OTR 5/2012 (listopad)
Transkrypt
OTR 5/2012 (listopad)
OTR 5/2012 (listopad) /układ merytoryczny - wybrane artykuły / ARTYKUŁY PRZEGLĄDOWE 1. T Yousri Systematic Review of Randomized Controlled Trials Comparing Efficacy of Crossed Versus Lateral K - wire fixation in Extension type Gartland type III Supracondylar Fractures of the Humerus in Children Clinical Lecturer, University College London Institute of Orthopaedics and Musculoskeletal Science Abstract Supracondylar fractures of the humerus occur frequently in children and account for approximately 70% of all elbow fractures. The aim of this systematic review is to critically appraise randomized controlled trials in the literature comparing the outcome of surgical treatment of extension type Gartland III supracondylar fractures using either a cross pin configuration or lateral pins only for fixation in terms of the stability of fixation and the incidence of encountered complications. Only 4 randomized trials were found over the past 10 years. These were reviewed according to the CONSORT 2010 check list. No study found any significant statistical difference in terms of loss of reduction between the two groups, suggesting similar stability of both constructs. There is currently, however, no Level 1 evidence comparing the outcome of crossed pinning versus lateral entry pinning in extension type Gartland III supracondylar fracture. Additionally, the current highest level evidence discussed above has limitations ranging from small sample size to insufficient data on clinical outcome. Therefore we cannot draw any firm conclusions on the above evidence. We suggest that future RCTs take into account the recent evidence on fixation by including three lateral pins and larger diameter pins in their cohorts. 2. Dariusz Czaprowski, Tomasz Kotwicki, Łukasz Stoliński Ocena wiotkości stawowej u dzieci i młodzieży – przegląd metod Wydział Fizjoterapii, Olsztyńska Szkoła Wyższa im. Józefa Rusieckiego, Olsztyn, Polska Katedra i Klinika Ortopedii i Traumatologii Dziecięcej, Uniwersytet Medyczny w Poznaniu, Polska Rehasport Clinic, Poznań, Polska Streszczenie Wiotkość stawowa jest diagnozowana w przypadku stwierdzenia zwiększonej ruchomości małych i dużych stawów w stosunku do normy uwzględniającej wiek, płeć i rasę, przy braku chorób układowych. Wielu autorów potwierdza współistnienie takich objawów jak bóle kręgosłupa, bóle stawów obwodowych, oraz zaburzenia postawy ciała z wiotkością stawów. W ocenie wiotkości stawowej wykorzystuje się kilka metod. Najczęściej stosowaną jest 9-punktowa skala Beightona. Obejmuje objawy stawowe - wyprost stawu śródręczno-paliczkowego V palca powyżej 90°, przywiedzenie kciuka do przedniej powierzchni przedramienia, przeprost stawu łokciowego i kolanowego powyżej 10° oraz skłon tułowia w przód z położeniem rąk płasko na podłożu. Zbliżona do niej jest skala Cartera i Wilkinsona. Różnica dotyczy zastąpienia oceny biernego przeprostu V palca na rzecz oceny biernego przeprostu palców II-V oraz zastąpienia oceny skłonu tułowia w przód na oceną zgięcia grzbietowego stopy. Trzecim powszechnie stosowanym, ze względu na swoją prostotę, jest test Marshalla. Polega na ocenie zakresu ruchomości kciuka w kierunku przedramienia. Wartość skali Beightona oraz Cartera i Wilkinsona podnosi określenie wiotkości na podstawie oceny ruchomości wielu stawów. Hakim i Grahame proponują uzupełnienie badania o 5-częściowy kwestionariusz, który oferuje szybką ocenę przeglądową a pytania w nim zawarte dotyczą objawów występujących obecnie jak i w przeszłości. Biorąc pod uwagę częstość występowania wiotkości stawowej wśród dzieci, przy jednocześnie powszechnym stosowaniu w praktyce fizjoterapeutycznej zabiegów mających na celu zwiększenie ruchomości stawowej, celowe wydaje się włączenie do diagnostyki