Prezentacja 4

Rewolucja przemysłowa to proces zmian
technologicznych, gospodarczych, społecznych i
kulturalnych, który został zapoczątkowany w
XVIII wieku w Anglii i Szkocji i związany był z
przejściem od ekonomii opartej na rolnictwie i
produkcji manufakturowej bądź rzemieślniczej
do opierającej się głównie na mechanicznej
produkcji fabrycznej na dużą skalę przemysłową.
Główną przyczyną rewolucji przemysłowej
była eksplozja demograficzna . Doprowadziła ona do
wzrostu liczby mieszkańców, w wyniku którego rosły
również potrzeby rynków. Nie mogły ich zaspokoić
manufaktury, które od produkcji rzemieślniczej
różniły się tylko organizacją procesu produkcji. Drugą,
pod względem ważności, przyczyną rewolucji
przemysłowej była rewolucja agrarna inaczej rolna,
która doprowadziła do przemiany tradycyjnego
feudalnego rolnictwa w rolnictwo nowoczesne.
Większość dróg była administrowana przez grupy , które były albo
Zaletą systemualbo
MacAdama
było to , .że
im dłużej druga
była opłaty
używana tym była
niekompetentne
skorumpowane
Interesowały
ich tylko
lepsza
, gdyż
to nowe pojazdy
ubijały ją swym ciężarem.
za przejazdy. Nikt więc
nie
dbał coraz
o nawierzchnię
po której
Dzięki
pomysłowi
MacAdama
czas podróży
skrócił się o 80 %.
podróżowali wszyscy
. MacAdam
twierdził
,że ziemia
która stanowi
Dodatkowo
powstała
rozbudowana
, międzymiastowasieć
dróg. Liczba
podłożę dróg
jest na tyle
mocna
by wytrzymać
ruch . Problemy
podróżujących
się zmokła
15 krotnie
w porównaniu
tym , co było 40 lat
zaczynały
się kiedy zwiększyła
powierzchnia
, a woda
nie miałazgdzie
temu.
odpłynąć. John obserwował koło i zauważył , że z podłożem styka się
tylko 6 cm kwadratowych jego powierzchni , jeśli więc na drodzę nie
było kamieni większych niż ta powierzchnia pojazd nie miał
problemów z jazdą. MacAdam nakazał
porozbijanie kamieni i podzielenie ich na
3 różne wielkości. Największe rozkładano
bezpośrednio na ziemię jako podstawę.
Średnie kamienie tworzyły warstwę środkową
,a najmniejszych kamieni używano jako
warstwę wierzchnią , która zapewniała płynną
jazdę.
Gdy droga stawała się coraz to droższa w utrzymaniu , a efektywność nie
była tak dobra ludzie uznali ,że czas to zmienić . James Brindley podjął się
tego zadania , chciał aby transport węgla był opłacalny. W lipcu 1761 roku
idealnie równy odcinek wodny dotarł do Castlefield w Manchesterze , był
do pierwszy główny kanał epoki uprzemysławiania . Handel węglem
wreszcie stał się opłacalny . 16 kilometrowy kanał został uznany za cud
tamtego okresu. Brindley jednak chciał więcej i pragnął połączyć każdy
zakątek z portami . Zbudował śluzy
aby puścić kanały przez wzgórza i
akwedukty ,aby móc przedostać się
przez doliny ,a dodatkowo
połączył ze sobą rzeki .
To brytyjski inżynier i wynalazca, mechanik i
konstruktor, pionier kolei i napędu parowego
pojazdów.
W 1801 w Camborne skonstruował pierwszy parowy
silnik wysokoprężny, który zastosował w
samobieżnym powozie parowym nazwanym
„Puffing Devil”. Trevithick zajmował się następnie
głównie budową stacjonarnych silników parowych
dla zakładów przemysłowych. Przed 1804 rokiem
zbudował pierwszy parowóz szynowy, na bazie
swojego silnika pracującego w kopalni Penydarren.
W 1803 roku zbudował nowy powóz parowy, na 12
pasażerów, który zademonstrował na ulicach
Londynu. W 1807 roku zaprojektował tunel
komunikacyjny pod Tamizą, następnie dźwig
parowy, młot parowy i pływający parowy dok. W
kolejnych latach dokonał wielu dalszych inwencji:
m.in. założył pierwszą przemysłową linię kolejową
zastosował napęd parowy w rolnictwie, dokonał
wynalazków w dziedzinie żeglugi, zbudował
maszyny parowe dla górnictwa.
