Technologia wykonania budowlanych robót ziemnych

Transkrypt

Wykład 6
Technologia i organizacja
wykonania robót ziemnych
dla posadowień pośrednich i technik
bezwykopowych
TRB sem.5
Technologia wykonania budowlanych robót
ziemnych w 6
TECHNOLOGIA METOD BEZWYKOPOWYCH W
BUDOWIE I REHABILITACJI INFRASTRUKTURY
PODZIEMNEJ
TECHNOLOGIA METOD BEZWYKOPOWYCH W BUDOWIE I REHABILITACJI
INFRASTRUKTURY PODZIEMNEJ
• Metody budowy rurociągów podziemnych
•
•
•
•
Mikrotunelowanie
Przewierty sterowane
Przeciski hydrauliczne
Wiercenia kierunkowe
• Metody rehabilitacji rurociągów podziemnych
•
•
•
•
Naprawy
Renowacja
Rekonstrukcja
Wymiana
Wybór technologii zależy od:
• wymaganej dokładności kierunku i
pochylenia,
• bliskości innych instalacji podziemnych,
• średnicy zewnętrznej przewodu,
• długości na jakiej należy ułożyć rurociąg,
• minimalnej głębokości przekrycia.
Metody bezwykopowej budowy sieci infrastruktury podziemnej
Bezwykopowe metody
budowy rurociągów
podziemnych
Metody dla małych średnic
Metody bez
możliwości
sterowania
Metody z
możliwością
sterowania
Metody dla dużych średnic
Metody bez
możliwości
sterowania
Wciąganie rury za
głowicą dynamiczną
Sterowane przewierty
hydrauliczne
Wbijanie rury
zamkniętej od czoła
Wbijanie rury otwartej
od czoła
Przeciski dwufazowe
Przewierty mechaniczne
Metoda 2-etapowa
przeciąganie-wciskanie
Metoda przeciskowa
Metody z
możliwością
sterowania
wieloetapowe
Metoda tarczowa
Przeciski z
zastosowaniem tarczy
Mikrotunelowanie
MIKROTUNELE
Mikrotuneling
• W przeszłości do mikrotuneli zaliczano instalacje
o średnicach nie większych od 900 -1000 mm.
Obecnie, w wyniku rozwoju urządzeń do
urabiania gruntu, mikrotunelowanie obejmuje
wykonawstwo przewodów od 300 do 3000 mm.
• Maksymalne długości wykonywanych odcinków z
jednej studni startowej, w zależności od
warunków gruntowo-wodnych i średnicy
rurociągu, mogą dochodzić przy hydraulicznym
transporcie urobku do 500 m.
Mikrotuneling- technologia
Technologia mikrotunelowania polega na drążeniu poziomego lub o wymaganym
spadku otworu, pomiędzy dwoma uprzednio wykonanymi komorami
(startową i końcową). Wymiary studni zależą od wymiarów urządzeń do
mikrotunelowania i prefabrykatów stanowiących konstrukcję tunelu, a ich
rozmieszczenie, od przewidywanej długości drążonych tuneli oraz przebiegu
ich tras.
W przypadku konieczności odwodnienia studni można pompować wodę
z jej dna (w przypadku małych dopływów), zastosować system igłofiltrów (w
przeciętnych warunkach gruntowo-wodnych), zastosować chemizację albo
zamrażanie gruntu.
Najczęściej stosowanymi sposobami zabezpieczania ścian wykopów są
ścianki szczelne zabijane (w warunkach krajowych z grodzie G-62). W
zwartej zabudowie, lub przy głębokich komorach, konstrukcja studni może
być zrealizowana jako studnia zapuszczana, studnia z tubingów lub blach
fałdowych albo ze ścian szczelinowych czy pali wierconych.
Mikrotuneling –
technologia wykonania
Zespół urządzeń do
mikrotunelowania::
mikrotunelowania
l głowica wiertnicza,
l stacja siłowników z
zespołem zasilającym,
l system smarowania,
•
system usuwania urobku,
• system gospodarki
płuczką,
Od czego zacząć ???
