docHistoria Republiki Baridasu
download 
Reklamacja Transkrypt
Historia Republiki Baridasu
Kristian Arped Historia Republiki Baridasu 2016 © 2016 Kristian Arped Opublikowano w „Heroldzie” www.sarmacja.org/instytucja/profil/D00002 2 Historia Republiki Baridasu Spis treści I Republika................................................................................5 Wybory parlamentarne — jesień 2002 r.........................7 Pierwszy kryzys................................................................10 Przebłysk...........................................................................13 Upadek...............................................................................15 II Republika............................................................................17 Secesja................................................................................19 III Republika...........................................................................23 Konfederacja Juweńska...................................................24 Nowe porządki..................................................................25 Wybory prezydenckie — zima 2005..............................26 Koncept — unia................................................................28 Przewrót Lutowy..............................................................29 Stan wyjątkowy i zmiana ustroju..................................30 3 4 Historia Republiki Baridasu I Republika Republika Baridas (tak, Baridas; nie odmieniano wówczas tej nazwy) powstała 25 czerwca 2002 r. z inicjatywy Krzysztofa „Christofy” Parkoły, który został jej pierwszym prezydentem. Pierwszą stolicą młodej Republiki została Cracoffia. Tego samego miesiąca Baridas rozpoczął proces nawiązywania stosunków dyplomatycznych z innymi mikronacjami. W efekcie, w czerwcu i lipcu Republika nawiązała stosunki dyplomatyczne z Cesarstwem Leblandii, Sułtanatem Al-Farun, Królestwem Podlandu, Chanlandią, Cesarstwem Aztec i Baronią Zarakatą, a krócej mówiąc — z państwami Paktu Leblandzkiego; 30 czerwca 2002 roku Republika Baridasu i Cesarstwo Leblandii podpisały traktat o współpracy, a już 1 lipca 2002 r. Sułtanat Al-Farun otworzył swoją placówkę dyplomatyczną na terytorium Baridasu. Kontakty z dwoma mikronacjami, z którymi Baridas niejednokrotnie w przyszłości będzie wchodził w interakcje — mniej lub bardziej przyjemne, czyli z Królestwem Dreamlandu oraz Księstwem Sarmacji, zostały ustabilizowane 4 lipca tego samego roku. Młody Baridas korzystał w pełni z dobrodziejstw Syriusza — systemu gospodarczego autorstwa Sarmatów, posługując się dinarem (skrót: DN) jako swoją walutą. I Republika 5 Ważnym przełomem w relacjach baridajsko-leblandzkich był tzw. „incydent lipcowo-sierpniowy”: „Wywiady Sułtanatu Al-Farun i Cesarstwa Leblandii podejrzewają powiązania Republiki Baridas z Dreamlandem. Kilka dni później Cesarstwo Leblandii korzystając z luk prawnych młodego państwa jakim jest Baridas tworzy na naszym terenie bazę wojskową. Otwarcie bazy wojskowej rozpoczyna pierwszy konflikt wśród państw wirtualnych. Oficjalne stanowisko Baridasu (które w między czasie szukając wyjścia z całej sytuacji) brzmiało: „Republika jest w stanie zaakceptować obecność wojsk paktu i podejmie chęć rozmów i rozwiązania problemu jaki zaistniał. Jednakże wymogiem zatwierdzenia traktatu jest dopisanie aneksu w którym pakt zapewni brak ingerencji w media, kulturę, gospodarkę i sport, politykę wewnętrzną kraju oraz handel i system bankowy”.1 Konflikt baridajsko-leblandzki był pierwszym tego typu sporem w mikroświecie, który jednak nie trwał długo, bo już 3 września tego samego roku Prezydent Republiki Baridasu zapytał obywateli, czy jest z ich strony chęć pojednania się z Cesarstwem. Tego samego dnia został skierowany do sądu pierwszy w historii Baridasu akt oskarżenia — w dodatku przeciwko cudzoziemcowi, obywatelowi Księstwa Sarmacji — Superchunkowi, o nawoływanie do konfliktu pomiędzy Republiką Baridasu a Księstwem Sarmacji, działanie mające na celu nienależyte funkcjonowanie Republiki oraz znieważanie obywateli Baridasu. Cała sprawa skończyła się 1 6 Krzysztof „Christofo” Parkoła, Powstanie Baridasu (fragment), http://baridas.sarmacja.org/historia_baridasu.html, dostęp: 16.02.2016 Historia Republiki Baridasu ugodowo — akt oskarżenia przeciwko Sarmacie dzień później został wycofany, ze względu na zawarty kompromis oraz zaniechanie przez Superchunka dalszego obrażania Republiki Baridasu. Wybory parlamentarne — jesień 2002 r. 4 września 2002 r. rozpisane zostały przez Prezydenta Republiki Baridasu wybory parlamentarne. Kalendarz obejmował czterodniowy okres zgłaszania kandydatur, sześciodniową kampanię wyborczą, trzydniową ciszę wyborczą oraz głosowanie, które — wg ustalonych terminów — miało planowo się odbyć 29 września tego samego