pobierz - BalCon 2017

I Konferencja Studentów i Doktorantów
The 1st Baltic Conference for Students and Young Researchers
- BalCon 2017
WYTYCZNE W ZAKRESIE PUBLIKACJI
STRESZCZENIA / ROZDZIAŁU W MONOGRAFII
Zarówno streszczenie, jak i rozwinięcie artykułu w postaci rozdziału w monografii należy przygotować zgodnie z niniejszymi wytycznymi, bazując na dostępnych na stronie
www.balcon.com.pl formatkach (Formatka streszczenia_BalCon.doc, Formatka monografii_Balcon.doc w zakładce „Dla Autorów”).
Przedstawione niżej wytyczne edycyjne znajdują zastosowanie zarówno w przypadku
streszczenia, jak i w przypadku rozdziału w monografii. Z uwagi na charakter poszczególnych opracowań zaleca się przygotowanie:
• streszczenia - maksymalnie 2 strony formatu B5,
• rozdziału do monografii - 10÷12 stron formatu B5.
Jeżeli Autor włączy do artykułu ilustracje lub inne materiały chronione prawem autorskim, to zobowiązany jest do wcześniejszego uzyskania pisemnego zezwolenia na ich wykorzystanie oraz poniesienia związanych z tym kosztów, jak również podania źródła włączonego/ych utworu/ów.
Plik zarówno ze streszczeniem, jak i z rozdziałem do monografii, powinien być zapisany w formacie .doc. Autorzy są proszeni o przesłanie gotowych opracowań w postaci
załącznika na adres mailowy [email protected]:
• streszczenia do dnia 30.11.16!!
• rozdziały do monografii do dnia 28.02.17!!
1. Wstęp
Format książki B5 (170 × 240 mm) – kolumna formatu B5, czyli pole zadruku wraz
z numerem strony wynosi 130 × 200 mm. W programie MS Word dla formatu kartki A4
ustawiamy niżej podane parametry:
• margines górny - 5,00 cm
• margines dolny - 4,90 cm
• margines lewy - 4,00 cm
• margines prawy - 4,00 cm
• nagłówek 4,00 cm
• stopka 1,25 cm
Strony numerujemy u góry, po zewnętrznej stronie kolumny, lewa − parzysta, prawa
− nieparzysta i podkreślamy na szerokość kolumny – linia 0,75. Numer strony – rozmiar
czcionki 11 p.
Nagłówki poszczególnych rozdziałów oraz podrozdziałów opatrzone są numeracją cyfrową, gdzie do numerowania używa się wyłącznie cyfr arabskich zgodnie z załączonym
wzorem.
2
Anna Kowalska, Janusz Zawadzki
Tekst główny należy pisać czcionką Times New Roman, czcionką 10 p. – interlinia
Co najmniej – 12pkt; automatyczne dzielenie wyrazów (strefa przenoszenia 0,75). Wcięcie
akapitowe 0,7 cm.
Akapit nie może kończyć się jedną sylabą – należy wówczas tekst ścieśnić (Format→
→
Czcionka→
→ Odstępy między znakami). Nie należy robić żadnych dodatkowych świateł
między akapitami tekstu.
1.1. Podpunkty I-rzędu
Wzory matematyczne należy wyśrodkować, z numerem wzoru w okrągłym nawiasie,
dosuniętym do prawego brzegu kolumny; wzory należy numerować kolejno w ramach
rozdziału (np. 1.1, 1.2, 2.1 itd.). Ustawianie wzorów tylko za pomocą tabulatorów: centrycznie dla wzoru i dla numeru wzoru do prawej. Nie należy wypełniać przerwy między
wzorem a numerem wzoru spacjami. Odstępy przed i po dla wzorów – 6pkt (zgodnie
z poniższym przykładem). Opisy do wzorów − jak niżej.
Wzory w tekście bez indeksów lub z jednym indeksem piszemy z klawiatury (nie
z edytora równań) np. f(x, y, z) = 0, f(x1, y1, z1) = 0, f(x2, y2, z2) = 0.
Oznaczenia przywoływane w tekście muszą być zgodne (styl czcionki) z oznaczeniami we wzorach (np. Φ, J', I, σbl, σo, H, C, Cmax, Cmin).
W indeksach nie należy stosować małej litery „o” – (Mo) zamiast zera (M0).
Liczbę całkowitą od dziesiętnych w tekstach polskojęzycznych oddzielamy przecinkiem (a nie kropką).
Miana od wartości liczbowej oddziela się spacją, z wyjątkiem °C i % (np. 5°C, 50%).
UWAGA! Znak oznaczający stopień (°) wstawiamy z symboli (nie jako indeks górny).
