Castletown - Heritage Ireland

Lady Louisa (1743–1821)
za Sir Joshuą Reynoldsem
(Irlandzkie Archiwum Architektury)
Castletown
Castletown w hrabstwie Kildare jest jedną z największych i najznamienitszych
rezydencji wiejskich w stylu palladiańskim.
Szczegół elewacji.
(Irlandzkie Archiwum Architektury)
Budowę Castletown rozpoczął ok. 1722
William Conolly, przewodniczący
irlandzkiej Izby Gmin. Fasada głównej
części została zaprojektowana przez
włoskiego architekta Alessandro
Galileiego (1691–1737), którego
najbardziej znanym dziełem jest fasada
dodana przez niego do starej bazyliki
św. Jana na Lateranie w Rzymie.
Rezydencja Castletown została zbudowana
w stylu XVI-wiecznego pałacu miejskiego.
Większość prac nadzorował Sir Edward
Lovett Pearce, młody irlandzki architekt
zatrudniony przez przewodniczącego
Conolly’ego w 1724 r. w celu ukończenia
projektu. Pearce wrócił wtedy akurat
z Włoch, gdzie poznał Galileiego. Dodał
kolumnady łączące pawilony wschodni
i zachodni z główną częścią domu. Wnętrza
nie były jeszcze ukończone, kiedy
przewodniczący Conolly zmarł w 1729 r.
Dopiero w 1758 r., kiedy wnuk jego
brata, Tom Conolly, ożenił się
i odziedziczył Castletown, prace
zostały ponownie rozpoczęte.
W latach 60. i 70. XVIII w.
powściągliwy neoklasyczny styl
projektów angielskiego architekta,
Sir Williama Chambersa, wpłynął
na wygląd dekoracji części głównych
sal rezydencji.
Hol wejściowy i schody
Imponujący, dwupoziomowy hol wejściowy
z podłogą w czarno-białą szachownicę został
zaprojektowany przez Sir Edwarda Lovetta
Pearce’a i nie został zmieniony od ukończenia
budowy Castletown. Na poziomie galerii
znajdują się smukłe pilastry z rzeźbionymi
w drewnie koszami kwiatów i owoców.
Gzyms nad kominkiem został wykonany
z czarnego marmuru z Kilkenny.
Wielkie schody z portlandzkiego
kamienia wspornikowego, z balustradami
z mosiężnych kolumn nie zostały
wykonane przed 1760 r., pracami
prowadzonymi pod przewodnictwem
Simona Vierpyla, protegowanego
Sir Williama Chambersa. Ściany zostały
ozdobione sztukateriami rokokowymi,
typowymi dla pochodzących
ze Szwajcarii braci Lafranchini. Dotyczy
to także portretów rodzinnych w tym,
znajdującego się u podnóża schodów,
popiersia Toma Conolly’ego, wnuka
brata Williama. Na parterze cztery głowy
na filarkach przedstawiają pory roku.
Jadalnia
Początkowo były to dwa mniejsze,
wyłożone drewnem pokoje. Jadalnia
została wykończona w 1767 r. przez Lady
Louisę, żonę Toma Conolly’ego, kierującą
się radami Jamesa, pierwszego księcia
Długa Galeria
Leinster, jej szwagra. Projekt sufitu jest oparty
na projekcie sufitu jadalni na pierwszym piętrze
Leinster House stworzonym przez Isaaca Ware’a.
Na ścianie zachodniej znajduje się pośmiertny
portret Williama Conolly’ego w szatach
przewodniczącego irlandzkiej Izby Gmin. Został
namalowany przez Stephena Cattersona Smitha
na podstawie portretu Jervasego znajdującego
się Salonie Zielonym. Z Castletown pochodzą
dwa XVIII-wieczne stoły ze złoconego drewna,
podobnie jak trzy złocone lustra i trema.
Pokój kredensowy
Tutaj przynoszone było jedzenie z kuchni
w zachodnim skrzydle, które znajdują się
dość daleko, w związku z czym dania były
podgrzewane przed podaniem w jadalni.
Gabinet Brązowy
Pokój ten używany był jako biuro, a później
jako salon śniadaniowy. Do lat 20. XVIII
w. zachowały się w nim sosnowe boazerie
i wysokie, wąskie dębowe drzwi.
Salon Czerwony
Jest to jedna z wielu sal recepcyjnych używanych
przy ważnych okazjach w XVIII w., jej wystrój
został zmieniony w połowie lat 60. XVIII w.