roku. Bezpośrednią reakcją na wybory było powstanie dwóch ugrupowań: Baridaskiej Centro-Prawicy, skupionej wokół Patryka „ciapka” Bita oraz Jana „hidema” Mauscha, oraz Baridaskiej Partii Demokratycznej, załozonej przez Łukasza Iliję Pietraczuka. W wyborach startowało 5 kandydatów: Przemek Rogowski (niezależny), Łukasz Ilija Pietraczuk (BPD), Jan Mausch (BCP), Patryk Bit (BCP), Tomasz Goliński (BCP). Kontrowersje wzbudziła I Republika 7 kandydatura tego przedostatniego — w trakcie kampanii sprawował funkcję sędziego, który — wg części obywateli — powinien pozostać neutralny i apolityczny. Piątka kandydatów została oficjalnie zarejestrowana, a kampania ruszyła z kopyta oraz została zdominowana przez największą wówczas partię w Baridasie — Baridajską Centro-Prawicę. Z jej dość ogólnikowych postulatów rzucał w oczy się następujący, którego pojawienie się zostało spowodowane „incydentem lipcowo-sierpniowym”: „Nasze działania nigdy nie będą zmierzały do przystąpienia Republiki Baridasu do paktów militarnych”.2 Reszta kandydujących — poza sporadycznymi komunikatami lidera Baridaskiej Partii Demokratycznej o spotkaniach z wyborcami — pozostawała w cieniu. Przełożyło się to bezpośrednio na wyniki wyborów. W 3-osobowym Parlamencie zasiadło bowiem dwóch przedstawicieli BCP oraz jeden przedstawiciel BDP; mandaty otrzymali: Jan Mausch, Patryk Bit oraz Łukasz Ilija Pietraczuk. Marszałkiem Parlamentu — zgodnie z Ordynacją wyborczą — został Patryk Bit, ponieważ oddanych zostało na niego najwięcej ważnych głosów. W wyniku politycznej układanki Ministrem Kultury został Marcin Wiśniecki, a Ministrem Finansów — Paweł Pres; Jan Mausch utrzymał tekę Ministra Spraw Zagranicznych. Parlament nowej kadencji przystąpił szybko do sumiennej i prężnej pracy, uchwalając w niedługich odstępach czasu ustawy dotyczące orderów, symboli Republiki Baridasu, wymiaru sprawiedliwości, zmian w ordynacji wyborczej oraz regulaminie 2 8 Patryk Bit, Program kandydatów BCP, 23.09.2002 r. Historia Republiki Baridasu parlamentu, czy też uchwalenie nowej konstytucji Republiki Baridasu. „My, obywatele Republiki Baridas, społeczność niepodległego państwa internetowego, świadomi potrzeby wspólnej pracy dla dobra Republiki, w poczuciu odpowiedzialności za jej obecne i przyszłe losy, niniejszą konstytucję ustanawiamy”.3 W związku z poszerzeniem ilości parlamentarzystów w Parlamencie Republiki Baridasu, w połowie listopada odbyły się wybory uzupełniające, w których wyłoniono dwóch dodatkowych posłów, by uzupełnić skład teraz już 5-osobowego parlamentu. Zgłoszono następujące kandydatury: Szymon Broniś (niezależny), Norbert Savoll (BPD; w międzyczasie zrezygnował z kandydowania), Paweł Preś (niezależny), Dariusz Cichoń (niezależny), Przemysław Rogowski (niezależny), Piotr Jankowski (BCP; również się wycofał), a 2 wakujące mandaty przypadły Szymonowi Bronisiowi oraz Dariuszowi Cichoniowi. Parlament Republiki Baridasu 2 2 BCP BPD niezależni 1 3 Preambuła z projektu Konstytucji Republiki Baridasu autorstwa Krzysztofa „Christofy” Parkoły. I Republika 9 W związku z tym, w Parlamencie Republiki Baridasu zasiadło: 1 przedstawiciel Baridaskiej Partii Demokratycznej, 2 przedstawicieli Baridaskiej Centro-Prawicy oraz 2 parlamentarzystów niezależnych. Frekwencja wyniosła 26 procent. Pierwszy kryzys Wybory uzupełniające podzieliły społeczeństwo Baridasu — kłótnie na liście dyskusyjnej stały się codziennością, o sprawach państwowych mówiono coraz to mniej, a miejsca publiczne Republiki traktowano jak portale ogłoszeniowe, na których szukano współtowarzyszy do grania w gry komputerowe. Pojawiło się mnóstwo zarzutów co do nieprawidłowego przeprowadzenia ich (wyborów), co poskutkowało ich unieważnieniem. 19 listopada Minister Spraw Zagranicznych Jan Mausch wydał odezwę do narodu baridajskiego: „Od dwóch dni obserwuję, co się dzieje u nas w państwie. Całą ta otoczkę wokół wyborów i styuację gdy lista [dyskusyjna] przez parę godzin nie działała, o czym niewielu z was pewnie wie. Bardzo mi się nie podoba co się dzieje: wszystkie te oskarżenia, podejrzenia i mętliki. Jestem przewodniczącym Baridaskiej Centro-Prawicy, ale to nie ma wpływu na moją ocenę ludzi. W ostatnich dniach pierwsze skrzypce grał Yanek [Piotr Rankowski], a tuż za nim Ciapek [Patryk Bit], Kimi [Kinga Kowalska] i Savoll. Jednak czy grali oni dobrą melodię? Ciesze się, że ktoś żyje w tym państwie, ale jak można wspierać i słuchac Yanka, który wszędzie widzi tylko złe 10 Historia Republiki Baridasu rzeczy. Oczywiście to ważne, jednak trzeba widzieć też pozytywne rzeczy. A pan Ciapek powiedział wiele niepotrzebnych rzeczy, a protest [mowa o proteście wyborczym, związanym z naruszeniem ciszy wyborczej przez jednego z kandydatów; pojawiły się również zarzuty dot. braku wolności słowa w Baridasie — przyp. własny] sam w sobie