wiersz Justyny

„Liczba Pi”
Trzy, jeden cztery jeden pięć,
Tak liczba „Pi” zaczyna się.
Dalszy ciąg liczby tej,
To dziewięć dwa sześć pięć trzy pięć
Kolejne, takie cyfry ma:
Osiem dziewięć siedem dziewięć trzy dwa.
Trzy osiem cztery sześć dwa sześć cztery,
Takie właśnie ma dalsze numery.
Następne cyfry tej liczby przeczytawszy
Człowiek od razu będzie ciekawszy
Jeśli na następną liczbę popatrzy
To jest to trzy tysiące trzysta osiemdziesiąt trzy
Dwa siedem dziewięć pięć zero dwa
Te cyfry liczba „Pi” w sobie ma
Bez tych cyfr liczba „Pi” odejdzie z gniewem:
Osiem osiem cztery jeden dziewięć siedem
Aż przyjdzie do mnie ogromna niechęć
Gdy nie przeczytam cyfr jeden sześć dziewięć trzy dziewięć dziewięć
Jeżeli będziesz w mym domu gościem
Przypomnisz sobie te liczby: trzy siedem pięć jeden zero pięć osiem
Jeżeli ktoś ma wielkie maniery
Nie zapomni o cyfrach dwa zero dziewięć siedem cztery dziewięć cztery
A gdy na pewno nie jesteś Szwedem
Pamiętasz o cyfrach pięć dziewięć dwa trzy zero siedem
Po niewielu namowach
Wiersz kończę na tych słowach
I choć za oknem burza
Ilość cyfr w tej liczbie duża
Ponieważ przyszła mi taka chęć
Ja liczb po przecinku wypisałam sześćdziesiąt pięć
Więc przez bardzo duże drzwi
Odchodzi ode mnie liczba „Pi”.
Justyna Szuster
Klasa IIc
11 marca 2014r.