lokalny program wsparcia i opieki nad dzieckiem i
Transkrypt
lokalny program wsparcia i opieki nad dzieckiem i
LOKALNY PROGRAM WSPARCIA RODZINY I OPIEKI NAD DZIECKIEM W MIEŚCIE PRZEMYŚL NA LATA 2009 – 2015 Wstęp. 1. Rodzina jako podstawowe środowisko wychowawcze. 1.1. Instytucjonalne i rodzinne formy opieki zastępczej. 2. Diagnoza potrzeb. 2.1.Realizacja Lokalnego Programu Opieki nad Dzieckiem i Rodziną w latach 2005-2008. 2.2.Inwentaryzacja zasobów sektora integracji i pomocy społecznej. 3. Cel główny programu: Tworzenie warunków dla rozwoju rodziny i opieki nad dzieckiem. Poprawa jakości życia rodzin i dzieci poprzez rozwój aktywności własnej oraz zapobieganie marginalizacji życia rodziny. Cele szczegółowe: 3.1. Wspieranie rodzin naturalnych poprzez oddziaływania interdyscyplinarne. 3.2. Poprawa funkcjonowania rodziny zagrożonej dysfunkcją i rodziny dysfunkcyjnej. 3.3. Zapobieganie niedostosowaniu społecznemu dzieci i młodzieży. 3.4. Pomoc w usamodzielnieniu wychowanków placówek opiekuńczo - wychowawczych i rodzin zastępczych. 3.5. Rozwój rodzicielstwa zastępczego, umieszczanie dzieci w rodzinnych formach opieki zastępczej. 3.6. Dostosowanie placówek opiekuńczo-wychowawczych do standardów. 4. Analiza SWOT Lokalnego Programu Wsparcia Rodziny i Opieki nad Dzieckiem. 5. Adresaci programu. 5.1. Rodziny niewydolne wychowawczo, niezaradne życiowo. 5.2. Rodziny żyjące w ubóstwie, w tym dotknięte bezrobociem. 5.3. Rodziny dotknięte przemocą. 5.4. Dzieci i młodzież zagrożona niedostosowaniem społecznym. 5.5. Dzieci i młodzież wychowująca się w ramach instytucjonalnej i rodzinnej opieki zastępczej. 5.6. Dzieci i młodzież opuszczająca instytucjonalne i rodzinne formy opieki zastępczej. 5.7. Rodzice zastępczy i kadra placówek. 6. Promocja i monitorowanie programu. Podsumowanie. 1 Wstęp Lokalny Program Wsparcia Rodziny i Opieki nad Dzieckiem został przygotowany jako rozwinięcie Strategii Rozwiązywania Problemów Społecznych Miasta Przemyśla na lata 20092015 w zakresie opieki nad dzieckiem i rodziną. Jednym z celów strategicznych przyjętej do realizacji Strategii jest „Tworzenie warunków dla rozwoju rodziny i opieki nad dzieckiem” czyli stworzenie rozwiązań profilaktycznych umożliwiających działania osłonowe zapobiegające izolacji i marginalizacji mieszkańców miasta Przemyśla, ratownicze i wspomagające dla osób znajdujących się w trudnej sytuacji życiowej. Należy podkreślić, że działania na rzecz rodziny, to działania na rzecz całej wspólnoty, a wspierając rodzinę przyczyniamy się do rozwoju i wzmacniania więzi w całej społeczności. W rodzinę należy inwestować i wierzyć w możliwość samodzielnego wykonywania podstawowych funkcji. Reforma ustroju terytorialnego państwa przekazała zdecydowaną większość kompetencji do poziomów lokalnych samorządów gmin, powiatów. Służby opieki nad dziećmi i rodziną na terenie Unii Europejskiej, której Polska jest członkiem działają na najniższym poziomie, a więc jak najbliżej rodziny. Znaczenie rodziny dla społeczeństwa pozostaje na najwyższej pozycji. W rodzinie wychowują się kolejne pokolenia, które w okresie swej dorosłości kształtują społeczeństwo. Uwzględnienie możliwości rozwojowych rodziny jej zdolności do przezwyciężania braków i pokonywania trudności jest podstawą programów skierowanych na wspieranie i poprawę funkcjonowania rodzin. Człowiek może być rozumiany i wspierany jedynie w kontekście bliskich i znaczących systemów ludzkich, których jest częścią a spośród których najważniejsza jest rodzina. W rodzinie kształtuje się „kapitał ludzki”, który jest wyznacznikiem tempa rozwoju danej społeczności. Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w Przemyślu jest jednostką organizacyjną samorządu lokalnego powołaną do realizacji i koordynacji działań w zakresie pomocy i integracji społecznej. Zgodnie z ustawą o pomocy społecznej jednym z zadań pomocy społecznej jest rozwijanie nowych form pomocy i samopomocy w ramach zidentyfikowanych potrzeb. Realizacja zasady pomocniczości odbywa się przy ścisłej współpracy samorządu z organizacjami pozarządowymi. Zawarte w niniejszym programie propozycje pomocowe wspierają rodzinę w prawidłowym wypełnianiu funkcji. Obejmują pomocą rodziny zagrożone różnego typu patologiami, dysfunkcyjne oraz dzieci i młodzież zagrożoną niedostosowaniem społecznym. Program będzie realizowany w toku bieżącej pracy jednostek organizacyjnych pomocy społecznej oraz przez programy celowe. 1. Rodzina jako podstawowe środowisko wychowawcze. Rodzina jest pierwszym i podstawowym środowiskiem wychowawczym dziecka. Istnieją różne typy rodzin i postawy przez nie reprezentowane, a to wpływa na rodzaj postaw społeczno-moralnych dzieci i młodzieży wychowujących się w tych rodzinach. Prawidłowo funkcjonująca rodzina jest wartością, której – w odniesieniu do jednostki jak i globalnie – do całego społeczeństwa, nie można niczym równoważnym zastąpić. We wszystkich społeczeństwach rodzina stanowi najmniejszą, po jednostce, komórkę społeczną. Jej charakter, wielkość i rola, jaką spełnia mogą być w różnych społeczeństwach różne, lecz nawet w najprymitywniejszych instytucja taka istnieje. W wielu kulturach trwałość rodziny oparta jest na więzi małżeńskiej, w większości też jest to związek mężczyzny z kobietą. Istnieją jednak również społeczeństwa, w których w związek małżeński wchodzi więcej niż dwie osoby zwłaszcza tam, gdzie silna jest tradycja rodziny wielkiej, a majątek należący do gospodarstw domowych jest dziedziczony. 2 Rodzina, zarówno ta duża, jak i mała, spełnia w społeczeństwie wiele różnych funkcji. Funkcje te można ogólnie podzielić na cztery grupy. Pierwszą i podstawową funkcją rodziny jest prokreacja i podtrzymanie ciągłości rodu. Druga polega na socjalizacji dzieci, czyli nauczeniu ich reguł zachowania, uznanych prawideł postępowania w danym społeczeństwie za właściwe i przekazania przyjętego systemu wartości. Trzecią funkcją rodziny jest zabezpieczenie podstawowych potrzeb (czyli jedzenia, schronienia i ubrania) jej członkom. Czwarta polega na wskazaniu odpowiedniego miejsca w społeczeństwie. Warto też wspomnieć, że rodzina jako grupa społeczna jest z natury cykliczna, czy też odnawialna. Człowiek, w miarę upływu lat, pełni kolejne role w rodzinie. Istnieją różne formy rodziny, rozróżniane według odmiennych kryteriów: • • formalnego lub nieformalnego związku cywilnego stanowiącego trzon rodziny: o najczęściej małżeństwa mogącego mieć charakter monogamii lub poligamii, o konkubinatu, o związku partnerskiego. rozkład władzy w rodzinie może mieć charakter matriarchalny, patriarchalny lub partnerski; Współczesne społeczeństwa wykształciły tzw. alternatywne formy rodziny takie jak: • • • • rodzina niepełna rodzina zastępcza rodzina zrekonstruowana rodzinny dom dziecka Rodziny to systemy społeczne, trwające i otwarte. Rodzina jako system to całość, która jest czymś więcej niż tylko sumą części. Kiedy mówimy o rodzinie jako systemie społecznym, myślimy przede wszystkim o procesie - komunikowaniu się, działaniu i współdziałaniu poszczególnych elementów, a nie o strukturalnych cechach układu. Tak więc rodzina, jeśli rozpatrywać ją w perspektywie systemowej, to grupa współzależnych od siebie osobników, których łączy poczucie historii, więzi emocjonalne oraz strategie działania w celu zaspokojenia potrzeb zarówno całej rodziny, jak i jej członków. Funkcjonalna, zdrowa rodzina jest zdrową glebą, na której jej członkowie mogą wyrosnąć na dojrzałe istoty ludzkie. Ma ona następujące cechy: • • • • • zabezpiecza przetrwanie i rozwój; zaspokaja potrzeby emocjonalne swoich członków; potrzeby te obejmują znalezienie równowagi pomiędzy autonomią i zależnością oraz nauką zachowań społecznych i seksualnych; zapewnia rozwój i wzrastanie każdego członka, w tym także rodziców; jest miejscem, gdzie rozwija się poczucie własnego "ja"; jest podstawową "jednostką socjalizacji" i ma decydujące znaczenie dla przetrwania społeczeństwa. Wymienione cechy zawierają się w twierdzeniu, iż rodzina odgrywa podstawową rolę psychicznego kształtowaniu zdrowia psychicznego dziecka, a tym samym kondycja rodziny ma zasadnicze znaczenie dla zdrowia psychicznego całego społeczeństwa. 