jest niepoprawny. Pan Ciapek jest członkiem partii BCP i to powinno przekonać wszystkich niedowiarków, że wolność poglądów i słowa w naszej partii jest naprawdę duża. Ale wracając do tematu. Pan Ciapek powinien jeszcze raz przemyśleć swoje słowa i deklaracje. Pani Kimisia z swoim denerwującym HTML-em niewiele robi, a dużo mówi, ale to osobny temat. Teraz parę słów o panu Savollu, który jest chyba jedynym pozytywnym akcentem ostatnich dni popieram — jego decyzje jako sędziego i o rezygnacji z wyborów. Była co prawda zaskakująca, jednak ewidentnie przemyślana. A teraz sprawa wyborów. Wszyscy wiedzą, że nigdy nic nie jest idealnie zabezpieczone, więc nie ma co się rozwodzić, że coś jest przesyłane, nie zakodowane [pojawiły się problemy przy przeprowadzaniu wyborów — przyp. własny] itd. Pierwsze wybory mogłyby być uznane, jednak sąd podjął taką, a nie inną decyzje i jest ona ostateczna; żadne protesty nic nie zmienią, a deklaracje, że nie chce startować w wyborach — już to brzmi jak słowa dziecka. Ja osobiście wezmę udział w wyborach i zagłosuje, co prawda I Republika 11 nie ma już chyba na kogo, ale jednak oddam swój głos na kandydata, który ma najlepszy program i namawiam wszystkich obywateli by spełnili swój obowiązek. Cały ten chaos tylko rujnuje i hamuje rozwój tego państwa. Apeluję — ludzie opanujcie się! A teraz krótko o rankingu pana Yanka. Było to parę dni temu ale wnioski dopiero teraz dobrze widać: nie liczy się ilość ale jakość emailów i nie mówię tu, że ktoś pisze bezwartościowe i bez sensu, ale jak ktoś pisze po jednym zdaniu i 5 minut później widzę znowu email od tej osoby ciągnącej temat to mnie krew zalewa. W ten sposób ja mogę wysłać milion emaili w ciągu paru miesięcy! Ludzie, myślcie co piszecie, a nie pięć słow i potem znowu pięć słów. Email to jest elektroniczny list; może warto w nim zajrzeć coś więcej. Zaraz pewnie zaleją mnie emaile pełne oskarżeń itd., ale mówię wszystkim: tak, ten email jest subiektywny, bo nikt nie jest obiektywny. Jednak czasem opinie innych o odmiennych poglądach są lepsze. Jeśli sytuacja się opanuje w ciągu paru dni, proponuje by parę osób wzięło 5 dni wolnego od Republiki. A tak na marginesie, niektórzy wirtualne życie traktują równie poważnie jak realne; to tylko kwestia podejścia. Jeśli komuś się nie podobają reguły, to proponuję, by założył sobie własne państwo, gdzie to on »rozdaje karty«. Kończąc, chwała tym, którzy dotrwali do końca i zrozumieli 12 Historia Republiki Baridasu coś, co tu mówiłem. Pewnie za parę dni wyślę kolejnego długiego emaila, tylko jestem sam ciekaw, czy będzie on chwalący czy przygnębiający”.4 Apel Mauscha poparło ponadto dwóch obywateli Baridasu: wspomniany już w liście Savoll oraz Maciej Lipiński, pełniący wówczas urząd Szefa Kancelarii Prezydenta. W podobnym tonie wypowiedział się również publicznie Dariusz Cichoń, wskazując dodatkowo na nadużywanie przez Baridajczyków instytucji Sądu Najwyższego, wytaczając procesy cywilne oraz karne często w bardzo błahych sprawach. Tego samego dnia na temat całej sprawy wypowiedział się również Krzysztof Parkoła — Prezydent Baridasu. W swojej odezwie do wszystkich obywateli Republiki Baridasu wyraził swoje głębokie zaniepokojenie panującą w kraju sytuacją; obiecał, że system wyborczy zostanie poprawiony, by uniknąć możliwości manipulacji wynikami, jakie pojawiły się podczas wyborów uzupełniających w listopadzie. Paralelnie toczyła się dyskusja dotycząca używania załączników w wiadomościach wysyłanych na baridajską listę dyskusyjną. Choć formalnie prawo tego nie zabraniało, część obywateli — w tym i Prezydent — była zwolennikami włączenia moderacji dla osób używających HTML-u w swoich mejlach. Przebłysk 23 listopada 2002 r. został podpisany traktat międzynarodowy 4 Jan Mausch, To jest długi mail, 19.11.2002 r. I Republika 13 pomiędzy Republiką Baridasu a Królestwem Scholandii, a sytuacja wewnątrzbaridajska się unormowała. 24 listopada tego samego roku Prezydent Republiki Baridasu rozpoczął konsultacje na temat możliwych zmian w kraju tak, by uniknąć powtórzenia tego, co wydarzyło się w Baridasie w ciągu ostatniego miesiąca. Co może wydawać się ciekawe współczesnemu Baridajczykykowi, Patryk Bit zaproponował zaniechanie używania grzecznościowego zwrotu „Pan” oraz przejście na mówienie do innych w drugiej osobie, gdyż — wg niego — było to przyczyną powstawania zbyt sztucznej i patetycznej atmosfery na liście dyskusyjnej. Remedium na problem okazało się załozenie baridajskiego kanału IRC, na którego to przeniosła się większość „śmieciowej” i niskopoziomowej aktywności obywateli. 30 listopada 2002 r. w Morlandzie (Królestwo Dreamlandu) odbył się szczyt mikronacji dotyczący współpracy w dziedzinie kultury i sztuki. Uczestnikami szczytu były: Księstwo Sarmacji, Cesarstwo Aztec, Republika Baridasu oraz Królestwo Dreamlandu; podczas szczytu podpiasny został list intencyjny. Ostatni miesiąc tego samego roku przyniósł Republice Baridasu powstanie Baridajskich Służ Informacyjnych. 