KONKURS

Anna Wiraszka
KONKURS
Sztuka przeznaczona dla klas I – III szkoły podstawowej
Osoby:
Kotka Kłębuszek
Kotka Pufka
Kotka Kizia
Kotka Mizia
Kot Herman
Rodzice Kłębuszka
Rodzice Pufki
Kotki – koledzy i koleżanki ze szkoły
Słychać słowa piosenki.
Złap, złap szczęście za ogon.
Chwyć, chwyć słońca promienie.
Wyjdź, wyjdź szczęściu naprzeciw.
Goń, goń, goń swoje marzenie.
Akt I Zakupy
Pantomima:
Słychać szkolny dzwonek – kotki wybiegają, wchodzą na czterech łapkach zza sceny
i z widowni na scenę.
Na środku sceny rozstawiona drabina imitująca sklep – Koci kram. Wychodzą ze sklepu,
jedzą wędzone rybki, karmę dla kotów, świeże myszki. Przepychają się. Strasznie miauczą.
Kotka Pufka nakupiła najwięcej, ledwie mieści jej się w łapkach. Ubrana jest modnie,
ślicznie wyczesane futro, puszysty ogon. Usługują jej inne kotki – Kizia /nastroszona, dumna/
i Mizia /gruba, powolna, elegancka/. Starają się jej przypodobać. Śmieją się z czegoś, kogoś
bardzo głośno. Wybuchają śmiechem, wcinają ostentacyjnie smakołyki.
1
Z boku stoi mała, mizerna, z krótkim ogonkiem, ruda kotka Kłębuszek. Ma w łapkach kłębek
żółtej wełny. Bawi się nim nieśmiało. Przytula do serduszka. Przygląda się lękliwie kocicom.
Potrącają ją, przechodząc obok, wytracają kłębuszek wełny /toczy się/, nawet nie zauważają
Kłębuszka.
Dzwonek na lekcję. Kotki biegną do klas. Smutny Kłębuszek z innymi podobnymi kotkami
wracają powolutku, ostrożnie.
Akt II W domu
Na scenie stoją dwie drabiny malarskie – „Dom Kłębuszka” i „Dom Pufki”. Rodzice
w domach krzątają się.
Dom Kłębuszka
Kłębuszek wchodzi na scenę, zdejmuje worek z pleców, wdrapuje się powoli na szczeble
drabiny.
MAMA
Kłębuszku, jak było w szkole?
KŁĘBUSZEK
Dobrze, mamusiu...
Kłębuszek jest smutny, o czymś myśli... Bawi się kłębuszkiem żółtej wełny, która... wypada mu
z łapek...
TATA
Uciekaj, zajmij się czymś! Nie turlaj mi tego pod nogami!
Kotek wystraszony wdrapuje się i siada na „dachu” drabiny.
MAMA
Weź się za lekcje, a nie włóczysz się po strychach!
TATA
Do czego ty się nadajesz? Zapoluj chociaż na mysz!
2
Dom Pufki
Pufka wpada na scenę. Rzuca elegancki worek.
MAMA
Pufciu! Zobacz! Kupiłam ci mysi sweterek, przymierz.
PUFKA ogląda
To jest sweterek?
Wszystkie kocice będą się ze mnie śmiały!
Taki obciach!
Nigdzie w nim nie pójdę!
Pufka rzuca nim i wchodzi naburmuszona na „dach” drabiny.
TATA
Jutro wymienimy.
do żony
Mówiłem, nie kupuj kota w worku!
Na drabinach siedzą dwa kotki, każdy żyje swoim własnym życiem. Nie widza się. Pufka
ogląda swoje pazurki, wygina grzbiet, liże łapki. Kłębuszek spogląda marzycielsko w niebo.
Rodzice schodzą ze sceny.
Akt III Zapowiedź
Dzwonek. Kotki wybiegają z różnych stron sceny. Chwalą się strojami, wcinają smakołyki.
Zajęte są sobą! Spoglądają na inne koty, chcą być zauważone. Z boku, z innym małym
kotkiem, Kłębuszek bawi się wełną.