• Rozpoznanie warunków geologicznych
• Uzyskanie informacji o zagospodarowaniu terenu i
sposobie jego wykorzystania
Z punktu widzenia doboru maszyn, badane grunty należy
zakwalifikować do następujących czterech :
•
•
•
•
grunty luźne (żwir, piasek, rumowisko morenowe),
grunty spoiste (gliny, iły, gliny zgrubne, margiel. kajper),
warstwy organiczne (torf, sapropel - ciemny muł denny),
formacje skalne.
• Dobór głowicy
Dobór materiału rur
Dobór głowicy
Nazwa głowicy
Unclemole
Discmole
Crunchingmole
MEPCB
EPB Unclemole
Zakres stosowania
Typ uniwersalny dla większości warunków gruntowych w tym otoczków i miękkich skał
Do twardych skał i głazów narzutowych
Do gruntów gruboziarnistych, piaskowców, żwirów, otoczaków
Do gruntów mokrych i niestabilnych
Typ w pełni uniwersalny do pracy poniżej poziomu wody gruntowej ze ślimakowym lub płuczkowym
transportem urobku
Głowice do mikrotunelingu
Dobór materiału rur
Materiał rury
Zalety
Wady
Duża wytrzymałość
Duża odporność zmęczeniowa
Duża odkształcalność
Łatwość uzyskania szczelnych
połączeń
Szeroki asortyment
Czasochłonność wykonywania
połączeń
Mała odporność na czynniki
agresywne
Duży współczynnik przewodności
cieplnej
Łatwość utraty stateczności
Beton
polimerowy
Duża wytrzymałość
Duża odporność zmęczeniowa
Duża odporność na czynniki
agresywne
Szeroki asortyment
Duży ciężar
Konieczność stosowania
uszczelniaczy
Mała odkształcalność
Duży koszt
Mała odporność na uderzenia
Kompozyty
Duża odporność na czynniki
agresywne
Łatwy montaż
Duży koszt
Mała odporność na uderzenia
Stal
Rury do mikrotunelingu
Mikrotuneling –
Dobór materiału i średnicy rur odbywa się na
podstawie analiz wymienionych warunków
brzegowych. Wytrzymałościowe parametry rur, a
przede wszystkim grubości ich ścianek, określa się na
podstawie obliczeń statyczno-wytrzymalościowych
uwzględniających:
• siły wywierane przez zespół siłowników podczas
pchania.
• obciążenia pionowe od gruntu i obciążeń
naziomu.
Wykonawstwo
Wykonawstwo
Mikrotuneling –
Podobnie jak inne technologie bezwykopowe, mikrotunelowanie
wymaga niewielkiej przestrzeni roboczej. Elementami
determinującymi rozmiary tej przestrzeni są przede wszystkim:
długość odcinków pomiędzy komorami, średnice przewodów oraz
warunki geologiczne.
Całkowity wymiar stanowiska po stronie szybu startowego
zamyka się zazwyczaj w wymiarach 30 m x 20 m, a w przypadku
potrzeby użycia płuczni (dla formacji gruboziarnistych) 30 m x 50 m.
Podstawowym elementem placu budowy jest komora startowa.
Typowe wymiary takiej komory dla rur o długości 6 m wynoszą 4-5 m
x 12 m, a dla rur o długości 3 m 4-5 m x 8 m
Po stronie komory końcowej, powierzchnia placu budowy
ogranicza się do wymiarów 15 m x 20 m, a szybu od 3-4 m x 5-6 m.
Do obszaru lego musi zostać zapewniony dojazd drogą
technologiczną w celu umożliwienia wydobycia i transportu głowicy
po zakończeniu tunelowania.
