownie ma to znaczenie dla obojga,
ponieważ i kobieta oczekuje od swojego
męża zainteresowania i tego charakterystycznego błysku w oku, którym kiedyś ją
uwiódł. Dbanie o związek, to te wszystkie
drobne czary-mary, które dodają mu świeżości nawet po wielu latach. Zołza ma to
w sobie, to część jej natury. Potrafi spontanicznie zorganizować upojny wieczór zakończony w sypialni lub na nowo uwodzić
„starego” małżonka w taki sposób, że ten
czuje jak ubywa mu lat. Od niechcenia tworzy taką stylizację, że jej partner na nowo
chce ją zdobywać. I ona robi to nie po to, by
komuś lub czemuś służyć, lecz dla własnej
przyjemności.
Każdy z nas chce mieć grzeczne dziecko.
Jednak matki i wychowawczynie rzadko
chwalą ugrzecznione pociechy, a często
mówią, że najbardziej lubią te niespokojne
dzieci, te wszędobylskie i inteligentne, bo zazwyczaj są zdolne i pomysłowe. To przyszli
odkrywcy i zdobywcy, przyszli artyści. To interesujące osobowości.
Podobnie jest w partnerstwie. Często
zgłaszają się do mnie panie, których proble-
Medium
mem jest to, że zdradzają swojego męża
i żyją w wielkim poczuciu winy, bo mąż jest
taki dobry i kochany. A czemu zatem zdradzają? Bo jest taki nudny jak flaki z olejem.
Wszyscy szukamy pasji, zachwytu, dreszczyku
emocji. Szukamy też czułości, okazywania
miłości i uwodzenia się wzajemnie, niezależnie od długości trwania stażu małżeńskiego.
Nie można o tym zapominać tylko dlatego,
że założyliśmy na palec obrączkę. Dobry
związek wymaga starania, ale nie poprzez
systematyczne pranie koszul, tylko przez zaskoczenie, stworzenie wyzwania, zmuszenie
do działania. Zołza robi to spontanicznie.
Moje własne doświadczenie doskonale
to potwierdza. W pierwszych latach po ślubie
byłam ofiarną żoną. Usłużnie i grzecznie robiłam to, czego sobie życzył mój mąż, dbałam o dom w pierwszej kolejności,
gotowałam to, co lubił, układałam nasz
związek pod kątem jego zainteresowań.
Byłam „ideałem” i aniołem – tak mówili nasi
znajomi. Bardzo mocno weszłam w rolę
dawcy. Całkiem runęła harmonia pomiędzy
dawaniem i braniem. Źle się to dla nas skończyło, omal nie odeszliśmy od siebie na zawsze.
Kiedy daliśmy sobie drugą szansę i zaczęłam od nowa, postawiłam na zrównoważenie i nauczyłam się przyjmowania.
Podniosłam poczucie wartości i teraz to ja
jestem zołzą. Zauważam to, kiedy bez wahania zwracam mężowi uwagę na niewygodne dla mnie drobiazgi, a on usłużnie
usuwa je spod moich nóg. Bo odnajduje sens
i satysfakcję w tym, że może coś dla mnie
zrobić. Dawanie jest przecież przyjemnością
– my kobiety to wiemy, dlatego tak łapczywie zagarniamy je w całości dla siebie. A to
błąd. Warto partnerowi pozwolić na dawanie.
W tym miejscu chcę przypomnieć, że nosimy w sobie wszystkie aspekty. Każda z nas
ma w sobie trochę ofiarnej żony, która uwielbia dogadzać i rozpieszczać swojego mężczyznę, podsuwając mu pod nos smakołyki.
str. 12
Psychologicznie Sekret szczęśliwego związku
Każda bywa też rozsądną i wyważoną
panią domu, która doskonale wie, gdzie są
nieprzekraczalne granice. Nosimy w sobie
namiętną kochankę i filuterną, szaloną
dziewczynkę, która chce płatać figle.
A wreszcie każda z nas jest po trosze zołzą,
która głośno domaga się swego i złośliwie
ucina wszelkie zbędne jej zdaniem dyskusje.
Bywa w nas i kapryśna rozwydrzona pannica, która strzela focha przy byle okazji, jest
wiecznie niezadowolona i na wszystko narzeka. Tej ostatniej nie polecam dopuszczać
do głosu, ponieważ bazując na kompleksach, potrafi jedynie działać destrukcyjnie
na związek. Pozytywne myślenie wyklucza
takie zachowanie, jako niewłaściwe.
Jednak możemy korzystać ze wszystkich
pozostałych opcji, ponieważ zależnie od
okoliczności, każda znajdzie czas i miejsce
dla siebie. Najważniejsza jest równowaga.
Kiedy za mocno wejdziemy w rolę ofiarnej
żony, znudzimy nie tylko partnera, ale i samą
siebie, bo życie nie polega na usługiwaniu
innym i życiu odbitym od słońca światłem.
Każda z nas może świecić samoistnie, rozwijając swoje pasje, spotykając się z przyjaciółmi i ciesząc każdą chwilą życia.
Szczęśliwa, spełniona kobieta jest wyjątkowo
atrakcyjna, a dla każdej z nas to istotne.
Nawet wtedy, kiedy jesteśmy singielkami. My
kobiety chcemy się podobać. Tak po prostu.
Nie można też całkiem rezygnować
z ciepła i łagodności charakterystycznych
dla tego aspektu, bo ofiarna żona to także
ciekawa postać. Powinna być jednak równoważona siłą i pomysłowością zołzy lub humorem i nieprzewidywalnością szalonej
dziewczynki. Tylko wtedy związek świeci
wszystkimi barwami tęczy, kiedy przejawia
różnorodne jakości. Coś więcej niż: obiad –
kapcie – gazeta. A jest to – powtórzę –
ważne nie tylko dla mężczyzny. Bycie zołzą
nie jest kreowaniem nowej rozrywki dla
„pana i władcy”, lecz odnalezieniem równowagi i tworzeniem prawdziwego partnerstwa, w którym nikt nikim nie rządzi, nikt
nikomu nie usługuje. W takim związku
wszystko przeplata się w rytm fantazji, radości
i miłości.
str. 13
Medium
Dla tych, którzy kochali
kiedyś i kochają teraz.
Wysublimowana poezja
miłosna.
Po kobiecemu delikatna
i zmysłowa.
Polecamy!
Ksiegarnia Radwan
http://radwan.pl
Medium
str. 14
Naturalnie
Katarzyna Sołtysik
specjalistka terapii
naturalnych, praktyk Reiki,
propagatorka dobrego
wegańskiego jedzenia
Bazyliowe wegańskie pesto
Składniki:
- liście świeżej bazylii (u mnie zawartość jednej doniczki)
- ¾ szkl ziaren słonecznika
- 1/3 szkl oliwy
- trochę wody
- 3 ząbki czosnku
- sól himalajska, pieprz czarny mielony, ewentualnie zioła prowansalskie
Słonecznik prażymy na suchej patelni na złoty kolor.
Do miseczki dajemy po
kolei: umyte listki bazylii,
podprażony
słonecznik,
oliwę, czosnek, przyprawy.
Wszystkie składniki blendujemy. Jeśli pesto jest zbyt
gęste dodajemy trochę
wody. Świetnie smakuje
z makaronem. Można przełożyć do słoiczka i przechowywać w lodówce kilka dni.
Smacznego!
str. 15
Medium
Naturalnie Jakie pyszne!
Wegańskie racuchy
Składniki:
- 1 szkl mąki orkiszowej (mieszanka białej i razowej)
- mleko sojowe
- 3-4 jabłka obrane ze skórki
- przyprawy: kardamon, cynamon, esencja waniliowa
- syrop z Agavy do polania na wierzch
- oleje kokosowy do smażenia
Mąkę i mleko mieszamy razem, do uzyskania konsystencji bardzo gęstego ciasta. Jabłka
kroimy na małe, płaskie kawałeczki i wrzucamy do ciasta. Dodajemy przyprawy jakie lubimy i mieszamy dokładnie. Na rozgrzanej patelni roztapiamy olej kokosowy i nakładamy
łyżką ciasto formując małe placuszki. Smażymy na małym ogniu. Odwracamy na drugą
stronę, gdy będą lekko zarumienione. Gotowe racuchy żeby były słodsze można polać syropem z Agavy. Smacznego!
Medium
str. 16
Katarzyna Zamiar
terapeutka d/s uzależnień,
bajkoterapeutka,
doradca dietetyczny,
pasjonatka rozwoju osobistego.
Jak dobrać terapię
naturalną dla siebie?
Medycyna klasyczna w leczeniu pacjenta, skupia
się na postawieniu diagnozy i zastosowaniu farmakoterapii. Formy tego leczenia są różne w zależności od chorób i mają na celu poprawienie
stanu zdrowia i przeciwdziałanie rozwojowi dolegliwości.
Medycyna naturalna jest określana także
jako leczenie alternatywne lub niekonwencjonalne. Istnieje bardzo dużo jej regionalnych odmian, jednak łączy ją pogląd uznający, że stan
zdrowia zależny jest od równowagi wewnętrznych sił oraz że choroba pojawia się wówczas,
gdy zostaje zakłócona naturalna harmonia organizmu.
Wchodzę więc w Google, czytam:
Medycyna naturalna to – zdrowa żywność,
naturalne kuracje, biorezonans, rezonans Schumanna, suplementacja, zielarstwo, naturalna
woda alkaliczna, aromaterapia, koloroterapia,
str. 17
światło terapia, masaż leczniczy, makrobiotyka,
hipnoza, dieta, hydroterapia, homeopatia, yoga,
medytacja, medycyna chińska, tybetańska, ajurveda (Vata, Pitta, Kapha), spagyryzm (ludzki organizm posiada silną zdolność samo leczenia),
wszelkiego rodzaju zabiegi oddziałujące na organizm i psychikę, uzdrawianie duchowe i wiele,
wiele innych.
Jak w takim wachlarzu metod, wybrać
właściwą dla nas, żeby nie dać się naciągnąć
i oszukać?
Jaką formę medycyny naturalnej wybrać, aby
nie spowodować większych szkód w organizmie
i sobie nie zaszkodzić?
Nie jest niestety możliwym, by jednoznacznie
ocenić klasyfikująco wszystkie techniki, ponieważ
jest ich tak dużo, że każda z nich musiałaby być
rozpatrywana osobno.
Medium
Naturalnie Jak dobrać terapię naturalną dla siebie?
O. Grzegorz Kluz (przeor klasztoru Dominikanów, teolog – przyp. red.) powołuje się na Giuseppa Ferrari, który podał próby sformułowania
kryteriów pomocnych w rozeznaniu technik medycyny naturalnej, polegające na postawieniu
trzech pytań w odniesieniu do danej metody:
1. Czy dana praktyka terapeutyczna oparta
jest na solidnej postawie uznanej przez międzynarodowe środowiska naukowe?
2. Czy jej skuteczność terapeutyczna została
potwierdzona i udowodniona empirycznie za pomocą rygorystycznie kontrolowanych eksperymentów klinicznych?
3. Czy wewnątrz jej podstaw teoretycznych
można odnaleźć pojęcia metafizyczne zaczerpnięte z duchowości, ezoteryczne, okultystyczne
lub magiczne?
Odpowiedź negatywna (sugeruje o. Grzegorz) na dwa pierwsze pytania, jest podstawą,
aby się zastanowić nad decyzją dotyczącą skorzystania i wprowadzenia konkretnej terapii. Dotyczy to głównie wszelkiego rodzaju urządzeń
i suplementów.
W tych dwóch pierwszych pytaniach słowa:
…”międzynarodowe środowiska naukowe”
i ”rygorystycznie kontrolowane eksperymenty kliniczne”, są ściśle powiązane z ochroną środowiska i medycyną konwencjonalną i nie mogą
stanowić w tym względzie jednoznacznego wyznacznika do określenia indywidualnego doboru
rodzaju terapii alternatywnej.
Ostatnie pytanie, to nasze wewnętrzne przekonania i wiara. O. Grzegorz Kluz uważa, że odpowiedź pozytywna na trzecie pytanie: „może
być wystawieniem na szwank swojej własnej
wiary”. Każdy ma prawo do osobistej odpowiedzi
na to pytanie i konfrontacji z własnymi wartościami, przekonaniami i wiarą. Każda odpowiedź
będzie w tym wypadku dobra i pomocna w określeniu terapii jakiej szukamy dla siebie.
Musimy jednak zdać sobie sprawę, że to co
człowiek dostrzega, jest jedynie segmentem rzeczywistości, a naszą opinię o tym segmencie
zmieniamy jedynie w sposób, na który pozwala
nam nasza świadomość.
Dobrze jest najpierw wypróbować wybrany
rodzaj terapii. Wsłuchać się w siebie i swoje ciało,
to ułatwi zdecydowanie dobranie tej właściwej
metody oraz zareagowanie we właściwym mo-
Medium
mencie, gdy odbierzemy jakieś niepokojące sygnały, wymagające np. konsultacji specjalistycznej. Nie musimy decydować się od razu na serię
zabiegów czy sesji ani na całe opakowanie suplementów. Poprośmy o próbkę produktu lub
jeden zabieg, sprawdźmy jak nasz organizm zareaguje. Medycyna alternatywna, to głównie zapobieganie, poprawa stanu zdrowia, umysłu.
Niestety, przy poważnych chorobach np. onkologicznych, napary z ziół czy seria zabiegów, raczej
nie zadziałają uzdrawiająco.
Pamiętajmy, że każdy z nas ma prawo inaczej reagować na wybraną formę terapii i to, co
świetnie wpłynęło na zdrowie sąsiadki, koleżanki
bądź innej osoby, niekoniecznie będzie zbawienne i równie wspaniałe dla nas. Dlatego uczulam na obserwację własnych reakcji, zachowań
i samopoczucia przed i po podjęciu terapii. To
najlepsze drogowskazy, nie tylko do określenia
i wyboru właściwej dla naszego organizmu terapii, ale również bardzo ważny element codziennego funkcjonowania w życiu.
Czytajmy z sygnałów wysyłanych przez
nasz organizm, obserwujmy nasze samopoczucie i skupmy się na tym, co podnosi nasz
poziom energii.
Do korzystania z form terapii proponowanych przez medycynę alternatywną, nie potrzeba
nam diagnozy, ale świadomości własnego zdrowia, kondycji fizycznej i psychicznej oraz sprawdzenia podstawowych informacji np.:
- kraju, pochodzenia, jeśli nie jest to określone, a w informacjach mamy napisane np. WYPRODUKOWANO W UNII EUROPEJSKIEJ;
- sprawdźmy producenta i stronę internetową, jeśli została podana, adres(kontakt), punkty
serwisowe (przy zakupie sprzętu);
- w suplementacji zwracajmy uwagę na skład
i miejsce wyprodukowania produktu-to bardzo
ważne;
- poczytajmy i wzbogaćmy informacje na
temat terapii, która nas interesuje bądź, która jest
nam proponowana;
- wsłuchujmy się w siebie i filtrujmy podawane nam informacje.
Życzę wspaniałego porozumienia z własnym
ciałem.
str. 18
Katarzyna Zamiar
Koloroterapia cz.1
Koloroterapia – czyli leczenie kolorami jest inaczej określana jako chromoterapia. Polega na
wprowadzeniu odpowiednich barw do organizmu
człowieka. Widmo kolorowego światła jest pochłaniane przez pole energii ludzkiego ciała,
skórę i oczy. Koloroterapia pomaga w niwelowaniu problemów, z którymi boryka się każdy organizm człowieka. Uspokaja, relaksuje lub
pobudza.
Żyjąc w świecie otoczonym niezwykłymi barwami, mamy więcej energii, więcej optymizmu,
więcej zdrowia. Koloroterapia i jej skuteczność
potwierdzona jest przez tysiące lat stosowania na
całym świecie. O tak zbawiennym wpływie kolorów na ludzkie życie wiedzieli już starożytni. Jako
pierwsi ich właściwości lecznicze zaczęli wyko-
str. 19
rzystywać mieszkańcy antycznego Egiptu, Indii
i Chin. Współcześnie koloroterapia wykorzystuje
zdobycze techniki i zajmuje czołowe miejsce
wśród medycyny alternatywnej. Jest jednym
z najtańszych, najłagodniejszych i najbardziej
skutecznych sposobów leczenia spośród obecnie
stosowanych powszechnie w świecie. Jest metodą leczenia uzupełniającego.
Światło jest ważne dla życia człowieka pobudza procesy regeneracyjne, stymuluje przemianę
materii komórki, wzmacnia układ immunologiczny i poprawia krążenie krwi. Myślę, że każdy
z nas zna wpływ światła: w jasne słoneczne dni
czujemy się z reguły lepiej niż w dni posępne, zasnute chmurami.
Medium
Naturalnie Koloroterapia cz. 1
Światło jest kolorem
Barwa jest zjawiskiem fizycznym, które ściśle
związane jest z różnymi długościami fal w widzianym zakresie widma elektromagnetycznego. Gdy
wszystkie długości fal zakresu widzialnego
widma występują z podobną intensywnością –
pojawia się światło białe.
Światło i barwy zawierają pierwotne informacje życia na ziemi. Istoty żywe i materia nieożywiona odbijają światło zgodnie ze swymi
właściwościami i filtrują pewne barwy tak, że powstają drgania, mogące być odebrane i wyczuwalne przez ich organy zmysłów. Nasze oczy
przekształcają energię promieniowania barw
w energię chemiczną. Tak, jak witaminy wzmacniają siły odpornościowe, tak też może to czynić
czyste światło kolorowe w swojej naturalnej
postaci. Efektywne kąpiele barwne w świetle monochromatycznym (tryb monochromatyczny –
jest to forma prezentacji obrazu wytworzonego
przez komputer na ekranie monitora komputerowego. Słowo pochodzi od mono, określającego
pojedynczy i chroma - kolor) „tankują” duszę
i ożywiają system immunologiczny.
Informacje historyczne
Nie tylko nowoczesna psychologia barw, lecz
także relacje prastarej medycyny wedyjskiej, po
medycynę chińską, od Hipokratesa, Paracelsusa,
aż do Goethego, przypisują barwie działanie terapeutyczne dla ciała ludzkiego. Leczenie światłem kolorowym opiera się na różnych
doświadczeniach, które do dnia dzisiejszego odnaleźć można głównie w sposobach kuracji środkami naturalnymi i metodach medycyny
uzupełniającej, jak np. medycyna chińska.
Historia leczenia światłem kolorowym sięga
tysiącleci. Egipcjanie budowali w tym celu świątynie barw, w których znajdowało się siedem różnokolorowych pomieszczeń. W zależności od
tego jakiego koloru potrzebował chory, zano-
Medium
szono go do odpowiedniego pomieszczenia, by
zażył leczniczej kąpieli w kolorze.
Również Chińczycy stosowali kolory w celach
terapeutycznych. Malowali ciała cierpiących na
choroby jelit na żółto i wpuszczali światło do pomieszczeń przez żółte zasłony. Epileptyków sadzano na fioletowych dywanach i zasłaniano
okna fioletowymi woalami. Chorych na szkarlatynę owijano w czerwone szaty, zanoszono do
pomieszczeń wyłożonych czerwonym suknem
i oświetlano tymże światem.
W europejskim kręgu kulturowym poeta Johann Wolfgang von Goethe był pierwszym, który
intensywnie zajmował się wpływem barw na
ludzką psychikę. Goethe rozwinął pierwszą naukową wiedzę o barwach i zidentyfikował efekty
fizjologiczne, jako odczucia oka.
Duński lekarz Niels Ryberg Finsen otrzymał
w 1903 roku Nobla w dziedzinie medycyny za
opracowanie lampy ultrafioletowej przeznaczonej
do prognozowania chorób skórnych.
Dr. Dinshaha Ghadialie natomiast, swoje
pierwsze doświadczenia ze światłem kolorowym
przeprowadził, stawiając butelkę z kolorowego
szkła przed źródłem światła. Doktor ten przypisywał wodzie, naświetlonej światłem kolorowym,
działanie takie samo, jak bezpośredniemu naświetleniu.
Druga wojna światowa wskutek której został
zniszczony niemiecki instytut badań nad barwą
w Monachium, przerwała definitywnie naukowe
badania prowadzone w Niemczech w tej dziedzinie. Pomimo powszechnych sukcesów w utrzymaniu zdrowia dzięki barwom, ten sposób
leczenia przez długi czas nie był brany pod
uwagę przez oficjalną naukę uniwersytecką.
W ostatnim dziesięcioleciu XX wieku zaobserwowano znaczny wzrost zainteresowania terapeutyką naturalną. Znów powraca wiele
starych informacji z dziedziny sztuki lekarskiej
i wspomina się pionierów tzw. chromobiologii czy
też koloroterapii.
cdn.
str. 20
Duchowo
Elen Elijah
uzdrowiciel duszy, nauczyciel
duchowy, doradca życiowy,
trener rozwoju osobistego,
regreserka, w swojej pracy
często korzysta z channelingu
http://epokaserca.pl
Światło jest zawsze
silniejsze od mroku
Jak długo jeszcze świat czekał będzie na
prawdziwe zrozumienie życia?
Wyobraźmy sobie pokój w którym jest
ciemno, nagle zapala się małe światełko i
mówi do innych cząsteczek istnienia:
– Ej, koledzy, przyszedł czas, abyśmy się
zbudzili ze snu ciemności i rozświetlili nasz
pokój, aby w naszym pokoju zaświeciło
ŚWIATŁO!
A koledzy na to:
– Ja się zbudziłem i widzę, że wokół tyle
ciemności, muszę z nią walczyć.
Inni przyłączają się:
– My też, my też, czas zlikwidować tę
paskudną ciemność i zniszczyć ten zły świat
cienia.
