IPPP3/443-410/10-6/KC - BAZA

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IPPP3/443-410/10-6/KC
Data
2010.08.30
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie
Temat
Podatek od towarów i usług --> Wysokość opodatkowania --> Stawki --> Stawka podatku w
przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów
Słowa kluczowe
dokumenty
dokumenty przewozowe
dostawa wewnątrzwspólnotowa
kopia
Istota interpretacji
Prawidłowa dokumentacja wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz posiadanie oryginałów
tych dokumentów.
Wniosek ORD-IN
570 kB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z
2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w
sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r.
Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra
Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 28.04.2010 r. (data
wpływu 04.05.2010 r.), uzupełnione w dniu 05.07.2010 r. (data wpływu) na wezwanie z dnia
22.06.2010 r., oraz uzupełniony ponownie w dniu 09.08.2010 (data wpływu) na wezwanie z dnia
27.07.2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej
podatku od towarów i usług w zakresie:
• prawidłowej dokumentacji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jest prawidłowe
• dysponowania oryginałami dokumentów - jest nieprawidłowe
UZASADNIENIE
W dniu 04.05.2010 r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony w dniu 05.07.2010 r. (data wpływu) oraz
ponownie w dniu 09.08.2010 r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa
podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowej dokumentacji
wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz posiadania oryginałów tych dokumentów.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe
Spółka dokonuje w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej m.in.
wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów do innych krajów członkowskich Unii Europejskiej.
W niedługim czasie Spółka będzie sprzedawać swoje towary kontrahentowi mającemu siedzibę
na terenie Niemiec. Towar dostarczany będzie do kilku różnych miejsc dostawy na terenie Niemiec,
zaś faktura będzie adresowana i wysyłana do centrali niemieckiego odbiorcy (płatnika). Przewóz
towarów z terytorium kraju do miejsca ich przeznaczenia na terytorium Niemiec Spółka zlecać
będzie spedytorowi.
Spółka w celu możliwości zastosowania stawki podatku od towarów i usług w wysokości 0% dla
WDT podejmie działania mające na celu skompletowanie dowodów, zgodnie z art. 42 ust. 3 i ust.
11 ustawy o podatku od towarów i usług. Na potrzeby dokumentacji, o której mowa powyżej,
Spółka będzie posiadać następujące dokumenty:
1. międzynarodowy samochodowy list przewozowy CMR potwierdzony podpisem i pieczątką w
miejscu dostawy,
2. kopię faktury podpisaną jedynie przez osobę wystawiającą fakturę czyli pracownika Spółki
(odbiorca niemiecki nie wyraża zgody na potwierdzanie faktury),
3. shipping note czyli specyfikację poszczególnych sztuk ładunku potwierdzoną podpisem i
pieczątką w miejscu dostawy,
4. fakturę spedytora zawierającą informację którego numeru shipping note dotyczy.
W związku z powyższym zadano następujące pytania:
Czy Spółka będzie mogła stosować stawkę VAT w wysokości 0% dla WDT w przypadku, gdy będzie
posiadać:
1. międzynarodowy samochodowy list przewozowy CMR potwierdzony podpisem i pieczątką w
miejscu dostawy,
2. kopię faktury podpisaną jedynie przez osobę wystawiającą fakturę (pracownika Spółki),
3. shipping note - specyfikację poszczególnych sztuk ładunku potwierdzoną podpisem i pieczątką
w miejscu dostawy,
4. fakturę spedytora z informacją którego numeru shipping note dotyczy...
Jeśli
nie
to
czy
innym
(dodatkowym)
dokumentem
potwierdzającym,
że
nastąpiła
wewnątrzwspólnotowa dostawa może być podpisane przez odbiorcę faktury zbiorcze (miesięczne)
potwierdzenie otrzymania towarów i faktur z wyszczególnieniem: daty faktur, numerów faktur,
numerów zamówień oraz kwot faktur...
Czy Spółka musi dysponować oryginałami dokumentów wymienionych we wniosku...
Zdaniem Spółki na gruncie art. 42 ust. 3 oraz ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług,
dokumenty wymienione we wniosku stanowią łącznie wystarczający dowód, że towary będące
przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone
do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.
