łódka - Liga Morska i Rzeczna

ŁÓDKA
BIULETYN INFORMACYJNY
LIGI MORSKIEJ i RZECZNEJ
ZARZĄDU OKRĘGU ŁÓDZKIEGO
B.I.„ŁÓDKA” wyróŜniona
w 2000 r. w XX lecie KOMANDORIĄ ŁÓDZKĄ
w 2005 r. w XXV lecie BŁĘKITNĄ KOMANDORIĄ
w 2008 r. Odznaką 90 lecia LMiR
Nr 1/199
Łódź, styczeń - luty 2013
25 numer opracowany elektronicznie
Rok XXXIII
Pomnik Marszałka Józefa Piłsudskiego
Fara Pucka widziana z portu
W numerze
Ksiądz kardynał Józef Glemp Kawaler Pierścienia Hallera nie Ŝyje
Informacja o działalności merytorycznej w roku 2012
Zaślubiny Polski z morzem
Plenerowa wystawa fotografii wielkoformatowej „PRZYWRÓĆMY ŁODZI NER”
Otwarte spotkanie wigilijne Zarządu Okręgu Łódzkiego LMiR
90 rocznica urodzin kontradmirała Hieronima Henryka Pietraszkiewicza
Kontradmirał Hieronim Henryk Pietraszkiewicz
Z kart historii naszej floty – dział prowadzi dr. Mieczysław Prosnak
Z prywatnej bakisty oficera MW RP, kapitana Ŝ.w. dział prowadzi Henryk Grunert
Informacje adresowe, podaruj 1%, skład redakcji
1
str. 2
str. 2-3
str.4-5
str. 6-8
str. 9-13
str. 14-16
str. 16
str. 17-19
str. 20-23
str. 24
Informacja o działalności merytorycznej w roku 2012
Szczegółowe zestawienie wydarzeń i przedsięwzięć wodniacko-morskich zrealizowanych w Łodzi i w Polsce, w których
brali udział działacze Łódzkiego Okręgu LMiR w roku 2012.
Lp
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
Realizacja przedsięwzięcia
Organizator, wykonawca,
Termin
realizacji
Zebranie i wybory Zarządu Szkolnego Koła LMiR w Szkole Podstawowej nr 83
SK LMiR przy SP nr 83
17.01
im. Stanisława Jachowicza w Łodzi.
ZOŁ LMiR
Zebranie i wybory Zarządu Szkolnego Koła LMiR w Szkole Podstawowej nr 1
SK LMiR przy SP nr 1
18.01
im. Adama Mickiewicza w Łodzi.
ZOŁ LMiR
Przesłanie Rocznika 2012 Biuletynu i Suplementów Biuletynu do Biblioteki Central21.01
Redakcja BI „ŁÓDKA”
nego Muzeum Morskiego w Gdańsku
Zebranie i wybory Zarządu Szkolnego Koła LMiR w Szkole Podstawowej nr 139
SK LMiR przy SP nr 139
23.01
im. Wojska Polskiego w Łodzi
ZOŁ LMiR
Przekazanie Rocznika 2012 Biuletynu i Suplementów Biuletynu do Wojewódzkiej
24.01
Redakcja BI „ŁÓDKA”
i Miejskiej Biblioteki im. Marszałka Józefa Piłsudskiego w Łodzi
Przekazanie do Zarządu Głównego LMiR dokumentów „Sprawozdawczości organiZarząd Okręgu Łódzkiego LMiR 9. 02
zacyjno – finansowej 2012” i Rocznika 2011 Biuletynu i Suplementów Biuletynu
Udział delegacji łódzkiej LMiR w obchodach 92 rocznicy Zaślubin Polski
z Morzem w Pucku. W czasie uroczystości KrzyŜem „Pro Mari Nostro” wyróŜnioZarząd Główny LMiR
10.02
na została Krystyna Zielińska Dyrektor VI Liceum Ogólnokształcącego
Burmistrz Miasta Puck
im. Joachima Lelewela w Łodzi.
Wydanie BI „ŁÓDKA” nr 1/194 i Suplementu z „Informacją o działalności merytoluty
Redakcja BI „ŁÓDKA”
rycznej w roku 2011” i opisem wydarzeń grudzień 2011-luty 2012 r.
Uroczyste, otwarte posiedzenie Zarządu Okręgu Łódzkiego Ligi Morskiej
ZOŁ LMiR
16.02
i Rzecznej z omówieniem przebiegu uroczystości w Pucku i wodowaniem
Pałac MłodzieŜy
2 tomowego jubileuszowego rocznika BI „Łódka” 2011.
Wizyta Prezesa Ligi Morskiej i Rzecznej kpt. Ŝ. w. dr. Andrzeja Królikowskiego
ZOŁ LMiR
27. 02
w VI Liceum Ogólnokształcącym i w Muzeum Morskim. Prezesowi towarzyszyli
Dyrekcja VI LO
Ryszard Siekanowicz z MałŜonką i Andrzej Matulewicz.
Zebranie i wybory Zarządu Szkolnego Koła LMiR w Szkole Podstawowej nr 141
SK LMiR przy SP nr 141
15.03
im. Gen. Mariusza Zaruskiego w Łodzi.
ZOŁ LMiR
Wydanie BI „ŁÓDKA” nr 2/195 i Suplementu z opisem wydarzeń luty –marzec
kwiecień
Redakcja BI „ŁÓDKA”
2012 r.
12. 04
Otwarte posiedzenie Zarządu Okręgu Łódzkiego Ligi Morskiej i Rzecznej
ZOŁ LMiR
2
14
15
16
17
18
z tematem wiodącym „Międzynarodowy Dzień Ziemi”. Zaproszony został dla omówienia współpracy pan Mariusz Jakiel radny Rady Osiedla Ruda
Leśnictwo Miejskie Łódź
i przedstawiciele Hufca ZHP Łódź Śródmieście druh hm Czesław Bolanowski komendant Kręgu Starszyzny Harcerskiej i druhna hm Ewa Tomecka.
Uroczystość pasowania nowych członków Szkolnego Koła Ligi Morskiej
SK LMiR przy SP nr 1
i Rzecznej w Szkole Podstawowej nr 1 im. Adama Mickiewicza w Łodzi.
ZOŁ LMiR
„Dłutem i pędzlem” Wystawa plastyków amatorów w Łodzi Anny i Feliksa ZamelAutorzy
Klub Lekarza Okręg. Izby Lekarskiej
skich - malarstwo i Krzysztofa Kozłowskiego – rzeźba.
Rozdanie świadectw maturalnych w VI LO w Łodzi . PoŜegnanie z maturzystamiDyrekcja VI LO w Łodzi
ZOŁ LMiR
członkami Zespołu „Piranie” i maturzystkami-opiekunkami Muzeum Morskiego.
Uroczystość poświęcona pamięci red. BI „Łódka” dr. Mieczysława Prosnaka Członkowie Okręgu Łódzkiego LMiR
Cmentarz Doły w Łodzi
w I rocznicę śmierci.
85 rocznica utworzenia Ligi Morskiej i Rzecznej w Tomaszowie Mazowieckim.
Zarząd oddziału LMiR Tomaszów Maz.
Zarząd Okręgu Łódzkiego reprezentował wiceprezes kpt. Ŝ. w. kmdr Henryk Muzeum im. A. hr. Ostrowskiego
Grunert. Klub Sportów Wodnych przy ZOŁ LMiR- komandor Wacław Łysakowski.
19 Piknik śeglarski na Stawach Stefańskiego w Łodzi.
20 Wydanie BI „ŁÓDKA” nr 3/196 z opisem wydarzeń kwiecień –maj 2012 r.
21 Spotkanie członków Szkolnego Koła LMiR w Szkole Podstawowej nr 141 w Łodzi
22 Uroczyste otwarcie DNI MORZA w Łodzi
23 Świętomorska XII Pokonkursowa Wystawa im. Stanisława Ostrowskiego
24 Noc Świętojańska na Stawach Stefańskiego w Łodzi
26 Morskie Fascynacje Kazimierza Banata – wystawa obrazów
27
29 Wizyta przedstawicieli ZOŁ LMiR w Szkole Podstawowej nr 83
30 Wizyta przedstawicieli ZOŁ LMiR w Szkole Podstawowej nr 1
31 Wizyta przedstawicieli ZOŁ LMiR w Szkole Podstawowej nr 139
32 Posiedzenie Zarządu Głównego LMiR
33 Uroczystość zamykająca Projekt „Modernizacja wejścia do portu Gdańsk. Etap I”
34
34
35
36
Wydanie BI „ŁÓDKA” nr 4/197 z opisem wydarzeń czerwiec - wrzesień 2012 r
Zebranie Zarządu Okręgu Łódzkiego Ligi Morskiej i Rzecznej
Prezydent RP Bronisław Komorowski w Łodzi otwiera BioNanoPark
Zofia Kolasińska – Mazur matka chrzestna m/s „Ziemia Łódzka” nie Ŝyje
37
MłodzieŜowy Apel Niepodległości na terenie Szkoły Podstawowej nr 139 i w parku
im. Gen. Mariusza Zaruskiego
38 XIV Targi śeglarstwa i Sportów Wodnych POLAND BOATSHOW
Plenerowa wystawa fotografii wielkoformatowej na ulicy Piotrkowskiej 104 przed
zespołem budynków Urzędu Miasta Łodzi i Województwa Łódzkiego upamiętniają39
ca spływ Nerem kajakarzy łódzkich Rafała Tomczyka, Michała Królickiego i Tomasza Zająca badających stan zanieczyszczenia rzeki.
