docpobierz plik PDF - Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa
download 
Reklamacja Transkrypt
pobierz plik PDF - Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa
ISSN 1641-8913 Czasopismo Rzymskokatolickiej Parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Bukowinie Tatrzańskiej IDZIE HYR Nr 1 /2013 Nr 1 (355) /2013 W Wiara w Zmartwychwstanie Chrystusa jest obecna w świecie już od ponad XXI wieków i każdego dnia wciąż żyje w sercu Kościoła – żyje w zgromadzeniu wiernych na Eucharystii. Na to spotkanie ze Zmartwychwstałym Panem na Mszy Świętej jesteśmy wszyscy zapraszani każdego dnia po to, aby tak jak Apostołowie móc dawać świadectwo o naszej katolickiej wierze. Życzymy, aby tegoroczne święta Wielkanocne pobudziły naszą wiarę w Chrystusa, który jest Głową Kościoła, który daje się nam żywy w Komunii Świętej, i który wspiera nas w tych chwalebnych tygodniach swoim słowem: „Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli”. Bądźmy świadkami Chrystusa w świecie. Nie wstydźmy się tego, który za nas umarł i Zmartwychwstał i wciąż żyje w sercu każdego kto wierzy. Błogosławionych Świąt Zmartwychwstania Pańskiego! Redakcja Habemus Papam! Urodził się 17 grudnia 1936 roku w Buenos Aires. Po obronie dyplomu z chemii rozpoczął studia w seminarium w Villa Devoto koło Buenos Aires. 11 marca 1958 roku wstąpił do zakonu jezuitów i kontynuował naukę w zakonnych domach studiów. Studiował filozofię, literaturę, psychologię i teologię. Przyjął święcenia kapłańskie 13 grudnia 1969 roku, a ostatnią profesję zakonną złożył 22 kwietnia 1973 roku. 20 maja 1992 roku został mianowany biskupem pomocniczym Buenos Aires. W lutym 2001 roku papież Jan Paweł II wyniósł go do godności kardynalskiej. W latach 2005–2011 był przewodniczącym Konferencji Episkopatu Argentyny. Jest pierwszym w dziejach Kościoła papieżem z Ameryki Południowej. Otoczmy nowego Papieża naszą modlitwą. 2 www.info.wiara.pl 13 marca 2013 roku podczas drugiego dnia konklawe, w piątym głosowaniu, Kardynał Jorge Mario Bergoglio został wybrany nowym, 266. Papieżem i przyjął imię Franciszek. IDZIE HYR Nr 1 /2013 Drodzy Czytelnicy Ks. Damian Drzyżdżyk W ielki Post to czas sześciu tygodni, w czasie których każdy chrześcijanin powinien skłonić się do kontemplacji, do medytacji nad wielką miłością Boga do każdego człowieka. Już pierwszego dnia przyjmujemy na swoje głowy popiół, aby uznać naszą nicość, słabość i grzeszność przed Tym, który jest Najwyższy, Wszechmocny i Święty. W Środę Popielcową podejmujemy się zadania, aby w czasie „czterdziestodniowego postu pokonać swoje słabości i w Wigilię Paschalną, w Wielką Sobotę narodzić się na nowo. W przeżywaniu tej tajemnicy Miłości Boga do człowieka pomagają nam nabożeństwa wielkopostne (Droga Krzyżowa i Gorzkie Żale) oraz własne postanowienia i wyrzeczenia. Poprzez nabożeństwa uzmysławiamy sobie, jak bardzo Jezus nas ukochał i jak wielkiej męki i okrucieństwa musiał doznać, by otworzyć nam niebo, zaś postanowienia uświadamiają nam jak jesteśmy słabi i podatni na grzech oraz jak dużo brakuje nam jeszcze miłości do Tego, który nas naprawdę umiłował. Należy również przypomnieć, że wielkopostne nabożeństwa i postanowienia czynią naszą osobistą wiarę bardziej żywą i otwartą na tajemnicę Chrystusowej męki za nasze grzechy. Prawie wszyscy mówią, bardziej lub mniej świadomie, „nie mam czasu”, „jak ten czas szybko płynie”. Skąd to się bierze? Ciągle patrzymy w przyszłość, planujemy, coś postanawiamy, później zaś by te plany zrealizować, ścigamy się z czasem, który przecież od zawsze płynie tak samo. Wielki Post jest świetną okazją, aby tego cennego czasu więcej poświęcić Panu Bogu, aby pójść z rodziną na nabożeństwo Drogi Krzyżowej i Gorzkich Żali, aby udać się z bliskimi na niedzielną Eucharystię, aby wybrać się raz w tygodniu na Koronkę do Bożego Miłosierdzia, która odmawiana jest każdego dnia w naszym kościele parafialnym o godz. 15.00. To dobry czas, aby wziąć do ręki Pismo Święte i podczas modlitwy wieczornej przeczytać krótki fragment, aby w rodzinach przynajmniej raz w tygodniu wspólnie się pomodlić, zachęcić dzieci do modlitwy. Wiem z lekcji katechezy jak one wspaniale się modlą, jak umieją dziękować, przepraszać i prosić Pana Boga. Postarajmy się poświęcić Bogu nasz cenny czas, bo każda sekunda dla Boga jest drogocenna. Weźmy sobie do serca słowa Księdza Jana Twardowskiego, który kiedyś powiedział: „Jeśli kochasz, czas zawsze odnajdziesz, nie mając ani jednej chwili”. W Roku Wiary umiejmy walczyć o własną wiarę. Chciejmy i zarazem nie bójmy się Panu Bogu oddać trochę czasu, bo On ten oddany Mu czas pobłogosławi i sprawi, że wszystko co sobie zaplanowaliśmy IDZIE HYR Nr 1 /2013 W numerze: Ks. Wł. Pasternak Słowo na koniec roku 2012 ...... 4 Ks. Ryszard Groń Środa Popielcowa ........................ 8 Kleryk Dawid Dziedzic Droga Krzyżowa ....................... 10 Ks. Wł. Podhalański Walka z krzyżem ....................... 12 Diakon Tomasz Koszarek O siedmiu Darach Ducha Św. .... 13 Krzysztof Kamiński Znaki magiczne i symbole satanistyczne .............................. 15 Marek Wodziak Chór parafialny ......................... 18 Natalia Kubasik Znak krzyża Ideał młodego człowieka ......... 20 Joanna Cikowska Szlachetna paczka ..................... 22 Z życia parafii ............................. 23 Kolorowanka dla dzieci ........... 25 Albina Policht W trosce o trzeźwość ............... 26 Intencje Mszy Świętych .......... 27 3 zakończy się wspaniałym rezultatem – wystarczy tylko do naszej przyszłości, naszych planów i marzeń zaprosić Boga. On chce być obecny w naszym życiu. Niech słowa papieża Benedykta XVI pomogą nam jeszcze lepiej zrozumieć sens Wielkiego Postu: „Bóg raz jeszcze oferuje nam swe przebaczenie, zapraszając, byśmy powrócili do Niego, ażeby obdarzyć nas nowym sercem, oczyszczonym ze zła, które je uciska, by wziąć udział w Jego radości. Świat nasz potrzebuje nawrócenia się do Boga, potrzebuje Jego przebaczenia, Jego miłości, potrzebuje nowego serca. (…) Za sprawą naszego ewangelicznego świadectwa my, chrześcijanie, mamy być żywym orędziem. (…) W wielu przypadkach jesteśmy jedyną Ewangelią, jaką dzisiejsi ludzie jeszcze czytają. Oto nasza odpowiedzialność, oto jeszcze jeden powód, ażeby dobrze przeżywać Wielki Post: ukazać świadectwo przeżywanej wiary światu, który przeżywa trudności, który potrzebuje powrócić do Boga, który potrzebuje nawrócenia”. ☐ 4 Chrześcijańskie rozumienie i wykorzystanie czasu Słowo księdza proboszcza Władysława Pasternaka wygłoszone podczas uroczystych Nieszporów, 31 grudnia 2012 r. Nie proszę, abyś ich zabrał ze świata, ale byś ich ustrzegł od złego. Oni nie są ze świata, jak i ja nie jestem ze świata ( J 15-17). Moi drodzy Parafianie i Goście! N ie mamy czasu, nie dlatego, że tak bardzo jesteśmy zajęci, że się musimy spieszyć, ale dlatego, że czas jako rzeczywisty byt nie istnieje. Istnieją tylko rzeczy, które trwając ulegają zmianie. Tę liczbę zmian między tym co było, a tym co jest, umysł nasz postrzega jako upływ czasu. Choć więc czasu jako czegoś odrębnego nie spotkamy, to jednak nasze trwanie całkowicie podlega naszym dyspozycjom. W takim znaczeniu czas należy do nas i możemy z nim zrobić co zechcemy. Jak ludzie postrzegają wartość swojego życia, taką też wartość nadają swojemu czasowi. Można więc mówić o czasie świeckim - laickim. On nigdy nie będzie grzeszny, ani święty, bo na grzech czy świętość w języku świeckim nie ma miejsca. Czas laicki to będzie czas pracy, przede wszystkim, dopełniony czasem wypoczynku. W języku laickim nie mówi się o czasie miłości, a tym bardziej o czasie cierpienia. Kto więc dobrze zaorał swój czas, obsiał go maksymalnie pracą i wypoczynkiem, ten, po świecku, dobrze wykorzystał swój czas i ma z niego pieniądz. Dla ludzi wierzących, dla chrześcijan, czas jest święty w swoim założeniu i przeznaczeniu. Ponieważ jedyny cel człowieka według zamyślenia Bożego wypełnia się w czasie, a jest nim udoskonalanie siebie, aby w chwili śmierci połączyć się z Bogiem. Dlatego nie dał nam Bóg żadnego innego czasu poza czasem przeznaczonym na świętość. Nie możemy zatem iść ślepo za postępującym zeświecczeniem w świecie. Dla nas czas święty, cały ma być wypełniony rozumnie, czyli dobrze, czyli według sumienia, w łasce Chrystusa, a ta oznacza wolność od grzechu ciężkiego. Wtedy w życiu będzie jednakowe prawo obywatelstwa dla pracy, modlitwy, cierpienia, wypoczynku połączonego z zachwytem nad pięknem świata i tajemnicą człowieka. W obliczu postępującego laicyzowania życia w Europie, a także IDZIE HYR Nr 1 /2013 w Polsce, Kościół stanął przed nowym zadaniem, polegającym na dotarciu, do ludzi zamykających się w swoim zeświecczeniu, z Dobrą Nowiną nadziei na wyjście z pustyni bezsensownego życia. W minionym roku ojciec Święty Benedykt XVI zwołał w tym celu Synod Biskupów w Rzymie, aby wspólnie zastanowić się nad sposobami ,,nowej ewangelizacji’’. Od 11 października z woli Ojca Świętego przeżywamy Rok Wiary, który ma służyć pogłębieniu wiary w Kościele i docieraniu z jej przesłaniem do zagubionych. W naszej archidiecezji miniony rok upłynął pod znakiem spotkań w parafiach z nawiedzającym obrazem Jezusa Miłosiernego i towarzyszącymi mu relikwiami św. Siostry Faustyny i bł. Jana Pawła II. Okazją do ożywienia religijnego, odnalezienia zagubionej drogi, były odprawiane w parafiach misje i rekolekcje poprzedzające peregrynacje. Dziękujemy dziś Bogu za ten czas łaski. Nasza parafia cieszyła się wraz z Jubilatem, Księdzem Kanonikiem Władysławem Podhalańskim, obchodzącym 50-lecie kapłaństwa i dziękowała za ten dar. Przed Jezusem w Najświętszym Sakramencie „przypominamy sobie minione dni” i oceniamy mijający rok w wymiarze statystycznym. I tak: w kończącym się roku 44 czworo dzieci (16 chłopców i 28 dziewczynek) przyjęło sakrament chrztu, liczbowo tyle samo co przed rokiem, ale rok temu byto to 26 chłopców i l8 dziewczynek. l5 par połączył Jezus w sakramencie małżeństwa, o 9 mniej niż w roku 2011. Rozdaliśmy podobnie jak przed rokiem około 105 000 tysięcy Komunii Świętej. 44 dzieci IDZIE HYR Nr 1 /2013 przystąpiło do Pierwszej Komunii Świętej. 