Pobierz Tygodnik Inwestora

Vol 4, Grudzień 2006
Prawne możliwości stosowania hedgingu
przez inwestorów instytucjonalnych w Polsce
Strategie hedgingowe
mogą być szczególnie
przydatne inwestorom
instytucjonalnym do
zabezpieczania posiadanych portfeli. Dotyczy to więc przede
wszystkim funduszy
emerytalnych i towarzystw ubezpieczeniowych.
Fundusze emerytalne? – małe możliwości…
Fundusze emerytalne w Polsce mają niewielkie możliwości
stosowania hedgingu, praktycznie nie mogą zarządzać ryzykiem
stopy procentowej i ryzykiem cen akcji za pomocą
instrumentów pochodnych. Zgodnie z Ustawą z 28 sierpnia
1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych
zabronione jest inwestowanie w derywaty przez otwarte
fundusze emerytalne, a jedyny wyjątek stanowią kontrakty
mające na celu zabezpieczenie kursowe inwestycji
zagranicznych. Z góry wykluczono możliwość zabezpieczania
portfela funduszu przy użyciu instrumentów pochodnych, w
tym kontraktów financial futures, przed ryzykiem rynkowym
innym niż walutowe. Wydaje się, że jest to ostrożność zbyt
daleko posunięta, ponieważ ograniczenia w stosowaniu
instrumentów pochodnych nie pozwalają na efektywne
zabezpieczenie aktywów funduszu przed zmianami cen
walorów i zmianami stóp procentowych.
Jak wybrać brokera na rynku
forex - krok po kroku
Wyjawienie ryzyka
Handlowanie na rynku walutowym niesie
ze sobą wysoki poziom ryzyka, co
oczywiście może nie dopowiadać
wszystkim inwestorom, to zachęca jednak
możliwością osiągania bardzo wysokich
stóp zwrotu. Wysoka dźwignia może
działać na Twoją korzyść, jak również
przeciw Tobie. Przed zdecydowaniem się
na inwestycje na walutach powinieneś
uważnie rozważyć swoje cele inwestycji,
poziom doświadczenia i apetyt na ryzyko.
Istnieje możliwość, że mógłbyś ponosić
stratę w części albo nawet w większości
Twoich początkowych inwestycji i dla-
Tygodnik Inwestora
Towarzystwa ubezpieczeniowe? – tak, ale pod warunkiem…
Zmiany w zakresie możliwości stosowania hedgingu z
wykorzystaniem instrumentów pochodnych przez towarzystwa
ubezpieczeniowe
wprowadziła
Ustawa
o
działalności
ubezpieczeniowej z 22 maja 2003 r. Poszerzyła ona listę aktywów
stanowiących pokrycie rezerw techniczno-ubezpieczeniowych,
które są przeznaczone na bieżące i przyszłe zobowiązania,
wynikające z zawartych umów ubezpieczenia. Na listę
wprowadzono instrumenty pochodne, w tym m.in. wymienione z
nazwy transakcje terminowe typu futures. Towarzystwa
ubezpieczeniowe mogą posiadane środki inwestować w kontrakty
terminowe pod warunkiem, iż instrumenty te posłużą
zmniejszeniu ryzyka związanego z innymi aktywami
stanowiącymi pokrycie rezerw techniczno-ubezpieczeniowych.
Fundusze inwestycyjne? – tak, ale pod warunkiem…
Ustawa z 28 sierpnia 1997 r. o funduszach inwestycyjnych daje
możliwość stosowania przez zamknięte fundusze inwestycyjne
zarówno strategii spekula¬cyjnych, jak i zabezpieczających z
wykorzystaniem
instrumentów
pochodnych.