A światełko, które zapaliło się pierwsze
mówi:
– Nie walczcie z ciemnością, gdyż wówczas sami w cieniu przebywacie: złości, nienawiści, oceny, walki, zniszczenia. Zajmijcie
się SOBĄ, sami rozjaśniajcie swoje istnienie,
bo im więcej nas zaświeci, tym szybciej JASNOŚĆ w pokoju nastanie.
str. 21
– Nie, nie, nie masz racji. My musimy
walczyć z cieniem, bo to takie szlachetne.
Przecież my jesteśmy dobrzy a cień jest zły,
Nie dopuścimy, aby nadal to ciemne zło panowało w naszym pokoju.
Mijał czas i pokój wciąż w ciemności
był, a przecież wystarczyło, aby ci, którzy w
walce byli, zajęli się swoim rozświetleniem.
Pokój jaśniałby, gdyż światło zawsze silniejsze jest od mroku, a wówczas cóż z cienia by zostało?
Wystarczy niewiele światła, aby z ciemności, szarość nastała, a tylko troszkę więcej
światła – aby jasność na zawsze zapanowała. I cienia już nie będzie.
– Nie pouczajcie innych, że w cieniu są,
lecz całą swoją uwagę skierujcie na własny
blask, a wówczas, ten co w cieniu był, jasność zobaczy i choćby chciał, cienia już nie
ujrzy – powiedziało na koniec światełko,
które zbudziło się prawdziwie.
Medium
Medium
str. 22
Katarzyna Zamiar
Narodziny
…I PRZYSZŁO DO NIEGO DZIECKO
Z ZAPALONĄ POCHODNIĄ.
I SPYTAŁ JE, SKĄD POCHODZI TO
ŚWIATŁO?
DZIECKO DMUCHNĘŁO NA PŁOMIEŃ. ZGASIŁO GO, PO CZYM ODRZEKŁO:
„POWIEDZ MI TERAZ, DOKĄD POSZŁO, A JA CI POWIEM SKĄD PRZYSZŁO”.
Ciąża, to dowód na to, że Dusza znalazła
swoje miejsce. Każda Dusza wybiera sobie łono
w którym zamieszka i gdzie, jako maleńka istota,
się narodzi. Dlatego każde dziecko bez wyjątku,
przychodzi na świat pełne miłości, ciepła i mówi
się, że to dar od Boga. Pamiętam czas, kiedy
moja Dusza zamieszkała w łonie mojej mamy.
Muzyką i całą miłością, było bicie jej serca. Był
to najpiękniejszy czas w moim życiu. Wiedziałam, że mam już na świecie trzech braci i siostrę.
Wiedziałam wszystko, po co przychodzę, dokąd
zmierzam, na jakie przeżycia się zdecydowałam.
Nigdy później, nie mogłam sobie tego wszystkiego przypomnieć.
Przepełniona miłością wiedziałam, że jestem
jego częścią, wiedziałam, że wszystko jest jego
częścią. Nie mogłam się doczekać, kiedy znajdę
się na świecie i zacznę żyć własnym życiem pośród wszystkich istot na Ziemi. Wiedziałam już,
kogo chcę spotkać, z kim przeżyć wspólne
chwile, kogo pokochać całym sercem i z kim się
rozstać kiedy przyjdzie czas. Wiedziałam, że
str. 23
wszystko ma swój określony moment, by zaistnieć i przeminąć.
Pojawiłam się wśród Was zdrowa, pełna
ciepła, miłości, prawdy i świadomości Ducha
w każdym istnieniu na Ziemi. Niestety z czasem
jak dorastałam, malała moja świadomość jedności Duchowej i czułam coraz więcej ograniczeń.
Zaczynał przerażać mnie świat zewnętrzny
i poznawałam uczucie strachu. Cieszyłam się
jednak swoimi narodzinami, wszystkimi istotami, które były przy mnie i całym otaczającym
mnie światem. Byłam przepełniona miłością
i szczęściem. Zaraz po narodzinach, płakałam
tylko za swoją Duszą, bo jej nie widziałam. Miałam wrażenie jakby wraz z przecięciem pępowiny, przecięto więź z moją Duszą. Nie
wystarczała mi świadomość jej obecności we
mnie. Musiałam ją widzieć, czuć, przekonać się
fizycznie, że jest. Z czasem zapomniałam zupełnie, że moja Dusza jest we mnie cały czas, że
moje ciało, to materia, bym mogła czuć i przeżywać.
Żyjąc Tu, nieraz czułam się samotna i porzucona. Byłam pewna, że miłość, radość
i ciepło z jakim przyszłam na świat, może dać
mi, tylko drugi człowiek. Teraz wiem, jak bardzo się myliłam. Po czterdziestu dwóch latach
odnalazłam więź, która wcale nie została przecięta wraz z pępowiną. Odnalazłam Duchową
jedność i dzięki temu dostrzegam miłość, radość i ogromne ciepło w sobie i innych. Rozumiem więcej i nie boję się, tylko czasem mam
obawy.
Medium
Zapraszamy do pobierania
oraz czytania wczesniejszych numerów
MEDIUM.
Pismo można pobrać
z portalu Wydaje.pl
lub zamówić,
wysyłając email na adres:
[email protected]
Jesteśmy na Facebooku!
facebook.com/pismo.medium
Medium
str. 24
Dualizm
Bogusława M. Andrzejewska
Z duchowego punktu widzenia wszystko jest niedualne, pozostaje w harmonii z Wszechświatem.
Nawet to, co wydaje nam się złe, brzydkie czy
nieetyczne. Wszystko jest po coś, wszystko ma
swój sens. Najprostszy to ten, który podkreśla, że
potrzebujemy dotknąć cienia i zimna, aby docenić światło i ciepło. Ale znaczenie wydarzeń jest
o wiele głębsze niż nam się wydaje. Zapewne potrzebujemy nieco zaufania, aby umieć na świat
spojrzeć z duchowego poziomu nawet wtedy,
kiedy czegoś nie rozumiemy.
Warto nauczyć się akceptacji wszystkiego, co
obserwujemy w naszej rzeczywistości. Akceptacja jest głębokim przyzwoleniem, wynikającym z
duchowej mądrości. Dzięki niej zaczynamy
prawdziwie pozytywnie myśleć. Bez akceptacji
nasze postrzeganie świata jest skrzywione. Za-
str. 25
zwyczaj przenikają je emocje i oceniamy, krytykujemy… Każda krytyka, każde narzekanie – to
negatywne myślenie.
Bywa i tak, że nasze postrzeganie świata jest
tylko pozornie miłe i ładne. Znając zasady prosperity staramy się oceniać wszystko jak najlepiej
i głośno wypowiadamy dobre słowa. Tymczasem
w głębi duszy wszystko się w nas skręca i wcale
nie podoba nam się to, o czym mówimy tyle
dobrych rzeczy. Ta hipokryzja obraca się przeciwko nam, ponieważ Prawo Przyciągania nie
działa w oparciu o wyważone słowa – jak zdaje
się niektórym – lecz w oparciu o nasze prawdziwe przekonania. Jeśli czegoś nie lubimy i zabarwiamy to emocjami, wówczas uruchamiamy
fale przyciągania tego, do swojego życia.
Medium
Duchowo Dualizm
Samo ocenianie niczemu nie służy. Myślenie,
że należy umieć odróżniać dobro od zła jest
w moim odczuciu błędem. Jedyny podział, jaki
sama chciałabym stosować to tylko ten – co służy
miłości, a co jej nie służy. Tymczasem w nieskończoność segregujemy ludzi i rzeczy na dobre
i niedobre. A przecież złodziej, wredna koleżanka
czy okropna teściowa to takie same dusze, jak
nasza. Pojawiają się w tym życiu, aby nas czegoś
nauczyć, coś nam pokazać. Czy można ich oceniać, jako złych ludzi?
Czasami ograniczamy się do oceniania tylko
wydarzeń, próbując wzbudzić w sobie współczucie dla kogoś, kto postąpił nieładnie. Mówimy
wtedy: „biedny człowiek, nie rozumie”. A przecież
wydarzenia są optymalnie rzecz biorąc – po prostu harmonijne. Mogą nam się podobać lub nie,
mogą wywoływać w nas emocje lub nie, ale zawsze są właściwe i najlepsze na dany moment.
Jest taka piękna historyjka o starym, mądrym
człowieku, która cudownie pokazuje nie dualność
Wszechświata. Nic nie jest ani złe, ani dobre…
Pewien stary człowiek o imieniu Jan miał
stado pięknych koni, które wypasał na łące
pod lasem. Któregoś dnia jeden z koni uciekł
i pomimo poszukiwań, nie udało się go odzyskać. Ludzie przychodzili do starca i współczuli mu: „oj jak to niedobrze, jaka to strata.”
Tymczasem Jan pykał dymem z fajeczki
i filozoficznie odpowiadał:
– Może to niedobrze, a może dobrze.
Kilka dni potem zaginiony koń powrócił
do domu, przyprowadzając ze sobą piękną
dziką klacz. Mieszkańcy wioski przychodzili
tłumnie obejrzeć nowego konia i powtarzali:
„oj jakie to szczęście, jak to dobrze”.
Tymczasem Jan pykał dymem z fajeczki
i filozoficznie odpowiadał:
– Może to dobrze, a może niedobrze.
Następnego dnia syn Jana próbując ujeź-
Medium
dzić nową klacz, spadł tak niefortunnie, że
złamał sobie nogę. Sąsiedzi przychodzili,
życzliwie współczując: „Oj jaki kłopot, jak to
niedobrze”.
Tymczasem Jan pykał dymem z fajeczki
i filozoficznie odpowiadał:
– Może to niedobrze, a może dobrze.
Tydzień później do wsi przybyło wojsko
po nowych rekrutów. Zabrali wszystkich zdrowych młodych mężczyzn. Syn Jana został,
ponieważ leżał z unieruchomioną, złamaną
nogą. Sąsiedzi z zazdrością powtarzali: „ten
to ma szczęście, temu to dobrze”.
Tymczasem Jan pykał dymem z fajeczki
i filozoficznie odpowiadał:
– Może to dobrze, a może niedobrze.
Opowieść można ciągnąć w nieskończoność,
dopisując nowe wydarzenia, z których każde jest
dowodem na to, że mylimy się, ilekroć próbujemy
coś ocenić jako dobre lub nie. W naszym życiu
także mnożą się przykłady sytuacji, które wcale
nie są jednoznaczne. Pomagamy komuś, podajemy rękę, po czym ta osoba nas okrada. Oddajemy krew, by uratować komuś życie, a ten
człowiek dwa tygodnie później ginie w wypadku
samochodowym. Czy zatem to, co robimy, jest
dobre czy nie?
Nie podam odpowiedzi na takie pytanie, ponieważ właśnie po tę odpowiedź zeszliśmy tutaj
na Ziemię i każdy musi sam jej poszukać, sam
wybrać, sam zdecydować. Powtórzę tylko to, co
pisałam już wiele razy – należy kierować się sercem i czynić to, co czujemy, że jest właściwym
wyborem, zgodnym z miłością bezwarunkową.
Niektórzy nauczyciele mówią wprost: „zadaj
sobie pytanie, co zrobiłaby Miłość na twoim miejscu”. Dołóżmy do tego tworzenie równowagi
w dawaniu i braniu, rezygnację z poświęcania się
dla innych i szczyptę mądrości. A nade wszystko
pamiętajmy, aby nikogo nie krzywdzić.
str. 26
Ludzie, którzy nas inspirują...
Marianne Williamson
Dorastała w Houston w Teksasie. Po studiach przez kilka lat żyła w komunie hipisowskiej, a w 1983 roku pod wpływem słynnej
książki Kurs Cudów zaczęła prowadzić na ten
temat wykłady. W latach 1987-1989 założyła w
USA Ośrodki Życia, niedochodowe instytucje
doradcze i wspierające ludzie cierpiących na
groźne choroby, w tym na AIDS.
Zasłynęła dzięki swojej pierwszej książce pt.
Powrót do miłości. Była to wnikliwa recenzja
Kursu Cudów, podkreślająca niepodważalne zalety i ponadczasowość tej niezwykłej pracy. Czytelników przyciąga wyjątkową pasją, z jaka
autorka przedstawia własne duchowe przebudzenie oraz opisuje walkę pomiędzy ego a czystą
prawdziwą jaźnią. Jej duchowe poddanie wydaje
się być pięknym zwycięstwem na drodze do
prawdy.
W Powrocie do miłości dużo miejsca zajmują relacje z innymi ludźmi. Williamson przedstawia je jako zadania, które dają nam
str. 27
niepowtarzalne okazje do maksymalnego rozwoju. W tym kontekście nasz najbliższy partner
nie jest romantycznym spotkaniem, lecz najważniejszym nauczycielem, który pokazuje nam
nasze istotne w rozwoju lekcje.
W swojej książce Williamson porusza także
tematy pracy, celowości, cudów. Odnajdziemy
tam całą niemal wiedzę o życiu, oparta na Kursie
Cudów i umiejętności współtworzenia naszego
życia razem z Bogiem. Głównym przesłaniem
tej pracy jest zawierzenie harmonii Wszechświata i pozwoleniu na to, by Siła Wyższa prowadziła nas do szczęścia.
Williamson napisała jeszcze kilka książek.
Sześć z dziesięciu wydanych przez nią tytułów
znalazło się na liście bestsellerów. Prowadzi wykłady i spotkania na temat rozwoju duchowego
w różnych miejscach na świecie. Wraz z autorem
słynnych Rozmów z Bogiem Nealem D. Walschem
Williamson założyła Globalne Odrodzenie
Przymierza.
Medium
Polecamy !
http://trismegista.pl.
http://pismolasombra.pl.
Medium
str. 28
Refleksje o Reiki
Bogusława M. Andrzejewska
Reiki dla dzieci
Dzieci spontanicznie lgną do miłości
i dobra, ponieważ kierują się bardziej instynktem. W pewien sposób czują, co dla nich
dobre. Podobnie jak zwierzęta. Zwróćmy
uwagę, że także psy, koty, konie, a nawet
świnki morskie chętnie przyjmują Reiki. Często
powtarzam, że reakcja zwierząt powinna nas
upewnić w tym, czym jest Reiki. A jest częścią
mocy natury, czymś oczywistym. Kiedy
ufamy swojej intuicji, nie mamy tych niepotrzebnych wątpliwości, które blokują nasz
Małe dzieci są bardziej otwarte na ener- rozwój i uzdrowienie.
Dlatego dzieci pięknie przyjmują Reiki.
gię niż dorośli. Przede wszystkim dlatego, że
nie wymyślają sztucznych przeszkód i nie Można im z powodzeniem robić zabiegi
kombinują. Jak już wiemy, Reiki jest metodą wszelkiego rodzaju, na które wyrażą zgodę
pobierania naturalnej, ożywiającej energii, ich rodzice. Musimy pamiętać, że bez
z której korzystają wszystkie istoty żywe. Rów- względu na wszystko nie wolno nam w żaden
nież te, które nie maja o tym pojęcia, a także sposób pracowac z dziećmi bez zgody i wiewszyscy ci, którzy uważają, ze to coś złego. dzy rodziców. Dużą przeszkodą może być
Ponieważ jednak energia płynie za myślą, fakt, że dzieci nie usiedzą spokojnie w jedosoby, które boją się Reiki lub jej nie chcą, nym miejscu, dlatego łatwiej przekazywać
nie są w stanie skorzystać ze zwiększonego im energię na odległość z pomocą drugiego
poboru tego, co naturalnie i tak biorą z oto- stopnia. Maluszki można reikować, trzymając
czenia. Dzieci nie mają tego problemu, po- je na rękach lub na kolanach. W tym drugim
nieważ nie ma w nich strachu i błędnych przypadku, przekazujemy energię całym
sobą, nie tylko poprzez dłonie.
przekonań.
Osoby, które wiele lat pracują z Reiki, nie
mają najmniejszych wątpliwości – Reiki jest
dobrem. Jest cudowną, uzdrawiającą energią, która pomaga nam odnaleźć w sobie
miłość. Wiedząc o tym, nie musimy sobie zadawać pytania, czy można robić zabiegi
energetyczne małym dzieciom. Oczywiście
można. Można każdemu – zarówno niemowlętom, jak i staruszkom. Ponieważ Reiki jest
tylko dobrem.
str. 29
Medium
Duchowo Refleksje o Reiki
Dzieci mogą być również inicjowane.
Aczkolwiek sugerowałabym robić to dopiero
po siódmym roku życia. Dzieci rodzą się
otwarte na energię. Niektórzy nauczyciele
uważają, że każde dziecko jest w Reiki,
a umiejętność ta wygasa wraz ze wzrostem
dziecka i chłonięciem wszystkich energetycznych blokad od rodziców. Przyznaję, że
nie wiem, na ile można to odnieść do każdego dziecka, ale rozpoznaję piękny przepływ energii u maluszków, których matki
zostały zainicjowane przez zajściem w ciążę
i cały czas intensywnie pracują z energią.
Bez wątpienia dziecko reikowane w okresie
prenatalnym przez zainicjowaną mamę jest
w Reiki. To widać.
Wspaniałym doświadczeniem jest ciąża
przebyta pod opieką Reiki. Przyszła mama,
która może sama przykładać sobie dłonie
do brzuszka i wypelniać maleństwo tą piękną
formą miłości, doświadcza czegoś naprawdę cudownego. Zazwyczaj zarówno
ciąża przebiega bez powikłań, jak i sam
poród nie sprawia większych kłopotów.
Warto pamiętać, że dzieci do siódmego
roku życia są jednym układem energetycznym ze swoją mamą. Dopiero po tym czasie
następuje prawdziwe „odpępowienie”.
W wielu kulturach ta wiedza jest oczywista i
zaznaczana przez rytuały. W naszej historii
symbolem podkreślającym życie na własny
rachunek energetyczny były „postrzyżyny” –
obrzęd przekazania dziecka spod opieki
matki pod opiekę ojca. Dzisiaj niemal nikt
o tym nie pamięta. A to ważne.
Jeśli małe dziecko choruje, to zazwyczaj
pokazuje psychosomatyczne problemy swo-
Medium
jej matki. Trudno zresztą wyobrazić sobie, że
trzy- lub czterolatek nagromadził w swojej
małej główce tyle kompleksów, że zaczynają one przejawiać się w postaci choroby.
Jest raczej delikatniejszą częścią energetyczno-fizycznego układu, dlatego czasem
to on cierpi, a nie matka. To ogromnie istotne, ponieważ, aby pomóc dziecku, należy
pracować z matką i uzdrawiać jej niewłaściwe wzorce. Zmiana, której dokona w sobie
matka dziecka, spowoduje szybsze wyzdrowienie maluszka.
Między siódmym a dziewiątym rokiem
życia dziecko staje się istotą społeczną.
Wchodzi w różne zależności, poczynając od
szkoły i nauczycieli, a kończąc na układach
koleżeńskich. W tym czasie pojawiają się
pierwsze problemy, związane z samoakceptacją i poczuciem ważności. Później dojdą
tematy związane z rozpoznawaniem własnej
seksualności i określaniem siebie jako kobiety
czy mężczyzny. To bardzo obszerny temat,
trudno go tutaj szczegółowo omówić. Chcę
jedynie podkreślić, że poczynając od siódmego roku życia, dziecko zaczyna pracować na własny rachunek energetyczny.
Pojawiają się pierwsze kompleksy, pierwsze
niedowartościowania i negatywne myśli,
które mogą stać się w czasie późniejszym
podłożem choroby. Wtedy możemy już szukać
wzorców
psychosomatycznych
u dziecka, a nie u matki.
Dzieci, które często są poddawane Reiki,
są odporniejsze na choroby, silniejsze i lepiej
się rozwijają. Mają też lepszy kontakt z własną
intuicją i są bardziej wrażliwe.
str. 30
Bajecznie
Krzysztof Matusiak
Bajka o bliskości
Ilustracje: Tina Wieczorek
nie tej, z której wnętrza wyszedł w nowy dla siebie świat. Czuje, że tutaj spędzi wiele czasu.
Lecz teraz zasypia przytulony do kobiety. Jest
ciepło, blisko i przytulnie.
Miłosz wie, że w tamtej chwili opuścił bezPrzypomina sobie pierwsze chwile swego
życia: oto Miłosz łapie oddech, właśnie nadeszła pieczny i ciepły świat duszy, by doświadczać nochwila jego narodzin. Wszystko się zmieniło, wego, w połączeniu z materialną powłoką, którą
wcześniej było ciepło i wilgotnie, a teraz jest ina- znają ludzie, nie znając jego duszy. Zresztą swoczej, jakieś dłonie ciągną go z bezpiecznego ich też nie chcą znać. W ludzkim pojmowaniu
miejsca i chcą go stamtąd siłą wydrzeć. Ta, która rzeczy mógł powiedzieć, że był szczęściarzem.
nosiła go w sobie także robi wszystko, by go Ta, która go urodziła i utuliła w pierwszej chwili
z siebie wydobyć. Czuje parcie, nacisk i dłonie. do serca, zawsze była taką. Pokazywała mu
Przerażające odczucie, którego nie znał wcześ- prawdę i miłość. Uczyła o tym co w swej głębi
niej. Zaczyna kwilić i z gardła wydobywa się krzyk wiedział: o szacunku do wszystkich istot, natury,
i płacz. Nagle znowu jest inaczej. Ktoś kładzie go wszechświata. Łatwa to była nauka. Wszystko
na piersiach kobiety, która nosiła go w sobie, było w nim, więc było to raczej odkrywanie zaczuje jej ciepło i bliskość. Przytula się z ufnością pomnianego w chwili narodzin, niż nieznanego.
i całuje jej ciało. Ona go tuli i Miłosz znowu czuje Im bardziej odkrywał prawdę, tym bardziej był zasię jak wcześniej. Jest zmęczony i czuje zmęcze- skoczony, że inni tego nie robią.