33 gimnazjalistów zostało umocnionych Duchem Świętym w sakramencie bierzmowania. Sakrament namaszczenia chorych przyjęło ponad 150 osób, z tego większość tutaj, w świątyni, podczas rekolekcji w maju przed peregrynacją. Cztery razy w roku księża odwiedzali chorych w domach. Przed ostatnimi świętami odwiedziliśmy 30 chorych i starszych. Nadzwyczajny szafarz Komunii Świętej pan Wojciech Pawlikowski w niedziele i święta zanosi Komunię Świętą do chorych. Jest to około10 osób. Wyrażam wdzięczność panu Wojciechowi za tę bezinteresowną posługę wobec chorych i starszych, a także za pomoc w rozdawaniu Komunii Świętej w kościele. Widząc potrzebę noszenia Komunii Świętej do chorych w niedziele i święta do tej posługi przygotowuje się drugi kandydat, mężczyzna, z naszej parafii. Pan życia i śmierci odwołał spośród nas 27 osób, (16 mężczyzn, 9 kobiet i dwoje dzieci urodziło się martwych) o 10 więcej niż w roku 2011. Panu organiście Jackowi Hyżnemu dziękuję za troskę o piękno śpiewu i muzyki kościelnej, za entuzjazm z jakim podchodzi do swej pracy, którą w jego podejściu do niej, można nazwać powołaniem. W tym miejscu dziękuję członkiniom i członkom chóru i scholi, za ofiarowany czas i energię, za wytrwałe uczestniczenie w próbach, co daje, radujące ucho efekty. Dziękuję kapelom, starszej i młodszej, naszym zespołom regionalnym działającym pod opieką Bukowiańskiego Centrum Kultury z Panem dyrektorem Bartłomiejem Koszarkiem, które bezinteresownie śpiewem i muzyką ubogacały chwałę Bożą w naszym kościele. Siostrze Alicji Knop byłej zakrystiance, jej następczyni - siostrze Marcie Skibie i ich pomocnicom i pomocnikom wraz z przybyłą do Bukowiny w minionym roku siostrą Anną Szagała dziękuję za troskę o czystość naszych kościołów, szat liturgicznych, piękno 5 dekoracji, a także estetykę obejść wokół kościołów. Szczególne podziękowanie kieruję do tych, którzy włączają się w sprzątanie naszych kościołów. Dziękuję Panom z OSP w Bukowinie Tatrzańskiej, którzy nie tylko czuwają nad naszym bezpieczeństwem, ale i wielokrotnie pomagali organizować uroczystości kościelne, porządkowali teren wokół kościołów. Siostrze katechetce Teresie Kaczan dziękuję za gorliwą pracę z dziećmi, przedszkolakami, dziećmi ze szkoły podstawowej, za przygotowanie dzieci do Pierwszej Komunii Świętej i dobry kontakt z rodzicami dzieci. Ks. Damianowi Drzyżdżykowi, wikariuszowi, dziękuję za pracę z młodzieżą gimnazjalną. Za przygotowanie do bierzmowania, prowadzenie grup: ministranckiej, lektorskiej, Grupy Apostolskiej, z którą wielokrotnie pracował przy robieniu dekoracji na uroczystości. Siostrze Albinie Policht już tradycyjnie dziękuję za wytrwałość w prowadzeniu Grupy ModlitewnoTrzeźwościowej ,,Sursum corda” i Grupy Trzeźwościowej AA i Alanon, za organizowanie pielgrzymek na spotkania modlitewne i związane z duszpasterstwem trzeźwości. Praca ta przynosi owoce, wzrasta świadomość problemu alkoholizmu, coraz więcej ludzi znajduje pomoc i oparcie w tym duszpasterstwie. Bóg zapłać. Tradycyjnie już z uznaniem patrzymy na licznych ministrantów i lektorów, często już studentów, dorosłych. Bóg zapłać im za posługę przy ołtarzu, zbieranie tacy i składek, rozprowadzanie gazet, a zwłaszcza za dawanie świadectwa 6 Chrystusowi. W wigilię Bożego Narodzenia przystąpiło do służby ministranckiej kolejnych dwunastu kandydatów. Wyrażam wdzięczność zespołowi redakcyjnemu pisma parafialnego ,,Idzie Hyr”. Szczególnie dziękuję Panu Krzysztofowi Kudłaciakowi wraz z żoną i córką za bezinteresowny trud wkładany w to dzieło. Dziękuje autorom artykułów i wszystkim, którzy w jakikolwiek sposób współpracują z naszym parafialnym pismem. Słowa wdzięczności kieruję do członkiń i członków Rady Parafialnej. Służą mi radą, opiniowaniem podejmowanych działań gospodarczych i duszpasterskich, pomocą w organizowaniu uroczystości, tworzeniu i rozwijaniu działalności charytatywnej w parafii. Powstała dzięki członkiniom Rady Parafialnej Grupa Charytatywna dociera do ludzi chorych i starszych w parafii, a tym samym wzmacnia więzy wspólnotowe parafii. Bóg zapłać. Niezmiennie z wdzięcznością odnoszę się do ks. kan. Władysława Podhalańskiego, radosnego Jubilata za wieloraką pomoc zwłaszcza za służbę w konfesjonale. Od trzech lat pani Anna Mrowca dba o księży i gości plebani jako kucharka. Bóg zapłać. Dziękuję Panu Andrzejowi Paciorkowi za zaangażowanie i dyspozycyjność w pracy dla parafii. Dzięki Waszej ofiarności świątynie nasze i ich obejścia nadal pięknieją i lepiej spełniają swoją rolę. Wypełniając piąte przykazanie kościelne, które zobowiązuje wiernych do troski o materialne potrzeby Kościoła, większość Parafian należycie dba o naszą wspólnotę za co każdej z tych osób składam serdeczne Bóg zapłać. Również Gościom wspierającym naszą parafię swoimi ofiarami składam serdeczne Bóg zapłać. Jak w poprzednim roku kwotowe wyliczania przychodów i rozchodów przedstawię na spotkaniu Rady Parafialnej w dniu 06.01.2013 r. Przychody parafii stanowią ofiary składane na tacę, okolicznościowe ofiary składane do puszek, ofiary indywidualne, celowe fundacje, należności z dzierżawy. Przychody w tym roku były prawie na tym samym poziomie co przed rokiem. Rozchody w roku 2012 nie przekroczyły przychodów, dlatego poczyniliśmy niewielkie oszczędności. Wydawaliśmy pieniądze z ofiar na cele ponadparafialne i charytatywne: na Krakowskie Seminarium Duchowne, UPJPII, Kurię Krakowską, świętopietrze, Caritas, Fundusz Samotnej Matki SOS, Dzieło Nowego Tysiąclecia, zakony kontemplacyjne, Pomoc Kościołowi w Potrzebie, Pomoc Kościołowi na Wschodzie, pomoc Hospicjum w Zakopanem, pomoc misjom, Miva Polska, pomoc w budowie kościoła w Zakopanem na Antałówce, pomoc w budowie IDZIE HYR Nr 1 /2013 kościoła w Gołkowicach, pomoc pogorzelcom z Leśnicy, na budowę świątyni Opatrzności Bożej w Warszawie, na Centrum Jana Pawła II w Łagiewnikach, na Fundację SOS Życia Poczętego, na fundusz dekanalny. Główną inwestycją w minionym roku było odnowienie od zewnątrz starego kościoła. Prace wykonał konserwator zabytków Pan Włodzimierz Leśniak przy pomocy bukowian: Pana Andrzeja Paciorka i Pana Andrzeja Budza. Nadzór konserwatorski pełnił Pan mgr Filip Kowalczyk. Bóg zapłać. Gonty na dachu starego kościoła od strony południowej wymienimy w roku 20I3. Zakupiliśmy juz 220 wiązek gontów szczypanych i struganych, mają być znacznie trwalsze od gontów rżniętych. Przechodzą proces suszenia przed impregnowaniem. W nowym kościele dokonaliśmy modernizacji oświetlenia Sprawiliśmy materace ocieplające siedzenia ławek. Pan Andrzej Budz wraz z pomocnikami pomalował ściany wewnątrz kościoła, a Pan Edward Charczuk ufundował system multimedialny. Bóg zapłać. Przed nowym kościołem, na skarpie za kościołem i przy dolnym parkingu posadziliśmy kwiaty i krzewy. Wydawaliśmy też pieniądze na stale drożejącą energię elektryczną, olej opałowy, wywóz śmieci, podatek, odśnieżanie i prenumeraty. Na cele duszpasterskie w parafii, rekolekcje, peregrynacje, odpusty, zaproszonych kaznodziei, spowiedzi, dofinansowanie wyjazdów scholi i chóru, komunikanty, wino mszalne, kadzidło, olej do świec, żarówki, materiały duszpasterskie, środki IDZIE HYR Nr 1 /2013 czystości, kwiaty do kościoła, dopłaty do gazet, dopłaty do koncertów organowych, pensje Sióstr i opłaty pracowników. W imieniu nas, księży serdecznie dziękuję za wszelką życzliwość nam okazywaną, modlitwę w naszej intencji, a także za ofiary składane przy okazji posług liturgicznych, wypominków i kolędy, które stanowią podstawę naszego utrzymania. Z nich pokrywamy koszty mieszkania i wyżywienia, a znaczną część przekazujemy na cele diecezjalne. Dziś, w ten wieczór podsumowań i planów, klęcząc przed Jezusem, chcemy Go przeprosić za bezmyślnie zmarnowany czas, za te chwile przeżyte w oddaleniu od Niego, w grzechu, bez łaski. Wołamy ,,Przed oczy Twoje Panie, winy nasze składamy...’’. ,,Przypominając sobie minione dni” myślimy też o przyszłości i prosimy, aby nasz czas nie był pusty, czymkolwiek zapchany, abyśmy, jak Chrystus prosił w wieczerniku Ojca, pozostali na świecie, lecz nie byli z tego świata. Tak możemy zasłużyć na osiągnięcie dóbr nieprzemijających, bo wszelkie dobro od Boga pochodzi i za to jest godzien wiecznej chwały. Uwielbiajmy Go słowami podniosłej pieśni „Ciebie Boga wysławiamy...”. Amen. ☐ Podziękowanie za kolędę Wszystkim parafianom składamy Bóg zapłać za serdeczne i ciepłe przyjęcie w czasie kolędy duszpasterskiej. Przede wszystkim dziękujemy za gościnność i życzliwość w Waszych domach, za wszystkie miłe i zarazem szczere słowa. Dziękujemy także za wszelkie ofiary, które składaliście na rzecz utrzymania księży i naszych świątyń. Życzymy, aby Boże błogosławieństwo pozostało w Waszych sercach i domach na każdy dzień w Roku Pańskim 2013, a Maryja Królowa Rodzin niech otacza Was swoją matczyną opieką i wyprasza dla Was u swojego Syna pomnożenie wiary. ks. Władysław Pasternak – proboszcz ks. Damian Drzyżdzyk – wikariusz 7 Środa Popielcowa Ks. Ryszard Groń J est kuriozalnym zjawiskiem fakt, że Środa Popielcowa początkująca okres Wielkiego Postu w Kościele Katolickim, mimo iż nie jest dniem w którym obowiązkowo winno się być w kościele, jest chyba najbardziej pożądanym przez katolików dniem, w którym ich nie może tam zabraknąć. Starają się oni niemal za wszelką cenę przybyć do kościoła, by dać sobie posypać głowę popiołem, jakby to był jakiś konieczny rytuał, bez którego nie można wyobrazić sobie początku okresu Wielkiego Postu, który się tym dniem rozpoczyna. Duszpasterze do końca nie mogą zrozumieć tego zjawiska, tak szczególnie powszechnego wśród ludności latynoskiej, ale nie tylko. Z jednej strony jest to widoczny znak skutecznej pracy wcześniejszych pokoleń księży, wyczulających katolików na działanie łaski Bożej i potrzebę osobistego podjęcia pokuty i postu, który się wyraża poprzez gest posypania głowy popiołem. Z drugiej jednak strony, widać że jest to jeszcze 8 często tylko pusty, niczym magiczny znak, za którym nie idą żadne konkretne czyny. Tym smutniejszy jest on, gdy zaraz potem w pierwszą niedzielę Wielkiego Postu wcale nie widać więcej ludzi w kościele. Trudno odgadnąć przyczynę takiego stanu rzeczy, pewnie jest nim zwyczajne lenistwo duchowe. Jedno jest pewne, nie można ustawać w cierpliwym tłumaczeniu ludziom znaczenia tego dnia i gestu. Najlepiej widać go na tle historii jego powstania. W kontekście Wielkiego Postu Instytucja Środy Popielcowej powstawała stopniowo wraz z rozwojem okresu Wielkiego Postu, który kształtował się z związku ze świętami paschalnymi. Jak zauważają historycy liturgii, pierwotnie Wielki Post trwał 40 dni, idąc za sugestią symboliki czterdziestki z Pisma Świętego, obejmując wtedy dzień Wielkiego Piątku i Wielkiej Soboty, a więc niecałe dwa dni przed zmartwychwstaniem Pańskim. Służył tym samym za bezpośrednie przygotowanie duchowe i fizyczne do Świąt Paschalnych (Ireneusz i Tertulian). W III wieku obchodzi się już w ramach postu cały tydzień. Na początku IV wieku znany był już post czterdziestodniowy na wzór poszczącego Jezusa na pustyni, nazywany po łacinie Quadragesima (Atanazy, Cyryl Jerozolimski). Na Wschodzie obchodzono go przez osiem tygodni wykluczając soboty i niedziele. Od VI wieku w Rzymie rozpoczynano post sześć tygodni przed Wielkanocą dołączając doń w 604 r. cztery brakujące dni odliczone przez niedziele, które z natury mając charakter świąteczny nie podpadały pod post (Grzegorz Wielki). Wtedy właśnie wyznaczono środę przesuwając ją z niedzieli (caput ieiunii) jako początek Wielkiego Postu. W 1091 r., idąc za postanowieniami synodu w Benewencie, przyjął się zwyczaj posypywania głów popiołem w środę rozpoczynającą Wielki Post upowszechniony następnie w całym Kościele przez papieża Urbana II w 1099 r. Od tej pory nazywa się ją też oficjalnie Środą Popielcową lub Popielcem. Jaka taka została ona ostatecznie uprawomocniona w 1570 roku, po reformie liturgicznej Soboru Trydenckiego. Dlaczego Środa „Popielcowa”? Może niejednego zastanawiać skąd się wzięła praktyka posypywania głów popiołem i dlaczego skojarzono ją właśnie ze Środą Popielcową? Wzięła się ona z chrześcijańskiej praktyki pokutnej, IDZIE HYR Nr 1 /2013 jaką od V w. rozpoczynano okres Wielkiego Postu, w poprzedzający niedzielę poniedziałek, a od 604 r. w środę. Miał bowiem wtedy miejsce sakrament pokuty publicznej. Był to swoisty obrzęd wypędzania publicznych pokutników z kościoła. Po odbytej spowiedzi publicznej pokutnicy wychodzili przed kościół, gdzie biskup z prezbiterami sypał na ich głowy popiół parafrazując słowa z Księgi Rodzaju: „Pamiętaj człowiecze, że jesteś prochem i w proch się obrócisz; czyń pokutę, abyś miał życie wieczne” (3,19). Po czym kropiono ich wodą świeconą oraz ich szaty pokutne, które oni przywdziewali na cały okres Wielkiego Postu. Wtedy padali twarzą na ziemię, a zgromadzony lud w kościele śpiewał nad nimi Litanię do Wszystkich Świętych; w końcu wypędzano ich z kościoła jak Adama i Ewę z raju. W X wieku do publicznych pokutników zaczęli dołączać również inni wierni zgromadzeni w kościele, którzy także uważali się za grzeszników i chcieli pokutować. Stąd Kościół (papież Urban II), wychodząc naprzeciw coraz bardziej rozpowszechniającej się praktyce zalecił na soborze w Benewencie (1091) praktykowanie obrzędu posypania głów popiołem w środę rozpoczynającą Wielki Post wszystkim