ZAJĘCIA ŚWIETLICOWE
Transkrypt
ZAJĘCIA ŚWIETLICOWE
ZAJĘCIA ŚWIETLICOWE Data zajęć: 29 października 2008 r. Prowadząca: mgr Nataliya Luhova Grupa: II i III klasa Czas trwania: ok. 45 minut Blok tematyczny: Tradycje radosne i smutne Temat zajęć: Nasze uczucia – radość i smutek CELE OGÓLNE: kształcenie umiejętności wzajemnego dzielenia się własnymi doświadczeniami i przeŜyciami, rozwijanie empatii oraz umiejętności rozpoznawania i nazywania uczuć własnych i innych ludzi, wzmocnienie kontaktów w środowisku rodzinnym, szkolnym, kształcenie umiejętności współdziałania w grupie, integracja uczniów poprzez stwarzanie warunków do wspólnych przeŜyć, kształcenie umiejętności wypowiadania się i słuchania innych, CELE OPERACYJNE: Uczeń rozpoznaje uczucia innych osób, zwraca uwagę na wyraz ich twarzy, wyraŜa emocje mimiką, określa sytuacje, w których bywa smutny lub radosny, współdziała w grupie w celu ustalenia odpowiedzi na postawione pytania, ilustruje ruchem treść piosenki, potrafi pracować samodzielnie i w zespole, przejawia gotowość do pomocy kolegom, przeŜywa radość ze wspólnej zabawy, METODY słowna: rozmowa kierowana, objaśnienia nauczyciela, oglądowa: pokaz, obserwacja, czynna: „Burza mózgów”, opowieść ruchowa, zabawy integracyjne i relaksacyjne FORMY PRACY: praca z całą grupą, w zespołach, praca indywidualna LITERATURA: S. Szostak, A. Tabaka: „Porozmawiajmy o agresji” ŚRODKI DYDAKTYCZNE: karta pracy „Recepta na smutek”, „Dlaczego jestem smutny” zabawy integracyjne i relaksacyjne „Ludzie do ludzi”, „MasaŜ pleców” CD „W co się bawić z dziećmi” karty z twarzami wyraŜającymi uczucia: smutek, radość, złość, strach PRZEBIEG: 1. Powitanie – Iskierka Dzieci siedzą w kręgu. Nauczyciel prosi o podanie sobie rąk. Poprzez lekki uścisk dłoni przekazywany po okręgu kolejno przez kaŜde dziecko następuje powitanie wszystkich uczestników zajęć. 2. Wprowadzenie do tematu W naszym codziennym Ŝyciu, w szkole, w domu, w świetlicy, na podwórku towarzyszą nam róŜne uczucia, czyli emocje. Czasami są one ciepłe, radosne, a czasami bolesne, przeraŜające i smutne. KaŜdy z nas, dzieci i dorosłych, bywa zły, przestraszony, wesoły, smutny (nauczyciel demonstruje buźki, a dzieci rozpoznają uczucia) Gra mimiczna – prowadzący prosi, aby swoją twarzą dzieci wyraziły swoje uczucia (emocje), które towarzyszą następującym sytuacjom: Słyszę dzwonek na przerwę. Popsuła się moja ulubiona zabawka. Zniszczyłem coś w domu. Ktoś przeszkadza mi w zabawie. Ktoś zabrał mi noŜyczki. Będę miał rodzeństwo. Nareszcie wakacje. Nauczyciel zachęca do wzajemnego obserwowania się. Zwraca uwagę na róŜnice w uczuciach w zaleŜności od sytuacji. 3. Podanie tematu zajęć Dzisiaj się zastanowimy nad dwoma przeciwstawnymi uczuciami – radością i smutkiem. 4. Określenie nastroju kaŜdego dziecka WyraŜenie swojego stanu emocjonalnego poprzez odpowiednie ustawienie buźki. 5. Rozmowa kierowana Co jest nam bliŜsze: radość czy smutek? Z kim czujemy się lepiej: z wesołym czy smutnym kolegą? Do kogo pójdziemy, gdy jest nam smutno i źle? Czy łatwo zamienić smutek w radość? Co wpływa korzystnie na nasze zdrowie: smutek czy radość? 6. Gra mimiczna Nauczyciel prosi, by dzieci pobudziły swoją wyobraźnię i pokazały, jak się czują, kiedy: - głaszczesz kota - tarzasz się po śniegu - zgubiłeś piórnik - kąpiesz się w morzu - zachorowała twoja mama - jesz słodycze - jesteś na cmentarzu - zostałeś pasowany na Świetlika - otrzymujesz dyplom za wzorowe zachowanie 7. Niedokończone zdanie – runda z maskotką Jestem smutny (a), gdy…… 8. Zapoznanie z treścią karty „Dlaczego jestem smutny” oraz wypełnienie jednego pola. Prowadząca zachęca dzieci do dzielenia się swoimi smutkami z rodzicami. 9. Głuchy telefon – dzieci powracające do kręgu otrzymują wiadomość, którą przekazują dalej (Czy chętnie pomagasz innym?) 10. Burza mózgów – podział na grupy Co moŜna zrobić, aby poprawić sobie i innym humor? Opracowanie „Recepty na smutek”. Wybrana osoba z kaŜdej grupy przedstawia pomysły swoim kolegom. Prowadząca chwali za propozycje, które są godne naśladowania i które warto wdraŜać w grupie świetlicowej. 11. Prowadząca przedstawia swoje sposoby na smutek i sprawienie sobie przyjemności. Zabawa „śmieszne lustra” – dzieci siedząc naprzeciwko siebie stroja miny i próbuja się rozśmieszyć Zabawa „masaŜ pleców” – ilustracja rymowanki na plecach kolegi: Pisze pani na maszynie A, B, C, kropka, przecinek. Nagle przyszło stado słoni. Potem wbiegło stado koni, Przyszła pani na szpileczkach, z gryzącymi pieskami. Płynęła rzeczka, padał deszczyk. Czujesz dreszczyk? Po zakończeniu zabawy dzieci dzielą się swoimi odczuciami. 12. Niedokończone zdanie – runda z maskotką Jestem radosny (a), gdy…… 13. Interpretacja ruchowa piosenki: „Gdy dobry humor masz”. 14. Zabawa „Ludzie do ludzi”. Wszyscy dobierają się w pary. Prowadząca inicjuje zabawę, mówiąc np. plecy do pleców, kolanko do kolanka. Na hasło „Ludzie do ludzi” wszyscy zamieniają pary. 15. Podsumowanie zajęć. Rundka z maskotką i dzielenie się wraŜeniami ze spotkania. PoŜegnanie iskierką.