40 Wydanie BI „ŁÓDKA” nr 5/198 z opisem wydarzeń październik-listopad 2012 r
Otwarte zebranie Zarządu Okręgu Łódzkiego LMiR z tematem wiodącym 140 rocz41
nica urodzin wiceadmirała Kazimierza Porębskiego
3
27.04
1.05
12.05
26.05
Redakcja BI „ŁÓDKA”
czerwiec
SK LMiR przy SP nr 141
Zarząd Okręgu Łódzkiego LMiR
Zarząd Okręgu Łódzkiego LMiR
Stowarzyszenie Plastyków Amatorów
Klub Plastyka Amatora ŁDK
Rada Osiedla Ruda
11. 06
14.06
14-28. 06
23. 06
Łódzki Dom Kultury
28. 06
Powiatowe Centrum Kultury,
Sportu i Rekreacji
w Zduńskiej Woli
28. 06
Pogrzeb śp. ppor. mar. w st. spocz. Stanisława Barwińskiego – członka Klubu
Cmentarz na Zarzewie w Łodzi
Kombatantów MW Okręgu Łódzkiego LMiR
Święto Wojska Polskiego. Mianowanie kmdr por. w st. spocz. Henryka Grunerta na
28
stopień komandora
22.04
Klub Sportów Wodnych Łódź-Ruda
Rada Osiedla Ruda
Zarząd Okręgu Łódzkiego LMiR
25 IV Otwarty Plener Malarski Artystów Województwa Łódzkiego
19.04
13.08
Wojewoda Łódzki, Marszałek
Województwa Łódzkiego,
Prezydent Miasta Łodzi,
Dowódca Garnizonu WP Łódź
15.08
SK LMiR przy Szkole Podst. nr 83
SK LMiR przy Szkole Podst. nr 1
SK LMiR przy Szkole Podst. nr 139
wrzesień
wrzesień
wrzesień
Zarząd Główny LMiR
katamaran m/v „ONYX”
Urząd Morski w Gdyni
Zarząd Główny LMiR
katamaran m/v „ONYX”
14.09
14.09
Redakcja BI „ŁÓDKA”
październ.
Zarząd Okręgu Łódzkiego LMiR
Park Technologiczny w Łodzi
Cmentarz na Zarzewie w Łodzi
Zarząd Okręgu Łódzkiego LMiR
Szkoły Podstawowe nr 139, 141
VI LO
Zarząd Targów Łódzkich
11.10
15.10
18.10
9.11
16-18.11
Rafał Tomczyk
Michał Królicki
Tomasz Zając
grudzień
Redakcja BI „ŁÓDKA”
grudzień
Zarząd Okręgu Łódzkiego LMiR
Vi Liceum Ogólnokształcące
12. 12
91 lat temu odzyskaliśmy dostęp do morza. 10. II. 1920 r. Zaślubiny Polski z Morzem
Temat zalecany do omówienia na zebraniach Szkolnych Kół LMiR
Koniec I wojny światowej i postanowienia Traktatu
Wersalskiego z 28 czerwca 1919 r. przyniosły Polsce
wyczekiwaną i wywalczoną niepodległość - po ponad 100
latach niebytu politycznego. Z niepodległością natomiast
zawsze nierozłącznie wiązano uzyskanie dostępu do morza.
W świadomości wielu Polska Niepodległa oznaczało –
Polska Morska. 10 lutego 1920 r. jest dniem, w którym te
nadzieje się zrealizowały i Polska powróciła nad Bałtyk.
„Wojsko polskie(...) z generałem Hallerem na czele objęło na wieczyste posiadanie polskie morze" – głosi tekst
na okolicznościowym słupie umieszczonym dla upamiętnienia tej historycznej chwili na puckim wybrzeŜu.
Konferencja w Wersalu i jej rezultaty były preludium
do ostatecznego powrotu Polski nad Bałtyk. Gorącym
orędownikiem tego pomysłu była delegacja polska na tę
konferencję. Ignacy Paderewski, mówiąc o Pomorzu,
porównywał je do okna na świat i płuc, bez których Polska nie moŜe oddychać. Kamieniem milowym tej działal- Polska po zakończeniu I wojny światowej ( wg traktatu wersalskiego)
ności był dekret Marszałka Piłsudskiego z 28 listopada
1918 roku, który tworzył, w państwie jeszcze bez osta- Dowbór-Muśnickiego, natomiast lewym postępuje na
tecznie ukształtowanych granic, Marynarkę Polską przy północ armia dowodzona przez generała Józefa Hallera.
Ministerstwie Spraw Wojskowych. To posuniecie to ewi- W dniu 18 stycznia wojska polskie wkroczyły do Torunia.
Harmonogram przejmowania dalszych miejscowości
dentny dowód na to, Ŝe rodzące się państwo polskie,
świadome było swoich odwiecznych związków z mo- wyglądał następująco:
19.I Działdowo, Golub, Gniewkowo, Lubawa, Kowarzem.
lewo, Nowe Miasto, Fordon;
W Wersalu 28 czerwca 1919 r. przyznawano Polsce
20.I
Bydgoszcz,
Wąbrzeźno;
dawne Prusy Zachodnie, część Prus Królewskich i 14721.I
ChełmŜa,
Radzyń,
Łasin, Nakło;
kilometrowe wybrzeŜe, a takŜe niewielkie wpływy
22.I
Chełmno,
Koronowo,
Mroczeń, WyŜysk, Wysoko;
w Wolnym Mieście Gdańsku. To pozwalało nie tylko na
23.I Grudziądz, Więcborek, Sępolno;
przeorientowanie gospodarki nowopowstającego państwa,
25.I
Nowe Miasto, Laskowice i Świeć;
ale takŜe na zupełnie nową koncepcję obronną państwa.
26.I
Nowe;
JednakŜe przede wszystkim było symbolicznym powro27.I
Gniewo;
tem do macierzy, zakreśleniem koła nad okresem histo28
I
Kamień;
rycznych niepowodzeń, zapowiedzią kontynuowania tra29.I Starogard, Tczew, Tuchola;
dycji świetności, jaką Polska cieszyła się za panowania
31.I Skarszewo
Jagiellonów.
2.II na północny zachód od Chojnic armia osiąga graPrzejmowanie terenów traktatowych nastąpiło na monicę polsko-niemiecką
cy umowy polsko-niemieckiej na początku 1920 r., kiedy
4.II
armia
dochodzi do linii-Rheinfeld, Mechsau,
to Niemcy ratyfikowały traktat wersalski.
Smentau,
Sullenczyn i północny brzeg jeziora
Przygotowania do rewindykacji przyznanych traktaMausch.
Wojska
niemieckie opuszczają Gdańsk;
tem ziem północnych i wybrzeŜa morskiego rozpoczęto
8.II Kartuzy;
w Polsce juŜ jesienią 1919 roku. W pierwszych dniach
9.II do Gdańska przybywa generalny komisarz Rzepaździernika generał Józef Haller otrzymał rozkaz przeczypospolitej Polskiej, Maciej Biesiadecki.
niesienia się, wraz z 11 dywizją generała Jakuba GąsicNocą
10 lutego pociąg generała Hallera wyruszył
kiego –Włostowicza, do Skierniewic. Jednocześnie rozkazem Naczelnika Państwa-Józefa Piłsudskiego został z Torunia do Gdańska, do którego przybył w godzimianowany na dowódcę Frontu Pomorskiego z zadaniem nach rannych. Postój był krótki. Spieszono się do
przejęcia Pomorza z rąk niemieckich.
Pucka. Do wagonu generała wsiedli Komisarz GeneW skład Frontu Pomorskiego wchodziła takŜe 16 dy- ralny RP dr Maciej Biesiadecki i starosta dr Józef
wizja pomorska pułkownika S. Wilhelma Skrzyńskiego.
Wybicki, który wręczył generałowi dwa platynowe
W dniu 17 stycznia 1920 roku dwie armie polskie pierścienie „dla Zaślubin Rzeczypospolitej Polskiej
przekraczają dawną granicę Prus. Prawym brzegiem
z Bałtykiem”.
Wisły posuwa się armia dowodzona przez generała Józefa
4
Generał Józef Haller nadał uroczystościom zaślubin
Polski z morzem w Pucku charakter nadzwyczaj podniosły i szczególny. Po uroczystych przemówieniach, przy
dźwiękach hymnu narodowego i salw armatnich, chorąŜowie pocztów sztandarowych zanurzyli sztandary
w wodzie morskiej na znak zaślubin. Po mszy polowej,
generał wrzucił do wody jeden pierścień, a drugi pozostawiając na swoim palcu. Następnie podpisał takŜe pamiątkowy dokument – dyplom aktu zaślubin, którego
autorem formy plastycznej był oficer Marynarki Wojennej – artysta malarz por. Henryk Uziembło.
Na dyplomie widnieją równieŜ podpisy (po lewej):kontradmirała Kazimierza Porębskiego, gen. dyw.
Roberta Franciszka Lamezan-Salinsa i pułkownika Stanisława Skrzyńskiego; (po prawej) ministra Stanisława
Wojciechowskiego i wojewody pomorskiego dr Stefana
Łaszewskiego.
W uroczystym orszaku, na czele z rybakiem kaszubskim, niosącym chorągwie kościelne, generał Haller wraz
z wyŜszymi oficerami i generałami ruszył na koniu ku
zatoce puckiej.
Symbolicznym stwierdzeniem generała: "Zaślubiam
cię na znak rzeczywistego i wieczystego naszego panowania" dokonał się akt zaślubin, powracający ostatecznie
i na trwałe Polskę morzu i morze Polsce. Do waŜnych
osobistości uczestniczących w uroczystościach naleŜeli:
minister spraw wewnętrznych Stanisław Wojciechowski,
Dyplom Aktu Zaślubin Polski z Morzem
reprezentant naczelnika państwa i wicepremier Wincenty
Witos, wiceadmirał Kazimierz Porębski oraz wiele innych
osobistości krajowych i zagranicznych.
Puck dzięki tym wydarzeniom przeszedł do historii.
Do urzędów i instytucji wracali polscy urzędnicy. Rozpoczynało się normalne Ŝycie, którego próbą stabilizacji
stały się wybory: do władz centralnych i samorządowych.
Pod względem prawnym i faktycznym Pomorze stawało się polskie. Dopełnieniem, symboliczną kropką nad
„i”, która otwierała nowy rozdział w historii Polski, stały
się zaślubiny.
Akt ten wpisywał się w długą tradycję historyczną.
Pierwsze obrzędy nad morzem, swoisty sakrament chrztu
odprawił biskup Reinbern w roku 1000, a zwyczaj rzucania wieńców do wody kultywowały juŜ przedchrześcijańskie społeczności słowiańskie. Dla symbolicznego podkreślenia królewskiego prawa otwierania i zamykania
Ŝeglugi, Zygmunt Stary w 1526 r. wypłynął z wojskiem Od lewej odtworzony słupek graniczny, pomnik generała Józefa Hallez Gdańska na pełne morze. Zaślubiny z morzem stały się ra i głaz pamiątkowy. Za nimi Harcerski Ośrodek Morski
w Polsce niemal rytuałem, którego wypełnianie ma pod- w Pucku
kreślać odwieczne związki kraju z Bałtykiem i wagę, jaką
się mu przypisuje. Przetrwał on do dziś i jest wyrazem - E.Sitek Święta Morza 1932-1997 Gdynia 1997
zamanifestowania niesłabnącej świadomości morskiej - H.Kroczyński Zaślubiny Polski z Morzem Koszalin 1989
Polaków.