wiernym. Praktyka ta następnie przyjęła się w całym Kościele od 1099 r.; wtedy też sama środa przyjęła nazwę Środy Popielcowej. Dlaczego i skąd popiół w liturgii Środy Popielcowej? Stosowano popiół do posypania nią głów, ponieważ bazowano na starym zwyczaju znanym w wielu starożytnych religiach, jak w Egipcie, Grecji czy u Arabów. Wszędzie tam był on znakiem żałoby i pokuty. Zwyczaj ten, idąc zresztą za długowiekową tradycją żydowską, był również znany i stosowany w chrześcijaństwie, choć wyraźne jego ślady w liturgii spotykamy dopiero w VIII w. Pierwsze świadectwa o święceniu popiołu pochodzą z X w., a papież Urban II wprowadził zwyczaj posypywania nim głów w 1091 r. na wspomnianym soborze w Benewencie. W tym też czasie ustalono, że sam popiół ma pochodzić z palm poświęconych w Niedzielę Męki Pańskiej (Palmową) poprzedniego roku. W ten sposób utrzymano ściślejszy związek żałoby i nawrócenia z liturgią męki i śmierci Jezusa Chrystusa oraz z tymi samymi ludźmi, którzy w nich uczestniczą. Sam popiół według żydowsko-chrześcijańskiej tradycji symbolizuje znikomość, przemijalność, śmiertelność, żałobę, ból i ułomność życia ludzkiego; choć z drugiej strony, w związku z Chrystusem jest on też znakiem oczyszczenia, odrodzenia i zmartwychwstania, jako że Bóg stworzył człowieka z prochu ziemi i odrodził go w Chrystusie do nowego życia. Stąd nieprzypadkowy dobór słów towarzyszących posypaniu głów popiołem: „prochem jesteś i w proch się obrócisz”, lub zachęta do nawrócenia w Chrystusie, by otrzymać nowe życie łaski. Źródło: Katolik, luty 2012, s. 4 Informacja o Korespondencyjnym Kursie Biblijnym Wydział Pedagogiczny Wyższej Szkoły Filozoficzno-Pedagogicznej „Ignatianum” w Krakowie organizuje Korespondencyjny Kurs Biblijny. Celem kursu jest ułatwienie poznania i rozumienia ksiąg Pisma Świętego. W kursie może brać udział każdy zainteresowany Pismem Świętym. Podstawowe informacje o kursie można uzyskać na stronie internetowej: www.kursbiblijny.deon.pl oraz pod adresami e-mail: [email protected], [email protected] bądź też pod adresem: ks. Zbigniew Marek SJ, ul. Zaskale 1, 30-250 Kraków, „Kurs Biblijny” Zgłoszenia udziału w kursie można kierować na adres elektroniczny: [email protected], [email protected] IDZIE HYR Nr 1 /2013 9 Droga Krzyżowa podnieść się. Mimo to szepcze Ci do ucha: „Dziecko wstań, nie poddawaj się”. Może masz w swoim życiu chwile, gdy czujesz się opuszczony przez wszystkich, nawet najbliższych. Jezus wie, co czujesz. Sam przeżył samotność podczas ostatniej drogi, którą przeszedł na ziemi. Możesz zapytać, gdzie jest Bóg gdy cierpisz? Może nieraz nie czujesz Jego obecności, ale On cierpi razem z Tobą, bo jest Twoim przyjacielem. Zapraszam Cię teraz do przejścia drogą cierpienia razem z Jezusem. Stacja IV Pan Jezus spotyka swoją Matkę Nikt mnie nie rozumie, nikt nie wie jak się czuję. Każdy z nas ma czasem wrażenie niezrozumienia przez innych, nawet przyjaciół. Na szczęście i ja i Ty mamy Matkę w niebie, której wystarczy spojrzenie i już wszystko wie. Wierzysz w to? Stacja V Szymon z Cyreny pomaga nieść krzyż Jezusowi Pan Stacja I Jezus skazany na śmierć Przypomnij sobie chwile, gdy ktoś Cię niesłusznie źle ocenił. Pamiętasz słowa, którymi mówił o Tobie? Jezus wtedy stał przy Tobie, chciał Ci powiedzieć: „Jesteś dzieckiem Boga, jesteś wspaniały”. wziąć za siebie. Może czekają Cię decyzje związane z Twoją przyszłością. Wtedy przychodzi Jezus i mówi: „Nie bój się, nie lękaj się! Razem uniesiemy ten krzyż życia! Damy radę”! Czy wiesz ile osób obok Ciebie potrzebuje pomocy? Czemu nie chcesz pomóc? Może pytasz: „Czemu akurat ja”? Mnie wystarczy świadomość, że ja też kiedyś będę potrzebował pomocy i chciałbym wtedy spotkać takiego Szymona z Cyreny, który bez zbędnych pytań poda mi rękę. Stacja III Pan Jezus upada pod krzyżem Stacja II Jezus bierze krzyż na swe ramiona Patrzysz na życie i może przeraża Cię odpowiedzialność, którą musisz 10 po raz pierwszy Czasem czujesz się bezwartościowy. Bo coś „zawaliłeś”, bo coś Ci nie wyszło, bo przygniótł Cię ciężar życia? Jezus też upadł pod ciężarem, wie jak Ci ciężko wstać, IDZIE HYR Nr 1 /2013 Stacja VI Weronika ociera twarz Jezusowi Popatrz. Prosty gest Weroniki, a Jezus odwdzięczył się jej odbiciem swojej twarzy, które stało się dla niej czymś najcenniejszym. Dla Jezusa właśnie Ty jesteś najcenniejszy, On chce dać Tobie to, co ma najlepszego, chce dać siebie. Czy przyjmiesz Go? Stacja VII Jezus upada po raz drugi Małe sprawy, a mogą wiele zmienić. Małe grzechy, a prowadzą do upadku. Zaczyna się niewinnie. Raz odpuszczę sobie Mszę św., modlitwę, pożyczę coś i nie oddam. Grzech ma taką właściwość, że zaciera nasze obiektywne patrzenie i pociąga za sobą następny grzech. Stacja VIII Jezus spotyka płaczące niewiasty Jak wiele łez wylewamy na pogrzebach czy przy rozstaniach. Kiedy kogoś tracimy zaczynamy doceniać, jak wiele ten człowiek dla nas znaczył. Może warto zatem żyć według zasady: „Spieszmy się kochać ludzi, bo tak szybko odchodzą”. Stacja IX Jezus upada po raz trzeci Mamy w sobie takie wady, z którymi jest nam źle, a mimo to nie umiemy się ich pozbyć. Jezus w trzecim upadku chce mnie i Tobie pokazać, że nie jest ważne to ile razy IDZIE HYR Nr 1 /2013 upadasz, ile razy Ci nie wyjdzie, ale ważne jest to czy powstajesz. Szatan chce Cię poniżyć, Jezus chce Cię podnieść. Stacja X Jezus z szat odarty Może już przeżyłeś taką sytuację, w której ktoś zdradził Twoją tajemnicę. To musiało Cię zranić. Bolało bardziej niż ból fizyczny. Jezus i w tym momencie był z Tobą. Prosił: „Przyjdź, schowaj się w moich ramionach, ja Cię okryję”. Stacja XI Jezus przybity do krzyża Jezus został przybity do krzyża. Masz teraz wybór. Albo, jak jeden z łotrów wyśmiejesz Chrystusa, albo jak ten drugi, dobry łotr, uwierzysz, zaufasz i podziękujesz, że Jezus oddał życie za Ciebie. Ja już wybrałem, a Ty? Stacja XII Jezus umiera na krzyżu Do ostatniej chwili Jezus wykonuje wolę swojego Ojca. Dobry Ojciec ma także dla Ciebie konkretne zadanie. Niesamowite jest to, że On zna Twoje serce i ma plan, który jest najlepszy dla Ciebie. Nie spotka Cię większe szczęście niż to, które przygotował dla Ciebie sam Bóg. Tylko uwierz w Jego obecność przy Tobie. Stacja XIII Jezus zdjęty z krzyża Jezus zostaje zdjęty z krzyża. Odpoczywa spokojnie w ramionach swej Matki Maryi. Niesamowita scena. Gdy jesteś zmęczony po pracy Maryja chce i Ciebie przytulić, chce byś odpoczął w Jej ramionach. Ona, dobra Matka, chce zatroszczyć się o Ciebie. Stacja XIV Jezus złożony do grobu „To koniec. Chrześcijaństwo to brednie. Ksiądz mnie okłamał”. Mielibyśmy prawo tak powiedzieć, gdyby droga Jezusa z Nazaretu skończyła się w tym momencie. Jednak Jezus po śmierci zmartwychwstał, więc i my mamy nadzieję na lepsze życie. Mam dla Ciebie radosną nowinę: śmierć to nie koniec, to dopiero początek. Początek prawdziwego szczęścia. Przebyliśmy właśnie Drogę Krzyżową z Jezusem. On także jest z nami na każdej naszej drodze. Jezus chce pokazać Tobie jak kochać, chce dać Ci wolność. Wejście na drogę, którą proponuje Jezus jest wyborem. Co wybierasz? On już wybrał Ciebie. Kleryk Dawid Dziedzic 11 Walka z krzyżem nie ma sensu, bo to nie jest walka z krzyżem Ś więty Jan Ewangelista w swojej Ewangelii umieścił takie słowa: „potrzeba, by wywyższono Syna Człowieczego... by świat został przez Niego zbawiony”. Powołując się na obraz starotestamentowego węża podwyższonego na palu przez Mojżesza, który był ratunkiem dla ukąszonych przez jadowite węże, rozumiemy, że chodzi tutaj o wywyższenie Chrystusa na krzyżu. Wraz z wywyższonym Chrystusem został wywyższony na zawsze krzyż – jako znak zbawienia, znak Chrystusa, pierwszy znak nowej wiary. Krzyż oczywiście nie był celem przyjścia Chrystusa na ziemię (mógł Chrystus wybrać inny, mniej okrutny sposób) ale sposobem na Zbawienie człowieka. Ten sposób Zbawienia, jaki wybrał Chrystus najbardziej zadośćuczynił sprawiedliwości Bożej i jest najwymowniejszy dla człowieka, który widzi jakim złem jest grzech, skoro Syn Boży taką Ofiarę z siebie samego musiał złożyć. Chrystus swoją Ofiarą krzyża wyjednał nam przebaczenie grzechów, skłonił ku nam Miłosierdzie Boże i otworzył nam bramę życia wiecznego. Gdyby tego dzieła Zbawienia nie było, to czy moglibyśmy się skutecznie modlić? Dostąpić odpuszczenia grzechów? Pogodnie cierpieć? Mężnie żyć? Z ufnością umierać? 12 Najpierw w krzyżu było cierpienie, teraz w krzyżu jest Zbawienie. I dlatego ten Znak krzyża przewija się przez wszystkie, ziemskiego życia koleje i wiernie nam towarzyszy. Przy chrzcie, przez wodę i znak krzyża, zaczęliśmy żyć dla życia wiecznego, w sakramencie pokuty tylko krew płynąca z krzyża zdolna jest oczyścić nas z grzechów w oczach Boga. Wszelkich błogosławieństw i poświęceń Kościół udziela znakiem krzyża. Krzyż włożą na nasze ręce w godzinie śmierci i zatkną (postawią) na naszym grobie – krzyż będzie za nas wołał do Boga o zmiłowanie. Czy ludzie uwierzyliby tak mocno w miłość Bożą, gdyby nie ujrzeli tej Miłości ukrzyżowanej? Nic też dziwnego, że ci którzy przyznawali się i przyznają do Chrystusa chcą eksponować Jego Znak i dosłownie podwyższać krzyże i na szczytach gór, i na rozstajach dróg, i w różnych znaczących miejscach publicznych, gdzie trzeba akcentować swoją wiarę. Można krzyża nie lubić, można nienawidzić, można udawać, że się go nie widzi, ale on stoi bardzo mocno w fundamencie naszej ziemi i jego sylwetka jest niewzruszona, tak jak niewzruszona jest postać Jezusa Chrystusa, „który JEST wczoraj i dziś, ten sam i na wieki”. Krzyż jest niewzruszony, bo Fot. Wojciech kubina Ks. Władysław Podhalański to nie jest tylko materiał, z którego się go formuje – to nie drewno, to nie beton, to nie żelazo, to nie sztuczne tworzywo, ale to są niewzruszone ideały, za które oddał Chrystus życie na krzyżu – jest to Miłość, Sprawiedliwość, Prawda, Przebaczenie. I tu jest istota sprawy. Nie tyle krzyż nie podoba się niektórym ludziom, ile te ideały, którym chrześcijanie chcą być wierni, a wierność Chrystusowi, to również wierność krzyżowi. Bardzo trudno jest być wiernym Chrystusowi i tym ideałom, których krzyż jest wyrazem. I są nawet chrześcijanie, którzy szukają Chrystusa bez krzyża, ale ci znajdują częściej krzyż bez Chrystusa. Co jednak trzeba powiedzieć o tych, którzy formalnie są wrogami Chrystusa, chrześcijaństwa a można powiedzieć, że i człowieka. Dlaczego im ten krzyż przeszkadza? Przecież to tylko znak, jeden z najbardziej niewinnych znaków. A jednak boją się go, nienawidzą i walczą z nim bezmyślnie (jak kiedyś IDZIE HYR Nr 1 /2013 walczono z wiatrakami), zdając sobie chyba sprawę z tego, że walczą z Bogiem, z Jego wyznawcami i z tym wszystkim co sprawia, że ludzie jeszcze na tej ziemi potrafią żyć godnie. Trzeba mieć oczy wiary, żeby to widzieć i czuć. My, którzy mamy ducha wiary, miejmy też ducha zadośćuczynienia za profanowanie naszych świętych znaków wiary i w duchu dziękczynienia kierujmy do nieba słowa modlitwy „Kłaniamy Ci się Panie Jezu Chryste, żeś przez Krzyż i Mękę Swoją świat odkupić raczył”. PS Taka refleksja: Gdyby polikwidowano wszystkie godła państwowe, wszystkie „orzełki”, to czy przestalibyśmy być Polakami? Gdyby komuś udało się zniszczyć wszystkie krzyże (co jest niemożliwe), czy przestalibyśmy być chrześcijanami? Po co więc to wszystko? Wiadomo, że z Bogiem jeszcze nikt nie wygrał. Ktoś mówi, że Go nie ma – to po co z nim walczyć? Najbardziej beznadziejne jest życie bez sensu. ☐ IDZIE HYR Nr 1 /2013 Namaszczenie naszych dusz O siedmiu darach Ducha Świętego (cz. IV) Diakon Tomasz Koszarek Dar bojaźni Bożej i dar pobożności W poprzednich trzech artykułach omówiliśmy pięć z siedmiu darów Ducha Świętego. Dowiedzieliśmy się już, że dar umiejętności jest praktycznym