Pobierz analizę

Transkrypt

Pobierz analizę
Sierżant Pepper
autorka: Katarzyna Wasilewska
Widzowie tego filmu mają szansę odczuć, jak wyobraźnia nadaje życiu sens i smak. Tytułowy
Sierżant Pepper to pies, któremu właściciel przepisuje na łożu śmierci spadek,
wydziedziczając swoje chciwe i podłe potomstwo. Pepper staje się właścicielem rezydencji i
zaprzyjaźnia się z Feliksem - chłopcem, który spędza całe dnie przebrany za tygrysa.
Rodziców Feliksa również trudno nazwać typową parą: wynalazca i dyrygentka prowadzą
życie dalekie od mieszczańskiej normy. Feliks razem z siostra usiłują przekonać rodziców, że
Pepper ma kłopoty, bo wydziedziczeni spadkobiercy próbują go zabić i zdobyć dom.
Perypetie bohaterów są przez widzów odbierane jako wesołe, choć pełne napięcia. Film
niesie wyraźne przesłanie, że miłość, szacunek dla innych i realizacja marzeń to sprawy
niezbędne dla dobrego życia.
W dyskusji po filmie można poruszyć m.in. następujące kwestie:
- Uczciwość
Mały Feliks twierdzi, że słyszy głosy zwierząt i zabawek – rodzice mu nie wierzą, a mama
zaprowadza go z tego powodu do psychiatry. Okazuje się jednak, że chłopiec ma rację - po
prostu jako dziecko odbiera świat inaczej niż dorośli. Tę różnicę perspektyw można uznać za
zmyślanie lub celowe wprowadzanie dorosłych w błąd – film pokazuje jednak, że to błędne
podejście. Młodzi widzowie oglądający film mogą czuć satysfakcję, gdy okazuje się, że dzieci
widzą i słyszą czasem więcej i lepiej, niż dorosłym się wydaje. „Problem w tym, że nigdy nas
nie chcecie słuchać” – mówią pod koniec filmu Feliks i jego siostra Felicja. Wątek ten stanowi
dobrą podstawę do rozmów o uczciwym i poważnym traktowaniu dzieci przez dorosłych. Co
zrobić, gdy dorośli nie szanują zdania dzieci? Lub gdy niesłusznie pomawiają dzieci o
kłamstwo? Film niesie przesłanie, że dzieciom warto ufać.
- Chciwość
Wydziedziczeni spadkobiercy, którzy usiłują w okrutny sposób pozbyć się psa i przejąć
spadek, zostają pognębieni. Ich plany biorą w łeb, gdyż nie uwzględniają uczuć. Córka
spadkobiercy może dopięłaby swego, gdyby nie to, że u jej brata budzą się resztki sumienia i
zaczyna on współczuć psu, aż w końcu decyduje się wyjawić prawdę i wydać siostrę w ręce
policji. Dla widzów to informacja, że w życiu warto kierować się raczej empatią i miłością do
ludzi, niż chciwością i miłością do pieniędzy. Po filmie można zachęcić dzieci do dyskusji: czy
życie nastawione tylko na zysk, nie uwzględniające uczuć ludzi, daje szczęście?
- Odmienność
Feliks i jego rodzice nie są typowi i mają przez to kłopoty. Często musza zmieniać miejsce
zamieszkania, nierozumiani przez sąsiadów i ludzi wynajmujących im domy. Feliks nie ma
żadnych przyjaciół i zostaje wyśmiany pierwszego dnia w szkole. Dziecko oglądające film
może żywo odbierać te problemy jako aktualne i ważne dla siebie – początki edukacji pełne
są bowiem napięć związanych z akceptacją grupy. Film niesie jednak krzepiące przesłanie:
jego nietypowi bohaterowie są pewni swej wartości i szczęśliwsi od „zwykłych” ludzi, nawet
jeśli bywa im trudno. Feliks nosi strój tygrysa, bo lubi – i już. Pytanie: czy warto zmieniać się i
udawać kogoś, kim się nie jest, żeby podobać się innym?
- Wyobraźnia
Pełen wynalazków dom Feliksa i jego rodziny może być fascynujący dla młodych widzów.
Jednocześnie widzimy, że nie zawsze działają one sprawnie, nie wszystkie są też udane.
Mimo to tata Feliksa nie ustaje w zapale twórczym i udoskonala swoje urządzenia. Feliks jest
równie twórczy, jak jego rodzice – choć na innym polu. Dzięki swej bogatej wyobraźni jest w
stanie słyszeć psa i ma większe niż inni możliwości zabawy. Dziecko oglądające film
dowiaduje się, że zdolność do twórczego myślenia jest nierozerwalnie związana m.in. z
pewną dozą „dziwności” i roztargnienia, przez co twórcy bywają nierozumiani. Film skłania
do przemyśleń: czy wynalazki, z których korzystamy, były od razu udane? Czy wynalazcy
mogą się łatwo poddawać? Jak pielęgnować w sobie twórczy potencjał?
Uwaga: film jest utrzymany w pogodnym nastroju i ma optymistyczne zakończenie, ale w
wypadku scen na cmentarzu (porwanie psa) niektóre wrażliwsze dzieci mogą potrzebować
wsparcia dorosłych.