3 1.1. Instytucjonalne i rodzinne formy opieki zastępczej. Dziecku, które z różnych przyczyn nie może wychowywać się w swojej naturalnej rodzinie, państwo zapewnia opiekę w domach dziecka i innych pokrewnych placówkach. Są to instytucjonalne formy opieki zastępczej. W myśl przepisów ustawy o pomocy społecznej, instytucjonalną formę opieki sprawują placówki opiekuńczo-wychowawcze. Placówki opiekuńczo-wychowawcze w zależności od podmiotu prowadzącego, dzielą się na: 1) publiczne - prowadzone przez gminę, powiat lub samorząd województwa; 2) niepubliczne – prowadzone na podstawie umowy o realizacji zadania z zakresu pomocy społecznej, przez: a) organizacje pozarządowe prowadzące działalność w zakresie pomocy społecznej, b) osoby prawne i jednostki organizacyjne działające na podstawie przepisów o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, stosunku Państwa do innych kościołów i związków wyznaniowych oraz o gwarancji wolności sumienia i wyznania, jeżeli ich cele statutowe obejmują prowadzenie działalności w zakresie pomocy społecznej. Ze względu na rodzaj prowadzonej działalności, rozporządzenie Ministra Polityki Społecznej z 19 października 2007r. w sprawie placówek opiekuńczo-wychowawczych, wyróżnia placówki następującego typu: 1) interwencyjne; 2) rodzinne, 3) socjalizacyjne, 4) wielofunkcyjne. W Polsce najwięcej, mimo założeń reformy, funkcjonuje wychowawczych typu socjalizacyjnego (dawnych domów dziecka). placówek opiekuńczo- Konwencja o prawach dziecka, ratyfikowana przez Polskę w 1991 roku, stanowi, że ,,Dziecko pozbawione czasowo lub na stałe swego środowiska rodzinnego lub, gdy ze względu na swoje dobro nie może pozostawać w tym środowisku, będzie miało prawo do specjalnej ochrony i pomocy ze strony państwa. Taka opieka może oznaczać adopcję, polegać na umieszczeniu w rodzinie zastępczej lub, gdy jest to niezbędne, w odpowiedniej instytucji”. Prawo to zapisane jest również w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej w art.72 ust.2: ,,Dziecko pozbawione opieki rodzicielskiej ma prawo do opieki i pomocy władz publicznych”. W polskim systemie opieki nad dzieckiem osieroconym lub pozbawionym opieki rodziców biologicznych, ukształtowanym jeszcze przed 1989 rokiem, dominowały formy instytucjonalnej opieki całkowitej. System opieki zastępczej aż do 1999 miał charakter resortowy. Zadania polityki społecznej realizowały wówczas trzy resorty: edukacji , pracy i polityki socjalnej oraz zdrowia i opieki społecznej. W 1999 roku, w wyniku przeprowadzonej reformy administracyjnej kraju, nałożono na powiaty obowiązek zapewnienia dzieciom i młodzieży pozbawionym opieki rodziców naturalnych - zastępczego środowiska wychowawczego. Obecnie następuje przekształcanie istniejących form opieki instytucjonalnej w mniejsze struktury, zauważalny jest także rozwój rodzinnych form opieki z jednoczesną pracą na rzecz powrotu dziecka do rodziny naturalnej. Przez rodzinną opiekę zastępczą rozumie się rodziny zastępcze (spokrewnione i niespokrewnione, które są ustanawiane przez sąd oraz zawodowe, które pobierają wynagrodzenie za pełnienie takiej funkcji) oraz instytucjonalne formy rodzinnej opieki nad dzieckiem tj. rodzinne placówki opiekuńczo-wychowawcze, oraz kameralne formy opieki nad dzieckiem, w których dzieci przebywają w warunkach zbliżonych do domu rodzinnego (grupy usamodzielnienia, grupy mieszkaniowe). 4 Rodzina zastępcza zawodowa, to rodzina niespokrewniona z dzieckiem, która funkcjonuje na podstawie podpisanej umowy z gminą i pobiera wynagrodzenie. Rodziny zawodowe dzielą się na: - wielodzietne (dla nie mniej niż 3 i nie więcej niż 6 dzieci), - specjalistyczne (w której umieszcza się dzieci niedostosowane społecznie albo dzieci z różnymi dysfunkcjami, problemami zdrowotnymi wymagającymi szczególnej opieki i pielęgnacji; w rodzinie tej może przebywać w tym samym czasie nie więcej niż 3 dzieci) oraz - rodziny o charakterze pogotowia rodzinnego (w której umieszcza się dzieci na pobyt okresowy, do czasu unormowania ich sytuacji życiowej, nie dłużej jednak niż na 15 miesięcy). Rodzinny dom dziecka to placówka opiekuńczo-wychowawcza, która przeznaczona jest dla 4 do 8 dzieci (wyjątkiem są sytuacje, kiedy do placówki zostaje skierowane rodzeństwo – wtedy dzieci może być więcej). 2. Diagnoza potrzeb. Pomoc społeczna jest instytucją polityki społecznej państwa mającą na celu umożliwienie osobom i rodzinom przezwyciężenie trudnych sytuacji życiowych, których nie są one w stanie pokonać, wykorzystując własne środki, możliwości i uprawnienia. Szukający pomocy oczekuje odreagowania swoich emocji, wglądu w przyczyny sytuacji trudnej oraz pomocy w dokonaniu zmian w swoim życiu. Pomoc społeczna wkracza w sytuację osób i rodzin wtedy, gdy nie są one w stanie pokonać trudności życiowych własnym staraniem. Pomocy tej udziela się osobom i rodzinom, w szczególności z powodu: • ubóstwa, • sieroctwa, • bezdomności, • bezrobocia, • niepełnosprawności, • długotrwałej lub ciężkiej choroby, • przemocy w rodzinie, • potrzeby ochrony macierzyństwa lub wielodzietności, • bezradności w sprawach opiekuńczo-wychowawczych i prowadzenia gospodarstwa domowego, zwłaszcza w rodzinach niepełnych i wielodzietnych, • braku umiejętności w przystosowaniu do życia młodzieży opuszczającej placówki opiekuńczo- wychowawcze, • trudności w integracji osób, które otrzymały status uchodźcy, • trudności w przystosowaniu do życia po zwolnieniu z zakładu karnego, • alkoholizmu lub narkomanii, • zdarzenia losowego i sytuacji kryzysowej. • klęski żywiołowej lub ekologicznej. Celem pomocy jest zaspokojenie niezbędnych potrzeb życiowych osób i rodzin oraz umożliwienie im bytowania w warunkach odpowiadających godności człowieka. Pomoc ta powinna w miarę możliwości doprowadzić do życiowego usamodzielnienia oraz integracji ze środowiskiem. W przepisach wielokrotnie zawarta jest zasada pomocniczości, która wskazuje pierwszeństwo korzystania z własnych zasobów i uprawnień przez osoby i rodziny oraz kładzie nacisk na wspieranie a nie bezpośrednie zaspokajanie potrzeb. 5 Rodzina dysfunkcyjna to taka, w której występują poważne nieprawidłowości w zaspokajaniu podstawowych potrzeb biologicznych i psychospołecznych dziecka. Ma to związek ze znacznym zubożeniem rodziny, spowodowanym dewiacyjnymi zachowaniami rodziców. Należą do nich m.in. uniki pracy, nadużywanie alkoholu, przestępczy tryb życia, a także mała dbałość o potrzeby rozwojowe dziecka. Każda rodzina dysfunkcyjna naraża dziecko na stresy, wiadomo jednak, że największe problemy stwarza alkoholizm i narkomania rodzica, przemoc we wzajemnych relacjach, wykorzystywanie oraz zaniedbywanie. Zgodnie z koncepcją rodziny jako systemu, zmiana zachodząca w którymkolwiek z elementów ma wpływ na wszystkie pozostałe. Zachowanie alkoholika zakłóca ustalony w rodzinie porządek. Kolejni członkowie rodziny zostają wytrąceni ze stanu równowagi. Reagowanie w sposób, który dotychczas się sprawdzał nie przynosi oczekiwanych rezultatów, rozpoczyna się więc poszukiwanie nowych "strategii" i ról, które pozwoliłyby tę równowagę przywrócić. Najbardziej charakterystyczną cechą rodziny dysfunkcjonalnej jest to, że jest ona fragmentem wielopokoleniowego procesu. Tkwi ona, a raczej porusza się w swego rodzaju błędnym kole i nie potrafi się z niego wydostać opierając się wyłącznie na własnych siłach. Pozostałe cechy rodzin dysfunkcjonalnych: • brak w nich intymności, • są "zakorzenione we wstydzie" (dzieci często wstydzą się swojej rodziny), • mają utrwalone, zamrożone, sztywne role, • ich członkowie mają zaplątane granice pomiędzy sobą, czują się tak, jak czują się inne osoby w rodzinie, • ich członkowie nie mogą zaspokoić swoich indywidualnych potrzeb, są one odkładane, aby umożliwić zaspokojenie potrzeb systemu, dlatego w takiej rodzinie prawie zawsze istnieje jakiś niewielki poziom złości i depresji, • system komunikacji polega na otwartym konflikcie, albo na zgodzie na to, żeby nie było niezgody, rzadko dochodzi tam do prawdziwego kontaktu, • indywidualne różnice są poświęcane dla potrzeb systemu, jednostka istnieje dla rodziny, taka rodzinę trudno jest opuścić, • zasady są sztywne i nie zmieniają się, takimi zasadami są na ogół kontrola, perfekcjonizm i oskarżanie, • jawne tajemnice są częścią kłamstw, które trzymają rodzinę w zamrożonym stanie tajemnice te każdy zna i udaje, że o niczym nie wie, • zaprzeczanie konfliktom i frustracji tworzy sytuację, w której każdy chce osiągnąć swoje cele siłą woli, daje to iluzję radzenia sobie z problemem, • ich członkowie odrzucają granice własnej osoby dla podtrzymania systemu rodziny, jest to równoznaczne z odrzuceniem własnej tożsamości, Trzy najistotniejsze zasady, na których opiera się funkcjonowanie rodziny dysfunkcyjnej to: „nie mów, nie ufaj i nie odczuwaj”. • • Pierwsza nakazuje bezwzględne zachowanie milczenia na temat tego, czego dziecko doświadcza we własnej rodzinie. Dorośli członkowie rodziny oczekują, że dziecko będzie ukrywało swoje przeżycia zarówno wewnątrz rodziny jak i poza nią. Druga, wymaga od dziecka, aby nie obdarzało zaufaniem ani członków swojej rodziny, ani nikogo obcego, gdyż ufając naraża się na doznanie krzywdy. Tym samym dziecko nie może uzyskać poczucia bezpieczeństwa, natomiast stale doświadcza poczucia zagrożenia, czuje się słabe i niepewne. 6 Trzecia nakazuje dziecku, by nie zagłębiało się w swoje emocje, nie zastanawiało na tym, co odczuwa, jakie są tego przyczyny i skutki. Kierowanie się tą zasadą oraz wzrastanie w zdezorganizowanym środowisku to prosta droga do psychopatyzacji dziecka. Jaką miłością dziecko było kochane, tylko taką będzie kochało w przyszłości. Innej nie zna. • Podejmując rozważania na temat roli rodziny w systemie profilaktyki, trzeba zdawać sobie sprawę z aktualnych zagrożeń, jak rozwój cywilizacji. Postawy wielu ludzi nacechowane są lękiem przed przyszłością (spowodowanym brakiem perspektyw), rozczarowaniem, sceptycyzmem wobec wartości ogólnospołecznych. Wiele małżeństw się rozpada. Rodzice są zapracowani, nastawieni na zapewnienie jak najlepszych bądź przyzwoitych warunków materialnych swojemu dziecku, zapominając o jego wychowaniu. Coraz bardziej widoczna jest różnica pomiędzy bogatymi a biednymi. Coraz więcej rodzin znajduje się na skraju ubóstwa. Najbardziej przez taki stan rzeczy cierpią dzieci, które pozostawiane są „same sobie”, co najczęściej prowadzi u nich do zachowań dewiacyjnych, tj. niedostosowania społecznego. Powody przyznawania pomocy społecznej w 2008 roku. Lp. 