narzędziem rozeznawania duchowego, które jest podstawowym sposobem rozwoju wewnętrznego. Pozwala również naszemu rozumowi uznać istnienia Boga na podstawie racjonalnych przesłanek, takich jak przyczynowość i celowość świata. Jest też usposobieniem wewnętrznym do dawania świadectwa o Chrystusie, co wpisuje się w misyjne powołanie każdego chrześcijanina. Dar męstwa natomiast napełnia nas wewnętrzną siłą do pokonywania wewnętrznych i zewnętrznych trudności, z jakimi każdy z nas musi się w życiu zmierzyć. Najważniejszą próbą będzie dla nas nasze przygotowanie do śmierci. Pora teraz omówić ostatnie dwa dary Ducha Świętego: bojaźń Bożą i pobożność, które są ze sobą ściśle zespolone. Pokuszę się także o małe podsumowanie całego cyklu. Do sześciu darów Ducha Świętego zapisanych w wersji hebrajskiej, Septuaginta, czyli greckie tłumaczenie Starego Testamentu, dodała siódmy dar - pobożność, akcentując w ten sposób wymieniony podwójnie dar bojaźni Bożej. W ten sposób powstała w tradycji modlitwa o siedem darów Ducha. Jest to modlitwa o duchowe upodobnienie się do Mesjasza, Jezusa Chrystusa, na którym ten Duch spoczywa. Dar bojaźni Bożej zasiewa w nas subtelny i błogosławiony niepokój, który każe nam uważać, by nie zerwać z Bogiem naszej relacji. Rozbudza w nas także pragnienie, by nieustannie, całym sobą żyć dla Boga. Dlatego prawdziwa bojaźń Boża nas nie tłamsi, nie miażdży naszego wnętrza. Nie zmusza nas też do wewnętrznego napięcia, w którym widzimy jedynie nasze braki i to, jak wiele brakuje nam do doskonałości. Właściwa bojaźń odrzuca obraz Boga, który ciągle nas kontroluje i nie dopuszcza do żadnej słabości czy błędu. Nie jest paraliżującym strachem przed Bogiem, który miałby się mścić za nasze grzechy. Dar właściwej bojaźni Bożej oddala od nas stan skrępowania wolności. Poszerza zaś serce dla przyjęcia miłości Boga. Bojaźń Boża budzi w nas wstręt i odrazę do wszystkiego, co mogłoby obrazić pełnego miłości Boga. Jeśli drugiego człowieka kocham 13 i szanuję, to nie chcę mu robić żadnej przykrości, nie chcę okazać się niewdzięcznikiem albo prostakiem. Taką samą postawę należy przyjąć wobec Boga. Pobożność zaś to ciepły szacunek wobec Boga Ojca. Dar ten otwiera nas na intymny świat modlitwy. Pobożność usposabia duszę do oddawania czci Bogu w Duchu i w Prawdzie. Pozwala nam ona nazywać Go „Abba”. Z listu świętego Pawła Apostoła dowiadujemy się, że to właśnie Duch Święty uzdalnia nas do wołania „Abba”. To On sam rozbrzmiewa tym głosem w naszym wnętrzu. Czujemy to czasami w naszym wewnętrznym sanktuarium sumienia, zwłaszcza w chwilach wielkiej wdzięczności. Jako chrześcijanie wiemy Komu chcemy dziękować za szczęście, które nas spotkało, za stworzony świat i za miłość drugiego człowieka. Pobożność jest bardzo ściśle powiązana z szacunkiem i pragnieniem dobra dla drugiego człowieka. Nie można mieć Boga za Ojca, jeśli nie ma się ludzi za braci. Otwierają się nam oczy, odkrywamy, że nie stoimy przed Bogiem w osamotnieniu, ale zawsze modlimy się do Niego wraz z innymi („Ojcze nasz”). To bardzo ważne, by sobie to uświadomić, zwłaszcza gdy ktoś będzie odrzucał konieczność wspólnej modlitwy, na przykład na niedzielnej liturgii Mszy św. Do Boga pielgrzymujemy we wspólnocie, przykładem może tu być piesza pielgrzymka do Częstochowy. „Abba” – Tatusiu! To bardzo czułe słowo skierowane do Taty. Niektórzy czują się zażenowani wypowiadając je do potężnego Stwórcy i Odkupiciela. Jednak Jezus upoważnił nas do tego, by modlić 14 się tak jak On; dał nam możliwość zbliżenia się do swego Ojca jak do naszego. Potrafimy więc, dzięki darowi pobożności, odnosić się do Boga z synowskim szacunkiem, z serdeczną miłością i wielkodusznością, dzięki czemu jesteśmy gotowi czynić to, czego Bóg od nas chce. Czynimy więc to, naśladując Jezusa, który uczynił nas zdolnymi do tego, by wejść w bliską relację z Bogiem. Odkrywamy nagle głębię miłości Boga do nas: „Czyż może niewiasta zapomnieć o swym niemowlęciu, ta, która kocha syna swego łona? A nawet, gdyby ona zapomniała, Ja nie zapomnę o tobie – mówi Pan” (por. Iz 49, 15). Bliskość z Bogiem pogłębiamy poprzez nieustanną modlitwę serca: „Ja śpię, lecz serce me czuwa” (por. Pnp 5, 2). Szczególnym przypadkiem takiej nieustannej modlitwy jest modlitwa Jezusowa, która polega na ciągłym, pełnym miłości powtarzaniu Jego imienia, w którym ofiarowane nam zostało zbawienie. Ustawiczna modlitwa jest wyrazem stałej łączności z Bogiem. Może to być modlitwa uwielbienia, prośby, dziękczynienia lub przebłagania, aż po źródło i szczyt modlitwy, jakim jest Eucharystia (Konstytucja o Liturgii, 7). Dar pobożności sprawia, że nasze przeżywanie liturgii jest właściwe i głębokie: Eucharystia staje się przestrzenią zjednoczenia z miłością Boga i innych ludzi. W środowisku prawdziwej i zdrowej pobożności Duch Święty oczyszcza pragnienia, otwiera na duchowe inspiracje i powoduje, że trwanie przy Bogu daje nam wewnętrzną radość. Podsumowując nasze rozważania, chcemy się zastanowić nad pytaniem: „To w końcu sześć czy siedem darów?”. Sześć i siedem. Posługując się hebrajską retoryką spójrzmy na omawiany przez nas fragment Księgi Izajasza poprzez obraz siedmioramiennego świecznika, menory. Podział jej sześciu ramion – na trzy po stronie lewej (rozum, męstwo, bojaźń Boża) i trzy po prawej (mądrość, rada, wiedza), głównego pnia – odpowiada dwoistości moralnej woli i duchowego poznania. Tak czytamy w Księdze Izajasza: I wyrośnie różdżka z pnia Jessego, wypuści się odrośl z jego korzeni. I spocznie na niej Duch Pański, duch mądrości i rozumu, duch rady i męstwa, duch wiedzy i bojaźni Pańskiej. Z jednej strony, z lewej mamy światła symbolizujące kolejno rozum, z prawej – mądrość; z lewej – męstwo, z prawej – radę; z lewej bojaźń Boga – z prawej wiedzę, czyli umiejętność. Czyli ramiona po prawej stronie (patrząc na menorę) odpowiadają duchowi teorii (mądrość, rada, wiedza), a po lewej – duchowi praktyki (rozum, męstwo, bojaźń Boża). Dary Ducha Świętego ogarniają lewą i prawą stronę naszego człowieczeństwa, teorię i praktykę, przesycając ją Bożą obecnością, czyli łaską. ☐ IDZIE HYR Nr 1 /2013 Znaki magiczne i symbole satanistyczne, którymi jesteśmy otoczeni Pierścień Atlantów1 Pierścień noszony często przez osoby nieświadome jego znaczenia. Ten pierścień odnaleziony został w Egipcie i łączony jest z zaginioną cywilizacją Atlantów. Jest rozpowszechniany w dzisiejszych Krzysztof Kamiński Z askakujące jest jak do współczesnej kultury wkradła się pogańska, satanistyczna czy magiczna symbolika. Większość z nas nawet nie przypuszcza, że w naszym otoczeniu na każdym kroku możemy się z tym spotkać. Telewizja, prasa, gry komputerowe, a nawet odzież i biżuteria wypełnione są tą symboliką i tu najczęściej nieświadomie mamy z nimi kontakt. Dlatego należy zwracać szczególną uwagę na to jakimi przedmiotami się otaczamy, gdyż to co sobą przedstawiają świadczy również o ich posiadaczu. Osoba nosząca określone symbole świadomie lub też nieświadomie utożsamia się z twórcą symbolu jak również z grupą osób używających danej symboliki. W dzisiejszym świecie rośnie zainteresowanie magią, jak również pojawia się moda na noszenie talizmanów i amuletów. Nauczanie Kościoła mówi, iż wszystkie praktyki związane z magią, za pomocą których chce się osiągnąć nadnaturalną władzę nad bliźnim – niezależnie od intencji, a nawet dla dobra innych – są sprzeczne z cnotą religijności. Nauka Kościoła uznaje również za naganne noszenie IDZIE HYR Nr 1 /2013 amuletów czy talizmanów. Pismo Święte w księgach starego testamentu mówi: „Gdy wejdziesz do kraju, który ci daje Pan, Bóg twój nie ucz się popełniania tych samych obrzydliwości jak tamte narody. Nie znajdzie się pośród ciebie nikt, kto by przeprowadzał przez ogień swego syna lub córkę, uprawiał wróżby, gusła, przepowiednie i czary; nikt, kto by uprawiał zaklęcia, pytał duchów i widma, zwracał się do umarłych. Obrzydliwy jest bowiem dla Pana każdy, kto to czyni. Z powodu tych obrzydliwości wypędza ich Pan, Bóg twój, sprzed twego oblicza. Dochowasz pełnej wierności Panu, Bogu swemu. Te narody bowiem, które ty wydziedziczysz, słuchały wróżbitów i wywołujących umarłych. Lecz tobie nie pozwala na to Pan, Bóg twój” (Pwt 18,9-14; por. Kpł 19,31; 20,6.27). W związku z tym, iż wszystkie używane symbole mają swój kontekst kulturowy z którego się wywodzą, są powiązane z wierzeniami i określają pewien światopogląd. Osoby je noszące nie są świadome, że przeniknęły one z pogańskich wierzeń, czy że są symbolami sekt lub walki z chrześcijaństwem. czasach w myśl idei New Age. Jest jednym ze sposobów działania zła, zniewolenia, odwrócenia się od Jezusa. Noszenie pierścienia Atlantów otwiera drzwi szatanowi, noszenie go jest grzechem przeciwko pierwszemu przykazaniu. Pacyfka, krzyż Nerona, kurza stopka2 Znak rozpowszechniany przez amerykańskich hipisów jako symbol pacyfizmu, pokoju i rozbrojenia nuklearnego. Znak ten związany jest z Bertrandem Russela filozofem, członkiem loży masońskiej, autorem rozpowszechnianej w czasach 1. M. Więczkowska, Magiczne symbole – czy znasz ich znaczenie, www.opoka.org.pl 2 . htt p : / / w w w. ko sc i ol . pl / ar t i c l e. php/2005062811433636 Pacyfka - jaką niesie symbolikę? Roman Zając - biblista i demonolog z KUL. 15 PRL-u książki „Dlaczego nie jestem chrześcijaninem”. Symbol pojawiał się w średniowiecznych podręcznikach magii, znajdował się na tarczach muzułmańskich najeźdźców w wojnie z Hiszpanią z 711r. W kościele szatana stanowi wystrój tylniej części ołtarza (odwrócony do góry nogami i połamany krzyż – upadek chrześcijaństwa) Ying Yang3 Ten starochiński symbol oznaczający wieczny dualizm rzeczywistości, w filozofii taoistycznej oznacza męskość dominującą nad żeńskością. Oznacza również zacieranie się różnic pomiędzy dobrem i złem, w New Age oznacza uzupełnianie się Boga i Lucyfera, jako sił przeciwnych w jednej osobowości boskiej. Pentagram4 Pentagram, pentagrammon (gr. penta - pięcio, gramma - litera, znak), pięciokąt foremny gwiaździsty lub gwiazda pięcioramienna. Penagram jest symbolem magiczno-okultystycznym, a także satanistycznym. Pięcioramienna gwiazda, wpisana w okrąg jest często używana w praktykach czarnej magii oraz przy sprawowaniu „czarnej mszy”. Występuje na kartach 3. M. Więczkowska, Magiczne symbole – czy znasz ich znaczenie, www.opoka.org.pl 4. M. Więczkowska, Magiczne symbole – czy znasz ich znaczenie, www.opoka.org.pl 16 Tarota, w biblii szatana jak również na okładkach płyt, w grach komputerowych i w filmach. Pentagram wykorzystywany był i jest w symbolice masonerii okultystycznej, magii ceremonialnej i kabalistyce oraz jako symbol komunizmu. Znak gwiazdy pięcioramiennej został przedłożony bolszewikom przez członka loży masońskiej Wielki Wschód, który zdawał sobie sprawę z jej ezoterycznego sensu. Heksagram – gwiazda sześcioramienna5 Heksagram nawiązuje m.in. do pieczęci króla Salomona, uważany jest za jeden z najpotężniejszych symboli w okultyzmie. Okultyści, mówiąc o heksagramie wskazują na to, że jest on zbudowany z dwóch trójkątów równobocznych, wpisanych w okrąg. Okrąg ma dodawać siły i podnosić znaczenie. Trójkąt zwrócony szczytem ku górze symbolizuje męskość, a zwrócony ku dołowi symbolizuje żeńskość. W połączeniu oznacza to przekazywanie 5. M. Więczkowska, Magiczne symbole – czy znasz ich znaczenie, www.opoka.org.pl i kontynuację procesu życiowego. Obydwa te trójkąty symbolizują także wodę i ogień oraz dobre i złe duchy. Gwiazda sześcioramienna, zwana potocznie także „pieczęcią Salomona”, była często wykorzystywana przez Żydów w niewoli babilońskiej, nie miała ona wtedy znaczenia okultystycznego. Niezaprzeczalnie natomiast jest jego powiązanie z kabałą. Symbol ten jest wykorzystywany na kartach Tarota i