Plac budowy
Podsumowanie
Zalety MIKROTUNELINGU:
• praktycznie nie niszczenie powierzchni terenu i
ograniczenie jego osiadań,
• możliwość prowadzenia prac bez obniżania
zwierciadła wody gruntowej wzdłuż trasy tunelu,
• możliwość zmechanizowania robót,
eliminującego konieczność pracy ludzi na
przodku,
• możliwość stosowania w dowolnych warunkach
gruntowych, od gruntów luźnych do formacji
skalnych.
Przykłady mikrotunelingu w Polsce
Obiekt
Parametry
Kanalizacja – kolektor A+B w Toruniu
DN1600, L=973m, rury HOBAS
Gazociąg – Jamał-Europa przekroczenie
rzeki Warty
2N2000, L=2x105m, rury HOBAS
Kanalizacja – kolektor Ślęża we Wrocławiu
etap I
Kanalizacja – kolektor Ślęża we Wrocławiu
etap II
Gazociąg – Jamał-Europa przekroczenie
rzeki Skrwy
N2000, L=114m, rury HOBAS
Wymagania normowe
– PN-EN 12889:2003- rozdział 7 – Wymagania
MIKTOTUNELING
- kierunek + pochylenie
- maksymalna siła przyciskowa
- szybkość / dystans przeciskania
- ilość urobku oraz środka smarnego
- odchylenie trasy
- korekta sterowania
Przykłady realizacji
Literatura
• Gładki P. Zalecana procedura planowania i wykonania budowy
rurociągów metodą
mikrolunelu. Przedsiębiorstwo BETA SA, maszynopis
niepublikowany,1998.
• Hakenberg J., 1999 MikrotunelingTechnologie Bezwykopowe, nr 3,
s.56-59.
• Herrenknecht. 1998 Technologie bezwykopowe, Materiał reklamowy,
nr1, s.18-19.
• Iseki-pionier Mikrotunelingu, 1999 Technologie Bezwykopowe, nr 3,
s.78-79.
• Makuth G., 1998 Bezwykopowa technologia mikrotunelingu,
• Materiał niepublikowany na Seminarium Techniczne, Toruń.
Przewierty sterowane w budowie sieci
wodociągowych i kanalizacyjnych
Charakterystyka horyzontalnych przewiertów strowanych
HDD (ang. Horizontal Directional Drilling) .
Technika ta stosowana jest w przypadku kabli,
przewodów ciśnieniowych oraz (rzadziej) grawitacyjnych.
Przygotowanie przedsięwzięcia polega na wykonaniu
badań geologicznych, zaprojektowaniu profilu, doborze
średnicy i materiału przewodu (jego trajektorii), płynu
wiertniczego oraz urządzeń wiercących. W ogólności, jej
istota polega na wykonaniu otworu pilotowego, jego
rozwierceniu do wymaganej średnicy i wciągnięciu w tak
przygotowany otwór projektowanej rury lub kabla.
Podstawowymi parametrami decydującymi o możliwości
zastosowania tej techniki są długość i średnica przewodu
oraz lokalne warunki geologiczne. Najdłuższe odcinki
przewodów wykonywanych tą metodą nie przekraczają
zazwyczaj 2000 m a ich średnice 1200 mm.
Poszerzanie otworu pilotowego i montaż
przewodu
•
•
•
•
Otwór pilotowy poszerza się przy użyciu sferoidalnego
rozwiertaka zamontowanego w miejsce
zdemontowanej głowicy wiercącej.
Podczas wykonywania otworu pilotowego i jego
rozwiercania podawana jest płuczka. Zadaniami
płuczki są:
transport urobku i stabilizacja otworu,
chłodzenie i smarowanie głowicy, rozwiertaków oraz
sondy,
przekazywanie mocy hydraulicznej do narzędzia
urabiającego.
ochrona rury i redukcja tarcia pomiędzy rurą a
gruntem.
Poszerzanie otworu pilotowego i montaż
przewodu
Montaż przewodu
Ostatnim etapem wykonania przewiertu jest
przeciąganie rury.