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. Rodzaj sytuacji życiowej Ubóstwo Sieroctwo Bezdomność Ochrona macierzyństwa Bezrobocie Niepełnosprawność Długotrwała choroba Bezradność socjalna i ekonomiczna w tym: - rodziny niepełne - rodziny wielodzietne 9. Alkoholizm 10 Narkomania 11 Powrót z zakładu karnego Liczba rodzin 1 329 4 68 180 1 517 810 1 042 321 Liczba osób w rodzinie 4 237 13 68 903 5 324 1 997 2 758 1 176 265 70 119 5 14 843 414 344 18 41 Na dzień 30.09.2008 r. Przemyśl liczył 65 500 osób. W roku 2008 udzielono pomocy 9 689 osobom z 3 242 rodzin co stanowi 14,8% ogółu mieszkańców Przemyśla, podobnie jak w roku 2007 i 2006 (15,6% , 15,4% ogółu mieszkańców). Analiza powyższej tabeli wskazuje, że dominującymi powodami przyznania pomocy jest ubóstwo, bezrobocie, niepełnosprawność i długotrwała choroba. Wzrosła również ilość rodzin niepełnych. Powyższe liczby i zanotowane wskaźniki stanowią dla MOPS płaszczyzny działań w zakresie form wsparcia, wdrażania programów walki z wykluczeniem i marginalizacją. Zadanie pobudzania społecznej aktywności odnosi się zarówno do osób i rodzin, jak i do środowisk lokalnych. 7 Typy rodzin objętych pomocą finansową - zadania gminy łącznie z pracą socjalną. Lp. 1. 2. Wyszczególnienie Rodziny ogółem w tym: - rodziny objęte tylko pracą socjalną w tym o liczbie osób: 1 2 3 4 5 6 i więcej Rodziny z dziećmi w tym o liczbie dzieci: 1 2 3 4 5 6 7 i więcej Liczba rodzin Liczba osób w rodzinie 3 242 9 689 680 2 045 934 520 571 592 337 288 1 628 934 1 040 1 713 2 368 1 685 1 949 6 892 661 564 268 88 31 9 7 2 154 2 405 1 410 554 222 74 73 624 1 953 3. Rodziny niepełne Jak wynika z powyższej analizy trudności w prawidłowym funkcjonowaniu rodziny wynikają głównie z braku środków utrzymania generowanych bezrobociem i nieumiejętnością w gospodarowaniu środkami finansowymi oraz z czynników patologicznych, takich jak alkoholizm, narkomania, skłonność do przemocy, itp. Powyższe dane wskazują również, w jakich aspektach należy pomóc rodzinie, aby prawidłowo mogła funkcjonować i stanowiła pozytywne środowisko rozwoju młodego człowieka. Czynniki dysfunkcyjne, które negatywnie wpływają na rodzinę wymagają od profesjonalnych służb opracowania specjalistycznych usług socjalnych, a celem pracy socjalnej z rodziną ma być wyjście z kryzysu i samodzielne prawidłowe funkcjonowanie w środowisku rodzinnym i społecznym. Analizę świadczeniobiorców MOPS w Przemyślu należy uzupełnić o rodziny zastępcze - 90 rodzin, w których umieszczonych jest 120 dzieci, wychowanków w okresie usamodzielnienia opuszczających rodziny zastępcze i placówki opiekuńczo-wychowawcze w liczbie 83 osób oraz wychowanków placówek opiekuńczo-wychowawczych, czyli 75 dzieci. Dziecku całkowicie lub częściowo pozbawionemu właściwej opieki rodziców zapewnia się, pomoc organizując opiekę w rodzinie zastępczej lub w formach instytucjonalnych dziennych i całodobowych. Umieszczenie dziecka w rodzinie zastępczej następuje na podstawie orzeczenia sądu rodzinnego. Rodzina zastępcza zapewnia dziecku warunki rozwoju i wychowania odpowiednie do jego stanu zdrowia i poziomu rozwoju. Jednym z obowiązków 8 rodzica zastępczego jest współpraca z MOPS, informowanie o przebiegu opieki, umożliwianie przeprowadzania wywiadów rodzinnych w miejscu zamieszkania. MOPS jest zobowiązany do składania rocznych sprawozdań do sądu rodzinnego o realizowaniu opieki i wychowania nad powierzonymi dziećmi. Wzrost liczby rodzin zastępczych w latach 2006 – 2008 Rok Ilość utworzo- Liczba umiesznych rodzin za- czonych dzieci stępczych Liczba rodzin rozwiązanych Razem rodzin zastępczych Razem liczba umieszczonych dzieci 2006 17 22 13 99 123 2007 12 21 19 97 123 2008 9 14 11 86 113 Do placówek opiekuńczo-wychowawczych wsparcia dziennego tzw. świetlic środowiskowych uczęszcza średnio każdego roku ok. 400 dzieci z rodzin, w których często istnieje problem alkoholowy przynajmniej jednego z rodziców. W Przemyślu funkcjonuje 12 placówek publicznych i niepublicznych, gdzie do każdej z nich uczęszcza ok. 30 dzieci miesięcznie. Dzieci otoczone opieką wychowawców w godzinach popołudniowych mają zapewnione warunki do nauki, zabawy oraz twórczego spędzania wolnego czasu. Minimalizowanie skutków niepowodzeń szkolnych, organizowanie zajęć wyrównawczych. Dzieci i młodzież mają możliwość spożycia gorącego posiłku współfinansowanego ze środków budżetu państwa Skierowanie dziecka do placówki na pobyt całodobowy może nastąpić po wyczerpaniu wszystkich możliwości udzielenia pomocy w rodzinie naturalnej lub w rodzinie zastępczej. Pobyt powinien mieć charakter przejściowy, przyjęcie dziecka do placówki następuje na podstawie orzeczenia sądu rodzinnego, na wniosek rodziców lub na wniosek samego dziecka. Od 1 stycznia 2005r. w Przemyślu funkcjonuje 2 placówki opiekuńczo-wychowawcze całodobowe: o Wielofunkcyjna Placówka Opiekuńczo-Wychowawcza Dom dla Dzieci i Młodzieży „Maciek” ul. Jasińskiego 1 (placówka publiczna). Od 1 lipca 2006 jest podzielona na: Grupę Małych Dzieci - 6 miejsc statutowych, Zespół Interwencyjny - 9 miejsc statutowych, Zespół Socjalizacyjny - 30 miejsc statutowych. o Dom dla Dzieci „Nasza Chata” ul. Swobodna 12 (placówka niepubliczna) 30 miejsc statutowych – prowadzi mieszkanie usamodzielnień dla starszych wychowanków. W obu placówkach wszystkie miejsca statutowe są w pełni wykorzystane, duża ilość wniosków spoza Przemyśla jest rozpatrywana negatywnie z powodu braku wolnych miejsc. Ilość dzieci przebywających w placówkach opiekuńczo-wychowawczych w Przemyślu bez względu na miejsce pochodzenia w kolejnych miesiącach 2008 roku oraz dzieci pochodzące z Przemyśla a przebywające poza Przemyślem. 9 Liczba dzieci Styczeń Luty Marzec Kwiecień Maj Czerwiec Lipiec Sierpień Wrzesień Październik Listopad Grudzień Dzieci pochodzące z Przemyśla a przebywające poza Przemyślem 12 12 10 17 14 11 12 13 13 13 12 1 Dom dla Dzieci Dom dla Dzieci i Młodzieży „Maciek” „Nasza chata” Grupa Typ Zespół Zespół Małych socjalizacyjny Interwencyjny Socjalizacyjny Dzieci 1-18 3-18 0-3 29 9 6 29 29 8 9 30 23 8 9 30 30 8 12 30 30 7 13 31 30 7 12 29 29 7 15 32 30 5 9 29 30 5 10 28 30 5 10 30 30 6 6 29 27 6 7 32 Pobyt dziecka w rodzinie zastępczej lub w placówce opiekuńczo-wychowawczej z założenia ma charakter tymczasowy do momentu odzyskania funkcji opiekuńczych przez rodziców. W ramach pracy socjalnej prowadzona jest praca z rodzicami biologicznymi w zakresie: utrzymywania stałych kontaktów z dziećmi umieszczonymi poza rodziną, możliwości wyjścia z trudnej sytuacji życiowej, podjęcia leczenia odwykowego, rejestracji w Powiatowym Urzędzie Pracy i zwiększenia aktywności w poszukiwaniu pracy, pomocy w załatwianiu spraw urzędowych itp. Drugim materiałem analityczno - badawczym, wykorzystanym do opracowania lokalnego programu, jest inwentaryzacja infrastruktury pomocy i integracji społecznej funkcjonującej na terenie miasta Przemyśla. 2.1 Realizacja Lokalnego Programu Opieki nad Dzieckiem i Rodzina w latach 20052008 Głównym celem lokalnego programu opieki nad dzieckiem i rodziną w latach 2005 – 2008 było uporządkowanie i rozwój systemu opiekuńczego. Priorytetem jest utworzenie spójnego wsparcia dzieci i rodzin, które znalazły się w trudnej dla nich sytuacji życiowej. Wskazane kierunki działań były systematycznie realizowane przez jednostki organizacyjne pomocy społecznej oraz współpracujące organizacje pozarządowe. Opracowano Biuletyn Informacyjny o działających instytucjach pomocowych. Od 2004 roku organizowana jest cykliczna Konferencja „Szczęście dzieci – naszym szczęściem”, dla osób realizujących pomoc dziecku i rodzinie w jednostkach edukacyjnych, pomocowych, służbach mundurowych, sądzie i organizacjach pozarządowych. Od 2004 roku celem propagowania rodzinnej opieki zastępczej, integracji dzieci umieszczanych w opiece pozarodzinnej, ich rodziców i opiekunów organizowany jest Festyn Sportowo-Kulturalny. 10 W ramach MOPS, przy wykorzystaniu środków pozabudżetowych, utworzono Ośrodek Wsparcia Socjalnego, którego celem jest rozszerzenie systemu opieki nad dzieckiem i rodziną o działania skierowane bezpośrednio do rodzin naturalnych, pomoc rodzinom i osobom z długotrwałą bezradnością w sprawach życiowych, powrót do prawidłowego funkcjonowania rodziny. Podstawowym zadaniem OWS jest organizacja pomocy środowiskowej w zakresie pracy socjalnej, psychologicznej i psychoterapeutycznej, pedagogicznej i prawnej osobom i rodzinom znajdującym się w długotrwałej bezradności życiowej, w celu zapobiegania pogłębiania się dysfunkcyjności i dążenia do przywrócenia możliwości samodzielnej egzystencji. Powołano Zespół Interdyscyplinarny, którego zadaniem jest rozwiązanie długotrwałych problemów życiowych klienta na wielu obszarach (ekonomicznym, psychologicznym, prawnym, społecznym itp.), budowanie lokalnego systemu współpracy pomiędzy służbami społecznymi, a innymi osobami i instytucjami zajmującymi się pomocą dziecku i rodzinie, wspieranie pracowników socjalnych w organizowaniu skutecznej pomocy osobom i rodzinom pozostającym długotrwale w swojej bezradności życiowej. Członkowie Zespołu działają według swojej najlepszej wiedzy i umiejętności. Pozostają w pełni dyspozycyjni, na wypadek potrzeby nagłej interwencji Zespołu. Wdrożono realizacje projektów długoterminowych – Grupy Samopomocowe „Samoradzik” oraz „Sam Gospodaruję” – obejmujące osoby usamodzielniane i usamodzielnione, Powstały dwa mieszkania chronione przeznaczone dla usamodzielniających się wychowanków opieki pozarodzinnej. Placówki opiekuńczo-wychowawcze funkcjonujące na terenie Przemyśla sukcesywnie realizują programy naprawcze celem osiągnięcia standardów. Dążąc do zapewnienia właściwej opieki i wychowania zmniejszono liczbę wychowanków, utworzono grupy usamodzielniające starszych wychowanków. Mimo planów utworzenia rodziny zastępczej opiekę dla noworodków zorganizowano w placówce tworząc grupę małych dzieci. Młodociane matki – wychowanki placówki opiekuńczo-wychowawczej mogą opiekować się własnymi dziećmi zamieszkując w Domu Samotnej Matki. Rozwijana jest opieka dzienna w świetlicach socjoterapeutycznych, realizowane programy profilaktyczne dla dzieci i młodzieży. Kierunkiem niezrealizowanym nadal pozostaje rozwój rodzicielstwa niespokrewnionego i zawodowego. Istniejące placówki opiekuńczo-wychowawcze wymagają dalszych działań naprawczych i przekształceń celem przeciwdziałania instytucjonalizacji świadczonej opieki. W Przemyślu brakuje świetlic socjoterapeutycznych dla młodzieży starszej, zagrożonej niedostosowaniem społecznym. Wymagana jest kontynuacja działań zakładających wspieranie rodziny naturalnej, pomoc rodzinom dysfunkcyjnym w odzyskaniu zdolności prawidłowego wypełniania ról społecznych. Dziecko pozbawione opieki ma prawo wychowywać się w rodzinnych formach opieki zastępczej. 