innych przedmiotach potrzebnych do praktyk okultystycznych. Obecnie także często wykorzystywany jest w formie ozdoby, na przykład jako medalion. Bafomet6 To najważniejszy z symboli satanistycznych. Zbudowany jest z głowy kozła, wpisanej w okrąg i pentagramu zwróconego ku dołowi. Na wierzchołkach pentagramu można spotkać pismo runowe. W satanizmie jest symbolem szatana oraz szatańskiej rozkoszy. Sam okrąg jest fundamentalnym znakiem dla satanizmu i czarnoksięstwa, i oznacza wieczność i siłę. Zarówno pentagram, jak i bafomet (odwrócona pięcioramienna gwiazda) są symbolami upadku Lucyfera. Symbol spotykany w filmach, grach komputerowych i na okładkach płyt. 6. M. Więczkowska, Magiczne symbole – czy znasz ich znaczenie, www.opoka.org.pl IDZIE HYR Nr 1 /2013 Znak Bestii7 Na rysunku przedstawiono cztery różne symbole znaku Bestii, czyli Szatana. Liczba 666 - w numerologii biblijnej jest liczbą niedoskonałą w przeciwieństwie do liczby 777. Liczbę 777 tłumaczyć możemy jako „Święty, Święty, Święty”. Sataniści odnieśli liczbę 666 do słów Apokalipsy św. Jana: „Tu jest potrzebna mądrość. Kto ma rozum, niech liczbę Bestii przeliczy: liczba to bowiem człowieka. A liczba jego sześćset sześćdziesiąt sześć.” (Ap.13,18). Sataniści liczbą tą oznaczają niena- wiść do chrześcijaństwa, pogardę względem tego co święte, dobre i sprawiedliwe. Często jest ona zapisywana w postaci FFF (F - szósta litera alfabetu), 333, 18 (6 3) lub 216 [(6 6) 6], bądź trzech połączonych okręgów. Symbole te występują w grach komputerowych, filmach i książkach, na okładkach płyt CD. Rogata dłoń8 Jest to znak rozpoznawczy wyznawców satanizmu i okultyzmu. Najczęściej używany jest nieświadomie przez osoby chodzące na koncerty heavymetalowe, jako element określający ich przynależność do 7. M. Więczkowska, Magiczne symbole – czy znasz ich znaczenie, www.opoka.org.pl 8. M. Więczkowska, Magiczne symbole – czy znasz ich znaczenie, www.opoka.org.pl IDZIE HYR Nr 1 /2013 przesłania zawartego w tej muzyce. W przypadku tego znaku istotne jest również używanie dłoni. Użycie lewej dłoni ma dwa zna- czenia. Pierwsze: lewa dłoń jako przeciwieństwo ręki prawej, która symbolizuje sprawiedliwość, dobro. Drugie znaczenie po to, by mieć prawą rękę gotową do walki. Znak ten jest także uwidoczniony na okładce Biblii Szatana. Symbol ten można odnaleźć na okładkach wielu płyt, wielu artystów podczas swych występów pokazuje ten symbol, znajduje się on również na koszulkach młodzieżowych. Skrzydlaty dysk9 Skrzydlaty dysk jest symbolem mocy okultystycznej, jest również jednym z symboli egipskiego boga Słońca - Ra. W języku hebrajskim „ra” oznacza: „przemieniać dobro na nic, na klęskę, cierpienie”. Uskrzydloną kulę odnaleźć można także w kartach Tarota oraz na okładkach wielu płyt. 9. M. Więczkowska, Magiczne symbole – czy znasz ich znaczenie, www.opoka.org.pl O pisane symbole stanowią tylko część z magicznej czy szatańskiej symboliki, którą jesteśmy otoczeni. Nie zdając sobie sprawy z zagrożenia jakie niesie ze sobą używanie przedmiotów ozdobionych tymi znakami, narażamy się na działanie zła. Znane są liczne przypadki opętań osób, które miały do czynienia z tymi symbolami. Szczególnie „groźnym” z wyżej wymienionych przedmiotów jest pierścień atlantów. Wielokrotnie spotkałem się z opinią egzorcystów mówiącą o tym, że noszenie pierścienia atlantów otwiera szatanowi drzwi do życia osoby noszącej ten pierścień jak również jego rodziny. Symbolika obecna w telewizji, grach komputerowych czy promowana przez gwiazdy muzyki ma na celu „oswojenie” społeczeństwa. Jeśli przywykniemy do tych symboli, może się okazać, że gdy zacznie nas otaczać zło nie zauważymy go lub co gorsze przyłączymy się do niego gdyż go nie rozpoznamy. Takim przykładem może być promujący pokój, zakończenie wojen czy rozbrojenie nuklearne, ruch hipisowski. Ruch ten promuje również „wolną miłość”, anarchię (przeciwstawienie się państwu) oraz jest mocno kojarzony z propagowaniem zażywania narkotyków czy innych używek. Z punktu widzenia wiary katolickiej noszenie amuletów lub symboli magicznych i przypisywanie im boskiej mocy jest grzechem bałwochwalstwa i wykroczeniem przeciw pierwszemu przykazaniu. Bałwochwalstwu i złu trzeba się przeciwstawiać życiem sakramentalnym i kultywowaniem cnót religijnych. Należy pamiętać o tym, że gdzie jest zabobon, chęć poznania spraw zakrytych i zdobycia nadnaturalnych mocy, tam nie ma miejsca na prawdziwą wiarę w Jedynego Boga. ☐ 17 Chór parafialny w Bukowinie Tatrzańskiej Marek Wodziak O kościoła. Warto o tym powiedzieć trochę więcej, szczególnie o ostatnich wydarzeniach. Przez wiele lat chór był prowadzony przez siostry Sługi Jezusa, które sprawowały jednocześnie posługę organistek w naszym kościele. To im zawdzięczamy reaktywowanie w 1982 roku grupy chóralnej i to dzięki nim grupa ta działała nieprzerwanie przez 29 lat. Jednak z Pasterką i Mszą św. rezurekcyjną na czele. Dla gości, szczególnie licznych w sezonach urlopowych, jest to nieraz swego rodzaju atrakcja, gdy tymczasem stali mieszkańcy Bukowiny traktują zapewne obecność chóru jako coś oczywistego i normalnego. Być może nie zastanawiają się nad tym, jak wygląda „od kuchni” działalność naszego zespołu schowanego zazwyczaj z tyłu przyszedł w końcu czas na zmiany. Pod koniec sierpnia 2011 roku prowadząca wówczas chór organistka, siostra Genowefa Bakalarz, została decyzją władz zakonu przeniesiona do nowej posługi na Ukrainie. Należało znaleźć jak najszybciej następcę, który obejmie nie tylko posadę organisty, ale również pokieruje działalnością chóru, tak aby zapewnić jego przetrwanie i rozwój. Fot. K. Kudłaciak d ponad trzydziestu lat śpiew chóru parafialnego towarzyszy nabożeństwom w naszym kościele. Wiele czasu minęło od pierwszego występu grupy reaktywowanej po wielu latach przerwy. Przez ten czas śpiew chóru stał się praktycznie stałym elementem niedzielnej Mszy św. o godz. 11.00, a także wszystkich ważniejszych uroczystości 18 Zadania tego podjął się pan Jacek Hyżny z Rzepisk, poprzednio organista parafii w Sieniawie, absolwent Akademii Muzycznej w Krakowie. Zadanie to nie jest łatwe, gdyż takie stanowisko to nie tylko zaszczyt, ale także wielka odpowiedzialność za efekty pracy, które słychać przecież co tydzień na Mszy św. Pan Jacek rozpoczął pracę z chórem od listopada 2011 roku i od razu zabrał się do tego z wielkim zapałem. Ten entuzjazm udzielił się wszystkim osobom zaangażowanym w śpiew i dzięki temu udało się przygotować tradycyjny, coroczny koncert kolęd, który odbył się 1 stycznia 2012 roku. W ten styczniowy wieczór wiedzieliśmy już, że chór nadal będzie działał i że w przyszłość możemy patrzeć z optymizmem. Optymizm był uzasadniony. Wiedza teoretyczna naszego dyrygenta i jego doświadczenie wyniesione m.in. z występów w filharmonii, pomogły w systematycznej poprawie poziomu artystycznego. W chórze pojawiły się nowe osoby, niektórzy wrócili do śpiewania po krótszych lub dłuższych przerwach. Jak co roku, chór uczestniczył we wszystkich ważnych uroczystościach roku liturgicznego. Wśród nich były między innymi: Pasterka, nabożeństwa Triduum Paschalnego, Msza św. rezurekcyjna, święto Bożego Ciała z responsoriami śpiewanymi podczas procesji czy też uroczystości odpustowe. Jednak najważniejszym wydarzeniem w naszej parafii w minionym roku była peregrynacja obrazu Jezusa Miłosiernego. Chór brał udział w głównych uroczystościach 11 maja, wykonując między innymi utwór „Misericordias Domini” z towarzyszeniem organów, na IDZIE HYR Nr 1 /2013 IDZIE HYR Nr 1 /2013 księdza Krystiana Mszę św. prymicyjną, oprawił swoim śpiewem nasz chór. 13 maja udaliśmy się do Rdzawki na zaproszenie tamtejszego chóru „Adoramus”, 14 października braliśmy udział we Mszy św. z okazji pięciolecia chóru „Kluszkowce”, oczywiście w kościele w Kluszkowcach. Wreszcie najważniejszym chyba wyjazdem poza parafię była pielgrzymka do sanktuarium Matki Boskiej Jaworzyńskiej na Wiktorówkach, która odbyła się 1 lipca. Uroczystej Fot. K. Kudłaciak których zagrał wtedy gościnnie pan Marcin Hyżny, brat naszego organisty. Śpiew chóru zabrzmiał również na Mszy św. kończącej peregrynację w naszej parafii (12 maja). W tym samym dniu uczestniczyliśmy także we Mszy św. wieczornej, podczas której młodzież przyjęła sakrament bierzmowania. Działalność chóru nie ogranicza się tylko do wielkich uroczystości. W każdą niedzielę bierzemy udział we Mszy św. o godzinie 11.00, zapewniając oprawę muzyczną liturgii. Jako jedna z grup parafialnych, chór prowadzi Drogi Krzyżowe w Wielkim Poście oraz nabożeństwa różańcowe w październiku. Tradycją zapoczątkowaną już w latach 90 jest udział w nocnych czuwaniach w pierwsze piątki miesiąca. Chór wykonuje wtedy Akatyst ku czci Bogurodzicy, hymn liturgiczny wywodzący się z tradycji wschodniego Kościoła, pochodzący prawdopodobnie z V lub VI wieku naszej ery. Śpiewanie tego utworu w ciemną noc, w prawie pustym (niestety) kościele, to zupełnie inne przeżycie religijne niż na przykład Pasterka. Zupełnie inne ale równie poruszające. Zachęcamy parafian do liczniejszego udziału w czuwaniach! Należy wspomnieć również o tym, że chór nie śpiewa jedynie w naszej parafii. 25 marca 2012 r. w kościele w Rzepiskach, na Grocholowym Potoku, ks. bp Damian Muskus udzielił sakramentu kapłaństwa diakonowi Krystianowi Sosze, marianinowi. Święto było niebywałe, rzadko bowiem w wiejskiej parafii można być świadkiem święceń kapłańskich. Zarówno tę uroczystość, jak i odprawianą dzień później przez Mszy św. przewodniczył ksiądz proboszcz Władysław Pasternak, a w naszym repertuarze, oprócz klasycznych pieśni czterogłosowych, nie mogło oczywiście zabraknąć góralskiej „Hej tam, pod turniami...”. Tyle o uroczystościach i świętach. A jak nasza działalność wygląda od przysłowiowej „kuchni”? Otóż głównie jest to praca polegająca nie tylko na nauce nowych utworów, ale też na „dopieszczaniu” tych dobrze znanych. To rozśpiewki, które dla obserwatora mogą wyglądać nieco śmiesznie, ale są ważnym elementem przygotowania i zestrojenia naszych głosów przed występem. Tak naprawdę ta żmudna praca daje wiele satysfakcji, gdy efekt słychać potem „na kościele”. Mam również takie wrażenie, że śpiewanie podczas Mszy św. czy innego nabożeństwa daje poczucie lepszego, bardziej czynnego uczestnictwa w liturgii. W końcu, jak wiele razy mawiała siostra Genowefa, „przede wszystkim jest to śpiew na chwałę Bogu”. A jeśli ktoś z parafian i nie tylko, chce się włączyć w śpiew na chwałę Bogu, to serdecznie zapraszamy do naszych szeregów! Aktualnie w chórze działa 27 osób, podzielonych w klasycznym układzie na cztery głosy, dwa żeńskie (sopran i alt) oraz dwa męskie (tenor i bas). Panie są w zdecydowanej przewadze liczebnej, dlatego przydałoby się szczególnie wzmocnić będących w mniejszości Panów. Aczkolwiek każdą Panią z talentem wokalnym, która zechciałaby wspomóc naszą grupę, powitamy z wielką radością. Śpiewanie w chórze to wzięcie na siebie poważnego obowiązku. Dwa razy w tygodniu trzeba poświęcić swój czas na próby i oczywiście uczestniczyć, poza niedzielną Mszą św., we wszystkich większych uroczystościach. Ale z własnego doświadczenia wiem, że gdy się już zacznie, to trudno jest zrezygnować, tak wielką radość daje to wspólne śpiewanie. A wszystkim, którzy chcieliby spróbować, ale się wahają, mogę powiedzieć banalne, ale prawdziwe zdanie: „Jak nie spróbujesz, to się nie przekonasz”. Jak to zrobić? Nic prostszego, po prostu przyjść na próbę w piątek po wieczornej Mszy św., albo w niedzielę po Mszy św. o godzinie 11.00. Zapraszamy do wspólnego głoszenia chwały Bożej! ☐ 19 Młodzież pisze Znak krzyża Z e znakiem krzyża mamy do czynienia każdego dnia. Towarzyszy nam od rana do wieczora podczas pacierza, posiłku, w szkole lub pracy. Ale