Miłosz siedzi pod drzewem w lesie i rozmyśla nad swoim życiem. Wiele lat żyje na ziemi
i wciąż nie może zrozumieć ludzi.
str. 31
Medium
Bajecznie Bajka o bliskości
Matka odkrywała przed nim tajemnicę bezwarunkowej miłości i bliskość, która z nią była
związana. Mówiła: „synku, świat jest taki jakim go
widzisz, daleki, często negatywny, pozbawiony
miłości i bliskości, jednak bliskość i miłość możesz poczuć w każdej chwili w sobie, a także gdy
ufnie tulisz się do ziemi, czy drzewa. Wtedy czujesz w sobie połączenie z pierwotną miłością i bliskością wszechświata, poprzez kontakt z naturą,
która oddaje ci twoje uczucia bez żadnych warunków.
Nawet dzikie zwierzęta to robią, mimo że
straszy się ludzi nimi, że złe i okrutne. Człowiek
jest o wiele bardziej okrutny, gdyż postępuje
wbrew swej naturze, podczas gdy zwierzęta zawsze postępują w zgodzie z sobą. Nigdy nie
jedzą więcej niż muszą, nigdy nie zabijają dla
przyjemności, nie zbierają łupów, nie kolekcjonują kości i się do nich nie modlą. Wszystkiego
używają w umiarze, w zgodzie ze swym instynktem i z naturą. Dlatego natura je kocha. Bezwarunkowo.
Człowiek niestety w swej pysze i żądzy władzy, i posiadania stale coś kolekcjonuje, zabiera
innym, zabija bez potrzeby, zawłaszcza, niszczy.
Człowiek w tym wyparł się siebie, swej duszy, miłości i bliskości. Za to bez pamięci i zrozumienia
używa słowa miłość czy miłowanie, nazywając
tymi słowami emocje, które nimi nie są.
Tak Miłoszu, to smutne i często przerażające,
jednak ty decydujesz za siebie jak chcesz widzieć świat i siebie. Ty zawsze decydujesz za siebie, za nikogo innego. Ja jako twa matka
pozwoliłam ci przyjść na świat, jednak nigdy nie
decyduję za ciebie. Wskazuję ci możliwości wyboru, uczę tego czego nauczyli mnie moi rodzice,
ale świat pokazuje ci inne drogi, i to ty wybierzesz
swoją. Ja wierzę jedynie, że wybierzesz tę, która
pozwoli ci przeżyć dobre, uczciwe i szczęśliwe
życie, zanim wrócisz do prawdziwego domu”.
Medium
Miłosz pamiętał te słowa zawsze. Wryły się
zarówno w jego pamięć, jak i w serce. Żył w zgodzie z naturą, dając jej swoją miłość i otrzymując
jej miłość, w postaci słońca, deszczu, roślin, grzybów, ziół leczących. Spotkał wielu dobrych, prostych ludzi, którzy żyli podobnie, zawsze radośni
i zgodni z naturalnym porządkiem natury.
Spotkał także całe mnóstwo takich, którzy
byli wciąż nienasyceni władzy, pieniędzy, rzeczy
i ludzi. Odczuwał ich jako wampiry, które wysysają z innych i z natury wszelkie życiowe energie
i soki. Wystrzegał się ich i nie przebywał w ich towarzystwie dłużej niż to było potrzebne.
Mając otwarte serce i kochającą duszę spotkał na swej drodze podobną sobie kobietę,
z którą żył i dał życie dzieciom. Dawał im bliskość, którą znał od swej matki, pokazywał podobnie świat i nie decydował o ich losie.
Wskazywał, uczył, wyjaśniał. Ukazywał możliwości wyboru. Zabierał rodzinę w świat, aby doświadczała również innego życia, niż to które było
w domu. Dzieci oczywiście były zafascynowane
światem materialnym, grodami, bogactwem, jednak dzięki rodzicom potrafiły patrzeć na to
wszystko z odpowiednim dystansem, przez
swoje serca i dusze, a nie tylko oczy. Miłosz był
wdzięczny swoim rodzicom za wszystko co pozwoliło mu poznać uczucie miłości i bliskość, zrozumieć złożoność świata wokół niego, i pozostać
przy pierwotnych uczuciach.
Miłosz uśmiechnął się do siebie i do całego
wszechświata. Spojrzał w kierunku gromadki
dzieci, które biegły w jego stronę i roześmiał się
na głos. Okoliczna ludność wybrała go na nauczyciela ich dzieci, a te chłonęły to co im pokazywał z radością i wdzięcznością. Miłosz był
wdzięczny dzieciom za to, że dawały nadzieję na
zmianę świata i powrót miłości oraz bliskości pod
więcej dachów, i do większej ilości serc. Zagarnął
dzieciaki udał się z nimi do lasu, bo gdzie łatwiej
pokazywać miłość i bliskość?
str. 32
Prosperująco
Bogusława M. Andrzejewska
Energia sukcesu
Odkąd fizyka kwantowa zajęła się Prawem
Przyciągania, nawet pewne wydawałoby się
oczywiste cechy traktujemy jako czynnik niemal naukowy. Jeśli bowiem przyjmiemy, że
każda nasza myśl jest falą, która działa na
cząsteczki, wówczas możemy w sposób dość
jasno określony zaplanować pracę z kreowaniem własnego sukcesu. W fizyce kwantowej
teoria niepewności zakłada, że poruszamy
się w nieskończonym oceanie wszelkich możliwości, które sami sobie stwarzamy. Aby jednak kontrolować tę moc, warto poznać
siebie i swoje umiejętności.
Sukces nie jest dziełem przypadku. Został
stworzony przez naszą świadomość, jest efektem synchronizacji energetycznej i wypływa
z dopasowania naszych wibracji do nurtu
Wszechświata. Cokolwiek staje się naszą rzeczywistością, zawsze jest wykreowane przez
nas samych. Czasem pracujemy świadomie
nad określoną materializacją, częściej intuicyjnie tworzymy w sobie pewne silne jakości,
które wzmacniają naszą energetykę i pomagają osiągnąć wybrany cel.
Pierwszym istotnym czynnikiem jest energia pewności siebie. Tego nie można pominąć i od tego warto zacząć każdą pracę
nad sobą, ponieważ tutaj znajdziemy zaczarowany klucz do szczęścia. Tu wszystko się zaczyna. Stale powtarzam, że wysokie
poczucie własnej wartości staje się trampoliną do sukcesu, ponieważ energia wysokiej
samooceny toruje nam drogę do spełnienia
wszystkiego, czego pragniemy. Po pierwsze
wysyła do Wszechświata informację, że za-
str. 33
sługujemy na sukces, ponieważ jesteśmy
dobrzy, wspaniali, inteligentni…
Po drugie pozwala nam wydajnie pracować, bo jesteśmy spokojni i szczęśliwi. Człowiek, który docenia i podziwia samego siebie
odnajdzie zadowolenie w tym, co robi.
Obca jest mu frustracja, potrzeba akceptacji, czy poczucie winy. Po trzecie – wysokie
poczucie wartości powoduje, że automatycznie lubimy i życzliwie traktujemy innych,
możemy więc zawsze liczyć na serdeczność
i wsparcie. Ceniąc siebie, spontanicznie w innych skupiamy się na tym, co w nich dobre,
przymykając oko na wady i słabości. To się
nazywa przeniesienie. Co w sobie akcentujemy najsilniej – zobaczymy od razu u drugiego człowieka. Nie mamy potrzeby
rywalizacji, lecz wolimy korzystną współpracę.
Drugim ważnym czynnikiem na drodze
do sukcesu jest optymizm. Dostrzeganie
szklanki w połowie pełnej, szukanie możliwości tam, gdzie inni widzą tylko zgliszcza, nie
poddawanie się i wiara w zwycięstwo. Przy
tym oczywiście też pozytywne myślenie
z całym pakietem radości, która nie tylko ładuje nam akumulatory, ale i uzdrawia. I tu
mała dygresja: postrzegam pozytywne podejście do życia jako mądre traktowanie
każdego wyzwania, a nie jako bezmyślne
różowe okularki i nieodpowiedzialność
w stylu: „jakoś to będzie”. Optymista nie zamiata problemów pod dywan, lecz traktuje
je jako inspirujące przygody i testy, dzięki którym może sprawdzić swoje możliwości.
Medium
Prosperująco Energia sukcesu
Kolejna istotna energia to świadomość
celu. Cel nas motywuje, nie można o tym zapomnieć. Niczego nie osiągniemy, jeśli nie
określimy jasno, dokąd podążamy. Cel powinien być spójny z naszymi prawdziwymi pragnieniami i harmonijny z nami. Wówczas staje
się pasją i daje nam niesamowitą siłę.
Skrzydła wyrastają nam u ramion i mamy
w sobie naturalny dopalacz, który niesie nas
do sukcesu. A jeśli wymyślimy sobie coś, co
jest cudzym pragnieniem, a nie naszym, tego
efektu nie będzie. Cóż z tego, że zdecydujemy np. wygrać maraton, jeśli w istocie nie
lubimy biegać i sama myśl o biegu budzi
w nas niechęć. Motywacja oparta na tym,
by komuś zaimponować lub udowodnić, że
jesteśmy lepsi od kogoś, bywa ślepą uliczką.
W takim punkcie myślenia trzeba wrócić do
początku i podnieść poczucie wartości. Jesteśmy doskonali tacy, jacy jesteśmy i nic nikomu nie musimy udowadniać.
Istotnym elementem jest także umiejętność skupienia się na teraźniejszości. Jak
mawiają mądrzy ludzie: „wczoraj minęło,
jutro nie wiadomo, czy nadejdzie – wszystko
co masz, to dzień dzisiejszy”. Metaforycznie
oznacza to też wyzwolenie się z okowów
przeszłości, która może zawierać trudne do-
Medium
świadczenia, negatywne wzorce i różne inne
„skarby”, powodujące utrudnienia w dążeniu do sukcesu. Przyszłość też nie powinna
nas zajmować, ponieważ zazwyczaj wyszczerza do nas kły wszelkimi lękami, zmartwieniami i niepewnością. Mnóstwo energii
tracimy rozpamiętując przeszłość lub martwiąc się o to, co nadejdzie. Tymczasem największa moc jest w chwili obecnej. Tu i teraz
możemy wszystko, jeśli tylko umiejętnie dostroimy się do wibracji Wszechświata.
Ostatnia ważna energia, o której chcę
napisać, to wdzięczność. Jest potężną siłą,
która przyciąga do nas mnóstwo dobra materialnego i emocjonalnego, jeśli tylko
umiemy ją prawdziwie przeżywać. Jeśli pragniemy osiągnąć sukces, warto prowadzić
dziennik wdzięczności, w którym będziemy
zapisywać wszystkie cudowne dary Wszechświata, jakie spływają w nasze dłonie każdego dnia. Jeśli pragniemy bogactwa
finansowego, zacznijmy dziękować za
wszystko, co posiadamy, nawet jeśli są to
ostatnie grosze w portfelu. Wdzięczność jest
energią, która pięknie tworzy koherencję
serca, zapewniając nam dobre zdrowie
i szczęście.
str. 34
Andrzej Milewski
– dziennikarz, trener języka
angielskiego, propagator rozwoju
osobistego i pozytywnego
myślenia
Rozwój osobisty
i pozytywne myśli
Byron Katie i 4 pytania
zmieniające życie
Jak powiedzieć stop bolesnej
dyktaturze negatywnych myśli?
Odcinek II
Obecny, drugi odcinek, jest kontynuacją
fascynującego tematu przewodniego poprzedniego numeru Medium, jakim było pozytywne myślenie. Zanim osiągniemy
pozytywne myślenie, przyjrzyjmy się wcześniej
negatywnym myślom i ich bolesnej dyktaturze oraz podważmy je za pomocą czterech
pytań, które zadaje Byron Katie.
Byron Katie jest amerykańską autorką
wielu książek, jedną z nich jest tytuł wydany
po raz pierwszy w 2002 roku, w USA: Loving
What Is: Four Questions That Can Change
Your Life (Kochając Co Jest: Cztery Pytania,
Które Mogą Zmienić Twoje Życie). Książka ta
była inspiracją do napisania tego, poprzedniego i następnego odcinka, z niej pochodzą cytaty oraz cztery pytania. Pytania te
ułatwiają zrozumienie sposobu działania naszego bezcennego umysłu i pomogą zastopować bolesną dyktaturę negatywnych
myśli.
Proszę Czytelniku wybierz teraz myśl, do
której lgniesz, która Cię truje, którą uważasz,
że jest twoją myślą. Ta negatywna myśl, zakorzeniona w twoim sercu i umyśle, zabar-
str. 35
wiona bólem lub lękiem, czeka na cztery następujące pytania z moim komentarzem.
Zatem, gdy już wybierzesz tę myśl, to zapytaj
samego siebie:
1. Czy to prawda?
Zadaj sobie pierwsze pytanie: czy ta negatywna, stresująca, depresyjna myśl, którą
przed chwilą wybrałaś/eś jest prawdą? Postawienie takiego pytania powoduje zatrzymanie się, chwilę refleksji nad obecną
sytuacją, podważając w ten sposób twoją
teraźniejszość i otwierając na prawdę.
Byron Katie pisze w swojej książce o prawdzie i przeciwnym do niej stresie, że: Twoją
naturą jest prawda, a kiedy się jej przeciwstawiasz, nie czujesz się sama/sam ze sobą, swobodnie. W stresie nigdy nie czujesz się tak
wygodnie, jak czujesz się w spokoju, stresu
nigdy nie czujemy tak naturalnie, jak naturalnie odczuwamy spokój. Żyjesz w stresie, bo
nie chcesz żyć w stresie.
Mogę sparafrazować ostatnie zdanie następująco: żyjesz w negatywizmie, bo nie
chcesz żyć w negatywizmie, prawo przyciągania mówi, że to, czego nie chcemy – dostajemy, wówczas to, czego chcemy,
oddala się od nas.
Następnie Byron zauważa celnie: Żyjemy
takim życiem, jakim nie chcemy żyć. (...)
według prawa, że świat daje nam to, w co
wierzymy i małe słówko NIE jest bez znaczenia, a właściwie powoduje zamieszanie.
Medium
Prosperująco Rozwój osobisty i pozytywne myśli
O przeszkodach do pozytywizmu i poznania prawdy zaś pisze tak: Twój umysł i jego
myśli są przeszkodą do prawdy. Można tutaj
postawić pytanie: co by było, gdybyśmy nie
bali się i żyli bez stresu? Odpowiedź znajduje
się w kolejnym stwierdzeniu Byron: Jesteśmy
niewinni, gdy nie wierzymy w stresujące myśli.
Twoja historia jest twoim cierpieniem, a właściwie różnica między twoją historią, a światem. Świat nie jest problemem, ale twoje
myśli.
Według autorki, negatywizm, lęk, stres,
depresja i cierpienie biorą się z rozbieżności
między twoimi wewnętrznymi myślami, a zewnętrzną radością, optymizmem, rzeczywistością, wolnością, prawdą i spokojem życia.
Cierpienie ustępuje w momencie, gdy pokochamy to, co jest na zewnątrz nas, gdy połączymy się w całość z tym, co jest wokół.
Według Byron, myśl i cierpienie jest możliwe
dzięki naszej wierze: Nasza koncepcja jest
bezpieczna, nieszkodliwa, niewinna, dopóki
w nią nie uwierzymy, gdy uwierzymy to stajemy się jej wyznawcami. Przytwierdzenie do
idei oznacza wierzyć w nią, bez badawczego dociekania, co powoduje złudzenie,
że jest prawdziwa. Momentem, gdy cierpimy, jest chwila, gdy wierzymy w myśl, która
sprzecza się i wykłóca z tym, co jest. Kiedy
umysł jest idealnie czysty, wtedy to, co jest,
jest tym, czego chcemy.
2. Czy mogę absolutnie powiedzieć, że to
jest prawda?
Czytelniku zadaj sobie teraz drugie pytanie: czy ta negatywna myśl, którą przed
chwilą wybrałaś/eś, czy możesz absolutnie
o niej powiedzieć, że jest prawdą? Czy twoja
myśl, nacechowana pesymizmem, lękiem,
stresem, jest absolutnie prawdziwa? Drugie
pytanie jest rozszerzeniem pierwszego, podważa twoją obecną sytuację jeszcze głębiej
i powoduje zatrzymanie się na dłużej. Więcej
masz chwil refleksji nad obecną negatywną
sytuacją, w której jesteś. Oddalasz się od negatywizmu, a zbliżasz się coraz bardziej do
radości, optymizmu, rzeczywistości, wolności,
prawdy. Jesteś bliżej stanu, który Byron określa tak: Kiedy myślisz, że ktoś lub coś innego
niż ty sam potrzebuje zmiany, to oznacza, że
Ulubione stwierdzenie Byron brzmi: Nikt
jesteś mentalnie okaleczony.
mnie nie może zranić, ta robota należy do
mnie. I to jest dobra wiadomość. Autorka
3. Jak reaguję, kiedy myślę tę myśl?
stwierdza też: W życiu nic nigdy nie idzie źle.
Pytanie trzecie odnosi się do twoich reak- Ty jesteś efektem twojej historii, to wszystko.
cji uczuciowych i emocji, które przykleiłaś/eś Tylko nasza historia jest tym, co powstrzymuje
do swojej wybranej, balonowej, negatywnej nas od poznania, że zawsze mieliśmy i nadal
myśli za pomocą głębokiego przekonania, mamy to, czego potrzebowaliśmy i to, czego
czyli wiary. Jak reagujesz na myśl, do której teraz potrzebujemy. Istnieje tylko jedno
przylgnąłeś? Co dzieje się, kiedy wierzysz w tę źródło negatywizmu i jeden problem: Zawsze
myśl? Co czujesz, gdy myślisz tę myśl, którą jest tylko jeden problem: twoja nieprzeegzaprzed chwilą wybrałaś/eś? Byron uważa, że: minowana historia w tym momencie.
Byron Katie
Medium
str. 36
Prosperująco Rozwój osobisty i pozytywne myśli
4. Kim byłabym/byłbym bez tej myśli?
Czytelniku teraz zadaj sobie ostatnie,
czwarte pytanie, zapytaj: kim byłabyś/byłbyś
bez swojej negatywnej, bolesnej idei? Pytanie czwarte stawia Cię w sytuacji, gdzie przytłaczająca negatywna konstrukcja myślowa,
którą przed chwilą wybrałaś/eś i którą ożywiasz, wierząc w nią, traci pokładaną przez
Ciebie dotychczasową wiarę, czyli zaangażowanie emocjonalne. Twoja wiara uchodzi,
jak powietrze z balonu, aż przestajesz wierzyć
w dołującą, nadmuchaną przez Ciebie ideę,
która kiedyś była dla Ciebie prawdziwa,
a teraz staje się neutralna.
Gdy odpowiesz na czwarte pytanie, to
przywiązanie do myśli i walka z myślami przeminie. Myśl, podobnie jak balon, nadal będzie istniała, tylko że bez powietrza, bez
wiary. Brak wiary w myśl pozwala tej myśli
zmniejszyć się, zrobić miejsce, odejść w przeszłość, tam, gdzie powinna być, w ten sposób powstanie miejsce na kolejną, nową
myśl. Jakiego rodzaju będzie nowa myśl, to
tylko zależy od Ciebie.
Pytanie czwarte jest najpiękniejsze, bo
pomaga ujawnić Ciebie takim, jakim jesteś,
a jesteś pozytywnie cudowna/y. Teraz dzieli
Cię krok od osiągnięcia stanu szczęścia, definiowanego przez Byron następująco: Szczęście jest naturalnym stanem dla kogoś, kto
wie, że nie ma już nic do poznania i że my już
mamy wszystko, czego potrzebujemy, właśnie tutaj, teraz. To, co jest, a NIE to, co powinno być, to, co tu, a NIE tam, jest i teraz to
dla Byron synonimy Boga, kiedy mówi: Jest
dokładnie tym, czym jest w danym momencie.
Według Byron: Nie przywiązujemy się do
ludzi czy rzeczy; przywiązujemy się do bezrefleksyjnych koncepcji, którym ufamy i wierzymy, że są prawdziwe w danym
momencie. To, co mówisz, nie rani mnie, ale
moja myśl o tym, co usłyszałem i moja myśl
str. 37
o tobie, to jest to, co rani mnie. Nic okropnego nas nie spotyka za wyjątkiem naszego
myślenia. Rzeczywistość jest zawsze dobra,
nawet w sytuacjach, które wydają się koszmarami. Historie, które opowiadamy, są jedynymi koszmarami, w których żyjemy. To nie
nasze myśli, ale nasze przywiązanie do naszych myśli powoduje cierpienie. Przekonanie, wierzenie, uwierzenie, zaufanie jest
kolejną myślą, do której przyczepiamy, przytwierdzamy i przywiązujemy się często przez
lata.
Dodam, że twój umysł jest naczyniem,
które chce być wypełnione. Czy będą to trujące, negatywne stwory w postaci odchodów myśli, słów, energii negatywnych ludzi,
które wchłaniasz bezwolnie, po to, by inni
poczuli ulgę, by mogli manipulować tobą,
pozbawiając Cię w ten sposób optymizmu,
kontroli nad samym sobą i tym, co robisz, czy
coś innego, to zależy tylko od Ciebie. Gdy
wybierzesz pierwszą opcję, to wówczas z niewiedzy, wygody i lenistwa obwiniasz NIE siebie, ale innych i wmawiasz sobie, że
odpowiedzialność, jak i rozwiązanie problemu, jest poza tobą.