KIZIA
Ppffka, ale masz super sweterek w serek! Na psi pazur!
KOTKI
Wyglądasz jak prawdziwa sjamka!
MIZIA rozmarzonym głosikiem
Jak cię zobaczy Herman...
3
KIZIA z pogardą wskazuje Kłębuszka
A nie jak to, to tam!
Wzrok wszystkich pada na Kłębuszka. Podbiegają do niego, klaszczą, tupią nogami.
KOTKI wołają
A sio! Rudy brudasie!
Nędzna kito!
Co tam masz?
Zabierają, wyrywają kłębuszek wełny Kłębuszkowi.
Pokaż!
Rzuć do mnie!
Rzucają kłębkiem do siebie nad głową Kłębuszka, który usiłuje odebrać swoją własność.
PUFKA schodzi z kocim wdziękiem z drabiny
Bez piękności łamią się kości. Ha! Ha! Ha!
Mam alergię na sierść!
Otrzepuje się, patrząc na Kłębuszka.
Kłębuszek chowa się pod drabiną, wygląda, czy kotki nie wracają.
KŁĘBUSZEK do siebie
Tylko Mruczek chce się bawić ze mną.
Dlaczego one śmieją się ze mnie?
Dlaczego oni mnie nie lubią?
Herman – kot, ubrany na topie, komóra w łapie, sierść na żel, przechodzi obok kotek.
Podbiegają do niego, częstują smakołykami. Chcą, aby je zauważył. On jednak spogląda
w kierunku Kłębuszka i oddaje mu kłębek wełny odebrany złośliwym kotkom.
HERMAN przyjaźnie do Kłębuszka
4
Nie ma co płakać nad rozlanym mlekiem.
Kłębuszek jest smutny, trzęsie się, bawi się kłębuszkiem, zerka. Słyszy głosy:
Złap, złap szczęście za ogon.
Chwyć, chwyć, słońca promienie.
Wyjdź, wyjdź, szczęściu naprzeciw.
Goń, goń, swoje marzenie.
HERMAN ponownie do Kłębuszka
Ogon do góry, znikną wnet chmury!
AKT IV Wiadomość
Wbiegają na scenę Kizia i Mizia w towarzystwie innych kotów. Rozaferowane, mówią
ściszonym tonem.
KIZIA
Słyszałyście!
Jest konkurs na najpiękniejszą kotkę!
MIZIA
Kiziu! Jakie są zasady?
KIZIA
Jak to jakie??? Najpiękniejsze futro.
Głaszcze się po ogonie.
Najdłuższe pazurki.
Ogląda swoje pazury.
Najpiękniejszy głosik.
Próbuje swoje możliwości wokalne.
Naj... naj... naj...
KOTKI
Co naj...?
KIZIA
Dalej nie doczytałam... Czy to ważne?!
KOTKI
Oczywiście, że nie!
5
MIZIA
W prawo, w lewo i do diaska!
Wchodzi z rozwianym włosem, modnie ubrana, pewnym krokiem Sabrina. Wzrok wszystkich
pada na nią.
WSZYSTKIE FANKI
Stawiamy na ciebie, tylko ty masz szansę!
Pufciu! Tylko ty potrafisz wystawić inne koty... ogonem.
W tym czasie z drabiny wszystkiemu przygląda się Kłębuszek. Na słowa Kizi „najpiękniejsze
futro” dotyka swojego futerka, „najpiękniejsze pazurki” z przykrością patrzy na swoje
pazurki, „najpiękniejszy głosik” – słychać dziwny, śmieszny dźwięk.
Akt V Konkurs
Wchodzi Herman, wszystkie koty i kotki wystrojone, eleganckie, przygotowane do wybiegu.
Na środku sceny stoi drabina z napisem – I miejsce.
HERMAN
Rozpoczynamy konkurs.
KOTKI z piskiem, radością
TAK, tak, tak...
HERMAN
Witam wszystkich zgromadzonych!
Wszyscy znamy zasady konkursu.
MIZIA
TAK, tak, taaak...
HERMAN
Proszę o wystąpienie kandydatek.