czy tak naprawdę znamy jego dogłębny sens i znaczenie? Pomóc nam w tym szczególnie mogą nabożeństwa wielkopostne. Patrząc na krzyż, można dostrzec w nim wiele emocji począwszy od cierpienia aż do miłości. Oczywiste jest, że Syn Boży umarł dla naszego zbawienia. Poniósł, jak na tamte czasy, najokrutniejszą i najbardziej haniebną śmierć poprzez ukrzyżowanie. Przyjął na siebie cierpienie, ból i wszystkie grzechy ludzkości po to, aby nam żyło się lepiej. Zgodził się z wolą Ojca, pomimo tego, że bał się śmierci jak każdy człowiek. Taki był plan Boga. Poprzez Osobę 20 swego Syna, pozwolił przybić się do krzyża za nas. Już nie mógł dobitniej pokazać swojej miłości. Ojciec i Syn byli nierozdzielną jednością podczas tej misji. Ze względu na ludzi gotowi byli podjąć się najgorszego. Przez Mękę Chrystusa Bóg chciał nas na zawsze zbawić. Pragnął, abyśmy cieszyli się wraz z nim życiem wiecznym. „Bo nie ma większej miłości niż ta, gdy ktoś życie oddaje bym ja mógł żyć” – tak mówią słowa jednej z religijnych piosenek. Pasja Chrystusa jest ogromnym dowodem na to, jak Bóg nas kocha. Nie ma co się oszukiwać, coraz mniej jest takich ludzi, którzy oddaliby wszystko co mają z miłości do bliźniego. Życie to największy skarb, jakim Bóg nas obdarzył. Jezus oddał nam swoje, żebyśmy mogli wykorzystać je w drugim świecie czyli Królestwie Niebieskim. W tym co się dokonało na krzyżu, jest niezmierzona miłość. Tak wielka, że nie da się jej opisać słowami. Przez taką mękę Bóg oddał nam się cały. Postanowił doznać cierpienia, rozpaczy i ponieść śmierć, aby być do nas podobnym we wszystkim. Nie potrafię wyobrazić sobie większego poświęcenia dla tak grzesznej istoty jaką jest człowiek. Dlatego powinniśmy wielbić Boga po wieczne czasy, że dał nam szansę na to drugie, pozaziemskie życie. Abyśmy choć trochę mogli stać się podobni do Chrystusa, Stwórca podarował nam własne, osobiste krzyże. Chrześcijanie nie powinni szukać cierpienia, ale gdy już zostaną nim obarczeni, mogą odnaleźć jego sens. Zawsze znajdzie się cecha jednocząca nasz ból z Męką Chrystusa. Powinniśmy brać krzyż na swoje ramiona i w ten sposób naśladować Jezusa. Nie możemy przeklinać Boga za to, że dał nam cierpienie, lecz z wiarą je przyjąć i pokornie wczuć się w zadanie, które Ojciec nam powierzył. W ten sposób ludzkie cierpienie jednoczy się ze zbawczą miłością Chrystusa i tym samym staje się częścią boskiej siły, która zmienia świat na lepszy. Jeżeli będziemy nieść swój krzyż z radością, to on poniesie nas. Musimy zaufać Bogu. On pomoże nam dźwigać krzyż i nigdy nie zostawi nas samych na „Golgocie”. Zmierzając do celu winniśmy pamiętać, że nie ma innej drabiny prowadzącej do Nieba niż krzyż. Natalia Kubasik, kl. III gim. Jaki jest ideał młodego człowieka? N asza młodzieżowa Grupa Apostolska nie tylko udziela się w parafii, organizując nabożeństwa, Dekanalne Dni Młodzieży, jak również wykonując dekoracje świąteczne. Przede wszystkim co tydzień, w każdy piątek wieczorem zbieramy się w Domu Parafialnym. Spotkanie zaczynamy od modlitwy, a następnie przystępujemy do omawiania danego tematu z książki pt.: „Ideał młodego człowiek wierzącego”, której redaktorem jest ks. Tadeusz Szwark. W ostatnich miesiącach czytaliśmy rozdział pt.: „Porządny człowiek”. Po kolei dowiadywaliśmy się, jaka jest różnica między IDZIE HYR Nr 1 /2013 prawdomównością, a szczerością, tematów do zrealizowania i omówiejak być dobrym przyjacielem, jak nia. Dzięki nim staramy się właściważny jest szacunek do innych oraz wie kształtować naszą przyszłą pojak traktować bliźnich. stawę dorosłego chrześcijanina. Natalia Kubasik, kl. III gim. Pierwszy podrozdział wyraźnie pokazuje, że słowa które wypowiadamy mogą być nie tyko warNadszedł czas, aby podsumować zada- 5. Marduła Katarzyna kl.0b tościowe ale i raniące. W dzisiejnia konkursowe z ubiegłego roku szkolne- 6. Stasik Katarzyna kl.0a szym świecie częściej służą nam go. Jak wiecie, na łamach „Idzie Hyr” ogłosi- 7. Sztokfisz Klaudyna kl.0a do ukrywania prawdy, niż do wyliśmy konkursy dla trzech grup wiekowych: 8. Walas Weronika kl.1a najmłodszych rażania swoichdla rzeczywistych my-czytelników, dla uczniów 9. Wodziak Dominika kl.0b zy wiedząc, że drugi człoprzygotowujących Świętej śli i uczuć. Zaskoczyło nas tak-się do I Komunii wiek sami, właśnie i dla uczniów starszych. Przyznacie żeTobie zaufa, W konkursie dla drugoklasistów: że obcojęzyczne znaczenie słote zadania nie były trudne, ale wymagały od 1. Bafia kl.3b tajemnice życiaElżbieta wa „szczerość”Was – „sinceritas”, sineI właśnie za tępowierzy wytrwałości. wytrwałość 2. Chowaniec Agnieszka kl.3a i zaliczy do grona swoich przyja(bez) + cera (wosk) = „bez wo-Redakcja w dążeniu do celu, 3. Chowaniec Anna kl.3a ciół lubpostanowiła uzna Cię zanaosobę bardzo sku”. Według naszej interpretacji, grodzić wszystkich, którzy zdecydowali się na 4. Liptak Arkadiusz kl.3a W TYM, BY BYĆ DOBRYM odpowiedzialną i będzie wszystudział w konkursach. kl.3a nie możemy nosić woskowej ma- Nie jest źle: prace od- 5. Nowobilski Janusz kim innym opowiadał dało 23być uczniów, mi się, że mo- o Twoich 6. Zając ElizaCZŁOWIEKIEM? kl.3b ski na sobie. Musimy szczerzyale wydaje Warto zatrzymać się w życiu głoby być więcej chętnych. Ci, to którzy odpa- wówczas zaletach, czy chciałbyś wobec siebie i innych tak jak małe dli po drodze, albo których ogarnęłoswoją lenistwo dla uczniów na chwilę i zobaczyć, co kryje się wykrzyczeć radość? JestemW konkursie dziecko. Następnie zastanawiali– niech żałują, a Ci, którzy wytrwali do koństarszych: na dnie naszego serca. Nie bój się przekonany w 100%, że tak. śmy się jacy powinni być prawdzica – niech się cieszą. Po zasłużone nagrody 1. Bukowski Jakub kl.6 i nie wstydź się być porządnym, Jaka jest zatem wskazówzgłaszać się do siostry katechetki. Za- 2. Bukowski Michał kl.5 wi przyjaciele proszę i czy takich mamy, dobrym. Takie ka by być szczęśliwym w dzisiejchęcamy do licznego w tegorocznych 3. Czernik Leszek kl.6świadectwo dane bo przyjaźń przede wszystkim po- udziału swoim rówieśnikom będzie właszym świecie? Należy być 4. przede Kuruc Ewa kl.6 A oto nagrodzeni uczniowie: winny tworzyćkonkursach! wierność i bezinte5. Nowobilska Aneta kl.6 porządnym człowie ściwym spełnieniem młodzieńresowność. Nauczyliśmy się też, że dlawszystkim 6. Szostak W konkursie najmłodszych: czego życia. kl. 1 gim. a więc otwartym na in- Piotr przykazanie miłości domagaKarolina się kiem, 7. Szostak Wojciech kl.4 1. Chowaniec kl.0a Bądź DOBRY, bo to o wiele nych, pomocnym, miłym, uprzejszacunku dla każdego człowieka. 8. Wojtanek Dominika kl.6 2. Czernik Mateusz kl.0a radosnym i szczerym. CZY lepsze niż wszystko inne… 3. Dunajczan Justyna mym, kl.1b Czy to młody, czy stary, czy bogaks. Damian COŚ NA DRODZE, CO GRATULUJEMY! Kuchta Wiktoria STOI kl.1b ty lub biedny –4.każdy! (opiekun Grupy Apostolskiej) Przed nami jeszcze sporo MOGŁOBY CI PRZESZKODZIĆ Drogi Młody Przyjacielu C Codziennie o godz.Koronkę 15.00 odmawiamy Koronkę do MiCodziennie o godz. 15.00 odmawiamy do Miłosierdzia Bożego w kaplicy Matki łosierdzia Bożego w kaplicy Matki Bożej. Bożej. każdą niedzielę o Godzinki godz. 7.30 są śpiewane GodzinW każdą niedzielę W o godz. 7.30 są śpiewane o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej ki o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny. Maryi Panny. W poniedziałki pół godziny przed Mszą św. wieW poniedziałki pół Mszą św. wieczorną grupaodmawia modlitewno-trzeźwościoczornągodziny grupa przed modlitewno-trzeźwościowa Rówa odmawia Różaniec w intencji w naszych pararodzinach, parafii żaniec w intencji trzeźwości w trzeźwości naszych rodzinach, fii i Ojczyźnie. i Ojczyźnie. WeMszy wtorki po rannej litanię Mszy do św.św.odmawiamy litanię We wtorki po rannej św. odmawiamy Józefa. do św. Józefa. W środy i czwartki przed wieczorną Mszą św. w kaplicy Matki Bożej odmawiany jest Różaniec W środy i czwartki przed wieczorną Mszą św. w kaw intencji parafii, Kościoła i Ojczyzny. plicy Matki Bożej odmawiany jest Różaniec w intencji paW środy po Mszy wieczornej odprawiamy nabożeństwo do Matki Bożej Nieustającej rafii,św. Kościoła i Ojczyzny. Pomocy. W środy po Mszy św. wieczornej odprawiamy nabożeństwo do Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Kancelaria parafialna czynna codziennie, z wyjątkiem niedziel i świąt, po Mszach Świętych rannych i wieczornych przez pół godziny. 20 IDZIE HYR – WRZESIEŃ-PAŹDZIERNIK 2007 IDZIE HYR Nr 1 /2013 Fot. ks. Marek Suder nabożeństwa w naszym kościele: StałeStałe nabożeństwa w naszym kościele 21 W dniach 8, 9 grudnia 2012 r. już po raz dwunasty odbył się finał Szlachetnej Paczki, której pomysłodawcą jest ks. Jacek Stryczek, obecnie prezes Stowarzyszenia WIOSNA. Celem tej akcji charytatywnej jest „mądra” pomoc rodzinom najbardziej potrzebującym. Projekt w przemyślany sposób łączy tysiące osób: wolontariuszy, rodziny w potrzebie i darczyńców. W tym roku w tym ogólnopolskim projekcie mieli swój udział także mieszkańcy naszej miejscowości i okolic. Wszystko dzięki jednej osobie – Joannie Sztokfisz, która zdecydowała się zostać liderem rejonu i zorganizować całe przedsięwzięcie. Asia zachęciła do pomocy 12 osób, które po odbyciu szkolenia zostały Wolontariuszami Szlachetnej Paczki. Wśród tej grupy znalazło się także kilka bukowianek: Joanna Stachura, Katarzyna Solus-Miśkowicz, Joanna Cikowska. Z naszego rejonu do projektu zostało zakwalifikowanych 25 rodzin. Każdą z nich odwiedziło dwóch wolontariuszy, których celem było zapoznanie się z sytuacją danej rodziny, przeprowadzenie wywiadu, wypełnienie odpowiednich ankiet, a także zebranie informacji, czego rodzina najbardziej potrzebuje. Oprócz tego zadaniem wolontariusza było stworzenie opisu danej rodziny, który zamieszczony został w internetowej bazie. Na jego podstawie Darczyńcy mogli wybrać rodzinę, której chcieli pomóc. Akcja nie mogłaby się udać, gdyby nie Darczyńcy właśnie, wspaniali ludzie o wielkich sercach, którzy poświecili swój czas i pieniądze, aby zorganizować pomoc ludziom potrzebującym. Rodziny otrzymały paczki z żywnością, środkami czystości, ubraniami, przyborami szkolnymi, przekazanych zostało także kilka pralek, lodówka, kuchenka, łóżka, meble. Dnia 8 grudnia Darczyńcy zobowiązani byli dostarczyć paczki do magazynu, który zorganizowany został w budynku szkolnym, 9 grudnia natomiast dary zostały rozwiezione do rodzin. Korzystając z okazji składamy serdeczne podziękowania wszystkim, którzy wsparli akcję swoją pomocą, dobrym słowem, czasem, zaangażowaniem czy ofiarnością. Wszystkich zainteresowanych zachęcamy do odwiedzenia strony internetowej www.szlachetnapaczka. pl, gdzie można znaleźć różne informacje, m.in. nr KRS potrzebny do przekazania 1% podatku na rzecz Szlachetnej Paczki. Joanna Cikowska Fot. K. Kudłaciak 22 IDZIE HYR Nr 1 /2013 Z życia parafii Kolędnicy misyjni 26 grudnia 2012 r. w święto św. Szczepana męczennika „mali kolędnicy misyjni” z naszej parafii ubrani w kolorowe stroje uczestniczyli we Mszy św., pod- czas której odbyło się ich uroczyste pobłogosławienie i rozesłanie. Dokonał tego ojciec Piotr Głód, nasz parafianin, który przedstawił cel kolędy oraz zachęcił wiernych do przyjęcia dzieci w swoich domach. Przez kilka dni w czterech grupach kolędniczych wyruszyliśmy z wielką radością, by zanieść Dobrą Nowinę mieszkańcom naszej parafii. Dzieci kilka tygodni wcześniej przygotowywały się do tego ważnego wydarzenia poprzez uczenie się ról, przygotowywanie ubiorów, gwiazd i skarbonek. W każdej grupie była Maryja z Dzieciątkiem, Józef, anioł, pasterz, król, dzieci z Afryki, Azji, Oceanii, Ameryki i Europy. Po wejściu do domu „mali kolędnicy” śpiewali kolędę, następnie przedstawiali scenkę pt. „Przyjmijcie kolędników misyjnych” oraz zostawiali