Byron uważa, że: Tak długo, jak myślisz, że
powód twojego problemu jest tam, na zewnątrz Ciebie, tak długo, jak myślisz, że ktokolwiek lub cokolwiek jest odpowiedzialny za
twoje cierpienie, tak długo sytuacja będzie
beznadziejna. A to oznacza, że jesteś na zawsze w roli ofiary, że jesteś cierpiętnikiem
w raju. Skomentuję słowa autorki tak: jesteś
masochistą, który żyje w swym cierpieniu
i pesymizmie, tracąc bezpowrotnie radość
życia.
Zakończenie cyklu o Byron Katie i jej czterech pytaniach przedstawię w następnym
numerze Medium. Dziękuję za uwagę i zapraszam do kolejnego, trzeciego i ostatniego
odcinka o rozwoju osobistym i pozytywnej
myśli.
Medium
Polecamy !
Medium
str. 38
Krzysztof Jankowski
Jak usłyszeć
swój
wewnętrzny
głos?
str. 39
Jest olbrzymia różnica pomiędzy nierobieniem tego, co się kocha i niewiedzą na temat
tego, co się kocha. Pragniesz wymarzonego
życia, ale nie masz pojęcia, jakie są Twoje
marzenia, ani jak je odnaleźć? Być może jesteś na rozdrożu. Czeka Cię rozwód, przejście
na emeryturę lub dzieci założyły własne rodziny i czujesz się osamotniony?
A może odziedziczyłeś pieniądze i jesteś
gotowy zacząć wszystko od początku?
A może masz już dość ciągłych kompromisów i zabiegania o to, żeby uszczęśliwiać innych i nadszedł najwyższy czas na to, aby
nadać swojemu życiu odpowiedni kształt? Ale
co to właściwie znaczy? Dobrą (i złą) widomością jest fakt, że jest tylko jedna osoba,
która może powiedzieć Ci dokładnie, jakie
jest Twoje wymarzone życie i tą osobą jesteś
właśnie Ty. Wszystko, czego potrzebujesz to
mapa, która poprowadzi Cię do miejsca,
gdzie zostały pogrzebane Twoje marzenia.
Nieważne jak odległe wydają Ci się marzenia, wciąż są, czekają na Ciebie. Musisz się
do nich „dokopać”.
Przyczyną, dla której nie znamy naszych
marzeń jest to, że tracimy łączność z naszym
autentycznym ja, z osobą, którąś naprawdę
jesteśmy. Jak odnaleźć nasze prawdziwe ja?
Medium
Prosperująco Jak usłyszeć swój wewnętrzny głos?
Ponowne połączenie się z prawdziwym
sobą i pozostanie z nim w łączności wydaje
się tajemniczym i trudnym zadaniem. Ale
w rzeczywistości jest całkiem inaczej. Są
konkretne czynności, które należy wykonać,
żeby znów mieć prawdziwe marzenia. Bonusem będzie poprawa jakości Twojego życia.
Poniżej znajduje się 10 pomysłów na to, jak
ponownie połączyć się z sobą samym i odkryć własne marzenia.
1. Zrozumieć, czym jest głos wewnętrzny.
Czym jest ten wewnętrzny głos? Każdy
z nas ma w sobie taki głos. Możesz nazywać
go intuicją, przeczuciem, natchnieniem lub
jakkolwiek inaczej. Wewnętrzny głos jest tą
częścią Ciebie, która wie, co robić bez używania logiki i rozsądku. Czy kiedykolwiek myślałeś o kimś i właśnie wtedy ten ktoś
zadzwonił do Ciebie? Czy kiedykolwiek zainspirowało Cię coś, co pojawiło się ni z tego ni
z owego i dzięki temu spróbowałeś czegoś
nowego, co stało się ulubionym hobby? To
właśnie jest Twój wewnętrzny głos.
Badania pokazują, że kiedy jesteśmy proszeni, żeby wybrać pomiędzy dwiema
opcjami, opierając się wyłącznie na intuicji
(głosie wewnętrznym), wybieramy w 90 procentach właściwie. Głos wewnętrzny kieruje
nas w stronę osób, aktywności i miejsc, które
odzwierciedlają nasze prawdziwe ja. Mamy
dostęp do głosu naszej wewnętrznej mądrości cały czas, musimy po prostu go słuchać.
2. Kontrolować umysł: medytacja.
Aby nasz wewnętrzny głos stał się słyszalny, musimy najpierw uciszyć hałas, który
go zagłusza. Większa część tego głosu dobiega z nas, z naszych umysłów. Podczas
gdy nasze mózgi są użyteczne i konieczne do
oddychania, zaprowadzania dzieci do szkoły,
rozumienia fizyki, głębsza część nas, nasz
wewnętrzny głos może zostać zagłuszony.
Medium
Wiedza, jakiej potrzebujemy to odkrycie sposobu, w jaki mamy dotrzeć do naszego umysłu i przekierowanie uwagi na nasz
wewnętrzny głos. Świetnym sposobem na
zrobienie tego jest medytacja.
3. Kontrolować życie: uprościć je.
Nasze życie to ciągła bieganina i pośpiech. Wykonujemy wiele rzeczy jednocześnie przez całe dnie, sprzeniewierzając jakość
wszystkiego, co robimy. Do czasu aż znajdziemy się w łóżku późną nocą, nie mamy
nawet sekundy na odpoczynek, ani na zebranie myśli. Warto wprowadzić te trzy praktyki
do naszej codzienności:
1. Uszeregowanie zadań pod względem
ważności.
2. Zaplanowanie wystarczająco dużej ilości czasu na te zadania.
3. Wykonywanie tylko jednego zadania
w określonym czasie.
Chodzi tu o wewnętrzny spokój. Jest to
absolutnie konieczne, żeby móc usłyszeć wewnętrzny głos. Prowadź prosty kalendarz
i zapisuj listę codziennych czynności. Dzięki
dobrej organizacji będziesz w stanie kontrolować swoje życie.
4. Bądź tutaj.
Nasze umysły są zawsze skupione na
przeszłości lub przyszłości, ciągle analizując,
łącząc fakty, interpretując i przewidując: Co
zrobię na lunch? Co oznaczał ten komentarz? Jak dotrę tam? Jest to z pewnością użyteczne w naszym życiu, ale stajemy się
więźniami ciągłego myślenia. To, kim naprawdę jesteśmy jest świadomością ukrytą
pod gwarem, jaki panuje w naszym mózgu.
Kierowanie uwagi na teraźniejszość jest kluczowe, jeśli chcemy usłyszeć wskazówki,
jakie daje nam nasz głos wewnętrzny. Medytacja daje podstawy do rozwoju tej umiejętności, ponieważ podczas niej kierujemy
uwagę ku teraźniejszości.
str. 40
Prosperująco Jak usłyszeć swój wewnętrzny głos?
5. Słuchaj swojego ciała.
Dla wielu z nas, nasza praca i kariera wymaga długiego siedzenia przed monitorem
komputera lub przy biurku.
W naszej kulturze, jeśli nie jest się tancerzem, kulturystą, kaskaderem, wykazuje się
tendencję do ignorowania potrzeb własnego
organizmu. Zwrócenie się ku naszej fizyczności jest również niezwykle ważne w poszukiwaniu naszego wewnętrznego głosu.
Koncentracja na ciele oznacza świadomość
informacji przekazywanych nam przez pięć
zmysłów.
nie jesteśmy wystarczająco dobrzy, boimy się
również utraty poczucia bezpieczeństwa.
Z czasem zrozumiesz lęki i docenisz je. To
właśnie one chronią nas przed zranieniem.
7. Zaakceptuj strach.
Strach kryje się pod różnymi postaciami
i jest tym, co powstrzymuje Cię przed odnalezieniem własnych marzeń, jeśli mu tylko na
to pozwolisz. Zrozumienie, że strach jest normalną, zdrową częścią naszego życia może
zabrać dużo czasu. Następnym krokiem będzie zrozumienie, czym są nasze marzenia.
Zwykle boimy się tego, co nieznane, tego, że
10. Żyj pasjami.
Kiedy już zrozumiesz, co dodaje Ci energii, postaraj się, aby Twoje życie było wypełnione właśnie tym. Tak wygląda życie Twoich
marzeń. Bycie prawdziwym, autentycznym
bez względu na okoliczności, daje nam poczucie wolności. Życie pełne pasji przyniesie
korzyści nie tylko nam samym, ale wszystkim
wokół nas.
8. Pozwól się zainspirować.
Jeśli zapewniasz sobie pomoc np. coacha, masz wspierających przyjaciół, rodzinę,
książki, muzykę – masz motywację i utrzymujesz kontakt ze swoim wewnętrznym głosem.
Inspirujące osoby, uczestnictwo w interesujących wydarzeniach, zajęciach, dołączenie do
grup zainteresowań może stanowić wsparcie
dla poszukiwań wewnętrznego głosu i ma6. Odkryj to, co pobudza Cię do dzia- rzeń.
łania i to, co wysysa z Ciebie energię.
Niektórzy z łatwością wymieniają rzeczy,
9. Pamiętaj o pasjach i celach.
które lubią robić, ludzi, z którymi lubią przeOdkrycie własnych pasji i celów jest jedbywać i miejsca, w których czują się pełni nocześnie proste i trudne. Jest zrozumieenergii. Inni, spytani: „Co robisz dla przyjem- niem, co daje Ci energię. Kolejne kroki
ności?” odpowiadają obojętnie: „Oglądam te- w kierunku aktywności, które dodają Ci enerlewizję”. Zwrócenie uwagi na to, co dostarcza gii, doprowadzą do odpowiedzi na pytanie,
Ci energii i co ją odbiera stanowi klucz do od- czym jest miłość, pasja, cel i marzenia. Wynalezienia właściwej drogi i do odkrycia swo- maga to odwagi i zaangażowania, ale jeśli
ich marzeń.
bardzo tego chcesz, na pewno Ci się uda!
str. 41
Medium
Medium
str. 42
Praktycznie
Grażyna A. Adamska
Certyfikowany Praktyk Theta Healing,
Soul Body Fusion i Dwupunktu.
Autorka serii książek "Bractwo Dusz"
Malarka Vedic Art
http://spiraladuszy.com
Soul Body Fusion
na płaszczyznach wewnętrznych, została obwoZatrzymaj się na moment...
...i pozwól aby Twoja Dusza dogoniła łana duchową Indiana Jones.
Soul Body Fusion® działa, bo jest natuTwoje Ciało.
ralne, korzysta z magii intencji i jest oparte na rezonansie. Naturalne jest to, że twoja dusza
Soul Body Fusion® nie jest ani techniką ani pojawia się na ziemi, aby doświadczyć życia,
metodą uzdrawiania, niemniej jednak doświad- a może to zrobić jedynie będąc w pełni zsynchroczenie działania zjednoczenia duszy z ciałem nizowana z ciałem. Intencja to nic innego jak wewprowadza zmiany w każdej sferze życia.
wnętrzna modlitwa. Twoje pragnienie w postaci
myśli to najpotężniejsze narzędzie sprawcze. In„Pamiętaj, że twoja dusza to dużo więcej, niż tencja pomaga zharmonizować duszę z ciałem
twoje ciało fizyczne, tak więc prawdopodobne i dokonuje niewyobrażalne zmiany w twoich kozmiany, których możesz doświadczyć obejmują mórkach. Dokonuje zestrojenia fizyczności z duwszystko w twoim życiu - nie tylko sferę fizyczną. chem, co dalej prowadzi do tego, że świadomość
Fuzja posuwa cię coraz dalej ku twojemu naj- przenosi się na wyższy poziom.
wspanialszemu potencjałowi. Niektórym przynosi
więcej klarowności co do ich własnego życio„Intencja to akt świadomego wyboru“
wego celu, innym – więcej osobistej mocy i poJ. Crowley.
czucia spełnienia. Może zachęcić cię do
wybaczenia lub uwolnienia sabotujących i autoTymczasem rezonans pozwala połączyć się
destrukcyjnych nawyków. Może pomóc zrozu- z wszystkimi ludźmi będącymi już na wysokich
mieć i przejść przez trudne życiowe okoliczności, poziomach duchowej harmonii. To podciąga cieotworzyć serce, przebudzić ducha, wzmocnić bie jeszcze wyżej.
własną ekspresję... wszystko to dużo więcej, niż
„Podsumowując, Soul Body Fusion jako projedynie fizyczne uzdrowienie."
ces, jest tak nieskomplikowany, ponieważ twoja
Jonette Crowley
intencja łączy pola energii twojej duszy i ciała,
a potem rezonans dostraja je do wyższej harmoMatką Soul Body Fusion®, jest współ- nii – a wszystko to dlatego, że jest to twój natuczesna mistyczka i nauczycielka duchowa - Jo- ralny stan istnienia.“
nette Crowley. Poprzez swoje wyprawy do miejsc
Jonette Crowley
mocy na całym świecie oraz duchowe podróże
str. 43
Medium
Praktycznie Soul Body Fusion
Co najważniejsze w Soul Body Fusion® nie
ma żadnych zasad. Zjednoczenia duszy z ciałem
może doświadczyć każdy, a co najważniejsze,
nie są potrzebne żadne specjalne umiejętności,
aby się tego nauczyć.
Jak wykonać Soul Body Fusion® na
sobie?
wskazane jest picie jak największej ilości płynów.
Następnie ponownie usiądź w wyjściowej pozycji i przez kolejne dziesięć minut obserwuj
ciało. W tej części również możesz powtórzyć
swoją intencję. Po wyznaczonym czasie ponownie napij się wody.
Teraz możesz sobie pogratulować. Właśnie
doświadczyłeś pierwszej fuzji Soul Body Fusion®.
Po pierwsze ustal intencję:
Podobną sesję należy wykonać jeszcze dwa
Moją intencją na tę fuzję SBF jest, aby
moja dusza zjednoczyła (zestroiła, zsynchro- razy w odstępie jednego i dwóch tygodni. Wtedy
fuzja Soul Body Fusion® jest pełna i odpowiednizowała, połączyła) się z moim ciałem.
nio wzmocniona.
Następnie usiądź wygodnie tak, aby stopy
Jeśli nie czujesz się pewny, czy zrobiłeś Soul
dotykały ziemi. Dłonie ułóż w pozycji otwartej na
kolanach. Wypowiedz intencję, którą wcześniej Body Fusion® prawidłowo, możesz wykonać
przygotowałeś i przez kolejne dziesięć minut sesję z Jonette Crowley, korzystając z nagrania
bądź skupiony na tym, co dzieje się w twoim video na stronie autorki:
ciele. Możesz zamknąć oczy, ale nie jest to kohttp://jonettecrowley.com.
nieczne. Pamiętaj, aby obserwować swoje ciało.
Soul Body Fusion® to proces stopniowy,
Nie medytuj. Bądź osadzony w ciele.
Możesz, ale nie musisz, odczuwać mrowie- dlatego nie każdy odczuwa zmiany od razu.
nie, swędzenie, ból, pulsowanie. Mogą obudzić Dusza wprowadza te częstotliwości, na które jessię emocje, przychodzić różne myśli, obrazy, ko- teś w danym momencie gotowy. Zaufaj! Twoja
dusza dokładnie wie, co jest dla ciebie najlepsze.
lory. Pozwól sobie na to wszystko.
Więcej informacji znajdziesz w książce „Soul
Po dziesięciu minutach zrób około pięciominutową przerwę. Przejdź się. Napij wody. W cza- Body Fusion“ Jonette Crowley.
sie fuzji ciało uwalnia się z toksyn, stąd bardzo
Medium
str. 44
Katarzyna Zamiar
Terapia
Rezonansem Schumanna
„Rozważ to, że twoja skóra stworzona
jest z wibrujących cząstek energii i te
energie są boginią samą w sobie,
wibrującą jako skóra twojego ciała.
Pomyśl o liściach, o korze, drzew,
o zewnętrznej skorupce nasion, górnej
warstwie ziemi. Rozważ, że to są różne
formy skóry i że są zrobione z energii –
energii, która jest esencją bogini.”
~ Sally Kempton.
Metoda terapii Rezonansu Schumanna na
platformie 3D Platte, ma za zadanie pobudzić
i regulować naturalne drgania wytwarzane przez
komórki organizmu. Uruchomione w ten sposób
pole drgań jest w stanie wytłumić nieprawidłowe
oddziaływanie międzykomórkowe i wzmocnić
właściwe, sprowokować organizm do odpowiedniej pracy, a także pobudzić system odporności,
aby go zaktywizować do usunięcia z organizmu
patogenu (wirusa, bakterii, grzyba, pasożyta).
Celem terapii jest przywrócenie w organizmie
prawidłowych drgań na poziomie komórkowym
i komunikacji pomiędzy komórkami, a wytłumienie patologicznych, tak aby przywrócić prawidłową pracę danego narządu, układu lub całego
organizmu oraz przyspieszyć jego szeroko rozumianą regenerację. W trakcie terapii nawet nie
dotykamy bezpośrednio pacjenta. Można powiedzieć, że to rodzaj masażu bezdotykowego, dzia-
str. 45
łającego także bardzo odprężająco i wyciszająco
na nasz umysł i układ nerwowy, co z kolei podnosi koncentrację i odporność.
Terapia rezonansem Schumanna, to bezbolesna i bezinwazyjna metoda leczenia różnych
schorzeń, w tym wielu takich, gdzie konwencjonalna medycyna i farmakologia są nadal bezradne lub mało skuteczne. Terapie są dobierane
indywidualnie do przypadku każdego pacjenta.
Terapia odbywa się najczęściej w kilku zabiegach-seansach trwających kilkanaście-kilkadziesiąt minut każdy. Nie jest konieczne przerywanie
konwencjonalnego leczenia i nie ma to wpływu
na przyswajanie zażywanych leków.
Rezonans Schumanna nie jest na pewno typową terapią, gdyż subtelne wibracje-drgania
prawoskrętne o częstotliwości 7,83 Hz wypływające z urządzenia, służą jedynie jako nośnik informacji dostarczanych do organizmu. Na
rezultaty trzeba poczekać, ponieważ stymulacja
musi zostać najpierw przetworzona przez ciało
i tkanki. Sukces rezonansu Schumanna można
wyjaśnić na podstawie przeprowadzonych
badań, które udowodniły, że choroba jest wyrazem braku pewnych częstotliwości (drgań-rezonansu) w komórkach jednego lub więcej
organów. Jeśli uzupełni się ten niedobór drgań
poprzez drgania rezonansu Schumanna
o uzdrawiającej nasz organizm częstotliwości
7,83 Hz, brak ten zostanie wyrównany, a sprawność organu znacznie wzrośnie.
Medium
Praktycznie Terapia Rezonansem Schumanna
Z Platformą Schumanna zetknęłam się pół
roku temu. Opowiedział mi o niej znajomy. Zainteresował mnie ten rodzaj terapii i jej wielostronne oddziaływanie na organizm bez żadnego
ryzyka. Zaczęłam swoje poszukiwania Platformy
Schumann 3D Platte. Odnalazłam gabinety
i stronę internetową w języku niemieckim.
Wszystko, co znalazłam, chłonęłam całą sobą.
Im więcej czytałam, tym bardziej byłam ciekawa
i przekonana do tej innowacyjnej metody terapii.
Dotarłam do osoby, która wiedziała wszystko na
ten temat i zdecydowałam, że chcę mieć na własność to wspaniałe urządzenie.
Zaczęłam testować na sobie. Robiłam sobie
rezonans przez dwa miesiące, 3 razy w tygodniu.
Razem 24 sesje po trzydzieści minut w ciągu
dwóch miesięcy (klientom zalecam przynajmniej
10 sesji rezonansowych, każda po 30 minut). Na
początku miałam wrażenie, że jest gorzej niż
było, ale po ok. tygodniu, czyli 3-4 seansie rezonansem Schumanna, zupełnie ustąpił ból krzyża
i kręgów szyjnych.
Po miesiącu zaobserwowałam, że funkcjonuję w zdecydowanie lepszym nastroju i częściej
mam pozytywne nastawienie. Nawet nie wiem,
kiedy brak bólu pleców i karku stał się normą,
a działanie mojego organizmu stało się wydajniejsze. Mogłam pracować dłużej w większym
skupieniu, spokojniej spałam, dzięki czemu wstawałam bardziej wypoczęta. Wcześniej wybudzały
mnie bóle pleców i budziłam się rano zmęczona
i niedospana. Obecnie korzystam z rezonansu
Schumanna, jeśli tylko czuję zmęczenie, bóle
różnego pochodzenia i obciążenie psychiczne.
Medium
Po ok. dwóch miesiącach zdecydowałam, że
otworzę gabinet i będę pomagać innym ludziom
rezonansem Schumanna. Przeszłam profesjonalne szkolenie, zaczęłam współpracować z fizjoterapeutami i zdobywam wiedzę w zakresie
szeroko rozumianej terapii, mającej na celu poprawienia zdolności uwagi i koncentracji osób
zdrowych, osób zawodowo uprawiających sport
i osób, których praca wiąże się ze stresem i napięciem oraz dla osób z zaniżoną samooceną
i niską pewnością siebie.
Byłam bardzo ciekawa, jak wpłynie rezonans
Schumanna na innych, na ich dolegliwości, psychikę, organizm i zdrowie. Wszyscy moi klienci,
zdecydowanie wyrażają opinię, że sam zabiegsesja, polegająca na bezdotykowym masażu, jest
przyjemna, odprężająca i świetnie uspokaja i relaksuje. Symptomy te są odczuwalne już po
pierwszym seansie. Wszyscy zgodnie uznają
również, że po około 2-3 sesji 30 minutowego rezonansu, ustępują przewlekłe bóle pleców, karku,
głowy i stawów.