Amerykański inżynier , który w 1807 roku zbudował pierwszy parostatek
napędzany za pomocą silnika parowego. Na
zlecenie Napoleona zbudował w 1800 pierwszy okręt
podwodny napędzany ręcznie za pomocą śruby – Nautilus. W 1802
pierwszy statek parowy konstrukcji Fultona został przetestowany
w Anglii –Clermont. W 1807 zbudował pierwszy parowy statek
pasażerski, a w 1812-1814 pierwszy okręt o napędzie parowym.
George Stephenson to brytyjski inżynier , który zaprojektował swój
pierwszy parowóz w 14 czerwca 1814, wykorzystywany do transportu węgla
z kopalni. Nazwany Milord, był w stanie ciągnąć 30 ton ładunku z
prędkością 6 km/h i jako pierwszy był wyposażony w koła obręczowe
dające dobrą przyczepność do toru. który w 1814 roku skonstruował
parowóz.
W 1821 rozpoczęto realizację projektu kolei Stockton & Darlington.
Pierwotnie w planie do transportu wózków po metalowych szynach
zakładano użycie koni, lecz po spotkaniu ze Stephensonem dyrektor
spółki Edwarda Pease zgodził się zmienić plany. Prace rozpoczęto w 1822, a
we wrześniu 1825 George Stephenson skończył budowę pierwszego
parowozu dla nowej kolei. Pierwotnie nazwał go Active, lecz wkrótce
zmienił na Locomotion.
Kolej Stockton & Darlington otwarto 27
września 1825. Prowadzony przez George'a
Stephensona parowóz Locomotion ciągnął 80 ton
ładunku węgla i mąki na odcinku 16 km przez
ponad dwie godziny, osiągając na jednym z
odcinków prędkość 39 km/h
Twórca słynnego Karabinu Bakera . To brytyjski karabin z zamkiem skałkowym
, pierwszy karabin z lufą gwintowaną. Uzbrojenie żołnierzy 95. Pułku stanowił
karabin zaprojektowany przez Ezechiela Bakera. W lutym 1800 roku
przedstawił on swoją broń do prób mających wyłonić karabin korpusu
strzelców. Pierwszy karabin miał kaliber 17,5 mm identyczny jak ówczesne
brytyjskie karabiny wojskowe i miał lufę z siedmioma bruzdami .
W wyniku prób postanowiono zmniejszyć kaliber do 15,8 mm. Lufa mniejszego
kalibru miała początkowo 20, później 7 bruzd prawoskrętnych o skoku 3048
mm.
Poza 95. Pułkiem Piechoty w karabiny Bakera uzbrojone były 60. Pułk Piechoty
oraz żołnierze Królewskiego Legionu Niemieckiego. W czasie wojny w
Hiszpanii uzbrojono w niego także portugalskich Cacadores.
Pomimo że karabin Bakera sprawdził się podczas walk w Hiszpanii, nie
zdecydowano się na masowe wprowadzenie tej broni do uzbrojenia. Pomiędzy
1800 a 1837rokiem wyprodukowano ok. 15 000 karabinów Bakera. Od 1838 roku
karabin Bakera był zastępowany karabinem Brunszwik z zamkiem
kapiszonowym.
To angielski inżynier, wynalazca i
przemysłowiec.
Wraz z wynalazcą Bramahem skonstruował
w 1795 roku pierwszą prasę hydrauliczną
Dwa lata później zbudował
pierwszątokarkę w całości wykonaną z
metalu z mechanicznym suportem, tak by
można jej było używać do precyzyjnego
nacinania gwintów śrub; umożliwiała
ona także nieznaną wcześniej wymienność
sworzni i nakrętek oraz standaryzację
gwintów.
W latach (1801-1808) wraz z inżynierem
Brunelem skonstruował urządzenia dla
stoczni w Portsmouth, a w 1820 wraz z
Bramahem tokarkę wrzecionową do
produkcji wielkoseryjnej. Przedsiębiorstwo
Maudslay’a zajęło się później produkcją
okrętowych silników parowych. Po jego
śmierci w 1850 firma dostarczyła ponad
dwieście statków z silnikami parowymi.
Karabin Enfield model 1853 znany również jako Pattern 1853
Enfield, P53 Enfield, oraz Enfield Rifled-Musket był pierwszym
produkowanym na masową skalę narzędziem z wymiennymi częściami
ładowany odprzodowo karabinem, używanym przez wojska Imperium
brytyjskiego od 1853 do 1867 roku.