lekarskiej i fizjoterapeutycznej oceny występowania wiotkości stawowej. ARTYKUŁY ORYGINALNE 3. Bartłomiej Dobosz Julian Dutka Łukasz Dutka Paweł Maleta Znaczenie kliniczne i ekonomiczne retransfuzji krwi w alloplastykach stawu biodrowego i kolanowego. Oddziału Chirurgii Ortopedyczno-Urazowej Szpital Specjalistycznego im. Stefana Żeromskiego w Krakowie Streszczenie Strona 1 z 5 OTR 5/2012 (listopad) /układ merytoryczny - wybrane artykuły / Wzrastające zapotrzebowanie na preparaty krwi zmusza do racjonalnej gospodarki i oszczędzania krwi w dużych operacjach ortopedycznych. Celem badania jest ocena możliwości oszczędzania krwi poprzez zastosowanie retransfuzji w endoprotezoplastykach stawu biodrowego i kolanowego i wynikających z tego korzyści ekonomicznych. Materiał i metody Badanie miało charakter prospektywny, kohortowy i było oparte na dwóch grupach pacjentów. Grupę I stanowiło 50 pacjentów, u których wykonano retransfuzję krwi oraz dodatkowo, w niektórych przypadkach uzupełniano ubytek allogennym KKCz. Grupę II – kontrolną, stanowiło 50 pacjentów, którym przetaczano wyłącznie allogenne KKCz. Zastosowanie retransfuzji pozwoliło odzyskać w grupie I po alloplastyce biodra średnio 364,5 ml (± 52,7) krwi, a po alloplastyce kolana 403,8 ml (± 110,7) krwi. Wykazano że w grupie Iw porównaniu do grupy II zapotrzebowanie na dodatkowe przetoczenia KKCz w przypadku alloplastyki biodra było mniejszeo 45%, a w alloplastyce kolana było mniejsze o 42%. Krew odzyskana do retransfuzji posiada dużą wartość biologiczną ze względu na istotną zawartość elementów morfotycznych, hemoglobiny oraz obecność własnego osocza. W ocenie ekonomicznej oszczędność w grupie I stanowiła około 5000 PLN. Metoda retransfuzji krwi z drenażu pooperacyjnego jest prosta, bezpieczna i daje istotne korzyści kliniczne i ekonomiczne. 4. I Ibrahim A novel method of diagnosing autonomic dysfunction in Carpal tunnel syndrome: measuring skin capacitance University College London Institute of Orthopaedics and Musculoskeletal Science, Royal National Orthopaedic Hospital, Stanmore, Middlesex, London Abstract Carpal Tunnel Syndrome (CTS) is normally diagnosed via its sensory and motor manifestations. The associated autonomic dysfunction has not been exploited to its full potential as a diagnostic tool due to the difficulties in quantifying it. We aim to demonstrate that autonomic dysfunction of CTS can be quantified by measuring skin capacitance. Fifty-one patients with clinical signs and electrophysiological evidence of CTS in 89 hands were recruited. Skin capacitance was measured using Corneometer CM825 (C&K Electronic, GmbH) from the palmar aspect of the distal phalanx of the index and little finger of the affected hand. Healthy gender- and age-matched individuals were recruited as controls. The mean ratio of hydration of the index to the little finger was 0.82. The mean difference was 10.98 arbitrary units. The control group consisted of 151 subjects (80 Male & 71 Female) and 302 hands with an average age of 40.1 years (18-81 years). The mean ratio of hydration of the index to the little finger was 0.87. The mean difference was 8.67 arbitrary units. The measurement ratios (index to little finger skin hydration) between the two groups was compared directly and gave a significant mean difference of 0.05 arbitrary units. Statistically significant differences in skin capacitance between CTS patients and controls have been demonstrated and quantified using a rapid and simple method. This can be used in clinic to reduce the reliance on Nerve Conduction Studies for diagnosing CTS. 5. Damian Kusz, Andrzej Franek, Robert Wilk, Paweł Dolibog, Edward Błaszczak, Piotr Wojciechowski Wstępne wyniki leczenia martwicy głowy kości udowej zogniskowaną falą uderzeniową Katedra i Klinika Ortopedii i