Badanie mikroskopią konfokalną struktury podpo

DTP0511_20-24_CT04-08 09.09.11 09:17 Seite 4
4
Perspektywy
COSMETIC TRIBUNE
Polish Edition
Badanie mikroskopią konfokalną struktury podpowierzchniowej warstwy szkliwa po zabiegu wybielania
Daniel C. N. Chan, William D. Browning, Albert Kwok-Hung Chung, So-Ran Kwon, USA i Korea
Procedury wybielania zębów kojarzone są ze zmianami morfologicznymi w strukturze szkliwa.
Już w 1993 r. Shannon i inni donosili o zmianach topograficznych
płytek szkliwa zębów poddanych
wybielaniu przez 4 tygodnie.
Wyniki te zostały potwierdzone
przez kolejne badanie, w którym
użyty został 30% roztwór H2O2
z PBS.
Zęby wybielane in vivo 35%
roztworem nadtlenku karbamidu
straciły warstwę szkliwa apryzmatycznego, a uszkodzenia nie ustąpiły w ciągu 90 dni. Badanie przy
użyciu laserowego mikroskopu
konfokalnego wykazało, że mikronierówności powierzchni szkliwa
są istotnie wyższe w przypadku zębów wybielanych roztworami nadtlenku karbamidu o stężeniu 10%
i 16% niż powierzchni kontrolnych.
Jednak nie wszystkie badania
potwierdzają te wnioski. Leonard
i inni poddają analizie odlewy
wierzchni szkliwa, a niskie stężenia
nie wywierają na nie istotnego
wpływu. W praktyce oznaczać to
może, że zęby są bardziej podatne
na przebarwienia egzogenne po
wybielaniu ze względu na wyższą
nierówność powierzchni szkliwa.
Zmiany w strukturze szkliwa
mogą jednak być głębsze niż tylko
powierzchniowe. W badaniu przeprowadzonym przy użyciu spektroskopii podczerwonej, Oltu i
Gürgan demonstrują zmiany w
składzie nieorganicznym szkliwa
wybielanego 35% roztworem nadtlenku przez 4 dni przez 30 min.
dziennie, kontrastując je z brakiem
takiego efektu w przypadku zastosowania stężeń 10% i 16%. Cavalli
i inni również wykazują, że w poddanej wybielaniu zębinie mogą wystąpić zmiany ponadstrukturalne
w wyniku utraty składników nieorganicznych.
Wyniki badań potwierdzają zachodzenie dynamicznego procesu
składników oferowanych produktów. Publikowane są badania
stwierdzające, że dodatek ACP
zmniejsza wrażliwość zębów przez
zmniejszenie rozmiaru bruzd. Ponadto poprzez wypełnianie mikroubytków szkliwa, dodatek ACP
tworzy gładszą i bardziej lśniącą
powierzchnię szkliwa. Badania in
vitro siekaczy krów nie potwierdziły jednak wpływu żeli wybielających z zawartością fluorków na
proces remineralizacji.
2a
2b
Ryc. 2a i b: Przygotowanie eksperymentu mikroskopii konfokalnej (a). Spłaszczona powierzchnia siekacza zwrócona prostopadle do lasera (b). Próbka zęba zanurzona w wodzie
destylowanej.
Celem opisanego w niniejszym
artykule badania było oszacowanie
przy użyciu mikroskopii konfokalnej wpływu 2 środków wybielających na strukturę podpowierzchniową szkliwa usuniętych siekaczy.
Materiały i metodologia
Badanie zostało przeprowadzone na usuniętych środkowych
i bocznych siekaczach (n=10), na
których powierzchni wargowej
utworzony został płaski obszar
3a
Ryc. 3a i b: Podpowierzchnia (głębokość 6 μm) pola kontrolnego OP (a). Podpowierzchnia
leczona OP na głębokości 10 μm (b). Strzałka wskazuje na pęknięcie podpowierzchni.
4a
1a
1b
1e
1f
1c
Najnowsze wyniki badań sugerują, że wysokie stężenie nadtlenku
karbamidu jest szkodliwe dla po-
wewnątrzustnej demineralizacji
ludzkiego szkliwa. Wykazują one
istnienie podpowierzchniowych
bruzd w szkliwie, rosnących i malejących zgodnie z procesem remineralizacji. Amorficzne fosforany
wapnia (ACP) przyspieszają remineralizację, skutkując zmniejszeniem wielkości i liczby bruzd.
Spekuluje się, że w wyniku wybielania powstają podpowierzchniowe bruzdy, będące przyczyną
przejściowej wrażliwości zębów
odczuwanej przez część pacjentów
poddających się zabiegowi wybielania.