Sama także zauważam, że po ok. 6 razie korzystania z rezonansu Schumanna na Platformie
3D Platte osoby, które przyszły do mojego gabinetu z lekko pochyloną sylwetką, garbiące się
i z „opadającymi” ramionami, poruszają się zdecydowanie bardziej prosto, a ich sylwetka nabrała
sprężystości. Zaobserwowałam także, że klienci
po sesji rezonansem Schumanna często korzystają z toalety, co jest dowodem na to, że rezonans Schumanna pobudza układ trawienny
i moczopędny.
str. 46
Praktycznie Terapia Rezonansem Schumanna
Najbardziej jednak ujęła mnie opinia niepełnosprawnych młodych osób, których co wtorek
mam przyjemność rezonansować na Platformie
3D Platte w szkole dla niepełnosprawnych przy
ul. Wejherowskiej we Wrocławiu. Otóż, tam
z Platformy Schumanna korzysta młodzież ćwicząca w reprezentacji podnoszenia ciężarów
Zrzeszenia Sportowego Niepełnosprawnych
„Start” we Wrocławiu. Podczas bezdotykowego
masażu rezonansem Schumanna zawsze pytam
swoich klientów, co odczuwają, czy jest im wygodnie, czy nie odczuwają dyskomfortu. Ma to na
celu uzyskanie informacji zwrotnej i zadbanie
o komfort klienta.
Najistotniejsza jednak jest dla mnie informacja, dotycząca odczuć i wrażeń klientów, po wyłączeniu Platformy i zakończeniu sesji.
Odpowiedź tych młodych ludzi po sesji rezonansowej była zadziwiająca. Osoby, które są sparaliżowane od pasa w dół twierdziły, że czuły
mrowienie w nogach. Nie chodzi oczywiście o to,
by sugerować czytelnikom, iż zdarzył się cud, ale
fakt że drgania rezonansowe Schumanna docierają do najgłębiej położonych mięśni i są odczuwalne dla osób sparaliżowanych, jest dowodem,
że za pomocą rezonansu Schumanna na Platformie 3D Platte, można pobudzać dawno zapomniane mięśnie.
Rezonans Schumanna to: rezonans o częstotliwości 7,83 Hz, który emituje naturalne drgania, bez udziału agresywnych i szkodliwych
wibracji. Uważam, że otwiera się nowy wymiar
dla większości świadomych swego zdrowia, którym po prostu brakuje czasu na odpowiedzialne
obchodzenie się z własnym ciałem.
System polega na przeniesieniu sinusoidalnej, miękkiej, trójwymiarowej, zdefiniowanej obracającej się w prawo szerokości (amplitudy).
W dalszej kolejności częstotliwość zostaje przeniesiona na całe ciało, szczególnie na układ nerwowo-mięśniowy.
Ta
metoda
została
w międzyczasie wypróbowana w terapii, rehabilitacji, regeneracji oraz prewencji. Jedna jednostka zabiegowa Schumann 3D Platte
odpowiada całej serii aktywności oraz przynosi
efekty, które dotąd wymagały wielogodzinnego
treningu. Oddziałuje na całe ciało i to wielostronnie.
Aby zastosowanie było efektywniejsze oraz
delikatniejsze dla ciała, koniecznym jest, aby korzystający pili wystarczającą ilość dobrej, czystej
wody oraz by odżywiali się w sposób zrównoważony. Skuteczne są tu substancje ziołowe, które
można dodatkowo zażyć, stosownie do zdrowotnego zapotrzebowania.
Katarzyna Zamiar
Certyfikowana Terapeutka Metody Terapii
Rezonansem Schumanna
Gabinet Terapii Rezonansem Schumanna
i Dystrybucja Platformy 3D Platte
50-053 Wrocław ul. Szewska 3 lok.1
Tel. 534-085-658
str. 47
Medium
Medium
str. 48
Katarzyna Hojan-Sitkowska
kochająca życie nauczycielka
Vedic Art
nauczycielka Reiki
http://motyleduszy.blogspot.com
Moje Vedic Art
Jesienne pływanie
Poddałam się początkowo temu co się
dzieje, gdy piasek osuwa się pod ciężarem
stojącej osoby. Nagle byłam po kostki w woJesień, czas gdy dzieci poszły do szkół.
Doskonały czas na pływanie w Brdzie. dzie!
Lśnienie paniki!
Cisza i świadomość, że jestem sama. WspaGłęboki oddech i świadoma decyzja, za
niały czas na praktykę uważności siebie, na
nią świadomy ruch - nabierałam dłońmi
oddychanie i pływanie.
Pływam odkąd pamiętam od 15 maja do wodę i masowałam ciało. Łydki, uda, brzuch.
W okolicach serca znów pojawiło się
września, bywa, że do października.
Tak mój rytuał oczyszczania. Chwila dla lśnienie paniki. Kolejny oddech, świadoma
decyzja i do przodu. Spokój, dużo spokoju.
siebie, do wsłuchanie się w swoją głębię.
Stanęłam na brzegu rzeki. O tej godzinie
śluzy są otwarte, więc nurt szybki.
Lubię tak...
Byłam sama. Lubię tak...
Stałam tak, opatulona w suknie i szale.
rozważając czy to dobry pomysł;
bo zimno,
bo nie ma słońca, które by mnie rozgrzało po wyjściu z wody,
bo jestem sama
Najtrudniejsza chwila.
Wyjść ze swojego kokonu, ze swojej
strefy komfortu.
Rozsupłać szale, zzuć suknie i halki – niczym skorupy swoich lęków, przekonań
i prawd.
Bose stopy na zimnym, mokrym piasku.
Powolutku moczyłam palce.
str. 49
Zanurzyłam się już z radością. Okazało
się, że woda jest doskonała. Idealna.
Pływałam pokonując nurt rzeki, tak jak
przed chwilką pokonałam swój opór.
Zniknęła panika, że jest zimno, bo zimno
nie było.
A fakt, że jestem tu sama to dodatkowy
prezent od losu. Mogłam pluskać się tak jak
chciałam. Baraszkować w wodzie jak
dziecko. Cieszyć się arbuzowym zapachem
rzeki. I spokojnie, nieskrępowanie przeprowadzić oczyszczanie wodą.
Tyle mi to sprawiło radości, że nie chciało
mi się wyjść. Dobrze, że czasem jestem rozsądna.
Gdy wyszłam na brzeg, okazało się, że
o jeden szal mam za dużo.
Energia poruszona, ciało i Dusza oczyszczone, inaczej płynie krew!
Medium
Praktycznie Moje Vedic Art
Nie namawiam Cię do takiej praktyki. Zaproponuję Ci jednak inną formę wychodzenia ze strefy komfortu – malowanie!
Vedic Art łagodnie Cię przeprowadzi
przez zdejmowanie skorupki i pokaże Ci
Twoje prawdziwe JA.
Zapraszam z całego serca.
Umówmy się na wspólne malowanie :)
Warsztat ze mną to nie jest parę godzin
z miłą osobą. Skąd wiesz, że jestem miła?
Nie powiem Ci, że pięknie malujesz. Nie
nakręcę Twojego ego miłymi słowami. Zrobię jednak coś lepszego! Pokażę Ci, że nie
potrzebujesz do szczęścia poklasku, że jesteś idealny i wspaniały sam w sobie. W swojej Duszy.
Obraz Katarzyny Hojan-Sitkowskiej
Aktualne warsztaty:
18-19 października Rembelszczyna
koło Warszawy
Organizator warsztatu MiliMoi Art Gallery,
ul. Polna 11 Rembelszczyna, Warszawa
Zapisy i informacje:
Agnieszka Sudoł-Borkowska 604754643
Medium
7-9 listopada Bydgoszcz
Warsztat w pracowni Nauczyciela Vedic Art,
ul. Grunwaldzka 183 Bydgoszcz
Zapisy i informacje:
Kinga Puchowska 798500957
str. 50
Vedic Art
Katarzyna HojanSitkowska
"Vedic Art nie naucza malowania. -Nie! - Vedic Art przypomina jak malować.
Vedic Art pamięta jak sztuka może być tworzona. Od samego początku, kiedy
poznajemy siedemnaście zasad Vedic Art, zaczynamy odtwarzać sobie również całą
historię stworzenia, skąd przychodzimy i dokąd zmierzamy.
Vedic Art zawiera w sobie mapę nawigacyjną. Użyj kompasu, który znajduje się w
Twoim umyśle i znajdź drogę do miejsca pokoju w Twoim sercu.
Wtedy, kiedy zanurzysz pędzel w świetle, przestrzeni i błogości - namalujesz wieczność.
Kiedy wnikniesz w swoje dzieło – w Twoim wewnętrznym dialogu – odnajdziesz szyfr,
ujawniający, jak żyć i jak dzieło może otworzyć drzwi do nieba na ziemi."
- Curt Kallman
Warsztaty dedykowane są osobom, które:
pragną wznieść się ponad własne ograniczenia,
czują się wewnętrznie wypalene i poszukują inspiracji do pracy,
zgubiły perspektywę w życiu.
poszukują ścieżki rozwoju osobowości,
chcą zrozumieć siebie, swoje emocje, uczucia,
chcą odzyskać spontaniczność myślenia i radość tworzenia,
nigdy nie malowały i twierdzą, że nie potrafią malować,
malują i chcą poznać nowe metody ekspresji
poszukują spokoju i ciszy
Zapraszam na warsztaty w dowolnym
miejscu w kraju i co drugi weekend
w pracowni
Visit us
ON
str. 51
+48 606215659
Grunwaldzka 183 Bydgoszcz
www.facebook.com/nauczyciel.vedicart
Medium
Medium poleca
piękne miejsce na warsztaty,
szkolenia i odpoczynek
Gospodarstwo położone jest
w malowniczej miejscowości Kombornia
na terenie Czarnorzecko-Strzyżowskiego
Parku Krajobrazowego. Teren
gospodarstwa sprzyja wypoczynkowi w
ciszy i spokoju na łonie natury. Okolica
zachęca do wycieczek pieszych,
rowerowych, nordic walking. Okoliczne
lasy oferują bogactwo jagód i grzybów.
Maria Rokosz
Kombornia 388
38-420 Korczyna
kom. 609 995 009
e-mail: [email protected]
Rokoszówka
http://rokoszowa.pl
Medium
str. 52
Bożena Wojciechowska
terapeutka, specjalistka
psychosomatyki, doradca życiowy,
nauczyciel reiki, astropsycholog
Widzenie aury
- wyjątkowa zdolność czy
norma?
Wieś w środkowej Polsce. Do najbliższego
sklepu 5km, dom na wielkiej polanie w lesie…
Zjechało się sporo osób, są nawet osoby
z Niemiec i Francji. Wszyscy, z jednym wyjątkiem, entuzjastycznie nastawieni – chcą wreszcie
zobaczyć to co niewidzialne. Mają nadzieję zobaczyć kolory wokół najbliższych, wokół siebie
i innych. Mają nadzieję zrozumieć ich symbolikę.
Każdy ma swoją motywację – nawet ten pan,
który przyjechał z żoną tylko po to, by jej udowodnić, że to czym ona się interesuje, to bzdury, że
nic takiego jak pole energetyczne nie istnieje
i wreszcie wybić jej z głowy te banialuki!
Mieszkamy w domu, a wykłady i ćwiczenia
odbywają się w stodole, pięknie przerobionej na
salę wykładową. Białe ściany i wielkie okna doskonale rozprowadzają światło. Wykłady przeplatane
są
wizualizacjami,
w
przerwach
spacerujemy a potem ćwiczenia. Ćwiczymy widzenie obwodowe, ćwiczymy mięśnie gałek
ocznych, poznajemy też sposoby ich rozluźniania
– wypoczynku. Oczy nie są przecież przyzwyczajone do takiego treningu. Czy komuś przychodzi
do głowy ćwiczyć takie malutkie mięśnie? Ludzie
ćwiczą mięsnie brzucha, nóg, grzbietu… Chcą
utrzymać kondycję, doskonałą sylwetkę lub jedno
i drugie, ale ćwiczyć oczy? Po co?
dości, niemal wywija hołubce i krzyczy: WIDZĘ!
WIDZĘ!
A więc? Zdolność naturalna czy wyjątkowa?
Okazuje się, że naturalna. Nie trzeba nawet wierzyć w to, iż można zobaczyć energię, trzeba
tylko poćwiczyć.
Innym razem seminarium odbywa się w mieście. Tym razem w wynajętej sali są same kobiety. Znów któraś z nich jest sceptycznie
nastawiona. Jednak w jej wypadku nie chodzi
o to, że to bzdury. Ona wie, że biopole istnieje,
lecz nie wierzy, iż sama może być zdolna do tak
nadnaturalnego widzenia, by pole to zobaczyć.
Nie wierzy, więc nie ćwiczy. Inne, już po paru ćwiczeniach, rozprawiają na temat kolorów, jakie zobaczyły wokół siebie wzajemnie, ale ona wcale
ich nie widzi, upiera się, że do tego potrzeba mieć
wrodzone zdolności, więc skoro ona wie, że tych
zdolności nie ma, to nie ćwiczy. Przyszła tu tylko
poznać teorię na temat energetycznych ciał człowieka, chce poznać ich anatomię, ale wie, że
sama nie jest w stanie tego zobaczyć.
To nie wiara lub niewiara nam pomaga albo
przeszkadza w zobaczeniu aury. Nie widzimy
tego bo przez wieki wmówiono nam, że do tego
trzeba specyficznych wrodzonych talentów. Nie
wierzymy w to, że mamy ten talent, więc nie próZabawne… już po kilku godzinach ćwiczeń bujemy, przez lata zatraciliśmy tę zdolność i dlapan, który tak sceptycznie był nastawiony, za- tego teraz potrzebne są naszym oczom
czyna dziwnie się zachowywać. Podskakuje z ra- specjalne ćwiczenia.
str. 53
Medium
Praktycznie Widzenie aury
Niektórzy wierzą, że aby widzieć energię, należy mieć otwarte „trzecie oko”. Owszem, to
racja, bo można te kolory widzieć tym naszym
energetycznym okiem też i to nawet znacznie wyraźniej. W USA pewna pani psycholog, która wierzyła w moc energii, uczyła z genialnymi
wynikami niewidomych. Już po kilkunastu dniach
nauczyła ich, widzieć tym wewnętrznym okiem
nie tylko przedmioty ale nawet ich kolory. Jej
uczniowie widzieli nawet tabliczki z napisami rozwieszone na ścianach sali, potrafili te napisy odczytać. Niestety skończyło się na tym, że
pozbawiono ją licencji. Komu to przeszkadzało?
Zapewne tym, którzy mają jakiś interes, aby niewidomym sprzedawać swoje produkty… dość
silne lobby!
Nam jednak nikt nie zabrania „bawić się” naszym patrzeniem. Możemy – jeśli chcemy – poćwiczyć i przekonać się że aura nie tylko istnieje,
ale nawet ma piękne kolory i całkiem ciekawą
i trafną symbolikę.
Jak już jesteśmy przy symbolice kolorów, to
zastanówmy się skąd wzięła takowa ? Przecież
właśnie stąd, że wypromieniowujemy z ciała kolory naszych emocji. Stąd, że na przykład w momencie gdy z czułością myślimy o czymś lub
Medium
kimś, puszczamy w przestrzeń różową chmurkę,
w chwili agresywnej złości wokół nas pojawia się
ciemno nakrapiana, brudna czerwień, a kiedy jesteśmy zamyśleni wokół głowy pojawia się żółtawa
mgła… Brudny, zielono-żółty kolor „wypuszczamy” w chwili zazdrości więc dlatego mówi się,
że ktoś zazdrosny, czy zawistny, jest pełen żółci.
Motywacja ludzi do tego by widzieć kolory
aury jest różna. Jedni chcą w czymś koniecznie
być „lepsi” od innych, inni chcą pomagać – widzieć zaczątki chorób, jeszcze inni uważają, że
to droga do poznania cudzych myśli, czasem
nawet zdarza się osoba, która chce innym dokuczyć i po to potrzebna jej wiedza na te tematy.
Przeważająca część społeczeństwa się tym po
prostu nie zajmuje.
A TY? Czy interesuje cię widzenie i rozumienie kolorów wokół ludzi, zwierząt , roślin i minerałów? Wszystko na ziemi ma swoją aurę.
Można to wszystko zobaczyć. Niestety aby tego
doświadczyć trzeba poćwiczyć. Jednej osobie
skuteczne ćwiczenie zajmie chwilkę, innej dni ale
wszyscy jesteśmy do tego zdolni by widzieć.
Wszyscy, absolutnie wszyscy!
str. 54
Magicznie
Małgorzata Kołakowska
runistka,
nauczyciel Reiki
http://mannaz.pl
Runa Raido
Piąta runa starszego futharku.
Runa związana z podróżami. Rysunek przypisany tej runie, to bojowy rydwan. Jesteśmy
woźnicami naszego rydwanu w podróży przez
życie. Uważajmy, aby zaprzęg nie poniósł...
Oznacza również rytm życia: powtarzalność zdarzeń, okresy stabilizacji przeplatane nieuchronnymi zmianami.
Runa przywódców i wędrowców, a więc
w dzisiejszych czasach kierowców, pilotów, mo-
str. 55
torniczych pociągów. Opiekuje się ludźmi w podróżach związanych ze zmianą miejsca pobytu
oraz z pracą, która pociąga za sobą przemieszczanie się. To także patronka osób wędrujących
w pielgrzymkach, turystycznie, handlowo. Ruch,
to same korzyści – dla ciała, umysłu i duszy.
Jest także opiekunką tych, którzy wędrują
poza ciałem lub we śnie. Pomaga zrozumieć
śnienie, by znaleźć odpowiedzi na dręczące nas
pytania. Dotyczy to osób i zdarzeń przeszłych,
obecnych i przyszłych.
Medium
Magicznie Runa Raido
Oznacza umiejętność panowania nad energią podczas pracy z nią, a więc dobrze służy
energoterapeutom, ezoterykom, szamanom. Dla
tych ostatnich energia tej runy, to energia bębna
przy wybijaniu na nim rytmu. To ta energia,
w rytm której pulsuje Wszechświat, bije serce,
następuje wdech i wydech.
Energetyka terapeutyczna – przy zaburzeniach krążenia, ciśnienia krwi, w przypadkach
arytmii serca. Jako remedium na bóle w okolicy
serca.
Talizman – dla wszystkich osób w podróży –
zarówno fizycznej, jak i duchowej. Dla osób
z problemami z określeniem celu życia. Jako
Raido to runa dość trudna: zmusza nas do amulet dla tych, którzy żyją pod presją, nie
zastanowienia nad celowością działania. umieją zorganizować sobie pracy i odpoczynku.
Wspiera porządek i dokładność – działania wpro- Raido przyciągnie wymarzone zmiany w życiu
wadzające ład w naszą przestrzeń życiową. Po- (przeprowadzka, zmiana pracy).
maga w wyborze właściwej drogi życiowej lub
zwiastuje duże zmiany związane z przeproRemedium Feng Shui
wadzką, zmianą pracy lub miejsca zamieszkania.
w rejonie północnym, który wiąże się z kaWprowadzi nas z powrotem na właściwe dla nas rierą zawodową.
tory życia, jeśli zdarzy nam się z nich wypaść.
Elementy – ISA, LAUKAZ, ANSUZ.
Jest wrogiem wszelkiego zastoju. Brak
zmian, to regres. Pobudzi nas do wyjścia ze skoInna nazwa: Raidho, Raidu, Rad.
rupy, z mieszkania, z żalu i smutku – do świata,
ludzi, nowych wrażeń, nowych doświadczeń. To
wydarzenie będzie jak oddech świeżym powietrzem, jak wyczekiwana zmiana pory roku: nieuchronne i odświeżające. To przełamanie
schematów, zmiana utartych kolein życia, otwieranie się na zmiany, które są nieodłączną częścią
życia. To "przewietrzenie" naszej przestrzeni.
Patronuje ludziom urodzonym między 09
października a 23 października (wg kalendarza
Hagala). Są to osoby o naturze artystycznej,
mocno kreatywni, lubiący wychodzenie poza
utarte schematy. Amatorzy przeżyć ekstremalnych związanych z dalekimi podróżami, z wychodzeniem poza świat realny. Mają łatwość
realizacji planów, różne pasje i potrafią nimi zarażać innych. Ważny jest dla nich rozwój intelektualny i duchowy, a także obecność przyjaciół.
Lubią rytuały, nawet tylko te współczesne:
świece, kadzidełka, muzyka, mantry. Takie klimaty służą zwierzeniom i bliskości. W partnerstwie bardzo ważne jest dla nich poszanowanie
ich wolności i niezależności.
Żywioł – powietrze
Głoska – R
Kolor – czerwony
Medium
Interpretacja rozkładu
Załóżmy, że mamy prosty rozkład DURISAZ
-> URUZ -> RAIDO. Gwałtowne wydarzenia,
które miały miejsce ostatnio w życiu osoby, dla
której ciągniemy runy spowodowały poważny
uszczerbek na zdrowiu. Oprócz nerwicy zaczęły
się pojawiać objawy somatyczne: rozstrój żołądka, bóle głowy, brak poczucia równowagi. Lekarstwo jest jedno, podpowiada runa Raido:
ruszenie z miejsca, w którym tak się źle dzieje.
Zmiana – pracy, rytmu życia, miejsca zamieszkania, partnera... To nie są łatwe decyzje, lecz konieczne, aby znów osiągnąć spokój i zdrowie.
Ruch i zmiana, powrót rytmu i porządku, to
wszystko prowadzi do sukcesu.
str. 56
Magicznie Runa Raido
Runa z książki Marii Piaseckiej
"Medytacyjna moc run".
str. 57
Medium
Gwiezdne Wrota Odrodzenie to powrót
kultowego serwisu poświęconego rozwojowi
duchowemu, parapsychologii
oraz szeroko pojętej ezoteryce.
Gwiezdne Wrota istniały od 1997 roku i były pierwszym
tak dużym portalem rozwojowym w Polsce.