Traumatologii Narządu Ruchu Wydziału Lekarskiego w Katowicach ŚUM Katedra i Zakład Biofizyki Lekarskiej Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach Katedra Podstaw Fizjoterapii, AWF Katowice. Streszczenie Jałowa martwica głowy kości udowej stanowi wciąż duże wyzwanie dla lekarza ortopedy i traumatologa. Do tej pory nie wprowadzono w pełni skutecznej metody leczenia. Gdy dojdzie do zapadnięcia się głowy kości udowej, jedynym ratunkiem dla pacjenta jest endoprotezoplastyka stawu biodrowego. Celem naszej pracy jest ocena wyników leczenia jałowej martwicy głowy kości udowej za pomocą zogniskowanej fali uderzeniowej. Materiał i metody Wykonano prospektywne badanie obejmujące pacjentów z rozpoznaną, w badaniu rezonansu magnetycznego jałową martwicą głowy kości udowej w stadium I – III wg klasyfikacji ARCO. Zabieg aplikacji fali uderzeniowej jest Strona 2 z 5 OTR 5/2012 (listopad) /układ merytoryczny - wybrane artykuły / wykonywany pod kontrolą RTG. Za pomocą markera wyznacza się 4 punkty na skórze nad zmianą chorobową. Każde miejsce otrzymuje dawkę 1500 impulsów o gęstości energii 0,4 mJ/mm2 z częstotliwością 4 Hz. U każdego pacjenta wykonywanych jest 5 aplikacji. Przed terapią i po jej zakończeniu chory poddawany jest badaniu posturometrycznemu i stabilometrycznemu. Oceniana jest także siła leczonej kończyny (metodą tensometryczną), wielkość dolegliwości bólowych oraz funkcja stawu biodrowego za pomocą skali VAS i Harrisa. Kontrola odbywa się po 6 tyg. oraz po 3, 6, i 12 miesiącach. W okresie od 05.05.2011 do 01.06.2012 w Katedrze i Klinice Ortopedii i Traumatologii Narządu Ruchu ŚUM przeprowadzono zabieg aplikacji fali uderzeniowej u 9 chorych. Wśród leczonych pacjentów zaobserwowano zmniejszenie dolegliwości bólowych oraz zwiększenie ruchomości w leczonym stawie (VAS spadek 6,75 +/- 0,71 do 2,5 +/- 1,7; skala Harrisa wzrost z 55,21 +/- 15,45 do 89,21 +/- 8,26). Natomiast na platformie tensometrycznej po terapii zanotowano istotną statystycznie różnicę między średnią prędkością przemieszczenia COP (środka nacisku) podczas marszu, zarówno z oczami otwartymi, jak i z oczami zamkniętymi (p<0,05) oraz średnim przemieszczeniem COP wzdłuż osi x (marsz z oczami zamkniętymi) i y (swobodne stanie z oczami zamkniętymi). Wstępne wnioski 1. Leczenie zogniskowaną falą uderzeniową po 6 tygodniowej obserwacji przynosi wyraźny wzrost komfortu życia pacjentów. 2. Po 6 miesiącach u niektórych pacjentów obserwowano wzrost dolegliwości bólowych i pogorszenie funkcji stawu biodrowego. Wyniki te jednak ciągle były lepsze, niż te przed leczeniem. 6. Marlena Drężewska, Renata Gałuszka, Zbigniew Śliwiński Ruchomość stawów biodrowych u tancerzy. Doniesienie wstępne Uniwersytet Jana Kochanowskiego, Kielce Stacjonarny Ośrodek Rehabilitacji WS SP ZOZ, Zgorzelec Streszczenie 1. 2. Celem niniejszej pracy była ocena wpływu tańca na ruchomość stawów biodrowych, a także ocena związku pomiędzy czynnymi ruchami w stawach biodrowych a urazowością u tancerzy, co może być istotne w planowaniu procesu usprawniania tancerzy. Badaniami objęto 49 tancerzy – 37 kobiet i 12 mężczyzn w wieku 15 – 32 lata. Grupę stanowili zawodowi tancerze Kieleckiego Teatru Tańca oraz dwa młodzieżowe zespoły tańca jazzowego, działające przy Kieleckim Teatrze Tańca. W celu oceny wpływu tańca na ruchomość w stawach biodrowych dokonano pomiaru czynnego zakresu ruchów w stawach biodrowych w trzech płaszczyznach przy użyciu goniometru oraz przeprowadzono kwestionariusz ankiety. Odnotowano istotnie większy zakres zgięcia, wyprostu oraz rotacji zewnętrznej stawów biodrowych u badanych z dłuższym stażem tańca (p<0,05). Stwierdzono istotnie większy zakres zgięcia, odwiedzenia oraz rotacji zewnętrznej w kontuzjowanych wcześniej stawach biodrowych (p<0,05). Wnioski. U tancerzy odnoszone kontuzje stawów biodrowych mogą wpływać na zwiększenie ich ruchomości co może prowadzić do zaburzeń stabilności tych stawów. Długi staż tańca oraz płeć żeńska wpływają na zwiększenie zakresu ruchów w stawach biodrowych. 