- J.Wąsiewski Trzymajmy się Morza – Zaślubiny Polski
z morzem 1920 – 2000
- PAMIĘTAJ O MORZU Puck Gdynia Niedziela 10 lutego
2008 (Bezpłatna gazeta okolicznościowa wydana z okazji
Święta Marynarki Wojennej RP, Rocznicy Zaślubin Morza
1920, Powitania ORP „ORZEŁ” 1939
Przy opracowaniu artykułu wykorzystane zostały informacje
zawarte w:
- portalu Ligi Morskiej i Rzecznej i Marynarki Wojennej
- portalu miasta Puck
- D.Duda Zaślubiny Polski z Morzem Gdynia 1997
S Wasiljew
5
Plenerowa wystawa fotografii wielkoformatowej „PRZYWRÓĆMY ŁODZI NER”
Gośćmi na październikowym otwartym zebraniu Zarządu Okręgu Łódzkiego LMiR byli panowie Rafał
Tomczyk i Michał Królicki, którzy, opowiadając nam o swojej wyprawie kajakowej Nerem do ujścia do
Warty, zapowiedzieli zorganizowanie w miesiącu grudniu 2012 roku przed budynkami Urzędu Miasta plenerowej wielkoformatowej wystawy fotografii wykonywanych w czasie spływu. Wystawa fotografii,
kształtem przypominających wielkie znaczki pocztowe została uzupełniona opisami zaznajamiającymi osoby oglądające o wielu celach, które postawili przed sobą organizatorzy – uczestnicy wyprawy. PoniŜej
przytaczamy dosłownie treść tej informacji.
W lipcu 2012 roku trzech kajakarzy z Łodzi, Rafał Tomczyk, Michał Królicki i Tomasz Zając popłynęło na niezwykłą wyprawę rzeką Ner przełamując stereotypy dotyczące rzeki. Wyruszyli spod siedziby
Grupowej Oczyszczalni Ścieków w Łodzi, a wyprawę skończyli w Kole, kilka kilometrów od ujścia Neru do Warty, przepływając w sumie 107 kilometrów, w tym Nerem 98,5.
Rzeka Ner od wielu lat uwaŜana była za ścieki, a wiedza o niej była szczątkowa. W ostatnich latach
główna rzeka Łodzi bardzo się oczyściła.
Historia wykorzystywania jej do celów rekreacyjnych, w tym kajakarstwa sięga zaś czasów międzywojennych.
Wyprawie przyświecało wiele celów, od krajoznawczych, poprzez ekologiczne do społecznych , m.in
Popularyzacja rzek województwa łódzkiego.
Sprawdzenie wodnego połączenia Łodzi i Koła rzeką Ner oraz Wartą
Dokonanie opisu rzeki Ner jako potencjalnego szlaku kajakowego
Zwiększenie atrakcyjności i zainteresowania rzeką Ner
Próba pokazania błędności sądu uznającego rzekę Ner za ściek
Sprawdzenie stanu oczyszczenia rzeki Ner
Pokazania moŜliwości zorganizowania pionierskiej wyprawy w bliskiej okolicy
Oczyszczenie rzeki ze śmieci pływających (butelki, puszki itd.)
Ner –rzeka w środkowej Polsce o długości 134 km, na Wysoczyźnie Łaskiej w Kotlinie Kolskiej,
prawy dopływ środkowej Warty, największa rzeka Łodzi. W dolnym odcinku pradoliny dawnej, zabagnione dno doliny jest obecnie uregulowane i uŜytkowane pod łąki.
W dolnym biegu obszar specjalnej ochrony ptaków. Nazwa rzeki pochodzi prawdopodobnie od plemienia Neurów, która jest identyfikowana z przodkami Słowian, a osadnictwo nad Nerem swoje początki
ma tysiące lat temu.
W dolinie rzeki znajduje się wiele grodzisk. WaŜniejsze miejscowości nad Nerem to Rzgów, Łódź,
Konstantynów Łódzki, Lutomiersk, Poddębice, Dąbie, Chełmno nad Nerem. Płynąc rzeką moŜna zwiedzać tereny środkowej Polski, w tym Chełmno, miejsce byłego hitlerowskiego obozu zagłady.
W latach 60-tych XX wieku rzeka została uregulowana, a jej koryto na wielu odcinkach przeniesione
w nowe miejsca. Przez wiele lat bezpośrednio do rzeki spuszczane były ścieki z Łodzi i okolic, co skutecznie odwróciło mieszkańców Łodzi od jej walorów zakorzeniając w świadomości pogląd, Ŝe nie jest
to rzeka, lecz ściek. W roku 2000 Grupowa Oczyszczalnia Ścieków w Łodzi osiągnęła zdolność biologicznego oczyszczania wszystkich ścieków, co radykalnie poprawiło stan czystości wód rzeki.
Stan wody niezmiennie się poprawia. W wodzie rzeki obserwowane są juŜ ryby, a na niektórych odcinkach nawet raki.
Docelowo woda ma naleŜeć do co najmniej III klasy czystości.
W roku 1993 powstał Związek Gmin Nadnerzańskich, w skład którego wchodzą gminy połoŜone
nad rzeką. Jednym z celów związku jest podjęcie działań w zakresie przywrócenia atrakcyjności krajobrazowo-turystycznej doliny rzeki Ner.
6
Na pierwszym planie plansza informacyjna (jej treść na poprzedniej stronie) mająca formę pocztówki.
Zdjęcie w znaczku pocztowym pokazuje uczestników udzielających wywiadu dziennikarzom radiowym.
„Znaczki” są kasowane stemplem z napisem „PRZYWRÓĆMY ŁODZI NER”
7
8
Otwarte spotkanie wigilijne Zarządu Okręgu Łódzkiego LMiR
Chcąc uczcić 140 rocznicę urodzin wiceadmirała
Kazimierza Porębskiego, która przypadała na
15 listopada, Zarząd Okręgu Łódzkiego LMiR postanowił wykorzystać planowane na 12 grudnia wigilijne spotkanie. Aby nadać spotkaniu odpowiednią
oprawę, korzystając z bardzo duŜej przychylności
Dyrekcji VI Liceum Ogólnokształcącego im. J. Lelewela, zorganizował je na terenie Muzeum Morskiego, mieszczącego się na terenie Liceum.
Spotkanie podzielono na dwie części-oficjalną
przebiegającą w pomieszczeniach Muzeum i „rodzinną” wigilijną na terenie jednej z klas.
CięŜar przygotowań spadł na Gospodarzy: Panią
Dyrektor Krystynę Zielińską, Jej Zastępczynię Panią
Małgorzatę Caban, Panią Annę Korozę –nauczycielkę łaciny, opiekunkę Szkolnego Koła LMiR i kustosza Muzeum. Bardzo istotny wkład wnieśli członkowie Zespołu Szantowego „Piranie” i uczniowie opiekunowie Muzeum Morskiego.
Na czas spotkania w Muzeum ustawiono krzesła,
z których przybyli Goście wysłuchali przygotowanego programu. KaŜdy przekraczający próg Muzeum
był gromko witany przez „Piranie” okrzykiem
„Dzień dobry”.
Uroczystość rozpoczęło odśpiewanie pieśni „PokaŜę Ci". Następnie przeplatane utworami muzycznymi „Dziś z radością”, „Jasnowłosa” i „PoŜegnalny
ton” były deklamowane- dobrane przez panią Annę
Korozę - utwory Horacego i Staffa.
Pierwszy utwór Odę XV Horacego „O nawo” wygłosił Adrian Czaplicki
Ojczyzna okrętem
O nawo, wracasz na otwarte
morze! CóŜ czynisz? Zdradne nurty,
trzymaj się portu! Nie widzisz,
Ŝe bez wioseł burty,
maszt afrykańską nawałnicą
strzaskany, bez lin jęczą reje,
bez steru kadłub dryfuje,
niczym wrak się chwieje
na morzu. Zdarte Ŝagle prysły,
o pomoc próŜno bogów błagać.
PróŜno się chełpi pontyjskich
lasów sosna smagłajuŜ ród i sława na nic, rufie
malowanej nie ufa Ŝeglarz
trwoŜny. StrzeŜ się, jeśli wichrom
nie chcesz być podległa.
Do trosk niedawnych doszedł nowy
niepokój-zgubnych wysp unikaj,
na wzburzonych falach morza
rozbłyskanych Cykad.
Od lewej Joanna Modrzejewska, Janina Kraśnicka, Andrzej Wojnarowski,
Sebastian Helt, Jakub Morawski, Ewa Otomańska, Paulina Lenarczyk, Magdalena Stelmarska, Marcin Gawlik, Tomasz Błaszczyk, Aleksandra Drzazga
Od lewej Ewa Otomańska, Paulina Lenarczyk, Magdalena Stelmarska, Marcin
Gawlik, Aleksandra Drzazga, Tomasz Błaszczyk, Monika Bator, Julita Sompolińska, Inga Nowak, Sara Dutkiewicz, Monika Wnęk, Małgorzata Markiewicz
Inga Nowak, Sara Dutkiewicz, Małgorzata Markiewicz, Jagoda Wlazło, Karolina Nowak, Patrycja Laskowska, Joanna Mater, Kacper Foryś, Adrian Czaplicki,
Jan Jerzy Bekier
9
Następny utwór Leopolda Staffa deklamowała Patrycja
Laskowska.
Wieści morza
W dzień biały morze śpiewa, szepce i szeleści,
Samemu sobie jeno gwarząc opowieści.
Kto się w nie wsłucha, słyszy w jego dziwnym szumie
Dalekie, tajne głosy, których nie rozumie.
Ale po nocy ciemnej, wśród pomrocznej głuszy
Morze prawi wybranym o swej wielkiej duszy.
I kto w swej piersi prawdom nieznanym nie przeczy,
Umiejąc słuchać głosów niewidzialnych rzeczy,
I samotnością łaskę swej jawie wysłuŜy,
Temu morze się zwierza, wieści, z duszy wróŜy,
IŜ, utopiony sercem w oszołomnej pieśni,
W zachwycie najpiękniejszą bezsenną noc prześni.