9 dnia miesiąca Prezydent Baridasu złożył projekt ustawy, ustanawiający pierwszy w historii baridajski wywiad. Zakładała m.in. poufność personaliów Szefów Wywiadu; weszła w życie z dniem podpisania jej przez Prezydenta, tj. tuż po rozpoczęciu nowego roku — 3 stycznia 2003 r. 19 stycznia 2003 r. Prezydent ratyfikował Traktat o Radzie Polskich Państw Wirtualnych, zawarty pomiędzy: Królestwem Asterlandu, Republiki Baridasu, Królestwem Cyberii, Księstwem Sarmacji oraz Wolnym Klubem Rzeczypospolitej Polskiej. 14 Historia Republiki Baridasu „Dążąc do rozwoju przyjaznych stosunków i współpracy, wyrażając wolę umocnienia wzajemnie korzystnych stosunków partnerskich w przekonaniu, że rozwój partnerskich stosunków będzie sprzyjać rozszerzeniu współpracy w sferze politycznej, gospodarczej, społecznej oraz stwarzać możliwości pełnego wykorzystania materialnego intelektualnego potencjału obu państw, uzgodniły treść niniejszego traktatu”.5 Upadek Pierwszy miesiąc nowego roku minął pod znakiem nieaktywności na liście dyskusyjnej. Jeden z głownych motorów baridajskiej aktywności — Patryk Bit — wycofał się prawie całkowicie z życia publicznego Republiki, okazjonalnie włączając się w dyskusje. 8 lutego poinformował o rozwiązaniu Baridajskiej Centro-Prawicy, kończąc tym samym historię pierwszej partii na scenie politycznej Baridasu. 13 dnia tego samego miesiąca, zaniepokojony Prezydent Baridasu wydał orędzie: „Republika Baridas to państwo, w którym w ciągu pół roku zajdą niemałe zmiany. Obecnie jesteśmy w tracie przygotowania dokładnego planu reform. Zmianie ulegnie schemat stron naszego państwa, zmianie ulegnie także system władzy w naszym kraju. To chyba najpoważniejsza rzecz jaka się nas tyczy. Powołana zostanie funkcja premiera, który odciąży Prezydenta Republiki i zastąpi go w niektórych 5 Preambuła Traktatu o Radzie Polskich Państw Wirtualnych I Republika 15 sprawach. Wprowadzone zostaną dokumenty identyfikacyjne dla stałych obywateli naszego kraju. Umożliwią one otrzymanie dużej zapomogi pieniężnej, możliwość wpływania na losy ojczyzny poprzez branie udziału w wyborach. Kraj nasz należy zmienić od podstaw, zbudować nowe fundamenty władzy jak i wypracować nowe zachowania naszej społeczności. Liczba naszych obywateli gwałtownie zmaleje — usunięte zostaną osoby, które wyrażą na to zgodę, [oraz] ludzie którzy nie chcą brać udziału w życiu naszego kraju”.6 Tego samego dnia, w porozumieniu z Ministrem Spraw Zagranicznych Janem Mauschem, wypowiedziana została przez Prezydenta Umowa o współpracy międzynarodowej pomiędzy Republiką Baridasu a Republiką Brunlandu z dnia 21 sierpnia 2002 r. Za przyczynę podjęcia tego kroku podano wielokrotne łamanie przez Republikę Brunlandu postanowień traktatu. W marcu przeniesiono się również na nową listę dyskusyjną, na której jednak życie toczyło się bardzo powoli — praktycznie zamarło. Średnia liczba wysyłanych wiadomości nie przekraczała dwudziestu na miesiąc, a w roku 2004 — jedenastu[1]; Prezydent Republiki był całkowicie nieaktywny. 6 16 Krzysztof Parkoła, Orędzie do Narodu Republiki Baridas (fragment), 13.02.2002 r. Historia Republiki Baridasu II Republika 30 października 2004 r. doszło do tzw. Unii Ekorrskiej, czyli przystąpienia Republiki Baridasu do Korony Królestwa Dreamlandu. Decyzja ze strony baridajskiej została podjęta przez dwuosobowe Tymczasowe Władze Republiki Baridasu w składzie: Jan Mausch oraz Patryk Bit[2]. Na podstawie Postanowienia Królewskiego z dnia 31października 2004 r. ziemie baridajskie zostały anektowane i przyłączone bezpośrednio do domeny królewskiej[3]. „W dniu dzisiejszym Republika Baridas przystąpiła do Królestwa. To niezwykłe i ważne wydarzenie nie tylko w historii Dreamlandu, ale i wszystkich polskich państw wirtualnych. Oto bowiem jedno z bardziej niegdyś prężnych państw, jak niewiele innych zakorzenione w przeszłości, postanowiło swoją najbliższą przyszłość związać z najstarszym państwem polskiej sieci”.7 Lordem Gubernatorem Baridasu został Patryk Bit, obejmując tym 7 Artur I Piotr, Proklamacja Królewska z dnia 31 października 2004 r., https://groups.yahoo.com/neo/groups/dreamland/conversations/messages /4064, dostęp: 20 lutego 2016 r. II Republika 17 samym na podstawie art. 3 ust. 3 Dekretu Królewskiego z dnia 31 października 2004 r. o ustroju Baridasu funkcję II Prezydenta Republiki Baridasu[4][5]. 