Ćw.2

Java ME Platform SDK 3.3 – IDE NetBeans 7.3.1
Zajęcia 2
WSTE
INSTRUKCJA DO ĆWICZENIA 2
METODYKA POSTĘPOWANIA PRZY TWORZENIU MIDLETU Z DWOMA EKRANAMI
EKRAN 1 – GUI WYSOKIEGO POZIOMU (KLASA SCREEN)
EKRAN 2 – GUI NISKIEGO POZIOMU (KLASA CANVAS)
I
Podstawowy szkielet MIDetu.
1. Otwórz nowy projekt typu Mobile Application o nazwie JME-DwaEkrany na dysku Z:\ Nadaj nazwie MIDletu
nazwę DwaEkrany. Czynności wykonaj zgodnie z instrukcją do ćwiczenia nr 1 (pkt.: I.1-7).
2. W odpowiednim miejscu wygeneruj instrukcje definiujące konstruktora klasy głównej DwaEkrany().
Uwaga: Wszystkie nowe instrukcje, które należy dodać do istniejącego programu, zaznaczono kolorem niebieskim.
import javax.microedition.lcdui.*;
import javax.microedition.midlet.MIDlet;
public class DwaEkrany extends MIDlet{
public
}
public
public
public
DwaEkrany() {
void startApp() { }
void pauseApp() { }
void destroyApp(boolean unconditional) { }
}
3. Dodaj interfejs CommandListener do klasy głównej DwaEkrany, który pozwoli operować komendami, obsługując
jednocześnie przyciski opcji.
public class DwaEkrany extends MIDlet implements CommandListener {
Ustal przyczynę błędu.
Uzupełnij program o odpowiednią metodę. Pamiętaj, interfejs CommandListener wymaga zawsze zdefiniowania
metody commandAction(). Wygeneruj ją tuż za metodą destroyApp() wybierając z menu podręcznego opcję
Insert code… | Implements metod
public void commandAction(Command cmnd, Displayable dsplbl) {
}
Usuń wygenerowaną instrukcję:
II
throw new UnsupportedOperationException("Not supported yet.");.
Projektowanie dwóch ekranów
1. Zadeklaruj istnienie dwóch ekranów
Pierwszego informacyjnego klasy Form o nazwie form1
Drugiego graficznego o nazwie ekranG
import javax.microedition.lcdui.*;
import javax.microedition.midlet.MIDlet;
public class DwaEkrany extends MIDlet implements CommandListener{
// lista ekranów
// klasa Screen - interfejs wysokiego poziomu
private Form form1 = new Form("Ekran 1 - Informacyjny");
// ekranG - graficzny -> klasa Canvas - wymaga metody paint() - interfejs niskiego poziomu;
EkranG ekranG;
public
public
public
public
public
DwaEkrany() {
}
void startApp() {
}
void pauseApp() {
}
void destroyApp(boolean unconditional) {
}
void commandAction(Command cmnd, Displayable dsplbl) {
}
private class EkranG extends Canvas {
public EkranG(String txtlab) {
}
protected void paint(Graphics g) {
}
}
}
Zbudowaliśmy wewnętrzną klasę Ekran rozszerzającą klasę Canvas, na końcu publicznej klasy DwaEkrany.
Display display;
2. Utwórz obiekt klasy Display, który będzie logiczną reprezentacją ekranu:
i przypisz mu odpowiednią referencję. (patrz ćwiczenie nr 1 pkt. III.3):
display = Display.getDisplay(this);
3. Wyświetlimy na pierwszym ekranie Nazwisko i Imię autora programu. Tu wpiszesz swoje własne imię i nazwisko.
Najłatwiej tego dokonać wpisując w konstruktorze głównej klasy instrukcję, która doda do ekranu tekst
Autor: Jan Kowalski metodą append().
form1.append("Autor: Jan Kowalski \n");
Materiały do użytku wewnętrznego. Opracował Zbigniew JANIK.