Montaż przewodu
W celu udokumentowania wykonanego przewiertu, powykonawczo
wykonywany jest jego profil podłużny
Etapy wykonywania przewiertów
sterowanych
Etapy wykonywania przewiertów
sterowanych
Wymagania normowe
PN-EN 12889:2003 - rozdział 7 – Wymagania
PRZEWIERTY STEROWANE
- kierunek pochylenia
- ilość i charakterystyka płuczki
- maksymalna siła uciągu
Pomiary przynajmniej raz na jedną żerdź
Przykłady przewiertów sterowanych
Przykłady przewiertów sterowanych w
Polsce
Obiekt
Podstawowe charakterystyki
techniczne
Rok budowy
Firma wykonawcza
Instalacja telekomunikacyjna
Ø200 (rury stalowe), L=205m, (pod
rzeką w Zakrzowie k/Wrocławia)
1993
TKC-KROS S.A.
Kanalizacja Police
Ø450, PEHD SDR/SN17 (KWH Pipe),
L3x80m
1998
Europol
Kanalizacja 1 i 2 Opole
Ø160-200, PEHD, SDR/SN17 (KWH
Pipe) L=270m
2000
Energopol Trade
Kanalizacja Gdańsk (pod
Martwą Wisłą)
Ø1200, PEHD, SDR/SN21 (KWH Pipe)
L=860m
2000
BETA S.A.
Wodociąg Szczecin
L=400m
2000
KB-GAZ
Kable ochrony Westerplatte
L=3x140m
2001
BETA S.A.
(Bocholt/Niemcy)
(Taman Intan Kluang Johor/Malezja )
(Remscheid / Niemcy )
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Literatura
Czudec K., Osikowicz R.1998 Wybrane zagadnienia wykonywania horyzontalnych
przewiertów kierunkowych.Nowoczesne Techniki i Technologie
Bezwykopowe,nr1.
Cieślik A. 1999 Podstawy projektowania horyzontalnych przewiertów
sterowanych
(HDD), NTTB,
Ergotel 1998 Technologie Bezwykopowe Materiał informacyjno-reklamowy, nr1,
Ładki P. Zalecana procedura planowania i wykonania budowy rurociągów
metodą
mikrotunelu, Przedsiębiorstwo BETA SA., maszynopis niepublikowany
Ganew D., p. 1998 Horyzontalne przewierty sterowane - technologia.
Technologie Bezwykopowe, nr2.
Hakenberg J., 1999 MikrotunelingTechnologie Bezwykopowe,
Hakenberg J. 1999 Wiercenia kierunkowe. NTTB, nr4,
Herrenknecht. 1998 Tec/ino/ogie oezwy/copow, Materiał reklamowy, nr1.
lseki - pionier Mikrotunelingu, 1999 Technologie Bezwykopowe, nr 3,
Kuliczkowski A., Zwierzchowska A. 1999 Wybrane problemy optymalnego doboru
metod bezwykopowe/ budowy rurociągów podziemnych. Prace Naukowe
Instytutu
Inżynierii Lądowej Politechniki Wrocławskiej, Nr 48. Seria: Konferencje, Nr 18,
Wrocław,
Makuth G„ 1998 Bezwykopowa technologia mikrotunelingu, Materiał
niepublikowany na Seminarium Techniczne, Toruń.