W ramach reaktywacji Czytelnik znajdzie zarówno
mnóstwo świetnych tekstów archiwalnych, jak również
zupełnie nowe artykuły.
Serdecznie zapraszamy – http://gwodrodzenie.pl
Medium
str. 58
Jakub Qba Niegowski
publicysta, redaktor naczelny
kilku serwisów poświęconych
rozwojowi osobistemu,
duchowości
oraz parapsychologii.
http//jakubniegowski.pl
O rozwoju zdolności PSI,
magii i duchowości
W ostatnich latach wśród młodych ludzi, poszukujących życiowej alternatywy, zaczęła panować
niemalże moda na rozwijanie zdolności parapsychicznych, takich, jak podróże poza ciałem, manipulacje energetyczne, czy różnego rodzaju
dziedziny magiczne, pozwalające w zamyśle
wpływać praktykującemu na otaczającą go rzeczywistość.
Wielu stara się dziś rozwinąć tego rodzaju
zdolności, często jednak nie zaznajomiwszy się
wcześniej należycie z tematyką, której dotykają,
popełniają podstawowe błędy, które albo utrudniają im skutecznie rozwiniecie tego rodzaju zdolności albo, co gorsza, prowadzą do
nieprzyjemnych następstw w energetyce ich ciał
subtelnych (a w konsekwencji i fizycznego) oraz
różnych problemów emocjonalnych.
Tekst ten powie, o czym warto pamiętać, jeżeli staracie się rozwijać swoje zdolności parapsychiczne. Są to, według mnie, absolutnie
kluczowe sprawy i mam nadzieję, że uświadomienie sobie ich pomoże Wam na drodze Waszego
rozwoju,
zarówno
duchowego,
materialnego, jak i rozwoju zdolności PSI.
Rozwój zdolności PSI nie jest
jednoznaczny z rozwojem duchowym.
Ten błąd w rozumowaniu spotykam ostatnio
niezwykle często i szczerze mówiąc dziwi mnie
trochę, jak w ogóle mogło dojść do tak daleko posuniętego niezrozumienia, czym jest, a czym nie
jest rozwój duchowy.
str. 59
Weźmy przykład pierwszy z brzegu – czy
człowiek, praktykujący czarną magię, jest rozwinięty duchowo? Nie jest.
Rozwój duchowy polega na poszerzaniu
świadomości, samoświadomości i wysokiej moralności człowieka. Poszerzanie owej świadomości daje nam wgląd, który sprawia, iż naturalnym
tokiem zaczynamy unikać działań destruktywnych oraz negatywnych (manipulacja innymi,
etc.), ponieważ poszerzanie świadomości duchowej daje zrozumienie połączenia wszystkiego
w jedność i uniwersalnych praw rządzących
wszechświatem.
Tymczasem praktykowanie działań manipulacyjnych, czy wymierzonych w kogoś, celem
jego niszczenia – nieważne z jakiego powodu –
jest związane z brakiem tej świadomości,
a zatem brakiem postępów na drodze duchowego rozwoju. Jest związane z brakiem moralności, co też ów brak postępów na duchowej
drodze sygnalizuje w sposób dobitny.
Piszę o tym, gdyż spotykam często ludzi, którzy mówią, iż chcą rozwijać się duchowo, dlatego
ćwiczą zdolności typu OOBE, telekineza, tworzenie różnych narzędzi magicznych, celem różnego
ich wykorzystania etc. Są przekonani, że na tym
polega rozwój duchowy i martwi ich brak "duchowych postępów", gdy np. nie udaje im się osiągnąć stanu przebywania poza ciałem (OOBE).
Kochani – to jest rozwój zdolności parapsychicznych. Zdolności tego typu przy odrobinie
predyspozycji może wykształcić sobie zarówno
Medium
Magicznie O rozwoju zdolności PSI...
człowiek o wysokiej moralności, jak i kompletny
degenerat moralny, człowiek bez sumienia. Takich też dziś nie brakuje. To nie są ludzie rozwinięci duchowo, oni są "dresiarzami ezoteryki" –
"pakują", tyle że nie w masę mięśniową, ale
w zdolności parapsychiczne, co nie znaczy, że
mają równo pod sufitem.
Nie odradzam nikomu rozwijania zdolności
parapsychicznych. Jest to coś, o czym każdy
musi zadecydować, czy tego potrzebuje właśnie
teraz, czy tego chce i do czego ma zamiar tego
używać. Poza tym uważam też, że dla większości
z nas są to zdolności naturalne (z punktu widzenia istoty duchowej, którą jesteśmy) i ich rozbudzenie jest kolejnym krokiem na drodze ewolucji
ludzkości.
Jednak, jeżeli chcecie się rozwijać duchowo,
to lepiej sięgnąć po literaturę naprawdę temu poświeconą, która mówi, jak żyć we wzajemnym
poszanowaniu i miłości bliźniego albo jeszcze lepiej – wsłuchajcie się w siebie i odszukajcie
w sobie najlepszych wzorców szlachetnego postępowania. Niekoniecznie trzeba rozwijać zdolności parapsychiczne, aby być rozwiniętym
duchowo.
"Dlaczego mi nie wychodzi?"
To pytanie zadaje sobie wielu młodych ludzi,
którzy zaczynają z ćwiczeniami OOBE, LD, czy
innymi, jawiącymi się bardzo atrakcyjnie i ekscytująco, zdolnościami. Oto kilka powodów, które
moim zdanie są notorycznie bagatelizowane, olewane, a stanową naprawdę coś, nad czym należałoby się zastanowić, skoro już poświęca się
czas na tak poważne sprawy, jak rozwijanie zdolności parapsychicznych:
Ucieczka
Wielu ludzi stara się rekompensować sobie
niepowodzenia w życiu codziennym (szkoła, rodzina, środowisko) rozwijaniem zdolności parapsychicznych i magii lub nawet tylko
fantazjowaniem na ten temat, żyjąc w świecie
złudzeń.
Rozwijanie zdolności parapsychicznych nie
powinno prowadzić do zupełnego pominięcia
funkcjonowania w tej rzeczywistości.
Zgłosił się do mnie niedawno człowiek, który
zapytał, czemu nie wychodzą mu ćwiczenia
z OOBE. Okazało się, że chciał w ten sposób
uciec przed życiem, z którym sobie nie radził,
Dlaczego nie odnoszę sukcesów?
a nawet liczył na to, że już nie wróci. W takiej sytuacji blokuje nas zarówno nasza podświadoA jednak chcesz stać się potężnym Magiem, mość, jak i często duchowi Opiekunowie, którzy
władającym światem Żywiołów, wpływającym nie chcą pozwolić, abyśmy poszli w tak szkodliswoją wolą na rzeczywistość, która Cię otacza wym dla nas kierunku. Podróże poza ciałem to
lub też pragniesz rozwijać swoje zdolności PSI, nie jest kaszka z mleczkiem, a tym bardziej dla
aby czas i przestrzeń nie stanowiły ograniczeń ludzi z problemami. Przy takim nastawieniu liczba
dla Twojej percepcji, komunikować się z bytami problemów może wzrosnąć.
niefizycznymi, widzieć wydarzenia odległe w czaOstatecznie próbując uciec w ten sposób,
sie i przestrzeni, wpływać siłą umysłu na energię człowiek staje się jeszcze bardziej wyobcowany
i rzeczywistość, zdobywać informacje o ludziach, niż był na początku.
których spotykasz, nim jeszcze zdążą wypowiedzieć pierwsze słowa przywitania.
Medium
str. 60
Magicznie O rozwoju zdolności PSI...
Walka
canie klątwami na prawo i lewo, a osoba taka jest
przekonana nawet, że potrafi odróżnić, kto "zaTo kolejna rzecz, która przytrafia się nawet służył sobie" a kto nie. Złudzenia?
Ludzie mówią; "mnie to nie dotyczy", a potem
najlepszym. Zdarza się, zwłaszcza ludziom
o wielkim potencjale, którzy dużo już osiągnęli. się okazuje, że tak naprawdę podświadomie choJest tego pełno w polskiej ezoteryce i nie tylko wając żal do ludzi, z którymi przyszło nam żyć,
tutaj. Ponieważ ludzie, aby coś osiągnąć walczą chcieliśmy po prostu nad nimi zapanować. To poo to, pełni poświęcenia, pokonują kolejne prze- woduje wplecenie się często w jeszcze większy
ciwności losu na drodze do lepszego jutra, często młynek emocjonalny. Ostatecznie człowiek staje
na drodze do realizowania swoich naprawdę się jeszcze bardziej wyobcowany niż był na powzniosłych ideałów - zaczynają jednak nabierać czątku, a wszystko, co mu zostaje, to dająca traz czasem przekonania, że o wszystko bez wy- giczne owoce "magia", na którą postawił, niestety
jątku muszą walczyć, że większość innych ludzi z kiepskimi intencjami.
to rodzaj konkurencji. To się zdarza zarówno poPoczucie zagrożenia
czątkującym "magom", jak i profesjonalnym psychotronikom, terapeutom, ludziom różnego
O ile wzorce walki potrafią pośrednio mocno
rodzaju, którzy wiele w życiu przeszli, by dojść do
czegoś. Niestety ten wzorzec jest fatalny w skut- utrudnić nam i uprzykrzyć sprawy związane z
kach na dłuższą metę i trzeba bardzo się obser- rozwijaniem zdolności parapsychicznych – to powować, by nie poddać się jego szkodliwemu czucie zagrożenia bezpośrednio może je skudziałaniu. Efektem może być co prawda realizo- tecznie blokować.
Krótko mówiąc, jeżeli obawiamy się (choćby
wanie założeń (osiąganie rezultatów w praktyce),
ale kosztem wielkiego wysiłku i materializowania podświadomie) doświadczeń, które chcemy przesię w naszym życiu coraz to nowych przeciwno- żyć, może to uniemożliwić ich doświadczenie, aż
ści, z którymi walczymy i jeszcze bardziej robimy strach zostanie wyeliminowany. Najczęściej
strach wiąże z zakodowanymi w podświadomosię zgorzkniali i zmęczeni tym światem.
W innym wariancie wzorzec walki i konkuren- ści przekonaniami, np. mitami o zagrożeniu ze
cji może powodować nawet całkowite zabloko- storny duchów/demonów albo o karze, jaka ma
wanie mocy duchowych, które z powodu rzekomo spotkać tych, którzy będą się tym zajzaniżenia wibracji i wchłonięcia negatywnych mować. Jakiekolwiek powody by nie były – dowzorców zachowań, zwyczajnie nie prosperują póki nie poczujemy się bezpieczni i chronieni
już tak, jak dawniej. To też zamiast być sygnałem, przez Opiekunów duchowych czy Boga, dopóty
że coś jest nie tak z naszym podejściem, bywa nici z naszych doświadczeń.
Osobom, obawiającym się tego typu dojeszcze większą motywacją do wydzierania
świadczeń, czy nawet szukającym dreszczyku
wszystkiego na siłę i do walki.
Walczyć o siebie trzeba, jednak mądrze emocji, gorąco odradzam wszelkiego rodzaju
i z rozwagą, jest bowiem wiele pułapek na tej praktyki parapsychiczne, gdyż jak nigdzie indziej,
umysł przyciąga tu manifestacje własnych przedrodze.
Wśród młodych ludzi, którzy zawiedli się na konań (w tym obaw), co może być powodem nierówieśnikach i swoim otoczeniu, pojawia się też małych kłopotów.
O ile poczcie bezpieczeństwa można mieć
inny wzorzec związany z walką; "Ja wam jeszcze
i
czuć
się z nim naturalnie, o tyle raz utracone,
pokażę" – myślą niektórzy i wpadają w pułapkę,
gdyż o ile nawet zaczną się pojawiać jakieś bywa często trudne do odbudowania. Dlatego
efekty ich działań, to bardzo łatwo o zejście takiej nim się do czegoś zabierzecie, upewnijcie się, że
osoby na "ciemną stronę mocy". Zaczyna się rzu- na pewno wiecie, co robicie.
str. 61
Medium
Magicznie O rozwoju zdolności PSI...
Jakie są pozytywne motywy roz- terapeuta, niezależnie od dziedziny, to chęć pomocy innym jest rzeczą ważną, wznoszącą nas
woju zdolności parapsychicznych?
Oczywiście każdy ma swoje powody i mogą
one być całkiem słuszne, jednak ogólnie wyróżnię cztery podstawowe:
Poszerzanie świadomości.
Poszerzanie świadomości, czyli wiedzy o otaczającym nas świecie i lepsze jego rozumienie,
jest niewątpliwie jednym z głównych motorów
rozwoju ludzkości i rzeczą ważną. Pozwala lepiej
zrozumieć własną rolę i właściwości, sprawia, że
wznosimy się na wyżyny naszych możliwości.
Poszerzanie samoświadomości.
Idzie w parze z pierwszym, z tym, że jako
równoważnia, działa do wewnątrz, czyli w tym
wypadku chodzi o poznawanie samego siebie,
swojej psyche i duszy. Jest to dla człowieka
sprawa najważniejsza – bez znajomości samych
siebie ani rusz z rozwojem, czy to duchowym, czy
nawet czysto materialnym. W tym względzie
większość nauk ezoterycznych jest wielce pomocna, gdyż samopoznanie jest jednym z ich
głównych celów. Nie są od tego również wyjątkiem techniki rozwoju zdolności parapsychicznych, które doskonale nadają się do zgłębiania
naszej własnej psyche i wewnętrznych spraw
przyczynowo-skutkowych.
Chęć niesienia pomocy innym.
O ile faktem jest, że najtrudniej pomoc samemu sobie, o czym zaświadczy niemal każdy
Medium
nieco poza nasze własne ego (zazwyczaj) i zdolności parapsychiczne, jak i inne moce duchowe
mogą się doskonale do tego nadawać. Uzdrawianie, możliwość analizowania wzorców karmicznych, oddziaływania radiestezyjne i cały szereg
rzeczy, którymi zajmuje się ezoteryka. Chęć niesienia pomocy innym jest pozytywnym motywem
rozwoju zdolności duchowych. Nie należy jednak
popełniać błędu zapominając o sobie, niech
Wasz własny stan będzie dla Was równie ważny,
co pomoc innym ludziom, tylko tak unikniecie wyprucia i wypalenia. Każdy zasługuje na szczęście
i dobre samopoczucie – Ty też !
Chęć pozytywnej modyfikacji wzorców
myślowych.
Niekiedy zdajemy sobie sprawę z konieczności zmiany własnych wzorców myślowych i zachowań, ale nie do końca rozumiemy jeszcze ich
przyczyny, lub po prostu potrzebujemy odpowiednich doświadczeń stymulujących te zmiany. Tu
czasem również sprawdza się rozwój tego rodzaju zdolności, np. rozwój zdolności postrzegania świata niefizycznego, dla wyrobienia
zdrowego stosunku do tematu śmierci i umierania, albo rozwoju jakiejś formy postrzegania intuicyjnego dla zrozumienia wzajemnego
karmicznego powiązania między ludźmi, a zatem
pojęcia również własnej sytuacji życiowej. Chęć
zrozumienia uważam zatem za równie ważną
i pozytywną motywację dla takiego rozwoju.
http://gwodrodzenie.pl
str. 62
Literacko
Grażyna A. Adamska
Bractwo Dusz
– Wow! – powiedział mile zaskoczony David,
gdy zobaczył Grace wychodzącą ze swojego pokoju z rozpuszczonymi długimi czarnymi włosami, ubraną w seksowną, trochę rozkloszowaną,
niebieską mini sukienkę z dłuższym rękawem
i długie do kolan niebieskie kozaczki. Dziewczyna
się uśmiechnęła i podchodząc do chłopaka, dała
mu całusa.
– Miłej zabawy! – krzyknęła z salonu ciocia,
a para zgodnym chórem podziękowała i wyszła
z domu.
David przyjechał motorem. Ubrany był
w ciemnoniebieskie jeansy, co świetnie komponowało się z niebieską sukienką Grace, i jasną koszulę rozpiętą pod szyją. Wsiedli na motor
i zajechali pod dom Arthura. Słychać było unoszącą się dookoła muzykę. Weszli od strony tarasu. Nikogo jeszcze nie było, impreza miała
zacząć się dopiero za godzinę.
– Wow! – powiedział mile zaskoczony Arthur, widząc wchodzącą Grace. Ta popatrzyła zalotnie i poszła przywitać się z Lidią, która właśnie
przeglądała płyty.
Lidia ubrana była w różową minispódniczkę
i bluzeczkę z głębokim dekoltem na plecach. Wyglądała bardzo elegancko i kobieco. Potem podbiegła do nich Maya w króciutkich spodenkach,
z prawie widocznymi pośladkami, i kusej koszulce na ramiączkach. Dziewczyny zaczęły podrygiwać w rytmie muzyki.
Chłopcy stali na tarasie, oparci o barierkę
i popijając wodę mineralną z butelek, obserwowali swoje damy.
str. 63
– Zapowiada się gorąca noc – powiedział wesoło Arthur, poprawiając koszulę pod szyją.
Chłopcy spojrzeli na niego i zaczęli się śmiać.
Grace wyszukała utwór, przy którym tańczyli
na kursie u Lorenza, i po włączeniu płyty pobiegła
wyciągnąć Davida na parkiet. Ten trochę się opierał, ale w końcu dał się namówić. Potem dołączyli
pozostali. Tańczyli tak, nie zauważając, jak zaczęli
się schodzić goście. Arthur wybiegł z parkietu do
konsoli, zawsze był DJ-em na swoich imprezach,
i witał przychodzących gości, zachęcając ich do
zabawy na parkiecie.
Wszyscy przychodzący, zwłaszcza chłopcy,
zwracali uwagę na trzy seksowne tancerki pośrodku i zaskoczeni przyglądali się Davidowi,
który pląsał pomiędzy nimi.
– A podobno nienawidzi tańczyć – wchodząc
na taras, powiedziała Nina do Diany, gdy zauważyła na środku parkietu tańczącego Davida. Diana
spojrzała w jego stronę i poczuła ogarniającą ją
złość.
Za dziewczynami weszli Marck i Timon. Czarnowłosy chłopak od razu zauważył Grace.
– Nieźle się porusza – uśmiechając się do Timona, wskazał również na tańczącą obok Mayę.
Po czym podeszli bliżej, tak by dziewczyny zauważyły, że je obserwują.
Gdy kolejny utwór się skończył, David z Peterem poszli po napoje, zostawiając swoje partnerki
na parkiecie. Podchodząc do stolika z napojami,
chłopak spotkał się ze spojrzeniem stojącej tam
Diany. Oboje chwilę patrzyli na siebie z pogardą
Medium
Literacko Bractwo Dusz
w oczach, po czym chłopcy poszli dotrzymać towarzystwa Arthurowi. Ten świetnie się bawił, komentując każdy utwór i widząc pełen ludzi
parkiet. Peter szturchnął Davida i pokazał mu gapiących się na dziewczyny Marcka i Timona.
Chłopcy wymienili między sobą zabójcze spojrzenia, a Grace, Lidia i Maya właśnie schodziły z parkietu, aby napić się czegoś chłodnego.
Czarnowłosa dziewczyna, widząc poważną minę
Davida wpatrzonego w tłum, delikatnie objęła go
od strony pleców, całując go w ramię. Ten chwycił
obejmujące go ręce i trochę się rozluźnił. Podobnie zrobiła Maya z Peterem. Lidia natomiast dała
długiego buziaka Arthurowi i uśmiechnęła się wesoło. Stali tak przez chwilę.
Medium
– Uwaga, za chwilę zwalniamy tempo i zapraszam wszystkie pary na parkiet – powiedział Arthur i spojrzał na kolegów. Ci zabrali swoje
dziewczyny na parkiet, a DJ, włączając wolną muzykę, objął Lidię i tańczył z nią przy konsoli.
David przysunął Grace mocno do siebie i zaczęli się kołysać w rytmie muzyki. Po chwili David
pocałował delikatnie dziewczynę, a ta wtuliła się
w niego i tak tańczyli do końca utworu.
– Idziemy na górę? – szepnął jej do ucha, gdy
rozpoczął się kolejny wolny utwór. Grace bez
oporu się zgodziła, weszli szybko po schodach na
taras, po czym zatrzymali się w kącie i zaczęli się
namiętnie całować. Całą sytuację obserwował
uważnie Marck.
Nagle rozległ się przeraźliwy krzyk. Arthur
wyłączył muzykę i wszyscy zbiegli się do stołu
z napojami. Gdy przepchnął się przez tłum, zobaczył leżącego i dławiącego się śliną chłopaka. Jego
dziewczyna klęczała przy nim i krzyczała.
– Co mu jest? – zapytał Arthur. Dziewczyna
mówiła z płaczem:
– On ma padaczkę, nie może pić alkoholu, bo
dostaje ataków i może umrzeć.
Arthur spojrzał na nią i powiedział:
– Tutaj nie ma alkoholu... – W tym momencie
dobiegli Grace i David. Dziewczyna kucnęła przy
chorym chłopaku i kazała odsunąć się jego dziewczynie.
Ta, podnosząc się, wskazała na Marcka oskarżycielsko:
– To ty mu coś wlałeś!
– Daj spokój – odparł, uśmiechając się chamsko chłopak – sam prosił o odrobinę wisky.
Wtedy David nie wytrzymał i rzucił się w
stronę Marcka.
– No chodź! – zachęcił go gestem tamten i zaczęli się bić. Grace spojrzała na Arthura.
– Powstrzymaj ich. – Po czym skupiła się na
przekazaniu Energii duszącemu się chłopakowi.