Katalog
dopuszczalnych lokat funduszu zamkniętego obejmuje m.in.
papiery wartościowe, prawa pochodne od praw majątkowych oraz
transakcje termino¬we. Warto zauważyć, iż regulacje dotyczące
funduszy nie określają precyzyjnie użytych zwrotów. Używane są
pojęcia: papiery wartościowe, prawa pochodne od praw
majątkowych, będących przedmiotem lokaty, transakcje
terminowe. Fundusze otwarte mogą wykorzystywać instrumenty
pochodne tylko w celu ograniczenia ryzyka inwestycyjnego, i to
przy uwzględnieniu celu inwe¬stycyjnego funduszu.
Autor: Sylwia Hucik Gaicka
Analityk portalu www.waluty.com.pl
tego nie powinieneś inwestować
pieniędzy, których nie mógłbyś
stracić. Powinieneś być świadomy
wszystkich
rodzajów
ryzyka
występujących podczas handlowania
walutami
i
szukać
rady
u
niezależnego doradcy finansowego
jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości.
6 Kroków do tego ja wybrać
odpowiedniego Brokera do handlu:
1. Pzeczytaj dokładnie kryteria
wyboru
brokera:
lista
kryteriów, które powinniśmy
wziąć pod uwagę przey
zakładaniu konta u brokera.
2. Skorzystaj z porównania
brokerów:
strona
przedstawia główne firmy
brokerskie.
3.
Sprawdź bardziej szczegółowe
informacje o brokerze.
4. SOtwórz rachunek DEMO:
znajdziesz linka prosto do
rachunku DEMO każdego
brokera.
5. W razie jakichkolwiek pytań –
pisz anonimowo do brokera, albo
czatuj z nim.
6. Skontaktuj się z wybraną firmą:
wypełnienie formularza oznacza,
że skontaktujesz się z wybranym
brokerem.
Kryteria wyboru Brokera
Ogólne
kryteria
jak
wybrać
odpowiedniego Brokera Forex
do
inwestycji. Pytania jakie powinieneś zadać
sobie przed otwarciem rachunkiem u
Brokera rynku Forex:
cd. strona 2
1
1. Czy nad brokerem jest instytucja
nadzorująca? Jeżeli tak, to przez jaki
kraj?
Nie wszystkie kraje nadzorują w taki sam
sposób, albo nie mają tych samych
regulacji w momencie rejestracji. Dlatego
jest to takie ważne dla każdego
inwestora/handlowca by zidentyfikować
te kraje, gdzie firmy Brokerskie są pod
ścisłą kontrolą, to jest takie, które mają
regulacyjne agencje kontrolujące ich
działalność. Jest też ważne aby wiedzieć
czy Broker jest kontrolowany w i poza
krajem, ponieważ ci drudzy zazwyczaj są
bardziej elastyczni kiedy chodzi do
wymagania potrzebne do rejestracji.
Kraje z dedykowanymi
regulacyjnymi:
agencjami
* USA
* Brytyjski
* Australia
* Szwajcaria
Nieważne jakim jesteś typem handlowca,
powinieneś pilnować by broker był
kontrolowany (kontrola wpływa na
bezpieczeństwo
odzyskania
naszych
pieniędzy oraz prawidłowego rozliczania)
i abyś rozumiał te regulacje, które dotyczą
działalności Forex w kraju w którym jest
Twój broker.
Lista instytucji nadzorujących łącznie z
linkami znajduje się na dole artykułu.
2. Czy broker jest twórcą rynku lub
ECN (Elektronicznej Sieci Walutowej)?
Rozumienie natury brokera jest zawsze
ważną rzeczą. Są aktualnie dwa typy
brokerów:
- tworzący ceny rynkowe (Rynku
Twórcy),
- dostarczający najlepszy kurs kupna i
sprzedaży od ich własnych dostawców
(ECN) charakteryzujących się dużą
płynnością.
Ważną rzeczą jest to, że ECN zwykle
pokazuje
wolumen
dostępny
dla
handlowca każdej oferty kupna i
sprzedaży, więc kupiec wie dokładnie czy
jest gotowy by wejść na rynek. Twórca
Rynku zwykle ustala cenę przez
wybieranie najwyższego kursu kupna i
sprzedaży, a tak tworzoną cenę trader
musi przyjąć.