2.2. Inwentaryzacja zasobów sektora integracji i pomocy dzieciom i rodzinie. Rodzaj pomocy Realizator Ilość osób korzystających w 2008 roku Programy zapobiegawcze MOPS w ramach pracy socjalnej, 10 310 działające w oparciu o rodzi- świadczenia pieniężne 5 770 nę przeżywającą trudności, i niepieniężne 512 intensywna pomoc w utrzy- Świadczenia rodzinne maniu rodziny. Fundusz Alimentacyjny 5414 Pomoc rzeczowa Wzmożona praca socjalna 64 rodziny objęte kompleksowa Ośrodek Wsparcia Socjalnego w środowisku w oparciu pomocą OWS Zespół Interdyscyplinarnyo kontrakty socjalne Nierejestrowane porady i inforrozwiązanie długotrwałych 11 mobilizujące do działań problemów życiowych klienta na klientów pomocy społecznej, wielu obszarach (ekonomicznym, ze szczególnym psychologicznym, prawnym, uwzględnieniem pomocy społecznym itp.), UM dzieciom, Programy prewencyjne UM wspierania rodziny Placówki edukacyjne - lokalnie dostępne Organizacje pozarządowe programy wspierania dzieci i młodzieży w rodzinie i środowisku. System pomocy doraźnej. Ośrodek Opiekuńczo-Adopcyjny Działalność diagnostyczna, Jednostka publiczna, jakość usług konsultacyjna. spełniająca standardy, Aktywna współpraca z rodzicami zastępczymi, placówkami opiekuńczo-wychowawczymi i dziećmi System pomoc doraźnej. Poradnia PsychologicznoDziałalność diagnostyczna, Pedagogiczna terapeutyczna, Jednostka publiczna, jakość usług profilaktyczna i doradczą. spełniająca standardy macje System opieki całodobowej Jednostka publiczna Łącznie 45 miejsc statutowych Stypendia 1545 uczniów Wyprawka dla uczniów 373 Wypoczynek dla 1643 dzieci Programy profilaktycznoedukacyjne (rocznie korzysta około 1000 osób) Od roku 2000 rodzinom adopcyjnym powierzono 124 dzieci w tym 41 urodzonych w Przemyślu, W roku szkolnym 2007/2008 przyjęto 1633 dzieci Badań psychologicznych 643, Badań pedagogicznych 620, Badań logopedycznych 103, System opieki dziennej Świetlice środowiskowe Do Świetlic Środowiskowych i terapeutyczne prowadzone przez: uczęszcza średnio każdego roku PKPS „ Stare Miasto” ok. 400 dzieci z rodzin, Stowarzyszenie Rodzin w których często istnieje Katolickich „Nadzieja” problem alkoholowy S.S. im Michała Archanioła przynajmniej jednego S.S. Felicjanek z rodziców. Miesięcznie ok. 30 Dom Katolicki „Roma” w każdej. Dzieci otoczone Stowarzyszenie Salezjańskiej opieką wychowawców Organizacji Sportowej „Orlęta” w godzinach popołudniowych Zgromadzenie Sług Jezusa mają zapewnione warunki do Stowarzyszenie na Rzecz Osób nauki, zabawy oraz twórczego z Upośledzeniem Umysłowym, spędzania wolnego czasu. Stowarzyszenie Profilaktyki i Wspierania Rozwoju Osobowości Dzieci i Młodzieży „Wzrastanie”, Stowarzyszenie Animatorów Trzeźwości „Przystań” Młodzieżowy Dom Kultury Związek Ukraińców „Promień” Związek Harcerstwa Polskiego System opieki całodobowej Dom Matki i Dziecka jednostka 11 miejsc dla osób dorosłych prowadzona przez Caritas z miejscami dla dzieci Archidiecezji Przemyskiej. 12 dla dzieci i młodzieży Placówki dysponują wyszkoloną kadrą realizując pracę z rodziną naturalną wychowanków. Ściśle współpracują z O-A-O poszukując rodzin adopcyjnych dla dzieci, których rodzice pozbawieni są władzy rodzicielskiej. Rodziny zastępcze Programy wspierające i promujące rodzinną formę opieki zastępczej, zapobieganie izolacji społecznej, umożliwianie wzajemnego poznania się i wymiany doświadczeń. Wielofunkcyjna Placówka Opiekuńczo-Wychowawcza Dom dla Dzieci i Młodzieży „Maciek” Zespół Interwencyjny - 9 Zespół Socjalizacyjny - 30 W tym Grupa Usamodzielnienia Grupa Małych Dzieci -6 Jednostka niepubliczna Dom dla Dzieci „Nasza Chata” Towarzystwa „Nasz Dom” Dom Baza dla 24 Grupa Usamodzielnienia 6 starszych wychowanków Rodziny spokrewnione Rodziny niespokrewnione Rodzina zastępcza zawodowa niespokrewniona z dzieckiem Działalność Koła Rodzin Zastępczych „DOM”- działania samopomocowe – koło powstało z inicjatywy MOPS w 2004 r. w ramach Towarzystwa Przyjaciół Dzieci Wsparcie dla usamodzielnio- Wychowankowie rodzin nych wychowanków zastępczych oraz placówek różnego typu. Grupy samopomocowe dla młodzieży i osób pełnoletnich usamodzielnianych „Sam gospodaruje” „Samoradzik Poprawa warunków miesz- Dysponowanie lokali socjalnych kaniowych dla osób usamodzielnianych, 2 mieszkania chronione UM dodatki mieszkaniowe Łącznie 30 miejsc statutowych 90 6 1 Liczba dzieci objętych opieką 123 101 usamodzielnionych wychowanków Realizacja Programu celowego MOPS Grupa 12 osób Grupa 12 osób Przydział ok. 10 mieszkań rocznie Jednocześnie dla 5 osób 2007 r. 5 104 wnioski na łączną kwotę 4 805 392 zł Niżej określone cele wymagają pogłębionej diagnozy i systematycznych badań celem dostosowania działań do potrzeb rozwojowych rodzin. Z uwagi na konieczność racjonalnego i oszczędnego gospodarowania dostępnymi środkami finansowymi zasadne jest realizowanie wyznaczonych celów poprzez programy celowe. 3. Cel główny: Tworzenie warunków dla rozwoju rodziny i opieki nad dzieckiem. Poprawa jakości życia rodzin i dzieci poprzez rozwój aktywności własnej oraz zapobieganie marginalizacji życia rodziny. Cele szczegółowe: 13 3.1. Wspieranie rodzin naturalnych poprzez oddziaływania interdyscyplinarne. Działania: Poradnictwo realizowane przez jednostki organizacyjne publiczne i niepubliczne. Działania edukacyjne, zwiększenie dostępności szkoleń. Identyfikacja zagrożeń związanych ze zjawiskiem „eurosieroctwa”, uruchomienie systemu wczesnego reagowania. Zwiększenie aktywności własnej w zakresie poprawy sytuacji trudnej. Zwiększenie dostępu do świadczeń pomocy społecznej. Edycja Biuletynu o organizacji pomocy społecznej w Przemyślu. Rozszerzenie rzetelnej informacji na temat organizacji pomocy społecznej, jednostek organizacyjnych działających na rzecz drugiego człowieka. Skuteczność pomocy uzależniona jest od posiadania wiedzy o placówkach pomocowych i rodzaju świadczonych w nich usługach. Osoby znajdujące się w trudnej sytuacji najczęściej nie wiedzą do kogo się zwrócić o pomoc, zauważalny jest szczególnie wśród klientów MOPS w Przemyślu brak rozeznania we własnych uprawnieniach i możliwościach. Pomoc społeczna realizowana przez pracę socjalną wymaga systematycznego upowszechniania w wymiarze informacyjnym. Usystematyzowane informacje o jednostkach organizacyjnych pomocy społecznej funkcjonujących na terenie miasta Przemyśla będą opracowane w formie: biuletynu oraz wydawnictw o charakterze ulotek. Realizator: MOPS oraz partnerzy. Szacowany koszt: 1 000 zł edycja Ośrodek Wsparcia Socjalnego – konsultacje specjalistyczne dla osób, rodzin, dzieci i młodzieży dotkniętych bezradnością życiową. Klienci konsultacji są obejmowani wsparciem psychologicznym, pedagogicznym, udzielane są porady prawne i doradztwo zawodowe. Projekt „Zanim wyjedziesz - przyjdź do nas” - punkt informacyjno- konsultacyjny dla osób, które wyjeżdżają za granicę, pozostawiając w kraju rodzinę a w szczególności dzieci. Beneficjenci programu zostaną zapoznani z problemem eurosieroctwa, prawnymi uwarunkowaniami w krajach unii europejskiej w zakresie zatrudnienia, opieki zdrowotnej, systemem edukacji, świadczeń socjalnych i zdobędą informacje dot. organizacji pomocowych. Realizator: MOPS oraz partnerzy. Szacowany koszt: 10 000 zł rocznie Projekt:” Jak mówić żeby dzieci nas słuchały Jak słuchać, żeby dzieci do nas mówiły” skierowany do rodziców mających problemy wychowawcze. Szkoła dla rodziców jest programem uczącym umiejętności komunikacji oraz rozumienia dzieci. Propozycje zawarte w programie pozwalają zamienić nawyk przymusu wychowania na rzecz rozwijania umiejętności budowania prawidłowych relacji wychowawczych. Zasady wychowawcze proponowanie uczestnikom zajęć wyrosły z psychologii komunikacji. Szkoła dla rodziców zakłada 40 godzin zajęć. Optymalna ilość osób w grupie to 12 – 15. Wskazane jest uczestnictwo obojga rodziców, jednakże jeśli jest to niemożliwe, należy 14 pamiętać o tym, że rodzina jest systemem i zmiana funkcjonowania przynajmniej jednego ogniwa tego systemu, wpływa na funkcjonowanie pozostałych. Realizator: Poradnia Psychologiczno – Pedagogiczna oraz partnerzy. Szacowany koszt 1 edycji: 2000 zł 3.2. Poprawa funkcjonowania rodziny zagrożonej dysfunkcją i rodziny dysfunkcyjnej. Działania: Poradnictwo realizowane przez jednostki organizacyjne publiczne i niepubliczne. Działania edukacyjne, zwiększenie dostępności szkoleń. Prowadzenie treningów umiejętności społecznych, ekonomicznych i wychowawczych. Budowa grup samopomocowych. Zwiększenie dostępności do świadczeń pomocy społecznej. Organizowanie asystentów rodzinnych. Zespół Interdyscyplinarny jest zespołem, w skład