Nie ma ludzi idealnych. Każdy ma inny wyimaginowany

Nie ma ludzi idealnych. Każdy ma inny wyimaginowany schemat perfekcyjnego
Polaka, dlatego nie jest możliwe jednoznaczne określenie cech. Jednakże większość z ludzi
zapewne wymieniłoby wiele takich samych cech, dzięki czemu można by stworzyć obraz
„prawie idealnego Polaka”. Kim dla mnie jest idealny Polak? Postaram się odpowiedzieć na
to pytanie.
Idealny Polak, to przede wszystkim prawdziwy patriota, który nigdy nie opuszcza
swojego kraju, nawet z celach zarobkowych. Zdając sobie sprawę z tego, że praca za granicą
bogaci gospodarkę tamtejszego kraju, stara się za wszelką cenę o zatrudnienie na krajowym
rynku pracy. W tym przypadku ujawnia się też inna ważna cecha, którą jest pracowitość.
Idealny Polak nigdy nie leniuchuje, odpoczywa tylko na urlopach słusznie mu się należących,
ale nigdy nie opuszcza stanowiska pracy dla jakiejś rozrywki, jest przy tym sumienny i
dokładny. Dla idealnego polskiego pracownika nie ilość, a jakość produkowanego towaru się
liczy. Nigdy nie robi niczego kosztem innych. Jest pomocny, potrafi współpracować z innymi
i liczy się z ich zdaniem, zarówno na gruncie zawodowym, jak i prywatnym.
Zauważmy, że współczesny Polak nie posiada tychże cech, w większości przypadków
to jest to człowiek rządny władzy, nie liczą się dla niego inni ludzie i kraj, najważniejsze jest
własne dobro i własne bogactwo materialne bez względu na to, jakim kosztem je osiągnie.
Dla pieniędzy pozostawiają rodziny, powodując ich rozpad, dzieci stają się „eurosierotami”,
często wychowywanymi przez dziadków lub innych członków rodziny.
Idealny Polak jest bardzo rodzinny, dąży do utrzymania swojej rodziny w całości do
końca swojego życia. Wychowuje dzieci wpajając im wszelkie wartości niezbędne do życia w
społeczeństwie, np. szacunek dla starszych, poszanowanie przedmiotów, pracy bliźniego,
uprzejmość, grzeczność, ofiarowanie pomocy, miłość do zwierząt, poszanowanie zdrowia
własnego i innych oraz wielu innych. Rodzina jest dla idealnego Polaka fundamentem jego
dalszego rozwoju, gdyż dobra rodzina, to dobre społeczeństwo, a dobre społeczeństwo to
doskonały kraj.
Niestety, obecnie nie trudno zaobserwować wzrost rodzin patologicznych, dla których
ważny jest alkohol, a nie dzieci. Brak pracy i chęci zapewnienia rodzinie godnego bytu
sprowadza się do tego, że korzystający z pomocy społecznej rodzice rodzin patologicznych,
każdy grosz przeznaczają na używki. Dzieci niestety albo są – w najlepszych wypadku –
odbierane zdemoralizowanym rodzicom, albo wciąż tkwią w tej patologii ucząc się takich
wartości, jak złodziejstwo, alkoholizm, narkomania, wulgaryzm, brak poszanowania
własnego zdrowia i zdrowia innych itd.
1
Moim zdaniem idealny Polak powinien wciąż rozwijać się umysłowo. Dla takiego
człowieka każdy kurs, szkolenie, studia czy inne formy edukacji powinny stanowić podstawę
rozwoju nie tylko zawodowego, ale także osobistego. Wszelkie raporty edukacyjne: Raport
Raport Faure'a nawołują do kształcenia
Klubu Rzymskiego, Raport Delarosa czy
ustawicznego, kształcenia przez całe życie. Prawdą jest słynne powiedzenie, że „człowiek
uczy się przez całe życie i umiera głupi”, ale kształcąc się bezustannie poszerza swoją wiedzę
o otaczającym świecie, co stanowi o wartościowości takiego człowieka. Dlatego też idealny
Polak powinien posiada tę cechę.