Gdy Arthur podbiegał do Davida, Marck narysował w powietrzu koło i przed Arthurem wyrósł mur ognia. Razem z Peterem postawili ścianę
wody z morza, ale nie udało im się zalać ognia, bo
Tamara, Energią Ziemi, stworzyła przepaść między wodą a okręgiem z ognia. Lidia próbowała
powstrzymać dziewczynę, tworząc ruchome piaski, które zaczęły wciągać Tamarę. Maya wywołała trąbę powietrzną, chcąc ugasić ogień, jednak
natrafiła na kontratak ze strony Timona.
str. 64
Literacko Bractwo Dusz
Gdy trwała bitwa na Energie, Grace właśnie
kończyła uzdrawiać chłopaka, i gdy ten otworzył
oczy, oddychając swobodnie, pobiegła pomóc
reszcie. Szybko poradziła sobie z okręgiem z
ognia i podbiegła do bijących się chłopaków, próbując ich rozdzielić.
W tym samym czasie pojawiła się Katherina.
– Co się tutaj dzieje!? – krzyknęła, patrząc na
leżącego Marcka. David podniósł się szybko, a za
nim wstał drugi chłopak. Obaj mieli krwawiące
wargi.
– Nic – odparł po chwili Marck, wycierając
krew z wargi.
David patrzył na niego gotowy do dalszej konfrontacji. Kobieta spojrzała na jednych i drugich,
i kazała Kręgowi Czarnej Magii opuścić plażę.
Wszyscy zgodnie poszli za nią bez słowa. Diana,
która nie brała udziału w walce, dołączyła przy
wyjściu.
– Nic ci nie jest? – zapytała Grace, chwytając
Davida za ramię. Ten przytaknął głową i wytarł
ręką krew z ust. Grace dotknęła chorego miejsca
i po chwili rany już nie było.
– To chyba się udało – powiedział nagle Arthur, oddychając głęboko. Grace i David spojrzeli
na niego, a potem na tłum ludzi gapiących się na
nich.
Nagle z tłumu wyłonił się chłopak, któremu
przed sekundą Grace uratowała życie.
– Dziękuję – powiedział z wdzięcznością.
Grace uśmiechnęła się, a David pomasował ją
po plecach. Za nim pojawił się Dominic.
– Więc to prawda – powiedział zadowolony –
Energia Ziemi i Kosmosu odradza się. – Spojrzał
str. 65
na Davida i poważnym głosem dodał: – Obiecaj
mi, że ją zabijecie – David patrzył poważnie na
chłopaka. – Przez Katherinę moja siostra od
dwóch miesięcy leży w śpiączce. Matka się załamała, a ojciec w ogóle się nie odzywa. Większość
z nas – wskazał na tłum – ma kogoś bliskiego, kto
przez te czarownice umarł lub leży w szpitalu nieprzytomny. Obiecaj, że pomścisz naszych bliskich.
David spojrzał na Grace, potem na pozostałych
i potwierdził głową.
Dominic podziękował mu, podając rękę, po
czym spoglądając na Grace, powiedział:
– Wyglądasz bardzo seksownie w tej sukience.
– Uśmiechnęli się do siebie i chłopak odwrócił
się, zbierając się do wyjścia. Pozostali goście zaczęli wychodzić za nim.
– No i po imprezie – powiedział zrezygnowany
Arthur.
Pozostali popatrzyli ze smutkiem, a David,
obejmując Grace, pocałował ją. Potem wszyscy
wzięli się za sprzątanie. Po godzinie plaża i dom
świeciły czystością. Zaczęło robić się widno i towarzystwo rozeszło się do spania w domku na
plaży.
Gdy Grace wchodziła do pokoju, David zatrzasnął za nią drzwi i przyparł ją do nich.
– Czy teraz dokończymy to, co nam przerwano? – zapytał, zawadiacko.
Dziewczyna popchnęła go na łóżko, po czym,
niczym striptizerka, ściągnęła kozaki, potem powoli zsunęła sukienkę i usiadła na kolanach Davida, rozpinając mu koszulę. Ten nie wytrzymał
i przerzucił ją na łóżko. Oboje wybuchnęli śmiechem i zaczęli się namiętnie całować.
Medium
Literacko Bractwo Dusz
Przed lekcjami Grace i Maya rozmawiały na
temat zakupów. Planowały wypad do miasta po
sukienki na Inicjację. Wszyscy podchodzili bardzo poważnie do tego rytuału, chociażby z tego
powodu, że mieli złożyć przysięgi małżeńskie.
Nagle Maya szturchnęła Grace i wskazała na podchodzącą do Petera Ninę.
– Czego ona od niego chce? – zapytała widocznie zła dziewczyna.
Grace spojrzała z podejrzliwością. Potem, natykając wzrok Marcka, który jak zawsze wpatrywał się w nią i niepokojąco się uśmiechał,
odpowiedziała:
– Próbuje cię sprowokować.
Wzięła koleżankę pod rękę, idąc do sali.
Marck zagrodził im wejście. Maya nie zauważyła
tego, gdyż cały czas śledziła zachowanie Niny i Petera.
Grace spojrzała Marckowi prosto w oczy, stali
tak przez chwilę, aż pojawiła się nauczycielka:
– Marck, masz jakąś sprawę do dziewczyn?
Ten spojrzał automatycznie na kobietę
i ustępując miejsca, zrobił szarmancki gest ręką.
Grace i Maya weszły do sali, a nauczycielka, rozglądając się jeszcze po korytarzu, powiedziała:
– Zapraszam do sali. – I zachęciła Petera, czekając, aż wejdzie do klasy. Nina pożegnała chłopaka prowokującym spojrzeniem. Nauczycielka
zamknęła za sobą drzwi.
Maya zapytała siadającego w ławce Petera:
– Czego chciała? – chłopak spojrzał na nią
i odpowiedział:
– Chce, żebym pomógł jej w matmie.
– Przecież jest rok wyżej – stwierdziła zdziwiona i zarazem zła szatynka. – I zgodziłeś się,
tak? – zapytała cicho po chwili. Peter usiadł przed
Mayą i nic nie odpowiedział. Do końca lekcji
dziewczyna siedziała naburmuszona.
W czasie lunchu Maya usiadła z dala od Petera. Arthur spojrzał na Grace i gestem głowy zapytał ją, o co chodzi.
– Peter ma udzielać korepetycji z matmy
Ninie – powiedziała, a Arthur i David z niepokojem spojrzeli na chłopaka.
– Odbiło ci? – powiedział Arthur.
Ten spojrzał na niego i wyjaśnił:
– Nie mogłem odmówić, ma prośbę od dyrektora. – Spojrzał na chłopaków, potem na Mayę,
która siedziała wkurzona, z założonymi rękami
i wpatrywała się w stół.
Medium
– Idź do dyra i powiedz, że nie masz czasu –
szepnął David.
Peter spojrzał na niego i odpowiedział, próbując uspokoić pozostałych:
– Dam sobie radę.
Arthur przerwał mu:
– Jak chcesz dać sobie z nią radę, skoro ma
taką samą Energię jak ty?
– Ty też masz tę samą Energię i jakoś ciebie
nie rusza, prawda? – powiedział na odczepnego
do Arthura. Ten, odsuwając się na krześle, przyjął
cios bez komentarza.
– To niebezpieczne – wtrąciła Grace.
A Maya wściekła, wstając od stolika, dodała:
– Ale pan uprzejmy, nie potrafi odmówić kobiecie. – I wyszła ze stołówki.
– Daj spokój Maya – próbował ją zatrzymać
zrezygnowany Peter. Po czym spojrzał na pozostałych.
Lidia wstając od stołu, powiedziała:
– Ona ma rację, powinieneś odmówić. – I poszła za Mayą.
Grace spoglądając na Davida i dając mu buziaka, też wyszła ze stołówki. Chłopak spojrzał na
Arthura, potem obaj na Petera. Ten wpatrywał się
w kanapkę i sprawiał wrażenie zamyślonego.
– Dasz sobie z nią radę? – zapytał po chwili
David.
Peter spojrzał na chłopaków i opierając się na
stole, odpowiedział, patrząc Davidowi w oczy:
– Ty jakoś dałeś sobie radę z Dianą.
Chłopak oparł się na krześle i spoglądając na
Arthura, odpowiedział:
– Ok, niech będzie.
– Ale jak zacznie się coś dziać... – zaczął Arthur.
– Tak, wiem – nie pozwolił mu dokończyć
Peter. – Dam wam znać. – Wstał i wyszedł ze stołówki.
David spojrzał na Arthura, obaj nie byli przekonani co do tego, czy dobrze zrobili, pozwalając
mu na samodzielne działanie.
Peter był bardzo poukładanym, grzecznym,
kulturalnym facetem. Wychowywanym w kulcie
ogromnego szacunku dla kobiet. To były jego
główne zalet, ale przez to stawał się też świetnym
celem do wykorzystywania. Maya pokochała go
właśnie za to, że przy nim zawsze czuła się jak
królowa, czego wcześniej nie doznała ze strony
str. 66
Literacko Bractwo Dusz
żadnego z chłopaków. Przy Peterze Maya nauczyła się siebie szanować, zbudowała od nowa poczucie własnej wartości i pewności siebie.
Pokochała swoją kobiecość. Przy Peterze każda
dziewczyna czuła się jak dama.
Zajęcia gimnastyczne wszystkie grupy wiekowe
miały w tym samym czasie na boisku. Chłopcy
byli podzieleni na kilka sekcji – koszykarską, piłkarską i aikido, dziewczyny uprawiały gimnastykę, trenowały siatkówkę i taniec. Lidia
ćwiczyła gimnastykę, była bardzo rozciągnięta,
Maya i Grace, oczywiście, taniec. Peter grał
w piłkę, a David i Arthur w koszykówkę. Diana
i Nina należały do sekcji siatkarskiej, Tamara –
gimnastycznej, a Marck i Timon – piłki nożnej.
Pierwsze zajęcia z tańca skupiły się głównie na
omówieniu planu na najbliższy rok. Grace słuchała i starała się go zapamiętywać. Maya siedziała obok na trawniku, ale była nieobecna
myślami. Lidia ćwiczyła niedaleko na równoważni. Chłopcy rozgrywali mecz w kosza, a sekcja
Petera miała rozgrzewkę. Gdy zadzwonił dzwonek, wszyscy ruszyli w stronę szatni. Dziewczyny
szły przodem.
Marck wykorzystał sytuację i przebiegając obok
Grace, lekko ją szturchnął. Ta spojrzała wściekła
na niego, a on puszczając oczko powiedział:
– Seksownie ci w tym stroju.
Maya, widząc to, krzyknęła do chłopaka:
– Dupek!
Całą sytuację obserwował z daleka David i ściskał coraz mocniej piłkę do kosza. Zauważył to Dominic, podszedł do niego i odbierając mu piłkę
z rąk, powiedział:
– Da sobie radę – po czym dodał – jest twardą
babką. – Obaj uśmiechnęli się do siebie i skierowali w stronę szatni.
Wchodząc do szatni, Nina popchnęła Mayę,
wciskając się przed nią. Ta nie wytrzymała i jej
oddała. Zaczęły się przepychanki między nimi, aż
musiała zareagować nauczycielka. Gdy je rozdzieliła i dała ostrzeżenie, dziewczyny rozeszły się do
swoich szafek.
– Dobrze się czujesz? – zapytała czule Lidia.
Grace stała obok i także czekała na odpowiedź.
Maya już nie była zła, wyglądała jednak, jakby
miała się za chwilę rozpłakać. Ale szybko się pozbierała, bo podeszły do nich Diana, Tamara
i Nina.
– Jeszcze nie skończyłyśmy – powiedziała
szeptem Nina, nachylając się do Mai.
str. 67
– Odczep się! – powiedziała stanowczo Grace.
Diana spojrzała na nią piorunującym wzrokiem
i przysuwając się do niej, wtrąciła:
– Lepiej uważaj na siebie.
Grace przybliżyła się do twarzy dziewczyny
i odpowiedziała, cedząc przez zęby:
– Bo co? Naślesz na mnie swoje pieski? –
Diana i Nina odsunęły się.
– Nie bądź taka pewna siebie – wtrąciła
blondwłosa dziewczyna, po czym Tamara chwyciła za ramię koleżankę i powiedziała, spoglądając
na Lidię:
– Zostaw te złodziejki facetów. – I wyszły
z szatni.
Lidia i Grace odetchnęły z ulgą, a Mai puściły
nerwy i się rozpłakała. Dziewczyny ją przytuliły.
– Co mam teraz zrobić? – mówiła szlochając. –
A jeśli mi go odbierze? – pociągała nosem.
– Nie odbierze – powiedziała zatroskana
Grace.
– Peter ciebie bardzo kocha – dodała czule
Lidia. – Poza tym za kilka dni będziecie jakby
małżeństwem – uzupełniła po chwili, lekko się
uśmiechając. Siedziały tak jeszcze przez chwilę,
a potem zabrały swoje rzeczy i wyszły ze szkoły.
Medium
Literacko Bractwo Dusz
Wieczorem Grace siedziała w salonie z Davidem. Odrabiali lekcje, a ciocia Beatrice pichciła
coś w kuchni. Nagle zadzwonił dzwonek do
drzwi. Grace poszła otworzyć i zobaczyła Petera.
– Cześć – powiedział niepewnie, dziewczyna
popatrzyła uważnie. – Pomożesz mi? – zapytał.
Grace spoważniała.
– Coś się stało? – zapytała. Słysząc to, David
podszedł do drzwi.
– Chcę pogodzić się z Mayą, ale potrzebuję
waszej pomocy.
Grace uśmiechnęła się i spojrzała na wesoło
patrzącego na nią Davida.
– Co mamy zrobić? – zapytał nagle chłopak
Grace.
Plan był taki, aby zwabić Mayę do domu Arthura, gdzie on i Lidia pomogli Peterowi przygotować romantyczną kolację we dwoje. Grace
wymyśliła, że pojedzie po Mayę i namówi ją, aby
udały się do Arthura. Wiedziała, że Maya nie będzie chciała spotkać się z Peterem, więc powiedziała jej, że chłopcy poszli na skutery, a one
pojadą tylko po Lidię i gdzieś się ulotnią. Artur wyszedł z domu, zanim przyjechała Maya z Grace.
Lidia dokończyła szykowanie kolacji i poprawiając jeszcze koszulę Peterowi, westchnęła:
– Jak tu pięknie. – Rozejrzała po tarasie. Cały
był udekorowany czerwonymi, białymi i niebieskimi różami. Pośrodku stał pięknie nakryty stół.
Gdzieniegdzie paliła się świeca, dzięki czemu panował romantyczny półmrok. W tle słychać było
spokojną muzykę. Peter odetchnął głęboko, gdy
Lidia dostała sygnał, że dziewczyny już są.
– Zapomniałam torebki z auta – powiedziała
przy drzwiach Grace. Maya spojrzała na nią
i chciała się z nią wrócić, ale przyjaciółka ją zatrzymała. – Wejdź już i idź do Lidii, zaraz wrócę.
– Po czym odwróciła się i powoli szła w stronę
auta, nasłuchując, czy Maya weszła do domu.
Potem pobiegła pod drzewo, gdzie w jeepie Arthura czekali na nią chłopcy.
– Lidia! – krzyknęła Maya, wchodząc do
domu.
– Idź na taras, zaraz przyjdę – odpowiedziała
Lidia z kuchni, a gdy ta zniknęła jej z oczu, cicho
wyszła z domu. Pobiegła do samochodu, gdzie
czekała reszta towarzystwa. Cofnęli trochę auto,
aby zobaczyć, co się dzieje na tarasie.
Maya weszła do salonu, który prowadził na
taras. Usłyszała muzykę i zobaczyła rozsypane
Medium
płatki róż prowadzące na zewnątrz. Zdziwiona
poszła w stronę tarasu. Wchodząc, zaskoczona
otworzyła szeroko oczy.
Za nią pojawił się Peter i szepnął jej do ucha:
– Spędzisz ze mną wieczór?
Maya odwróciła się i zobaczyła ubranego
w białą koszulę i eleganckie białe spodnie chłopaka z czerwoną różą w dłoni. Peter, patrząc poważnie, wręczył jej kwiatek. Maya ze łzami
w oczach rzuciła mu się na szyję.
Obserwowali to z zewnątrz przyjaciele. Lidia
i Grace spojrzały na siebie z rozmarzonym
uśmiechem i głęboko westchnęły. David i Arthur
tylko się uśmiechnęli i pokiwali głowami.
– Kobiety i ich romantyzm – podsumował Arthur, odpalając silnik, po czym dostał kuksańca
od Lidii.
– Auuu! – krzyknął – Za co?
Pozostali zaczęli chichotać. Potem ruszyli,
nie oglądając się za siebie.
„Bractwo Dusz, Księga 1”
http://bractwodusz.com
Autor: Grażyna A. Adamska
http://blogbractwodusz.blogspot.com
Ilustracje: Klaudia Bezak,
Edyta Milewska, Marzena Wiśniewska
Książkę można nabyć w księgarni
Radwan – http://radwan.pl
str. 68
Dostępne są bezpłatnie na wydaje.pl:
Dziennik Davida, Dziennik Roba, Dziennik Wojowniczki
Seria dziewięciu opowiadań z cyklu „Bractwo Dusz“ stanowi wstęp do Księgi 7,
której premiera przewidziana jest na początek 2015 roku. W międzyczasie ukaże
się jeszcze Księga 6. Losy bohaterów są tak poprowadzone, że zanim dotrzemy
do 2015 roku, pojawi się jeszcze więcej pytań niż gotowych odpowiedzi.
Zapraszam w podróż do Krainy Dusz z Dziennikiem Wojowniczki
http://bractwodusz.com
Bractwo Dusz
Księga 5
już w sprzedaży!
Zapraszamy!
str. 69
Medium
Medium poleca szkołę!
Medium
str. 70
Uniwersalnie
Grażyna A. Adamska
Fundacja „Ponad wszystko“
1 sierpnia 2014 roku została powołana fundacja „Ponad wszystko“, której celem jest
wsparcie samotnych rodziców w powrocie,
bądź odnalezieniu się na rynku pracy
i w życiu codziennym, po zmianie ich sytuacji
życiowej. Pomysłodawczynią i prezesem fundacji jest Żaneta Kowalska, samotna mama
dwóch córek, która z dnia na dzień, znalazłszy się w sytuacji kryzysowej, zdecydowała
postawić na siebie i korzystając z różnych
technik, metod i narzędzi rozwoju osobistego, wypłynęła na szerokie morze. Po intensywnej pracy nad sobą, ogromnej
determinacji i głębokiej wierze założyła fundację, aby wesprzeć samotnych rodziców
i budować w nich ich własny potencjał, organizując szkolenia i warsztaty z wyjątkowymi
trenerami.
Pomysł założenia fundacji „Ponad
wszystko“ zrodził się około rok temu. Można
powiedzieć, że był to początek Twojej nowej
drogi w rozwoju osobistym?
Żaneta Kowalska: Nie był to mój początek drogi w rozwoju osobistym, ale tak, był to,
można rzec początek mojej nowej drogi
w życiu. Od lat towarzyszył mi rozwój osobisty
str. 71
w różnym natężeniu i w różnej formie. Wciąż
poszukiwałam Siebie, swojej drogi i przyczyn
niemocy, szczególnie intensywnie w momentach zwrotów.
Gdy w 2004 roku rozwodziłam się, korzystałam z regresingu – metody opracowanej
przez Leszka Żądło. Od dziewięciu lat jestem
w stałym kontakcie z bioenergoterapeutą
Markiem Wdowczykiem. Po przebytym udarze mózgu w 2009 roku, poddałam się całkowicie jemu i terapii alternatywnej. Siedmiu
neurologów stwierdziło, że przez zmiany poudarowe w mózgu, które powstały w wyniku
choroby, najmniejszy stres mnie zabije, bądź
spowoduje stałą jazdę na wózku inwalidzkim.
Do dziś biegam, żyję, a zmiany zeszły. Nigdy
nie zapomnę rezonansu, gdzie panowie krzyczeli przez szybę, że mam swój cud! W tamtym czasie poza nim i moją przyjaciólką –
Anetą Michałkowicz, która dziś jest w radzie
nadzorczej Fundacji, pomógł mi też Marek
Wojciechowski, mój ówczesny trener biznesu.
Pośród wielu rozmów w tamtym czasie, wypowiedział jedno zdanie. Zdanie, które pozwoliło mi z domu wychodzić bez strachu, że
nie wrócę: „wszystko jest w głowie, skup się
na celu tak intensywnym, by zapomnieć
o chorobie“.
Medium
Uniwersalnie Fundacja „Ponad wszystko”
W październiku 2013 moja przygoda z rozwojem zaczęła się zdecydowanie intensywniej. Moi regreserzy zawsze mnie uczyli, że
jeżeli jakaś droga kończy się burzliwie, to
trzeba uważać, by nie wejść ponownie
w taką samą. Tego nie chciałam za nic
w świecie. W październiku runął nie tylko mój
świat zawodowy, ale i prywatny. To był ciężki
miesiąc. Wszystkie domki z kart, które pozornie dawały mi spokój i poczucie bezpieczeństwa
walnęły
jednocześnie
z
siłą
wodospadu. Mogłam stać się ofiarą sytuacji,
ale mogłam też „skoczyć w przepaść“,
w nieznane. Skoczyłam.
Skoczyłam, bo mam dzieci. To one nie
pozwalają mi wpaść w depresję na dłużej niż
na trzy dni i one dają mi największą siłę
w życiu. Ich miłość, wsparcie i zaufanie, że
coś wymyślę.
Zostając nagle totalnie bez planu na
życie, bez pracy etc. postanowiłam dać
sobie tyle czasu, ile potrzebuję na odkrywanie siebie, swoich przekonań, potencjałów,
lęków krok po kroku – warstwa po warstwie.