7. Krzysztof Czupryna, Janusz Nowotny Zmiany parametrów kinematycznych miednicy podczas chodu pod wpływem środków ułatwiających usprawnianie dzeci z m.p.dz. Zakład Fizjoterapii Wyższej Szkoły Administracji w Bielsku-Białej. Streszczenie Trójpłaszczyznowe ruchy miednicy, obok innych wyznaczników chodu fizjologicznego, sprawiają, że jest on sprawny i ekonomiczny. Występujące u dzieci z m.p.dz. patologiczne synergizmy wstępujące mogą zaburzać determinanty miednicy. Dlatego poszukuje się sposobów poprawy tego stanu rzeczy. Celem pracy była ocena wpływu środków ułatwiających usprawnianie, pod postacią toksyny botulinowej lub gipsów hamujących, na zachowanie się parametrów kinematycznych miednicy podczas chodu dzieci z hemiparetyczną postacią m.p.dz. W badaniach brało udział 34 dzieci z m.p.dz. w wieku 7-14 lat, z niedowładem połowiczym, które osiągnęły zdolność samodzielnego chodzenia. Głównym sposobem terapii była metoda NDT-Bobath, dodatkowo natomiast u 18 dzieci zastosowano toksynę botulinową, a u 16 gipsy hamujące. Dwukrotnie przeprowadzono ocenę chodu przy użyciu ultradźwiękowego systemu CMS-HS firmy Zebris - przed zastosowaniem tych środków oraz po 4 Strona 3 z 5 OTR 5/2012 (listopad) /układ merytoryczny - wybrane artykuły / miesiącach. Grupę kontrolną stanowiło 20 zdrowych dzieci, w zbliżonym wieku. Wyniki. Oprócz typowej dla niedowładów połowiczych asymetrii chodu, u wszystkich badano zaobserwowano zaburzenia determinantów miednicy o różnym nasileniu. Zastosowana terapia korzystnie wpłynęła na poprawę symetrii chodu. W grupie, gdzie dodatkowo stosowano gipsy hamujące poprawiły się też kinematyczne parametry miednicy, głównie u tych dzieci, u których wcześniej stwierdzono niedostatek jej opadania i rotacji. Toksyna botulinowa takiego wpływu nie wywarła. Wnioski. 1) Zarówno zastosowanie toksyny botulinowej, jak i gipsów hamujących przynosi poprawę parametrów czasowo-przestrzennych chodu dzieci z m.p.dz. (symetrii chodu); 2) Poprawę kinematycznych parametrów miednicy uzyskuje się dzięki zastosowaniu gipsów hamujących, natomiast zastosowanie Btx-A nie wywiera na nie znaczącego wpływu. 8. Justyna Drzał-Grabiec, Justyna Rykała, Justyna Podgórska, Sławomir Snela Zmiany w postawie ciała kobiet i mężczyzn po 60 roku życia Instytut Fizjoterapii Uniwersytetu Rzeszowskiego Streszczenie Postawa ciała z wiekiem ulega inwolucyjnym zmianom. Nie można ściśle określić początku tych zmian. Zaczynają się one pomiędzy 40 a 50 rokiem życia, a ich początkowo powolny przebieg wzmaga się po 60 roku życia. Celem pracy była ocena postawy ciała kobiet i mężczyzn po 60 roku życia. Materiał i Metoda. W badaniach wzięło udział 70 osób po 60 roku życia (35 kobiet i 35 mężczyzn). Grupę kontrolną stanowiło 70 osób (35 kobiet i 35 mężczyzn) w wieku 20-25 lat. Do oceny postawy ciała wykorzystano bezinwazyjną metodę fotogrametryczną opartą na zjawisku mory projekcyjnej. Badanie przeprowadzono według ogólnie przyjętych zasad. Wyniki. Postawa ciała kobiet i mężczyzn po 60 roku życia różni się istotnie w większości parametrów od postawy kobiet i mężczyzn z grupy kontrolnej. Różnice te potwierdzają się przy podziale na grupy z uwzględnieniem płci. Porównując parametry charakteryzujące postawę ciała kobiet i mężczyzn po 60 roku życia istotna różnica zachodzi tylko w przypadku parametru KLL, gdzie wyższą wartością kąta lordozy lędźwiowej charakteryzuje się postawa mężczyzn (p=0,0022).Wnioski. 1. W postawie ciała kobiet i mężczyzn po 60 roku życia zachodzą istotne zmiany zarówno w płaszczyźnie czołowej jak i strzałkowej. 2. Mężczyźni po 60 roku życia charakteryzują się istotnie większym kątem lordozy lędźwiowej. 