którego wchodzą przedstawiciele różnych instytucji, w których kręgu zainteresowania znajduje się dziecko, jego problemy oraz jego naturalne środowisko wychowawcze, jakim jest rodzina. W składzie ZI są specjaliści, pracujący w różnych instytucjach: psycholog (PPP), pedagog (OAO), kurator zawodowy (SR), funkcjonariusz policji (KMP) oraz pracownik socjalny (MOPS) oraz w razie potrzeby inne osoby (wychowawcy ze szkół, placówek opiekuńczowychowawczych oraz przedstawiciele organizacji pozarządowych) Wymiana doświadczeń, umiejętności i informacji stanowi prawdziwy potencjał, który ukierunkowany jest na problem dziecka i rodziny. Realizator; MOPS oraz partnerzy. Szacowany koszt: 5 000 zł rocznie. Projekt „Bliżej Rodziny” – asystent rodzinny : praca wspierająco – wychowawcza z rodziną. Praca asystenta rodzinnego polega na pracy z rodziną w miejscu jej zamieszkania, celem jej wzmocnienia, aktywizowania do wprowadzania dobrych zmian. Głównym zadaniem będzie wszechstronna pomoc w ponownym przywróceniu jej do normalnego życia społecznego oraz próba odbudowy relacji interpersonalnych. Celem jest zapobieganie rozkładowi rodziny, jej patologizacji i „zepchnięciu” na margines społeczeństwa. Asystent rodzinny ma w założeniu pełnić odmienną funkcję od pracownika socjalnego. Przede wszystkim jego elastyczny, nienormowany czas pracy dostosowany będzie do rytmu życia rodziny i jej realnych potrzeb. Na skuteczność jego działań wpłynie także zasada wykonywania zadań przy wsparciu zespołu interdyscyplinarnego. Rola asystenta rodziny zaczyna się już na etapie profilaktyki. Powinien on reagować na sygnały wskazujące na powstawanie w rodzinie problemów związanych z jej prawidłowym funkcjonowaniem, otrzymywane z różnych źródeł: od pracownika socjalnego ośrodka pomocy społecznej, od pedagoga szkolnego, z policji czy też od pielęgniarki środowiskowej. Rola asystenta polegać będzie na aktywnym wspieraniu rodziny wychowującej dzieci, w której mają miejsce problemy trudne do pokonania samodzielnie przez tę rodzinę. Celem pracy asystenta jest osiągnięcie przez rodzinę podstawowego poziomu stabilności życiowej, która umożliwi jej wychowywanie dzieci. Jego głównym zadaniem jest 15 niedopuszczenie do oddzielenia dzieci od rodziny. Intensywna praca asystenta z rodziną nie może ustać nawet w przypadku czasowego umieszczenia przez sąd dziecka poza rodziną. Wówczas zadaniem asystenta staje się nie tylko praca z rodziną w miejscu zamieszkania, ale również współpraca z rodziną zastępczą lub koordynatorem rodzinnej pieczy zastępczej, odpowiedzialnym za dziecko umieszczone w instytucji sprawującej pieczę zastępczą, będącej w gestii powiatu, oraz z sądem. Powinien on aktywnie uczestniczyć we wszystkich działaniach zmierzających do powrotu dziecka do rodziny. Realizator: MOPS oraz partnerzy. Szacowany koszt: 80 000 zł zatrudnienie i wyposażenie 1 osoby. Projekt „Mediacje Rodzinne” – Pomoc ukierunkowana na rozwiązywanie trudności w relacjach pomiędzy poszczególnymi członkami rodziny, zdefiniowanie kwestii spornych, określenie potrzeb i interesu każdej ze stron. Pokazanie drogi do właściwej komunikacji. Organizacja Ośrodka Mediacji – w którym prowadzone będą postępowania mediacyjne w sprawach umownych i sądowych (rodzinnych, małżeńskich), tj. rozwiązywać wszystkie spory, w których strony chcą wspólnie poszukiwać porozumienia. Ugoda zawarta przed mediatorem, ma po jej zatwierdzeniu przez sąd, moc prawną ugody zawartej przed sądem. Celem zasadności utworzenia ww. ośrodka jest upowszechnienie praktyki mediacji oraz trwale zapobiegać sporom lub skutecznie je rozwiązywać. Promowanie idei mediacji (informowanie lokalnej społeczności o korzyściach jakie niesie za sobą mediacja). Realizator: MOPS, Sąd Rodzinny. Szacowany koszt 1 mediacji 1 000 zł. Budowa grup wsparcia: Grupa wsparcia dla osób i rodzin, u których główną przyczyną bezradności jest alkoholizm. Celem wspólnej pracy jest prezentacja aktualnych i konkretnych możliwości leczenia, mobilizacja do podjęcia przez uzależnionego leczenia odwykowego, a także leczenia różnego rodzaju schorzeń spowodowanych chronicznym zatruwaniem organizmu przez alkohol wspólne opracowanie programu wyjścia z uzależnienia, wsparcie psychologiczne w nabywaniu umiejętności potrzebnych do "trzeźwego życia”, nauczenia się konstruktywnych sposobów zaspokajania swoich potrzeb oraz wywiązywania się z zaniedbywanych zadań społecznych i zawodowych. Realizator: MOZU, MOPS Szacowany koszt: zatrudnienie lidera 3 000 zł oraz wyposażenie 2 000 zł Grupa wsparcia dla osób i rodzin z problemami opiekuńczo-wychowawczymi. Celem wspólnej pracy jest zdiagnozowanie problemów rodziny, jej deficytów w zakresie pełnienie ról rodzicielskich, wydolności opiekuńczo-wychowawczej, zaniedbań względem dzieci, barier wyjścia z bezradności, dokonanie oceny dotychczasowych sposobów radzenia sobie rodziny z problemami opiekuńczo-wychowawczymi, pomoc i wsparcie w przezwyciężeniu i niwelowaniu już istniejących deficytów, zaniedbań i problemów rodziny przeciwdziałanie powstawaniu czy pogłębianiu się demoralizacji i patologizacji życia całej rodziny i poszczególnych jej członków, prowadzenie treningów umiejętności opiekuńczowychowawczych i społecznych. Zasadniczym celem jest wsparcie w obudowywaniu prawidłowych relacji w rodzinie oraz we właściwym wypełnianiu ról społecznych przez jej 16 członków prowadzące do reintegracji rodziny i ponowne podjęcie funkcji opiekuńczowychowawczych przez rodzinę naturalną dziecka po przezwyciężeniu problemów życiowych stanowiących przyczynę umieszczenia dziecka poza rodziną, zmianę stylu wychowania dzieci i zwrócenie uwagi na ich indywidualne potrzeby i umiejętności w poszczególnych okresach rozwojowych oraz wzmocnienie poczucia odpowiedzialności za własną rodzinę. Realizator: MOPS, OAO, POW Szacowany koszt: zatrudnienie lidera 3 000 zł oraz wyposażenie 2 000 zł Projekt „Moje dziecko wraca do domu” dla rodziców naturalnych dzieci umieszczonych w rodzinach zastępczych i placówkach opiekuńczo- wychowawczych. Celem programu jest powrót beneficjentów programu do prawidłowego funkcjonowania w życiu rodzinnym i społecznym i ponowne nabycie umiejętności opiekuńczo-wychowawczych, a w konsekwencji przejęcie władzy rodzicielskiej nad własnymi dziećmi. Realizator: Poradnia Psychologiczno – Pedagogiczna, Ośrodek Adopcyjno – Opiekuńczy. Szacowany koszt: 36.000 zł. 3.3. Zapobieganie niedostosowaniu społecznemu dzieci i młodzieży. Działania: Organizowanie czasu wolnego w tym wypoczynku letniego i zimowego dla dzieci Organizowanie „streetworkerów” Budowa grup samopomocowych Projekt: „Streetworker” to osoba, która ma pełnić rolę wychowawcy podwórkowego i pomagać młodym ludziom w zagospodarowaniu wolnego czasu. Są to działania resocjalizacyjne sprowadzające się do wzmocnienia pozytywnego postępowania i dążenia do osłabienia i wygaszania form zachowania negatywnego. Pracę organizuje samodzielnie i odpowiada za dobór metod i form realizacji zadań. Pracuje w czasie dostosowanym do faktycznych potrzeb dzieci i młodzieży sam lub w zespole. Założone cele realizuje poprzez stymulowanie różnych zachowań, doradzanie, wzbudzanie motywacji, rozbudzanie zainteresowań i wspierania w sytuacjach kryzysowych. Pełni również rolę łącznika pomiędzy osobą z obszaru wykluczenia społecznego a instytucją wspomagającą. Obszarem działania będą objęte osiedla, podwórka i ulice miasta Przemyśla. Główny cel projektu to przeciwdziałanie demoralizacji i przestępczości nieletnich oraz zminimalizowanie zjawiska zagrożenia niedostosowania społecznego wśród dzieci, z tak zwanych grup ryzyka. Przejawia się ono przede wszystkim częstym zaniedbywaniem obowiązku szkolnego, rozluźnieniem więzi z rodzinami na korzyść ulicy, uzależnień od substancji odurzających oraz przestępczości. Realizator: Zgromadzenie Sióstr Św. Michała Archanioła w Przemyślu. Szacowany koszt: 235 000 zł. Projekt „Powrót do pozytywnej rzeczywistości” skierowany jest bezpośrednio do młodzieży zagrożonej nieprzystosowaniem społecznym, wychowującej się w rodzinach 17 dysfunkcjonalnych oraz w instytucjonalnych i rodzinnych formach opieki zastępczej. Celem jest zmotywowanie adresatów do konstruktywnego osobistego rozwoju oraz wzmacnianie czynników chroniących przed patologią. Przywrócenie zainteresowań do wartości pozytywnych oraz chęci do nauki i pracy nastąpi poprzez profesjonalne wsparcie psychologiczne. Przywrócenie wiary w możliwość zmiany dotychczasowego trybu życia nastąpi poprzez zmotywowanie ich do konstruktywnego myślenia na rzecz swojego osobistego rozwoju i przyszłości. Realizator: Poradnia Psychologiczno – Pedagogiczna. Szacowany koszt: 15 000 zł. 3.4. Pomoc w usamodzielnieniu wychowanków placówek opiekuńczo - wychowawczych i rodzin zastępczych. Działania Grupy samopomocowe, aktywizacja osób i rodzin. Działania naprawcze, podniesienie jakości usług świadczonych przez pomoc społeczną. Realizacja grup samopomocowych dla wychowanków placówek opiekuńczo-wychowawczych i rodzin zastępczych a także dzieci i młodzieży z rodzin dysfunkcyjnych i zagrożonych dysfunkcją - młodzież gimnazjalna i ponadgimnazjalna. Grupa samopomocowa „Samoradzik” - celem programu jest nabycie umiejętności prawidłowego funkcjonowania w życiu społecznym (treningi asertywności, warsztaty interdyscyplinarne, zajęcia dot. nauki konstruktywnego rozwiązywania problemów życiowych). Realizator: MOPS oraz partnerzy. Szacowany koszt: 9 035 zł. Grupa samopomocowa „ Sam gospodaruję” - celem programu jest nabycie umiejętności w prowadzeniu gospodarstwa domowego (racjonalne gospodarowanie środkami finansowymi, zasady zdrowego żywienia, estetyka posiłków codziennych, okolicznościowych, itp). Realizator: MOPS oraz partnerzy. Szacowany koszt: 12 535 zł. Projekt „Kapitał w dorosłość” zajęcia skierowane do usamodzielnionych wychowanków placówek opiekuńczo-wychowawczych i rodzin zastępczych obejmujące trening psychologiczny, trening kreatywności i rozwijania osobistych zdolności, trening umiejętności życiowych prowadzone przez psychologów, terapeutów. Projekt obok treningów interpersonalnych zawiera szkolenia zawodowe różnego typu. Celem zadania jest wsparcie psychologiczne pozwalające na zmotywowanie osób usamodzielnianych do konstruktywnego myślenia na rzecz swojego osobistego rozwoju i wyposażenie młodych wychowanków w instrumenty aktywizacji zawodowej, które pozwolą im na wybór zawodu w życiu dorosłym oraz ukazanie wartości zdobycia jak najszerszego wykształcenia, procentującego atrakcyjną pracą pozwalającej na uzyskanie stabilności finansowej ich samych jak i rodzin, które w przyszłości utworzą. Realizacja projektu w ramach kontraktów socjalnych. 