Termin "muszkiet gwintowany" oznaczał, że model 1853 był tej samej
długości, co muszkiet, który zastępował. Miało to na celu umożliwienie
żołnierzom drugiego szeregu wystawienie luf poza pierwszy szereg i
oddanie bezpiecznego strzału oraz aktywne uczestniczenie w walce na
bagnety.
Lufa o długości 38 cali posiadała trzy bruzdy o skoku 1:78 i była
przymocowana do łoża trzem bączkami, przez co ten model często
nazywano "trzy-taśmowym”.
To angielski wynalazca oraz pionier badań nad bronią rakietową,
który przeniósł wojnę na niebo. Od 1804 natomiast prowadził w
Królewskim Laboratorium badania nad pociskami rakietowymi,
które były już bronią praktycznie nie używaną w Europie,
natomiast armia brytyjska zetknęła się z nimi podczas walk w
Indiach. W roku 1805 jego praca nad rakietami była na tyle
zaawansowana i poprawił on ich celność, że Brytyjska
Marynarka Wojenna użyła rakiet do ostrzeliwania
portów Francji i jej sojuszników podczas wojen napoleońskich.
Poza pracami nad rakietami, sir William Congreve wynalazł
zamocowanie do
broni palnej wykorzystujące siłę odrzutu, czasowy detonator,
spadochron do rakiet, wodno-pneumatyczne zamykanie
kanałów, śluzę (1813), druk kolorowy (1821), nowy typ silnika
parowego, metodę neutralizowania dymu. Posiadał też patenty
na zegar, zabezpieczenie budynku przed pożarem, metodę
łączenia dwóch różnych metali, papiery bankowe trudne do
podrobienia, metodę zabijania wielorybów (rakietami).
Udoskonalił też metody produkcji prochu strzelniczego, płyt
stereotypowych, ogni sztucznych i mierników gazu.
Amerykański wynalazca, twórca pierwszego okrętu podwodnego, który znalazł
zastosowanie w walce.
Urodzony w niewielkim miasteczku Saybrook, w 1775 ukończył Uniwersytet
Yale. Podczas studiów, pracował nad koncepcją jednoosobowego okrętu
podwodnego, który zbudował w 1775 i nazwał "Turtle" (żółw). W tym czasie
trwała wojna amerykańsko-brytyjska i okręt podwodny miał być użyty według
Bushnella do walki z brytyjskimi okrętami blokującymi Nowy Jork.
"Turtle" był zbudowany z drewna dębowego wzmocnionego metalem, w formie
jednoosobowej szczelnej jajowatej kapsuły, napędzanej ręcznie za
pomocą korby połączonej ze śrubą napędową. Jedyny członek załogi obsługiwał
też mniejszą śrubę pionową do ruchu okrętu w pionie oraz ster kierunku. Miał
do dyspozycji proste środki nawigacji, jak kompas oraz zapas powietrza na pół
godziny. Zanurzanie i wynurzanie odbywało się za pomocą nabierania wody
do zbiornika balastowego na dole okrętu i jej wypompowywania. Na górze
okrętu znajdował się świder, którym członek załogi miał się wwiercić w
drewniane dno atakowanego okrętu i przymocować do niego minę, odpalaną za
pomocą mechanizmu zegarowego.
To brytyjski przemysłowiec oraz pionier stosowania żeliwa
Na początku lat 1760-tych John i jego brat William odziedziczyli
po ojcu hutę w Bersham w północnej Walii i założyli New
Bersham Company, które szybko zaczęły przodować w świecie w
dziedzinie technologii obróbki żelaza. Wilkinson współpracował
z Jamesem Wattem w produkcji silników parowych. Wilkinson
miał również duży wpływ na projektowanie armat, w latach
1774-1775 wynalazł metodę nawiercania, która pozwoliła
produkować bezpieczniejsze w obsłudze i bardziej celne armaty.
Był głównym inicjatorem budowy w 1779 roku pierwszego w
świecie żelaznego mostu, położonego na
rzece Severn w Coalbrookdale (Iron Bridge). W 1787 roku
Wilkinson wprowadził na rynek pierwszy statek z metalu.
To szkocki inżynier i wynalazca, twórca kilku
kluczowych
ulepszeń
konstrukcji
maszyny
Wynalazek
został
opatentowany
dopiero
w 1769
parowej,
dzięki
którym maszyny
te
dzięki
pomocy
przemysłowca
Johna Roebucka.
zapoczątkowały
rewolucję
przemysłową.