Technologia wykonania budowlanych robót ziemnych
NOWOCZESNE
TECHNOLOGIE
ZABEZPIECZANIA
GŁĘBOKICH WYKOPÓW
Zawartość prezentacji
W przedstawionej prezentacji zostaną przeanalizowane następujące
technologie zabezpieczania głębokich wykopów:
 Ścianki szczelne stalowe
 Ściany szczelinowe
 Iniekcje strumieniowe Jet – Grouting
 Gwoździe gruntowe
PRZEGLĄD TECHNOLOGII ZABEZPIECZANIA GŁĘBOKICH
WYKOPÓW
Ścianki szczelne stalowe
Profile wybranych bursów stalowych
WYKOPÓW
Ścianki szczelne stalowe
Urządzenie „Still Worker” do wciskania stalowych grodzic
WYKOPÓW
Ściany szczelinowe
Etapy wykonania ściany szczelinowej
1 – Murki prowadzące, 2 – Głębienie szczeliny, 3 – Montaż klatek zbrojeniowych, 4 – Betonowanie sekcji
WYKOPÓW
Iniekcja strumieniowa Jet - Grouting
Metoda jednostrumieniowa
Metoda jednostrumieniowa polega na rozpylaniu iniekcji pojedynczym
strumieniem oraz rotacją dyszy rozpylającej. Ciśnienie iniekcji wynosi
ponad 20MPa, a zasięg roboczy wynosi około 0,5m. Stosując tą metodę
uzyskuje się w gruncie formowane kolumny.
Poszczególne fazy metody jednostrumieniowej
1 – Wiercenie, 2 – Zakończenie wiercenia, 3 – Rozpoczęcie iniekcji przy wysokim ciśnieniu,
4 – Wyciąganie świdra z ustaloną prędkością, 5 – Powtórzenie procesu w sąsiednim otworze
WYKOPÓW
Iniekcja strumieniowa Jet - Grouting
Metoda dwustrumieniowa
Metoda dwustrumieniowa charakteryzuje się rozpylaniem powietrza,
wody i zaprawy podwójnym strumieniem oraz możliwością ukierunkowania
strumienia. Zasięg roboczy wynosi około 1,5m. Stosując tą metodę
uzyskuje się kolumny lub przegrody (płaskie lub krzyżowe).
Poszczególne fazy metody dwustrumieniowej
1 – Wiercenie, 2 – Rozpoczęcie iniekcji strumieniem powietrzno - wodnym, 3 – Rozpoczęcie iniekcji zaczynem
cementowym z jednoczesnym wyciąganiem świdra z ustaloną prędkością.
WYKOPÓW
Gwoździe gruntowe
Konstrukcja gwoździa gruntowego oraz przykład zastosowania
WYKOPÓW
Gwoździe gruntowe
pierwszy etap: wykonanie wykopu, torlretowanie i osadzanie gwoździ
drugi etap: pogłębianie wykopu, torlretowanie gwoździ
WYKOPÓW
Gwoździe gruntowe
Metoda geoździowania w praktyce
NOWOCZESNE
TECHNOLOGIE PALI
RODZAJE PALI
Wyróżniamy następujące typy pali:
• prefabrykowane wbijane
• wbijane „Vibro”
• wbijane „Vibrex”
• wbijane „Franki”
• wiercone „Wolfsholza”
• wiercone w rurze obsadowej
• wiercone w zawiesinie iłowej
• wwiercane CFA
• wkręcane „Atlas”
• wkręcane „Omega”
• wkręcane „Tubex”
• wbijane z rur stalowych zamkniętych
• wbijane (lub wwibrowywane) z rur stalowych otwartych
•Mikropale iniekcyjne
•„jet-grouting”
Pale prefabrykowane wbijane
Prefabrykaty palowe o długości do 15.0 m
betonowane są w zakładzie prefabrykacji i
przywożone na budowę lub betonowane na
budowie w specjalnych formach. W przypadku
większych długości możliwe jest wykonywanie
z odcinków łączonych o długości do 10 m.
Podstawy pali mogą być zaostrzone lub tępe.
Wbijanie za pomocą kafarów spalinowych (np.
Delmag), hydraulicznych lub wolnospadowych.
Pale o średniej i dużej nośności w gruncie i
wykazujące małe osiadania. Szerokie
zastosowanie, szczególnie w budownictwie
hydrotechnicznym.