domownikom rybę – symbol wiary. Parafianie oprócz ofiary pieniężnej, przeznaczonej na misje, dzielili się z kolędnikami słodyczami, owocami, a niekiedy nawet frytkami - ulubionym przysmakiem dzieci. Wszystkim serdecznie dziękujemy za ofiarność oraz życzliwe i serdeczne przyjęcie „małych kolędników misyjnych”. Niech Pokój, Miłość i Wiara zagoszczą w waszych domach. Niech Boże Dziecię Wam błogosławi. Teresa Kaczan IDZIE HYR Nr 1 /2013 Ferie z Bogiem Apostolska Grupa Misyjna Dzieci w czasie tegorocznych ferii zimowych przebywała w Domu Sióstr w Bukowinie Tatrzańskiej. Wspólnie zastanawialiśmy się co jest naszym skarbem? Patronem naszych spotkań był święty Paweł Apostoł. Co to jest skarb? Skarb to coś bardzo cennego. Każdy człowiek ma jakiś skarb, coś bardzo mu drogiego. Dla każdego może to być coś innego, bo przecież każdy z nas jest inny. Zastanawialiśmy się też: Czy wiara jest moim skarbem? Kiedy tak jest? Kiedy nas ubogaca? Jak z tego bogactwa korzystam? Czy zdaję sobie sprawę z tego, jak wielkim jest skarbem? Wiara to przylgnięcie do Boga, to odpowiedź człowieka na zaproszenie, by być Jego umiłowanym dzieckiem. Wiara to przyjaźń z Panem Jezusem, który nas kocha pomimo naszych grzechów i zawsze jest gotowy wybaczyć. Zawsze jest przy nas, by nam pomagać. Wiara jest wielką łaską. Dzieci zastanawiały się nad swoim skarbem życiowym. Były różne wypowiedzi: Naszym największym skarbem jest miłość Pana Jezusa do nas, ponieważ Pan Jezus oddał za nas życie, aby zgładzić nasze grzechy. Jezus nie uciekał, bo chciał wybawić nas od grzechu pierworodnego. Podsumowując nasze spotkania doszliśmy do wniosku, że naszym największym skarbem jest miłość Pana Jezusa do nas. Ferie szybko minęły. Oczywiście nie zabrakło też wspólnych zabaw i śpiewu kolęd. Na zakończenie uczestniczyliśmy w Eucharystii, którą celebrował ojciec Zbigniew Majewski ze Zgromadzenia Ojców Redemptorystów z Krakowa. W czasie homilii podkreślił, że dzisiaj nie jest łatwo być świadkiem wiary. Zachęcając dzieci do wytrwałości powiedział, że 23 pomimo rozlicznych trudności warto kroczyć tą drogą. Jest KTOŚ komu na nas zależy! To najlepszy i najwierniejszy Przyjaciel - Jezus. A zatem temat do przemyślenia dla wszystkich dzieci naszej parafii. Kto jest twoim skarbem? Terasa Kaczan Króluj nam Chryste! Zakończyliśmy kolejny rok służby przy ołtarzu Jezusa Chrystusa w naszej bukowiańskiej świątyni. Był to czas błogosławiony, m.in. dlatego, że wspólnie uczciliśmy obraz Jezusa Miłosiernego, relikwie św. Siostry Faustyny oraz bł. Jana Pawła II, który od dziecka należał do Służby Liturgicznej Ołtarza w naszej diecezji, w swojej rodzinnej parafii w Wadowicach. i radośnie służył przy ołtarzu, ale również uczył swoich młodszych kolegów jak podawać ampułki, dzwonić na dzwonkach, itp.Wraz z Dawidem najmłodszych ministrantów przygotowywał Bartłomiej Trybuła (kl. II Gim.), który został drugim ministrantem roku, z kolei trzecim ministrantem został Wojciech Bafia (kl. V SP). Dawid Głodziak, jak sam przyznaje, najwięcej zawdzięcza swojej mamie, która mimo licznych zajęć domowych zawsze podwoziła syna do kościoła z Dolnej Bukowiny. Wszystkim ministrantom bardzo dziękuję za posługę przy ołtarzu i życzę wytrwałości w postanowieniu, jakie założyliście Panu Jezusowi w dniu błogosławieństwa. Szczęść Boże na cały rok 2013. Ks. Damian Świadkowie tamtych lat mówili o młodym Karolu, że był bardzo gorliwym ministrantem, nigdy nie opuścił swojej służby na Mszy św. i zawsze z radością na nią przychodził. Dla ministrantów, lektorów i księży nasz ukochany Papież jest wzorem, jak służyć Bogu i ludziom z gorliwością, miłością i radością. Każda wspólnota parafialna raduje się, kiedy przy ołtarzu obecna jest Służba Liturgiczna, która nie tylko gromadzi się na Eucharystii czy nabożeństwach, ale i w środowisku szkolnym nie wstydzi się swojej wiary i powołania do bycia sługą Pana Jezusa. W ubiegłym roku ks. Proboszcz pobłogosławił w okresie Wielkiego Postu 8 lektorów, a w okresie Adwentu 12 ministrantów. Dziękujemy rodzicom i dziadkom, którzy pilnie czuwają nad gorliwym wypełnianiem obowiązków płynących z otrzymanego błogosławieństwa. Najgorliwszym ministrantem roku 2012 został Dawid Głodziak (kl. IV SP). Nie tylko sumiennie 24 W dniach 21-23 lutego ksiądz Damian zorganizował wyjazd do Polanki Wielkiej. Uczestnikami wycieczki mogły być osoby należący do służby liturgicznej naszej parafii oraz uczniowie gimnazjum. Chętnych do spędzenia tych kilku dni poza domem zebrało się około trzydziestu. W czasie podróży i na miejscu nie zabrakło modlitwy, śpiewu i muzykowania. Zostaliśmy wspaniale przyjęci i ugoszczeni przez księdza Proboszcza tamtejszej parafii. W czasie tych trzech, jakże wspaniałych dni mieliśmy także okazję zwiedzić Muzeum Straży Pożarnej w Alwerni, browar w Żywcu, a także mogliśmy kolędować przy szopkach w okolicznych kościołach. Jak widać, plan wycieczki był bardzo zróżnicowany. Będąc zaledwie kilka kilometrów od rodzinnego domu księdza Damiana, skorzystaliśmy z okazji, by odwiedzić Jego rodziców. Mimo, że przybyliśmy tak liczna grupą, zostaliśmy miło i gorąco przyjęci. Składamy serdeczne podziękowania księdzu Damianowi i tajemniczemu sponsorowi, dzięki któremu mieliśmy okazję przeżyć dodatkowe atrakcje. Liczymy na więcej takich wyjazdów. Uczestniczka IDZIE HYR Nr 1 /2013 Pozwólcie dzieciom przychodzić do mnie… ielki Post to czas nie tylko zadumy i refleksji ale przede wszystkim spojrzenia w głąb swojej duszy. Rozważania Męki Pańskiej uświadamiają nam potęgę zła, jakim jest grzech, skoro potrzeba było tak wielkiej ofiary, aby go zgładzić. Rozpoczął się czas czterdziestodniowego przygotowania Paschy zwanej Wielkim Postem, który swą nazwę zawdzięcza religijnym praktykom pokutnym – postom, modlitwom, spowiedzi. Dlaczego trwa 40 dni? Nawiązuje do liczby dni, w czasie których Pan Jezus przygotowywał się do swojej Paschy – przejścia przez mękę i śmierć do Zmartwychwstania. Czas od Środy Popielcowej do V niedzieli ma charakter pokutny, to dni wyciszenia, modlitwy, rekolekcji, nabożeństw, jak Droga Krzyżowa czy Gorzkie Żale. Ostatnie dwa tygodnie Wielkiego Postu to dni rozważania Męki Chrystusa i Jego śmierci. Natomiast Niedziela Palmowa wprowadza wszystkich wiernych w Wielki Tydzień, jest pamiątką wjazdu Pana Jezusa do Jerozolimy. Niech ten czas Wielkiego Postu pomoże nam zbliżyć się jeszcze bardziej do Pana Jezusa. Pamiętajmy - On nas tak bardzo ukochał! A my? Czy mamy odwagę przyznawać się przed innymi do Niego? A może wstydzimy się swojej wiary? Niech cierpiący, bolejący, konający Jezus dopomaga nam przemieniać nasze życie. Któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste zmiłuj się nad nami. I Ty któraś współcierpiała, Matko Bolesna przyczyń się za nami. Potop Bóg obiecał, że już nigdy nie ześle potopu na ziemię (Mk 10, 14) „Wtedy więc wydał Go im, aby Go ukrzyżowano” (J19,16) W IDZIE HYR Nr 1 /2013 Teresa Kaczan 25 W trosce o trzeźwość o trzeźwość ę w na- przy Krzyżu modliły się wspólnoty parafialne Albina Policht Krzyżu i oazowe w kilku diecezjach Polski i USA. iela poW piątek 2 marca o godz. 17.00 przywitaliozpoczął się nowy rok liturgiczny i kalendarzowy, w którym Krzyż. Później była do Droga Krzyżowa, a nawościo- śmy kolejny raz jesteśmy zaproszeni kontemplacji wielkich dzieł etropoli- stępnie Msza św.dla nas i dla naszego zbawienia. Boga uczynionych napisał: Równocześnie W sobotę różaniec przed Mszą św.który prowaprzeżywamy z całym Kościołem Rok Wiary, ma w para-nas jeszcze dziłybardziej Różezjednoczyć Różańcowe. z naszym Panem, Jezusem Chrystusem. którychPragnienieNiedziela Krzyżem. Ksiądz podnaśladowaniazJezusa, który z miłości stałproboszcz się człowiekiem na krzyżu, nas wyrwać wartość z niewoli grzechu. kreślał naaby kazaniach wolności od wszelc rodzi-i umarł września ub. r. gromadzimy się w pierwszeprzylgnięcia soboty miesiącado alkoho- Odkich uzależnień i konieczność Pawła II. 1 grudnia z Bukowiny przyjechała 53 osoJezusa Jana Chrystusa Ukrzyżowanego. Drogę Krzywspólno-w Sanktuarium bowa pielgrzymka, aby włączyć się w modlitwę o trzeźwość przy relirównież żową w niedzielę prowadzili członkowie Grupy błogosławionego Papieża. Wcześniej nawiedziliśmy Sanktuarium ni, jeślikwiachTrzeźwościowej. Miłosierdzia Bożego i włączyliśmy się o godz. 15.00 w odmawianie W poniedziałek różaniec prowadzili członpomocy Koronki do Bożego Miłosierdzia. Był też czas na osobistą modlitwę. kowie Grupy Trzeźwościowej . z nało-O godz. 16.30 przyjechaliśmy do Centrum Jana Pawła II „Nie lękajcie wtorek po Mszy prowadziowo po-się”, które We zostało powołane,adorację jako odpowiedź Kościołaśw. Krakowskiego ła młodzież Grupy Apostolskiej. y: żony,na słowa Jana Pawła IIzwypowiedziane w dniu inauguracji pontyfikaW środę we Mszę św. adorację włączył dziad-tu 22 października 1978 r. „Nie lękajcie się! iOtwórzcie na oścież drzwisię chór naszej parafii. bez po-Chrystusowi! Jego zbawczej władzy otwórzcie granice państw, systepolitycznych, wszelkich dziedzin cywicięstwomów ekonomicznych, W czwartek różaniec przed Msząkultury, św. prowarozwoju. Nie lękajcie Centrum Jana Pawła II strzeże, utrwaoleniemlizacji,dziły siostry Sługisię!”. Jezusa. Dzieci i młodzież szkolla i pogłębia papieskie dziedzictwo oraz promuje wartości jakimi żył, a Jego na adorowały Krzyż, przychodząc do kościoła nauczał Jan Pawełreligii. II. w ramach lekcji ybłagaći o których uczestniczyliśmy we Mszy św. w intencji Krucjaty każdy dzień o godz. 15.00 modliliśmy się ałej mo- O godz.W17.00 Wyzwolenia Człowieka. Modliliśmy się także o trzeźwość w naszych roa wspól- gorąco Koronką do Miłosierdzia Bożego o trzeździnach i Ojczyźnie. Mszę św. odprawił ks. Mirosław Żak - diecezjalny wośćtrzeźwości. w naszej parafii. W ciągu dnia można było ie dwajduszpasterz W homilii wskazał na różne zagrożenia czyhamadzenijące naspotkać osoby modlące się przy Krzyżu Krucjaty. współczesnego człowieka i wartość, jaką w oczach Boga i czło,19-20).wiekaNie mogło zabraknąć obecności Krzyża Kruma Krucjata Wyzwolenia Człowieka. Po Mszy św. nasza grupa, ny Chry-pod przewodnictwem cjaty w Domu Sióstr Sług Jezusa, w którym ks. Mirosława, prowadziła Różaniec w intencjachodwołanialudzi bywają spotkania grup w nałóg trzeźwościowych. uwikłanychsię w różne nałogi, szczególnie alkoholizmu. drogi powrotnej dziękowaliśmy Bogu za to, że osobiście mogliśmy ba moc- W czasie W czasie czuwania możnaPanu było podjąć i że łączyła nas wspólna intencja - być coraz bliżej Pana Boga, Krucjatę Wyzwolenia Człowieka. Kandydacką ganiachbyć razem, człowieka, szczególnie-tego ☐ na i drugiego rok, albo członkowską nazagubionego. czas trwania KrutysięcyKościoła 26 cjaty. Każdego, kto pragnie podjąć Krucjatę Wych Świa- zwolenia Człowieka, prosimy o zgłoszenie się z z Dia- do Grupy Trzeźwościowej. Osoby takie są wpi- R IDZIE HYR Nr 1 /2013 Intencje Mszy Świętych 7.00 17.00 17.00 8.00 9.30 11.00 17.00 7.00 17.00 17.00 7.00 7.00 17.00 7.00 17.00 17.00 7.00 7.00 17.00 7.00 7.00 17.00 7.00 17.00 17.00 8.00 Sobota 16.03 + Stanisław Pawlikowski, Helena żona, Helena córka + Stanisława Leja, Józef mąż, ich rodzice oraz Elżbieta córka, Waldemar mąż + Jan Hodorowicz, Rozalia żona Niedziela 17.03 + Franciszek Wodziak w 11. roczn. śmierci + Władysław Majerczyk, Helena żona Za parafian + Ludwika Orłowska, Michał mąż Poniedziałek 18.03 + Józef Bukowski + Stanisław Kuchta w 4. roczn. śmierci + Ks. Józef Szydło – od mieszkańców z Wierchu Buńdowego Wtorek 19.03 + Józef Głodziak i Katarzyna żona + Józef Bukowski + Ks. Józef Szydło – od mieszkańców z ul. Kościuszki od poczty do Klina Środa 20.03 + Józef Chowaniec + Józef Chlipała, Józef syn + Ks. Henryk Kiemona – od mieszkańców z Wierchu Buńdowego Czwartek 21.03 + Stanisław Kuchta w 7. roczn. śmierci + Stanisław Piszczek Nowennowa w intencji żyjących Piątek 22.03 + Marianna Taras + Stanisław Bieniek, Agnieszka żona, Jan syn + Nowennowa w intencji zmarłych Sobota 23.03 + Władysław Stasik w 85. roczn. śmierci + Andrzej Gogola + Stanisław Kuchta Niedziela Palmowa 24.03 + Andrzej Budz w 18. roczn. śmierci, Maria Głód IDZIE HYR Nr 1 /2013 9.30 + Józef i Anna Stołowscy 11.00 Za parafian O zdrowie i błog. Boże dla członkiń z Róży 17.00 Anny Głód Poniedziałek 25.03 7.00 + Józef i Wiktoria Bigos, Józef wnuk 7.00 + Genowefa Miśkowicz 17.00 + Maria Budz Wtorek 26.03 7.00 + Anna Mąka w 9. roczn. śmierci 7.00 + Edward Budz + Stanisław Dunajczan w 19. roczn. 