Szkaplerz karmelitański

Szkaplerz karmelitański
Wpisany przez ks. Przemysław Pabjan
środa, 14 października 2009 10:18 -
Słowo "szkaplerz" pochodzi od łacińskiego "scapulae", czyli ramiona, barki, plecy. Oznacza
szatę wierzchnia, która mnisi przywdziewali na habit zakonny przygotowując się do codziennej
pracy. Składała się z dwóch płatów sukna z wycięciem na głowę. Po nałożeniu na siebie, jeden
płat spada na piersi, a drugi na plecy. Część spadająca na plecy symbolizuje, że "trudy,
doświadczenia i krzyże znosić winniśmy pod opieką Maryi, z poddaniem się woli Bożej, tak jak
Ona to czyniła". Przednia część szkaplerza, spadająca na piersi, ma przypominać, że serce tam
ukryte ma "bić dla Boga i bliźnich, z miłości odrywając się od przywiązań doczesnych i wiązać
się za pośrednictwem Maryi z dobrami wiecznymi".
Objawienie Maryi św. Szymonowi Stockowi w nocy z 15 na 16 lipca 1251 roku.
"Przyjmij, najmilszy synu, Szkaplerz twego zakonu, jako znak mego braterstwa, przywilej dla
ciebie i wszystkich Karmelitów. Kto w nim umrze, nie zazna ognia piekielnego. Oto znak
zbawienia, ratunek w niebezpieczeństwach, przymierze pokoju i wiecznego zobowiązania".
Szkaplerz obecnie złożony jest z dwóch prostokątnych wycinków brązowego sukna wełnianego
połączonych dwoma tasiemkami. Wymiary płatków mogą być dowolne. Jest on niejako
zminimalizowanym habitem. Zwykle na obu płatkach jest umieszczony wizerunek lub symbol
Pana Jezusa, i Matki Bożej Szkaplerznej.
M
edalik szkaplerzny został wprowadzany jako forma zamienna szkaplerza płóciennego w 1910
r.przez papieża Piusa X. Prośbę o to skierowali górnicy, których szkaplerz płócienny szybko się
brudził i niszczył. Wierni noszący medalik uczestniczą we wszystkich przywilejach duchowych
wynikających z noszenia tradycyjnego szkaplerza. Należy jednak zauważyć, że medalik nie
1/4
Szkaplerz karmelitański
Wpisany przez ks. Przemysław Pabjan
środa, 14 października 2009 10:18 -
wyraża w pełni bogatej symboliki szkaplerza mini-habitu. Jedna strona medalika winna
przedstawiać wizerunek Matki Bożej Szkaplerznej, a drugi Serca Pana Jezusa. Przyjęcie do
rodziny szkaplerznej może nastąpić jedynie szkaplerzem płóciennym.
Stolica apostolska uznała Szkaplerz jako sakramentale, tzn. znak, który noszącego usposabia
do przyjęcia łaski oraz pogłębienia życia łaski w sobie. Swą władzą apostolską Kościół
potwierdził przywileje Szkaplerza, moc jego opierając na modlitwach całego Kościoła.
Nabożeństwo zaś szkaplerzne uznał, obok Różańca świętego za podstawowe nabożeństwo
Maryjne.
Do Polski kult Matki Bożej Szkaplerznej przynieśli Karmelici pod koniec XIV wieku. Ożywienie
tego kultu miało miejsce wraz z przybyciem do Polski karmelitów bosych w 1605 roku. Zaraz w
roku następnym królewicz Władysław IV ze szlachtą dworu przyjął Szkaplerz święty i od tego
czasu bractwo Szkaplerza świętego rozszerza się szybko w naszym kraju. W naszych czasach
bractwo Szkaplerza istnieje prawie wszędzie a często cudowne zdarzenia potwierdzają jak
Najświętsza Maryja Panna jest wierna swoim obietnicom.
Przywileje szkaplerza karmelitańskiego
1. Kto umrze odziany Szkaplerzem
świętym, nie zostanie potępiony.
2. Noszący(a) Szkaplerz jako
czciciel(ka) Matki Bożej zapewnia sobie Jej opiekę co do
duszy i ciała w
tym życiu i szczególną pomoc w godzinie śmierci.