A gdy upojonemu wiedzą w morskim wietrze
Z oczarowań zawrotnych powieki świt przetrze,
Co złotą obietnicą słońca się uśmiecha:
Ujrzy, jak łowiąc nocy pierzchającej echa
Wypływają z dniejących wód tajnej głębiny
W sen o pieśni Ariona wsłuchane delfiny.
Goście w skupieniu słuchają występu „Piranii”. Od prawej
Wacław Łysakowski, Ryszard Rosiński, Małgorzata Caban
(stoi), Krystyna Zielińska, Andrzej Modrzejewski, Jan Jerzy
Bekier, Feliks Kowalski, Jan Kłuciejasz
Trzeci wiersz równieŜ Leopolda Staffa odczytał
Marcin Gawlik.
Alfabet morza
Tęskniąc za ziemią fala głosi swe rozpacze
Surm i trąb wrzawą, skrzypiec Ŝalami i fletu,
Szumi, szemrze, szeleści, szepcze, łka i płacze,
Jęczy, wzdycha wszystkimi dźwięki alfabetu.
AŜ gdy na śmierć znuŜona przewlekłą rozłąką,
W objęciach lądu wreszcie omdlała przylega,
Kona wzdłuŜ brzegu długą pian srebrnych koronką,
Pisząc w piasku: omega, omega, omega.
Po zakończeniu występów słowno - muzycznych
Zespól „Piranie” poŜegnał się z Zebranymi. Słuchacze nagrodzili młodzieŜ oklaskami zachwyceni zaangaŜowaniem i wytworzonym nastrojem.
Prezes Andrzej Wojnarowski podziękował wykonawcom, Ŝycząc pomyślności w doskonaleniu umiejętności.
O głos poprosił komandor Klubu Sportów Wodnych Wacław Łysakowskie, który przekazał do Muzeum Morskiego bardzo cenne pamiątki Klubu. Była
to gablotka w kształcie łódki z zegarem i miniaturkami koła sterowego, kolumny kompasowej, kotwicy, koła ratunkowego, węzłami Ŝeglarskimi. Ten
podarunek Klub Sportów Wodnych otrzymał w dniu
17 października 2009 roku od Sekretarza Generalnego Polskiego Związku śeglarskiego Zbigniewa Stosio. Komandor przekazał takŜe mapę polityczną
świata, na której zaznaczona została trasa jachtu
„Boruta” z odręcznym wypisem mórz i oceanów, po
Na zakończenie Goście bija brawo . Od prawej J.J. Bekier, W.
Łysakowski, Ryszard Ostojski, Henryk Grunert, Stanisław
Kobyliński, Barbara Leszczyńska, Jolanta Rybowska, Joanna
Modrzejewska, Janina Kraśnicka, Andrzej Wojnarowski (stoi).
10
Utwór Horacego wygłasza Adrian Czaplicki
Czyta Patrycja Laskowska
Wicedyrektor VI LO, wiceprezes ZOŁ LMiR Małgorzata Caban i komandor Wacław Łysakowski podczas przekazywania
darów KSW LMiR do Muzeum Morskiego
Czyta Marcin Gawlik
Komandor KSW LMiR Wacław Łysakowski demonstruje
przekazywaną mapę świata z zaznaczona trasą rejsu jachtu
„Boruta” w dniach 29.06.1983-12. 09. 1984
których płynął jacht. Są takŜe nazwiska uczestników
rejsu i wpis ówczesnego prezesa Zarządu Okręgu
Łódzkiego LMiR Stanisława Kobylińskiego „Z wyrazami podziwu i uznania.... „. Trzecim podarunkiem
była banderka Klubu.
Dalsza część poświęcona była osobie wiceadmirała Kazimierza Porębskiego. Prezes przekazał głos
komandorowi Henrykowi Grunertowi i Stefanowi
Wasiljewowi, którzy przedstawili historię Ŝycia
i działalności wiceadmirała Porębskiego podkreślając
szczególnie te dokonania, które trwale wpisały się
w powstanie Polskiej Marynarki Wojennej a powołane przez niego „Stowarzyszenia Pracowników na
Polu Rozwoju śeglugi „Bandera Polska” stało się
pierwszą organizacją, będącą poprzednikiem naszego
Stowarzyszenia Ligi Morskiej i Rzecznej. Obaj prelegenci podkreślali, Ŝe postawą w czasie słuŜby mor- Stefan Wasiljew omawia działalność wadm. K. Porębskiego
skiej Admirał zyskał głęboki szacunek i uznanie.
11
Przerwę między prelekcją i przejściem do pomieszczenia przygotowanego na spotkanie wigilijne
zebrani wykorzystali na obejrzenie eksponatów
zgromadzonych w Muzeum Morskim.
Po zajęciu miejsc przy stole wigilijnym przybyli
Goście zostali powitani przez Gospodarza VI Liceum
Ogólnokształcącego im. Joachima Lelewela Panią
Krystynę Zielińską, która złoŜyła Ŝyczenia BoŜonarodzeniowe i Noworoczne. Rozdane zostały opłatki
i Ŝyczenia złoŜyli sobie wszyscy obecni.
Komandor Henryk Grunert mówi o wadm. K. Porębskim
siedzą Barbara Leszczyńska i Stanisław Kobyliński
Opłatki rozdane. Przy stole siedzą (tyłem) Joanna Modrzejewska, (od lewej) Barbara Leszczyńska, Janina Kraśnicka, GraŜyna Sołoducha, Jolanta Rybowska , (stoją) Andrzej Modrzejewski, Andrzej Wojnarowski, Henryk Grunert, Anna Koroza, Jan
Jerzy Bekier
Gości wita i Ŝyczenia składa Dyrektor Krystyna Zielińska.
Stoją Anna Koroza i Andrzej Wojnarowski
Przy stole siedzą (od lewej) Ryszard Rosiński, Wacław Łysakowski, Ryszard Ostojski, Jan Kłuciejasz, Feliks Kowalski,
Joanna Modrzejewska. Stoi Małgorzata Caban. Pochylony nad
krzesłem Stanisław Kobyliński
Miłym akcentem pamięci o Jubilatach były przygotowane przez Zarząd Okręgu Łódzkiego Dyplomy
ze słowami szacunku, uznania i Ŝyczeniami dalszych
lat zdrowia dla Feliksa Kowalskiego i Jana Kowalskiego.
Dyplom Jubilatowi 80 latkowi ppłk. Feliksowi Kowalskiemu
składa prezes ZOŁ LMiR Andrzej Wojnarowsk
12
Prezes Andrzej Wojnarowski wręcza Dyplom 85 latkowi
ppłk Janowi Kłuciejaszowi
Joanna Modrzejewska w czasie podpisywania dedykacji
Barbara Leszczyńska, Joanna Modrzejewska
Barbara Leszczyńska, Krystyna Zielińska,
Joanna Modrzejewska, Stanisław Kobyliński
Ciekawym pomysłem podarunków pod choinkę
dla najmłodszych – najczęściej wnuków osób
uczestniczących w spotkaniu opłatkowym - były
dedykacje w ksiąŜkach Marii Konopnickiej, które
podpisywała prawnuczka poetki Joanna Modrzejewska, członek Klubu Matek Chrzestnych statków
PLO, Matka Chrzestna statku „Konopnicka”.
Nasi seniorzy ppłk Jan Kłuciejasz, ppor. mar.Ryszard Ostojski,
ppłk Feliks Kowalski
Tekst Stefan Wasiljew, zdjęcia Stanisław Kobyliński , Stefan Wasiljew
13
90 rocznica urodzin kontradmirała Hieronima Henryka Pietraszkiewicza
Na zaproszenie Dowódcy Marynarki Wojennej
admirała floty Tomasza Mathea i Jubilata, w delegacji Zarządu Głównego Ligi Morskiej i Rzecznej, na
czele której stał Prezes Ligi kpt. Ŝ. w. dr Andrzej
Królikowski, udział w uroczystości upamiętniającej
90 rocznicę urodzin wzięli Prezes Zarządu Okręgu
Łódzkiego LMiR kpt. inŜ. Andrzej Wojnarowski
i Honorowy Prezes ZOŁ LMiR mgr inŜ. Stefan
Wasiljew.
Uroczystość odbyła się w dniu 9 stycznia b.r.
w sali kolumnowej Klubu Marynarki Wojennej „Riwiera” w Gdyni.
Kontradmirał Henryk Pietraszkiewicz, były dowódca m.in. Brygady Okrętów Podwodnych, 9 Flotylli Obrony WybrzeŜa, a takŜe Zastępca Dowódcy
Marynarki Wojennej, to obecnie najstarszy polski
marynarz w stopniu admiralskim.
Na uroczystość przybyło Dowództwo Marynarki
Wojennej z adm. floty T.Mathea, admirałowie i oficerowie MW, z którymi kiedyś pracował Jubilat,
przedstawiciele Stowarzyszeń Kombatantów MW,
Bractwa Okrętów Podwodnych z komandorem
Edwardem Kinasem, Polskiego Towarzystwa
Nautologicznego z prof. dr. kpt. Ŝ. w. Danielem Dudą i wielu innych.
Wchodzącego do sali kadm. H.H. Pietraszkiewicza z
MałŜonką zebrani powitali na stojąco. Orkiestra Reprezentacyjna Marynarki Wojennej odegrała „100
lat”.
Admirał Tomasz Mathea przedstawił rys Ŝycia jubilata i złoŜył Mu Ŝyczenia zdrowia i wielu lat Ŝycia
a następnie odczytał Ŝyczenia urodzinowe, które
przesłał Prezydent RP Bronisław Komorowski oraz
Minister Obrony Narodowej Tomasz Siemoniak.
Admirałowi składały Ŝyczenia delegacje przybyłe na
uroczystość.
Głos zabrał takŜe wzruszony Jubilat, uzupełniając
wygłoszone wspomnienia przez przybyłych Gości.
Oprócz powaŜnych wspomnień i rozwaŜań odczytał
swój wiersz napisany specjalnie na tę uroczystość.
Na przytoczenie jego treści Redakcja BI „Łódka”
uzyskała przyzwolenie od Autora.
NA DZIEWIĘĆDZIESIĘCIOLECIE
Dotychczas było osiem tych dziesięcioleci.
Były, przeszły po cichu i jakoś to leci.
Patrząc wstecz-czy ten kolejny X-latek
To ja? A nie kompletnie obcy mi gagatek?