1763
Maszyna
parowa Watta
zużywała
4-krotnie mniej
rok był przełomowy dla rozwoju techniki.
paliwa
niż maszyna
Newcomena,
więc okazała się
John Anderson,
profesor
z Uniwersytetu
dużym
sukcesem,
a zamówienia
nadeszły z całego
Glasgow,
poprosił
Watta o naprawę
kraju.
Silnik mógł jedynie
góra-dół,
atmosferycznego
silnikawykonywać
parowego ruchy
Thomasa
Newcomena.
W trakciebawełnianego
naprawy doszedł
do
jednak
rozwój przemysłu
spowodował,
wniosku,
żestało
silnik
jest zbyt energochłonny.
że
potrzebne
sięten
wykonywanie
również ruchów
Wynikało toRozwiązaniem
z jego nieprawidłowej
rotacyjnych.
była przekładnia
konstrukcji.
Każdy kolejny
suw tłoka wymagał
planetarna,
zastosowana
w opatentowanej
przez
nagrzania, a następnie schłodzenia pary
Watta
w 1782
zmodernizowanej
i jeszcze
wodnej,
abyr.,uzyskać
jej kondensację.
wydajniejszej
parowej. Na
potrzeby
Powodowałomaszynie
to równocześnie
ciągłe
określania
mocy
zdefiniował
on na
nową
schładzanie
sięsilników
cylindra.
Watt wpadł
jednostkę
– koń mechaniczny,
Od nazwiska
pomysł usprawnienia
działania
maszyny.
Wydzielona
komora
skraplania
wynalazcy
nazwano
jednostkę
mocyrozwiązała
– wat
problem, przez co cylinder główny mógł cały
czas pozostawać ciepły
Angielski inżynierem budownictwa. Bywa
często określany „ojcem inżynierii lądowej”.
Zaprojektował
wiele mostów, kanałów, portów i latarni
morskich. Był także inżynierem
mechanikiem oraz fizykiem. Jako inżynier
zapisał się w historii, jako twórca turbiny
wodnej w Królewskich Ogrodach
Botanicznych w 1761 oraz młyna wodnego
w Alston w Cumbrii w 1767 (przypisuje się
mu także wynalezienie pewnego rodzaju
zapadki dla kół wodnych). W 1782
wybudował Chimney Mill w Newcastle upon
Tyne, który był pierwszym wiatrakiem
obracającym się do kierunku wiatru,
powstałym na terenie Wielkiej Brytanii.
Usprawnił silnik parowy autorstwa Thomasa
Newcomena, wybudowawszy go wpierw w
Chasewater w roku 1775.
To angielski wynalazca
udoskonalonego krosna tkackiego, do
którego zastosował napęd wodny.
Wprowadzenie krosna Arkwrighta
zapoczątkowało rozwój przemysłu
włókienniczego. W 1771 r. otworzył
pierwszą fabrykę, w której
zastosował maszynę przędzalniczą,
napędzaną kołem wodnym. Wytwarzała ona
duże ilości mocnej przędzy bawełnianej, z
której można było wyrabiać tkaniny
nieustępujące indyjskim. Arkwright założył
później wiele fabryk przędzalniczych i
tkackich. Dorobił się ogromnego majątku.
Stał się angielskim bohaterem narodowym,
oraz wzorem nowoczesnego przedsiębiorcy. Z
jego powodu fabryki przędzalnicze
wytwarzały więcej przędzy, niż były w stanie
przetworzyć prymitywne warsztaty tkackie.
Tkacz i wynalazca ,który w 1801 roku
skonstruował maszynę do wiązania
sieci. W 1805 roku
udoskonalił krosno przez
skonstruowanie nowego urządzenia
przesmykowego, znanego dziś
jako maszyna Jacquarda , do
wielobarwnego tkania
wielowzorzystego. Maszyna Jacquarda
umożliwia uzyskanie na tkaninie
praktycznie dowolnego wzoru, prawie
bez ograniczeń. Możliwe jest tkanie
barwnych "obrazów". Wzory nanosił
Jacquard na karty perforowane,
sterujące podnoszeniem nitek osnowy.
Było to pierwsze programowe
sterowanie w dziejach techniki. Od
nazwiska Jacquard nazwano tkaniny
tworzone przy pomocy tych maszyn tkaninami żakardowymi.