22 grudnia 2004 r. na urząd Burmistrza Miasta Almery przez Prezydenta Baridasu został mianowany Pękosław Wspaniały, kładąc tym samym podwaliny pod przyszłą stolicę Baridasu. Prezydent jednak pozostawał nieaktywny, w efekcie czego Majkel Bumbum (dzisiaj: Mikołaj Torped) — obywatel Baridasu oraz Minister Spraw Wewnętrznych — poinformował, że jeżeli Prezydent nie skontaktuje się z Baridajczykami do 30 stycznia 2005 r., wówczas zostanie powołany p.o. Prezydenta Baridasu. Tego samego dnia, Bumbum rozpoczął powszechny spis ludności Republiki Baridasu, w celu aktualizacji rejestrów. W swoim podsumowaniu 16 lutego 2005 r. stwierdził, że Republikę Baridasu zamieszkuje 8 osób. W międzyczasie powrócił nieaktywny Prezydent, przepraszając za swoją nieobecność oraz obiecując poprawę. Zwrócił uwagę na — jego zdaniem — niepotrzebne „rozdmuchanie sprawy”. Niestety sytuacja nie poprawiła się, a Prezydent pozostawał nadal nieaktywny. 31 marca tego samego roku Minister Spraw Wewnętrzych Republiki Baridasu wystosował do Prezydenta ponowne ultimatum. W związku z jego niespełnieniem — Artur I Piotr8 powołał Bumbuma na urząd p.o. Lorda Gubernatora Baridasu[6]. Młody Baridajczyk szybko wziął się do pracy, zmotywowany kryzysową sytuacją ojczyzny: 4 kwietnia powołał na Burmistrza Markony Piotra Krausego, a dzień później — wydał Dekret o powołaniu Służb Informatycznych Republiki, odpowiedzialnych 8 18 Artur I Piotr (zwany również Wielkim) — Król Dreamlandu w latach 2004— 2005 oraz 2011—2013; odpowiedzialny za odrodzenie kultury dreamlandzkiej. Historia Republiki Baridasu m.in. za utrzymywanie struktur informatycznych w porządku. Dzień później — podpisał paszporty szesnastu nowym obywatelom; 7 kwietnia przyniósł Baridasowi Dekrety o: powołaniu instytucji — Kancelarii Prezydenta, oraz o powołaniu Kanclerza Prezydenta Baridasu. Na mocy Dekretu p.o. Lorda Gubernatora Baridasu o powołaniu Senatus Proviosrum z dnia 9 kwietnia 2005 r. utworzono Senat Republiki Baridasu, oraz powołał w jego skład senatorów: Szymona Nowickiego, Pękosława Wspaniałego, Piotra Krausego, Grzegorza Jankowskiego oraz Michała Jagielskiego; Marszałkiem Senatus Provisoris został Pękosław Wspaniały. Sam Senat przeniósł swoje obrady na osobną listę dyskusyjną[7]. Secesja W Królestwie Dreamlandu narastał niepokój społeczny, związany z sytuacją Furlandii i Solardii[8][9]. 18 kwietnia 2005 r. p.o. Prezydenta Baridasu Majkel Bumbum, działając w imieniu Prezydenta Patryka Bita wydał oświadczenie dot. sytuacji w Dreamlandzkie oraz dalszej sprawy Unii Ekorrskiej: „W obliczu jawnej niesprawiedliwości wobec naszych przyjaciół — Solardii, wobec złego traktowania Baridasu i jego Obywateli, wobec błędnego postępowania JKM Artura I Piotra, oświadczam, mając za sobą poparcie Obywateli i Władz Republiki Baridas, że zrywamy unię z Koroną Dreamlandu. Nie zamierzamy, pozostawać pod władzą absolutną, jako Naród, który zaznał w przeszłości prawdziwej demokracji. II Republika 19 Oświadczamy, że nie uznajemy władzy JKM Artura I Piotra na terenie Baridasu, co za tym idzie proklamujemy niepodległą Republikę Baridas. Oświadczamy, że Wolny Naród Baridajski, zrzuca jarzmo tyranii!!!”.9 Tego samego dnia, Bogusj de Cubalibre poinformował na Liście Dyskusyjnej Królestwa Dreamlandu o ustanowieniu związku Wolnego Dreamlandu poprzez społeczności Furlandii, Solardii oraz Baridasu[10]. Dzień później do kraju powrócił nieaktywny Prezydent oraz zajął stanowisko (na obu listach dyskusyjnych: Baridasu i Dreamlandu) w sprawie secesji[11]. „Wiedząc, że przyjęty plan działania nie zyska poparcia większości, dopuszczono się zbrodni stanu. Zamiast wybrać trudniejszą i żmudniejszą, ale w pełni legalną, polityczną działalność opozycyjną, postanowiono działać przemocą. Zaatakowano już nie tylko Króla, ale bezpośrednio także Prowincje dochowujące wierności idei Królestwa w Jego dotychczasowej postaci”.10 20 kwietnia 2005 r. Król Dreamlandu zarządził na ziemiach baridajskich referendum ws. pozostania w Unii z Dreamlandem lub opowiedzenia się za secesją[12]. W skład powołanej Komisji Referendalnej weszli: jako przewodniczący — Patryk Bit, jako członkowie — Majkel Bumbum oraz Pękosław Wspaniały. Trzy dni później podano do publicznej wiadomości wynik 9 Majkel Bumbum, Oświadczenie p.o. Prezydenta Republiki Baridas, 18 kwietnia 2005 r. 10 Artur I Piotr, Proklamacja Królewska, 19 kwietnia 2005 r. 20 Historia Republiki Baridasu referendum niepodległościowego. Za odłączeniem się Baridasu zagłosowało 79% uprawnionych do głosowania, przeciw — 13%; tyle samo głosujących wstrzymało się od głosu. Frekwencja wyniosła 19%[13]. Baridajczycy wyszli świętować na ulice Cracoffii, Almery, Markony i Kartoli, gdy Artur I Piotr zabrał głos już po ogłoszeniu wyników[14]; Baridas stał się ponownie niepodległy[15]. Referendum niepodległościowe 13% 13% Za Przeciw Wstrzymujące 79% II Republika 21 III Republika Maj 2005 r. był dla Baridasu miesiącem przełomowym — III Prezydentem Baridasu został, mianowany przez swojego poprzednika, Jan Mausch. 