Dla przykładu: lat dziesięć – ta klucha, to ciele,
Smarkate, piegowate, nie wróŜące wiele?
Na dwudziestolecie nie widać poprawyjakiś mętnawy mydłek, uśmieszek głupawy.
Kontradmirał H. H. Pietraszkiewicz z MałŜonką
Dowódca Marynarki Wojennej admirał floty Tomasz Mathea
Delegacja Bractwa Okrętów Podwodnych. W środku Komandor Bractwa komandor Edward Kinas, z lewej z kwiatami admirał floty Jędrzej Czajkowski
14
Trzydziestolatek – to dorosłość quasi
Jednak cień niepewności Ŝywość twarzy gasi.
Lat czterdzieści – ponurak, troska troskę goni
mundur, stopień, powaŜna siwizna na skroni.
Gdy się tak wszystkie lecia uwaŜnie przeleci –
Widać Ŝem czasem błyszczał, jednakŜem nie świecił.
Tak przeszło dziewięćdziesiąt, czyli wiek sędziwy,
Jeszcze się jakoś trzymam i bywam szczęśliwy.
Było się tym i owym – któŜ to dziś pamięta.
Było jak było i droga zamknięta.
Choroby mię wybrały na stałą kwaterę
i to mnie nie zachwyca, jeśli mam być szczery.
śyczenia składa delegacja Ligi Morskiej i Rzecznej
Na spotkaniu w Klubie MW „Riwiera” zaprezentowaOd
prawej
Prezes kpt. Ŝ. w. dr Andrzej Królikowski, Sekretarz
na została nowa ksiąŜka autorstwa kontradmirała Henryka
Generalny
Tadeusz Kuśmierski, Skarbnik Barbara Latocha,
Pietraszkiewicza, pod tytułem „RozwaŜania o tradycji
Prezes
ZOŁ
LMiR Andrzej Wojnarowski, Stefan Wasiljew
Marynarki Wojennej”. Goście mogli takŜe wysłuchać
osobistych refleksji związanych z osobą Jubilata, wygłoszonych przez jego byłych podwładnych, między innymi
komandorów: Stanisława Wielebskiego, Edwarda Kinasa
oraz Stefana Czarneckiego.
Wspomnienia z kontaktów ligowych z Admirałem,
z upowaŜnienia Prezesa Królikowskiego, przedstawił
Stefan Wasiljew członek LMiR i Bractwa Okrętów Podwodnych.
Na uroczystości dla kontradmirała Henryka Pietraszkiewicza wystąpił takŜe Chór Akademii Marynarki Wojennej oraz Zespół Wokalny Klubu MW „Riwiera”.
Na zakończenie Goście, który przybyli z Zaproszeniami otrzymali ksiąŜkę Admirała i piękny medal
pamiątkowy z podobizną Admirała na awersie i znakami Marynarki Wojennej, Ligi Morskiej i Rzecznej,
Bractwa Okrętów Podwodnych, Akademii Marynarki Wojennej, Polskiego Towarzystwa Nautologicznego i Stowarzyszenia Oficerów Marynarki Wojennej RP na rewersie.
W imieniu Miasta Łodzi Ŝyczenia składa S. Wasiljew
Tekst Ŝyczeń od Okręgu Łódzkiego LMiR odczytuje Prezes
Andrzej Wojnarowski
Awers – na tle etui i rewers
medalu jubileuszowego
Czasy gdy adm. H Pietraszkiewicz był Prezesem LMiR wspomina Stefan Wasiljew
15
śyczenia składa prof. kpt. Ŝ. w. Daniel Duda
Chór Akademii Marynarki Wojennej
Tekst S.Wasiljew zdjęcia A.Matulewicz S.Wasiljew
Kontradmirał w stanie spoczynku Hieronim Henryk Pietraszkiewicz
Kontradmirał w stanie spoczynku Hieronim Henryk Pietraszkiewicz urodził się 3 stycznia 1923 roku
w Kolonii – Koronowo, powiat Dziśnia, województwo wileńskie. ChociaŜ na chrzcie nadano mu imię
Hieronim, nigdy go nie uŜywał. Wszyscy znali
i znają go jako Henryka. Wojnę spędził na wsi, pomagając ojcu w gospodarstwie. W 1944 roku został
zmobilizowany i wcielony najpierw do Armii Czerwonej, a następnie do Wojska Polskiego. 15 września 1944 roku otrzymał przydział do 4 Dywizji Piechoty, w której po ukończeniu kursu oficerskiego
został
zastępcą
do
spraw
politycznowychowawczych dowódcy baterii 120 mm moździerzy w 10 pułku piechoty. Brał udział w walkach pod
Kołobrzegiem, nad Odrą, pod Berlinem oraz w rejonie Łeby – aŜ do 8 maja 1945 roku. W lipcu
1946 roku w stopniu podporucznika rozpoczął naukę
w Oficerskiej Szkole Marynarki Wojennej, którą
ukończył we wrześniu 1949 roku jako prymus, będąc
juŜ w stopniu kapitana marynarki. Od listopada
1949 r. do kwietnia 1951 r. był zastępcą dowódcy
okrętu podwodnego ORP „Sęp”, a następnie do listopada 1954 roku jego dowódcą. Jesienią tegoŜ roku
będąc juŜ w stopniu komandora podporucznika objął
stanowisko szefa sztabu dywizjonu okrętów podwodnych. Po ukończeniu kursu w Akademii Marynarki Wojennej ZSRR w Leningradzie w grudniu
1956 roku został wyznaczony na stanowisko dowódcy Brygady Okrętów Podwodnych. Brygadą dowodził przez kolejne 10 lat, do 18 maja 1966 r. W tym
teŜ roku ukończył studia zaoczne na Wydziale Humanistycznym WyŜszej Szkoły Pedagogicznej
w Gdańsku, uzyskując tytuł magistra historii.
Od maja 1966 do lutego 1969 roku był dowódcą
9 Flotylli Obrony WybrzeŜa. W październiku 1968 roku
kmdr Henryk Pietraszkiewicz został mianowany na stopień kontradmirała. Od marca do listopada 1969 roku
pełnił funkcję komendanta WyŜszej Szkoły Marynarki
Wojennej, a następnie przez kolejnych 10 lat wykonywał
obowiązki na stanowisku szefa Sztabu MW. Od 1979
roku przez 4 lata był zastępcą dowódcy Marynarki Wojennej do spraw liniowych. Formalnie słuŜbę wojskową
zakończył 18 listopada 1983 roku i przeszedł w stan spoczynku. 7 stycznia 1984 roku oficjalnie poŜegnał go ówczesny minister Obrony Narodowej.
Kontradmirał Henryk Pietraszkiewicz jest autorem
ponad 20 publikacji, prezentujących m.in. historię,
kierunek i rozwój powojennej myśli wojskowej.
W 2001 roku został uhonorowany tytułem doktora
honoris causa Akademii Marynarki Wojennej za wybitne zasługi w rozwoju nauki i umacniania obronności kraju.
16
Z kart historii naszej floty - dział prowadzi dr Mieczysław Prosnak
Nowa Gdynia
Warunki współpracy polsko-brytyjskiej zobowiązywały stronę polską do dostarczenia okrętu przeznaczonego do kwaterowania personelu morskiego i szkolenia załóg do nowych jednostek, które miały być przekazane polskiej flocie emigracyjnej. Został nim przejęty 10 listopada 1939n r. od władz cywilnych stary transatlantyk „Kościuszko”(eks „Cape Lookout”, eks „Caryca”, eks „Lithuania”, ewakuowany do Anglii tuŜ
przed wybuchem wojny i wcielony do floty wojennej z nową nazwą „Gdynia”. Został on zakotwiczony na
redzie w Devenport (Plymouth) jako okręt baza szkół i kursów morskich.
Statek zbudowany w 1915 r. w stoczni
Barcley, Curle a. Co. Ltd. w Glasgow,
miał przypuszczalnie wyporność około
9000 ton przy pojemności 6852 BRT,
a 4207 NRT, długość 134,10 m, szerokość
16,20 m a zanurzenie 7,40 m, 2 maszynyparowe o łącznej mocy 5600 KM, 2 śruby
napędowe, prędkość 14 węzłów i 712
miejsc pasaŜerskich. Załoga liczyła około
260 ludzi. Zainstalowane w trakcie adaptacji do nowych zadań uzbrojenie stanowi
ły 2 uniwersalne działa morskie 102 mm
umieszczone na dziobie i rufie oraz wielkokalibrowe karabiny maszynowe Hotchkissa 13,2 mm na mostku i kilka przenośnych cięŜkich karabinów maszynowych
Lewisa 7,7 mm, jak na statkach handlowych.
Liczba moŜliwych do zaokrętowania wzrosła do 800, a nawet 900-1000 osób. W dniu 25 listopada
1939r. powołano na „Gdyni” szkołę podchorąŜych, szkołę specjalistów morskich, kadrę floty, kancelarię
ewidencyjną i rezerwową grupę oficerów, a później takŜe oddział przejściowy dla marynarzy i oddział sanitarny, nie licząc oddziału okrętowego obejmującego stałą załogę okrętu.
17
W 1941 r. „Gdynię” zwrócono flocie handlowej, gdzie wróciła do dawnej nazwy i pływała jako transportowiec wojska na Oceanie Indyjskim, Atlantyku i Morzu Śródziemnym. Po wojnie statek sprzedano
Wielkiej Brytanii, gdzie po kilku latach w 1950r. został wycofany i przeznaczony na złom.
18
W latach II WOJNY ŚWIATOWEJ
Zniszczenie polskich sił zbrojnych w czasie kampanii wrześniowej 1939 r. było zarazem klęską polskiej
Marynarki Wojennej, która poniosła ogromne straty w okrętach bądź zatopionych w obronie baz, bądź internowanych w neutralnych portach szwedzkich. ocalono jednak z pogromu znaczną część najwartościowszych jednostek, które przeszły wcześniej do Anglii ( grupa niszczycieli „Burza”, „Grom” i „Błyskawica”,
bądź przedarły się tam w czasie działań wojennych ( okręty podwodne „Wilk” i „Orzeł”, bądź teŜ były
w trakcie budowy w Anglii ( 2 zamówione przed wojną ścigacze torpedowe ). Stały się one zaczątkiem Oddziału Polskiej Marynarki Wojennej w Wielkiej Brytanii istniejącego od 31 marca 1947.