Tygodnik Inwestora
3. Jak niezawodna jest platforma
transakcyjna naszego Brokera?
Zależenie od sprzętu komputerowego
i charakterystyki oprogramowania,
czasem możemy znaleźć aplikację
instalowaną na komputerze lepszą od
tej uruchamianej na stronie web
(Java) albo, vice versa. Rozumienie,
który typ platformy jest bardziej dla
nas odpowiedni jest rzeczą kluczową
dla wygody naszego handlu.
Także ważne jest by upewnić się, że
platforma transakcyjna nie psuje się
bądź zacina zbyt często, szczególnie
przy otrzymywaniu wiadomości albo
właśnie w tych przypadkach, kiedy
trader potrzebuje jej najbardziej.
Niezawodność platformy powinna
być więc ważniejsza od wyglądu czy
upodobania.
Agresywny trader, albo ten, który
lubi często handlować, zawsze będzie
musiał poszukać mocnej i stabilnej
platformy, która nigdy albo bardzo
rzadko się psuje. Natomiast bierny i
konserwatywny inwestor, który nie
należy do tych co przez cały czas
obserwują rynek, mógłby być
bardziej elastyczny w tej sprawie.
4. Porównaj koszty handlowania.
Musisz być świadomy wszystkich
kosztów
związanych
z
handlowaniem. Wybierz je u jednego
brokera i porównaj z innymi
brokerami.
Koszty zawarte w spreadzie (różnica
między ceną kupna i sprzedaży),
koszty/należności które naliczane są o
północy do otwartych pozycji (tzw.
punkty swapowe) i jakiekolwiek inne
opłaty od transakcji, które miałyby
miejsce.
Na
przykład,
broker
oferujący spread: 2 pipsy + $12.50
prowizji za handel jest droższy niż
inny oferujący spread wielkości 3
pipsów, chociaż na pierwszy rzut oka
mogłoby to wyglądać inaczej. Jednak,
powinieneś zwróci uwagę nie na
reklamowaną małą
rozpiętość
spreada na jednej lub dwóch
głównych
parach
walutowych
(majors), ale raczej powinieneś
zrównoważyć to z pozostałymi parami i
mieć ogólny pogląd na koszty u danego
brokera. Ponadto, brokerzy oferujący małe
spready mogą ponownie podać cenę
(rozpiętość spreadu), różną od ceny
pierwotnej, powiększając w ten sposób
koszty transakcji, robią to czasem
"niewidocznie" (np. podczas ogłaszania
danych/wskaźników ekonomicznych).
Innym ważnym czynnikiem jest poznanie
jaka jest polityka brokera odnośnie
pozycji stop loos i limit (czy są one
gwarantowane). Od tego zależy, jaką
gracz otrzyma cenę zamknięcia, i ma to
wpływ (pozornie niewidoczny) na koszty
zawarcia transakcji (ograniczanie zysków
bądź zwiększanie strat).
Również ważną rzeczą dla graczy jest
świadomość jak dużą wielkością, mogą
handlować w jednej transakcji bez
konieczności otwierania kolejnej pozycji
albo nawet niemożności handlowania.
Trader jest zobowiązany by spytać
brokera o taką informację, by mieć pogląd
na to jaką ma płynność.
5. Jakie są rzeczywiste ograniczenia
wielkości handlu?
Gracze, którzy umieszczają wielkie
zamówienia mogliby uznać ten punkt za
wyjątkowo istotny. Gdyby ich siła
nabywcza przewyższyła kiedyś $10mln,
powinni zdecydowanie poszukać firmy,
która ma dużą płynności i byłaby w stanie
zagwarantować pełną płynność dla ich
zamówień w większości handlowych
sytuacji.
6. Czy platforma transakcyjna jest
naprawdę "przyjazna
użytkownikowi"?