Spółka nie znajduje żadnych przesłanek do tego aby kopia faktury musiała być potwierdzona
przez odbiorcę (płatnika) faktury nawet w przypadku, gdy miejsce dostawy jest inne niż adres
odbiorcy faktury. Zdaniem Spółki istotne jest jedynie aby faktura stwierdzająca dokonanie
sprzedaży zawierała co najmniej dane zawarte w § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia
28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu
ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od
podatku od towarów i usług.
Bez znaczenia dla kwestii dowodowych pozostaje to, czy wymienione we wniosku dokumenty
są oryginalne, czy też są to kserokopie, dokumenty przesłane w formie elektronicznej lub faksem.
Prawidłowość stanowiska Spółki potwierdzają wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w
Warszawie sygnatura III SA/Wa 155/08 oraz III SA/Wa 1909/08.
Zdaniem Wnioskodawcy Spółka nie ma obowiązku posiadania oryginałów dokumentów
wymienionych we wniosku, które stanowić będą dla niej dowody dokonanej dostawy
wewnątrzwspólnotowej. Zasadniczo dopuszczalna będzie więc każda forma dokumentu
(kserokopia, dokument przesłany w formie elektronicznej lub faksem) jeśli posiadane przez Spółkę
dowody łącznie potwierdzają w sposób jednoznaczny dostarczenie towarów do nabywcy
znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium Polski.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej
przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe w zakresie prawidłowej
dokumentacji
dostaw
wewnątrzwspólnotowych
oraz
za
nieprawidłowe
w
zakresie
dysponowania oryginałami ww. dokumentów.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr
54 poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
podlegają:
1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
Zgodnie zaś z art. 13 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów,
o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu
czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z
zastrzeżeniem ust. 2-8.
Zgodnie z art. 13 ust. 6 ww. ustawy wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli
dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, który zgłosił zamiar dokonywania
wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów i został zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z
art. 97, z zastrzeżeniem ust. 7.
Z opisu sprawy zawartej we wniosku wynika, że Wnioskodawca będzie sprzedawać swoje
towary kontrahentowi mającemu siedzibę na terenie Niemiec. Towar dostarczany będzie do kilku
różnych miejsc dostawy na terenie Niemiec, zaś faktura będzie adresowana i wysyłana do centrali
niemieckiego odbiorcy. Przewóz towarów Spółka zlecać będzie spedytorowi. Wnioskodawca
wskazuje, że będzie w posiadaniu międzynarodowego listu przewozowego CMR potwierdzonego
podpisem i pieczątką w miejscu dostawy. Wskazane miejsce dostawy przez nabywcę, jest inne niż
adres centrali niemieckiego kontrahenta. Warto w tym miejscu zwrócić uwagę na fakt, że ustawa o
VAT nie ogranicza możliwości wywiezienia towaru z Polski do odbiorcy unijnego, do miejsca, które
wskazał nabywca, a które jest inne niż adres jego siedziby. Wskazuje na to wyraźnie treść art. 42
ust. 11 ustawy, w związku z art. 42 ust. 3 i 4 ustawy.
W kontekście powyższego, wątpliwości Podatnika budzi kwestia prawidłowej dokumentacji
planowanych dostaw oraz jej forma.
W pierwszej kolejności zauważyć należy, iż warunkiem opodatkowania wewnątrzwspólnotowej
dostawy towarów według 0% stawki VAT jest posiadanie przez podatnika dowodów, że towary
będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i
dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (art. 42
ust. 1 i 2 ustawy o VAT).
Przepis art. 42 ust. 3 ustawy o VAT stanowi natomiast, że dowodami, o których mowa w ust. 1
pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących
przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na
terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju:
1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz
towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do
miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w
przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. kopia faktury,
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,
- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.
Dodatkowo, przepis art. 42 ust. 11 ustawy o VAT stanowi, iż w sytuacji gdy dokumenty, o
których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego
się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o
których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa
wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:
1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma
charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku
inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód
potwierdzający
przyjęcie
przez
nabywcę
towaru
na
terytorium
państwa
członkowskiego innym niż terytorium kraju.