3. Każdy(a), kto pobożnie nosi
Szkaplerz święty i zachowuje czystość według stanu,
zostanie
wyprowadzony(a) z czyśćca osobiście przez Matkę Bożą w pierwsza sobotę po
swej
śmierci.
4. Ci którzy należą do Bractwa
Szkaplerznego są duchowo złączeni z zakonem
Karmelitańskim i maja udział w
jego duchowych dobrach za życia i po śmierci, a więc; we
2/4
Szkaplerz karmelitański
Wpisany przez ks. Przemysław Pabjan
środa, 14 października 2009 10:18 -
Mszach świętych,
Komuniach świętych, umartwieniach, modlitwach, postach itp.
Obowiązki należących do bractwa szkaplerznego
1. Przyjąć Szkaplerz karmelitański
z rąk kapłana.
2. Wpisać się do księgi Bractwa
Szkaplerznego.
3. W dzień i w nocy nosić na sobie
Szkaplerz święty.
4. Odmawiać codziennie modlitwę
naznaczoną w dniu przyjęcia do Bractwa (zazwyczaj
"Pod Twoja
obronę...")
5. Naśladować cnoty Matki
Najświętszej i szerzyć Jej kult (cześć).
Samo noszenie szkaplerza nie zapewnia jednak automatycznie zbawienia. Nie jest to bowiem
paszport z wizami do nieba, za okazaniem którego, po życiu pełnym lenistwa i minimalizmu,
można osiągnąć życie wieczne. Nie można szkaplerza traktować jak amuletu czy talizmanu.
Byłoby to magią i zabobonem. Nie można zbawić się dzięki "przywilejowi" czy dyspensie, ale
jedynie dzięki łasce Chrystusa Pana i dojrzałej wierze. Szkaplerz musi wyrażać autentyczne
życie chrześcijańskie, pobudzać do czynów miłości Boga i bliźniego. Nie może być jedynie
pustym znakiem. Nie można pokładać całej ufności w kawałku materiału, który przecież sam z
siebie zbawić nie może. Szkaplerz karmelitański jest duchowym znakiem nabożeństwa
maryjnego, polegającego na wewnętrznym oddaniu i poświęceniu się Niepokalanej Dziewicy.
Nosić szkaplerz święty - znaczy uznawać Maryję za duchową Matkę, Pośredniczkę, Opiekunkę
i Siostrę. Nosić "szatę Maryi" - znaczy przyznać się do podobieństwa do Maryi w sposobie
myślenia, wartościowania, działania i apostołowania. Oznacza to też bycie znakiem nadziei dla
innych, obdarzanie ludzi Zbawicielem jak Maryja i solidarność z pozbawionymi nadziei.
Upodabniamy się do Maryi, dążąc do czystości, pokory, skromności, cichości, żyjąc wielkim
zawierzeniem Bogu, będąc wdzięcznym za otrzymane łaski i ofiarnym w miłości bliźniego.
Maryja uczy otwierania się na wolę Bożą, współpracy w dziele zbawienia, życia w bliskości
Jezusa, rozważając każde Jego słowo w swoim sercu. Matka Boża, pomagając Kościołowi,
pragnie, abyśmy i my włączyli się w pomoc duchową innym (np. przez modlitwę, post, pokutę,
ofiarę, apostolat). Nosząc szkaplerz, stajemy się roztropni, bo przez powierzenie się
Niepokalanej Dziewicy przewidujemy ostateczne rozstrzygnięcie naszego ziemskiego
bytowania. Stajemy się także mężni w walce z przeciwnościami i wstrzemięźliwi w celu
uzyskania tzw. sobotniego przywileju. Dzięki świadomemu noszeniu "szaty Maryi" i
codziennemu powierzaniu się Matce Bożej, pogłębia się duchowa więź dziecka z Matką. Ta
więź wyraża się i pogłębia przez modlitwę, medytację, czytanie Pisma św., w czasie
nabożeństw, pielgrzymek i procesji maryjnych. O tym wszystkim przypomina nam szkaplerz
3/4
Szkaplerz karmelitański
Wpisany przez ks. Przemysław Pabjan
środa, 14 października 2009 10:18 -
święty. To przez ten dar przykład Matki i Mistrzyni pociąga i zobowiązuje.
4/4