Podstawa prawna ich działalności na zachodzie był polsko – brytyjski układ wojskowy z 25 sierpnia
1939 r., na mocy którego kierownictwo marynarki Wojennej wydzieliło wspomnianą grupę niszczycieli
mającą uczestniczyć eskortowaniu transportów wojennych dla Polski idących projektowaną drogą morską
przez Morze Śródziemne i Morze Czarne do Rumunii, skąd miano je dostarczać droga lądową. Nieoczekiwany przebieg wojny zdeaktualizował te zamierzenia, a polskie okręty otrzymały nowe zadania, na podstawie umów z 18 listopada i 3 grudnia 1940 r. o współpracy brytyjskiej i polskiej marynarki wojennej reprezentowanej na emigracji przez reaktywowane 27 października 1939 r. w ParyŜu, a przeniesione 29 grudnia
tegoŜ roku do Londynu Kierownictwo Marynarki Wojennej.
Ustalenia określały status tworzonego związku jako części sprzymierzonych sił morskich pod dowództwem operacyjnym admiralicji brytyjskiej, z zachowaniem polskiej toŜsamości jednostek wyraŜającej się
uŜywaniem polskiej bandery, własnej administracji i regulaminów oraz umundurowania i odznak stopni
wojskowych stosowanych w Polskiej Marynarce Wojennej. Strona angielska zobowiązała się do zapewnienia baz i zaopatrzenia oraz remontów jednostek polskich, a takŜe ewentualnego zwiększenia ich liczebności
okrętami przekazywanymi w dobrym stanie, nowymi lub po odpowiednim remoncie oraz do ich modernizacji, na równi z jednostkami marynarki brytyjskiej. Koszty tych zmian, jak i wszelkich odszkodowań po
ewentualnej stracie okrętu, przejmowała strona brytyjska. Przekazywane Polskiej Marynarce Wojennej
okręty pozostawały własnością rządu Wielkiej Brytanii i po zakończeniu współpracy podlegały zwrotowi.
Okręty Oddziału Polskiej Marynarki Wojennej w Wielkiej Brytanii brały nadzwyczaj aktywny udział
we wszystkich niemal waŜniejszych operacjach Sprzymierzonych w II wojnie światowej. Odniosły teŜ one
szereg znakomitych sukcesów, miedzy innymi w kampanii norweskiej, ewakuacji wojsk z Francji, zabezpieczeniu Wysp Brytyjskich przed inwazja niemiecką, zniszczenie pancernika „Bismarck”, w bitwie o
Atlantyk, w osłonie konwojów arktycznych, w walkach na morzu Śródziemnym i podczas inwazji Sprzymierzonych w Normandii. W okresie tej działalności było ich łącznie 31 jednostek, z których 6 stracono
w trakcie działań wojennych.
Zakończenie drugiej wojny światowej w Europie 8 maja 1945 roku oraz przywrócenie dawnych antagonizmów z podziałem na dwa obozy i pozostawienie Polski w strefie wpływów ZSRR, przesadziło o rozwiązaniu sił zbrojnych w Anglii, których przekazanie państwu polskiemu zwiększyłoby potencjał wojenny
ewentualnego przeciwnika. Dotyczyło to takŜe oddziału Polskiej Marynarki Wojennej w Wielkiej Brytanii,
który w nowej sytuacji stracił sens swojego istnienia. Rozpoczęto więc likwidacje polskiej floty wojennej na
emigracji, zwracając admiralicji brytyjskiej wypoŜyczone okręty pochodzenia angielskiego i przekazując jej
3 ocalałe okręty polskie („Burza”, „Błyskawice” i „Wilk”), które po nawiązaniu przez Wielką Brytanię stosunków dyplomatycznych z rządem utworzonym w Polsce i cofnięciem uznania dla polskiego rządu emigracyjnego (5 i 7 lipca 1945 r.) po długotrwałych negocjacjach przekazano do dyspozycji władz polskich,
co umoŜliwiło ich powrót do kraju w latach 1947 („Błyskawica”) i 1951 („Burza” i „Wilk”).
19
Z kart historii Ŝaglowców – dział prowadzi kpt. ś. W. Henryk Grunert
NAZWA/ Name
„FRANCE I"
NAZWA/ Name
„FRANCE II"
22
Port macierzysty / Registered port
Dunkerque
Bandera / Flag
FR
Typ oŜaglowania/Typ of rigging Bark 5 masztowy/ 5-Mast-Bark
Rok budowy / Year built
1890
Stocznia / Yard:,
D.&W Henderson Co.,Glasgow
Wyporność / Displacement
3784 TR/RT
Długość całkowita / Overall lengh
?
m
Długość kadłuba / Lenght (hull):
110,00 m
Szerokość / Breadth:
14,90 m
Zanurzenie / Draught
7,90 m
Wysokość / High:
? m
Powierzchnia Ŝagli / Sail area
? m²
Kadłub / Ship's hull
Stalowy/Steel
Silnik / Engine
brak/none
Moc maszyn / Power:
KM / HP
Vmax / Speed
? węzły / kn
Załoga/Crew:
46
Dodatkowe inform. / Additiomal info
www.caphorniers.cl/veleros_franceses/french_sailingships.htm
Został zbudowany w 1890 r. w Stoczni D&W Henderson & Son
w Glasgow dla Ant. Dom. Bordes w Dunkierce. Nadano mu francuski
sygnał zawezwawczy JHFR. Wodowanie 02.09.1890.
Posiadał windy parowe do obsługi Ŝagli oraz był wyposaŜony w podwójne dno słuŜące jako zbiorniki balastowe. OŜaglowany był wg wzorów stosowanych w królewskich stoczniach brytyjskich dla barków
z powiększoną powierzchnią bramsli i górnych Ŝagli.
Pierwszym dowódcą został kapitan Eugene Voisin.
Kolos ten na trasie z Nowej Kaledonii przewoził do Europy rudy niklu.
W pierwszą podróŜ do Chile (port Iqiuque) zabrał ładunek 5 tys. ton
węgla a po jego wyładowaniu załadował 5,5 tys. ton azotanów. Trasę
do Europy z Chile pokonywał w rekordowym jak na Ŝaglowiec czasie
63 dni.
27 stycznia 1897r stojąc na kotwicy na Dungeness Road został nocą
staranowany przez brytyjski krąŜownik HMS Blenheim, który widząc
dwa światła kotwiczne barku (na dziobie i na rufie) wziął je za światła
kotwiczne 2 statków, gdyŜ tak do tej pory przewidywały przepisy (noszenie jednego światła). Nowe przepisy międzynarodowe nakazywały
noszenie 2 świateł - jak miał „France".
Bark w ostatnią, jak się później okazało, podróŜ wyszedł w marcu1901r z ładunkiem węgla do Valparaiso w Chile pod dowództwem
kapitana Forgeard'a. 13 maja na skutek silnego sztormu ładunek węgla
przesunął się, statek zaczął burtą nabierać wodę i tonąć u wybrzeŜy
Ameryki Południowej na pozycji 34ºS i 48ºW. Załoga, która opuściła
statek została uratowana przez niemiecki bark „Hebe" 14 stycznia
1901r.
20
Port macierzysty / Registered port
Rouen
Bandera / Flag
FR
Typ oŜaglowania/Typ of rigging Bark 5 masztowy/5-Mast-Bark
Rok budowy / Year built
1911-1912
Stocznia / Yard
Chantiers de la Gironde, Bordeaux, FR
Wyporność / Tonnage 7800 T, 5633 GRT,4544 NRT, 7100DWT
Długość całkowita / Overall lengh
150,00 m
Długość kadłuba / Lenght (hull):
127,70 m
Szerokość / Breadth:
16,96 m
Zanurzenie / Draught:
7,53 m
Wysokość / Air Draft:
64,00 m
Powierzchnia Ŝagli / Sail area
6350 m²
Kadłub / Ship's hull:
Stalowy/Steel
Silnik / Engine
2 silniki Schneider 900
Moc maszyn / Power:
1800 KM / HP
Vmax/Speed silnik/Ŝagle engine / saile
17
węzły/kn
Załoga / Crew
1911 - 1919
45
1919 - 1922
50
Dodatkowe inform. / Additiomal info
www.caphorniers.cl/veleros_franceses/french_sailingships.htm
Drugi 5-cio masztowy bark o nazwie „France" był największym, do
czasu wybudowania ogromnych, współczesnych pasaŜerskich Ŝaglowych wycieczkowców, Ŝaglowcem jaki kiedykolwiek zbudowano
przewyŜszającym tonaŜem słynny wówczas bark „Preussen".
Dzięki zastosowaniu parowych wind do wybierania lin załoga liczyła
tylko 45 osób. Osiągał prędkości 16-17 węzłów.
Pięknem sylwetki nie dorównał swojemu poprzednikowi. Zbudowany został dla Société des Navires Mixtes (Prentout - Leblond - Leroux
et Compagnie) do przewozu rudy niklu z Nowej Kaledonii.
W
tej
Kompanii
wykonał
3
rejsy,
które
zakończył
w październiku 1916r na Clydebank. Następnie został kupiony przez
Compagnie Francaise de Marine et Commerce of Rouen, która ze
względu na wojnę zamontowała na barku dwa 90 mm działa.
Po 11 latach eksploatacji rozbił się na rafach koralowych Ouano na
Pacyfiku (1922r.). W 1944 r. został zbombardowany przez lotnictwo
amerykańskie a wrak jego całkowicie znikł pod wodą. Obecnie istnieją plany budowy repliki Ŝaglowca w oparciu o zachowaną oryginalną dokumentację techniczną.
NAZWA/ Name
„GLORIA "
NAZWA/ Name
Port macierzysty / Registered port
Cartagena
Bandera / Flag
COLOMBIA
Typ oŜaglowania/Typ of rigging
Bark/ Bark
Rok budowy / Year built
1967
Stocznia / Yard:
Astilleros y Talleres Celaya, Bilbao
Wyporność / Displacement
?
TR/RT
Długość całkowita / Overall lengh
76,00 m
Długość kadłuba / Lenght (hull):
64,60 m
Szerokość / Breadth:
10,60 m
Zanurzenie / Draught
5,00 m
Wysokość / High:
? m
Powierzchnia Ŝagli / Sail area
1250 m²
Kadłub / Ship's hull
Stalowy/Steel
Silnik / Engine
Naval Stork RHO 216
Moc maszyn / Power:
530 KM / HP
Vmax / Speed silnik/Ŝagle engine /full saile
? węzły / knots
Załoga/Crew: stała/kadeci regular/cadets
?