Analiza art. 42 i jego zapisów dotyczących transakcji dostawy pozwala na wskazanie dwóch
podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest potraktowanie danej czynności
jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu
prawnego - jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako
wewnątrzwspólnotowe
nabycie
w
państwie
przeznaczenia
i
zostanie
tam
faktycznie
opodatkowana. Chodzi tu o status podmiotów występujących w takich transakcjach- obie strony
muszą być podatnikami zidentyfikowanymi na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych. Drugi
z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji – musi faktycznie nastąpić wywóz towarów z
jednego państwa członkowskiego i jego transport do innego państwa członkowskiego.
We wniosku dokonanie dostawy wewnątrzwspólnotowej jest zdarzeniem przyszłym.
Wnioskodawca zamierza dostarczać swoje towary do kontrahenta z Niemiec, gdzie towar będzie
dostarczany do różnych miejsc wskazanych przez nabywcę, natomiast faktura będzie wystawiona
na adres centrali kontrahenta. Na potrzeby dokumentacji, Wnioskodawca będzie dysponować
następującymi dowodami:
1. międzynarodowy samochodowy list przewozowy CMR potwierdzony podpisem i pieczątką w
miejscu dostawy,
2. kopię faktury podpisaną jedynie przez osobę wystawiającą fakturę (pracownika Spółki),
3. shipping note - specyfikację poszczególnych sztuk ładunku potwierdzoną podpisem i pieczątką
w miejscu dostawy,
4. fakturę spedytora z informacją którego numeru shipping note dotyczy.
Jednocześnie, Wnioskodawca wskazuje, że nie ma obowiązku posiadania oryginałów tych
dokumentów. Dopuszcza możliwość posiadania jedynie kserokopii przesłanej faksem bądź drogą
mailową wskazanych dokumentów.
Analizując przedstawiony we wniosku opis sprawy i przywołane przepisy ustawy, ważne jest,
aby zgromadzone przez Podatnika dokumenty potwierdzały fakt, iż towary będące przedmiotem
wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zostaną wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do
nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.
Warto w tym miejscu przywołać orzecznictwo ETS-u, w którym to Trybunał niejednokrotnie
dokonywał wykładni przepisów dotyczących dostaw wewnątrzwspólnotowych. I tak w wyroku z
dnia 27 września 2007 r. w sprawie C-409/04 Teleos plc i in. przeciwko Commissioners of Customs
Excise uznał, że w celu skorzystania ze zwolnienia z tytułu dostawy wewnątrzwspólnotowej towary
muszą być wysłane lub transportowane do "miejsca poza terytorium określonym w art. 3, lecz
znajdującego się na obszarze Wspólnoty", to znaczy, że wysyłka lub transport muszą mieć miejsce
pomiędzy państwem członkowskim stanowiącym część obszaru Wspólnoty, gdzie obowiązuje
wspólny system podatku VAT, a innym tego rodzaju państwem. Uznanie danej dostawy lub danego
nabycia za czynności wewnątrzwspólnotowe musi być dokonywane na podstawie elementów
obiektywnych, takich jak fizyczne przemieszczenie towarów pomiędzy państwami członkowskimi.
Dostawca towaru ma obowiązek przedstawienia przekonywującego dowodu spełnienia przesłanek
merytorycznych, tj. dokumentów że towary wymienione na fakturze zostały przemieszczone na
teren innego państwa członkowskiego niż Polska. Możliwa jest jednak sytuacja, że towary trafią do
innego miejsca, wskazanego przez nabywcę, niż to które widnieje na fakturze. W tej sytuacji
zastosowanie znajdzie art. 42 ust. 11 ustawy, który zawiera otwarty katalog dokumentów
dodatkowych, z których wynikać powinno, że przedmiotowa dostawa wewnątrzwspólnotowa miała
miejsce. Oczywiście zastrzec należy, że dostawca towaru posiada dokumenty wymagane art. 42 ust.
3 ustawy. Zatem przepisy nie wykluczają możliwości wywiezienia towaru do kraju członkowskiego,
w którym nabywca towaru wskazuje inne miejsce dostawy niż adres siedziby. Z opisu zdarzenia
przyszłego wynika, że taka sytuacja będzie miała miejsce. Wnioskodawca wskazuje, że towar będzie
dostarczany do kilku rożnych miejsc dostawy na terenie Niemiec, zaś faktura będzie wystawiona na
adres centrali niemieckiego kontrahenta. Zatem słuszne jest stanowisko, że dodatkowym
dokumentem potwierdzającym dostarczenie do nabywcy unijnego towaru może być podpisane
przez odbiorcę faktury zbiorcze (miesięczne) potwierdzenie otrzymania towarów i faktur z
wyszczególnieniem: daty faktur, numerów faktur, numerów zamówień oraz kwot faktur.