Przyjazna dla użytkownika podczas
handlu, znaczy tyle że otwieranie i
zamykanie transakcji nie zajmie wiele
czasu, albo powiedziane jeszcze lepiej,
powinno być to zrobione natychmiast.
Transakcja jednym kliknięciem (po
wcześniejszym
definiowaniu
standardowej
wielkości
transakcji),
zarządzanie stop loosem, limit jak i inne
typy zleceń których używa, trader
powinien wziąć pod uwagę.
cd. strona 3
2
To jest bardzo ważny punkt dla
agresywnego gracza (daytradera), który
jest dużo bardziej zależny od platformy
transakcyjnej niż powściągliwy albo
konserwatywny gracz.
7. Czy broker oferuje nam dodatkowo
jakieś wartościowe usługi?
Posiadanie oprogramowania z dostępem
do rynku w czasie rzeczywistym, dostęp
do aktualnych wiadomości i danych
ekonomiczne są koniecznością dla
jakiegokolwiek inwestora. Jednak trzeba
pomyśleć także o innych wartościowych
dla nas usługach w ofercie brokera,
którymi moglibyśmy się wspomóc
podejmując decyzje.
W tym punkcie każdy gracz powinien
dokładnie upewnić się że firma stosuje się
i spełnia podstawowe standardy odnośnie
wykresów w czasie rzeczywistym,
wiadomości i danych ekonomicznych.
8. Czy wsparcie klienta jest naprawdę
dobre?
Tygodnik Inwestora
Rozwiązywanie
problemów
transakcyjnych powinno następować
naprawdę
szybko,
zawsze
powinniśmy mieć kogoś gotowego do
pomocy, także na samym początku
gdy nowy trader decydował się
otworzyć rachunek u brokera.
Obsługa klientów powinna nie tylko
móc
rozwiązywać
sporadyczny
problem, ale też powinna pomóc w
zapobieganiu im w przyszłości. Ten
punkt nie rozróżnia graczy pomiędzy
różnymi
technikami
gry,
dla
wszystkich jest równie ważny.
9. Polityka dźwigni i wezwania do
uzupełnienia depozytu
Gracze na rynku forex zmierzają do
jak najwyższej dźwigni i często
wybierają brokera opierając się na tej
właśnie cesze. Bądź świadom tego, że
wysoka dźwignia powiększa ryzyko
handlu. Tak więc zakładając konto
weź też pod uwagę, że są brokerzy,
którzy ustalili stały poziom dźwigni,
ale są i tacy, którzy mają dźwignie
zależną od tradera.
INSTYTUCJE NADZORUJĄCE
Gracze powinni też wziąć pod uwagę
różną politykę margin call (wezwania do
uzupełnienia depozytu) jaką mają
brokerzy. Niektórzy stosują zasadę FIFO
(first in first out/pierwsze przyszło
pierwsze wyszło) zamykając po kolei
transakcje (lub częściowo go ograniczyć)
kiedy depozyt zabezpieczający nie
pokrywa
otwartych
pozycji,
inni
wykonają zasadę LIFO (last in first
out/ostatnie przyszło pierwsze wyszło)
zamykając po kolei konieczne transakcje.
Stosuje się także trzecią metodę zamykane są po kolei najbardziej stratne
transakcje (niezależnie już od kolejności
ich zawarcia). Wszystko zależy od
preferencji gracza, ale jest to jest kwestia,
która powinna być jasno rozpatrzona
przed otwarciem rachunku.
Jest to ważny punkt dla agresywnego
który często lubi najwyższe możliwe
dźwignie, podczas gdy umiarkowany albo
konserwatywny trader byłby szczęśliwy z
przeciętnymi poziomami dźwigni.
jw.
3
Kryzysy finansowe – od czego zależą i jak powstają?