11 dnia miesiąca na liście dyskusyjnej Republiki Baridasu Robert Janusz Czekański (dzisiaj: Dalek Caan von Thorn-Skaro), ówczesny Minister Spraw Zagranicznych, poinformował o uznaniu państwowości Baridasu przez Księstwo Sarmacji. Dzień później, władze Mandragoratu Wandystanu również uznały państwowść Republiki. „Rząd Jego Książęcej Wysokości Piotra Mikołaja, Księcia Sarmacji, po przeprowadzeniu procedury stwierdzającej, iż Republika Baridas jest stabilnym, pokojowo nastawionym państwem, pojmującym w sposób rzetelny zasady wirtualnej państwowości oraz realizującym swą politykę zagraniczną w zgodzie z normami prawa i zwyczajów międzynarodowych, ma zaszczyt poinformować, iż Rząd JKW niniejszym uznaje państwowość Republiki Baridas. Składając życzenia dalszego pomyślnego rozwoju w duchu III Republika 23 wolności i poszanowania praw obywatelskich, Rząd JKW deklaruje gotowość do nawiązania stosunków międzypaństwowych, w tym stosunków dyplomatycznych, mających na celu ułożenie korzystnych stosunków politycznych, gospodarczych, prawnych i innych oraz rozwinięcie przyjaznych stosunków między państwami”.11 Konfederacja Juweńska 12 maja 2005 r. przyniósł Baridasowi również powstanie Konfederacji Juweńskiej — związku Republiki Baridasu, Restimory Gryfinlandii oraz Wielkiego Księstwa Solardii. „My, niżej podpisani, stanowiący najwyższą władzę w Księstwie i Republice łączymy nasze państwa w konfederacji. Powołujemy do życia Konfederacje Juweńską, konfederacje państw równych, przyjacielskich i partnerskich. Celem nadrzędnym naszych państw jest rozwój poprzez ciężką pracę, pokojowe współistnienie na arenie międzynarodowej oraz stabilizacja. Dlatego prosimy wszystkich Obywateli, by dziś połączyli się w braterskim uścisku albowiem od dziś jesteśmy sobie bliżsi niż kiedykolwiek wcześniej a jednocześnie mamy przed sobą długą drogę”.12 11 Robert Janusz Czekański, Oświadczenie MSZ Księstwa Sarmacji w sprawie uzniania państwowości Republiki Baridas, 15 maja 2005 r. 12 Morfeusz I i Jan Mausch, Oświadczenie, 12 maja 2005 r. 24 Historia Republiki Baridasu Nowe porządki Od 12 do 14 lipca trwało referendum ws. przyjęcia projektu nowej Konstytucji Republiki Baridasu. 91,7% obywateli opowiedziało się za przyjęciem projektu, 8,3% była przeciwna; frekwencja wyniosła 15%. W związku z przyjęciem nowej konstytucji, Republikę czekały pierwsze w historii wybory prezydenckie. 23 lipca 2005 r. Komisja Wyborcza w składzie: Pękosław Wspaniały (jako przewodniczący) oraz Riina (dzisiaj: Mario Riina Nati) podała kalendarz wyborczy. Zgłaszanie kandydatur miało potrwać do 27 lipca, a sam proces głosowania — od 29 lipca do 4 sierpnia; podanie wyników planowano na 5 sierpnia. Ze wszystkich zarejestrowanych kandydatur wymagania konstytucyjne spełniał jedynie Majkel Bumbum, w związku z czym został wybranym na IV Prezydenta Republiki Baridasu; na urząd Wiceprezydenta powołany został Pękosław Wspanialy. 8 listopada 2005 r. został skierowany do Senatu Republiki Baridasu przez Prezydenta wniosek o wprowadzenie stanu wyjątkowego na terenie całego kraju, w związku z narastającymi tendencjami separatystycznymi. 14 dnia tego samego miesiąca została przez Marszałka — Pękosława Wspaniałego — ogłoszona na liście dyskusyjnej Ustawa Senatu o spisie ludności, wg której, na terenie całej Republiki w dniach od 16 listopada do 30 listopada miał się odbyć ogólnokrajowy spis ludności; sankcją za niewzięcie w nim udziału było skreślenie z listy mieszkańców. 1 grudnia 2005 r. zostały podane wyniki dla obywateli (14 z nich wzięło udział w spisie). W Cracoffii mieszkało 28,57% obywateli, w Gidenie — 35,71%, w Almerze — 21,42%, a w Karoli — 7,15%. Również 7,15% obywateli nie zadeklarowało żadnego miejsca III Republika 25 zamieszkania. Przynależność partyjna rozkładała się następująco: Nowa Demokracja — 28,57%, oraz Wspólnota Republikańska — 7,15%. Brak przynależności do żadnej z partii zadeklarowało 64,28% obywateli. Ostatnią kategorią było miejsce pracy: administracja — 64,28%, działalność własna — 14,30%. Bezrobocie w Baridasie wyniosło 21,42%. Tego samego dnia Prezydent Baridasu poinformował o zamiarze podania się do dymisji. „Składam urząd, a właściwie złożę. Niestety jestem przytłoczony obowiązkami realnymi, których nie mogę zaniedbywać. Jestem świadom, że piastowanie urzędu prezydenckiego bez odpowiedniej ilości czasu przyczynia się do hamowania rozwoju Baridasu. Proszę Pana Marszałka o rozpisanie wyborów prezydenckich na pierwszy weekend stycznia”.13 Wybory prezydenckie — zima 2005 2 grudnia 2005 Marszałek Senatu Loen Prielożny rozpisał wybory prezydencie — drugie w historii Baridasu. Swoje kandydatury zgłosili: ówczesna Premier Republiki Baridasu — Margerita von Dark oraz Minister Kultury, Nauki i Sportu Finve Feanror Helyanve. Podczas debat przedwyborczych obu kandydatom wielokrotnie zarzucano populistyczność przedstawianych programów; szczególnie krytycznie