17.00 śmierci Środa 27.03 + Władysław i Aleksandra Sztokfisz, Jan 7.00 syn O zdrowie i błog. Boże w rodzinie 17.00 Mrowców 17.00 + Krzysztof Wojtanek w 6. roczn. śmierci Wielki Czwartek 28.03 17.00 + Jan Lichaj 17.00 + Stanisław Koszarek, Janusz syn 17.00 Nowennowa w intencji żyjących Wielki Piątek 29.03 Wielka Sobota 30.03 O zdrowie i błog. Boże dla Macieja w 18. 17.00 roczn. urodzin + Franciszek Chowaniec–Ignatek, w 37. 17.00 roczn. śmierci 17.00 + Jan Stasik, Kunegunda żona, Jan syn Niedziela Wielkanocna 31.03 6.00 Za parafian W intencji rodziny Sieczków o zdrowie 6.00 i błog. Boże 6.00 + Anna i Stanisław Łapka 9.30 + Jan Łapka 11.00 + Karol i Helena Haładyna + Wojciech Pacyga, Wiktoria żona, Stanisław 17.00 syn, Helena synowa i Anna Poniedziałek Wielkanocny 1.04 8.00 + Helena, Józef i Tadeusz Budrzeńscy 9.30 + Stafan Buńda w 7. roczn. śmierci 11.00 + Julian Dunajczan w 30. roczn. śmierci 19.00 + Bronisław Buńda 27 7.00 7.00 19.00 7.00 19.00 19.00 7.00 7.00 19.00 7.00 7.00 19.00 7.00 19.00 19.00 8.00 9.30 11.00 19.00 7.00 7.00 19.00 7.00 7.00 19.00 7.00 19.00 28 Wtorek 2.04 + Helena Liptak + Marian Majda + Jan Kuchta Środa 3.04 + Józef i Józefa Lach + Anna Turza w 10. roczn. śmierci + Marianna Taras Czwartek 4.04 + Helena Kuchta w 16. roczn. śmierci, Jan mąż, Stanisław syn + Maria Chowaniec z domu Budz w 13. roczn. śmierci Nowennowa w intencji żyjących Piątek 5.04 + Marianna Taras + Agnieszka Sztokfisz + Nowennowa w intencji zmarłych Sobota 6.04 + Józef Furczoń w 1. roczn. śmierci i jego rodzice + Kazimierz Mrowca w 16. roczn. śmierci, Stanisław, Andrzej i Mieczysław synowie + Helena Łopuszniak w 13. roczn. śmierci, Stanisław mąż Niedziela 7.04 + Józef i Wiktoria Bigos, Józef wnuk + Maria Paruzel, Ambroży Dunajczan, Aniela i Józef rodzice Za parafian + Karol Kramarz, Stanisław syn Poniedziałek 8.04 + Helena i Józef Budrzeńscy, Tadeusz w 16. roczn. śmierci + Marianna Taras + Janina Nowobilska Wtorek 9.04 + Franciszek Para, Maria żona, Rozalia córka O Boże błog. dla Jacka i jego rodziny + Marianna Chowaniec Środa 10.04 + Stanisław Koszarek + Marianna Bury, Jerzy mąż 19.00 7.00 7.00 19.00 7.00 7.00 19.00 7.00 19.00 19.00 8.00 9.30 11.00 19.00 7.00 7.00 19.00 7.00 7.00 19.00 7.00 19.00 19.00 7.00 7.00 19.00 7.00 7.00 19.00 + W 3. roczn. śmierci Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego i jego małżonki Marii oraz wszystkich, którzy zginęli w katastrofie pod Smoleńskiem Czwartek 11.04 + Józef Chowaniec w 25. roczn. śmierci + Jan Budz Nowennowa w intencji żyjących Piątek 12.04 + Józef Chowaniec w 25. roczn. śmierci + Stanisław Koszarek + Nowennowa w intencji zmarłych Sobota 13.04 + Bolesław Klamerus w 19. roczn. śmierci, Stefania żona + Stanisław Koszarek + Andrzej Mędlak, Janina żona Niedziela 14.04 + Józef Sztokfisz, Aniela żona + Ludwik Mędlak, Aniela żona Za parafian + Franciszek Głód, Marianna żona, Michał i Władysław synowie, Ludwika córka Poniedziałek 15.04 + Maria Budz + Helena i Piotr Michalscy + Jan Stasik Wtorek 16.04 + Józef i Zofia Hodorowicz O zdrowie i błog. Boże dla Ewy w 57. roczn. urodzin + Stanisław Koszarek Środa 17.04 + Zbigniew Głód + Anna Klamerus + Andrzej Budz w 20. roczn. śmierci Czwartek 18.04 + Stanisław Koszarek + Józef i Zofia Hodorowicz Nowennowa w intencji żyjących Piątek 19.04 + Marianna Chowaniec + Franciszek i Helena Hodorowicz + Nowennowa w intencji zmarłych IDZIE HYR Nr 1 /2013 7.00 19.00 19.00 8.00 9.30 11.00 19.00 7.00 19.00 Sobota 20.04 + Stanisław Kuchta w 30. roczn. śmierci, Maria żona + Stanisław Koszarek + Stanisław Kuchta Niedziela 21.04 + Stanisław Furczoń w 2. roczn. śmierci i jego rodzice + Stanisław Rusin w 13. roczn. śmierci Za parafian + Franciszek Kuchta w 19. roczn. śmierci Poniedziałek 22.04 + Władysław Mąka w 5. roczn. śmierci, Bronisława żona + Piotr Pacyga, Agnieszka żona, Józef syn, w 25. roczn. śmierci Piotra 19.00 + Marian Chowaniec Wtorek 23.04 7.00 + Wojciech Łacniak, Katarzyna żona + Adam Steć, Józefa żona, Danuta i Krystyna 7.00 córki + Konrad i Helena Twardowscy, Marek 19.00 syn Środa 24.04 W 31. roczn. ślubu Anny i Stanisława z proś7.00 bą o zdrowie i błog. Boże Dziękczynna w 20. roczn. ślubu Ewy 19.00 i Ryszarda z prośbą o błog. Boże Dziękczynna za ulgę w chorobie Heleny 19.00 i Stanisława Sakrament chrztu przyjęli: 26.12.2012 r. Magdalena Miśkowicz 13.01.2013 r. Zuzanna Hełdak 10.02.2013 r. Stanisław Szymon Głodziak 09.03.2013 r. Antoni Szymon Gąsienica Sakramentu udzielił: o. Piotr Głód o. Piotr Głód ks. Władysław Pasternak ks. Władysław Pasternak Sakrament małżeństwa zawarli: 29.12.2012 r. Jan Kuruc i Paulina Lichaj + Stefania Maria Buńda + Andrzej Gogola + Marianna Taras + Stanisław Koszarek + Marianna Pietras + Piotr Paweł Wcisło Małżeństwo pobłogosławił: ks. Władysław Podhalański Do Pana odeszli: ur. 26.10.1938 r. ur. 18.06.1966 r. ur. 12.02.1936 r. ur. 13.06.1933 r. ur. 04.10.1931 r. ur. 15.06.1960 r. zm. 07.12.2012 r. zm. 19.12.2012 r. zm. 03.01.2013 r. zm. 22.01.2013 r. zm. 22.02.2013 r. zm. 04.03.2013 r. „Idzie Hyr” - czasopismo parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa; nr 1 (355) rok XVII, 2013. Nakład 400 egz. Zespół redakcyjny: ks. Damian Drzyżdżyk (redaktor naczelny), Ewa Kudłaciak, Krzysztof Kudłaciak. Stale współpracują: ks. Władysław Podhalański, Monika Bobula, Joanna Cikowska, Natalia Kubasik, Ewa Maria Kudłaciak, Renata Łukaszczyk, Albina Policht, Dorota Stępel, Marek Wodziak. Skład komputerowy i druk: Drukarnia „MK”s.c., Nowy Targ, ul. Waksmundzka 63, tel. 18 266 48 52, e-mail: [email protected]. Adres redakcji: ul. Kościuszki 1, 34-530 Bukowina Tatrzańska, tel. parafii: 18 20 774 26, tel. redakcji: 18 20 780 31, www.parafia-bukowinatatrzanska.pl. Redakcja zastrzega sobie prawo skracania i redagowania tekstów oraz nadawania tytułów. IDZIE HYR Nr 1 /2013 Czasopismo funkcjonuje i roz wija się dzięki ofiarności lu dzi. Dziękujemy wszystk im, którzy wspierają finansowo tę formę duszpasterstwa, a szcze gólnie Polonii z Koła nr 57 Bu kowina Tatrzańska im. Józefa Pitoraka przy Związku Podhalan w USA, naszym Parafianom i Gościom. 29 Rekolekcje Wielkopostne 16-20.03.2013 r. Rekolekcje poprowadzi ks. Mirosław Stanek, salwatorianin SOBOTA – 16.03 18.00 – Nauka stanowa dla młodzieży NIEDZIELA – 17.03 8.00 – Msza św. z nauką dla wszystkich 9.30 – Msza św. z nauką dla wszystkich 11.00 – Msza św. z nauką dla wszystkich 16.00 – Gorzkie Żale z kazaniem pasyjnym 17.00 – Msza św. z nauką dla wszystkich 18.00 – Nauka stanowa dla mężczyzn PONIEDZIAŁEK – 18.03 8.00 – Msza św. z nauką dla wszystkich 10.00 – Msza św. z nauką dla uczniów gimnazjum 12.00 – Msza św. z nauką dla dzieci 17.00 – Msza św. z nauką dla wszystkich 18.00 – Nauka stanowa dla kobiet WTOREK – 19.03 8.00 – Msza św. z nauką dla wszystkich 8.30–12.00 – SPOWIEDŹ ŚWIĘTA 10.00 – Msza św. z nauką dla dzieci młodszych i starszych 14.00–17.00 – SPOWIEDŹ ŚWIĘTA 17.00 – Msza św. z nauką dla wszystkich 19.00 – Msza św. z nauką stanową dla młodzieży ŚRODA – 20.03 8.00 – Msza św. z nauką dla wszystkich 10.00 – Msza św. z nauką dla dzieci młodszych i starszych 11.00 – Odwiedziny chorych w domach z Komunią Świętą 14.30 – SPOWIEDŹ ŚWIĘTA dla chorych i starszych 15.00 – Msza św. dla chorych i starszych oraz udzielanie sakramentu namaszczenia chorych 17.00 – Msza św. z nauką dla wszystkich 30 IDZIE HYR Nr 1 /2013 Oświadczenie Ojca Świętego Benedykta XVI Najdrożsi Bracia, zawezwałem was na ten konsystorz nie tylko z powodu trzech kanonizacji, ale także aby zakomunikować wam decyzję o wielkiej wadze dla życia Kościoła. Rozważywszy po wielokroć rzecz w sumieniu przed Bogiem, zyskałem pewność, że z powodu podeszłego wieku moje siły nie są już wystarczające, aby w sposób należyty sprawować posługę Piotrową. Jestem w pełni świadom, że ta posługa w jej duchowej istocie powinna być spełniana nie tylko przez czyny i słowa, ale w nie mniejszym stopniu także przez cierpienie i modlitwę. Niemniej, aby kierować łodzią św. Piotra i głosić Ewangelię w dzisiejszym świecie, podlegającym szybkim przemianom i wzburzanym przez kwestie o wielkim znaczeniu dla życia wiary, niezbędna jest siła zarówno ciała, jak i ducha, która w ostatnich miesiącach osłabła we mnie na tyle, że muszę uznać moją niezdolność do dobrego wykonywania powierzonej mi posługi. Dlatego, w pełni świadom powagi tego aktu, z pełną wolnością, oświadczam, że rezygnuję z posługi Biskupa Rzymu, Następcy Piotra, powierzonej mi przez Kardynałów 19 kwietnia 2005 roku, tak że od 28 lutego 2013 roku od godziny 20.00 rzymska stolica, Stolica św. Piotra, będzie zwolniona (sede vacante) i będzie konieczne, aby ci, którzy do tego posiadają kompetencje, zwołali konklawe dla wyboru nowego Papieża. Najdrożsi Bracia, dziękuję wam ze szczerego serca za całą miłość i pracę, przez którą nieśliście ze mną ciężar mojej posługi, i proszę o wybaczenie wszelkich moich niedoskonałości. Teraz zawierzamy Kościół święty opiece Najwyższego Pasterza, naszego Pana Jezusa Chrystusa, i błagamy Jego Najświętszą Matkę Maryję, aby wspomagała swoją matczyną dobrocią Ojców Kardynałów w wyborze nowego Papieża. Jeśli o mnie chodzi, również w przyszłości będę chciał służyć całym sercem, całym oddanym modlitwie życiem świętemu Kościołowi Bożemu. Watykan, 10 lutego 2013 r. Źródło: Nasz Dziennik, 12.02.2013 r. Módlmy się za Benedykta XVI Miłosierny Boże, wejrzyj na Twego sługę Benedykta XVI, który ubogacił Kościół mądrością słowa i pokorną służbą ludziom. Udzielaj mu hojnie swojej łaski na obecnym etapie jego życia i spraw, aby wszyscy odczuwali moc jego modlitwy. Niedziela Męki Pańskiej (24 III) Poświęcenie palm wielkanocnych przed Mszą św. o godz. 11.00. Serdecznie zapraszamy na Drogę Krzyżową w terenie z żywymi stacjami. Wyjście spod poczty o godz. 19.00. Prosimy zabrać ze sobą świece lub pochodnie. Triduum Paschalne Wielki Czwartek (28 III) 17.00 – uroczysta Msza św. Wieczerzy Pańskiej i Komunia Święta. Po Mszy św. przeniesienie Pana Jezusa do Ciemnicy. Wielki Piątek (29 III) 6.00 – adoracja prywatna Pana Jezusa w Ciemnicy. 15.00 – godzina śmierci naszego Pana Jezusa Chrystusa. W prywatnej modlitwie dziękujemy za Dzieło Odkupienia. 17.00 - uroczysta Lturgia Męki Pańskiej, Liturgia Słowa Bożego, adoracja Krzyża, Komunia Święta, przeniesienie Pana Jezusa do Grobu (w starym kościele), odśpiewanie Gorzkich Żali i całonocna adoracja. 23.00 – adoracja młodzieży przy Grobie Pańskim. Wielka Sobota (30 III) Adoracja dzieci i młodzieży przy Grobie Pańskim: 8.00 – gimnazjum kl. I, II, III. 9.00 – szkoła podstawowa kl. IV – VI. 10.00 – szkoła podstawowa kl. I – III. Święcenie pokarmów o godz. 11.00, 12.00, 13.00, 14.00, 15.00, 16.00. 17.00 – obrzędy Wielkiej Soboty (prosimy przynieść świece); poświęcenie ognia, paschału, wody chrzcielnej, odnowienie przyrzeczeń chrztu świętego i Msza św. Wigilii Paschalnej. Prywatna adoracja Pana Jezusa do godz. 20.00. Niedziela Wielkanocna (31 III) 6.00 – procesja rezurekcyjna, a po niej Msza św. Pozostałe Msze św. w tym dniu: 9.30, 11.00, 17.00. Poniedziałek Wielkanocny (1 IV) Msze św. o godz. 8.00, 9.30, 11.00 i 19.00.