Występujące w gospodarce światowej w
ostatnich dziesięcioleciach ubiegłego
wieku załamania finansowe w formie
kryzysu zadłużenia lat 80-tych, kryzysów
walutowych w Europie na początku lat
90-tych i kryzysów finansowych w
Meksyku, szeregu krajów Azji, Rosji,
Brazylii, Argentynie, Turcji i pełzającego
kryzysu w Japonii nie można wyjaśnić w
ten sam sposób.
zjawisko
„samospełniającej
się
przepowiedni”, czyli „podążanie za
prognozą” (ang. self fulfiling
prophency).
Dokładna
analiza
pozwala
na
identyfikację wywołujących je czynników
wewnętrznych, do których należy zaliczyć
błędy w polityce makroekonomicznej i
słabości strukturalne oraz instytucjonalne
poszczególnych krajów.
W warunkach postępującej globalizacji i
związanej z nią liberalizacji oraz
deregulacji rynków finansowych polityki
narodowe nie są również nigdy niezależne
od czynników zewnętrznych, czyli
rozwoju globalnych parametrów, takich
jak ceny (terms of trade), kursy walutowe
i stopy procentowe. Na te parametry
poszczególne kraje, szczególnie zaś małe,
nie mają żadnego lub tylko niewielki
wpływ. W tych warunkach pozostaje im
tylko ich akceptacja i dostosowanie się do
zmieniającej się sytuacji w gospodarce
światowej.
Również czynniki psychologiczne wydają
się mieć znaczenie dla wystąpienia
zjawisk kryzysowych. Można tu wskazać
na tzw. instynkt stadny inwestorów, czyli
orientowanie się na reakcje innych,
pesymistyczne i optymistyczne nastroje
inwestorów oraz
Według
powszechnie
panującej
neoklasycznej interpretacji kryzysy
finansowe
powstają
wskutek
makroekonomicznych
zmian
wywołanych
postępowaniem
inwestorów finansowych. Może ono
być zależne od:
długookresowych
czynników
wzrostu (np. postępu technicznego),
- koniunkturalnych wahań popytu,
- zmian w gospodarce światowej.
W pewnej mierze jest to proces
normalny i konieczny dla rynkowej
alokacji rozmiarów i struktury
inwestycji. Może ono przecież być
także niespodziewane i błędne, a w
konsekwencji wymusić kosztowne
społecznie dostosowania. Kryzys
finansowy
oznacza
jednoczesne
wystąpienie kryzysu kilku elementów
systemu finansowego i na ogół
związany jest z załamaniem się
waluty danego kraju.
Załamanie się danej waluty, czyli kryzys
walutowy oznacza spadek zaufania
inwestorów finansowych do danej waluty,
co powoduje jej gwałtowną i masową
wyprzedaż, czyli ucieczkę kapitałów
zagranicę,
której
najczęściej
bezpośrednim efektem jest dewaluacja.
Kryzys walutowy może istnieć samoistnie
lub też być związany z kryzysami innych
elementów systemu finansowego:
- kryzysem pieniężnym w formie
znacznego wzrostu stóp procentowych i
zmniejszenia rozmiarów pieniądza w
obiegu,
- kryzysem bankowym - ograniczeniami i
zawieszeniem wypłat bankowych oraz
bankructwem niektórych banków,
kryzysem
giełdowym,
czyli
gwałtownym i znacznym spadkiem cen
giełdowych papierów wartościowych.
Autor: Sylwia Hucik Gaicka
Analityk portalu www.waluty.com.pl
Kryzysy finansowe pierwszej
generacji, czyli kanoniczne
Różnorodność przyczyn wywołujących
kryzysy a jednocześnie cechy zbieżne
niektórych z nich spowodowały, że
podjęto próby ich klasyfikacji oraz
budowania ich modeli teoretycznych.
Pierwsza
grupa
modeli,
zwanych
kanonicznymi lub pierwszej generacji,
nawiązuje do kryzysów walutowych
końca lat 70-tych i początku lat 80-tych,
jakie miały miejsce w Ameryce
Południowej (Meksyk, Argentyna).
cd. strona 5
– SŁOWNIK –
Day Trading - jest to strategia inwestycyjna
polegająca na wielokrotnym zawieraniu transakcji
tego samego dnia na tym samym instrumencie (walucie).