18 Realizator: MOPS oraz partnerzy. Szacowany koszt: 5 000 zł. „Mieszkania chronione” spełniają bardzo ważną funkcję umożliwiając proces socjalizacji lub resocjalizacji. Umożliwiają płynne przejście z warunków zapewnianych przez instytucje wychowawcze do samodzielnej egzystencji. Pobyt w mieszkaniu chronionym zapobiega powrotowi do rodziny dysfunkcyjnej, stwarza warunki do kontynuowania nauki, do prawidłowego realizowania ról społecznych. Rozwój mieszkań chronionych zapewni lepszy start w dorosłe życie dla wychowanków pozbawionych wsparcia rodziny naturalnej. Realizator: MOPS oraz partnerzy. Szacowany koszt utrzymania 1 mieszkania: 10 000 zł 3.5. Rozwój rodzicielstwa zastępczego, umieszczanie dzieci w rodzinnych formach opieki zastępczej. Poradnictwo realizowane przez jednostki organizacyjne publiczne i niepubliczne. Działania edukacyjne, zwiększenie dostępności szkoleń. Rozwój i permanentne szkolenie rodziców zastępczych. Akcja „Jaś i Małgosia znajdują dom” opracowanie i edycja informatora o rodzinnej opiece zastępczej, przepisach prawnych w zakresie opieki nad dzieckiem i rodziną, inicjatyw na rzecz promocji rodzicielstwa zastępczego. Rozpowszechnianie biuletynu, plakatów, ulotek, wizytówek informacyjnych, na lokalnych imprezach kulturalnych, rekreacyjnych, edukacyjnych i innych organizowanych przez Urząd Miasta w Przemyślu i inne podmioty na rzecz mieszkańców Realizator: OAO, MOPS, Szacowany koszt: 1 000 zł 1 edycja Utworzenie zawodowej niespokrewnionej rodziny zastępczej. Weryfikacja kandydatów pod katem spełnienia warunków ustawy o pomocy społecznej, sporządzenie wywiadu środowiskowego, wydanie opinii w sprawie. Wybór przyszłych rodziców zastępczych, szkolenie, kwalifikacja dzieci do umieszczenia, zawarcie umowy i powierzenie dzieci. Zapewnienie poradnictwa pedagogicznego, psychologicznego, socjalnego i prawnego utworzonym zawodowym rodzinom zastępczym. Okresowa ocena sytuacji opiekuńczo-wychowawczej dzieci umieszczonych w zawodowej rodzinie zastępczej. Realizator: MOPS, Sąd Rodzinny Szacowany koszt: wartość umowy 25 000 zł oraz pomoc dla dzieci 34 000 zł Projekt “Pomiędzy koniecznością a wolą” - warsztaty dla osób pełniących rolę rodziców zastępczych. Celem szkolenia jest zapewnienie osobom pełniącym rolę rodziców zastępczych okazji do wspólnej pracy na rzecz rozwiązywania kłopotów wychowawczych z dziećmi. Bycie 19 rodzicem zastępczym to trudna rola, wymagająca specyficznych predyspozycji osobowościowych, ogólnie pojętej dojrzałości oraz praktycznych umiejętności wychowawczych. Długoterminowe szkolenie ma na celu zintegrować grupę uczestników, zmniejszyć ich poczucie osamotnienia w kłopotach i bezradności, wzmocnić ich zaangażowanie w pełnienie roli rodziców zastępczych a także wskazać i utrwalić konstruktywne modele zachowań budujące pozytywną więź i przyjazne relacje. Projekt szkolenia jest w pewnej części komplementarny z projektem dla młodzieży z rodzin zastępczych. Realizator: PPP, OAO, MOPS, org. Pozarządowe. Szacowany koszt edycji: 30 000 zł Festyn z okazji Dnia Rodzicielstwa Zastępczego ma na celu popularyzację różnych form opieki nad dziećmi opuszczonymi: opieki dziennej opieki całodobowej oraz zastępczej rodzinnej, rozpowszechnienie informacji w zakresie rodzinnej opieki zastępczej wśród społeczności lokalnej Przemyśla w celu pozyskania kandydatów na rodziców zastępczych. Ponadto umożliwia integrację dzieci przebywających w opiece zastępczej zarówno w formie rodzinnej jak i instytucjonalnej. Realizator: MOPS, POW oraz partnerzy. Szacowany koszt: 5 000 zł Konferencja "Szczęście dzieci - naszym szczęściem" kolejne edycje mają na celu rozwój zasobów ludzkich - podniesienie wiedzy na temat zachowań, reakcji i działań, które są przejawami przemocy w rodzinie, promowanie odpowiednich wzorców życia rodzinnego propagowanie idei rodzinnej opieki zastępczej dla dzieci i młodzieży pozbawionej częściowo lub całkowicie opieki rodzicielskiej, Istotna jest rozbudowa systemu wsparcia - zintegrowanie działań samorządu lokalnego, ośrodka pomocy społecznej, innych samorządowych jednostek organizacyjnych, organizacji pozarządowych w celu zwiększenia skuteczności wsparcia dzieci, młodzieży oraz osób dorosłych doświadczających przemocy domowej i środowiskowej. Konferencja adresowana jest do pedagogów szkolnych zatrudnionych w szkołach i przedszkolach, pracowników socjalnych, kuratorów zawodowych rodzinnych, wychowawców świetlic środowiskowych, pozarządowych terapeutycznych, przedstawicieli organizacji pozarządowych działających w sferze pomocy społecznej, funkcjonariuszy Policji i Straży Miejskiej, pracowników placówek opiekuńczo-wychowawczych i ośrodka adopcyjnoopiekuńczego, rodziców zastępczych. Z uwagi na różnorodność i aktualność podejmowanej problematyki istnieje duże zainteresowanie konferencją wśród osób zajmujących się wsparciem dzieci i młodzieży zagrożonej patologiami. Realizator; MOPS oraz partnerzy Szacowany koszt edycji: 20 000 zł. 3.6. Dostosowanie placówek opiekuńczo-wychowawczych do standardów. Działania: Realizacja programów naprawczych w placówkach opiekuńczo-wychowawczych. Działania naprawcze, podniesienie jakości usług świadczonych przez pomoc społeczną. 20 Przekształcanie placówek opiekuńczo-wychowawczych w środowiska wychowawcze zbliżone do rodzinnego. Praca z rodzinami naturalnymi w celu powrotu do prawidłowego funkcjonowania i umożliwienia ponownego objęcia opieką rodzicielską własnych dzieci. Program „Wracam do domu” umożliwienie rodzinom naturalnym kontaktu z dziećmi umieszczonymi w pogotowiu rodzinnym (wzajemne odwiedziny, przekazywanie bieżących informacji o dzieciach), kompleksowa ocena sytuacji rodziny w kryzysie, określenie z rodzinami naturalnymi planu samopomocy dotyczącego poprawy sytuacji rodzinnej zgodnie z potrzebami jej członków oraz możliwościami doprowadzenia do pożądanych zmian, intensywne działania naprawcze z uwagi na ustawowe ograniczenie okresu pobytu dzieci w zawodowej rodzinie zastępczej typu pogotowie rodzinne do jednego roku, wsparcie w obudowywaniu prawidłowych relacji w rodzinie oraz we właściwym wypełnianiu ról społecznych przez jej członków prowadzące do reintegracji rodziny i ponowne podjęcie funkcji opiekuńczo-wychowawczych przez rodzinę naturalną dziecka po przezwyciężeniu problemów życiowych stanowiących przyczynę umieszczenia dziecka poza rodziną Realizator: POW, OAO, MOPS. Szacowany koszt: 20 000 zł. Program profilaktyczno-wychowawczy – grupa usamodzielnień starsza młodzież przebywająca w placówkach opiekuńczo-wychowawczych. Z obserwacji wychowawców wynika, ze wielu wychowanków opuszczających dom dziecka ma kłopoty z samodzielnością w wielu aspektach codziennego życia. Proponowany program pomocy młodzieży, która w najbliższym opuścić placówkę. Program nastawiony jest na stworzenie szansy prawidłowego, bezpiecznego startu w dorosłość. Potrzeba samodzielnego zmagania się ze wszystkimi aspektami życia codziennego między innymi samodzielne, odpowiedzialne dysponowania skromnym budżetem, samodzielne przygotowywanie wszelkich posiłków, utrzymywanie poprawnych stosunków z sąsiadami, załatwianie własnych spraw w urzędach. Wychowankowie przejmują wszystkie obowiązki w zakresie prowadzenia gospodarstwa domowego. Wychowawca ds. usamodzielnienia pełni rolę animatora, organizatora i partnera dopuszczając samodzielność jak największym stopniu. Realizator: POW oraz partnerzy Szacowany koszt: 150 000 rocznie Szacowany koszt programów naprawczych w POW – 500 000 zł. 4. Analiza SWOT Lokalnego Programu Wsparcia Rodziny i Opieki nad Dzieckiem. Zalety • Bieżące dokonywanie diagnozy potrzeb umożliwiające identyfikację celów i możliwość ich realizacji. modyfikacje potrzeb, 21 • Chętne do współpracy organizacje pozarządowe, posiadające potencjał ludzki i materialny, rozwinięty system placówek opiekuńczo-wychowawczych wsparcia dziennego. • Dostępność bezpłatnego poradnictwa specjalistycznego, również w godzinach popołudniowych, realizowanego przez jednostki organizacyjne samorządowe tj. MOPS, MOZU, OAO, PPP oraz przez organizacje pozarządowe. • Rozwijający się system rodzicielstwa zastępczego, podnoszenie świadomości rodziców zastępczych w sprawie właściwych relacji z rodzinami naturalnymi wychowanków. • Realizacja programów naprawczych w placówkach opiekuńczo-wychowawczych, rozszerzanie funkcji i podnoszenie jakości usług opiekuńczo-wychowawczych. • Wykształcona kadra pomocy społecznej (świadomość stałego dokształcania się osób działających na rzecz dzieci i rodziny). • Dostępność usług specjalistycznych świadczonych dla ofiar przemocy w rodzinie w tym schronienia w Specjalistycznym Ośrodku Wsparcia dla Ofiar Przemocy finansowanym ze środków budżetu państwa. Wady • Brak osób chętnych na tworzenie zawodowych oraz niespokrewnionych rodzin zastępczych. Brak świadomości społecznej o potrzebach i możliwościach w zakresie opieki rodzinnej zastępczej. • Niechęć osób do korzystania z poradnictwa specjalistycznego, tkwienie w uzależnieniu od pomocy społecznej. • Brak aktywności klientów pomocy społecznej w zakresie organizacji grup samopomocowych. • Brak atrakcyjnych propozycji dla młodzieży starszej zagrożonej demoralizacją. • Niedostateczność kadry świadczącej pracę socjalną, ograniczone środki na zatrudnienie. • Ograniczone środki finansowe na realizację założonych programów, konieczność pozyskiwania środków pozabudżetowych. Szanse • Możliwość pozyskania kandydatów na niespokrewnionych rodziców zastępczych. • Możliwość stosowania działań zapobiegających wykluczeniu społecznemu osób i rodzin. • Kierowanie pomocy do konkretnych adresatów. • Racjonalne wykorzystanie środków finansowych. Zagrożenia • Ubożenie i patologizacja społeczeństwa. 