1
Java ME Platform SDK 3.3 – IDE NetBeans 7.3.1
Zajęcia 2
WSTE
4. Dokonaj formatowania kodu programu.
5. Uruchom program <F6>. Dlaczego nic się nie dzieje.
Nic się nie dzieje, ponieważ nie określiliśmy, który ekran ma być wyświetlany na starcie MIDletu. Należy zatem do
metody startApp() dodać instrukcję:
display.setCurrent(form1);
6. Uruchom program <F6>.
III
Tworzenie listy poleceń
1. W publicznej części klasy DwaEkrany (przed konstruktorem a za listą naszych ekranów) należy utworzyć
odpowiednie polecenia wykorzystując klasę Command:
// lista poleceń
Command opcja_powrot = new Command("Powrót", Command.EXIT,2);
Command opcja_wyjscie = new Command("Zakończ", Command.EXIT,2);
Command drugiEkran
= new Command("Ekran graficzny", Command.SCREEN,2);
2. Z pierwszym ekranem zwiążemy komendy:
◊ Zakończ – zamknięcie aplikacji
◊ Ekran graficzny – przełączenie się na ekran graficzny ekranG
Zatem wystarczy w konstruktorze DwaEkrany dopisać instrukcje dodające te polecenia do naszej formatki:
public DwaEkrany() {
// konstrukcja wyglądu pierwszego ekranu
form1.append("Autor: Jan Kowalski\n");
form1.addCommand(opcja_wyjscie);
form1.addCommand(drugiEkran);
}
3. Jednocześnie musimy dodać metodę pozwalającą zarejestrować CommandListener, który będzie powiadamiany
o wszystkich aktywowanych komendach tej formatki Włącz nasłuchiwanie zdarzeń z ekranu dopisując poniższą instrukcję
w metodzie startApp():
form1.setCommandListener(this);
4. Uruchom MIDlet. Dlaczego nie działają polecenia?
◊
Jeśli chcemy operować komendami w naszej aplikacji, jedna z naszych klas musi implementować interfejs
CommandListener. W naszym przypadku taki interfejs już zaimplementowaliśmy do klasy głównej DwaEkrany.
A wiec to nie jest przyczyną dla której nie działają polecenia.
◊
Przyczyną jest brak obsługi zdarzeń w metodzie commandAction(). Musimy zatem rozpoznać wywołaną komendę
i aktywny Displayable (ekran), i odpowiednio na nią zareagować. Wykonajmy te czynności.
Obsługa komendy Zakończ w metodzie commandAction() powinna wyglądać następująco:
public void commandAction(Command cmnd, Displayable dsplbl) {
if (cmnd == opcja_wyjscie) {
destroyApp(true);
notifyDestroyed();
}
Obsługa komendy Ekran graficzny w metodzie commandAction() powinna wyglądać następująco:
else if(cmnd == drugiEkran) {
display.setCurrent(ekranG);
}
}
5. Jaka jest przyczyna, że po uruchomieniu programu, brak jest reakcji po wybraniu opcji Ekran graficzny.
Pierwszą przyczyną jest to, że zarówno klasa EkranG jak i jej metoda wewnętrzna paint() jest pusta (brak
instrukcji, a więc nie mamy do wyświetlenia żadnego obiektu).
IV
Projektowanie wyglądu drugiego ekranu
1. Zadeklaruj w klasie EkranG dwie zmienne całkowite, na których przechowywać będziemy rozmiar ekranu: szerokość
i długość ekranu (przed konstruktorem tej klasy): int ScreenWidth, ScreenHeight;
2. Wewnątrz metody paint() pobierz wysokość i szerokość dostępnego ekranu:
//Pobieram wysokość i szerokość dostępnego ekranu:
ScreenWidth = getWidth();
ScreenHeight = getHeight();
3. Wypełnij ekran graficzny tłem koloru zielonego umieszczając w metodzie paint() następujące instrukcje:
Materiały do użytku wewnętrznego. Opracował Zbigniew JANIK.
2
Java ME Platform SDK 3.3 – IDE NetBeans 7.3.1
Zajęcia 2
WSTE
//Malowanie tła:
g.setColor(0,255,0);
//zmiana aktualnego koloru na zielony
//Zamalowanie tła okna ekranu aktualnym kolorem:
g.fillRect(0, 0, ScreenWidth, ScreenHeight);
4. Dlaczego po uruchomieniu programu, nadal brak reakcji na wybór polecenia Ekran graficzny. Odpowiedz jest
prosta, nie został utworzony do tej pory obiekt klasy EkranG, więc nie ma co wyświetlać.