nastawiony do Margerity von Dark był były Prezydent — Jan Mausch. Przebieg wyborów nadzorowała 13 Majkel Bumbum, Kilka słów, 1 grudnia 2005 r. 26 Historia Republiki Baridasu trójosobowa komisja w składzie: Loen Prielożny (jako przewodniczący), Andrzej Sokołowski oraz Umo Muminkowski. Wkrótce jednak Minister Helyanve wycofał swoją kandydaturę, udzielając przy tym poparcia ówczesnej Premier. Równolegle — Baridajczycy cieszyli się z nadchodzącego nowego roku, który — jak się miało okazać — będzie kolejnym przełomowym rokiem w historii Baridasu. „Baridas wchodzi w nowy rok. Wchodzi ustabilizowany, silny,dzięki tym, którzy pracują dla jego dobra. Nie tak dawno zaczęliśmy dyskutować na temat systemu gospodarczego. Przedstawiłem Senatowi pewne rozwiązanie dotyczące waluty. Na liście prowadzone są dyskusje dotyczące poprawek do Konstytucji. Mam nadzieję, że przyszły rok pozwoli zrealizować naszą wspólną wizję Baridasu. Mam nadzieję, że wszystkie prace rozpoczęte w roku dwa tysiące piątym, będą kontynuowane w roku przyszłym. Mam nadzieję że Wasz, Drodzy Obywatele, wkład w Baridas będzie po Nowym Roku co najmniej taki sam jak w kończącym się roku. Musicie pamiętać, że bez Was, Baridas byłby tylko wydmuszką, blaszaną puszką bez zawartości. Musimy wszyscy pamiętać, że to od nas zależy, od tego jak będziemy korzystać ze swoich praw i wypełniać swoje obowiązki”.14 19 stycznia zakończyło się 3-dniowe głosowanie: 78,57% głosów oddano za kandydaturą Margherity von Dark; całą resztę stanowiły głosy puste. Frekwencja wyniosła 41,17%. 14 Majkel Bumbum, Orędzie noworoczne, 31 grudnia 2005 r. III Republika 27 Koncept — unia Podczas dyskusji dot. potencjalnej kandydatury Andrzeja Sokołowskiego wywiązała się dyskusja: początkowo stricte o unii z Wielkim Księstwem Solardii, później — o wadach i zaletach jakiejkolwiek z potencjalnych dla Baridasu mariażów. „[…] moim zdaniem Republika nie potrzebuje wsparcia zewnętrznego, a konsolidacji idei, celów i sposobów dążenia do nich. Republika jest w fazie budowy, w takim fazie, który nie stawia jej w pierwszym szeregu mikronacji, który nie daję siły politycznego przebicia na arenie międzynarodowej. Uważam, że państwo bez solidnej podstawy konstytucyjnej i zbudowanego wiernego, obywatelskiego społeczeństwa nie może wchodzić w układy, sięgającego tak daleko jak unia personalna, z żadnym narodem”.15 Do dyskusji — oprócz byłego Prezydenta i innych Baridajczyków — włączyli się także przedstawiciele z zagranicy: książę Morfeusz, namawiający Baridajczyków do zawarcia unii z Solardią, oraz Regent Księstwa Sarmacji — Krzysztof Janusz Kowalczykowski, szukający w wypowiedziach Mauscha antysarmatyzmu. Ostatecznie jednak, pomimo rozpoczęcia debaty nad unią z Solardią w Radzie Senackiej, Republika Baridasu pozostała niepodległa. 15 Jan Mausch, Kandydat na Prezydenta, 2006 28 Historia Republiki Baridasu Przewrót Lutowy 18 lutego 2016 r. , po prawie miesiącu od momentu wybrania, do dymisji podała się Prezydent Margerita von Dark. Natychmiastową reakcją na to wydarzenie było ogłoszenie przez Marszałka Senatu — Leona Prielożnego — tzw. „przewrotu lutowego”. W swoim liście do Baridajczyków pisał: „Jako Marszałek Senatu, przedstawiciel narodu, występuję po naradzie z Panią Prezydent w obliczu zaistniałej sytuacji, apelując do wszystkich o zachowanie zdrowego rozsądku. Ukrywać nie można — Baridas stoi nad przepaścią, dni Republiki są policzone. Wraz z odejściem Pana Krause upadła jedyna instytucja, która działała w Republice normatywnie, i której efekty pracy, jako instytucji, były widoczne. Dzisiaj Baridas praktycznie nie ma Prezydenta, nie ma pełnego składu Senatu, nie ma służb Informatycznych, a co najgorsze odzew Obywateli w obliczu tak drastycznej sytuacji jest znikomy. Z tego co mi wiadomo po wstępnym wywiadzie przyczyn zaistniałej sytuacji jest wiele. Miedzy innymi właśnie brak aktywności Obywateli, ich obojętność wobec całego życia w Baridasie. Powodem, którego pominąć nie mogę są także zachowania eksprezydenta Majkela Bumbum. Nie mam zamiaru rościć jakichkolwiek pretensji, staję pośrodku sporu, starając się go w obiektywny sposób przedstawić. Z tego co mi Pani Prezydent powiedziała, Pan Bumbum za bardzo ingeruje w kompetencje obecych władz. Mógłbym znacznie ostrzej przedstawić tę kwestię, zależy mi jednak na załagodzeniu konfliktu, w sposób zadowalający dla III Republika 29 obu stron. Apeluję do Pana Bumbum aby odwołał swój „gabinet cieni” i przestał negować wszelkie posunięcia obecnych władz. Proszę, aby dał wolną rękę Pani Prezydent w rządzeniu krajem. Obywateli proszę o choć odrobinę zainteresowania, bo nie chciałbym doświadczyć chwili kiedy będzie ogłaszany upadek jedynej Republiki na polskiej arenie v-państw”.16 Bezpośrednim skutkiem ww. apelu — prócz wzmożonej aktywności Baridajczyków na liście