Prace ukończono ok. 1768 r. Sufit został wykonany
zgodnie z opublikowanym projektem Sebastiana
Serlia. Większość mebli pochodzi z tego właśnie
pokoju i ustawiona jest według XVIII-wiecznych
zaleceń elegancji. Ściany wyłożone są adamaszkiem
datowanym na koniec XIX stulecia.
Salon Zielony
W wystroju tego pokoju widoczny jest wyraźny
wpływ wnętrz zaprojektowanych przez Isaaca Ware’a
dla Leinster House. Pierwotnie salon wyłożony
był zielonym jedwabiem, którego ślady przetrwały
do dziś. Pokrycie ścian zostało niedawno zmienione
na zielony jedwab wyprodukowany we Francji.
Był to główny pokój recepcyjny lub salon, w którym
rodzina Conollych przyjmowała oficjalne wizyty.
Bo każdej ze stron głównych drzwi znajduje się
portret autorstwa Charlesa Jervasego, po prawej
— portret przewodniczącego Conolly’ego, a po
lewej — portret jego żony Katherine z siostrzenicą.
Pokój malowany
Jest to jeden z najwcześniej powstałych XVIIIwiecznych pokojów malowanych i prawdopodobnie
jedyny zachowany w Irlandii. Udekorowanie tego
pokoju przypisuje się Lady Louisie Conolly, żonie
Toma Conolly’ego, i jej siostrze, które zgodnie
z ówczesną modą, tworzyły wycinanki z ulubionych
tkanin drukowanych oraz dekoracyjne bordiury
do umieszczenia na ścianach i parawanach.
Sala Healy’ego
Początkowo była to garderoba lub pokój
dzienny. Obecnie w pokoju tym znajdują
się powiększone fotografie rysunków
koni, które należały do Toma Conolly’ego.
Rysunki są dziełem utalentowanego
irlandzkiego artysty — Roberta Healy’ego.
Pokój map lub gabinet
Mapy posiadłości z lat 50. XVIII w.
przedstawiają formalny układ parku,
alejek oraz uporządkowany rozkład
drzew. Boazerie datowane na lata 20.
XIX w. zmazerowane w celu dostosowania
ich do stylu wiktoriańskiego.
Korytarze wyższej kondygnacji
Na pierwszym piętrze znajdują się główne
pokoje sypialne. Na apartament Lady Louisy
składają się jej buduar, sypialnia i garderoba.
Pokój Pastelowy
W pokoju pastelowym znajduje się
kolekcja portretów wykonanych pastelami,
w tym siedem autorstwa irlandzkiego
malarza Hugh Douglasa Hamiltona.
Obelisk
Ufundowany przez wdowę po Williamie
Conolly Folly lub Obelisk zamyka widok
na tyły rezydencji i jest widoczny z Długiej
Galerii. Jest to pomnik postawiony na część
przewodniczącego Conolly’ego. Został
zbudowany w latach 40. XVIII w. w ramach
planu walki z głodem. Projekt przypisuje
się Richardowi Casselsowi (Castle).
Rodzina
William Conolly (1662-1729) urodził się
jako syn właściciela gospody w hrabstwie
Donegal i był przedstawicielem stosunkowo
niskiego stanu. W 1692 r. został wybrany
członkiem Rady Gminy Donegal, a w 1715
r. przewodniczącym irlandzkiej Izby
W tle: Pokój malowany
c.d. na odwrocie
Sufity w Długiej Galerii
W tle: projekt układu parku, ok. 1739 r.
Pokój sypialny Conolly’ego
Do śmierci w 1729 r. przewodniczący
Conolly używał tego pokoju
do przyjmowania porannych wizyt ważnych
gości zgodnie ze zwyczajem obowiązującym
na francuskim dworze. Tapeta imitująca
skórę pochodzi z lat 40. XIX w., kiedy pokój
ten został przekształcony w bibliotekę.
Długa Galeria
W połowie lat 70. XVIII
zmieniono jej dekoracje
zgodnie ze stylem
pompejańskim i projektem
dwóch angielskich artystów — Charlesa
Reubena Rileya i Thomasa Rydera. Wymiary
długiej galerii to prawie 27 m na 7,5 m.
