Routing - wstęp .........................................................

Routing - wstęp ....................................................................................................................................... 2
Routing statyczny .................................................................................................................................... 3
Konfiguracja routingu statycznego IPv4 .............................................................................................. 3
Konfiguracja routingu statycznego IPv6 .............................................................................................. 3
Sprawdzenie połączenia ...................................................................................................................... 4
Zadania .................................................................................................................................................... 4
Routing - wstęp
O routowaniu pakietów zostało już trochę wspomniane w poprzednim laboratorium. Temat
routowania jest bardzo obszerny i wymaga uzupełnienia. Proces routingu można podzielić na dwie
grupy:
 Routing statyczny – trasy definiowane są ręcznie poprzez podanie adresu następnego
skoku dla danej sieci docelowej,
 Routing dynamiczny, protokoły:
o RIP (Routing Information Protocol),
o RIPv2,
o RIPng
o IGRP (Interior Gateway Routing Protocol),
o EIGRP (Enhanced Interior Gateway Routing Protocol),
o OSPF (Open Shortest Path First),
o IS-IS (Intermediate System-to-Intermediate System),
o BGP (Border Gateway Protocol).
W ramach kolejnych laboratoriów omówione zostaną: routing statyczny, routing dynamiczny – RIP,
RIPng, OSPF.
Każdy router przechowuje tablice routingu w której znaleźć można informacje na temat tras takie
jak: typ trasy, adres sieci docelowej wraz z maską, odległość administracyjna oraz metryka, interfejs
następnego skoku. Informacje te są niezbędne do przekierowania pakietu we właściwe miejsce.
Możliwe typy tras to:
 Bezpośrednio podłączona – w momencie gdy na interfejsie skonfigurowany zostanie adres IP
i maska sieci wówczas w tablicy routingu pojawi się wpis dotyczący tej sieci z literą C na
początku. Litera C oznacza „connected” czyli sieć przyłączoną bezpośrednio.


Trasa statyczna – jest to trasa do sieci zdalnej skonfigurowana ręcznie przez administratora
systemu. Wpis w tablicy routingu musi zawierać adres sieciowy wraz z maską podsieci oraz IP
routera następnego skoku. Trasa statyczna zawiera na początku identyfikator S (static).
Przykładowa trasa statyczna została przedstawiona na poniższym zrzucie ekranu.
Analizując powyższy zrzut ekranu widzimy, że gdy pakiet na trafić do jakiegoś komputera w
sieci 10.0.0.0/8 wówczas zostanie on przekazany do routera następnego skoku o adresie
192.168.20.2.
Trasa dynamiczna – wpisy dotyczące zdalnych sieci mogą być dopisywane do tablicy routingu
za pomocą dynamicznych protokołów routingu. Routery wymieniają między sobą informacje
o dostępności sieci zdalnych. Zadaniami dynamicznych protokołów routingu są wykrywanie
sieci zdalnych i aktualizacja oraz utrzymanie tablic routingu. W związku z automatyczny
wykrywaniem sieci zdalnych nie ma konieczności konfigurowania tras statycznych. W
przypadku gdy pojawi się jakiś problem w działaniu danej trasy wówczas protokół routingu
może zmienić trasę którą podróżują pakiety. Trasy dynamiczne identyfikowane są przez literę
początkową zgodnie ze schematem:
o R – RIP,
o O – OSPF,
o I – ISIS,
o B – BGP.
Routing statyczny
Laboratorium poświęcone jest tematyce routingu statycznego. W przypadku tego typu
routingu bardzo istotną rzeczą jest skonfigurowanie sieci w obu kierunkach tzn. aby pakiety w sieci
przekazywane były w obie strony wówczas wszystkie routery muszą posiadać pełną informację na
temat wszystkich sieci.
W przypadku routingu statycznego należy wprowadzić pojęcie trasy domyślnej. Trasa
domyślna to taka, którą kierowane będą wszystkie pakiety, które nie mogą zostać dopasowane do
żadnej innej reguły znajdującej się w tablicy routingu. Wpis dotyczący trasy domyślnej może wyglądać
następująco:
Aby w systemie vyatta wyświetlić tablicę routingu należy wydać następujące polecenie:
show ip route
Konfiguracja routingu statycznego IPv4
Konfigurację należy rozpocząć od podstawowej konfiguracji routera, a przede wszystkim
konfiguracji wszystkich interfejsów, które mają uczestniczyć w transmisji.