Najlepszym miejscem do utworzenia takiego obiektu będzie konstruktor klasy DwaEkrany. Dopiszmy zatem na
końcu poniższe instrukcje:
// konstrukcja drugiego ekranu
ekranG = new EkranG("Ekran 2 - graficzny");
V Rozbudowa aplikacji
1. Dodaj i zaprogramuj w konstruktorze klasy DwaEkrany obsługę
polecenia Powrót, która spowoduje przejście z ekranu graficznego do
pierwszego ekranu informacyjnego oraz polecenia Zakończ
// konstrukcja drugiego ekranu
ekranG = new EkranG("Ekran 2 - graficzny");
ekranG.addCommand(opcja_wyjscie);
ekranG.addCommand(opcja_powrot);
w metodzie startApp() dopisz
ekranG.setCommandListener(this);
a w metodzie commandAction dopisz
public void commandAction(Command cmnd, Displayable dsplbl) {
if (cmnd == opcja_wyjscie) {
destroyApp(true);
notifyDestroyed();
}
else if(cmnd == drugiEkran) {
display.setCurrent(ekranG);
}
else if (cmnd == opcja_powrot) {
display.setCurrent(form1);
}
}
2. Dodaj do ekranu informacyjnego taki komponent, który pozwoli dopisać dodatkowe informacje o autorze programu
(ok.. 200 znaków). Za listą poleceń utwórz obiekt info wykorzystując komponent TextField następująco:
TextField info = new TextField("INFO o autorze:","",200,TextField.ANY);
Dodaj do ekranu form1 w konstruktorze DwaEkrany nasz obiekt info instrukcją i sprawdź
działanie MIDletu.
form1.append(info);
3. Wyrysuj samodzielnie kwadrat z żółtym tłem w centralnej części ekranu o rozmiarze
krawędzi 160 pikseli (Dopisz odpowiednie instrukcje na końcu metody paint).
g.setColor(255,255,0);
//zmiana aktualnego koloru na żóty
g.fillRect(ScreenWidth/2-80, ScreenHeight/2-80,160,160);
4. Dorysuj krawędzie kwadratu i jego przekątne kolorem czarnym.
5. Uruchom MIDlet. Sprawdź czy kwadrat wyświetla się prawidłowo w centralnej części ekranu.
Obróć ekran emulatora telefonu o 90° naciskając przycisk
w centralnej części ekranu.
lub naciskając klawisz F9. Czy kwadrat wyświetla się prawidłowo
g.setColor(255,255,0);
//zmiana aktualnego koloru na żóty
g.fillRect(ScreenWidth/2-80, ScreenHeight/2-80,160,160);
Materiały do użytku wewnętrznego. Opracował Zbigniew JANIK.
3
Java ME Platform SDK 3.3 – IDE NetBeans 7.3.1
VI
Zajęcia 2
WSTE
Publikacja Midletu – zadanie dodatkowe do samodzielnego wykonania w domu.
Aby móc uruchomić aplikację na prawdziwym urządzeniu, należy wykonać kilka poniższych czynności:
1. Przejdź w NetBeans do widoku Files
2. Rozwiń katalog JME-DwaEkrany/dist. Znajdują się tu pliki DwaEkrany.jad oraz DwaEkrany.jar. Musisz
przetransportować je do telefonu. Istnieje wiele wariantów wykonania tej czynności:
• bezpośrednia; połączenie telefonu z komputerem
łacze USB
łącze IrDA,
łącze Bluetooth,
łącze RS-232
• pośrednia; umieszczenie plików w Internecie (np.: na własnej stronie WWW) i pobraniu ich na telefon.
Niemożliwe jest podanie jednego opisu, który uwzględniał by wszystkie rodzaje telefonów lub serwerów.
Spróbuj sam przeprowadzić ten eksperyment.
Uwaga:
Jeśli będziesz chciał uruchomić MIDlet na swoim telefonie, wyświetl w NetBeans Właściwości
projektu (Properties), przejdź do kategorii Platform i sprawdź czy twój telefon obsługuje
wybraną konfigurację oraz profil. Większość telefonów obsługuje Profil MIDP 2.0
i Konfigurację CLDC 1.1 Dokonaj ustawień zgodnych z twoim telefonem, potwierdź zmiany,
klikając OK. Ponownie uruchom aplikację w NetBeans.
W przypadku publikowania przy użyciu serwera WWW należy wprowadzić pewne zmiany w plikach projektu. Po
ustaleniu adresów URL, jakie będą miały pliki projektu (JAD i JAR) w pliku JAD w polu o nazwie Midlet Jar URL
należy wprowadzić bezwzględny adres URL do pliku JAR (np.: http://www.mojastrona.pl/katalog/DwaEkrany.jar).
Dodatkowo trzeba upewnić się, że serwer WWW ma następujące typy MIME przypisane do rozszerzeń plików:
JAD – text/vnd.sun.j2me.app-descriptor
JAR – application/java-archive.