Z punktu widzenia przepisów ustawy, art. 42 ust. 3 wskazuje, że to z dokumentów
przewozowych otrzymanych od przewoźnika ma wynikać fakt fizycznego przemieszczenia towarów
do innego kraju unijnego niż Polska. To nie faktura czy specyfikacja towarów, ale właśnie
dokumenty z pkt 1 ust. 3 przywołanego artykułu mają wskazywać jednoznacznie na
przemieszczenie towaru. Wiąże się to zatem ściśle z formą dokumentów z katalogu art. 42 ust. 3
ustawy, gdzie jednocześnie brak jest unormowań szczególnych w tym temacie. Zasadniczo
dopuszczalna będzie więc każda forma dokumentu, byle uprawdopodobniona była autentyczność
dokumentu. Jednak nie należy zapominać, że użyte w art. 42 ust. 3 pkt 1 sformułowanie
„dokumenty przewozowe” należy odnieść do przepisów prawa przewozowego jak również do treść
art. 5 ust. 1 Konwencji o umowie międzynarodowego przewozu drogowego (CMR) z dna 19 maja
1956r. ( Dz. U. z 1962r, Nr 49, poz. 238 ze zm.), zgodnie z którym dokument przewozowy
wystawiany jest w trzech oryginalnych egzemplarzach, z których pierwszy wręcza się nadawcy,
drugi towarzyszy przesyłce, a trzeci zatrzymuje przewoźnik. Z kolei z przepisów ustawy z dnia 15
listopada 1984 roku Prawo przewozowe (tj. Dz. U. z 2000 r., Nr 50, poz. 601, ze zm.) wynika, że
dokumenty przewozowe mogą mieć różną treść i formę. List przewozowy jest jednym z rodzajów
dokumentów przewozowych, ale nie jest to jedyny rodzaj dokumentu przewozowego, gdyż Prawo
przewozowe nie zawiera ścisłej definicji dokumentu przewozowego. Jednak za dokument taki nie
może być uznana jego kserokopia, czy forma otrzymana za pomocą faksu. Nie można nie zauważyć,
że z wniosku Spółki o interpretację prawa podatkowego wynika, iż chodzi o list przewozowy tzw.
CMR, którego dotyczy powoływana regulacja art. 5 ust.1 w. w. Konwencji. Wynika z niego, że
dokument ten wystawiany jest w trzech oryginalnych egzemplarzach. Dla celów analizowanego
przepisu ustawy o VAT dowodem będzie dokument przewozowy wystawiony przez przewoźnika lub
spedytora, jeśli zawiera on wyraźną informację o przemieszczeniu towarów na terytorium kraju UE
innego niż Polska a dostawca towaru będzie posiadał oryginał takiego dokumentu.
Wnioskodawca wskazuje we wniosku, że będzie posiadał międzynarodowy samochodowy list
przewozowy CMR potwierdzony podpisem i pieczątką w miejscu dostawy, które jest inne niż adres
centrali kontrahenta niemieckiego, wraz z pozostałymi dokumentami wymaganymi art. 42 ust. 3
ustawy, które łącznie stanowić będą wystarczający dowód, że towary będące przedmiotem
dostawy wewnątrzunijnej, zostały wywiezione z terytorium kraju do nabywcy.
Zatem, odnosząc się do powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać w tej kwestii za
prawidłowe.
W kwestii faktury, która jest w posiadaniu Wnioskodawcy, należy przywołać art. 106 ustawy.
Zgodnie z tym przepisem, faktury wystawiane są przez podatników podatku od towarów i usług
tzn. przez osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby
fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej
działalności oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie
zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy
towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz.
U. Nr 212, poz. 1337 ze zm).
Zatem, biorąc pod uwagę zapis w art. 42 ust. 3 pkt 2 i przywołane przepisy należy stwierdzić, że
Wnioskodawca dla prawidłowego udokumentowania transakcji WDT powinien posiadać kopię
swojej faktury dokumentującą dostawę towaru dla kontrahenta niemieckiego, natomiast przepisy
nie wymagają, aby widniał na niej podpis nabywcy towaru.