Następnym krokiem jest skonfigurowanie tras statycznych. W tym celu należy wykorzystać komendę:
set protocols static route IP_sieci_zdalnej/maska next‐hop IP_następnego_skoku
Przykładowo jeśli chcemy dodać wpis dotyczący trasy do sieci 192.168.10.0/24 gdzie routerem
następnego skoku jest 192.168.0.2 skorzystać należy z polecenia:
set protocols static route 192.168.10.0/24 next‐hop 192.168.0.2
commit
Gdy chcemy usunąć trasę należy skorzystać z komendy
delete protocols static route IP_sieci_zdalnej/maska
Konfiguracja routingu statycznego IPv6
Gdy wszystkie interfejsy są skonfigurowane dla IPv6 należy sprawdzić czy przekazywanie
pakietów IPv6 jest włączone. Należy tego dokonać komendą:
show ipv6 forwarding
Jeśli otrzymamy komunikat „ipv6 forwarding is off” wówczas należy uruchomić przekazywanie
pakietów IPv6:
delete system ipv6 disable‐forwarding
commit
Następnie należy ponownie sprawdzić czy przekazywanie jest uruchomione. Jeśli tak wówczas można
przystąpić do konfiguracji tras statycznych. Należy skorzystać z polecenia:
set protocols static route6 IPv6/maska next‐hop IPv6_następnego_skoku
Na przykład:
set protocols static route6 2001:db8:1::/64 next‐hop 2001:db8:2::1
commit
W przypadku gdy chcemy skonfigurować trasę domyślną dla IPv6 wówczas skorzystamy z:
set protocols static route6 ::/0 next‐hop IPv6_nastęnego_skoku
Sprawdzenie połączenia
Najprostszą metodą sprawdzenia czy skonfigurowane trasy działają prawidłowe jest
skorzystanie z polecenia ping IP oraz traceroute IP.
Program ping służy do diagnozowania połączeń sieciowych. Dostarcza takich informacji jak liczba
zgubionych pakietów oraz opóźnienia w transmisji.
Program traceroute służy do badania trasy pakietu. Dzięki niemu znamy kolejne etapy transmisji
pakietu (routery następnego skoku) oraz opóźnienia na poszczególnych etapach transmisji.
Konfiguracja połączenia sieciowego w Linuxie
ifconfig ethx IP netmask maska broadcast adres_rozgloszeniowy
Dodanie bramy domyślnej w systemie Linux
route add default gw IP_bramy ethx
route – sprawdzenie poprawności wprowadzonej konfiguracji
Zadania
1. Zestaw połączenia i wirtualne maszyny zgodnie z poniższym schematem. Wykorzystaj pulę
adresów 172.16.0.0/16. Samodzielnie dokonaj najbardziej opłacalnego podziału przestrzeni
adresowej. Następnie stwórz odpowiednie wpisy w tablicach routingu. Sprawdź czy możliwa
jest transmisja pomiędzy PC1<->PC2, PC1<->PC3 oraz PC2<->PC3 . (Router Rx – maszyna
vyatta_czysty, Komputer PCx – maszyna debian_czysty, opcja „I copied it” dla wszystkich
maszyn)
2. Uzupełnij konfigurację z zadania 1 o połączenie do sieci WAN routera R1. Zmodyfikuj
konfigurację tak aby możliwa była transmisja z dowolnego komputera do sieci WAN.
3. Uruchom wirtualne maszyny: lab2_R1_p, lab2_R2_p, lab2_R3_p, lab2_PC1_p, lab2_PC2_p
oraz lab2_PC3_p, wybierz opcję „I moved it” dla każdej maszyny.
Zdiagnozuj wszystkie problemy występujące w komunikacji pomiędzy poszczególnymi
urządzeniami w sieci. Sprawdź transmisję pomiędzy PC1<->PC2, PC1<->PC3, PC2<->PC3 oraz
PC1<->WAN, PC2<->WAN, PC3<->WAN.
Węzeł
R1
R2
R3
PC1
PC2
PC3
Przyjęta adresacja:
Interfejs
IP
Eth1
192.168.10.1
Eth2
192.168.11.1
Eth1
192.168.11.2
Eth2
192.168.12.1
Eth3
192.168.13.1
Eth1
192.168.13.2
Eth2
192.168.14.1
Eth3
DHCP
Eth0
192.168.10.2
Eth0
192.168.12.2
Eth0
192.168.14.2
Maska
255.255.255.252
255.255.255.252
255.255.255.252
255.255.255.252
255.255.255.252
255.255.255.252
255.255.255.252
DHCP
255.255.255.252
255.255.255.252
255.255.255.252