3. Wyniki powyższych badań powinny być wykorzystane do konstruowania planów ćwiczeń ruchowych dla osób starszych uwzględniając wszystkie zmiany zachodzące z wiekiem . 9. Maria R. Grodner, Krzysztof Dudziński, Zbigniew Zdrajkowski, Aneta Molik, Aleksandra Nosarzewska Ocena wybranych parametrów chodu u dzieci z okołoporodowym uszkodzeniem splotu ramiennego (OUSR) Streszczenie Uszkodzenie splotu ramiennego jest jednym z częstszych urazów okołoporodowych (OUSR). Konsekwencją uszkodzenia splotu ramiennego jest różnego stopnia niedowład mięśni kończyny górnej. Ze względu na wpływ tego niedowładu na wzrost kończyny i jej funkcję oraz rozwój postawy dziecka, obserwuje się również zburzenia niektórych parametrów chodu u dzieci z OUSR. Celem badań była ocena parametrów chodu u dzieci z OUSR za pomocą urządzenia do pomiaru sił reakcji podłoża. Materiał badań stanowiło 44 dzieci z okołoporodowym uszkodzeniem splotu ramiennego. Z tej grupy poddano analizie wyniki 30 dzieci ze Szpitala Dziecięcego w Dziekanowie Leśnym oraz Ośrodka OrtopedycznoRehabilitacyjnego dla Dzieci i Młodzieży Szpitala „STOCER” w Konstancinie- Jeziorna. Przy pomocy urządzenia CDG badano przebieg składowej pionowej siły reakcji podłoża w kończynach dolnych, porównując stronę z uszkodzeniem splotu ramiennego do strony przeciwnej, w podziale na całkowite i niecałkowite uszkodzenie splotu Wyniki: Mimo, że nie uzyskano istotnych statystycznie różnic w wynikach pomiędzy stroną uszkodzoną i nieuszkodzoną, zauważono jednak u niektórych badanych różnice w przebiegach sił reakcji podłoża i czasach trwania poszczególnych faz chodu. STUDIUM PRZYPADKU 10. Ahmet Imerci Bilateral Calcaneal Stress Fractures: A Case Report Strona 4 z 5 OTR 5/2012 (listopad) /układ merytoryczny - wybrane artykuły / Department of Orthopaedics and Traumatology, Erzurum Palandoken State Hospital, 25000, ERZURUM, TURKEY Department of Orthopaedics and Traumatology, Tepecik Education and Research Hospital, IZMIR , TURKEY Department of Orthopaedics and Traumatology, Mardin Derik State Hospital, MARDİN, TURKEY Department of Orthopaedics and Traumatology, Mugla University Mugla ,Turkey Abstract The majority of plantar heel pain is diagnosed as plantar fasciitis or heel spur syndrome. When history or physical findings are unusual or when routine treatment proves ineffective, one should consider an atypical cause of heel pain. Stress fractures of the calcaneus are a frequently unrecognized source of heel pain. In a normal populatıon, the possibility of calcaneal stress fractures must be borne in mind with patients who have bilateral heel pain. When a stress fracture is considered, clinicans have different imaging options. First of all, x-rays must be used to evaluate for any visible osseous pathology. If plain films are inconclusive, the clinician can proceed with a bone scan or Magnetic Resonance Imaging. In the literature, calcaneal stress fractures are mostly reported in soldiers or athletes, but our case is one of a 44-year-old housewife with bilateral heel pain treated as Achilles tendinitis and plantar faciitis for a long time. Her final diagnosis was bilateral calcaneal fracture by Magnetic Resonance Imaging. ARTYKUŁ HISTORYCZNY 11. Avi Ohry "Shake me up, Judy!" [On Dickens, medicine and spinal cord disorders] Professor of Rehabilitation Medicine at Tel Aviv University Faculty of Medicine; chairman, section of rehabilitation medicine at Reuth Medical Center, Tel Aviv, ISRAEL Abstract Charles Dickens' ( 1812– 1870) works, were for a long time, a solid background for social, historical, psychological, literary and medical 19th century studies. In this article , some light is casted on Dickens, medicine and disabled people in his works , especially on paraplegics. Strona 5 z 5