Tygodnik Inwestora
4
Według P. Krugmana, który był głównym
twórcą tych modeli, kryzys wywołują
czynniki wewnętrzne tj ekspansywna
polityka pieniężna prowadząca do
powstania niebezpiecznie wysokiego
deficytu budżetowego. Deficyt ten
finansowany jest emisją pieniądza, co
oznacza wzrost inflacji. Przy stałym
kursie wymiany powoduje to spadek
konkurencyjności eksportu i wzrost
atrakcyjności importu. W ten sposób
rośnie deficyt obrotów handlowych i
zmniejszają się rezerwy dewizowe.
W
celu
przywrócenia
równowagi
zewnętrznej rząd może podjąć interwencje
na rynku walutowym, zaostrzyć politykę
fiskalną i podwyższyć stopy procentowe.
Jeśli te środki okażą się nieskuteczne, to
jest zmuszony podjąć decyzje o
dewaluacji, którą przyspiesza atak
spekulantów na walutę krajową.
Do kryzysu pierwszej generacji można
zaliczyć także kryzys, który wybuchł w
Rosji w 1998 r. Był on wynikiem dość
chaotycznej polityki makroekonomicznej,
jaki prowadziła Rosja w początkowym
okresie transformacji. Spowodowała ona
powstanie
wielkiego
deficytu
budżetowego, nadmiernego zadłużenia
banków, istnienie ogromnej strefy
korupcji i wycieku za granice wielu
miliardów dolarów.
Pozorna
prywatyzacja
sprzyjała
funkcjonowaniu wielkich nieefektywnych
konglomeratów
finansowoprzemysłowych, które w dodatku nie
płaciły do budżetu należnych podatków.
Sygnałem do wybuchu kryzysu był
znaczny spadek cen surowców –
głównego artykułu eksportowego Rosji w
związku z kryzysem w Azji.
Autor: Sylwia Hucik Gaicka
Analityk portalu www.waluty.com.pl
Tygodnik Inwestora
Kryzysy finansowe drugiej
generacji
Jeśli modele pierwszej generacji
(patrz
artykuł)
wskazują
na
nierozważną
politykę
makroekonomiczną jako przyczynę
kryzysów, to w przypadku modeli
drugiej generacji dotyczą krajów
prowadzących rozsądną politykę i
dysponujących znacznymi rezerwami
walutowymi.
Kraje te mogą utrzymywać stały kurs
walutowy jako element polityki
nastawionej
na
stabilizację
gospodarki, a także ze względu na
zobowiązania
wynikające
z
uczestnictwa we wspólnym systemie
walutowym. Mogą jednak także
zmieniać priorytety swojej polityki:
zdewaluować walutę i upłynnić kurs.
Celem tego przedsięwzięcia może być
dążenie do wzrostu konkurencyjności
handlu zagranicznego i produkcji,
zmniejszenie
bezrobocia,
długu
publicznego i płac realnych, czyli
generalnie do ożywienia gospodarki i
przyspieszenia wzrostu. Możliwe są,
zatem różne stany równowagi
determinowane przez poziom i
charakter kursu oraz cele polityki
gospodarczej.
Jeśli w danym kraju pojawią się
przesłanki,
które
uzasadniają
przejście poprzez dewaluację do
nowego
stanu
równowagi,
to
spekulanci mogą przypuścić atak na
jego
walutę,
przyspieszając
odpowiednio taką decyzję. Władze
krajowe mogą wcześniej lub później
uznać, że obrona poziomu kursu jest
dla gospodarki nieopłacalna.
Klasycznym przykładem takiego
rozwoju sytuacji był przykład
Wielkiej Brytanii i gry spekulacyjnej
G. Sorosa.
Właśnie na podstawie kryzysu
walutowego w tym i innych krajach
Europejskiego
Systemu
Walutowego, które miały miejsce w
1992 r., M. Obstfeld sformułował
założenia modeli drugiej generacji.