dyskusyjnej — był powrót wspomnianego weń Piotra Krausego do Republiki; Baridas znów posiadał sprawnie działające służby informatyczne, które rozpoczęły prace nad nowym bankiem dla Ojczyzny, a sama Prezydent — po krótkim zamieszaniu — wycofała złożoną (i nieprzyjętą) dymisję, piastując dalej urząd. Stan wyjątkowy i zmiana ustroju Po kolejnej już fali rezygnacji oraz odejść, 7 czerwca 2006 roku Senat Republiki Baridasu wprowadził na obszarze całego kraju stan wyjątkowy. Dzień później Marszałek Senatu — Leon Prielożny — zakomunikował, że senat przyjął projekty zmian ówcześnie obowiązującej konstytucji, zakładające wprowadzenie elementów demokracji bezpośredniej; podjął decyzję w sprawie kontynuacji prac nad systemem gospodarczym „pluskwiak”. W związku z problemami wewnętrznymi Solardii Senat zapewnił o dalszej woli członkostwa w Konfederacji Juweńskiej; stwierdził również, że 16 Leon Prielożny, Przewrót lutowy, 2006 r. 30 Historia Republiki Baridasu Republika powinna pozostać na arenie międzynarodowej państwem neutralnym, obojętnie patrzącym na tzw. obozy sarmacki oraz dreamlandzki. Niestety, stan wyjątkowy nie wystarczył do rozwiązania nękających Baridas problemów, a prace Senatu nadal nie przynosiły pokładanych w nich nadziei. W efekcie, 12 lipca 2006 roku Majkel Bumbum złożył ultimatum p.o. Prezydentowi Republiki Baridasu — Leonowi Prielożnemu — w którym ostrzegł, że jeżeli Rada Senacka nie rozwiąże sytuacji kryzysowej, od paru miesięcy nękającej Baridas, wówczas sięgnie po środki niekonstytucyjne. Senat ani drgnął, a groźba stała się faktem dzień później. „Szanowni Obywatele Baridasu! Czas nieubłaganie płynie, a Panowie Senatorowie nie doszli do porozumienia. Baridaska republika skompromitowała się po raz kolejny w całkiem niedługim czasie. Ludzie, którzy powinni zadbać, aby Baridas z kryzysu wyciągnąć, ów kryzys jeszcze bardziej pogłębiają. Tak dalej być nie może. Ostrzegałem. Uprzedzałem, że jeśli sytuacja nie ulegnie zmianie, sięgnę po niekonstytucyjne środki. Rzeczywiście, będą to środki niekonstytucyjne. Ba! Sprzeczne nawet z baridaską tradycją. Jak już wspomniałem, ustrój zwany republiką skompromitował się, czy też został skompromitowany, dlatego do czasu zjednoczenia z Sarmacją, do którego miejmy nadzieję w niedługim czasie dojdzie, należy go zastąpić czymś innym. Zmiana ustroju konieczna jest też dlatego, że osoba odpowiedzialna za politykę III Republika 31 zagraniczną państwa wplątana jest w te haniebne zagrywki.Gdybym miał taką moc i władzę, zamknąłbym obydwu Panów w wieży i skazał na swoje towarzystwo. Jedyne co zostało nam z republiki, to wstyd. Dlatego też, aby zapewnić skuteczne działanie Baridasu, którego najważniejszym celem będzie doprowadzenie do zjednoczenia, przejmuję władzę, władzę, jako Król Baridasu. Uważam, że prawo do poprowadzenia Baridasu dają mi moje dla Baridasu zasługi, o których świadczy najwyższy wśród obywateli tytuł honorowy. Liczę, że także i Wy uznacie to za wystarczającą podstawę! Liczę na uznanie nowej władzy przez Obywateli. Tylko dzięki Wam, będę mógł wynegocjować jak najlepsze warunki. Tylko dzięki Wam, będę miał szansę doprowadzić do stabilizacji sytuacji w Baridasie. Tylko dzięki Wam, Baridas ma szansę przeżyć. Obiecuję, że powołam Senat, za którego głosem będę szedł. Liczę na Was, liczę na Waszą pomoc, bez niej, nic dla Baridasu nie zrobię! Los Baridasu zależy od Was. (—) Mikołaj Aleksander Piotr, Rex”.17 Tego samego dnia odbyła się koronacja pierwszego Króla Baridasu, kończąc tym samym dzieje Republiki. 17 Majkel Bumbum, Obecna sytuacja, 2006 r. 32 Historia Republiki Baridasu III Republika 33 Bibliografia 1: Lista Dyskusyjna Republiki Baridas, https://goo.gl/P5jIor 2: Patryk Bit, Deklaracja Przystąpienia, https://goo.gl/vgYLR3, 2004 3: Artur I Piotr, Postanowienie Królewskie – Baridas, https://goo.gl/LG6nrq, 2004 4: Artur I Piotr, Postanowienie Królewskie – Lord Gubernator, https://goo.gl/A1i8nt, 2004 5: Artur I Piotr, Dekret Królewski o ustroju Baridasu, https://goo.gl/S6p57Z, 2004 6: Artur I Piotr, Postanowienie Królewskie – p.o. Lorda Gubernatora, https://goo.gl/DSSKas, 2005 7: Lista Dyskusyjna Senatu Baridasu, https://goo.gl/VPhOvH 8: Morfeusz, Problemy ze zrozumieniem, https://goo.gl/U7bo2b, 2005 9: Pavel Svoboda, Jak to było z secesją, https://goo.gl/VRRf6j, 2005 10: Bogusj de Cubalibre, Oświadczenie, https://goo.gl/q0TQor, 2005 11: Patryk Bit, Stanowisko w sprawie secesji, https://goo.gl/Fj8M6c, 2005 12: Artur I Piotr, Postanowienie Królewskie – Referendum w Baridasie, https://goo.gl/PWWGAU, 2005 13: Patryk Bit, Wyniki referendum secesyjnego, https://goo.gl/vinL82, 2005 14: Artur I Piotr, Proklamacja Królewska, https://goo.gl/Vf2V94, 2005 15: Jacques de Brolle, http://goo.gl/Xj1W2D, Po prostu Baridas, III Republika 35 2005 36 Historia Republiki Baridasu