Pale prefabrykowane wbijane
Pale wbijane „Vibro”
Etapy wykonawstwa:
a) wbijanie rury stalowej ze stalowym szczelnym butem w
podstawie (kafar spalinowy lub hydrauliczny)
b) wprowadzenie szkieletu zbrojenia pala do suchego
wnętrza rury stalowej
c) wypełnienie wnętrza rury betonem
d) wyciąganie rury za pomocą wyciągarki i wibratora, co
powoduje zagęszczenie betonu i dogęszczenie gruntu
wokół pala.
Pale o dużej nośności w gruncie i wykazujące
małe osiadania. Zastosowanie – głównie w gruntach
niespoistych średniozagęszczonych i zagęszczonych
o ID ≤ 0.75.
Pale wbijane „Vibrex”
Etapy wykonawstwa:
a), b), c) – jak pale „Vibro”
d) wyciągnięcie rury na wysokość 3 ÷ 4 m za pomocą
wyciągarki i wibratora
e) dopełnienie rury betonem i ponowne wbijanie rury
kafarem (powoduje to spęczenie dolnego odcinaka pala)
f) ewentualne powtórzenie czynności d) i e)
g) ostateczne wyciągnięcie rury za pomocą wyciągarki
i wibratora
Pale o bardzo dużej nośności w gruncie i wykazujące bardzo
małe osiadania.
Zastosowanie – głównie w gruntach niespoistych luźnych i
średniozagęszczonych.
Pale wbijane „Vibrex”
Pale wbijane „Franki”
Etapy wykonawstwa:
a) wbijanie rury stalowej z korkiem z suchego betonu za
pomocą bijaka wolno-spadowego
b) zablokowanie rury stalowej i wybicie korka z podstawy
pala
c) wprowadzenie zbrojenia do wnętrza rury
d) cykliczne wypełnianie rury betonem, podciąganie rury
wyciągarką i ubijanie betonu bijakiem (beton o konsystencji
wilgotnej).
Pale o bardzo dużej nośności w gruncie i wykazujące bardzo
małe osiadania.
Zastosowanie – głównie w gruntach niespoistych
średniozagęszczonych i zagęszczonych o ID ≤ 0.75.
Pale wbijane „Franki”
Pale wiercone „Wolfsholza”
Etapy wykonawstwa:
a) wciskanie w grunt rury obsadowej z jednoczesnym
wydobywaniem gruntu z wnętrza i dolewaniem wody do rury
(uwaga: rura powinna wyprzedzać wiercenie, poziom wody w
rurze powinien być wyższy niż poziom wody w gruncie)
b) wprowadzenie zbrojenia do wnętrza rury wypełnionej wodą
c) założenie na górny koniec rury szczelnego kołpaka z trzema
króćcami i długą rurką do odprowadzania wody
d) wprowadzenie do wnętrza rury sprężonego powietrza, które
powoduje wypchnięcie wody przez rurkę i częściowo do
gruntu w podstawie
e) wypełnianie rury betonem pod ciśnieniem i jednoczesne
podciąganie rury (rura obsadowa w wyniku ciśnienia powietrza
może sama wychodzić)
Pale o średniej nośności w gruncie. Technologia dość pracochłonna i
coraz rzadziej stosowana.
Zastosowanie – w gruntach spoistych twardoplastycznych i
niespoistych zagęszczonych nawodnionych, w terenie
zabudowanym
Pale wiercone w rurze obsadowej
Etapy wykonawstwa:
a) i b) - jak w palach Wolfsholza (rura obsadowa składana z
odcinków o długości do 6.0 m)
c) wprowadzenie do wnętrza rury obsadowej rury do
betonowania podwodnego tzw. metodą „Kontraktor”
d) betonowanie pala z jednoczesnym podciąganiem rury
obsadowej i rury „kontraktor” (rura „kontraktor” powinna
być cały czas zanurzona w betonie na min. 1.5 m, beton
od dołu wypiera wodę)
Pale o średniej i umiarkowanej nośności w gruncie i
wykazujące dość duże osiadania. Technologia powszechnie
wykorzystywana do pali wielkośrednicowych.