Dodatkowe inform. / Additiomal info
http://www.armada.mil.co/
http://www.tallship-fan.de/
Do słuŜby jako okręt szkolny dla kadetów Marynarki Wojennej Kolumbii wszedł w 1968r. Biorąc udział w wielu operacjach Tall Ship
Races jest pływającym morskim ambasadorem swojego kraju.
1970 - rejs dookoła świata
1971-75 rejsy głównie na Caraibach;
1980 - Tall Ship Race Amsterdam;
1982 - Tall Ship Race Philadelphia;
1983 - Tall Ship Race Osaka
1984 - Tall Ships Race z Puerto Rico na Bermudy i do Halifax'u;
1986 - New York Operation Sail;
1988 - udział w uroczystościach dwóchsetlecia Australii i w regatach z Hobart do Sydney a takŜe dwóchsetlecia Rewolucji Francuskiej - zlot w Rouen
1989 - Sail Hamburg;
1990 - Sail Amsterdam;
1992 - Udział w Columbus Regata.
21
„GOLDEN HINDE "
Port macierzysty / Registered port
Londyn Brixham
Bandera / Flag
GB
Typ oŜaglowania/Typ of rigging
Bark(glaeon)/ Bark
Rok budowy / Year built
1973
Stocznia / Yard
J.Hinks & Sons,Appledore; Devon,England
Wyporność / Tonnage
290 TR/RT
Długość całkowita / Overall lengh
36,50 m
Długość kadłuba / Lenght (hull):
31,10 m
Szerokość / Breadth:
7,00 m
Zanurzenie / Draught:
4,00 m
Wysokość / Air Draft:
? m
Powierzchnia Ŝagli / Sail area
386 m²
Kadłub / Ship's hull:
Drewno/Wood
Silnik / Engine
Cummins
Moc maszyn / Power:
295 KM / HP
Vmax/Speed
? węzły/kn
Załoga / Crew
18
Dodatkowe inform. / Additiomal info
http://pl.wikipedia.org/wiki/Golden_Hind
Galeon Golden Hind (Złota Łania) był okrętem flagowym Francisa
Drake'a podczas jego podróŜy dookoła świata. Spośród pięciu okrętów
biorących udział w wyprawie był największy i jako jedyny powrócił cało do
Anglii. Wodowano go w roku 1576 w porcie w Plymouth.
Pierwotnie okręt nazywał się „Pelican", nazwa została jednak zmieniona
w trakcie wyprawy, w 1577 roku, kiedy Drake przygotował się do przepłynięcia przez cieśninę Magellana. Nowa nazwa została nadana okrętowi
na cześć Sir Christophera Hattona, polityka angielskiego, lorda kanclerza
Anglii, sponsora i wielkiego przyjaciela Drake'a, który w herbie miał właśnie złotą łanię.
Po powrocie z wyprawy, w kwietniu 1581 roku Drake został przez królową
ElŜbietę pasowany na rycerza. Uroczystość nie odbyła się jednak na
dworze królewskim, ale właśnie na pokładzie jego okrętu zacumowanego
w porcie Deptford (obecnie dzielnica Londynu), co było dodatkowym
uznaniem jego zasług dla Korony Angielskiej. TamŜe – jako pomnik
wspaniałych czynów Ŝeglarza – „Złota Łania" pozostała przez następnych
80 lat i dopiero za panowania króla Karola II zbutwiały kadłub galeonu
rozpadł się. Nim do tego doszło, na rozkaz władcy uratowano część oryginalnego dębowego poszycia okrętu i w 1662 roku wykonano z niego
pamiątkowe fotele dla jednej z bibliotek uniwersyteckich w Oxfordzie.
W roku 1973 wodowano pierwszą współczesną replikę statku. Przebyła
ona ponad 140 000 mil morskich i, podobnie jak oryginał, odbyła podróŜ
dookoła świata oraz została wykorzystana w trzech filmach: Załoga kapitana Lyncha (1976), Szogun (1979) i Drake's Venture (1980). Od lat 90.
okręt stoi przy nabrzeŜu St Mary Overie w Southwark w Londynie
(51°30′25″N 0°05′25″W /51.50694, -0.09028). Został przekształcony
w muzeum historii Ŝeglarstwa ery elŜbietańskiej. Druga replika stoi przy
nabrzeŜu w porcie morskim Brixham w Devon od roku 1963
(50°23′48″N3°30′46″W )
Wikipedia.org.PL
NAZWA/ Name
„GORCH FOCK (I) "
NAZWA/ Name
„GORCH FOCK (II) "
Port macierzysty / Registered port
Straslund
Bandera / Flag
GER
Typ oŜaglowania/Typ of rigging
Bark/ Bark
Rok budowy / Year built
1933
Stocznia / Yard:
Blohm & Voss, Hamburg, GER
Wyporność / Displacement
1545
TR/RT
Długość całkowita / Overall lengh
82,10 m
Długość kadłuba / Lenght (hull):
73,30 m
Szerokość / Breadth:
12,00 m
Zanurzenie / Draught
5,20 m
Wysokość / High:
41,30 m
Powierzchnia Ŝagli / Sail area
1797 m²
Kadłub / Ship's hull
Stalowy/Steel
Silnik / Engine
od 1966-Skoda Diesel
Moc maszyn / Power:
550 KM / HP
Vmax / Speed silnik/Ŝagle engine /full sails
12/8 węzły / kn
Załoga/Crew: stała/kadeci regular/cadets
Germany 66/180
ZSRR
46/150
Poprzednia nazwa/Previous name
„Gorch Fock”, „Tovariszcz”
Dodatkowe inform. / Additiomal info http://www.gorchfock.de/
http://www.tallship-fan.de/
Port macierzysty / Registered port
Kiel
Bandera / Flag
GER
Typ oŜaglowania/Typ of rigging
Bark/ Bark
Rok budowy / Year built
1958
Stocznia / Yard
Blohm & Voss, Hamburg, GER
Wyporność / Tonnage
2005 TR/RT
Długość całkowita / Overall lengh
89,32 m
Długość kadłuba / Lenght (hull):
81,25 m
Szerokość / Breadth:
12,00 m
Zanurzenie / Draught:
5,25 m
Wysokość / Air Draft:
45,30 m
Powierzchnia Ŝagli / Sail area
2037 m²
Kadłub / Ship's hull:
Stalowy/Steel
Silnik / Engine
Deutz MWM Diesel
Moc maszyn / Power:
1660 KM / HP
Vmax/Speed silnik/Ŝagle engine / sails
13,7/16 węzły/knots
Załoga / Crew stała/kadeci regular/cadets
69/200
Porty macierzyste:
Zbudowany w 1958r. jako następca „Gorch Fock" (I) przez tą samą stocznię w Hamburgu jest 6 jednostką tego typu na świecie. „Gorch Fock (I)" jest statkiem muzealnym
w Stralsundzie a pozostałe to:
USCGC Eagle(1936) - okręt szkolny amerykańskiej straŜy przybrzeŜnej (ex Horst We
ssel), bandera USA
Sagres II (1938)-Ŝaglowiec szkolny (ex Albert Leo Schlageter) bandera Portugalii;
Mircea (1938) - szkolny okręt, bandera Rumunii
„Herbert Norkus" budowa nie została dokończona ze względu na konieczność zwolnienia pochylni dla budujących się okrętów podwodnych Kriegsmarine. Kadłub w czasie II WŚ przestał w porcie Hamburg, gdzie słuŜył jako hulk (koszary) a w 1945 podczas nalotu dywanowego został powaŜnie uszkodzony.
Po zakończeniu wojny miał być sprzedany do Brazylii, jednak w końcu decyzją aliantów
został załadowany amunicją gazową rejonu Hamburga i w 1947r zatopiony w Skagerraku.
Maszty i takielunek z niego ocalałe na stoczni B&W zostały wykorzystane przy budowie
nowego Ŝaglowca w 1958r.
„Gorch Fock" (II) jest szkolnym statkiem Bundesmarine, któremu po zatonięciu w 1957r
„Pamir'u" poprawiono bezpieczeństwo konstrukcyjne wprowadzając grodzie wodoszczelne
i zwiększając szczelność nadbudówek przy przechyłach nawet do 900. Od 1960 regularnie uczestniczy w międzynarodowych spotkaniach i regatach Ŝaglowców. Był pierwszym
niemieckim okrętem pod banderą wojenną, który po wojnie w 1974 złoŜył oficjalną wizytę
w polskim porcie w Gdyni.
Do 2001r przepłynął ponad 550 tys. Mm.
Nazwa Ŝaglowca nadana na cześć znanego marynisty niemieckiego Johann'a Kinau
piszącego pod pseudonimem Gorch Fock.
Podobnymi Ŝaglowcami zbudowanymi wg planów B&W w stoczni w Bilbao są: „Gloria"1967, Columbia; „Guayas"-1976, Ecuador; „Simón Bolívar"-1979, Venezuela; „Cuauhtémoc"-1982, Mexico.
1933-1945 – Hamburg
1950-1993 – Odessa
1993-2003 – Chersoń
Statek muzeum w Stralsundzie od 2003 - Stralsund
Zwodowany 3.5.1933 w Hamburgu, do słuŜby jako szkolny Ŝaglowiec Kriegsmarine
wszedł 27.6.1933r. zastępując utracony16.6.1932 w sztormie szkolny statek „Niobe" Pod
koniec II WS został zatopiony 1.5.1945r w Stralsundzie przez własną załogę.
Podniesiony przez Rosjan 16.9.1947 został odholowany do Wismaru, gdzie od
23.9.1948 do 15.6.1950 przeszedł generalny remont i w ramach reparacji wojennych
został przekazany dla ZSRR, otrzymuje nazwę „Towariszcz I" z portem macierzystym
Odessa. Remontując zwiększono mu powierzchnię Ŝagli do 1900 m² i zainstalowano silnik
o mocy 520 KM. I tak ponownie wszedł do słuŜby jako Ŝaglowiec szkolny.
W 1957r.opłynął świat trasą dookoła przylądka Horn. Brał udział w wielu imprezach
Ŝeglarskich takich jak: Sail Gdynia 1974, Sail New York 1976, Sail Bremerhaven 1990
oraz Sail Rostock 1994.