Elementy pisane czcionką prostą:
• symbole jednostek miar, wag, czasu itp., np. m (metr), V (wolt), µA (mikroamper),
• symbole stałych fizycznych, jak np.: Re – liczba Reynoldsa,
• nawiasy, tzn. zwykłe ( ), klamrowe [ ], tzw. wąsy { } – niezależnie czy obejmują one
wyrażenia złożone pismem prostym, czy pochyłym (kursywą).
UWAGA! W tekstach technicznych nie umieszczamy oznaczeń jednostek w nawiasach
kwadratowych.
Rc (i ) =
gdzie:
Fc −
0,16 −
Fc
⋅10 −3 [MPa]
0,16
(1.1)
maksymalna wytrzymałość na ściskanie każdej belki [MPa],
powierzchnia ściskana belki [m2].
słowo gdzie – 10 p., opis – 9 p.
1.1.1. Podpunkty II-rzędu
Rysunki, wykresy i fotografie należy umieszczać między właściwymi częściami tekstu (nie mogą dzielić akapitu) i numerować w ramach rozdziału (np. Rys. 1.1., Rys.
2.1., itd.). Rysunki muszą być czytelne, wykonane w jednej skali, mieć opisy wewnętrzne
proporcjonalne do wielkości rysunku.
Rysunek powinien być wyśrodkowany, a jego podpis (umieszczony pod rysunkiem)
wyjustowany pisany czcionką o rozmiarze 9 pkt (przykład poniżej). Przed rysunkiem należy zachować 12- punktowy odstęp.
3
Rozdział 1. Tytuł
Rys. 1.1. Przykładowy podpis rysunku (opracowanie własne na podstawie [xx])
1.2. Tablice
W tablicach należy zastosować czcionkę Times New Roman 8 lub 7 pkt (w zależności
od wielkości tablicy) i umieszczać bezpośrednio lub w pobliżu powołania w tekście, numerując jak wzory i rysunki.
Tab. 1.1. Przykładowy podpis tabeli (opracowanie własne na podstawie [xx])
L.p.
OPIS DZIAŁANIA
KOSZT
UDZIAŁ
1.
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
36,341
50,77%
2.
yyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyy
25,296
35,34%
3.
zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz
0,025
0,03%
4.
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
0,020
0,03%
71,578
100%
SUMA (brutto):
Tablicę należy wyśrodkować i umieścić nad nią wyjustowany podpis pisany czcionką
o rozmiarze 9 pkt (zgodnie z zaprezentowanym przykładem). Pod tablicą należy zachować
12- punktowy odstęp.
1.3. Przypisy i bibliografia
Przypisy dolne należy wykonać czcionką 8 pkt z odstępem pojedynczym oraz wysunięciem 0,2 cm.
Pozycje bibliograficzne należy wprowadzać w tekście w kwadratowych nawiasach
(np. [2]), natomiast spis pozycji bibliograficznych, zgodnie z poniżej zamieszczonym wzorem, powinien być ułożony w kolejności alfabetycznej (rozmiar czcionki – 9 pkt).
4
Anna Kowalska, Janusz Zawadzki
Bibliografia
[1] Arendt R.: Metoda modelowania symulacyjnego obiektów o charakterze ciągłym z opisem matematycznym zależnym od dyskretnych sygnałów sterujących. Zesz. Nauk. Polit. Śląskiej Gliwice 1992, nr 1176, Automatyka 27, s. 13–21. Materiały VIII Krajowej Konferencji „Automatyzacji Dyskretnych Procesów Przemysłowych”, Kozubnik k. Porąbki, 16−19 września 1992.
[2] Barski M., Jędruch W., Żurada J.: Sztuczne sieci neuronowe. Warszawa: PWN 1996.
[3] Biernacki R.: Spirala generująca kręt jako alternatywa kierownicy w turbinie parowej. [W:]
(CD-ROM). XV Krajowa Konferencja Mechaniki Płynów. Augustów, 23–26 wrzesień 2002.
Warszawa: Polit. Warszawska, Inst. Tech. Lot. i Mech. Stos. 2002, 10 s.
[4] Chadwick L.: The essence of management accounting. Londyn: Prentice Hall 1997.
[5] Cieśliński J.T.: Badania przejmowania ciepła od kuli i jej odcinków do cieczy o dużej liczbie
Prandtla w warunkach laminarnej konwekcji swobodnej. Rozprawa doktorska. Politechnika
Gdańska, Wydział Mechaniczny 1986.
[6] Dzida M.: Model dynamiki sprężarki wirnikowej z regulowanymi łopatkami kierownicy. Zesz.
Nauk. Polit. Gdańskiej 2003, nr 585, Budownictwo Okrętowe 64, s. 35–50.
[7] Patent. Polska, nr 83 594. Układ regulacji mocy czynnej bloku parowego kocioł-turbina. Politechnika Gdańska. Gdańsk (Polska). Tw. wynal. Perycz S., 1976, 2 s.
[8] PN-B-03264:2002. Konstrukcje betonowe, żelbetowe i sprężone.