Zastosowanie – w gruntach spoistych od zwartych do
twardoplastycznych i niespoistych zagęszczonych, w terenie
zabudowanym
Pale wiercone w zawiesinie iłowej
Etapy wykonawstwa:
a) wciśnięcie w grunt krótkiego odcinka rury prowadzącej z
wydobyciem gruntu z wnętrza
b) wiercenie otworu w osłonie z zawiesiny iłowej (zawiesina
tiksotropowa – pozwalająca na utrzymywanie ścianek
otworu w stateczności, poziom zawiesiny powinien być
wyższy niż poziom wody w gruncie)
c) wprowadzenie zbrojenia do wnętrza rury wypełnionej
zawiesiną
d) wprowadzenie do wnętrza otworu wiertniczego rury do
betonowania metodą „Kontraktor”
e) betonowanie pala metodą „kontraktor” (beton wypiera
zawiesinę iłową, która na powierzchni jest odbierana do
ponownego użycia)
Charakterystyka i zastosowanie – jak pale wiercone w rurze
obsadowej.
Pale wwiercane CFA
Etapy wykonawstwa:
a) wkręcenie w grunt ciągłego świdra talerzowego z rdzeniem
rurowym, zakończonym od dołu końcówką stożkową
b) podłączenie do rdzenia przewodu betonowego i tłoczenie
betonu pod ciśnieniem ok. 6 atm.
c) otwarcie końcówki stożkowej i wydostawanie się betonu do
otworu pod świdrem, wyciąganie świdra bez obracania nim
(ciśnienie betonu powinno samo wypychać świder, jeżeli
przy ciśnieniu 6 atm. świder nie wychodzi – wyciąganie
wspomaga się wyciągarką)
d) wyciągnięcie świdra – otwór po świdrze wypełniany jest
mieszanką betonową
e) wprowadzenie do świeżej mieszanki betonowej zbrojenia za
pomocą wibratora
Pale o średniej i dość dobrej nośności w gruncie. Technologia
bardzo szybka i efektywna.
niespoistych zagęszczonych w terenie zabudowanym.
Pale wwiercane CFA
Pale wkręcane „Atlas”
Etapy wykonawstwa:
a) wkręcenie w grunt rurowej żerdzi z głowicą rozpychającą
grunt i traconym ostrzem
b) wprowadzenie zbrojenia pala do wnętrza żerdzi
c) wypełnienie wnetrza żerdzi i górnego leja zasypowego
betonem
d) wykręcanie żerdzi i wypełnianie otworu po głowicy betonem
(ruch obrotowy żerdzi jest tak dopasowany do ruchu
pionowego, aby głowica formowała w gruncie pobocznicę pala
w kształcie przypominającym gwint)
Pale o dość dużej nośności w gruncie. Technologia bardzo
szybka i efektywna.
plastycznych oraz w gruntach niespoistych
średniozagęszczonych
do zagęszczonych o ID ≤ 0.70, w terenie zabudowanym.
Pale wkręcane „Atlas”
Pale wkręcane „Omega”
Etapy wykonawstwa:
a) wkręcenie w grunt rurowej żerdzi z głowicą rozpychającą
grunt i traconym ostrzem
b) wprowadzenie zbrojenia pala do wnętrza żerdzi (zbrojenie
może być także wprowadzane po zabetonowaniu pala do
świeżej mieszanki – podobnie jak w palach CFA).
c) podłączenie do żerdzi przewodu z betonem pod ciśnieniem
d) wykręcanie żerdzi i wypełnianie betonem otworu pod
głowicą (kierunek obrotów żerdzi jest taki sam jak przy
wkręcaniu)
Pale o dość dużej nośności w gruncie. Technologia bardzo
szybka i efektywna.
plastycznych oraz w gruntach niespoistych
średniozagęszczonych
do zagęszczonych o ID ≤ 0.70, w terenie zabudowanym.