Mógł to być ulubiony pokój Lady Louisy
i był używany jako pokój dzienny. W obu
końcach pokoju nad gzymsami kominków
znajdują się portrety Toma i Louisy
Conollych. Szklane żyrandole zostały
wykonane w Wenecji. Kiedy w końcu
dotarły do Castletown Lady Louisa napisała,
że „żyrandole dojechały w nienaruszonym
stanie, ale mają niebieski odcień niewłaściwy
dla tego pokoju.”. W centralnej niszy znajduje
się posąg Diany, a nad nim obraz Aurory,
bogini świtu, wzorowany na dekoracji
sufitu autorstwa Guido Reniego.
Podest pierwszego piętra: Hol ze schodami
Mapa lokalizacji rezydencji
NIE ZACHOWANO
ODPOWIEDNIEJ SKALI MAPY
DO NAVAN
I CAVAN
KILCOCK
MAYNOOTH
LEIXLIP
LUCAN
PHOENIX PARK
CENTRUM DUBLINA
CELBRIDGE
DO WEXFORD
I ROSSLARE
DO LIMERICK
I CORK
Szczegółowy plan
Z LEIXLIP,
LUCAN, DROGI M50
I CENTRUM DUBLINA
Posiadłością Castletown zarządza Biuro Robót Publicznych.
W tle: Hol ze schodami
Z MAYNOOTH, KILCOCK,
GALWAY I SLIGO
Celem długoterminowym jest,
dzięki pracom restauracyjnym
i konserwacyjnym, nabywaniu terenów
parkowych i rozwijaniu obiektów dla
zwiedzających, zachowanie dla przyszłych
pokoleń jednej z najważniejszych
budowli w Irlandii i mającej
wielkie znaczenie dla europejskiego
dziedzictwa architektonicznego.
DO GALWAY I SLIGO
Wiele lat później
Posiadłość została zakupiona w 1967 r.
przez Desmonda Guinnessa. Rozpoczęto
pierwsze prace restauracyjne i dom
Castletown został po raz
pierwszy otwarty dla
zwiedzających. W 1979
r. dom został przekazany
Fundacji Castletown,
która kontynuowała
prace konserwacyjne
i restauracyjne oraz
związane z zarządzaniem.
PRZEWODNIK DLA ZWIEDZAJĄCYCH
Rodzina Conollych mieszkała
w Castletown do 1965 r., kiedy dom
i ziemie zostały sprzedane.
Castletown
Gmin. Do lat 20. XVIII w. był znany jako
najzamożniejszy człowiek w Irlandii.
Fortunę zbił handlu skonfiskowanymi
posiadłościami jakobitów po porażce,
jaką ponieśli w 1690 r. Rezydencja
Castletown w dniu śmierci Conolly’ego
w 1729 r. była nadal nieukończona, mimo
że wdowa po nim nadal tam zamieszkiwała.
Dopiero wnuk jego brata — Tom Conolly —
który odziedziczył posiadłość Castletown
i ożenił się z Lady Louisą Lennox (1743–
1821), ponownie rozpoczął prace w 1758 r.
Lady Louisa odegrała ważną rolę w zmianie
wystroju i dekorowaniu Castletown,
ponieważ sama nadzorowała większość prac.
Prawo własności, z wyłączeniem zawartości
wnętrz, do Castletown oraz Conolly Folly
zostało przeniesione na państwo 1 stycznia
1994 r. Posiadłością zarządza obecnie
Biuro Robót Publicznych. Elewacje
głównego budynku i skrzydeł zostały
naprawione oraz przeszły konserwację,
podobnie jak podłogi, tynki elementy
dekoracyjne. Najwyższe piętro głównego
budynku, które było nieużywane
przez wiele lat, zostało przywrócone
do użytku w ramach centrum badań
nad osiemnastowiecznymi budowlami
i majątkami ziemskimi. Zachodnie
skrzydło i dziedziniec, wcześniej pełniące
rolę skrzydła i dziedzińca kuchennego,
zostały odrestaurowane i pełnią
funkcję recepcji dla zwiedzających.
Część z czterdziestohektarowych
terenów parkowych została odkupiona
od Desmonda Guinnessa, nabyto
również budynki rolne i dziedziniec.
Historyczne studia terenów wykazały
wiele XVIII-wiecznych elementów
architektury krajobrazu. Planowane
jest odrestaurowanie wszystkich, w tym
mostków nad rzeką, budowli ogrodowych,
i przywrócenie dawnych widoków.
DO DUNDALK
I BELFAST
DO MONAGHAN
I DERRY
Obelisk: Pomnik na cześć przewodniczącego Conolly’ego.
(Irlandzkie Archiwum Architektury)
Fundacja doradza obecnie w sprawach
dotyczących wnętrz i ich zawartości.
Celbridge, hrabstwo Kildare