W ostatnich latach niektóre
firmy zaczęły dodawać ACP do
Ârodek wybielajàcy
Główny składnik i st´˝enie
Producent
Nite White Excel 3 z ACP
nadtlenek wodoru 16% (+ACP)
Discus Dental
Opalescence PF
nadtlenek karbamidu 10% (+ fluorek i azotan potasu)
Ultradent
Tabela 1: Środki wybielające wykorzystane w opisanym badaniu.
4b
Ryc. 4a i b: Podpowierzchnia (głębokość 28 μm) pola kontrolnego OP (a). Barwnik przedostał się przez pęknięcie. Podpowierzchnia leczona OP na głębokości 24 μm (b).
1g
Ryc. 1a-f: Perspektywa przedzabiegowa jednego z siekaczy wybranego do niniejszego badania (a). Powierzchnia opracowana (4x5 mm) papierem ściernym o grubości ziarna 1 200 (b). Połowa zęba jest zakryta wodoodporną taśmą i wypolerowana (c). Margines taśmy jest uszczelniony i pokryty przezroczystym lakierem do paznokci (d). Odkrytą część zęba pokryto żelem wybielającym (e). Przekrój pola leczonego i pola
kontrolnego (f).
odcisków zębów wybielanych 10%
roztworem nadtlenku karbamidu
przez 8-10 godz. dziennie przez
2 tygodnie, odnotowując zerowe
lub minimalne zmiany w powierzchni szkliwa. Wynik ten może
być skutkiem ograniczeń przyjętej
metodologii, nie pozwalającej na
precyzyjne odwzorowanie drobnych zmian szkliwa na wycisku.
Opublikowane ostatnio wyniki innych badań SEM in vitro również
nie wskazują na nieprawidłowości
w strukturze powierzchni szkliwa
po wybielaniu.
3b
(≈ 4 x 5 mm) poprzez obróbkę
ścierną papierem o maksymalnej
ziarnistości 1.200 (Ryc. 1 i 2). Chociaż mikroskopia konfokalna jest
najbardziej efektywna w przypadku próbek, które nie mogą
zostać wypolerowane na płasko,
w przypadku niniejszego badania
polerowanie umożliwiło zorientowanie badanego obszaru jako
obiektu równoległego płaszczyznowo, prostopadłego względem
osi optycznej, co z kolei pozwoliło
na uzyskanie ostrzejszego obrazu.
Zęby zostały oczyszczone ze
szczątków przy użyciu wody destylowanej poddanej ultradźwiękom.
Do połowy zęba została przymocowana wodoodporna taśma, następnie wypolerowana (Ryc. 1c). Krawędź taśmy uszczelniono przezroczystym lakierem do paznokci
(Ryc. 1d). Odsłonięty obszar został
losowo przypisany do jednej z 2
grup. Pierwsza z nich (grupa ACP)
została poddana działaniu środka
Nite White Excel (Discus Dental),
5a
5b
Ryc. 5a i b: Podpowierzchnia (głębokość 12 μm) pola kontrolnego ACP (a). Podpowierzchnia
leczona ACP na głębokości 48 μm (b).
zawierającego amorficzne fosforany wapnia. W przypadku drugiej
(grupa OP) zastosowano środek
Opalescence PF 10% (Ultradent).
Obszarem kontrolnym w przypadku obu grup była powierzchnia
pod taśmą, dzięki czemu każdy ząb
stanowił jednocześnie grupę badawczą i kontrolną. Skład produktów wybielających przedstawiony
został w Tabeli 1.
Obie grupy były poddawane
działaniu środków wybielających
przez 7 godz. dziennie przez 14 dni.
Środki naniesiono mikropędzelkiem w taki sposób, aby ograniczyć
poddane ich działaniu powierzchnie jedynie do odpowiednich obszarów (Ryc. 1e). Po rozprowadzeniu środków wybielających zęby
zostały umieszczone w plastikowym pojemniku, zabezpieczającym je przed działaniem wilgoci.
W czasie całej procedury obszary
poddawane działaniu środków wybielających pozostały nienaruszone.
Po każdorazowym codziennym
naniesieniu środka, zużyta substancja wybielająca była usuwana
czystym mikropędzelkiem. Badany obszar był następnie czyszczony przy użyciu wody i osuszany.
W następnej kolejności zęby były
przez 20 s oczyszczane sprayem
woda/powietrze. Przyjęta została
metodologia cykliczna. W okresach, w których nie były poddawane aktywnym zabiegom, zęby
przechowywane były w sztucznej
ślinie (Saliva Substitute, Roxane
Laboratories). Przez cały czas eksperymentu, aż do badania pod mikroskopem, taśma chroniąca obszar kontrolny pozostawała nienaruszona (Ryc. 1f).
Przed badaniem mikroskopem
konfokalnym zęby zostały zanurzone na 24 godz. w barwniku Texas
Red zawierającym Dextran. Przy
użyciu dwufotonowego mikroskopu LSM 510 (Carl Zeiss) zbadana została fluorescencja w warunkach zastosowania lasera argo-