Wątpliwości Wnioskodawcy budzi również kwestia posiadania oryginałów dokumentów
wymienionych we wniosku w przedstawionym zdarzeniu przyszłym. Przede wszystkim, dowodami
dokonania wewnatrzwspólnotowej dostawy mogą być w sumie tylko te dokumenty, które
wskazane są w art.. 42 ust. 3 ustawy. Potwierdzają one w sposób jednoznaczny zarówno tożsamość
towarów, będących przedmiotem dostawy, podmioty będące stronami transakcji oraz sam fakt
przemieszczenia towarów. Zatem, pytanie Wnioskodawcy odnoszące się do formy dokumentów,
należy odnieść przede wszystkim do dokumentu przewozowego, który jak wskazano powyżej,
wystawiany jest w trzech oryginalnych egzemplarzach. Również czytając sam przepis, można
zauważyć, że należy posiadać kopię a nie oryginał faktury oraz specyfikację, która w niektórych
przypadkach może być zawarta na samej fakturze. Wobec tego tylko dokument przewozowy ma
zastrzeżoną formę, której nie można zastąpić kopią bądź skanem czy faksem. Warto w tym miejscu
przywołać wyrok Sądu Najwyższego z dnia 03.12.2009 roku o sygn. I FSK 1301/08, w uzasadnieniu
którego
Sąd
zawarł
stwierdzenie,
że
nie
można
uznać
za
dokument
dostawy
wewnatrzwspólnotowej samej kserokopii, czy przesłanej faksem egzemplarza listu przewozowego i
tym samym za dokument wymagany przepisami prawa podatkowego.
Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należy uznać za nieprawidłowe.
Przywołany przez Wnioskodawcę wyrok WSA o sygn. III SA/Wa 1909/08 dotyczy kwestii nie
poruszanej w niniejszej interpretacji, mianowicie odnosi się do wykładni art. 42 ust. 3 w związku z
ustępem 4, gdyż produkty były zabierane z Polski własnym transportem przez nabywców. Z kolei
wyrok III SA/Wa 155/08 został uchylony przywołanym powyżej wyrokiem NSA z dnia 03.12.2009 r.
o sygn. I FSK 1301/08 i przekazany do ponownego rozpoznania. gdyż Sąd Najwyższy nie uznał
kserokopii lub faksu listu przewozowego za dokument wymagany przepisami prawa podatkowego.
Reasumując,
Spółka
będzie
mogła
stosować
stawkę
0%
podatku
VAT
dla
wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów dla kontrahenta z Niemiec, w sytuacji dysponowania
wskazanymi dokumentami, tj. międzynarodowym samochodowym listem przewozowym CMR
potwierdzony podpisem i pieczątką w miejscu dostawy, które nie jest miejscem siedziby nabywcy
wskazanym na fakturze, kopią faktury podpisaną jedynie przez osobę wystawiającą fakturę czyli
pracownika Spółki oraz shipping note czyli specyfikację poszczególnych sztuk ładunku
potwierdzoną podpisem i pieczątką w miejscu dostawy. Spełniają one łącznie warunek dowodu na
dokonanie transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towaru do kontrahenta unijnego w państwie
członkowskim, innym niż terytorium kraju. Posiadane dokumenty muszą mieć wartość dowodową
dla transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, zatem Wnioskodawca powinien być w
posiadaniu oryginału dokumentu przewozowego wystawionego przez przewoźnika lub spedytora, z
informacją o dostarczeniu towaru do nabywcy na terytorium kraju UE innego niż Polska. W
sytuacji, gdy towary trafiają w inne niż wskazane na fakturze miejsce dostawy na terenie Niemiec,
Wnioskodawca powinien posiadać dodatkowy dokument, wskazujący na dostarczenie towaru do
nabywcy, którym może być podpisane przez odbiorcę faktury zbiorcze potwierdzenie otrzymania
towarów i faktur z wyszczególnieniem dat faktur, numerów faktur, numerów zamówień oraz kwot
faktur za dostawy wewnątrzunijne.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego
obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa
podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu
Administracyjnego w Lublinie ul.M.C-Skłodowskiej 40, 20-2-029 Lublin, po uprzednim wezwaniu na
piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział
się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z
dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153,
poz. 1270 ze zm.).
Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni
od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ
nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego
wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie
lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w
Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.