22 • Brak perspektyw zatrudnienia zgodnego z aspiracjami młodych ludzi, wyjazdy zarobkowe za granicę. • Częste zmiany w systemie prawnym w szczególności w zakresie pomocy społecznej i świadczeń rodzinnych. • Niedostateczna umiejętność w zakresie pozyskiwania środków pozabudżetowych. 5. Adresaci programu. 5.1. Rodziny niewydolne wychowawczo, niezaradne życiowo. Za rodzinę niewydolną wychowawczo uważa się rodzinę, w której niespełnione są funkcje rodzicielskie, przynoszą niepowołane skutki w postaci szkody wyrządzanej innym członkom rodziny, a w szczególności dzieciom. Pojmując rodzinę jako całość, jako integralny i niezależny byt, trzeba przyjąć, iż jakiekolwiek zaburzenie, utrudniające realizację którejś z podstawowych funkcji, może powodować przejściową lub dłuższą niewydolność ogólnego jej funkcjonowania, czyli dysfunkcjonalność. Współzależność między prawidłowym pełnieniem jednej nawet funkcji przez rodzinę, a wydolnością całej rodziny jest faktem potwierdzonym przez badania. Zaistnienie dysfunkcji w rodzinie jest następstwem wielu sytuacji, które niszczą i zakłócają prawidłowe funkcjonowanie rodziny prowadząc do zjawiska patologii: alkoholizm, prostytucja, narkomania, przemoc. Do pojęcia rodzin dysfunkcjonalnych będą należały rodziny niewydolne i rodziny patologiczne. Pojęcie rodzin dysfunkcjonalnych jest pojęciem szerszym od pojęcia rodzin patologicznych i określa: rodziny zdezorganizowane, rodziny zdezintegrowane, rodziny problemowe, rodziny dysharmonijne, rodziny negatywne, złe środowiska rodzinne, rodziny patologiczne. W każdej z tych rodzin zróżnicowanie możliwości wychowawczych jest bardzo duże wynikające z wielu przyczyn. Najbardziej trudne są sytuacje związane z alkoholizmem, prostytucją, przestępczością, rozbiciem lub rozprzężeniem rodziny; wymagają one bowiem szczególnych form opieki nad dzieckiem. Nawet jednak w rodzinach pełnych obserwujemy niewydolność wychowawczą wynikającą z trudnej sytuacji materialno - bytowej, niedostatecznego nadzoru nad dziećmi, niskiego poziomu wykształcenia rodziców, dużej liczby dzieci w rodzinie, złych warunków mieszkaniowych 5.2. Rodziny żyjące w ubóstwie, w tym dotknięte bezrobociem. Ubóstwo jest powiązane w sposób istotny z wykluczeniem społecznym. Jest to zjawisko społeczne polegające na braku dostatecznych środków materialnych do zaspokojenia potrzeb życiowych jednostki lub rodziny. Bieda w Polsce nie jest zjawiskiem nowym. Zjawiskiem nowym jest natomiast znaczny jej zasięg. Prawdopodobieństwo bycia ubogim zwiększają takie czynniki jak bezrobocie w rodzinie (zwłaszcza długotrwałe), młody wiek, wielodzietność, niski poziom wykształcenia, zamieszkiwanie na wsi i w małym mieście. Jeden z najważniejszych czynników zwiększających zagrożenie ubóstwem stanowi bezrobocie. Niskie wykształcenie stało się trwałym korelatorem ubóstwa, niezależnie od tego, jaką miarą biedy się posłużymy. Posiadanie wyższego wykształcenia przez głowę gospodarstwa domowego, praktycznie eliminuje je z populacji ubogich poniżej minimum egzystencji. Czynnikiem decydującym o sytuacji materialnej staje się w coraz większym stopniu miejsce zajmowane na rynku pracy. Ubóstwu sprzyja szczególnie bezrobocie, niski status zawodowy, zamieszkiwanie na wsi lub 23 w małym miasteczku. Mimo, iż bieda nie omija ludzi starszych, to ich udział w populacji ubogich jest mniejszy niż osób młodych, a szczególnie dzieci. 5.3. Rodziny dotknięte przemocą. Rodzina jest najważniejszym środowiskiem w życiu człowieka, kształtującym osobowość, system wartości, poglądy, styl życia. Rodzice czy opiekunowie są wzorem dla dzieci. Ważną rolę w prawidłowo funkcjonującej rodzinie odgrywają wzajemne relacje pomiędzy rodzicami oparte na miłości i zrozumieniu. W przypadku dezorganizacji rodzina nie jest w stanie realizować podstawowych zadań, rolę wewnątrzrodzinne ulegają zaburzeniu, łamane są reguły, a zachowania poszczególnych członków rodziny stają się coraz bardziej niezgodne z normami prawnymi i moralnymi oraz oczekiwaniami społecznymi. Przemoc domowa może być zarówno skutkiem, jak i przyczyną dysfunkcji w rodzinie. Przemoc domowa jest poważnym problemem społecznym. Jej ofiary utrzymują ją w tajemnicy, ponieważ wstydzą się powiedzieć, co dzieje się w ich domu lub boją się odrzucenia przez otoczenie. Czasami też trudno im się przyznać nawet przed sobą, że najbliższa im osoba dopuszcza się na nich przemocy. Jednak udawanie, że nic się nie dzieje, nie pomaga: akty przemocy powtarzają się, cierpią z ich powodu całe rodziny, a ich członkowie powielają zachowania, jakich padli ofiarą lub byli świadkami w domu. W ten sposób przemoc domowa wciąż się odnawia. Przemoc w domu ma różne formy. Jej ofiarą padają nie tylko kobiety. Narażeni są na nią także mężczyźni i dzieci. Incydenty przemocy między członkami rodziny są dość łatwe do ukrycia w początkowej fazie występowania. Dla kogoś z zewnątrz stają się widoczne dopiero wówczas, gdy dochodzi do zagrożenia życia ofiary, gdy nasilają się problemy wychowawcze lub, gdy proces degradacji psychicznej rodziny jest na tyle zaawansowany, że partnerom nie zależy na utrzymaniu pozytywnej opinii społecznej. 5.4. Dzieci i młodzież zagrożona niedostosowaniem społecznym. Niedostosowanie społeczne to bardzo złożone pojęcie, na które składa się wiele kryteriów. Jednostka niedostosowana przez całe swoje życie uczestniczy w sytuacjach, które mają późniejszy wpływ na jej zachowania. Zjawisko zaburzeń w zachowaniu i patologii uwarunkowane jest przede wszystkim środowiskiem rodzinnym, szkolnym, a także rówieśniczym: o Jeśli w rodzinie występuje jakikolwiek przejaw patologii np. zbytnie uleganie dziecku, alkoholizm, bieda, prostytucja, prowadzenie przestępczego trybu życia, karalność sądowa, czy zaniedbywanie przez rodziców obowiązków wychowawczych, które zagrażają zdrowiu i życiu dziecka - występują zaburzenia kontaktów emocjonalnych. Wówczas więzi między rodzicami a dziećmi są poważnie osłabione, a dzieci boleśnie odczuwają wyobcowanie i odtrącenie uczuciowe. Rodziny takie stwarzają ogromne zagrożenie dla dobra dziecka. To właśnie z takich rodzin wywodzą się nieletni i młodociani przestępcy, dzieci wykazujące przejawy agresji i przemocy. Życie dziecka w takich warunkach jest dla niego wielką krzywdą, gdyż rodzice nie dbają o zaspokojenie jego potrzeb, a sposób jego traktowania często może prowadzić do zaburzeń w rozwoju dziecka, zaniżonych osiągnięć w nauce, zaniżonej aspiracji. o Drugim ważnym elementem środowiska jest szkoła. Struktura i organizacja placówki zależy od przyjętych w danym kraju założeń dotyczących nauczania i wychowania. Na społeczność szkolną składają się nauczyciele, uczniowie, personel administracyjny i pomocniczy. Uczniowie podzieleni są na ogół według kryterium wieku i posiadających wiadomości na klasy. Szkoła może stać się pierwotnym źródłem zaburzeń rozwoju ucznia. 24 Do tych czynników możemy zaliczyć nieprawidłowe warunki życia szkolnego (przeludnienie klas, złe warunki lokalowe itp.) oraz nie dostosowany do możliwości dziecka system wymagań, nieprawidłowy sposób ich realizacji niekorzystne dla procesu dydaktyczno – wychowawczego cechy nauczyciela – wychowawcy”. o Grupy rówieśnicze również mają wpływ na zachowanie jednostki. Ustalają ogólne zasady postępowania i zachowania w swoim zespole. Wysoko cenią one takie właściwości jak, siła fizyczna, odwaga, spryt, zuchwałość bezwzględność, pogarda dla ludzi. Członkowie tych grup w sposób dezaprobowany społecznie manifestują swoją odrębność. Przejawiać się to może konfliktem z prawem karnym, bądź ucieczką ze sfery konfliktu w alkohol i narkotyki. Tworzą się one spontanicznie, o powstaniu ich decyduje najczęściej bliskość zamieszkania, wspólny teren spędzania czasu wolnego itp. Brak zainteresowania dzieckiem ze strony rodziców, zaniedbywanie jego potrzeb przyczynia się do szukania akceptacji w grupie rówieśniczej. 