Jak wiemy, każdy z nas chodzi swoimi drogami, a dzisiaj...
W rytm muzyki wchodzą na wybieg pojedyncze kotki. Błyski fleszów, kamera. W tłumie stoi
Kłębuszek z kłębuszkiem. Słychać jakąś fałszującą muzykę.
6
Złap, złap szczęście za ogon.
Chwyć, chwyć, słońca promienie.
Wyjdź, wyjdź, szczęściu naprzeciw.
Goń, goń, swoje marzenie.
KOTY do Kłębuszka
Co to za kocia muzyka???
Choć, zobaczymy, jak inni się bawią...
Pierwsze koty za płoty...
Kotki z Kłębuszkiem, stłumione, trzymają się za łapki... Wchodzą na salę.
HERMAN
Proszę teraz o przedstawienie swoich... skarbów.
Wygrywa ten, kto...
Pufka i jej fani krzyczą jeden przez drugiego.
KIZIA
Kto jest najpiękniejszy!
MIZIA
Ma najpiękniejszy ogon...
KIZIA
Ma najdłuższe pazurki...
MIZIA
I najpiękniejszy głosik... Miau, miau, miau...
Fałszuje, śpiewa.
HERMAN
Ten..., kto posiadł największy skarb..., którym... umiał i chciał się podzielić!
Pufka rozgląda się i nie rozumie, o co chodzi. Trudno podzielić się jej smakołykami, które
należą do niej. Chowa je za siebie, wpycha pod futerko. Rozgląda się. Jej wzrok pada na
Kłębuszka, którego otoczyły radośnie inne kotki.
7
PUFKA
A sio, mały brudasie!
KIZIA
Wstrętna kito!
MIZIA
Co tu robisz, trafiłaś chyba nie na tę salę, śmietnik jest obok!
FANKI PUFKI wołają razem
Takie koty, gdzie indziej maja dużo roboty!
HERMAN do Kłębuszka
A ty?
KŁĘBUSZEK
My mamy tylko to!
Kotki z Kłębuszkiem pokazują kłębuszek wełny.
HERMAN
Rozdaj to innym!
Nitka snuje się z łapki do łapki.
Wszyscy, którzy jej dotykają, stają się radośni, weseli. W ich łapkach „zakwitają” serduszka.
Pufka chce dosięgnąć żółtej nici słońca, ale nie może... Kłębuszek jest jakby „gorący”,
wypada jej z łapek.
HERMAN
Znamy już wyniki.
I miejsce zajmuje... Kłębuszek!
Oto I miss, jej skarb jest największy, bezcenny.
Błyskają flesze aparatów. Oklaski.
KOTKI krzyczą
Najdroższym skarbem jest przyjaźń!
Wygrała skromność, miłość, serdeczność!
Przyjaźń zawsze spada na cztery łapy!
Ogon do góry, zniknęły chmury!
8
Kłębuszek i jego przyjaciele wdrapują się niezdarnie, ale radośnie na drabinę. Fikają
koziołki. Połączeni są siecią rozwiniętej żółtej włóczki.
AKT VI
Wszyscy z radością schodzą ze sceny. Zostają smutna Pufka i jej koleżanki. Z drabiny schodzi
nieśmiało Kłębuszek. Podaje kotkom koniuszek wełny. Radośnie, choć nieśmiało biorą jej
koniec Pufka i fanki.
Złap, złap szczęście za ogon.
Chwyć, chwyć, słońca promienie.
Wyjdź, wyjdź,szczęściu naprzeciw.
Goń, goń, swoje marzenie.
Wchodzą rodzice Kłębuszka i Pufci, z radością patrzą na swoje dzieci, które wesoło, wspólnie
trzymają się za łapki. Włączają się do słów piosenki:
Daj, daj serce każdemu.
Daj, daj słońca promienie.
Wyjdź, wyjdź przyjaźni naprzeciw.
Dziel, dziel swój skarb z innymi.
Wszystkie koty wybiegają i wbiegają w publiczność, rozdają serduszka i żółtą nić słońca.
9