Również kryzys walutowy w
Hongkongu w 1998 r. można uznać
za spełniający założenia tego
modelu.
Autor: Sylwia Hucik Gaicka
Analityk portalu www.waluty.com.pl
– Uczestnicy rynku –
Spekulanci Próbują zarobić na zmianach
cen. Ci, którzy uważają, że rynek wzrośnie
otwierają długie pozycje. Z kolei,
spekulanci przekonani o spadku rynku
otwierają krótkie pozycje. Pełnią kluczową
rolę na rynku terminowym - dzięki
istnieniu dużej liczby spekulantów
(działających w różnych horyzontach)
rynek posiada odpowiednią płynność.
Mówi się, że spekulanci "odbierają
ryzyko" od tych, którzy zabezpieczają się.
Zabezpieczający się (hedgers) Jednym z
motywów powstania rynków terminowych
była potrzeba ograniczania ryzyka
związanego z nieprzewidzianymi ruchami
cen. Producenci towarów chcieli znać
cenę, po jakiej sprzedadzą swoje przyszłe
towary, bez względu na to jaka będzie
koniunktura na rynku. Obecnie kontrakty
finansowe wykorzystywane są na przykład
przez instytucje do zabezpieczania
posiadanych portfeli przed spadkiem ich
wartości. W zamian za pewność co do
uzyskanej
ceny,
pozbawiają
się
niespodziewanych zysków. Przenoszą
swoje ryzyko na spekulantów.
Arbitrażyści
dokonują
transakcji
arbitrażowych celem osiągnięcia zysku bez
ponoszenia ryzyka. Osiąga się go dzięki
jednoczesnemu zawarciu transakcji na
dwóch lub więcej (związanych ze sobą)
rynkach.
Istnienie
arbitrażystów
zapobiega pojawianiu się "rozbieżności"
między cenami.
Grzegorz Zalewski
5
Analiza spółki SOFTBANK
Kurs spółki znajduje się w trendzie
wzrostowym w poniedziałek pokonał
ważny opór na 47. Następnie zatrzymał
się na poziomie 50 gdzie pojawiła się
podaż, co doprowadziło do korekcyjnego
spadku na następnych sesjach. Podczas
piątkowej sesji kurs spółki delikatnie
stestował wsparcie na 47 długi dolny
cień świecy, po czym wzrósł do
poziomu 48,35.
Moim zdaniem wsparcie to nie
powinno
zostać
przebite
na
najbliższych sesjach, a kurs spółki
powinien jeszcze raz podjąć próbę
ataku na szczyt ze stycznia tego roku
50. Próba ta powinna kształtować się
na większym wolumenie i zakończyć
się sukcesem, co otworzy kursowi spółki
możliwość
zdobywania
następnych
szczytów. Po pokonaniu 50 kolejne
ważniejsze opory to 54 i 58(układ
tygodniowy początek długiej czarnej
świecy 2001J ).
W przeciwny wypadku kolejne wsparcia
widziałbym na 46, 44,80 i kluczowe na
43,4.
Maciej Pietrasiewicz
Tygodnik Inwestora
6
Od Redakcji:
Tygodnik Inwestora to tygodniowy przegląd informacji z zakresu rynków finansowych. Serwis dostarcza aktualne informacje
oraz cenne porady z myślą o inwestorach oraz wszystkich, którzy chcą poznać i zrozumieć mechanizmy rządzące światem
finansów. Informuje i radzi jak zarządzać kapitałem, gdzie lokować oszczędności, prezentuje analizy spółek oraz wykresy.
Życzymy przyjemnej lektury!
Wydawca: E-financial Sp. z o.o.
Redakcja: ul. Sycowska 44
51-319 Wrocław
tel.: +48 71 320 71 48
fax: +48 71 320 71 90
e-mail: [email protected]
www.e-financial.pl
Tygodnik Inwestora
7