Po wprowadzeniu tych ustawień wystarczy przesłać pliki na serwer, a następnie w urządzeniu podać adres URL do pliku
JAD.
MATERIAŁY POMOCNICZE DO ĆWICZENIA 2
Przygotowanie MIDletu do publikacji w Internecie (opis teoretyczny)
Kiedy już stworzymy własny MIDlet, musimy przygotować go do dystrybucji. Na dystrybucyjną wersję MIDletu składają
się dwa pliki: JAR i JAD. Plik JAR - Java ARchive - zawiera wszystkie pliki .class oraz potrzebne zasoby, jak np.
ikony, dołączone pakiety czy inne pliki (mamy do nich dostęp podczas działania aplikacji) z zachowaniem hierarchii
katalogów. Dodatkowo znaleźć tam można plik manifest.mf (manifest file), który opisuje zawartość archiwum.
Podobny cel i treść ma już spoza archiwum JAR plik JAD - Java Application Descriptor.
Ale jaki sens ma trzymanie tych samych informacji w dwóch miejscach jednocześnie? Otóż plik MF jest obowiązkowy
przy budowie pliku JAR. Plik JAD natomiast okazuje się bardzo przydatny przy instalacji nowej aplikacji (np. poprzez
protokół HTTP). Scenariusz pobrania aplikacji jest bowiem następujący: linki na stronie (na przykład stronie WAP)
prowadzą do pliku JAD (to nie jest możliwość, a konieczność - nie można po prostu ściągnąć pliku JAR). Urządzenie
Materiały do użytku wewnętrznego. Opracował Zbigniew JANIK.
4
Java ME Platform SDK 3.3 – IDE NetBeans 7.3.1
Zajęcia 2
WSTE
pobiera pliki JAD i wykorzystując niektóre zawarte w nim informacje pytając użytkownika, czy ten chce ściągnąć MIDlet
o takiej nazwie, o takiej wielkości z takiej lokalizacji. Może również wyświetlić wartość parametru MIDletDescription, jeśli ten jest dostarczony. Jeśli użytkownik potwierdzi chęć pobrania aplikacji, ta jest instalowana.
Cały ten proces możliwy jest dzięki dwóm obowiązkowym parametrom w pliku JAD:
MIDlet-JAR-URL
MIDlet-JAR-Size
Informują one odpowiednio o lokalizacji pliku JAR i o jego wielkości. Takie podejście ma duże zalety. Przede wszystkim
kładzie na barkach użytkownika odpowiedzialność za pobraną aplikację. W końcu to on naciska "Tak - pobierz". Poza
tym pozwala użytkownikowi - po pobraniu małego pliku JAD określić czas potrzebny do pobrania aplikacji - i na tej
podstawie podjąć decyzję o jej pobraniu lub nie.
Informacje zawarte w obu plikach tekstowych mają formę pary:
nazwa_atrybutu:
wartość( Key : Value)
Każda para umieszczona jest w osobnej linii pliku. Specyfikacja MIDP mówi oczywiście o atrybutach predefiniowanych.
Te w większości zaczynają się od "MIDlet-", a niektóre wylistowane są w tabeli poniżej. Tabela ta zawiera również
krótki opis atrybutu oraz dwie flagi informujące o konieczności jego dołączenia w plikach JAD i MF. (o - opcjonalny; k konieczny; i - ignorowany).
Atrybut
MF
JAD Opis
MIDlet-Name
k
k
Nazwa dystrybucji (MIDletSuit) zawartej w pliku JAR, która może zostać wyświetlona użytkownikowi.
MIDlet-Version
k
k
Numer wersji w formie a.b.c, gdzie bardziej znacząca wartość jest po lewej stronie.
Wersjonowanie ma duże znaczenie, gdyż podczas instalacji nowszej wersji MIDletu, zachowywane są
wartości zapisane w pamięci stałej.
MIDlet-Vendor
k
k
Producent dystrybucji.
MicroEdition-Profile
k
i
Określa wersje profili MIDP, na których MIDlet może pracować. Typową wartością jest MIDP-1.0. W
przypadku kilku wartości, oddzielone są one spacją.
MicroEdition-Configuration
k
i
Konfiguracja wymagana przez MIDlet.
MIDlet-Jar-URL
i
k
URL wskazujący lokalizację pliku JAR opisanego przez te atrybuty.
MIDlet-Jar-Size
i
k
Wielkość - w bajtach - pliku JAR.
Materiały do użytku wewnętrznego. Opracował Zbigniew JANIK.
5