Pale wkręcane „Omega”
Konstrukcja świdra
pali OMEGA
Pale wkręcane „Tubex”
Etapy wykonawstwa:
a) wkręcenie w grunt rury stalowej z odpowiednim ostrzem
przyspawanym do rury, w czasie wkręcania pod ostrze tłoczona
jest iniekcja z zaczynu cementowego, która ułatwia pogrążanie
rury, a po związaniu poprawia pracę pobocznicy w gruncie
b) wprowadzenie zbrojenia pala do wnętrza rury
c) wypełnienie wnętrza rury betonem (wykonawstwo pala
zakończone, rura stalowa pozostaje na stałe)
Pale o dużej i bardzo dużej nośności w gruncie. Technologia
szybka i efektywna.
Zastosowanie – w gruntach niespoistych średniozagęszczonych
do zagęszczonych o ID ≤ 0.70, w terenie zabudowanym,
rzadziej
w gruntach spoistych.
Pale wkręcane „Tubex”
Pale wbijane z rur stalowych zamkniętych
Etapy wykonawstwa:
a) wbijanie w grunt za pomocą kafara rury stalowej z
zamkniętym dnem, wzmocnionym żebrami
b) wypełnienie wnętrza rury piaskiem z dodatkiem wapna i
pozostawienie niewypełnionego górnego odcinka o długości
około 3.0 m
c) wprowadzenie zbrojenia do wnętrza rury i wypełnienie
betonem (wytrzymałość trzonu pala zapewnia rura stalowa,
zbrojenie potrzebne jest do powiązania pala z żelbetowym
oczepem)
Pale o dużej nośności w gruncie.
Zastosowanie – w gruntach niespoistych średniozagęszczonych
do zagęszczonych o ID ≤ 0.70, bardzo popularne w
budownictwie
hydrotechnicznym i na otwartej wodzie.
Pale wbijane z rur stalowych zamkniętych
Pale wbijane z rur stalowych otwartych
Etapy wykonawstwa:
a) wbijanie w grunt za pomocą kafara rury stalowej z otwartym
dnem dnem, wewnątrz rury tworzy się korek gruntowy,
stopniowo zamykający rurę
b) wypełnienie wnętrza rury piaskiem z dodatkiem wapna i
pozostawienie niewypełnionego górnego odcinka o długości
około 3.0 m
c) wprowadzenie zbrojenia do wnętrza rury i wypełnienie
betonem (wytrzymałość trzonu pala zapewnia rura stalowa,
zbrojenie potrzebne jest do powiązania pala z żelbetowym
oczepem)
Pale o średniej nośności w gruncie.
Zastosowanie – w gruntach niespoistych zagęszczonych i
bardzo zagęszczonych, stosowane w budownictwie
hydrotechnicznym
i na otwartej wodzie w sytuacjach potrzebnego dużego
zagłębienia w gruncie nośnym w celu utwierdzenia pala na siły
poziome (np. dalby, pomosty, nabrzeża).
Mikropale iniekcyjne
Etapy wykonawstwa:
a) wkręcanie w grunt rury iniekcyjnej z końcówką wiercącą o
powiększonej średnicy i jednoczesne tłoczenie zaczynu
cementowego
b) po dojściu do zakładanej głębokości dalsze tłoczenie
zaczynu, aż do pojawienia się go na powierzchni terenu
c) pozostawienie rury wypełnionej zaczynem na stałe (rura pełni
rolę zbrojenia)
Zastosowanie – w gruntach niespoistych średniozagęszczonych i
zagęszczonych oraz małospoistych, stosowane jako
wzmocnienie istniejących fundamentów w gęstej zabudowie lub
pod niewielkie nowe obiekty.

Technologia wykonania budowlanych robót ziemnych

Transkrypt

Podobne dokumenty

Italian ale

Gotowy do startu! HOBAS® i port lotniczy Schiphol w Holandii