W latach 1974 i 1976 zwycięŜył w regatach Operation Sail.
Po rozpadzie ZSRR przechodzi po jurysdykcję Ukrainy. Portem macierzystym staje się
Chersoń nad Dnieprem. PoniewaŜ stan techniczny nieremontowanego z braków środków
finansowych statku pogarszał się, w porozumieniu z brytyjskimi fanami Ŝaglowców i Tall
Ship Freinds Association skierowano statek na remont do Newcastle upon Tyne (Anglia).
Z powodów finansowych nie został jednak wyremontowany. Oczekując na finanse na
remont zostaje w 1995 aresztowany a następnie w 1997 przeholowany do Miiddlesborough. We wrześniu 1999 przepłynął do Niemiec do Wilhelmshafen, gdzie jesienią zostaje
kupiomy przez stowarzyszenie „Tall Ship Friends Deutschland". W 2003 przetransporto
wany zostaje do Stralsund, który staje się jego nowym portem macierzystym. 29.11.2003
statek ponownie zmienia nazwę na „Gorch Fock". Aktualnie pełni rolę statku-muzeum,
aczkolwiek zbierane są fundusze na remont przywracający mu zdolność do pływania.
22
Poprzednia nazwa/ Previous name
Dodatkowe inform. / Additiomal info http://www.gorchfock.de/
http://www.esys.org/gofo/index.html
NAZWA/ Name
„GUAYAS "
NAZWA/ Name
Port macierzysty / Registered port
Guayaquil
Bandera / Flag
ECUADOR
Typ oŜaglowania/Typ of rigging
Bark/ Bark
Rok budowy / Year built
1976
Stocznia / Yard:
Astilleros y Talleres Celaya, Bilbao
Wyporność / Displacement
?
TR/RT
Długość całkowita / Overall lengh
78,40 m
Długość kadłuba / Lenght (hull):
67,40 m
Szerokość / Breadth:
10,60 m
Zanurzenie / Draught
4,70 m
Wysokość / High:
? m
Powierzchnia Ŝagli / Sail area
1410 m²
Kadłub / Ship's hull
Stalowy/Steel
Silnik / Engine
General Motors Diesel
Moc maszyn / Power:
700 KM / HP
Vmax / Speed silnik/Ŝagle engine /full saile
? węzły / kn
Załoga/Crew: stała/kadeci regular/cadets
?
Poprzednia nazwa /Previous name
Dodatkowe inform. / Additiomal info
http://www.armada.mil.co/
http://www.tallship-fan.de/
Zbudowany jako jednostka szkoleniowa dla Marynarki Wojennej Ekwadoru. śaglowiec nosi nazwę głównej rzeki Ekwadoru i jest podobny do swojej starszej siostry
„Glorii" (1967). Stępkę na stoczni w Hiszpanii połoŜono w czerwcu 1976 a przekazanie statku ekwadorskiej Navy nastąpiło w lipcu 1977r.
W latach 1977/1978 przebywał w rejonie wschodniego Pacyfiku i na Karaibach i wykonał rejs dookoła Ameryki Południowej odwiedzając 10 portów.
W 1980 odwiedził Europę oraz wziął udział w Tall Ships Races z CartagenyColumbia do Norfolk-USA zajmując 2 miejsce. W regatach z Bostonu do Kristiansand-NOR zajął 3 miejsce. Wziął udział w Cutty Sark Races z Kiel do Amsterdamu
via Karskrona i Frederikshaven.
W 1981r odwiedza Hawaje i Acapulco a w 1982 wyspy Markizy i Punta Arenas
w Chile.
1983 rejs dookoła Ameryki Południowej.
1984 rejs na Hawaje, do Kaliforni i wzdłuŜ zachodniego wybrzeŜa Meksyku.
1985-Wyspy Wielkanocne i w Chile port Juan Fernandez.
1986 udział w Operation Sail w New York. 1987/88 rejs na obchody 200 rocznicy
Australii via Thaiti, FidŜi i powrót przez Nową Zelandię, Peru i Chile.
Do 1992 po dwa rejsy na Karaiby i do Lizbony jako uczestnik Columbus Regata (Kadyks Tenerife i Puerto Rico).
W 1998r wykonuje 3 rejsy na Karaibach i po Zatoce Meksykańskiej wchodząc do
atlantyckich portów USA
W 1999 rejs do San Francisko z wejściem do Acapulco, San Diego
i Maoterrey.
W 2000r bierze udział w Operation Sail na trasie San Juan - Miami - Norfolk - Baltimore - New York - New London.
23
„GUNILLA "
Port macierzysty / Registered port
Ockero
Bandera / Flag
SWE
Typ oŜaglowania/Typ of rigging
Bark / Bark
Rok budowy / Year built
1940/1999
Stocznia / Yard
Dockyard Oskarhamn,SWE
Wyporność / Tonnage
? TR/RT
Długość całkowita / Overall lengh
61,00 m
Długość kadłuba / Lenght (hull):
49,96 m
Szerokość / Breadth:
8,23 m
Zanurzenie / Draught:
3,20 m
Wysokość / Air Draft:
? m
Powierzchnia Ŝagli / Sail area
1040 m²
Kadłub / Ship's hull:
Stalowy/Steel
Silnik / Engine
Caterpillar
Moc maszyn / Power:
550 KM / HP
Vmax/Speed silnik/Ŝagle engine /full saile
? węzły/kn
Załoga / Crew stała/kadeci regular/cadets
?
Poprzednia nazwa/ Previous name
Monica
Dodatkowe inform. / Additiomal info
www.nord-event.de
www.dsg.nu/
http://www.gunilla.nu/
http://www.ockerogymnasieskola.se
Aktualnie największy Ŝaglowiec pływający pod banderą Szwecji.
Zwodowany jako statek handlowy w 1940r aŜ do 1997r pływał
w tym charakterze po szwedzkich wodach. Obecnie jest czarterowany przez „Den Seglande Gymnasieskolan" (Ŝaglarskie szkoły ponadgimnazjane) przez większą część roku. Program edukacyjny dla kadetów na pokładzie jednostki łączy teorię z praktyką
Aby sprostać współczesnym wymaganiom bezpieczeństwa na morzu i komfortu Ŝeglugi Ŝaglowiec został poddany gruntownej renowacji
kadłuba oraz odnowieniu takielunku.
Operator Ŝaglowca tak planuje rejsy szkoleniowe aby często pokrywały się z trasami Ŝaglowców biorących udział w Cutty Sark Tall
Ships Races festiwalach, (spotkaniach) Ŝaglowców szkolnych.
„Gunilla" brała udział w spotkaniu nieletnich Ŝeglarzy w Sztokholmie
w 2000r.
LIGA MORSKA i RZECZNA
ZARZĄD OKRĘGU ŁÓDZKIEGO
Siedziba Pałac MłodzieŜy im. Juliana Tuwima
Al. Ks. Kardynała Stefana Wyszyńskiego 86
94 – 050 Łódź
Informacje o nas znajdziesz w Internecie na stronach:
Pałacu MłodzieŜy: www.palacmlodziezy.lodz.pl
Ligi Morskiej i Rzecznej: www.lmir.pl
zakładka „Wieści z Kół i Oddziałów”
portalu Ocalić od zapomnienia: www.ocalicodzapomnienia.eu
portalu Szkoły Podstawowej nr 139 w Łodzi www.sp139.edu.lodz.pl
portalu Szkoły Podstawowej nr 141 w Łodzi www.sp141lodz.pl
portalu VI Liceum Ogólnokształcącego im. J. Lelewela w Łodzi www.6lo.ayz.pl
Kalendarz organizacyjnych i uroczystych spotkań łódzkich wilków morskich w roku 2013
11 kwietnia ( II czwartek ) godz. 17 00 Pałac MłodzieŜy Sesja Marynistyczna
13 czerwca ( II czwartek) godz. 1200 pod pomnikiem Marszałka J.Piłsudskiego uroczyste otwarcie DNI
MORZA w Łodzi
23 czerwca ( IV niedziela ) godz. 19 00 Stawy Stefańskiego Noc Świętojańska
10 października (II czwartek) godz. 17 00 Pałac MłodzieŜy Sesja Marynistyczna
08 listopada (II czwartek) godz. 12 00 Park M. Zaruskiego Stoki MłodzieŜowy Apel Niepodległościowy
12 grudnia (II czwartek) godz. 17 00 Pałac MłodzieŜy Spotkanie Wigilijne
Podaruj 1% podatku na morsko-rzeczną edukację młodzieŜy
Od 1925 roku działa w Łodzi na rzecz edukacji marynistycznej samofinansujące się Stowarzyszenie
Liga Morska i Rzeczna z Zarządem Głównym w Gdańsku.
MoŜecie Państwo wesprzeć nasze działania przekazując 1% podatku za rok 2012 . W zeznaniu podatkowym PIT w rubryce:
123 podajemy nr KRS 0000 11 75 42
w poz 124 przekazywaną kwotę,
w poz. 125 Liga Morska i Rzeczna Zarząd Główny dla ZOŁódzkiego LMiR,
zaznaczając kwadrat w poz. 126 moŜna wyrazić swoja zgodę na przekazanie OPP swojego imienia, nazwiska, i adresu z informacją o kwocie z poz. 124
Tu znajdziesz roczniki „Łódki”
1. Biblioteka Wojewódzka i Miejska w Łodzi im. Marszałka Józefa Piłsudskiego 90-508 Łódź ul. Gdańska 102
2. Centralne Muzeum Morskie 80-751 Gdańsk ul. Ołowianka 9/12
Tu znajdziesz miesięczniki i roczniki „Łódki”
3. Muzeum Morskie im. wiceadmirała Kazimierza Porębskiego przy VI LO ul. Podmiejska 21 w Łodzi
4. Archiwum Redakcji BI „Łódka” 93-434 Łódź ul. Halki 9
5. ZG LMiR 80-828 Gdańsk ul. Długi Targ 11
Opracowanie
Stanisław Kobyliński -główny redaktor, Stefan Wasiljew –redaktor techniczny Mieczysław Prosnak – stały redaktor
artykułów historycznych, Henryk Grunert – stały redaktor artykułów o historii Ŝaglowców i Marynarki Wojennej, Andrzej Wojnarowski - redaktor korespondent, Barbara Leszczyńska – poezja, Eligiusz Sitek – redaktor korespondent,
Skład i opracowanie komputerowe Stefan Wasiljew [email protected]
24