Radość i smutek mieszają się z sobą na wieść o nominacji księdza

1
Słowo na wieść o nominacji Księdza Biskupa Marka Jędraszewskiego
na Arcybiskupa, Metropolitę Łódzkiego
Radość i smutek mieszają się z sobą na wiadomość o nominacji Księdza Biskupa Marka
Jędraszewskiego na Arcybiskupa, Metropolitę Łódzkiego.
Radość – ze względu na to, iż zasłużony i dzielny współpracownik Kościoła Poznańskiego obejmuje
przewodnictwo w szlachetnym Kościele, który jest w Łodzi. Jego kompetencje naukowe i
duszpasterskie doświadczenie z pewnością przysłużą się dalszemu rozwojowi Kościoła Łódzkiego.
Smutek, ponieważ tracimy nieocenionego współpracownika i współbrata, który zawsze gorliwie
wspierał nasze poczynania duszpasterskie. Bo powstaje luka w Archidiecezji, która domaga się
zapełnienia. Smutek, ponieważ tracimy tę codzienną – bo przecież nie w ogóle – przyjaźń, życzliwość i
rozumność, z jaką łatwiej nam było żyć w Poznaniu.
Arcybiskup Marek urodził się dnia 24 lipca 1949 roku w Poznaniu,
w latach 1967-1973 studiował w Arcybiskupim Seminarium Duchownym w Poznaniu oraz na
Papieskim Wydziale Teologicznym w Poznaniu,
dnia 24 maja 1973 przyjął święcenia kapłańskie z rąk ks. abp. Antoniego Baraniaka,
w latach 1973-1975 był wikariuszem w parafii pw. św. Marcina w Odolanowie k. Ostrowa Wlkp.
w roku 1975 został skierowany na studia specjalistyczne na Wydziale Filozofii Papieskiego
Uniwersytetu Gregoriańskiego w Rzymie,
dnia 20 grudnia 1979 roku obronił pracę doktorską Le relazioni intersoggettive nella filosofia di
Levinas,
w latach 1980-1996 był adiunktem na Papieskim Wydziale Teologicznym w Poznaniu,
w latach 1980-1987 pełnił funkcję prefekta Arcybiskupiego Seminarium Duchownego w
Poznaniu,
w latach 1987-1996 redaktorem, a od 1990 redaktorem naczelnym „Przewodnika Katolickiego",
w roku 1991 habilitował się na Wydziale Filozoficznym Papieskiej Akademii Teologicznej w
Krakowie na podstawie rozprawy Jean-Paul Sartre i Emmanuel Levinas – w poszukiwaniu
nowego humanizmu. Studium analityczno-porównawcze,
w roku 1996 otrzymał nominację na wikariusza biskupiego ds. nauki i kultury w Archidiecezji
Poznańskiej oraz przewodniczącego Wydziału Duszpasterstwa Akademickiego w Kurii
Arcybiskupiej w Poznaniu,
w 1996 roku został powołany na konsultora Komisji Nauki Wiary Episkopatu Polski,
dnia 17 maja 1997 roku Ojciec Święty Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym
Archidiecezji Poznańskiej. Święcenia biskupie otrzymał z rąk arcybiskupa Juliusza Paetza dnia
29 czerwca 1997 roku w Poznaniu,
dnia 2 stycznia 2002 roku otrzymał tytuł naukowy profesora nauk teologicznych,
2
od dnia 7 października 2009 roku członek Rady Stałej Konferencji Episkopatu Polski; członek
Komisji Wychowania Katolickiego, członek Sekcji Nauk Filozoficznych w Komisji Nauki
Wiary, członek Rady ds. Duszpasterstwa Młodzieży i delegat Episkopatu Polski ds.
Duszpasterstwa Akademickiego.
W obliczu nominacji na urząd Arcybiskupa Łódzkiego jak najserdeczniej dziękuję Biskupowi Markowi
za prawie 40-letnie posługiwanie kapłańskie związane z Archidiecezją Poznańską oraz za 15 lat
posługiwania biskupiego.
A jednocześnie życzę, aby stał się dla Kościoła Łódzkiego prawdziwym sługą Słowa, które prowadzi do
zbawienia – nie tylko poprzez nauczanie i wychowanie – ale również poprzez prowadzenie ludzi ku
nadziei, podobnie jak św. Paweł: „To co niegdyś zostało napisane, napisane zostało i dla naszego
pouczenia, abyśmy dzięki cierpliwości i pociesze, jaką niosą Pisma, podtrzymywali nadzieję” (Rz 15, 4).
Wierni potrzebują słów biskupa, potrzebują potwierdzenia i oczyszczenia swej wiary. Potrzebują tego
tym bardziej, im bardziej sytuacja naznaczona jest obojętnością i ignorancją religijną wielu chrześcijan.
Niech – z czujnym spojrzeniem i litościwym sercem Dobrego Pasterza, jako szafarz sakramentów –
zaproponuje powierzonemu sobie Kościołowi lekarstwo pocieszenia, jakim jest wyzwolenie w
Chrystusie. A nie jest to pociecha licha i przejściowa, ale oparta na pewności wiary. Będąc ojcem i
pasterzem wiernych, niech wstawia się za swoimi braćmi i razem z ludem błaga Pana oraz dziękuje Mu,
wskazując na prymat Boga i Jego łaski.
Niech towarzyszy mu równowaga ducha, która pomaga biskupowi, „aby surowość jego nie była zbyt
twarda, a miłość zbyt miękka” (Reguła pasterska, cz. 2; rozdz. 6). Niech się stanie dla Łodzi
współtwórcą wspólnoty (komunii), gdzie każdy znajdzie miejsce dla siebie, natchniony jednym i tym
samym Duchem Świętym. „Nikt nie sądzi, aby dobrzy mogli opuścić Kościół. Wiatr nie unosi ziarna
pszenicy, ale czcze plewy są jego igrzyskiem” (Cyprian, De unitate Ecclesiae, 5).
Niech wsiądzie do łodzi Kościoła Łódzkiego i – pośród zamętu światowego – pokieruje nią pewną ręką i
niewzruszoną wiarą.
+ Stanisław Gądecki
Arcybiskup Metropolita Poznański
Poznań, dnia 11 lipca 2012 roku
W święto świętego Benedykta, Patrona Europy