Oczywiście należy spojrzeć na ten problem z perspektywy współczesnego świata, w
którym dzieci i młodzież są skutecznie zniechęcone do nauki w tym okresie, w którym
powinny się kształcić. Wszystkiemu winien jest obowiązujący system oświaty, wciąż
niedopracowany, wciąż wnoszący zmiany w szkolnictwie. Najbardziej tracą na tym
uczniowie, którzy mając podniesione poprzeczki, a zmniejszone ilości godzin na naukę w
szkole zupełnie się zniechęcają. Nauczyciele – często nie mający czasu po zajęciach –
ignorują problem zrozumienia treści materiału przez uczniów i gonią z programem do przodu,
by zrealizować podstawę programową obowiązującą w danym roku. I tak ciągnie się cały
łańcuszek niepowodzeń uczniów. W efekcie, już jako dorośli ludzie, którym jakimś cudem
udało się załapać do „jakiejś” pracy, oddają się tylko jej i nie chcą dalej podejmować żadnej
nauki.
Inne cechy idealnego Polaka to: życzliwość, uprzejmość, tolerancja dla innych ras
ludzkich, umiarkowane poczucie humoru, pomocność, honor, szczerość. Nie ma potrzeby,
moim zdaniem, omawianie wszystkich tych cech. Jednak jedna z nich wymaga szczególnego
omówienia, mowa o tolerancji dla innych ras ludzkich. Nie mówię o tolerancji w ogólnym
znaczeniu, ponieważ nie można być tolerancyjnym dla wszystkich i dla wszystkiego,
chociażby dla przestępczości, narkomanii, agresji i przemocy itp. Tolerancja dla osób o innym
kolorze skóry
jest szczególnie ważna w społecznym życiu. Latynos, czarnoskóry czy
żółtoskóry to także człowiek i ma prawo do życia i poszanowania go. Polacy, jako naród też
boryka się z nietolerancją ze strony innych państw, dlatego idealny Polak powinien traktować
ludzi tak, jakby sam chciał być traktowany, czyli chciałby tolerancji ze strony innych.
Uważam, że bycie nietolerancyjnym wobec innych ludzkich ras zakrawa na miano
faszyzmu, przed którym Polacy bronili się zaciekle podczas wojny. Z doświadczeń narodu
powinno się brać przykład, pamiętać o upokorzeniach, nienawiści ze strony faszystów,
zabijaniu Żydów, również pochodzenia polskiego i patrząc przez taki pryzmat poczuć to, co
2
czują ludzie o innym kolorze skóry, gdy są w podobny sposób traktowani. Idealny Polak
zawsze więc pamięta o ciężkich przeżyciach, jakich doświadczyli Polacy i nigdy sam nie
traktuje podobnie obcokrajowców.
Można wymieniać wiele cech, które mogłyby charakteryzować idealnego Polaka.
Jednakże te przedstawione powyżej zdają się być najważniejszymi i bezpośrednio
związanymi z byciem Polakiem. Myślę, że nie trudno o posiadanie takich cech, jednak wiele
tkwi w samym człowieku, a nie do końca w jego narodowości. W przypadku idealnego
Polaka trudności dostarcza wiele aspektów naszej państwowości, choćby godziwa praca w
kraju, o którą teraz tak bardzo trudno. Jak dotąd nie poznałem nikogo, kogo mógłbym nazwać
prawie idealnym Polakiem. Jedyną osobą, która choć część swojego życia spędziła poza
granicami Polski, a mimo to zawsze pozostała Polsce wierna i miała wiele cech idealnego
człowieka był papież – Jan Paweł II. On jeden pozostawił ślad w mojej pamięci i do dziś jest
ideałem dla wielu.
3