I tak przez ten rok towarzyszy mi praca z Aliną
Wajdą, Łukaszem Gątnicim i Grażyną
Adamską i oczywiście z moim ukochanym
Markiem Wdowczykiem. Teraz jeszcze rozpoczynam z Anią Masternak – jak to mawiają:
po poukładanym wnętrzu czas na zewnętrze.
Poddałam się całkowicie ich metodom
pracy. Na początku nie rozumiejąc do
końca, co robią. Jako jednak typ dość
mocno analityczny – zaczęłam poszerzać
swoją wiedzę w zakresie działania umysłu
i podświadomości. Fascynujący temat. Jak
już będę bardzo bogatą kobietą, co da mi
mnóstwo czasu, na pewno skupię się na pogłębianiu tej wiedzy.
Stąd obecność tych osób w fundacji.
Wiem, jak i ile mogą pomóc, wiem bo doświadczyłam i doświadczam. Każdy z nich
pracuje z człowiekiem w innym zakresie,
w inny spoób. Każdy rusza nie tylko pokłady
naszej świadomości, ale również te najgłębiej schowane w podświadomości, tak naprawdę wyciągając ponownie na wierzch
pragnienia serca i duszy, pochowane często
tak bardzo głęboko.
Praca z nimi, a właściwie ze Sobą to
trudny, bolesny proces, bardzo bolesny. Nie
bedę udawać, że to tylko cudna zabawa,
bo tak nie jest. Niejedną noc przewyłam
i nauczona doświadczniem, najbardziej lubię
w zwiazku z tym sesje weekendowe. Czasami chciałam zawrócić z drogi i cofnać się
do starego świata, ale ... nie, nie warto.
Żaneta Kowalska
Medium
str. 72
Uniwersalnie Fundacja „Ponad wszystko”
Wiemy już jak zbudowałaś zespół ludzi, Chcemy wyłonić pracodawców przyjaznych
którzy będą współpracować z fundacją. Jaki samotnemu rodzicowi, bo tacy są! I oni najjest jej główny cel? Jaka jest misja?
lepiej pokażą, poprzez przykłady i doświadczenie, że można, że warto.
Ż. K. Głównym celem fundacji jest wesTworzymy obecnie ankiety, programy dla
przeć samotnych rodziców na rynku pracy. pracodawców etc. Niebawem (myślę, że do
Z doświadczenia wiem, że największą końca roku) je opublikujemy.
traumą samotnie wychowującego dzieci rodzica jest czas bez przychodów.
Równolegle chcemy dać szkolenia. SzkoObecny rynek pracy nie sprzyja pracow- lenia, które przede wszystkim pozwolą samonikowi niestety. Najprościej ciąć koszty tnym rodzicom na nowo się otworzyć, na
w przedsiębiorstwach poprzez restrukturyza- nowo poczuć swoją wartość i siłę. Traumacje. Pozornie najszybszy efekt, a czasami je- tyczne wydarzenia i ciągła walka o byt, swój
dyny sposób by nie doprowadzić do upadku i dzieci, osłabia i nawet, jeśli świadomie się
przedsiębiorstwa. Rok 2013 był pod tym wie, że czas coś zmienić, że zasługuje się na
względem okrutny dla sporej grupy ludzi. więcej i w życiu zawodowym i prywatnym –
Wielu tego doświadczyło.
czasami coś nie pozwala nam ruszyć. My
Niestety samotny rodzic, a samotna chcemy pomóc „ruszyć“. Chcemy dać to
matka szczególnie, nie jest dobrze widzianym coś, co pozowoli wielu spojrzeć znów na siepracownikiem, choć szkoda. Panuje jakiś bie, jak na pełno wartościowego człowieka.
dziwny stereotyp, że zatrudnienie samotnej Co pozwoli PONAD WSZYSTKO zacząć na
matki wiąże się z jej niższą wydajnością, zwol- nowo żyć szczęśliwie i w pełni. Chcemy dać
nieniami etc. Bzdura! Moje doświadczenia poczucie, że nie są już sami, że są miliony
i doświadczenie wielu znanych mi innych za- ludzi o podobnych doświadczeniach. To porządzających przedsiębiorstwami, mówią maga. Możliwość rozmowy z kimś kto przecoś zgoła innego. Wystarczy niewiele dać chodzi to samo, kto tak samo ma dni, że ma
takiemu pracownikowi, wiecej niż gonią- ochotę skoczyć z mostu, daje czasem najcemu za karierą młodemu gniewnemu. Nie- więcej – akceptację swoich własnych emowiele. Wystarczy pozwolić wychodzić cji .
w godzinie takiej by zdążył odebrać dziecko
z przedszkola, szkoły, żłobka i pozwolić na
Te szkolenia, warsztaty i kursy nie będę
pracę w systemie homeoffice kiedy dziecko standardowe. Na czym chcecie się skupić
jest chore. Czy to dużo? Czasem nawet nie przede wszystkim?
zauważamy, jak cała pozostała część pracowników mająca dzieci, robi dokładnie to
Ż. K. Dla mnie będą standardowe. Bedą
samo. Wzruszamy się, gdy ojciec, głowa ro- skierowane na rozwój. Nie dzielę nigdy rozdziny, dzwoni rano, że popracuje z domu, bo woju na duchowy, osobisty, zawodowy etc.
dziecko chore, a jak dzwoni kobieta często Każde szkolenie w mniejszym lub większym
w odruchu słyszymy „znowu“. To standard, stopniu zmienia nasze życie poprzez wiedzę,
dotyczący wszystkich rodziców.
zmianę sposobu myślenia czy też poszerzenie
Chcemy pisząc artykuły, robiąc badania świadomości, a to ma wpływ na każdą dziei pokazując je, zmienić ten stereotyp. dzinę naszego życia. Dokładnie na każdą.
str. 73
Medium
Uniwersalnie Fundacja „Ponad wszystko”
Moim zdaniem połączenie wielu metod
dopiero daje upragniony efekt, czasami dopiero po wielu szkoleniach, coachingach,
rozmowach, docieramy do sedna problemu,
co całkowiecie zmienia naszą drogę, bądź
sposób postrzegania siebie i świata. Odkrywając siebie na każdym poziomie, dopiero
tak naprawdę zaczynamy się poznawać i rozumieć procesy, dramaty oraz wydarzenia
w naszym życiu oraz dostrzegamy to, co dla
nas istotne i mamy odwagę po to sięgać.
Taka praca z paroma trenerami na raz
jest trudna i mega obciążająca psychicznie
i emocjonalnie, ale jak z każdym dniem
widać efekty, to człowiek chce więcej.
Bedą też standardowe szkolenia – docelowo będziemy uczyć pisać CV, będziemy
szkolić ze sprzedaży, telemarketingu, zakładania firm, pisania biznes planów etc.
Wszystko się obecnie układa w tle. Nie sposób wszystkich ludzi pracujących w tle ukazać na www, choć staram się o nich mówić
głośno. Planowany program jest bogaty i na
maxa różnorodny. Chcemy dotrzec do największej liczby osób i chcemy, by znaleźli u
nas to, czego na daną chwilę potrzebują, a
każdy potrzebuje czegoś innego. Jasne, w
opinii niektórych, lepiej by było zbierać fun-
Medium
dusze i wspierać finansowo, ale nie taki jest
cel Fundacji i nie będziemy dawać zapomóg. Celem fundacji jest nauczyć te fundusze zdobywać samemu.
Celem fundacji jest wsparcie tego procesu poprzez różne metody pracy i różne narzędzia.
Dodatkowo
też
niebawem
uruchomimy przez www porady psychologa
i prawnika. Planujemy również wspólpracę z
Rzecznikiem Praw Dziecka, rekruterami oraz
przedsiębiorcami, bankami i politykami.
Dużo się dzieje.
Planujemy inaugurację 8 listopada 2014
roku w Warszawie w Pałacu Lubomirskich.
Tego dnia będziecie mogli poznać nas
wszystkich osobiście, poczuć i zobaczyć z kim
wam przyjdzie pracować. Zapraszamy
wszystkich. I tych, co będą chcieli skorzystać,
z tego co dajemy i tych, co będą chcieli z
nami pobyć, by wesprzeć nas choć dobrym
słowem. Takich nigdy za dużo.
Z Żanetą Kowalską – Prezes Fundacji
„Ponad Wszystko“ rozmawiała
Grażyna A. Adamska
str. 74
Jakub Oba Niegowski
Wypatrując znaków
W związku z nadlatującą kometą ISON, którą zapowiadano na obserwację stulecia oraz wzmożoną aktywnością słoneczną, w sieci na powrót
zawrzało od teorii i wypatrywania znaków zmian,
których tak wielu pragnie w tym świecie za
wszelką cenę. Wypatrujemy znaków końca, ale
nie końca świata, pragniemy przecież końca starego a nadejścia nowych szans, wyzwolenia,
puszczamy wodze wyobraźni i wyobrażamy
sobie możliwe scenariusze, najchętniej te najlepsze i dopasowujemy do tych wizji potwierdzające
je znaki. Bo taka nasza natura, taki nasz umysł.
Zatem wypatrywaniu znaków poświęćmy chwilę.
Przyznam szczerze, że myśl o artykule poświęconym wypatrywaniu znaków, to bezpośredni wynik natłoku interpretacji aktywności
słonecznej i teorii, związanych z nadlatującą kometą ISON, które pojawiły się w sieci, co do których zacząłem podchodzić nieco niechętnie. Bo
oto znowu dajemy się ponieść, wiedzeni głębokim i jak by nie patrzeć prawdziwym, szczerym
pragnieniem lepszego świata, lecz jako ludzie
często tak wygłodniali tej zmiany, zaczynamy widzieć tylko to, co chcemy zobaczyć.
Od jakiegoś czasu nie mam serca pisać
o każdym jednym wybuchu słonecznym jako
o przedsmaku tego, co może nadejść, bo choć
może to być zapowiedź tego, co wielu sobie już
wyobraziło, to jednak tak naprawdę na dwoje
babka wróżyła. Nadejdzie to nadejdzie, siedzenie, jak na szpilkach, czekając na to, ni krztyny
nie poprawi naszej sytuacji, takie przynajmniej
odnoszę wrażenie, kiedy o tym myślę. Ale jesteśmy tak głodni zmiany, tak spragnieni, że jako
str. 75
ludzie, jako społeczność, często nie umiemy
sobie odpuścić. Fakt faktem jednak, że teraz
mamy większe szanse na takie wydarzenie niż
wcześniej, ale statystyka to nie wszystko.
Kometa ISON to z pewnością dobry znak,
jako znak, od wieków bowiem przeloty komet
były traktowane jako zapowiedź czegoś, byli to
kosmiczni wieszcze, zazwyczaj traktowani z bojaźnią i niepokojem, nawet niektórzy twierdzili, że
to zwiastuni nieszczęścia. Jednak taka interpretacja wynikać może z prostego pojmowania
i strachu przed nieznanym, bo jak prosty człowiek
miał kojarzyć fakt, że w uporządkowanym świecie, na nieboskłonie pojawia się coś nowego,
coś, co może przecież zaburzyć i już samą obecnością, swym widokiem zaburza ten uporządkowany świat.
Sam też połączyłem nieco szybciej niż większość internatów skojarzenia – kometa ISON,
a aktywność słoneczna. Ja również wypatruję
znaków. Przy czym jednak, choć uważam, że
teraz jest okres, w którym mamy zdecydowanie
większą szansę, że coś faktycznie radykalnego
nastąpi, to jednak szansę tą nadal szacuję na zaledwie kilka procent. Prawdopodobnie nie stanie
się nic i nie nastawiam się, ale moja czujność
została wzmożona. Pamiętam jednak, że łatwo
jest się czymś zachłystywać, gdy jest się głodnym. Tymczasem to spokój, racjonalne, opanowane podejście stanowi według mnie najlepszy
drogowskaz i pomoc w nawigacji przez ocean
życia. Umiejmy się dostosować do pogody, ale
nie wpadajmy w popłoch na widok każdej
chmurki na niebie.
Medium
Uniwersalnie Wypatrując znaków
W przeszłości była co najmniej jedna sytuacja, kiedy to ludzie popełnili zbiorowe samobójstwo, wierząc, że nadlatująca kometa „zabierze
ich dusze ze sobą do domu”. Człowiek to nie jest
zbyt racjonalnie i trzeźwo myśląca istota. Ale rozwiązaniem oczywiście nie jest też być całkowitym
sceptykiem, budującym mur między sobą,
a wszystkim, co nie pasuje do jego wyobrażenia
o świecie. W ten sposób możemy się równie
mocno pomylić i nieprzyjemnie zdziwić, kiedy wybudowany mur w końcu runie pod naporem,
a nas zaleje różnorodność tego, czemu tak długo
zaprzeczaliśmy. Sztuką bycia człowiekiem świadomym jest zachowanie równowagi pomiędzy
wypatrywaniem znaków, a racjonalnym szacowaniem sytuacji. Mam wrażenie, że jako społeczeństwo wciąż się tego intensywnie uczymy i mamy
się czego uczyć, zważywszy na zadany materiał.
Znaki, symbole, które możemy odczytywać
na wiele sposobów, otaczają nas zewsząd, także
na co dzień. Te bardziej spektakularne naturalnie
przyciągają bardziej naszą uwagę. Sztuką jest
dostrzeganie w znakach tego, co faktycznie pomoże nam nawigować przez życie. Bo znaki
mają to do siebie, że niosą w sobie wiele treści,
ale tylko część z niej jest skierowana do nas, dla
nas i jest na ten czas przydatna. To nasza świadomość i intuicja może nam pomóc zrozumieć,
jaką wartość owe znaki dla nas personalnie stanowią.
A czy będzie wielka zmiana? Czy się doczekamy? Zobaczymy, nawet nie chcę mówić: oby
Medium
albo oby nie, bowiem fakt faktem, że wiele rzeczy
wygląda dużo lepiej w teorii i jako scenariusz fantazji, niż coś w praniu. Kataklizmy, wstrząsy społeczne, to wszystko raczej do przyjemności nie
należy, chociaż faktycznie możemy czuć podskórnie, że właśnie dlatego wybraliśmy sobie
dany okres dziejów, aby w czymś takim uczestniczyć i wnieść swój wkład w unormowanie sytuacji i budowę czegoś nowego.
Ba, kiedy pomyśleć o tym, jaki okres sobie
wybraliśmy, pamiętajmy, że często bagatelizujemy np. fakt, że choć może naszemu pokoleniu
nie żyje się najwygodniej, bo musieliśmy się nauczyć przystosowania do nowej sytuacji – upadł
komunizm w naszym kraju, potem rożne zawieruchy, aż do teraz, wiemy, że ten system jest kulawy, że możemy liczyć tylko na siebie, wiemy jak
jest, prawda? Ale to dzięki naszej świadomości
tego wszystkiego oraz dzięki determinacji tworzymy podwaliny dla przyszłych pokoleń, dla których jesteśmy ważnym ogniwem. Ogniwem,
które stanowi esencję tej transformacji społecznej. Czy więc potrzebujemy jeszcze dodatkowych
znaków? Pewnie, że lubimy efektowne rzeczy
i choć nie każdy to przyzna, wielu z nas chciałoby
zwyczajnie przeżyć w życiu coś spektakularnego
i móc powiedzieć – o, właśnie po to się urodziłem. Ja też. Zatem wypatrujmy znaków, pamiętając zarazem przede wszystkim o ich praktycznym
zastosowaniu tu i teraz.
str. 76
Paweł Sołtysik
Recenzje
trener rozwoju osobistego,
nauczyciel reiki,
propagator terapii naturalnych
i życia w zgodzie z naturą
http://slowa-madrosci.pl
Siranus Sven Von Staden
„Energia kwantowa”.
Wyd. Kos
2013
str. 77
Medium
Uniwersalnie Recenzje
Obecnie na rynku możemy znaleźć wiele
książek związanych z tematyką energii kwantowej, która bazuje na prawach fizyki kwantowej. Jest to ciekawy dział obecnych
badań, który łączy to, co duchowe i niewidoczne z tym, co fizyczne i namacalne. To,
co do niedawna było przyjmowane tylko na
wiarę, można teraz zbadać poprzez liczne
doświadczenia fizyki kwantowej. Dużo ciekawych informacji na ten temat można znaleźć
w takich książkach jak "Boska matryca"
G. Bradena, czy "What the bleep do we
know?" W. Arntz, jednak na szczególną
uwagę zasługuje książka "Energia kwantowa" Siranusa Sven von Stadena.
Autor przedstawia temat energii kwantowej w trochę inny, ciekawy sposób. Skupia
się głównie na praktycznym zastosowaniu
praw fizyki kwantowej, niż na suchym opisie
jedynie teorii. Książka jest podzielona na
działy, które obejmują najważniejsze aspekty
naszego życia, takie jak: zdrowie, partnerstwo, sukces i rozwój duchowy. Opisuje
w nich działanie zasad fizyki kwantowej na
konkretnych przykładach z życia. W każdym
rozdziale możemy znaleźć wiele praktycznych ćwiczeń, które mogą nam pomoc
zmienić na lepsze nasze słabsze strony z każdej dziedziny życia.
Wiele ćwiczeń opiera sie na wejściu
w „pustkę” - świadomość źródłową, którą
możemy odczuć wyciszając nasz umysł poprzez obserwację myśli i przerw między nimi.
Wiele stron poświęca również na pracy ze
wzorcami myślowymi, które często blokują
nas w osiągnięciu pełni i sukcesu w każdym
aspekcie życia. Przytoczę tutaj jedno z ciekawszych ćwiczeń pracy z umysłem, które
zostało opisane w książce. Dotyczy ono
zmiany świadomości komórkowej poprzez
zastąpienie negatywnego wzorca pozytywnym.
Na początku powinniśmy zastanowić się,
jaki wzorzec chcemy zmienić i czego w zamian chcemy doświadczać. Następnie jak
najlepiej wyobraźmy sobie sytuację, którą
chcemy doświadczać po zmianie wzorca,
angażując przy tym wszystkie nasze zmysły
i uczucia. Kiedy podczas wizualizacji poczujemy silne pozytywne uczucie, wówczas zaciskamy pieść lub kciuka, co służyć nam
Medium
będzie w przyszłości za „kotwicę”. Od teraz
za każdym razem, kiedy będziemy chcieli
przywołać nasze pozytywne uczucie związane z pożądaną zmianą wystarczy, że wykonamy nasz wcześniej „zakotwiczony” gest.
W dalszej części ćwiczenia przypominamy
sobie wszystkie negatywne sytuacje związane z danym wzorcem, stopniowo cofając
się do przeszłości. Zaznaczamy je w umyśle
i idziemy dalej wstecz, aż do wczesnego
dzieciństwa, następnie do łona matki i zatrzymujemy sie na 10 minut przed poczęciem.
Możemy tu na chwilę przystanąć delektując się wolnością i radością, jaką ma dusza
w czystej postaci. Następnie przypominamy
sobie pożądane uczucie i przechodząc
przez całe życie, teraz w porządku chronologicznym, zmieniamy zaznaczone wcześniej
miejsca naszym nowym wzorcem, który głęboko koduje nasze komórki i DNA. Kiedy dochodzimy do chwili teraźniejszej, nie
zatrzymujemy się, ale idziemy dalej wyobrażając sobie jak nasze życie będzie wyglądać
w przyszłości. Mając mocno zakotwiczone
nowe uczucie docieramy do starości i na
dzień przed śmiercią zatrzymujemy się. Oglądamy teraz nasze życie z perspektywy posiadania nowego wzorca. Jak ta zmiana
wpłynęła na nasze życie, czego doświadczyliśmy, co dobrego się w nim wydarzyło?
Następnie powoli powracamy do rzeczywistości, do tu i teraz.
Ćwiczenie to zmienia nasz wzorzec myślowy oraz świadomość komórkową, co bardzo pozytywnie wpłynie na nasze życie.
Jest to tylko jedno z wielu ciekawych ćwiczeń, jakie autor opisuje w książce. Oprócz
tego oczywiście znajdziemy wiele innych,
które odnoszą się do każdej dziedziny życia.
Na uwagę zasługuje też prostota i czytelność przekazu, które powodują, że książkę
czyta się bardzo lekko i przyjemnie.
Podsumowując, jeżeli ktoś chce szybko
zacząć wprowadzać pozytywne zmiany
w swoim życiu i ma dosyć czytania tylko
samej teorii, to ta, książka, zawierając wiele
praktycznych wskazówek i ćwiczeń będzie
bardzo pomocna.
str. 78
str. 79
Medium
Medium
magazyn elektroniczny rozwoju osobistego
http//velveth.webd.pl/medium
Redaktor Naczelna:
Bogusława Andrzejewska
Zastępca Redaktor Naczelnej:
Monika Sieniawska
Zespół redakcyjny:
Aneta Śladowska
Grażyna A. Adamska
Jakub Niegowski
Katarzyna Sołtysik
Katarzyna Zamiar
Krzysztof Matusiak
Paweł Sołtysik
Tina Wieczorek
Współpracują:
Andrzej Milewski, Beata Ślusarek, Elen Elijah, Iwona Mazurek, Katarzyna Hojan-Sitkowska, Krzysztof Jankowski, Małgorzata Kołakowska, Tomasz Sobolewski.
Skład i łamanie:
Bogusława Andrzejewska
Zdjęcia, ilustracje i grafiki:
Bogusława Andrzejewska, Tina Wieczorek, zdjęcia autorów, zasoby morguefile.com
Kontakt z redakcją:
[email protected]
Wydanie własne – za pośrednictwem portalu WYDAJE.PL
Magazyn elektroniczny „Medium” jest BEZPŁATNY.
Wszystkie artykuły zamieszczone w „Medium” są chronione prawem autorskim.
Rozpowszechnianie ich bez zgody autorów jest niedozwolone.
Jesteśmy na facebooku pod adresem: facebook.com/pismo.medium
Medium
str. 80