5.5. Dzieci i młodzież wychowująca się w ramach instytucjonalnej i rodzinnej opieki zastępczej. Obecnie głównym i niemal jedynym powodem umieszczania dzieci i młodzieży w ramach opieki zastępczej jest społeczna i wychowawcza dysfunkcjonalność rodzin biologicznych. Ponad 98% wychowanków domów dziecka ma dwoje, albo przynajmniej jedno z rodziców, mają też dalsze rodziny. Wszyscy oni tkwią bardzo mocno w świadomości i psychice dzieci. I chociaż trafiają one do domów dziecka czy też rodzin zastępczych, nie w konsekwencji nadużywania władzy rodzicielskiej, lecz w wyniku ogromnych zaniedbań, dom rodzinny jest upragnionym miejscem, za którym dziecko tęskni i do którego bardzo pragnie wrócić. Konieczność zabrania dziecka z domu rodzinnego jest dla niego ogromnym dramatem, który rzutuje na jego psychikę i dalsze życie. Ujemny wpływ na rozwój, zwłaszcza emocjonalny, dzieci w placówce ma mało stabilne środowisko wychowawcze. Dzieci często mają bolesną świadomość tego, że wychowawcy, z którymi łączą ich nierzadko silne, pozytywne więzy emocjonalne, nie są ich prawdziwą rodziną. Rolę rodziny biologicznej może przejąć odpowiednio przygotowana rodzina adopcyjna, zastępcza lub rodzinny dom dziecka. Te formy opieki zastępczej mają w stosunku do opieki instytucjonalnej niezaprzeczalne zalety. Przede wszystkim istnieje możliwość indywidualizacji oddziaływań wychowawczych z uwagi na niewielką ilość dzieci objętych opieką w takiej rodzinie. Nawet w przypadku rodzinnych domów dziecka, gdzie liczba wychowanków może dochodzić do ośmiu, mają one szansę funkcjonować, jak rodziny wielodzietne. Rodzice adopcyjni, zastępczy lub opiekunowie w rodzinnych domach dziecka są z nimi cały czas, w przeciwieństwie do pełniących dyżury, zmieniających się co kilka godzin wychowawców. Dzieci szybko wyzbywają się destrukcyjnego poczucia braku przynależności, tymczasowości. Zakorzeniają się w swoim nowym domu, chętnie pomagają w spełnianiu codziennych obowiązków domowych, mają motywację do nauki i poprawnego zachowania. 5.6. Dzieci i młodzież opuszczająca instytucjonalne i rodzinne formy opieki zastępczej. Przygotowanie wychowanków opuszczających instytucjonalną lub rodzinną formę opieki zastępczej do życia w społeczeństwie stanowiło w przeszłości i stanowi nadal podstawowy obowiązek placówek opiekuńczo-wychowawczych i rodzin zastępczych. Jest to zadanie docelowe, na którego wykonanie składa się szereg zadań szczegółowych, które 25 w sumie tworzą całokształt pracy opiekuńczo-wychowawczej. Ma ono charakter długofalowy. Stanowi jeden z najbardziej istotnych sprawdzianów sprawności opieki wychowawczej. Podczas przygotowywania wychowanków do życia w społeczeństwie musimy brać pod uwagę przeszłość oraz przyszłość wychowanka. Ważne jest rozpoznanie jego sytuacji, a więc stanu rozwoju psychicznego i fizycznego, warunków domowych, postępów w nauce czy stanu zaburzeń. Podczas pobytu dziecka w placówce albo rodzinie zastępczej należy zapewnić prawidłowy proces włączania wychowanków do życia w społeczeństwie, ustalenie indywidualnego planu rozwoju każdego wychowanka, podjęcie pełnego zespołu zadań umożliwiających dobre przygotowanie do dalszego życia oraz rozwiązywanie spraw składających się na bezpośrednie usamodzielnienie. 5.7. Rodzice zastępczy i kadra placówek. Nowoczesna instytucja opiekuńcza powinna kompensować brak domu rodzinnego oraz być autentycznie zorientowana na potrzeby dzieci. Przede wszystkim powinna reagować na kryzysy poszczególnych rodzin, a nie organizować życie sztucznie utworzonych grup dzieci i młodzieży. Oznacza to, że właściwie wszystko zaczyna się od gotowości poszczególnych wychowawców do przyjęcia odpowiedzialności za poszczególne dzieci. Co jest możliwe poprzez nawiązanie bliskich więzi emocjonalnych z dziećmi – powinni być wzorami a jednocześnie partnerami dla dzieci – także posiadać odpowiednie umiejętności w dziedzinie realizacji indywidualnych planów pracy z dziećmi i ich rodzinami. Często wychowawcy nie maja kwalifikacji, by rozwiązywać problemy rodzinne, oczekują, że zajmie się tym sąd lub instytucja pomocy społecznej. Niezwykle ważną cechą, która odróżnia zastępczą opiekę rodzinną od opieki, jaką sprawują instytucje jest opieka zastępcza. Jest to opieka sprawowana przez rodziny zastępcze i placówki rodzinne. Rodzicem zastępczym może zostać tylko osoba rozumiejąca potrzeby dziecka, ponieważ jest w stanie zapewnić mu to, co najważniejsze: indywidualizację oddziaływań wychowawczych, miłość i ciepłą atmosferę rodzinną. W przypadku ludzi, którzy posiadają dzieci własne trzeba wziąć pod uwagę możliwe interakcje pomiędzy nimi a przybranym rodzeństwem. Ważnym kryterium doboru jest wiek kandydata na rodzica zastępczego. Rozwiązaniem optymalnym jest sytuacja, gdy różnica wieku pomiędzy dzieckiem a kandydatami na rodziców zastępczych kształtuje się tak jak w rodzinie naturalnej. Jedni preferują rodziny zastępcze utworzone z osób spokrewnionych z dzieckiem, podkreślając istniejące już więzi emocjonalne; inni optują za umieszczeniem dziecka poza kręgiem rodziny, aby wyrwać go spod niewłaściwych często wpływów środowiskowych. Są też głosy nakazujące każdy przypadek rozpatrywać indywidualnie. Szczególną uwagę zwraca się na dobór rodziców zastępczych, gdyż stanowi ona właściwe środowisko opiekuńczo – wychowawcze. Rodzina zastępcza pod względem funkcjonalnym i strukturalnym nie różni się prawie od naturalnej rodziny własnej. Ponadto w tej formie opieki zaspakaja się większość podstawowych dziecięcych potrzeb – zarówno materialnych jak i emocjonalnych. Rodzina ta stwarza możliwości zaspokajania potrzeb bezpieczeństwa, miłości, przynależności czy też więzi wyłącznej. Rodzice zastępczy mają obowiązek dbania o racjonalny i unormowany tryb życia dziecka, potrzeby rozwojowe, potrzeby wzmacniania więzi rodzinnych, kompensowanie opóźnień oraz potrzeby odnoszące się do umiejętności społecznych. Zastępcza opieka rodzinna wymaga współdziałania wielu instytucji, specjalistów z różnych dziedzin i profesji. Organizowanie i wspomaganie rodzin zastępczych to „praca zespołowa”. 26 6. Promocja i monitorowanie programu. Lokalny Program Wsparcia Rodziny i Opieki nad Dzieckiem będzie promowany poprzez: • plakaty umieszczane na terenie miasta, • ulotki i wizytówki informacyjne rozpowszechniane w trakcie imprez społeczno kulturalnych, • biuletyn informacyjny, • informacje w mediach, • strony internetowe jednostek organizacyjnych oraz organizacji pozarządowych, • w trakcie konferencji, spotkań szkoleniowych, imprez kulturalno- sportowych z udziałem adresatów. Monitorowanie programu polegać będzie na gromadzeniu informacji dotyczących projektów pomocowych realizowanych przez jednostki organizacyjne pomocy społecznej, edukacyjne w zakresie pomocy i integracji społecznej oraz organizacje pozarządowe. Program obejmuje podstawowe kierunki działań, monitorowanie poszczególnych zadań będzie dokonywane również poprzez analizę statystyczną efektów zawierających się w danych: Ilość porad udzielanych przez specjalistów. Ilość interwencji kryzysowych. Liczba osób uczestniczących w konferencjach, szkoleniach. Liczba dzieci, młodzieży i innych osób uczestniczących w imprezach integracyjnych. Liczba rodzin żyjących w ubóstwie z określeniem przyczyn ubóstwa. Liczba rodzin niewydolnych wychowawczo z określeniem powodów zjawiska. Liczba rodzin, w których występuje zjawisko przemocy domowej. Liczba dzieci objętych pomocą socjalna materialna. Liczba dzieci objętych pomocą profilaktyczna, korekcyjna w placówkach dziennych. Liczba dzieci umieszczonych w rodzinach zastępczych. Liczba dzieci umieszczonych w placówkach opiekuńczo-wychowawczych. Liczba dzieci opuszczających rodziny zastępcze oraz placówki przed usamodzielnieniem (adopcja, rodziny naturalne). Liczba osób usamodzielnionych. Kwota wydatkowana na realizacje różnych programów celowych z podziałem na źródła finansowania. Kwota wydatkowana na pomoc pieniężna na częściowe utrzymanie dzieci w rodzinach zastępczych. Kwota wydatkowana na opłaty za pobyt dzieci w placówkach opiekuńczo-wychowawczych. Kwota wydatkowana na pomoc społeczną skierowaną do rodzin wychowujących dzieci. Analizę danych statystycznych MOPS będzie prowadził w odstępach rocznych w I kwartale każdego roku obowiązywania Programu. Podsumowanie. Lokalny Program Wspierania Rodziny i Opieki nad Dzieckiem zakłada tworzenie warunków dla poprawy jakości życia rodzin i dzieci. Założenie aktywizacji rodzin, pracy samopomocowej wymagać będzie włączenia adresatów programu do formułowania jego celów. Niezbędne jest systematyczne podnoszenie świadomości społecznej w zakresie przyczyn 27 i skutków dysfunkcji oraz promocja rodzinnego stylu życia. Wskazane propozycje zawierają przede wszystkim działania profilaktyczne i wspierające. Realizacja projektów zakłada wykorzystanie środków budżetu Miasta Przemyśla, budżetu państwa, pozyskiwanych środków EFS, środków własnych podmiotów niepublicznych oraz środków przekazywanych przez sponsorów. W celu osiągnięcia zamierzonych celów w realizację programu będą włączone również instytucje, placówki i organizacje pozarządowe, które swoimi działaniami wspierają dziecko i rodzinę. Spodziewanym efektem realizacji programu ma być polepszenie sytuacji dziecka i rodziny, poczucia bezpieczeństwa socjalnego, ograniczenie patologii społecznej, zminimalizowanie negatywnych zachowań oraz stworzenie skutecznego systemu wsparcia dla rodziny i dziecka. Koszty projektów są szacowane i ich przyjęcie nie oznacza obowiązku ich realizacji w danym roku. Program może być uzupełniany o następne projekty. Przedstawione w niniejszym Lokalnym Programie Wsparcia Rodziny i Opieki nad dzieckiem projekty mogą być wdrażane do realizacji po akceptacji i zatwierdzeniu przez Prezydenta Miasta Przemyśla Opracowanie MOPS w Przemyślu: Marko Krystyna, Wieliczko Małgorzata, Zachajusz Wioletta. . 28